30.05.20       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน เก็บประเด็นของความรู้ไว้ในสำนึกรู้ของลูกแล้วลูกจะอยู่อย่างมีความสุข เวลานี้ลูกกำลังยืนอยู่ที่ประตูสู่สวรรค์ บาบากำลังแสดงให้ลูกเห็นถึงหนทางไปสู่การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต

คำถาม:
ลูกๆ ต้องให้ความใส่ใจต่อสิ่งใดเพื่อให้ทะเบียนประวัติของลูกดี?

คำตอบ:
ลูกต้องให้ความใส่ใจว่าลูกไม่เป็นสาเหตุที่ทำให้ใครมีความทุกข์ด้วยความคิดคำพูดหรือการกระทำของลูก ธรรมชาติของลูกควรชั้นหนึ่งและอ่อนหวานอย่างมาก มายาไม่ควรจับจมูกหรือหูของลูกในลักษณะที่เธอทำให้ลูกทำสิ่งที่ผิดหรือลูกทำให้ใครบางคนประสบกับความทุกข์ หากลูกเป็นสาเหตุที่ทำให้ใครมีความทุกข์ลูกจะต้องเสียใจอย่างมากและทะเบียนประวัติของลูกก็จะเสีย

เพลง:
แสดงหนทางให้แก่คนตาบอดเถิดพระเจ้าที่รัก...

โอมชานติ
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ หนทางที่มีการสดงให้แก่ลูกนั้นง่ายมากแต่ลูกก็ยังล้มลุกคลุกคลานต่อไป ขณะที่นั่งอยู่ที่นี่ลูกเข้าใจว่าพ่อกำลังสอนลูกและแสดงหนทางสู่ดินแดนแห่งความเงียบสงบแก่ลูก สิ่งนี้ง่ายดายมาก พ่อพูดว่า: จงอยู่ในการจดจำระลึกถึงให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ทั้งวันและคืน พวกเขาล้มลุกคลุกคลานเป็นอย่างมากด้วยการเดินเท้าในการจาริกแสวงบุญในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา ในขณะที่นั่งที่นี่ลูกอยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำรำลึกถึง พ่อได้อธิบายแก่ลูกด้วยเช่นกันว่าลูกต้องสร้างสมคุณธรรมที่สูงส่งและเฝ้าแต่จบสิ้นข้อบกพร่องที่เป็นเช่นปีศาจ อย่าได้มีการกระทำที่ชั่วร้ายเป็นเช่นปีศาจใดๆที่จะกลายเป็นบาป พ่อมาเพื่อทำให้ลูกมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ ลูกของจักรพรรดิจะมีความสุขเมื่อได้เห็นพ่อและอาณาจักรของเขา แม้ว่าพวกเขาจะมีอาณาจักรพวกเขาก็ยังคงมีความเจ็บป่วยทางร่างกาย ที่นี่ลูกๆมีศรัทธาว่าชีพบาบาได้มาและท่านสอนเรา จากนั้นเราจะไปสวรรค์และปกครองที่นั่น จะไม่มีความทุกข์ประเภทใดที่นั่น ความรู้ของผู้สร้าง ตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้างอยู่ในสติปัญญาของลูก ความรู้นี้ไม่อยู่ในสติปัญญาของมนุษย์คนอื่นใดๆ เวลานี้ลูกๆเข้าใจว่าลูกก็ไม่เคยมีความรู้ใดๆมาก่อน ลูกไม่รู้จักพ่อ ความเลื่อมใสศรัทธานั้นถือได้ว่าสูงส่งมากและมีการแสดงความเลื่อมใสศรัทธาต่างๆมากมายหลายประเภท ที่นั่นทุกสิ่งเป็นทางกายภาพ ไม่มีสิ่งใดละเอียดอ่อนที่นั่น การไปจารึกแสวงบุญที่อมานาถของพวกเขาเป็นการจาริกแสวงบุญทางร่าง มีลิงกัมที่นั่นด้วย ผู้คนไม่เข้าใจเลยว่าพวกเขาจะไปหาใคร ลูกๆไม่ได้ล้มลุกคลุกคลานไปที่ใดอีกต่อไป ลูกรู้ว่าลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่อโลกใหม่ที่ไม่มีพระเวทย์หรือคัมภีร์ฯลฯ ไม่มีความเลื่อมใสศรัทธาใดๆในยุคทอง ที่นั่นมีเพียงความสุขเท่านั้น ที่ใดมีความเลื่อมใสศรัทธาก็จะมีความทุกข์ รูปภาพของวงจรนี้ดีมาก ประตูสวรรค์นั้นชัดเจนมากในรูปภาพนั้น เก็บสิ่งนี้ไว้ในสติปัญญาของลูกว่าเวลานี้ลูกกำลังนั่งอยูที่ประตูของสวรรค์ ควรมีความสุขอย่างมาก ลูกๆสามารถสามารถอยู่อย่างมีความสุขอย่างมากด้วยการจดจำประเด็นต่างๆของความรู้ ลูกรู้ว่าลูกกำลังจะผ่านประตูไปสู่สวรรค์ มีผู้คนน้อยมากที่นั่น ที่นี่มีมนุษย์มากมาย พวกเขายังคงล้มลุกคลุกคลานอย่างมากต่อไป พวกเขาให้ทานมากมายและทำบุญมากมาย พวกเขาล้มลุกคลุกคลานไปทั่วอย่างมากด้วยการตามผู้รู้ฯลฯ แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคงร้องเรียกหา: โอ้ พระเจ้า! แสดงหนทางให้แก่คนตาบอดด้วย! พวกเขาต้องการให้มีการแสดงหนทางสู่การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิตเสมอ ลูกรู้ว่าโลกนี้เป็นโลกเก่าแห่งความทุกข์ อย่างไรก็ตามมีเพียงลูกเท่านั้นที่รู้สิ่งนื้ ผู้คนเหล่านั้นไม่รู้สิ่งนี้ พวกเขาบอกว่าระยะเวลาทองยุคเหล็กนั้นหลายแสนปี ดังนั้นผู้คนที่หมดหนทางเหล่านั้นอยู่ในความมืดมิดใช่ไหม? ในบรรดาลูกเช่นกัน ลูกเข้าใจตามลำดับกันไปว่าบาบาของเรากำลังสอนราชาโยคะแก่เรา เช่นเดียวกับที่พวกเขามีโยคะ(มีการเชื่อมโยง)และจดจำครูที่สอนพวกเขาให้กลายเป็นนักกฎหมายหรือวิศวกร บางคนกลายเป็นนักกฎหมายด้วยการศึกษาความรู้เพื่อกลายเป็นนักกฎหมาย นี่คือราชาโยคะ โยคะของสติปัญญาของเราเชื่อมโยงกับพ่อสูงสุด ดวงวิญญาณสูงสุด ปรอทของความสุขของลูกควรจะขึ้นสูงมากด้วยสิ่งนี้ กลับมาอ่อนหวานอย่างมาก! ธรรมชาติของลูกควรจะชั้นหนื่งมาก ไม่ควรมีใครประสบกับความทุกข์จากลูก แม้ว่าลูกจะไม่ต้องการทำร้ายใครมายาก็จับจมูกหรือหูของลูกและทำให้ลูกทำผิดพลาดแล้วลูกก็เสียใจอยู่ภายใน: ฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้คนนั้นมีความทุกข์โดยไม่มีเหตุผล อย่างไรก็ตามทะเบียนประวัติของลูกจะเสียไปแล้วในเวลานั้น ลูกควรพยายามที่จะไม่เป็นเหตุของความทุกข์แก่ใครด้วยความคิด คำพูด หรือการกระทำของลูก พ่อมาเพื่อทำให้เรากลายเป็นเทพเช่นนั้น พวกเขาทำให้ใครมีความทุกข์หรือไม่? ครูทางโลกสอนลูกว่า; เขาไม่ได้ทำให้ลูกไม่มีความสุขใช่ไหม? ใช่ ถ้านักเรียนไม่ได้ศึกษาเล่าเรียนพวกเขาจะต้องถูกลงโทษ ทุกวันนี้มีการห้ามไม่ให้ตีใครในโรงเรึยน ลูกๆเป็นครูทางจิตและหน้าที่ของลูกคือให้การศึกษาแก่พวกเขาและสอนพวกเขาให้มีกิริยามารยาทที่ดี หากพวกเขาศึกษาได้ดีพวกเขาก็จะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูง หากพวกเขาไม่ศึกษาเล่าเรียนพวกเขาจะสอบตก พ่อมาทุกวันเพื่อให้ความรู้แก่ลูกและสอนกิริยามารยาทให้กับลูกเช่นกัน มีการจัดนิทรรศการฯลฯเพื่อสอนผู้อื่น ทุกคนขอให้มีนิทรรศการและโปรเจ็คเตอร์ หลายพันคนจะซื้อโปรเจ็คเตอร์เหล่านี้ พ่อบอกทุกสิ่งแก่ลูกในวิธีที่ง่ายมาก การทำงานรับใช้ที่อัมานาถก็ทำได้ง่ายดายด้วยเช่นกัน ลูกสามารถอธิบายว่าความเลื่อมใสศรัทธาคืออะไรและความรู้คืออะไรโดยการใช้รูปภาพ ในด้านนี้คือความรู้และอีกด้านหนึ่งคือความเลื่อมใสศรัทธา ด้วยสิ่งหนึ่งมีสวรรค์เเละด้วยอีกสิ่งหนึ่งมีนรก สิ่งนี้ชัดเจนมาก สิ่งที่ลูกศึกษาเล่าเรียนในเวลานี้ง่ายดายมาก ลูกแม้กระทั่งสอนผู้อื่นได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามการจาริกสวงบุญแห่งการจดจำระลึกถึงของลูกอยู่ที่ไหน? ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของสติปัญญา เราต้องจดจำพ่อและในการจดจำรำลึกถึงนี้ที่มายาหวดแส้ใส่ลูก เธอตัดโยคะของสติปัญญาของลูกอย่างสมบูรณ์ พ่อพูดว่า: ลูกทั้งหมดอ่อนแออย่างมากในโยคะ แม้แต่มหารตีที่ดีมากก็อ่อนแออย่างมาก บางคนคิดว่าผู้นั้นผู้นี้มีความรู้ที่ดีมากเเละดังนั้นต้องเป็นมหารตี บาบาพูดว่า: พวกเขาเป็นกองทัพม้าและกองทัพเท้า มหารตีคือผู้ที่อยู่ในการจดจำระลึกถึง ด้วยการอยู่ในการจดจำระลึกถึงในขณะที่ทำทุกสิ่ง บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องและลูกจะกลับมาบริสุทธิ์ มิฉะนั้นจะต้องมีสัมผัสกับการลงโทษและสถานภาพของลูกจะถูกทำลาย ดังนั้นเก็บบันทึกสำหรับตนเองเพื่อที่ลูกจะรู้ว่าลูกทำความเพียรพยายามใด บาบาเองพูดว่า: พ่อทำความเพียรพยายามเช่นกัน สติปัญญาของพ่อไปสู่ทิศทางอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาบามีความใส่ใจมากมาย ลูกสามารถไปได้เร็ว พร้อมกับสิ่งนื้ลูกต้องเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของลูกด้วยเช่นกัน หากหลังจากกลับมาบริสุทธิ์แล้วลูกข้องแวะในกิเลส สิ่งใดก็ตามที่ลูกหามาได้ทั้งหมดจะถูกทำลาย เมื่อลูกโกรธใครหรือกลายเหมือนน้ำเกลือ นั่นหมายความว่าลูกกลายเป็นปีศาจ มายามาในรูปแบบที่ต่างกันมากมาย แต่ยังไม่มีใครกลับมาสมบูรณ์พร้อม บาบาดลใจลูกให้เพียรพยายาม เป็นสิ่งที่ง่ายดายมากสำหรับลูกกุมารี ลูกเองควรจะเข้มแข็ง ต้องมีความสัตย์ภายในตัวลูก หากหัวใจของลูกผูกพันอยู่กับใครอยู่ภายในลูกจะไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อไปได้ กุมารีและผู้เป็นแม่ควรจะข้องแวะตนเองในงานรับใช้ของการทำให้บารัตกลายเป็นสวรรค์ สิ่งนี้ใช้ความเพียรพยายาม ไม่มีสิ่งใดที่สามารถบรรลุได้โดยไม่ต้องใช้ความเพียรพยายาม ลูกกำลังได้รับอาณาจักรเป็นเวลา 21 ชาติเกิด ดังนั้นลูกต้องเพียรพยายามอย่างมาก บาบาอนุญาตให้ลูกศึกษาการศึกษาทางโลกต่อไปจนกว่าลูกจะกลับมาเข้มแข็งในสิ่งนี้ ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นที่ลูกสูญเสียทั้งสองโลก หากลูกติดกับในรูปและนามของใครลูกจะจบสิ้นลงอย่างสมบูรณ์ เพียงลูกที่มีโชคเท่านั้นที่สามารถเพียรพยายามที่จะลืมสำนึกของร่างกาย ที่จะกลับมาปราศจากร่างและจดจำพ่อ พ่ออธิบายทุกวันว่า: ลูกๆ ลืมสำนึกของร่างกายของลูก ฉันดวงวิญญาญนี้ที่ปราศจากร่างกำลังจะกลับบ้านในเวลานี้ ฉันต้องสละร่างกายนี้ที่นี่ เมื่อฉันอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่ออย่างสม่ำเสมอและกลับมาอยู่เหนือบ่วงกรรมเท่านั้นที่ฉันจะสามารถสละร่างได้? นี่คือบางสิ่งสำหรับสติปัญญา อย่างไรก็ตามหากไม่อยู่ในโชคของบางคนเขาจะทำความเพียรพยายามอะไร? มันควรอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกมาที่นี่ครั้งแรกอย่างปราศจากร่างแล้วลูกก็ถูกผูกมันอยู่ในความสัมพันธ์ที่เป็นกรรมแห่งความสุขและจากนั้นก็ติดกับอยู่ในบ่วงพันธะที่มีกิเลสของอาณาจักรของราวัน พ่อพูดว่า: เวลานี้ลูกต้องกลับมาปราศจากร่าง พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณละจดจำพ่อ เป็นดวงวิญญาณที่กลับมาไม่บริสุทธิ์ ดวงวิญญาณพูดว่า: โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ได้โปรดมา! เวลานี้ได้มีการแสดงวิธีที่จะเปลี่ยนจากไม่บริสุทธิ์ให้บริสุทธิ์แก่ลูกแล้ว ดวงวิญญาณนั้นไม่สูญสลาย ลูกดวงวิญญาณมาที่นี่และเข้ามาในร่างกายเพื่อที่จะเล่นบทบาทของลูก เวลานี้พ่อได้อธิบายสิ่งนี้แก่ลูก ผู้ที่เคยได้รับคำอธิบายนี้เมื่อวงจรที่แล้วก็จะมาอยู่เรื่อยๆ พ่อพูดว่า: เวลานี้ลืมความสัมพันธ์ยุคเหล็กของลูก เวลานี้ลูกต้องกลับบ้าน โลกนี้จะถูกทำลาย ไม่มีพละกำลังใดหลงเหลืออยู่ในโลกนี้ เหตุนี้เองผู้คนจึงล้มลุกคลุกคลานไปทั่วอย่างมาก พวกเขาแสดงความเลื่อมใสศรัทธาเพื่อพบพระเจ้า พวกเขาคิดว่าความเลื่อมใสศรัทธานั้นดีมาก พวกเขาเชื่อว่าด้วยการทำความเลื่อมใสศรัทธาอย่างมากมายพวกเขาจะได้พบพระเจ้าและถูกนำไปสู่การหลุดพ้น เวลานี้ความเลื่อมใสศรัทธาของลูกได้สิ้นสุดลงแล้ว คำพูดของความเลื่อมใสศรัทธาที่ว่า “โอ้ราม! โอ้พระเจ้า!" ไม่ควรออกมาจากปากของลูกอีกต่อไป ควรจะหยุดลง พ่อพูดว่า: เพียงแค่จดจำพ่อ! โลกนื้ตาโมประธาน ผู้ที่สะโตประธานอาศัยอยู่ในยุคทอง ยุคทองเป็นสภาพของการขึ้นและจากนั้นสภาพก็จะเริ่มลงมา ที่จริงแล้วแม้แต่ยุคเงินก็ไม่ควรเรียกว่าสวรรค์ เพียงยุคทองเท่านั้นที่ควรเรียกว่าสวรรค์ ความรู้ของตอนเริ่ม ตอนกลางและตอนจบอยู่ในสติปัญญาของลูกๆ ตอนเริ่มต้นหมายถึงจุดเริ่มต้น ตอนกลางหมายถึงครึ่งทาง แล้วก็มีตอนจบ อาณาจักรของราวันเริ่มต้นตอนครึ่งทาง พ่อมาในบารัตเท่านั้น เป็นบารัตที่กลับมาบริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์ เป็นชาวบารัตที่ใช้ 84 ชาติเกิด ผู้คนของศาสนาอื่นทั้งหมดมาตามลำดับกันไป ต้นไม้ทั้งหมดเติบโตขึ้นเรื่อยๆและพวกเขาทั้งหมดมาในเวลาของตนเอง สิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในสติปัญญาของคนอื่น ในบรรดาลูกๆเช่นกัน ไม่ใช่ว่าทุกคนสามารถซึมซับสิ่งนี้ได้ทั้งหมด ลูกจะสามารถอยู่อย่างมีความสุขหากแม้ว่าลูกจะเก็บวงจรของ 84 ชาติเกิดนี้ในสติปัญญาของลูก เวลานื้บาบามาเพื่อพาพวกเรากลับบ้าน ผู้เป็นที่รักที่แท้จริงได้มาแล้ว ผู้ที่เราจดจำเป็นอย่างมากในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาได้มาแล้วในเวลานี้เพื่อพาเราดวงวิญญาณกลับบ้าน ผู้คนไม่รู้ว่าความสงบคืออะไร ดวงวิญญาณเป็นตัวของความสงบ ลูกได้รับอวัยวะเหล่านั้น ดังนั้นลูกต้องลงมือกระทำ พ่อผู้เป็นมหาสมุทรแห่งความสงบพาทุกคนกลับบ้าน และแล้วเมื่อนั้นที่ทุกคนจะได้รับความสงบ ในยุคทองลูกมีความสงบพร้อมกับมีความสุข ดวงวิญญาณที่เหลือทั้งหมดจะกลับไปและพักอยู่ในดินแดนแห่งความเงียบสงบ มีเพียงพ่อเท่านั้นที่เรียกว่ามหาสมุทรเเห่งความสงบ ลูกๆมากมายลืมสิ่งนี้เพราะว่าพวกเขายังคงมีสำนึกที่เป็นร่างและไม่ได้กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ พ่อให้ความสงบแก่ทุกคน แสดงให้พวกเขาเห็นยุคบรรจบพบกันนี้ในรูปภาพ ในเวลานี้ทุกคนไม่มีความสงบ ในยุคทองจะไม่มีศาสนามากมายเหล่านี้ พวกเขาทั้งหมดจะกลับไปสู่อาณาเขตแห่งความสงบ ที่นั่นลูกได้รับความสงบจากความพอใจในหัวใจของลูก ในอาณาจักรของลูก,ลูกมีความสุขและความสงบ ในยุคทองลูกมีความบริสุทธิ์ ความสงบและความสุข ดินแดนแห่งการหลุดพ้นนั้นเรียกว่าบ้านที่แสนหวาน จะไม่มีใครที่ไม่บริสุทธิ์หรือไม่มีความสุขที่นั่น ไม่มีเรื่องของความสุขหรือความทุกข์ที่นั่น ผู้คนไม่เข้าใจความหมายของความสงบ ตัวอย่างของสร้อยคอของราชินีได้มีการให้ไว้ พ่อพูดว่า: เวลานี้รับความสงบและความสุข รับทุกสิ่ง ขอให้ลูกมีชีวิตที่ยืนยาว! เด็กที่นั่นนั้นเกิดมาตามระบบ เทพไม่จำเป็นต้องเพียรพยายามที่จะมีลูก ดวงวิญญาณได้นิมิตว่าถึงเวลาที่จะต้องออกจากร่างกายของเขาและเขาจากร่างของเขาด้วยความสุข บาบานี้มีความสุขของการจากร่างของท่านแล้วก็ไปและกลายเป็นเช่นนั้นด้วย ในปัจจุบันฉันยังคงศึกษาเล่าเรียน ลูกรู้ว่าลูกจะไปยุคทองเช่นกัน เป็นในยุคบรรจบพบกันเท่านั้นที่ทั้งหมดนี้อยู่ในสติปัญญาของลูก ดังนั้นลูกควรอยู่อย่างมีความสุขมาก ยิ่งการศึกษาสูงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น พระเจ้ากำลังสอนเรา! เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกอยู่เบื้องหน้าลูก ดังนั้นควรมีความสุขมาก อย่างไรก็ตามบางคนก็ล้มลงขณะที่ก้าวไป งานรับใช้จะขยายตัวเมื่อลูกกุมารีเข้ามาอยู่ในสนามของงานรับใช้ พ่อพูดว่า: ประการแรกอย่ากลายเป็นเหมือนน้ำเกลือซึ่งกันและกัน เมื่อลูกรู้ว่าลูกจะไปสู่โลกที่สิงโตและลูกแกะดื่มน้ำจากบ่อเดียวกัน ที่นั่นหัวใจของลูกจะมีความสุขกับสิ่งที่ลูกเห็น ชื่อที่แท้จริงคือสวรรค์ ดังนั้นลูกกุมารีควรบอกพ่อแม่ทางร่างของลูกว่า: เวลานี้ฉันกำลังเตรียมตัวที่จะไปที่นั่น ดังนั้นฉันต้องอยู่อย่างบริสุทธิ์อย่างแน่นอน พ่อพูดว่า: ตัณหาราคะคือศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เวลานี้ฉันกลายเป็นโยคีแล้วดังนั้นฉันจึงไม่สามารถกลับมาไม่บริสุทธิ์ ลูกต้องเข้มแข็งอย่างมากที่จะพูดเช่นนี้ ลูกจะได้เห็นว่างานรับใช้เติบโตอย่างรวดเร็วเพียงใดเมื่อกุมารีเช่นนั้นปรากฏตัวขึ้น อย่างไรก็ตามพวกเขาต้องเอาชนะความผูกพันยืดมั่น เมื่อลูกตายไปแล้วทำไมลูกต้องจดจำอะไร? ลูกๆ มากมายจดจำบ้านของลูกและลูกๆของลูกฯลฯ แล้วลูกจะมีโยคะกับพ่อได้อย่างไร? ควรจะอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าเวลานี้ลูกเป็นของบาบา โลกเก่านี้จบสิ้นไปแล้ว พ่อพูดว่า: จดจำพ่อ! อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. เพื่อที่จะทำให้โชคของลูกสูงส่ง ฝึกฝนที่จะกลับมาปราศจากร่างให้มากเท่าที่จะเป็นไปได้ ทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่เพื่อลืมจิตสำนึกที่เป็นร่างกาย เพื่อที่ลูกจะไม่จดจำรูปหรือนามของใคร

2. เก็บชาร์ทของพฤติกรรมของลูก อย่าได้มีการกระทำที่เป็นเช่นปีศาจใด ทำให้หัวใจของลูกซื่อสัตย์ กลายเป็นผู้ทำลายความผูกพันธ์ยึดมั่น และอยู่อย่างไม่ว่างเว้นในงานรับใช้ของการทำให้บารัตกลายเป็นสวรรค์

พร:
ขอให้ลูกได้รับการกราบไหว้บูชาจากโลก โดยมีความสูงส่งเหนือดวงวิญญาณทั้งหมด โดยการรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของตนเองและการสรรเสริญตนเอง

ในปัจจุบันลูกบราห์มินทุกคนได้รับการยกย่องเหนือดวงวิญญาณทั้งหมดของโลก และในอนาคตพวกเขาจะได้รับการกราบไหว้บูชาจากโลก แม้ว่าทุกคนจะตามลำดับกันไป แต่ลูกปัดสุดท้ายก็ยิ่งใหญ่เบื้องหน้าโลก แม้กระทั่งตอนนี้ดวงวิญญาณผู้เลื่อมใสศรัทธาก็วางลูกปัดของลูกประคำลูกสุดท้ายไว้ในดวงตาของพวกเขา เพราะลูกทุกคนคือดวงดาวในดวงตาของบัพดาดาซึ่งเป็นเพชรพลอยแห่งแสง ใครก็ตามที่มีศรัทธาที่พิจารณาว่าตัวเขาเองเป็นลูกของพ่อ และใครก็ตามที่เป็นลูกของพ่อโดยตรงด้วยจิตใจและหัวใจที่แท้จริงของเขาก็จะได้รับพรหรือล็อตเตอรีที่จะกลับมายิ่งใหญ่และมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา

คติพจน์:
ขอให้สภาพของลูกเต็มไปด้วยสมบัติที่มีค่าทั้งหมดและลูกจะอยู่อย่างพอใจและสถานการณ์ก็จะเปลี่ยนไป