30.03.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଏବେ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ ସେଥିପାଇଁ ପୁରୁଣା ଶରୀର ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆଠାରୁ ଅନାସକ୍ତ ହୁଅ । ନିଜର ଆତ୍ମା ରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଚାର୍ଜ କରିବା ପାଇଁ ଯୋଗ ଭଟ୍ଟୀରେ ବସ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶକ୍ତିର କିରଣ କେଉଁ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ମିଳିଥାଏ ?

ଉତ୍ତର:-
ଯେଉଁମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧି ବାହାରେ ଏଣେତେଣେ ଘୁରୁ ନଥାଏ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିଥା’ନ୍ତି ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ କରେଣ୍ଟ ଅର୍ଥାତ୍ ଶାନ୍ତିର କିରଣ ମିଳିଥାଏ । ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶକ୍ତିର କିରଣ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କର କାମ ହେଲା ବାବାଙ୍କର କରେଣ୍ଟକୁ ନିଜ ଭିତରେ ଧାରଣ କରିବା । କାହିଁକି ନା ସେହି କରେଣ୍ଟ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମର ଆତ୍ମା ରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହେବ, ଶକ୍ତି ମିଳିବ, ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ଏହାକୁ ହିଁ ଯୋଗରୂପି ଅଗ୍ନି କୁହାଯାଏ । ତେଣୁ ଏହାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବାକୁ ହେବ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଭଗବାନୁଉବାଚ । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଘର ପରମଧାମ କଥା ମନେ ପଡୁଛି । ବାବା ତ ଘର ଏବଂ ରାଜଧାନୀର କଥା ହିଁ ଶୁଣାଇବେ ନା । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରୁଛ ଏହି କଥାକୁ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର କେଉଁଠି ? ଆତ୍ମା କ’ଣ ? ଏହି କଥାକୁ ତୁମେମାନେ ଏବେ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିଯାଇଛ ଯେ ବାବା ଏଠାକୁ ଆସି ଆମମାନଙ୍କୁ ରାଜଯୋଗର ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ବାବା କେଉଁଠାରୁ ଆସୁଛନ୍ତି ? ପରମଧାମରୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରିବା ପାଇଁ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆରୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ନା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସତ୍ୟଯୁଗୀ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆରୁ ଆସୁନାହିଁ । ମୁଁ ତ ଘର (ପରମଧାମ)ରୁ ଆସୁଛି । ଯେଉଁ ଘରୁ ତୁମେମାନେ ଏଠାକୁ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଆସିଛ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ପ୍ରତି ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ପରମଧାମରୁ ଆସେ । ମୁଁ ପରମଧାମ ଘରେ ହିଁ ରହିଥାଏ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଏତେ ସହଜ ରୀତିରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେପରିକି ସହରରୁ ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ଯେପରି ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଏଠାକୁ ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛ ସେହିପରି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛି । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ହେଉଛି ଜ୍ଞାନର ସାଗର ପୂର୍ବ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ସୃଷ୍ଟିର ସମସ୍ତ କଥାକୁ ମୁଁ ଜାଣିଛି ।

ପ୍ରତି କଳ୍ପରେ ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏହି କଥା ଶୁଣାଇଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ତୁମେମାନେ କାମ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳି ପତିତ ହୋଇଯାଉଛ ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଆସୁଛି । ଅଗ୍ନିରେ ଜଳିଗଲେ ମନୁଷ୍ୟ କଳା ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏବେ କାମ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳି କଳା ହୋଇଯାଇଛ ଅର୍ଥାତ୍ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ । ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନତାର ଶକ୍ତି ତୁମଠାରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବାହାରିଯାଇଛି । ଏପରି ନ ହେଉ ଯେପରି ଆତ୍ମା ରୂପି ବ୍ୟାଟେରୀ ଏକଦମ୍ ଖାଲି ହୋଇଯାଉ ଯାହାଦ୍ୱାରା ଶରୀରରୂପି ଗାଡି ଅଚଳ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ସମସ୍ତଙ୍କର ବ୍ୟାଟେରୀ ଡିସଚାର୍ଜ ହେବାର ସମୟ ଆସିଛି । ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ମୁଁ ଆସିଛି, ଯେଉଁମାନେ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ଆତ୍ମା, ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟାଟେରୀ ବର୍ତ୍ତମାନ ଚାର୍ଜ ହେଉଛି । ତୁମମାନଙ୍କର ବ୍ୟାଟେରୀ ଏବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚାର୍ଜ ହେବ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ କେବଳ ସକାଳେ ଆସି ଏଠାରେ ବସିଗଲେ ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହୋଇଯିବ । ନା, ଉଠିବା,ବସିବା, ଚାଲିବା ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ଆତ୍ମା ରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଚାର୍ଜ କରିପାରିବ କିନ୍ତୁ ଯୋଗ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଚାର୍ଜ ହେବ । ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ପବିତ୍ର ଥିଲ । ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲ । ଆତ୍ମା ସଚ୍ଚା ସୁନା ଥିଲା, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ଥିଲା । ଏବେ ଆତ୍ମା ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି । ପୁଣି ଏବେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବ ତେବେ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ମିଳିବ । ଏହି ଭଟ୍ଟୀ ହେଉଛି ବହୁତ ସହଜରେ ପବିତ୍ର ହେବାର ଭଟ୍ଟୀ । ଏହାକୁ ଯୋଗ ଭଟ୍ଟୀ ମଧ୍ୟ କହିପାରିବା । ସୁନାକୁ ମଧ୍ୟ ଅଗ୍ନିରେ ପକାଯାଇଥାଏ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ରୂପି ସୁନାକୁ ପବିତ୍ର କରିବାର ଭଟ୍ଟୀ, ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାର ଭଟ୍ଟୀ । ଆତ୍ମାକୁ ପବିତ୍ର ତ ନିଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯଦି ଯୋଗ ନ କରିବ ତେବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ପୁଣି କର୍ମର ଖାତାକୁ ମଧ୍ୟ ଚୁକ୍ତ କରିବାକୁ ହିଁ ହେବ । କାରଣ ଏହା ହେଉଛି ଶେଷ ସମୟ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏବେ ଘରର ସ୍ମୃତି ରହିଛି । ଘରକୁ ଫେରିଯିବାର ସ୍ମୃତି ଅନ୍ୟ କାହା ବୁଦ୍ଧିରେ ନାହିଁ । ସେମାନେ ତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ ଈଶ୍ୱର ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । କାରଣ ସେମାନେ ପରମଧାମକୁ ଘର ବୋଲି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ଏହି ବେହଦ ନାଟକର ଅଭିନେତା ତେଣୁ ତୁମେ ଏହି ନାଟକକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଯାଇଛ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏବେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ପୁରା ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଏବେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ତ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ସେଥିପାଇଁ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ ଡାକୁଛି— ହେ ବାବା ଆସ ଏଠାକୁ ଆସି ଆମକୁ ପବିତ୍ର କର । ନଚେତ୍ ଆମେ ଘରକୁ ଯାଇପାରିବୁ ନାହିଁ । ବାବା ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାକୁ ବୁଝିଯାଇଛ । ସେଥିପାଇଁ ମୋତେ ମାତା ପିତା ବୋଲି କହୁଛ । ବାବାଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷକ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ ନିଜେ ବିଦ୍ୟା ଶିକ୍ଷା କରୁଥିଲେ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କେବେ ବି କାହାର ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ନାହାଁନ୍ତି । ଏପରି ବି ନୁହେଁ ଯେ— ନିଜେ ପଢି ପୁଣି ଶିକ୍ଷକ ହୋଇଥିଲେ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ବାଲ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରୁ ବଡ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତର କାହାଣୀକୁ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଭଗବାନ ମନେ କରି କହୁଛନ୍ତି ଯେଉଁଠି ଦେଖ କେବଳ କୃଷ୍ଣ ହିଁ କୃଷ୍ଣ । ରାମଙ୍କର ଭକ୍ତମାନେ ପୁଣି କହୁଛନ୍ତି ଯେଉଁଆଡେ ଦେଖ କେବଳ ରାମ ହିଁ ରାମ ଦେଖାଯାଉଛନ୍ତି । ସୁତା ହିଁ ଅଡୁଆ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଭାରତର ପ୍ରାଚୀନ ଯୋଗ ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ହିଁ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଟେ । ମନୁଷ୍ୟ ତ ଏ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କିଛି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଜ୍ଞାନର ସାଗର ହେଉଛନ୍ତି ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବା ଯିଏକି ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର ସାଗର କୁହାଯିବ । କିନ୍ତୁ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମ ଅନୁସାରେ କୁହାଯିବ । ତୁମକୁ ସାଗର କୁହାଯିବ ନା ନଦୀ ? ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ଜ୍ଞାନଗଙ୍ଗା । କିନ୍ତୁ ଏହି କଥାରେ ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ସଂଶୟ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର ସାଗର କହିବା ଏକଦମ୍ ଠିକ କଥା ।

ବାବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ଏଥିରେ ସ୍ତ୍ରୀ, ପୁରୁଷର କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ନେଉଛ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରୁହ । ଯେପରି ମୁଁ ପରମଆତ୍ମା ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟେ ସେହିପରି ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟ । ମୋତେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା କୁହାଯାଏ । ମୋର କାମ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ, ଯେପରି ରାଜାରାଣୀମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ହୋଇଥାଏ ନା । ତେବେ ତୁମମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ରଖାଯାଇଛି । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା ପଢୁଛି, ଏଠାରେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ପଢାଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ । ତେବେ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ ହୋଇଗଲେ ନା । ବାବା କେତେ ମେହନତ କରୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ଜ୍ଞାନ ଧାରଣ କରୁଛ । ପୁଣି ସେଠାକୁ (ସତ୍ୟଯୁଗ) ଜ୍ଞାନର ପ୍ରାରବ୍ଧ ତୁମ ସାଥିରେ ଯିବ । ସେଠାରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଭାଇ ଭାଇର ସ୍ନେହ ରହିବ । ସେଥିପାଇଁ ଏଠାରେ ତୁମ ଭିତରେ ବହୁତ ଭଲ ଭାଇ ଭାଇର ସ୍ନେହ ରହିବା ଦରକାର । କାହାକୁ ସମ୍ମାନ ଦେବ ତ କାହାକୁ ନୁହେଁ.... ଏପରି ସେଠାରେ ହେବ ନାହିଁ । ସେମାନେ କହୁଛନ୍ତି ହିନ୍ଦୁ ମୁସଲମାନ ଭାଇ-ଭାଇ କିନ୍ତୁ ପରସ୍ପର ଭିତରେ ସେହି ସମ୍ମାନ ରହୁ ନାହିଁ । ଭଉଣୀ ଭାଇ ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଭାଇ-ଭାଇ କହିବା ଦରକାର । ଭ୍ରାତୃଭାବ ରହିବା ଦରକାର । ଆତ୍ମା ଏଠାକୁ ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛି । ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ଭାଇ-ଭାଇ ହୋଇ ରହିଥାଏ । ପରମଧାମ ଘରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ ହୋଇ ରହିବେ । ଭାଇ-ଭଉଣୀ ରୂପୀ ଶରୀର ତ ଏହିଠାରେ ହିଁ ଦେଇଯିବାକୁ ପଡିବ । ଏହି ଭାଇ-ଭାଇର ଜ୍ଞାନ ତ ବାବା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ତ ଦୁଇ ଭ୍ରୃକୁଟୀର ମଧ୍ୟ ଭାଗରେ ରହିଥାଏ । ତୁମମାନଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ହିଁ ପଡିବା ଦରକାର । ମୁଁ ଆତ୍ମା ଶରୀର ରୂପୀ ସିଂହାସନରେ ବସିଛି । ଏହା ହେଉଛି ଆତ୍ମାର ଅକାଳ ସିଂହାସନ । ଆତ୍ମାକୁ କେବେ ବି କାଳ ଖାଇନଥାଏ । ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାର ସିଂହାସନ ହେଉଛି ଏହି ଭ୍ରୃକୁଟୀର ମଧ୍ୟ ସ୍ଥଳ । ଏହା ଉପରେ ଏହି ଅକାଳ ଆତ୍ମା ବସିଛି । ଏହା କେତେ ବୁଝିବାର କଥା । ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ଶରୀରରେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ଭ୍ରୃକୁଟୀ ମଝିରେ ରହିଥାଏ । ସେହି ଛୋଟ ଶରୀର ରୂପି ସିଂହାସନ ପୁଣି ବଡ ହୋଇଥାଏ । ଆତ୍ମାକୁ ଏଠାରେ ଗର୍ଭରେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ ତେଣୁ ଆତ୍ମା ପଶ୍ଚାତାପ କରିଥାଏ ଯେ ମୁଁ କେବେ ବି ପାପ ଆତ୍ମା ହେବି ନାହିଁ । ଅଧାକଳ୍ପ ହେବ ଆତ୍ମା ପାପ ଆତ୍ମା ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ପୁଣି ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେଉଛି । ତୁମେ ନିଜର ଶରୀର-ମନ-ଧନ ସବୁକଛି ବାବାଙ୍କୁ ଦେଉଛ । ଏତେ ସବୁ ଦାନ କରିବା କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଦାନ ନେବା ପାଇଁ ଦାତା ଶିବବାବା ଏହି ଭାରତରେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ବହୁତ ଗୁହ୍ୟ ଏବଂ ଗହନ କଥା ଯାହାକି ବୁଝିବା ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ । ଭାରତ ହିଁ ହେଉଛି ଅବିନାଶୀ ଭୂମି ବାକି ଅନ୍ୟ ସବୁ ଭୂଖଣ୍ଡ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏହା ହେଉଛି ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା । ଏସବୁ କଥା ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି । ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏହିସବୁ କଥାକୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଏହାକୁ ଜ୍ଞାନ ବୋଲି କହିବା ଯଥାର୍ଥ ହେବ । ଜ୍ଞାନ ହିଁ ହେଉଛି ଆମଦାନୀର ଆଧାର ଏହାଦ୍ୱାରା ତୁମର ବହୁତ ଆମଦାନୀ ହେଉଛି । ବାବାଙ୍କୁ କିପରି ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ଏହାର ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି ପୁଣି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ଏଥିରେ ବହୁତ ମେହନତ ରହିଛି । ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏବେ ଘରକୁ ଫେରି ଯିବାକୁ ହେବ ସେଥିପାଇଁ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଶରୀରରୁ ଉପରାମ ରହିବାକୁ ହେବ । ଦେହ ସହିତ ଯାହା କିଛି ବି ଦେଖୁଛ ସବୁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ଆମେ ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ ହେବାକୁ ଯାଉଛୁ । ଏଭଳି କଥା ତ ବାବା ହିଁ କହିପାରିବେ । ଏହା ହେଉଛି ବହୁତ ବଡ ପରୀକ୍ଷା ଏହି ପରୀକ୍ଷାରେ ପାସ୍ କରାଇବା ପାଇଁ ବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି । ଏଥିରେ ପୁସ୍ତକ ଇତ୍ୟାଦିର ଦରକାର ନାହିଁ । କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ବାବା ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ରକୁ ତ କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ଭିତରେ ରହିଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଗ୍ରତ ହେଉଛ, କିନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ ଜାଗ୍ରତ ହେଉନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେମାନେ କେତେ ମେହନତ କରୁଛ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଭଗବାନ ଆସି ଏଠାରେ ପାଠପଢାଉଛନ୍ତି । ବାବା ନିଶ୍ଚିତ କାହା ଶରୀରରେ ତ ଆସିବେ ନା । ବାବା ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ରାୟ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ଏହିଭଳି କର ତେବେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବୁଝିଯିବେ । ଏକଥା ତ ବହୁତ ସହଜ କିନ୍ତୁ କ୍ରମଅନୁସାରେ ତ ନିଶ୍ଚିତ ରହିବେ । ପାଠପଢାରେ ମଧ୍ୟ କ୍ରମଅନୁସାରେ ରହିଛନ୍ତି । ଏହି ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ବିଶାଳ ରାଜଧାନୀର ସ୍ଥାପନା ହୋଇଯାଉଛି । ଏଭଳି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ଦରକାର ଯେପରି ସେଠାରେ ରାଜ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବ ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ତୁମେ ଯେପରି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବ ପ୍ରତି କଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ହିଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବ । ଏହାକୁ ହିଁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଲଟେରୀ କୁହାଯାଉଛି । କାହାକୁ ବହୁତ ଛୋଟ ଲଟେରୀ ତ କାହାକୁ ବହୁତ ବଡ ଲଟେରୀ ମିଳୁଛି । କେହି ଗରିବ ତ କେହି ସାହୁକାର ହେଉଛନ୍ତି । ଏହି ସମୟରେ ତୁମକୁ ସମସ୍ତ ଲଟେରୀ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମିଳୁଛି । ଏହି ସମୟର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଉପରେ ହିଁ ସବୁକଛି ନିର୍ଭର କରୁଛି । ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ପୁରୁଷାର୍ଥ ହେଲା ଯୋଗର । ତେବେ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱଚ୍ଛ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଯେତେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବ ସେତେ ଜ୍ଞାନର ଧାରଣା ହେବ ଏବଂ ଅନେକଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ନିଜର ପ୍ରଜା ତିଆରି କରିପାରିବ । ଯଦିଓ କେହି ଅନ୍ୟ ଧର୍ମର ହୋଇଥାଆନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଦିଅ । ଆଗକୁ ଚାଲି ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବେ ଯେ ବିନାଶ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥିତ । ବିନାଶ ସମୟରେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୈରାଗ୍ୟ ଆସିଥାଏ । ତୁମକୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ କଥା କହିବାକୁ ହେବ ଯେ, ତୁମେ ହେଉଛ ଆତ୍ମା । ହେ ଗଡ୍ ଫାଦର କହୁଛ, ଏକଥା କିଏ କହୁଛି ? ଏକଥା ଆତ୍ମା କହୁଛି ନା । ଏବେ ବାବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମର ପଥପ୍ରଦର୍ଶକ ହୋଇ ଆସିଛି, ତୁମମାନଙ୍କୁ ମୁକ୍ତିଧାମକୁ ନେଇଯିବି । ବାକି ଆତ୍ମାର କେବେ ବି ବିନାଶ ହୁଏ ନାହିଁ ତେଣୁ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତିର ପ୍ରଶ୍ନ ହିଁ ଉଠୁନାହିଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାକୁ ନିଜ ନିଜର ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମା ହେଉଛି ଅବିନାଶୀ । ଆତ୍ମାର କେବେ ବି ବିନାଶ ହୁଏ ନାହିଁ । ବାକି ସେଠାକୁ (ପରମଧାମ) ଯିବା ପାଇଁ ହେଲେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ତେବେ ଯାଇ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ ଏବଂ ଘରକୁ ଯାଇପାରିବ । ଶେଷ ସମୟରେ ବଡ ବଡ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଝିବେ । ଘରକୁ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ତୁମର ଏହି ସନ୍ଦେଶ ସମସ୍ତଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିକୁ ଖୋଲିଦେବ ସେଥିପାଇଁ ତ ଗାୟନ ରହିଛି, ଅହୋ ପ୍ରଭୁ ତୁମର ଗତି ଅର୍ଥାତ୍ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ ମତ ଅର୍ଥାତ୍ ସଦଗତିର ଜ୍ଞାନ ତୁମକୁ ହିଁ ଜଣା । ତେବେ ସିଏ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କାହାକୁ ମତ ଦେଉଥିବେ ନୁହେଁକି କେବଳ ନିଜ ଭିତରେ ରଖିବେ ? ତାଙ୍କ ମତ ଦ୍ୱାରା କିପରି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି ହେଉଛି ତାହା ତ ଏଠାକୁ ଆସିଲେ ହିଁ କହିବେ ନା! ମନୁଷ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ତୁମର ଗତି ମତି ତୁମେ ହିଁ ଜାଣିଛ । ଆମେ ଜାଣି ନାହୁଁ । ଏମିତି ବି କିଛି କଥା ଥାଏ କି ? ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ତୁମକୁ ଗତି ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି ଅର୍ଥାତ୍ ମୁକ୍ତି ମିଳିଯାଉଛି ।

ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବାବା ଯାହା ଜାଣିଛନ୍ତି ତାହା ଆମକୁ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ କହିବ ମୁଁ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିଛି । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ତ ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ତୁମର ଗତି ମତି ତୁମେ ହିଁ ଜାଣିଛ । କିନ୍ତୁ ତୁମେ ତ ଏପରି କହିବ ନାହିଁ । ବୁଦ୍ଧିରେ ସବୁ ଜ୍ଞାନ ରହିବା ପାଇଁ ଟିକିଏ ସମୟ ଲାଗିବ । ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ତ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ହୋଇ ନାହାଁନ୍ତି । ଯଦି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବେ ତେବେ ଏଠାରୁ ନିଶ୍ଚିତ ଚାଲିଯିବେ । କିନ୍ତୁ କେହି ଯାଇନାହାଁନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ବାବାଙ୍କୁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ବହୁତ ବୈରାଗ୍ୟ ଆସିଲା, ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେଲା, ଡବଲ ମୁକୁଟଧାରୀ ହେବି--ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ବାବା ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଇଲେ । ଭାବିଲେ ଏବେ ହିଁ ରାଜତ୍ୱର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଯିବ । ବାକି ଖୁବ୍ କମ ସମୟ ଅଛି ପୁଣି ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏହିଭଳି ନିଶା ଚଢିଗଲା । କିନ୍ତୁ ଏବେ ବୁଝିପାରୁଛି ତାହା ମଧ୍ୟ ଠିକ ଥିଲା । ରାଜଧାନୀର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଅନେକଙ୍କୁ ରାଜତ୍ୱର ପ୍ରାପ୍ତି ହେବ । ମୁଁ ଏକା ଯାଇ ସେଠାରେ କ’ଣ କରିବି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ତୁମକୁ ଏବେ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତି ହେଉଛି । ପ୍ରଥମେ ଖୁସିର ପାରଦ ଚଢିଗଲା । କିନ୍ତୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କରିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ତୁମେମାନେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ହିଁ ଏଠାକୁ ଆସିଛ । ତୁମେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଉଠି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛ । ଏହା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି କିମ୍ବା ଦାଦା ଆସୁଛନ୍ତି ଏକଥା ଯେପରି କୁହାଯାଏ ଗୁଡର ମଧୁରତା ଗୁଡ ମାଠିଆ ଜାଣେ, ସେହିପରି ବାବା ତ ଜଣ ଜଣଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଜଣ ଜଣଙ୍କୁ ବାବା ଶକ୍ତିର କିରଣ ଦେଉଛନ୍ତି । ଯୋଗ ଅଗ୍ନି ଅଟେ ନା । ଯୋଗ ଅଗ୍ନି ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମାର ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଯାଉଛି । ବାବା ବସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଶକ୍ତିର କିରଣ ଦେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାକୁ ବସି ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁଛି ତେଣୁ ସବୁ ଆତ୍ମା ଭିତରେ ଶକ୍ତି ଭରପୂର ହୋଇଯାଉଛି । ଯଦି କାହାର ବୁଦ୍ଧି ବାହାରେ ଏଣେ ତେଣେ ଘୁରି ବୁଲୁଛି ତେବେ ଶକ୍ତିକୁ ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ବୁଦ୍ଧି କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ଘୁରି ବୁଲୁଥିବ । ତେବେ ତାକୁ କ’ଣ ମିଳିବ? କଥାରେ ଅଛି ସ୍ନେହ ଦେଲେ ସ୍ନେହ ମିଳିଥାଏ । ତୁମେ ଯଦି ବାବାଙ୍କୁ ଭଲ ପାଇବ ତେବେ ବାବା ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଇବେ । ବୁଦ୍ଧି ବାହାରେ ଏଣେତେଣେ ଘୁରି ବୁଲିଲେ ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହେବ ନାହିଁ । ବାବା ତୁମମାନଙ୍କର ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଚାର୍ଜ କରିବା ପାଇଁ ହିଁ ଆସିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା ତୁମର ସେବା କରିବା । ତେବେ ତୁମେମାନେ ଏହି ସେବାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବ କି ନାହିଁ ତାହା ତୁମର ଆତ୍ମା ହିଁ ଜାଣେ । କେଉଁ ବିଚାର ନେଇ ଏଠାରେ ବସିବ ଏସବୁ କଥା ମଧ୍ୟ ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ପରମଆତ୍ମା ଅଟେ । ମୋ ଆତ୍ମା ସହିତ ତୁମେ ତୁମ ଆତ୍ମାର ସଂଯୋଗ କରୁଛ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କିରଣ ଦେଉଛି । ମୁଁ ବହୁତ ସ୍ନେହର ସହିତ ଜଣ ଜଣକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କିରଣ ଦେଉଛି । ତୁମେ କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ବସି ମନେ ପକାଅ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଜଣ ଜଣକୁ ଶକ୍ତିର କିରଣ ଦେଉଛି । ତୁମେ ତ ଏପରି କରିବ ନାହିଁ । ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଏହି କଥା ଧାରଣ କରିବାର ଥିବ ସେମାନେ ଧାରଣ କରିବେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହୋଇଯିବ । ବାବା ପ୍ରତିଦିନ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଉପାୟ ବତାଇବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ବାକି ତୁମେମାନେ ବୁଝିବ ନ ବୁଝିବ—ଏହା ତ କ୍ରମାନୁସାରେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଛି । ତୁମକୁ ବହୁତ ଶକ୍ତିବର୍ଦ୍ଧନକାରୀ ଭୋଜନ ମିଳୁଛି ତାକୁ ପୁଣି ହଜମ ମଧ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ନା । ଏହା ହେଉଛି ବହୁତ ବଡ ଲଟେରୀ । ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର କଳ୍ପ କଳ୍ପାନ୍ତରର ଲଟେରୀ ଅଟେ । ଏହା ଉପରେ ପୁରା ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଦରକାର । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଆମେ ଶକ୍ତି ନେଉଛୁ । ବାବା ମଧ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଭ୍ରୃକୁଟୀରେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଆତ୍ମା ନିକଟରେ ବସିଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ, ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବ । ଆମେ ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛୁ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଦେଖି ମଧ୍ୟ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ । ଏସବୁ ହେଉଛି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର କାହାଣୀ । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଆତ୍ମାକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ କରିବା ପାଇଁ ହେଲେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଉଠି ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସର୍ଚ୍ଚଲାଇଟ୍ ନେବାକୁ ହେବ । ବୁଦ୍ଧିକୁ ବାହାର ଦୁନିଆରୁ ଫେରାଇ ଆଣି ବାବାଙ୍କଠାରେ ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କର ଶକ୍ତିକୁ ନିଜ ଭିତରେ ସମାହିତ କରିବାକୁ ହେବ ।

(୨) ପରସ୍ପର ଭିତରେ ଭାଇ-ଭାଇର ସଚ୍ଚା ସ୍ନେହରେ ରହିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମା ଭାଇ ଭ୍ରୃକୁଟୀ ରୂପୀ ଅକାଳ ସିଂହାସନରେ ବିରାଜମାନ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ଭ୍ରୃକୁଟୀକୁ ଦେଖି କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବାକୁ ହେବ ।


ବରଦାନ:-
ବାବାଙ୍କର ସଂସ୍କାରକୁ ନିଜର ମୂଳ ସଂସ୍କାର ରୂପରେ ଧାରଣ କରି ଶୁଭଭାବନା, ଶୁଭକାମନାଧାରୀ ହୁଅ ।

ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନେକ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଫିଲିଂ କରିବାର, ଦୂରେଇ ରହିବାର, ପରଚିନ୍ତନ କରିବାର ବା ଶୁଣିବାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସଂସ୍କାର ରହିଛି, ଯାହାକୁ କହିଦେଉଛ— କ’ଣ କରିବି ଏହାର ତ ମୋର ସଂସ୍କାର.... ଏହି ମୋର ଶବ୍ଦ ହିଁ ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ଢିଲା କରିଦେଉଛି । ଏହା ତ ରାବଣର ଜିନିଷ, ମୋର ନୁହେଁ । କିନ୍ତୁ ଯାହା ବାବାଙ୍କର ସଂସ୍କାର ତାହା ହିଁ ହେଉଛି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଓରିଜିନାଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ମୂଳ ସଂସ୍କାର । ସେହି ସଂସ୍କାର ହେଲା ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣକାରୀ, ଶୁଭ ଚିନ୍ତନଧାରୀ । ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ଶୁଭଭାବନା, ଶୁଭକାମନାଧାରୀ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଭିତରେ ସମର୍ଥୀ ରହିଛି ସେହିମାନେ ହିଁ ହେଉଛନ୍ତି ସର୍ବଶକ୍ତିରୂପୀ ସମ୍ପତ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ।