08.05.20       Morning Thai  Murli        Om Shanti      BapDada       Madhuban


สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน บาบามาเพื่อทำให้ลูกสามารถได้รับรายได้ที่ไม่สูญสลาย เวลานี้ลูกสามารถได้รับเพชรพลอยของความรู้ที่ไม่สูญสลายได้มากเท่าที่ลูกต้องการ

คำถาม:
ต้องใช้ความเพียรพยายามอะไรเป็นพิเศษที่จะเปลี่ยนซันสการ์ที่เป็นเช่นปีศาจให้กลายเป็นซันสการ์ที่สูงส่ง?

คำตอบ:
เพื่อที่จะเปลี่ยนซันสการ์ของลูก จงฝึกฝนที่จะอยู่อย่างมีจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณมากเท่าที่จะเป็นไปได้ ซันสการ์ที่ชั่วร้ายเช่นปีศาจนั้นถูกสร้างขึ้นจากการที่ลูกเข้ามาสู่จิตสำนึกที่เป็นร่าง พ่อได้มาเพื่อเปลี่ยนซันสการ์ที่ชั่วร้ายของลูกให้กลายเป็นซันสการ์ที่สูงส่ง ทำความเพียรพยายามนี้: อันดับแรกฉันเป็นดวงวิญญาณแล้วมีร่างกายนี้

เพลง:
ลูกสูญเสียเวลากลางคืนในการหลับนอนและกลางวันในการรับประทาน

โอมชานติ
ลูกๆ เคยได้ยินเพลงนี้หลายครั้ง พ่อทางจิตเฝ้าแต่เตือนลูกๆ ทางจิตว่า: อย่าได้ปล่อยให้เวลานี้สูญเสียไป นี่เป็นเวลาสำหรับการหารายได้มหาศาล พ่อมาเพื่อทำให้ลูกสามารถหารายได้ มีรายได้จำนวนมากมายที่จะได้รับและลูกสามารถหารายได้ได้มากเท่าที่ลูกต้องการ รายได้นี้คือการเติมเต็มอาภรณ์ของลูกด้วยเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลาย รายได้นี้เป็นไปสำหรับอนาคต นั่นคือหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาและนี่คือความรู้ ผู้คนไม่รู้ว่าความเลื่อมใสศรัทธาเริ่มต้นขึ้นเมื่ออาณาจักรของราวันเริ่มต้นขึ้นหรือความรู้นั้นเริ่มต้นเมื่อพ่อมาเพื่อก่อตั้งอาณาจักรของราม ความรู้เป็นไปสำหรับโลกใหม่ในขณะที่ความเลื่อมใสศรัทธาเป็นไปสำหรับโลกเก่า พ่อพูดว่า: เวลานี้ก่อนอื่นใดพิจารณาว่าตนเองว่าเป็นดวงวิญญาณที่ปราศจากร่าง อยู่ในสติปัญญาของลูกๆว่า แรกเริ่มลูกคือดวงวิญญาณ และจากนั้นจึงมีร่างกาย อย่างไรก็ตามตามแผนของละคร ผู้คนเข้าใจผิดในสิ่งนี้และคิดในทางตรงกันข้ามว่าแรกเริ่มพวกเขาคือร่างกาย แล้วจากนั้นก็เป็นดวงวิญญาณ พ่อพูดว่า: เหล่านั้นคือสิ่งที่สูญสลาย ลูกละทิ้งร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง ซันสการ์อยู่ในดวงวิญญาณ โดยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง ซันสการ์ของลูกก็กลายเป็นปีศาจ พ่อจึงมาเพื่อที่จะเปลี่ยนซันสการ์ปีศาจของลูกให้กลายเป็นซันสการ์ที่สูงส่ง สิ่งสร้างทั้งหมดนี้เป็นสิ่งสร้างของพ่อผู้เดียวผู้สร้าง ทุกคนเรียกท่านว่า“พ่อ” เช่นที่พ่อทางร่างถูกเรียกว่าพ่อ ทั้งคำว่า“บาบา”และ“มาม่า”นั้นอ่อนหวานมาก มีเพียงพ่อเท่านั้นที่ถูกเรียกว่าผู้สร้าง ก่อนอื่นใดท่านรับเลี้ยงภรรยาและจากนั้นจึงสร้างสิ่งสร้าง พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดพูดว่า: พ่อเข้ามาในผู้นี้ ชื่อของเขาได้รับการยกย่อง เขาถูกเรียกว่า“พาหนะที่โชคดี” พวกเขาได้แสดงภาพลักษณ์ของมนุษย์ ไม่ใช่วัวฯลฯ พาหนะที่โชคดีคือร่างกายมนุษย์ มีเพียงพ่อเท่านั้นที่มาและให้คำแนะนำตัวพ่อเองแก่ลูกๆ ลูกควรพูดเสมอว่าลูกกำลังจะไปหาบัพดาดา หากลูกเพียงแค่พูดคำว่า“พ่อ” มันก็จะเป็นเพียงผู้เดียวที่ไม่มีตัวตน ลูกสามารถที่จะไปหาพ่อที่ไม่มีตัวตนเมื่อลูกออกจากร่างของลูกเท่านั้น ไม่มีใครสามารถไปที่นั่นได้เช่นนั้น มีเพียงพ่อเท่านั้นที่ให้ความรู้นี้แก่ลูก เพียงพ่อเท่านั้นที่มีความรู้นี้ นี่คือคลังสมบัติที่มีค่าของเพชรพลอยแห่งความรู้ที่ไม่สูญสลาย พ่อคือมหาสมุทรของเพชรพลอยแห่งความรู้ ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับน้ำ มันคือคลังสมบัติของเพชรพลอยแห่งความรู้ ท่านมีความรู้ น้ำไม่สามารถเรียกว่าความรู้ เช่นที่มนุษย์มีความรู้เกี่ยวกับยาหรือกฎหมาย ในทำนองเดียวกันนี่ก็เป็นความรู้เช่นกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรู้ของผู้สร้าง และตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้างที่ฤๅษีและมุนีพูดว่า: พวกเขาไม่มีความรู้ มีเพียงผู้สร้างผู้เดียวเท่านั้นที่มีความรู้นี้ ท่านยังเป็นเมล็ดของต้นไม้ด้วย ท่านมีความรู้ของตอนเริ่มต้น ตอนกลาง และตอนจบของโลก เมื่อท่านมาเท่านั้นที่ท่านสามารถพูดความรู้นี้ เวลานี้ลูกได้รับความรู้นี้แล้ว และดังนั้นลูกจึงกลายเป็นเทพด้วยความรู้นี้ ก่อนอื่น ลูกจะได้รับความรู้ จากนั้นลูกก็ประกาศสิทธิ์ในรางวัล ในเวลานั้นไม่จำเป็นต้องมีความรู้นี้ ไม่ใช่ว่าเพราะเทพไม่มีความรู้นี้ที่พวกเขาจึงไม่รู้ ไม่เลย พวกเขาได้รับสถานภาพจากการศึกษาความรู้นี้ เพราะผู้คนไม่มีความรู้นี้พวกเขาจึงเรียกหาพ่อ: บาบาได้โปรดมาและแสดงหนทางแก่พวกเราด้วย นั่นคือให้ความรู้กับเราเกี่ยวกับวิธีที่เราสามารถเปลี่ยนจากไม่บริสุทธิ์เป็นบริสุทธิ์ เวลานี้ลูกดวงวิญญาณรู้ว่าลูกมาจากดินแดนแห่งความสงบ ดวงวิญญาณอาศัยอยู่ที่นั่นในความเงียบสงบ ลูกมาที่นี่เพื่อเล่นบทบาทของลูก นี่คือโลกเก่าและดังนั้น โลกใหม่ต้องมีอยู่จริงอย่างแน่นอน ไม่มีใครรู้ว่าโลกนั้นปรากฏอยู่เมื่อไหร่หรือใครเคยปกครองที่นั่น เวลานี้ลูกมาเพื่อรับรู้สิ่งนี้จากพ่อ พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้ ผู้ให้การหลุดพ้น ผู้คนร้องเรียกหาท่านว่า: บาบาได้โปรดมาและขจัดความทุกข์ของเราออกไปและประทานความสงบและความสุขให้แก่เราด้วย ดวงวิญญาณรู้สิ่งนี้แต่พวกเขากลับมาตาโมประธาน เหตุนี้เองพ่อจึงมาอีกครั้งหนึ่งเพื่อให้คำแนะนำของพ่อ มนุษย์ไม่รู้เกี่ยวกับดวงวิญญาณและดวงวิญญาณสูงสุด ดวงวิญญาณไม่มีแม้กระทั่งความรู้ที่จะกลับมามีจิตสำนึกเหมือนพระเจ้า ก่อนหน้านี้ลูกไม่เคยมีความรู้เช่นกัน เวลานี้ลูกได้รับความรู้แล้ว ลูกเข้าใจว่าลูกมีใบหน้าของมนุษย์และมีบุคลิกลักษณะของลิง เวลานี้พ่อให้ความรู้แก่ลูกแล้ว ดังนั้นลูกจึงกลายเป็นผู้ที่มีความรู้ ลูกได้รับความรู้เกี่ยวกับผู้สร้างและสิ่งสร้าง ลูกเข้าใจว่าพระเจ้ากำลังสอนลูก ดังนั้นจึงควรมีความซาบซึ้งอย่างมากมาย บาบาคือมหาสมุทรแห่งความรู้และท่านมีความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัด ไม่ว่าลูกจะไปหาใครก็ตาม นับประสาอะไรกับความรู้ของตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของโลกเลย พวกเขาแม้กระทั่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดวงวิญญาณคืออะไร พวกเขาจดจำพ่อว่าเป็นพ่อผู้ขจัดความทุกข์และผู้ประทานความสุขเช่นกัน แต่พวกเขาก็พูดว่าพระเจ้าอยู่ทั่วไปในทุกหนแห่ง พ่อพูดว่า: ตามละครแล้วไม่ใช่ความผิดของพวกเขา มายาทำให้สติปัญญาของพวกเขาตกต่ำลงอย่างสิ้นเชิง แมลงรู้สึกมีความสุขแค่เพียงในกองขยะเท่านั้น พ่อมาเพื่อนำลูกออกจากกองขยะ มนุษย์ติดกับอยู่ในปลัก พวกเขาไม่มีความรู้และดังนั้นพวกเขาจะสามารถทำอะไรได้? พวกเขาติดกับอยู่ในทรายดูดและจึงเป็นเรื่องยากที่จะนำพวกเขาออกมา แม้ว่าลูกจะนำเขาออกมาได้ครึ่งทางหรือเศษสามส่วนสี่ พวกเขาก็ยังคงปล่อยมือและตกลงไปอีกครั้ง ในขณะที่ให้ความรู้แก่ผู้อื่น ลูกบางคนเองก็ถูกตบตีโดยมายาเพราะพวกเขาทำสิ่งที่ขัดต่อคำแนะนำของพ่อ พวกเขาพยายามที่จะนำผู้อื่นออกจากปลักและพวกเขาเองก็ตกลงไปในปลักนั้น จากนั้นก็ใช้ความพยายามอย่างมากมายที่จะนำพวกเขาออกมาเพราะพวกเขาพ่ายแพ้ต่อมายา บาปที่พวกเขาได้ทำลงไปนั้นทำให้จิตสำนึกของพวกเขากัดกร่อนอยู่ภายใน นี่เป็นการรบรากับมายา เวลานี้ลูกอยู่ในสนามรบ กองทัพเหล่านั้นคือกองทัพที่รุนแรงที่ต่อสู้ด้วยพลังทางวัตถุ ในขณะที่ลูกคือกองทัพที่ไม่ก้าวร้าวรุนแรง ลูกประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของลูกเองด้วยการไม่ใช้ความก้าวร้าวรุนแรง มีความก้าวร้าวรุนแรงสองประเภท ประเภทหนึ่งคือ การใช้ดาบของตัณหาราคะ และอีกประเภทหนึ่งคือการทุบตีใครบางคน เวลานี้ลูกกลายเป็นผู้ที่ไม่มีความก้าวร้าวรุนแรงทั้งสองทาง ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการรบราของพลังของความรู้นี้ ไม่มีใครรู้ว่าความไม่ก้าวร้าวรุนแรงคืออะไร องค์ประกอบของหนทางความเลื่อมใสศรัทธานั้นใหญ่มาก ผู้คนร้องเพลง: โอ้ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ได้โปรดมา! อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าพ่อมาและชำระทุกคนให้บริสุทธิ์ได้อย่างไร ในกีตะพวกเขาได้ทำความผิดพลาดของการเรียกมนุษย์ว่าเป็นพระเจ้า มนุษย์สร้างคัมภีร์ขึ้นมา และเป็นมนุษย์ที่อ่านคัมภีร์ เหล่าเทพไม่จำเป็นต้องอ่านคัมภีร์ ไม่มีคัมภีร์อยู่ที่นั่น มีความรู้ ความเลื่อมใสศรัทธา แล้วก็เป็นการวางเฉย การวางเฉยในสิ่งใด? มีการวางเฉยในความเลื่อมใสศรัทธาและโลกเก่า มีการวางเฉยในร่างเก่า พ่อพูดว่า: สิ่งใดก็ตามที่ลูกเห็นด้วยดวงตาทั้งสองนี้ของลูกจะไม่หลงเหลืออยู่เลย มีการวางเฉยในโลกที่สกปรกนี้ ลูกได้รับนิมิตของโลกใหม่ด้วยสายตาที่สูงส่งเช่นกัน ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่อโลกใหม่ การศึกษานี้ไม่เพียงแค่ชาติเกิดนี้ การศึกษาอื่นๆทั้งหมดนั้นเป็นไปสำหรับช่วงเวลานั้นและชาติเกิดโดยเฉพาะนั้น เวลานี้คือยุคบรรจบพบกัน ลูกได้รับรางวัลในโลกใหม่สำหรับสิ่งที่ลูกกำลังศึกษาอยู่ในเวลานี้ ลูกได้รับรางวัลที่ใหญ่เช่นนั้นจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ลูกได้รับความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด ดังนั้นลูกควรจะทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่และทำตามศรีมัท พ่อเป็นผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด ลูกจะกลับมาสูงสุดโดยผ่านท่าน ถึงอย่างไรท่านก็สูงส่งเสมอ ท่านทำให้ลูกสูงส่ง ในขณะที่ใช้ 84 ชาติเกิด ลูกก็กลับมาตกต่ำ พ่อพูดว่า: พ่อไม่ได้เข้ามาในวงจรของการเกิดและการตาย เวลานี้พ่อเข้ามาในพาหนะที่โชคดีนี้ ลูกๆได้ตระหนักรู้จักท่านแล้ว ต้นไม้ของลูกเวลานี้ยังคงเล็กอยู่ พายุก็จะมาถึงต้นไม้เช่นกัน ใบไม้ยังคงร่วงหล่นต่อไป ดอกไม้มากมายก็ปรากฏขึ้นมา และเมื่อพายุมา ทั้งหมดก็ร่วงหล่นลง ผลไม้บางอย่างก็ปรากฏออกมาได้ดีมากเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นผลไม้เหล่านั้นจะร่วงหล่นในพายุของมายา พายุของมายามีพลังมาก ด้านหนึ่งมีพลังทางวัตถุ และอีกด้านหนึ่งก็มีพลังโยคะพลังแห่งการจดจำระลึกถึง ลูกต้องทำให้คำว่า“การจดจำระลึกถึง”มั่นคง ผู้คนเหล่านั้นเพียงแค่พูดถึง“โยคะ” ของลูกคือการจดจำระลึกถึง ในขณะที่เดินเหินและเคลื่อนไหวไปมา จงเฝ้าแต่จดจำระลึกถึงพ่อ สิ่งนี้ไม่ได้เรียกว่าโยคะ คำว่า“โยคะ”นั้นเป็นคำที่รู้จักกันดีโดยซันยาสซี พวกเขาสอนโยคะหลายประเภท พ่อสอนลูกอย่างง่ายดายมาก: ในขณะที่เดินเหินนั่งและเคลื่อนไหวไปมาจงเฝ้าแต่จดจำพ่อ ลูกเป็นคู่รักมาถึงครึ่งวงจร ลูกจดจำพ่อมา เวลานี้พ่อมาแล้ว ไม่มีใครเข้าใจว่าดวงวิญญาณคืออะไร เหตุนี้เองพ่อจึงมาและทำให้ลูกตระหนักรู้ในสิ่งนี้ นี่คือประเด็นที่ละเอียดอ่อนอย่างมากที่ลูกต้องเข้าใจ ดวงวิญญาณนั้นละเอียดอ่อนที่สุดและไม่สูญสลาย ทั้งดวงวิญญาณและบทบาทของเขาไม่สามารถถูกทำลายได้ เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับผู้ที่มีสติปัญญาหยาบที่จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้กล่าวไว้ในคัมภีร์ ลูกๆ ต้องใช้ความเพียรพยายามอย่างมากที่จะจดจำพ่อ ความรู้นั้นง่ายดาย แต่มีการกล่าวถึงการจดจำระลึกถึงว่า มีผู้ที่สติปัญญาของพวกเขาไม่มีความรักต่อพ่อ และผู้ที่สติปัญญาของเขามีความรักต่อพ่อ เมื่อการจดจำรำลึกถึงของใครบางคนนั้นดี กล่าวได้ว่าสติปัญญาของพวกเขามีความรักต่อพ่อ ความรักของลูกต้องไม่มีสิ่งใดเจือปน ถามตนเองว่า: ฉันจดจำพ่อมากได้มากแค่ไหน? ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่าด้วยการมีความรักต่อพ่อต่อไปเรื่อยๆ ลูกจะไปถึงสภาพของที่อยู่เหนือบ่วงกรรมและจะละทิ้งร่างกายของลูก จากนั้นสงครามก็จะเริ่มขึ้น ยิ่งลูกรักพ่อมากเท่าไหร่ ลูกก็จะยิ่งกลับมาสะโตประธานจากตาโมประธานมากเท่านั้น การสอบจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น เมื่อเวลาสิ้นสุดลงและสติปัญญาของลูกทุกคนมีความรักต่อพ่อ การทำลายล้างจะเกิดขึ้น จนกว่าจะถึงตอนนั้นสงครามฯลฯ จะยังคงเกิดขึ้นต่อไปเรื่อยๆ ผู้คนจากต่างประเทศคิดว่าความตายอยู่เบื้องหน้าพวกเขา และมีใครบางคนกำลังบันดาลใจให้พวกเขาทำระเบิด อย่างไรก็ตามพวกเขาจะสามารถทำอะไรได้อีก? สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร พวกเขานำความตายมาสู่สกุลของตนเองด้วยพลังของวิทยาศาสตร์ของพวกเขาเอง ลูกๆพูดว่า: พาเราไปสู่โลกที่บริสุทธิ์ด้วย อย่างไรก็ตามบาบาจะไม่พาร่างของลูกไป พ่อคือความตายเหนือความตายทั้งหมด ไม่มีใครรู้สิ่งเหล่านี้เลย มีการจดจำว่า: “ความตายสำหรับเหยื่อและความสุขสำหรับผู้ล่า” พวกเขาพูดว่าการทำลายล้างควรหยุดลงและควรจะมีความสงบ อย่างไรก็ตามความสงบและความสุขจะถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างไรโดยที่ไม่มีการทำลายล้างเกิดขึ้น? เหตุนี้เองที่ลูกต้องอธิบายเรื่องวงจรอย่างแน่นอน ประตูสวรรค์เปิดแล้วในเวลานี้ บาบาได้กล่าวแล้วว่า: พิมพ์หนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้: ประตูสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข ไม่มีใครเข้าใจความหมายของสิ่งนี้ นี่คือสิ่งที่ง่ายมาก แต่มีเพียงไม่กี่คนจากหลายๆล้านที่เข้าใจ ลูกจะต้องไม่ท้อแท้ที่นิทรรศการฯลฯ ปวงประชาก็ถูกสร้างขึ้นมาเช่นกัน จุดหมายปลายทางนั้นสูงและต้องใช้ความเพียรพยายาม ความพยายามเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความทรงจำระลึกถึง หลายคนล้มเหลวในสิ่งนี้ การจดจำรำลึกถึงของลูกจะต้องไม่มีสิ่งใดเจือปน มายาทำให้ลูกลืมครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่มีใครกลายเป็นนายของโลกได้โดยที่ไม่ทำความเพียรพยายาม ต้องมีความเพียรพยายามอย่างเต็มที่ เราเป็นนายของดินแดนแห่งความสุข เราได้วนไปรอบวงจรหลายครั้ง เวลานี้เราต้องจดจำพ่อ มายาสร้างอุปสรรคมากมาย บาบาได้รับข่าวงานรับใช้ด้วยเช่นกันว่า วันนี้ลูกได้อธิบายให้กับองค์กรหนึ่งที่เรียกว่าวิทยุทธ์มันดราลีอย่างไร วันนี้ลูกทำสิ่งนี้... เวลานี้ตามละครผู้เป็นแม่จะได้รับการยกย่อง ลูกๆ ต้องมีความใส่ใจที่จะให้ผู้เป็นแม่อยู่ข้างหน้า นี่คือวัดดิลวาลาที่มีชีวิต ลูกจะกลายเป็นรูปที่มีชีวิตแล้วลูกจะปกครองที่นั่นต่อไป วัดเหล่านั้นในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาจะไม่คงเหลืออยู่เลย อัจชะ

ถึงลูกๆ ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต

สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1. ลูกต้องไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกด้วยการมีความรักที่ไม่มีสิ่งใดเจือปนต่อพ่อผู้เดียว มีการวางเฉยที่ไม่มีขีดจำกัดต่อโลกเก่าและร่างเก่านี้

2. อย่าได้ทำการกระทำใดที่ขัดต่อคำแนะนำสั่งสอนของพ่อและอย่าได้พ่ายแพ้ในสนามรบ ไม่ใช้ความรุนแรงทั้งสองทาง

พร:
ขอให้ลูกทำงานรับใช้ของการเปลี่ยนบรรยากาศด้วยแสงทางจิตวิญญาณของลูก และกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จได้อย่างง่ายดาย

ในโลกทางกายภาพ ไม่ว่าลูกจะใช้แสงสีใด บรรยากาศก็จะเป็นเช่นนั้น หากเป็นแสงสีเขียวแล้วก็จะมีแสงสีเขียวอยู่ทุกที่ เมื่อลูกใช้แสงสีแดงมันก็จะสร้างบรรยากาศแห่งความทรงจำระลึกถึง เนื่องจากแสงทางกายภาพสามารถเปลี่ยนบรรยากาศได้ ดังนั้นลูกในฐานะประภาคารแห่งแสง ด้วยแสงแห่งความบริสุทธิ์และความสุขของลูกสามารถทำงานรับใช้ของการเปลี่ยนบรรยากาศและกลายเป็นตัวแห่งความสำเร็จ มองเห็นแสงทางกายภาพด้วยตาในขณะที่แสงทางจิตวิญญาณจะเป็นที่รู้ได้ด้วยประสบการณ์

คติพจน์:
การสูญเสียเวลาและความคิดของลูกในเรื่องที่ไร้ประโยชน์คือความไม่บริสุทธิ์