30.05.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน เก็บประเด็นของความรู้ไว้ในสำนึกรู้ของลูกแล้วลูกจะอยู่อย่างมีความสุข
เวลานี้ลูกกำลังยืนอยู่ที่ประตูสู่สวรรค์
บาบากำลังแสดงให้ลูกเห็นถึงหนทางไปสู่การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต
คำถาม:
ลูกๆ
ต้องให้ความใส่ใจต่อสิ่งใดเพื่อให้ทะเบียนประวัติของลูกดี?
คำตอบ:
ลูกต้องให้ความใส่ใจว่าลูกไม่เป็นสาเหตุที่ทำให้ใครมีความทุกข์ด้วยความคิดคำพูดหรือการกระทำของลูก
ธรรมชาติของลูกควรชั้นหนึ่งและอ่อนหวานอย่างมาก
มายาไม่ควรจับจมูกหรือหูของลูกในลักษณะที่เธอทำให้ลูกทำสิ่งที่ผิดหรือลูกทำให้ใครบางคนประสบกับความทุกข์
หากลูกเป็นสาเหตุที่ทำให้ใครมีความทุกข์ลูกจะต้องเสียใจอย่างมากและทะเบียนประวัติของลูกก็จะเสีย
เพลง:
แสดงหนทางให้แก่คนตาบอดเถิดพระเจ้าที่รัก...
โอมชานติ
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ
หนทางที่มีการสดงให้แก่ลูกนั้นง่ายมากแต่ลูกก็ยังล้มลุกคลุกคลานต่อไป
ขณะที่นั่งอยู่ที่นี่ลูกเข้าใจว่าพ่อกำลังสอนลูกและแสดงหนทางสู่ดินแดนแห่งความเงียบสงบแก่ลูก
สิ่งนี้ง่ายดายมาก พ่อพูดว่า:
จงอยู่ในการจดจำระลึกถึงให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ทั้งวันและคืน
พวกเขาล้มลุกคลุกคลานเป็นอย่างมากด้วยการเดินเท้าในการจาริกแสวงบุญในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา
ในขณะที่นั่งที่นี่ลูกอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำรำลึกถึง
พ่อได้อธิบายแก่ลูกด้วยเช่นกันว่าลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งและเฝ้าแต่จบสิ้นข้อบกพร่องที่เป็นเช่นปีศาจ
อย่าได้มีการกระทำที่ชั่วร้ายเป็นเช่นปีศาจใดๆที่จะกลายเป็นบาป
พ่อมาเพื่อทำให้ลูกมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ
ลูกของจักรพรรดิจะมีความสุขเมื่อได้เห็นพ่อและอาณาจักรของเขา
แม้ว่าพวกเขาจะมีอาณาจักรพวกเขาก็ยังคงมีความเจ็บป่วยทางร่างกาย
ที่นี่ลูกๆมีศรัทธาว่าชีพบาบาได้มาและท่านสอนเรา
จากนั้นเราจะไปสวรรค์และปกครองที่นั่น จะไม่มีความทุกข์ประเภทใดที่นั่น
ความรู้ของผู้สร้าง ตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้างอยู่ในสติปัญญาของลูก
ความรู้นี้ไม่อยู่ในสติปัญญาของมนุษย์คนอื่นใดๆ
เวลานี้ลูกๆเข้าใจว่าลูกก็ไม่เคยมีความรู้ใดๆมาก่อน ลูกไม่รู้จักพ่อ
ความเลื่อมใสศรัทธานั้นถือได้ว่าสูงส่งมากและมีการแสดงความเลื่อมใสศรัทธาต่างๆมากมายหลายประเภท
ที่นั่นทุกสิ่งเป็นทางกายภาพ ไม่มีสิ่งใดละเอียดอ่อนที่นั่น
การไปจารึกแสวงบุญที่อมานาถของพวกเขาเป็นการจาริกแสวงบุญทางร่าง
มีลิงกัมที่นั่นด้วย ผู้คนไม่เข้าใจเลยว่าพวกเขาจะไปหาใคร
ลูกๆไม่ได้ล้มลุกคลุกคลานไปที่ใดอีกต่อไป
ลูกรู้ว่าลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่อโลกใหม่ที่ไม่มีพระเวทย์หรือคัมภีร์ฯลฯ
ไม่มีความเลื่อมใสศรัทธาใดๆในยุคทอง ที่นั่นมีเพียงความสุขเท่านั้น
ที่ใดมีความเลื่อมใสศรัทธาก็จะมีความทุกข์ รูปภาพของวงจรนี้ดีมาก
ประตูสวรรค์นั้นชัดเจนมากในรูปภาพนั้น
เก็บสิ่งนี้ไว้ในสติปัญญาของลูกว่าเวลานี้ลูกกำลังนั่งอยูที่ประตูของสวรรค์
ควรมีความสุขอย่างมาก
ลูกๆสามารถสามารถอยู่อย่างมีความสุขอย่างมากด้วยการจดจำประเด็นต่างๆของความรู้
ลูกรู้ว่าลูกกำลังจะผ่านประตูไปสู่สวรรค์ มีผู้คนน้อยมากที่นั่น
ที่นี่มีมนุษย์มากมาย พวกเขายังคงล้มลุกคลุกคลานอย่างมากต่อไป
พวกเขาให้ทานมากมายและทำบุญมากมาย
พวกเขาล้มลุกคลุกคลานไปทั่วอย่างมากด้วยการตามผู้รู้ฯลฯ
แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคงร้องเรียกหา: โอ้ พระเจ้า! แสดงหนทางให้แก่คนตาบอดด้วย!
พวกเขาต้องการให้มีการแสดงหนทางสู่การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิตเสมอ
ลูกรู้ว่าโลกนี้เป็นโลกเก่าแห่งความทุกข์
อย่างไรก็ตามมีเพียงลูกเท่านั้นที่รู้สิ่งนื้ ผู้คนเหล่านั้นไม่รู้สิ่งนี้
พวกเขาบอกว่าระยะเวลาทองยุคเหล็กนั้นหลายแสนปี
ดังนั้นผู้คนที่หมดหนทางเหล่านั้นอยู่ในความมืดมิดใช่ไหม? ในบรรดาลูกเช่นกัน
ลูกเข้าใจตามลำดับกันไปว่าบาบาของเรากำลังสอนราชาโยคะแก่เรา
เช่นเดียวกับที่พวกเขามีโยคะ(มีการเชื่อมโยง)และจดจำครูที่สอนพวกเขาให้กลายเป็นนักกฎหมายหรือวิศวกร
บางคนกลายเป็นนักกฎหมายด้วยการศึกษาความรู้เพื่อกลายเป็นนักกฎหมาย นี่คือราชาโยคะ
โยคะของสติปัญญาของเราเชื่อมโยงกับพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด
ปรอทของความสุขของลูกควรจะขึ้นสูงมากด้วยสิ่งนี้ กลับมาอ่อนหวานอย่างมาก!
ธรรมชาติของลูกควรจะชั้นหนื่งมาก ไม่ควรมีใครประสบกับความทุกข์จากลูก
แม้ว่าลูกจะไม่ต้องการทำร้ายใครมายาก็จับจมูกหรือหูของลูกและทำให้ลูกทำผิดพลาดแล้วลูกก็เสียใจอยู่ภายใน:
ฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้คนนั้นมีความทุกข์โดยไม่มีเหตุผล
อย่างไรก็ตามทะเบียนประวัติของลูกจะเสียไปแล้วในเวลานั้น
ลูกควรพยายามที่จะไม่เป็นเหตุของความทุกข์แก่ใครด้วยความคิด คำพูด
หรือการกระทำของลูก พ่อมาเพื่อทำให้เรากลายเป็นเทพเช่นนั้น
พวกเขาทำให้ใครมีความทุกข์หรือไม่? ครูทางโลกสอนลูกว่า;
เขาไม่ได้ทำให้ลูกไม่มีความสุขใช่ไหม? ใช่
ถ้านักเรียนไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนพวกเขาจะต้องถูกลงโทษ
ทุกวันนี้มีการห้ามไม่ให้ตีใครในโรงเรึยน
ลูกๆเป็นครูทางจิตและหน้าที่ของลูกคือให้การศึกษาแก่พวกเขาและสอนพวกเขาให้มีกิริยามารยาทที่ดี
หากพวกเขาศึกษาได้ดีพวกเขาก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง
หากพวกเขาไม่ศึกษาเล่าเรียนพวกเขาจะสอบตก
พ่อมาทุกวันเพื่อให้ความรู้แก่ลูกและสอนกิริยามารยาทให้กับลูกเช่นกัน
มีการจัดนิทรรศการฯลฯเพื่อสอนผู้อื่น ทุกคนขอให้มีนิทรรศการและโปรเจ็คเตอร์
หลายพันคนจะซื้อโปรเจ็คเตอร์เหล่านี้ พ่อบอกทุกสิ่งแก่ลูกในวิธีที่ง่ายมาก
การทำงานรับใช้ที่อัมานาถก็ทำได้ง่ายดายด้วยเช่นกัน
ลูกสามารถอธิบายว่าความเลื่อมใสศรัทธาคืออะไรและความรู้คืออะไรโดยการใช้รูปภาพ
ในด้านนี้คือความรู้และอีกด้านหนึ่งคือความเลื่อมใสศรัทธา
ด้วยสิ่งหนึ่งมีสวรรค์เเละด้วยอีกสิ่งหนึ่งมีนรก สิ่งนี้ชัดเจนมาก
สิ่งที่ลูกศึกษาเล่าเรียนในเวลานี้ง่ายดายมาก
ลูกแม้กระทั่งสอนผู้อื่นได้เป็นอย่างดี
อย่างไรก็ตามการจาริกสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึงของลูกอยู่ที่ไหน?
ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของสติปัญญา
เราต้องจดจำพ่อและในการจดจำรำลึกถึงนี้ที่มายาหวดแส้ใส่ลูก
เธอตัดโยคะของสติปัญญาของลูกอย่างสมบูรณ์ พ่อพูดว่า:
ลูกทั้งหมดอ่อนแออย่างมากในโยคะ แม้แต่มหารตีที่ดีมากก็อ่อนแออย่างมาก
บางคนคิดว่าผู้นั้นผู้นี้มีความรู้ที่ดีมากเเละดังนั้นต้องเป็นมหารตี บาบาพูดว่า:
พวกเขาเป็นกองทัพม้าและกองทัพเท้า มหารตีคือผู้ที่อยู่ในการจดจำระลึกถึง
ด้วยการอยู่ในการจดจำระลึกถึงในขณะที่ทำทุกสิ่ง
บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องและลูกจะกลับมาบริสุทธิ์
มิฉะนั้นจะต้องมีสัมผัสกับการลงโทษและสถานภาพของลูกจะถูกทำลาย
ดังนั้นเก็บบันทึกสำหรับตนเองเพื่อที่ลูกจะรู้ว่าลูกทำความเพียรพยายามใด
บาบาเองพูดว่า: พ่อทำความเพียรพยายามเช่นกัน
สติปัญญาของพ่อไปสู่ทิศทางอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาบามีความใส่ใจมากมาย
ลูกสามารถไปได้เร็ว พร้อมกับสิ่งนื้ลูกต้องเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของลูกด้วยเช่นกัน
หากหลังจากกลับมาบริสุทธิ์แล้วลูกข้องแวะในกิเลส
สิ่งใดก็ตามที่ลูกหามาได้ทั้งหมดจะถูกทำลาย เมื่อลูกโกรธใครหรือกลายเหมือนน้ำเกลือ
นั่นหมายความว่าลูกกลายเป็นปีศาจ มายามาในรูปแบบที่ต่างกันมากมาย
แต่ยังไม่มีใครกลับมาสมบูรณ์พร้อม บาบาดลใจลูกให้เพียรพยายาม
เป็นสิ่งที่ง่ายดายมากสำหรับลูกกุมารี ลูกเองควรจะเข้มแข็ง
ต้องมีความสัตย์ภายในตัวลูก
หากหัวใจของลูกผูกพันอยู่กับใครอยู่ภายในลูกจะไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้
กุมารีและผู้เป็นแม่ควรจะข้องแวะตนเองในงานรับใช้ของการทำให้บารัตกลายเป็นสวรรค์
สิ่งนี้ใช้ความเพียรพยายาม
ไม่มีสิ่งใดที่สามารถบรรลุได้โดยไม่ต้องใช้ความเพียรพยายาม
ลูกกำลังได้รับอาณาจักรเป็นเวลา 21 ชาติเกิด ดังนั้นลูกต้องเพียรพยายามอย่างมาก
บาบาอนุญาตให้ลูกศึกษาการศึกษาทางโลกต่อไปจนกว่าลูกจะกลับมาเข้มแข็งในสิ่งนี้
ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นที่ลูกสูญเสียทั้งสองโลก
หากลูกติดกับในรูปและนามของใครลูกจะจบสิ้นลงอย่างสมบูรณ์
เพียงลูกที่มีโชคเท่านั้นที่สามารถเพียรพยายามที่จะลืมสำนึกของร่างกาย
ที่จะกลับมาปราศจากร่างและจดจำพ่อ พ่ออธิบายทุกวันว่า: ลูกๆ
ลืมสำนึกของร่างกายของลูก ฉันดวงวิญญาญนี้ที่ปราศจากร่างกำลังจะกลับบ้านในเวลานี้
ฉันต้องสละร่างกายนี้ที่นี่
เมื่อฉันอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่ออย่างสม่ำเสมอและกลับมาอยู่เหนือบ่วงกรรมเท่านั้นที่ฉันจะสามารถสละร่างได้?
นี่คือบางสิ่งสำหรับสติปัญญา
อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของบางคนเขาจะทำความเพียรพยายามอะไร?
มันควรอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกมาที่นี่ครั้งแรกอย่างปราศจากร่างแล้วลูกก็ถูกผูกมันอยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นกรรมแห่งความสุขและจากนั้นก็ติดกับอยู่ในบ่วงพันธะที่มีกิเลสของอาณาจักรของราวัน
พ่อพูดว่า: เวลานี้ลูกต้องกลับมาปราศจากร่าง พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณละจดจำพ่อ
เป็นดวงวิญญาณที่กลับมาไม่บริสุทธิ์ ดวงวิญญาณพูดว่า: โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์
ได้โปรดมา!
เวลานี้ได้มีการแสดงวิธีที่จะเปลี่ยนจากไม่บริสุทธิ์ให้บริสุทธิ์แก่ลูกแล้ว
ดวงวิญญาณนั้นไม่สูญสลาย
ลูกดวงวิญญาณมาที่นี่และเข้ามาในร่างกายเพื่อที่จะเล่นบทบาทของลูก
เวลานี้พ่อได้อธิบายสิ่งนี้แก่ลูก
ผู้ที่เคยได้รับคำอธิบายนี้เมื่อวงจรที่แล้วก็จะมาอยู่เรื่อยๆ พ่อพูดว่า:
เวลานี้ลืมความสัมพันธ์ยุคเหล็กของลูก เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน โลกนี้จะถูกทำลาย
ไม่มีพละกำลังใดหลงเหลืออยู่ในโลกนี้
เหตุนี้เองผู้คนจึงล้มลุกคลุกคลานไปทั่วอย่างมาก
พวกเขาแสดงความเลื่อมใสศรัทธาเพื่อพบพระเจ้า
พวกเขาคิดว่าความเลื่อมใสศรัทธานั้นดีมาก
พวกเขาเชื่อว่าด้วยการทำความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมากมายพวกเขาจะได้พบพระเจ้าและถูกนำไปสู่การหลุดพ้น
เวลานี้ความเลื่อมใสศรัทธาของลูกได้สิ้นสุดลงแล้ว คำพูดของความเลื่อมใสศรัทธาที่ว่า
“โอ้ราม! โอ้พระเจ้า!" ไม่ควรออกมาจากปากของลูกอีกต่อไป ควรจะหยุดลง พ่อพูดว่า:
เพียงแค่จดจำพ่อ! โลกนื้ตาโมประธาน ผู้ที่สะโตประธานอาศัยอยู่ในยุคทอง
ยุคทองเป็นสภาพของการขึ้นและจากนั้นสภาพก็จะเริ่มลงมา
ที่จริงแล้วแม้แต่ยุคเงินก็ไม่ควรเรียกว่าสวรรค์
เพียงยุคทองเท่านั้นที่ควรเรียกว่าสวรรค์ ความรู้ของตอนเริ่ม
ตอนกลางและตอนจบอยู่ในสติปัญญาของลูกๆ ตอนเริ่มต้นหมายถึงจุดเริ่มต้น
ตอนกลางหมายถึงครึ่งทาง แล้วก็มีตอนจบ อาณาจักรของราวันเริ่มต้นตอนครึ่งทาง
พ่อมาในบารัตเท่านั้น เป็นบารัตที่กลับมาบริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์
เป็นชาวบารัตที่ใช้ 84 ชาติเกิด ผู้คนของศาสนาอื่นทั้งหมดมาตามลำดับกันไป
ต้นไม้ทั้งหมดเติบโตขึ้นเรื่อยๆและพวกเขาทั้งหมดมาในเวลาของตนเอง
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในสติปัญญาของคนอื่น ในบรรดาลูกๆเช่นกัน
ไม่ใช่ว่าทุกคนสามารถซึมซับสิ่งนี้ได้ทั้งหมด
ลูกจะสามารถอยู่อย่างมีความสุขหากแม้ว่าลูกจะเก็บวงจรของ 84
ชาติเกิดนี้ในสติปัญญาของลูก เวลานื้บาบามาเพื่อพาพวกเรากลับบ้าน
ผู้เป็นที่รักที่แท้จริงได้มาแล้ว
ผู้ที่เราจดจำเป็นอย่างมากในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาได้มาแล้วในเวลานี้เพื่อพาเราดวงวิญญาณกลับบ้าน
ผู้คนไม่รู้ว่าความสงบคืออะไร ดวงวิญญาณเป็นตัวของความสงบ ลูกได้รับอวัยวะเหล่านั้น
ดังนั้นลูกต้องลงมือกระทำ พ่อผู้เป็นมหาสมุทรแห่งความสงบพาทุกคนกลับบ้าน
และแล้วเมื่อนั้นที่ทุกคนจะได้รับความสงบ ในยุคทองลูกมีความสงบพร้อมกับมีความสุข
ดวงวิญญาณที่เหลือทั้งหมดจะกลับไปและพักอยู่ในดินแดนแห่งความเงียบสงบ
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่เรียกว่ามหาสมุทรเเห่งความสงบ
ลูกๆมากมายลืมสิ่งนี้เพราะว่าพวกเขายังคงมีสำนึกที่เป็นร่างและไม่ได้กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
พ่อให้ความสงบแก่ทุกคน แสดงให้พวกเขาเห็นยุคบรรจบพบกันนี้ในรูปภาพ
ในเวลานี้ทุกคนไม่มีความสงบ ในยุคทองจะไม่มีศาสนามากมายเหล่านี้
พวกเขาทั้งหมดจะกลับไปสู่อาณาเขตแห่งความสงบ
ที่นั่นลูกได้รับความสงบจากความพอใจในหัวใจของลูก
ในอาณาจักรของลูก,ลูกมีความสุขและความสงบ ในยุคทองลูกมีความบริสุทธิ์
ความสงบและความสุข ดินแดนแห่งการหลุดพ้นนั้นเรียกว่าบ้านที่แสนหวาน
จะไม่มีใครที่ไม่บริสุทธิ์หรือไม่มีความสุขที่นั่น
ไม่มีเรื่องของความสุขหรือความทุกข์ที่นั่น ผู้คนไม่เข้าใจความหมายของความสงบ
ตัวอย่างของสร้อยคอของราชินีได้มีการให้ไว้ พ่อพูดว่า: เวลานี้รับความสงบและความสุข
รับทุกสิ่ง ขอให้ลูกมีชีวิตที่ยืนยาว! เด็กที่นั่นนั้นเกิดมาตามระบบ
เทพไม่จำเป็นต้องเพียรพยายามที่จะมีลูก
ดวงวิญญาณได้นิมิตว่าถึงเวลาที่จะต้องออกจากร่างกายของเขาและเขาจากร่างของเขาด้วยความสุข
บาบานี้มีความสุขของการจากร่างของท่านแล้วก็ไปและกลายเป็นเช่นนั้นด้วย
ในปัจจุบันฉันยังคงศึกษาเล่าเรียน ลูกรู้ว่าลูกจะไปยุคทองเช่นกัน
เป็นในยุคบรรจบพบกันเท่านั้นที่ทั้งหมดนี้อยู่ในสติปัญญาของลูก
ดังนั้นลูกควรอยู่อย่างมีความสุขมาก
ยิ่งการศึกษาสูงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น พระเจ้ากำลังสอนเรา!
เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกอยู่เบื้องหน้าลูก ดังนั้นควรมีความสุขมาก
อย่างไรก็ตามบางคนก็ล้มลงขณะที่ก้าวไป
งานรับใช้จะขยายตัวเมื่อลูกกุมารีเข้ามาอยู่ในสนามของงานรับใช้ พ่อพูดว่า:
ประการแรกอย่ากลายเป็นเหมือนน้ำเกลือซึ่งกันและกัน
เมื่อลูกรู้ว่าลูกจะไปสู่โลกที่สิงโตและลูกแกะดื่มน้ำจากบ่อเดียวกัน
ที่นั่นหัวใจของลูกจะมีความสุขกับสิ่งที่ลูกเห็น ชื่อที่แท้จริงคือสวรรค์
ดังนั้นลูกกุมารีควรบอกพ่อแม่ทางร่างของลูกว่า:
เวลานี้ฉันกำลังเตรียมตัวที่จะไปที่นั่น
ดังนั้นฉันต้องอยู่อย่างบริสุทธิ์อย่างแน่นอน พ่อพูดว่า:
ตัณหาราคะคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
เวลานี้ฉันกลายเป็นโยคีแล้วดังนั้นฉันจึงไม่สามารถกลับมาไม่บริสุทธิ์
ลูกต้องเข้มแข็งอย่างมากที่จะพูดเช่นนี้
ลูกจะได้เห็นว่างานรับใช้เติบโตอย่างรวดเร็วเพียงใดเมื่อกุมารีเช่นนั้นปรากฏตัวขึ้น
อย่างไรก็ตามพวกเขาต้องเอาชนะความผูกพันยืดมั่น
เมื่อลูกตายไปแล้วทำไมลูกต้องจดจำอะไร? ลูกๆ มากมายจดจำบ้านของลูกและลูกๆของลูกฯลฯ
แล้วลูกจะมีโยคะกับพ่อได้อย่างไร?
ควรจะอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าเวลานี้ลูกเป็นของบาบา โลกเก่านี้จบสิ้นไปแล้ว
พ่อพูดว่า: จดจำพ่อ! อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะทำให้โชคของลูกสูงส่ง
ฝึกฝนที่จะกลับมาปราศจากร่างให้มากเท่าที่จะเป็นไปได้
ทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่เพื่อลืมจิตสำนึกที่เป็นร่างกาย
เพื่อที่ลูกจะไม่จดจำรูปหรือนามของใคร
2.
เก็บชาร์ทของพฤติกรรมของลูก อย่าได้มีการกระทำที่เป็นเช่นปีศาจใด
ทำให้หัวใจของลูกซื่อสัตย์ กลายเป็นผู้ทำลายความผูกพันธ์ยึดมั่น
และอยู่อย่างไม่ว่างเว้นในงานรับใช้ของการทำให้บารัตกลายเป็นสวรรค์
พร:
ขอให้ลูกได้รับการกราบไหว้บูชาจากโลก โดยมีความสูงส่งเหนือดวงวิญญาณทั้งหมด
โดยการรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของตนเองและการสรรเสริญตนเอง
ในปัจจุบันลูกบราห์มินทุกคนได้รับการยกย่องเหนือดวงวิญญาณทั้งหมดของโลก
และในอนาคตพวกเขาจะได้รับการกราบไหว้บูชาจากโลก แม้ว่าทุกคนจะตามลำดับกันไป
แต่ลูกปัดสุดท้ายก็ยิ่งใหญ่เบื้องหน้าโลก
แม้กระทั่งตอนนี้ดวงวิญญาณผู้เลื่อมใสศรัทธาก็วางลูกปัดของลูกประคำลูกสุดท้ายไว้ในดวงตาของพวกเขา
เพราะลูกทุกคนคือดวงดาวในดวงตาของบัพดาดาซึ่งเป็นเพชรพลอยแห่งแสง
ใครก็ตามที่มีศรัทธาที่พิจารณาว่าตัวเขาเองเป็นลูกของพ่อ
และใครก็ตามที่เป็นลูกของพ่อโดยตรงด้วยจิตใจและหัวใจที่แท้จริงของเขาก็จะได้รับพรหรือล็อตเตอรีที่จะกลับมายิ่งใหญ่และมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา
คติพจน์:
ขอให้สภาพของลูกเต็มไปด้วยสมบัติที่มีค่าทั้งหมดและลูกจะอยู่อย่างพอใจและสถานการณ์ก็จะเปลี่ยนไป