18.07.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଶାନ୍ତିଧାମ ହେଉଛି
ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର, ଯଦି ସେହି ଘରକୁ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ହୁଅ
।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବାବା ସବୁ
ପିଲାଙ୍କୁ କେଉଁ ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଦେଉଛନ୍ତି ?
ଉତ୍ତର:-
ମିଠା ମିଠା
ପିଲାମାନେ ଯଦି ତୁମେମାନେ ମୋତେ ମନେ ପକାଇବ ତେବେ ମୁଁ ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି କରୁଛି ଯେ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ
କୌଣସି ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ ନକରି ତୁମେମାନେ ମୋ ସହିତ ଘରକୁ ଯାଇପାରିବ । ତୁମେମାନେ କେବଳ ନିଜର ପିତାଙ୍କ
ସହିତ ହୃଦୟକୁ ଯୋଡିଦିଅ, ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଦେଖ ନାହିଁ, ଏହି ଦୁନିଆରେ ରହି
ପବିତ୍ର ହୋଇ ଦେଖାଅ ତେବେ ବାବା ତୁମକୁ ବିଶ୍ୱର ରାଜତ୍ୱ ନିଶ୍ଚିତ ଦେବେ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମିକ ପିତା ପରମାତ୍ମା ପଚାରୁଛନ୍ତି, ଏକଥା ତ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ବାବା
ଆସିଛନ୍ତି ଆମମାନଙ୍କୁ ଘରକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ, ତେବେ ଏବେ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି ? ତାହା
ତ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର ଅଟେ । ଏଠାରେ ସବୁ ଜୀବ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର ଗୋଟିଏ ନୁହେଁ । ଏକଥା ତ
ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ବାବା ଏବେ ଆସିଛନ୍ତି । ତୁମେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଇ ବାବାଙ୍କୁ ଡାକିଛ ଏବଂ କହିଛ ଆମକୁ
ଘର ଅର୍ଥାତ୍ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ନେଇଚାଲ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ନିଜର ମନକୁ ପଚାର, ହେ
ଆତ୍ମାମାନେ, ତୁମେ ଏବେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ, ଘରକୁ କିପରି ଯିବ ? ତେଣୁ ପବିତ୍ର ନଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ
ପଡିବ । ଏବେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ, ବାବା ଅନ୍ୟ କୌଣସି କଥା କହୁନହାଁନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ
ତୁମେ ଏତେ ସମୟ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଲ, କାହିଁକି ? ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ । ତେଣୁ ଏବେ ବାବା
ପଚାରୁଛନ୍ତି ତୁମର ଘରକୁ ଯିବାର ବିଚାର ଅଛି ? ପିଲାମାନେ କହୁଛନ୍ତି - ବାବା ସେଥିପାଇଁ ତ ଏତେ
ଭକ୍ତି କରିଛୁ ? ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେତେ ସବୁ ଜୀବାତ୍ମା ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନେଇଯିବାକୁ
ହେବ, କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପବିତ୍ର ହୋଇ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ, ପୁଣି ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ
ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଏଠାକୁ ଆସିବେ । ଅପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ତ ଘରେ ରହିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏବେ ଯେତେ କୋଟି
କୋଟି ଆତ୍ମାମାନେ ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ସେହି ଘରକୁ ଶାନ୍ତିଧାମ
ବା ବାନପ୍ରସ୍ଥ କୁହାଯାଉଛି । ତେବେ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର ହୋଇ ପବିତ୍ର ଶାନ୍ତିଧାମ ଯିବାକୁ
ହେବ, ବାସ୍ । ଏହା କେତେ ସହଜ କଥା । ତାହା ହେଲା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପବିତ୍ର ଶାନ୍ତିଧାମ ସତ୍ୟଯୁଗ
ହେଲା ଜୀବଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପବିତ୍ର ସୁଖଧାମ । ଏହା ହେଉଛି ପତିତ ଜୀବଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁଃଖଧାମ ।
ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦର କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ଶାନ୍ତିଧାମ ଯେଉଁଠାରେ କି ସବୁ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାମାନେ
ନିବାସ କରିଥା’ନ୍ତି । ତାହା ହେଉଛି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ — ପବିତ୍ର ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆ
। ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ହେଉଛି ସବୁ ଜୀବ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର । ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ ପତିତ, ଏବେ ବାବା
ଆସିଛନ୍ତି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରି, ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ଶାନ୍ତିଧାମ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ଏଠାରେ
ଯେଉଁମାନେ ରାଜଯୋଗ ଶିଖୁଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ପବିତ୍ର ସୁଖଧାମକୁ ଯିବେ । ଏହା ତ ବହୁତ ସହଜ,
ଏଥିରେ କୌଣସି ବି କଥାର ବିଚାର କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । କେବଳ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ବୁଝିବାକୁ ହେବ ।
ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ଆସିଛନ୍ତି ଆମକୁ ପବିତ୍ର ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ସେଠାକୁ
ଯିବାର ରାସ୍ତା ଯାହାକି ଆମେ ଭୁଲିଯାଇଥିଲୁ, ତାହା ଏବେ ବାବା ଆସି ବତାଉଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି ମୁଁ
କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଆସି କହୁଛି -- ହେ ପିଲାମାନେ, ତୁମେ ଶିବବାବଙ୍କୁ ମନେପକାଅ । ସିଏ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କର
ସଦଗତି ଦାତା ଏକମାତ୍ର ସତଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି । ସିଏ ହିଁ ଆସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶ ଅଥବା ଶ୍ରୀମତ
ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ପିଲାମାନେ ଏବେ ତୁମକୁ କ’ଣ କରିବାକୁ ହେବ ? ଅଧାକଳ୍ପ ତୁମେ ବହୁତ ଭକ୍ତି କରି
ଦୁଃଖ ପାଇଛ । ବହୁତ ଖର୍ଚ୍ଚ କରି-କରି କଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଇଛ । ଆତ୍ମା ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ତମୋପ୍ରଧାନ
ହୋଇଯାଇଛି । ବାସ୍, ଏତିକି କଥା ହିଁ ବୁଝିବାକୁ ହେବ । ଏବେ ଘରକୁ ଯିବାର ଅଛି ନା ନାହିଁ ? ତେବେ
ତୁମେ କହୁଛ ହଁ ବାବା, ନିଶ୍ଚିତ ଯିବାକୁ ହେବ । ତାହା ଆମର ମିଠା ଘର ଶାନ୍ତିଧାମ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ
ତୁମେ ଏବେ ବୁଝୁଛ ଯେ ବାସ୍ତବରେ ଏବେ ଆମେ ପତିତ, ସେଥିପାଇଁ ଯାଇପାରିବୁ ନାହିଁ । ଏବେ ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କର ତେବେ ତୁମର ପାପ କଟିଯିବ । ମୁଁ କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ତୁମକୁ ଏହି ସନ୍ଦେଶ ଦେଉଛି
। ତୁମେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କର, ଏହି ଦେହ ତ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ, ବାକି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ହୁଁ ଘରକୁ
ଯିବାକୁ ହେବ । ତାକୁ ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ସବୁ ନିରାକାରୀ ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ
ସେଠାରେ ରହିଥା’ନ୍ତି । ତାହା ହେଉଛି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର । ନିରାକାର ବାବା ମଧ୍ୟ ସେଠାରେ
ରହିଥା’ନ୍ତି । ବାବା ସବୁଠାରୁ ପଛରେ ଆସୁଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରାଇ ନେବାକୁ
ହେବ । ଏଠାରେ କେହି ଜଣେ ହେଲେ ବି ପତିତ ଆତ୍ମା ରହିବେ ନାହିଁ, ଏଥିରେ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଦ୍ୱନ୍ଦ
ଅଥବା ଅସୁବିଧାର କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ହେ ପତିତ ପାବନ ଆସି ଆମକୁ ପବିତ୍ର କରି
ସାଥିରେ ନେଇ ଯାଅ । ଶିବବାବା ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା ଅଟନ୍ତି ନା । ପୁଣି ଯେତେବେଳେ ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ
ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ସେତେବେଳେ ବହୁତ କମ୍ ଆତ୍ମା ରହିବେ । ବାକି ଏତେ କୋଟି କୋଟି ଆତ୍ମା
କେଉଁଠାରେ ରହିବେ ? ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ ସତ୍ୟଯୁଗରେ କମ୍ ଜୀବଆତ୍ମାମାନେ ଥିଲେ, ଛୋଟ ଦୁନିଆ
ଥିଲା ପୁଣି ଧିରେ-ଧିରେ ବୃଦ୍ଧି ହେଉଛି । ଏହି ବୃକ୍ଷରେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଧର୍ମ ରହିଛି ।
ଏହାକୁ ହିଁ କଳ୍ପବୃକ୍ଷ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଯଦି କିଛି ବି ନ ବୁଝିପାରୁଛ ତେବେ ତୁମେ
ପଚାରିପାରିବ ଅନେକ କହୁଛନ୍ତି — ବାବା ଆମେ କଳ୍ପର ଆୟୁଷ ୫ହଜାର ବର୍ଷ ବୋଲି କିପରି ମାନିବୁ ? ଆରେ
ବାବା ତ ସତ୍ୟ ହିଁ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଏହି ସୃଷ୍ଟି ରୂପି ଚକ୍ରର ହିସାବ ମଧ୍ୟ ବତାଉଛନ୍ତି ।
କଳ୍ପର ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ବାବା ଆସି ଦୈବୀ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି, ଯାହାକି ଏବେ ନାହିଁ ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପୁଣି ଗୋଟିଏ ଦୈବୀ ରାଜଧାନୀ ହେବ । ବାବା ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ତୁମକୁ ରଚୟିତା ଏବଂ
ରଚନାର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ପ୍ରତି କଳ୍ପରେ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ଆସୁଛି ଏବଂ ଏହି
ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନ କରୁଛି । ତେଣୁ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଶେଷ ହୋଇଯିବ । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ
ଦୁନିଆ ନୂଆରୁ ପୁରୁଣା, ପୁରୁଣାରୁ ନୂଆ ହେଉଛି । ଯାହାକି ସମାନ ୪ ଭାବରେ ବିଭକ୍ତ, ଯାହାକୁ
ସ୍ୱସ୍ତିକ ଚକ୍ର ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଏହାର ମର୍ମ କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଯେପରି
କଣ୍ଢେଇ ଖେଳ ଖେଳୁଛନ୍ତି । ଅସରନ୍ତି ଭକ୍ତିର ଚିତ୍ର ରହିଛି, ଦୀପାବଳୀରେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବରେ
ଦୋକାନ ଖୋଲିଥା’ନ୍ତି, ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଚିତ୍ର ରହିଛି । ଏବେ ତୁମେ ବୁଝିଗଲଣି ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି
ଶିବବାବା ଏବଂ ଆମେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ପୁଣି ଏଠାରେ ହେଉଛି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ,
ରାମ-ସୀତାଙ୍କର ରାଜ୍ୟ, ପରେ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ଧର୍ମ ସବୁ ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଯାହା ସହିତ ତୁମମାନଙ୍କର
କୌଣସି ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ । ସେମାନେ ନିଜ-ନିଜର ସମୟରେ ଆସୁଛନ୍ତି ପୁଣି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ
ହେବ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏବେ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଦୁନିଆ ବିନାଶ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ତେଣୁ
ଏଠାରେ ଆଉ କ’ଣ ଅଛି । ତେଣୁ ଏହି ଦୁନିଆରେ ଆଉ ମନ ଲାଗୁନାହିଁ । ତେବେ ଏକମାତ୍ର ମାସୁକ ସହିତ ମନ
ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ସିଏ କହୁଛନ୍ତି ଏକମାତ୍ର ମୋ ସହିତ ମନ ଲଗାଅ ତେବେ ତୁମେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ଏବେ
ବହୁତ ସମୟ ଚାଲିଗଲାଣି ଆଉ କମ୍ ସମୟ ଅଛି । ସମୟ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଚାଲିଛି । ଯୋଗରେ ନ ରହିଲେ
ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ବହୁତ ପଶ୍ଚାତାପ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବ ଏବଂ ପଦ ମଧ୍ୟ ଭ୍ରଷ୍ଟ
ହୋଇଯିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମକୁ ଘର ଛାଡି ଆସିବା କେତେ ସମୟ ହୋଇଗଲାଣି
। ବର୍ତ୍ତମାନ ସମସ୍ତେ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ହିଁ ମୁଣ୍ଡ ପିଟୁଛନ୍ତି ନା । ବାବା ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ଘରେ (ପରମଧାମ)
ହିଁ ମିଳିବେ, ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମିଳିବେ ନାହିଁ । ମୁକ୍ତିଧାମକୁ ଯିବାପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟ କେତେ ମେହନତ
କରୁଛନ୍ତି, ତାକୁ ଭକ୍ତମାର୍ଗ କୁହାଯାଉଛି । ଏବେ ଡ୍ରାମାନୁସାରେ ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ଶେଷ ହେବାକୁ ଯାଉଛି
। ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏବେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଘରକୁ ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ ଆସିଛି । ତୁମକୁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ
ଘରକୁ ନେଇଯିବି । କିନ୍ତୁ ଯିଏ ଯେତେ ପବିତ୍ର ହେବ ସିଏ ସେତେ ସେଠାରେ ଉଚ୍ଚପଦ ପାଇବ । ଏଥିରେ
ସଂଶୟର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ତୁମେ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ, ମୁଁ ତୁମକୁ
ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଦେଉଛି ତୁମେ କୌଣସି ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ ନ କରି ଘରକୁ ଚାଲିଯିବ । ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ତୁମର ବିକର୍ମ
ବିନାଶ ହେବ । ଯଦି ଯୋଗ ନ କରିବ ତେବେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବାକୁ ପଡିବ । ପଦ ମଧ୍ୟ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ ।
ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର ବର୍ଷରେ ଥରେ ମୁଁ ଏହି କଥା ହିଁ ଆସି ତୁମକୁ ବୁଝାଉଛି । ମୁଁ ଅନେକ ଥର ଆସିଛି
ତୁମକୁ ଘରକୁ ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ । ତୁମେମାନେ ହିଁ ହାରିବା ଏବଂ ଜିତିବାର ଅଭିନୟ କରୁଛ । ପୁଣି ମୁଁ
ଆସୁଛି ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ଏହା ହେଲା ପତିତ ଦୁନିଆ ସେଥିପାଇଁ ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ହେ
ପତିତ-ପାବନ ଆସ, ଆମେ ବିକାରୀ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛୁ, ଆମକୁ ଆସି ନିର୍ବିକାରୀ କର । ଏହା ହେଲା ବିକାରୀ
ଦୁନିଆ । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯେଉଁମାନେ ପଛରେ ଆସୁଛନ୍ତି
ସେମାନେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରି ଯିବେ, ସେଥିପାଇଁ ପୁଣି ଏଭଳି ଦୁନିଆକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ଯେଉଁଠାରେ ଦୁଇକଳା କମ୍
ହୋଇଯାଉଛି । ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ବୋଲି କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ଏବେ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ କରିବା ଦରକାର । ଏହିପରି ନହେଉ ଯେ ଆମର ପଦ କମ୍ ହୋଇଯାଉ । ଯଦିଓ
ସେଠାରେ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ପଦ ତ କ୍ରମାନୁସାରେ ରହିଛି ନା । ଆତ୍ମାରେ ଖାଦ ମିଶିଲେ
ପୁଣି ସେହିପରି ଶରୀର ମିଳିବ । ଆତ୍ମା ସତ୍ୟଯୁଗୀରୁ ତ୍ରେତାଯୁଗୀ ହୋଇଯାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗୀ ଆତ୍ମାରେ
ତ୍ରେତାଯୁଗୀ ସଂସ୍କାର ରୂପକ ଖାଦ ମିଶିଯାଏ । ତା’ପରେ ଦିନକୁ ଦିନ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ୫ ବିକାର ରୂପକ
ଖାଦ ମିଶିବା ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମା ନକଲି ଗହଣା ଭଳି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଏ । ବାବା ବହୁତ ଭଲ
ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କେହି ଯଦି ନ ବୁଝିପାରୁଛ ତେବେ ହାତ ଉଠାଅ । ଯେଉଁମାନେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର
ଲଗାଇଛନ୍ତି, ବାବା ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ବୁଝାଇବେ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହାଙ୍କର ୮୪ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମରେ
ମୁଁ ଆସି ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ପୁଣି ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଆସିବାକୁ ପଡିବ । ଯିଏ
ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଥିଲେ ସିଏ ଏବେ ଅନ୍ତରେ ଅଛନ୍ତି । ଏହାଙ୍କୁ ହିଁ ପୁଣି ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଆସିବାକୁ
ହେବ । ଯିଏ ବହୁତ ଜନ୍ମର ଶେଷ ସମୟରେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି, ମୁଁ ପତିତ-ପାବନ ତାଙ୍କରି ଶରୀରରେ
ହିଁ ଆସୁଛି, ତାଙ୍କୁ ହିଁ ପବିତ୍ର କରାଉଛି । ବାବା କେତେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ତୁମର ପାପ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ । ଗୀତାର ଜ୍ଞାନ ତୁମେ ବହୁତ
ଶୁଣିଛ ଏବଂ ଶୁଣାଇଛ କିନ୍ତୁ ଏହା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ତୁମର ସଦଗତି ହେଲା ନାହିଁ । ବହୁତ
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ମିଠା ମିଠା ଶବ୍ଦରେ ଶାସ୍ତ୍ର ଶୁଣାଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ଶବ୍ଦକୁ ଶୁଣି
ବଡ ବଡ ଲୋକମାନେ ଏକତ୍ର ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଏସବୁ ହେଲା କର୍ଣ୍ଣରସ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ହିଁ କର୍ଣ୍ଣରସ ଅଟେ
। ଏଠାରେ ତ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ଏବେ ଶେଷ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେବା ପାଇଁ ଆସୁଛି ଯେଉଁ ଜ୍ଞାନକୁ କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ।
ମୁଁ ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ନଲେଜକୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ କୁହାଯାଉଛି । ବାବା ତୁମକୁ ସବୁ କିଛି ପଢାଉଛନ୍ତି
। ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ତୁମ ପାଖରେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ତୁମେ
ସ୍ଥୁଳଲୋକଠାରୁ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ ଅତିକ୍ରମ କରି ପୁଣି ବ୍ରହ୍ମଲୋକକୁ ଯାଉଛ । ଏଠାରେ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ବଂଶାବଳୀ ଚାଲିବ । ସେଠାରେ ବିକାରୀ ସନ୍ତାନ ରହିବେ ନାହିଁ, ରାବଣ ରାଜ୍ୟ
ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ତେବେ ସେଠାରେ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସବୁ କିଛି ହୋଇଥାଏ, ତୁମକୁ ଏସବୁର
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ — ଏବେ ପିଲା ହୋଇ ଗର୍ଭମହଲକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ତେଣୁ ଖୁସିରେ ଯାଇଥା’ନ୍ତି ।
ଏଠାରେ କେତେ କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି, ଚିତ୍କାର କରୁଛନ୍ତି, କାହିଁକି ନା ଏଠାରେ ତ ଗର୍ଭଜେଲକୁ ଯାଉଛନ୍ତି
ନା । କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ କାନ୍ଦିବାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଶରୀର ତ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବଦଳିବ । ଯେପରି
ସର୍ପର ଉଦାହରଣ ରହିଛି, ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଅଧିକ ପଚାରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ
। ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ହେବାର ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ଲାଗିଯିବା ଉଚିତ୍ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା କଣ
କଷ୍ଟ ଲାଗୁଛି କି ! ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ବସିଛ ନା । ମୁଁ ତୁମର ପିତା ତୁମକୁ ସୁଖର ବର୍ସା
ଦେଉଛି । ତେଣୁ ତୁମେ ଏହି ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ମୋର ସ୍ମୃତିରେ ରହିପାରିବ ନାହିଁ ! ଏଠାରେ ସବୁ କିଛି ଭଲ
ଭାବରେ ବୁଝୁଛନ୍ତି ପୁଣି ଘରକୁ ଯାଇ ସ୍ତ୍ରୀ ଆଦିର ଚେହେରା ଦେଖୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ମାୟା ଗ୍ରାସ
କରିଯାଉଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାହା ପ୍ରତି ମମତା ରଖ ନାହିଁ । ଏବେ ତ ସବୁ କିଛି ସମାପ୍ତ ହେବାକୁ
ଯାଉଛି । ତେଣୁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ଭିତରେ ମଧ୍ୟ
ବାବା ପିତା ଏବଂ ରାଜଧାନୀକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରିବାକୁ ପଡିବ ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏହିଭଳି ଖରାପ ଖାଦ୍ୟ ମାଂସ ଆଦି ରହିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ବିକାରକୁ
ମଧ୍ୟ ଛାଡି ଦିଅ । ମୁଁ ତୁମକୁ ବିଶ୍ୱର ରାଜତ୍ୱ ଦେଉଛି, ତେବେ ତୁମର କେତେ ଆମଦାନୀ ହେଉଛି । ତେଣୁ
ତୁମେ କାହିଁକି ପବିତ୍ର ନ ରହିବ । କେବଳ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପବିତ୍ର ରହିବା ଦ୍ୱାରା କେତେ ବଡ ଆମଦାନୀ
ହେଉଛି । ଯଦିଓ ଏକାଠି ରୁହ କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ ତରବାରୀକୁ ମଝିରେ ରଖ । ଯଦି ପବିତ୍ର ରହି ଦେଖାଇବ
ତେବେ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବ କାହିଁକି ନା ବାଳବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ହୋଇଛ ନା । ତା’ସହିତ ପୁଣି ଜ୍ଞାନ
ମଧ୍ୟ ଥିବା ଦରକାର । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନିଜ ସମାନ କରିବାକୁ ହେବ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କୁ
ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ ଯେ କିପରି ଆମେ ଏକାଠି ରହି ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ରହୁଛୁ ତେବେ ସେମାନେ ବୁଝିଯିବେ
ଏହାଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ବଡ ଶକ୍ତି ରହିଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଏହି ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପବିତ୍ର ରହିବା
ଦ୍ୱାରା ୨୧ ଜନ୍ମ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବ । ତୁମକୁ କେତେ ବଡ ପୁରସ୍କାର ମିଳୁଛି ତେଣୁ ତୁମେ କାହିଁକି
ପବିତ୍ର ରହି ନ ଦେଖାଇବ । ଏବେ ସମୟ ମଧ୍ୟ ବହୁତ କମ ଅଛି । ଚାରିଆଡେ ଜ୍ଞାନର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଚାର ହେବ
। ଖବରକାଗଜରେ ମଧ୍ୟ ବାହାରିବ । ରିୟଲସଲ ଦେଖିଛ ନା । ଗୋଟିଏ ଆଟମିକ ବୋମା ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ଅବସ୍ଥା
ହେଲା । ଏବେ ମଧ୍ୟ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ପଡିଛନ୍ତି ବର୍ତ୍ତମାନ ଏଭଳି ବମ୍ ଆଦି ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ଯାହା
ଦ୍ୱାରା କୌଣସି କଷ୍ଟ ହେବ ନାହିଁ, ତୁରନ୍ତ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବେ । ପୁଣି ଏହା ରିୟଲସଲ ହୋଇ ଫାଇନାଲ୍
ହେବ । ଦେଖିବେ ତୁରନ୍ତ ମରୁଛନ୍ତି ନା ନାହିଁ ? ପୁଣି ଅନ୍ୟ ସବୁ ଯୁକ୍ତି ରଚନା (ଅନ୍ୟ ଜିନିଷ
ବାହାର) କରିବେ । ସେହି ସମୟରେ ଡାକ୍ତରଖାନା ଆଦି ମଧ୍ୟ ରହିବ ନାହିଁ । ତେବେ କିଏ ସେବା କରିବ ।
କେହି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଭୋଜନ ଇତ୍ୟାଦି ଖୁଆଇବାକୁ ନଥିବେ । ବୋମା ପଡିବ, ସବୁ ଖଲାସ । ଭୂମିକମ୍ପରେ
ସମସ୍ତେ ମାଟିରେ ତଳେ ଦବିଯିବେ । ଏସବୁରେ ସମୟ ଲାଗିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ଢେର ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବହୁତ କମ୍ ରହିବେ । ତେବେ ଏତେ ସବୁ କିପରି ବିନାଶ ହେବ । ଆଗକୁ ଗଲେ ଦେଖିବ, ସେଠାରେ
ଆରମ୍ଭରେ ମାତ୍ର ୯ ଲକ୍ଷ ରହିବେ ।
ତୁମେ ଏବେ ଫକୀର, ସାହେବ ମଧ୍ୟ ତୁମର ବହୁତ ପ୍ରିୟ । ଏବେ ସବୁ କିଛି ଛାଡି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ
କରୁଛ, ଏହିଭଳି ଫକୀର ବାବାଙ୍କୁ ବହୁତ ପ୍ରିୟ ଲାଗନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବହୁତ କମ ମନୁଷ୍ୟ ରହିବେ ।
ବାବା ତ ବହୁତ କଥା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଯେତେ ବି ଅଭିନେତା ଅଛନ୍ତି, ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନେ ହେଲେ ଅବିନାଶୀ
ଏବଂ ସମସ୍ତେ ନିଜ-ନିଜର ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଏଠାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି । କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ତୁମେମାନେ ହିଁ ଆସି
ବାବାଙ୍କର ଛାତ୍ର ହୋଇ ପାଠ ପଢୁଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାବା ଆମକୁ ପବିତ୍ର କରି ସାଥିରେ ନେଇଯିବେ ।
ବାବା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଘରକୁ ନେଇଯିବେ, ସେଥିପାଇଁ
ତୁମର ନାମ ହୋଲା ପାଣ୍ଡବ ସେନା । ତୁମେ ପାଣ୍ଡବ କ’ଣ କରୁଛ ? ତୁମେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ରାଜ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ
ନେଉଛ, ଅବିକଳ କଳ୍ପ ପୂର୍ବ ଭଳି, ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବାବାଙ୍କର
ପ୍ରିୟ ପାତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଦେହକୁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା
ମନେ କରିବା ହିଁ ଭିକାରୀ ହେବା । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପୁରସ୍କାର ନେବା ପାଇଁ
ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ହୋଇ ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ ।
(୨) ଏବେ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ
ହେବ ସେଥିପାଇଁ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ମନ ଲଗାଇବାର ନାହିଁ । ଏକମାତ୍ର ପ୍ରେମିକଙ୍କ ସହିତ ମନ
ଲଗାଇବାର ଅଛି । ବାବା ଏବଂ ରାଜଧାନୀକୁ ମନେ ପକାଇବାର ଅଛି ।
ବରଦାନ:-
ନିଜର ଶକ୍ତିଶାଳୀ
ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହି ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ସେବା କରୁଥିବା ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ସେବାଧାରୀ ହୁଅ ।
ଯଦି କାହାକୁ ବାଣୀ
ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁ ନାହିଁ ତେବେ ମଧ୍ୟ ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା — ସେବା କରିବାର
ସୁଯୋଗ ସବୁ ସମୟରେ ରହିଛି । ସବୁଠାରୁ ବଡରୁ ବଡ ସେବା ହେଉଛି ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିବା ।
ବାଣୀର ସେବା କରିବା ସହଜ କଥା କିନ୍ତୁ ମନସା ସେବା ଅର୍ଥାତ୍ ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିବା
ପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ନିଜକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବା ପାଇଁ ପଡିଥାଏ । ବାଣୀର ସେବା ତ ସ୍ଥିତି ତଳ ଉପର ହେଲେ
ମଧ୍ୟ କରାଯାଇପାରିବ କିନ୍ତୁ ମନସା ସେବା ଏଭଳି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଯେଉଁମାନେ ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିଥା’ନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ସେବାଧାରୀ ହିସାବରେ
ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମାର୍କ ନେଇଥା’ନ୍ତି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଲୌକିକ କାର୍ଯ୍ୟ
କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଅଲୌକିକତାର ଅନୁଭବ କରିବା ହିଁ ସରେଣ୍ଡର ହେବା ।