13.05.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ବାବା ତୁମକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ତୁମର ପୁରୁଷାର୍ଥ ହେଲା ଦେହ-ଅଭିମାନକୁ ଛାଡିବା ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା କେଉଁ ରୋଗଟି ପ୍ରଥମେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ?

ଉତ୍ତର:-
ନାମ-ରୂପର ଆକର୍ଷଣର ରୋଗ । ଏହି ରୋଗ ହିଁ ବିକାରୀ କରିଦିଏ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆତ୍ମ- ଅଭିମାନୀ ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କର । ଏହି ଶରୀର ପ୍ରତି ତୁମର ମୋହ ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଦେହ ପ୍ରତି ରହୁଥିବା ମୋହକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ବାବା ତୁମକୁ ଜୀବନବନ୍ଧନରୁ ଜୀବନମୁକ୍ତି ହେବାର ଉପାୟ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ତୁମର ପାଠପଢା ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଅଥବା ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ବସିବାକୁ ହେବ । କାହାକୁ ମନେ ପକାଇବ ? ବାବାଙ୍କୁ । ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ମନେ ପକାଇବାର ନାହିଁ । ଯେହେତୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ବେହଦର ପିତା ପରମଧାମରୁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ଭବ, ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଭବ । ଦେହ-ଅଭିମାନକୁ ଭୁଲି ଯାଅ । ଅଧାକଳ୍ପ ହେଲାଣି ତୁମେମାନେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରହିଆସିଛ, ଏବେ ଅଧାକଳ୍ପ ତୁମକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରହିବାକୁ ହେବ । ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗରେ ତୁମେମାନେ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଥିଲ । ସେଠାରେ ଏହି କଥା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାଥାଏ ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା ଏହି ବୃଦ୍ଧ ଶରୀରକୁ ଏବେ ଛାଡିଦେବି ଅର୍ଥାତ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବି । ଯେପରି ସାପ ତା’ର ପୁରୁଣା କାତିକୁ ଛଡେଇ ଦେଇଥାଏ । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ପୁରୁଣା ଶରୀରକୁ ଛାଡି ଆଉ ଏକ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତେବେ କିଏ ତୁମକୁ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ କରୁଛନ୍ତି ? ବାବା । ଯିଏକି ସଦାସର୍ବଦା ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଅଟନ୍ତି । ସେ କେବେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଯଦିଓ ଥରେ ମାତ୍ର ହିଁ ଆସନ୍ତି ତେବେ ବି ମଧ୍ୟ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ କାରଣ ଏହି ଶରୀର ତ ଅନ୍ୟର ଅଟେ ଯାହାକୁ ଉଧାର ନେଉଛନ୍ତି । ଏହି ଶରୀର ସହିତ ତାଙ୍କର କୌଣସି ମୋହ ନାହିଁ । ଯିଏ ଉଧାର ନେଇଥାଏ ତା’ର କୌଣସି ମୋହନଥାଏ, କାରଣ ଜାଣିଥା’ନ୍ତି ଏହାକୁ ତ ଛାଡିବାକୁ ହେବ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ହିଁ ଆସି ତୁମମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରୁଛି । ତୁମେମାନେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲ ପୁଣି ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇ ଯାଇଛ । ଏବେ ପୁଣି ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ମୋ ସହିତ ଯୋଗ ଲଗାଇବା ଶିଖାଉଛି । ତେବେ ଏହାକୁ ଯୋଗ ଶବ୍ଦ ନକହି ୟାଦ ଅର୍ଥାତ୍ ମନେ ପକାଇବା କହିବା ଠିକ୍ ହେବ ଅର୍ଥାତ୍ ୟାଦ କରିବା ଶିଖାଉଛି । ଯେପରି ଲୌକିକ ବାପାର ପିଲାମାନେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଥା’ନ୍ତି । ସେହିପରି ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମା ହିଁ ମନେ ପକାଇଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ସେତେବେଳେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇଯାଅ । ପୁନର୍ବାର ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ କରୁଛନ୍ତି । କାରଣ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେମାନେ ଅନ୍ୟର ନାମ-ରୂପରେ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ଯାଉଛ, ବିକାରୀ ହୋଇ ଯାଉଛ । ନଚେତ୍ ତୁମେ ସମସ୍ତେ ନିର୍ବିକାରୀ ଥିଲ । ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛ । ଜ୍ଞାନ କାହାକୁ କୁହାଯାଏ, ଭକ୍ତି କାହାକୁ କୁହାଯାଏ — ଏହା ତ ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଭକ୍ତି ତ ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । ଯେତେବେଳେ କି ପାଞ୍ଚ ବିକାର ରୂପୀ ରାବଣ ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଭାରତରେ ହିଁ ରାମ ରାଜ୍ୟ ଏବଂ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ କୁହାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ କେତେ ସମୟ ରାମରାଜ୍ୟ ଏବଂ କେତେ ସମୟ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି । ଏହି ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ତମୋପ୍ରଧାନ, ପଥରବୁଦ୍ଧି ଅଟନ୍ତି କାରଣ ସମସ୍ତେ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରରୁ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ ବିକାରୀ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ନୂଆ ଦୁନିଆ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ମଧ୍ୟରେ ରାତି-ଦିନର ପାର୍ଥକ୍ୟ ରହିଛି । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ କେବଳ ଭାରତ ହିଁ ଥିଲା । ଭାରତ ଭଳି ପବିତ୍ର ଭୂଖଣ୍ଡ ଆଉ କେହି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ପୁଣି ଭାରତ ଭଳି ଅପବିତ୍ର ମଧ୍ୟ କେହି ହେଉନାହାଁନ୍ତି । ଯିଏ ପବିତ୍ର ହେଉଛି, ସେହି ପୁଣି ଅପବିତ୍ର ହେଉଛି, ପୁଣି ପବିତ୍ର ହେଉଛି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ ପବିତ୍ର ଥିଲେ । ପୁଣି ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ଅପବିତ୍ର ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି । ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ଏହିମାନେ ହିଁ ନେଉଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ବହୁତ ଜନ୍ମର ଶେଷ ଜନ୍ମର ମଧ୍ୟ ଶେଷ ସମୟରେ ଆସୁଛି । ଏହି ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ଆତ୍ମା ଯେତେବେଳେ ୮୪ ଜନ୍ମ ଶେଷ କରି ବାନପ୍ରସ୍ଥ ଅବସ୍ଥାକୁ ଆସି ଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ହିଁ ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ଇଏ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁ-ଶଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କାହାକୁ ବି ଜଣା ନାହିଁ, କାହିଁକି ନା ତମୋପ୍ରଧାନ ଅଟନ୍ତି ନା । କାହାର ବି ଜୀବନ କାହାଣୀ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ମାତ୍ରକୁ ଜଣାନାହିଁ । ପୂଜା ତ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସବୁ କିଛି ଅନ୍ଧ ବିଶ୍ୱାସରେ କରୁଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିକୁ କୁହାଯାଉଛି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ରାତି ଏବଂ ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗକୁ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଦିନ । ତେବେ ବ୍ରହ୍ମା ଯଦି ପ୍ରଜାପିତା ହେଲେ ତେବେ ତାଙ୍କର ନିଶ୍ଚିତ ସନ୍ତାନମାନେ ମଧ୍ୟ ଥିବେ ନା । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇ ଦିଆଯାଇଛି ଯେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର କୁଳ କୁହାଯିବ, ରାଜବଂଶ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛନ୍ତି ଚୋଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବୋଚ୍ଚ । ତେଣୁ ଲୌକିକ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଚୁଟୀ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ତାଙ୍କ ଉପରେ ହେଉଛନ୍ତି ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷକ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ଶିବ । ତାଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଅନେକାନେକ ନାମ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଚାକଚକ୍ୟ ବହୁତ ହୋଇଯାଇଛି । କେତେ ମନ୍ଦିର, କେତେ ଚିତ୍ର, ଯଜ୍ଞ, ତପ, ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ ଆଦି କରୁଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ଭକ୍ତି କରିବା ଦ୍ୱାରା ଭଗବାନ ମିଳୁଛନ୍ତି । କାହାକୁ ମିଳୁଛି ? ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଉପରୁ ଆସୁଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଭକ୍ତି ଆରମ୍ଭ କରୁଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ତଥା ଦେବତା ହେଉଛନ୍ତି, ସେହିମାନେ ହିଁ ଯଥା ରାଜା-ରାଣୀ ତଥା ପ୍ରଜା..... ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ, ୧୬ କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ, ଅଂହିସା ପରମୋ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ହେଉଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ଏକମାତ୍ର ଆଦି ସନାତନ, ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଅମାପ ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ବାବା ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ସମସ୍ତେ ନେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ପ୍ରକୃତରେ ହେଉଛି ୮୪ ଜନ୍ମ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ୮୪ ଲକ୍ଷ ଜନ୍ମ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । କଳ୍ପର ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ କହି ଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ହେଉଛି ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଡ୍ରାମାର ଜ୍ଞାନ । ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେମାନେ ହେଲେ ହଦର ଅର୍ଥାତ୍ ଲୌକିକ ପିତା, ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ବେହଦର ଅର୍ଥାତ୍ ପାରଲୌକିକ ପିତା । ଦୁନିଆରେ ହଦର ପିତା ସମସ୍ତଙ୍କର ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବେହଦର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ କି ସମସ୍ତେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ଯେତେବେଳେ ଦୁନିଆ ପୁରୁଣା ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇ ଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ମିଳୁଛି । କାହାଠାରୁ ? ବେହଦର ପିତାଙ୍କଠାରୁ । ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ସମସ୍ତେ ଜୀବନ ବନ୍ଧନରେ ଅଛନ୍ତି, ପତିତ ଅଛନ୍ତି ତେଣୁ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହା ତ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର ହିଁ କଥା । ଜ୍ଞାନ ହେଉଛି ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର, କାହିଁକି ନା ପାଠପଢା ତ ତୁମେ ବହୁତ ପଢୁଛ । ସେଠାରେ ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ହେଲେ ପଢୁଛି ତ ଆତ୍ମା କିନ୍ତୁ ଦେହ-ଅଭିମାନ କାରଣରୁ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭୁଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି ମୁଁ ଅମୁକ ମନ୍ତ୍ରୀ ଅଟେ, ଅମୁକ ଅଟେ । ବାସ୍ତବରେ କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ହିଁ ଅଟେ । ଆତ୍ମା ହିଁ ମିଷ୍ଟର-ମିସେସ୍ ଅଥାତ୍ ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷ ଶରୀରରେ ରହି ପାର୍ଟ କରୁଛି, ଏକଥା ଭୁଲି ଯାଇଛନ୍ତି । ନଚେତ୍ ଆତ୍ମା ହିଁ ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ସବୁ ପାର୍ଟ କରୁଛି, କିଏ କ’ଣ ହେଉଛନ୍ତି ।

ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଏବେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ନୂଆ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ ଏବଂ ଭୂଗୋଳର ନିଶ୍ଚିତ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ନୂଆ ଦୁନିଆ ହେଉଛି ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆ । ଘର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ନୂଆ ଥାଏ ତେଣୁ ତାକୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କୁହାଯିବ ତା’ପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ପୁରୁଣା ତମୋପ୍ରଧାନ ଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥା ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ଏହି ବେହଦର ନାଟକ ବା ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିବାର ଅଛି କାହିଁକି ନା ଏହା ପାଠପଢା ଅଟେ, ଭକ୍ତି ନୁହେଁ । ଭକ୍ତିକୁ ପାଠପଢା କୁହାଯିବ ନାହିଁ କାରଣ ସେଥିରେ କୌଣସି ଲକ୍ଷ ବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ନଥାଏ । ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର କେବଳ ବେଦ, ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ପଢୁଥାଆନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ଦୁନିଆର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାର ଅଛି, ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗରେ ଭକ୍ତି ନାହିଁ । ଭକ୍ତି ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ତେବେ ଏହି ବାବା ତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହାକୁ କୁହାଯାଉଛି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ଅଥବା ରୁହାନୀ ଜ୍ଞାନ । ତେବେ ଏହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନକୁ କିଏ ଶିଖାଇବେ ? ସୁପ୍ରିମ ରୁହ ଅର୍ଥାତ୍ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଶିଖାଇବେ । ସିଏ ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଟନ୍ତି ନା । ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କୁ କେବେ ପରମପିତା କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ପାରଲୌକିକ ପିତାଙ୍କୁ ପରମପିତା କୁହାଯିବ । ସିଏ ହେଲେ ପରମଧାମ ନିବାସୀ । ବାବାଙ୍କୁ ହେ ଈଶ୍ୱର, ହେ ଗଡ୍ ବୋଲି କହି ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ତାଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ହିଁ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଅନେକ ନାମ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିର ବିସ୍ତାର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ହୋଇ ଯାଇଛି । ତାହା ସବୁ ହେଲା ମନୁଷ୍ୟ ମତ । ଏବେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ଆବଶ୍ୟକ । ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ହିଁ ଶ୍ରୀମତ ଅଟେ । ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ୧୦୮ର ମାଳା ତିଆରି ହେଉଛି ନା । ଏହି ମାଳା ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗର ଅଟେ । ପୁଣି ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ସିଢିରେ ତଳକୁ ଖସି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟର ବୁଦ୍ଧି ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ସେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ ଦେବାଳିଆ କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଏ । ଯେଉଁମାନେ ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ସ୍ୱଚ୍ଛଳ ଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ ବର୍ତ୍ତମାନ କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ତାଲା ଲାଗିଯାଇଛି । ସେହି ତାଲା କିଏ ଲଗାଇ ଦେଇଛି ? ବୁଦ୍ଧିରେ ଗଡ୍ରେଜର ତାଲା ପଡିଯାଇଛି । ଭାରତ ଯେତିକି ନମ୍ବରୱାନ ଧନବାନ ରାଷ୍ଟ୍ର ଥିଲା ସେତିକି ଧନବାନ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ରାଷ୍ଟ୍ର ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଭାରତର ମହିମା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ରହିଛି । ଭାରତ ସର୍ବଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ତୀର୍ଥସ୍ଥାନ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଗୀତାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଦେଇଛନ୍ତି, ଏହା ଭାରତ ସହିତ ସାରା ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଭୁଲ ହୋଇଯାଇଛି । ଭାରତରେ ହିଁ ଗୀତାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଦେଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ଗୀତା ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି କରୁଛନ୍ତି ।

ଭାରତ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଏବଂ ବହୁତ ଧନବାନ ରାଷ୍ଟ୍ର ଥିଲା ଯାହାକି ଏବେ ପୁନର୍ବାର ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଏହି ସୃଷ୍ଟି ଏକ ଓଲଟା ବୃକ୍ଷ ଯାହାର ବୀଜ ଉପରେ ଅଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ବୃକ୍ଷପତି ବା ବୃହସ୍ପତି କୁହାଯାଉଛି । ବୃହସ୍ପତିର ଦଶା କୁହାଯାଏ ନା । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ବୃକ୍ଷପତି ଆସିଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ଭାରତ ଉପରେ ବୃହସ୍ପତି ଦଶା ପଡିଯାଉଛି । ଭାରତ ଉଚ୍ଚକୁ ଉଠିଯାଉଛି । ପୁଣି ଯେତେବେଳେ ରାବଣ ଆସି ଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ରାହୁର ଦଶା ପଡିଯାଉଛି ଏବଂ ଭାରତର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ହୋଇଯାଉଛି । ସେଠାରେ ତ ତୁମର ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଲମ୍ବା ରହୁଛି କାରଣ ପବିତ୍ର ଅଟ । ଅଧାକଳ୍ପରେ ମାତ୍ର ୨୧ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ବାକି ଅଧାକଳ୍ପରେ ଭୋଗୀ ହୋଇଯିବା କାରଣରୁ ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଛୋଟ ହୋଇଯାଉଛି ତେଣୁ ତୁମେ ୬୩ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ଏବେ ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମମାନଙ୍କୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ପଡିବ ସେଥିପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ମୋତେ ହିଁ ମନେ ପକାଅ । ସର୍ବ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ତମୋପ୍ରଧାନ ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେଇପାରିବ । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ତ ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଆଉ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟନ୍ତି କାରଣ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜଣେ ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ଯଦିଓ କହୁଛନ୍ତି ହିନ୍ଦୁ-ମୁସଲମାନ ଭାଇ ଭାଇ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଆତ୍ମା ଠିକ୍ କଥା କହୁଛି, ସବୁ ଭାଇମାନଙ୍କର ପିତା ଜଣେ ଅଟନ୍ତି । ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ବଡ ପିତାଙ୍କୁ ହିଁ ଦେବାକୁ ପଡିବ । ସିଏ ତ ଭାରତରେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଶିବଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ସେ କେବେ ଆସିଥିଲେ ଏକଥା କାହାକୁ ବି ଜଣାନାହିଁ । ତୁମର ଯୁଦ୍ଧ ମଧ୍ୟ ୫ ବିକାର ସହିତ ହିଁ ହେଉଛି । କାମ ବିକାର ତ ତୁମର ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଭାରତରେ ରାବଣକୁ ଜଳାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେ କିଏ ? କାହିଁକି ଜଳାଉଛନ୍ତି ? କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ତୁମେମାନେ ତଳକୁ ଖସି ଖସି ଏହି ସମୟରେ ପୁରା ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ । ଗୋଟିଏ ପଟେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି, ଅନ୍ୟ ପଟେ ପୁଣି ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଯିଏ ତୁମକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରିଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ତୁମେ ମାୟାର ଚକ୍ରାନ୍ତରେ ଆସି ଗାଳି ଦେଉଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ମିଠା ମିଠା ସନ୍ତାନମାନେ, ତୁମେମାନେ ମୋତେ ଅଗଣିତ ଜନ୍ମକୁ ପଠାଇ ଦେଇଛ । ମୋତେ ଅଣୁ ପରମାଣୁ ଭିତରେ ଥିବାର କହିଦେଇଛ । ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମା କୁହାଯିବ । ବେହଦର ବାବାଙ୍କର ନିନ୍ଦା କରି କରି କେତେ ପାପାତ୍ମା ହୋଇଯାଇଛ । କାରଣ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି ନା ।

ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ — ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ଭକ୍ତ ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି ଦାତା କିଏ ? ସତ୍ୟ ଖଣ୍ଡର ସ୍ଥାପନକର୍ତ୍ତା ସମସ୍ତଙ୍କର ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ରାବଣକୁ ବାବା କୁହାଯାଏ ନାହିଁ । ୫ ବିକାର ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଅଛି । ସମସ୍ତେ ବିକାରରୁ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଦେବତାମାନଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ । ଏବେ ହେଲେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିକାରୀ । ଯେଉଁ ଦେବତାମାନେ ପୂଜ୍ୟ ଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ ପୂଜାରୀ ହେଉଛନ୍ତି । ସେମାନେ ତ ଆତ୍ମା ହିଁ ପରମାତ୍ମା ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ଭୁଲ୍ କଥା । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ନିଶ୍ଚୟ କରିବା ଦରକାର । ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ଏହି ସମୟରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳର ଅଟୁ, ପୁଣି ଦେବତା କୁଳକୁ ଯିବୁ । ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳ ହିଁ ସର୍ବୋତ୍ତମ କୁଳ ଅଟେ । ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ରାଜବଂଶ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଚୁଟୀ ମଧ୍ୟ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଅଛି । ତୁମେମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ ନା । ସବୁଠାରୁ ଉପରେ ଶିବବବା ଅଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ବିରାଟ ରୂପ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେଥିରେ ନା ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଅଛନ୍ତି ନା ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ପିତା ଶିବବାବା ଅଛନ୍ତି । କାରଣ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତିର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ନଚେତ୍ ଭାରତର କୋର୍ଟ ଅଫ୍ ଆର୍ମସ୍ ଅର୍ଥାତ୍ କୁଳ ଚିହ୍ନ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ଶିବଙ୍କର ହିଁ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଏବେ ତ ଏହା କଣ୍ଟାର ଜଙ୍ଗଲ ଅଟେ । ତେଣୁ ଜଙ୍ଗଲୀ ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କର କୋଟ୍ ଅଫ୍ ଆର୍ମସ୍ ତିଆରି କରିଦେଇଛନ୍ତି । ସେଥିରେ ପୁଣି ସତ୍ୟମେବ ଜୟତେ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ସତ୍ୟ ଯୁଗରେ ତ ବାଘ ଏବଂ ଛେଳି ଗୋଟିଏ ଘାଟରେ ପାଣି ପିଉ ଥିବାର ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ସତ୍ୟମେବ ଜୟତେ ଅର୍ଥାତ୍ ବିଜୟ । ସମସ୍ତେ କ୍ଷୀରଖଣ୍ଡ ହୋଇ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଲୁଣପାଣି ଭଳି ସମ୍ବନ୍ଧ ନଥାଏ । ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ଲୁଣପାଣି, ରାମ ରାଜ୍ୟରେ କ୍ଷୀରଖଣ୍ଡ ଭଳି ସମ୍ବନ୍ଧ ହୋଇଯାଏ । ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ କଣ୍ଟାର ଜଙ୍ଗଲ । ପରସ୍ପରକୁ କାମ ବିକାର ରୂପକ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର କଣ୍ଟା ଲଗାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାମ ବିକାର ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଏହି ବିକାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ! କାରଣ ଏହାର ନାମ ହିଁ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ୫ ବିକାର ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଜଗତଜିତ୍ ହୁଅ । ଏହି ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ନିର୍ବିକାରୀ ହୁଅ । ତୁମେମାନେ ତମୋପ୍ରଧାନ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ, ତେଣୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ପବିତ୍ର ହୁଅ । ଗଙ୍ଗା କୌଣସି ପତିତ-ପାବନୀ ନୁହେଁ । ଶରୀରର ମଇଳା ତ ଘରେ ମଧ୍ୟ ପାଣି ଦ୍ୱାରା ସଫା କରିପାରିବ । ଆତ୍ମା ତ ସଫା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ କେତେ ଢେର ଗୁରୁମାନେ ଅଛନ୍ତି । ସଦଗୁରୁ ତ ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଯିଏକି ସଦଗତି ଦେଉଛନ୍ତି । ସେ ସୁପ୍ରିମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପରମପିତା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ପରମ ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ପରମ ସଦଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ସେ ହିଁ ତୁମକୁ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବା ପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ବି ମନେ ପକାଇବାର ନାହିଁ । ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବାର ଅଛି ।

(୨) ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ମଧୁର ସମ୍ବନ୍ଧ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ବିକାର ଗୁଡିକ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଜଗତଜିତ୍ ହେବାକୁ ପଡିବ ।

ବରଦାନ:-
ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ବିଜୟର ଅଟଳ ନିଶ୍ଚୟ ଏବଂ ନିଶାରେ ରହୁଥିବା ଅଧିକାରୀ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ବିଜୟ ମୋର ଜନ୍ମ ସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର — ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ସଦାସର୍ବଦା ଉଡୁଥାଅ । ଯାହା ବି ହୋଇଯାଉ — ଏହିକଥା ସ୍ମୃତିରେ ରଖ ଯେ ମୁଁ ସଦା ବିଜୟୀ ଅଟେ । ଯେକୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ଅଟଳ ରହିଥାଉ କାରଣ ନିଶାରେ ରହିବାର ଆଧାର ହେଉଛି ନିଶ୍ଚୟ । ଯଦି ନିଶ୍ଚୟ କମ୍ ଥିବ ତେବେ ନିଶା ମଧ୍ୟ କମ୍ ରହିବ । ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଏ ନିଶ୍ଚୟବୁଦ୍ଧି ବିଜୟୀ । ତେଣୁ ବେଳେବେଳେ ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧି ହୁଅ ନାହିଁ । ଯେହେତୁ ବାବା ଅବିନାଶୀ ଅଟନ୍ତି ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ ପ୍ରାପ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ହୁଅ । ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ବିଜୟର ନିଶ୍ଚୟ ଏବଂ ନିଶା ରହୁ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହର ଛତ୍ରଛାୟା ତଳେ ରୁହ ତେବେ କୌଣସି ବି ବିଘ୍ନ ତିଷ୍ଠି ପାରିବ ନାହିଁ ।