മധുരമായകുട്ടികളെ -
വിനാശിശരീരങ്ങളെസ്നേഹിക്കാതെഅവിനാശിബാബയെസ്നേഹിക്കൂഎ
ങ്കില്കരച്ചിലില്നിന്ന്മുക്തമാകും
ചോദ്യം :-
അസത്യമായ
സ്നേഹം എന്താണ് അതിന്റെ പരിണാമം എന്താണ്?
ഉത്തരം :-
വിനാശീ
ശരീരങ്ങളില് മോഹം വയ്ക്കുക അസത്യമായ സ്നേഹമാണ്. ആരാണോ വിനാശീ വസ്തുക്കളില് മോഹം
വയ്ക്കുന്നത് അവര് കരയുന്നു. ദേഹ അഭിമാനം കാരണമാണ് കരച്ചില് വരുന്നത്.
സത്യയുഗത്തില് എല്ലാവരും ആത്മാഭിമാനികളാണ്, അതുകൊണ്ട് കരച്ചിലിന്റെ കാര്യം
തന്നെയില്ല. ആരാണോ കരയുന്നത് അവര് നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു. അവിനാശീ ബാബയുടെ അവിനാശീ
കുട്ടികള്ക്ക് ഇപ്പോള് ശിക്ഷണം ലഭിക്കുന്നു, ദേഹീ-അഭിമാനിയാകൂ എങ്കില്
കരച്ചിലില് നിന്ന് മുക്തമാകും.
ഓംശാന്തി.
ഇത് കുട്ടികള്ക്ക് തന്നെ അറിയാം അതായത് ആത്മാവും അവിനാശിയാണ് ബാബയും അവിനാശിയാണ്,
അപ്പോള് ആരെ സ്നേഹിക്കണം? അവിനാശി ആത്മാവിനെ. അവിനാശിയായതിനെ മാത്രം സ്നേഹിക്കണം.
വിനാശീ ശരീരത്തെ തീര്ത്തും സ്നേഹിക്കരുത്. മുഴുവന് ലോകവും വിനാശിയാണ്, ഓരോ
വസ്തുവും വിനാശിയാണ്, ഈ ശരീരം വിനാശിയാണ്, ആത്മാവ് അവിനാശിയാണ്. ആത്മാവിന്റെ
സ്നേഹം അവിനാശിയാണ്. ആത്മാവ് ഒരിക്കലും മരിക്കുന്നില്ല, അതിനെ സത്യമെന്നാണ്
പറയുന്നത്. ബാബ പറയുന്നു നിങ്ങള് അസത്യരായി മാറിയിരിക്കുന്നു. വാസ്തവത്തില്
അവിനാശിയുടെ സ്നേഹം അവിനാശിയോടൊപ്പമായിരിക്കണം. നിങ്ങളുടെ സ്നോഹം വിനാശീ
ശരീരത്തോടൊപ്പമായിരിക്കുന്നു അതുകൊണ്ടാണ് കരയേണ്ടി വരുന്നത്. അവിനാശിയോടൊപ്പം
സ്നേഹമില്ല. സ്നേഹം വിനാശിയോടൊപ്പമായത് കാരണമാണ് കരയേണ്ടി വരുന്നത്. ഇപ്പോള്
നിങ്ങള് സ്വയത്തെ അവിനാശീ ആത്മാവെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നു അതുകൊണ്ട് കരയുന്ന
കാര്യം തന്നെയില്ല കാരണം ആത്മ-അഭിമാനിയാണ്. അതുകൊണ്ട് ബാബ ഇപ്പോള് നിങ്ങളെ
ആത്മ-അഭിമാനിയാക്കുന്നു. ദേഹ-അഭിമാനിയാകുന്നതിലൂടെ കരയേണ്ടി വരുന്നു. വിനാശീ
ശരീരത്തിന് പിറകെ കരയുന്നു. മനസ്സിലാക്കുന്നുമുണ്ട് ആത്മാവ് മരിക്കുന്നില്ല.
ബാബ പറയുന്നു സ്വയത്തെ ആത്മാവെന്ന് മനസ്സിലാക്കൂ. നിങ്ങള് അവിനാശീ ബാബയുടെ
കുട്ടികള് അവിനാശീ ആത്മാക്കളാണ്, നിങ്ങള്ക്ക് കരയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. ആത്മാവ് ഒരു
ശരീരം ഉപേക്ഷിച്ച് പോയി അടുത്ത ഭാഗം അഭിനയിക്കുന്നു. ഇതാണെങ്കില് കളിയാണ്.
നിങ്ങള് എന്തിനാണ് ശരീരത്തില് മമത്വം വയ്ക്കുന്നത്. ദേഹ സഹിതം ദേഹത്തിന്റെ എല്ലാ
സംബന്ധങ്ങളില് നിന്നും ബുദ്ധിയോഗം വേര്പെടുത്തൂ. സ്വയം അവിനാശീ ആത്മാവെണെന്ന്
മനസ്സിലാക്കൂ. ആത്മാവ് ഒരിക്കലും മരിക്കുന്നില്ല. പാട്ടുമുണ്ട് ആര് കരഞ്ഞോ അവര്
കളഞ്ഞു. ആത്മ- അഭിമാനിയാകുന്നതിലൂടെ തന്നെ യോഗ്യരായി തീരും. അതുകൊണ്ട് ബാബ വന്ന്
ദേഹ-അഭിമാനിയില് നിന്നും ആത്മ-അഭിമാനിയാക്കുന്നു. പറയുന്നു നിങ്ങള് എങ്ങനെ
മറന്നിരിക്കുന്നു. ജന്മ-ജന്മാന്തരം നിങ്ങള്ക്ക് കരയേണ്ടി വരുന്നു. ഇപ്പോള്
വീണ്ടും നിങ്ങള്ക്ക് ആത്മ-അഭിമാനിയാകുന്നതിനുള്ള അറിവ് ലഭിക്കുന്നു. പിന്നീട്
നിങ്ങള് ഒരിക്കലും കരയുകയേയില്ല. ഇതാണ് കരയുന്ന ലോകം, അതാണ് പുഞ്ചിരിക്കുന്ന
ലോകം. ഇത് ദുഃഖത്തിന്റെ ലോകം, അത് സുഖത്തിന്റെ ലോകം. ബാബ വളരെ നല്ല രീതിയില്
അറിവ് നല്കുന്നു. അവിനാശീ ബാബയുടെ അവിനീശീ കുട്ടികള്ക്കാണ് ശിക്ഷണം ലഭിക്കുന്നത്.
മനുഷ്യര് ദേഹ-അഭിമാനികളായതുകൊണ്ട് ദേഹത്തെ തന്നെ നോക്കിയാണ് പഠിപ്പ് നല്കുന്നത്.
അപ്പോള് ദേഹത്തിന്റെ ഓര്മ്മ വരുന്നതിലൂടെ കരയുന്നു. ശരീരം നശിച്ചുപോകുന്നത്
കാണുന്നുണ്ട് വീണ്ടും അതിനെ ഓര്മ്മിക്കുന്നതിലൂടെ എന്ത് പ്രയോജനമാണുള്ളത്. എന്താ
മണ്ണിനെ ഓര്മ്മിക്കുമോ? അവിനാശീ വസ്തുപോയി അടുത്ത ശരീരം എടുത്തു.
ഇത് കുട്ടികള്ക്കറിയാം - ആരാണോ നല്ല കര്മ്മം ചെയ്യുന്നത്, അവര്ക്ക് പിന്നീട്
ശരീരവും നല്ലത് ലഭിക്കുന്നു. ചിലര്ക്ക് മോശമായ രോഗീ ശരീരം ലഭിക്കുന്നു, അതും
കര്മ്മമനുസരിച്ചാണ്. അതുകരുതി നല്ല കര്മ്മം ചെയ്താല് മുകളിലേക്ക് പോകുമെന്നല്ല.
അങ്ങനെയല്ല, മുകളിലേക്ക് ആര്ക്കും പോകാന് സാധിക്കില്ല. നല്ല കര്മ്മം
ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കില് നല്ലവനെന്ന് പറയും. ജന്മവും നല്ലത് ലഭിക്കും എങ്കിലും
താഴേക്ക് ഇറങ്ങുക തന്നെ വേണം. നിങ്ങള്ക്കറിയാം നമ്മള് എങ്ങനെയാണ് കയറുന്നതെന്ന്.
ഇനി നല്ല കര്മ്മത്തിലൂടെ ആരെങ്കിലും മഹാത്മാവാകാം എന്നാലും കല കുറയുക തന്നെ
ചെയ്യും. ബാബ പറയുന്നു എന്നാലും ഈശ്വരനെ ഓര്മ്മിച്ച് നല്ല കര്മ്മം
ചെയ്യുകയാണെങ്കില് അവര്ക്ക് അല്പകാല ക്ഷണഭങ്കുര സുഖം നല്കുന്നു. എന്നാലും പടി
താഴേക്ക് ഇറങ്ങുക തന്നെ വേണം. പേര് നല്ലതാകും. ഇവിടെയാണെങ്കില് മനുഷ്യര് നല്ല
കര്മ്മമെന്താണ് മോശകര്മ്മമെന്താണ് എന്ന് പോലും അറിയുന്നില്ല. മാന്ത്രികര്ക്ക്
എത്ര ആദരവാണ്. അവരുടെ പിറകെ മനുഷ്യരുടെ ബഹളമാണ്. എല്ലാം അജ്ഞാനമാണ്. കരതൂ
ആരെങ്കിലും പരോക്ഷമായി ദാന-പുണ്യം ചെയ്യുന്നു, ധര്മ്മശാല, ആശുപത്രി
ഉണ്ടാക്കുന്നു. അപ്പോള് അടുത്ത ജന്മത്തില് തീര്ച്ചയായും അതിന്റെ പ്രിതിഫലം
ലഭിക്കുന്നു. ബാബയെ ഓര്മ്മിക്കുകയാണ്, ഇനി നിന്ദകളും നല്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും
വായിലൂടെ ഭഗവാന്റെ പേര് പറയുന്നു. അജ്ഞാനം കാരണം ബാക്കി ഒന്നും അറിയുന്നില്ല.
ഭഗവാനെ ഓര്മ്മിച്ച് രുദ്ര പൂജ ചെയ്യുന്നുണ്ട്, രുദ്രനെ ഭഗവാനെന്ന്
മനസ്സിലാക്കുന്നു. രുദ്ര യജ്ഞം രചിക്കുന്നു. ശിവന്റെ അഥവ രുദ്രന്റെ പൂജ
ചെയ്യുന്നു. ബാബ പറയുന്നു എന്റെ പൂജ ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്നാല് വിവേകമില്ലാതെ
എന്തെന്തൊക്കെയാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നത്, എന്തെന്തൊക്കെയാണ് ചെയ്യുന്നത്. മനുഷ്യര്
എത്രയുണ്ടോ അത്രയും അവര്ക്ക് ഗുരുക്കന്മാരുമുണ്ട്. വൃക്ഷത്തില് പുതിയ-പുതിയ
ഇലകള്, ചില്ലകള്-ശാഖകള് തുടങ്ങിയവ വരുമ്പോള് അവ എത്ര ശോഭയുള്ളതായിരിക്കും.
സതോഗുണിയായതു കാരണം അതിന്റെ മഹിമയുണ്ടാകുന്നു. ബാബ പറയുന്നു ഈ ലോകം തന്നെ വിനാശീ
വസ്തുക്കളെ സ്നേഹിക്കുന്നവരുടേതാണ്. ചില-ചില ആളുകള്ക്ക് വളരെ
സ്നേഹമുണ്ടാകുകയാണെങ്കില് മോഹത്തില് ഭ്രാന്തനെപ്പോലെയാകുന്നു. വലിയ-വലിയ
സേട്ടുമാര് മോഹത്തിന് വശപ്പെട്ട് ഭ്രാന്തന്മാരാകുന്നു. മാതാക്കള്ക്ക്
ജ്ഞാനമില്ലാത്തത് കാരണം വിനാശീ ശരീരത്തിന് പിറകെ വിധവയായി എത്രയാണ് കരയുന്നത്,
ഓര്മ്മിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള് നിങ്ങള് സ്വയം ആത്മാവാണെന്ന്
മനസ്സിലാക്കി മറ്റുള്ളവരെയും ആത്മാവായി കാണുന്നു അതുകൊണ്ട് അല്പം പോലും
ദുഃഖമുണ്ടാകുന്നില്ല. പഠിത്തത്തെ വരുമാനത്തിനുള്ള ഉറവിടം എന്നാണ് പറയാറുള്ളത്.
പഠിത്തത്തില് ലക്ഷ്യവും ഉണ്ടായിരിക്കും. എന്നാല് അത് ഒരു ജന്മത്തേക്ക്
വേണ്ടിയാണ്. ഗവണ്മെന്റില് നിന്ന് ശമ്പളം ലഭിക്കുന്നു. പഠിച്ച് ജോലിവേല
ചെയ്യുന്നു, അപ്പോള് പൈസ മുതലായവ ലഭിക്കുന്നു. ഇവിടെയാണെങ്കില് പിന്നീട്
കാര്യംതന്നെ പുതിയതാണ്. നിങ്ങള് അവിനാശീ ജ്ഞാന രത്നങ്ങളാല് സഞ്ചി എങ്ങനെയാണ്
നിറക്കുന്നത്. ആത്മാവ് മനസ്സിലാക്കുന്നു ബാബ നമുക്ക് അവിനാശീ ജ്ഞാന ഖജനാവ്
നല്കുന്നു. ഭഗവാന് പഠിപ്പിക്കുന്നു അപ്പോള് തീര്ച്ചയായും ഭഗവാന് ഭഗവതിയാക്കി
തന്നെ മാറ്റും. എന്നാല് വാസ്തവത്തില് ഈ ലക്ഷ്മീ- നാരായണനെ ഭഗവാന്-ഭഗവതിയെന്ന്
മനസ്സിലാക്കുന്നത് തെറ്റാണ്. ഇപ്പോള് നിങ്ങള് കുട്ടികള്ക്കറിയാം - ഹൊ, എപ്പോഴാണോ
നമ്മള് ദേഹ-അഭിമാനിയാകുന്നത് അപ്പോള് എത്രയാണ് നമ്മുടെ ബുദ്ധി തരംതാഴുന്നത്.
ബുദ്ധി മൃഗത്തിന്റേത് പോലെയാകുന്നു. മൃഗങ്ങളുടെ പരിചരണം പോലും വളരെ നന്നായി
നടക്കുന്നുണ്ട്. മനുഷ്യരുടേതാണെങ്കില് യാതൊന്നുമില്ല. പന്തയക്കുതിര മുതലായവയെ
എത്രയാണ് പരിപാലിക്കുന്നത്. ഇവിടുത്തെ മനുഷ്യരുടേത് നോക്കൂ എന്താണവസ്ഥ. നായയെ
എത്ര സ്നേഹത്തോടെയാണ് സംരക്ഷിക്കുന്നത്. സ്നേഹിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. കൂടെ
ഉറക്കുക പോലും ചെയ്യുന്നു. നോക്കൂ ലോകത്തിന്റെ അവസ്ഥ എന്തായിരിക്കുന്നു. അവിടെ
സത്യയുഗത്തില് ഇത്തരം ജോലി ഉണ്ടായിരിക്കില്ല.
അതുകൊണ്ട് ബാബ പറയുന്നു - കുട്ടികളെ മായാ രാവണന് നിങ്ങളെ
അധര്മ്മിയാക്കിയിരിക്കുന്നു. അധര്മ്മത്തിന്റെ രാജ്യമല്ലേ. മനുഷ്യന്
അധര്മ്മിയെങ്കില് മുഴുവന് ലോകവും അധര്മ്മത്തിന്റേതാകുന്നു. സത്യത്തിന്റെയും
അസത്യത്തിന്രെയും ലോകത്തില് നോക്കൂ വ്യത്യാസം എത്രയാണ്! കലിയുഗത്തിന്റെ അവസ്ഥ
നോക്കൂ എന്താണ്! ഞാന് സ്വര്ഗ്ഗം സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് അപ്പോള് മായയും
തന്റെ സ്വര്ഗ്ഗം കാണിക്കുന്നു, പ്രലോബനം നല്കുന്നു. ക്രിത്രിമമായ ധനം എത്രയാണ്.
കരുതുന്നു ഞങ്ങള് ഇവിടെ തന്നെ സ്വര്ഗ്ഗത്തിലാണ് ഇരിക്കുന്നത്. സ്വര്ഗ്ഗത്തില്
ഒരിക്കലും ഇത്രയും ഉയരമുള്ള 100 നില കെട്ടിടമൊന്നും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. എങ്ങനെ
എങ്ങനെയെല്ലാമാണ് കെട്ടിടങ്ങള് അലങ്കരിക്കുന്നത്, അവിടെയാണെങ്കില് രണ്ട്
നിലക്കെട്ടിടം പോലും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. മനുഷ്യര് വളരെ കുറവായിരിക്കും. ഇത്രയും
ഭൂമി നിങ്ങള് എന്ത് ചെയ്യും. ഇവിടെ ഭൂമിക്ക് പിറകെ എത്രയാണ്
യുദ്ധവും-വഴക്കുമടിക്കുന്നത്. അവിടെ മുഴുവന് ഭൂമിയും നിങ്ങളുടേതായിരിക്കും.
എത്ര രാത്രിയും പകലിന്റേയും വ്യത്യാസമാണ്. അത് ലൗകീക അച്ഛന്, ഇത് പാരലൗകീക
അച്ഛന്. പാരലൗകീക അച്ഛന് കുട്ടികള്ക്ക് എന്താണ് നല്കാത്തത്. അരകല്പം നിങ്ങള്
ഭക്തി ചെയ്യുന്നു. ബാബ വ്യക്തമായി പറയുകയാണ് ഇതിലൂടെ മുക്തി ലഭിക്കുകയില്ല
അര്ത്ഥം ഞാനുമായി കണ്ട്മുട്ടുന്നില്ല. നിങ്ങള് മുക്തിധാമത്തിലാണ് ഞാനുമായി
സംബന്ധിക്കുന്നത്. ഞാനും മുക്തിധാമത്തിലാണ് നിവസിക്കുന്നത്. നിങ്ങളും
മുക്തിധാമത്തിലാണ് നിവസിക്കുന്നത് പിന്നീട് അവിടെ നിന്ന് സ്വര്ഗ്ഗത്തിലേക്ക്
പോകുന്നു. അവിടെ സ്വര്ഗ്ഗത്തില് ഞാനുണ്ടായിരിക്കില്ല. ഇതും ഡ്രാമയാണ്. വീണ്ടും
അതുപോലെ തന്നെ ആവര്ത്തിക്കപ്പെടും പിന്നീട് ഈ ജ്ഞാനം മറന്ന് പോകും.
പ്രായഃലോപമാകും. ഏത് വരെ സംഗമയുഗം വരുന്നില്ലയോ അതുവരെ ഗീതയുടെ ജ്ഞാനമുണ്ടാകുക
എങ്ങനെ സാധിക്കും. ബാക്കി എന്തെല്ലാം ശാസ്ത്രങ്ങളാണോ ഉള്ളത്, അതെല്ലാമാണ് ഭക്തി
മാര്ഗ്ഗത്തിന്റെ ശാസ്ത്രം.
ഇപ്പോള് നിങ്ങള് ജ്ഞാനം കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് ബീജരൂപനാണ്, ജ്ഞാനത്തിന്റെ
സാഗരനാണ്. നിങ്ങളെ കൊണ്ട് യാതൊന്നും ചെയ്യിക്കുന്നില്ല, കാല് പിടിക്കാനും
അനുവദിക്കുന്നില്ല. ആരുടെ കാല് പിടിക്കും. ശിവബാബയ്ക്കാണെങ്കില് കാലില്ല.
അതപ്പോള് ബ്രഹ്മാവിന്റെ കാലുപിടിക്കലാകും. ഞാനാണെങ്കില് നിങ്ങളുടെ അടിമയാണ.്
ബാബയെ പറയുന്നത് നിരാകാരി, നിരഹങ്കാരി എന്നാണ്, അതും എപ്പോഴാണോ ബാബ
പാര്ട്ടിലേക്ക് വരുന്നത് അപ്പോഴാണ് നിരഹങ്കാരിയെന്ന് പറയുക. ബാബ നിങ്ങള്ക്ക്
അളവറ്റ ജ്ഞാനം നല്കുന്നു. ഇതാണ് അവിനാശീ ജ്ഞാന രത്നങ്ങളുടെ ദാനം. പിന്നീട് ആര്
എത്ര എടുക്കുന്നോ. അവിനാശീ ജ്ഞാന രത്നം എടുത്ത് മറ്റുള്ളവര്ക്ക് ദാനം
നല്കിക്കൊണ്ട് പോകൂ. ഈ രത്നങ്ങളെ പ്രതി തന്നെയാണ് പറയുന്നത്- ഓരോ-ഓരോ രത്നവും
ലക്ഷങ്ങളുടേതാണ്. ചുവട്-ചുവടില് കോടി നല്കുന്നയാള് ഒരേ-ഒരു ബാബ മാത്രമാണ്.
സേവനത്തിന് മേല് വലിയ ശ്രദ്ധ വേണം. നിങ്ങളുടെ ചുവടാണ് ഓര്മ്മയുടെ യാത്രയുടേത്,
അതിലൂടെ നിങ്ങള് അമരന്മാരായി തീരുന്നു. അവിടെ മരണം തുങ്ങിയവയുടെ ചിന്ത
ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. ഒരു ശരീരം വിട്ടു അടുത്തതെടുത്തു. മോഹജീത്ത് രാജാവിന്റെ കഥയും
കേട്ടിട്ടുണ്ടായിരിക്കും. ഇത് ബാബയിരുന്ന് മനസ്സിലാക്കി തരികയാണ്. ഇപ്പോള് ബാബ
നിങ്ങളെ അങ്ങനെയാക്കുന്നു, ഇപ്പോഴത്തെ തന്നെ കാര്യമാണ്.
രക്ഷാബന്ധനത്തിന്റെ ഉത്സവവും ആഘോഷിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് എപ്പോഴത്തെ അടയാളമാണ്?
എപ്പോഴാണ് ഭഗവാന് പറഞ്ഞത് പവിത്രമാകൂ എന്ന്? മനുഷ്യര്ക്കിത് എന്തറിയാനാണ് അതായത്
പുതിയ ലോകമാകുന്നത് എപ്പോഴാണ്, പഴയ ലോകമാകുന്നത് എപ്പോഴാണ്? ഇതും ആര്ക്കും
അറിയില്ല. ഇത്ര മാത്രം പറയുന്നുണ്ട് അതായത് ഇപ്പോള് കലിയുഗമാണ്. സത്യയുഗം
ഉണ്ടായിരുന്നു, ഇപ്പോഴില്ല. പുനര്ജന്മത്തെയും അംഗീകരിക്കുന്നുണ്ട്. 84
ലക്ഷമെന്ന് പറയുന്നണ്ട് അപ്പോള് പുന്ജന്മമായില്ലേ. നിരാകാരനായ പിതാവിനെ എല്ലാവരും
ഓര്മ്മിക്കുന്നുണ്ട്. അതാണ് എല്ലാ ആത്മാക്കളുടെയും പിതാവ്, ആ അച്ഛന് വന്ന്
മനസ്സിലാക്കി തരുന്നു. ദേഹധാരി അച്ഛന്മാര് ധാരാളമുണ്ട്. മൃഗം പോലും തന്റെ
കുട്ടികളുടെ അച്ഛനാണ്. ബാബയെ മൃഗങ്ങളുടെ പിതാവാണെന്ന് പറയില്ല. സത്യയുഗത്തില്
ഒരഴുക്ക് കൊട്ടയും ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. ഏതുപോലെയാണോ മനുഷ്യര് അതുപോലെയായിരിക്കും
ഫര്ണിച്ചറുകളും. അവിടെ പക്ഷി മുതലായവ പോലും ഫസ്റ്റ്ക്ലാസ്സ്
സുഗന്ധമുള്ളവയായിരിക്കും. എല്ലാം നല്ല-നല്ല വസ്തുക്കളായിരിക്കും. അവിടുത്തെ ഫലം
എത്ര മധുരവും വലുതുമായിരിക്കും. പിന്നീട് അതെല്ലാം എവിടേക്ക് പോകുന്നു! മധുരം
പോയി കയ്പ്പ് വരുന്നു. തേഡ്ക്ലാസ്സാകുമ്പോള് വസ്തുക്കളും തേഡ്ക്ലാസ്സാകുന്നു.
സത്യയുഗമാണ് ഫസ്റ്റ്ക്ലാസ്സ് അപ്പോള് എല്ലാവസ്തുക്കളും ഫസ്റ്റ്ക്ലാസ്സായത്
ലഭിക്കുന്നു. കലിയുഗത്തിലാണ് തേഡ്ക്ലാസ്സ്. എല്ലാ വസ്തുക്കളും സതോ, രജോ, തമോ.......
യിലൂടെ കടന്നു പോകുന്നുണ്ട്. ഇവിടെയാണെങ്കില് ഒരു രസവുമില്ല. ആത്മാവും
തമോപ്രധാനമാണ് അതുകൊണ്ട് ശരീരവും തമോപ്രധാനമാണ്. ഇപ്പോള് നിങ്ങള് കുട്ടികള്ക്ക്
ജ്ഞാനമുണ്ട,് അത് എവിടെക്കിടക്കുന്നു, ഇതെവിടെക്കിടക്കുന്നു, രാത്രിയും
പകലിന്റെയും വ്യത്യാസമുണ്ട്. ബാബ നിങ്ങളെ എത്ര ഉയര്ന്നതാക്കുന്നു. എത്രത്തോളം
ഓര്മ്മിക്കുന്നോ, ഹെല്ത്തും-വെല്ത്തും (ആരോഗ്യവും-സമ്പത്തും) രണ്ടും ലഭിക്കും.
വേറെന്ത് വേണം. രണ്ട് വസ്തുക്കളിലും ഏതെങ്കിലും ഒന്നില്ലെങ്കില്
ഹാപ്പിനസ്(സന്തോഷം) ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. കരുതൂ ആരോഗ്യമുണ്ട്, സമ്പത്തില്ലെങ്കിലല്
എന്തിന് പറ്റും. ചൊല്ലുമുണ്ട് - പണമുണ്ടെങ്കില് ഉലകം ചുറ്റി വരൂ . കുട്ടികള്
മനസ്സിലാക്കുന്നുണ്ട് - ഭാരതം സ്വര്ണ്ണത്തിന്റെ പക്ഷിയായിരുന്നു, ഇപ്പോള്
സ്വര്ണ്ണമെവിടെ. സ്വര്ണ്ണവും, വെള്ളിയും, താഴ്ന്ന് പോയി, ഇപ്പോഴാണെങ്കില് കടലാസ്
തന്നെ കടലാസാണ്. കടലാസ് വെള്ളത്തില് ഒഴുകി പോയാല് പണം എവിടെ നിന്ന് ലഭിക്കും.
സ്വര്ണ്ണം വളരെ ഭാരമുള്ളതായിരിക്കും, അത് അവിടെ തന്നെയിരിക്കുന്നു. അഗ്നിക്കും
സ്വര്ണ്ണത്തെ കത്തിക്കാന് സാധിക്കില്ല. അതുകൊണ്ട് ഇവിടെയെല്ലാം ദുഃഖത്തിന്റെ
കാര്യങ്ങളാണ് ഉള്ളത്. അവിടെ ഇത്തരം കാര്യങ്ങള് ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. ഇവിടെ ഈ സമയം
അപാര ദുഃഖമാണുള്ളത്. ബാബ വരുന്നത് തന്നെ അപ്പോഴാണ് എപ്പോഴാണോ അപാര ദുഃഖമുള്ളത്,
നാളെ വീണ്ടും അപാര സുഖമാകും. ബാബ കല്പ-കല്പം വന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്നു, ഇതൊരു
പുതിയ കാര്യവുമല്ല. സന്തോഷത്തില് കഴിയണം. സന്തോഷം തന്നെ സന്തോഷം, ഇത്
അന്തിമത്തിലെ കാര്യമാണ്. അതീന്ദ്രിയ സുഖം ഗോപ-ഗോപികകളോട് ചോദിക്കൂ. അന്തിമത്തില്
നിങ്ങള് വളരെ നല്ല രീതിയില് മനസ്സിലാക്കുന്നു.
യഥാര്ത്ഥ ശാന്തിയെന്ന് എന്തിനെയാണ് പറയുന്നത്, ഇത് ബാബ മാത്രമാണ് പറഞ്ഞ്
തരുന്നത്. നിങ്ങള് ബാബയില് നിന്ന് ശാന്തിയുടെ സമ്പത്തെടഏുക്കുന്നു. ബാബയെ
എല്ലാവരും ഓര്മ്മിക്കുന്നു. ബാബ ശാന്തിയുടെ സാഗരനാണ്. ബാബ മനസ്സിലാക്കി തരുന്നു
എന്റെ അടുത്തേക്ക് ആര്ക്ക് വരാന് സാധിക്കും. ഇന്ന-ഇന്ന ധര്മ്മം ഇന്ന-ഇന്ന
സമയത്തില് വരുന്നു. സ്വര്ഗ്ഗത്തില് വരാന് സാധിക്കില്ല. ഇപ്പോള് സധു-സന്യാസിമാര്
ധാരാളം പേര് വന്നിട്ടുണ്ട് അതുകൊണ്ട് അവരുടെ മഹിമ ഉണ്ടാകുന്നു. പവിത്രമാണെങ്കില്
അവരുടെ മഹിമ തീര്ച്ചയായും ഉണ്ടാകണം. ഇപ്പോള് പുതിയതായി ഇറങ്ങി വന്നതാണ്.
പഴയവരുടേതാണെങ്കില് ഇത്രയും മഹിമ ഉണ്ടാകുക സാധ്യമല്ല. അവര് സുഖം അനുഭവിച്ച്
തമോപ്രധാനത്തിലേക്ക് പോയിരിരിക്കുന്നു. എത്രയധികം ഗുരുക്കന്മാര് ഏതെതെല്ലാം
തരത്തിലുള്ളവരാണ് ്വന്ന് പോകുന്നത്, ഈ പരിധിയില്ലാത്ത വൃക്ഷത്തെ ആരും
അറിയുന്നില്ല. ബാബ മനസ്സിലാക്കി തരുന്നു ഭക്തിയുടെ സാമഗ്രികള് ഇത്രയുമുണ്ട്,
എത്രത്തോളമാണോ വൃക്ഷം പടര്ന്ന് പന്തലിച്ചിരിക്കുന്നത്. ജ്ഞാനം വിത്ത് എത്ര
ചെറുതാണ്. ഭക്തിക്ക് അരകല്പമെടുക്കുന്നു. ഈ ജ്ഞാനമാണെങ്കില് കേവലം ഈ ഒരു അന്തിമ
ജന്മത്തേക്കുള്ളതാണ്. ജ്ഞാനത്തെ പ്രാപ്തമാക്കി നിങ്ങള് അരകല്പ്പത്തേക്ക്
അധികാരിയാകുന്നു. ഭക്തി അവസാനിക്കുന്നു, പകലാകുന്നു. ഇപ്പോള് നിങ്ങള് സദാ
കാലത്തേക്ക് ഹര്ഷിതമാകുന്നു, ഇതിനെയാണ് പറയുന്നത് ഈശ്വരന്റെ അവിനാശീ ലോട്ടറി.
അതിന് വേണ്ടി പുരുഷാര്ത്ഥം ചെയ്യേണ്ടതാണ്ട്. ഈശ്വരീയ ലോട്ടറിയിലും ആസുരീയ
ലോട്ടറിയിലും എത്ര വ്യത്യാസമാണുള്ളത്. ശരി!
വളരെക്കാലത്തെ വേര്പാടിന്നുശേഷം തിരിച്ചു കിട്ടിയ മധുരമധുരമായകുട്ടികളെ പ്രതി
മാതാവും പിതാവുമായ ബാപ്ദാദയുടെ സ്നേഹസ്മരണയും പുലര്കാല വന്ദനവും ആത്മീയഅച്ഛന്റെ
ആത്മീയകുട്ടികള്ക്ക് നമസ്കാരം
ധാരണയ്ക്കുള്ള മുഖ്യ സാരം:-
1)
നിങ്ങളുടെ ഓര്മ്മയുടെ ഓരോ ചുവടിലും കോടികളുണ്ട്, ഇതിലൂടെ തന്നെ അമര പദവി
പ്രാപ്തമാക്കണം. അവിനാശീ ജ്ഞാന രത്നം ഏതൊന്നാണോ ബാബയില് നിന്ന് ലഭിക്കുന്നത്,
അതിന്റെ ദാനം ചെയ്യണം.
2) ആത്മ-അഭിമാനിയായി അപാര സന്തോഷത്തിന്റെ അനുഭവം ചെയ്യണം. ശരീരങ്ങളില് നിന്ന്
മോഹം ഇല്ലാതാക്കി സദാ ഹര്ഷിതമായി കഴിയണം, മോഹജീത്താകണം.
വരദാനം :-
സേവനത്തിന്റെയും സ്വപുരുഷാര്ത്ഥത്തിന്റെയും ബാലന്സിലൂടെ ആശിര്വാദം
പ്രപ്തമാക്കുന്നവരായ കര്മ്മയോഗിയായി ഭവിക്കു.
കര്മ്മയോഗി അര്ത്ഥം
കര്മ്മത്തിലും യോഗത്തിന്റെ ബാലന്സ്. സേവ അര്ത്ഥം കര്മ്മം സ്വപുരുഷാര്ത്ഥം
അര്ത്ഥം യോഗയുക്തം- ഇവ രണ്ടിന്റെയും ബാലന്സ് വെയ്ക്കുന്നതിനുവേണ്ടി ഒരേഒരു
ശബ്ദത്തെ ഓര്മ്മവെയ്ക്കൂ, ബാബ ചെയ്യിപ്പിക്കുന്നവനാണ്. ഞാന് ആത്മാവ് ചെയ്യുന്ന
ആളാണ്. ഈ ഒരു ശബ്ദം ബാലന്സ് വളരെ സഹജമാക്കി മാറ്റുമ്പോള് സര്വ്വരുടെയും
ആശീര്വാദം ലഭിക്കും. എപ്പോഴാണോ ചെയ്യിപ്പിക്കുന്ന ആളിന് പകരം സ്വയം ചെയ്യുന്ന
ആളാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നത് എങ്കില് ബാലന്സ് ഉണ്ടായിരിക്കില്ല. മായ തന്റെ
അവസരമെടുക്കും.
സ്ലോഗന് :-
ദൃഷ്ടിയിലൂടെ സായൂജ്യം കൊടുക്കുന്ന സേവ ചെയ്യുകയാണെങ്കില് ബാപ്പ്ദാദ അവരെ തന്റെ
കണ്ണുകളില് അലിയിപ്പിക്കും.