14.12.18 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ନିଜ ସାଙ୍ଗିଆକୁ ସର୍ବଦା ମନେ ରଖ, ତୁମେ ହେଉଛ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସନ୍ତାନ, ଏହା ତୁମର ଈଶ୍ୱରୀୟ କୁଳ, ତୁମେ
ଦେବତାମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ, ତେଣୁ ତୁମର ଆଚରଣ ବହୁତ ରାଜକୀୟ ଅର୍ଥାତ୍ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସମ୍ପନ୍ନ
ହେବା ଦରକାର ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବାବା
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ ସ୍ନେହର ସାଗର କରିଛନ୍ତି, ତାହାର ଲକ୍ଷଣ କ’ଣ ?
ଉତ୍ତର:-
ତୁମେ ପିଲାମାନେ
କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ସମାନ ସ୍ନେହୀ ହୋଇଥିଲ ସେଥିପାଇଁ ତ ତୁମର ସ୍ମାରକୀ ଚିତ୍ରକୁ
ସମସ୍ତେ ସ୍ନେହ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ବହୁତ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହିତ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ସର୍ବଦା
ହର୍ଷିତମୁଖ ଏବଂ କେତେ ରମଣୀୟ ଅଟନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବାବା ଆମକୁ ଜ୍ଞାନ-ଯୋଗ
ଆଧାରରେ ବହୁତ-ବହୁତ ମଧୁର କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମ ମୁଖରୁ ସଦା ସର୍ବଦା ଜ୍ଞାନରତ୍ନ ହିଁ ବାହାରିବା
ଉଚିତ୍ ।
ଗୀତ:-
ତୁ ପ୍ୟାର କା
ସାଗର ହୈ....
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏହା କାହାର
ମହିମାର ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ପ୍ରେମର ସାଗର । ଏହା କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟର ମହିମା ନୁହେଁ ।
କୁହାଯାଏ ତୁମେ ପ୍ରେମ, ଶାନ୍ତି ଏବଂ ପବିତ୍ରତାର ସାଗର ଅଟ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ପବିତ୍ର ହେଉଛ ।
ଏମିତି ତ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ବିବାହ କରୁନାହାଁନ୍ତି, ଅନେକ ଏଭଳି ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ
କି ସନ୍ନ୍ୟାସ କରିନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ରହୁଛନ୍ତି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି— ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ମଧ୍ୟ
ଜନକଙ୍କ ଭଳି ଜ୍ଞାନୀ ହେବା ଦରକାର । ଏହାର ଏକ କାହାଣୀ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେ କହିଲେ କେହି ମୋତେ
ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଅ । ବାସ୍ତବରେ କହିବା ଦରକାର ବ୍ରହ୍ମା ଜ୍ଞାନ । କାରଣ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା
ଆସି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର କୁମାରୀମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି ।
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମର ସାଙ୍ଗିଆ ହେଲା ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ, ଆମେ ହେଉଛୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ସନ୍ତାନ । ଏମିତି ତ ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସମସ୍ତେ
ଭାଇ ଭାଇ ଅଟନ୍ତି ତେଣୁ ନିଜକୁ କେବେ ପିତା ବୋଲି କହିପାରିବେ ନାହିଁ ଏବଂ ପିତୃତ୍ୱ ଭାବ
ପରିବର୍ତ୍ତେ ଭାତୃତ୍ୱ ଭାବ କୁହାଯିବ । ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ନିଜକୁ କୁମାର-କୁମାରୀ କହୁଛ, ଦ୍ୱିତୀୟରେ
ଯାହାଙ୍କର ତୁମେ କୁମାର କୁମାରୀ ହୋଇଛ ତାଙ୍କୁ ମମ୍ମା ବାବା ଅର୍ଥାତ୍ ମାତା-ପିତା କହୁଛ ।
ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ହେଉଛୁ ଶିବବାବାଙ୍କର ନାତି-ନାତୁଣୀ ବା ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର କୁମାରୀ ।
ଭାରତରେ ଅନେକ ବେଦ ଶାସ୍ତ୍ର, ପୁରାଣ ଆଦି ତ ସମସ୍ତେ ପଢୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତାହା ମଧ୍ୟରୁ ଶ୍ରୀମଦ୍
ଭଗବତ ଗୀତା ହେଉଛି ସର୍ବ ଶାସ୍ତ୍ରମୟୀ ଶିରୋମଣୀ । ଏହି ଗୀତା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସତ୍ୟଯୁଗର ସ୍ଥାପନା
ହେଉଛି । ତେବେ ଗୀତା ଜ୍ଞାନଦାତା ହେଲେ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା । ଏହିସବୁ
ଜ୍ଞାନନଦୀମାନେ ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାରୀମାନେ ଜ୍ଞାନ ସାଗରଙ୍କଠାରୁ ବାହାରିଛନ୍ତି । ପାଣିର
ଗଙ୍ଗାଠାରୁ କ’ଣ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବେ । ସଦଗତି ଅର୍ଥାତ୍
ପବିତ୍ର ହେବା । ଏହା ତ ହେଉଛି ତମୋପ୍ରଧାନ ପତିତ ଦୁନିଆ । ଯଦି ସମସ୍ତେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବେ ତେବେ
ରହିବେ କେଉଁଠି । କେହି ତ ଘରକୁ ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ
ତମୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ହିଁ ପଡିବ । ତେବେ ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ତୁମେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷରେ
ତାଙ୍କଠାରୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଶୁଣୁଛ । ଏହାକୁ କେହି ନକଲ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯଦିଓ ଏପରି ଅନେକ
ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ମଧ୍ୟ ସେହି ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛୁ, କିନ୍ତୁ ତାହା ନୁହେଁ । ଏଠାରେ
ଯାହାକୁ ବି ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ସେମାନେ ନିଜକୁ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର କୁମାରୀ କହୁଛନ୍ତି । ଆଉ ଏପରି କୌଣସି
ସଂସ୍ଥା ନାହିଁ ଯେଉଁଠାରେ ନିଜକୁ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର କୁମାରୀ କହୁଥିବେ । ହୁଏତ ଏହିଭଳି ଡ୍ରେସ୍
ପିନ୍ଧିପାରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏକଥା କିପରି କହିବେ ଯେ ଆମେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ଏହାକୁ ତ ବ୍ରହ୍ମା
ନାମ ମୁଁ ହିଁ ଦେଇଛି । ଯାଙ୍କୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ବୁଝାଉଛି । ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ
ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର କୁମାରୀମାନେ ନିଜର ଜନ୍ମକୁ ଜାଣିନାହଁ, ମୁଁ ଜାଣିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସଂଗମଯୁଗରେ
ହିଁ ପାଦ ଏବଂ ଚୁଟୀ ଏକାଠି ହେଉଛି ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ
ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ନୂଆ ହେଉଛି । ସତ୍ୟ, ତ୍ରେତା, ଦ୍ୱାପର, କଳିଯୁଗ... ଏହିଭଳି ସୃଷ୍ଟି ବୃଦ୍ଧିକୁ
ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଚାଲିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନ୍ତିମ ସମୟ, ଏହି ଦୁନିଆ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ନୂଆ ହେବାକୁ
ଯାଉଛି । ବାବା ଆସି ଆମକୁ ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ କରୁଛନ୍ତି । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସ୍ନେହର ସାଗର, ତେଣୁ
ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ଭଳି ସ୍ନେହୀ କରିବେ ନା । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଦେଖ କେତେ
ଆକର୍ଷଣୀୟ ଅଟନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ଯେତିକି ରମଣୀୟ ଏବଂ ହର୍ଷିତମୁଖ ସେତିକି
ରାମ-ସୀତାଙ୍କର ନୁହେଁ । କାରଣ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରକେ ମନରେ ଖୁସି ଆସିଯାଏ ।
କିନ୍ତୁ ରାଧା-କୃଷ୍ଣଙ୍କର ମନ୍ଦିରକୁ ଗଲେ ଏତେ ଖୁସି ଲାଗିବ ନାହିଁ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ତ
ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ରହିଛି । ତେବେ ଦୁନିଆ ତ ଏହିସବୁ କଥାକୁ ଜାଣିନାହିଁ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାବା ଆମକୁ
ବହୁତ ମିଠା କରୁଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏମାନେ ତ
ଏହି ଜ୍ଞାନ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଏହିଭଳି ହୋଇଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ହେବାକୁ ଯାଉଛ
। ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଯେ ଦୁନିଆ ଗୋଟିଏ ହୋଇଯାଉ ଗୋଟିଏ ରାଜ୍ୟ ହେଉ । ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛନ୍ତି
ଯେ କେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏଠାରେ ଗୋଟିଏ ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ସମସ୍ତେ ମିଶି
ଏକ ହୋଇଯିବେ । ନା, ସେଠାରେ ତ ବହୁତ କମ ମନୁଷ୍ୟ ଥିଲେ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ ହେଲୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ସନ୍ତାନ । କହୁଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର ସର୍ବତ୍ର ବିଦ୍ୟମାନ । କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବରେ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ସର୍ବତ୍ର
ବିଦ୍ୟମାନ ବୋଲି କୁହାଯିବ । ଆତ୍ମା ହିଁ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟେ ଅର୍ଥାତ୍ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଆତ୍ମା ଅଛି
। ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ପରମାତ୍ମା ଅଛନ୍ତି । ତେବେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା
କ’ଣ ଅଛି ? ଯଦି ଆମ ଭିତରେ ପରମାତ୍ମା ଅଛନ୍ତି ତେବେ କାହାର ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରୁଛ ? ଯଦି ଆମେ ଓଲଟା
କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ତେବେ ପରମାତ୍ମା ଆତ୍ମାକୁ ଦଣ୍ଡ ଦେବେ । ଯଦି ପରମାତ୍ମା ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ
ବିଦ୍ୟମାନ ତେବେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ସ୍ୱଦେହରେ ଅଛ,
ଯେପରି ଆତ୍ମାକୁ ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଦେଖି ହୁଏ ନାହିଁ ତେବେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ କିପରି ଦେଖିବ ?
ଅନୁଭବ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମ ଭିତରେ ଆତ୍ମା ଅଛି । କହୁଛନ୍ତି ଆମକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍କାର
ହେଉ କିନ୍ତୁ ଯେବେ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଦେଖିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ତେବେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ କିପରି ଦେଖିପାରିବେ
? ଆତ୍ମା ହିଁ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ଏବଂ ପାପ ଆତ୍ମା ହୋଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଆତ୍ମା ପାପ ଆତ୍ମା
ହୋଇଯାଇଛି । ତୁମେମାନେ ବହୁତ ପୁଣ୍ୟ କରିଥିଲ । ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ନିଜର ଶରୀର-ମନ-ଧନ ସବୁକିଛି
ସମର୍ପଣ କରିଥିଲ । ଏବେ ପୁଣି ପାପ ଆତ୍ମାରୁ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେଉଛ । ଶିବବାବାଙ୍କୁ ନିଜର
ଶରୀର-ମନ-ଧନ ସବୁକିଛି ଅର୍ପଣ କରୁଛ । ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ମଧ୍ୟ ଅର୍ପଣ କରିଛନ୍ତି ନା । ନିଜର ଶରୀରକୁ
ମଧ୍ୟ ଏହି ମୂଲ୍ୟବାନ ସେବାରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି । ସବୁକିଛି ମାତାମାନଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରି ସେମାନଙ୍କୁ
ନିମିତ୍ତ କରିଦେଲେ । କହିଲେ ମାତାମାନଙ୍କୁ ଆଗରେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ମାତାମାନେ ହିଁ ଆସି ଶରଣ
ନେଇଛନ୍ତି ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କର ପାଳନା କିପରି ହେବ ? ତେଣୁ ମାତାମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ସବୁ କିଛି ଅର୍ପଣ
କରିବାକୁ ପଡିବ । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ । ହାଜିର ନାଜିର ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବବ୍ୟାପୀର
ରହସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ହେ ଈଶ୍ୱର ପିତା କହି ଡାକୁଛି । ତେବେ କେଉଁ ପିତାଙ୍କୁ
ଡାକୁଛି ? ସେକଥା ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ତ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛ । ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କୁ
କେତେ ଶ୍ରଦ୍ଧା କରୁଛନ୍ତି । ହର୍ ହୋଲୀନେସ୍ ଏବଂ ହିଜ୍ ହୋଲୀନେସ୍ (ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର
ସମ୍ମାନ ସୂଚକ ଶବ୍ଦ) ତାଙ୍କୁ ହିଁ କୁହାଯାଉଛି । ଏବେ ତୁମେ କହୁଛ ଆମେ ହେଉଛୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ କୁଳର,
ପୂର୍ବରୁ ଆସୁରୀ କୁଳର ଥିଲୁ । ବ୍ରାହ୍ଣଣମାନଙ୍କର ତ ସାଙ୍ଗିଆ ହିଁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସନ୍ତାନ । ବାପୁ
ଗାନ୍ଧୀ ମଧ୍ୟ ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ ରାମରାଜ୍ୟ ହେଉ । ନୂଆ ଭାରତରେ ନୂଆ ରାଜ୍ୟ ହେଉ । ସାରା ବିଶ୍ୱରେ
ଗୋଟିଏ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଧିକାରୀଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ହେଉ ଯାହାକି ବେହଦର ବାବା ହିଁ କରାଇପାରିବେ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ହେଉଛି ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ସର୍ବଶକ୍ତିର ଅଧିକାରୀ । ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ନିରାକାର ପରମାତ୍ମା
। ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କର ତ ମୋର ରଚନା ଅଟନ୍ତି । ଭାରତ ଶିବାଳୟ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ
ଥିଲା, ଏବେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ
ନିର୍ବିାକାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ଏହିଠାରେ ହିଁ ଥା’ନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଗୋଟିଏ ବିଶ୍ୱ, ଗୋଟିଏ
ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଧିକାରୀଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ହେଉ । ତାହା ତ’ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଏକମାତ୍ର ସର୍ବଶକ୍ତି
ସମ୍ପନ୍ନ ଦୈବୀ, ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କର ବିନାଶ
ମଧ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥିତ । ତେଣୁ ତୁମକୁ ଏହିଭଳି ନିଶା ରହିବା ଦରକାର! କିନ୍ତୁ ଏଠାରୁ ଘରକୁ
ଯିବା ମାତ୍ରେ ମୂର୍ଚ୍ଛିତ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ସଞ୍ଜିବନୀ ବୁଟୀର କାହାଣୀ ଅଛି ନା । କିନ୍ତୁ
ଏହା ତ ଜ୍ଞାନର ବୁଟୀ ବା ମନମନାଭବର ବୁଟୀ । ତେବେ ଦେହ-ଅଭିମାନରେ ଆସିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ମାୟାର
ଚାପୁଡା ଲାଗିଥାଏ । ଯଦି ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରହିବ ତେବେ ମାୟାର ଚାପୁଡା ଲାଗିବ ନାହିଁ । ଆମେ
ଶିବବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛୁ । ଏହା ହେଉଛି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମ । ତେଣୁ ସିଏ
ମଧ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛନ୍ତି । ଏହି ଦୈବୀ ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ତୁମକୁ ଈଶ୍ୱର ପିତାଙ୍କଠାରୁ ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ
ଅଧିକାର ରୂପରେ ମିଳୁଛି । ତେଣୁ ତୁମ ଭିତରେ ଦୈବୀ ଆଚରଣ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ଣଣମାନେ
ଦେବତାମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ । ତେଣୁ ତୁମର କଥା ବହୁତ ମିଠା ହେବା ଉଚିତ୍ । ଭାଷଣ ଦେବା ସମୟରେ
ତ କଥା କହିବାକୁ ପଡିଥାଏ ବାକି ବ୍ୟର୍ଥ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ତୁମ ମୁଖରୁ ସର୍ବଦା
ରତ୍ନ ବାହାରିବା ଉଚିତ୍ । ଯଦିଓ ତୁମକୁ ଏହି ଆଖି ମିଳିଛି ତେବେ ଏଥିରେ କେବଳ ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ
ମୂଳବତନକୁ ହିଁ ଦେଖ । ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନର ନେତ୍ର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଆତ୍ମା ହିଁ
କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଦ୍ୱାରା ପାଠ ପଢିଥାଏ । ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି, ଯେପରି ପରିପକ୍ୱ
ବୁଦ୍ଧିର ଦାଢି କୁହାଯାଏ । ବାବା ତ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ ହିଁ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବେ । ଶୂଦ୍ରମାନଙ୍କୁ ତ
ଦେବେ ନାହିଁ । ତେବେ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳୁଛି । ଜ୍ଞାନନେତ୍ର ବିନା ଠିକ୍-ଭୁଲକୁ
କେହି ଜାଣିପାରିବେ ନାହିଁ । ରାବଣ ତୁମକୁ ଭୁଲ ବାଟରେ ହିଁ ଚଲାଇଛି, ବାବା ତୁମକୁ ଠିକ୍ ବାଟରେ
ନେଉଛନ୍ତି । ସର୍ବଦା ପରସ୍ପରଠାରୁ ଗୁଣକୁ ଶିଖିବା ଦରକାର । ଗୁଣ ପରିବର୍ତ୍ତେ ଅବଗୁଣ ଶିଖିବା
ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ।
ଦେଖ, ଡକ୍ଟର ନିର୍ମଳାଙ୍କର ସ୍ୱଭାବ ବହୁତ ମଧୁର, ଶାନ୍ତ ଚିତ୍ତ, କମ କଥା କହିବା ତେଣୁ ତାଙ୍କଠାରୁ
ଶିଖିବା ଦରକାର । ବହୁତ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଏବଂ ମିଠା ସ୍ୱଭାବର ଅଟନ୍ତି । ତୁମ ଭିତରେ ଶାନ୍ତିରେ
ବସିବାର ରାଜକୀୟ ସଂସ୍କାର ରହିବା ଦରକାର । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ କିଛି ସମୟ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲ
ପୁଣି ସାରା ଦିନ ଭୁଲିଯିବ । ଏହାର ମଧ୍ୟ ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଦରକାର । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା
ଶକ୍ତି ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ବାବା ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଏହିଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା
ଯାହାଙ୍କୁ ବି ଦେଖିବେ ତୁରନ୍ତ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଶରୀରୀ କରିଦେବେ । ଅଶରୀରୀ ହୋଇଯିବେ, ଶାନ୍ତ
ହୋଇଯିବେ । କେବଳ ଶାନ୍ତିରେ ବସିବାରେ କୌଣସି ସୁଖ ନାହିଁ, ତାହା ହେଉଛି ଅଳ୍ପ ସମୟର ସୁଖ । ଯଦି
ଶାନ୍ତ ହୋଇ ବସିଯିବ ତେବେ କର୍ମ କିପରି କରିବ ? ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । କିନ୍ତୁ
ପ୍ରକୃତ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି ତ ଏଠାରେ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଅଟେ
। ଆଚ୍ଛା!
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତ-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ରାତ୍ରି କ୍ଲାସ
୦୯.୦୪.୧୯୬୮
ଆଜିକାଲି ପ୍ରାୟତଃ ଏହି ସମ୍ମିଳନୀ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ବିଶ୍ୱରେ କିଭଳି ଶାନ୍ତି ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବ ।
ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିବା ଦରକାର — ଦେଖ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ, ଗୋଟିଏ ରାଜ୍ୟ ଏବଂ ଅଦ୍ୱୈତ
ଧର୍ମ ଥିଲା । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଧର୍ମ ହିଁ ନଥିଲା ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଦ୍ୱନ୍ଦ ଉପୁଜିବ । ସେଠାରେ
ରାମରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ସେଥିପାଇଁ ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ଥିଲା । ତୁମେ ଚାହୁଁଛ ଯେ ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି
ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେଉ । କିନ୍ତୁ ତାହା ତ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ହିଁ ଥିଲା । ପରେ ପୁଣି ଅନେକ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା
ହେଲା ତେଣୁ ଅଶାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି ହେଲା । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ନ ବୁଝିଛନ୍ତି
ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ଆଗକୁ ଏକଥା ଖବରକାଗଜରେ ମଧ୍ୟ ବାହାରିବ ସେତେବେଳେ
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ କାନ ଖୋଲିଯିବ । ଏହା ତ ତୁମମାନଙ୍କର ଆତିଥ୍ୟ ହେଉଛି ଯାହାକି ତୁମପାଇଁ
ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି । ତୁମର ଏହି ନିଶା ରହିବା ଉଚିତ୍ । ମିୟ୍ୟୁଜିୟମର ଚାକଚକ୍ୟ ଦେଖି ମଧ୍ୟ
ଅନେକ ଆସିବେ । ଭିତରକୁ ଆସି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ । ନୂଆ-ନୂଆ ଚିତ୍ର ଉପରେ ନୂଆ-ନୂଆ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣିବେ
।
ଏକଥା ତ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ— ଯୋଗ ହେଉଛି ମୁକ୍ତି ଜୀବନମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ । ତାହା ତ
କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଶିଖାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଲେଖିଦେବା ଦରକାର ଯେ ପରମପିତା
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ କେହି ବି ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ପାଇବାର ଯୋଗ ଶିଖାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ।
ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି ଦାତା କେବଳ ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଲେଖିବା ଉଚିତ୍, ଯେପରି
ମନୁଷ୍ୟମାନେ ପଢିପାରିବେ । ତେବେ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କ’ଣ ଶିଖାଉଥିବେ ଯେଉଁମାନେ ଯୋଗ-ଯୋଗ ବୋଲି
କହୁଛନ୍ତି, ବାସ୍ତବରେ କେହି ବି ଯୋଗ ଶିଖାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତେବେ ଜଣଙ୍କର ହିଁ ସବୁ ମହିମା ।
ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ କରିବା ବା ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ଦେବା ବାବାଙ୍କର ହିଁ କାମ । ଏହିଭଳି
ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରି ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟ ଗୁଡିକୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ଏଭଳି ଲେଖିବା ଦରକାର ଯାହାକି
ଲୋକମାନଙ୍କର ମନକୁ ପାଇବ । ଏହି ଦୁନିଆକୁ ତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାକୁ ହେବ । ଏହା ହେଉଛି ମୃତ୍ୟୁଲୋକ
। ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଅମରଲୋକ କୁହାଯାଉଛି । ଅମରଲୋକରେ ମନୁଷ୍ୟ କିପରି ରହିଥା’ନ୍ତି ଏହା ମଧ୍ୟ
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା ନା । ସେଠାରେ ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଯଥା ସମୟରେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଶରୀର
ତ୍ୟାଗ କରିଥା’ନ୍ତି ଯେପରି ବସ୍ତ୍ର ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଥା’ନ୍ତି ନା । ଏସବୁ ହେଲା ବୁଝାଇବାର କଥା
। ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମିକ ପିତା ଏବଂ ଦାଦା (ବ୍ରହ୍ମା)ଙ୍କର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ
ସ୍ମୃତି ସହିତ ଶୁଭରାତ୍ରି ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ନିଜର ସ୍ୱଭାବକୁ
ବହୁତ ମଧୁର ଏବଂ ଶାନ୍ତଚିତ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ । ବହୁତ କମ୍ ଏବଂ ରାକକୀୟତାର ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା
କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ଶରୀର-ମନ-ଧନରେ ବ୍ରହ୍ମା ବାବାଙ୍କ ସମାନ ନିମିତ୍ତ ହୋଇ ରହିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ନିଜର ଆଦି ଅନାଦି
ସ୍ୱରୂପର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ସର୍ବ ବନ୍ଧନକୁ ସମାପ୍ତ କରି ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ଆତ୍ମାର ଆଦି ଅନାଦି
ସ୍ୱରୂପ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅଟେ, ମାଲିକ ଅଟେ । ସେ ତ ପରେ ମାୟାର ଅଧୀନ ହୋଇ ପରତନ୍ତ୍ର ହୋଇଯାଇଛି
ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ଆଦି ଏବଂ ଅନାଦି ସ୍ୱରୂପକୁ ସ୍ମୃତିରେ ରଖି ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ହୁଅ । ଯଦି ମନର ମଧ୍ୟ
ବନ୍ଧନ ଥିବ ତେବେ ସେହି ବନ୍ଧନ ଅନ୍ୟ ବନ୍ଧନଗୁଡିକୁ ନେଇ ଆସିବ । ତେବେ ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍
ରାଜା, ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ଏହିଭଳି ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ସମ୍ମାନର ସହିତ
ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବେ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀରେ ଆସିବେ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ମାଷ୍ଟର
ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା ହୋଇ ଦୁଃଖକୁ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମିକ ସୁଖରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ସେବା ।