30.01.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେ ହେଉଛ ରାଜଋଷି, ତୁମକୁ ରାଜତ୍ୱ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ, ତା’ ସହିତ ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ ।

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଉତ୍ତମ ପୁରୁଷ ହେବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କ’ଣ ଏବଂ କେଉଁ କଥା ଉପରେ ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ ?

ଉତ୍ତର:-
ଯଦି ଉତ୍ତମ ପୁରୁଷ ହେବାର ଅଛି ତେବେ ପାଠପଢା ଉପରେ କେବେ ବି ଋଷିବାର ନାହିଁ । ପାଠପଢା ସହିତ ଲଢେଇ ଝଗଡାର କୌଣସି ସମ୍ବନ୍ଧ ନାହିଁ । ଯଦି କଥାରେ ଅଛି ଯଦି ପଢିବ ଲେଖିବ ତେବେ ନବାବ ହେବ... ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବଦା ନିଜର ଉନ୍ନତିର ଚିନ୍ତା ରହିବା ଦରକାର ତା’ସହିତ ନିଜର ଚାଲିଚଳଣି ଉପରେ ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଦରକାର । ଯଦି ଦେବତାମାନଙ୍କ ଭଳି ହେବାର ଅଛି ତେବେ ତୁମର ଚାଲି-ଚଲଣି ବହୁତ ରାଜକୀୟ ହେବା ଦରକାର । ସ୍ୱଭାବ ବହୁତ ମିଠା ହେବା ଦରକାର । ମୁଖରୁ ଏପରି ବଚନ ବାହାରୁ ଯାହାକି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଠା ଲାଗୁଥିବ, କାହାକୁ ଦୁଃଖ ମିଳୁନଥିବ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମିଠା-ମିଠା ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ପଚାରୁଛନ୍ତି ଯେ ତୁମର ବୁଦ୍ଧି କେଉଁଠାରେ ଲାଗିଛି ? ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧି ତ ଚଲାୟମାନ ହେଉଛି, କେବେ କେଉଁଠାରେ ତ ପୁଣି ଆଉ କେବେ କେଉଁଠାରେ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମର ବୁଦ୍ଧିକୁ ଏଣେ ତେଣେ ବୁଲାଇବା ବନ୍ଦ କର । ବୁଦ୍ଧିକୁ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ସ୍ଥିର କର । ବେହଦର ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଅ । ଏକଥା ତ ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଏବେ ସାରା ଦୁନିଆ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି । ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲେ । ଏବେ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ପୁଣି ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆତ୍ମାକୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ପଡିବ ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ବୁଦ୍ଧିକୁ ବାବାଙ୍କ ସାଥୀରେ ଲଗାଅ । ଏବେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ, ଏହିକଥା ଆଉ କାହାକୁ ହେଲେ ଜଣା ନାହିଁ । ଆମମାନଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଦୁନିଆରେ ଏମିତି ଆଉ କେହି ବି ନଥିବେ ଯାହାକୁ ବାବାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳୁଥିବ ଯେ ପିଲାମାନେ, ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ବାବା ଆମକୁ କେତେ ସହଜ କଥା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ତୁମର ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଏଭଳି ଆଉ କେହି ବୁଝାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଇଏ ଯାହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛନ୍ତି ସିଏ ମଧ୍ୟ ଶୁଣୁଛନ୍ତି । ପତିତରୁ ପବିତ୍ର ହେବା ସହିତ ସେହି ଅନୁସାରେ ଚାଲିବାର ସବୁଠାରୁ ଭଲ ମତ ବାବା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ପିଲାମାନେ, ତୁମେମାନେ ହିଁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲ ଏବେ ପୁଣି ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ଯାଉଛ । ତୁମେମାନେ ହିଁ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମର ଥିଲ ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ରରେ ଆସି କଉଡିତୁଲ୍ୟ ହୋଇଯାଇଛ । ତୁମେ ହୀରା ତୁଲ୍ୟ ଥିଲ ଏବେ ପୁଣି ହେବାକୁ ଯାଉଛ । ବାବା ବହୁତ ସରଳ ଏବଂ ସହଜ କଥା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ଯେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କର । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହିଁ ହେବ, ଶରୀର ତ ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ବାବାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଖୁସି ଖୁସିରେ ଯିବାକୁ ହେବ । ବାବା ଯେଉଁ ଶ୍ରୀମତ ଦେଉଛନ୍ତି, ତାହା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବ । ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ପ୍ରଥମେ ପରମଧାମକୁ ଯିବ ପୁଣି ଏଠାକୁ ଆସି ନୂଆ ଶରୀର ଧାରଣ କରିବ । ଏହିକଥା ଉପରେ ତୁମର ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ନା ତେଣୁ ସେହି ନିଶା ଲାଗି ରହିବା ଦରକାର । ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଲାଭ ହେବ । ଯେଉଁ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନେ ଭଲ ପାଠ ପଢୁଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ପାଠପଢା ଅଟେ । ତୁମେ ପ୍ରତିକଳ୍ପରେ ଏହିଭଳି ପଢୁଛ । ବାବା ମଧ୍ୟ ପ୍ରତିକଳ୍ପରେ ଏହିଭଳି ପଢାଉଛନ୍ତି । ଯେଉଁ ସମୟ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଗଲା ତାହା ହେଉଛି ଡ୍ରାମା । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ହିଁ ବାବାଙ୍କର ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କର ଅଭିନୟ ଚାଲିଛି । ବାବା ମତ ଠିକ୍ ଦେଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ କହୁଛନ୍ତି— ବାବା, ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଘଡି ଘଡି ଭୁଲିଯାଉଛୁ । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ମାୟାର ତୋଫାନ । ମାୟା ଆତ୍ମା ରୂପି ଦୀପକକୁ ଲିଭାଇ ଦେଉଛି । ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦୀପକ କୁହାଯାଏ, ସର୍ବଶକ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଯାହା ବି ବେଦଶାସ୍ତ୍ର ଇତ୍ୟାଦି ସେସବୁର ସାରାଂଶ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଯିଏକି ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟକୁ ବୁଛାଉଛନ୍ତି । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛି । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛି । ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ମଧ୍ୟ ଆସି ଯାଉଛନ୍ତି । ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ଆସିବାର କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ବହୁତ ସହଜ ରାଜଯୋଗ । ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ରାଜଋଷି, ଋଷି ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାକୁ କୁହାଯାଏ । ତେବେ ତୁମମାନଙ୍କ ପରି ଋଷି ଆଉ କେହି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଋଷି କୁହାଯାଏ । ଶରୀରକୁ ନୁହେଁ । ଆତ୍ମା ହେଉଛି ଋଷି, ରାଜଋଷି । ତେବେ ରାଜ୍ୟ କାହାଠାରୁ ନେଉଛ ? ବାବାଙ୍କଠାରୁ । ତେବେ ତୁମମାନେ କେତେ ଖୁସି ହେବା ଦରକାର ଯେ ଆମେ ଶିବବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ରାଜ୍ୟଭାଗ୍ୟ ନେଉଛୁ । ବାବା ତୁମକୁ ମନେ ପକାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେମାନେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଥିଲ, ପୁଣି ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ତଳକୁ ଖସି ଆସିଛ । ଦେବତାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଚିତ୍ର ରହିଛି । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଏମାନେ ବ୍ରହ୍ମରେ ଲୀନ ହୋଇଗଲେ କିନ୍ତୁ ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ କେହି ଜଣେ ହେଲେ ବ୍ରହ୍ମରେ ଲୀନ ହେଉନାହାଁନ୍ତି । କେହି ବି ମୁକ୍ତି ଜୀବନମୁକ୍ତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁନାହାଁନ୍ତି । ତେଣୁ ସାରା ଦିନ ପିଲାମାନଙ୍କର ଏହି ବିଚାର ଚାଲିବା ଦରକାର । ତୁମେ ଯେତେ ଯେତେ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିବ ସେତେ ଖୁସିରେ ରହିବ । ଦେଖ ପାଠ କିଏ ପଢାଉଛନ୍ତି!

କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଲର୍ଡ କୃଷ୍ଣ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଭଗବାନଙ୍କୁ କେବେ ଲର୍ଡ (ଦେବତା) କୁହାଯାଏ ନାହିଁ । ତାଙ୍କୁ ଗଡ୍ ଫାଦର (ଈଶ୍ୱର ପିତା /ଭଗବାନ) କୁହାଯାଏ । ସିଏ ହିଁ ହେଉଛନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଈଶ୍ୱର ପିତା । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏବେ ଅନୁଭବ ହେଉଛି ଯେ ସେହି ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ପିତା ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ ଅର୍ଥାତ୍ ଦୈବୀ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଧର୍ମ ନଥିଲା । ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଏହି ଦେବୀଦେବତା ମାନଙ୍କର ତିଆରି ହୋଇଛି, ଏମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ ଦେବତା କୁହାଯାଏ । ଏମାନେ ହିଁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଥିଲେ । ଏମାନଙ୍କୁ କୁହାଯିବ ସତ୍ୟଯୁଗୀ ଏବଂ ତୁମମାନଙ୍କୁ କୁହାଯିବ ସଂଗମଯୁଗୀ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାବା ଆମକୁ ଚରିତ୍ରବାନ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଚରିତ୍ରବାନ ହୋଇଯାଉଛ । ବିକାରୀମାନଙ୍କୁ ଅସତ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଏହି ଦେବତାମାନେ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ୱରେ ଦେଖାଉଥିବା ଆଭାମଣ୍ଡଳ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ରତାର ହିଁ ପ୍ରତୀକ ଅଟେ । ଅସତ୍ୟ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ପଦକ୍ଷେପ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ନୁହେଁ । ଶିବାଳୟରୁ ତଳକୁ ଖସି ବେଶ୍ୟାଳୟକୁ ଆସିଯାଉଛନ୍ତି । ଏହି କଥା ନୂଆ କେହି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଭଲ ଭାବରେ ନ ଦେଇଛ ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେମାନେ କିଛି ବି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ ନର୍କ ଉଭୟ ରହିଛି । ସୁଖ ଏବଂ ଦୁଃଖ, ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ ନର୍କ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଭାରତରେ ବୁହତ ସୁଖ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏବେ ଦୁଃଖ ରହିଛି, ପୁଣି ବାବା ଆସି ସୁଖ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ଦୁଃଖର ସମୟ ଶେଷ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ବାବା ତୁମେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସୁଖର ଉପହାର ନେଇ ଆସୁଛନ୍ତି । ସିଏ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସୁଖ ଦେଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ ତପସ୍ୟା କରୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର ମଧ୍ୟ କିଛି ନା କିଛି ଆଶା ନିଶ୍ଚିତ ରହୁଛି । କିନ୍ତୁ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏମିତି କିଛି ହୁଏ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ର୍ଧମର ଆତ୍ମା ରହିନଥା’ନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ତ ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ତାହା ହେଉଛି ସୁଖଧାମ, ତାହା ହେଉଛି ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ । ତୁମେ ଏବେ ସଂଗମଯୁଗରେ ଅଛ, ଉତ୍ତମ ପୁରୁଷ ହେବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ । ତେଣୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ କରିବା ଦରକାର । ପାଠପଢା ଉପରେ କେବେ ଅଭିମାନ କରିବାର ନାହିଁ । କାହା ସହିତ ଯଦି ମନମାଳିନ୍ୟ ହେଉଛି ତେବେ ସେଥିଯୋଗୁଁ ପାଠପଢାକୁ ଛାଡିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ପାଠପଢା ସହ ଲଢେଇ ଝଗଡାର କୌଣସି ସମ୍ବନ୍ଧ ନାହିଁ । ଯଦି ପଢିବ, ଲେଖିବ ତେବେ ନବାବ୍ (ରାଜା) ହେବ....କିନ୍ତୁ ଯଦି ଲଢେଇ କରିବ, ଝଗଡା କରିବ ନବାବ୍ କିପରି ହେବ ତାହା ତ ତମୋପ୍ରଧାନ ଚଳଣି ହୋଇଯାଉଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ନିଜର ଉନ୍ନତିର ଚିନ୍ତା ରହିବା ଦରକାର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ହେ ଆତ୍ମାମାନେ, ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ତୁମର ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ ଏବଂ ଦୈବୀଗୁଣର ଧାରଣା ମଧ୍ୟ ହେବ । ଯଦି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ବାବା ହିଁ ତାଙ୍କୁ ଏହିଭଳି କରିଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେମାନେ ହିଁ ଏଠାରେ ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲ । ଏବେ ପୁଣି ତୁମକୁ ସେହିଭଳି ହେବାର ଅଛି ବାବା ସଂଗମରେ ହିଁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଏହିଭଳି ହେଉଛ । ଏମିତି ନୁହେଁ ସର୍ବଦା କଳିଯୁଗ ହିଁ ଚାଲୁଥିବ । କଳିଯୁଗ ପରେ ସତ୍ୟଯୁଗ... ଏହିଭଳି ଚକ୍ର ନିଶ୍ଚିତ ଘୁରି ଚାଲୁଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବହୁତ କମ ମନୁଷ୍ୟ ଥିଲେ, ଏବେ ପୁଣି ନିଶ୍ଚିତ କମ ରହିବା ଦରକାର । ଏହା ତ ବୁଝିବା ପାଇଁ ବହୁତ ସହଜ । ବାବା ବିତିଯାଇଥିବା କାହାଣୀ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଏହା ବହୁତ ଛୋଟ କାହାଣୀ ଅଟେ । ବାସ୍ତବରେ ଏହା ହେଉଛି ବହୁତ ବଡ କାହାଣୀ କିନ୍ତୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ବହୁତ ଛୋଟ । ବାବା ୮୪ ଜନ୍ମର ରହସ୍ୟ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବରୁ ଜଣାନଥିଲା, ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମେ ପାଠ ପଢୁଛୁ, ଏହା ହେଉଛି ସଂଗମଯୁଗର ପାଠପଢା । ଏବେ ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ର ଘୂରିଘୂରି ଆସି ଶେଷରେ ପହଞ୍ଚିଛି, ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗରୁ ଘୂରିବା ଆରମ୍ଭ ହେବ । ଏହି ପୁରୁଣା ସୃଷ୍ଟିକୁ ତ ବଦଳିବାର ଅଛି । କଳିଯୁଗୀ ଜଙ୍ଗଲର ବିନାଶ ହେବ ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗୀ ଫୁଲର ବଗିଚା ହେବ । ଫୁଲ ଦୈବୀଗୁଣଧାରୀ ମନୁଷ୍ୟକୁ କୁହାଯାଏ ଏବଂ କଣ୍ଟା ଆସୁରୀଗୁଣଧାରୀ ମନୁଷ୍ୟକୁ କୁହାଯାଏ । ତେଣୁ ନିଜକୁ ଯାଞ୍ଚ କରିବା ଦରକାର ଯେ ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ଅବଗୁଣ ତ ନାହିଁ । ଏବେ ଆମେ ଦେବତା ହେବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ହେଉଛୁ ତେଣୁ ଦୈବୀଗୁଣ ନିଶ୍ଚିତ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ବାବା, ପିତା-ଶିକ୍ଷକ-ସତଗୁରୁ ହୋଇ ଆସିଛନ୍ତି ତେଣୁ ନିଜର ଚରିତ୍ରକୁ ନିଶ୍ଚିତ ସୁଧାରିବାକୁ ହେବ । ମନୁଷ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଏବେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଚରିତ୍ର ଖରାପ ହୋଇଯାଇଛି । କିନ୍ତୁ ଚରିତ୍ରବାନ କାହାକୁ କୁହାଯାଏ-- ଏହା ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇପାରିବ ଯେ ଏହି ଦେବତାମାନଙ୍କର ଚରିତ୍ର ସବୁଠାରୁ ଭଲ ଥିଲା । ଏମାନେ କେବେହେଲେ କାହାକୁ ଦୁଃଖ ଦେଉନଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଯଦି କାହାର ଚାଲି ଚଳଣି ଭଲ ଦେଖୁଛନ୍ତି କହୁଛନ୍ତି—ଇଏ ଯେପରି ଦେବୀ ଅଟନ୍ତି, ୟାଙ୍କର କଥା କେତେ ମିଠା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ଦେବତା କରୁଛି ତେଣୁ ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ମିଠା ହେବାକୁ ପଡିବ, ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ଯିଏ ଯେପରି ହୋଇଥିବ ସିଏ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ତିଆରି କରିବ । ତେଣୁ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷକ ହେବାକୁ ପଡିବ । କାରଣ ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଶିକ୍ଷକ ଅଟନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ପାଣ୍ଡବ ସେନା ଅଟ ନା । ପଣ୍ଡାମାନଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ଦେଖାଇବା । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ଗୃହସ୍ଥରେ ମଧ୍ୟ ରହିବାକୁ ହେବ । ଘରେ ରହି ମଧ୍ୟ ତୁମେ ସେବା କରିପାରିବ । ତୁମମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିଏ ଆସିବେ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଢାଇବା ଦରକାର । ଏପରି ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଘରେ ଗୀତା ପାଠଶାଳା ଖୋଲି ଅନେକଙ୍କର ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଏଠାରେ ଆସି ବସି ରହିବାକୁ ହେବ । କନ୍ୟାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତ ବହୁତ ସହଜ । ମାସେ-ଦୁଇମାସ ସେବାର ଚକ୍ର ଲଗାଇଲ ପୁଣି ଘରକୁ ଚାଲିଗଲ । ଘରର ସନ୍ନ୍ୟାସ ତ କରିବାର ନାହିଁ । ତୁମକୁ ଯଦି ଘରୁ ଡକରା ଆସିଲା ତେବେ ତୁମେ ଘରକୁ ଯାଉଛ, ଏଥିରେ ମନା ନାହିଁ । ଏଥିରେ କୌଣସି କ୍ଷତି ନାହିଁ ବରଂ ଆହୁରି ଉତ୍ସାହ ଉଦ୍ଦୀପନା ବଢିଯିବ । କାରଣ ଏବେ ତୁମେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇଯାଇଛ । ଘରଲୋକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଭଳି କରି ସାଥୀରେ ନେଇଯିବେ । ଏଭଳି ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ କି ଘରେ ରହି ମଧ୍ୟ ସେବା କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ।

ବାବା ମୁଖ୍ୟ କଥା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେକର ଏବଂ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ନିଜର ଉନ୍ନତି କରିବାକୁ ହେବ ନା । ଏଠାରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କଠାରୁ ଅଧିକ ଉନ୍ନତି ଘରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ହୋଇପାରିବ । ଏଠାରେ ତୁମକୁ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ମନା କରାଯାଉନାହିଁ । କାରଣ ଘରଲୋକଙ୍କର ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ କରିବାକୁ ହେବ ନା । ଯାହାର କଲ୍ୟାଣ କରିବାର ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯିବ ସିଏ ଘରେ ରହିପାରିବ ନାହିଁ । ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗରେ ଯଦି ଭରପୂର ଥିବ ତେବେ କେହି ତୁମକୁ ଅପମାନିତ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଯଦି ଯୋଗ କରୁନାହିଁ ତେବେ ମାୟା ମଧ୍ୟ ଚାପୁଡା ଲଗାଇଦେଇଥାଏ । ତେଣୁ ଘର ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ମଧ୍ୟ ପଦ୍ମ ଫୁଲ ସମାନ ପବିତ୍ର ନିଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ବାବା ତ ଘରେ ରହିବାର ଅନୁମତି ଦେଇଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଆସି ଏଠାରେ କିପରି ରହିବେ । ଏଠାକୁ ଯେତେ ଆସୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସେତେ ଘର ତିଆରି କରିବାକୁ ପଡୁଛି । କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଯାହା ସବୁ ହୋଇଥିଲା ସେସବୁର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୋଇ ଚାଲିବ । ପିଲାମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିବ । ତେବେ ଡ୍ରାମା ବିନା ତ କିଛି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ଯେଉଁ ଲଢେଇ ଝଗଡା ଆଦି ହେଉଛି— ଏତେ ସଂଖ୍ୟାରେ ମନୁଷ୍ୟ ମରୁଛନ୍ତି, ଏସବୁ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଯାହା ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ତାହାର ପୁନରାବୃତ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଯାହା ସବୁ ବୁଝାଇଛି ତାହା ଏବେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବି । ମନୁଷ୍ୟ ଚାହେଁ କେତେ ବି ବିଚାର କରନ୍ତୁ ମୁଁ ତ ସେହି ପାର୍ଟ କରିବି ଯାହା ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇରହିଛି । ଡ୍ରାମାରେ ପାର୍ଟ ତ କେବେ କମ୍ କେବେ ଅଧିକ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଯେଉଁମାନେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ପଢିଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ ପଢିବେ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଚାଲି ଚଳଣିରୁ ଜଣାପଡିଥାଏ ଯେ ଏମାନେ କ’ଣ ପଢୁଛନ୍ତି, ଏବଂ କେଉଁ ପଦ ପାଇବେ, ଯଦି ଭଲ ସେବା କରୁଥିବେ ଏବଂ ଅଚାନକ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ଶରୀର ଛାଡି ଦେବେ ତେବେ ସିଏ ଯାଇ ଭଲ କୁଳରେ ଜନ୍ମ ନେବେ । ବହୁତ ସୁଖରେ ରହିବେ । ଯେତେ ସୁଖ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦେଇଥିବେ ସେତେ ସୁଖ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମିଳିବ । ଏହି ରୋଜଗାର କେବେ ସରିଯାଏ ନାହିଁ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ଯେଉଁଠାରେ ବିଜୟ ସେଠାରେ ଜନ୍ମ ହେବ । ଯଦି ଅନେକଙ୍କୁ ସୁଖ ଦେଇଥିବ ତେବେ ତୁମ ମୁଖରେ ସୁନା ଚାମଚ କୁହାଯିବ ଅର୍ଥାତ୍ ଧନଧାନ୍ୟରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବ । ତା’ଠାରୁ କମ ହେଲା ରୂପା, ପୁଣି ତା’ଠାରୁ କମ ପିତଳ ମିଳିବ । ଏହା ବୁଝି ତ ପାରୁଛ ନା ଯେ ଆମର କେତେ ଯୋଗର ବଳ ଅଛି, ସତ୍ୟଯୁଗରେ ରାଜା, ରାଣୀ, ପ୍ରଜା ତ ସମସ୍ତେ ହେବେ । ଯଦି ଭଲ ଭାବରେ ପାଠ ପଢିବ ନାହିଁ, ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରିବ ନାହିଁ ତେବେ ପଦ କମ ହୋଇଯିବ । ଭଲ କିମ୍ବା ମନ୍ଦ କର୍ମର ଫଳ ନିଶ୍ଚିତ ଭୋଗିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଆତ୍ମାକୁ ଜଣା ଅଛି ଯେ ମୁଁ କେତେ ସେବା କରୁଛି । ଯଦି ଏବେ ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କରିବ ତେବେ କ’ଣ ପଦ ପାଇବ! ଏବେ ତୁମେ ପାଠପଢି ସୁଧୁରିବାକୁ ଯାଉଛ । ଯଦି କେହି ଭୁଲ ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଛନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କୁ କୁହାଯିବ ଯେ ୟାଙ୍କର ଭାଗ୍ୟରେ ନାହିଁ । ବାବା ତ କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରୁଛନ୍ତି ଭଗବାନଙ୍କ ଘରୁ କେହି ଖାଲି ହାତରେ ଯିବେ ନାହିଁ । ଏବେ ସେହି ଭଗବାନ ତୁମ ସମ୍ମୁଖରେ ଅଛନ୍ତି । କାହାକୁ ଯଦି ତୁମେ ଦୁଇ ଶବ୍ଦ ବୁଝାଇବ ତେବେ ସିଏ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଜାରେ ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବେ । ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ଆତ୍ମାମାନେ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ପତିତ ହେବା କାରଣରୁ ନିଜକୁ ହିନ୍ଦୁ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଏମିତି ଅଛି ଯେମିତି ବାବାଙ୍କ ଭିତରେ ଅଛି । ବାବା ତ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ଯିଏକି ଆମକୁ ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ ଭୂଗୋଳ କିପରି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି ତାହା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀର ପାଠପଢାରୁ ଜାଣିଥା’ନ୍ତି ଯେ ଇଏ କେତେ ନମ୍ବର ରଖି ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବ । ନିଜେ ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଥା’ନ୍ତି ଯେ ଆମେ କେତେ ନମ୍ବର ରଖି ପାସ୍ କରିଛୁ । କେହି କେହି ଦୈବୀଗୁଣରେ ଦୁର୍ବଳ ଅଟନ୍ତି, କେହି ଯୋଗରେ ଏବଂ କେହି ଜ୍ଞାନରେ ଦୁର୍ବଳ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଦୁର୍ବଳ ହେବା ଦ୍ୱାରା ଫେଲ୍ ହୋଇଯାଇଉଛନ୍ତି । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ଆଜି ଦୁର୍ବଳ ଅଛନ୍ତି ମାନେ କାଲି ସବଳ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଦ୍ରୃତ ଗତିରେ ମଧ୍ୟ ସିଏ ଆଗକୁ ଯାଇପାରିବେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରିଥା’ନ୍ତି ଯେ ମୁଁ କେଉଁ କେଉଁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଫେଲ ହୋଇ ଆସିଛି । ଅମୁକ ମୋଠାରୁ ହୁସିଆର—ଅଟେ, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଶିଖି ହୁସିଆର ହୋଇପାରିବି । ଯଦି ଦେହ-ଅଭିମାନ ରହିବ ତେବେ ସିଏ କ’ଣ ଶିଖିବେ । “ମୁଁ ଆତ୍ମା ଅଟେ” ଏହି କଥାକୁ ସର୍ବଦା ମନେ ରଖିବା ଉଚିତ୍ । ବାବା ତ ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ ଏବଂ ଦୈବୀଗୁଣର ଧାରଣା ହେବ । ନିଜର ନାଡିକୁ ନିଜେ ଯାଞ୍ଚ କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ମୁଁ କେତେ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଛି ?

ଏବେ ତୁମେ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନକୁ ଜାଣିଛ । ଏହି ରାଜଯୋଗର ଜ୍ଞାନ ବାବା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କେହି ଶିଖାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କ ନିକଟରୁ ଶିଖି ଚାଲିଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ବାବାଙ୍କୁ ପଚାରୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୂଳରେ କେତେ ଅଛନ୍ତି ? ତେବେ ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନ କିପରି ଜଣାପଡିବ । ଆସୁଛନ୍ତି ପୁଣି ଛାଡି ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି । ନୂଆ ନୂଆ ମଧ୍ୟ ଆସୁଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା —

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ନିଜର ଚରିତ୍ରକୁ ଦୈବୀ କରିବା ସହିତ ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରି ନିଜର ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସୁଖ ଦେବାକୁ ହେବ ।

(୨) ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବା ପାଇଁ ବୁଦ୍ଧିକୁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ବୁଦ୍ଧିକୁ ଏଣେତେଣେ ଭ୍ରମିତ କରିବାର ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ ଭଳି ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଇବାକୁ ହେବ ।

ବରଦାନ:-
ଖୁସିର ସମ୍ପତ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଦୁଃଖୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଖୁସିର ଦାନ ଦେଉଥିବା ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ଦୁନିଆରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମୟରେ ଦୁଃଖ ରହିଛି ଏବଂ ତୁମମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମୟରେ ଖୁସୀ ମିଳୁଛି । ତେଣୁ ଦୁଃଖୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଖୁସି ଦେବା— ଏହା ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ବଡ ପୁଣ୍ୟ । ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟ ଖୁସି ପାଇବା ପାଇଁ କେତେ ସମୟ, ସମ୍ପତ୍ତି ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ କେତେ ସହଜରେ ଅବିନାଶୀ ଖୁସିର ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଗଲା । ତେଣୁ ଏବେ ତୁମକୁ ଯାହା ମିଳିଛି ତାକୁ କେବଳ ବାଣ୍ଟି ଚାଲ । ବାଣ୍ଟିବା ମାନେ ବଢିବା । ଯିଏବି ତୁମମାନଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କରେ ଆସୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ଏହି ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ ଯେ ୟାଙ୍କୁ କୌଣସି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଛି ଯାହାର ଖୁସିରେ ଏମାନେ ରହୁଛନ୍ତି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମା କେବେ ବି କୌଣସି କଥାରେ ଧୋକା ଖାଇପାରିବ ନାହିଁ, ସର୍ବଦା ବିଜୟୀ ହେବେ ।


ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଭଳି ହେବାପାଇଁ ବିଶେଷ ପୁରୁଷାର୍ଥ:-
ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଭଳି ନିଜର ସ୍ଥିତିକୁ ଅଚଳ-ଅଟଳ କରିବା ପାଇଁ ହେଲେ ଯେକୌଣସି ବାତାବାରଣରେ, ବାୟୁମଣ୍ଡଳରେ ରହି ମଧ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ବିଚାରକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଅ । କେବେ କାହାର ବିଚାରକୁ ଶୁଣି ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ପଡ ନାହିଁ କାରଣ ଯେଉଁମାନେ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ସେମାନେ ଅନୁଭବୀ ହୋଇ ସାରିଛନ୍ତି । ଯଦି ସେମାନଙ୍କର କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ସ୍ପଷ୍ଟ ଲାଗୁନାହିଁ ତେବେ ମଧ୍ୟ ବିଚଳିତ ହୁଅ ନାହିଁ । ଧୈର୍ଯ୍ୟତାର ସହିତ କୁହ ଯେ ଏହାକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କରିବି ତେବେ ଯାଇ ସ୍ଥିତି ଏକରସ ଅଚଳ ଅଟଳ ରହିପାରିବ ।