22.11.2018 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ
ହେବା ଦ୍ୱାରା ହଁ ତୁମେ ନିରାପଦ ରହିବ, ତୁମେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ଆତ୍ମିକ ସେବାରେ ଲାଗିଯାଅ, ତେବେ
ଦେହ-ଅଭିମାନ ରୂପୀ ଶତ୍ରୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବ ନାହିଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବିକର୍ମର ବୋଝ
ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଥିଲେ, ତା’ର ଲକ୍ଷଣ କ’ଣ ହୋଇଥିବ ? ଏହାକୁ ହାଲୁକା କରିବାର ବିଧି ଶୁଣାଅ ?
ଉତ୍ତର:-
ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
ବିକର୍ମର ବୋଝ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଅଛି ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜ୍ଞାନର ଧାରଣା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ଏଭଳି
କର୍ମ କରିଛ ଯାହାକି ବାରମ୍ବାର ବିଘ୍ନ ପକାଉଛି, ଆଗକୁ ବଢିବାକୁ ଦେଉନାହିଁ । ଏହି ବୋଝକୁ ହାଲୁକା
କରିବା ପାଇଁ ନିଦ୍ରା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନିଦ୍ରାଜିତ୍ ହୁଅ । ରାତ୍ରି ଉଜାଗର ରହି
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ବିକର୍ମର ବୋଝ ହାଲୁକା ହୋଇଯିବ ।
ଗୀତ:-
ମାତା ଓ ମାତା.....
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏହା ହେଲା
ଜଗତଅମ୍ବାଙ୍କର ମହିମା କାହିଁକି ନା ଏହା ହେଉଛି ନୂଆ ରଚନା । ଏକଦମ୍ ନୂଆ ରଚନା ତ ହୋଇନଥାଏ ।
ପୁରୁଣାରୁ ନୂଆ ହୋଇଥାଏ । ଆମକୁ ମୃତ୍ୟୁଲୋକରୁ ଅମରଲୋକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ଏହା ଯେପରି ବଞ୍ଚିବା ଏବଂ
ମରିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଅଟେ । ତେବେ ଏହି ମୃତ୍ୟୁଲୋକରେ ମରି ସମାପ୍ତ ହେବାର ଅଛି ଅଥବା ବଞ୍ଚି ଥାଉ ଥାଉ
ମରି ଅମରଲୋକକୁ ଯିବାର ଅଛି । ଜଗତର ମାଆ ଅର୍ଥାତ୍ ଜଗତର ରଚୟିତା । ଏହା ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ବାବା
ସ୍ୱର୍ଗର ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି, ଏହି ରଚନା ବାବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହିଁ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ-ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ କରୁଛି । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଏହି
ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆସିବାକୁ ହେବ । କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଯେ ମୁଁ କଳ୍ପର, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ
ଆସୁଛି । ଏକଥା ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । କେବଳ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଭୁଲ୍ କରି ଏହି ନାମ
ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ସର୍ବବ୍ୟାପୀର ଯେଉଁ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ପଚାରିବାକୁ
ହେବ ଯେ ଏକଥା କିଏ କହିଥିଲେ, କେବେ କହିଥିଲେ, କେଉଁଠାରେ ଲେଖା ହୋଇଛି ? ଆଚ୍ଛା, ଗୀତାର ଭଗବାନ
କିଏ, ଯିଏକି ଏପରି କହୁଛନ୍ତି ? ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ ଦେହଧାରୀ ଅଟନ୍ତି, ସିଏ ତ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ହୋଇପାରିବେ
ନାହିଁ । ଯଦି ଗୀତାରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ନାମ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯିବ ତେବେ ବାବାଙ୍କୁ ଅର୍ଥାତ୍
ନିରାକାର ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ଗୀତାର ଭଗବାନ ବୋଲି ମାନିଯିବେ । ବାବାଙ୍କୁ ତ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବାକୁ
ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛି— ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ବର୍ସା ଦେବା
ପାଇଁ । ନଚେତ୍ ୨୧ ଜନ୍ମର ବର୍ସା ସେମାନଙ୍କୁ କିଏ ଦେଲା ? ଲେଖା ମଧ୍ୟ ଯାଇଛି ଯେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ
ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରାହ୍ମଣ ରଚନା କଲେ । ପୁଣି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ ବସି ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର
ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛି । ତେଣୁ ଯିଏ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେବେ ସିଏ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଚିତ୍ର
ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରାଇବେ । ବାସ୍ତବରେ ଏଥିରେ କୌଣସି ଲେଖା-ପଢା କରିବାର କଥା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଏହି
କଥା ସହଜ କରି ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରାଯାଇଛି । ଏହି ଚିତ୍ର ଦ୍ୱାରା ବହୁତ କାମ
ହୋଇପାରିବ । ତେବେ ଜଗତଅମ୍ବାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ମହିମା ରହିଛି । ଶିବଶକ୍ତି ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଶକ୍ତି
କାହାଠାରୁ ମିଳୁଛି ? ବିଶ୍ୱର ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ବାବାଙ୍କଠାରୁ । “ସାରା ବଶ୍ୱର ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ
ଅଧିକାରୀ” ଏହି ଶବ୍ଦର ମଧ୍ୟ ମହିମା କରିବା ସମୟରେ ଲେଖିବାକୁ ପଡିବ । ଅଧିକାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଯାହା
କିଛି ବି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦିରେ ଅଛି ସିଏ ସବୁ ଜାଣିଛନ୍ତି । ଅଧିକାରୀ ରହିଥା’ନ୍ତି ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ।
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ହାତରେ ଶାସ୍ତ୍ର ଥିବାର ମଧ୍ୟ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ଏବଂ କହୁଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା ମୁଖ କମଳ
ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ବେଦ-ଶାସ୍ତ୍ରର ରହସ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତେବେ ଏହା ଅଧିକାର ହେଲା ନା । ବାବା
ତୁମମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତ ବେଦ-ଶାସ୍ତ୍ରର ରହସ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଦୁନିଆ ଏକଥା ଜାଣି ନାହିଁ ଯେ
ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର କାହାକୁ କୁହାଯାଏ । ୪ଟି ଧର୍ମ ଅଛି ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ସେଥିରୁ ମଧ୍ୟ
ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ମୁଖ୍ୟ ଅଟେ । ଏହା ହେଉଛି ମୂଳଦୁଆ । ସେଥିପାଇଁ ବରଗଛର ଉଦାହରଣ ମଧ୍ୟ ଦିଅଯାଉଛି ।
ଏହାର ମୂଳ ବର୍ତ୍ତମାନ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲାଣି । ବାକି ଏହାର ଶାଖା-ପ୍ରଶାଖା ରହିଛି, ଏହା ହିଁ ତ
ଉଦାହରଣ ଅଟେ । ଦୁନିଆରେ ତ ବହୁତ ବୃକ୍ଷ ଅଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ବୃକ୍ଷ ରହିବ ନା । କିନ୍ତୁ
ଜଙ୍ଗଲ ନୁହେଁ ସେଠାରେ ବଗିଚା ରହିବ । ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଜିନିଷ ପାଇଁ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟ ରହିବ । କାଠ ଆଦି ତ
ଦରକାର ହେବ ନା । ଜଙ୍ଗଲରେ ମଧ୍ୟ ପଶୁପକ୍ଷୀ ବହୁତ ରହିଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ସବୁ ଜିନିଷ
ଫଳଦାୟକ ହେବ । ପଶୁପକ୍ଷୀ ମଧ୍ୟ ଶୋଭାବର୍ତ୍ତନ କରିଥା’ନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏମାନେ ଅପରିଷ୍କାର କରିବେ
ନାହିଁ । ଏହି ପଶୁ-ପକ୍ଷୀମାନେ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ନା । ସେଠାରେ ସୃଷ୍ଟି
ସତୋପ୍ରଧାନ ହେବ ତେଣୁ ସବୁ ଜିନିଷ ସତୋପ୍ରଧାନ ହେବ । ତେବେ ସ୍ୱର୍ଗ ଆଉ କ’ଣ! ପ୍ରଥମ ମୁଖ୍ୟ କଥା
ହେଲା— ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାକୁ ହେବ । ଚିତ୍ର ତିଆରି ହୋଇ ଚାଲିଛି, ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ
ଲେଖିବାକୁ ହେବ ବ୍ରହ୍ମା ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନା, ବିଷ୍ଣୁ ଦ୍ୱାରା ପାଳନା.... ଏହି କଥାକୁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ
ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ଦୁଇ ରୂପ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେଉଛନ୍ତି ପାଳନା
କର୍ତ୍ତା । ଏକଥା ତ ବୁଝିପାରୁଛ ନା । ଏକଥା କୋଟିକରେ କେହି ଜଣେ ଜଣେ ହିଁ ବୁଝିପାରିବେ । ପୁଣି
ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଲେଖାଯାଇଛି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର ସହିତ ଶୁଣୁଛନ୍ତି, କହୁଛନ୍ତି ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ
ନିଜର ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥା’ନ୍ତି । କେଉଁଠି କେଉଁଠି ଏହି କଥା ମଧ୍ୟ ଲେଖାଯାଇଛି । ଭଗବାନୁବାଚ
ଅକ୍ଷର ମଧ୍ୟ ସଠିକ୍ ଅଟେ । ଭଗବାନଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ଯଦି ବିଗିଡିଯାଏ ତେବେ ସବୁ ଶାସ୍ତ୍ର
ଖଣ୍ଡନ ହୋଇଯିବ । ଦେଖାଯାଇଛି ଯେ ବାବା ଦିନକୁ ଦିନ ଭଲ-ଭଲ ପଏଣ୍ଟସ୍ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ।
ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ତ ନିଶ୍ଚୟ କରାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ଭଗବାନ ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର ବୀଜରୂପ
ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଚୈତନ୍ୟ ବୀଜରେ କେଉଁ ଜ୍ଞାନ ଥାଏ ? ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚୈତନ୍ୟ ବୃକ୍ଷର ଜ୍ଞାନ
ହିଁ ରହିଥିବ । ତେଣୁ ବାବା ଆସି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ।
ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ନାମ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ । ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର କୁମାର-କୁମାରୀ ତ
ଢେର ଅଛନ୍ତି । ଏଥିରେ ଅନ୍ଧଶ୍ରଦ୍ଧାର କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ଏହା ତ ରଚନା ଅଟେ ନା ।
ବାବା-ମମ୍ମା ଅଥବା ମାତା-ପିତା ତ ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି । ଜଗତଅମ୍ବା ସରସ୍ୱତୀ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର କନ୍ୟା
ଅଟନ୍ତି । ଏମାନେ ବାସ୍ତବିକ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ଅଟନ୍ତି । କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ବାବା
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରିଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ହିଁ ରଚନା ହେବ । ଏହି ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟ ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ବୀଜରେ ନିଶ୍ଚିତ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ ହିଁ
ରହିଥିବ । ତେବେ ତାଙ୍କର ରଚନା ଚୈତନ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ହିଁ ଅଟେ । ବାବା ରାଜଯୋଗ ମଧ୍ୟ
ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ତେବେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ ବସି
ଶିଖାଉଛନ୍ତି ଯେଉଁ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ପୁଣି ଦେବତା ହେଉଛନ୍ତି । ଶୁଣିବା ସମୟରେ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବହୁତ
ମଜା ଲାଗୁଛି, କିନ୍ତୁ ଦେହ-ଅଭିମାନ ଥିବା କାରଣରୁ ଧାରଣା ହେଉନାହିଁ । ଏଠାରୁ ବାହାରକୁ ଗଲା
ମାତ୍ରେ ସବୁକିଛି ଭୁଲି ହୋଇଯାଉଛି । ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଦେହ-ଅଭିମାନ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ବହୁତ
ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ନିଦ୍ରାଜିତ ହୁଅ । ତୁମେ ଦେହ-ଅଭିମାନ ଛାଡି, ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ ।
ସେଥିପାଇଁ ରାତ୍ରି ଉଜାଗର ହୋଇ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ କାହିଁକି ନା ତୁମ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ
ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ବିକର୍ମର ବୋଝ ବହୁତ ରହିଛି । ଯାହାକି ତୁମକୁ ଧାରଣା କରିବାକୁ ଦେଉନାହିଁ ।
ଏଭଳି କିଛି କର୍ମ କରିଛନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ପାରୁନାହାଁନ୍ତି । କିନ୍ତୁ
ଚାର୍ଟ ଲେଖିପଠାଇ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ୭୫ ଶତକଡା ଯୋଗ କରୁଛୁ । କିନ୍ତୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା
ଅସମ୍ଭବ ଅଟେ । ଯିଏ ସବୁଠାରେ ଆଗରେ ରହିଛନ୍ତି ସିଏ ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ଯେ— ମୁଁ ଯେତେ ଚେଷ୍ଠା
କରୁଛି ମନେ ପକାଇବା ପାଇଁ କିନ୍ତୁ ମାୟା ଭୁଲାଇ ଦେଉଛି । ତେଣୁ ସତ୍ୟ ଚାର୍ଟ ଲେଖିବା ଦରକାର ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନା ତେଣୁ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଅନୁକରଣ କରିବା ଦରକାର । ଅନୁକରଣ କରୁନାହାନ୍ତି ତେଣୁ
ଚାର୍ଟ ମଧ୍ୟ ପଠାଉନାହାଁନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ମିଳୁଛି । ଏସବୁକୁ
ଧାରଣା କରିବା କୌଣସି ମାଉସୀ ଘର କଥା ନୁହେଁ । ଏଥିରେ ଥକିଯିବାର ନାହିଁ । ଆଉ କେହି କେହି ତ’
ବୁଝିବା ପାଇଁ ସମୟ ନେଉଛନ୍ତି, ତେବେ ଆଜି ନହେଲେ କାଲି ବୁଝିଯିବେ । ବାବା କହିଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ
ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ହୋଇଥିବେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମକୁ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯାଇଥିବେ ସେମାନେ ଏଠାକୁ
ଆସିଯିବେ । ଏକଦା ଆଫ୍ରିକାନମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସମ୍ମିଳନୀ ହେବ । ତେଣୁ ସେମାନେ ଭାରତକୁ ଆସିବାକୁ
ଲାଗିବେ ଆଗରୁ କେବେ ଆସୁନଥିଲେ । ଏବେ ସବୁ ଦେଶରୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଜର୍ମାନୀର ରାଜକୁମାର ଆଦି କେବେ
ବାହାରକୁ ବାହାରୁ ନଥିଲେ । ନେପାଳର ରାଜା କେବେ ରେଳ ଦେଖିନଥିଲେ, ନିଜ ଦେଶରୁ ବାହାରକୁ ଯିବାର
ହୁକୁମ୍ ନଥିଲା, ପୋପ୍ କେବେ ବାହାରକୁ ବାହାରୁନଥିଲେ, ଏବେ ଆସୁଛନ୍ତି । ତେବେ ଏଠାକୁ ସମସ୍ତେ
ଆସିବେ କାହିଁକି ନା ଏହି ଭାରତ ସବୁ ଧର୍ମବାଲାଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ବଡ ତୀର୍ଥ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ଏହାର
ପ୍ରଚାର ବହୁତ ଜୋରରେ ହେବ । ତୁମକୁ ସବୁ ଧର୍ମର ଧର୍ମାତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏହି କଥା କହି, ନିମନ୍ତ୍ରଣ
ଦେବାକୁ ହେବ । ତେବେ ସେହିମାନେ ହିଁ ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ଧାରଣା କରିବେ ଯେଉଁ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମବାଲା
ଅନ୍ୟ ଧର୍ମକୁ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି, ଏଥିରେ ବହୁତ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହେବା ଦରକାର । ଯଦି ଏହି
କଥା ବୁଝିଯିବେ ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଶଙ୍ଖଧ୍ୱନି କରିବେ । ଆମେମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟୁ ନା, ତେଣୁ
ଆମକୁ ଗୀତା ଶୁଣାଇବାକୁ ହିଁ ହେବ । ଏହା ବହୁତ ସହଜ ମଧ୍ୟ ଅଟେ, ଏହି ଅବିନାଶୀ ବାବା ସ୍ୱର୍ଗର
ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ଆମର ଅଧିକାର ଅଛି, ତେବେ ନିଜ ପିତାଙ୍କ ଘରକୁ (ମୁକ୍ତିଧାମ)
ଯିବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଧିକାର ଅଛି । ତେଣୁ ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ପାଇବାର ଅଧିକାର ସମସ୍ତଙ୍କର
ରହିଛି । ଜୀବନମୁକ୍ତି ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଳିବ । ଜୀବନର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯାଇ
ପୁଣି ଜୀବନମୁକ୍ତିକୁ ଆସୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତ ଜୀବନମୁକ୍ତି ମିଳିନଥାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ ଜୀବନମୁକ୍ତିରେ ଥିଲେ । ଯେଉଁମାନେ ପରେ ଆସୁଛନ୍ତି ସେମାନେ କମ ସୁଖ, କମ ଦୁଃଖ
ପାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ହିସାବ-କିତାବ ଅଟେ । ଭାରତ ହିଁ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ କାଙ୍କାଳ ହୋଇଛି, ଯିଏକି
ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଥିଲା । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି— ଏହି ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ବହୁତ ସୁଖଦାୟୀ ଅଟେ ।
ଏହା ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ, ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ ନିଜ-ନିଜର ସମୟ ଅନୁସାରେ ଆସି ଅଭିନୟ
କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ସ୍ୱର୍ଗର ଈଶ୍ୱର ପିତା ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି ଆଉ କେହି କରିପାରିବେ
ନାହିଁ । ବାସ୍ତବରେ କହୁଥିଲେ ଯେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କର ୩ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଭାରତ ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା,
ନୂଆ ଦୁନିଆ ଥିଲା । ଖ୍ରୀଷ୍ଟ କ’ଣ କେବେ ସେଠାକୁ ଆସିପାରିବେ କି! ସିଏ ତ’ ନିଜ ସମୟରେ ହିଁ
ଆସୁଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ପୁଣି ନିଜ ଅଭିନୟର ପୁନରାବୃତ୍ତି କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ସବୁ କଥା ବୁଦ୍ଧିରେ
ରହିଲେ ତୁମେ ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲିପାରିବ । ସମସ୍ତଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି ଏକାଭଳି ନୁହେଁ । ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲିବା
ପାଇଁ ସାହାସ ଦରକାର । ପୁଣି ଶିବବାବା ଆପଣ ଯାହା ଖୁଆଇବେ, ଯାହା ପିନ୍ଧିବାକୁ ଦେବେ... ବ୍ରହ୍ମା
ଏବଂ ଜଗଦମ୍ବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା । ତେବେ ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସବୁ କିଛି କରିବେ ନା ।
ସେଥିପାଇଁ ଉଭୟ ଏକତ୍ର ରହିଛନ୍ତି । ଶିବବାବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହିଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିବେ ନା ।
ଏଠାରେ ଦୁଇଟି ଶରୀର ତ ଏକତ୍ର ନାହିଁ । କେତେକ ଯୁଗ୍ମ ଶରୀରଧାରୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାବା ଦେଖିଛନ୍ତି ।
କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ତ ଉଭୟଙ୍କର ଅଲଗା-ଅଲଗା ହୋଇଗଲା । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଶରୀରରେ ବାବା ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି,
ସିଏ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଏହି ଜ୍ଞାନ କାହା ଦ୍ୱାରା ଦେବେ ? ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ତ
ଅଲଗା । ଏଠାରେ ତ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ବାସ୍ତବରେ କେତେ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ
ଅଛନ୍ତି, ଏହା କୌଣସି ଅନ୍ଧଶ୍ରଦ୍ଧା ନୁହେଁ । ପୋଷ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଭଗବାନ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ।
କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁମାନେ ପୋଷ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ ହେଉଛନ୍ତି । ବାହାରେ ତ କେହି ନିଜକୁ
ବି.କେ. ବୋଲି କହିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏମାନେ ଗୁପ୍ତ ହୋଇଗଲେ । ଶିବବାବାଙ୍କର ତ ସନ୍ତାନ
ନାହାଁନ୍ତି । ବାକି ନୂଆ ସୃଷ୍ଟିର ରଚନା କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ପୁରୁଣାରୁ ବାବା ନୂଆ କରୁଛନ୍ତି ।
ଆତ୍ମାରେ ଖାଦ ମିଶିବା ଦ୍ୱାରା ପୁରୁଣା ହୋଇଯାଉଛି । ସୁନାରେ ଖାଦ ମିଶିଲେ ତାହା ନକଲି
ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଆତ୍ମା ଅପବିତ୍ର ହେଲେ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଏ । ପୁଣି ଏହା ପବିତ୍ର କିପରି
ହେବ ? ସୁନାକୁ ପବିତ୍ର କରିବା ପାଇଁ ନିଆଁରେ ପକାଯାଇଥାଏ । ତେଣୁ କେତେ ବଡ ବିନାଶ ହେଉଛି । ଏହି
ପର୍ବ ଆଦି ସବୁ ଭାରତରେ ହିଁ ହେଉଛି । ଏହା କାହାର ସ୍ମୃତି ଏବଂ କେବେଠାରୁ ହୋଇ ଆସୁଛି, କେହି ବି
ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ବହୁତ କମ ଲୋକ ଧାରଣ କରିପାରିବେ । ଯଦି ପଛକୁ ରାଜତ୍ୱ ମିଳିବ,
ତେବେ ତା’ ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ହେବ ? ବହୁତ କମ ସୁଖ ମିଳିବ ନା । ଦୁଃଖ ତ’ ଧୀରେ ଧୀରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥାଏ
ସେଥିପାଇଁ ଭଲ ଭାବରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । କେତେକ ନୂଆ ସନ୍ତାନମାନେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଆଗକୁ
ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି, ପୁରୁଷମାନେ ଏତେ ଧ୍ୟାନ ଦେଉନାହାଁନ୍ତି । ଦେହ-ଅଭିମାନ ବହୁତ ରହିଛି, ତେବେ ଯିଏ
ସେବା କରିବେ ସିଏ ହିଁ ବାବାଙ୍କର ହୃଦୟରେ ରହିବେ । କୁହାଯାଏ ନା ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାର ତ’
ବାହାରେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାରର ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ବାବା ଭଲ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଅନ୍ତରର ସହିତ ସ୍ନେହ
କରିଥାଆନ୍ତି । ଆଉ କେହି ବାହାରେ ଭଲ, ଭିତରେ ଖରାପ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । କେହି ପୁଣି ସେବା ମଧ୍ୟ
କରିନଥା’ନ୍ତି, ଅନ୍ଧମାନଙ୍କର ସାହାରା ହୋଇନଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ତୁମପାଇଁ
ବଞ୍ଚିବା-ମରିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଅର୍ଥାତ୍ ଜୀବନକୁ ବାଜି ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ତୁମକୁ ଅମରପୁରୀରେ ଉଚ୍ଚପଦ
ପାଇବାକୁ ହେବ । ଜଣାପଡିଯାଉଛି ଯେ କିଏ-କିଏ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ଉଚ୍ଚପଦ ପାଇଥିଲେ,
ସବୁକିଛି ଏହିଠାରେ ଦେଖାଯାଉଛି । ତୁମେ ଯେତେ-ଯେତେ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବ ସେତେ ନିରାପଦରେ ରହିବ ।
ଦେହ-ଅଭିମାନ ହିଁ ତୁମକୁ ହରାଇ ଦେଉଛି । ବାବା ତ କହୁଛନ୍ତି— ତୁମେ ଯେତେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ
ଆତ୍ମିକ ସେବା କରିବ ସେତେ ଭଲ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତେବେ ଚିତ୍ର ଉପରେ ବୁଝାଇବା
ବହୁତ ସହଜ । ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର କୁମାରୀ ତ ସମସ୍ତେ, ତେବେ ଶିବବାବା ହେଉଛନ୍ତି ସବୁଠାରୁ ବଡ ବାବା ।
ପୁଣି ଇଏ ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ରଚନା କରୁଛନ୍ତି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା....
ଶିଖଧର୍ମବାଲା ମଧ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କର ମହିମା କରୁଛନ୍ତି, ଗୁରୁନାନକଙ୍କର ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ
। ସାହେବଙ୍କୁ ଜପ କଲେ ସୁଖ ମିଳିବ । ଏହା ହେଉଛି ସାରାଂଶ, ସତ୍ୟ ସାହେବଙ୍କୁ ମନେପକାଇଲେ ସୁଖ
ପାଇବ ଅର୍ଥାତ୍ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିବ । ଏକ ଓଁକାରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମାନୁଛନ୍ତି... ଆତ୍ମାକୁ କୌଣସି କାଳ
ଖାଇପାରିବ ନାହିଁ । ଆତ୍ମା କେବଳ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ । ବାକି ବିନାଶ ହୋଇନଥାଏ ସେଥିପାଇଁ
ଅକାଳମୂରତ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ଅକାଳ ମୂରତ ଅଟେ ତେବେ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ
ଅବିନାଶୀ ଅଟନ୍ତି । ବାକି ହଁ ଆତ୍ମାମାନେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସ୍ଥିର ଅଟେ
ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ନଥାଏ । ବାବା ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ କହୁଛନ୍ତି— ମୁଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ରୂପ-ବସନ୍ତ ମଧ୍ୟ
ଅଟେ । ତେଣୁ ଏହି ସବୁ କଥାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ତୁମକୁ
ଅନ୍ଧମାନଙ୍କର ସାହାରା ହେବାକୁ ପଡିବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜୀବଦାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ତାହାହେଲେ କେବେ ବି
ଅକାଳମୃତ୍ୟୁ ହେବ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେ କାଳ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତାପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଶ୍ରୀମତ
ଆଧାରରେ ଆତ୍ମିକ ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ଅନ୍ଧମାନଙ୍କର ସାହାରା ହେବାକୁ ପଡିବ । ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବାର
ଶଙ୍ଖଧ୍ୱନି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ପାଇଁ ଯୋଗର ଚାର୍ଟ ରଖିବାକୁ ହେବ । ରାତ୍ରି ଉଜାଗର ରହି ବିଶେଷ ଭାବରେ
ଯୋଗ କରିବାକୁ ହେବ । ଯୋଗରେ କେବେ ଥକିଯିବାର ନାହିଁ ।
ବରଦାନ:-
ସ୍ୱ-ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନର ନିମିତ୍ତ ହେଉଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସେବାଧାରୀ ହୁଅ ।
ତୁମେ ପିଲାମାନେ
ସ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଠିକା ନେଇଛ, କାରଣ ସ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହିଁ
ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆଧାର । ସ୍ୱ-ପରିବର୍ତ୍ତନ ବିନା କୌଣସି ବି ଆତ୍ମା ପ୍ରତି କେତେ ବି ମେହେନତ
କର, ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । କାହିଁକିନା ଆଜିକାଲି ସମୟରେ କେବଳ ଶୁଣିବା ଦ୍ୱାରା କେହି
ବି ବଦଳୁନାହାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ବଦଳିଯିବେ । କେତେକ ବନ୍ଧନ ପକାଉଥିବା ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ
ଜୀବନର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖି ବଦଳିଯାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ନିଜେ କରି ଦେଖାଇବା ବା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ
ଦେଖାଇବା ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସେବାଧାରୀ ହେବା ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସମୟ, ସଂକଳ୍ପ
ଏବଂ ବାଣୀର ଶକ୍ତିକୁ ବ୍ୟର୍ଥରୁ ସମର୍ଥକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଦିଅ ତେବେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇଯିବ ।