21.04.19    Avyakt Bapdada     Odia Murli     19.11.84     Om Shanti     Madhuban


“ଅବିନାଶୀ ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ସିଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତି”

 


ଆଜି ବିଶ୍ୱ ରଚୟିତା ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ରଚନାକୁ ବା ରଚନାର ପୂର୍ବଜ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଚାରିଆଡର ପୂର୍ବଜ ଏବଂ ପୂଜ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନେ ବାପଦାଦାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି । ପୂର୍ବଜ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଆଧାରରେ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି ଏବଂ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ହେବ । ଅନେକ ଆତ୍ମା ତୁମେ ପୂର୍ବଜ ଏବଂ ପୂଜ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ହେ ଶାନ୍ତି ଦେବ ବା ଦେବୀ, ଶକ୍ତି ଦେବ ବା ଦେବୀ କହି ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି ସମୟରେ ଶାନ୍ତିର ଦେବତା ଆତ୍ମାମାନେ ମାଷ୍ଟର ଶାନ୍ତିର ସାଗର, ମାଷ୍ଟର ଶାନ୍ତିର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନେ ନିଜର ଶାନ୍ତିର କିରଣ, ଶାନ୍ତିର ଲହରୀ ଦାତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଦେବତା ବା ଦେବୀ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଉଛ ? ଏହି ବିଶେଷ ସେବା କରିବାର ଅଭ୍ୟାସୀ ଅଟ ନା ଅନ୍ୟ ସବୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ସେବାରେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛ ଯାହାକି ଏହି ବିଶେଷ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ଏବଂ ଅଭ୍ୟାସ କମ ପଡିଯାଉଛି ? ଯେପରି ସମୟ ସେହିପରି ସେବାର ସ୍ୱରୂପକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିପାରିବ ? ଯଦି କାହାକୁ ପାଣି ପିଇବାର ତୃଷ୍ଣା ଥିବ ଏବଂ ତୁମେ ତା’କୁ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ଭୋଜନ ଦେଇ ଦେବ ତେବେ ସିଏ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବ ? ସେହିଭଳି ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଶକ୍ତିର ଆବଶ୍ୟକତା ସମସ୍ତଙ୍କର ରହିଛି । ତୁମେମାନେ ନିଜର ମାନସିକ ଶାନ୍ତିର ସହଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ମନର ଶାନ୍ତି ଅନୁଭବ କରାଇ ପାରିବ । ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା କାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସନ୍ଦେଶ ପହଞ୍ଚାଇ ପାରିବ, କିନ୍ତୁ ବାଣୀ ସହିତ ମାନସିକ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ମନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚାଇ ପାରିବ । କାରଣ ମନର ଶବ୍ଦ ମନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିଥାଏ । କେବଳ ମୁଖର ଶବ୍ଦ କାନ ଏବଂ ମୁଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚାଇ ପାରିବ । କେବଳ ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବାର ଶକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ମନ ଦ୍ୱାରା ମନନ କରିବାର ଶକ୍ତି, ମଗନ ସ୍ୱରୂପର ଶକ୍ତି ଉଭୟ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ସେମାନେ କେବଳ ଶୁଣିବାର ଯୋଗ୍ୟ ଏବଂ ଏମାନେ ନିଜକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ସେମାନେ କେବଳ ଶ୍ରୋତା ହୋଇଯାଆନ୍ତି ଏବଂ ଏମାନେ ନିଜକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି, ଉଭୟଙ୍କ ଭିତରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ ହୋଇଯାଏ, ତେଣୁ ସେବାରେ ସର୍ବଦା ବାଣୀ ସାଥୀରେ ମାନସିକ ଶକ୍ତିର ସେବା ମଧ୍ୟ ଏକତ୍ର ଚାଲୁଥାଉ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ବିଶେଷ କରି ଭାରତବାସୀଙ୍କର ହାଲଚାଲ୍ କ’ଣ ଦେଖିଲ ? ଏବେ ଶ୍ମଶାନୀ ବୈରାଗ୍ୟର ବୃତ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଦେଖାଯାଉଛି । ଏହିଭଳି ଶ୍ମଶାନୀ ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତିରେ ଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବେହଦର ଅବିନାଶୀ ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତି ଧାରଣା କରାଇବା ପାଇଁ ନିଜେ ପ୍ରଥମେ ଅବିନାଶୀ ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତି ସମ୍ପନ୍ନ ହୁଅ । ନିଜେ ନିଜକୁ ଯାଞ୍ଚ କର-- କେତେବେଳେ ରାଗ ଅର୍ଥାତ୍ ଆସକ୍ତ ଭାବ, କେତେବେଳେ ବୈରାଗ୍ୟ ଅର୍ଥାତ୍ ଅନାସକ୍ତ ଭାବ, ଏହିଭଳି ଉଭୟ ସ୍ଥିତିରେ ଚାଲିଛି ନା ଅବିନାଶୀ ବୈରାଗୀ ହୋଇଯାଇଛି ? ଅବିନାଶୀ ବୈରାଗୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଦେହ ରୂପୀ ଘରଠାରୁ ମଧ୍ୟ ବେଘର ଅର୍ଥାତ୍ ଅନାସକ୍ତ । ଦେହ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କର ଅଟେ, ନୁହେଁ କି ମୋର, ଦୈହିକ ସ୍ମୃତି ଠାରୁ ସେତିକି ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରୁହ । ବେହଦର ବୈରାଗୀ କେବେ ବି ସଂସ୍କାର, ସ୍ୱଭାବ, ସାଧନ କାହାର ବି ବଶୀଭୂତ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଧୀନ ହେବେ ନାହିଁ । ସବୁଥିରୁ ଅଲଗା ହୋଇ, ମାଲିକ ହୋଇ ସାଧନ ଗୁଡିକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ସିଦ୍ଧି ସ୍ୱରୂପ ହେବେ । ସାଧନକୁ ବିଧିରେ ପରିଣତ କରିବେ ଏବଂ ସେହି ବିଧି ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱଉନ୍ନତିର ବୃଦ୍ଧି କରିବାର ସିଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବେ । ସେବା ଦ୍ୱାରା ବୃଦ୍ଧି କରିବାର ସିଦ୍ଧି ବା ସଫଳତାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବେ । ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ସାଧନ ଗୁଡିକ ଆଧାର ହୋଇଥିବ କିନ୍ତୁ କାହାର ଅଧୀନ ହେଉନଥିବେ । କାରଣ ଆଧାରର ଅଧୀନ ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ବଶୀଭୂତ ହେବା । ବଶୀଭୂତ ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଯେପରି ଭୂତ-ପ୍ରେତ ଆତ୍ମା ନିଜର ଅଧୀନ କରି ଦୁଃଖୀ କରିଥାଏ, ସେହିଭଳି ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ବି ସାଧନ ବା ସଂସ୍କାର ବା ସ୍ୱଭାବ ବା ସମ୍ପର୍କର ବଶୀଭୂତ ହୋଇଗଲେ ଭୂତ-ପ୍ରେତଙ୍କ ଭଳି ଦୁଃଖୀ ଏବଂ ଅଧୀନ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ବେହଦର ବୈରାଗୀ ଆତ୍ମା ସଦା ସର୍ବଦା କରାଇବାବାଲା କରାଉଛନ୍ତି, ଏହି ନିଶାରେ ସର୍ବଦା ବିଚରଣ କରୁଥିବା ଯୋଗୀଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଉଡୁଥିବା ଯୋଗୀ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଯେପରି ବିନାଶୀ ବା ଅଳ୍ପକାଳର ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରିଥିବା ହଠଯୋଗର ବିଧିରେ ଧରଣୀ, ଅଗ୍ନି, ଜଳ ସବୁଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଆସନଧାରୀ ହେବାର ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ତାକୁ ଯୋଗର ସିଦ୍ଧି ସ୍ୱରୂପ ଅବସ୍ଥା ବୋଲି ମନେ କରନ୍ତି, ତେବେ ସେସବୁ ତ ହେଲା ଅଳ୍ପକାଳର ହଠଯୋଗର ବିଧିର ସିଦ୍ଧି । ସେହିଭଳି ବେହଦର ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତିଧାରୀ ଏହି ବିଧି ଦ୍ୱାରା ଦୈହିକ ସ୍ମୃତି ରୂପୀ ଧରଣୀଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ, ମାୟାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବିକାରର ଅଗ୍ନିଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ, ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ସାଧନ ଗୁଡିକ ଦ୍ୱାରା ସଂଗଦୋଷର ପ୍ରବାହରେ ପ୍ରବାହିତ ହେବାଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ଉଠିଯାଆନ୍ତି । ଯେପରି ଜଳର ପ୍ରବାହ ନିଜର କରିନିଏ ବା ନିଜ ଆଡକୁ ଟାଣିନିଏ ସେହିପରି କୌଣସି ବି ପ୍ରକାରର ଅଳ୍ପକାଳର ପ୍ରାପ୍ତିର ଆକର୍ଷଣ ରୂପୀ ପ୍ରବାହ ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ ନ କରୁ । ଏହିଭଳି ଜଳର ପ୍ରବାହଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରୁହ—ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ ଉଡନ୍ତା ଯୋଗୀ । ଏହିସବୁ ସିଦ୍ଧି ଗୁଡିକ ବେହଦର ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରିବାର ବିଧି ଦ୍ୱାରା ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।

ବେହଦର ବୈରାଗୀ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ, ବାଣୀ ଏବଂ ସେବାରେ ବେହଦର ବୃତ୍ତି, ସ୍ମୃତି, ଭାବନା ଏବଂ କାମନା ରହୁଥିବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ ବେହଦ ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶ୍ୱ ସେବା ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ହୋଇଥିବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବାଣୀରେ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବନା ରହିଥିବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ କରାଇବାବାଲା ବାବା କରାଉଛନ୍ତି— ଏହିଭଳି ଭାଇବ୍ରେସନ ବା ବିଚାରର ତରଙ୍ଗ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନୁଭବ ହେଉଥିବ, ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଉଛି ବେହଦର ବୈରାଗୀ । ବେହଦର ବୈରାଗୀ ଅର୍ଥାତ୍ ମୋର ମୋର ପଣିଆ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଥିବ । ବାବା-ବାବା ପଣିଆ ଆସିଯାଇଥିବ । ଯେପରି ଭକ୍ତିରେ ଅନବରତ ଜପ କରିଥାଆନ୍ତି, ସେହିଭଳି ଅନବରତ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଥିବେ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଶ୍ୱାସରେ ବେହଦ ଅର୍ଥାତ୍ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଏବଂ ବାବା ସମାହିତ ହୋଇଥିବେ । ତେଣୁ ହଦର ବୈରାଗୀ ବା ଶ୍ମଶାନୀ ବୈରାଗୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଶକ୍ତିର ଦେବତା ବା ଦେବୀ ହୋଇ ବେହଦର ବୈରାଗୀ କର । ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଅନୁସାରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ଅବସ୍ଥାର ଫଳାଫଳ କ’ଣ ଥିଲା--ସେହି ଟି.ଭି. ବାପଦାଦା ଦେଖୁଥିଲେ ଏବଂ ପିଲାମାନେ ଇନ୍ଦିରାଗାନ୍ଧୀର ମୃତ୍ୟୁ ସମାଚାର ଟି.ଭି.ରେ ଦେଖୁଥିଲେ । ଯଥା ସମୟରେ ଦେଖିଲ, ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ କରିବା ପାଇଁ ଦେଖିଲ, ସମାଚାର ଜାଣିବା ପାଇଁ ଦେଖିଲ ଏଥିରେ କୌଣସି ଆପତ୍ତି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ କ’ଣ ହେଲା, ଏବେ କ’ଣ ହେବ, ଏହିଭଳି ଉତ୍କଣ୍ଠା ରଖି ଦେଖ ନାହିଁ । ଜ୍ଞାନବାନ ହୋଇ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦୃଶ୍ୟକୁ କଳ୍ପ ପୂର୍ବର ସ୍ମୃତିକୁ ମନେ ପକାଇ ଦେଖ । ତେବେ ବାପଦାଦା ପିଲାମାନଙ୍କର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ଦେଖିଲେ! ପିଲାମାନଙ୍କର ଦୃଶ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅତି ମନମୁଗ୍ଧକର ଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ବାପଦାଦା ତିନି ପ୍ରକାରର ଫଳାଫଳ ଦେଖି ଥିଲେ ।

(୧) ପ୍ରଥମେ ହେଲେ— ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଅବହେଳା ପଣିଆର ନିଦରେ ଶୋଇଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ । ଯେପରି କୌଣସି ଶବ୍ଦ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ହୋଇଥାଏ ବା ଯଦି କୌଣସି ଜିନିଷ ହଲଚଲ୍ ହେଉଥାଏ ତେବେ ଶୋଇଥିବା ଲୋକ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଯାଏ କିନ୍ତୁ କ’ଣ ହେଲା ବୋଲି ସଂକଳ୍ପ କରି କିଛି ସମୟ ଜାଗ୍ରତ ରହିବା ପରେ ପୁଣି ଧୀରେ ଧୀରେ ଆଳସ୍ୟ ବା ଅବହେଳା ପଣିଆର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇଯାଏ । ଏମିତି ତ ହୋଇ ଆସୁଛି, ଏହିଭଳି ସଂକଳ୍ପ ରୂପୀ ଚାଦରକୁ ଘୋଡେଇ ହୋଇ ପୁଣି ଶୋଇପଡେ । ଏବେ ତ ରିହରର୍ସଲ ଅର୍ଥାତ୍ ପୂର୍ବାଭ୍ୟାସ ହେଉଛି, ଫାଇନାଲ୍ ଆଗକୁ ହେବ । ଏହି ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ଆହୁରି ଅଧିକ ମୁହଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଦର ଘୋଡେଇ ହୋଇ ପଡନ୍ତି ।

(୨) ଦ୍ୱିତୀୟରେ ହେଲେ— ଆଳସ୍ୟର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇ ରହିଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ । ଏହା ସବୁ ତ ହେବାର ହିଁ ଥିଲା ଏବଂ ହେଲା, ପୁରୁଷାର୍ଥ ତ କରୁଛୁ ଏବଂ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ କରି ନେବୁ, ସଂଗମଯୁଗରେ ତ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହିଁ ପଡିବ, କିଛି କରିଛୁ, କିଛି ଆଗକୁ କରିନେବୁ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରି ଦେଖୁଥା’ନ୍ତି । ଯେପରି ଚାଦର ଭିତରୁ ମୁହଁ ବାହାର କରି ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କୁ (ଶୋଇଥିବା ସାଥୀମାନଙ୍କୁ) ଦେଖୁଥା’ନ୍ତି ନା । ଯେଉଁମାନେ ନାମୀଗ୍ରାମୀ ଅଟନ୍ତି ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏତିକି ବେଗରେ ଚାଲୁଛନ୍ତି, ଆମେ ବି ଚାଲୁଛୁ । ସେହିଭଳି ଅନ୍ୟର ଦୋଷ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ଦେଖି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଅର୍ଥାତ୍ ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରି ନେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ଦୋଷ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁକରଣ କରୁଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି ଆଳସ୍ୟର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇ ରହି ସଂକଳ୍ପ କରୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଛନ୍ତି, ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଆଧାରରେ ଆଳସ୍ୟର ନିଦ୍ରାକୁ କେହି କେହି ତ୍ୟାଗ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି, ସ୍ୱଉନ୍ନତି ଏବଂ ସେବାର ଉନ୍ନତିରେ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ପାଦ ବଢାଇଛନ୍ତି । କୌଣସି ନା କୌଣସି ହଲଚଲ ଆଧାରରେ ଆଳସ୍ୟର ନ୍ରିଦାକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଆଗକୁ ବଢିଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଆଳସ୍ୟର ସଂସ୍କାର ପୁଣି ବି ମଝିରେ ମଝିରେ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ । ଏସବୁ ସତ୍ତ୍ୱେ ହଲଚଲ ଦ୍ୱାରା ଜାଗ୍ରତ ହୋଇ ଆଗକୁ ବଢିଛନ୍ତି ।

(୩) ତୃତୀୟରେ ହେଲେ— ହଲଚଲକୁ ଦେଖି ଅଚଳ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ଯେଉଁମାନେ କି ସେବାର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଯୋଜନା ଚିନ୍ତା କରିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ତା’କୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିଥା’ନ୍ତି । ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଶକ୍ତିର ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ବା ସାହସ ରଖୁଥିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସାହସ ଦେଉଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦା ଦେଖିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଶ୍ମଶାନୀ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ବା ଶ୍ମଶାନୀ ତୀବ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥ ବା ଦୁର୍ବଳତା ଗୁଡିକରୁ ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତି ଆସିଯିବା-- ଏଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ଚାଲିବାର ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସ୍ୱସ୍ଥିତିର ଶକ୍ତି ଆଧାରରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରୁଥିବା ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତକ ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ । ପରିସ୍ଥିତି ସ୍ୱସ୍ଥିତିକୁ ଆଗକୁ ବଢାଉଥିବ ବା ବାୟୁମଣ୍ଡଳ ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନଙ୍କୁ ଚଲାଉଥିବ, ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଶ୍ମଶାନୀ ବୈରାଗ୍ୟ ଅଳ୍ପକାଳ ପାଇଁ ତୁମକୁ ବେହଦର ବୈରାଗୀ କରିବ— ଏହା ପୂର୍ବଜ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର କର୍ମ ନୁହେଁ । ସମୟ ରୂପୀ ରଚନା, ମାଷ୍ଟର ରଚୟିତାଙ୍କୁ ଆଗକୁ ବଢାଉଥିବ— ଏହାକୁ ମାଷ୍ଟର ରଚୟିତାମାନଙ୍କର ଦୁର୍ବତଳା କୁହାଯିବ । ତୁମର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପ ସମୟକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବ କାରଣ ସମୟ ତୁମ ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତକ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ଅଟେ । ବୁଝିଲ! ତେଣୁ ସମୟକୁ ଦେଖି, ସମୟର ହଲଚଲରେ ଆଗକୁ ବଢୁଥିବା ଆତ୍ମା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ନିଜେ ଆଗକୁ ବଢି ସମୟକୁ ନିକଟକୁ ଆଣ । ଏବେ ବହୁତଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରଶ୍ନ ମଧ୍ୟ ଉଠୁଛି ଯେ ଏବେ କ’ଣ ହେବ ? କିନ୍ତୁ ପ୍ରଶ୍ନକୁ ଫୁଲଷ୍ଟପ ଅର୍ଥାତ୍ ବିନ୍ଦୁ ରୂପକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜକୁ ସବୁ ବିଷୟରେ ଫୁଲ୍ (ଭରପୁର) କର । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ଫୁଲଷ୍ଟପ୍ । ଏହିଭଳି ସମୟରେ କ’ଣ ହେବ କିପରି ହେବ ? ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ କ’ଣ କରିବାକୁ ହେବ, ଏଭଳି ସମୟରେ ମୋର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କ’ଣ, ସେହି ସେବାରେ ଲାଗିଯାଅ । ଯେପରି ନିଆଁଲିଭାଳି ନିଆଁକୁ ଲିଭାଇବାରେ ଲାଗିଗଲେ । ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲେ ନାହିଁ ଯେ ଏମିତି କାହିଁକି ହେଲା! ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ଲାଗିଗଲେ ନା! ସେହିଭଳି ଆତ୍ମିକ ସେବାଧାରୀର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା ନିଜର ଆତ୍ମିକ ସେବାରେ ଲାଗିଯିବା ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଦୁନିଆର ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଅଲଗା ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ । ବୁଝିଲ । ପୁଣି ବି ସମୟ ଅନୁସାରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ ନା । ପରିସ୍ଥିତି କିପରି ବି ହୋଇଥାଉ କିନ୍ତୁ ଡ୍ରାମା ତୁମମାନଙ୍କର ମିଳନ ମେଳା କରାଇ ଦେଲା ତେଣୁ ଆହୁରି ଅଧିକ ଭାଗ୍ୟବାନ ହୋଇଗଲ ଯାହାକି ପହଞ୍ଚିଗଲ । ଏଥିରେ ଖୁସି ହେଉଛ ନା, ଯେ ଆମର ବଡ ଭାଗ୍ୟ ଯାହାକି ପହଞ୍ଚିଗଲୁ! ତେବେ ଏହିଭଳି ଆସୁଥାଅ କାରଣ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ହିଁ ମଧୁବନର ଚମକ ବା ମଧୁବନର ଶୋଭା ମଧୁବନରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । କେବଳ ମଧୁବନବାଲା ବାବା ନୁହେଁ, ମଧୁବନବାଲା ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!

ଚାରିଆଡର ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା, ସ୍ନେହ ଦ୍ୱାରା, ଆକାରୀ ରୂପ ଦ୍ୱାରା ପହଞ୍ଚି ଥିବା ସମସ୍ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦା ସର୍ବଦା ଅଚଳ ଭବ, ସର୍ବଦା ବେହଦର ବୈରାଗୀ, ସର୍ବଦା ଉଡନ୍ତା ଯୋଗୀ ଭବର ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ବରଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ସର୍ବଦା ଅବିରତ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ, ଆଳସ୍ୟ ଏବଂ ଅବହେଳା ପଣିଆର ନିଦ୍ରା ଉପରେ ବିଜୟୀ, ସର୍ବଦା ବେହଦର ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ପୂର୍ବଜ ଏବଂ ପୂଜ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ସ୍ମୃତି ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ଦାଦୀଜୀ ତଥା ଜଗଦୀଶ ଭାଇ ବିଦେଶ ଯାତ୍ରାର ସମାଚାର ଶୁଣାଇଲେ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର ୟାଦ୍ୟପାର ଦେଲେ:-

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶ ଦେଇ ଅନୁଭବ କରାଇବା ସହିତ ସ୍ନେହ ଏବଂ ସମ୍ବନ୍ଧର ବୃଦ୍ଧି କରାଇଲ । ଏବେ ସେମାନେ ନିଜର ଅଧିକାର ନେବା ପାଇଁ ଆଗକୁ ଆସିବେ । ତୁମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଦକ୍ଷେପରେ ଅନେକ ଆତ୍ମାଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ସମାହିତ । ଏହି ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଅନୁସାରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଭରିଦେଲ । ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ସେବା ଏବଂ ସ୍ନେହର ପାର୍ଟ କରିଲ । ବାପଦାଦା କରାଇବାବାଲା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଦେଖୁଥିବା ଦ୍ରଷ୍ଟା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ କରାଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏବଂ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଦେଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ । ପିଲାମାନଙ୍କର ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ସାହସକୁ ଦେଖି ବାପଦାଦା ଗର୍ବ କରୁଛନ୍ତି । ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଆହୁରି ଅଧିକ ପ୍ରସାର-ପ୍ରଚାର ହେବ । ଏଭଳି ପ୍ରସାର ପ୍ରଚାର ହେବ ଯାହାକି ସବୁ କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣମାନେ ଆଖିଖୋଲି ଦେଖିବେ ଯେ ଏହା କ’ଣ ହେଲା! କେତେ ଜଣଙ୍କର ଭାଗ୍ୟର ପରିବର୍ତ୍ତନ ମଧ୍ୟ ହେବ । ତେବେ ତୁମେ ସେଠାରେ ଧରଣୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ସେଥିରେ ବୀଜ ପକାଇ ଆସିଛ । ଏବେ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ବୀଜରୁ ଫଳ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ । ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତାର ଫଳ ତ ନିଶ୍ଚିତ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ । ସମୟ ତ ପାଖେଇ ଆସୁଛି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଯାଇ ଯେଉଁ ସେବା କରି ଫେରିଲ ସେହି ସେବାର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ସେମାନେ ନିଜେ ଦୌଡି ଦୌଡି ଆସିବେ । ଏଭଳି ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେପରି ଚୁମ୍ବକ ଦୂରରୁ ହିଁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ ସେହିଭଳି କେହି ଆକର୍ଷିତ କରୁଛି । ଯେପରି ଆଦି ସମୟରେ ଅନେକ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଏହିଭଳି ଆତ୍ମିକ ଆକର୍ଷଣ ହେଉଥିଲା ଯେ କେହି ଯେପରି ତାଙ୍କୁ ଟାଣୁଛି କିନ୍ତୁ ଜାଣିପାରୁନଥିଲେ କେଉଁଠିକି ଯିବୁ । ସେହିଭଳି ଏମାନେ ମଧ୍ୟ ଟାଣି ହୋଇ ଆସିବେ । ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ ତୁମେ କରିଛ ନା ଯେ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ରୁହାନୀ (ଆତ୍ମିକ) ଆକର୍ଷଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି । ଏହିଭଳି ବଢି ଚାଲିଲେ ଶେଷରେ ଟାଣି ହୋଇ ଉଡି ଉଡିଆସି ପହଞ୍ଚି ଯିବେ, ସେହି ଦୃଶ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଏବେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ । ଏବେ କେବଳ ଏହା ହିଁ ବାକି ରହିଛି । ସନ୍ଦେଶବାହକମାନେ ଏବେ ଯାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆଗକୁ ସେମାନେ ନିଜେ ଆସି ଏହି ସତ୍ୟ ତୀର୍ଥରେ ପହଞ୍ଚିବେ, ଏହା ହିଁ ଶେଷ ଦୃଶ୍ୟ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ଏବେ ଧରଣୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଗଲା, ବୀଜ ମଧ୍ୟ ପଡିଗଲା, ଏବେ ତ ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ଫଳ ମିଳିଯିବ । ଆଚ୍ଛା— ଦୁଇ ଆଡକୁ ଯାଇଥିଲ ନା । ବାପଦାଦାଙ୍କ ନିକଟରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ସାହସ ଏବଂ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ତରଙ୍ଗ ପହଞ୍ଚି ଯାଉଛି । ଅଧିକାଂଶ ପିଲାଙ୍କର ସେବାରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଥିବା କାରଣରୁ ମାୟାଜିତ୍ ହେବାରେ ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ଆଗକୁ ବଢୁଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ଖାଲି ଥାଅ ସେତେବେଳେ ମାୟାର ଆକ୍ରମଣ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ କିନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନେ ଆନ୍ତରିକତା ପୂର୍ବକ ସେବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥା’ନ୍ତି, କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହିସାବରେ ନୁହେଁ । କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତରର ସହିତ ସେବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଥା’ନ୍ତି ସେମାନେ ସହଜରେ ମାୟାଜିତ୍ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ବାପଦାଦା ପିଲାମାନଙ୍କର ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହକୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ସାଧନ ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଉଛି । ଯେହେତୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି ଆଗକୁ ବଢିବାର, ମେହନତ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସାଧନଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଉଛି, ତେଣୁ ଏହି ତିନୋଟି କଥା କାରଣରୁ ଭଲ ଭାବରେ ରେସ୍ କରି ଭଲ ନମ୍ବର ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ବହୁତ ଭଲ, କିନ୍ତୁ ଦେଶବାସୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଭାରତବାସୀ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ କିଛି କମ୍ ନୁହଁନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ନିଜର ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଆଧାରରେ ଆଗକୁ ବଢୁଛନ୍ତି । ଯାହାବି ହେଲେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତା ତ ଦେଶ ଭିତରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଭାରତରେ ହିଁ ହେବ । ବିଦେଶର ସଫଳତାର ପ୍ରଭାବ ମଧ୍ୟ ଭାରତରେ ହିଁ ଦେଖାଯିବ । ଏହି ସ୍ମୃତି ଭଲ ଭାବରେ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ରହୁଛି ଏବଂ ସେମାନେ ବାବାଙ୍କର ନାମକୁ ବିଖ୍ୟାତ କରିବାକୁ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବୋଲି ମନେ କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ବିଦେଶର ଶବ୍ଦ ଦ୍ୱାରା ଭାରତକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ବିଦେଶୀମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଦୃଢ ଭାବରେ ରହିଛି ଏବଂ ସେହଭଳି ସେବା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ପ୍ରସ୍ତୁତି ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନଙ୍କର ଶବ୍ଦ କେବଳ ବିଦେଶ ଭିତରେ ହିଁ ସୀମିତ ରହିଛି । ତେବେ ବିଦେଶର ଶବ୍ଦ ଦେଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିବ, ତାହା ଯେପରି ଉଡି ଉଡି ଆସୁଛି । ଏବେ ଉଡୁଛି ଅର୍ଥାତ୍ ଯାତ୍ରାରେ ଅଛି । ଉଡି ଉଡି ଦିନେ ଏଠାରେ ପହଞ୍ଚି ଯିବ । ଏବେ ତ ବିଦେଶରେ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ବ୍ୟାପୁଛି କିନ୍ତୁ ବିଦେଶର ଶବ୍ଦ ଶେଷରେ ଦେଶରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିବ, ଏହା ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ଆଚ୍ଛା-- ଯେଉଁ ପାର୍ଟ କରିଲ ତାହା ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ କରିଲ । ସେଥିପାଇଁ ସଦା ସର୍ବଦା ଆଗକୁ ବଢିବାର ସହଯୋଗ ଏବଂ ବରଦାନ ସାଥୀରେ ଅଛି । ତେବେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପାର୍ଟ ରହିଛି । ଯେତେଯେତେ ଅନୁଭବୀ ହୋଇ ଚାଲୁଥିବ ସେତିକି ସେତିକି ଆହୁରି ଅଧିକ ଅନୁଭବ ଆଧାରରେ ଆଗକୁ ବଢିଚାଲୁଥିବ । କରାଇବାବାଲା ବାବା ଯାହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଯାହାବି କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରାଇଛନ୍ତି ତାହା ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଭଲରୁ ଭଲ ହିଁ କରାଇଛନ୍ତି । ତୁମର ନିମିତ୍ତ ଭାବନା ସେବା କରାଇ ନେଉଛି ଏବଂ ତାହା ହିଁ ଏଠାରେ ସେବା କରାଇଲା, ନିମିତ୍ତ ହେଲ ସେଥିପାଇଁ ଭାଗ୍ୟ ଜମା ହେଲା ଏବଂ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଜମା ହେଉଥିବ । ଆଚ୍ଛା!

ପାର୍ଟିମାନଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ:- ସଦାସର୍ବଦା ମିଳନ ମେଳାରେ ରହୁଛ ନା ? ଏହି ମିଳନ ମେଳା ଅବିନାଶୀ ମିଳନ ମେଳାର ଅନୁଭବ କରାଇ ଦେଉଛି । କେଉଁଠିବି ଥାଅ କିନ୍ତୁ ମେଳାରେ ରହୁଛ । ମେଳାଠାରୁ ଦୂରରେ ନାହଁ । ମେଳା ଅର୍ଥାତ୍ ମିଳନ । ତେଣୁ ସଦାସର୍ବଦା ମିଳନ ମେଳା ହିଁ ହେଉଛି । ଏଭଳି ଭାଗ୍ୟବାନ କିଏ ହୋଇଥିବ ଯିଏକି ସବୁବେଳେ ମେଳାରେ ରହୁଥିବ । ଏମିତି ତ କୌଣସି ବି ମେଳା ଲାଗେ ଏବଂ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ କିନ୍ତୁ ସଦାସର୍ବଦା ମେଳାରେ କେହି ରହନ୍ତି ନାହିଁ । କେବଳ ତୁମେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ସଦାସର୍ବଦା ମେଳାରେ ରହୁଛ । ସଦାସର୍ବଦା ମିଳନ ମେଳା ଚାଲିଛି । ତେବେ ମେଳାରେ କ’ଣ ହୁଏ ? ମିଶିବା ଏବଂ ଝୁଲିବା । ଝୁଲିବା ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ ନା! ତେଣୁ ସଦା ସର୍ବଦା ପ୍ରାପ୍ତିର ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲୁଥିବା ଆତ୍ମା ଅଟ । ଗୋଟିଏ ଝୁଲଣା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ପ୍ରାପ୍ତିର ଝୁଲଣା ରହିଛି । କେତେବେଳେ କେଉଁ ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲୁଛ, କେତେବେଳେ କେଉଁ ଝୁଲଣାରେ । କିନ୍ତୁ ରହିଛ ସଦାସର୍ବଦା ମେଳା ଭିତରେ । ଝୁଲଣା ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ଯାହାକି ସବୁ ସମୟରେ ସୁଖ ଏବଂ ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତିର ଅନୁଭବ କରାଇଥାଏ । ଏହିଭଳି କୋଟିକ ଭିତରେ କେହି, ତୁମେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ଅଟ । ପୂର୍ବରୁ କେବଳ ମହିମା ଶୁଣୁଥିଲ, ଏବେ ମହାନ ହୋଇଗଲ । ଆଚ୍ଛା!

ବରଦାନ:-
ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଅସମ୍ଭବକୁ ସମ୍ଭବ କରୁଥିବା ସହଜଯୋଗୀ ହୁଅ ।

ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତି ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶକ୍ତି । ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତିରୁ ହିଁ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି । ବିଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତିର ମଧ୍ୟ ଯେଉଁ ପ୍ରଭାବ ରହିଛି ସେହି ବିଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ନିରବତା ଅର୍ଥାତ୍ ଶାନ୍ତିରୁ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେଇଛି । ତେଣୁ ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତି ଆଧାରରେ ଯାହା ଚାହିଁବ ତାହା କରିପାରିବ । ଅସମ୍ଭବକୁ ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭବ କରିପାରିବ । ଯାହାକୁ ଦୁନିଆର ଲୋକମାନେ ଅସମ୍ଭବ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି ତାହା ତୁମମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସମ୍ଭବ ଏବଂ ସମ୍ଭବ ହେବାର କାରଣ ମଧ୍ୟ ଅତି ସହଜ । ତେଣୁ ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରି ସହଜଯୋଗୀ ହୁଅ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସୁଖ ଏବଂ ଶାନ୍ତି ଦିଅ ତେବେ ଗାୟନ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଯିବ ।