30.12.18 Avyakt Bapdada Odia Murli
02.04.84 Om Shanti Madhuban
ଆଜି ଭାଗ୍ୟବିଧାତା ବାବା
ସମସ୍ତ ଭାଗ୍ୟବାନ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି ତା ସହିତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ଭାଗ୍ୟ ଗଢିବାର ଅତି ସହଜ ବିଧି ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । କେବଳ ବିନ୍ଦୁର ମହତ୍ୱକୁ ଜାଣ କାରଣ ବିନ୍ଦୁର
ହିସାବ ସବୁଠାରୁ ସହଜ । ଯଦି ବିନ୍ଦୁର ମହତ୍ୱକୁ ଜାଣିଯିବ ତେବେ ମହାନ ହୋଇଯିବ । ତେବେ ସବୁଠାରୁ
ସହଜ ଏବଂ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିନ୍ଦୁର ହିସାବକୁ ସମସ୍ତେ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଗଲଣି ନା! ବିନ୍ଦୁ କହିବା
ଏବଂ ବିନ୍ଦୁ ହେବା, ତେବେ ବିନ୍ଦୁ ହୋଇ ବିନ୍ଦୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ
ବିନ୍ଦୁ ଥିଲେ ଏବଂ ଏବେ ପୁଣି ବିନ୍ଦୁ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇ ବାବାଙ୍କ ସମାନ ହୋଇ ମିଳନ କରିବାକୁ
ହେବ । ଏହାକୁ ମିଳନ କରିବାର ଯୁଗ ବା ଉଡିବାର ଯୁଗ କୁହାଯାଉଛି । ତେବେ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନ ହିଁ
ମିଳନ କରିବା ପାଇଁ ଏବଂ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ମିଳିଛି । ଏହି ବିଧି ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା କର୍ମ
କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ କର୍ମର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ କର୍ମାତୀତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରୁଛ, କର୍ମର ବନ୍ଧନରେ ଆସୁ
ନାହଁ କିନ୍ତୁ ସଦା ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କର ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ରହୁଛ । କରାଇବାବାଲା ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ
ନିମିତ୍ତ କରି କାର୍ଯ୍ୟ କରାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇଗଲ, ସେଥିପାଇଁ ଏହି
ସମ୍ବନ୍ଧର ସ୍ମୃତି ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ କରିଦେଉଛି । ଯେଉଁଠି ସମ୍ବନ୍ଧ ଆଧାରରେ କର୍ମ କରାଯାଏ ସେଠାରେ
ବନ୍ଧନ ନଥାଏ । ମୁଁ କରିଛି, ଏହିଭଳି ଭାବିବା ମାତ୍ରକେ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଭୁଲିଗଲ, ବନ୍ଧନରେ ଆସିଗଲ!
ତେବେ ସଂଗମଯୁଗ ହେଉଛି ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ, ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧଯୁକ୍ତ, ଜୀବନମୁକ୍ତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିବାର
ଯୁଗ । ତେଣୁ ଚେକ୍ କର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ରହୁଛ ନା ବନ୍ଧନରେ ଆସୁଛ ? ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସ୍ନେହଥିବା କାରଣରୁ
ପ୍ରାପ୍ତି ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ବନ୍ଧନରେ ବାଧ୍ୟତା ଏବଂ ଟେନସନ୍ କାରଣରୁ ଦୁଃଖ ବା ଅଶାନ୍ତିର ହଲଚଲ
ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ ଯେହେତୁ ବାବା ଆମକୁ ବିନ୍ଦୁର ସହଜ ହିସାବ ଶିଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ତେଣୁ ଦେହର ବନ୍ଧନ
ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି । ଦେହ ତୁମର ନୁହେଁ । ବାବାଙ୍କୁ ଦେଇ ଦେଇଛ ତେଣୁ ବାବାଙ୍କର ହୋଇଯାଇଛି
। ଏବେ ତୁମର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ବନ୍ଧନ ଯାହାକି ମୋର ଶରୀର ବା ମୋର ଦେହ— ଏହି ବନ୍ଧନ ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା ।
ଏବେ ଆଉ ମୋର ଦେହ ବୋଲି କହିବ କି, ତୁମର ଅଧିକାର ଅଛି ? ଦାନ କରିଦେଇଥିବା ବସ୍ତୁ ଉପରେ ତୁମର
ଅଧିକାର କିପରି ହେଲା ? ତେବେ ଦେଇ ଦେଇଛ ନା ରଖି ନେଇଛ ? କହୁଛ ତୋର ଆଉ ଭାବୁଛ ମୋର, ଏଭଳି ନୁହେଁ
ତ!
ଯେତେବେଳେ ତୋର ବୋଲି କହିଦେଲ ତେବେ ମୋର ପଣିଆର ବନ୍ଧନ ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା । ତେଣୁ ଏହି ବିନାଶୀ
ମୋର ହିଁ ମୋହର ରସୀ ପାଲଟିଯାଏ ତେବେ ରସୀ କୁହ ବା ଜଞ୍ଜିର କୁହ ଯାହାକି ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି
ଦେଇଥାଏ । ଯେବେକି ସବୁ କିଛି ତୁମର ହୋଇଗଲା, ଏହିଭଳି ସମ୍ବନ୍ଧ ଯୋଡି ଦେଲ ତେବେ ବନ୍ଧନ ସମାପ୍ତ
ହୋଇ ସମ୍ବନ୍ଧ ହୋଇଗଲା । କୌଣସି ବି ପ୍ରକାରର ବନ୍ଧନ— ଚାହେଁ ଦେହର, ସ୍ୱଭାବର, ସଂସ୍କାରର, ମନର
ଆକର୍ଷଣର... ଏହି ସବୁ ବନ୍ଧନଗୁଡିକ ପ୍ରମାଣିତ କରି ଦେଉଛି ଯେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧରେ,
ସଦାକାଳର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଦୁର୍ବଳତା ରହିଛି । କେହି କେହି ସନ୍ତାନ ସର୍ବଦା ଏବଂ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧରେ
ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ରହିଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ଆଉ କେହି କେହି ସନ୍ତାନ ସମୟ ସମୟରେ ସ୍ୱାର୍ଥ କାରଣରୁ ସମ୍ବନ୍ଧ
ଯୋଡିଥାଆନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ଅଲୌକିକ ଆତ୍ମିକ ମଜା ପାଇବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ରହି ଯାଆନ୍ତି
। ନା ନିଜେ ନିଜ ଉପରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇପାରନ୍ତି, ନା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କଠାରୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ଆଶୀର୍ବାଦ
ନେଇପାରନ୍ତି । ତେବେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନ ବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ବନ୍ଧର ଜୀବନ ହିଁ ବାବା ଏବଂ ସର୍ବ
ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରର ଆଶୀର୍ବାଦ ନେବାର ଜୀବନ । ତେବେ ଆଶୀର୍ବାଦର ଅର୍ଥ ହେଲା ଶୁଭଭାବନା ଏବଂ
ଶୁଭକାମନା । ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଜନ୍ମ ହିଁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ବା ବରଦାନ ଆଧାରରେ
ହୋଇଛି । ବାବା କହିଲେ ତୁମେ ହେଉଛ ଭାଗ୍ୟବାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବିଶେଷ ଆତ୍ମା । ତେଣୁ ଏହି ସ୍ମୃତି ରୂପକ
ଆଶୀର୍ବାଦ ବା ବରଦାନ ଦ୍ୱାରା, ଶୁଭଭାବନା ବା ଶୁଭକାମନା ଦ୍ୱାରା ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ନୂଆ
ଜୀବନ, ନୂଆ ଜନ୍ମ ହେଲା । ତେଣୁ ସଦାସର୍ବଦା ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଇ ଚାଲିବା ହିଁ ସଂଗମଯୁଗର ବିଶେଷତା ।
କିନ୍ତୁ ଏସବୁର ଆଧାର ହେଲା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ବନ୍ଧ । ତେବେ ସମ୍ବନ୍ଧ ହିଁ ମୋର-ମୋରର ଜଞ୍ଜିରକୁ ବା
ବନ୍ଧନକୁ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ସମାପ୍ତ କରିଦିଏ ଏବଂ ସମ୍ବନ୍ଧର ପ୍ରଥମ ସ୍ୱରୂପ ମଧ୍ୟ ସେହି ସହଜ କଥା—
ବାବା ବିନ୍ଦୁ, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ ଏବଂ ସର୍ବ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ବିନ୍ଦରୁ
ହିଁ ହିସାବ ହେଲା ନା । ଏହି ବିନ୍ଦୁ ଭିତରେ ଜ୍ଞାନର ସିନ୍ଧୁ ସମାହିତ ଅଟେ । ଦୁନିଆ ହିସାବରେ
ମଧ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ ୧୦ କୁ ୧୦୦ କରିଦିଏ ଏବଂ ୧୦୦କୁ ୧୦୦୦ କରିଦିଏ । ତେବେ ବିନ୍ଦୁକୁ ବଢାଇ ଚାଲ ଏବଂ
ସଂଖ୍ୟାକୁ ବଢାଇଚାଲ । ତେବେ ମହତ୍ୱ କାହାର ହେଲା ? ବିନ୍ଦୁର ହେଲା ନା । ଏହିଭଳି ଭାବରେ
ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତିର ଆଧାର ବିନ୍ଦୁ ଅଟେ ।
ତେବେ ଅପାଠୁଆ ମଧ୍ୟ ବିନ୍ଦୁକୁ ସହଜରେ ବୁଝିପାରିବ ନା! କେହି କେତେ ବି ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଥାଉ, ସୁସ୍ଥ
ନଥାଉ, ବୁଦ୍ଧି ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଥାଉ କିନ୍ତୁ ବିନ୍ଦୁର ହିସାବ ସମସ୍ତେ ଜାଣିପାରିବେ । ମାତାମାନେ
ମଧ୍ୟ ହିସାବ କରିବାରେ ଚତୁର ଅଟନ୍ତି ନା । ତେଣୁ ବିନ୍ଦୁର ହିସାବ ସଦା ସର୍ବଦା ମନେ ରହିଥାଉ ।
ଆଚ୍ଛା!
ସବୁ ସ୍ଥାନରୁ ପିଲାମାନେ ଆସି ନିଜର ମିଠାଘର ମଧୁବନରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛନ୍ତି । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ସବୁ
ପିଲାଙ୍କୁ ନିଜର ଭାଗ୍ୟ ଗଢିବାର ଅଭିନନ୍ଦନ ଦେଉଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ନିଜ ଘରକୁ ହିଁ ଆସିଛନ୍ତି । ଏହା
ହିଁ ତୁମର ନିଜ ଘର ବା ଦାତାଙ୍କର ଘର । ନିଜର ଘର, ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀରକୁ ଆରାମ ଦେବାର ଘର । ତେବେ
ଏଠାରେ ଆରାମ ମିଳୁଛି ନା! କାରଣ ଡବଲ ପ୍ରାପ୍ତି ହେଉଛି । ଆରାମ ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି, ରାମ ଅର୍ଥାତ୍
ବାବା ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଡବଲ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଗଲା ନା! ପିତାଙ୍କର ଘରର ଶୃଙ୍ଗାର ତ
ପିଲାମାନେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ବାପଦାଦା ଘରର ଶୃଙ୍ଗାର ଅର୍ଥାତ୍ ଶୋଭା ବୃଦ୍ଧି କରୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!
ସର୍ବଦା ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧ ଦ୍ୱାରା ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ, କର୍ମାତୀତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା, ସର୍ବଦା
ବିନ୍ଦୁର ମହତ୍ୱକୁ ଜାଣି ମହାନ ଦେଉଥିବା, ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ଶୁଭଭାବନା,
ଶୁଭକାମନାର ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଉଥିବା, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହିଭଳି ଆଶୀର୍ବାଦ ହେଉଥିବା, ସର୍ବଦା ନିଜକୁ
ସାକ୍ଷୀ ମନେ କରି ନିମିତ୍ତ ଭାବନା ଦ୍ୱାରା କର୍ମ କରୁଥିବା, ଏହିଭଳି ସର୍ବଦା ଆତ୍ମିକ ମଉଜ
କରୁଥିବା, ସର୍ବଦା ମଜାଳିଆ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଥିବା, ନିଜର ବୋଝକୁ ସମାପ୍ତ କରିଥିବା, ସଦା
ଭାଗ୍ୟବାନ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ବାବାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।
ଦାଦୀମାନଙ୍କ ସହିତ:- ସମୟ ତୀବ୍ର ଗତିରେ ଆଗକୁ ବଢିଚାଲିଛି । ଯେପରି ସମୟ ତୀବ୍ରଗତିରେ ବିତିଯାଉଛି,
ସେହିପରି ସର୍ବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନେ ଉଡାଇବାର ହିଁ ସେବା କରୁଛ । କରୁଛ ନା ? ତେବେ କେଉଁ
ବିଧିରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଉଡାଇବାକୁ ହେବ ? କ୍ଲାସ ଶୁଣି ଶୁଣି ସମସ୍ତେ କ୍ଳାସ କରାଇବାବାଲା ହୋଇଗଲେଣି
ତେଣୁ ଯେଉଁ ବିଷୟ ତୁମେ ଶୁଣାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିବ ତା’ ପୂର୍ବରୁ ସେହି ବିଷୟରେ ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟ
ଗୁଡିକ ସମସ୍ତଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଥିବ । ଏବେ କେଉଁ ବିଧିରେ ଉଡାଇବାକୁ ହେବ, ଏହାର କିଛି ଯୋଜନା କରିଛ
? ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ ହାଲୁକା କରିବାର ହିଁ ବିଧି ବତାଇବା ଦରକାର । କାରଣ ଆତ୍ମାର ବୋଝ ହିଁ ତାକୁ
ତଳ ଉପର କରୁଛି । କାହାର କେଉଁ ପ୍ରକାରର ବୋଝ, କାହାର ଆଉ କେଉଁ ପ୍ରକାରର ବୋଝ ତ ନିଶ୍ଚିତ ଅଛି ।
ଚାହେଁ ନିଜର ସଂସ୍କାରର ବୋଝ, ଚାହେଁ ସଂଗଠନର ବୋଝ..... କିନ୍ତୁ ବୋଝ ଉଡିବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ । ଏବେ
ଯଦି କେହି ବି ଉଡୁଛନ୍ତି ତେବେ ଅନ୍ୟର ସାହାଯ୍ୟ କର । ଯେପରି ଖେଳଣାକୁ ଉଡାଇଥା’ନ୍ତି କିନ୍ତୁ
କ’ଣ ହୁଏ ? ଟିକିଏ ଉଡି ପୁଣି ତଳକୁ ଆସିଯାଏ । ଉଡେ ତ ନିଶ୍ଚିତ କିନ୍ତୁ ସବୁବେଳେ ଉଡିପାରିବ ନାହିଁ
। ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯଦି ସମସ୍ତ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନେ ଉଡିବେ ତେବେ ଯାଇ ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ
ଉଡାଇ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚାଇ ପାରିବେ । ଏବେ ତ ଉଡାଇବା ଏବଂ ଉଡିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି
ଉପାୟ ନାହିଁ । ଉଡିବାର ଗତି ହିଁ ଏହାର ବିଧି । କାରଣ ଏବେ ସମୟ କେତେ କମ୍ ଅଛି କିନ୍ତୁ କାର୍ଯ୍ୟ
କେତେ ବାକି ରହିଛି ?
ଏବେ ତ ଅତି କମରେ ପ୍ରଥମେ ୯ ଲକ୍ଷ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦରକାର । ଏମିତି ତ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ରହିବେ କିନ୍ତୁ
ସାରା ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ଯେହେତୁ ରାଜ୍ୟ କରିବ ତେବେ ଅତି କମରେ ୯ ଲକ୍ଷ ତ ହେବା ଦରକାର । ସେଥିପାଇଁ
ସମୟ ଅନୁସାରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବିଧି ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ । ତେଣୁ ବିଧି ହେଲା ଉଡାଇବାର ବିଧି । ତା’ର
ଯୋଜନା କର । ଛୋଟ-ଛୋଟ ସଂଗଠନ ତିଆରି କର । ଏବେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ପାର୍ଟକୁ ମଧ୍ୟ କେତେ ବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି!
ସାକାର ପାଳନାରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ପାର୍ଟକୁ ମଧ୍ୟ କେତେ ବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି । ସାକାର ପାଳନାରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ
ପାଳନାରେ କେତେ ସମୟ ବିତି ଗଲାଣି । ଏବେ କିଛି ନବୀନାତା କରିବାକୁ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ଯୋଜନା କର ।
ଏବେ ତୁମର ଉଡିବା ପୁଣି ତଳକୁ ଆସିବାର ଚକ୍ର ସମାପ୍ତ ହେବା ଦରକାର । ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ, ୮୪ ଚକ୍ରର
ମଧ୍ୟ ଗାୟନ ରହିଛି । ତେବେ ୮୪ ମସିହାରେ ଯଦି ଏହି ଚକ୍ର ପୂରଣ ହୋଇଯିବ ତେବେ ତୁମର ସ୍ୱଦର୍ଶନ
ଚକ୍ର ଦୂରରେ ଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ନିକଟକୁ ନେଇ ଆସିବ । ତୁମର ସ୍ମାରକୀରେ କ’ଣ ଦେଖାଇଛନ୍ତି,
ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ବସି (ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ) ଚକ୍ରକୁ ପଠାଉଥିଲେ ଏବଂ ସେହି ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ହିଁ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ନିକଟକୁ ନେଇଆସିଲା । ନିଜେ ଯାଇ ନଥିଲେ, ଚକ୍ର ଲଗାଉଥିଲେ । ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ ଏହି
ତଳ ଉପର ହେବାର ଚକ୍ର ସମାପ୍ତ ହେଲେ ତ ଯାଇ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଚାଲିବ । ତେଣୁ ଏବେ ୮୪ ମସିହାରେ ଏହି
ବିଧିକୁ ଗ୍ରହଣ କର । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ବିନାଶୀ ଚକ୍ର ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ, ତେବେ ଏହିଭଳି ଚିନ୍ତା
କରିଛ ନା । ଆଚ୍ଛା!
ଟୀଚରମାନଙ୍କ ସହିତ:- ଟୀଚରମାନେ ତ ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ଉଡିବାର କଳାରେ ଅଛନ୍ତି ତେବେ ନିମିତ୍ତ ହେବା
ହିଁ ଉଡିବାର ଆଧାର । ତେଣୁ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଛ ଅର୍ଥାତ୍ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଉଡିବାର ଆଧାର ମିଳିଯାଇଛି
। ଏହି ବିଧି ଦ୍ୱାରା ସଦାସର୍ବଦା ସିଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ଅଟ କାରଣ ନିମିତ୍ତ
ହେବା ହିଁ ଲିଫ୍ଟ ମିଳିବା । ତେଣୁ ଲିଫ୍ଟ ଦ୍ୱାରା ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଉଥିବା
ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଉଡିବାବାଲା କୁହାଯିବ ନା । ଚଢିବାବାଲା ନୁହେଁ, ହଲଚଲ ହେଲାବାଲା ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ
ହଲଚଲରୁ ରକ୍ଷା କରିଲାବାଲା । ଅଗ୍ନିର ତାପକୁ ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଅଗ୍ନିକୁ
ଲିଭାଉଥିବା ଆତ୍ମା ଅଟ । ତେଣୁ ନିମିତ୍ତ ହେବାର ବିଧି ଦ୍ୱାରା ସିଦ୍ଧିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କର । ଟୀଚରର
ଅର୍ଥ ହେଲା ନିମିତ୍ତ ଭାବ । ଏହି ନିମିତ୍ତ ଭାବ ହିଁ ସର୍ବ ଫଳର ପ୍ରାପ୍ତି ଆପେ ଆପେ କରାଇଥାଏ ।
ଆଚ୍ଛା!
ଅବ୍ୟକ୍ତ ମହାବାକ୍ୟ - କର୍ମବନ୍ଧନ ମୁକ୍ତ କର୍ମାତୀତ, ବିଦେହୀ ହୁଅ:- ବିଦେହୀ ବା କର୍ମାତୀତ
ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ବିନାଶୀ ଅର୍ଥାତ୍ ହଦର ମୋର ମୋର ର ହେଦଅଭିମାନରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଅ ।
ଲୌକିକ ଏବଂ ଅଲୌକିକ, କର୍ମ ଏବଂ ସମ୍ବନ୍ଧ ଉଭୟରେ ସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବନାରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଅ । ପୂର୍ବ
ଜନ୍ମମାନଙ୍କର କର୍ମର ହିସାବ-କିତାବ ବା ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ଦୁର୍ବଳତା କାରଣରୁ କୌଣସି ବି
ବ୍ୟର୍ଥ ସ୍ୱଭାବ-ସଂସ୍କାରର ବଶୀଭୂତ ହେବାରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଅ । ଯଦି କୌଣସି ବି ସେବାର, ସଂଗଠନର,
ପ୍ରକୃତିର ପରିସ୍ଥିତି ସ୍ୱସ୍ଥିତିକୁ ବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତିକୁ ଟଳମଳ କରୁଛି— ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ
ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ସ୍ଥିତି ନୁହେଁ, ତେଣୁ ଏହି ବନ୍ଧନରୁ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ହୁଅ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ପୁରୁଣା
ଅନ୍ତିମ ଶରୀରରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ବ୍ୟାଧି ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତିକୁ ହଲଚଲ ନ କରୁ— ଏଥିରୁ ମଧ୍ୟ
ମୁକ୍ତ ହୁଅ । ତେବେ ବ୍ୟାଧି ଆସିବା ତ ସୁନିଶ୍ଚିତ କିନ୍ତୁ ସ୍ଥିତି ହଲଚଲ ହୋଇଯିବା— ଏହା
ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ସ୍ଥିତିର ଚିହ୍ନ । ସ୍ୱଚିନ୍ତନ, ଜ୍ଞାନ ଚିନ୍ତନ, ଶୁଭ ଚିନ୍ତନ ହେବାର ଚିନ୍ତନ
ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ଶାରୀରିକ ବ୍ୟାଧିର ଚିନ୍ତନ ଚାଲିବା— ଏହାଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହୁଅ— ଏହାକୁ ହିଁ
କର୍ମାତୀତ ସ୍ଥିତି କୁହାଯାଏ ।
ତେଣୁ କର୍ମଯୋଗୀ ହୋଇ କର୍ମର ବନ୍ଧନରୁ ସଦା ସର୍ବଦା ଦୂରେଇ ରୁହ ଏବଂ ବାବାଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୁଅ-- ଏହା
ହିଁ ହେଉଛି ର୍କମାତୀତ ବିଦେହୀ ସ୍ଥିତି । କର୍ମାତୀତର ଅର୍ଥ ଏହା ନୁହେଁ ଯେ କର୍ମରୁ ଅତୀତ
ହୋଇଯାଅ । କର୍ମଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଅ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ କର୍ମର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ନହୋଇ ମୁକ୍ତ ରୁହ ।
କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ କେତେ ବି ବଡ ହୋଇଥାଉ କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ ଏଭଳି ଲାଗୁ ଯେପରି କାର୍ଯ୍ୟ କରୁନାହିଁ
କିନ୍ତୁ ଖେଳ କରୁଛୁ । ଚାହେଁ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ପରିସ୍ଥିତି ଆସିଯାଉ, ଚାହେଁ କୌଣସି ଆତ୍ମା
ହିସାବ-କିତାବ ଚୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ସାମନାକୁ ଆସୁ, ଚାହେଁ ଶରୀରର କର୍ମଭୋଗ ସାମନା କରିବା ପାଇଁ
ଆସୁ କିନ୍ତୁ ହଦର ବିନାଶୀ କାମନାଠାରୁ ମୁକ୍ତ ରହିବା ହିଁ ବିଦେହୀ ହେବା । ପେଯର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି
ଦେହ ରହିଛି, କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ସହିତ ଏହି କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ ପାର୍ଟ କରୁଛ, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
କର୍ମ ନ କରି ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ବି ରହିପାରିବ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ କର୍ମ କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ କର୍ମର
ବନ୍ଧନଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରହିବା ହିଁ କର୍ମାତୀତ ବିଦେହୀ ହେବା । ତେଣୁ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା କର୍ମର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆସିବାକୁ ହେବ କିନ୍ତୁ କର୍ମର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହେବାର ନାହିଁ ।
କର୍ମର ବିନାଶୀ ଇଚ୍ଛାର ବଶୀଭୂତ ବେହାର ନାହିଁ । କର୍ମାତୀତ ଅର୍ଥାତ କର୍ମର ବଶୀଭୂତ ହେଉଥିବା
ଆତ୍ମା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ମାଲିକ ହୋଇ, ଅଧିକାରୀ ହୋଇ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆସିବା ଏବଂ
ବିନାଶୀ କାମନାଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହି କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ମ କରାଇବା । ତେବେ ମାଲିକ
ଆତ୍ମାକୁ କର୍ମ ନିଜର ଅଧୀନ କରି ନ ଦେଉ କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ଅଧିକାରୀ ହୋଇ କର୍ମ କରାଉଥାଉ ।
କରାଇବାବାଲା ହୋଇ କର୍ମ କରାଇବା— ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ କର୍ମର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆସିବା । କର୍ମାତୀତ୍
ଆତ୍ମା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆସିଥାଏ କିନ୍ତୁ ବନ୍ଧନରେ ନୁହେଁ ।
କର୍ମାତୀତ ଅର୍ଥାତ୍ ଦେହ, ଦେହର ସମ୍ବନ୍ଧ, ପଦାର୍ଥ ଲୌକିକ ଚାହେଁ ଅଲୌକିକ ଉଭୟ ସମ୍ବନ୍ଧରେ
ବନ୍ଧନଠାରୁ ଅତୀତ ଅର୍ଥାତ୍ ମୁକ୍ତ । ଯଦିଓ ସମ୍ବନ୍ଧ ଶବ୍ଦ କୁହାଯାଉଛି— ଦେହର ସମ୍ବନ୍ଧ, ଦେହର
ସମ୍ବନ୍ଧୀମାନଙ୍କର ସମ୍ବନ୍ଧ, କିନ୍ତୁ ଦେହରେ ବା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଯଦି ଅଧୀନତା ରହିଛି ତେବେ ସମ୍ବନ୍ଧ
ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧନ ହୋଇଯାଏ ତେବେ କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥାରେ କର୍ମ ସମ୍ବନ୍ଧ ଏବଂ କର୍ମବନ୍ଧନ, ଉଭୟର ରହସ୍ୟକୁ
ଜାଣିଥିବା କାରଣରୁ ସଦା ସର୍ବଦା ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥା’ନ୍ତି । କେବେ ବି
ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇନଥା’ନ୍ତି । ସେମାନେ ନିଜର ପୁରୁଣା କର୍ମର ହିସାବ-କିତାବର ବନ୍ଧନରୁ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ
ହୋଇଯାଇଥାଆନ୍ତି । ଚାହେଁ ପୁରୁଣା କର୍ମର ହିସାବ, କିତାବର ଫଳସ୍ୱରୂପ ଶରୀରରେ ରୋଗ ମଧ୍ୟ ଥିବ,
ମନର ସଂସ୍କାର ସହିତ ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସଂସ୍କାରର ସଂଘର୍ଷ ମଧ୍ୟ ହେଉଥିବ କିନ୍ତୁ କର୍ମାତୀତ
ଆତ୍ମା କର୍ମଭୋଗର ବଶୀଭୂତ ନ ହୋଇ ମାଲିକ ହୋଇ ଚୁକ୍ତ କରାଇଥା’ନ୍ତି । କର୍ମଯୋଗୀ ହୋଇ କର୍ମଭୋଗକୁ
ଚୁକ୍ତ କରିବା— ଏହା ହେଉଛି କର୍ମାତୀତ ହେବାର ଲକ୍ଷଣ । ଯୋଗ ଆଧାରରେ କର୍ମଭୋଗକୁ ହସି ହସି ଶୂଳୀରୁ
କଣ୍ଟା କରି ଭସ୍ମ କରିଦେବା ଅର୍ଥାତ୍ କର୍ମଭୋଗକୁ ସମାପ୍ତ କରିଦେବା । କର୍ମଯୋଗର ସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା
କର୍ମଭୋଗକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଦେବା—ଏହା ହିଁ ହେଉଛି କର୍ମାତୀତ ସ୍ଥିତି । ତେବେ ବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପ
ହିଁ ହେଉଛି କର୍ମନ୍ଧନର ସୂକ୍ଷ୍ମ ରସୀ । କର୍ମାତୀତ ଆତ୍ମା ଖରାପ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଭଲକୁ ଅନୁଭବ
କରିଥାଏ । ସିଏ କହିଥାଏ-- ଯାହା ହେଉଛି ତାହା ଭଲ ହେଉଛି, ମୁଁ ବି ଭଲ, ବାବା ବି ଭଲ, ଡ୍ରାମା ବି
ଭଲ । ଏହି ସଂକଳ୍ପ ବନ୍ଧନକୁ କାଟିବାରେ କଇଁଚିର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ବନ୍ଧନ କଟିଯିବ
ସେତେବେଳେ କର୍ମାତୀତ ହୋଇଯିବ ।
ଏବେ ବିଦେହୀ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ମାତ୍ରମ୍ ଅବିଦ୍ୟା ହୁଅ । ଏହିଭଳି ହଦର ବିନାଶୀ
ଇଚ୍ଛା ମୁକ୍ତ ଆତ୍ମା ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ଇଚ୍ଛାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରୁଥିବା ବାପ ସମାନ “କାମ ଧେନୁ”
ଅଟନ୍ତି । ଯେପରି ବାବାଙ୍କର ସମସ୍ତ ଭଣ୍ଡାର, ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତି ସଦା ସର୍ବଦା ଭରପୁର ଅଟେ, ଯେଉଁଠି
ଅପ୍ରାପ୍ତିର କୌଣସି ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ନାହିଁ, ସେହିଭଳି ବାବାଙ୍କ ସମାନ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ସର୍ବ
ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଭରପୁର ହୁଅ । ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର ଭିତରେ ପାର୍ଟ କରି ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଦୁଃଖର
ଜଞ୍ଜାଳରୁ ମୁକ୍ତ ରହିବା ହିଁ ଜୀବନମୁକ୍ତ ସ୍ଥିତି ଅଟେ । ଏହିଭଳି ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ
ଅଧିକାରୀ ହୋଇ, ମାଲିକ ହୋଇ ସମସ୍ତ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ମ କରାଉଥିବା ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
କର୍ମ କର ଏବଂ କର୍ମ ଶେଷ ହେବା ମାତ୍ରକେ ଦେହଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଯାଅ— ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ବିଦେହୀ
ସ୍ଥିତିର ଅଭ୍ୟାସ ।
ବରଦାନ:-
ମୋରକୁ ତୋରରେ
ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ଉଡିବା ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ଡବଲ ଲାଇଟ୍ ହୁଅ ।
ଏହି ବିନାଶୀ ଶରୀର ଏବଂ
ଧନ, ପୁରୁଣା ମନ ମୋର ନୁହେଁ, ବାବାଙ୍କୁ ଦେଇଦେଇଛି । ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଥମ ସଂକଳ୍ପ ହିଁ ଏହିଭଳି
କରିଛ ଯେ ସବୁ କିଛି ତୋର.... ଏଥିରେ ବାବାଙ୍କର କିଛି ଲାଭ ନାହିଁ, ତୁମର ଲାଭ କାହିଁକି ନା ମୋର
କହିବା ଦ୍ୱାରା ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଉଛ ଏବଂ ତୋର କହିବା ଦ୍ୱାରା ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଉଛ । ମୋର କହିବା ଦ୍ୱାରା
ବୋଝବାଲା ହୋଇଯାଉଛ ଏବଂ ତୋର କହିବା ଦ୍ୱାରା ଡବଲ ଲାଇଟ୍, ଟ୍ରଷ୍ଟୀ ହୋଇଯାଉଛ । ତେବେ
ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ବି ହାଲୁକା ହୋଇ ନାହାଁନ୍ତି ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତିରେ ପହଞ୍ଚିପାରିବ
ନାହିଁ । ହାଲୁକା ରହିବାବାଲା ହିଁ ଉଡିବାର ସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା ଆନନ୍ଦର ଅନୁଭୂତି କରିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ
ହାଲୁକା ରହିବାରେ ହିଁ ମଜା ରହିଛି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଶକ୍ତିଶାଳୀ
ଆତ୍ମା ସିଏ ଯାହାଙ୍କ ଉପରେ କୌଣସି ବି ବ୍ୟକ୍ତି ବା ପ୍ରକୃତି ନିଜର ପ୍ରଭାବ ପକାଇ ପାରିବ ନାହିଁ
।