08.05.20 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ
ที่แสนหวาน บาบามาเพื่อทำให้ลูกสามารถได้รับรายได้ที่ไม่สูญสลาย
เวลานี้ลูกสามารถได้รับเพชรพลอยของความรู้ที่ไม่สูญสลายได้มากเท่าที่ลูกต้องการ
คำถาม:
ต้องใช้ความเพียรพยายามอะไรเป็นพิเศษที่จะเปลี่ยนซันสการ์ที่เป็นเช่นปีศาจให้กลายเป็นซันสการ์ที่สูงส่ง?
คำตอบ:
เพื่อที่จะเปลี่ยนซันสการ์ของลูก
จงฝึกฝนที่จะอยู่อย่างมีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณมากเท่าที่จะเป็นไปได้
ซันสการ์ที่ชั่วร้ายเช่นปีศาจนั้นถูกสร้างขึ้นจากการที่ลูกเข้ามาสู่จิตสำนึกที่เป็นร่าง
พ่อได้มาเพื่อเปลี่ยนซันสการ์ที่ชั่วร้ายของลูกให้กลายเป็นซันสการ์ที่สูงส่ง
ทำความเพียรพยายามนี้: อันดับแรกฉันเป็นดวงวิญญาณแล้วมีร่างกายนี้
เพลง:
ลูกสูญเสียเวลากลางคืนในการหลับนอนและกลางวันในการรับประทาน
โอมชานติ
ลูกๆ เคยได้ยินเพลงนี้หลายครั้ง พ่อทางจิตเฝ้าแต่เตือนลูกๆ ทางจิตว่า:
อย่าได้ปล่อยให้เวลานี้สูญเสียไป นี่เป็นเวลาสำหรับการหารายได้มหาศาล
พ่อมาเพื่อทำให้ลูกสามารถหารายได้
มีรายได้จำนวนมากมายที่จะได้รับและลูกสามารถหารายได้ได้มากเท่าที่ลูกต้องการ
รายได้นี้คือการเติมเต็มอาภรณ์ของลูกด้วยเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลาย
รายได้นี้เป็นไปสำหรับอนาคต นั่นคือหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาและนี่คือความรู้
ผู้คนไม่รู้ว่าความเลื่อมใสศรัทธาเริ่มต้นขึ้นเมื่ออาณาจักรของราวันเริ่มต้นขึ้นหรือความรู้นั้นเริ่มต้นเมื่อพ่อมาเพื่อก่อตั้งอาณาจักรของราม
ความรู้เป็นไปสำหรับโลกใหม่ในขณะที่ความเลื่อมใสศรัทธาเป็นไปสำหรับโลกเก่า
พ่อพูดว่า: เวลานี้ก่อนอื่นใดพิจารณาว่าตนเองว่าเป็นดวงวิญญาณที่ปราศจากร่าง
อยู่ในสติปัญญาของลูกๆว่า แรกเริ่มลูกคือดวงวิญญาณ และจากนั้นจึงมีร่างกาย
อย่างไรก็ตามตามแผนของละคร
ผู้คนเข้าใจผิดในสิ่งนี้และคิดในทางตรงกันข้ามว่าแรกเริ่มพวกเขาคือร่างกาย
แล้วจากนั้นก็เป็นดวงวิญญาณ พ่อพูดว่า: เหล่านั้นคือสิ่งที่สูญสลาย
ลูกละทิ้งร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง ซันสการ์อยู่ในดวงวิญญาณ
โดยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง ซันสการ์ของลูกก็กลายเป็นปีศาจ
พ่อจึงมาเพื่อที่จะเปลี่ยนซันสการ์ปีศาจของลูกให้กลายเป็นซันสการ์ที่สูงส่ง
สิ่งสร้างทั้งหมดนี้เป็นสิ่งสร้างของพ่อผู้เดียวผู้สร้าง ทุกคนเรียกท่านว่า“พ่อ”
เช่นที่พ่อทางร่างถูกเรียกว่าพ่อ ทั้งคำว่า“บาบา”และ“มาม่า”นั้นอ่อนหวานมาก
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่ถูกเรียกว่าผู้สร้าง
ก่อนอื่นใดท่านรับเลี้ยงภรรยาและจากนั้นจึงสร้างสิ่งสร้าง
พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดพูดว่า: พ่อเข้ามาในผู้นี้ ชื่อของเขาได้รับการยกย่อง
เขาถูกเรียกว่า“พาหนะที่โชคดี” พวกเขาได้แสดงภาพลักษณ์ของมนุษย์ ไม่ใช่วัวฯลฯ
พาหนะที่โชคดีคือร่างกายมนุษย์
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่มาและให้คำแนะนำตัวพ่อเองแก่ลูกๆ
ลูกควรพูดเสมอว่าลูกกำลังจะไปหาบัพดาดา หากลูกเพียงแค่พูดคำว่า“พ่อ”
มันก็จะเป็นเพียงผู้เดียวที่ไม่มีตัวตน
ลูกสามารถที่จะไปหาพ่อที่ไม่มีตัวตนเมื่อลูกออกจากร่างของลูกเท่านั้น
ไม่มีใครสามารถไปที่นั่นได้เช่นนั้น มีเพียงพ่อเท่านั้นที่ให้ความรู้นี้แก่ลูก
เพียงพ่อเท่านั้นที่มีความรู้นี้
นี่คือคลังสมบัติที่มีค่าของเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลาย
พ่อคือมหาสมุทรของเพชรพลอยแห่งความรู้ ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับน้ำ
มันคือคลังสมบัติของเพชรพลอยแห่งความรู้ ท่านมีความรู้ น้ำไม่สามารถเรียกว่าความรู้
เช่นที่มนุษย์มีความรู้เกี่ยวกับยาหรือกฎหมาย
ในทำนองเดียวกันนี่ก็เป็นความรู้เช่นกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรู้ของผู้สร้าง
และตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้างที่ฤๅษีและมุนีพูดว่า: พวกเขาไม่มีความรู้
มีเพียงผู้สร้างผู้เดียวเท่านั้นที่มีความรู้นี้ ท่านยังเป็นเมล็ดของต้นไม้ด้วย
ท่านมีความรู้ของตอนเริ่มต้น ตอนกลาง และตอนจบของโลก
เมื่อท่านมาเท่านั้นที่ท่านสามารถพูดความรู้นี้ เวลานี้ลูกได้รับความรู้นี้แล้ว
และดังนั้นลูกจึงกลายเป็นเทพด้วยความรู้นี้ ก่อนอื่น ลูกจะได้รับความรู้
จากนั้นลูกก็ประกาศสิทธิ์ในรางวัล ในเวลานั้นไม่จำเป็นต้องมีความรู้นี้
ไม่ใช่ว่าเพราะเทพไม่มีความรู้นี้ที่พวกเขาจึงไม่รู้ ไม่เลย
พวกเขาได้รับสถานภาพจากการศึกษาความรู้นี้
เพราะผู้คนไม่มีความรู้นี้พวกเขาจึงเรียกหาพ่อ:
บาบาได้โปรดมาและแสดงหนทางแก่พวกเราด้วย
นั่นคือให้ความรู้กับเราเกี่ยวกับวิธีที่เราสามารถเปลี่ยนจากไม่บริสุทธิ์เป็นบริสุทธิ์
เวลานี้ลูกดวงวิญญาณรู้ว่าลูกมาจากดินแดนแห่งความสงบ
ดวงวิญญาณอาศัยอยู่ที่นั่นในความเงียบสงบ ลูกมาที่นี่เพื่อเล่นบทบาทของลูก
นี่คือโลกเก่าและดังนั้น โลกใหม่ต้องมีอยู่จริงอย่างแน่นอน
ไม่มีใครรู้ว่าโลกนั้นปรากฏอยู่เมื่อไหร่หรือใครเคยปกครองที่นั่น
เวลานี้ลูกมาเพื่อรับรู้สิ่งนี้จากพ่อ พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้ ผู้ให้การหลุดพ้น
ผู้คนร้องเรียกหาท่านว่า:
บาบาได้โปรดมาและขจัดความทุกข์ของเราออกไปและประทานความสงบและความสุขให้แก่เราด้วย
ดวงวิญญาณรู้สิ่งนี้แต่พวกเขากลับมาตาโมประธาน
เหตุนี้เองพ่อจึงมาอีกครั้งหนึ่งเพื่อให้คำแนะนำของพ่อ
มนุษย์ไม่รู้เกี่ยวกับดวงวิญญาณและดวงวิญญาณสูงสุด
ดวงวิญญาณไม่มีแม้กระทั่งความรู้ที่จะกลับมามีจิตสำนึกเหมือนพระเจ้า
ก่อนหน้านี้ลูกไม่เคยมีความรู้เช่นกัน เวลานี้ลูกได้รับความรู้แล้ว
ลูกเข้าใจว่าลูกมีใบหน้าของมนุษย์และมีบุคลิกลักษณะของลิง
เวลานี้พ่อให้ความรู้แก่ลูกแล้ว ดังนั้นลูกจึงกลายเป็นผู้ที่มีความรู้
ลูกได้รับความรู้เกี่ยวกับผู้สร้างและสิ่งสร้าง ลูกเข้าใจว่าพระเจ้ากำลังสอนลูก
ดังนั้นจึงควรมีความซาบซึ้งอย่างมากมาย
บาบาคือมหาสมุทรแห่งความรู้และท่านมีความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัด
ไม่ว่าลูกจะไปหาใครก็ตาม
นับประสาอะไรกับความรู้ของตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของโลกเลย
พวกเขาแม้กระทั่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดวงวิญญาณคืออะไร
พวกเขาจดจำพ่อว่าเป็นพ่อผู้ขจัดความทุกข์และผู้ประทานความสุขเช่นกัน
แต่พวกเขาก็พูดว่าพระเจ้าอยู่ทั่วไปในทุกหนแห่ง พ่อพูดว่า:
ตามละครแล้วไม่ใช่ความผิดของพวกเขา มายาทำให้สติปัญญาของพวกเขาตกต่ำลงอย่างสิ้นเชิง
แมลงรู้สึกมีความสุขแค่เพียงในกองขยะเท่านั้น พ่อมาเพื่อนำลูกออกจากกองขยะ
มนุษย์ติดกับอยู่ในปลัก พวกเขาไม่มีความรู้และดังนั้นพวกเขาจะสามารถทำอะไรได้?
พวกเขาติดกับอยู่ในทรายดูดและจึงเป็นเรื่องยากที่จะนำพวกเขาออกมา
แม้ว่าลูกจะนำเขาออกมาได้ครึ่งทางหรือเศษสามส่วนสี่
พวกเขาก็ยังคงปล่อยมือและตกลงไปอีกครั้ง ในขณะที่ให้ความรู้แก่ผู้อื่น
ลูกบางคนเองก็ถูกตบตีโดยมายาเพราะพวกเขาทำสิ่งที่ขัดต่อคำแนะนำของพ่อ
พวกเขาพยายามที่จะนำผู้อื่นออกจากปลักและพวกเขาเองก็ตกลงไปในปลักนั้น
จากนั้นก็ใช้ความพยายามอย่างมากมายที่จะนำพวกเขาออกมาเพราะพวกเขาพ่ายแพ้ต่อมายา
บาปที่พวกเขาได้ทำลงไปนั้นทำให้จิตสำนึกของพวกเขากัดกร่อนอยู่ภายใน
นี่เป็นการรบรากับมายา เวลานี้ลูกอยู่ในสนามรบ
กองทัพเหล่านั้นคือกองทัพที่รุนแรงที่ต่อสู้ด้วยพลังทางวัตถุ
ในขณะที่ลูกคือกองทัพที่ไม่ก้าวร้าวรุนแรง
ลูกประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของลูกเองด้วยการไม่ใช้ความก้าวร้าวรุนแรง
มีความก้าวร้าวรุนแรงสองประเภท ประเภทหนึ่งคือ การใช้ดาบของตัณหาราคะ
และอีกประเภทหนึ่งคือการทุบตีใครบางคน
เวลานี้ลูกกลายเป็นผู้ที่ไม่มีความก้าวร้าวรุนแรงทั้งสองทาง
ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการรบราของพลังของความรู้นี้
ไม่มีใครรู้ว่าความไม่ก้าวร้าวรุนแรงคืออะไร
องค์ประกอบของหนทางความเลื่อมใสศรัทธานั้นใหญ่มาก ผู้คนร้องเพลง: โอ้
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ได้โปรดมา!
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าพ่อมาและชำระทุกคนให้บริสุทธิ์ได้อย่างไร
ในกีตะพวกเขาได้ทำความผิดพลาดของการเรียกมนุษย์ว่าเป็นพระเจ้า
มนุษย์สร้างคัมภีร์ขึ้นมา และเป็นมนุษย์ที่อ่านคัมภีร์
เหล่าเทพไม่จำเป็นต้องอ่านคัมภีร์ ไม่มีคัมภีร์อยู่ที่นั่น มีความรู้
ความเลื่อมใสศรัทธา แล้วก็เป็นการวางเฉย การวางเฉยในสิ่งใด?
มีการวางเฉยในความเลื่อมใสศรัทธาและโลกเก่า มีการวางเฉยในร่างเก่า พ่อพูดว่า:
สิ่งใดก็ตามที่ลูกเห็นด้วยดวงตาทั้งสองนี้ของลูกจะไม่หลงเหลืออยู่เลย
มีการวางเฉยในโลกที่สกปรกนี้ ลูกได้รับนิมิตของโลกใหม่ด้วยสายตาที่สูงส่งเช่นกัน
ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่อโลกใหม่ การศึกษานี้ไม่เพียงแค่ชาติเกิดนี้
การศึกษาอื่นๆทั้งหมดนั้นเป็นไปสำหรับช่วงเวลานั้นและชาติเกิดโดยเฉพาะนั้น
เวลานี้คือยุคบรรจบพบกัน
ลูกได้รับรางวัลในโลกใหม่สำหรับสิ่งที่ลูกกำลังศึกษาอยู่ในเวลานี้
ลูกได้รับรางวัลที่ใหญ่เช่นนั้นจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกได้รับความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ดังนั้นลูกควรจะทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่และทำตามศรีมัท
พ่อเป็นผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด ลูกจะกลับมาสูงสุดโดยผ่านท่าน
ถึงอย่างไรท่านก็สูงส่งเสมอ ท่านทำให้ลูกสูงส่ง ในขณะที่ใช้ 84 ชาติเกิด
ลูกก็กลับมาตกต่ำ พ่อพูดว่า: พ่อไม่ได้เข้ามาในวงจรของการเกิดและการตาย
เวลานี้พ่อเข้ามาในพาหนะที่โชคดีนี้ ลูกๆได้ตระหนักรู้จักท่านแล้ว
ต้นไม้ของลูกเวลานี้ยังคงเล็กอยู่ พายุก็จะมาถึงต้นไม้เช่นกัน
ใบไม้ยังคงร่วงหล่นต่อไป ดอกไม้มากมายก็ปรากฏขึ้นมา และเมื่อพายุมา
ทั้งหมดก็ร่วงหล่นลง ผลไม้บางอย่างก็ปรากฏออกมาได้ดีมากเช่นกัน
แต่ถึงกระนั้นผลไม้เหล่านั้นจะร่วงหล่นในพายุของมายา พายุของมายามีพลังมาก
ด้านหนึ่งมีพลังทางวัตถุ และอีกด้านหนึ่งก็มีพลังโยคะพลังแห่งการจดจำระลึกถึง
ลูกต้องทำให้คำว่า“การจดจำระลึกถึง”มั่นคง ผู้คนเหล่านั้นเพียงแค่พูดถึง“โยคะ”
ของลูกคือการจดจำระลึกถึง ในขณะที่เดินเหินและเคลื่อนไหวไปมา
จงเฝ้าแต่จดจำระลึกถึงพ่อ สิ่งนี้ไม่ได้เรียกว่าโยคะ คำว่า“โยคะ”นั้นเป็นคำที่รู้จักกันดีโดยซันยาสซี
พวกเขาสอนโยคะหลายประเภท พ่อสอนลูกอย่างง่ายดายมาก:
ในขณะที่เดินเหินนั่งและเคลื่อนไหวไปมาจงเฝ้าแต่จดจำพ่อ
ลูกเป็นคู่รักมาถึงครึ่งวงจร ลูกจดจำพ่อมา เวลานี้พ่อมาแล้ว
ไม่มีใครเข้าใจว่าดวงวิญญาณคืออะไร
เหตุนี้เองพ่อจึงมาและทำให้ลูกตระหนักรู้ในสิ่งนี้
นี่คือประเด็นที่ละเอียดอ่อนอย่างมากที่ลูกต้องเข้าใจ
ดวงวิญญาณนั้นละเอียดอ่อนที่สุดและไม่สูญสลาย
ทั้งดวงวิญญาณและบทบาทของเขาไม่สามารถถูกทำลายได้
เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับผู้ที่มีสติปัญญาหยาบที่จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้กล่าวไว้ในคัมภีร์ ลูกๆ
ต้องใช้ความเพียรพยายามอย่างมากที่จะจดจำพ่อ ความรู้นั้นง่ายดาย
แต่มีการกล่าวถึงการจดจำระลึกถึงว่า มีผู้ที่สติปัญญาของพวกเขาไม่มีความรักต่อพ่อ
และผู้ที่สติปัญญาของเขามีความรักต่อพ่อ เมื่อการจดจำรำลึกถึงของใครบางคนนั้นดี
กล่าวได้ว่าสติปัญญาของพวกเขามีความรักต่อพ่อ ความรักของลูกต้องไม่มีสิ่งใดเจือปน
ถามตนเองว่า: ฉันจดจำพ่อมากได้มากแค่ไหน?
ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่าด้วยการมีความรักต่อพ่อต่อไปเรื่อยๆ
ลูกจะไปถึงสภาพของที่อยู่เหนือบ่วงกรรมและจะละทิ้งร่างกายของลูก
จากนั้นสงครามก็จะเริ่มขึ้น ยิ่งลูกรักพ่อมากเท่าไหร่
ลูกก็จะยิ่งกลับมาสะโตประธานจากตาโมประธานมากเท่านั้น
การสอบจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
เมื่อเวลาสิ้นสุดลงและสติปัญญาของลูกทุกคนมีความรักต่อพ่อ การทำลายล้างจะเกิดขึ้น
จนกว่าจะถึงตอนนั้นสงครามฯลฯ จะยังคงเกิดขึ้นต่อไปเรื่อยๆ
ผู้คนจากต่างประเทศคิดว่าความตายอยู่เบื้องหน้าพวกเขา
และมีใครบางคนกำลังบันดาลใจให้พวกเขาทำระเบิด
อย่างไรก็ตามพวกเขาจะสามารถทำอะไรได้อีก? สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
พวกเขานำความตายมาสู่สกุลของตนเองด้วยพลังของวิทยาศาสตร์ของพวกเขาเอง ลูกๆพูดว่า:
พาเราไปสู่โลกที่บริสุทธิ์ด้วย อย่างไรก็ตามบาบาจะไม่พาร่างของลูกไป
พ่อคือความตายเหนือความตายทั้งหมด ไม่มีใครรู้สิ่งเหล่านี้เลย มีการจดจำว่า: “ความตายสำหรับเหยื่อและความสุขสำหรับผู้ล่า”
พวกเขาพูดว่าการทำลายล้างควรหยุดลงและควรจะมีความสงบ
อย่างไรก็ตามความสงบและความสุขจะถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างไรโดยที่ไม่มีการทำลายล้างเกิดขึ้น?
เหตุนี้เองที่ลูกต้องอธิบายเรื่องวงจรอย่างแน่นอน ประตูสวรรค์เปิดแล้วในเวลานี้
บาบาได้กล่าวแล้วว่า: พิมพ์หนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้:
ประตูสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข ไม่มีใครเข้าใจความหมายของสิ่งนี้
นี่คือสิ่งที่ง่ายมาก แต่มีเพียงไม่กี่คนจากหลายๆล้านที่เข้าใจ
ลูกจะต้องไม่ท้อแท้ที่นิทรรศการฯลฯ ปวงประชาก็ถูกสร้างขึ้นมาเช่นกัน
จุดหมายปลายทางนั้นสูงและต้องใช้ความเพียรพยายาม
ความพยายามเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความทรงจำระลึกถึง หลายคนล้มเหลวในสิ่งนี้
การจดจำรำลึกถึงของลูกจะต้องไม่มีสิ่งใดเจือปน มายาทำให้ลูกลืมครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่มีใครกลายเป็นนายของโลกได้โดยที่ไม่ทำความเพียรพยายาม
ต้องมีความเพียรพยายามอย่างเต็มที่ เราเป็นนายของดินแดนแห่งความสุข
เราได้วนไปรอบวงจรหลายครั้ง เวลานี้เราต้องจดจำพ่อ มายาสร้างอุปสรรคมากมาย
บาบาได้รับข่าวงานรับใช้ด้วยเช่นกันว่า
วันนี้ลูกได้อธิบายให้กับองค์กรหนึ่งที่เรียกว่าวิทยุทธ์มันดราลีอย่างไร
วันนี้ลูกทำสิ่งนี้... เวลานี้ตามละครผู้เป็นแม่จะได้รับการยกย่อง ลูกๆ
ต้องมีความใส่ใจที่จะให้ผู้เป็นแม่อยู่ข้างหน้า นี่คือวัดดิลวาลาที่มีชีวิต
ลูกจะกลายเป็นรูปที่มีชีวิตแล้วลูกจะปกครองที่นั่นต่อไป
วัดเหล่านั้นในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาจะไม่คงเหลืออยู่เลย อัจชะ
ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ
ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ลูกต้องไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกด้วยการมีความรักที่ไม่มีสิ่งใดเจือปนต่อพ่อผู้เดียว
มีการวางเฉยที่ไม่มีขีดจำกัดต่อโลกเก่าและร่างเก่านี้
2.
อย่าได้ทำการกระทำใดที่ขัดต่อคำแนะนำสั่งสอนของพ่อและอย่าได้พ่ายแพ้ในสนามรบ
ไม่ใช้ความรุนแรงทั้งสองทาง
พร:
ขอให้ลูกทำงานรับใช้ของการเปลี่ยนบรรยากาศด้วยแสงทางจิตวิญญาณของลูก
และกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จได้อย่างง่ายดาย
ในโลกทางกายภาพ
ไม่ว่าลูกจะใช้แสงสีใด บรรยากาศก็จะเป็นเช่นนั้น
หากเป็นแสงสีเขียวแล้วก็จะมีแสงสีเขียวอยู่ทุกที่
เมื่อลูกใช้แสงสีแดงมันก็จะสร้างบรรยากาศแห่งความทรงจำระลึกถึง
เนื่องจากแสงทางกายภาพสามารถเปลี่ยนบรรยากาศได้ ดังนั้นลูกในฐานะประภาคารแห่งแสง
ด้วยแสงแห่งความบริสุทธิ์และความสุขของลูกสามารถทำงานรับใช้ของการเปลี่ยนบรรยากาศและกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จ
มองเห็นแสงทางกายภาพด้วยตาในขณะที่แสงทางจิตวิญญาณจะเป็นที่รู้ได้ด้วยประสบการณ์
คติพจน์:
การสูญเสียเวลาและความคิดของลูกในเรื่องที่ไร้ประโยชน์คือความไม่บริสุทธิ์