29.01.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବର୍ତ୍ତମାନ
ତୁମକୁ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖର ଶିଖରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ସ୍ୱଭାବ ଏବଂ ଚରିତ୍ରକୁ
ସୁଧାରିଚାଲ, ପୁରୁଣା ସ୍ୱଭାବକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବୁଦ୍ଧି ସର୍ବଦା
ସତେଜ ରହିବାର ଉପାୟ କ’ଣ ?
ଉତ୍ତର:-
ବାବା ଯାହା
ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ତାକୁ ମନ୍ଥନ କର, ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧି ସର୍ବଦା ସତେଜ
ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଯେଉଁମାନେ ସଦାସର୍ବଦା ସତେଜ ରହିଥା’ନ୍ତି ସେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସେବା
କରିପାରନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ଆତ୍ମାରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀ ସର୍ବଦା ଚାର୍ଜ ହେବାକୁ ଲାଗିଥାଏ କାହିଁକି ନା
ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ୍ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ବୁଦ୍ଧି ସଂଯୋଗ ହୋଇଯାଇଥାଏ
।
ଗୀତ:-
ନୟନହୀନ କୋ ରାହ
ଦିଖାଓ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏହି ଗୀତ ମଧ୍ୟ
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଗାୟନ କରାଯାଇଛି, କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ କେହି କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି
ଯେପରି ଅନ୍ୟମାନେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛନ୍ତି, ଏହା ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ଏକ ପ୍ରାର୍ଥନା କିନ୍ତୁ ଏମାନେ
ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଯଦି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଜାଣିବେ ତେବେ ସବୁ କିଛି ଜାଣିଯିବେ ।
କେବଳ ପରମାତ୍ମା ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଜୀବନୀ ବିଷୟରେ କିଛି ବି ଜଣା ନାହିଁ ।
ତେଣୁ ଏମାନେ ନୟନହୀନ ଅଟନ୍ତି ନା । ତୁମକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି ।
ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ ତ୍ରିନେତ୍ରୀ କୁହାଯାଉଛି । ଦୁନିଆରେ ଯଦିଓ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ୍ରିନେତ୍ରୀ,
ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ, ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ଶବ୍ଦ କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି
। ଯେପରି କହୁଛନ୍ତି ସାଇନ୍ସ (ବିଜ୍ଞାନ) ଏବଂ ସାଇଲେନ୍ସ (ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତି)ର ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ
କ’ଣ ସମ୍ବନ୍ଧ ରହିଛି! ଯଦିଓ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଉତ୍ତର ନିଜେ ମଧ୍ୟ
ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ଏହି ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ ହେଉ କିନ୍ତୁ ଏହା କେବେ ହୋଇଥିଲା ?
କିଏ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ? କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ପଚାରୁଛନ୍ତି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ କେହି
ଜାଣିଥିବା ଦରକାର ଯିଏକି କହିପାରିବେ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଏସବୁ ଖେଳ ପ୍ରସ୍ତୁତ
ହୋଇଛି । ଶାନ୍ତି ସ୍ତମ୍ଭ, ସୁଖ ସ୍ତମ୍ଭ, ସବୁ ପ୍ରକାର ସ୍ତମ୍ଭ ରହିଛି । ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ହେଉଛି
ଶାନ୍ତିର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର, ଯେଉଁଠାରେ ଆତ୍ମାମାନେ ରହିଥା’ନ୍ତି । ତାକୁ ନିରବତାର ସ୍ତମ୍ଭ
କୁହାଯିବ । ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ସମ୍ପତ୍ତିର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର ରହିବ । ଏଭଳି କେହି
ମୁଖ ଦ୍ୱାରା କହିପାରିବେ ନାହିଁ ଯେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଘର ମୁକ୍ତିଧାମ ଅଟେ । ଏସବୁ କଥା ବାବା
ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକ ହେବ ତ ଏପରି ଇଏ ଜ୍ଞାନର ସ୍ତମ୍ଭ ଅଟନ୍ତି । ବାବା ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ
ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖରକୁ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖର ଶିଖର ।
ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାରେ ଦରିଦ୍ର । ତେବେ ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତିର ସମ୍ପତ୍ତି ତୁମେ
ଏହି ସମୟରେ ହିଁ ପାଉଛ । ସବୁ କିଛି ଏହି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗର ମହିମା ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ
କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଯୁଗ କୁହାଯାଉଛି । କଳିଯୁଗ ପରେ ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗ ହେବ, ସତ୍ୟଯୁଗ ସୁଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ
ଶିଖର ଅଟେ, ପରମଧାମ ଶାନ୍ତିର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ତମ୍ଭ ଏବଂ ଏହି କଳିଯୁଗ ଦୁଃଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର ଅଟେ
। ଏଠାରେ ଅସରନ୍ତି ଦୁଃଖ ରହିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସବୁ ଦୁଃଖ ଆସି ଏକତ୍ର ହୋଇଛି । କଥାରେ
କହିଥା’ନ୍ତି ନା ଦୁଃଖର ପାହାଡ ଖସୁଛି, ଯେବେ ଭୂମିକମ୍ପ ଆଦି ହୋଇଥାଏ ତେବେ କେତେ ତ୍ରାହି-ତ୍ରାହି
କରିଥା’ନ୍ତି ।
ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ବାକି ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟ ଅଛି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ପାଇଁ ସମୟ
ଲାଗୁଛି । ଅନେକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବିନ୍ଦୁ ଭାବିବେ
ନା କ’ଣ ଭାବିବେ । ଆରେ ଆତ୍ମାର ରୂପ ଯେପରି ସେହିପରି ପରମାତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଆତ୍ମାକୁ ତୁମେ
ଜାଣିଛ ନା, ଏହା ତ ଭାଗ୍ୟବାନ ତାରକା ଅଟେ । ଏହା ବିଲକୁଲ୍ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ । ଯାହାକୁ କି ତୁମେ
ସ୍ଥୂଳ ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏହି ସବୁ କଥା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହି ସବୁ କଥା
ଉପରେ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧି ସତେଜ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଏମାନେ ଯେଉଁଆଡେ ଗଲେ
ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବେ ଯେ ଶାନ୍ତି, ସୁଖ, ପବିତ୍ରତାର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ଥାନ ହେଉଛି ନୂଆ ଦୁନିଆରେ । ଆମର
ପୁରୁଣା ସ୍ୱଭାବ, ଚରିତ୍ରକୁ ସୁଧାରି ବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆର ମାଲିକ କରୁଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ମନୁଷ୍ୟ ବେଦ,
ଶାସ୍ତ୍ର, ଗୀତା ଇତ୍ୟାଦି ପଢୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିଛି ହେଲେ ବି ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ସିଢିରେ
ତଳକୁ ନିମ୍ନଗାମୀ ହେବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ନିଜକୁ ଏମାନେ ଶାସ୍ତ୍ରର ଅଧିକାରୀ ବୋଲି
ଭାବୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଧୋଗତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଆତ୍ମା
ପ୍ରଥମେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଥାଏ ପୁଣି ଧୀରେ ଧୀରେ ଏହି ବ୍ୟାଟେରୀ ଶେଷ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ
ସମସ୍ତଙ୍କର ବ୍ୟାଟେରୀ ଶେଷ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ପୁନର୍ବାର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହେଉଛି । ସେଥିପାଇଁ
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ବାବା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି,
ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ତୁମର ପାପ କଟିଯିବ ଏବଂ ତୁମର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଟ ହୋଇଯିବ । ତୁମେ
ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନୁଭବ କରୁଛ ଯେ ଆମର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହେଉଛି, ଆଉ ପୁଣି କାହାର କାହାର ମଧ୍ୟ ଚାର୍ଜ
ହେଉନାହିଁ । ତେବେ ଏମାନେ ସୁଧୁରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆହୁରି ବିଗିଡି ଯାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ
ପ୍ରତିଜ୍ଞା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମେ କେବେ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହେବୁ ନାହିଁ । ଆପଣଙ୍କଠାରୁ ୨୧
ଜନ୍ମର ସମ୍ପତ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ନେବୁ ତଥାପି ମଧ୍ୟ ତଳକୁ ଖସିଯାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାମ
ବିକାର ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଜଗତଜିତ୍ ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ଯଦି କାମ
ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହେଲ ତେବେ ବୁଦ୍ଧି ନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏହି କାମ ବିକାର ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଜଣେ ଜଣଙ୍କୁ
ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା କାମର ଅଗ୍ନି ଲାଗିଥାଏ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ କାମ ଚିତାରେ ବସିବା ଦ୍ୱାରା
ତୁମେ ଶ୍ୟାମଳ ହୋଇଯାଇଛ । ଏବେ ବାବା ତୁମକୁ ଗୋରା ପବିତ୍ର କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ବାବା ହିଁ
ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ତୁମର ବୁଦ୍ଧି ଖୋଲିଥାଏ । ବାବା ଏହି କଳ୍ପ ବୃକ୍ଷର
ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ କଳ୍ପବୃକ୍ଷ । ଏହାକୁ ଓଲଟା
ବୃକ୍ଷ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇଥାଏ । କେତେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଧର୍ମ ରହିଛି । ଏତେ କୋଟି
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଅବିନାଶୀ ଅଭିନୟ ମିଳିଛି । ଦୁଇଜଣଙ୍କର ଅଭିନୟ ଏକାପରି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି, ତେଣୁ ବିଚାର କର କେତେ ଢେର ଆତ୍ମା ଅଛନ୍ତି ।
ଯେପରି ମାଛମାନଙ୍କର ଏକ ଖେଳନା ରହିଛି, ତାରରୁ ଯେପରି ତଳକୁ ଖସିଥାଏ, ଏହା ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ଅଟେ ।
ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ବନ୍ଧନରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛୁ, ଏହିପରି ତଳକୁ ଖସି-ଖସି କଳ୍ପର ଶେଷ
ହୋଇଛି ପୁଣି ଆମେ ଉପରକୁ ଯିବୁ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ମିଳୁଛି । ଉପରୁ
ଆତ୍ମାମାନେ ସୃଷ୍ଟିକୁ ଆସି କ୍ରମାନୁସାରେ ମିଶିଥା’ନ୍ତି । ଏହି ଖେଳରେ ତୁମେ ପାର୍ଟଧାରୀ ଅଟ ।
ଡ୍ରାମାରେ ମୁଖ୍ୟ ରଚୟିତା, ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ, ଅଭିନେତା ରହିଥା’ନ୍ତି ନା । ଏହି ଡ୍ରାମାରେ ମୁଖ୍ୟ
ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି । ପୁଣି କେଉଁ ଅଭିନେତା ଅଛନ୍ତି ? ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କର । ଭକ୍ତମାନେ
ଅନେକ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କିଛି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ
କଳ୍ପର ଆୟୁଷକୁ ଲକ୍ଷେ ବର୍ଷ କହିଦେଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ଆସି ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି ।
ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଆମ ପାଖରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ରହିବ ନାହିଁ । ଯେପରି ଏଠାରେ କାରବାର ଚାଲୁଛି
ସେହିପରି ସେଠାରେ ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତିର ରାଜଧାନୀ ଚାଲିବ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ
କରୁଥିବା ଏତେ ଛୋଟ ବିନ୍ଦୁ ସମାନ ଅଟନ୍ତି । ତୁମ ଆତ୍ମା ଭଳି ଏହାଙ୍କର ଆତ୍ମା (ବ୍ରହ୍ମାବାବା)
ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ନେଉଛନ୍ତି । ତେବେ ବାବା କ’ଣ ବଡ ହୋଇପାରିବେ କି । ସିଏ ମଧ୍ୟ
ବିନ୍ଦୁ ଅଟନ୍ତି । ତୁମର ଆତ୍ମା ବିନ୍ଦୁ ସମାନ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନର ଧାରଣା ହେଉଛି
। ଏହି ଜ୍ଞାନ ପୁଣି ବାବା କଳ୍ପ ପରେ ଦେବେ । ଯେପରି ରେକର୍ଡ ଭରି ରହିଥାଏ ଯାହାର କି
ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୋଇଥାଏ ନା । ସେହିପରି ଆତ୍ମାରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ଅଭିନୟ ଭରି ହୋଇ ରହିଛି । କୌଣସି
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ କଥା ହେଲେ ତାକୁ କୁଦରତ ବୋଲି କୁହାଯାଇଥାଏ । ଏହି ଅନାଦି ଡ୍ରାମାର ଅଭିନୟରୁ କେହି
ଜଣେ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ଏହା ହେଉଛି
ବହୁତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ କଥା । ଯିଏ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝି ଧାରଣ କରିଥା’ନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କର ଖୁସିର ନିଶା
ଚଢିଥାଏ । ତୁମକୁ କେତେ ବୃତ୍ତି ମିଳୁଛି । ତେଣୁ ତୁମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଭଲ ଭାବରେ କରିବା ଉଚିତ୍ ।
ତୁମକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ହେଉଛ ସମସ୍ତେ ଶିକ୍ଷକ । ଶିକ୍ଷକ ତୁମକୁ
ପାଠ ପଢାଇ ନିଜ ଭଳି ଶିକ୍ଷକ କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହିପରି ନୁହେଁ ଯେ ତୁମକୁ ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ
। ନା । ତୁମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଶିକ୍ଷକ ହେଉଛ କାହିଁକି ନା ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛ ପୁଣି ତୁମେ ଘରକୁ
ଫେରିଯିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ହିଁ ବୁଝୁଛ । ସେମାନେ ଏକଥା ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି, ନା ସେମାନେ ସଦଗତି
ଦେଇପାରିବେ । ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି ଦାତା ଏକମାତ୍ର ବାବା । ସିଏ ଉଦ୍ଧାରକର୍ତ୍ତା ଏବଂ ପଥ
ପ୍ରଦର୍ଶକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଯେବେ ତୁମେ ଘରୁ ଆସୁଛ ସେତେବେଳେ ବାବା ଗାଇଡ୍ ହେଉ ନାହାଁନ୍ତି ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ବାବା ଗାଇଡ୍ ହେଉଛନ୍ତି । ଯେବେ ତୁମେ ଘରୁ ଆସୁଛ ତେବେ ଘରକୁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଉଛ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଗାଇଡ୍ ଏବଂ ପଣ୍ଡା ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଉଛ ତେଣୁ ଅଶରୀରୀ ହୁଅ । ତୁମର
ନାମ ପାଣ୍ଡବ ସେନା ମଧ୍ୟ ଅଟେ । କାହିଁକି ନା ଶରୀରଧାରୀ ଅଟ ନା । ତୁମେ ଅଶରୀରୀ ଥିବା ସମୟରେ
ତୁମକୁ ସେନା କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ଶରୀରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରି ଯେବେ ମାୟା ଉପରେ ବିଜୟ
ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ ସେତେବେଳେ ତୁମକୁ ସେନା କୁହାଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ପୁଣି ଲଢେଇ କଥା ଲେଖି
ଦେଇଛନ୍ତି, ଏହା ହେଲା ଅବିନାଶୀ କଥା । ଲୋକେ ସମ୍ମିଳନୀ କରି, ସଂସ୍କୃତ କଲେଜ ଆଦି ଖୋଲୁଛନ୍ତି,
କେତେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି । ଖର୍ଚ୍ଚ କରି-କରି ଯେପରି ଖାଲି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଚାନ୍ଦି, ସୁନା, ହୀରା
ଆଦି ସବୁ ଶେଷ ହୋଇଗଲାଣି । ପୁଣି ତୁମ ପାଇଁ ସବୁ କିଛି ନୂଆ ବାହାରିବ । ତେଣୁ ତୁମକୁ ଚାଲିବା
ବୁଲିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଖୁସି ରହିବା ଦରକାର । ତୁମକୁ ବାବା ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ
ହେବ । ଏହିଭଳି ତୁମର ଅଭିନୟ ନିରନ୍ତର ଚାଲିଛି । ଏହା କେବେ ବନ୍ଦ ହେବ ନାହିଁ । ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି— ତୁମେ ନିଜର ଜନ୍ମକୁ ଜାଣିନାହଁ ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଆସୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ
୮୪ଜନ୍ମର ହିସାବ-କିତାବ ମଧ୍ୟ ବତାଉଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ମିଳୁଛି । ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ,
ସମ୍ପତ୍ତି, ସୁଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର... ତେଣୁ କେତେ ନିଶା ରହିବା ଦରକାର । ବାବା ଆମକୁ ଅବିନାଶୀ
ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ସମୟ ଯେତେଯେତେ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେବ ସେତେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଆସିବ । ବୃକ୍ଷ
ମଧ୍ୟ ବିସ୍ତାର ଲାଭ କରିବ । ବୃକ୍ଷ ଦୁର୍ବଳ ଥିଲେ ବର୍ଷା ତୋଫାନରେ ଭାଙ୍ଗିଯାଇଥାଏ । ଏହା ତ
ହେବାର ହିଁ ଅଛି । ତୁମ ସମ୍ମୁଖରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟର ଚିତ୍ର ରହିଛି । ତେଣୁ ତୁମେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି
ଚିତ୍ର ରଖିପାରିବ ନାହିଁ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଢେର ଚିତ୍ର ରଖିଥା’ନ୍ତି କିନ୍ତୁ
ଜ୍ଞାନମାର୍ଗରେ ଗୋଟିଏ ଚିତ୍ର ରହିଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଆମର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି । ବାକି ବିନ୍ଦୁର
ଚିତ୍ର କ’ଣ ରଖିପାରିବ । ଆତ୍ମା ତାରକା ଅଟେ ନା । ଏହା ମଧ୍ୟ ବୁଝିବାର କଥା ଅଟେ । ଆତ୍ମାକୁ ତୁମେ
ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ । ଅନେକ କହୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମକୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେଉ । ଆମେ
ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ଦେଖିବୁ । କିନ୍ତୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ତୁମେ ମାଲିକ ହୋଇଯିବ କି । ମନୁଷ୍ୟ
କହୁଛନ୍ତି ଅମୁକ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଗଲେ, କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗ କେଉଁଠାରେ ଅଛି, ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଯେଉଁ
ଆତ୍ମାମାନେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଇଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ କହୁଛନ୍ତି । ଆତ୍ମାର ତ ସବୁ କଥା ମନେ ଥାଏ ନା
। ଏବେ ତୁମକୁ ଉଚ୍ଚରୁ ପାଠ ଉଚ୍ଚ ବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ପଦ
ପାଉଛ । ତୁମେ ନିଜର ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ନରରୁ ନାରାୟଣ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ ।
ଯେଉଁମାନେ ଶାନ୍ତି ମାଗୁଛନ୍ତି, ତୁମର କାମ ହେଲା ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା । ଅନେକ ଜାଣୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ
ଯେ ଇଏ ଠିକ୍ କଥା କହୁଛନ୍ତି । ସେହି ସମୟ ମଧ୍ୟ ଆସିବ, ଲେଖାଯାଇଛି କୁମାରୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ଭୀଷ୍ମପିତାମହ ଆଦିଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନବାଣ ମାରିଲେ । ବାକି ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ବାଣ ମାରିଲେ,
ଗଙ୍ଗା ବାହାରିଲେ, ଏହିଭଳି କଥାଶୁଣି କହିଦେଇଥା’ନ୍ତି ଏହିଠାରୁ ଗଙ୍ଗା ବାହାରିଛି । ଗଉମୁଖ ମଧ୍ୟ
ତିଆରି କରିଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଦେଖୁଛ ତୁମର ସ୍ମାରକୀ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ତାହା ହେଲା ଜଡ ଦିଲୱାଡା ।
ଏହା ଚୈତନ୍ୟ ଅଟେ । ସେଥିରେ ପୁଣି ଉପରେ ବୈକୁଣ୍ଠ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ତଳେ ତପସ୍ୟା କରୁଛନ୍ତି, ଉପରେ
ରାଜତ୍ୱର ଚିତ୍ର ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗ ଉପରେ ଅଛି । ବୋମା ତିଆରି
କରିଲାବାଲା ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ଆମର ବିନାଶ ପାଇଁ ଅଟେ । କହୁଛନ୍ତି ଯଦି ଏପରି କରିବ
ତେବେ ବିନାଶ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ଲେଖା ମଧ୍ୟ ହୋଇଛି ମହାବିନାଶର ଲଢେଇରେ ଏହପରି ହୋଇଥିଲା । ସମସ୍ତେ
ଶେଷ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏକଧର୍ମ ଥିଲା ତେବେ ବାକି ସବୁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ
ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଭକ୍ତି କରି-କରି ଅଧୋଗତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି । ଏସବୁ ଡ୍ରାମାର
ଯୋଜନା ଅନୁଯାୟୀ ହେଉଛି । ବାସ୍ତବରେ ଏଠାରେ କୌଣସି ଆଶୀର୍ବାଦ ଆଦିର କଥା ନାହିଁ । ଯାହା
ଡ୍ରାମାରେ ଅଛି ତାହା ହିଁ ହେଉଛି । ଏଭଳି କିଛି କଥା ହେଲେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ କହିଦେଉଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ
ଇଚ୍ଛା । କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଏଭଳି କହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ କହୁଛ ଡ୍ରାମାର ଭାବି, ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଭାବି ନୁହେଁ
। ଡ୍ରାମାରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପାର୍ଟ ରହିଛି । ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର କିପରି ଘୂରୁଛି ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବା ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି ନା । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର ସମସ୍ତଙ୍କର
ମନ କଥା ଜାଣିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଆମେ ଯାହା କରୁଛୁ ତା’ର ଦଣ୍ଡ ନିଶ୍ଚିତ ଆମକୁ ହିଁ ମିଳିବ । ତେବେ
ବାବା କ’ଣ ଦଣ୍ଡ ଦେବେ କି । ଏହା ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ । ଯାହାକି ସ୍ୱତଃ ପରିଚାଳିତ
ହେଉଛି । ଏହାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ପୁଣି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ
ବୁଝାଉଛ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ, ତୁମର ଅବସ୍ଥା ଏଭଳି ହୋଇଯାଉ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ତିମ
ସମୟରେ କିଛି ବି ମନେ ନପଡୁ । ନିଜକୁ ତୁମେ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ, ଏହାକୁ ହିଁ କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥା
କୁହାଯାଇଥାଏ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ପାଠପଢାରେ
ବୃତ୍ତି ନେବା ପାଇଁ ଭଲ ଭାବରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର । ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଅ ।
ଗାଇଡ୍ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରର ରାସ୍ତା ଦେଖାଇବାର ସେବା କର ।
(୨) ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ୍ ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ନିଜର ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଚାର୍ଜ କରିବାକୁ ହେବ ।
ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବା ପରେ କେବେ ବି କାମ ବିକାରର ଆଘାତ ଲାଗିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ।
ବରଦାନ:-
ହଜୁର (ବାବା)ଙ୍କୁ
ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ରଖି ଯୁଗଳ ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ବିଶେଷ ସେବାଧାରୀ ହୁଅ ।
ପିଲାମାନେ ଯେତେବେଳେ
ଅନ୍ତରର ସହିତ ବାବା ବୋଲି କହିଥାଆନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଦିଲାରାମ ବାବା ହାଜିର ଅର୍ଥାତ୍ ଉପସ୍ଥିତ
ହୋଇଯାଆନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଏ ହଜୁର ସର୍ବଦା ହାଜିର ଅଛନ୍ତି । ତେବେ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନେ ତ
ସବୁବେଳେ ଯୁଗଳ ରୂପରେ ହିଁ ରହିଥାଆନ୍ତି । ଲୋକମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଯେଉଁଠି ଦେଖୁଛି ସେଠାରେ ତୁମେ
ହିଁ ତୁମେ ଏବଂ ପିଲାମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ଯାହା ବି କରୁଛୁ, ଯେଉଁଆଡେ ବି ଯାଉଛୁ ବାବା ସାଥୀରେ
ହିଁ ଅଛନ୍ତି । କୁହାଯାଉଛି କରିକରାଇବାବାଲା ତେବେ କରିବାବାଲା ଏବଂ କରାଇବାବାଲା ଯୁଗଳ ହୋଇଗଲେ ।
ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ରହି ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ବିଶେଷ ଅଭିନେତା ହୋଇଯାଆନ୍ତି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ନିଜକୁ ଏହି
ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ଅତିଥି ମନେ କରି ରୁହ ତେବେ ପୁରୁଣା ସଂସ୍କାର ଏବଂ ସଂକଳ୍ପକୁ ଗେଟ୍ ଆଉଟ୍
ଅର୍ଥାତ୍ ବିତାଡିତ କରିପାରିବ ।
ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ
ହେବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ପୁରୁଷାର୍ଥ:-
ସମୟ ଅନୁସାରେ
ଏବେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଭଳି ସର୍ବଦା ଅଚଳ-ଅଟଳ ରହିବା ସହିତ ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ହୁଅ ।
ଯଦି ଟିକିଏ ବି ଟଳମଳ ହେଲ ତେବେ ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତିର ଅନୁଭବ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ତୁମକୁ କେତେ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଛି, ସେହି ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ସଦାସର୍ବଦା କାୟମ ରଖିବାର ଆଧାର ହେଲା
ସର୍ବଦା ଅଚଳ-ଅଟଳ ରହିବା । ଅଚଳ ରହିବା ଦ୍ୱାରା ସଦାସର୍ବଦା ଖୁସିର ଅନୁଭୂତି ହେବାକୁ ଲାଗିବ ।