11/10/18       Morning Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน จดจำพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ทั้งสามทั้งหมด -ความรู้ ความเลื่อมใสศรัทธาและการวางเฉย- ถูกรวมไว้โนสิ่งนี้ นี่คือการศึกษาใหม่

คำถาม:
ความเลื่อมใสศรัทธาดำเนินไปในเวลาเดียวกันกับความรู้และโยคะในยุคของการบรรจบพบกันอย่างไร?

คำตอบ:
ในความเป็นจริง โยคะสามารถถูกเรียกว่าเป็นความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกันเพราะลูกๆ คงอยู่ในการจดจำระลึกถึงที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน การจดจำระลึกของลูกรวมถึงความรู้และเหตุนี้เองจึงถูกเรียกว่าโยคะ ตั้งแต่ยุคทองแดงเป็นต้นมาพวกเขาเพียงแต่ทำความเลื่อมใสศรัทธา ไม่ได้มีความรู้ เหตุนี้เองความเลื่อมใสศรัทธานั้นไม่เรียกว่าเป็นโยคะ ไม่มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดในสิ่งนั้น ในเวลานี้ลูกได้รับความรู้ ลูกมีโยคะและลูกไม่สนใจในโลกที่ไม่มีขีดจำกัดด้วยเช่นกัน

เพลง:
ใครบางคนทำให้ฉันเป็นของท่านและสอนฉันถึงวิธีที่จะยิ้ม

โอมชานติ
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดอธิบายว่าการศึกษาของคัมภีร์ไม่ใช่การศึกษาอย่างแท้จริงเพราะไม่มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดในการศึกษาของคัมภีร์ ลูกไม่สามารถรู้สิ่งใดเกี่ยวกับโลกจากคัมภีร์ ลูกไม่สามารถบอกจากคัมภีร์ว่าอเมริกาอยู่ที่ใดหรือใครที่ค้นพบอเมริกา พวกเขาพูดว่าพวกเขาค้นพบเช่นนั้นเช่นนี้ พวกเขาไปและสำรวจสถานที่อื่นดังนั้นพวกเขาจึงสามารถไปและอยู่ที่นั่น พวกเขาจำได้ว่ามีมนุษย์มากมายและพวกเขานั้นต้องการดินแดนมากขึ้น สิ่งทั้งหมดเหล่านี้ได้ศึกษามาแล้ว นั่นเรียกว่าเป็นการศึกษา ของลูกคือการศึกษาด้วยเช่นกัน นี่สามารถถูกเรียกว่าเป็นอาศรม สถาบัน หรือมหาวิทยาลัย ทุกสิ่งถูกรวมไว้ในสิ่งนี้ แผนที่ของการศึกษานั้นคือบางสิ่งอื่น ไม่มีการรู้แจ้งผ่านคัมภีร์ การรู้แจ้งนั้นได้รับด้วยการศึกษา ของลูกคือการศึกษาด้วยเช่นกัน สถานที่ใดที่เรียกว่าเป็นดินแดนสุขาวดี? สิ่งนี้ไม่ได้ถูกกล่าวถึงในการศึกษาทางโลกหรือในการศึกษาคัมภีร์ นี่คือความรู้ใหม่ที่พ่อผู้เดียวเท่านั้นบอกลูกเกี่ยวกับสิ่งนั้น ผู้คนพูดว่าสวรรค์และนรกทั้งสองอยู่ที่นี่ เพียงพ่อเท่านั้นที่อธิบายว่าสวรรค์คือสิ่งใดและนรกคือสิ่งใด สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ถูกกล่าวถึงในคัมภีร์และในการศึกษานั้น เพราะสิ่งเหล่านี้ใหม่ ผู้คนจึงอยู่อย่างสับสน พวกเขาพูดว่าพวกเขาไม่เคยได้ยินความรู้เช่นนั้นมาก่อน เหล่านี้คือสิ่งใหม่ ที่น่าอัศจรรย์ที่ไม่มีใครอื่นเคยบอกพวกเขา ในความเป็นจริง อย่างแท้จริงที่สิ่งเหล่านั้นคือสิ่งใหม่ ไม่ทั้งผู้คนที่ศึกษาการศึกษานั้นและไม่ใช่ทั้งชันยาสซีที่สามารถบอกลูกเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ เหตุนี้เองพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด เท่านั้น ที่เรียกว่าเป็นมหาสมุทรแห่งความรู้ ท่านอธิบายแก่ลูกถึงประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ที่ไม่มีขีดจำกัดด้วยเช่นกัน ท่านอธิบายรายละเอียดของสวรรค์และนรกด้วยความรู้ เหล่านี้คือสิ่งใหม่ ใช่หรือไม่? ทุกสิ่งถูกรวมไว้ในการศึกษานี้ว่า: มีความรู้ โยคะ การศึกษาและความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน โยคะสามารถเรียกว่าเป็นความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกันเพราะการมีโยคะกับผู้เดียวหมายถึงการจดจำท่าน ผู้เลื่อมใสศรัทธาเหล่านั้นจดจำท่าน กราบไหว้บูชาท่านและร้องเพลงเกี่ยวกับท่านด้วยเช่นกัน การทำความเลื่อมใสศรัทธาประเภทนั้นไม่เรียกว่าเป็นโยคะ ยกตัวอย่างมีร่าเคยมีโยคะกับศรีกฤษณะ เธอเคยจดจำเขา แต่นั่นเรียกว่าความเลื่อมใสศรัทธา เธอไม่ได้มีเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ใดในสติปัญญาของเธอ นี่เรียกว่าเป็นความรู้และความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน ลูกมีโยคะ นั่นคือ ลูกจดจำผู้เดียว ในยุคทอง ไม่มีทั้งความเลื่อมใสศรัทธาและความรู้ ในยุคแห่งการบรรจบพบกัน มีทั้งความรู้และความเลื่อมใสศรัทธาในขณะที่ตั้งแต่ยุคทองแดง เพียงความเลื่อมใสศรัทธาที่ดำเนินไป การจดจำบางคนเรียกว่าเป็นความเลื่อมใสศรัทธา ที่นี่ มีความรู้ โยคะและความเลื่อมใสศรัทธาด้วยเช่นกัน ลูกสามารถเข้าใจว่าผู้คนเหล่านั้นเป็นเพียงผู้เลื่อมใสศรัทธาและพวกเขามีโยคะกับวัตถุธาตุ อย่างไรก็ตาม โยคะของเขาเป็นไปกับผู้อื่นมากมายและเหตุนี้เองพวกเขาจึงเรียกว่าผู้เลื่อมใสศรัทธา ของลูกคือโยคะที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน มหาสมุทรแห่งความรู้ท่านเองนั่งที่นี่และสอนลูก ลูกต้องมีโยคะกับท่าน ผู้คนเหล่านั้นไม่แม้กระทั่งรู้เกี่ยวกับดวงวิญญาณ พวกเรารู้สิ่งนี้ ด้วยการเชื่อมโยคะของสติปัญญาของพวกเรากับพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด พวกเราจะไปหาพ่อ ผู้คนเหล่านั้นจดจำหนุมานฯลฯ และดังนั้นพวกเขาจึงมีนิมิตเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น นั่นเรียกว่ามีสิ่งเจือปน นี่คือโยคะที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน ลูกเพียงแต่ต้องจดจำพ่อผู้เดียว ดังนั้น ความรู้ ความเลื่อมใสศรัทธาและการวางเฉย ทั้งสาม รวมอยู่ในสิ่งนี้ ที่นั่นทุกสิ่งของพวกเขานั้นแยกกัน ความเลื่อมใสศรัทธาแยกจากกัน ความรู้ที่พวกเขามีเป็นเพียงความรู้ของคัมภีร์และการวางเฉยของเขานั้นมีขีดจำกัด ที่นี่ เป็นเรื่องของสิ่งที่ไม่มีขีดจำกัด เรารู้จักพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดและเหตุนี้เองเราจึงจดจำท่าน แม้ว่าผู้คนเหล่านั้นจดจำชีวา บาปของพวกเขาไม่ได้รับการปลดเปลื้องจากสิ่งนั้น เพราะพวกเขาไม่รู้อาชีพของท่าน พวกเขาไม่แม้กระทั่งมีความรู้เกี่ยวกับบาปที่ได้รับการปลดเปลื้อง ที่นี่บาปของลูกได้รับการปลดเปลื้องด้วยการจดจำระลึกถึงพ่อ ที่นั่น พวกเขาสังเวยตนเองที่คาชีและด้วยเหตุนั้นบาปของพวกเขาจึงได้รับการปลดเปลื้อง พวกเขาต้องมีประสบการณ์ของความทุกข์ทรมานของกรรม อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าพวกเขากลับมาอยู่เหนือบ่วงกรรมทีละน้อยเช่นลูก ไม่เลย บาปของพวกเขาจบสิ้นด้วยการมีประสบการณ์ของการลงโทษของพวกเขา พวกเขาไม่ได้รับการยกโทษ ดังนั้น นี่คือการศึกษา ความรู้และโยคะด้วยเช่นกัน ทุกสิ่งถูกรวมไว้ในสิ่งนี้ เป็นพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่สอนทุกสิ่งแก่ลูก นี่เรียกว่าเป็นอาศรมและสถาบัน สิ่งนั้นดูดีมากในการเขียน ชื่อก่อนหน้า ‘โอมมันดลี’ นั้นผิด ในเวลานี้ลูกได้รับความเข้าใจว่าชื่อนี้ดีอย่างสมบูรณ์ ลูกสามารถอธิบายแก่ผู้อื่นว่าพวกเขาคือบราห์มากุมารด้วย พ่อคือผู้สร้างของทั้งหมด ก่อนอื่นใด ท่านต้องสร้างอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน บราห์มา วิษณุและชางกัาคือผู้อาศัยของอาณาเขตที่ละเอียดอ่อน โลกใหม่ถูกสร้างขึ้นและดังนั้นประชาบิดาบราห์มานั้นจำเป็นอย่างแน่นอน บุคคลหนึ่งจากอาณาเขตที่ละเอียดอ่อนไม่สามารถมาที่นี่ ผู้นั้นคือบราห์มาที่ที่ละเอียดอ่อนสมบูรณ์พร้อม บราห์มาที่มีตัวตนนั้นจำเป็นที่นี่ ท่านมาจากที่ใด? ผู้คนไม่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ มีภาพลักษณ์ บราห์มินถูกสร้างขึ้นผ่านบราห์มา แต่บราห์มาจะมาจากที่ใด? ดังนั้นการนำมาเลี้ยงดูจึงเกิดขึ้น เช่นที่ราชาผู้ที่ไม่มีลูกจะรับเด็กมาเลี้ยงดู ดังนั้นพ่อรับผู้นี้มาเลี้ยงดูและแล้วเปลี่ยนชื่อของเขาเป็นประชาบิดาบราห์มา ผู้ที่อยู่เบื้องบนนั้นไม่สามารถลงมาที่นี่ ผู้ที่อยู่เบื้องล่างต้องไปสู่เบื้องบน ผู้นั้นละเอียดอ่อนและผู้นี้มีร่างกาย ดังนั้น ความลับนี้ต้องเป็นที่เข้าใจอย่างกระจ่างชัดอย่างยิ่งด้วยเพราะทุกคนมีคำถามนี้ พวกเขาพูดว่าท่านบางครั้งถูกเรียกดาด้าบราห์มา บางครั้งก็พระเจ้าและบางครั้งก็เรียกว่ากฤษณะ อย่างไรก็ตาม ผู้นี้ไม่สามารถถูกเรียกได้ว่าเป็นพระเจ้า แต่เขาสามารถถูกเรียกว่าเป็นบราห์มาและกฤษณะเพราะต่อมากฤษณะกลับมาน่าเกลียด ดังนั้น เมื่อเป็นกลางคืน เขาก็เรียกว่าเป็นบราห์มาและ เมื่อเป็นกลางวัน เขาก็เรียกว่าเป็นกฤษณะ นี่คือชาติเกิดสุดท้ายของดวงวิญญาณกฤษณะและรูปของศรีกฤษณะคือชาติเกิดแรก สิ่งนี้ต้องถูกเขียนอย่างกระจ่างชัดอย่างยิ่ง ชาติเกิด 84 ชาติเกิดของราเด้และกฤษณะหรือลักษมีและนารายณ์ต้องถูกแสดงให้เห็นที่นี่ ผู้นี้ได้รับการนำมาเลี้ยงดู ดังนั้น มีกลางวันของบราห์มาและกลางคืนของบราห์มาซึ่งต้องมากลายเป็นกลางวันและกลางคืนขอลักษมีและนารายณ์ สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นกับราชวงศ์ของพวกเขา ในเวลานี้ลูกเป็นของสกุลบราห์มินและต่อมาจะเป็นของสกุลเทพ ดังนั้น จึงเป็นกลางวันและกลางคืนของบราห์มา กุมารและกุมารีด้วยเช่นกัน สิ่งเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจอย่างดีมาก สิ่งนั้นกระจ่างชัดด้วยเช่นกันในรูปภาพ(ของต้นไม้) ว่าพวกเขากำลังทำทาปาเชียเบื้องล่างและเป็นชาติเกิดสุดท้ายของพวกเขา บราห์มามาจากที่ใด? เขาถูกสร้างขึ้นผ่านผู้ใด? ดังนั้น บราห์มาได้รับการนำมาเลี้ยงดูเช่นที่ราชานำบางคนมาเลี้ยงดูและแล้วถูกเรียกว่าเป็นเจ้าชาย เขาได้รับการโยกย้ายไปสู่ตำแหน่งของเจ้าชายนั้น เจ้าชายนี้ ก่อนหน้านั้น เขาไม่เคยเป็นเจ้าชายมาก่อน เมื่อราชานำเขามาเลี้ยงดู เขาได้รับสมญาของเจ้าชาย ขนบธรรมเนียมนี้ดำเนินไป สิ่งนี้ควรเข้าไปสู่สติปัญญาของลูก โลกไม่ได้รู้ว่าพ่อทำการทำลายล้างโลกเก่าและการก่อตั้งโลกใหม่อย่างไร ลูกๆ มีการรู้แจ้งนี้ ลูกนั้นต่างลำดับกันไปด้วยเช่นกัน เมื่อลูกก้าวหน้าต่อไปลูกสาวเล็กๆ จะกลับมาฉลาดอย่างยิ่งเพราะพวกเขาคือกุมารี มีการเขียนไว้ว่ากุมารีเคยยิงลูกศรของความรู้ ความอัศจรรย์ของกุมารีคืออันดับหนึ่ง มาม่าเป็นกุมารี เธอไปล้ำหน้าทุกคน มีคำกล่าวว่าลูกสาวอวด(เปิดเผย)แม่ แม่จะไม่นั่งและพูดคุยกับผู้ใด ผู้เป็นแม่นี้แฝงตัว มาม่านั้นปรากฏให้เห็นได้ เป็นหน้าที่ของลูกชัคตี ลูกๆ ที่จะอวดแม่ มีลูกสาวที่ดีมากมายผู้ที่ทำความเพียรพยายามอย่างดี ในหมู่ชุมนุมคาราวาสเช่นกัน มีบางคนที่ชื่อของเขาคือชื่อหลักที่ถูกกล่าวถึงซึ่งเป็นมหาระตีของพวกเขา ที่นี่ เช่นกัน มีชื่อของมหาระตี ชีพบาบานั้นยิ่งใหญ่ที่สุด พระเจ้าคือผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด สถานที่อยู่อาศัยของท่านนั้นสูงสุด ในความเป็นจริง สถานที่อยู่อาศัยของเราดวงวิญญาณก็สูงสุดด้วยเช่นกัน ผู้คนเพียงเฝ้าแต่ร้องสรรเสริญแต่พวกเขาไม่รู้สิ่งใด พวกเราดวงวิญญาณคือผู้อาศัยของสถานที่นั้นด้วยเช่นกัน แต่เราต้องผ่านการเกิดและการกลับมาใช้ชาติเกิดและเล่นบทบาทของพวกเรา ท่านไม่ได้เข้ามาสู่การเกิดและการตาย ท่านมีบทบาทเช่นกัน แต่ลูกเท่านั้นที่รู้ว่าเป็นสิ่งใด ในเวลานี้ลูกๆ เข้าใจว่านี่คือพาหนะของชีพบาบา มีม้าด้วยเช่นกัน แต่ไม่ใช่ม้าหรือพาหนะ การลืมสิ่งนี้ถูกกำหนดไว้ในละครด้วยเช่นกัน พวกเราได้สูญเสียอย่างสิ้นเชิงด้วยการเร่ร่อนไปทั่วและลืมเป็นเวลาครึ่งหนึ่งของวงจร ในเวลานี้พวกเราได้รับการรู้แจ้ง และดังนั้นพวกเราจึงอยู่อย่างระมัดระวังอย่างยิ่ง พวกเรารู้ว่าโลกเก่านี้จะสิ้นสุดลงและเราต้องกลายเป็นผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น ในขณะที่อาศัยอยู่เช่นดอกบัวที่บ้านกับครอบครัว พวกเราต้องเพียรพยายามที่จะกลายเป็นผู้ทำลายความผูกพันยึดมั่น พวกเราต้องเติมเต็มความรับผิดชอบของพวกเราต่อทุกคนและอาศัยอยู่กับพวกเขาด้วยเช่นกัน บัตตี(เตาเผา)เตาอบนี้ต้องถูกสร้างขึ้น เช่นที่เคยถูกสร้างขึ้นในวงจรที่แล้ว ในเวลานี้ลูกได้รับการบอกให้เพียงพยายามขณะที่มีชีวิตอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของลูก ที่นี่ ไม่มีเรื่องของการทิ้งบ้านและครอบครัวของลูก พวกเรากำลังนั่งอยู่ที่บ้าน ใช่หรือไม่? มีลูกมากมาย บาบาเคยมีครอบครัวทางโลกของท่านด้วยเช่นกัน ท่านไม่ได้ละทิ้งสิ่งใด ซันยาสซีจากไปสู่ป่า ในขณะที่พวกเรากำลังอาศัยอยู่ในเมือง ดังนั้น เราต้องเติมเต็มความรับผิดชอบของเราต่อทุกคน สิ่งสร้างคือสิ่งสร้างของพ่อ พ่อหารายได้และให้มรดกแก่ลูกชายของเขา ก่อนอื่นใด เขาให้มรดกของกิเลสของตัณหาราคะ ดังนั้น การปลดปล่อยลูกจากสิ่งนั้นและการทำให้ลูกปราศจากกิเลสคืองานของพ่อ ในบางกรณี ลูกให้ความรู้แก่พ่อแม่ของเขาและในบางกรณีพ่อให้ความรู้แก่ลูกของเขา นี่คือราชาโยคะและนั่นคือหฐโยคะ ดวงวิญญาณได้รับความรู้จากดวงวิญญาณสูงสุด พ่อ บราห์มา เคยเป็นราชาเหนือราชาและในเวลานี่ได้กลายเป็นของทาน ได้มีการจดจำว่าขอทานถูกทำให้กลายเป็นราชา ลูกรู้ว่าลูกเป็นของสุริยะวงศ์และแล้วลูกกลายเป็นราชวงศ์ศูทร สิ่งนั้นต้องได้รับการอธิบายว่าสวรรค์และนรกแยกจากกันด้วยเช่นกัน ผู้คนไม่รู้สิ่งนี้ ในหมู่ลูกเช่นกันมีลูกๆ มากมายที่ไม่รู้สิ่งใดเพราะไม่ได้อยู่ในโชคของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจะทำความเพียรพยายามใด? ลูกๆ บางคนไม่ได้มีสิ่งใดในโชคของพวกเขาและลูกๆ บางคนมีทุกสิ่งในโชคของพวกเขา โชคของพวกเขาดลใจพวกเขาให้พยายาม หากไม่ได้อยู่ในโชคของพวกเขา พวกเขาจะทำความเพียรพยายามใด? โรงเรียนคือสิ่งเดียวกันและสิ่งนั้นดำเนินไป ลูกบางคนตกลงไปครึ่งทางและบางคนตายขณะที่ก้าวไป มีการใช้ชาติเกิดและการตายมากมาย ความรู้นี้น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง! ความรู้นั้นง่ายดายอย่างยิ่ง แต่ความเพียรพยามยามทั้งหมดอยู่ในการได้มาซึ่งสภาพอยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก เพียงเมื่อบาปของลูกได้รับการปลดเปลื้องเท่านั้นที่ลูกจะสามารถโบยบิน ความรู้ (gyan) นั้นสูงส่งยิ่งกว่าการเข้าฌาน(dhyan) มีอุปสรรคมากมายที่ถูกสร้างขึ้นจากมายาในฌาน และเหตุนี้เองความรู้จึงดีกว่าฌาน ไม่ใช่ว่าความรู้ดีกว่าโยคะ สิ่งนี้ถูกกล่าวถึงเกี่ยวกับฌาน ผู้ที่เข้าฌานนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป มีรายได้ที่ได้มาในโยคะและบาปของลูกได้รับการปลดเปลื้อง ไม่มีรายได้ใดในฌาน มีรายได้ในโยคะและความรู้ ลูกไม่สามารถมีพลานามัยและความมั่งคั่งโดยปราศจากความรู้และโยคะ นิสัยของการท่องทัวร์ไปทั่วในฌานถูกสร้างขึ้น สิ่งนั้นไม่ดีเช่นกัน ฌานเป็นสาเหตุของความเสียหายมากมาย ความรู้เป็นเพียงของหนึ่งวินาที โยคะไม่ใช่ของหนึ่งวินาที ตราบเท่าที่ลูกมีชีวิต ลูกต้องเฝ้าแต่มีโยคะ ความรู้นั้นง่ายดาย แต่ใช้ความเพียงพยายามที่จะมีพลานามัยดีเสมอและเป็นอิสระจากโรคภัย มีอุปสรรคมากมายที่ถูกสร้างขึ้นในการตื่นแต่เช้าตรู่และนั่งในการจดจำระลึกถึง ลูกดึงประเด็นต่างๆ แต่ทั้งๆที่เป็นเช่นนั้น สติปัญญาของลูกก็ไปจากที่หนึ่งสู่อีกที่หนึ่ง ผู้ที่เป็นอันดับหนึ่งนั้นจะมีพายุมากที่สุด พวกเขาไม่สามารถมาหาชีพบาบา บาบาอธิบายเสมอว่าพายุมากมายจะมา ยิ่งลูกพยายามที่จะคงอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเพียงใด พายุจะมามากตามนั้น ลูกต้องไม่หวาดกลัวเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น เพียงคงอยู่ในการจดจำระลึกถึง ลูกต้องอยู่อย่างมั่นคง ไม่มีพายุใดสามารถเขย่าลูก นี่คือสภาพของเวลาสุดท้าย นี่คือการแข่งขันทางจิต เฝ้าแต่จดจำชีพบาบา สิ่งเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจและสร้างสม หากลูกไม่ได้ให้ทานสมบัติ ลูกจะไม่สามารถสร้างสม ลูกควรเพียรพยายาม เป็นสิ่งที่ง่ายดายอย่างยิ่งที่จะอธิบายประเด็นของสองพ่อแก่ผู้ใด เพียงลูกเท่านั้นที่รู้ว่าพ่อให้มรดกของ 21 ชาติเกิดแก่ลูก ลูกจะพูดว่าลักษมีและนารายณ์ได้รับมรดกของ 21 ชาติเกิดของเขาจากพ่อ พ่อสอนราชาโยคะแก่พวกเขา ไม่มีใครอื่นสามารถพูดว่าพระเจ้าให้มรดกของพวกเขาแก่พวกเขา ในโลก บางคนมีความสุขกับสิ่งหนึ่งและคนอื่นมีความสุขกับอีกสิ่งหนึ่ง ไม่มีผู้ใดรู้เกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่ทำให้ลูกมีความสุข ผู้คนเฉลิมฉลองในความสุขเป็นระยะเวลาชั่วคราว ลูกคือเครื่องประดับที่แท้จริงของสกุลบราห์มินผู้ที่เป็นโยคีและญาณี ไม่มีใครอื่นสามารถรู้เกี่ยวกับความสุขเหนือประสาทสัมผัสของลูก พวกเขาเฝ้าแต่เพียรพยายามอย่างมากเพื่อสิ่งต่างๆ มากมาย พวกเขาเพียรพยายามที่จะไปยังดวงจันทร์ด้วยเช่นกัน พวกเขาทำความเพียรพยายามที่ลำบากอย่างยิ่ง ความเพียรพยายามทั้งหมดของเขาจะสูญเปล่า ลูกกำลังทำความเพียรพยายาม โดยปราศจากความยากลำบาก ที่จะไปสู่สถานที่เช่นนั้นที่ซึ่งไม่มีใครอื่นสามารถไปได้ ลูกไปสู่อาณาเขตสูงสุดที่สูงสุดเหนือสิ่งใด อัจชะ

ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี่ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:

1. ขณะที่มีชีวิตของที่บ้านกับครอบครัวของลูก ลูกต้องกลายเป็นผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น ในเวลาเดียวกันลูกต้องเติมเต็มความรับผิดชอบของลูกต่อทุกคนและมีชีวิตอยู่เช่นดอกบัว

2. ในการที่จะสร้างสมความรู้ อย่างแน่นอนลูกต้องให้ทานสมบัติของความรู้ สะสมรายได้ของลูกด้วยความรู้และโยคะ แต่ไม่ได้มีความปรารถนาใดสำหรับการเข้าฌานหรือการได้นิมิต

พร:
ขอให้ลูกประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงส่งและเพิ่มบัญชีของการสะสมของลูกด้วยพลังแห่งความเงียบสงบ

เช่นที่พลังของวิทยาศาสตร์มีผลกระทบอย่างยิ่งในเวลาปัจจุบันและทำให้ลูกได้มาซึ่งการบรรลุผลอันชั่วคราว ในทำนองเดียวกัน ลูกต้องเพิ่มบัญชีของการสะสมด้วยพลังความเงียบสงบของลูก จงสะสมพลังไว้ในตัวลูกเองด้วยดริชตีที่สูงส่งของพ่อและแล้วเมื่อนั้นลูกก็จะสามารถให้สิ่งที่ลูกได้สะสมมาแก่ผู้อื่นในเวลาที่จำเป็น ผู้ที่สะสมพลังแห่งความเงียบสงบโดยล่วงรู้ถึงความสำคัญของดริสตีจะกลายเป็นผู้ที่ประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงส่ง ประกายของความสุขทางจิตมองเห็นได้บนใบหน้าของพวกเขา

คติพจน์:
ให้มีความใส่ใจอย่างเป็นธรรมชาติ (natural attention)และจะไม่มีความตึงเครียด(tension)ประเภทใด