29.01.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖର ଶିଖରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ସ୍ୱଭାବ ଏବଂ ଚରିତ୍ରକୁ ସୁଧାରିଚାଲ, ପୁରୁଣା ସ୍ୱଭାବକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବୁଦ୍ଧି ସର୍ବଦା ସତେଜ ରହିବାର ଉପାୟ କ’ଣ ?

ଉତ୍ତର:-
ବାବା ଯାହା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ତାକୁ ମନ୍ଥନ କର, ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧି ସର୍ବଦା ସତେଜ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଯେଉଁମାନେ ସଦାସର୍ବଦା ସତେଜ ରହିଥା’ନ୍ତି ସେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସେବା କରିପାରନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ଆତ୍ମାରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀ ସର୍ବଦା ଚାର୍ଜ ହେବାକୁ ଲାଗିଥାଏ କାହିଁକି ନା ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ୍ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ବୁଦ୍ଧି ସଂଯୋଗ ହୋଇଯାଇଥାଏ ।

ଗୀତ:-
ନୟନହୀନ କୋ ରାହ ଦିଖାଓ...

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏହି ଗୀତ ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଗାୟନ କରାଯାଇଛି, କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ କେହି କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେପରି ଅନ୍ୟମାନେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛନ୍ତି, ଏହା ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ଏକ ପ୍ରାର୍ଥନା କିନ୍ତୁ ଏମାନେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଯଦି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଜାଣିବେ ତେବେ ସବୁ କିଛି ଜାଣିଯିବେ । କେବଳ ପରମାତ୍ମା ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଜୀବନୀ ବିଷୟରେ କିଛି ବି ଜଣା ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏମାନେ ନୟନହୀନ ଅଟନ୍ତି ନା । ତୁମକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି । ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ ତ୍ରିନେତ୍ରୀ କୁହାଯାଉଛି । ଦୁନିଆରେ ଯଦିଓ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ୍ରିନେତ୍ରୀ, ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ, ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ଶବ୍ଦ କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଯେପରି କହୁଛନ୍ତି ସାଇନ୍ସ (ବିଜ୍ଞାନ) ଏବଂ ସାଇଲେନ୍ସ (ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତି)ର ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ କ’ଣ ସମ୍ବନ୍ଧ ରହିଛି! ଯଦିଓ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଉତ୍ତର ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ଏହି ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ ହେଉ କିନ୍ତୁ ଏହା କେବେ ହୋଇଥିଲା ? କିଏ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ ? କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ପଚାରୁଛନ୍ତି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ କେହି ଜାଣିଥିବା ଦରକାର ଯିଏକି କହିପାରିବେ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଏସବୁ ଖେଳ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଛି । ଶାନ୍ତି ସ୍ତମ୍ଭ, ସୁଖ ସ୍ତମ୍ଭ, ସବୁ ପ୍ରକାର ସ୍ତମ୍ଭ ରହିଛି । ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ହେଉଛି ଶାନ୍ତିର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର, ଯେଉଁଠାରେ ଆତ୍ମାମାନେ ରହିଥା’ନ୍ତି । ତାକୁ ନିରବତାର ସ୍ତମ୍ଭ କୁହାଯିବ । ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ସମ୍ପତ୍ତିର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର ରହିବ । ଏଭଳି କେହି ମୁଖ ଦ୍ୱାରା କହିପାରିବେ ନାହିଁ ଯେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଘର ମୁକ୍ତିଧାମ ଅଟେ । ଏସବୁ କଥା ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକ ହେବ ତ ଏପରି ଇଏ ଜ୍ଞାନର ସ୍ତମ୍ଭ ଅଟନ୍ତି । ବାବା ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖରକୁ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖର ଶିଖର । ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାରେ ଦରିଦ୍ର । ତେବେ ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତିର ସମ୍ପତ୍ତି ତୁମେ ଏହି ସମୟରେ ହିଁ ପାଉଛ । ସବୁ କିଛି ଏହି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗର ମହିମା ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଯୁଗ କୁହାଯାଉଛି । କଳିଯୁଗ ପରେ ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗ ହେବ, ସତ୍ୟଯୁଗ ସୁଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର ଅଟେ, ପରମଧାମ ଶାନ୍ତିର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ତମ୍ଭ ଏବଂ ଏହି କଳିଯୁଗ ଦୁଃଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର ଅଟେ । ଏଠାରେ ଅସରନ୍ତି ଦୁଃଖ ରହିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସବୁ ଦୁଃଖ ଆସି ଏକତ୍ର ହୋଇଛି । କଥାରେ କହିଥା’ନ୍ତି ନା ଦୁଃଖର ପାହାଡ ଖସୁଛି, ଯେବେ ଭୂମିକମ୍ପ ଆଦି ହୋଇଥାଏ ତେବେ କେତେ ତ୍ରାହି-ତ୍ରାହି କରିଥା’ନ୍ତି ।

ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ବାକି ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟ ଅଛି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗୁଛି । ଅନେକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବିନ୍ଦୁ ଭାବିବେ ନା କ’ଣ ଭାବିବେ । ଆରେ ଆତ୍ମାର ରୂପ ଯେପରି ସେହିପରି ପରମାତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଆତ୍ମାକୁ ତୁମେ ଜାଣିଛ ନା, ଏହା ତ ଭାଗ୍ୟବାନ ତାରକା ଅଟେ । ଏହା ବିଲକୁଲ୍ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ । ଯାହାକୁ କି ତୁମେ ସ୍ଥୂଳ ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏହି ସବୁ କଥା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହି ସବୁ କଥା ଉପରେ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧି ସତେଜ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଏମାନେ ଯେଉଁଆଡେ ଗଲେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବେ ଯେ ଶାନ୍ତି, ସୁଖ, ପବିତ୍ରତାର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସ୍ଥାନ ହେଉଛି ନୂଆ ଦୁନିଆରେ । ଆମର ପୁରୁଣା ସ୍ୱଭାବ, ଚରିତ୍ରକୁ ସୁଧାରି ବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆର ମାଲିକ କରୁଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ମନୁଷ୍ୟ ବେଦ, ଶାସ୍ତ୍ର, ଗୀତା ଇତ୍ୟାଦି ପଢୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିଛି ହେଲେ ବି ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ସିଢିରେ ତଳକୁ ନିମ୍ନଗାମୀ ହେବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ନିଜକୁ ଏମାନେ ଶାସ୍ତ୍ରର ଅଧିକାରୀ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଧୋଗତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଆତ୍ମା ପ୍ରଥମେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଥାଏ ପୁଣି ଧୀରେ ଧୀରେ ଏହି ବ୍ୟାଟେରୀ ଶେଷ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମସ୍ତଙ୍କର ବ୍ୟାଟେରୀ ଶେଷ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ପୁନର୍ବାର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହେଉଛି । ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ବାବା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ତୁମର ପାପ କଟିଯିବ ଏବଂ ତୁମର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଟ ହୋଇଯିବ । ତୁମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନୁଭବ କରୁଛ ଯେ ଆମର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହେଉଛି, ଆଉ ପୁଣି କାହାର କାହାର ମଧ୍ୟ ଚାର୍ଜ ହେଉନାହିଁ । ତେବେ ଏମାନେ ସୁଧୁରିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆହୁରି ବିଗିଡି ଯାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମେ କେବେ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହେବୁ ନାହିଁ । ଆପଣଙ୍କଠାରୁ ୨୧ ଜନ୍ମର ସମ୍ପତ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ନେବୁ ତଥାପି ମଧ୍ୟ ତଳକୁ ଖସିଯାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାମ ବିକାର ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଜଗତଜିତ୍ ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ଯଦି କାମ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହେଲ ତେବେ ବୁଦ୍ଧି ନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏହି କାମ ବିକାର ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଜଣେ ଜଣଙ୍କୁ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା କାମର ଅଗ୍ନି ଲାଗିଥାଏ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ କାମ ଚିତାରେ ବସିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଶ୍ୟାମଳ ହୋଇଯାଇଛ । ଏବେ ବାବା ତୁମକୁ ଗୋରା ପବିତ୍ର କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ବାବା ହିଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ତୁମର ବୁଦ୍ଧି ଖୋଲିଥାଏ । ବାବା ଏହି କଳ୍ପ ବୃକ୍ଷର ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ କଳ୍ପବୃକ୍ଷ । ଏହାକୁ ଓଲଟା ବୃକ୍ଷ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇଥାଏ । କେତେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଧର୍ମ ରହିଛି । ଏତେ କୋଟି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଅବିନାଶୀ ଅଭିନୟ ମିଳିଛି । ଦୁଇଜଣଙ୍କର ଅଭିନୟ ଏକାପରି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି, ତେଣୁ ବିଚାର କର କେତେ ଢେର ଆତ୍ମା ଅଛନ୍ତି । ଯେପରି ମାଛମାନଙ୍କର ଏକ ଖେଳନା ରହିଛି, ତାରରୁ ଯେପରି ତଳକୁ ଖସିଥାଏ, ଏହା ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ଅଟେ । ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ବନ୍ଧନରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛୁ, ଏହିପରି ତଳକୁ ଖସି-ଖସି କଳ୍ପର ଶେଷ ହୋଇଛି ପୁଣି ଆମେ ଉପରକୁ ଯିବୁ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ମିଳୁଛି । ଉପରୁ ଆତ୍ମାମାନେ ସୃଷ୍ଟିକୁ ଆସି କ୍ରମାନୁସାରେ ମିଶିଥା’ନ୍ତି । ଏହି ଖେଳରେ ତୁମେ ପାର୍ଟଧାରୀ ଅଟ । ଡ୍ରାମାରେ ମୁଖ୍ୟ ରଚୟିତା, ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ, ଅଭିନେତା ରହିଥା’ନ୍ତି ନା । ଏହି ଡ୍ରାମାରେ ମୁଖ୍ୟ ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି । ପୁଣି କେଉଁ ଅଭିନେତା ଅଛନ୍ତି ? ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କର । ଭକ୍ତମାନେ ଅନେକ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କିଛି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ କଳ୍ପର ଆୟୁଷକୁ ଲକ୍ଷେ ବର୍ଷ କହିଦେଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ଆସି ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଆମ ପାଖରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ରହିବ ନାହିଁ । ଯେପରି ଏଠାରେ କାରବାର ଚାଲୁଛି ସେହିପରି ସେଠାରେ ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତିର ରାଜଧାନୀ ଚାଲିବ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ କରୁଥିବା ଏତେ ଛୋଟ ବିନ୍ଦୁ ସମାନ ଅଟନ୍ତି । ତୁମ ଆତ୍ମା ଭଳି ଏହାଙ୍କର ଆତ୍ମା (ବ୍ରହ୍ମାବାବା) ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ନେଉଛନ୍ତି । ତେବେ ବାବା କ’ଣ ବଡ ହୋଇପାରିବେ କି । ସିଏ ମଧ୍ୟ ବିନ୍ଦୁ ଅଟନ୍ତି । ତୁମର ଆତ୍ମା ବିନ୍ଦୁ ସମାନ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନର ଧାରଣା ହେଉଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ପୁଣି ବାବା କଳ୍ପ ପରେ ଦେବେ । ଯେପରି ରେକର୍ଡ ଭରି ରହିଥାଏ ଯାହାର କି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୋଇଥାଏ ନା । ସେହିପରି ଆତ୍ମାରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ଅଭିନୟ ଭରି ହୋଇ ରହିଛି । କୌଣସି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ କଥା ହେଲେ ତାକୁ କୁଦରତ ବୋଲି କୁହାଯାଇଥାଏ । ଏହି ଅନାଦି ଡ୍ରାମାର ଅଭିନୟରୁ କେହି ଜଣେ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ଏହା ହେଉଛି ବହୁତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ କଥା । ଯିଏ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝି ଧାରଣ କରିଥା’ନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କର ଖୁସିର ନିଶା ଚଢିଥାଏ । ତୁମକୁ କେତେ ବୃତ୍ତି ମିଳୁଛି । ତେଣୁ ତୁମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଭଲ ଭାବରେ କରିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ହେଉଛ ସମସ୍ତେ ଶିକ୍ଷକ । ଶିକ୍ଷକ ତୁମକୁ ପାଠ ପଢାଇ ନିଜ ଭଳି ଶିକ୍ଷକ କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହିପରି ନୁହେଁ ଯେ ତୁମକୁ ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ । ନା । ତୁମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଶିକ୍ଷକ ହେଉଛ କାହିଁକି ନା ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛ ପୁଣି ତୁମେ ଘରକୁ ଫେରିଯିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ହିଁ ବୁଝୁଛ । ସେମାନେ ଏକଥା ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି, ନା ସେମାନେ ସଦଗତି ଦେଇପାରିବେ । ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି ଦାତା ଏକମାତ୍ର ବାବା । ସିଏ ଉଦ୍ଧାରକର୍ତ୍ତା ଏବଂ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଯେବେ ତୁମେ ଘରୁ ଆସୁଛ ସେତେବେଳେ ବାବା ଗାଇଡ୍ ହେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ବାବା ଗାଇଡ୍ ହେଉଛନ୍ତି । ଯେବେ ତୁମେ ଘରୁ ଆସୁଛ ତେବେ ଘରକୁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଉଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଗାଇଡ୍ ଏବଂ ପଣ୍ଡା ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଉଛ ତେଣୁ ଅଶରୀରୀ ହୁଅ । ତୁମର ନାମ ପାଣ୍ଡବ ସେନା ମଧ୍ୟ ଅଟେ । କାହିଁକି ନା ଶରୀରଧାରୀ ଅଟ ନା । ତୁମେ ଅଶରୀରୀ ଥିବା ସମୟରେ ତୁମକୁ ସେନା କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ଶରୀରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରି ଯେବେ ମାୟା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ ସେତେବେଳେ ତୁମକୁ ସେନା କୁହାଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ପୁଣି ଲଢେଇ କଥା ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି, ଏହା ହେଲା ଅବିନାଶୀ କଥା । ଲୋକେ ସମ୍ମିଳନୀ କରି, ସଂସ୍କୃତ କଲେଜ ଆଦି ଖୋଲୁଛନ୍ତି, କେତେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି । ଖର୍ଚ୍ଚ କରି-କରି ଯେପରି ଖାଲି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଚାନ୍ଦି, ସୁନା, ହୀରା ଆଦି ସବୁ ଶେଷ ହୋଇଗଲାଣି । ପୁଣି ତୁମ ପାଇଁ ସବୁ କିଛି ନୂଆ ବାହାରିବ । ତେଣୁ ତୁମକୁ ଚାଲିବା ବୁଲିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଖୁସି ରହିବା ଦରକାର । ତୁମକୁ ବାବା ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଏହିଭଳି ତୁମର ଅଭିନୟ ନିରନ୍ତର ଚାଲିଛି । ଏହା କେବେ ବନ୍ଦ ହେବ ନାହିଁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି— ତୁମେ ନିଜର ଜନ୍ମକୁ ଜାଣିନାହଁ ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଆସୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ୮୪ଜନ୍ମର ହିସାବ-କିତାବ ମଧ୍ୟ ବତାଉଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ମିଳୁଛି । ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ସମ୍ପତ୍ତି, ସୁଖର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର... ତେଣୁ କେତେ ନିଶା ରହିବା ଦରକାର । ବାବା ଆମକୁ ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ସମୟ ଯେତେଯେତେ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେବ ସେତେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଆସିବ । ବୃକ୍ଷ ମଧ୍ୟ ବିସ୍ତାର ଲାଭ କରିବ । ବୃକ୍ଷ ଦୁର୍ବଳ ଥିଲେ ବର୍ଷା ତୋଫାନରେ ଭାଙ୍ଗିଯାଇଥାଏ । ଏହା ତ ହେବାର ହିଁ ଅଛି । ତୁମ ସମ୍ମୁଖରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟର ଚିତ୍ର ରହିଛି । ତେଣୁ ତୁମେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଚିତ୍ର ରଖିପାରିବ ନାହିଁ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଢେର ଚିତ୍ର ରଖିଥା’ନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନମାର୍ଗରେ ଗୋଟିଏ ଚିତ୍ର ରହିଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଆମର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି । ବାକି ବିନ୍ଦୁର ଚିତ୍ର କ’ଣ ରଖିପାରିବ । ଆତ୍ମା ତାରକା ଅଟେ ନା । ଏହା ମଧ୍ୟ ବୁଝିବାର କଥା ଅଟେ । ଆତ୍ମାକୁ ତୁମେ ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ । ଅନେକ କହୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମକୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେଉ । ଆମେ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ଦେଖିବୁ । କିନ୍ତୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ତୁମେ ମାଲିକ ହୋଇଯିବ କି । ମନୁଷ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଅମୁକ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଗଲେ, କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗ କେଉଁଠାରେ ଅଛି, ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଯେଉଁ ଆତ୍ମାମାନେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଇଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ କହୁଛନ୍ତି । ଆତ୍ମାର ତ ସବୁ କଥା ମନେ ଥାଏ ନା । ଏବେ ତୁମକୁ ଉଚ୍ଚରୁ ପାଠ ଉଚ୍ଚ ବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଉଛ । ତୁମେ ନିଜର ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ନରରୁ ନାରାୟଣ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ ।

ଯେଉଁମାନେ ଶାନ୍ତି ମାଗୁଛନ୍ତି, ତୁମର କାମ ହେଲା ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା । ଅନେକ ଜାଣୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଯେ ଇଏ ଠିକ୍ କଥା କହୁଛନ୍ତି । ସେହି ସମୟ ମଧ୍ୟ ଆସିବ, ଲେଖାଯାଇଛି କୁମାରୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଭୀଷ୍ମପିତାମହ ଆଦିଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନବାଣ ମାରିଲେ । ବାକି ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ବାଣ ମାରିଲେ, ଗଙ୍ଗା ବାହାରିଲେ, ଏହିଭଳି କଥାଶୁଣି କହିଦେଇଥା’ନ୍ତି ଏହିଠାରୁ ଗଙ୍ଗା ବାହାରିଛି । ଗଉମୁଖ ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଦେଖୁଛ ତୁମର ସ୍ମାରକୀ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ତାହା ହେଲା ଜଡ ଦିଲୱାଡା । ଏହା ଚୈତନ୍ୟ ଅଟେ । ସେଥିରେ ପୁଣି ଉପରେ ବୈକୁଣ୍ଠ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ତଳେ ତପସ୍ୟା କରୁଛନ୍ତି, ଉପରେ ରାଜତ୍ୱର ଚିତ୍ର ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗ ଉପରେ ଅଛି । ବୋମା ତିଆରି କରିଲାବାଲା ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ଆମର ବିନାଶ ପାଇଁ ଅଟେ । କହୁଛନ୍ତି ଯଦି ଏପରି କରିବ ତେବେ ବିନାଶ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ଲେଖା ମଧ୍ୟ ହୋଇଛି ମହାବିନାଶର ଲଢେଇରେ ଏହପରି ହୋଇଥିଲା । ସମସ୍ତେ ଶେଷ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏକଧର୍ମ ଥିଲା ତେବେ ବାକି ସବୁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଭକ୍ତି କରି-କରି ଅଧୋଗତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି । ଏସବୁ ଡ୍ରାମାର ଯୋଜନା ଅନୁଯାୟୀ ହେଉଛି । ବାସ୍ତବରେ ଏଠାରେ କୌଣସି ଆଶୀର୍ବାଦ ଆଦିର କଥା ନାହିଁ । ଯାହା ଡ୍ରାମାରେ ଅଛି ତାହା ହିଁ ହେଉଛି । ଏଭଳି କିଛି କଥା ହେଲେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ କହିଦେଉଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଇଚ୍ଛା । କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଏଭଳି କହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ କହୁଛ ଡ୍ରାମାର ଭାବି, ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଭାବି ନୁହେଁ । ଡ୍ରାମାରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପାର୍ଟ ରହିଛି । ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର କିପରି ଘୂରୁଛି ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବା ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି ନା । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର ସମସ୍ତଙ୍କର ମନ କଥା ଜାଣିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଆମେ ଯାହା କରୁଛୁ ତା’ର ଦଣ୍ଡ ନିଶ୍ଚିତ ଆମକୁ ହିଁ ମିଳିବ । ତେବେ ବାବା କ’ଣ ଦଣ୍ଡ ଦେବେ କି । ଏହା ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ । ଯାହାକି ସ୍ୱତଃ ପରିଚାଳିତ ହେଉଛି । ଏହାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ପୁଣି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ, ତୁମର ଅବସ୍ଥା ଏଭଳି ହୋଇଯାଉ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ କିଛି ବି ମନେ ନପଡୁ । ନିଜକୁ ତୁମେ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ, ଏହାକୁ ହିଁ କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥା କୁହାଯାଇଥାଏ । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ପାଠପଢାରେ ବୃତ୍ତି ନେବା ପାଇଁ ଭଲ ଭାବରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର । ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଅ । ଗାଇଡ୍ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରର ରାସ୍ତା ଦେଖାଇବାର ସେବା କର ।

(୨) ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ୍ ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ନିଜର ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଚାର୍ଜ କରିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବା ପରେ କେବେ ବି କାମ ବିକାରର ଆଘାତ ଲାଗିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ।

ବରଦାନ:-
ହଜୁର (ବାବା)ଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ରଖି ଯୁଗଳ ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ବିଶେଷ ସେବାଧାରୀ ହୁଅ ।

ପିଲାମାନେ ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ତରର ସହିତ ବାବା ବୋଲି କହିଥାଆନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଦିଲାରାମ ବାବା ହାଜିର ଅର୍ଥାତ୍ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଏ ହଜୁର ସର୍ବଦା ହାଜିର ଅଛନ୍ତି । ତେବେ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନେ ତ ସବୁବେଳେ ଯୁଗଳ ରୂପରେ ହିଁ ରହିଥାଆନ୍ତି । ଲୋକମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଯେଉଁଠି ଦେଖୁଛି ସେଠାରେ ତୁମେ ହିଁ ତୁମେ ଏବଂ ପିଲାମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ଯାହା ବି କରୁଛୁ, ଯେଉଁଆଡେ ବି ଯାଉଛୁ ବାବା ସାଥୀରେ ହିଁ ଅଛନ୍ତି । କୁହାଯାଉଛି କରିକରାଇବାବାଲା ତେବେ କରିବାବାଲା ଏବଂ କରାଇବାବାଲା ଯୁଗଳ ହୋଇଗଲେ । ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ରହି ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ବିଶେଷ ଅଭିନେତା ହୋଇଯାଆନ୍ତି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ନିଜକୁ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ଅତିଥି ମନେ କରି ରୁହ ତେବେ ପୁରୁଣା ସଂସ୍କାର ଏବଂ ସଂକଳ୍ପକୁ ଗେଟ୍ ଆଉଟ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବିତାଡିତ କରିପାରିବ ।

ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ ହେବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ପୁରୁଷାର୍ଥ:-
ସମୟ ଅନୁସାରେ ଏବେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଭଳି ସର୍ବଦା ଅଚଳ-ଅଟଳ ରହିବା ସହିତ ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ହୁଅ । ଯଦି ଟିକିଏ ବି ଟଳମଳ ହେଲ ତେବେ ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତିର ଅନୁଭବ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତୁମକୁ କେତେ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଛି, ସେହି ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ସଦାସର୍ବଦା କାୟମ ରଖିବାର ଆଧାର ହେଲା ସର୍ବଦା ଅଚଳ-ଅଟଳ ରହିବା । ଅଚଳ ରହିବା ଦ୍ୱାରା ସଦାସର୍ବଦା ଖୁସିର ଅନୁଭୂତି ହେବାକୁ ଲାଗିବ ।