12.08.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେମାନେ ଏଠାକୁ ପାଠ ପଢିବା ପାଇଁ ଆସିଛ ତେଣୁ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ କାରଣ ଆଖି ଖୋଲା ରଖି ପାଠ ପଢାଯାଏ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ କେଉଁ ଅଭ୍ୟାସ ଭକ୍ତମାନଙ୍କର ରହିଛି ଯାହାକି ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମମାନଙ୍କର ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ?

ଉତ୍ତର:-
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଦେବତାଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତି ନିକଟକୁ ଯାଇ କିଛି ନା କିଛି ମାଗିଥା’ନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମାଗିବାର ହିଁ ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯାଏ । ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ ଧନ ମାଗିଥା’ନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିଛି ବି ମିଳିନଥାଏ । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ସେହି ଅଭ୍ୟାସ ନାହିଁ, କାରଣ ତୁମେମାନେ ବାବାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ଅଟ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ କେବଳ ବିଚିତ୍ର ବାବା ଅର୍ଥାତ୍ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ଦେଖୁଥାଅ, ଏଥିରେ ହିଁ ତୁମର ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର ଜମା ହେବ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ରୁହାନୀ ବାବା ବସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ଏହା ପାଠଶାଳା ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ କୌଣସି ଚିତ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ଦେହଧାରୀଙ୍କୁ ଦେଖିବାର ନାହିଁ । ଏଠାରେ ଦେହଧାରୀଙ୍କୁ ଦେଖି ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବା ଦରକାର ଯାହାଙ୍କର କୌଣସି ଚିତ୍ର ନାହିଁ । ସ୍କୁଲରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ସର୍ବଦା ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପ୍ରତି ଥାଏ କାହିଁକି ନା ସିଏ ପାଠ ପଢାଉଥିବାରୁ ନିଶ୍ଚିତ ତାଙ୍କର କଥା ଶୁଣି ପୁଣି ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଶିକ୍ଷକ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲେ ଈଶାରା କରିବେ ନା - ମୁଁ କହିବି । ଏଠାରେ ଏହା ବିଚିତ୍ର ସ୍କୁଲ ଅଟେ କାହିଁକି ନା ଏହା ବିଚିତ୍ର ପାଠପଢା, ଏଠାରେ ଶିକ୍ଷକ ଓ ଛାତ୍ରଙ୍କର କୌଣସି ଚିତ୍ର ନାହିଁ । ତେଣୁ ପାଠ ପଢିବା ସମୟରେ ଆଖି ଖୋଲି ବସିବା ଉଚିତ୍ । ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ କେବେ କ’ଣ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବସିଥା’ନ୍ତି କି! ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ମାଳା ଜପିବା ଆଦି... ସାଧୁମାନେ ମଧ୍ୟ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବସିଥା’ନ୍ତି । ସେମାନେ ନାରୀମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ମୁଖ ଦର୍ଶନ କରିନଥା’ନ୍ତି । କାଳେ ମନ ବିଚଳିତ ହୋଇଯିବ । କିନ୍ତୁ ଆଜିକାଲି ତମୋପ୍ରଧାନ ସମୟ ଅଟେ, ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ଏଠାରେ ତୁମେ ଯଦିଓ ଶରୀରକୁ ଦେଖୁଛ କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧି ସେହି ବିଚିତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିଥାଏ । ଏପରି କେହି ସାଧୁ ସନ୍ଥ ନଥିବେ ଯିଏକି ଶରୀରକୁ ଦେଖି ମଧ୍ୟ ସେହି ବିଚିତ୍ରଙ୍କୁ ମନେପକାଉଥିବେ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହି ରଥରେ ଆମକୁ ଶିବବାବା ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ସିଏ କହୁଛନ୍ତି, ଆତ୍ମା ହିଁ ସବୁ କିଛି କରୁଛି, ଶରୀର ତ କିଛି ବି କରୁ ନାହିଁ । ଆତ୍ମା ହିଁ ଶୁଣୁଛି । ଆତ୍ମା ହିଁ ରୁହାନୀ ଅଥବା ଜିସ୍ମାନୀ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣିଥାଏ ଏବଂ ଶୁଣାଇଥାଏ । ଆତ୍ମା ହିଁ ଶରୀର ନିର୍ବାହ ନିମନ୍ତେ ଦିଆଯାଉଥିବା ଶିକ୍ଷାର ଶିକ୍ଷକ ହୋଇଥାଏ । ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଶରୀର ନିର୍ବାହର ପାଠ ପଢିଥା’ନ୍ତି, ଏହା ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ହିଁ ପଢିଥାଏ । ଆତ୍ମା ହିଁ ଭଲ ଅଥବା ମନ୍ଦ ସଂସ୍କାର ଧାରଣ କରିଥାଏ । ମୃତ୍ୟୁ ପରେଏହି ଶରୀର ତ ପାଉଁଶ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଦେହ-ଅଭିମାନ ରହିଥାଏ - ମୁଁ ଅମୁକ, ମୁଁ ପ୍ରାଇମିନିଷ୍ଟର । ଏପରି କୁହନ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା ପ୍ରାଇମିନିଷ୍ଟରର ଶରୀର ଧାରଣ କରିଛି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ହିଁ ବୁଝୁଛ । ତେଣୁ ସବୁ କିଛି ଆତ୍ମା ହିଁ କରିଥାଏ । ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ, ଶରୀର କେବଳ ଏଠାରେ ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ ମିଳିଛି । ଏଥିରେ ଯଦି ଅମର ଅବିନାଶୀ ଆତ୍ମା ନଥାଆନ୍ତା ତେବେ ଶରୀର କିଛି କରିପାରନ୍ତା ନାହିଁ । ଆତ୍ମା ଶରୀରରୁ ବାହାରିଗଲେ ଶରୀର ଶବ ହୋଇ ପଡିରହିଥାଏ । ଆତ୍ମାକୁ ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଦେଖିପାରିବା ନାହିଁ । ଏହା ତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ ନା । ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଯେ ଆମକୁ ଶିବବାବା ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ବୁଝିବା ପାଇଁ ସୂକ୍ଷ୍ମ କଥା ଅଟେ । ଏହି ସାଧାରଣ କଥାକୁ କେହି-କେହି ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିଯାଉଛନ୍ତି, ଆଉ କେହି ଟିକିଏ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ଅଲଫ୍ ଅର୍ଥ ଭଗବାନ ବାବା । କେବଳ ଭଗବାନ ଅଥବା ବାବା କହିବା ଦ୍ୱାରା ପିତାର ସମ୍ବନ୍ଧ ରହିନଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମସ୍ତେ ପଥରବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ରଚୟିତା ବାବା ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଏହିଭଳି ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୋଇ ଚାଲିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସଂଗମଯୁଗ ଚାଲିଛି । ଏକଥା କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣୁଛ, ଆଗରୁ ଆମେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନଥିଲୁ । ବାବା ଏବେ ଏଠାରେ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଶୃଙ୍ଗାର କରୁଛନ୍ତି ପୁଣି ଏଠାରୁ ବାହାରକୁ ଗଲେ ମାୟାର ଧୂଳିରେ ଲଟପଟ ହୋଇ ଜ୍ଞାନର ଶୃଙ୍ଗାର ବିଗାଡି ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ବାବା ତ ଶୃଙ୍ଗାର କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ନିଜର ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ୍ । କେତେକ ସନ୍ତାନ ମୁଖରୁ ଏଭଳି ବାଣୀ ବାହାର କରିଥା’ନ୍ତି ଯେପରିକି ଅସଭ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କର ଯେପରି ଶୃଙ୍ଗାର ହିଁ ହୋଇନାହିଁ, ସବୁ କିଛି ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଶେଷ ଧାଡିରେ ଯେଉଁ ଛାତ୍ର ବସିଥାଏ ତା’ର ପାଠପଠାରେ ଏତେ ମନ ଲାଗିନଥାଏ । ହଁ, କାରଖାନା ଆଦିରେ କାମ କରି ସାହୁକାର ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ସେମାନେ କିଛି ହେଲେ ପାଠ ପଢିନଥା’ନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏହା ତ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ପାଠପଢା ଅଟେ । ପାଠପଢା ବିନା ତ ଭବିଷ୍ୟତରେ ପଦ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ତୁମକୁ କାରଖାନାରେ ବସି କୌଣସି କାମ କରିବାର ନାହିଁ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଧନବାନ ହେବ । ଏସବୁ କିଛି ତ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ସାଥୀରେ କେବଳ ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର ହିଁ ଯିବ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ମଣିଷ ମରିଗଲେ ଖାଲି ହାତରେ ଯାଇଥା’ନ୍ତି । ସାଥୀରେ କିଛି ବି ନେଇନଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ ଏହି ରୋଜଗାର ଦ୍ୱାରା ହାତ ଭରପୂର କରିଯିବ, ଏହା ହିଁ ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର ଅଟେ । ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଏହି ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର କରୁଛ । ଅବିନାଶୀ ବାବା ହିଁ ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର କରାଉଛନ୍ତି ।

ତୁମେମାନେ ଏହି ଚ୍ରିତକୁ ଦେଖୁଛ । କିନ୍ତୁ ସେହି ବିଚିତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଉଛ କାହିଁକି ନା ତୁମେ ଆତ୍ମା ହୋଇଥିବାରୁ ଆତ୍ମା ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ହିଁ ଦେଖିଥାଏ । ତାଙ୍କ ନିକଟରୁ ପଢିଥାଏ । ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ତ ତୁମେ ଦେଖି ପାରୁନାହଁ, କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ଜାଣୁଛ । ଆମେ ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ ଏବଂ ଏହି ଶରୀର ବିନାଶୀ ଅଟେ । ଏହି ବାବା ମଧ୍ୟ ଯଦିଓ ସମ୍ମୁଖରେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଯେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ ଯାହା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତାହା ହିଁ ବାସ୍ତବ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ଏଥିରେ ତିଳେମାତ୍ର ମିଥ୍ୟାର ସ୍ଥାନ ନାହିଁ । ତୁମେ ସତ୍ୟରାଷ୍ଟ୍ରର ମାଲିକ ହେଉଛ । ଏହା ହେଲା ମିଥ୍ୟାର ରାଷ୍ଟ୍ର । କଳିଯୁଗ ମିଥ୍ୟା ଦୁନିଆ, ସତ୍ୟଯୁଗ ସତ୍ୟ ଦୁନିଆ - ଏଥିରେ ରାତି-ଦିନର ଫରକ ରହିଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଦୁଃଖର କୌଣସି କଥା ରହିବ ନାହିଁ । ତା’ର ନାମ ହିଁ ସୁଖଧାମ ଅଟେ । ସେହି ସୁଖଧାମର ମାଲିକ ବେହଦର ବାବା ହିଁ କରାଇବେ ନା । ତାଙ୍କର କୌଣସି ଶରୀର ନାହିଁ, ଆଉ ତ’ ସମସ୍ତଙ୍କର ଶରୀର ଅଛି । ତାଙ୍କ ଆତ୍ମାର ନାମ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେଉଛି କି ? ତାଙ୍କର ନାମ ହେଲା ଶିବ । ଆଉ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆତ୍ମାକୁ ଆତ୍ମା ହିଁ କହିଥା’ନ୍ତି । ବାକି ଶରୀରର ନାମ ରଖାଯାଇଥାଏ । ଶିବଲିଙ୍ଗ ହେଉଛି ନିରାକାର । ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ଶାନ୍ତିର ସାଗର... ଏହା ଶିବଙ୍କର ମହିମା ଅଟେ । ସିଏ ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବର୍ସା ମିଳିବା ଉଚିତ୍ । ରଚନାକୁ ରଚନାଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିନଥାଏ । ରଚୟିତା ହିଁ ନିଜର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବେ । ନିଜର ପିଲା ଥାଇ ଭାଇର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବେ କି ? ଏହି ବେହଦର ପିତା ମଧ୍ୟ ନିଜର ବେହଦର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି, ଏହା ପାଠପଢା ଅଟେ ନା । ଯେପରି ଶିକ୍ଷା ଦ୍ୱାରା ମନୁଷ୍ୟ ବାରିଷ୍ଟର ଆଦି ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ଶିକ୍ଷା ସହିତ ଏବଂ ଶିକ୍ଷାଦାତାଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗ ରହିଥାଏ । ଏଠାରେ ଶିକ୍ଷାଦାତା ତ’ ବିଚିତ୍ର ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ବିଚିତ୍ର ଅଟେ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପଢାଉଛି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଭାବ ଯେ ଆମକୁ ବାବା ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଥରେ ମାତ୍ର ବାବା ଆସି ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ହିଁ ପଢୁଛି ନା । ଆତ୍ମା ହିଁ ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ଦୁଃଖ-ସୁଖ ଭୋଗିଥାଏ । ଆତ୍ମା ବାହାରିଗଲେ ଶରୀରକୁ ଯେତେ ବି ମାର, ଯେପରି ମାଟିକୁ ମାରିବା ସହ ସମାନ । ତେଣୁ ବାବା ବାରମ୍ବାର ବୁଝାଉଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ଏକଥା ତ ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ସମସ୍ତେ କ୍ରମାନୁସାରେ ଧାରଣା କରୁଛନ୍ତି । କେହି ତ ବିଲକୁଲ୍ ବୁଦ୍ଦୁ ଅଟନ୍ତି । କିଛି ବି ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ସହଜ । ଅନ୍ଧ, ଛୋଟା, କଣା କୁଜା ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିବେ କାହିଁକି ନା ଏହା ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଯାଉଛି ନା । ଆତ୍ମା ଛୋଟା, କଣା ହୋଇନଥାଏ, ଶରୀର ହୋଇଥାଏ । ବାବା କେତେ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବସିବାର ଅଭ୍ୟାସ ଭକ୍ତିମାର୍ଗରୁ ରହିଆସିଛି ତେଣୁ ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବସୁଛନ୍ତି । ଯେପରି ଭକ୍ତିରେ ବୁଡି ରହିଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆଖି ବନ୍ଦ କର ନାହିଁ । ସମ୍ମୁଖରେ ଚିତ୍ରକୁ ଦେଖି ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଅ । ତେବେ ତୁମର ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । କେତେ ସହଜ କଥା । ତଥାପି ବି କହୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମେ ୟାଦ କରିପାରୁ ନାହୁଁ, ଆରେ, ଲୌକିକ ପିତା ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଥାଏ ତାଙ୍କୁ ମରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ୟାଦ କରୁଛ, ଇଏ ତ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ବେହଦର ପିତା ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ତୁମେ ମନେପକାଇ ପାରୁନାହଁ । ଯେଉଁ ବାବାଙ୍କୁ ହେ ଈଶ୍ୱର ପିତା କହି ଡାକୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରାଅ କହୁଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଏକଥା କହିବା ମଧ୍ୟ ଭୁଲ । ବାବା କେବଳ ଜଣଙ୍କର ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ନୁହଁନ୍ତି, ସିଏ ତ ସର୍ବ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଅଟନ୍ତି । କ’ଣ ଜଣଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବେ କି! ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି କରୁଛି । ମୁଁ ଆସିଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶାନ୍ତିଧାମ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ଏଠାରେ ମାଗିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଇଏ ଅବିନାଶୀ ପିତା ଅଟନ୍ତି ନା । ଦୁନିଆରେ ତ’ ସୀମିତ ବୁଦ୍ଧି ଯୋଗୁଁ କେବଳ ମୋତେ ଦିଅ ମୋତେ ଉଦ୍ଧାର କର କହିଥା’ନ୍ତି । ହେ ପରମାତ୍ମା ମୋତେ ସୁଖ ଦେଇ, ଦୁଃଖ ଦୂର କର । ଆମେ ନୀଚ ପାପୀ ଅଟୁ, ଆପଣ ଦୟା କରନ୍ତୁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ବେହଦର ପୁରୁଣା ସୃଷ୍ଟିକୁ ନୂଆ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛି । ନୂଆ ସୃଷ୍ଟିରେ ଦେବତା ରହିଥା’ନ୍ତି, ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଆସୁଛି । ଯେବେକି ତୁମେ ପୂରା ପତିତ ହୋଇଯାଉଛ । ଏହା ହେଉଛି ଆସୁରୀ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ । ସତ୍ୟ କହିଲାବାଲା ସତଗୁରୁ ତ ଜଣେ ଅଟନ୍ତି । ସିଏ ପିତା, ଶିକ୍ଷକ, ସତଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ଏହି ମାତାମାନେ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗର ଦ୍ୱାର ଖୋଲିବେ । ଏଠାରେ ଲିଖିଛ ଅଛି - “ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବାର ରାସ୍ତା” । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ନର୍କରେ ପଡିଛନ୍ତି ନା ସେଥିପାଇଁ ତ ଡାକୁଛନ୍ତି । ଏବେ ବାବା ତୁମକୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବାର ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସୁଛି ପତିତଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରି ଘରକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ତେଣୁ ତୁମେ ଏବେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର ତେବେ ତୁମର ପାପ କଟିଯିବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ କଥା ଶୁଣାଅ ଯେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମାୟାକୁ ଜିତି ଜଗତଜିତ୍ ହୁଅ । ମୁଁ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଗତର ମାଲିକ ହେବାର ରାସ୍ତା ବତାଉଛି, ପୁଣି ଦୀପାବଳୀରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ ପୂଜା କରି ତାଙ୍କଠାରୁ ଧନ ମାଗୁଛ, ଏପରି କହୁନାହଁ ଭଲ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଦିଅ, ଆୟୁ ବୃଦ୍ଧି କର । ତୁମେ ତ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛ । ତୁମେ କେତେ ଦୀର୍ଘାୟୁ ହେଉଛ । ବାବା ଏବେ ତୁମକୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ସମ୍ପତ୍ତି, ସୁଖ ସବୁ ଦେଉଛନ୍ତି । ସେମାନେ ତ’ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କଠାରୁ କେବଳ ଖପରା ସଦୃଶ ବିନାଶୀ ଧନ ମାଗୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତାହା ମଧ୍ୟ ମିଳୁନାହିଁ । ଏହା ଏକ ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଛି । ଦେବତାମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ଭିକ ମାଗୁଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ତୁମକୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ କିଛି ବି ମାଗିବାର ନାହିଁ । ବାବା ତୁମକୁ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କରିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରକୁ ଜାଣିବା ଦ୍ୱାରା ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ରାଜା ହୋଇଯିବ । ତୁମକୁ ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ, ଏଥିରେ କିଛି କହିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ଆମକୁ ତ’ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସ୍ୱର୍ଗର ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଅଛି । ଏବେ କ’ଣ ତୁମେ ଦେବୀ ଦେବତାଙ୍କର ପୂଜା କରିବ କି! ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ସ୍ୱୟଂ ଏହିପରି ଦେବୀ ଦେବତା ହେଉଛୁ ପୁଣି ଏହି ୫ ତତ୍ତ୍ୱର କ’ଣ ପୂଜା କରିବୁ । ଆମକୁ ବିଶ୍ୱର ବାଦଶାହୀ ମିଳୁଥିବାରୁ ଏସବୁ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଏସବୁ ପାଇଁ ତୁମକୁ ମନ୍ଦିର ଯିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏସବୁ ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ସାମଗ୍ରୀ । ଜ୍ଞାନରେ ତ ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷର - ମୋତେ ମନେପକାଅ । ବାସ୍ ମନେପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମର ପାପ କଟିବ, ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ତୁମେ ହିଁ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ଥିଲ ପୁଣି ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ପଥର ବୁଦ୍ଧି ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ କେତେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ହେବା ଦରକାର । ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଏକଥା କୌଣସି ସାଧୁ ସନ୍ଥ କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ସେମାନେ କ’ଣ ଈଶ୍ୱର ଅଟନ୍ତି କି! ଇଏ ତ (ବ୍ରହ୍ମାବାବା) ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତରେ ଅଛନ୍ତି । ମୁଁ ତାଙ୍କରି ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି, ଯିଏକି ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ଇଏ ତ ପୂରା ଗାଉଁଲି ପିଲା ଥିଲେ ପୁଣି ଶ୍ୟାମ ସୁନ୍ଦର ହେଉଛନ୍ତି ଗାଉଁଲିରୁ ପୁଣି ଯେବେ ସାଧାରଣ ହେଲେ ତେବେ ବାବା ପ୍ରବେଶ କଲେ କାହିଁକି ନା ଏହିଭଳି ଭଟ୍ଟୀ ହେବାର ଥିଲା । ଏହି ପିଲାମାନଙ୍କୁ କିଏ ଖାଇବାକୁ ଦେଇଥା’ନ୍ତେ ? ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ସାଧାରଣ ମଧ୍ୟ ହେବା ଦରକାର ନା । ଏସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । ବାବା ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଏହାଙ୍କର ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି ଯିଏ ସବୁଠାରୁ ପତିତ ହୋଇଛନ୍ତି ଇଏ ହିଁ ପୁଣି ପବିତ୍ର ହେବେ । ୮୪ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ଇଏ ନେଇଛନ୍ତି, ତତ୍ତୱମ । ଜଣେ ତ ନୁହେଁ, ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ନା । ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀକୁ ଯିବା ଆତ୍ମା ହିଁ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ଏଠାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ବାକି ଆଉ କେହି ରହିପାରିବେ ନାହିଁ । ବିଳମ୍ବରେ ଆସୁଥିବା ଆତ୍ମା ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ କମ୍ ଶୁଣିବେ, ପୁଣି ସେମାନେ ବିଳମ୍ବରେ ହିଁ ରାଜଧାନୀକୁ ଆସିବେ । ଆଚ୍ଛା!

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବାବା ଯେଉଁ ଜ୍ଞାନର ଶୃଙ୍ଗାର କରୁଛନ୍ତି ତା’କୁ ସ୍ଥାୟୀ ରଖିବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । ମାୟାର ଧୂଳି ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନର ଶୃଙ୍ଗାରକୁ ଖରାପ କରିବାର ନାହିଁ । ଭଲ ଭାବେ ପାଠପଢ଼ି ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର କରିବାର ଅଛି ।

(୨) ଏହି ଚିତ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ଦେହଧାରୀ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ସମ୍ମୁଖରେ ଦେଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧିରେ ବିଚିତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବସିବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବାର ନାହିଁ । ବେହଦର ବାବାଙ୍କୁ କିଛି ବି ମାଗିବାର ନାହିଁ ।

ବରଦାନ:-
ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ମ କରାଉଥିବା କର୍ତ୍ତା ପଣିଆର ଅଭିମାନରୁ ମୁକ୍ତ ଅଶରୀରୀ ହୁଅ ।

ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ଶାରୀରିକ ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ଅଶରୀରୀ ହୋଇଯାଅ । ଯଦି କୌଣସି କର୍ମ କରିବାର ଅଛି ତେବେ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟର ଆଧାର ନିଅ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆତ୍ମା କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟର ଆଧାର ନେଇଛି ଏକଥା ଭୁଲ ନାହିଁ, ମୁଁ କରିବାବାଲା କର୍ତ୍ତା ନୁହେଁ କରାଉଥିବା ମାଲିକ ଅଟେ । ଯେପରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କାର୍ଯ୍ୟ କରାଇବା ସମୟରେ ନିଜକୁ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ଅଲଗା ମନେ କରୁଛ ସେହିପରି ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ମ କରାଅ ତେବେ କର୍ତ୍ତା ପଣିଆର ଅଭିମାନ ବା ସ୍ମୃତିଠାରୁ ମୁକ୍ତ ବା ଅଶରୀରୀ ହୋଇପାରିବ । କର୍ମ କରିବା ମଝିରେ ଗୋଟିଏ ମିନିଟ୍ ବା ଦୁଇ ମିନିଟ୍ ପାଇଁ ଅଶରୀରୀ ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କର ତେବେ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ବହୁତ କାମରେ ଆସିବ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ବିଶ୍ୱର ରାଜା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଶକ୍ତିର କିରଣ ଦିଅ ।