12/10/18 Morning
Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବର୍ତ୍ତମାନ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର, ଭୟାନକ ରାତ୍ରି ଶେଷ ହେଉଛି, ତୁମକୁ ଦିନ ଅର୍ଥାତ୍ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଯିବାକୁ
ହେବ, ଏହା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ବେହଦର ଦିନ ଏବଂ ବେହଦର ରାତିର କାହାଣୀ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ
ଜୀବନମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ବା ହୀରାତୁଲ୍ୟ ଜୀବନ ଗଢ଼ିବାର ଆଧାର କ’ଣ ?
ଉତ୍ତର:-
ସତ୍ୟ ଗୀତା, ଯାହାକି
ଶ୍ରୀମତ ଭଗବାନୁବାଚ । ବାବା ତୁମକୁ ସମ୍ମୁଖରେ ଯେଉଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଉଛନ୍ତି ତାହା ହିଁ ହେଉଛି
ସତ୍ୟ ଗୀତା, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମକୁ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ପଦ ପ୍ରାପ୍ତି ହେଉଛି । ତୁମେ
ହୀରାତୁଲ୍ୟ ହୋଇଯାଉଛ । ସେହି ଗୀତା ଦ୍ୱାରା ତ ଭାରତ କଉଡିତୁଲ୍ୟ ହୋଇଯାଇଛି କାହିଁକି ନା
ବାବାଙ୍କୁ ଭୁଲିବା ଦ୍ୱାରା ଗୀତାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଦେଇଛନ୍ତି ।
ଗୀତ:-
ରାତ କେ ରାହୀ
ଥକ ମତ ଜାନା...
ଓମ୍
ଶାନ୍ତି ।
ଏହି ଗୀତକୁ ତୁମେମାନେ
ରଚନା କରିନାହିଁ । ଏହାକୁ ତ’ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ନିର୍ମାତାମାନେ ରଚନା କରିଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ
ଏହାର ଅର୍ଥକୁ କିଛି ହେଲେ ବି ବୁଝିନାହାନ୍ତି । ତେବେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାର ଯଥାର୍ଥ ଅର୍ଥ ନ ଜାଣିବା
କାରଣରୁ ଅନର୍ଥ ହୋଇଯାଉଛି । କେବଳ ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କିଛି ହେଲେ ବି ବୁଝିନାହାନ୍ତି ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରୀମତ ମିଳୁଛି । କାହାର ? ଭଗବାନଙ୍କର । ଯେବେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ହିଁ
ଭକ୍ତମାନେ ଜାଣିନାହାନ୍ତି ତେବେ ଭକ୍ତମାନଙ୍କର ସଦଗତି କିପରି ହୋଇପାରିବ । ଭକ୍ତମାନଙ୍କର ରକ୍ଷକ
ହେଉଛନ୍ତି ଭଗବାନ । ଭକ୍ତମାନେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଡାକୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମକୁ ରକ୍ଷାକର । ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ
ଭାବରେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଦୁଃଖ ଅଛି । ସେଥିପାଇଁ ଭକ୍ତମାନେ ଡାକୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମକୁ ରକ୍ଷା କର ।
ବହୁତ ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଭଗବାନ କିଏ, କାହାଠାରୁ ରକ୍ଷା କରୁଛନ୍ତି, ଏକଥା ଟିକିଏ ହେଲେ ବି
ଜାଣିନାହାନ୍ତି । ଭକ୍ତ ଅଥବା ପିଲାମାନେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ନ ଜାଣିବା କାରଣରୁ କେତେ ଦୁଃଖୀ
ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହାର ଅର୍ଥ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି ଘୋର ଅନ୍ଧକାର
ଭୟାନକ ରାତ୍ରି, ଯାହାକି ଅଧାକଳ୍ପର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିଥାଏ । କେହି ବି ବିଦ୍ୱାନ, ଆଚାର୍ଯ୍ୟ,
ପଣ୍ଡିତ ଜାଣିନାହାନ୍ତି ଯେ ରାତ୍ରି କାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି । ଏମିତି ତ’ ଜୀବଜନ୍ତୁମାନେ ମଧ୍ୟ
ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ରାତ୍ରି ଶୋଇବା ପାଇଁ ଏବଂ ଜାଗ୍ରତ ହେବାକୁ ଦିନ କୁହାଯାଉଛି । ଚଢ଼େଇମାନେ ମଧ୍ୟ
ରାତ୍ରିରେ ଶୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ପୁଣି ସକାଳ ହେବା ମାତ୍ରେ ଉଡିବାରେ ଲାଗିଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ଏହି
ଦିନ-ରାତି ତ’ ସାଧାରଣ ଅଟେ । ଏହା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ବେହଦର ରାତ୍ରି ଏବଂ ବେହଦର ଦିନ ଅଟେ । ବେହଦର
ଦିନ ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗ ଏବଂ ରାତ୍ରି ହେଲା ଦ୍ୱାପର-କଳି ଯୁଗ । ତେବେ ଅଧା ଅଧା ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ
ନା । ଦିନର ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ୨୫୦୦ ବର୍ଷ ଅଟେ । ତେବେ ଏହି ଦିନ ରାତି ବିଷୟରେ ତ’ କାହାକୁ ଜଣାନାହିଁ
। ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ରାତ୍ରି ଶେଷ ହେଉଛି ଅର୍ଥାତ୍ ୮୪ ଜନ୍ମ ପୁରା ହେଉଛି ଅଥବା ଡ୍ରାମାର
ଚକ୍ର ପୂରା ହୋଇ ପୁଣି ଦିନ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । ଏହି ରାତ୍ରିକୁ ଦିନ ଏବଂ ଦିନକୁ ରାତ୍ରି କିଏ
କରୁଛନ୍ତି, ଏକଥା ବି କେହି ଜାଣିନାହାନ୍ତି । ଏମାନେ ତ’ ଭଗବାନଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିନାହାନ୍ତି ତେବେ
ଏସବୁ କଥା କିପରି ଜାଣିପାରିବେ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଜାଣିନାହାନ୍ତି ଯେ ଏମାନେ
କିଏ, ଯାହାର ଆମେ ପୂଜା କରୁଛୁ । ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି— ମୂଖ୍ୟକଥା ଏବଂ ପ୍ରଥମ କଥା ହେଲା
ଗୀତାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିବା । କହୁଛନ୍ତି ନା ଶ୍ରୀମତ ଭଗବତ ଗୀତା । ଗୀତାର ପତି ହେଉଛନ୍ତି ଭଗବାନ,
କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ନୁହେଁ । ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ ଏବଂ ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଦେବତା କୁହାଯାଏ ଏବଂ ସତ୍ୟଯୁଗୀ
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦୈବୀଗୁଣଧାରୀ ଦେବତା କୁହାଯାଏ । ଦୈବୀ ଗୁଣଧାରୀ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀମାନଙ୍କୁ ଦେବତା
କହିଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ଭାରତର ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ଥିଲେ । ଏହିମାନେ ହିଁ ପୁଣି ଆସୁରୀ
ଗୁଣଧାରୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ମୁଖ୍ୟତଃ ଚାରୋଟି ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ରହିଛି । ଆଉ କୌଣସି ଧର୍ମର ଶାସ୍ତ୍ର
ନାହିଁ । ଯଦିଓ ଅଛି ତେବେ ସେମାନେ ବହୁତ ଛୋଟ ଛୋଟ ମଠ ସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି । ଯେପରି
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କର ଏବଂ ବୌଦ୍ଧିମାନଙ୍କର ମଠ ରହିଛି । ବୁଦ୍ଧଦେବ ବୌଦ୍ଧଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ
। ସେମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଅମୁକ ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ଆମର ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଭାରତବାସୀଙ୍କର ଗୋଟିଏ
ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ରହିଛି । ସତ୍ୟଯୁଗୀ ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମର ଶାସ୍ତ୍ର ହେଲା ଗୋଟିଏ, ଯାହାକୁ ଶ୍ରୀମତ
ଭଗବତ ଗୀତା କୁହାଯାଉଛି । ଗୀତା ମାତା ଅଟେ, ଏହାର ରଚୟିତା ହେଉଛନ୍ତି ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ।
କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଆତ୍ମା ଯେବେ ୮୪ ଜନ୍ମ ପୁରା କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ପୁଣି ଗୀତାର ଭଗବାନ, ଜ୍ଞାନର ସାଗର
ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କଠାରୁ ସହଜ ରାଜଯୋଗ ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ଶିଖି ପୁଣି ଉଚ୍ଚପଦ ପାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ
ଏହିଭଳି ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଯେଉଁ କାରଣରୁ ହିଁ ଭାରତ କଉଡି
ସମାନ ହୋଇଯାଇଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ପ୍ରଥମ ଭୁଲ୍ ଅଟେ, ଯାହାକି ଗୀତାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଦେଇଛି ।
ବାବା ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେଉଁ ସତ୍ୟ ଗୀତା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ତାହା ହିଁ ଛପା ହେବା ଦରକାର । ସରକାର ମଧ୍ୟ ଏହି
ସତ୍ୟ ଗୀତା ଛପାଇବା ଉଚିତ୍ । ଏହା ହେଲା ଶ୍ରୀମତ ଭଗବାନୁବାଚ । ପିଲାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବାବା
ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଉଛନ୍ତି - ଏହାକୁ ସଂକ୍ଷେପରେ ଭଲ ଭାବରେ ଲେଖିବା ଦରକାର । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି
ସତ୍ୟ ଗୀତା ଦ୍ୱାରା ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ମିଳିଯାଉଛି । ତେଣୁ ତୁମକୁ ବାବାଙ୍କର ହୋଇ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାକୁ ହେବ । ଏହି ସୃଷ୍ଟିର ବୀଜ, ବୃକ୍ଷ, ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ରକୁ
ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ, ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ସତ୍ୟଯୁଗ ସତ୍ୟ ଥିଲା, ସତ୍ୟ ଅଛି ଏବଂ ସତ୍ୟ ରହିଥିବ ।
ତେବେ ଏହି ସୃଷ୍ଟିରୂପି କଳ୍ପବୃକ୍ଷକୁ ଜାଣିବା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ । ଏହାର ବୀଜ ଉପରେ ରହିଛି । ଏହା
ହେଉଛି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଧର୍ମର ବୃକ୍ଷ । ଯେଉଁଥିରେ ସମସ୍ତ ଧର୍ମର ଶାଖା ସବୁ ରହିଛି । ବାକି ଛୋଟ
ଛୋଟ ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ତ’ ବହୁତ ରହିଛି, ମଠ ପନ୍ଥ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଅଛି । ତେବେ ଭାରତର ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ
ଦେବତା ଧର୍ମ କିଏ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ? ଭଗବାନ । ଏହାକୁ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିନଥିଲେ ।
ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ’ ଦୈବୀଗୁଣଧାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ଥିଲେ । ସିଏ ୮୪ ଜନ୍ମ ଶେଷ କରି ଏବେ ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ
ଅଛନ୍ତି । ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ, ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ, ବୈଶ୍ୟ ବଂଶୀରେ ଆସି କଳା କମ୍ ହୋଇଯାଇଛି । ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ
ରାଜଧାନୀ ଯାହାକି ସତ୍ୟଯୁଗ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ଥିଲା ଏବେ କଳିଯୁଗରେ ତାହା ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ
ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ପୁନର୍ବାର ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ତୁମମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଯେ
ଏହି ସୃଷ୍ଟି ନାଟକରେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଭିନୟ କାହାର ହୋଇଥିବ ? ଏବେ ତୁମେ ଜାଣିଯାଇଛ । ମୁଖ୍ୟ ହେଲା
ଶିବାୟ ନମଃ, ଏହି ମହିମା ହେଉଛି ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଏବଂ ଏହି ମହିମା
ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁ-ଶଙ୍କରଙ୍କ ପାଇଁ ଗାୟନ କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ପ୍ରେସିଡେଣ୍ଟଙ୍କର ଯେଉଁ ମହିମା
ରହିଛି ତାହା ପ୍ରାଇମ୍ମିନିଷ୍ଟର ବା ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଦେଇପାରିବା କି ? ନାଁ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଲଗା
ଅଲଗା ଉପାଧି ରହିଛି ନା । ସମସ୍ତେ ତ’ ଏକା ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏବେ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି
। ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏବେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ ଅଭିନୟ ମିଳିଛି
। ଆତ୍ମା ତ’ ବିନ୍ଦୁ ଅଟେ । ଏହି ଆତ୍ମାରେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଅଭିନୟ ଭରି ହୋଇ ରହିଛି । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ
ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରି ପୁଣି ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ପାଳନା କରି ପୁଣି ସତ୍ତ୍ୱ-ରଜୋ-ତମୋରେ ଆସିବାକୁ ହେବ
। ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ସମଗ୍ର ବୃକ୍ଷର ଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥା ହେବାର ଅଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ କେତେ
କେତେ ସମୟର ଅଭିନୟ ମିଳିଛି, ବୁଦ୍ଧଦେବଙ୍କୁ କେତେ ସମୟ ପାଳନା କରିବାକୁ ହେବ - ଏକଥା ତୁମେ
ଜାଣିଛ । ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନାମ ରୂପରେ ସମସ୍ତେ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ତୁମର ବୁଦ୍ଧିକୁ କେତେ ବିଶାଳ କରିଦେଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କେହି ବି ଶିବବାବାଙ୍କୁ
ମନେପକାଉନାହାନ୍ତି । ବେହଦର ବାବା ବେହଦ ସ୍ୱର୍ଗର ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ଏକଥା ବି ତୁମେ
ବୁଝାଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବା ଅନେକଥର ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଯେ, ଆତ୍ମାରେ ଅବିନାଶୀ ପାର୍ଟ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ
ହୋଇ ରହିଛି । ତେଣୁ ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ପୁଣି ଆଉ ଗୋଟିଏ ନେବାକୁ ହେବ । ଏହା ବହୁତ ଗହନ କଥା
ଯାହାକି ବୁଝିବା ଆବଶ୍ୟକ । ତେବେ ଯେଉଁମାନେ ଏହି ସ୍କୁଲରେ ପ୍ରତ୍ୟହ ପାଠ ପଢ଼ୁଥିବେ, ସେହିମାନେ
ହିଁ ଏକଥା ବୁଝିପାରିବେ । କେହି କେହି ତ’ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଥକିଯାଉଛନ୍ତି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି
ତୁମେ ମାତାପିତା ଆମେ ତୁମର ବାଳକ... ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ଅସରନ୍ତି ସୁଖ
ଦେବାପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଉଛି । ତେଣୁ ତୁମେ ଥକିଯାଅ ନାହିଁ । ଏତେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ପାଠପଢ଼ାକୁ ତୁମେ
ଛାଡିଦେଉଛ । କେହି କେହି ତ’ ପାଠପଢ଼ା ଛାଡି ପୁଣି ବିକାରୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଯେଶାକୁ ତେସା
ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଯଦି ଚାଲୁ ଚାଲୁ ତଳକୁ ଖସିଯିବେ ଅର୍ଥାତ୍ ପତିତ ହୋଇଯିବେ ତେବେ ଆଉ କ’ଣ ହେବ ।
ଯଦିଓ ସେଠାରେ (ସତ୍ୟଯୁଗ) ସୁଖ ଅଛି କିନ୍ତୁ ପଦବୀର ତ’ ଫରକ ରହିଛି ନା । ଏଠାରେ ତ’ ସମସ୍ତେ
ଦୁଃଖୀ । ସେଠାରେ ରାଜା ପ୍ରଜା ସମସ୍ତେ ସୁଖୀ ରହିବେ । ତଥାପି ଉଚ୍ଚପଦ ନେବା ଦରକାର ନା । ପାଠପଢ଼ା
ଛାଡିଦେଲେ ମାତା ପିତା କହିବେ ଯେ ତୁମେ ଏଥିପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ନୁହଁ । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସ୍ୱର୍ଗର
ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉ ନେଉ କେତେକ ସନ୍ତାନ ଥକିଯାଉଛନ୍ତି । ଚାଲୁ ଚାଲୁ ମାୟା ଆକ୍ରମଣ କରିଦେଉଛି ପୁଣି
ଫେରିଯାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଯାହା ଜମା କରିଥିଲେ ତାହା ମଧ୍ୟ ଶେଷ ହୋଇଯାଉଛି, ତେବେ ସେମାନେ ସେଠାରେ
କ’ଣ ପଦ ପାଇବେ ? ଯଦିଓ ଏମାନେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବେ, କିନ୍ତୁ ବିଲକୁଲ୍ ସାଧାରଣ ପ୍ରଜା ହେବେ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ଯଦି ମୋର ହୋଇ ପୁଣି ଥକିଯାଇ ବସିଗଲ ଅଥବା ବିଶ୍ୱାସଘାତ କଲ ତେବେ ପ୍ରଜାରେ ଯାଇ
ଚଣ୍ଡାଳ ହେବ । ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ନା । ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହେଉ ହେଉ ଯଦି
ପାଠପଢ଼ାକୁ ଛାଡିଦେଉଛ ତେବେ ତୁମଠାରୁ ମହାମୂର୍ଖ ଦୁନିଆରେ ଆଉ କେହି ବି ନଥିବେ । ଲେଖୁଛନ୍ତି
ମଧ୍ୟ ତୁମେ ମାତାପିତା ଆମେ ତୁମର ସନ୍ତାନ । ତୁମ କୃପାରୁ ଆମକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ମିଳୁଛି
। ତେଣୁ ଆମ ଉପରେ କୃପା କର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏଥିରେ କୃପାର ତ’ କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ମୁଁ
ଶିକ୍ଷକ, ତୁମକୁ ପାଠ ପଢ଼ାଉଛି, ତୁମେମାନେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର ତେବେ ଭଲ ନମ୍ବର ରଖି ପାସ୍ ହେବ । ବାକି
ମୁଁ କ’ଣ ବସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିବି । ତୁମେ ଯୋଗରେ ରହିଲେ ତୁମକୁ ଶକ୍ତି ମିଳିବ ।
ସମସ୍ତେ କ’ଣ ସିଂହାସନ ଉପରେ ବସିବେ କି । ଜଣେ କ’ଣ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କର ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ବସିବେ । ତେବେ
ମୁଖ୍ୟ କଥା ହେଲା ୪ଟି ଧର୍ମ ଏବଂ ୪ଟି ଧର୍ମ ଶାସ୍ତ୍ର ରହିଛି । ସେଥିରୁ ମୁଖ୍ୟ ହେଲା ଗୀତା ।
ବାକି ସବୁ ତା’ର ସନ୍ତାନ । ସମ୍ପତ୍ତି ତ’ ମାତାପିତାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ମିଳିଥାଏ । ଏବେ ବାବା
ସମ୍ମୁଖରେ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି କେବଳ ଗୀତା ପଢ଼ିବା ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ତୁମେ ରାଜାମାନଙ୍କର ରାଜା ହୋଇଯିବ
। ବାବା ତ’ ଗୀତା ପଢ଼ିଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଗୀତା ପଢ଼ିଲେ କିଛି ହେବ ନାହିଁ । ଏସବୁ ହେଲା
ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ଶାସ୍ତ୍ର, ତୁମକୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ୧୬ କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ ତ’
ତୁମ ପାଖରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର କଳା ବା ଗୁଣ ନାହିଁ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ମୁଁ ନିର୍ଗୁଣ ମୋ
ପାଖରେ କୌଣସି ଗୁଣ ନାହିଁ, ନିଜ ଉପରେ ନିଜେ ହିଁ ଦୟା କରୁଛନ୍ତି... କହୁଛନ୍ତି ଆମକୁ ପୁଣି ୧୬
କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରାଅ । ଯେପରି ଆମେ ଥିଲୁ ଆମକୁ ସେହିପରି କରାଅ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ବାବା
ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ନିର୍ଗୁଣ ସଂସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଅଛି । ନିର୍ଗୁଣ ନିରାକାରର ଅର୍ଥ
ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାନ୍ତି । ଶିବଙ୍କର ତ’ ଆକାର ଅଛି । ଯାହାର ନାମ ଅଛି, ତେବେ ତାହା ନିଶ୍ଚିତ କୌଣସି
ବସ୍ତୁ ଅଟେ ନା । ଆତ୍ମା ଏତେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ତା’ର ନାମ ଅଛି । ବ୍ରହ୍ମ ମହତତ୍ତ୍ୱ,
ଯେଉଁଠାରେ ଆତ୍ମାମାନେ ନିବାସ କରୁଛନ୍ତି, ତାହା ମଧ୍ୟ ଏକ ନାମ ଅଟେ ନା । ନାମ ନଥିବ ରୂପ ନଥିବ
ଏମିତି ତ’ କୌଣସି ଜିନିଷ ନଥାଏ । ଭଗବାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ସିଏ ନାମ ରୂପରୁ ନିଆରା ପୁଣି ତାଙ୍କୁ
ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଏହା କେତେ ବଡ ଭୁଲ୍ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଯେତେବେଳେ ଏହି କଥାକୁ
ବୁଝିବେ ତେବେ ଯାଇ ତ’ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ ନା । ବାବା ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଜାଣିଛୁ । କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଆପଣଙ୍କଠାରୁ
ରାଜ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ ନେଇ ଆସିଛୁ । ଏହିପରି ନିଶ୍ଚୟ ହେବ ତେବେ ଯାଇ ପଢ଼ିପାରିବ । ଏଠାରୁ ବାହାରକୁ ଗଲେ
ପୁଣି ସବୁକିଛି ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତ’ ଲେଖାଇ ନେବା ଉଚିତ୍ ଯେ ବାସ୍ତବରେ
ଶିବବାବା ଆସିଛନ୍ତି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇବା ପାଇଁ । ଲେଖିକରି ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ପୁଣି ପଢ଼ୁନାହାନ୍ତି ।
ରକ୍ତରେ ମଧ୍ୟ ଲେଖିକରି ଦେଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନେ ନାହାନ୍ତି, ମାୟା କେତେ
ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟେ । ବାବା କେତେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମର ତୀବ୍ରଗତିରେ ସେବା ସେତେବେଳେ ହେବ ଯେତେବେଳେ
ତୁମେ ଏହିଭଳି ପତ୍ର ଲେଖିବ । ତୁମର ଶକ୍ତିସେନା ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁସାରେ ରହିଛନ୍ତି । କେହି ଚିଫ୍
କମାଣ୍ଡର, କେହି କ୍ୟାପ୍ଟେନ୍, କେହି ପୁଣି ମେଜର ଥା’ନ୍ତି । କେହି ପୁଣି ସିପାହୀମାନଙ୍କ ସହିତ
ବୋଝ ଉଠାଇଲାବାଲା ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ସବୁ ପ୍ରକାରର ସେନା ରହିଛନ୍ତି । ବାବା ତ’ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଇବେ
ନା । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ପୁରୁଷାର୍ଥରୁ ଜଣାପଡିଯାଏ ଯେ - ଇଏ ରାଜା ରାଣୀ ହେବେ ନା ସାହୁକାର ପ୍ରଜା,
ସାଧାରଣ ପ୍ରଜା ନା ଦାସ ଦାସୀ ହେବେ । ଏହା ତ’ ବିଲକୁଲ୍ ସହଜ ଏବଂ ବୁଝିବାର କଥା । ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ
ମୁଖ୍ୟ କଥାକୁ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ବାବା କେତେ ମହାରଥୀମାନଙ୍କର ଆହ୍ୱାନ କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ
ତୀବ୍ର ବେଗରେ ସେବା କରିବାପାଇଁ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଉଚିତ୍ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତାପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ପାଠପଢ଼ାରେ କେବେହେଲେ ଥକିଯିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଏହି ସର୍ବୋଚ୍ଚ ପାଠପଢ଼ାକୁ ପ୍ରତ୍ୟହ ନିଜେ
ପଢ଼ିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପଢ଼ାଇବାକୁ ହେବ ।
(୨) ତୀବ୍ର ବେଗରେ ସେବା କରିବାପାଇଁ ଉପାୟ ବାହାର କରିବାକୁ ହେବ । ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହୋଇ ବାବାଙ୍କଠାରୁ
ଶକ୍ତି ନେବାକୁ ହେବ । କୃପା ବା ଆଶୀର୍ବାଦ ମାଗିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ।
ବରଦାନ:-
ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନରେ
ଖୁସିର ବରଦାନକୁ ସଦାସର୍ବଦା ସ୍ଥାୟୀ ରଖୁଥିବା ମହାନ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନରେ ଖୁସି
ହିଁ ତୁମର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର । ସଦା ସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ରହିବା ହିଁ ମହାନତା ଅଟେ । ଯେଉଁମାନେ ଏହି
ଖୁସିର ବରଦାନକୁ ସ୍ଥାୟୀ ରଖିଥା’ନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ମହାନ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ଖୁସିକୁ କେବେ ବି
ହରାଇବାର ନାହିଁ । ସମସ୍ୟା ତ’ ଆସିବ ଏବଂ ଚାଲିଯିବ କିନ୍ତୁ ଖୁସି ଯେପରି ନଯାଉ କାରଣ ସମସ୍ୟା
ହେଉଛି ପରର ସ୍ଥିତି ଯାହାକି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଆଡୁ ଆସିଛି, ତାହା ତ’ ଆସିବ ଏବଂ ଯିବ । ଖୁସି ହେଉଛି
ନିଜ ଜିନିଷ । ନିଜ ଜିନିଷକୁ ସଦା ସର୍ବଦା ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଥା’ନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଯଦିଓ ଶରୀର
ମଧ୍ୟ ଚାଲିଯାଉ କିନ୍ତୁ ଖୁସି ନଯାଉ । ତେଣୁ ଖୁସି ଖୁସିରେ ଯଦି ଶରୀର ଛାଡିଦେବ ତେବେ ବହୁତ ଭଲ
ଏବଂ ନୂଆ ଶରୀର ମିଳିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବାପଦାଦାଙ୍କର ହୃଦୟର
ଅଭିନନ୍ଦନ ନେବା ପାଇଁ ହେଲେ ଅନେକ କଥାକୁ ନ ଦେଖି ଅକ୍ଳାନ୍ତ ସେବାରେ ଉପସ୍ଥିତ ରୁହ ।