23.09.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର
ସର୍ବଦା ଖୋଲା ରହିଥିଲେ ମନ ଖୁସିରେ ଲୋମ ଟାଙ୍କୁରୀ ଯିବ, ଖୁସିର ପାରଦ ଚଢି ରିହବ ଅର୍ଥାତ୍
ମାତ୍ରା କମ ହେବ ନାହିଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବର୍ତ୍ତମାନ
ସମୟରେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟିଶକ୍ତି ବହୁତ ଦୁର୍ବଳ ସେଥିପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ବୁଝାଇବାର
ଉପାୟ କ’ଣ ?
ଉତ୍ତର:-
ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତୁମେ ଏଭଳି ବଡ ବଡ ଚିତ୍ର ତିଆରି କର ଯାହାକି ସେମାନେ ଦୂରରୁ ହିଁ ଦେଖି
ବୁଝିପାରୁଥିବେ । ଏହି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ ହେବା ଦରକାର । ଏହା ଯେପରି
ଅନ୍ଧମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆଇନା ସଦୃଶ ଅଟେ ।
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ସାରା ଦୁନିଆକୁ
ସ୍ୱଚ୍ଛ କରିବା ପାଇଁ ତୁମମାନଙ୍କର ସହଯୋଗୀ କିଏ ହେଉଛି ?
ଉତ୍ତର:-
ଏହି ସବୁ
ପ୍ରାକୃତିକ ଦୁର୍ବିପାକ ଗୁଡିକ ତୁମର ସହଯୋଗୀ ହେଉଛନ୍ତି । ଏହି ବେହଦର ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶାଳ ଦୁନିଆକୁ
ସଫା କରିବା ପାଇଁ ନିଶ୍ଚିତ କେହି ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ଅଛି
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ବର୍ସା ଅର୍ଥାତ୍ ଜୀବନମୁକ୍ତି ମିଳୁଛି, ଆଉ ସମସ୍ତେ ତ ଜୀବନ
ବନ୍ଧନରେ ଅଛନ୍ତି । ଏହି ଯେଉଁ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ଏବଂ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଚିତ୍ର ରହିଛି, ଏହା ହିଁ
ମୁଖ୍ୟ ଚିତ୍ର ଅଟେ । ଏହି ଚିତ୍ର ବହୁତ ବଡ ସାଇଜର ହେବା ଦରକାର । ଅନ୍ଧମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଦର୍ପଣ ବଡ
ହେବା ଦରକାର ନା । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖିପାରିବେ କାହିଁକି ନା ଏବେ ସମସ୍ତଙ୍କର
ଦୃଷ୍ଟିଶକ୍ତି ଦୁର୍ବଳ । ବୁଦ୍ଧି କମ୍ ହୋଇଗଲାଣି । ତୃତୀୟ ନେତ୍ରକୁ ବୁଦ୍ଧି ବୋଲି କୁହାଯାଇଥାଏ
। ତୁମ ବୁଦ୍ଧି ଏବେ ଖୁସିରେ ଭରପୁର ଅଛି । ଖୁସିରେ ଯେଉଁମାନଙ୍କର ରୁମ ଟାଙ୍କୁରୀ ଉଠୁନାହିଁ
ଏହାର ଅର୍ଥ ସେମାନେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରୁନାହାଁନ୍ତି ତେବେ କହିବା ତାଙ୍କର ଜ୍ଞାନ ନେତ୍ର
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଖୋଲି ନାହିଁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି କାହାକୁ ବି ସଂକ୍ଷେପରେ ବୁଝାଇବା ଉଚିତ୍ । ବଡ-ବଡ
ମେଳା ଆଦି ଲାଗୁଛି, ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ବାସ୍ତବରେ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ଏହି ଗୋଟିଏ ଚିତ୍ର ହିଁ
ଯଥେଷ୍ଟ । ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଚିତ୍ର ହେଲେ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ । ବାବା, ଡ୍ରାମା ଏବଂ
ବୃକ୍ଷ ଅଥବା କଳ୍ପବୃକ୍ଷର ଏବଂ ୮୪ ଜନ୍ମ ଚକ୍ରର ରହସ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆମକୁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଏହି ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ସ୍ପଷ୍ଟ ଅଟେ । ଏହି ଚିତ୍ରରେ ହିଁ ସବୁ କିଛି
ଆସିଯାଉଛି ତେଣୁ ଏତେ ସବୁ ଚିତ୍ରର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଏହି ଦୁଇଟି ଚିତ୍ର ବହୁତ ବଡ-ବଡ ଅକ୍ଷରର
ହେବା ଉଚିତ୍ । ଏହା ତଳେ ମଧ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥିବା ଆବଶ୍ୟକ । ବିନାଶ ପୂର୍ବରୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ପିତାଙ୍କଠାରୁ
ଆମର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର ଜୀବନମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ଅଟେ । ବିନାଶ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ହେବାର ଅଛି,
ଡ୍ରାମାର ଯୋଜନା ଅନୁଯାୟୀ ସ୍ୱତଃ ସମସ୍ତେ ବୁଝିଯିବେ । ତୁମକୁ ବୁଝାଇବାର ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକତା ପଡିବ
ନାହିଁ । ଆମକୁ ବେହଦର ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦର ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ଏକଥା ବିଲକୁଲ୍ ପକ୍କା ମନେ ରହିବା
ଉଚିତ୍, କିନ୍ତୁ ମାୟା ତୁମକୁ ଭୁଲାଇ ଦେଉଛି । ସମୟ ବିତି ଚାଲିଛି, ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ଅଛି ନା — ବହୁତ
ଯାଇ..... ଏହାର ଅର୍ଥ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ଅଟେ । ବାକି ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟ ହିଁ ଅଛି । ସ୍ଥାପନା ତ
ହେଉଛି, ବିନାଶ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଆଉ କମ୍ ସମୟ ଅଛି । ଆହୁରି କମରୁ ମଧ୍ୟ କମ୍ ରହିଛି । ବିଚାର
କରାଯାଉଛି ଏହାପରେ ପୁଣି କ’ଣ ହେବ ? ଏତେ ତ କେହି ଜାଗ୍ରତ ହେଉନାହାଁନ୍ତି, ଶେଷକୁ ଜାଗ୍ରତ ହେବେ,
ସମସ୍ତଙ୍କର ଆଖି ଖୋଲିଯିବ । ସ୍ଥୁଳ ଆଖି ନୁହେଁ । ବୁଦ୍ଧିରୂପୀ ଆଖି । ଛୋଟ-ଛୋଟ ଚିତ୍ରରେ ଏତେ
ମଜା ଆସିନଥାଏ । ଏହି ଚିତ୍ର ସବୁ ବଡ ବଡ ହେବା ଦରକାର, ବିଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ କେତେ ସହଯୋଗ କରୁଛି ।
ବିନାଶରେ ପଞ୍ଚତତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ କରିବ । ବିନା ମୂଲ୍ୟରେ ତୁମକୁ କେତେ ସହଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମ
ପାଇଁ ଦୁନିଆକୁ ବିଲକୁଲ୍ ସ୍ୱଚ୍ଛ କରିଦେଉଛନ୍ତି, ଏହା ବିଲକୁଲ୍ ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ଅଟେ । ଆଜମେରରେ
ସ୍ୱର୍ଗର ସ୍ମାରକୀ ରହିଛି । ଦିଲୱାଡା ମନ୍ଦିରରେ ସ୍ଥାପନାର ସ୍ମାରକୀ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ କିଛି ହେଲେ
ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହେଉଛ । ଯଦିଓ ମନୁଷ୍ୟମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ
ଜାଣିନାହୁଁ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ସେମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁନାହିଁ । ଗୋଟିଏ କାହାଣୀ ଅଛି ନା — ବାଘ
ଆସିଲା, ବାଘ ଆସିଲା । ଶୁଣୁନଥିଲେ, ଦିନେ ବାଘ ଆସି ସବୁ ଗାଇ ଖାଇଗଲା । ତୁମେ ମଧ୍ୟ କହୁଛ ଏହି
ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଶେଷ ହେଲା କି ହେଲା । ବହୁତ ଯାଇ ଆଉ କମ୍ ରହିଛି.... । ଏହି ସବୁ ଜ୍ଞାନ
ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଆତ୍ମା ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଧାରଣ କରିଥାଏ । ବାବାଙ୍କ ଆତ୍ମାରେ
ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଅଛି, ସିଏ ଯେବେ ଶରୀରର ଆଧାର ନେଇଥା’ନ୍ତି ତେବେ ଜ୍ଞାନ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ନିଶ୍ଚିତ
ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ ଅଛି ସେଥିପାଇଁ ତ ତାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଈଶ୍ୱର ପିତା ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି ।
ସିଏ ସାରା ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି । ତୁମେ ନିଜକୁ ତ ଜାଣିଛ ଏବଂ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର
କିପରି ଘୂରୁଛି ତା’ର ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଅଛି ସେଥିପାଇଁ ଇଂରାଜୀରେ ନଲେଜଫୁଲ ଅକ୍ଷର ବହୁତ ଭଲ ଅଟେ ।
ସିଏ ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ ବୃକ୍ଷର ବୀଜରୂପ ହୋଇଥିବାରୁ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ତୁମେ
ଏକଥା ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ଜାଣିଛ । ଶିବବାବା ତ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା ଭଲ ଭାବରେ
ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା ଦରକାର । ଏହିପରି ନୁହେଁ ଯେ, ସମସ୍ତଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏକାଭଳି ଧାରଣା ହେବ ।
ଯଦିଓ ଏକଥା ଲେଖୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ, କିନ୍ତୁ କିଛି ଧାରଣ ହେଉନାହିଁ । କେବଳ ନାମକୁ ମାତ୍ର ଲେଖୁଛନ୍ତି,
କିନ୍ତୁ କାହାକୁ କହିପାରିବେ ନାହିଁ, କେବଳ କାଗଜରେ ଲେଖୁଛନ୍ତି । କାଗଜ କ’ଣ କରିବେ! କାଗଜ
ଦ୍ୱାରା ତ କେହି କିଛି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହି ଚିତ୍ର ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିପାରିବେ
। ଏହା ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜ୍ଞାନ ହୋଇଥିବାରୁ ଅକ୍ଷର ମଧ୍ୟ ବଡ-ବଡ ହେବା ଦରକାର । ବଡ ଚିତ୍ର ଦେଖି
ମନୁଷ୍ୟ ବୁଝିବେ ଏଥିରେ ନିଶ୍ଚିତ କିଛି ସାରାଂଶ ଅଛି । ସ୍ଥାପନା ଏବଂ ବିନାଶ ମଧ୍ୟ ଲେଖାଯାଇଛି ।
ରାଜଧାନୀର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଏହା ହେଉଛି ଈଶ୍ୱର ପିତାଙ୍କର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର । ଜୀବନମୁକ୍ତି
ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନଙ୍କର ଅଧିକାର ଅଟେ । ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା ଦରକାର ଯେ ସମସ୍ତେ
ଜୀବନବନ୍ଧନରେ ଅଛନ୍ତି, ଏମାନଙ୍କୁ ଜୀବନବନ୍ଧରୁ ଜୀବନମୁକ୍ତିକୁ କିପରି ନେଇଯିବୁ ? ପ୍ରଥମେ ଆମେ
ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯିବୁ ତା’ପରେ ସୁଖଧାମକୁ । ସୁଖଧାମକୁ ଜୀବନମୁକ୍ତି ବୋଲି କହିବା । ତେଣୁ ଏହି
ଚିତ୍ର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବରେ ବଡ-ବଡ ତିଆରି ହେବା ଦରକାର । ଏହା ମୁଖ୍ୟ ଚିତ୍ର ଅଟେ ନା । ଯଦି ବହୁତ
ବଡ-ବଡ ଅକ୍ଷର ହେବ ତେବେ ମନୁଷ୍ୟ କହିବେ ବି.କେ. ଏତେ ବଡ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଛନ୍ତି, ତେଣୁ
ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏଥିରେ କିଛି ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ତେବେ ଯେଉଁଠି ତୁମର ବଡ ବଡ ଚିତ୍ର ଲାଗିଥିବ ତେବେ
ପଚାରିବେ ଏହା କ’ଣ ? ତେବେ କୁହ, ଏତେ ବଡ ଚିତ୍ର ତୁମକୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ତିଆରି କରିଛୁ, ଏଥିରେ
ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଲେଖାଯାଇଛି, ଏହାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ଆମକୁ ଅବିନାଶୀ ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ଏହା କାଲିର କଥା
ଅଟେ । ଆଜି ସିଏ ନାହାଁନ୍ତି କାହିଁକି ନା ୮୪ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ-ନେଇ ତଳକୁ ଆସିଯାଇଛନ୍ତି ।
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ତମୋପ୍ରଧାନ ତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହା ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଭକ୍ତି, ପୂଜ୍ୟ ଏବଂ ପୂଜାରୀର
ଖେଳ ଅଟେ ନା, ଅଧା-ଅଧାରେ ବିଲକୁଲ୍ ପୂରା ଖେଳ ହେଉଛି । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ବଡ-ବଡ ଚିତ୍ର ତିଆରି
କରିବା ପାଇଁ ସାହାସ ଦରକାର, ସେବାର ସଉକ ମଧ୍ୟ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଦିଲ୍ଲୀର କୋଣେ ଅନୁକୋଣେ ସେବା
କରିବା ଉଚିତ୍ । ମେଳା ମହୋତ୍ସବକୁ ତ ବହୁତ ଲୋକ ଯାଇଥା’ନ୍ତି ସେଠାରେ ତୁମର ଏହି ଚିତ୍ର ହିଁ
କାମରେ ଆସିବ । ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି, ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର ଏହା ହେଉଛି ମୁଖ୍ୟ । ଏହା ବହୁତ ଭଲ ଜିନିଷ ଅଟେ,
ଅନ୍ଧ ଆଗରେ ଯେପରି ଦର୍ପଣ । ଅନ୍ଧମାନଙ୍କୁ ପାଠପଢା ଯାଇଥାଏ । ଆତ୍ମା ହିଁ ପଢିଥାଏ ନା । କିନ୍ତୁ
ଆତ୍ମାର କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଛୋଟ ହୋଇଥିବାରୁ ତାକୁ ପଢାଇବା ପାଇଁ ଚିତ୍ର ଆଦି ଦେଖାଇବାକୁ ହେଉଛି ।
ପୁଣି ଟିକେ ବଡ ହେଲେ ଦୁନିଆର ନକ୍ସା ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି । ପୁଣି ସେହି ସମସ୍ତ ନକ୍ସା ବୁଦ୍ଧିରେ
ରହିଥାଏ । ଏବେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ସାରା ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ର ରହିଛି, ଏତେ ସବୁ ଧର୍ମ ରହିଛି, କିପରି
କ୍ରମାନୁସାରେ ଆସୁଛନ୍ତି, ପୁଣି ଚାଲିଯିବେ । ସେଠାରେ ତ ଗୋଟିଏ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ
ହେବ, ଯାହାକୁ ସ୍ୱର୍ଗ ହେଭେନ୍ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଆତ୍ମା ଯୋଗ ଯୁକ୍ତ ହେବା
ଦ୍ୱାରା ପତିତରୁ ପାବନ ହୋଇଯିବ । ଭାରତର ପ୍ରାଚୀନ ଯୋଗ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଟେ । ଯୋଗ ଅର୍ଥାତ୍ ୟାଦ ।
ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କର । ଏହା କହିବାକୁ ପଡୁଛି । ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କୁ କହିବାକୁ
ପଡିନଥାଏ ଯେ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ପିଲାମାନେ ସ୍ୱତଃ ବାବା ମମ୍ମା ବୋଲି କହିଥା’ନ୍ତି । ଇଏ ଲୌକିକ
ମାତା-ପିତା,ସିଏ ପାରଲୌକିକ, ଯାହାର ଗାୟନ ଅଛି — ତୁମ କୃପାରୁ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ପାଉଛୁ । ଯେଉଁମାନେ
ଦୁଃଖୀ ଅଟନ୍ତି, ସେହିମାନେ ହିଁ ଗୀତ ଗାଉଛନ୍ତି । ମୁଖରେ ତ କହିବାର ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ । ଦୁଃଖରେ
ଥିବାରୁ ସମସ୍ତେ ଡାକିଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ବୁଝିଗଲଣି ଇଏ ଆମର ମାତା-ପିତା ଅଟନ୍ତି । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ନା — ଦିନକୁ ଦିନ ମୁଁ ତୁମକୁ ଗୁହ୍ୟ କଥା ଶୁଣାଉଛି । ଆଗରୁ କ’ଣ ତୁମେ ଜାଣିଥିଲ କି
ମାତା-ପିତା କାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି ? ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ପିତା ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି ।
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ପିତାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ତେବେ ମାତା ମଧ୍ୟ ଦରକାର ନା କାହିଁକି
ନା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପୋଷ୍ୟ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି କଥା କାହାରି ବି ଧ୍ୟାନରେ ଆସିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ
ବାବା ବାରମ୍ବାର କହୁଛନ୍ତି — ମିଠା-ମିଠା ପିଲାମାନେ, ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରୁଥାଅ । ତୁମକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ
ମିଳିଯାଇଛି ତେଣୁ ତୁମେ ଯେଉଁଆଡେ ଯାଅ, ବିଦେଶକୁ ମଧ୍ୟ ଯାଅ, ୭ ଦିନ କୋର୍ସ କରିଛ ତାହା ହିଁ
ବହୁତ ଅଟେ । ଆମକୁ ବାବଙ୍କଠାରୁ ତ ବର୍ସା ନେବାର ଅଛି । ୟାଦ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର
ହେବ, ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ, ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ତେଣୁ ତୁମେ ଯୁଆଡେ ବି ଯାଅ ।
ଗୀତାର ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଏହି ବ୍ୟାଜରେ ସମାହିତ । କାହାକୁ ପଚାରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ଯେ କ’ଣ
କରିବାକୁ ହେବ । ଯଦି ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ନେବାର ଅଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ତାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାକୁ
ହେବ । ତୁମେ ଅନେକ ଥର ଏହି ବର୍ସା ବାବାଙ୍କଠାରୁ ନେଇଛ । ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ର ରିପିଟ୍ ହୋଇ ଚାଲିଛି
ନା । ଅନେକ ଥର ତୁମେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପାଖରେ ପାଠପଢି କୌଣସି ନା କୌଣସି ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛ । ପାଠପଢା
ସମୟରେ ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସହିତ ରହିଥାଏ ନା । ପରୀକ୍ଷା ଛୋଟ ହେଉ ଅଥବା ବଡ, ଆତ୍ମା ହି
ପଢିଥାଏ ନା । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ପଢୁଛି । ତେଣୁ ତୁମକୁ ଶିକ୍ଷକଙ୍କୁ ଏବଂ ପୁଣି
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ମନେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ତେଣୁ ବାବା ଏବଂ ବର୍ସାକୁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ, ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ
ଧାରଣା ହେବ । ଯେତେ ଧାରଣ କରିବେ ସେତେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବେ । ଯଦି ଭଲ ଭାବରେ ୟାଦ କରୁଥିବେ ତେବେ
ଏଠାକୁ ଆସିବା ମଧ୍ୟ କ’ଣ ଦରକାର କିନ୍ତୁ ତଥାପି ବି ଆସୁଛନ୍ତି । ଭାବୁଛନ୍ତି ଏଭଳି ଉଚ୍ଚ ବାବା,
ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ଏତେ ବେହଦର ବର୍ସା ମିଳୁଛି ତାଙ୍କ ସହିତ ମିଶିକରି ଆସିବୁ । ଶିକ୍ଷକ ଓ ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ
ମନେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ମନମନାଭବର ମନ୍ତ୍ର ନେଇ
ସମସ୍ତେ ଯାଉଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ତ ବହୁତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମନ୍ତ୍ର ମିଳୁଛି ।
ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବିନାଶୀ ରୋଜଗାର ପଛରେ ଅଧିକ ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିବାର ନାହିଁ । ସେସବୁ ତ
ମାଟିରେ ମିଶିଯବ । ବାବାଙ୍କୁ କ’ଣ କିଛି ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ? କିଛ ବି ନୁହେଁ । ଯାହା କିଛି ଖର୍ଚ୍ଚ
ଆଦି କରୁଛନ୍ତି ତାହା ନିଜ ପାଇଁ ହିଁ କରୁଛନ୍ତି । ଏଥିରେ ତୁମର ପଇସାଟିଏ ମଧ୍ୟ ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଉନାହିଁ
। ତୁମକୁ ତ ଲଢେଇ ପାଇଁ ଗୋଳା ବାରୁଦ ବା ଟ୍ୟାଙ୍କ୍ ଆଦି କିଣିବାର ନାହିଁ । କିଛି ବି ନୁହେଁ ।
ତୁମେ ଲଢେଇ କରୁଛ କିନ୍ତୁ ସାରା ଦୁନିଆଠାରୁ ଗୁପ୍ତ ଅଟ । ତୁମର ଲଢେଇ ମଧ୍ୟ ସାରା ଦୁନିଆଠାରୁ
ଗୁପ୍ତ ଅଟେ । ତୁମର ଲଢେଇ ଦେଖ କିପରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ । ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ ଯୋଗବଳ, ଏସବୁ ଗୁପ୍ତ
କଥା ଅଛି, ଏଥିରେ କାହାକୁ ମାରିବାର ଦରକାର ନାହିଁ । ତୁମକୁ କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାର ଅଛି
। ଦୁନିଆର ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇ ରହିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର
ବର୍ଷ ପରେ ତୁମେ ଯୋଗବଳ ଜମା କରିବା ପାଇଁ ପାଠ ପଢୁଛ । ପାଠପଢା ଶେଷ ହେଲା ପରେ ପୁଣି ନୂଆ
ଦୁନିଆରେ ପ୍ରାଲବ୍ଧ ଆବଶ୍ୟକ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ବିନାଶ ପାଇଁ ଏହି ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଆବଶ୍ୟକ
। ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ଅଛି ନା — ନିଜ କୁଳର ବିନାଶ କିପରି କରୁଛନ୍ତି । ଏହା କେତେ ବିଶାଳ ବଂଶ ଅଟେ ।
ଏଥିରେ ସାରା ୟୁରୋପ ଆସିଯାଉଛି । ଭାରତ ଏକ ଅଲଗା କୋଣରେ ରହିଛି । ବାକି ସବୁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ।
ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ, ତୁମକୁ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ
ଭଳି ପବିତ୍ର ମଧ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ । ସେଠାରେ ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ଆଗକୁ ଗଲେ
ତୁମକୁ ବହୁତ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ । ନିଜ ଦେଶର ନିକଟତର ହେଲେ ଦୂରରୁ ସେ ଦେଶର ଦୃଶ୍ୟ ଦୃଶ୍ୟମାନ
ହୋଇଥାଏ ନା । ତେଣୁ ଖୁସି ହୋଇଥା’ନ୍ତି ଯେ ଏବେ ଯାଇ ଆମେ ନିଜର ଘର ପହଞ୍ଚିବୁ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଘରକୁ
ଯିବ ଏବଂ ପୁଣି ନିଜର ସୁଖଧାମକୁ ଆସିବ । ଆଉ ବାକି ଅଳ୍ପ ସମୟ ଅଛି, ସ୍ୱର୍ଗଠାରୁ ବିଦାୟ ନେବା
କେତେ ସମୟ ହୋଇଗଲାଣି । ଏବେ ପୁଣି ସ୍ୱର୍ଗ ନିକଟତର ହୋଇଗଲାଣି । ତୁମର ବୁଦ୍ଧି ଉପରକୁ ଚାଲିଯାଉଛି
। ତାହା ହେଉଛି ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆ, ଯାହାଙ୍କୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଆମେମାନେ
ସେଠାକାର ବାସିନ୍ଦା ଅଟୁ । ଏଠାରେ ଆମେ ୮୪ ଜନ୍ମର ପାର୍ଟ କରୁଛୁ । ଏବେ ଆମେ ଘରକୁ ଯାଉଛୁ ।
ତୁମେମାନେ ଅଲରାଉଣ୍ଡର ଅଟ, ଆରମ୍ଭରୁ ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ବିଳମ୍ବରେ ଆସିଥିବା ଆତ୍ମାଙ୍କୁ
ଅଲରାଉଣ୍ଡର କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଅତିବେଶୀରେ ଏବଂ ଅତିକମରେ କେତେ ଜନ୍ମ ନେଉଛ
? ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ନେଇଥା’ନ୍ତି । ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ପୁଣି ସମସ୍ତେ ଘରକୁ ଚାଲିଯିବେ । ନାଟକ ଶେଷ
ହେଲା, ଖେଳ ଖଲାସ । ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ମୋତେ ୟାଦ କର, ତେବେ ତୁମର ଅନ୍ତିମ ମତି ଅନୁସାରେ
ଗତି ହୋଇଯିବ । ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ପରମଧାମ ଚାଲିଯିବ । ତାକୁ ମୁକ୍ତିଧାମ, ଶାନ୍ତିଧାମ ପୁଣି
ସୁଖଧାମ କୁହାଯାଉଛି । ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ । ଉପରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମା ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ପୁଣି
ସତ୍ତ୍ୱ, ରଜୋ, ତମୋରେ ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ନେଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ୪ଟି ଅବସ୍ଥା ଭୋଗ କରିବେ ।
ବାବା କେତେ ଭଲ ଭାବରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ତଥାପି ପିଲାମାନେ ୟାଦ କରୁନାହାଁନ୍ତି
ବାବାଙ୍କୁ ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି, କ୍ରମାନୁସାରେ ଅଛନ୍ତି ନା । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ପୁରୁଷାର୍ଥର
କ୍ରମାନୁସାରେ ରୁଦ୍ରମାଳା ହୋଇଥାଏ । କେତେ କୋଟି ଆତ୍ମାଙ୍କର ରୁଦ୍ରମାଳା ରହିଛି । ଏହା ବେହଦ
ବିଶ୍ୱର ମାଳା ଅଟେ । ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ, ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା, ଉଭୟଙ୍କର ସଜ୍ଞା ଦେଖ, ଏହା
ହେଉଛି ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ନାମ । ଅଧାକଳ୍ପ ପରେ ପୁଣି ରାବଣ ଆସୁଛି । ଦୈବୀ ଦୁନିଆ, ପୁଣି
ଇସ୍ଲାମୀ..... ଆଦମ ବିବିଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଗକୁ ବି ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି । ଭାରତ
ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା, ପିଲାମାନେ ବହୁତ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍ । ବେହଦର ବାବା, ଯିଏକି ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭଗବାନ
ଅଟନ୍ତି, ସିଏ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଆମକୁ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ମିଳୁଛି । ସବୁଠାରୁ
ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷକ ହେଲେ ବାବା । ସିଏ ଶିକ୍ଷକ ଅଟନ୍ତି ପୁଣି ସାଥିରେ ନେଇ ଯାଉଥିବାରୁ ସଦ୍ଗୁରୁ
ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏଭଳି ବାବା କାହିଁକି ମନେ ନ ରହିବେ । ତୁମକୁ ଖୁସିର ନିଶା ଚଢିବା ଉଚିତ୍ ।
କିନ୍ତୁ ଏହା ଯୁଦ୍ଧଭୂମି ହୋଇଥିବାରୁ ମାୟା ଖୁସି ରହିବାକୁ ଦେଉନାହିଁ । ବାରମ୍ବାର ସ୍ଥିତିରୁ
ବିଚ୍ୟୁତ ହେଉଛନ୍ତି । ବାବା ତ କହୁଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ, ୟାଦ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ମାୟାଜିତ୍
ହେବ । ଆଚ୍ଛା!
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବାବା ଯାହା
ସବୁ ଶିଖାଉଛନ୍ତି ସେଗୁଡିକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାକୁ ହେବ, କେବଳ କାଗଜରେ ଲେଖି ରଖିବାର ନାହିଁ ।
ବିନାଶ ପୂର୍ବରୁ ଜୀବନବନ୍ଧନରୁ ଜୀବନମୁକ୍ତ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ବିନାଶୀ ରୋଜଗାର
ପଛରେ ଅଧିକ ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିବାର ନାହିଁ । କାହିଁକି ନା ଏହା ସବୁ ତ ମାଟିରେ ମିଶିବାକୁ ଯାଉଛି
ସେଥିପାଇଁ ବେହଦର ପିତାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦର ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାକୁ ହେବ ଏବଂ ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ
କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଅଧିକାରୀ ହୋଇ
ସର୍ବଶକ୍ତିକୁ ଯଥା ସମୟରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଉଥିବା ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ହୁଅ ।
ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ବାବାଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ତୁମକୁ ଯେଉଁ ସର୍ବଶକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ତାହାକୁ ଯେପରି ପରିସ୍ଥିତି, ଯେପରି ସମୟ ଏବଂ
ଯେଉଁ ବିଧିରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇବାକୁ ଚାହିଁବ ସେହି ରୂପରେ ଏହି ଶକ୍ତିଗୁଡିକ ତୁମର ସହଯୋଗୀ
ହୋଇପାରିବେ । ଏହିସବୁ ଶକ୍ତିକୁ ବା ପ୍ରଭୁ ବରଦାନକୁ ଯେଉଁ ରୂପରେ ଚାହିଁବ ସେହି ରୂପ ଧାରଣ
କରାଇପାରିବ । ଏବେ ଏବେ ଶୀତଳ ରୂପରେ, ଏବେ ପୁଣି ଜଳାଇବାର ରୂପରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବ ।
କେବଳ ସମୟ ଅନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇବାର ଅଧିକାରୀ ହୁଅ । ଏହିସବୁ ଶକ୍ତିଗୁଡିକ ତ ତୁମଭଳି
ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସେବାଧାରୀ ଅଟନ୍ତି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସ୍ୱପୁରୁଷାର୍ଥ
ହେଉ ବା ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣର କାର୍ଯ୍ୟ ହେଉ ଯେଉଁଠି ସାହସ ଅଛି ସେଠାରେ ସଫଳତା ନିଶ୍ଚିତ ରହିଛି ।