16.06.19    Avyakt Bapdada     Odia Murli     12.12.84     Om Shanti     Madhuban


“ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ”

 


ଆଜି ଦିଲାରାମ ବାବା ନିଜର ଦିଲଖୁସ୍ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ସର୍ବଦା ଦିଲଖୁସ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଖୁସିବାସିଆ ତୁମେମାନେ ହିଁ ଅଟ । ବାକି ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ କେବେ ନା କେବେ, କୌଣସି ନା କୌଣସି ମାନସିକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦ୍ୱାରା ଦୁଃଖୀ ଅଟନ୍ତି । ଏହିଭଳି ମାନସିକ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ହରଣ କରୁଥିବା ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା ସୁଖଦାତା ବାବାଙ୍କର ତୁମେମାନେ ହିଁ ସୁଖ ସ୍ୱରୂପ ସନ୍ତାନ ଅଟ । ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କର ହୃଦୟର ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଶବ୍ଦ ହାୟ-ହାୟ ରୂପରେ ବାହାରୁଛି କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଦିଲଖୁସ୍ ପିଲାମାନଙ୍କର ଦିଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ହୃଦୟରୁ ବାଃ-ବାଃର ଶବ୍ଦ ବାହାରୁଛି । ଯେପରି ସ୍ଥୂଳ ଶରୀରରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଯନ୍ତ୍ରଣା ହୋଇଥାଏ ସେହିପରି ଆଜିକାଲିର ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ହୃହୟର ବେଦନା ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପ୍ରକାରରେ ହେଉଛି । କେତେବେଳେ ଶରୀରର କର୍ମଭୋଗର ବେଦନା, କେତେବେଳେ ସମ୍ବନ୍ଧ-ସମ୍ପର୍କ ଦ୍ୱାରା ଦୁଃଖୀ ହେବାର ବେଦନା, କେତେବେଳେ ଧନ ଅଧିକ ହୋଇଗଲା ବା କମ୍ ହୋଇଗଲା । ଉଭୟ ପ୍ରକାରର ଚିନ୍ତାର ବେଦନା ଏବଂ କେତେବେଳେ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିବା ଦୁଃଖର ବେଦନା, ଏହିଭଳି ଏକରୁ ଅନେକ ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ଉତ୍ପନ୍ନ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନର ବିଶ୍ୱ ହିଁ ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଚିତ୍କାର କରିବାର ସ୍ଥାନ ପାଲଟି ଯାଇଛି । ଏହିଭଳି ସମୟରେ ତୁମ ଭଳି ସୁଖଦାୟୀ ଏବଂ ସୁଖ ସ୍ୱରୂପ ପିଲାମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କ’ଣ ? ଜନ୍ମ ଜନ୍ମର ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ବୋଝରୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କର । ଏହି ପୁରୁଣା ପାପ କର୍ମର ବୋଝ ରୂପକ କରଜ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ରୂପୀ ରୋଗ ହୋଇଯାଇଛି । ଏହିଭଳି ସମୟରେ ତୁମମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା ଦାତା ହୋଇ ଯେଉଁ ଆତ୍ମାକୁ ଯେଉଁ ପ୍ରକାରର କରଜ ରୋଗ ମରଜ ଲାଗି ଯାଇଛି ସେମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରାପ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଭରପୁର କରିବା । ଯେପରି ଶାରୀରିକ କର୍ମଭୋଗ ଦ୍ୱାରା ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଭୋଗ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା କର୍ମଯୋଗୀ ହୋଇ କର୍ମଯୋଗ ଆଧାରରେ କର୍ମଭୋଗକୁ ସମାପ୍ତ କରିପାରିବେ, ସେହିଭଳି ଶକ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ମହାଦାନ ରୂପରେ ଦିଅ ବା ବରଦାନ ରୂପରେ ଦିଅ, ଯେହେତୁ ସେମାନେ ନିଜେ କରଜଦାର ଅଟନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଶକ୍ତିହୀନ ଅଟନ୍ତି । ଏହିଭଳି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ନିଜର କର୍ମଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ଶକ୍ତିରୁ ବାଣ୍ଟ ଦିଅ । କିଛି ନା କିଛି ପ୍ରାପ୍ତି ନିଜ ଖାତାରୁ ସେମାନଙ୍କ ଖାତାରେ ଜମା କର, ତେବେ ଯାଇ ସେମାନେ କରଜ ରୂପକ ରୋଗରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିବେ । ଏତେ ସମୟ ଧରି ତୁମେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ବାବାଙ୍କର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ହୋଇ ସର୍ବଶକ୍ତି ରୂପୀ ସମ୍ପତ୍ତି ଜମା କରିଛ ସେହି ଜମା ଖାତାରୁ ଖୋଲା ହୃଦୟରେ ଦାନ କର, ତେବେ ଯାଇ ସେମାନଙ୍କର ହୃଦୟର ବେଦନାକୁ ସମାପ୍ତ କରିପାରିବ । ଯେପରି ଅନ୍ତିମ ସମୟ ପାଖେଇ ଆସୁଛି, ସେହି ଅନୁସାରେ ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କର ଭକ୍ତିର ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ଦ୍ୱାପର ଯୁଗଠାରୁ ରଜୋଗୁଣୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର କିଛି ନା କିଛି ଦାନପୂଣ୍ୟର ଶକ୍ତି, ଭକ୍ତିର ଶକ୍ତି ନିଜ ଖାତାରେ ଜମା ଥିଲା । ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ଆତ୍ମ ନିର୍ବାହ କରିବା ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି ଉପାୟ ପ୍ରାପ୍ତ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଏବେ ତମୋଗୁଣୀ ଆତ୍ମାମାନେ ଏହି କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ସୁଖରେ ଆତ୍ମ-ନିର୍ବାହ କରିବାର ଆଧାର ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଖାଲି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଭକ୍ତିର ଫଳକୁ ମଧ୍ୟ ଭୋଗ କରି କରି ସମାପ୍ତ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଏବେ ତ କେବଳ ନାମ ମାତ୍ର ଭକ୍ତି ରହିଛି । ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ଭକ୍ତି ନାହିଁ । ଭକ୍ତିର ବୃକ୍ଷ ବିସ୍ତାର ପ୍ରାପ୍ତ କରିସାରିଛି ହେଲେ ବୃକ୍ଷ ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗ ଶୋଭା ନିଶ୍ଚିତ ଅଛି କିନ୍ତୁ ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇଯାଇଥିବା କାରଣରୁ ଫଳ ମିଳିପାରୁ ନାହିଁ । ଯେପରି ସ୍ଥୂଳ ବୃକ୍ଷ ଯେତେବେଳେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିସ୍ତାର ପ୍ରାପ୍ତ କରିଯାଏ ବା ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥାରେ ପହଞ୍ଚିଯାଏ ସେତେବେଳେ ଫଳଦାୟକ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଛାୟାପ୍ରଦ ହୋଇଥାଏ ସେହିପରି ଭକ୍ତିର ବୃକ୍ଷ ମଧ୍ୟ ମନ ଖୁସି କରିବାର ଛାୟା ନିଶ୍ଚିତ ଦେଉଛି । ଭାବୁଛନ୍ତି ଗୁରୁ କରିଦେଲି ତେଣୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଯିବ, ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ବା ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ କରିଦେଲି, ତେଣୁ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଯିବ । ଏହିଭଳି ନିଜକୁ ସ୍ୱାନ୍ତ୍ୱନା ଦେଇ ମନ ଖୁସି କରିବାର ଛାୟା ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । “ଏବେ ନୁହେଁ ତ କେବେ ନିଶ୍ଚିତ ମିଳିବ” ଏହିଭଳି ମିଥ୍ୟା ସାନ୍ତ୍ୱନାର ଛାୟା ତଳେ ବିଚରା ଭୋଳାଭକ୍ତମାନେ ଆରାମ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିଛି ଫଳ ପାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ଆତ୍ମ-ନିର୍ବାହର ଖାତା ଖାଲି ପଡିଛି । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ସମୟରେ ତୁମଭଳି ଭରପୁର ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା ନିଜର ଜମା କରିଥିବା ପ୍ରାପ୍ତିରୁ ଏହିଭଳି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ସାହସ ଏବଂ ଉତ୍ସାହ ଦେବା । ସେଥିପାଇଁ ତୁମ ଖାତାରେ କିଛି ନା କିଛି ଜମା ଅଛି, ନା ନିଜ ପାଇଁ କେବଳ ରୋଜଗାର କରିଛ ଏବଂ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଦେଇଛ, ଯିଏ କେବଳ ରୋଜଗାର କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଦେଇଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ରାଜଯୋଗୀ ବା ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ କୁହାଯିବ ନାହିଁ, କାରଣ ରାଜାମାନଙ୍କର ଭଣ୍ଡାର ସଦାସର୍ବଦା ଭରପୁର ରହିଥାଏ । ପ୍ରଜାମାନଙ୍କୁ ପାଳନା କରିବାର ଦାୟିତ୍ୱ ରାଜା ଉପରେ ଥାଏ । ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଭରପୁର । ଯଦି ଭଣ୍ଡାର ଭରପୁର ନୁହେଁ ତେବେ ଏବେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଜାଯୋଗୀ ଅଟ । ରାଜଯୋଗୀ ନୁହେଁ, କାରଣ ପ୍ରଜାମାନେ ଯାହା ରୋଜଗାର କରନ୍ତି ତା’କୁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଦିଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସାହୁକାର ପ୍ରଜାମାନେ କିଛି ନା କିଛି ଜମା ରଖିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ରାଜା ସର୍ବଦା ଭଣ୍ଡାରର ମାଲିକ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ରାଜଯୋଗୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ଆତ୍ମା । ଯେଉଁମାନଙ୍କର କୌଣସି ପ୍ରକାରର ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଜମାର ଖାତା ଖାଲି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେବେ ନିଜକୁ ଦେଖ ଯେ ମୋର ସର୍ବ ଭଣ୍ଡାର ଭରପୁର ରହିଛି ? ଦାତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହିସାବରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେବାର ଭାବନା ଅଛି, ନା ନିଜର ପ୍ରାପ୍ତିରେ ହିଁ ମସ୍ତ ଅଛ ? ନିଜର ପାଳନା କରିବାରେ ସମୟ ବିତିଯାଉଛି ନା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ପାଳନା କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତି ଭରପୁର କରି ରଖିଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସଂଗମଯୁଗରୁ ହିଁ ଆତ୍ମିକ ପାଳନା ଦେବାର ସଂସ୍କାର ଭରିଥିବା ଆତ୍ମା ହିଁ ଭବିଷ୍ୟତରେ ପ୍ରଜାମାନଙ୍କର ପାଳନକର୍ତ୍ତା ବିଶ୍ୱ ମହରାଜା ହୋଇପାରିବେ । ରାଜା ବା ପ୍ରଜା ହେବାର ଷ୍ଟାମ୍ପ ଅର୍ଥାତ୍ ମୋହର ଏହିଠାରୁ ହିଁ ଲାଗିଥାଏ କିନ୍ତୁ ଷ୍ଟାଟସ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପଦ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ମିଳିବ । ଯଦି ଏଠିକାର ଷ୍ଟାମ୍ପ ଲାଗିନଥିବ ତେବେ ସେଠାରେ ପଦ ମିଳିବ ନାହିଁ । କାରଣ ସଂଗମଯୁଗ ହେଉଛି ଷ୍ଟାମ୍ପ ଅଫିସ । ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା, ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାର ଦ୍ୱାରା ବର୍ତ୍ତମାନ ଷ୍ଟାମ୍ପ ଲାଗୁଛି । ତେଣୁ ନିଜେ ନିଜକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖ । ନିଜର ଷ୍ଟକକୁ ଚେକ୍ କର । ଏପରି ନ ହେଉ, ଦରକାର ସମୟରେ କୌଣସି ଗୋଟିଏ ଅପ୍ରାପ୍ତି, ସମ୍ପନ୍ନ ହେବାରେ ଧୋକା ଦେଉଥିବ । ଯେପରି ସ୍ଥୂଳରେ ଷ୍ଟକ ଜମା ରଖନ୍ତି, ଯଦି ସବୁ ଖାଦ୍ୟ ସାମଗ୍ରୀ ଜମା ରଖିଛ କିନ୍ତୁ ଛୋଟିଆ ଦିଆସିଲଟି ରହିଯାଇଛି ତେବେ ଡାଲି ଚାଉଳକୁ କ’ଣ କରିବ ? ତେଣୁ ଅନେକ ପ୍ରାପ୍ତି ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ବି ଅପ୍ରାପ୍ତି ଧୋକା ଦେଇହେବ । ସେହିପରି ଗୋଟିଏ ବି ଅପ୍ରାପ୍ତି ସମ୍ପନ୍ନତାର ଷ୍ଟାମ୍ପ ଲଗାଇବାର ଅଧିକାରୀ ହେବାରେ ଧୋକା ଦେଇଦେବ ।

ଏପରି ଭାବନାହିଁ ଯେ - ମୋ ଭିତରେ ଯୋଗର ଶକ୍ତି ତ ଅଛି, ଯଦି କୌଣସି ଗୋଟିଏ ଗୁଣର କମି ରହିଗଲା ତେବେ କିଛି ଆପତ୍ତି ନାହିଁ । ଯୋଗର ଶକ୍ତି ମହାନ ଅଟେ, ନମ୍ବରୱାନ ଅଟେ, ଏକଥା ଠିକ୍ କିନ୍ତୁ କୌଣସି ଗୋଟିଏ ଗୁଣର କମି ମଧ୍ୟ ସମୟ ଅନୁସାରେ ଫୁଲ୍ ପାସ୍ ହେବାରେ ଫେଲ୍ କରିଦେବ । ଏହାକୁ ଛୋଟ କଥା ମନେ କର ନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଗୁଣର ମହତ୍ତ୍ୱ ଏବଂ ପରସ୍ପର ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧ କ’ଣ, ଏହାର ମଧ୍ୟ ଗଭୀର ହିସାବ ଅଛି, ତାହା ପରେ କେବେ ଶୁଣାଇବି ।

ତେବେ ତୁମଭଳି ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ବର୍ତ୍ତମାନ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କ’ଣ ? ଆଜି ବିଶେଷ ଭାବରେ ଏହିକଥା ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦିଆଗଲା । ବୁଝିଲ । ବର୍ତ୍ତମାନ ରାଜଧାନୀ ଦିଲ୍ଲୀ ନିବାସୀ ପିଲାମାନେ ଆସିଛନ୍ତି ନା । ତେଣୁ ରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ଶୁଣାଇଲି । ଏମିତି ବିନା ପରିଶ୍ରମରେ ରାଜଧାନୀରେ ମହଲ ମିଳିଯିବ ନାହିଁ । ପାଳନା ଦେଇ ପ୍ରଜା ତିଆରି କରିବାକୁ ପଡିବ । ଦିଲ୍ଲୀ ନିବାସୀ ତ ଜୋର-ସୋରରେ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରୁଥିବେ ନା । ରାଜଧାନୀରେ ରହିବା ଅଛି ନା, ଦୂରକୁ ତ ଯିବାର ନାହିଁ ନା ।

ଗୁଜୁରାଟ ନିବାସୀ ତ ଏବେ ବି ସାଥୀରେ ଅଛନ୍ତି । ସଂଗମଯୁଗରେ ମଧୁବନର ସାଥୀ ଅଟନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ପାଖାପାଖି ଅଛନ୍ତି ତେଣୁ ରାଜ୍ୟ କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ସାଥୀରେ ରହିବେ ନା । ତେବେ ସାଥୀରେ ରହିବାର ଦୃଢ ସଂକଳ୍ପ କରିଛ ନା । ତୃତୀୟରେ ହେଲା ଇନ୍ଦୋର । ଇନ୍-ଡୋର ଅର୍ଥାତ୍ ଘର ଭିତରେ ରହୁଥିବା ସଦସ୍ୟ । ତେଣୁ ଇନ୍ଦୋର ଜୋନର ଆତ୍ମାମାନେ ରାଜ୍ୟ କରିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଘରର ସଦସ୍ୟ ହେବେ ନା । ଏବେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କର ହୃଦୟ ରୂପକ ଘର ଭିତରେ ବାସ କରୁଛ । ତେବେ ତିନିଟି ଯାକ ଜୋନର ପାଖାପାଖି ରହିବାର ରାଶି ମିଶିଯାଉଛି । ତେଣୁ ସଦାସର୍ବଦା ଏହିଭଳି ଭାଗ୍ୟର ରେଖାକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ବିସ୍ତାର କରିଚାଲ । ଆଚ୍ଛା!

ଏହିଭଳି ସର୍ବଦା ସମ୍ପନ୍ନ ରହିବାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ପାଳନ କରୁଥିବା, ନିଜର ଦାତା ପଣିଆର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂସ୍କାର ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତଙ୍କର ଦୁଃଖ କଷ୍ଟକୁ ସମାପ୍ତ କରୁଥିବା, ସର୍ବଦା ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ହୋଇ ଆତ୍ମିକ ପାଳନା କରୁଥିବା, ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ନିଜର ଭଣ୍ଡାରକୁ ଭରପୁର କରୁଥିବା ମାଷ୍ଟର ଦାତା, ବରଦାତା, ରାଜଯୋଗୀ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ଆସିଥିବା ପାର୍ଟୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ମିଳନ:-
(୧) ସଦାସର୍ବଦା ନିଜକୁ ସାକ୍ଷୀପଣିଆର ଆସନ ଉପରେ ସ୍ଥିତ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା ଅନୁଭବ କରୁଛ ? ଏହି ସାକ୍ଷୀ ପଣିଆର ସ୍ଥିତି ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆସନ ଅଟେ । ଏହି ଆସନ ଉପରେ ବସି କର୍ମ କରିବା ବା ଦେଖିବାରେ ବହୁତ ମଜା ଆସିଥାଏ । ଯେପରି ଆସନଟି ଭଲ ହୋଇଥିଲେ ବସିବାରେ ମଧ୍ୟ ମଜା ଲାଗିଥାଏ ନଚେତ୍ ବସିବାରେ ମଜା ନଥାଏ । ସେହିପରି ଏହି “ସାକ୍ଷୀପଣିଆର ଆସନ’’ ମଧ୍ୟ ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆସନ, ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ଏହି ଆସନ ଉପରେ ସର୍ବଦା ବସୁଛ ନା ? ଆଜିକାଲି ଦୁନିଆରେ ମଧ୍ୟ ଆସନଟିଏ ପାଇବା ପାଇଁ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ କେତେ ଭଲ ଆସନ ମିଳିଯାଇଛି । ଯେଉଁ ଆସନରୁ ତୁମକୁ କେହି ଓହ୍ଲାଇ ଦେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ତ କେତେ ଭୟ ରହୁଛି କାରଣ ଆଜି ଯଦି ସିଟ୍ ଖଣ୍ଡିକ ଅଛି କାଲିକୁ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ତୁମର ସିଟ୍ ତ ଅବିନାଶୀ ଅଟେ ଯେଉଁଠି ତୁମେ ନିର୍ଭୟରେ ବସିପାରିବ । ତେଣୁ ସାକ୍ଷୀପଣିଆର ଆସନରେ ସବୁବେଳେ ବସୁଛ? କାରଣ ଅପସେଟ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥିବା ଆତ୍ମା କେବେହେଲେ ଏହି ଆସନ ଉପରେ ସେଟ୍ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ଥିର ଭାବରେ ବସିପାରିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସଦା ସର୍ବଦା ଏହି ସିଟ୍ ଉପରେ ସେଟ୍ ରୁହ । ଏହା ଏଭଳି ଆରାମଦାୟକ ସିଟ୍ ଯାହା ଉପରେ ବସି ଯାହା ଦେଖିବାକୁ ଚାହିଁବ, ଯାହା ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଚାହିଁବ ତାହା କରିପାରିବ ।

(୨) ନିଜକୁ ଏହି ସୃଷ୍ଟି ଭିତରେ କୋଟିକ ଭିତରେ କେହି ଏବଂ କେହି-କେହିଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ କେହି... ଏହିଭଳି ବିଶେଷ ଆତ୍ମା ମନେ କରୁଛ ? ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଗାୟନ ରହୁଛି ଯେ କୋଟିକ ଭିତରେ କେହି କେହି ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଆନ୍ତି, ଆମେ ହିଁ ସେହି ଆତ୍ମା । ଏହିଭଳି ଖୁସି ସବୁବେଳେ ରହୁଛି ? ବିଶ୍ୱରେ ଅନେକ ଆତ୍ମା ପରମପିତାଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆମେମାନେ ପାଇଗଲୁ! ବାବାଙ୍କର ହୋଇଯିବା ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କୁ ପାଇବା । ଦୁନିଆ ଖୋଜିବାରେ ଲାଗିଛି କିନ୍ତୁ ଆମେ ତାଙ୍କର ହୋଇଗଲୁ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ଏବଂ ଜ୍ଞାନମାର୍ଗର ପ୍ରାପ୍ତିରେ ବହୁତ ଅନ୍ତର ରହିଛି । ଜ୍ଞାନ ହେଉଛି ପାଠପଢା କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତିପାଠପଢା ନୁହେଁ । ତାହା ତ ଅଳ୍ପ ସମୟର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମନୋରଞ୍ଜନ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ସଦାକାଳର ପ୍ରାପ୍ତିର ଆଧାର ହେଉଛି ‘ଜ୍ଞାନ’ । ତେଣୁ ସର୍ବଦା ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ରହି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସମର୍ଥ କର । ଯେଉଁ କଥା ସଂକଳ୍ପ ବା ସ୍ୱପ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ନଥିଲା - ତାହା ବାସ୍ତବରେ ପାଇଗଲୁ । ବାବା ଆସି ଦୁନିଆର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାହାର କରି ନିଜର କରିଦେଲେ । ତେଣୁ ଏହି ଖୁସିରେ ରୁହ ।

(୩) ସମସ୍ତେ ନିଜକୁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କର, ଗୋଟିଏ ମତରେ ଚାଲୁଥିବା, ଏକରସ ଅର୍ଥାତ୍ ସମାନ ସ୍ଥିତିରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା ଅନୁଭବ କରୁଛ ? ଯେହେତୁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେହି ଆମର ନୁହଁନ୍ତି ତେବେ ଏହି ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ସହଜରେ ଅବସ୍ଥା ଏକରସ ହୋଇଯିବ, ଏଭଳି ଅନୁଭବ କରୁଛ ? ଯେବେକି ଅନ୍ୟ କେହି ବି ନାହାଁନ୍ତି ତେଣୁ ବୁଦ୍ଧି ଆଉ କେଉଁଆଡେ ଯିବ, ଆଉ କୁଆଡେ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ହିଁ ନାହିଁ, କାରଣ ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଯେଉଁଠି ଦୁଇ ଚାରିଜଣଙ୍କ କଥା ଥାଏ ସେଠାରେ ଭାବିବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଥାଏ । ଏଠାରେ ଯେବେ ଗୋଟିଏ ହିଁ ରାସ୍ତା ଅଛି ତେବେ ଆଉ କୁଆଡେ ଯିବ । ତେଣୁ ଏଠାରେ ମାର୍ଗ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସହଜ ବିଧି ରହିଛି - ଏକ ପିତା, ଏକ ମତ, ଏକରସ ସ୍ଥିତି, ଏକ ପରିବାର । ତେଣୁ ଗୋଟିଏ କଥା ହିଁ ମନେ ରଖିଲେ ଏକ ନମ୍ବର ପଦକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବ । ତେଣୁ ଏକର ହିସାବ ଜାଣିବା ଦରକାର, ବାସ୍ । ଯେଉଁଠି ବି ଥାଅ ଯଦି ସେହି ଜଣଙ୍କର ସ୍ମୃତି ରହିଛି ତେବେ ସେ ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ଅଛନ୍ତି, ଦୂରରେ ନାହାଁନ୍ତି । ଯେଉଁଠି ବାବାଙ୍କର ସଂଗ ରହିଛି ସେଠାରେ ମାୟା ସହିତ ସଂଗ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଦୂରେଇବା ପରେ ଯାଇ ମାୟା ଆସିଥାଏ, ଏମିତି ଆପେ ଆପେ ଆସେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ନା ଦୂରେଇ ରୁହ, ନା ମାୟା ଆସୁ । ତେଣୁ ଏକର ହିଁ ମହତ୍ତ୍ୱ ରହିଛି ।

ଅଧରକୁମାରଙ୍କ ସହିତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ମିଳନ:- ସର୍ବଦା ପ୍ରବୃତ୍ତିରେ ରହୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଅଲୌକିକ ବୃତ୍ତିରେ ରହୁଛ ? ଗୃହସ୍ଥୀ ଜୀବନଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରହୁଥିବା ଏବଂ ସର୍ବଦା ଟ୍ରଷ୍ଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ନିମିତ୍ତ ରୂପରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା -- ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ କରୁଛ ? ଟ୍ରଷ୍ଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସଦା ସୁଖୀ ଏବଂ ଗୃହସ୍ଥୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସଦା ଦୁଃଖୀ, ତେବେ ଏଥି ମଧ୍ୟରୁ ତୁମେମାନେ କିଏ ? ସଦାସୁଖୀ । ଏବେ ତ ତୁମେ ଦୁଃଖର ଦୁନିଆକୁ ଛାଡି ସାରିଛ । ସେଥିରୁ ବାହାରି ଆସିଛ । ଏବେ ସଂଗମଯୁଗୀ ସୁଖର ଦୁନିଆରେ ଅଛ । ଅଲୌକିକ ପ୍ରବୃତ୍ତିରେ ରହୁଛ, ଲୌକିକ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଗୃହସ୍ଥୀ ନୁହେଁ । ତେଣୁ ପରସ୍ପର ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଅଲୌକିକ ବୃତ୍ତି ଏବଂ ଅଲୌକିକ ଦୃଷ୍ଟି ରହୁ ।

ଟ୍ରଷ୍ଟି ପଣିଆର ଚିହ୍ନ ହେଲା - ସେମାନେ ସର୍ବଦା ସବୁଥିରୁ ଅଲଗା ରହୁଥିବେ ଏବଂ ବାବାଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୋଇଥିବେ । ଯଦି ନ୍ୟାରା-ପ୍ୟାରା ନୁହେଁ ତେବେ ଟ୍ରଷ୍ଟୀ ନୁହେଁ । ଗୃହସ୍ଥୀ ଜୀବନ ଅର୍ଥାତ୍ ବନ୍ଧନରେ ରହୁଥିବା ଜୀବନ । ଟ୍ରଷ୍ଟୀ ଜୀବନ ନିର୍ବନ୍ଧନ ଜୀବନ । ଟ୍ରଷ୍ଟୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ବନ୍ଧନ ସହଜରେ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ । ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ଆତ୍ମା ସର୍ବଦା ସୁଖୀ ହୋଇଥାଏ । ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଦୁଃଖର ଲହଡି ମଧ୍ୟ ଆସିପାରିବ ନାହିଁ । ଯଦି ସଂକଳ୍ପରେ ବି ଆସୁଛି ଯେ ମୋର ଘର, ମୋ’ର ପରିବାର, ଏହି କାମ ମୋ’ର ତେବେ ଏହିଭଳି ସ୍ମୃତି ମଧ୍ୟ ମାୟାର ଆବାହନ କରିଥାଏ । ତେଣୁ ମୋ’ରକୁ ତୋ’ର କରିଦିଅ । ଯେଉଁଠି ତୋ’ର ହୋଇଗଲା ସେଠାରୁ ଦୁଃଖ ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା । ମୋ’ର କହିବା ଅର୍ଥ ଅଡୁଆରେ ପଡିବା, ତୋର କହିବା ଅର୍ଥ ମଉଜରେ ରହିବା । ଏବେ ଯଦି ମଉଜରେ ନ ରହିବ ତେବେ ଆଉ କେବେ ରହିବ! ସଂଗମଯୁଗ ହିଁ ମଉଜରେ ରହିବାର ଯୁଗ, ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବଦା ମଉଜରେ ରୁହ । ସ୍ୱପ୍ନ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟର୍ଥ ନ ଆସୁ । ଅଧାକଳ୍ପ ତ ସବୁ କିଛି ବ୍ୟର୍ଥରେ ହରାଇ ଦେଇଛ, ଏବେ ହରାଇବାର ସମୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା, ଏବେ ରୋଜଗାର କରିବାର ସମୟ । ଯେତେ ସମର୍ଥ ହେବ ସେତେ ରୋଜଗାର କରି ଜମା କରିପାରିବ ।

ତେଣୁ ଏତେ ଜମା କର ଯାହାକି ୨୧ ଜନ୍ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆରାମରେ ତୁମେ ବସି ଭୋଗ କରିପାରୁଥିବ । ଏତେ ଷ୍ଟକ ଜମା କର ଯାହାକି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରିବ କାହିଁକି ନା ତୁମେ ଦାତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟ । ଯାହାର ଯେତିକି ଜମା ହୋଇଥିବ ତାକୁ ସେତିକି ଖୁସି ମଧ୍ୟ ମିଳିବ ।

ସର୍ବଦା ଏକମାତ୍ର ବାବା ଦ୍ୱିତୀୟ କେହି ନୁହେଁ । ଏହି ଲଗନରେ ମଗନ ରୁହ । ଯେଉଁଠି ଲଗନ ଅର୍ଥାତ୍ ଖୁସିର ନିଶା ରହିଛି ସେଠାରେ ବିଘ୍ନ ରହିପାରିବ ନାହିଁ । ଯେପରି ଦିନ ଥିଲେ ରାତି ନାହିଁ, ରାତି ଥିଲେ ଦିନ ନାହିଁ । ସେହିଭଳି ଲଗନ ଏବଂ ବିଘ୍ନ ପରସ୍ପରଠାରୁ ବିପରୀତ ଅଟନ୍ତି । ଲଗନ ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯାହାକି ବିଘ୍ନକୁ ଭସ୍ମ କରିଦିଏ । ତେବେ ତୁମେମାନେ ଏହିଭଳି ଲଗନରେ ରହୁଥିବା ନିର୍ବିଘ୍ନ ଆତ୍ମା ଅଟ ତ ? କେତେ ବି ବଡ ବିଘ୍ନ ଆସୁ, ମାୟା ବିଘ୍ନ ରୂପ ଧାରଣ କରି ଆସୁ କିନ୍ତୁ ଲଗନରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା ତା’କୁ ଏଭଳି ଅତିକ୍ରମ କରିଯାଆନ୍ତି ଯେପରି ଲହୁଣୀରୁ ବାଳ (କେଶ) ବାହାର କରିବା ଅତି ସହଜ ହୋଇଥାଏ କାରଣ ଲଗନ ହିଁ ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତିର ଅନୁଭବ କରାଇଥାଏ । ଯେଉଁଠାରେ ବାବା ଅଛନ୍ତି ସେଠାରେ ପ୍ରାପ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ରହିଛି । ତେଣୁ ଯାହା ବାବାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ତାହା ପିଲାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଅଟେ ।

ମାତାମାନଙ୍କ ସହିତ :- ତୁମେମାନେ ଶକ୍ତି ଦଳ ଅଟ ନା! ମାତାମାନେ ଏବେ ଜଗତମାତା ହୋଇ ଗଲେ । ଏବେ ହଦର ଅର୍ଥାତ୍ କେବଳ ଲୌକିକ ପିଲାମାନଙ୍କର ମାତା ନୁହଁନ୍ତି । ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ଜଗତମାତା ମନେ କର । ହଦର ଗୃହସ୍ଥୀରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଥିବା ମାତା ନୁହେଁ । ବେହଦର ସେବା କରି ସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ରୁହ । କେତେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ବାବା ତୁମକୁ ଦେଇଛନ୍ତି । ଦାସୀ ପଣିଆରୁ ମୁକ୍ତ କରି ମସ୍ତକର ମୁକୁଟ କରି ଦେଇଛନ୍ତି । “ବାଃ ମୋର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ୍ୟ”! ବାସ୍, ଏହି ଗୀତ ଗାଇଚାଲ । କେବଳ ଏହି କାମ ବାବା ମାତାମାନଙ୍କୁ ଦେଇଛନ୍ତି କାରଣ ମାତାମାନେ ବହୁତ ମୁଣ୍ଡ ପିଟି-ପିଟି ଥକିଯାଇଛନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବା ମାତାମାନଙ୍କର କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇଯାଇଥିବା ଅବସ୍ଥାକୁ ଦେଖି ସେଥିରୁ ମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ୬୩ ଜନ୍ମର କ୍ଳାନ୍ତି ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମରେ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ହିଁ ଦୂର କରିଦେଇଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କର ହେବା ମାତ୍ରକେ ସବୁ କ୍ଲାନ୍ତି ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି । ମାତାମାନଙ୍କୁ ଝୁଲିବା ଏବଂ ଝୁଲାଇବା ଭଲ ଲାଗିଥାଏ । ତେଣୁ ବାବା ମଧ୍ୟ ମାତାମାନଙ୍କୁ ଖୁସିର, ଅତିନ୍ଦ୍ରୀୟ ସୁଖର ଝୁଲଣା ଦେଇଛନ୍ତି । ଏହି ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲୁଥାଅ କାରଣ ସଦା ସୁଖୀ ଏବଂ ସଦା ସୁହାଗିନୀ ହୋଇଗଲ ଅମର ପିତାଙ୍କର ଅମର ସନ୍ତାନ ହୋଇଗଲ । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!

ବରଦାନ:-
ସମ୍ପନ୍ନତା ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ସମ୍ପତ୍ତିବାନ୍ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ସ୍ୱରାଜ୍ୟର ସମ୍ପତ୍ତି ହେଲା, ଜ୍ଞାନ, ଗୁଣ ଏବଂ ସର୍ବଶକ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ଏହି ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ଅଟନ୍ତି ସେମାନେ ସର୍ବଦା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥା’ନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଅପ୍ରାପ୍ତିର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ନଥାଏ । ଯେଉଁମାନେ ବିନାଶୀ ଇଚ୍ଛାଠାରୁ ଅବିଦ୍ୟା ଅଟନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ କୁହାଯାଏ ସମ୍ପତ୍ତିବାନ ଆତ୍ମା । ସେମାନେ ସର୍ବଦା ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ଭିକାରୀ ନୁହଁନ୍ତି । ସେମାନେ ଅଖଣ୍ଡ ସୁଖ-ଶାନ୍ତିମୟ ସ୍ୱରାଜ୍ୟର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । କୌଣସି ପ୍ରକାରର ପରିସ୍ଥିତି ସେମାନଙ୍କର ଅଖଣ୍ଡ ଶାନ୍ତିକୁ ଖଣ୍ଡିତ କରିପାରିନଥାଏ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଜ୍ଞାନର ନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ତିନିକାଳ ଏବଂ ତିନିଲୋକକୁ ଜାଣିଥିବା ଆତ୍ମା ହିଁ ମାଷ୍ଟର ନଲେଜଫୁଲ ଅର୍ଥାତ୍ ଜ୍ଞାନବାନ ଅଟନ୍ତି ।