18/10/18       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวานมีศรัทธาว่าลูกคือดวงวิญญาณ และเหล่านั้นคือร่างกายของลูก ไม่มีเรื่องของนิมิตในสิ่งนี้ แม้ว่าถ้าผู้คนจะมีนิมิตของดวงวิญญาณ พวกเขาจะไม่สามารถเข้าใจสิ่งนั้น

คำถาม:
ด้วยการทำตามศรีมัทใดของพ่อที่ลูกจะได้รับการปลดปล่อยจากการถูกลงโทษในกรงขังของครรภ์?

คำตอบ:
ศรีมัทของพ่อคือ ลูกๆ จงกลายเป็นผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น เป็นของพ่อผู้เดียวและไม่มีใครอื่น เพียงแต่จดจำพ่อและอย่าทำการกระทำที่เป็นบาปใดและลูกจะได้รับการปลดปล่อยจากการถูกลงโทษในกรงขังของครรภ์ ที่นี่ลูกได้เป็นคนติดคุกมาชาติแล้วชาติเล่า ในเวลานี้พ่อได้มาเพื่อปลดปล่อยลูกจากการลงโทษนั้น ไม่มีกรงขังใดของครรภ์ในยุคทอง

โอมชานติ
พ่อทางจิตอธิบายแก่ลูกทางจิตว่า ดวงวิญญาณคืออะไร และดวงวิญญาณสูงสุด พ่อของดวงวิญญาณคือใคร ท่านอธิบายสิ่งนี้อีกครั้งเพราะนี้คือโลกที่ไม่บริสุทธิ์ ผู้ที่ไม่บริสุทธิ์นั้นไม่รู้คิดเสมอ โลกที่บริสุทธิ์คือโลกที่รู้คิด บารัตเคยเป็นโลกที่บริสุทธิ์นั่นคือเป็นอาณาจักรของเหล่าเทพ เคยเป็นอาณาจักรของลักษมีและนารายณ์ พวกเขามีความสุขและมั่งคั่งอย่างยิ่ง แต่ชาวบารัตไม่เข้าใจสิ่งเหล่านี้ พวกเขาไม่รู้จักพ่อ พ่อสูงสุดผู้สร้าง เป็นมนุษย์เท่านั้นผู้ที่จะรู้สิ่งนี้ สัตว์จะไม่รู้สิ่งนี้ พวกเขาแม้จดจำว่า: โอ พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด! ท่านคือพ่อเหนือโลก ดวงวิญญาณจดจำพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดของเขา เป็นพ่อทางร่างที่ให้กำเนิดแก่ร่างกายนี้ในขณะที่พ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด ท่านนั้นคือพ่อเหนือโลก พ่อของดวงวิญญาณ ผู้คนกราบไหว้ลักษมีและนารายณ์ พวกเขาเข้าใจว่า: พวกเขาคงอยู่ในยุคทองและรามและสีดาเคยอยู่ในยุคเงิน พ่อมาที่นี่และอธิบายว่า ลูกๆ ได้มีการจดจำระลึกถึงพ่อ พ่อเหนือโลกของลูกมาชาติแล้วชาติเล่า พระเจ้าผู้เป็นพ่ออย่างแน่นอนเป็นผู้เดียวที่ไม่มีตัวตน เราดวงวิญญาณนั้นไม่มีตัวตนด้วยเช่นกัน เรากลับมามีตัวตนหลังจากมาที่นี่ ประเด็นที่เล็กอย่างยิ่งนี้ไม่ได้เข้ามาสู่สติปัญญาของผู้ใด พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกนั้นคือผู้สร้าง ลูกเรียกหา: ท่านคือแม่และพ่อ เราเป็นของท่านและดังนั้นเราจึงกลายเป็นนายแห่งสวรรค์ แล้วเราก็ลืมท่านและกลายเป็นนายของนรก เวลานี้พ่อนั้นนั่งที่นี่และอธิบายผ่านผู้เดียวนี้ว่า: พ่อคือผู้สร้างและนี่คือสิ่งสร้างของพ่อ พ่อกำลังอธิบายความลับของสิ่งนั้นแก่ลูก ผู้เดียวนี้เข้าใจด้วยเช่นกัน ไม่มีผู้ใดมองเห็นดวงวิญญาณ ดังนั้นเหตุใดพวกเขาจึงพูดว่า “ฉันคือดวงวิญญาณ”? ลูกเข้าใจว่าลูกดวงวิญญาณละร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง มีคำกล่าวว่า: ดวงวิญญาณที่ยิ่งใหญ่ ดวงวิญญาณบุญ ลูกมีศรัทธาว่า ฉันคือดวงวิญญาณและนี่คือร่างกายของฉัน ร่างกายนั้นสูญสลายในขณะที่ดวงวิญญาณที่ไม่สูญสลายคือลูกของพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดนั้น นี่คือประเด็นที่ง่ายดายเช่นนั้น แต่ผู้ที่รู้คิด ที่ดีไม่สามารถเข้าใจ มายาปิดล็อคสติปัญญาของลูก ลูกไม่สามารถได้นิมิตของตนเอง ดวงวิญญาณ เป็นดวงวิญญาณที่ใช้ชาติเกิดมากมาย พ่อของดวงวิญญาณเปลี่ยนไปในทุกชาติเกิด เหตุใดลูกจึงไม่ได้มีศรัทธาว่าลูกคือดวงวิญญาณเหล่า? ลูกร้องขอนิมิตของดวงวิญญาณ เป็นเวลาหลายต่อหลายชาติเกิด ลูกเคยบอกผู้ใดว่าลูกควรมีนิมิตของดวงวิญญาณหรือไม่? บางคนได้นิมิตของดวงวิญญาณ แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจ ลูกไม่รู้จักพ่อ ไม่มีผู้ใด นอกจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ที่สามารถประทานนิมิตของพระเจ้าแก่ดวงวิญญาณ พวกเขาพูดว่า: โอ้พระเจ้า! ดังนั้นท่านคือพ่อใช่หรือไม่? ลูกมีสองพ่อ: หนึ่งคือพ่อที่สูญสลายผู้ที่ให้กำเนิดแก่ร่างที่สูญสลาย อีกหนึ่งคือพ่อที่ไม่สูญสลายของดวงวิญญาณที่ไม่สูญสลาย ลูกร้องเพลงว่า: ท่านคือแม่และพ่อ ลูกจดจำท่านและดังนั้นอย่างแน่นอนที่ท่านต้องเคยมา ใช่หรือไม่? จากัดอัมบาและจากัดปิตากำลังนั่งอยู่ที่นี่ พวกเขากำลังศึกษาราชาโยคะ เคยมีอาณาจักรของลักษมีและนารายณ์ในดินแดนสุขาวดี พวกเขาเคยอยู่ในบารัตเช่นกัน ผู้คนเชื่อว่าสวรรค์อยู่บางแห่งเบื้องบน แต่อนุสรณ์ของลักษมีและนารายณ์อยู่ที่นี่และดังนั้นอย่างแน่นอนที่พวกเขาเคยปกครองอาณาจักรที่นี่ วัดดิลวาลาคืออนุสรณ์ของเวลาปัจจุบันของลูก ลูกคือราชาโยคี ลูกกึ่งกุมารีและกุมารีกำลังนั่งอยู่ที่นี่ และอนุสรณ์ของสิ่งนี้ถูกสร้างขึ้นในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา ชื่อ ‘ดิลวาลา’มีความหมายด้วยเช่นกัน ใครคือผู้เอาชนะหัวใจของลูก? อดิเทพและอดิเทวีนี้กำลังศึกษาราชาโยคะ พวกเขาจะจดจำพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดที่ไม่มีตัวตนด้วย ท่านคือผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด มหาสมุทรแห่งความรู้ ท่านนั่งอยู่ในร่างกายของอดิเทพนี้และอธิบายทั้งหมดแก่ลูกๆ ทั้งหลาย พวกเขาไม่รู้เลยว่าวัดนี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อใด เหตุใดจึงถูกสร้างขึ้นหรือเป็นอนุสรณ์ของผู้ใด พวกเขาเอ่ยนามของเทวีมากมายว่า: กาลี ดูรกา อนาปูรณะ (เทวีแห่งอาหาร) ผู้ใดจะเป็นเทวีอานาปูรณะ (ผู้ที่จัดหาอาหาร) สำหรับทั้งโลก? ลูกรู้หรือไม่ว่าเทวีใดที่เต็มเติมความต้องการของผู้คนสำหรับอาหาร? บารัตเคยเป็นสวรรค์ เคยมีความสะดวกสบายทางวัตถุมากมายที่นั่น จนกระทั่ง 80 หรือ 90 ปีที่แล้วเท่านั้น ที่ลูกยังคงสามารถได้รับธัญพืช 85 ปอนด์ เป็นเงิน 10 ถึง 12 แอนนา (สามส่วนสี่ของรูปี) ดังนั้นทุกสิ่งเคยถูกอย่างยิ่งก่อนหน้านั้น ในยุคทองธัญพืชฯลฯ นั้นถูกและดีมาก อย่างไรก็ตาม ไม่มีผู้ใดเข้าใจแม้กระทั่งสิ่งนี้ พ่อมาที่นี่และสอนลูกดวงวิญญาณ ดวงวิญญาณรับฟังผ่านอวัยวะทางร่างเหล่านี้ ดวงวิญญาณที่ได้รับดวงตาที่จะมองเห็นและหูที่จะได้ยิน พ่อพูดว่า: พ่อผู้ที่ไม่มีตัวตน รับการค้ำจุนของร่างกายของผู้นี้ด้วยเช่นกัน พ่อเรียกว่าเป็นชีวาเสมอ ผู้คนได้ให้ชื่อมากมายกับท่าน เช่นรูดร้า ชีวา โสมนาถแก่พ่อ แต่ชื่อเดียวเท่านั้นของพ่อคือชีวา ผู้เลื่อมใสศรัทธาได้มีการจดจำระลึกถึงพระเจ้าและพูดว่า: ขอคารวะต่อชีวา ขณะนี้เป็น 2,500 ปีตั้งแต่พวกเขามีชีวิตอยู่ บนหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา เริ่มแรกเคยมีการกราบไหว้ที่ไม่มีสิ่งใดเจือปน เวลานี้ลูกได้ใส่พ่อเข้าไปในก้อนกรวดและก้อนหิน ขณะนี้เป็นการสิ้นสุดของการทำความเลื่อมใสศรัทธานั้น พ่อได้มาเพื่อพาทุกคนกลับบ้าน โลกเก่านี้จะสิ้นสุดลง ระเบิดได้ถูกผลิตขึ้นและดังนั้นทุกคนจะถูกทำลายในเวลาอันสั้น ในยุคทอง มีผู้คนน้อยนิดอย่างยิ่ง มีเพียง 900,000 เท่านั้น ที่เหลือทั้งหมดจะไปที่ใด? จะมีสงครามและจะเกิดแผ่นดินไหว ฯลฯ อย่างแน่นอนที่การทำลายล้างต้องเกิดขึ้น ผู้เดียวนี้คือประชาบิดา มีบราห์มากุมาร และบราห์มากุมารีมากมาย ผู้ใดคือบิดาของบราห์มา? ชีวาที่ไม่มีตัวตน ลูกคือหลานชายและหลานสาวของท่าน ลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกจากชีพบาบา ดังนั้นลูกต้องจดจำท่านผู้เดียว เป็นไปด้วยการจดจำระลึกถึงนั้นที่ภาระของบาปของลูกจะถูกขจัดออกไป ลูกรู้ว่านี่คือโลกที่มีกิเลสที่ไม่บริสุทธิ์ ยุคทองคือโลกที่ปราศจากกิเลส ไม่มียาพิษ (กิเลส) ใดที่นั้น ตามระบบทุกคนมีบุตรชายเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีการตายก่อนเวลาอันควรที่นั่น เป็นดินแดนของความสุข ที่นี่มีความทุกข์มากมาย อย่างไรก็ตามไม่มีผู้ใดรู้สิ่งเหล่านี้ พวกเขาถ่ายทอดกีตะ คำพูดของพระเจ้าคือศรีมัทภควัทคีตา อัจชะ ผู้ใดคือพระเจ้า? พวกเขาพูดว่าเป็นศรีกฤษณะ แต่เขาคือเด็กเล็กๆ ดังนั้นเขาจะสอนราชาโยคะได้อย่างไร? ในเวลานั้น: โลกไม่ได้ไม่บริสุทธิ์ ผู้เดียวผู้ที่สอนราชาโยคะเพื่อชีวิตใหม่ที่ไม่มีกิเลสนั้นต้องคงอยู่ที่นี่ ในกีตะถูกเขียนไว้ว่า: ไฟบูชายัญของความรู้ของกีตะของรูดร้า ไม่มีไฟบูชายัญของความรู้ของกีตะของกฤษณะ ไฟบูชายัญนี้ได้ดำเนินอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายปี จะสิ้นสุดลงเมื่อใด? เมื่อโลกทั้งหมดถูกสังเวยในไฟบูชายัญนี้ เมื่อไฟบูชายัญสิ้นสุดลงพวกเขาสังเวยทุกสิ่งในสิ่งนั้น ไฟบูชายัญนี้จะดำเนินไปจนกระทั่งเวลาสุดท้ายโลกเก่านี้จะสิ้นสุดลง พ่อพูดว่า: พ่อคือความตายเหนือความตายทั้งหมด พ่อมาเพื่อพาทุกคนกลับบ้าน พ่อกำลังสอนลูกเพื่อที่ลูกจะกลายเป็นนายแห่งสวรรค์ ลูกรู้ว่า เวลานี้ มนุษย์ทั้งหมดนั้นไม่มีโชคอย่างสม่ำเสมอ ในยุคทอง ลูกนั้นมีโชคอย่างสม่ำเสมอ อธิบายความแตกต่างนี้แก่ทุกคน เมื่อผู้คนมาที่นี่ พวกเขาเข้าใจอย่างดีมาก แต่ทันทีที่พวกเขากลับบ้านทุกสิ่งก็จบสิ้นลง ในทำนองเดียวกัน พวกเขาทำสัญญาในกรงขังของครรภ์ว่าพวกเขาจะไม่กระทำบาปเพิ่มเติมใดๆ จากนั้น ทันทีทันใดที่พวกเขาออกมา พวกเขาก็เริ่มกระทำบาปอีกครั้ง: พวกเขาคือคนติดคุก ในเวลานี้มนุษย์ทั้งหมดคือคนติดคุก พวกเขาเข้ามาในกรงขังของครรภ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าและมีประสบการณ์ของการลงโทษ พ่อพูดว่า: ขณะนี้พ่อกำลังปลดปล่อยลูกจากการกลายเป็นคนติดคุกในกรงของครรภ์ ในยุคทองครรภ์ไม่เรียกว่าเป็นกรงขัง พ่อได้มาเพื่อปลดปล่อยลูกจากการลงโทษนั้น ขณะนี้จดจำพ่อ อย่าได้กระทำบาปใด กลายเป็นผู้เอาชนะความผูกพันยึดมั่น ผู้คนร้องเพลงว่า: ของฉันคือผู้เดียวและไม่มีใครอื่น พวกเขาไม่ได้หมายถึงกฤษณะ กฤษณะใช้ 84 ชาติเกิดและเวลานี้ได้มาแล้วและกลายเป็นบราห์มา แล้วเขาคือผู้เดียวที่จะกลายเป็นกฤษณะอีกครั้ง เหตุนี้เองท่านเข้ามาในร่างนี้ ละครนี้ถูกกำหนดไว้แล้ว ขณะนี้พระเจ้ากำลังก่อตั้งสุริยวงศ์และจันทราวงศ์ ท่านกำลังสร้างรางวัลของลูกสำหรับอนาคต ขณะนี้ลูกกำลังทำความเพียรพยายามและกำลังสร้างรางวัลของลูกสำหรับหลายต่อหลายชาติเกิดผ่านพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ผู้ที่เป็นผู้สร้างสวรรค์ เรื่องราวเหล่านี้ต้องเป็นที่เข้าใจ นักแสดงแต่ละคนมีบทบาทของเขาเองในละคร เหตุใดพวกเราควรจะร้องไห้และคร่ำครวญเกี่ยวกับสิ่งนี้เล่า? เราจดจำพ่อเดียวนั้นขณะที่มีชีวิตอยู่ เราไม่แม้กระทั่งใส่ใจเกี่ยวกับร่างกายนี้ เมื่อเราละร่างเก่านี้ เราจะไปหาบาบา เวลานี้เรากำลังรับใช้บารัตอย่างมาก ชื่อของลูกได้รับการจดจำว่าเป็นอานาปูรณะ ดูรกา กาลี ฯลฯ ไม่ได้มีกาลีที่มีรูปที่น่ากลัวอย่างแท้จริงหรือคเณชที่มีงวงช้าง มนุษย์คือมนุษย์ พ่ออธิบายแก่ลูกว่า: พ่อกำลังทำให้ลูกๆ ทั้งหลายกลายเป็นเช่นลักษมีและนารายณ์ มีศรัทธาว่าลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกของลูกจากบาบา แล้วในอนาคต ลูกจะกลายเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิง ไม่มีผู้ใดรู้จักพ่อที่เป็นผู้สร้างสวรรค์ พวกเขาแม้กระทั่งลืมจากัดอัมบา ผู้ที่มีการสร้างวัดแก่เขากำลังนั่งอยู่ที่นี่ในรูปที่มีชีวิตขณะนี้ หลังจากยุคเหล็ก ต้องมียุคทอง ผู้คนถามว่าการทำลายล้างจะเกิดขึ้นเมื่อใด อย่างไรก็ตาม ก่อนอื่น ศึกษาเล่าเรียนและกลับมาฉลาด สงครามมหาภารตะอย่างแน่นอนที่เกิดขึ้น และเป็นเพียงหลังจากนั้นเท่านั้นที่ประตูแห่งสวรรค์เปิดขึ้น ดังนั้น ประตูสวรรค์ขณะนี้กำลังเปิดขึ้นผ่านผู้เป็นแม่เหล่านี้ พวกเขาร้องเพลงว่า: ขอคารวะต่อผู้เป็นแม่ เป็นผู้ที่บริสุทธิ์ที่ได้รับการสรรเสริญ มีผู้เป็นแม่สองประเภท ประเภทหนึ่งคือนักสังคมสงเคราะห์ทางร่าง และอีกประเภทคือนักสังคมสงเคราะห์ทางจิต นี่คือการจาริกแสวงบุญทางจิตของลูก ลูกรู้ว่าเราจะละร่างของเราและกลับไปบ้าน พระเจ้าพูดว่า: มานมานะภาฟ! จดจำฉัน พ่อของลูก กฤษณะ ผู้เป็นลูกจะไม่พูดสิ่งนี้ เขามีพ่อของเขาเอง ไม่มีใครเข้าใจความหมายของ “มานมานะภาฟ!” พ่อพูดว่า: จดจำฉันและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องและลูกจะได้รับปีกที่จะโบยบิน ขณะนี้ลูกกำลังเปลี่ยนจากผู้ที่มีสติปัญญาที่เป็นหินเป็นผู้ที่มีสติปัญญาเป็นเทพปัญญา ผู้สร้าง พ่อของทั้งหมดคือผู้เดียวเท่านั้น มีวัดแก่อดิเทพและอดิเทวีด้วยเช่นกัน ลูก ลูกของพวกเขากำลังศึกษาราชาโยคะที่นี้ เป็นที่นี่ที่ลูกทำทาปาเซียและดังนั้นอนุสรณ์ของลูกอยู่เบื้องหน้าลูก ลักษมีและนารายณ์ได้รับอาณาจักรของเขาอย่างไร? นั่นคือวัดของเขา ลูกคือราชาฤาษี ขณะเวลานี้ลูกกำลังทำความเพียรพยายามเพื่อได้มาซึ่งอาณาจักรของลูกหรือได้มาซึ่งโชคของอาณาจักรของบารัตของลูกอีกครั้ง ลูกกำลังก่อตั้งอาณาจักรแห่งสวรรค์ในบารัต ลูกกำลังรับใช้บารัตด้วยร่างกาย จิตใจและทรัพย์สมบัติของลูกเอง ลูกกำลังปลดปล่อยทุกคนจากอาณาจักรที่ไม่บริสุทธิ์ของราวันด้วยการทำตามศรีมัทของพ่อ พ่อคือผู้ปลดปล่อย ผู้ขจัดความทุกข์และผู้ประทานความสุข ท่านดลใจการทำลายล้างโลกเก่าในการที่จะขจัดความทุกข์ของลูก ท่านทำให้ลูกสามารถเอาชนะศัตรูของลูกเพื่อที่ลูกจะสามารถกลายเป็นผู้เอาชนะมายาและผู้เอาชนะโลก ลูกประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรทุกๆ วงจรแล้วสูญเสียอาณาจักรนั้น นี่คือไฟบูชายัญของความรู้ของรูดร้าชีวาที่เปลวไฟของการทำลายล้างปรากฏออกมาสิ่งเหล่านั้น ทั้งหมดจะถูกทำลายและลูกจะกลับมามีความสุขอย่างสม่ำเสมอ ความทุกข์เริ่มขึ้นในยุคทองแดง พ่อพูดว่า: พ่อมาและเปลี่ยนชาวนรกให้เป็นชาวสวรรค์ ยุคเหล็กคือโรงค้าประเวณี และยุคทองคือชีวาลายา ลูกกำลังได้รับการทำให้เป็นนายแห่งสวรรค์โดยพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดและดังนั้นปรอทของความสุขนี้ของลูกควรเพิ่มขึ้น อัจชะ

ถึงลูกๆที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:

1. จดจำพ่อตราบนานเท่าที่ลูกมีชีวิตและประกาศสิทธิ์ของลูกต่อมรดก อย่าได้ใส่ใจเกี่ยวกับสิ่งใด

2. ทำงานรับใช้ในการทำให้บารัตเป็นสวรรค์ด้วยการใช้ร่างกาย จิตใจ และสมบัติของลูกตามศรีมัทและชี้หนทางแก่ทุกคน เพื่อที่จะได้รับการปลดปล่อยจากราวัน

พร:
ด้วยรูปของการจดจำระลึกถึงที่ไม่มีขีดจำกัดของลูก ขอให้ลูกจบสิ้นสถานการณ์ที่มีขีดจำกัดทั้งหมดและเป็นภาพลักษณ์ของประสบการณ์

ลูกดวงวิญญาณที่สูงส่งเป็นลำต้นที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดและมีสายใยเชื่อมโยงโดยตรงกับเมล็ดและใบสองใบไม้หลัก ตรีมูรติ จงอยู่อย่างมั่นคงในสภาพที่สูงส่งนี้ กลายเป็นตัวของการจดจำระลึกถึงที่ไม่มีขีดจำกัด และสิ่งที่มีขีดจำกัดที่ไร้ประโยชน์ทั้งหมดจะจบสิ้น กลับมาสู่รูปของความเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกและลูกจะเป็นภาพลักษณ์ของประสบการณ์อย่างสม่ำเสมอ คงอยู่ในสำนึกรู้ถึงอาชีพของการเป็นบรรพบุรุษที่ไม่มีขีดจำกัดของลูกอย่างสม่ำเสมอ หน้าที่ของลูกผู้เป็นบรรพบุรุษคือการเป็นแสงที่อมตะที่แสดงจุดหมายปลายทางให้กับดวงวิญญาณที่กำลังเร่ร่อนอยู่ในความมืด

คติพจน์:
แทนที่จะสับสนกับสถานการณ์ใดๆ การมีประสบการณ์ของความสุขสันต์คือการเป็นโยคีที่ซาบซึ้ง