11/10/18 Morning Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน จดจำพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ทั้งสามทั้งหมด -ความรู้
ความเลื่อมใสศรัทธาและการวางเฉย- ถูกรวมไว้โนสิ่งนี้ นี่คือการศึกษาใหม่
คำถาม:
ความเลื่อมใสศรัทธาดำเนินไปในเวลาเดียวกันกับความรู้และโยคะในยุคของการบรรจบพบกันอย่างไร?
คำตอบ:
ในความเป็นจริง โยคะสามารถถูกเรียกว่าเป็นความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกันเพราะลูกๆ
คงอยู่ในการจดจำระลึกถึงที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน
การจดจำระลึกของลูกรวมถึงความรู้และเหตุนี้เองจึงถูกเรียกว่าโยคะ
ตั้งแต่ยุคทองแดงเป็นต้นมาพวกเขาเพียงแต่ทำความเลื่อมใสศรัทธา ไม่ได้มีความรู้
เหตุนี้เองความเลื่อมใสศรัทธานั้นไม่เรียกว่าเป็นโยคะ
ไม่มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดในสิ่งนั้น ในเวลานี้ลูกได้รับความรู้
ลูกมีโยคะและลูกไม่สนใจในโลกที่ไม่มีขีดจำกัดด้วยเช่นกัน
เพลง:
ใครบางคนทำให้ฉันเป็นของท่านและสอนฉันถึงวิธีที่จะยิ้ม
โอมชานติ
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดอธิบายว่าการศึกษาของคัมภีร์ไม่ใช่การศึกษาอย่างแท้จริงเพราะไม่มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดในการศึกษาของคัมภีร์
ลูกไม่สามารถรู้สิ่งใดเกี่ยวกับโลกจากคัมภีร์
ลูกไม่สามารถบอกจากคัมภีร์ว่าอเมริกาอยู่ที่ใดหรือใครที่ค้นพบอเมริกา
พวกเขาพูดว่าพวกเขาค้นพบเช่นนั้นเช่นนี้
พวกเขาไปและสำรวจสถานที่อื่นดังนั้นพวกเขาจึงสามารถไปและอยู่ที่นั่น
พวกเขาจำได้ว่ามีมนุษย์มากมายและพวกเขานั้นต้องการดินแดนมากขึ้น
สิ่งทั้งหมดเหล่านี้ได้ศึกษามาแล้ว นั่นเรียกว่าเป็นการศึกษา
ของลูกคือการศึกษาด้วยเช่นกัน นี่สามารถถูกเรียกว่าเป็นอาศรม สถาบัน
หรือมหาวิทยาลัย ทุกสิ่งถูกรวมไว้ในสิ่งนี้ แผนที่ของการศึกษานั้นคือบางสิ่งอื่น
ไม่มีการรู้แจ้งผ่านคัมภีร์ การรู้แจ้งนั้นได้รับด้วยการศึกษา
ของลูกคือการศึกษาด้วยเช่นกัน สถานที่ใดที่เรียกว่าเป็นดินแดนสุขาวดี?
สิ่งนี้ไม่ได้ถูกกล่าวถึงในการศึกษาทางโลกหรือในการศึกษาคัมภีร์
นี่คือความรู้ใหม่ที่พ่อผู้เดียวเท่านั้นบอกลูกเกี่ยวกับสิ่งนั้น
ผู้คนพูดว่าสวรรค์และนรกทั้งสองอยู่ที่นี่
เพียงพ่อเท่านั้นที่อธิบายว่าสวรรค์คือสิ่งใดและนรกคือสิ่งใด
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ถูกกล่าวถึงในคัมภีร์และในการศึกษานั้น เพราะสิ่งเหล่านี้ใหม่
ผู้คนจึงอยู่อย่างสับสน พวกเขาพูดว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินความรู้เช่นนั้นมาก่อน
เหล่านี้คือสิ่งใหม่ ที่น่าอัศจรรย์ที่ไม่มีใครอื่นเคยบอกพวกเขา ในความเป็นจริง
อย่างแท้จริงที่สิ่งเหล่านั้นคือสิ่งใหม่
ไม่ทั้งผู้คนที่ศึกษาการศึกษานั้นและไม่ใช่ทั้งชันยาสซีที่สามารถบอกลูกเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้
เหตุนี้เองพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด เท่านั้น ที่เรียกว่าเป็นมหาสมุทรแห่งความรู้
ท่านอธิบายแก่ลูกถึงประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ที่ไม่มีขีดจำกัดด้วยเช่นกัน
ท่านอธิบายรายละเอียดของสวรรค์และนรกด้วยความรู้ เหล่านี้คือสิ่งใหม่ ใช่หรือไม่?
ทุกสิ่งถูกรวมไว้ในการศึกษานี้ว่า: มีความรู้ โยคะ
การศึกษาและความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน
โยคะสามารถเรียกว่าเป็นความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกันเพราะการมีโยคะกับผู้เดียวหมายถึงการจดจำท่าน
ผู้เลื่อมใสศรัทธาเหล่านั้นจดจำท่าน
กราบไหว้บูชาท่านและร้องเพลงเกี่ยวกับท่านด้วยเช่นกัน
การทำความเลื่อมใสศรัทธาประเภทนั้นไม่เรียกว่าเป็นโยคะ
ยกตัวอย่างมีร่าเคยมีโยคะกับศรีกฤษณะ เธอเคยจดจำเขา
แต่นั่นเรียกว่าความเลื่อมใสศรัทธา
เธอไม่ได้มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดในสติปัญญาของเธอ
นี่เรียกว่าเป็นความรู้และความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน ลูกมีโยคะ นั่นคือ
ลูกจดจำผู้เดียว ในยุคทอง ไม่มีทั้งความเลื่อมใสศรัทธาและความรู้
ในยุคแห่งการบรรจบพบกัน
มีทั้งความรู้และความเลื่อมใสศรัทธาในขณะที่ตั้งแต่ยุคทองแดง
เพียงความเลื่อมใสศรัทธาที่ดำเนินไป การจดจำบางคนเรียกว่าเป็นความเลื่อมใสศรัทธา
ที่นี่ มีความรู้ โยคะและความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน
ลูกสามารถเข้าใจว่าผู้คนเหล่านั้นเป็นเพียงผู้เลื่อมใสศรัทธาและพวกเขามีโยคะกับวัตถุธาตุ
อย่างไรก็ตาม
โยคะของเขาเป็นไปกับผู้อื่นมากมายและเหตุนี้เองพวกเขาจึงเรียกว่าผู้เลื่อมใสศรัทธา
ของลูกคือโยคะที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน มหาสมุทรแห่งความรู้ท่านเองนั่งที่นี่และสอนลูก
ลูกต้องมีโยคะกับท่าน ผู้คนเหล่านั้นไม่แม้กระทั่งรู้เกี่ยวกับดวงวิญญาณ
พวกเรารู้สิ่งนี้ ด้วยการเชื่อมโยคะของสติปัญญาของพวกเรากับพ่อสูงสุด
ดวงวิญญาณสูงสุด พวกเราจะไปหาพ่อ ผู้คนเหล่านั้นจดจำหนุมานฯลฯ
และดังนั้นพวกเขาจึงมีนิมิตเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น นั่นเรียกว่ามีสิ่งเจือปน
นี่คือโยคะที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน ลูกเพียงแต่ต้องจดจำพ่อผู้เดียว ดังนั้น ความรู้
ความเลื่อมใสศรัทธาและการวางเฉย ทั้งสาม รวมอยู่ในสิ่งนี้
ที่นั่นทุกสิ่งของพวกเขานั้นแยกกัน ความเลื่อมใสศรัทธาแยกจากกัน
ความรู้ที่พวกเขามีเป็นเพียงความรู้ของคัมภีร์และการวางเฉยของเขานั้นมีขีดจำกัด
ที่นี่ เป็นเรื่องของสิ่งที่ไม่มีขีดจำกัด
เรารู้จักพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดและเหตุนี้เองเราจึงจดจำท่าน
แม้ว่าผู้คนเหล่านั้นจดจำชีวา บาปของพวกเขาไม่ได้รับการปลดเปลื้องจากสิ่งนั้น
เพราะพวกเขาไม่รู้อาชีพของท่าน
พวกเขาไม่แม้กระทั่งมีความรู้เกี่ยวกับบาปที่ได้รับการปลดเปลื้อง
ที่นี่บาปของลูกได้รับการปลดเปลื้องด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ ที่นั่น
พวกเขาสังเวยตนเองที่คาชีและด้วยเหตุนั้นบาปของพวกเขาจึงได้รับการปลดเปลื้อง
พวกเขาต้องมีประสบการณ์ของความทุกข์ทรมานของกรรม อย่างไรก็ตาม
ไม่ใช่ว่าพวกเขากลับมาอยู่เหนือบ่วงกรรมทีละน้อยเช่นลูก ไม่เลย
บาปของพวกเขาจบสิ้นด้วยการมีประสบการณ์ของการลงโทษของพวกเขา
พวกเขาไม่ได้รับการยกโทษ ดังนั้น นี่คือการศึกษา ความรู้และโยคะด้วยเช่นกัน
ทุกสิ่งถูกรวมไว้ในสิ่งนี้ เป็นพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่สอนทุกสิ่งแก่ลูก
นี่เรียกว่าเป็นอาศรมและสถาบัน สิ่งนั้นดูดีมากในการเขียน ชื่อก่อนหน้า ‘โอมมันดลี’
นั้นผิด ในเวลานี้ลูกได้รับความเข้าใจว่าชื่อนี้ดีอย่างสมบูรณ์
ลูกสามารถอธิบายแก่ผู้อื่นว่าพวกเขาคือบราห์มากุมารด้วย พ่อคือผู้สร้างของทั้งหมด
ก่อนอื่นใด ท่านต้องสร้างอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน บราห์มา
วิษณุและชางกัาคือผู้อาศัยของอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน
โลกใหม่ถูกสร้างขึ้นและดังนั้นประชาบิดาบราห์มานั้นจำเป็นอย่างแน่นอน
บุคคลหนึ่งจากอาณาเขตที่ละเอียดอ่อนไม่สามารถมาที่นี่
ผู้นั้นคือบราห์มาที่ที่ละเอียดอ่อนสมบูรณ์พร้อม บราห์มาที่มีตัวตนนั้นจำเป็นที่นี่
ท่านมาจากที่ใด? ผู้คนไม่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ มีภาพลักษณ์
บราห์มินถูกสร้างขึ้นผ่านบราห์มา แต่บราห์มาจะมาจากที่ใด?
ดังนั้นการนำมาเลี้ยงดูจึงเกิดขึ้น เช่นที่ราชาผู้ที่ไม่มีลูกจะรับเด็กมาเลี้ยงดู
ดังนั้นพ่อรับผู้นี้มาเลี้ยงดูและแล้วเปลี่ยนชื่อของเขาเป็นประชาบิดาบราห์มา
ผู้ที่อยู่เบื้องบนนั้นไม่สามารถลงมาที่นี่ ผู้ที่อยู่เบื้องล่างต้องไปสู่เบื้องบน
ผู้นั้นละเอียดอ่อนและผู้นี้มีร่างกาย ดังนั้น
ความลับนี้ต้องเป็นที่เข้าใจอย่างกระจ่างชัดอย่างยิ่งด้วยเพราะทุกคนมีคำถามนี้
พวกเขาพูดว่าท่านบางครั้งถูกเรียกดาด้าบราห์มา
บางครั้งก็พระเจ้าและบางครั้งก็เรียกว่ากฤษณะ อย่างไรก็ตาม
ผู้นี้ไม่สามารถถูกเรียกได้ว่าเป็นพระเจ้า
แต่เขาสามารถถูกเรียกว่าเป็นบราห์มาและกฤษณะเพราะต่อมากฤษณะกลับมาน่าเกลียด ดังนั้น
เมื่อเป็นกลางคืน เขาก็เรียกว่าเป็นบราห์มาและ เมื่อเป็นกลางวัน
เขาก็เรียกว่าเป็นกฤษณะ
นี่คือชาติเกิดสุดท้ายของดวงวิญญาณกฤษณะและรูปของศรีกฤษณะคือชาติเกิดแรก
สิ่งนี้ต้องถูกเขียนอย่างกระจ่างชัดอย่างยิ่ง ชาติเกิด 84
ชาติเกิดของราเด้และกฤษณะหรือลักษมีและนารายณ์ต้องถูกแสดงให้เห็นที่นี่
ผู้นี้ได้รับการนำมาเลี้ยงดู ดังนั้น
มีกลางวันของบราห์มาและกลางคืนของบราห์มาซึ่งต้องมากลายเป็นกลางวันและกลางคืนขอลักษมีและนารายณ์
สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นกับราชวงศ์ของพวกเขา
ในเวลานี้ลูกเป็นของสกุลบราห์มินและต่อมาจะเป็นของสกุลเทพ ดังนั้น
จึงเป็นกลางวันและกลางคืนของบราห์มา กุมารและกุมารีด้วยเช่นกัน
สิ่งเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจอย่างดีมาก สิ่งนั้นกระจ่างชัดด้วยเช่นกันในรูปภาพ(ของต้นไม้)
ว่าพวกเขากำลังทำทาปาเชียเบื้องล่างและเป็นชาติเกิดสุดท้ายของพวกเขา
บราห์มามาจากที่ใด? เขาถูกสร้างขึ้นผ่านผู้ใด? ดังนั้น
บราห์มาได้รับการนำมาเลี้ยงดูเช่นที่ราชานำบางคนมาเลี้ยงดูและแล้วถูกเรียกว่าเป็นเจ้าชาย
เขาได้รับการโยกย้ายไปสู่ตำแหน่งของเจ้าชายนั้น เจ้าชายนี้ ก่อนหน้านั้น
เขาไม่เคยเป็นเจ้าชายมาก่อน เมื่อราชานำเขามาเลี้ยงดู เขาได้รับสมญาของเจ้าชาย
ขนบธรรมเนียมนี้ดำเนินไป สิ่งนี้ควรเข้าไปสู่สติปัญญาของลูก
โลกไม่ได้รู้ว่าพ่อทำการทำลายล้างโลกเก่าและการก่อตั้งโลกใหม่อย่างไร ลูกๆ
มีการรู้แจ้งนี้ ลูกนั้นต่างลำดับกันไปด้วยเช่นกัน
เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปลูกสาวเล็กๆ จะกลับมาฉลาดอย่างยิ่งเพราะพวกเขาคือกุมารี
มีการเขียนไว้ว่ากุมารีเคยยิงลูกศรของความรู้ ความอัศจรรย์ของกุมารีคืออันดับหนึ่ง
มาม่าเป็นกุมารี เธอไปล้ำหน้าทุกคน มีคำกล่าวว่าลูกสาวอวด(เปิดเผย)แม่
แม่จะไม่นั่งและพูดคุยกับผู้ใด ผู้เป็นแม่นี้แฝงตัว มาม่านั้นปรากฏให้เห็นได้
เป็นหน้าที่ของลูกชัคตี ลูกๆ ที่จะอวดแม่
มีลูกสาวที่ดีมากมายผู้ที่ทำความเพียรพยายามอย่างดี ในหมู่ชุมนุมคาราวาสเช่นกัน
มีบางคนที่ชื่อของเขาคือชื่อหลักที่ถูกกล่าวถึงซึ่งเป็นมหาระตีของพวกเขา ที่นี่
เช่นกัน มีชื่อของมหาระตี ชีพบาบานั้นยิ่งใหญ่ที่สุด
พระเจ้าคือผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด สถานที่อยู่อาศัยของท่านนั้นสูงสุด
ในความเป็นจริง สถานที่อยู่อาศัยของเราดวงวิญญาณก็สูงสุดด้วยเช่นกัน
ผู้คนเพียงเฝ้าแต่ร้องสรรเสริญแต่พวกเขาไม่รู้สิ่งใด
พวกเราดวงวิญญาณคือผู้อาศัยของสถานที่นั้นด้วยเช่นกัน
แต่เราต้องผ่านการเกิดและการกลับมาใช้ชาติเกิดและเล่นบทบาทของพวกเรา
ท่านไม่ได้เข้ามาสู่การเกิดและการตาย ท่านมีบทบาทเช่นกัน
แต่ลูกเท่านั้นที่รู้ว่าเป็นสิ่งใด ในเวลานี้ลูกๆ เข้าใจว่านี่คือพาหนะของชีพบาบา
มีม้าด้วยเช่นกัน แต่ไม่ใช่ม้าหรือพาหนะ การลืมสิ่งนี้ถูกกำหนดไว้ในละครด้วยเช่นกัน
พวกเราได้สูญเสียอย่างสิ้นเชิงด้วยการเร่ร่อนไปทั่วและลืมเป็นเวลาครึ่งหนึ่งของวงจร
ในเวลานี้พวกเราได้รับการรู้แจ้ง และดังนั้นพวกเราจึงอยู่อย่างระมัดระวังอย่างยิ่ง
พวกเรารู้ว่าโลกเก่านี้จะสิ้นสุดลงและเราต้องกลายเป็นผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น
ในขณะที่อาศัยอยู่เช่นดอกบัวที่บ้านกับครอบครัว
พวกเราต้องเพียรพยายามที่จะกลายเป็นผู้ทำลายความผูกพันยึดมั่น
พวกเราต้องเติมเต็มความรับผิดชอบของพวกเราต่อทุกคนและอาศัยอยู่กับพวกเขาด้วยเช่นกัน
บัตตี(เตาเผา)เตาอบนี้ต้องถูกสร้างขึ้น เช่นที่เคยถูกสร้างขึ้นในวงจรที่แล้ว
ในเวลานี้ลูกได้รับการบอกให้เพียงพยายามขณะที่มีชีวิตอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก
ที่นี่ ไม่มีเรื่องของการทิ้งบ้านและครอบครัวของลูก พวกเรากำลังนั่งอยู่ที่บ้าน
ใช่หรือไม่? มีลูกมากมาย บาบาเคยมีครอบครัวทางโลกของท่านด้วยเช่นกัน
ท่านไม่ได้ละทิ้งสิ่งใด ซันยาสซีจากไปสู่ป่า ในขณะที่พวกเรากำลังอาศัยอยู่ในเมือง
ดังนั้น เราต้องเติมเต็มความรับผิดชอบของเราต่อทุกคน สิ่งสร้างคือสิ่งสร้างของพ่อ
พ่อหารายได้และให้มรดกแก่ลูกชายของเขา ก่อนอื่นใด เขาให้มรดกของกิเลสของตัณหาราคะ
ดังนั้น การปลดปล่อยลูกจากสิ่งนั้นและการทำให้ลูกปราศจากกิเลสคืองานของพ่อ
ในบางกรณี ลูกให้ความรู้แก่พ่อแม่ของเขาและในบางกรณีพ่อให้ความรู้แก่ลูกของเขา
นี่คือราชาโยคะและนั่นคือหฐโยคะ ดวงวิญญาณได้รับความรู้จากดวงวิญญาณสูงสุด พ่อ
บราห์มา เคยเป็นราชาเหนือราชาและในเวลานี่ได้กลายเป็นของทาน
ได้มีการจดจำว่าขอทานถูกทำให้กลายเป็นราชา
ลูกรู้ว่าลูกเป็นของสุริยะวงศ์และแล้วลูกกลายเป็นราชวงศ์ศูทร
สิ่งนั้นต้องได้รับการอธิบายว่าสวรรค์และนรกแยกจากกันด้วยเช่นกัน
ผู้คนไม่รู้สิ่งนี้ ในหมู่ลูกเช่นกันมีลูกๆ
มากมายที่ไม่รู้สิ่งใดเพราะไม่ได้อยู่ในโชคของพวกเขา
ดังนั้นพวกเขาจะทำความเพียรพยายามใด? ลูกๆ
บางคนไม่ได้มีสิ่งใดในโชคของพวกเขาและลูกๆ บางคนมีทุกสิ่งในโชคของพวกเขา
โชคของพวกเขาดลใจพวกเขาให้พยายาม หากไม่ได้อยู่ในโชคของพวกเขา
พวกเขาจะทำความเพียรพยายามใด? โรงเรียนคือสิ่งเดียวกันและสิ่งนั้นดำเนินไป
ลูกบางคนตกลงไปครึ่งทางและบางคนตายขณะที่ก้าวไป มีการใช้ชาติเกิดและการตายมากมาย
ความรู้นี้น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง! ความรู้นั้นง่ายดายอย่างยิ่ง
แต่ความเพียรพยามยามทั้งหมดอยู่ในการได้มาซึ่งสภาพอยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
เพียงเมื่อบาปของลูกได้รับการปลดเปลื้องเท่านั้นที่ลูกจะสามารถโบยบิน ความรู้ (gyan)
นั้นสูงส่งยิ่งกว่าการเข้าฌาน(dhyan) มีอุปสรรคมากมายที่ถูกสร้างขึ้นจากมายาในฌาน
และเหตุนี้เองความรู้จึงดีกว่าฌาน ไม่ใช่ว่าความรู้ดีกว่าโยคะ
สิ่งนี้ถูกกล่าวถึงเกี่ยวกับฌาน ผู้ที่เข้าฌานนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป
มีรายได้ที่ได้มาในโยคะและบาปของลูกได้รับการปลดเปลื้อง ไม่มีรายได้ใดในฌาน
มีรายได้ในโยคะและความรู้
ลูกไม่สามารถมีพลานามัยและความมั่งคั่งโดยปราศจากความรู้และโยคะ
นิสัยของการท่องทัวร์ไปทั่วในฌานถูกสร้างขึ้น สิ่งนั้นไม่ดีเช่นกัน
ฌานเป็นสาเหตุของความเสียหายมากมาย ความรู้เป็นเพียงของหนึ่งวินาที
โยคะไม่ใช่ของหนึ่งวินาที ตราบเท่าที่ลูกมีชีวิต ลูกต้องเฝ้าแต่มีโยคะ
ความรู้นั้นง่ายดาย
แต่ใช้ความเพียงพยายามที่จะมีพลานามัยดีเสมอและเป็นอิสระจากโรคภัย
มีอุปสรรคมากมายที่ถูกสร้างขึ้นในการตื่นแต่เช้าตรู่และนั่งในการจดจำระลึกถึง
ลูกดึงประเด็นต่างๆ แต่ทั้งๆที่เป็นเช่นนั้น
สติปัญญาของลูกก็ไปจากที่หนึ่งสู่อีกที่หนึ่ง
ผู้ที่เป็นอันดับหนึ่งนั้นจะมีพายุมากที่สุด พวกเขาไม่สามารถมาหาชีพบาบา
บาบาอธิบายเสมอว่าพายุมากมายจะมา
ยิ่งลูกพยายามที่จะคงอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเพียงใด พายุจะมามากตามนั้น
ลูกต้องไม่หวาดกลัวเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น เพียงคงอยู่ในการจดจำระลึกถึง
ลูกต้องอยู่อย่างมั่นคง ไม่มีพายุใดสามารถเขย่าลูก นี่คือสภาพของเวลาสุดท้าย
นี่คือการแข่งขันทางจิต เฝ้าแต่จดจำชีพบาบา
สิ่งเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจและสร้างสม หากลูกไม่ได้ให้ทานสมบัติ
ลูกจะไม่สามารถสร้างสม ลูกควรเพียรพยายาม
เป็นสิ่งที่ง่ายดายอย่างยิ่งที่จะอธิบายประเด็นของสองพ่อแก่ผู้ใด
เพียงลูกเท่านั้นที่รู้ว่าพ่อให้มรดกของ 21 ชาติเกิดแก่ลูก
ลูกจะพูดว่าลักษมีและนารายณ์ได้รับมรดกของ 21 ชาติเกิดของเขาจากพ่อ
พ่อสอนราชาโยคะแก่พวกเขา ไม่มีใครอื่นสามารถพูดว่าพระเจ้าให้มรดกของพวกเขาแก่พวกเขา
ในโลก บางคนมีความสุขกับสิ่งหนึ่งและคนอื่นมีความสุขกับอีกสิ่งหนึ่ง
ไม่มีผู้ใดรู้เกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่ทำให้ลูกมีความสุข
ผู้คนเฉลิมฉลองในความสุขเป็นระยะเวลาชั่วคราว
ลูกคือเครื่องประดับที่แท้จริงของสกุลบราห์มินผู้ที่เป็นโยคีและญาณี
ไม่มีใครอื่นสามารถรู้เกี่ยวกับความสุขเหนือประสาทสัมผัสของลูก
พวกเขาเฝ้าแต่เพียรพยายามอย่างมากเพื่อสิ่งต่างๆ มากมาย
พวกเขาเพียรพยายามที่จะไปยังดวงจันทร์ด้วยเช่นกัน
พวกเขาทำความเพียรพยายามที่ลำบากอย่างยิ่ง ความเพียรพยายามทั้งหมดของเขาจะสูญเปล่า
ลูกกำลังทำความเพียรพยายาม โดยปราศจากความยากลำบาก
ที่จะไปสู่สถานที่เช่นนั้นที่ซึ่งไม่มีใครอื่นสามารถไปได้
ลูกไปสู่อาณาเขตสูงสุดที่สูงสุดเหนือสิ่งใด อัจชะ
ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี่ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ขณะที่มีชีวิตของที่บ้านกับครอบครัวของลูก
ลูกต้องกลายเป็นผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น
ในเวลาเดียวกันลูกต้องเติมเต็มความรับผิดชอบของลูกต่อทุกคนและมีชีวิตอยู่เช่นดอกบัว
2. ในการที่จะสร้างสมความรู้ อย่างแน่นอนลูกต้องให้ทานสมบัติของความรู้
สะสมรายได้ของลูกด้วยความรู้และโยคะ
แต่ไม่ได้มีความปรารถนาใดสำหรับการเข้าฌานหรือการได้นิมิต
พร:
ขอให้ลูกประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงส่งและเพิ่มบัญชีของการสะสมของลูกด้วยพลังแห่งความเงียบสงบ
เช่นที่พลังของวิทยาศาสตร์มีผลกระทบอย่างยิ่งในเวลาปัจจุบันและทำให้ลูกได้มาซึ่งการบรรลุผลอันชั่วคราว
ในทำนองเดียวกัน ลูกต้องเพิ่มบัญชีของการสะสมด้วยพลังความเงียบสงบของลูก
จงสะสมพลังไว้ในตัวลูกเองด้วยดริชตีที่สูงส่งของพ่อและแล้วเมื่อนั้นลูกก็จะสามารถให้สิ่งที่ลูกได้สะสมมาแก่ผู้อื่นในเวลาที่จำเป็น
ผู้ที่สะสมพลังแห่งความเงียบสงบโดยล่วงรู้ถึงความสำคัญของดริสตีจะกลายเป็นผู้ที่ประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงส่ง
ประกายของความสุขทางจิตมองเห็นได้บนใบหน้าของพวกเขา
คติพจน์:
ให้มีความใส่ใจอย่างเป็นธรรมชาติ (natural attention)และจะไม่มีความตึงเครียด(tension)ประเภทใด