13.04.21 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน
ลูกๆนั้นตามลำดับกันไปในการรู้จักพ่อเช่นที่ท่านเป็นและในสิ่งที่ท่านเป็น
หากทุกคนจะตระหนักรู้จักท่านได้ ก็จะมีฝูงชนที่มากมายที่นี่
คำถาม:
เมื่อใดเสียงของการเปิดเผยจะกระจายไปทุกหนแห่ง?
คำตอบ:
เมื่อมนุษย์พบว่าพระเจ้าเองได้มาเพื่อทำการก่อตั้งโลกใหม่ด้วยการทำลายโลกเก่านี้
พ่อผู้ที่ประทานหลุดพ้นแก่ทุกคนได้มาเพื่อให้ผลของความเลื่อมใสศรัทธาของเราแก่เรา
เมื่อมีศรัทธานี้ การเปิดเผยจะเกิดขึ้นและจะมีความปั่นป่วนทุกหนแห่ง
เพลง:
ฝนของความรู้เป็นไปสำหรับผู้ที่อยู่กับผู้เป็นที่รัก
โอมชานติ
ได้ยินเพลงสองบรรทัดนี้ ฝนของความรู้เป็นไปสำหรับผู้ที่อยู่กับผู้เป็นที่รัก
โลกไม่รู้ว่าใครคือผู้เป็นที่รัก แม้ว่าจะมีลูกๆ มากมาย ลูกๆ
มากมายก็ไม่รู้ว่าพวกเขาควรจดจำระลึกถึงพ่ออย่างไร
พวกเขาไม่รู้ว่าจะจดจำท่านได้อย่างไร พวกเขาลืมท่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า พ่ออธิบายว่า:
ลูกๆ ให้คิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ ลูกคือจุด
พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้และลูกต้องจดจำท่าน
จงปลูกฝังการฝึกฝนของการจดจำระลึกถึงในตนเองเช่นนั้นที่การจดจำระลึกถึงนั้นจะมั่นคง
ในเวลาสุดท้ายลูกควรจะจดจำไว้เท่านั้นว่า: ฉันคือดวงวิญญาณ
ลูกแต่ละคนมีร่างกายแต่เก็บความรู้ของการเป็นดวงวิญญาณไว้ในสติปัญญาของลูก
ลูกได้รับคำแนะนำของพ่อ แทบจะไม่มีใครจดจำพ่ออย่างที่พ่อเป็น ลูกๆ
มีสำนึกที่เป็นร่างอย่างมาก
พ่อได้อธิบายว่าเขาหรือเธอจะไม่สามารถเข้าใจสิ่งใดได้จนกว่าลูกจะให้คำแนะนำของพ่อแก่ใครบางคน
ก่อนอื่นใดพวกเขาควรรู้ว่าผู้เดียวที่ไม่มีตัวตนคือพ่อของเรา, พระเจ้าของกีตะ,
และท่านคือผู้ประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
เวลานี้ท่านกำลังเล่นบทบาทของการประทานหลุดพ้น
หากพวกเขามีศรัทธาในสติปัญญาเกี่ยวกับประเด็นนี้
บรรดาผู้รู้และผู้เคร่งศาสนาทั้งหมดฯลฯจะมาที่นี่ในหนึ่งวินาที
จะมีความโกลาหลอย่างยิ่งในบารัต
หากพวกเขารู้ว่าเวลานี้โลกนี้กำลังจะถูกทำลายคงจะมีคิวแถวจากบอมเบย์ถึงอาบู
อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถมีศรัทธาเช่นนั้นได้อย่างรวดเร็ว
ลูกรู้ว่าการทำลายล้างต้องเกิดขึ้น
พวกเขาทั้งหมดจะยังคงหลับใหลอยู่ในการนอนหลับที่ลึก
และแล้วในเวลาสุดท้ายอิทธิพลของลูกจะกระจายออกไป
การมีศรัทธาในประเด็นพระเจ้าของกีตะคือพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด
ชีวานั้นไม่เหมือนกับการไปบ้านป้าของลูก!
หากสิ่งนี้เป็นที่รู้กันเป็นอย่างดีก็จะมีเสียงนั้นดังไปทั่วทั้งบารัต
ถึงกระนั้นเมื่อลูกอธิบายกับใครบางคน คนอื่นจะบอกว่าเขาถูกร่ายเวทมนตร์ใส่เขา
ต้นไม้นี้ต้องเติบโตอย่างช้ามาก ยังมีเวลาเหลืออยู่เล็กน้อย
ลูกยังมีเวลาที่จะทำความเพียรพยายาม ลูกอธิบายกับคนที่มีชื่อเสียง
แต่พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งใดเลย ในหมู่ลูกๆ เช่นกัน ลูกบางคนไม่เข้าใจความรู้นี้
หากไม่มีการจดจำระลึกถึงพ่อ ก็ไม่สามารถมีสภาพนั้น
พ่อเข้าใจว่าศรัทธาของลูกเป็นเช่นไร!
ถึงกระนั้นลูกบางคนแทบจะไม่จดจำพ่อแม้กระทั่งหนึ่งหรือสองเปอร์เซ็นต์!
แม้ว่าพวกเขาอาจจะนั่งอยู่ที่นี่ พวกเขาก็ไม่มีความรักต่อพ่อ
ต้องมีความรักและโชคที่นี่ หากพวกเขามีความรักต่อพ่อ
พวกเขาจะเข้าใจว่าพวกเขาต้องทำตามศรีมัทในทุกย่างก้าว เรากำลังกลายเป็นนายของโลก
มีสำนึกที่เป็นร่างมาเป็นเวลาครึ่งวงจรและเหตุนี้เองเวลานี้จึงต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
การพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและการจดจำพ่อผู้เป็นที่รักที่สุดนั้นไม่เหมือนกับการไปบ้านป้าของลูก!
ถ้าพวกเขาทำเช่นนี้จะมีประกายเช่นนั้นบนใบหน้าของพวกเขา
เมื่อหญิงสาวแต่งงานและสวมเครื่องประดับ ใบหน้าของเธอจะมีความสุขอย่างมากมาย
อย่างไรก็ตามที่นี่บางคนแม้กระทั่งไม่จดจำเจ้าบ่าวและดังนั้นใบหน้าของพวกเขาจึงเหี่ยวเฉา
อย่าได้ถามเลย!
เมื่อหญิงสาวแต่งงานใบหน้าของเธอจะมีความสุขมากในขณะที่ใบหน้าของหญิงสาวบางคนเป็นเหมือนซากศพแม้กระทั่งหลังแต่งงาน
มีทุกประเภท! บางคนสับสนเมื่อพวกเขาต้องไปที่บ้านอื่น เป็นเช่นเดียวกันที่นี่
จำเป็นต้องใช้ความพยายามเพื่อที่จะจดจำพ่อ เป็นที่จดจำเกี่ยวกับช่วงเวลาสุดท้าย “ให้ถามโก๊ปและโก๊ปปี้เกี่ยวกับความสุขที่เหนือประสาทสัมผัส”
ลูกต้องสร้างสภาพของการพิจารณาว่าตนเองเป็นโก๊ปและโก๊ปปี้และมีการจดจำระลึกถึงพ่ออย่างสม่ำเสมอ
ให้คำแนะนำของพ่อแก่ทุกคน พ่อมาและกำลังให้มรดกนั้นแก่ลูก
ความรู้ทั้งหมดรวมอยู่ในสิ่งนี้ ในเวลาสุดท้ายเมื่อลักษมีและนารายณ์จบสิ้น 84
ชาติเกิดของเขา พ่อก็มาและสอนราชาโยคะแก่พวกเขาและให้อาณาจักรของเขาแก่พวกเขา
รูปภาพของลักษมีและนารายณ์คือรูปภาพอันดับหนึ่ง
ลูกรู้ว่าพวกเขามีการกระทำเช่นนั้นในชาติเกิดก่อนหน้านี้ของเขาและเวลานี้พ่อกำลังสอนลูกถึงวิธีที่จะมีการกระทำเหล่านั้น
ท่านพูดว่า: จงกลับมา มานมานะบาฟ! อยู่อย่างบริสุทธิ์! อย่ากระทำบาปใดๆ
เพราะเวลานี้ลูกกำลังกลายเป็นดวงวิญญาณบุญนายแห่งสวรรค์
มายาราวันได้ทำให้ลูกกระทำบาปเป็นเวลาครึ่งวงจร เวลานี้จงถามตนเองว่า:
ฉันทำบาปอะไรไหม? ฉันเฝ้าแต่ทำการกระทำที่เป็นบุญหรือไม่?
ฉันกลายเป็นไม้เท้าสำหรับคนตาบอดหรือไม่? พ่อพูดว่า: จงกลับมา “มานมานะบาฟ”!
ลูกต้องถามว่า: ใครพูดว่า: มานมานะบาฟ? ผู้คนเหล่านั้นอ้างว่ากฤษณะพูดสิ่งนี้
ลูกรู้ว่าพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุดชีวาพูดสิ่งนี้
มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืน
พร้อมกับวันเกิดของชีวาก็มีวันเกิดของกีตะด้วยเช่นกัน
พร้อมกับวันเกิดของกีตะก็มีวันเกิดของกฤษณะด้วยเช่นกัน
ลูกรู้ว่าลูกจะกลายเป็นเจ้าชายในอนาคต ลูกต้องเปลี่ยนจากขอทานเป็นเจ้าชาย
นี่คือเป้าหมายและวัตถุประสงค์ของราชาโยคะ
ลูกสามารถพิสูจน์ได้ว่าพระเจ้าแห่งกีตะไม่ใช่ศรีกฤษณะ,
แต่เป็นผู้เดียวที่ไม่มีตัวตน
แล้วความคิดเห็นเกี่ยวกับการอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกันจะถูกโยนทิ้งไป
เพียงพ่อเท่านั้นคือผู้ประทานหลุดพ้นแก่ทุกคนและผู้ชำระล้างให้บริสุทธิ์
ท่านเรียกว่าผู้ปลดปล่อยด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตามผู้คนพูดว่าท่านอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน!
พวกเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูด!
พวกเขาพูดถึงศาสนาอะไรก็ตามที่เข้ามาในจิตใจของพวกเขา มีสามศาสนาหลัก
ศาสนาเทพดำเนินไปครึ่งวงจร ลูกรู้ว่าพ่อก่อตั้งศาสนาบราห์มิน, ศาสนาเทพ
และศาสนานักรบ โลกไม่รู้สิ่งนี้ พวกเขาคิดว่าระยะเวลาของยุคทองนั้นเป็นหลายแสนปี
ศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปสูงส่งที่สุดในทุกศาสนา
อย่างไรก็ตามพวกเขาได้ลืมศาสนาของตนเองและกลับมาไม่นับถือหรือเชื่อในศาสนาใด
ชาวคริสเตียนไม่ละทิ้งศาสนาของพวกเขา พวกเขารู้ว่าพระคริสต์ก่อตั้งศาสนาของพวกเขา
ศาสนาอิสลาม,ศาสนาพุทธและศาสนาคริสต์เป็นศาสนาหลัก
นอกจากนี้ยังมีศาสนาอื่นที่เล็กกว่าอีกมากมาย
ไม่มีใครรู้ว่าการขยายตัวนี้เริ่มต้นขึ้นที่ใด
เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆนับตั้งแต่การคงอยู่ของโมฮัมเหม็ด
ผู้ที่นับถือศาสนาอิสลามนั้นเก่ามาก
ชาวคริสเตียนเป็นที่รู้จักอย่างดีมากและยังมีอื่นๆอีกมากมาย ทุกคนมีศาสนาของตนเอง
พวกเขามีศาสนาที่แตกต่างกันและชื่อที่แตกต่างกันดังนั้นจึงเกิดความสับสน
พวกเขาไม่รู้ว่ามีเพียงสี่คัมภีร์ศาสนาหลักเท่านั้น
ศาสนาเทพและศาสนาบราห์มินรวมอยู่ในคัมภีร์ศาสนาเหล่านั้น บราห์มินกลายเป็นเทพ,
ผู้ที่ต่อมากลายเป็นนักรบ ไม่มีใครรู้สิ่งนี้ มีการร้องเพลงว่า: ขอคารวะต่อบราห์มิน
พ่อสูงสุด, ดวงวิญญาณสูงสุดมาและก่อตั้งศาสนาบราห์มิน,เทพและนักรบ
คำศัพท์เหล่านี้มีอยู่ แต่พวกเขาอ่านทุกสิ่งเหมือนนกแก้ว นี่คือป่าหนาม
ผู้คนเชื่อว่าบารัตเคยเป็นสวนดอกไม้ อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าถูกสร้างขึ้นเมื่อใด
ถูกสร้างขึ้นอย่างไร และใครเป็นผู้สร้าง พวกเขาไม่รู้ว่าดวงวิญญาณสูงสุดคือใคร
ดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นลูกกำพร้า เหตุนี้เองจึงมีการต่อสู้รบราอย่างมากมาย
พวกเขายังคงมีความสุขในการแสดงความเลื่อมใสศรัทธาต่อไป
เวลานี้พ่อได้มาเพื่อนำแสงสว่าง ท่านให้การหลุดพ้นในชีวิตในหนึ่งวินาทีแก่ลูก
เมื่อสัตกูรูให้น้ำมันแห่งความรู้แก่ลูก ความมืดของความไม่รู้ก็ถูกขจัดออกไป
ลูกเข้าใจว่าเวลานี้ลูกอยู่ในแสงสว่าง พ่อได้ให้ตาที่สามแก่ลูกแต่ละคน
แม้ว่าเทพจะถูกแสดงพร้อมกับตาที่สาม ผู้คนก็ไม่เข้าใจความหมายของสิ่งนั้น
ในความเป็นจริงลูกมีดวงตาที่สาม แต่พวกเขาได้แสดงให้เห็นเทพพร้อมกับตาที่สาม
ไม่มีการกล่าวถึงบราห์มินในกีตะ
พวกเขาได้แสดงสงครามระหว่างฆราวาสและพันดาวาสและรถม้าศึกในกีตะ
พวกเขาไม่เข้าใจอะไรเลย เมื่อลูกอธิบายแก่พวกเขา พวกเขาจะบอกลูกว่า:
คุณไม่เชื่อแม้กระทั่งในคัมภีร์!
ลูกสามารถบอกพวกเขาได้ว่าเหตุใดเราจึงไม่เชื่อในคัมภีร์
เป็นเพราะเรารู้ว่าทั้งหมดนั้นเป็นเครื่องประกอบของหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ความรู้และความเลื่อมใสศรัทธาได้รับการจดจำ
ความเลื่อมใสศรัทธาเริ่มต้นขึ้นเมื่ออาณาจักรของราวันเริ่มต้นขึ้น
ผู้คนของบารัตไปสู่หนทางแห่งบาปและกลับมาเสื่อมในศาสนาและการกระทำของพวกเขา
และเหตุนี้เองเวลานี้พวกเขาจึงเรียกตนเองว่าฮินดู เวลานี้พวกเขากลับมาไม่บริสุทธิ์
ใครทำให้พวกเขาไม่บริสุทธิ์? ราวัน! ผู้คนเผาหุ่นจำลองของราวัน
พวกเขาคิดว่ามันดำเนินมาตั้งแต่ในยุคอดีตกาล
อย่างไรก็ตามอาณาจักรของราวันไม่ได้คงอยู่ในยุคทอง พวกเขาไม่เข้าใจอะไรเลย
มายาได้ทำให้สติปัญญาของพวกเขากลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์
เพียงพ่อเท่านั้นที่เปลี่ยนลูกจากหินให้เป็นมนุษย์ที่สูงส่ง
หลังจากที่ลูกได้เข้าไปสู่ยุคเหล็กแล้วเท่านั้นที่จึงจะสามารถก่อตั้งยุคทองได้
พ่ออธิบายสิ่งนี้ แต่แทบจะไม่อยู่ในสติปัญญาของใครเลย
เวลานี้ลูกกุมารีได้หมั้นหมายแล้ว ท่านกำลังทำให้ลูกกลายเป็นราชินี
ลูกถูกลักพาตัวนั่นคือลูกดวงวิญญาณได้รับการบอกว่า: ลูกเป็นของพ่อแล้วลูกก็ลืมพ่อ
ลูกมีสำนึกที่เป็นร่างและเป็นของมายา
อย่างไรก็ตามไม่มีเรื่องของการวิ่งหนีหรือการถูกลักพาตัว
จดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอ มีความเพียรพยายามในการจดจำระลึกถึงเท่านั้น
หลายคนมีสำนึกที่เป็นร่างและกระทำสิ่งที่เป็นบาป
พ่อรู้ว่าบางดวงวิญญาณไม่จดจำท่านเลย
พวกเขามีสำนึกที่เป็นร่างและทำบาปมากมายและดังนั้นไหของบาปจึงกลับมาเต็มเปี่ยมหนึ่งร้อยเท่า
แทนที่จะแสดงหนทางให้แก่ผู้อื่น พวกเขาเองกลับลืมหนทาง
แล้วพวกเขาก็ยิ่งกลับมาตกต่ำมากขึ้น จุดหมายปลายทางนั้นสูงมาก
ผู้ที่ปีนขึ้นไปลิ้มรสความหวานชื่นของน้ำทิพย์แห่งสวรรค์
ผู้ที่ตกลงมานั้นจะถูกบดขยี้โดยสิ้นเชิง อาณาจักรกำลังได้รับการก่อตั้ง
ดูสิว่าสร้างความแตกต่างได้มากแค่ไหน! บางคนศึกษาเล่าเรียนและไปถึงท้องฟ้า
ในขณะที่คนอื่นๆตกลงมาสู่พื้น หากสติปัญญาของพวกเขาทึบ
พวกเขาก็ไม่สามารถศึกษาเล่าเรียนได้
บางคนบอกบาบาว่าพวกเขาไม่สามารถอธิบายแก่ผู้อื่นได้ บาบาพูดว่า: โอเค
เพียงแต่คิดว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ พ่อของลูกแล้วพ่อจะให้ความสุขแก่ลูก
อย่างไรก็ตามลูกไม่ได้จดจำพ่อเลย! หากลูกจดจำพ่อ ลูกก็จะเตือนผู้อื่นด้วยเช่นกัน
เมื่อลูกจดจำพ่อ บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
ลูกไม่สามารถไปยังดินแดนแห่งความสุขได้ถ้าลูกไม่จดจำท่าน
ลูกสามารถได้รับมรดกเป็นเวลา 21 ชาติเกิดจากพ่อที่ไม่มีตัวตน
ส่วนที่เหลือทั้งหมดให้ความสุขเพียงชั่วคราวเท่านั้น
เมื่อใครบางคนมีลูกหรือได้รับพรและถูกล็อตเตอรี่ด้วยอำนาจลึกลับ
และแล้วศรัทธานั้นก็จะถูกปลูกฝัง หากใครบางคนได้รับประโยชน์สองถึงสี่ล้าน
เขายกย่องผู้ที่เขาได้รับสิ่งนั้น, แต่ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งชั่วคราว
เขาไม่สามารถได้รับพลานามัยที่ดีหรือความมั่งคั่งเป็นเวลา 21 ชาติเกิด
อย่างไรก็ตามมนุษย์ไม่รู้อะไรเลย แต่ลูกไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้!
พวกเขาเพียงแค่มีความสุขกับความสุขชั่วคราว
พ่อสอนราชาโยคะแก่ลูกและให้อำนาจในการปกครองของสวรรค์แก่ลูก
นี่เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก! บางคนไม่สามารถอธิบายสิ่งใดเลย บางคนเข้าใจ
แต่เพราะพวกเขาไม่มีโยคะที่ถูกต้องแม่นยำ ลูกศรจึงยิงไม่ถูกใคร
ด้วยการมีสำนึกที่เป็นร่างจึงมีการทำบาปอย่างใดอย่างหนึ่ง โยคะคือสิ่งหลัก
เป็นไปด้วยพลังของโยคะที่ลูกกลายเป็นนายของโลก พระเจ้า,ไม่ใช่กฤษณะที่สอนโยคะโบราณแก่ลูก
การจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึงนั้นดีมาก เมื่อลูกไปและดูละคร
ฉากทั้งหมดปรากฏขึ้นในจิตใจของลูก
อย่างไรก็ตามต้องใช้เวลาที่จะอธิบายสิ่งนั้นแก่บางคน มันก็เหมือนกันกับที่นี่
เมล็ดและต้นไม้ วงจรนี้ชัดเจนมาก นี่เป็นเรื่องของหนึ่งวินาที: ดินแดนแห่งความสงบ,
ดินแดนแห่งความสุข และดินแดนแห่งความทุกข์ อย่างไรก็ตามลูกควรสามารถจดจำสิ่งนั้นได้
สิ่งหลักคือคำแนะนำของพ่อ พ่อพูดว่า: โดยการจดจำพ่อ ลูกจะรู้ทุกสิ่ง อัจชะ
ชีพบาบาจดจำลูกๆ บราห์มาบาบาไม่ได้จดจำลูก ชีพบาบารู้ว่าใครคือลูกๆที่มีค่าของท่าน
แน่นอนท่านจะจดจำลูกๆที่มีค่าและเป็นประโยชน์ในงานรับใช้ของท่าน ผู้นี้จะไม่จดจำใคร
ดวงวิญญาณนี้ได้รับคำแนะนำว่า: จดจำพ่อผู้เดียวอย่างสม่ำเสมอ! อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1 เพื่อที่จะมีโชค จงมีความรักที่แท้จริงต่อพ่อผู้เดียว
การมีความรักหมายถึงการทำตามศรีมัทของผู้เดียวต่อไปในทุกย่างก้าว
2
ทำการกระทำที่เป็นบุญอย่างแน่นอน
การทำบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการให้คำแนะนำของพ่อแก่ทุกคน
จดจำพ่อและเตือนทุกคนให้ระลึกถึงพ่อ
พร:
ขอให้ลูกเป็นดวงวิญญาณที่รับผิดชอบซึ่งพร้อมกับการทำงานทางกายภาพก็ทำงานของการเปลี่ยนแปลงโลกด้วยจิตใจของลูกด้วย
ในขณะที่ทำงานทางกายภาพใด ๆ
จงตระหนักอยู่เสมอว่าลูกเป็นเครื่องมือสำหรับการทำงานรับใช้เพื่อให้คุณประโยชน์โลกบนเวทีโลก
“
ฉันได้รับความรับผิดชอบอย่างมากในการทำงานของการเปลี่ยนแปลงโลกด้วยสภาพจิตใจที่สูงส่งของฉัน
“เมื่อลูกมีความตระหนักรู้เช่นนี้
ความไม่ระมัดระวังทั้งหมดจะจบสิ้นลงและแทนที่จะเสียเวลาลูกจะประหยัดเวลา
ในขณะที่พิจารณาว่าทุกวินาทีมีค่าลูกจะเฝ้าแต่ใช้มันไปในทางที่มีค่าเพื่อประโยชน์ของโลกและเพื่องานของการเปลี่ยนแปลงสิ่งไม่มีชีวิตและสิ่งมีชีวิต
คติพจน์:
เวลานี้แทนที่จะเป็นนักรบจงกลายเป็นโยคี