25.09.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ନିଜ ଉପରେ ନିଜକୁ ହିଁ
କୃପା କରିବାକୁ ହେବ, ପାଠପଢାରେ ଆଗେଇ ଯାଅ, କୌଣସି ବି ବିକର୍ମ କରି ନିଜର ରେଜିଷ୍ଟରକୁ ଖରାପ କର
ନାହିଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏହି ସର୍ବୋଚ୍ଚ
ପାଠପଢାରେ ପାସ୍ ହେବା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ରୂପରେ କେଉଁ ଶିକ୍ଷା ମିଳୁଛି ? ଏଥିପାଇଁ କେଉଁ କଥା ଉପରେ
ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉଚିତ୍ ?
ଉତ୍ତର:-
ଏହି ପାଠପଢାରେ ପାସ୍ ହେବା ପାଇଁ ତୁମର ଦୃଷ୍ଟି ଅତ୍ୟନ୍ତ ପବିତ୍ର ହେବା ଦରକାର କାହିଁକି ନା ଏହି
ଆଖି ହିଁ ଧୋକା ଦେଉଛି ଏବଂ ଏହା ହିଁ ପ୍ରଥମେ କ୍ରିମିନାଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବିକାରୀ ହେଉଛି । ଶରୀରକୁ
ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟରେ ଚଞ୍ଚଳତା ଆସୁଛି ସେଥିପାଇଁ ଆଖି କେବେହେଲେ କ୍ରିମିନାଲ୍
ନ ହେଉ, ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇ ରୁହ, ଯୋଗର ଯାତ୍ରାରେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଧ୍ୟାନ ଦିଅ
।
ଗୀତ:-
ଧୀରଜ ଧର ମନୁଆ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
କିଏ କହୁଛନ୍ତି
? ବେହଦର ବାବା ବେହଦର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି । ଯେପରି କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ରୋଗରେ ପଡିଥିଲେ
ତାଙ୍କୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦିଆଯାଇଥାଏ ଯେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧର — ତୁମର ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯିବ । ତାଙ୍କୁ ଖୁସି
କରିବା ପାଇଁ ଆଶ୍ୱାସନା ଦିଆଯାଇଥାଏ । ତାହା ତ ଲୌକିକ କଥା ଅଟେ । ଏହା ହେଉଛି ଅଲୌକିକ କଥା
ବାବାଙ୍କର ଢେର ସନ୍ତାନ ଥିବେ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ । ତୁମେମାନେ ଭୁଲିବା ଅନୁଚିତ୍ ଯେ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରିବା
ପାଇଁ । ସେ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି ଦାତା ଅଟନ୍ତି ତେବେ ଏହାର ଅର୍ଥ ସମସ୍ତେ ଦୁର୍ଗତିରେ ଅଛନ୍ତି ।
ସାରା ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟ, ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବରେ ଭାରତ ସାଧାରଣଭାବେ ସମଗ୍ର ଦୁନିଆକୁ
କୁହାଯାଉଛି । ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବେ ତୁମେ ସୁଖଧାମକୁ ଯିବ । ବାକି ସମସ୍ତେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଚାଲିଯିବେ
। ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁଛି — ବାସ୍ତବରେ ଆମେ ସୁଖଧାମରେ ଥିଲୁ ଆଉ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ ଶାନ୍ତିଧାମରେ
ଥିଲେ । ବାବା ଆସି ଭାରତକୁ ସୁଖଧାମ କରିଥିଲେ । ତେଣୁ ଏହିପରି ପ୍ରଚାର ମଧ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ।
ବୁଝାଇବା ଦରକାର ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ନିରାକାର ଶିବବାବା ଆସୁଛନ୍ତି । ସେ
ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା ଅଟନ୍ତି, ବାକି ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟନ୍ତି । ପିତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବା
ପାଇଁ ଭାଇମାନେ ହିଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି । ଏପରି ତ ନୁହେଁ ଯେ ପିତା ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି ।
ସମସ୍ତେ ପରମାତ୍ମା ପିତା ହୋଇଗଲେ ସମ୍ପତ୍ତି କିପରି ନେବେ ? କ’ଣ ଭାଇଠାରୁ ନେବେ ? ଏକଥା ତ
ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେମାନେ ବୁଝୁଛ — ଏହା ତ ବହୁତ ସହଜ କଥା ଅଟେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏକମାତ୍ର
ହିଁ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା । ବାକି ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଚାଲିଯିବେ । ବିଶ୍ୱର
ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳର ପୁନାରବୃତ୍ତି ହେଉଛି ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି ନିଶ୍ଚୟ । କଳିଯୁଗ ପରେ ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗ
ହେବ । ଉଭୟ ମଧ୍ୟରେ ପୁଣି ସଂଗମଯୁଗ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ରହିବ । ଏହାକୁ ସୁପ୍ରିମ, ପୁରୁଷୋତ୍ତମ
କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଯୁଗ କୁହାଯାଉଛି । ଏବେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିର ତାଲା ଖୋଲିଛି ତେଣୁ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ତ
ବହୁତ ସହଜ କଥା ଅଟେ । ନୂଆ ଦୁନିଆ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ । ପୁରୁଣା ଗଛରେ ବହୁତ ପତ୍ର ରହିଥାଏ ।
ନୂଆ ଗଛରେ ଅଳ୍ପ ପତ୍ର ରହିଥାଏ, ତାହା ହେଉଛି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆ, ଏହାକୁ ତମୋପ୍ରଧାନ
କୁହାଯାଉଛି । ତୁମର ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ବୁଦ୍ଧିର ତାଲା ଖୋଲିଛି କାହିଁକି ନା
ସମସ୍ତେ ଯଥାର୍ଥ ରୀତିରେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ତେଣୁ ଧାରଣା ମଧ୍ୟ ହେଉ ନାହିଁ ।
ବାବା ତ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟରେ ହିଁ ନାହିଁ । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଯିଏ ଭଲ ଭାବରେ
ପଢିବେ ପଢାଇବେ, ବାବାଙ୍କର ସାହାଯ୍ୟକାରୀ ହେବେ, ସେ ଯେକୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ପଦ
ପାଇବେ । ସ୍କୁଲରେ ଛାତ୍ରମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଥାନ୍ତି ଯେ ଆମେ କେତେ ନମ୍ବରରେ ପାସ୍ ହେବୁ ।
ତୀବ୍ରବେଗୀ ଅଧିକ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଥାନ୍ତି । ଟ୍ୟୁସନ୍ ପାଇଁ ଟିଚର ରଖିଥାନ୍ତି ଯେପରି ହେଲେ ପାସ୍
ହେବୁ । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଆଗେଇବାକୁ ହେବ । ନିଜ ଉପରେ କୃପା କରିବାକୁ ହିଁ ପଡିବ । ବାବାଙ୍କୁ
ଯଦି କେହି ପଚାରନ୍ତି ଏବେ ଶରୀର ଛାଡିଲେ ଏହି ଅବସ୍ଥାରେ କ’ଣ ପଦ ପାଇବୁ ? ତେବେ ବାବା ତୁରନ୍ତ
ବତାଇଦେବେ । ଏହା ବହୁତ ସହଜ ବୁଝିବାର କଥା ଅଟେ । ହଦ ପରି ବେହଦର ଛାତ୍ର ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିବେ ।
ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ବୁଝିପାରିବେ— ଆମ ଦ୍ୱାରା ବାରମ୍ବାର ଏହି ଭୁଲ୍, ବିକର୍ମ ହେଉଛି । ରେଜିଷ୍ଟର
ଖରାପ ହେଲେ ସେହିପରି ଫଳାଫଳ ବାହାରିବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଜର ରେଜିଷ୍ଟର ରଖନ୍ତୁ । ଏପରି ଭାବେ ତ
ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ସବୁ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯାଉଛି । ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମର ରେଜିଷ୍ଟର ବହୁତ
ଖରାପ ଅଟେ । ନ ବୁଝିପାରିଲେ ବାବା କହିଦେବେ । ସ୍କୁଲ୍ରେ ରେଜିଷ୍ଟର ଆଦି ରଖାଯାଇଥାଏ । ଏକଥା ତ
ଦୁନିଆରେ କାହାକୁ ହେଲେ ଜଣା ନାହିଁ । ଏହାର ନାମ ହେଉଛି ଗୀତା ପାଠଶାଳା । ବେଦ ପାଠଶାଳା କେବେ
କୁହାଯାଏ ନାହିଁ । ବେଦ ଉପନିଷେଦ ଗ୍ରନ୍ଥ ଆଦି କାହାର ମଧ୍ୟ ପାଠଶାଳା କୁହାଯାଏ ନାହିଁ ।
ପାଠଶାଳାରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି । ଆମେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଏହିପରି ହେବୁ । କେହି ବହୁତ ବେଦଶାସ୍ତ୍ର ପଢିଲେ
ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଉପାଧି ମିଳିଥାଏ । ରୋଜଗାର ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ । କେହି-କେହି ତ ବହୁତ ରୋଜଗାର
କରିଥାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ତାହା କୌଣସି ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର ନୁହେଁ, ସାଥିରେ ଯିବ ନାହିଁ । ଏହି ସତ୍ୟ
ରୋଜଗାର ହିଁ ସାଥିରେ ଯିବ । ବାକି ସବୁ ଶେଷ ହୋଇଯିବ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ ବହୁତ-ବହୁତ
ରୋଜଗାର କରୁଛୁ । ଆମେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହୋଇପାରିବୁ । ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ରାଜତ୍ୱ ଥିବାରୁ ପିଲାମାନେ
ନିଶ୍ଚୟ ସିଂହାସନ ଉପରେ ବସିବେ । ଏହା ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ପଦ ଅଟେ । ତୁମେ ସ୍ୱପ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ଭାବିନଥିଲ
ଯେ ଆମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ରାଜ ପଦ ପାଇବୁ । ଏହାକୁ ରାଜଯୋଗ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ତାହା ବାରିଷ୍ଟରୀ,
ଡାକ୍ତରୀ ଯୋଗ ଅଟେ । ପାଠପଢା ଏବଂ ପାଠପଢାଉଥିବା ଶିକ୍ଷକ ହିଁ ମନେ ରହିଥାନ୍ତି । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ
ରହିଛି — ସହଜ ୟାଦ । ୟାଦରେ ହିଁ ପରିଶ୍ରମ ରହିଛି । ନିଜକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ଭାବିବାକୁ ପଡିବ ।
ଆତ୍ମାରେ ହିଁ ସଂସ୍କାର ଭରିଥାଏ । ଅନେକ ଆସି କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ତ ଶିବବାବାଙ୍କ ପୂଜା କରୁଥିଲୁ
କିନ୍ତୁ କାହିଁକି ପୂଜା କରୁଥିଲେ, ଏକଥା ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଶିବଙ୍କୁ ହିଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ।
ଆଉ କାହାକୁ ବାବା କହିବେ ନାହିଁ । ହନୁମାନ, ଗଣେଷ ପ୍ରଭୃତିଙ୍କ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର
ପୂଜା ହେଉନାହିଁ, ଯଦିଓ ଆଜମେରରେ ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେଠାକାର ଅଳ୍ପ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପୂଜା
କରିଥାନ୍ତି । ବାକି ଗାୟନ ଆଦି କିଛି ନାହିଁ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ, ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର କେତେ ଗାୟନ
ରହିଛି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ନାମ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ବ୍ରହ୍ମା ତ ବର୍ତ୍ତମାନ ଶ୍ୟାମଳ ଅଟନ୍ତି । ପୁଣି
ବାବା ଆସି ଏହାଙ୍କୁ ପୋଷ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ କଥା ଅଟେ । ତେଣୁ ବାବା
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବୁଦ୍ଧିରେ ଏକଥା ରହୁ ଯେ ଶିବବାବା ଆମକୁ
ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ସେ ବାପ, ଟିଚର, ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଶିବବାବା ଆମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି
। ଏବେ ତୁମେମାନେ ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ ହେଉଛ । ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ
ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ ଅଟେ । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା
ମଧ୍ୟ ଦୁନିଆରେ କେହି ହେଲେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ ତ ସମସ୍ତେ ଡାକୁଛନ୍ତି — ବାବା ଆମକୁ
ପତିତରୁ ପବିତ୍ର କରାଅ । ଏପରି କହୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଆସି ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ ଶୁଣାଅ, ବାବା
ନିଜେ ହିଁ ଆସି ଏହାକୁ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ପତିତରୁ ପବିତ୍ର ପୁଣି ପବିତ୍ରରୁ ପତିତ କିପରି ହେଉଛ ?
ଇତିହାସର କିପରି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ, ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବତାଉଛନ୍ତି । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଅଟେ । ଆମେ
ପତିତ କାହିଁକି ହୋଇଛୁ ପୁଣି ପବିତ୍ର ହୋଇ କେଉଁଠାକୁ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ କହୁଛନ୍ତି ମନର ଶାନ୍ତି କିପରି ହେବ ? ଏପରି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ଆମେ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ପବିତ୍ର କିପରି ହେବୁ ? ଏକଥା କହିବା ପାଇଁ ଲଜ୍ୟା ଲାଗୁଛି । ଏବେ ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଭକ୍ତ ଅଟ । ମୁଁ ଭଗବାନ, ବର ଅଟେ । ତୁମେ କନ୍ୟା । ତୁମେ ସମସ୍ତେ
ମୋତେ ମନେ ପକାଉଛ । ମୁଁ ସୁନ୍ଦର ମୁସାଫିର ଅଟେ । ସାରା ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟଙ୍କୁ ସୁନ୍ଦର କରୁଛି ।
ସ୍ୱର୍ଗ ହିଁ ବିଶ୍ୱର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ । ସଂସାରରେ ସପ୍ତାଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଗଣାଯାଉଛି । ସେଠାରେ ତ
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଜିନିଷ ଏକମାତ୍ର ସ୍ୱର୍ଗ ହିଁ ହେବ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଜଣେ, ସ୍ୱର୍ଗ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ, ଯାହାକୁ
ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ମରଣ କରୁଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ କୌଣସି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା ନାହିଁ । ତୁମମାନଙ୍କ
ଭିତରେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ରହିଛ ଯେ ଏବେ ସୁଖର ଦିନ ଆସୁଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ
ହେଲେ ଯାଇ ସ୍ୱର୍ଗର ରାଜତ୍ୱ ମିଳିବ । ଏବେ ରାଜତ୍ୱ ସ୍ଥାପନ ହୋଇନାହିଁ । ହଁ, ପ୍ରଜା ତିଆରି
ହେଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ରାୟ କରୁଛନ୍ତି, ସେବାର ବୃଦ୍ଧି କିପରି ହେବ ?
ସମସ୍ତଙ୍କୁ କିପରି ସନ୍ଦେଶ ଦେବୁ ? ବାବା ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି ।
ବାକି ସମସ୍ତଙ୍କର ବିନାଶ କରାଇଦେଉଛନ୍ତି । ଏହିପରି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦରକାର ନା । ଯେଉଁ
ବାବା ଆମକୁ ରାଜତିଳକର ହକଦାର କରାଇ ବାକି ସମସ୍ତଙ୍କର ବିନାଶ କରାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରାକୃତିକ
ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି । ଏହା ବିନା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏବେ ତୁମର ପରୀକ୍ଷା ସମୟ ବହୁତ ପାଖେଇ ଆସିଲାଣି, ମୃତ୍ୟୁଲୋକରୁ ଅମରଲୋକକୁ
ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯେତେ ଭଲ ଭାବରେ ପଢିବ, ପଢାଇବ, ସେତେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବ କାହିଁକି
ନା ନିଜର ପ୍ରଜା ତିଆରି କରୁଛ । ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରିବା ଦରକାର । ଚ୍ୟାରିଟୀ
ବିଗେନ୍ସ ଅଟ୍ ହୋମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଦାନପୁଣ୍ୟ ନିଜ ଘରୁ ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇଥାଏ । ଏହିପରି କାଇଦା ରହିଛି
ପ୍ରଥମେ ମିତ୍ର-ସମ୍ବନ୍ଧୀ ବଂଶାବଳୀ ଆଦି ହିଁ ଆସିବେ । ପଛରେ ଜନ ସାଧାରଣ ଆସିବେ । ଆରମ୍ଭରୁ
ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ହୋଇଥିଲା । ପୁଣି ଧରେ ଧିରେ ବୃଦ୍ଧି ହେଲା ପିଲାମାନଙ୍କ ରହିବା ପାଇଁ ବଡ ଘର ତିଆରି
ହେଲା ଯାହାକୁ ଓମ୍ ନିବାସ କୁହାଯାଉଛି । ପିଲାମାନେ ଆସି ପଢିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଏସବୁ ଡ୍ରାମାରେ
ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା, ଯାହା ପୁଣି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ଏହାକୁ କେହି ବଦଳାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହି
ପାଠପଢା କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ଯୋଗର ଯାତ୍ରା । ମୁଖ୍ୟ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ରୂପେ ଆଖି ହିଁ
ଧୋକା ଦେଉଛି । ଆଖି ବିକାରୀ ହେଲେ ତେବେ ଶରୀରର କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଚଞ୍ଚଳ ହୋଇଥାଏ । କୌଣସି କନ୍ୟାକୁ
ଦେଖିଲେ, ବାସ୍ ଆସକ୍ତ ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ଏପରି ବହୁତ ଘଟଣା ଦୁନିଆରେ ହେଉଛି । ଗୁରୁଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି
ମଧ୍ୟ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଉଛି । ଏଠାରେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ବିଲ୍କୁଲ୍ ରହିବା ଅନୁଚିତ୍
। ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇ ରହିଲେ ଯାଇ ପବିତ୍ର ରହିପାରିବ । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କ’ଣ ଜଣା ସେମାନେ ତ ଥଟ୍ଟା
କରୁଛନ୍ତି । ଶାସ୍ତ୍ରରେ ତ ଏସବୁ କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାୟ ଲୋପ
ହୋଇଯିବ । ଦ୍ୱାପରରୁ ଏହି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ତିଆରି ହୋଇଛି । ଏବେ ବାବା ମୁଖ୍ୟ କଥା କହୁଛନ୍ତି ଯେ
ଆଲ୍ଲାକୁ ସ୍ମରଣ କର ତେବେ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ତୁମେ ୮୪ ଜନ୍ମର
ଚକ୍ର ଲଗାଇ ଆସିଛ । ଏବେ ପୁନର୍ବାର ତୁମର ଆତ୍ମା ଦେବତା ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଛୋଟ ଆତ୍ମାରେ ୮୪
ଜନ୍ମର ଅବିନାଶୀ ଅଭିନୟ ଭରି ରହିଛି, ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ ନା । ଏହିପରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କଥା ବାବା ହିଁ
ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କାହାର ୮୪ ଜନ୍ମର, କାହାର ୫୦-୬୦ ଜନ୍ମର ଅଭିନୟ ରହିଛି । ପରମପିତା
ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଭିନୟ ମିଳିଛି । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଏହା ଅନାଦି ଅବିନାଶୀ ଡ୍ରାମା ଅଟେ ।
ଆରମ୍ଭ କେବେ ହେଲା, କେବେ ବନ୍ଦ ହେବ — ଏକଥା କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ଏହା ହେଉଛି
ଅନାଦି ଅବିନାଶୀ ଡ୍ରାମା । ଏକଥା କେହି ହେଲେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଏବେ
ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ ବହୁତ ନିକଟତ୍ତର ସେଥିପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ନିଜର ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ
କରିବାକୁ ହେବ । ନିଜେ ପାଠପଢିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଢାଇବାକୁ ହେବ, ଚ୍ୟାରିଟୀ ବିଗେନ୍ସ
ଆଟ୍ ହୋମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଦାନପୁଣ୍ୟ ପ୍ରଥମେ ନିଜ ଘରୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ କରାଯାଏ ।
(୨) ଦେହୀ-ଅଭିମାନ ହୋଇ ଅବିନାଶୀ ଏବଂ ସଚ୍ଚା ରୋଜଗାର ଜମା କରିବାକୁ ହେବ । ନିଜର ଚାଲି-ଚଳଣିର
ରେଜିଷ୍ଟର ରଖିବାକୁ ପଡିବ । ଏପରି କୌଣସି ବିକର୍ମ ନ ହେଉ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ରେଜିଷ୍ଟର ଖରାପ ହୋଇଯିବ
।
ବରଦାନ:-
ନିମିତ୍ତ ପଣିଆର
ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ମାୟାର ଗେଟ୍ ବନ୍ଦ କରି ଡବଲ ଲାଇଟ୍ ହୁଅ ।
ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ
ନିମିତ୍ତ ମନେ କରି ଚାଲୁଥା’ନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱତଃ ପ୍ରବୃତ୍ତ ଭାବରେ ଡବଲ ଲାଇଟ୍ ସ୍ଥିତିର
ଅନୁଭବ ହୋଇଥାଏ । କରିକରାଇବାବାଲା ବାବା ସବୁ କିଛି କରାଉଛନ୍ତି, ମୁଁ କେବଳ ନିମିତ୍ତ ଅଟେ — ଏହି
ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସଫଳତା ମିଳିଥାଏ । ଯଦି ଟିକିଏ ବି ମୁଁ ପଣିଆ ଆସିଗଲା ତେବେ ମାୟାର ଗେଟ୍
ଖୋଲିଗଲା, ନିମିତ୍ତ ମନେ କରିବା ଅର୍ଥ ମାୟାର ଗେଟ୍ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା । ତେବେ ନିମିତ୍ତ ମନେ କରିବା
ଦ୍ୱାରା ମାୟାଜିତ୍ ମଧ୍ୟ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ଡବଲ ଲାଇଟ୍ ମଧ୍ୟ ହୋଇଯିବ । ତା’ ସହିତ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ
ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ସୁନିଶ୍ଚିତ । ତେଣୁ ଏହି ସ୍ମୃତି ନମ୍ବରୱାନ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତି କରିବାର ଆଧାର ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି
ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ ସ୍ଥିତିରେ ରହି ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ କରିବ ତେବେ ସଫଳତା ସହଜରେ ମିଳିବାକୁ ଲାଗିବ ।