17.03.21          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଜ୍ଞାନର ସାଗର ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତୁମେମାନେ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର ସାଗର ହୋଇଛ, ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି, ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ତ୍ରିନେତ୍ରୀ, ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ ଏବଂ ତ୍ରିଲୋକିନାଥ ଅଟ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ସାରା ବିଶ୍ୱର ଆତ୍ମିକ ସେବା ତୁମମାନଙ୍କ ବ୍ୟତିତ ଆଉ କେହି କରିପାରିବେ ନାହିଁ - କାହିଁକି?

ଉତ୍ତର:-
କାରଣ ତୁମକୁ ହିଁ ପରମ ଆତ୍ମା ଶିବବାବାଙ୍କର ଶକ୍ତି ମିଳିଛି । ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ସୁପ୍ରିମ୍ ରୁହ ଅର୍ଥାତ୍ ପରମ ଆତ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନର ଇଞ୍ଜେକ୍ସନ୍ ଦିଆଯାଉଛି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପାଞ୍ଚ ବିକାର ଉପରେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କରାଉଛ । ଏହିଭଳି ସେବା ଆଉ କେହି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । କଳ୍ପ କଳ୍ପ ତୁମେମାନେ ହିଁ ଏହିଭଳି ଆତ୍ମିକ ସେବା କରୁଛ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ତୁମମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ହିଁ ବସିବାକୁ ହେବ, ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଦେହଧାରୀଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ନୁହେଁ । ଯେଉଁମାନେ ନୂଆ ନୂଆ ଆସୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ତ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣି ହିଁ ନାହାନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ତାଙ୍କର ନାମ ତ’ ବହୁତ ସହଜ, ଶିବବାବା । ସନ୍ତାନମାନେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ଜାଣିନାହାନ୍ତି, ଏହା କେତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା । ଶିବବାବା ତ’ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି ଦାତା ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ସମସ୍ତ ପତିତମାନଙ୍କର ପାବନକର୍ତ୍ତା, ସମସ୍ତଙ୍କର ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସିଏ କିଏ ଏକଥା କେବଳ ତୁମେ ବି.କେ.ମାନଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କେହି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ତାଙ୍କର ନାତି, ନାତୁଣୀ । ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ନିଜର ପିତା ଏବଂ ତାଙ୍କର ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ତ’ ଜାଣିଥିବ! ଏବେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପିଲାମାନେ ସବୁ କିଛି ଜାଣିଯାଉଛନ୍ତି । ଏହା ତ’ ପତିତ ଦୁନିଆ ଅଟେ । ସମସ୍ତ କଳିଯୁଗୀ ପତିତମାନଙ୍କୁ ସତ୍ୟଯୁଗୀ ପବିତ୍ର କିପରି କରୁଛନ୍ତି, ତାହା ତ କେବଳ ବି.କେ.ମାନଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କେହି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ କଳିଯୁଗର ଦୁର୍ଗତିରୁ ମୁକ୍ତ କରି ସତ୍ୟଯୁଗୀ ସଦ୍ଗତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଇଥା’ନ୍ତି । ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ଭାରତରେ ହିଁ ପାଳନ ହୋଇଥାଏ । ତେବେ ସିଏ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଭାରତକୁ ଆସୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଆସି କ’ଣ ଦେଉଛନ୍ତି ତାହା ଭାରତବାସୀ ଜାଣିନାହାନ୍ତି । ପ୍ରତିବର୍ଷ ଶିବ ଜୟନ୍ତି ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି ପରନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିନାହାନ୍ତି ।

ଗୀତ- ନୟନ ହୀନ୍କୋ ରାହ ଦିଖାଓ...

ଆମେ ସବୁ ନୟନହୀନ, ଏହା ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ କବିତା ବା ଗୀତ ଅଟେ । ଏହି ସ୍ଥୂଳ ନୟନ ତ’ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଛି କିନ୍ତୁ ନିଜକୁ ନୟନହୀନ ବୋଲି କାହିଁକି କହୁଛନ୍ତି? ସେକଥା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ତୁମଠାରେ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ନାହିଁ । ତେବେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ନ ଜାଣିବା ହିଁ ଅଜ୍ଞାନତା ଅଟେ । ବାବାଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜାଣିବା ହିଁ ହେଉଛି ଜ୍ଞାନ । ବାବା ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ଦେଉଛନ୍ତି । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ଜାଣିଯାଇଛ । ଜ୍ଞାନ ସାଗରଙ୍କର ସନ୍ତାନ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର ସାଗର ହୋଇଯାଉଛ । ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିବା ଅର୍ଥ ହିଁ ତ୍ରିନେତ୍ରୀ, ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ, ତ୍ରିଲୋକୀନାଥ ହୋଇଯିବା । ଭାରତବାସୀ ଏକଥା ଜାଣିନାହାନ୍ତି ଯେ, ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଯିଏକି ସତ୍ୟଯୁଗର ମାଲିକ ଥିଲେ, ଏମାନଙ୍କୁ ଏହି ବର୍ସା କିପରି ମିଳିଲା? ସେମାନେ ଏହି ସୃଷ୍ଟିକୁ କେବେ ଆସିଥିଲେ? ପୁଣି କୁଆଡେ ଗଲେ? କିପରି ରାଜ୍ୟ ନେଲେ? କିଛି ବି ଜାଣିନାହାନ୍ତି । ଏହି ଦେବତାମାନେ ତ ପାବନ ଅଟନ୍ତି ନା । ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ପାବନ ତ’ ନିଶ୍ଚିତ ବାବା ହିଁ କରିଥିବେ । ତୁମେ ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କୁ ବାବା ହିଁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ କି ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ଶିବଙ୍କୁ ମାନୁଛନ୍ତି । ଶିବଙ୍କର ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ଭାରତରେ ହିଁ ହୋଇଥିଲା । ଭଗବାନ ତ ସର୍ବୋଚ୍ଚ । ଶିବଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ଜଗତଅମ୍ବା, ଜଗତପିତା ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ସରସ୍ୱତୀଙ୍କର ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହେଉଛି । ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ଭାରତରେ ହିଁ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା, ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ, ସେଇମାନେ ହିଁ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଭାରତବାସୀ ଜାଣିନାହାନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି, ହେ ପତିତ ପାବନ ଆସ, ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ସମସ୍ତେ ପତିତ । ସାଧୁ ସନ୍ଥ ଋଷି ମୁନି ଆଦି ସମସ୍ତେ ଡାକୁଛନ୍ତି, ଆମକୁ ପାବନ କରିବା ପାଇଁ ଆସ । ଅନ୍ୟପଟେ ପୁଣି ପାପ ଧୋଇବା ପାଇଁ କୁମ୍ଭମେଳା ଆଦିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଭାବୁଛନ୍ତି ଗଙ୍ଗା ହେଉଛି ପତିତ-ପାବନୀ । ଯଦି ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଡାକୁଛନ୍ତି, ହେ ପତିତ-ପାବନ ଆସ, ତେବେ ମନୁଷ୍ୟ କିପରି କାହାକୁ ପାବନ କରିପାରିବ? ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ଥିଲ, ସେତେବେଳେ ସମସ୍ତେ ପାବନ ଥିଲ । ଏବେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ । ପୁଣି ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଯେ, ରାସ୍ତା ଦେଖାଅ ପ୍ରଭୁ । କେଉଁ ରାସ୍ତା । କହୁଛନ୍ତି, ବାବା ଆମକୁ ଜୀବନମୁକ୍ତିର ରାସ୍ତା ଦେଖାଅ । ଆମ ଭିତରେ ପାଞ୍ଚ ବିକାର ଅଛି । ବାବା ଆମେ ଯେତେବେଳେ ସବୁ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଥିଲୁ, ସେତେବେଳେ ନିର୍ବିକାରୀ ଥିଲୁ । ଏବେ ବିକାରୀ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛୁ, ଏହାର କିଛି ରହସ୍ୟ ତ’ ଶୁଣାଅ । ଏହା କୌଣସି ମନଗଢ଼ା କାହାଣୀ ନୁହେଁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ଏହା ହିଁ ଶ୍ରୀମତ ଭଗବତ୍ ଗୀତା ଅଥବା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଶୁଣାଯାଇଥିବା ଗୀତା ଅଟେ । ନିରାକାର ଭଗବାନ ହିଁ ପତିତମାନଙ୍କୁ ପାବନ କରିଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କୁ ଭଗବାନ କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ଏତେ ବଡ ବଡ ଗୁରୁମାନେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ଏତେ ପତିତ କଉଡି ଭଳି କାହିଁକି ହୋଇଯାଇଛି । ଏହା କାଲିର କଥା ଯେବେକି ଭାରତ ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା । ବାବା ହିଁ ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ଉପହାର ଦେଇଥିଲେ । ପତିତ ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କୁ ଆସି ରାଜଯୋଗ ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ପବିତ୍ର କରିଥିଲେ । ପୁଣି ବାବା ଏବେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ସେବାଧାରୀ ହୋଇ ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା ହେଲେ ଆତ୍ମିକ ସେବାଧାରୀ । ବାକି ସବୁ ମନୁଷ୍ୟ ମାତ୍ର ହେଲେ ଶାରିରୀକ ସେବାଧାରୀ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଶାରୀରିକ ସେବାଧାରୀ ଅଟନ୍ତି । ସେମାନେ ପୁସ୍ତକ ଆଦି ଶୁଣାଇଥା’ନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ମୁଁ ନିରାକାର ସାକାର ସାଧାରଣ ବୃଦ୍ଧ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛି । ହେ ଭାରତବାସୀ ପିଲାମାନେ, ଦେଖ ଆତ୍ମାର ପିତା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା ଶୁଣାଉନାହାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ନିରାକାର ପିତା ଏହି ଶରୀରର ଆଧାର ନେଉଛନ୍ତି । ଶିବଙ୍କର ତ’ ନିଜର ଶରୀର ନାହିଁ । ଶାଳଗ୍ରାମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ତ’ ନିଜର ଶରୀର ଅଛି । ଯେଉଁମାନେ ପୁନର୍ଜନ୍ମରେ ଆସି ଆସି ପତିତ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତ’ ସାରା ଦୁନିଆ ପତିତ । ଏଠାରେ କେହି ପବିତ୍ର ଜଣେ ବି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଥିଲ ପୁଣି ଖାଦ ମିଶିବା କାରଣରୁ ସତ୍ତ୍ୱ ଅବସ୍ଥାରୁ ରଜୋ, ତମୋକୁ ଆସିଛ । ତୁମେ ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଶିବବାବା ଆସି ଶରୀର ଧାରଣ କରୁଛନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ଭାଗୀରଥ ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି । ମନ୍ଦିରରେ ଶଙ୍କରଙ୍କର ଚିତ୍ର ଦେଖାଇଛନ୍ତି, କାରଣ ସେମାନେ ଶିବ ଶଙ୍କରକୁ ଏକ ବୋଲି ଭାବି ନେଇଛନ୍ତି । ଏକଥା ବୁଝିନାହାନ୍ତି ଯେ ଶିବ ତ’ ନିରାକାର ଏବଂ ଶଙ୍କର ଆକାରୀ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଶିବ ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଏକାଠି କିପରି କହୁଛ । ଆଚ୍ଛା ପୁଣି ବଳଦ ଉପରେ ଆରୋହଣ କିଏ କରୁଛନ୍ତି । ଶିବ ନା ଶଙ୍କର? ସୂକ୍ଷଲୋକରେ ବଳଦ କେଉଁଠୁ ଆସିଲା? ଶିବ ତ’ ବ୍ରହ୍ମଲୋକରେ ରହନ୍ତି ଏବଂ ଶଙ୍କର ରହନ୍ତି ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକରେ । ବ୍ରହ୍ମଲୋକରେ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକରେ ତ’ କେବଳ ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କର ଅଛନ୍ତି, ସେଠାରେ କୌଣସି ଜୀବଜନ୍ତୁ ନାହାନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସାଧାରଣ ବୃଦ୍ଧ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛି । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ନିଜର ଜନ୍ମକୁ ଜାଣିନାହଁ । ସତ୍ୟଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ତୁମେ କେତେ ଜନ୍ମ ନେଇଛ? ୮୪ ଜନ୍ମ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି ଶେଷ ଜନ୍ମ । ଭାରତ ଯିଏକି ଅମରଲୋକ ପାବନ ଥିଲା, ତାହା ଏବେ ମୃତ୍ୟଲୋକ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତିଦାତା ତ’ ଜଣେ ନା । ରୁଦ୍ରମାଳା ମଧ୍ୟ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ଶିବଙ୍କର । ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ୧୦୮ ରୁଦ୍ରମାଳା କୁହାଯାଏ । ତେବେ ସମସ୍ତେ ଶିବଙ୍କର ଗଳାର ହାର ଅଟନ୍ତି । ବାବା ତ’ ପତିତ-ପାବନ, ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତିଦାତା, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବର୍ସା ଦେଉଛନ୍ତି । ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କଠାରୁ ହଦର ବର୍ସା ମିଳିଥାଏ ଯାହାକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କାକବିଷ୍ଠା ସମାନ ସୁଖ ବୋଲି ଭାବିଥା’ନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ତୁମର ଏହି ଦୁନିଆର ସୁଖ ନିଶ୍ଚିତ କାକ ବିଷ୍ଠା ସମାନ ଅଟେ । ବାବା ହିଁ ଏଠାକୁ ଆସି ଏହି ଜ୍ଞାନ ଆଧାରରେ ପତିତମାନଙ୍କୁ ପାବନ ବା କଣ୍ଟାକୁ ଫୁଲ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ଗୀତାର ଜ୍ଞାନ ଅଟେ । ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ କେହି ମନୁଷ୍ୟ ବୁଝାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଜ୍ଞାନର ସାଗର ପତିତ ପାବନ ବାବା ହିଁ ବୁଝାଇପାରିବେ । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି, ଯାହାକି ତୁମେମାନେ ନେଉଛ । ତୁମେ ହିଁ କେବଳ ସଦ୍ଗତି ଆଡକୁ ଯାଉଛ । ଏବେ ତ’ ତୁମେମାନେ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ଅଛ ସେମାନେ କଳିଯୁଗରେ ଅଛନ୍ତି । ଏବେ ହେଲା କଳିଯୁଗର ଅନ୍ତିମ ସମୟ । ମହାଭାରତ ଲଢ଼େଇ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥିତ । ୫୦୦୦ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ମଧ୍ୟ ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ରାଜଯୋଗର ଶିକ୍ଷା ନେଉଥିଲ, ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ରୂପୀ ପାଳଗଦାକୁ ନିଆଁ ଲାଗିଥିଲା । ଏହିଭଳି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବା ପାଇଁ ଏବେ ତୁମେମାନେ ରାଜଯୋଗ ଶିଖୁଛ । ବାକି ସବୁ ହେଲା ଭକ୍ତିମାର୍ଗ । ବାବା ଯେତେବେଳେ ଆସୁଛନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସ୍ୱର୍ଗର ଦ୍ୱାର ଖୋଲୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ଶିବଶକ୍ତି ଭାରତମାତାମାନେ ତ’ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ଶିବ ଶକ୍ତି ଭାରତମାତା, ଯିଏକି ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗରେ ପରିଣତ କରୁଛ । ତୁମେମାନେ ଶିବଙ୍କର ହିଁ ସନ୍ତାନ ଅଟ, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରୁଛ । ଶିବଙ୍କଠାରୁ ଶକ୍ତି ନେଇ ପାଞ୍ଚ ବିକାର ରୂପୀ ଶତ୍ରୁମାନଙ୍କ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ । ତୁମେମାନେ ୫୦୦୦ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ସେବା କରିଥିଲ । ଦୁନିଆର ସମାଜସେବୀମାନେ ଶାରିରୀକ ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ହେଲା ଆତ୍ମିକ ସେବା । ପରମପିତା ଆସି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ଇଞ୍ଜେକ୍ସନ୍ ଦେଉଛନ୍ତି, ରାଜଯୋଗର ପାଠ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି । ଏସବୁ କଥା ଆତ୍ମା ହିଁ ଶୁଣୁଛି । ତୁମେମାନେ ଆତ୍ମା । ତୁମେ ହିଁ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ଆଉ ଗୋଟିଏ ନେଉଛ । ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ ୮୪ ମା-ବାପା କରିଛ । ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗରେ ତୁମେମାନେ ସ୍ୱର୍ଗର ସୁଖ ପାଇଥିଲ । ଏବେ ପୁଣି ବେହଦର ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସୁଖର ବର୍ସା ନେଉଛ । ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଭାରତକୁ ଏହି ବର୍ସା ମିଳିଥିଲା । ଭାରତରେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ସେଠାରେ ଅସୁର ଆଦି କେହି ନଥିଲେ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏବେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ନିଆଁ ଲାଗିବ । ମୁଁ ଆସି ଜ୍ଞାନ ଯଜ୍ଞ ରଚନା କରୁଛି । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ସବୁ ପବିତ୍ର ଦେବତା ହେଉଛ । ହଜାର ହଜାର ଆତ୍ମା ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଦେବତା ହେବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ଦେଉଛନ୍ତି ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ସାରା ଡ୍ରାମାକୁ, ଶିବବାବାଙ୍କର କିପରି ପାର୍ଟ ଚାଲିଛି, ସବୁ କିଛି ଜାଣିପାରୁଛ । ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ସମ୍ପର୍କ କ’ଣ, ତାହା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ । ଭକ୍ତିରେ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ଯେ, ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ନାଭିରୁ ବ୍ରହ୍ମା ବାହାରିଛନ୍ତି । କାରଣ ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ସେଠାରେ ଯାଇ ବିଷ୍ଣୁ ହେଉଛନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ହିଁ ପୁଣି ଦେବତା ହେଉଛନ୍ତି । ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ହେବା ପାଇଁ ୫୦୦୦ ବର୍ଷ ଲାଗିଲା, ଏକଥା କେବଳ ତୁମକୁ ଜଣାଅଛି । ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ନାଭି କମଳରୁ ବିଷ୍ଣୁପୁରୀର ପ୍ରଗଟ ହେଉଛି । ସେମାନେ ତ କେବଳ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଦେଇଛନ୍ତି ଯେ, ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ନାଭିରୁ ବ୍ରହ୍ମା ବାହାରିଛନ୍ତି । ପୁଣି ସମସ୍ତ ବେଦଶାସ୍ତ୍ରର ସାର କଥା ଶୁଣାଇଲେ । ଏବେ ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ସାରକଥାକୁ ଜାଣୁଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ମୁଖ୍ୟ ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ହେଲା ୪ଟି । ପ୍ରଥମ ଦୈବୀ ଧର୍ମର ଶାସ୍ତ୍ର ହେଲା ଗୀତା । ଗୀତା କିଏ ଶୁଣାଇଛନ୍ତି? ଶିବବାବା । ଜ୍ଞାନର ସାଗର ପତିତ-ପାବନ, ସୁଖର ସାଗର ଶିବବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ସିଏ ଆସି ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗ କରିଥିଲେ, ନୁହେଁ କି କୃଷ୍ଣ । କୃଷ୍ଣ ତ’ ମୋ’ ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନ ଶୁଣି ପୁନର୍ବାର କୃଷ୍ଣ ହେଲେ । ତେବେ ଏହା ଗୁପ୍ତ କଥା ହେଲା ନା । ନୂଆ ନୂଆ ପିଲାମାନେ ଏହିସବୁ କଥାକୁ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହି ଦୁନିଆକୁ ନର୍କ କୁହାଯାଉଛି, ତାକୁ ସ୍ୱର୍ଗ । ଶିବବାବା ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗର ସ୍ଥାପନା କରିଥିଲେ । ଯେଉଁଠାରେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ତେବେ ତୁମେ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେଉଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ଏହି ମୃତ୍ୟୁଲୋକ ଦୁଃଖଧାମରେ ତୁମର ଏହା ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମ ଅଟେ । ଭାରତ ଅମରଲୋକ ଥିଲା । ସେଠାରେ ଦୁଃଖର ନାମ ନଥିଲା । ଭାରତ ପରିସ୍ତାନ ଥିଲା, ଏବେ କବରସ୍ଥାନ ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ମଶାନ ଭୂମି ପାଲଟି ଯାଇଛି, ପୁଣି ପରିସ୍ତାନ ହେବ । ଏସବୁ ହେଲା ବୁଝିବାର କଥା । ଏହା ହେଲା ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେବାର ପାଠଶାଳା, କୌଣସି ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କର ସତ୍ସଙ୍ଗ ନୁହେଁ, ଯେଉଁଠି ଶାସ୍ତ୍ର ଶୁଣାଯାଉଛି । ଏହିସବୁ କଥାକୁ କେହି ନୂଆ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୭ ଦିନର କୋର୍ସ ନକରିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ସେମାନଙ୍କର ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରୁଛି । କାରଣ ସମସ୍ତେ ସେହି ଏକମାତ୍ର ପରମାତ୍ମା ପ୍ରେମିକଙ୍କର ପ୍ରେମିକା ଅଟନ୍ତି । ବାବା ଆସି ସତ୍ୟଖଣ୍ଡ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ଅଧାକଳ୍ପ ପରେ ପୁଣି ରାବଣ ଆସି ମିଥ୍ୟା ଖଣ୍ଡ କରିଦେଉଛି । ଏବେ ହେଲା ସଙ୍ଗମ । ଏହା ଏସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । ଆଚ୍ଛା —

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ଭାରତର ସଚ୍ଚା ସଚ୍ଚା ଆତ୍ମିକ ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଶକ୍ତି ନେଇ ୫ ବିକାର ରୂପୀ ଶତ୍ରୁ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ ।

(୨) ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେବା ପାଇଁ ପବିତ୍ର ନିଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଜ୍ଞାନକୁ ଜୀବନରେ ଧାରଣ କରି କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ ହେବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କରିବାକୁ ପଡିବ ।

ବରଦାନ:-
ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ସର୍ବଦା ଖୁସି ବା ହାଲୁକା ପଣିଆର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ମନମତ ଏବଂ ପରମତଠାରୁ ମୁକ୍ତ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କର ମନ ସର୍ବଦା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହୁଥିବ, ମନ ଭିତରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ହଲଚଲ ନଥିବ, ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ଚାଲିବା ଦ୍ୱାରା ମନ ଭିତରେ ସର୍ବଦା ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଖୁସି ରହୁଥିବ । ସେମାନେ ସର୍ବଦା ହାଲୁକା ପଣିଆର ଅନୁଭବ କରୁଥିବେ, ସେଥିପାଇଁ ଯେତେବେଳେ ବି ମନ ଭିତରେ ହଲଚଲ ଆସୁଛି ବା ଟିକିଏ ବି ଖୁସିର ମାତ୍ରା କମିଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ଚେକ୍ କର - ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ଶ୍ରୀମତର ଅବଜ୍ଞା ହୋଇଥିବ, ସେଥିପାଇଁ ସୂକ୍ଷ୍ମ ରୂପରେ ନିଜର ଚେକିଙ୍ଗ୍ କରି ମନମତ ବା ପରମତରୁ ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କରିନିଅ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବୁଦ୍ଧିରୂପୀ ବିମାନ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ସ୍ୱଧାମରେ ପହଞ୍ଚି ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର କିରଣର ଅନୁଭବ କରିବା ହିଁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯୋଗ ଅଟେ ।


“ମାତେଶ୍ୱରୀଙ୍କର ଅମୂଲ୍ୟ ମହାବାକ୍ୟ”

(୧) ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରଭେଦ:- ଗାୟନ ଅଛି, ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମା ବହୁତ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଲଗା ରହିଥିଲେ ଏବଂ ସଦ୍ଗୁରୁ ପରମାତ୍ମା ନିଜେ ଆସି ଦଲାଲ ରୂପରେ ନିଜ ସହିତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ମିଳନ କରାଇଥିଲେ ଯାହାକୁ ସୁନ୍ଦର ମେଳା କୁହାଯାଇଛି । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଏହି ଶବ୍ଦ କହୁଛୁ ତେବେ ଏହାର ଯଥାର୍ଥ ଅର୍ଥ ହେଲା ଯେ ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମାଙ୍କଠାରୁ ବହୁତ ସମୟ ଧରି ଅଲଗା ରହି ଆସିଛି । ତେବେ ବହୁତ କାଳର ଅର୍ଥ ହେଲା - ବହୁତ ସମୟ ଧରି ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ରହିଛି । ତେଣୁ ଏହି ଶବ୍ଦ ପ୍ରମାଣିତ କରୁଛି ଯେ ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମା ଦୁହେଁ ଅଲଗା ଅଲଗା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଭିତରେ ଆନ୍ତରିକ ପ୍ରଭେଦ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପରିଚୟ ଜଣାନଥିବା କାରଣରୁ ସେମାନେ ଏହି ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥକୁ ଏଭଳି କରୁଛନ୍ତି ଯେ, ମୁଁ ଆତ୍ମା ହିଁ ପରମାତ୍ମା ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ଉପରେ ମାୟାର ଆବରଣ ଚଢି ରହିଥିବା କାରଣରୁ ନିଜର ଅସଲି ସ୍ୱରୂପକୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଯେ, ଆତ୍ମା ଉପରୁ ମାୟାର ଆବରଣ ବାହାରିଯିବା ପରେ ଆତ୍ମା ପୁଣି ସେହି ପରମାତ୍ମା ହୋଇଯିବେ । ତେଣୁ ସେମାନେ ଏହି ଅର୍ଥରେ ଆତ୍ମାକୁ ଅଲଗା ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟ କେହି ଏପରି ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଯେ, ମୁଁ ଆତ୍ମା ହିଁ ପରମାତ୍ମା ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ନିଜକୁ ଭୁଲି ଯାଇଥିବା କାରଣରୁ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଯାଇଛି । ଯେତେବେଳେ ଆତ୍ମା ପୁନର୍ବାର ନିଜକୁ ଜାଣି ଶୁଦ୍ଧ-ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଏକ ହୋଇଯିବେ । ତେବେ ସେମାନେ ଏହି ଅର୍ଥରେ ହିଁ ଆତ୍ମା ଅଲଗା ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଆମେମାନେ ଜାଣିଛେ ଯେ ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମା ଉଭୟ ଅଲଗା ଅଟନ୍ତି । ନା, ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମା ହୋଇପାରିବ ନା, ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଏକ ହୋଇପାରିବ ଏବଂ ଏମିତି ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେ, ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପରେ କୌଣସି ଆବରଣ ଚଢି ପାରିବ ।

(୨) ମନ ଅଶାନ୍ତି ହେବାର କାରଣ ହେଲା, କର୍ମବନ୍ଧନ ଏବଂ ଶାନ୍ତିର ଆଧାର ହେଲା, କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥା - ମନକୁ ଶାନ୍ତି ମିଳିଯାଉ ଏହି ଆଶା ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନୁଷ୍ୟର ଅବଶ୍ୟ ଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଅନେକ ପ୍ରକାରରେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମନର ଶାନ୍ତି ମିଳିପାରି ନାହିଁ । ଏହାର ଯଥାର୍ଥ କାରଣ କ’ଣ? ପ୍ରଥମେ ଏହି କଥା ବିଚାର କରିବା ଜରୁରୀ ଯେ, ମନ ଅଶାନ୍ତ ହେବାର ମୂଳ କାରଣ କ’ଣ? ତେବେ ମନର ଅଶାନ୍ତିର ମୂଳ କାରଣ ହେଲା - କର୍ମବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧିହେବା । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏହି ୫ ବିକାରର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ନ ହୋଇଛନ୍ତି, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଶାନ୍ତିରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଯେତେବେଳେ କର୍ମବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଯିବ ସେତେବେଳେ ମନର ଶାନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଜୀବନମୁକ୍ତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବେ । ତେବେ ବିଚାର କରିବା ଦରକାର ଯେ, ଏହି କର୍ମବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି କିପରି ମିଳିବ? ଏବଂ ସେଥିରୁ ଆମକୁ ମୁକ୍ତ କିଏ କରିପାରିବେ? ଏକଥା ତ ଆମେମାନେ ଜାଣିଛେ ଯେ, ମନୁଷ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କୁ କେବେ ବି ମୁକ୍ତି ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତେବେ ଏକମାତ୍ର ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଏହି କର୍ମବନ୍ଧନ ରୂପି ହିସାବ-କିତାବରୁ ମୁକ୍ତ କରିପାରିବେ ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ହିଁ ସିଏ ଏଠାକୁ ଆସି ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କର୍ମବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ସୁଖଦାତା ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି ।

ମୁଁ ଆତ୍ମା ବାସ୍ତବରେ କାହାର ସନ୍ତାନ, ମୋର ପ୍ରକୃତ ଗୁଣ କ’ଣ? ଏହି ଜ୍ଞାନ ଯେତେବେଳେ ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିଯିବ ସେତେବେଳେ ସବୁ କର୍ମବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଯିବ ଏବଂ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଆମକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି ଅର୍ଥାତ୍ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଆମକୁ କର୍ମବନ୍ଧନମୁକ୍ତ କରନ୍ତି ।