14.08.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଯେତେ ଯେତେ ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବ ସେତେ ସେତେ ଆତ୍ମାର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ, ଜ୍ଞାନବାନ ଆତ୍ମା ଚମକଦାର ହୋଇଯିବ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ମାୟା କେଉଁଭଳି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଟିକିଏ ବି ହଇରାଣ କରିପାରିବ ନାହିଁ ?

ଉତ୍ତର:-
ଯେଉଁମାନେ ପକ୍କା ଯୋଗୀ ଅଟନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ସମସ୍ତ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ଶୀତଳ କରିଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବଦା ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହୋଇ ରହିବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ମାୟା ଟିକିଏ ବି ହଇରାଣ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ପକ୍କା ଯୋଗୀ ହୋଇଯିବ ସେତେବେଳେ ଯାଇ ଯୋଗ୍ୟ କୁହାଯିବ । ତେଣୁ ଯୋଗ୍ୟ ହେବା ପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ପବିତ୍ରତା ଆବଶ୍ୟକ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମିଠା-ମିଠା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଅଜ୍ଞାନତା ଯୋଗୁଁ ତୁମର ଆତ୍ମା ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ହୀରା ଚିକଚିକ୍ କରିଥାଏ, ପଥର ନୁହେଁ ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଏ ପଥର ସମାନ ବେକାର ହୋଇଯାଇଛ । ପୁଣି ଜାଗ୍ରତ ହେଲେ କୁହାଯିବ ପାରସମଣୀ ସମାନ ଅଟ । ତେବେ ଅଜ୍ଞାନତା ଯୋଗୁଁ ଆତ୍ମାର ଜ୍ୟୋତି କମ୍ ହୋଇଯାଇଛି, ଲିଭି ଯାଇ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏହାର ନାମ ଆତ୍ମା ରଖାଯାଇଛି, ଆତ୍ମା ସମସ୍ତଙ୍କର ଏକାପରି ହୋଇଥାଏ, ଶରୀରର ରୂପ ରଙ୍ଗ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ହୋଇଥାଏ । ଆତ୍ମାର ରୂପ ଏକାଭଳି ହିଁ ଅଟେ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆମେ ଆତ୍ମା । ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ଏହି ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ତୁମ ପାଖରେ ଥିଲା ଧିରେ-ଧିରେ କମ୍ ହୋଇ ଶେଷରେ କିଛି ବି ରହୁ ନାହିଁ ତେଣୁ ଏହାକୁ ଅଜ୍ଞାନ ବୋଲି କହିବା । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଅଜ୍ଞାନୀ ଥିଲ । ଏବେ ଜ୍ଞାନ ସାଗରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନୀ ହେଉଛ, ଆତ୍ମା ତ ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ । ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ ନାହିଁ । ବାବା ଆସି ଜ୍ଞାନ ଦେଇ, ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନବାନ କରୁଛନ୍ତି, ତେବେ ଯାଇ ତୁମେ ଜାଗ୍ରତ ହେଉଛ । ଘର-ଘର ଜ୍ଞାନ ଆଲୋକ ଦ୍ୱାରା ଆଲୋକିତ ହୋଇଯାଉଛି । ଏବେ ଘରେ ଘରେ ଅନ୍ଧକାର ଲାଗି ରହିଛି ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମାର ଜ୍ୟୋତି କମ୍ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେପକାଇଲେ ତୁମର ଆତ୍ମା ଉଜ୍ୱଳ ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ତୁମେ ଜ୍ଞାନବାନ୍ ହୋଇଯିବ । ବାବା କାହାର ଗ୍ଳାନୀ କରୁନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ଡ୍ରାମାର ରହସ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ନା ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ମୂଢମତି ହୋଇଗଲେଣି । ଏକଥା କିଏ କହୁଛନ୍ତି ? ବାବା, ପିଲାମାନେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରେ ତୁମର ବୁଦ୍ଧି କେତେ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା । ଏବେ ତୁମେ ଅନୁଭବ କରୁଛ ନା । ତୁମକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି । ଜ୍ଞାନକୁ ପାଠପଢା କୁହାଯାଉଛି । ବାବଙ୍କର ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ଆମର ଜ୍ୟୋତି ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଯାଇଛି, ଏହାକୁ ହିଁ ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା ଦୀପାବଳୀ କୁହାଯାଉଛି । ଛୋଟ ବେଳେ ମାଟି ଦୀପରେ ତେଲ ଦେଇ ଜାଳୁଥିଲେ, ଏହି ପ୍ରଥା ତ ପରମ୍ପରାରୁ ଚାଲିଆସୁଛି । ଏହା ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ଦୀପାବଳୀ ହୋଇନଥାଏ । ଏଠାରେ ତ ଆତ୍ମାର ଜ୍ୟୋତି କମ୍ ହୋଇଯାଇଛି, ବାବା ଆସି ଏହାର ଜ୍ୟୋତି ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆସି ଜ୍ଞାନ ଦେଇ, ପାଠପଢାଉଛନ୍ତି । ସ୍ଳୁଲରେ ଶିକ୍ଷକ ପାଠପଢାଇଥା’ନ୍ତି ନା । ତାହା ବିନାଶୀ, ଏହା ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ । କୌଣସି ସାଧୁ-ସନ୍ଥ କ’ଣ ପାଠ ପଢାଇଥାନ୍ତି କି! ରଚନା ଏବଂ ରଚୟିତାଙ୍କର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ କେବେ ଶୁଣିଛ ? କେବେ କେହି ଆସି ଏ ପାଠ ପଢାଇଛନ୍ତି, ଯାଇ ଦେଖ କେହି କେଉଁଠାରେ ଏ ପାଠ ପଢାଯାଉଛି କି ? କେବଳ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଏ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ପଢିବା ଉଚିତ୍ । ବାବା ଅଚାନକ ହିଁ ଆସିଯାଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆସୁଛି ବୋଲି କ’ଣ ଡେଙ୍ଗୁରା ପିଟୁଛନ୍ତି କି! ଅଚାନକ ହିଁ ଆସି ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି । ସିଏ ତ କୌଣସି ପ୍ରକାର ବାଣୀ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିପାରବେ ନାହିଁ । ଯେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କୁ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ନ ମିଳିଛି । ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ବିନା ବାଣୀ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଶରୀରରେ ଆସିଲେ ଶଦ୍ଦ କରିଥାଏ । ଏହି କଥା ତୁମେ ବୁଝାଇଲେ କେହି ମାନିବେ ନାହିଁ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦିଆଯିବାରୁ ଏବେ ବୁଝୁଛନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବିନା କେହି ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବିନାଶର ସାକ୍ଷାତକାର ମଧ୍ୟ କେହି କ’ଣ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ଏହା କେବଳ ବାବା ହିଁ ଆସି କରାଉଛନ୍ତି । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଏବେ ସମାପ୍ତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ନେବାର ଅଛି ସେମାନେ ଆସୁଛନ୍ତି । ତେବେ କେତେ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଇଥିବେ ? ଅଗଣିତ ଆତ୍ମା, ଗାଁ-ଗାଁରୁ କେତେ ଢେର ଆସୁଛନ୍ତି । ଏହି ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ମେଳା ଥରେମାତ୍ର ହେଉଛି । ବାବା ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆସି ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କର ଆତ୍ମାରୂପୀ ଜ୍ୟୋତି ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ପୁଣି ଯାଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଜ୍ୟୋତିକୁ ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଏଥିରେ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ତ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ରହିଛି, ଜ୍ଞାନଦାତା ତ ଏକମାତ୍ର ବାବା ଅଟନ୍ତି ନା । ସିଏ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଯେ ଏବେ ୪୦ହଜାର ବର୍ଷ ରହିଛି । ବିଲକୁଲ୍ ହିଁ ଘୋର ଅନ୍ଧକାରରେ ଅଛନ୍ତି । ଭାବୁଛନ୍ତି ୪୦ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଭଗବାନ ଆସିବେ । ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସିଏ ଆସି ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ସଦଗତି କରିବେ ତେଣୁ ଏହାର ଅର୍ଥ ସମସ୍ତେ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାରରେ ଅଛନ୍ତି ନା । ଏହାକୁ ଅଜ୍ଞାନ ରୂପକ ଅନ୍ଧକାର ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ସେଥିପାଇଁ ଅଜ୍ଞାନୀ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦରକାର । ଭକ୍ତିକୁ ଜ୍ଞାନ କୁହାଯାଏ ନାହିଁ । ଆତ୍ମାରେ ଜ୍ଞାନ ହିଁ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧିହୀନ ହୋଇଥିବାରୁ ଭାବୁଛନ୍ତି ଭକ୍ତି ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ । ଗୋଟିଏ ପଟେ କହୁଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆସିବା ଦ୍ୱାରା ଆଲୋକ ହେବ । କିନ୍ତୁ କିଛି ହେଲେ ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରକଟିତ ହେଲେ....କାହା ପାଇଁ ଜ୍ଞାନସୂର୍ଯ୍ୟ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି ? ସିଏ କେବେ ଆସିଥିଲେ ଏକଥା କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ପଣ୍ଡିତ ହୋଇଥିଲେ କହିବେ ଯେବେ କଳିଯୁଗ ପୂରା ହେବ ତେବେ ଆଲୋକ ହେବ । ଏହି ସବୁ କଥା ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁସାରେ ବୁଝୁଛନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସବୁଲୋକ ଏକାପରି ପାଠ ପଢିବେ ନାହିଁ । ପାଠପଢାରେ କେବେ ଏକାଭଳି ନମ୍ବର ରହିନଥାଏ ।

ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅବିନାଶୀ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ଏବେ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥିତ ଅଛି । ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ନେଇ ଯୋଗ ଶିଖିବାକୁ ହେବ । ୟାଦ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ଆସି ଏହି ଶରୀରର ଆଧାର ନେଉଛି ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରକୃତିର ଆଧାର ନେଉଛି । ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଅକ୍ଷର ଅଛି । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ରର କଥା ବାବା କହୁନାହାଁନ୍ତି । ଏକମାତ୍ର ଗୀତାରେ ହିଁ ଏକଥା ରହିଛି । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ରାଜଯୋଗର ପାଠପଢା । ତେଣୁ ଏହାର ନାମ ଗୀତା ରଖାଯାଇଛି । ଏଥିରେ ପ୍ରଥମେ ଭଗବାନୁବାଚ ଲେଖାଯାଇଛି । ତେବେ ଭଗବାନ କାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି ? ଭଗବାନ ତ ନିରାକାର ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କର ତ’ ନିଜର ଶରୀର ନାହିଁ । ତାହା ହେଲା ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆ ଯେଉଁଠାରେ କି ଆତ୍ମାମାନେ ରହିଥା’ନ୍ତି । ସୂକ୍ଷ୍ମବତନକୁ ଦୁନିଆ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଏହା ହେଲା ସ୍ଥୂଳ ସାକାର ଦୁନିଆ, ତାହା ହେଉଛି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁନିଆ । ଏହିଠାରେ ହିଁ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ଖେଳ ଚାଲୁଛି । ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆରେ ଆତ୍ମାମାନେ କେତେ ଛୋଟ ଆକାରରେ ଅଛନ୍ତି । ପୁଣି ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏହି ଖିଆଲ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ହିଁ ଆସୁଛି । ଏହାକୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ କୁହାଯାଉଛି । ବେଦ-ଶାସ୍ତ୍ରକୁ ଭକ୍ତି କୁହାଯାଏ । ଜ୍ଞାନ ନୁହେଁ । ତୁମର ସାଧୁ-ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଏତେ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇନାହିଁ । ବାବା ତ ବହୁତ ଅଙ୍ଗ-ସଙ୍ଗରେ ରହିଥିଲେ, ବହୁତ ବହୁତ ଗୁରୁ କରିଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କୁ ପଚରାଗଲା ଯେ ଆପଣ ସନ୍ନ୍ୟାସ କାହିଁକି କରିଛନ୍ତି ? ଘର ଦ୍ୱାର କାହିଁକି ଛାଡିଛନ୍ତି ? କହିଲେ ବିକାର ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧି ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ସେଥିପାଇଁ ଘର ଦ୍ୱାର ଛାଡିଲୁ । ଆଚ୍ଛା, ଜଙ୍ଗଲରେ ଯାଇ ରହୁଛ ପୁଣି ଘର ଦ୍ୱାର କଥା ମନେ ପଡୁଥିବ ? କହିଲେ, ହଁ । ବାବା ତ ଦେଖିଛନ୍ତି ଜଣେ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ପୁଣି ଘରକୁ ମଧ୍ୟ ଫେରି ଆସିଥିଲେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଅଛି । ମନୁଷ୍ୟ ବୟସ୍କ ବା ବୃଦ୍ଧ ହୋଇଯିବା ପରେ ହିଁ ବାନପ୍ରସ୍ଥ ନେଇଥା’ନ୍ତି । ଛୋଟ ଆୟୁଷରେ ତ ବାନପ୍ରସ୍ଥ ନେଇପାରିବେ ନାହିଁ । କୁମ୍ଭ ମେଳାରେ ବହୁତ ଛୋଟ ଛୋଟ ନାଗା ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ଆସି ଔଷଧ ଖୁଆଉଥିଲେ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଉଥିଲା । ତୁମକୁ ତ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ବଶ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ବଶ ହୋଇ-ହୋଇ ଶେଷରେ ଶୀତଳ ହୋଇଯିବ । ଅନେକ କହୁଛନ୍ତି ବାବା ମାୟା ବହୁତ ହଇରାଣ କରୁଛି । ସେଠାରେ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱର୍ଗରେ ମାୟା ହଇରାଣ କରିନଥାଏ । କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ସେତେବେଳେ ବଶ ହେବ ଯେବେ ତୁମେ ପକ୍କା ହୋଇଯିବ । ତେବେ ତୁମର କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଶାନ୍ତ ହୋଇଯିବ, ଏଥିପାଇଁ ବହୁତ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡିବ । ସେଠାରେ ଏପରି ବିକାରୀ କାମ ହେବ ନାହିଁ । ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ତୁମକୁ ଏଭଳି ସ୍ୱର୍ଗଧାମକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବା ପାଇଁ ବାବା ତୁମକୁ ଯୋଗ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ମାୟା ତୁମକୁ ଅଯୋଗ୍ୟ କରିଦେଇଛି ଅର୍ଥାତ୍ ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗ ବା ଜୀବନ ମୁକ୍ତିଧାମ ଯିବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇ ନାହଁ । ତେଣୁ ବାବା ବସି ଯୋଗ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ହେଲା ପବିତ୍ରତା, ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି - ବାବା ଆମେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛୁ ଆମକୁ ଆସି ପବିତ୍ର କର । ପାବନ ଅର୍ଥାତ୍ ପବିତ୍ର । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଅମୃତ ଛାଡି ବିଷ କାହିଁକି ଖାଇଲ । ତା’ର ନାମ ବିଷ ଅଟେ, ଯାହାକି ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଅଛି । ବାବା କେତେ ଥର ଆସି ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶୁଛନ୍ତି । ତୁମକୁ କନିଷ୍ଠରୁ ଉତ୍ତମ ପୁରୁଷ କରାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ହେଲେ ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ସୁଖ ସବୁକିଛି ମିଳିଯାଇଥାଏ । ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ବୋର୍ଡରେ ଲେଖିପାରିବ । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ତୁମକୁ ୨୧ ପିଢି ପାଇଁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ଖୁସି ମିଳୁଛି । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଏହି ସମ୍ପତ୍ତି ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ମିଳୁଛି । କେତେକ ସନ୍ତାନ ବୋର୍ଡ ଲଗାଇବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଡରୁଛନ୍ତି । ବୋର୍ଡ ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ଘରେ ରହିଥାଏ । ତୁମେ ସର୍ଜନ ଅର୍ଥାତ୍ ଡାକ୍ତରଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟ ନା । ତୁମକୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ସମ୍ପତ୍ତି, ସୁଖ ସବୁ ମିଳିଯାଉଛି । ତେଣୁ ତୁମେ ପୁଣି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦିଅ । ଯଦି ଦେଇପାରିବ ତେବେ କାହିଁକି ବୋର୍ଡରେ ନ ଲେଖୁଛ ! ଏହା ଦ୍ୱାରା ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଆସି ବୁଝିବେ ଯେ ଭାରତରେ ଆଜିଠାରୁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ସମ୍ପତ୍ତି, ପବିତ୍ରତା ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ବେହଦ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ବର୍ସା ମିଳୁଛି ତେବେ ଏହା ଦ୍ୱାରା ତୁମ ପାଖକୁ ବହୁତ ଆସିବେ । ତୁମେ ବସି ବୁଝାଅ ଯେ ଏହି ଭାରତ ସୁନାର ଚଢେଇ ଥିଲା, ଏଠାରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ପୁଣି ଏମାନେ କୁଆଡେ ଗଲେ ? ଏମାନେ ପ୍ରଥମେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେବେ । ଇଏ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଅଛନ୍ତି ନା, ଇଏ ପୁଣି ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଆସୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏବେ ତୁମର ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଶେଷ ହେଲା । ପୁଣି ପୁନଃ ଆରମ୍ଭ ହେବ । ଅବିନାଶୀ ବାବା ହିଁ ଆସି ଏହି ପଦ ଆମକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଉଛନ୍ତି । କେବଳ କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ମୋତେ ମନେପକାଇଲେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ୮୪ ଜନ୍ମକୁ ଜାଣି ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ନେବାକୁ ହେବ । କିନ୍ତୁ ପାଠ ତ ପଢିବା ଦରକାର ନା ।

ତୁମକୁ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି, ନୂଆମାନେ ତ ଏକଥା ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ସ୍ୱ କୁହାଯାଉଛି । ଆମେ ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ଥିଲୁ, ଆରମ୍ଭରୁ ଆସି ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଉଛୁ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ଶିବଙ୍କର ଭକ୍ତି ଆରମ୍ଭ କଲ, ତୁମେ ତ ଅବ୍ୟଭିଚାରୀ ଭକ୍ତ ଥିଲ । ଏକଥା ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତିତ କେହି ବୁଝାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମିଠା-ମିଠା ପିଲାମାନେ ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଜନ୍ମ ନେଉଛ । କେହି ସାହୁକାର ହୋଇଥିଲେ କୁହାଯିବ ନା ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ଇଏ ଏହିପରି କର୍ମ କରିଥିଲେ । କେହି ଯଦି ରୋଗୀ ହୋଇଥିବେ ତେବେ କହିବା ଯେ ଏହା ପୂର୍ବ ଜନ୍ମ କର୍ମର ହିସାବ-କିତାବ ଅଟେ । ଆଚ୍ଛା, ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ କେଉଁ କର୍ମ କରିଥିଲେ ? ଏକଥା ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହାଙ୍କର ୮୪ ଜନ୍ମ ପୂରା ହେଲା । ପୁଣି ଥରେ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଆସିବାକୁ ହେବ । ଭଗବାନ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆସି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ବାବା ଆମକୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ତଥାପି ବି ତୁମେ ଭୁଲିଯିବ । କର୍ମ, ଅକର୍ମ ଏବଂ ବିକର୍ମର ଗୁହ୍ୟ ଗତି ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି । ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ତୁମର କର୍ମ ବିକର୍ମ ହୋଇଯାଉଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କର୍ମ ଅକର୍ମ ହେବ । ସେଠାରେ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ହିଁ ନାହିଁ । ବିକାର ନଥାଏ । ସେଠାରେ ଯୋଗବଳରେ ଶକ୍ତି ରହିବ ଯେବେ ବି ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ଆମେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛୁ । ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ମଧ୍ୟ ଦରକାର । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ଅପବିତ୍ର, ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ପବିତ୍ର କୁହାଯାଏ । ତାହା ନିର୍ବିକାରୀ ଏହା ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ଅଟେ । ବାବା ହିଁ ଆସି ବେଶ୍ୟାଳୟକୁ ଶିବାଳୟ କରୁଛନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗ ଶିବାଳୟ ଅଟେ । ଶିବବାବା ଆସି ତୁମକୁ ସତ୍ୟଯୁଗ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ତୁମେ ପଚାରି ପାରିବ । ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି ଏମାନେ ଏହି ପଦ କିପରି ପାଇଲେ ? ଏମାନେ କିପରି ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଲେ ? ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଏକଥା ଜାଣି ନାହଁ, ମୁଁ ଜାଣିଛି । ତୁମେ ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନମାନେ ହିଁ ଏହି କଥା କହୁଛ ଯେ ଆମେ କହିପାରିବୁ - ଏମାନେ ଏହି ପଦ କପରି ପାଇଲେ । ଏମାନେ ହିଁ ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି, ପୁଣି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ବାବା ଆସି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇ ରାଜତ୍ତ୍ୱ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏହା ପୂର୍ବରୁ ନମ୍ବରୱାନ ପତିତ ଥିଲେ । ପୁଣି ନମ୍ବରୱାନ ପବିତ୍ର ହେଉଛନ୍ତି । ପୂରା ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନା ହେବ ନା । ତୁମ ଚିତ୍ରରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଅଛି - ଏମାନଙ୍କୁ କିଏ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇଲା, ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ହେଉଛନ୍ତି ପରମାତ୍ମା । ଦେବତାମାନେ ତ ଶିଖାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଭଗବାନ ହିଁ ଶିଖାଉଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ତାଙ୍କୁ ପିତା ଶିକ୍ଷକ ସତଗୁରୁ ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇଥାଏ ।

ଏସବୁ କଥା ସେହିମାନେ ବୁଝିବେ ଯିଏକି ଆରମ୍ଭରୁ ଶିବଙ୍କର ଭକ୍ତି କରିଥିବେ । ମନ୍ଦିର ତିଆରି କରିଲାବାଲାଙ୍କୁ ତୁମେ ପଚାର - ଆପଣ ଏହି ମନ୍ଦିର ତିଆରି କରିଛନ୍ତି, ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଏହି ପଦ କିପରି ପାଇଲେ ? ଏମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ କେବେ ଥିଲା ? ପୁଣି ଏମାନେ କୁଆଡେ ଗଲେ ? ବର୍ତ୍ତମାନ ଏମାନେ କେଉଁଠାରେ ଅଛନ୍ତି ? ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ୮୪ ଜନ୍ମର କାହାଣୀ କହିଲେ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଯିବେ । ତେଣୁ ତୁମ ପକେଟରେ ସର୍ବଦା ଚିତ୍ର ରହିବା ଦରକାର, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ କାହାକୁ ବି ବୁଝାଇପାରିବ । ଆରମ୍ଭରୁ ଯେଉଁମାନେ ଶିବଙ୍କର ଭକ୍ତି କରିଥିବେ ସେମାନେ ଶୁଣି ଖୁସି ହେବେ । ଏଥିରୁ ତୁମେ ବୁଝିଯିବ ଯେ ଇଏ ଆମ କୁଳର ଅଟନ୍ତି । ଦିନକୁ ଦିନ ବାବା ବହୁତ ସହଜ ଯୁକ୍ତି ବତାଉଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ଏବେ ଜ୍ଞାନ ମୁଳୁଛି ଯେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି ଦାତା ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ଆମକୁ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସତ୍ୟଯୁଗୀ ବାଦଶାହୀ ମିଳିଯାଉଛି । ୨୧ ଜନ୍ମର ସମ୍ପତ୍ତି ଏହି ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ମିଳିଥାଏ । ଏହିଭଳି ବହୁତ ବିଷୟବସ୍ତୁ ରହିଛି, ବେଶ୍ୟାଳୟ ଏବଂ ଶିବାଳୟ କାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି । ଏହି ବିଷୟ ଉପରେ ଆମେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ କହିପାରିବୁ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରୟଣଙ୍କର ୮୪ ଜନ୍ମର କାହାଣୀ ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ବିଷୟବସ୍ତୁ ଅଟେ । ବିଶ୍ୱରେ କିପରି ଶାନ୍ତି ଥିଲା । ପୁଣି ଅଶାନ୍ତି କିପରି ହେଲା ଏବେ ପୁଣି ଶାନ୍ତି କିପରି ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି - ଏହା ମଧ୍ୟ ବିଷୟବସ୍ତୁ ହୋଇପାରିବ । ଆଚ୍ଛା ।

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବର୍ତ୍ତମାନ ଉତ୍ତମ ପୁରୁଷ ହେବା ପାଇଁ ଯୋଗବଳ ଆଧାରରେ ଆତ୍ମାକୁ ପବିତ୍ର କରିବାକୁ ହେବ । କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ବିକର୍ମ କରିବାର ନାହିଁ ।

(୨) ନିଜେ ଜ୍ଞାନବାନ ହୋଇ ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବାର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମା ରୂପକ ଜ୍ୟୋତିରେ ଜ୍ଞାନ-ଯୋଗର ଘୃତ ଢ଼ାଳିବାକୁ ହେବ । ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ବୁଦ୍ଧିକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ କରିବାକୁ ହେବ ।

ବରଦାନ:-
ମାଲିକ ପଣିଆର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ମନମନାଭବ ସ୍ଥିତିରେ ରହୁଥିବା ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ୍ ହୁଅ ।

ସଦାସର୍ବଦା ଏହି ସ୍ମୃତି ଜାଗ୍ରତ ରହୁ ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା କାର୍ଯ୍ୟ କରାଉଥିବା ମାଲିକ ଅଟେ, ବିଶେଷ ଆତ୍ମା, ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟେ - ତେବେ ଏହିଭଳି ମାଲିକ ପଣିଆର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ମନ ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ସଂସ୍କାର ନିଜର ଆୟତ୍ତରେ ରହିବ । ମୁଁ ଆତ୍ମା ମନ ବୁଦ୍ଧିଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଲଗା, ମାଲିକ ଅଟେ - ଏହିଭଳି ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ମନମନାଭବ ସ୍ଥିତିରେ ସହଜରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇପାରିବ । ଏହିଭଳି ଅଲଗା ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ ହିଁ କର୍ମାତୀତ କରିଦେବ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ନିନ୍ଦା ବା ବିଶୃଙ୍ଖଳାକୁ ସହନ କରିବା ଏବଂ ସମାହିତ କରିନେବା ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜର ରାଜଧାନୀକୁ ନିଶ୍ଚିତ କରିବା ।