08.09.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ନିଜ ହୃଦୟରେ ହାତ ରଖି
ପଚାର ଯେ ବାବା ଯାହା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି କ’ଣ ଆମେ ସବୁ ପୂର୍ବରୁ ଜାଣିଥିଲୁ, ଯାହା ଶୁଣିଛ ତାକୁ ଅର୍ଥ
ସହିତ ବୁଝି ଖୁସୀରେ ରୁହ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ତୁମର ଏହି
ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧର୍ମରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତି ରହିଛି — କେଉଁଟି ଏବଂ କିପରି ?
ଉତ୍ତର:-
ତୁମର ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧର୍ମ ଏପରି ଅଟେ ଯାହାକି ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ସାରା ବିଶ୍ୱର ସଦ୍ଗତି କରିଦେଉଛି
। ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ହିଁ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଶାନ୍ତ କରି ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳ ଭୁଷଣ
ଆତ୍ମାମାନେ ଦେବତାମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ଅଟ, ତୁମକୁ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏହି ଶକ୍ତି ମିଳିଛି ।
ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ହିଁ ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ହେଉଛ, ତୁମମାନଙ୍କୁ ହିଁ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ପୁରସ୍କାର
ମିଳୁଛି । ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଏବଂ ବିଶ୍ୱ ଉଭୟର ମଧ୍ୟ ମାଲିକ ହେଉଛ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମଧୁର ଆତ୍ମିକ
ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆତ୍ମିକ ପିତା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନେ
ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଆତ୍ମିକ ପିତା ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ନିଶ୍ଚୟ ଥରେ ମାତ୍ର ଆସୁଛନ୍ତି ।
କଳ୍ପର ନାମ ରଖି ଦେଇଥିବାରୁ କହିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ଏହି ଡ଼୍ରାମା ଅଥବା ସୃଷ୍ଟିର ଆୟୁଷ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ,
ଏହି କଥା ଏକମାତ୍ର ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏକଥା କେବେ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ମୁଖରୁ ଶୁଣିନଥିବ ।
ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନେ ବସିଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ବାସ୍ତବରେ ଆମ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା
ସେ ଜଣେ ଅଟନ୍ତି । ବାବା ହିଁ ବସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନିଜର ପରିଚୟ ଦେଉଛନ୍ତି ଯାହାକୁ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ
ମାତ୍ର ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କାହାକୁ ହେଲେ ଜଣାନାହିଁ ଭଗବାନ ଅଥବା ଈଶ୍ୱର କିଏ ତାଙ୍କୁ ଗଡ଼ ଫାଦର
ପିତା ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ବହୁତ ସ୍ନେହ ରହିବା ଦରକାର । ସିଏ ବେହଦର ବାବା ଅଟନ୍ତି ତେଣୁ
ତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ମିଳୁଥିବ । ଇଂରାଜୀରେ ଭଲ ଅକ୍ଷର କହୁଛନ୍ତି--ହେଭେନ୍ଲି ଗଡ୍
ଫାଦର ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ରଚନା କରୁଥିବା ଈଶ୍ୱର ପିତା । ସ୍ୱର୍ଗ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ କୁହାଯାଏ ଏବଂ
ନର୍କ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ କୁହାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ମାନେ
ତ ମାନୁନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ କେବେ ଏପରି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ବାବା ସ୍ୱର୍ଗର ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି ।
ସ୍ୱର୍ଗର ରଚୟିତା ଈଶ୍ୱର ପିତା ଏହି ଅକ୍ଷର ବହୁତ ମଧୁର । ସ୍ୱର୍ଗ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଟେ ।
ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ ନର୍କର ସମସ୍ତ ଚକ୍ର ଓ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଜ୍ଞାନ
ଘୂରୁଛି, ଯେଉଁମାନେ ସେବା ଯୋଗ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ସମସ୍ତେ ତ ଏକରସ ସେବା ଯୋଗ୍ୟ ହେଉନାହାଁନ୍ତି ।
ତୁମେ ପୁନର୍ବାର ନିଜର ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ କରୁଛ । ତୁମେ ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନେ କହୁଛ ଯେ ଆମେ
ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତରେ ଚାଲୁଛୁ । ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଟେ । ଶ୍ରୀମତ୍
ଭଗବତ୍ ଗୀତାର ମଧ୍ୟ ଗାୟନ ରହିଛି । ଏହା ହେଲା ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ଶାସ୍ତ୍ର । ବାବାଙ୍କ ନାମ ଶୁଣିବା
ମାତ୍ରେ ହିଁ ତୁରନ୍ତ ସ୍ୱର୍ଗର ସମ୍ପତ୍ତି ମନେ ପଡ଼ିଯାଉଛି । ଏକଥା ଦୁନିଆରେ କେହି ହେଲେ
ଜାଣିନାହିଁନ୍ତି ଯେ ଈଶ୍ୱର ପିତାଙ୍କଠାରୁ କ’ଣ ମିଳୁଛି । ପ୍ରାଚୀନ ଯୋଗ ଅକ୍ଷର କହୁଛନ୍ତି ।
କିନ୍ତୁ ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ପ୍ରାଚୀନ ଯୋଗ କିଏ ଶିଖାଇଥିଲେ ? ସେମାନେ ତ କୃଷ୍ଣ ହିଁ କହିବେ
କାହିଁକିନା ଗୀତାରେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ନାମ ଲେଖିଦେଇଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ବୁଝୁଛ ବାବା ହିଁ ରାଜଯୋଗ
ଶିଖାଇଥିଲେ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତେ ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ
ବୁଝୁଛ ଯେ ଭାରତକୁ ହିଁ ଶିବବାବା ଆସିଥିଲେ, ତାଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ
ଗୀତାରେ ତାଙ୍କର ନାମ ଗୁପ୍ତ କରିଦେଇଥିବାରୁ ମହିମା ମଧ୍ୟ ଗୁପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି । ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ସାରା
ଦୁନିଆକୁ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି ମିଳୁଛି, ସେହି ବାବାଙ୍କୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ମହାନ୍ ଭୁଲ୍ର ନାଟକ
କୁହାଯାଉଛି । ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଭୁଲ୍ ହେଉଛି — ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କେବେ କହୁଛନ୍ତି ସେ
ନାମ ରୂପରୁ ଅଲଗା ପୁଣି କହୁଛନ୍ତି କଚ୍ଛ-ମଚ୍ଛ ଅବତାର ଅଟନ୍ତି । ମାଟି-ଗୋଡ଼ିରେ ଅଛନ୍ତି । ଭୁଲ
ଉପରେ ଭୁଲ ହୋଇଚାଲିଛି । ସିଡ଼ି ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଚାଲୁଛନ୍ତି । କଳା କମ୍ ହୋଇଚାଲିଛି, ତମୋପ୍ରଧାନ
ହୋଇଚାଲିଛନ୍ତି । ଡ଼୍ରାମାର ପ୍ଲାନ ଅନୁସାରେ ଯେଉଁ ବାବା ସ୍ୱର୍ଗର ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି, ଯିଏକି
ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ କରାଇଥିଲେ, ତାଙ୍କୁ ଗୋଡ଼ି-ମାଟି ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି ।
ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମେ ସିଡ଼ି କିପରି ଓହ୍ଲାଇ ଆସିଛ, କିଛି ହେଲେ କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ ।
ଡ଼୍ରାମା କ’ଣ, ପଚାରୁଛନ୍ତି । ଏହି ଦୁନିଆ କେବେଠାରୁ ତିଆରି ହୋଇଛି ? ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି କେବେ ଥିଲା,
କହୁଛନ୍ତି ଲକ୍ଷେ ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ । ଭାବୁଛନ୍ତି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଏବେ ବହୁତ ବର୍ଷ ରହିଛି, ଏହାକୁ
ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାର କୁହାଯାଏ ନା । ଗାୟନ ରହିଛି ଜ୍ଞାନ ଅଞ୍ଜନ ସତ୍ଗୁରୁ ଦେଲେ, ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାର
ବିନାଶ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ରଚୟିତା ବାବା ନିଶ୍ଚୟ ସ୍ୱର୍ଗ ହିଁ ରଚନା କରିବେ । ବାବା ହିଁ ଆସି ନର୍କକୁ
ସ୍ୱର୍ଗ କରାଉଛନ୍ତି । ରଚୟିତା ବାବା ହିଁ ଆସି ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ।
ବାବା ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ସମୟ ତ ଲାଗୁଛି ନା । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ବୁଝାଯାଉଛି ଯେ ଜ୍ଞାନରେ ଏତେ ସମୟ ଲାଗୁ ନାହିଁ, ଯେତେ ଯୋଗର ଯାତ୍ରାରେ ଲାଗୁଛି । ୮୪ ଜନ୍ମର
କାହାଣୀ ତ ଯେପରି ଏକ କାହାଣୀ ସଦୃଶ ଅଟେ, ଆଜିଠାରୁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ କାହାର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା,
ସେହି ରାଜ୍ୟ କେଉଁ ଆଡେ ଗଲା ?
ତୁମମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଏବେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ତୁମେ କେତେ ସାଧାରଣ ଅଟ କିନ୍ତୁ ଅଜାମିଳ ପରି
ପାପୀ, ଅହଲ୍ୟା, କୁବ୍ଜା, ଓ ଶବରୀମାନଙ୍କୁ ତୁମେ କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରୁଛ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି —
ତୁମେ କ’ଣ ଥିଲ କ’ଣ ହୋଇଯାଇଛ । ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ଏବେ ଅବସ୍ଥା ଦେଖ
କ’ଣ ହେଲାଣି ? ମନୁଷ୍ୟ କିଛି ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ସୃଷ୍ଟିର ଚକ୍ର କିପରି ଘୂରୁଛି ?
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ନିଜ ହୃଦୟରେ ହାତ ରଖି ପଚାର — ଆଗରୁ ଏସବୁ କିଛି ଜାଣିଥିଲ ? କିଛି ମଧ୍ୟ
ଜାଣିନଥିଲ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଜାଣୁଛ ଯେ ବାବା ପୁନର୍ବାର ଆସି ଆମକୁ ବିଶ୍ୱର ବାଦଶାହୀ ଦେଉଛନ୍ତି ।
କାହାରି ବୁଦ୍ଧିରେ ନଥିବ ଯେ ବିଶ୍ୱର ବାଦଶାହୀ କ’ଣ । ବିଶ୍ୱ ଅର୍ଥ ସାରା ଦୁନିଆ । ତୁମେ ଜାଣିଛ
ଯେ ବାବା ଆମକୁ ଏହିପରି ରାଜ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ଯାହାକୁ ଅଧାକଳ୍ପ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମଠାରୁ କେହି ଛଡାଇ
ପାରିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ପିଲାମାନେ କେତେ ଖୁସି ହେବା ଦରକାର । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଆମେ କେତେ ଥର
ରାଜ୍ୟ ନେଇଛନ୍ତି । ବାବା ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ସତ୍ୟ ଶିକ୍ଷକ, ସତ୍ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା ଆମେ
କେବେ ହେଲେ ଶୁଣି ନାହୁଁ । ଏବେ ଅର୍ଥ ସହିତ ତୁମେ ବୁଝୁଛ । ତୁମେ ସନ୍ତାନ ଅଟ, ବାବାଙ୍କୁ ତ ମନେ
ପକାଇପାରିବ । ଆଜିକାଲି ଛୋଟ ବୟସରୁ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ କରୁଛନ୍ତି । ଗୁରୁଙ୍କ ଚିତ୍ର କରି ମଧ୍ୟ ଗଳାରେ
ପକାଉଛନ୍ତି ଅଥବା ଘରେ ରଖୁଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ଚମତ୍କାର ଅଟେ — ପିତା, ଶିକ୍ଷକ, ସତଗୁରୁ ସମସ୍ତେ
ଜଣେ ଅଟନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସାଥିରେ ନେଇଯିବି । ତୁମକୁ ଯଦି ପଚାରିବେ କ’ଣ ପଢୁଛ ? କୁହ,
ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ରାଜତ୍ୱ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ରାଜଯୋଗର ପାଠ ପଢୁଛୁ । ଏହା ହେଉଛି ରାଜଯୋଗ ।
ଯେପରି ବାରିଷ୍ଟର ପାଠ ପଢିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧିର ଯୋଗ ବାରିଷ୍ଟର ଆଡକୁ ଯିବ । ଶିକ୍ଷକଙ୍କୁ
ନିଶ୍ଚୟ ମନେ ପକାଇବେ ନା । ତୁମେ କହୁଛ ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗର ରାଜତ୍ୱ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପଢୁଛୁ ।
କିଏ ପଢାଉଛନ୍ତି ? ଶିବବାବା ଭଗବାନ ପଢାଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଏକମାତ୍ର ନାମ ହିଁ ରହି ଆସିଛି । ରଥର
ନାମ ତ ନାହିଁ । ମୋର ନାମ ହେଲା ଶିବ । ବାବା ଶିବ ଏବଂ ରଥ ବ୍ରହ୍ମା ବୋଲି କୁହାଯିବ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଏହା କେତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା, ଶରୀର ତ ଜଣଙ୍କର ଅଟେ । ଏହାଙ୍କୁ କାହିଁକି
ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ରଥ କହୁଛନ୍ତି ? କାରଣ ଶିବବାବାଙ୍କ ପ୍ରବେଶତା ହେଉଛି, ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ଦୁଇଟି ଆତ୍ମା
ହେଲେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆଉ କାହାର ଖିଆଲରେ ବି ଆସିପାରିବ ନାହିଁ । ଦେଖାଉଛନ୍ତି
ଭାଗୀରଥ ଗଙ୍ଗା ଆଣିଥିଲେ । କ’ଣ ପାଣି ଆଣିଥିଲେ ? ଏବେ ତୁମେ ବାସ୍ତବରେ ଦେଖୁଛ — କ’ଣ ଆଣିଛନ୍ତି,
କିଏ ଆଣିଛନ୍ତି ? କିଏ ପ୍ରବେଶ କରିଛନ୍ତି ? ବାବା କରିଛନ୍ତି ନା । ମନୁଷ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ ତ ପାଣି
ପ୍ରବେଶ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଜଟାରୁ ପାଣି ବାହାରି ପାରିବ ନାହିଁ । ଏକଥା ଉପରେ ମନୁଷ୍ୟ କେବେ
ଖିଆଲ ମଧ୍ୟ କରୁ ନାହାଁନ୍ତି । କୁହାଯାଇଥାଏ — ରିଲିଜନ୍ ଇଜ୍ ମାଇଟ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଧର୍ମରେ ଶକ୍ତି
ରହିଛି । କୁହ, ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ କେଉଁ ଧର୍ମରେ ଶକ୍ତି ରହିଛି ? ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧର୍ମରେ ହିଁ ଏହା ଠିକ୍,
ଶକ୍ତି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧର୍ମରେ ହିଁ ରହିଛି, ଆଉ କୌଣସି ଧର୍ମରେ ଏତେ ଶକ୍ତି ନାହିଁ । ତୁମେ
ବର୍ତ୍ତମାନ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ । ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଶକ୍ତି ମିଳୁଛି, ଯାହା ଫଳରେ ତୁମେ
ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛ । ତୁମମାନଙ୍କର କେତେ ବଡ ଶକ୍ତି ରହିଛି । ତୁମେ ନିଜକୁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧର୍ମର
ବୋଲି କହୁଛ । ଏକଥା କାହାର ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିବ ନାହିଁ । ଯଦିଓ ବିରାଟ ରୂପର ଚିତ୍ର କରିଛନ୍ତି
କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଅଧା କରିଛନ୍ତି । ମୁଖ୍ୟ ରଚୟିତା ଏବଂ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ରଚନାକୁ କେହି ଜାଣି
ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ରଚୟିତା, ପୁଣି ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଲେ ଚୁଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସବୁଠାରୁ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ, ଏଥିରେ ଶକ୍ତି ରହିଛି । ବାବାଙ୍କୁ କେବଳ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ଶକ୍ତି ମିଳିଥାଏ ।
ପିଲାମାନେ ତ ନିଶ୍ଚୟ କ୍ରମଅନୁସାରେ ରହିବେ ନା । ତୁମେ ଏହି ଦୁନିଆରେ ସର୍ବୋତ୍ତମ ବ୍ରାହ୍ମଣ
କୁଳ ଭୂଷଣ ଅଟ । ଦେବତାମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ଅଟ । ତୁମକୁ ଏବେ ଶକ୍ତି ମିଳୁଛି । ବ୍ରାହ୍ମଣ
ଧର୍ମରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତି ରହିଛି । ବ୍ରାହ୍ମଣ କ’ଣ କରୁଛନ୍ତି ? ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଶାନ୍ତ
କରିଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମର ଧର୍ମ ଏତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ ଯାହାକି ଶ୍ରୀମତର ଆଧାରରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି
କରିଦେଉଛ । ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ନିଜଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ କରାଉଛି । ତୁମେ
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଏବଂ ବିଶ୍ୱ ଉଭୟର ମାଲିକ ହେଉଛ । ସାରା ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ତୁମେମାନେ ହିଁ ରାଜତ୍ୱ କରିବ
। ଏବେ ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି ନା — ଭାରତ ଆମର ଦେଶ । କେବେ ମହିମାର ଗୀତ ଗାଉଛନ୍ତି, କେବେ ପୁଣି
କହୁଛନ୍ତି ଭାରତର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ହେଲାଣି... । ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଭାରତ ଏତେ ଉଚ୍ଚ କେବେ ଥିଲା !
ମନୁଷ୍ୟ ତ କହୁଛନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗ ନର୍କ ଉଭୟ ଏହିଠାରେ ଅଛି । ଯାହା ପାଖରେ ଧନ, ମୋଟର ଆଦି ଅଛି, ସେ
ସ୍ୱର୍ଗରେ ଅଛନ୍ତି । ଏକଥା ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ସ୍ୱର୍ଗ କୁହାଯାଉଛି । ଏଠାରେ ସବୁ
କିଛି ଶିଖିବାକୁ ହେବ । ବିଜ୍ଞାନର କୌଶଳ ପୁଣି ସେଠାରେ ବି କାମରେ ଆସିବ । ଏହି ବିଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ
ସେଠାରେ ସୁଖ ଦେବ । ଏଠାରେ ତ ଏସବୁଥିରେ ଅଳ୍ପକାଳର ସୁଖ ରହିଛି । ସେଠାରେ ତୁମ ପାଇଁ ସବୁ କିଛି
ସ୍ଥାୟୀ ସୁଖ ରହିବ । ଏଠାରେ ସବୁ ଶିଖିବାକୁ ହେବ ଫଳରେ ସଂସ୍କାର ନେଇଯିବ । କୌଣସି ନୂଆ ଆତ୍ମା
ଆସିବେ ନାହିଁ ଶିଖିବା ପାଇଁ । ଏଠାକାର ସନ୍ତାନମାନେ ବିଜ୍ଞାନର କୌଶଳ ଶିଖି ସେଠାକୁ ଯିବେ ।
ବହୁତ ହୁସିଆର ହୋଇଯିବେ । ସମସ୍ତ ସଂସ୍କାର ନେଇଯିବେ ପୁଣି ସେଠାରେ କାମରେ ଆସିବ । ଏବେ ଅଳ୍ପ
କାଳର ସୁଖ ରହିଛି । ପୁଣି ଏହି ବମ୍ ଆଦି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଖଲାସ କରିଦେବ । ମୃତ୍ୟୁ ବିନା ଶାନ୍ତିର
ରାଜ୍ୟ କିପରି ହେବ । ଏଠାରେ ତ ଅଶାନ୍ତିର ରାଜ୍ୟ ରହିଛି । ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁସାରେ
ଅଛନ୍ତି, ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ, ଆମେ ପ୍ରଥମେ ନିଜ ଘରକୁ ଯିବୁ ପୁଣି ସୁଖଧାମକୁ ଆସିବୁ । ବାବା ସୁଖ
ଦୁନିଆକୁ ଆସିବେ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମଧ୍ୟ ବାନପ୍ରସ୍ଥ ରଥ ଦରକାର ନା ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କର ମନୋକାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଆସିଛି । ସନ୍ଦେଶୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ
ଦେଖାଇଛି — କିପରି ଭକ୍ତମାନେ ତପସ୍ୟା ପୂଜା ଆଦି କରୁଛନ୍ତି, ଦେବୀମାନଙ୍କୁ ସଜାଇ, ପୂଜା ଆଦି କରି
ପୁଣି ସମୁଦ୍ରରେ ବୁଡାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । କେତେ ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଉଛି । ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାର ଏହା କେବେଠାରୁ
ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ? ତେବେ କହିବେ ପରମ୍ପରାରୁ ଚାଲିଆସୁଛି । କେତେ ଭ୍ରମିତ ହେଉଛନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ
ଡ୍ରାମା ଅଟେ ।
ବାବା ବାରମ୍ବାର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ମୁଁ ତୁମକୁ ବହୁତ ମଧୁର କରିବାକୁ ଆସିଛି । ଏହି
ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ କେତେ ଦୈବୀଗୁଣଧାରୀ ମଧୁର ଅଟନ୍ତି । ଏବେ ତ ମନୁଷ୍ୟ କେତେ ନିଷ୍ଠୁର
ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଯିଏ ବାବାଙ୍କର ବହୁତ ସହଯୋଗୀ ଥିଲେ, ତାଙ୍କର ହିଁ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ହିଁ
ପୂଜା କରୁଛ, ଉଚ୍ଚ ପଦ ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ । ବାବା ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ
ନିଜଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ କରାଉଛି । ଭଗବାନଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଅଟେ । କୃଷ୍ଣଙ୍କର ତ
କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରୀମତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଟେ । କୃଷ୍ଣ ତ ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବାଙ୍କଠାରୁ
ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଆତ୍ମାର ରଥରେ ବାବା ପ୍ରବେଶ କରିଛନ୍ତି । ଏହା କେତେ ଚମତ୍କାର
କଥା । ଏକଥା କେବେ କାହାରି ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିବ ନାହିଁ । ବୁଝାଉଥିବା ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବାରେ
ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ବାବା କେତେ ଭଲ ଭାବରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବା
ଲେଖୁଛନ୍ତି ତୁମେ ସର୍ବୋତ୍ତମ ବ୍ରହ୍ମା ମୁଖ ବଂଶାବଳୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ । ତୁମେ ଉଚ୍ଚ ସେବା
କରୁଥିବାରୁ ଏହି ପୁରସ୍କାର ମିଳୁଛି । ତୁମେ ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ହେଉଛ ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ
ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମଅନୁସାରେ ପୁରସ୍କାର ମିଳୁଛି । ତୁମମାନଙ୍କର ବହୁତ ଶକ୍ତି ରହିଛି । ତୁମେ
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ କରାଇପାରିବ । ତୁମେ ଆତ୍ମିକ ସେନା ଅଟ । ତୁମେ ବ୍ୟାଜ୍ ନ
ଲଗାଇଲେ ଲୋକମାନେ କିପରି ବୁଝିବେ ଯେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ରୁହାନୀ ମିଲେଟ୍ରୀ ଅଟ । ମିଲେଟ୍ରୀମାନେ ସର୍ବଦା
ବ୍ୟାଜ୍ ଲଗାଇଥାନ୍ତି । ଶିବବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆର ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି । ସେଠାରେ ଏହି
ଦେବୀ-ଦେବତାମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ଏବେ ନାହିଁ । ପୁଣି ବାବା ମନମନାଭବ କହୁଛନ୍ତି । ଦେହ ସହିତ
ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧ ତୁଟାଇ ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ବଂଶାବଳୀକୁ ଆସିଯିବ । ଏଥିରେ ଲଜ୍ଜାର କୌଣସି
କଥା ହିଁ ନାହିଁ । କେବଳ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ । ବାବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ମଧ୍ୟ
ବତାଉଛନ୍ତି ଯେ ଇଏ ନାରାୟଣଙ୍କ ପୂଜା କରୁଥିଲେ, ନାରାୟଣଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତି ସାଥିରେ ରଖୁଥିଲେ ।
ଚଲାବୁଲା କରିବା ସମୟରେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲେ । ଏବେ ତୁମ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ ଅଛି, ବ୍ୟାଜ୍ ନିଶ୍ଚୟ ଲାଗି
ରହିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ନରରୁ ନାରାୟଣ କରୁଛ । ରାଜଯୋଗ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ହିଁ ଶିଖାଉଛ ।
ନରରୁ ନାରାୟଣ କରିବାର ସେବା କରୁଛ । ତେଣୁ ନିଜକୁ ଦେଖିବା ଉଚିତ୍ ଯେ ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ଅବଗୁଣ ତ
ନାହିଁ ?
ତୁମେମାନେ ବାପଦାଦାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସିଛ, ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ଶିବବାବା, ଦାଦା ତାଙ୍କର ରଥ । ବାବା
ନିଶ୍ଚୟ ରଥ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ମିଶିବେ ନା । ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ରିଫ୍ରେସ୍ ହେବା ପାଇଁ ଆସୁଛନ୍ତି ନା ।
ସମ୍ମୁଖରେ ବସିବା ଦ୍ୱାରା ମନେ ପଡୁଛି । ବାବା ଘରକୁ ଫେରାଇ ନେବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା
ସମ୍ମୁଖରେ ବସିଛନ୍ତି ତେଣୁ ଅଧିକ ମନେ ପଡିବା ଉଚିତ୍ । ନିଜ ଘର ପରିବାରରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ପ୍ରତ୍ୟହ
ବଢାଇ ପାରିବ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ନିଜକୁ
ଦେଖିବା ଉଚିତ୍ ଯେ ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ଅବଗୁଣ ନାହିଁ ତ! ମୁଁ ଦେବତାମାନଙ୍କ ଭଳି ମଧୁର ହେଲିଣି ?
(୨) ବାବାଙ୍କର
ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତରେ ଚାଲି ନିଜ ପାଇଁ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ହେବ । ଯୋଗ୍ୟ ସେବାଧାରୀ
ହେବା ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ, ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ ନର୍କର ଜ୍ଞାନକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ଚିନ୍ତନ
ମନ୍ଥନ କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାବନା
ଆଧାରରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଶକ୍ତିର କିରଣ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ହୁଅ ।
ଯେପରି ବାବାଙ୍କର
ସଂକଳ୍ପରେ, ବାଣୀରେ, ନୟନରେ ସର୍ବଦା କଲ୍ୟାଣର ଭାବନା ବା କାମନା ରହିଛି ସେହିପରି ତୁମମାନଙ୍କର
ସଂକଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣର ଭାବନା ବା କାମନା ଭରି ରହିଥାଉ । ଯେକୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା
ସମୟରେ ମନ ଭିତରେ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସ୍ମୃତି ରହିଥାଉ । ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନସୂର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ
ଶୁଭଭାବନା ବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାମନା ଆଧାରରେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଶକ୍ତିର କିରଣ ଦେଇଚାଲ, ତେବେ କୁହାଯିବ
ବିଶ୍ୱକଲ୍ୟାଣକାରୀ । କିନ୍ତୁ ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ନିଜକୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କର ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ମୁଁ ପଣିଆ ଏବଂ
ମୋର ପଣିଆ ହିଁ ଦେହ-ଅଭିମାନର ପ୍ରବେଶ ଦ୍ୱାରା ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହାକୁ ବନ୍ଦ କର ।