24.02.19    Avyakt Bapdada     Odia Murli     26.04.84     Om Shanti     Madhuban


“ବିଚିତ୍ର ଆତ୍ମିକ ମେଳାରେ ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି”
 

 


ଆଜି ବାପଦାଦା ପିଲାମାନଙ୍କର ମିଳନର ଲଗନ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ନେହକୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଏତେ ଦୂରରୁ କାହିଁକି ଆସିଛନ୍ତି ? ମିଳନ କରିବା ପାଇଁ ଅର୍ଥାତ୍ ମେଳାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଏହି ଆତ୍ମିକ ମେଳା ବିଚିତ୍ର ଅଟେ । ଏହି ମେଳାରେ ମିଶିବା ମଧ୍ୟ ବିଚିତ୍ର ଅଟେ ଏବଂ ଏଠାରେ ବିଚିତ୍ର ଆତ୍ମାମାନେ ନିଜର ବିଚିତ୍ର ପିତାଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଥା’ନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ସାଗର ଏବଂ ନଦୀମାନଙ୍କର ମେଳା । ଏହି ମେଳାରେ ଖୋଲା ଭଣ୍ଡାରରେ ମାଗଣାରେ ସମସ୍ତ ବସ୍ତୁ ମିଳିଥାଏ । ଯାହାକୁ ଯେଉଁ ବସ୍ତୁ ବା ସମ୍ପତ୍ତି ଦରକାର, ଯେତେ ମାତ୍ରାରେ ଦରକାର ସେତେ ମାତ୍ରାରେ ଏବଂ ବିନା ଖର୍ଚ୍ଚରେ ଅଧକାରର ସହିତ ନେଇପାରିବେ । ଏହା ଏକ ଲଟେରୀ ମଧ୍ୟ ଅଟେ । ଯେତେ ବଡ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ୍ୟର ଲଟେରୀ ନେବା ପାଇଁ ଚାହିଁବ ନେଇପାରିବ । ଏମିତି ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେ ଏବେ ଲଟେରୀର ଟିକେଟ୍ ନିଅ କିନ୍ତୁ ଫଳାଫଳ ପରେ ଜଣାପଡିବ । ଏବେ ଯାହା ନେବା ପାଇଁ ଚାହିଁବ, ଭାଗ୍ୟର ରେଖାକୁ ନିଜର ଦୃଢ ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ଯେତେ ବଡ କରିବାକୁ ଚାହିଁବ କରିପାରିବ । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଲଟେରୀ ନେଇପାରିବ । ଏହି ମେଳାରେ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମ ପାଇଁ ରାଜ ପଦର ଅଧିକାର ନେଇପାରିବ ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ମିଳନ ମେଳା ଦ୍ୱାରା ରାଜଯୋଗୀ ତଥା ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ବିଶ୍ୱର ରାଜା ହୋଇପାରିବ । ଯେତେ ବଡ ପ୍ରାପ୍ତିର ଆସନ ଦରକାର ତାହା ଏବେ ହିଁ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବ । ଏହି ମେଳାରେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି, ତାହା ହେଉଛି— “ଅନ୍ତରର ସହିତ ମେରାବାବା କୁହ ଏବଂ ବାବାଙ୍କର ହୃଦୟ ସିଂହାସନର ଅଧିକାରୀ ହୁଅ” । ଏହି ମେଳାରେ ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ ଉପହାର ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି— ତାହା ହେଲା “ଏକ ଛୋଟିଆ ସୁଖୀ ଏବଂ ସମ୍ପନ୍ନ ସଂସାର” । ଯେଉଁ ସଂସାରରେ ଯାହା ଚାହିଁବ ତାହା ସର୍ବଦା ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିବ । ସେହି ଛୋଟିଆ ସଂସାରଟି ହେଲା— ବାବାଙ୍କ ଭିତରେ ହିଁ ସାରା ସଂସାର । ଏହି ସଂସାର ଭିତରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ସଦାସର୍ବଦା ପ୍ରାପ୍ତିର, ଖୁସିର ଅଲୌକିକ ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲୁଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ଏହି ଦେହରୂପୀ ମାଟି-ଧୂଳିଠାରୁ ମଇଳାଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଫରିସ୍ତା ହୋଇ ଉଡିବାଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ସର୍ବଦା ଉଡୁଥା’ନ୍ତି । ସଦାସର୍ବଦା ରତ୍ନରେ ଖେଳୁଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ସଂଗର ଅନୁଭବ କରୁଥା’ନ୍ତି । ତୁମ ସହିତ ଖାଇବି, ତୁମଠାରୁ ଶୁଣିବି, ତୁମ ସହିତ କଥା ହେବି, ତୁମ ସହିତ ହିଁ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ପ୍ରୀତିର ରୀତିକୁ ପାଳନ କରିବି, ତୁମର ହିଁ ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ, ଆଜ୍ଞା ଅନୁସାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପାଦ ପକାଇବି ଅର୍ଥାତ୍ କର୍ମ କରିବି..... ଏହିଭଳି ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର, ଖୁସିର ଗୀତ ଗାଉଥାଆନ୍ତି । ଏହିଭଳି ସଂସାର ଏହି ମିଳନ ମେଳାରେ ମିଳିଥାଏ । ବାବା ମିଳିଗଲେ ଅର୍ଥାତ୍ ସଂସାର ମିଳିଗଲା— ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମେଳା ଏହିଭଳି ଅଟେ । ତେବେ ଏହିଭଳି ମେଳାକୁ ଆସିଛ ନା! ଏଭଳି ନ ହେଉ ଯେ ମେଳାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରାପ୍ତିରେ ଏଭଳି ମଜ୍ଜିଯାଅ ଯାହାକି ଅନ୍ୟ ସବୁ ପ୍ରାପ୍ତି ଗୁଡିକରୁ ବଞ୍ଚିତ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ଏହି ଆତ୍ମିକ ମେଳାରୁ ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତି କରି ପରେ ଯାଅ । ବହୁତ କିଛି ମିଳିଗଲା, ଏହିଭଳି କହି ଖୁସି ହୋଇଚାଲିଯାଅ ନାହିଁ । ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାପ୍ତି କରିଯାଅ । ଏବେ ବି ଚେକ୍ କର ଯେ— ମୁଁ ମେଳାର ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତି କରିଛି ? ଯେବେକି ଖୋଲା ଭଣ୍ଡାର ମିଳୁଛି ତେଣୁ ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତି କରିବା ପରେ ହିଁ ଯାଅ ପୁଣି ନିଜ ନିଜ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଇ ଏଭଳି କହିବ ନାହିଁ ଯେ ମୋତେ ଆହୁରି ଏଇଆ ସବୁ କରିବାର ଥିଲା । କିନ୍ତୁ କରିପାରିଲି ନାହିଁ । ଏଭଳି ତ କହିବ ନାହିଁ ନା ? ତେବେ ଜାଣିପାରିଲ ଏହି ମେଳାର ମହତ୍ୱକୁ ? ମେଳାରେ ମିଳନ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ମହାନ ହେବା । କେବଳ ଆସିବା ଏବଂ ଯିବା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ସମ୍ପନ୍ନ ବା ପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ମଧ୍ୟ ହେବାର ଅଛି । ଏହିଭଳି ମିଳନ ମେଳା କରିଛ ? ନିମିତ୍ତ ସେବାଧାରୀମାନେ କ’ଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ? ବୃଦ୍ଧି ହେବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ବିଧିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଥାଏ । ବୃଦ୍ଧି ହେବା ମଧ୍ୟ ଜରୁରୀ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଧିରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶ୍ୱରୀୟ ନିମୟ ମର୍ଯ୍ୟାଦାରେ ସମ୍ପନ୍ନ ଏବଂ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ, ରହିବା ମଧ୍ୟ ଜରୁରୀ । ଏବେ ତ ପୁଣି ବି ପିତା ଏବଂ ପୁତ୍ରର ସମ୍ବନ୍ଧରେ ମିଳନ କରୁଛ, ନିକଟକୁ ଆସୁଛ । ଆଗକୁ ତ କେବଳ ଦର୍ଶନ ମାତ୍ର ହିଁ ହୋଇପାରିବ । ଆଚ୍ଛା!

ଆତ୍ମିକ ମିଳନ କରୁଥିବା, ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତିର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧିକାର ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା, ସଦା ସୁଖମୟ ସମ୍ପନ୍ନ ସଂସାରକୁ ଆପଣାଇ ଥିବା, ସର୍ବଦା ପ୍ରାପ୍ତିର ଏବଂ ଖୁସିର ଗୀତ ଗାଉଥିବା, ଏହିଭଳି ସଦା ସର୍ବଦା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତ ଉପରେ ଚାଲୁଥିବା ଆଜ୍ଞାକାରୀ ସୁପାତ୍ର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ଟୀଚରମାନଙ୍କ ସହିତ:-
ସର୍ବଦା ଯୋଗ ଏବଂ ସେବାର ବାଲାନ୍ସ ଅର୍ଥାତ୍ ସନ୍ତୁଳନ ରକ୍ଷା କରି ବାବାଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଉଥିବା ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ଯେଉଁଠାରେ ସନ୍ତୁଳନ ରହିଛି ସେଠାରେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳିବା ସହିତ ବରଦାନ ମଧ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଯେଉଁଠାରେ ବାଲାନ୍ସ ନାହିଁ ସେଠାରେ ବରଦାନ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ ଏବଂ ଯେଉଁଠାରେ ବରଦାନ ନଥିବ ସେଠାରେ ମେହନତ କରିବା ପାଇଁ ପଡିବ । ଯଦି ବରଦାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ ତେବେ ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତି ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ହେଉଛି । ଏହିଭଳି ବରଦାନର ପ୍ରାପ୍ତି କରୁଥିବା ସେବାଧାରୀ ଅଟ ନା । ସର୍ବଦା ଏକମାତ୍ର ବାବା, ଏକରସ (ସ୍ଥିର) ସ୍ଥିତି ଏବଂ ଏକମତ ହୋଇ ଚାଲୁଥିବା ଆତ୍ମା ଅଟ । ପୁରା ଗ୍ରୁପ ହିଁ ଏହିଭଳି ନା । ଯେଉଁଠାରେ ଏକମତ ଅଛି ସେଠାରେ ସଦା ସର୍ବଦା ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ତେଣୁ ସଦାସର୍ବଦା ପ୍ରତି ପଦକ୍ଷେପରେ ବରଦାତା ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବରଦାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ଅଟ । ଏହିଭଳି ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ ହୋଇ ନିଜକୁ ଡବଲ ଲାଇଟ୍ ମନେ କରି ସେବା କରୁଥାଅ । ନିଜେ ଯେତିକି ହାଲୁକା ଅର୍ଥାତ୍ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହିବ ସେବାରେ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ହାଲୁକା ଅନୁଭବ କରିବ ଏବଂ ସେବାରେ ଯେତିକି ହାଲୁକା ପଣିଆର ଅନୁଭବ ହେବ ସେତିକି ସହଜରେ ସମସ୍ତେ ଉଡିବ ଏବଂ ଉଡାଇବ । ଡବଲ ଲାଇଟ୍ ହୋଇ ସେବା କରିବା, ୟାଦରେ ରହି ସେବା କରିବା, ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ସଫଳତାର ଆଧାର । ସେହି ସେବାର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଫଳ ତ ନିଶ୍ଚିତ ମିଳିବ ।

ପାର୍ଟିମାନଙ୍କ ସହିତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍:-

ସଂଗମଯୁଗ ହେଉଛି ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତି କରିବାର ଯୁଗ । ସଂଗମଯୁଗ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବାର ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରିବାର ଯୁଗ । ଏହିଭଳି ଯୁଗରେ ପାର୍ଟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ସଦା ସର୍ବଦା ଏହି ସ୍ମୃତି ରହୁଛି ଯେ ଆମେ ସଂଗମଯୁଗୀ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ? ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତିର ଅନୁଭବ ହେଉଛି ? ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଯେଉଁ ସବୁ ପ୍ରାପ୍ତି ହେଉଛି ସେହି ପ୍ରାପ୍ତି ଆଧାରରେ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମା ମନେ କରୁଛ ? ସେତିକି ଭରପୁର ଅଛ ଯାହାକି ନିଜେ ବି ଖାଉଥିବ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାଣ୍ଟିପାରୁଥିବ । ଯେପରି ବାବାଙ୍କ ପାଇଁ କୁହାଯାଉଛି ସର୍ବଦା ଭଣ୍ଡାର ଭରପୁର ରହିଛି, ସେହିଭଳି ତୁମମାନଙ୍କର ଭଣ୍ଡାର ମଧ୍ୟ ସର୍ବଦା ଭରପୁର ରହିଛି ଯାହାକି କେବେ ଖାଲି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଯେତେ ଯେତେ କାହାକୁ ବାଣ୍ଟୁଥିବ ସେତେ ସେତେ ଭରପୁର ହୋଇ ଚାଲିଥିବ । ସଂଗମଯୁଗର ଯେଉଁ ସବୁ ବିଶେଷତା ରହିଛି ତାହା ତୁମମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଅଟେ । ଆମେ ସଂଗମଯୁଗୀ ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମା, ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ । ସଂଗମଯୁଗ ହେଉଛି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଯୁଗ, ଏହି ଯୁଗରେ ପାର୍ଟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଅଟନ୍ତି ନା । ଦୁନିଆର ସବୁ ଆତ୍ମା ତୁମ ନିକଟରେ ସାଧାରଣ ଅଟନ୍ତି, ତୁମେ କିନ୍ତୁ ଅଲୌକିକ ଏବଂ ନିଆରା ଅଟ । ସେମାନେ ଅଜ୍ଞାନୀ, ତୁମେ ଜ୍ଞାନୀ । ସେମାନେ ହେଲେ ଶୂଦ୍ର, ତୁମେ ହେଲ ବ୍ରାହ୍ମଣ । ସେମାନେ ହେଲେ ଦୁଃଖଧାମର ନିବାସୀ ଏବଂ ତୁମେମାନେ ସଂଗମଯୁଗ ନିବାସୀ । ସଂଗମଯୁଗ ମଧ୍ୟ ସୁଖଧାମ ଅଟେ । କେତେ କେତେ ଦୁଃଖରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଯାଇଛ । ଏବେ ତ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଦେଖୁଛ ଯେ ଦୁନିଆ କେତେ ଦୁଃଖୀ ଏବଂ ତା’ ତୁଳନାରେ ତୁମେ କେତେ ସୁଖୀ । ପାର୍ଥକ୍ୟ ତ ଜଣା ପଡିଯାଉଛି ନା! ତେଣୁ ଆମେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଯୁଗର ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଆତ୍ମା, ସୁଖ ସ୍ୱରୂପ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା, ସର୍ବଦା ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ । ଯଦି ସୁଖ ନାହିଁ, ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ନାହିଁ ତେବେ ଜୀବନ ନାହିଁ, ସର୍ବଦା ୟାଦର ଖୁସିରେ ରହୁଛ ନା ? ଖୁସି ହିଁ ସବୁଠାରୁ ବଡରୁ ବଡ ଆଶୀର୍ବାଦ ଏବଂ ଔଷଧି ଅଟେ । ସର୍ବଦା ଏହି ଖୁସି ରୂପକ ଔଷଧ ଏବଂ ଆଶୀର୍ବାଦ ଗ୍ରହଣ କରିଚାଲ, ତେଣୁ ସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ରହିବା କାରଣରୁ ଶରୀର ହିସାବ-କିତାବ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ନ୍ୟାରା ଏବଂ ପ୍ୟାରା ହୋଇ ଶରୀରର ହିସାବ-କିତାବକୁ ଚୁକ୍ତ କର । ଯେତେ ବି କଡା କର୍ମଭୋଗ ହୋଇଥାଉ, ତାହା ବି ଶୂଳିରୁ କଣ୍ଟା ହୋଇଯିବ । କୌଣସି ବଡ କଥା ଭଳି ଲାଗିବ ନାହିଁ । ଜ୍ଞାନ ମିଳିଗଲା ଯେ ଏହା ଆତ୍ମାର ହିସାବ କିତାବ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରାରବ୍ଧ କର୍ମଫଳ ତେଣୁ ଖୁସି ଖୁସିରେ ହିସାବ-କିତାବକୁ ଚୁକ୍ତ କରୁଥିବା ଆତ୍ମାଙ୍କ ପାଇଁ ସବୁକିଛି ସହଜ ହୋଇଯାଏ । ଅଜ୍ଞାନୀ ଆତ୍ମା ହାୟ-ହାୟ କରିବେ ଏବଂ ଜ୍ଞାନୀ ଆତ୍ମା ସର୍ବଦା ବାଃ ମିଠା ବାବା! ବାଃ ଡ୍ରାମା!ର ସ୍ମୃତିରେ ରହିବେ । ତେଣୁ ସର୍ବଦା ଖୁସିର ଗୀତ ଗାଇଚାଲ । ବାସ୍ କେବଳ ଏହି କଥା ମନେ ପକାଅ ଯେ ଜୀବନରେ ଯାହା କିଛି ପାଇବାର ଥିଲା ତାହା ପାଇଗଲି । ଯେଉଁ ପ୍ରାପ୍ତି ଆବଶ୍ୟକ ଥିଲା ତାହା ମିଳିଗଲା । ମୋର ଭାଗ୍ୟ ରୂପୀ ଭଣ୍ଡାର ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତିରେ ଭରପୁର ହୋଇଗଲା । ଯେଉଁଠାରେ ଭଣ୍ଡାର ସଦାସର୍ବଦା ଭରପୁର ରହିଥାଏ ସେଠାରେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସବୁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ସର୍ବଦା ନିଜର ଭାଗ୍ୟକୁ ଦେଖି ହର୍ଷିତ ହେଉଥାଅ—ବାଃ ମୋର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ୍ୟ! ମନେ ମନେ ଏହି ଗୀତ ସର୍ବଦା ଗାଉଥାଅ । ତୁମର ଭାଗ୍ୟ କେତେ ବିଶାଳ । ଦୁନିଆର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ତ ଭାଗ୍ୟ ରୂପରେ ସନ୍ତାନ ମିଳିଥାଏ, ଧନ ମିଳିଥାଏ, ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଥାଏ କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ତୁମକୁ କେଉଁ ଭାଗ୍ୟ ମିଳୁଛି ? ସ୍ୱୟଂ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ହିଁ ଭାଗ୍ୟ ରୂପରେ ମିଳିଯାଉଛନ୍ତି । ଯେବେକି ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ତୁମର ହୋଇଗଲେ ତେବେ ଆଉ ବାକି କ’ଣ ରହିଲା! ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ ହେଉଛି ନା! କେବଳ ଶୁଣାଶୁଣି କଥାରେ ତ ଜ୍ଞାନରେ ଚାଲୁନାହିଁ ନା! ବଡମାନେ କହିଲେ ଏଠାରେ ଭାଗ୍ୟ ମିଳୁଛି ତେଣୁ ଚାଲି ଆସିଲ, ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ ଶୁଣାଶୁଣି କଥାରେ ଚାଲିବା । ତେଣୁ ଶୁଣାଶୁଣିରୁ ବୁଝିଛ ନା ଅନୁଭବ କରି ବୁଝିଛ ? ସମସ୍ତେ ଅନୁଭବୀ ଅଟ ? ସଂଗମଯୁଗ ହେଉଛି ଅନୁଭବ କରିବାର ଯୁଗ । ଏହି ଯୁଗରେ ହିଁ ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତିର ଅନୁଭବ କରିପାରିବ । ଏବେ ଯେଉଁ ଅନୁଭବ କରୁଛ ତାହା ସତ୍ୟଯୁଗରେ ହେବ ନାହିଁ । ଏଠାକାର ସ୍ମୃତି ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଭୁଲି ହୋଇଯିବ । ଏଠାରେ ଅନୁଭବ କରୁଛ ଯେ ଆମକୁ ବାବା ମିଳିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ତ ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସଂଗମଯୁଗ ହିଁ ଅନୁଭବ କରିବାର ଯୁଗ । ଏହି ଯୁଗରେ ସମସ୍ତେ ଅନୁଭବୀ ହୋଇଯାଇଛ । ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମାମାନେ କେବେହେଲେ ମାୟାଠାରୁ ଧୋକା ଖାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଧୋକା ଖାଇବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଦୁଃଖ ମିଳିଥାଏ । ଅନୁଭବର ଅଧିକାରୀ ଆତ୍ମା କେବେହେଲେ ଧୋକା ଖାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ସଦାସର୍ବଦା ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଚାଲିବେ, ସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ରହିବେ । ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନର ସିଜିନର ଅର୍ଥାତ୍ ମିଳନ ଋତୁର ବରଦାନକୁ ମନେ ରଖିବ— ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ସନ୍ତୁଷ୍ଟଆତ୍ମା । ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବାବାଲା ଆତ୍ମା । ଆଚ୍ଛା!

ବାପଦାଦାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଇନ୍କମ୍ ଟ୍ୟାକ୍ସ ଅଫିସର ବସିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଉଚ୍ଚାରିତ ମଧୁର ମହାବାକ୍ୟ:-
ଏହା ତ ଜାଣିପାରୁଛ ନା— ମୁଁ ନିଜର ଘରକୁ ଆସିଛି ? ଏହି ଘର କାହାର ? ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଘର ଅର୍ଥାତ୍ ସମସ୍ତଙ୍କର ଘର ହେଲା ନା ? ତେବେ ତୁମର ମଧ୍ୟ ଘର ହେଲା ନା ? ନିଜ ଘରକୁ ଆସିଛ ତେଣୁ ବହୁତ ଭଲ କରିଛ—ଏବେ ଆହୁରି ଭଲରୁ ଭଲ କ’ଣ କରିବ ? ଭଲରୁ ଭଲ କାମ କରିବା ଏବଂ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ହେବା— ଏହା ଜୀବନର ହିଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଥାଆନ୍ତି । ଏବେ ଭଲରୁ ଭଲ କ’ଣ କରିବାର ଅଛି ? ଯେଉଁ ପାଠ ଏବେ ଶୁଣାଇଲି ସେହି ପାଠକୁ ଯଦି ପକ୍କା କରିନେବ ତେବେ ସେହି ଗୋଟିଏ ପାଠରେ ହିଁ ସବୁ ପାଠପଢା ସମାହିତ । ଏହା ଏକ ବିଚିତ୍ର ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟ, ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ ଘର ମଧ୍ୟ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱୟଂ ପରମପିତା ହିଁ ଏଠାରେ ସତ୍ ଶିକ୍ଷକ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହା ଘର ମଧ୍ୟ ଅଟେ ଏବଂ ବିଦ୍ୟାଳୟ ମଧ୍ୟ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ କେତେକ ଲୋକ ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି— ଯେ ଏହା ଘର ନା ବିଦ୍ୟାଳୟ । କିନ୍ତୁ ଏହା ଘର ସହିତ ବିଦ୍ୟାଳୟ ମଧ୍ୟ ଅଟେ କାରଣ ଯାହା ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପାଠ ତାହା ଏଠାରେ ପଢାଯାଉଛି । କଲେଜରେ ବା ସ୍କୁଲରେ ପଢାଇବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ କ’ଣ ? ଚରିତ୍ରବାନ ହୁଅନ୍ତୁ, ରୋଜଗାର କ୍ଷମ ହୁଅନ୍ତୁ, ପରିବାରକୁ ଭଲ ଭାବରେ ପାଳନା କରିପାରନ୍ତୁ, ଏହା ହିଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଥା’ନ୍ତି ନା । ତେବେ ଏଠାରେ ଏହି ସମସ୍ତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୂରଣ ହୋଇଯାଏ । ସମସ୍ତେ ଚରିତ୍ରବାନ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ।

ଭାରତର ନେତାମାନେ କ’ଣ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ? ଭାରତର ବାପୁଜୀ କ’ଣ ଚାହୁଁଥିଲେ ? ଏହି କଥା ଚାହୁଁଥିଲେ ନା— ଭାରତ ଲାଇଟ୍ ହାଉସ ହେଉ, ଭାରତ ସାରା ଦୁନିଆରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଶାନ୍ତିର କେନ୍ଦ୍ର ହେଉ । ସେହି କାର୍ଯ୍ୟ ଏଠାରେ ଗୁପ୍ତ ରୂପରେ ହେଉଛି । ଯଦି ଜଣେ ରାମ-ସୀତାଙ୍କ ପାଇଁ ଭାରତ ରାମରାଜ୍ୟ ହୋଇଥିଲା ତେବେ ଏତେ ସବୁ ଆତ୍ମା ଯଦି ରାମ-ସୀତାଙ୍କ ଭଳି ହୋଇଯାଆନ୍ତି ତେବେ କ’ଣ ହେବ ? ତେବେ ଏହି ପାଠ କୌଣସି କଷ୍ଟକର ନୁହେଁ, ବହୁତ ସହଜ । ଯଦି ଏହି ପାଠକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିଯିବ ତେବେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ସତ୍ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମିକ ସାର୍ଟିଫିକେଟ୍ ମଧ୍ୟ ନେବ ଏବଂ ତା ସହିତ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ରୋଜଗାର କରିବାର ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ମଧ୍ୟ ପାଇବ । ବାକି ଏହା ବିଚିତ୍ର ନିଶ୍ଚିତ ଅଟେ । ଜେଜ, ଅଣଜେଜ ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ପାଠ ପଢୁଛନ୍ତି ଏବଂ ନାତି ଅଣନାତି ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ପାଠ ପଢୁଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ କ୍ଲାସରେ ଦୁଇଜଣଯାକ ପାଠପଢନ୍ତି କାରଣ ଏଠାରେ ଆତ୍ମାକୁ ପାଠପଢା ଯାଏ, ଶରୀରକୁ ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ । ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଏଠାରେ ପାଠପଢା ଯାଏ— ଚାହେଁ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷର ପିଲା ହୋଇଥାଉ, ସିଏ ବି ପାଠପଢା ତ ପଢିପାରିବ ନା ଏବଂ ପିଲାମାନେ ଅଧିକ କାମ କରିପାରିବେ । ତେବେ ଯେଉଁମାନେ ବୟସ୍କ ହୋଇଗଲେଣି ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ପାଠପଢିବା ବହୁତ ଜରୁରୀ ନଚେତ୍ ସେମାନେ ଜୀବନଠାରୁ ନିରାଶ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଦୁନିଆର ପାଠ ପଢିନଥିବା ମାତାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବନ ତ ମିଳିବା ଦରକାର ନା । ସେଥିପାଇଁ ସତ୍ ଶିକ୍ଷକ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଚାହେଁ କିଏ କେତେ ବି ଭି.ଭି.ଭି. ଆଇ.ପି. ହୋଇଥାଉ କିନ୍ତୁ ସତ୍ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପାଇଁ ସମସ୍ତେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ । ଏହି ଗୋଟିଏ ପାଠ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ତେବେ ତୁମେ କ’ଣ କରିବ ? ପାଠ ପଢିବ ନା! ଫାଇଦା ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ହିଁ ହେବ । ଯିଏ କରିବ ସିଏ ପାଇବ । ଯେତେ କରିବ, ସେତେ ଫାଇଦା ହେବ କାହିଁକି ନା ଏଠାରେ ଗୋଟିଏର ପଦ୍ମଗୁଣା ହୋଇ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ । ସେଠାରେ ବିନାଶୀ ପାଠପଢାରେ ଏଭଳି ହୋଇନଥାଏ । ଅବିନାଶୀ ପାଠପଢାରେ ଗୋଟିଏର ପଦ୍ମଗୁଣା ହୋଇଯିବ କାରଣ ଦାତା ଅଟନ୍ତି ନା । ଆଚ୍ଛା!

ରାଜସ୍ଥାନ ଜୋନ୍ ସହିତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍:-
ରାଜସ୍ଥାନ ଜୋନର ବିଶେଷତା କ’ଣ ? ରାଜସ୍ଥାନରେ ହିଁ ମୁଖ୍ୟ କେନ୍ଦ୍ର ରହିଛି । ତେବେ ଯେପରି ଜୋନର ବିଶେଷତା ରହିଛି ସେହିଭଳି ରାଜସ୍ଥାନ ନିବାସୀମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ କିଛି ବିଶେଷତା ଥିବ ନା । ଏବେ ରାଜସ୍ଥାନରେ କେହି ବିଶେଷ ହୀରା ବାହାରିବାର ଅଛି ନା ତୁମେମାନେ ହିଁ ବିଶେଷ ହୀରା ଅଟ ? ତୁମେମାନେ ତ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ବିଶେଷ ହିଁ ଅଟ କିନ୍ତୁ ସେବାକ୍ଷେତ୍ରରେ, ଦୁନିଆ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଯେଉଁମାନେ ବିଶେଷ ଅଟନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେବାରେ ନିମିତ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପଡିବ । ଏହିଭଳି ସେବା କରିଛ ? ରାଜସ୍ଥାନକୁ ସବୁଠାରୁ ନମ୍ବରୱାନ ହେବା ଉଚିତ୍ । ସଂଖ୍ୟାରେ, ଯୋଗ୍ୟତାରେ, ସେବାର ବିଶେଷତାରେ ସବୁଥିରେ ନମ୍ବରୱାନ । ମୁଖ୍ୟ କେନ୍ଦ୍ର ତ ନମ୍ବରୱାନ ହିଁ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ତା’ର ପ୍ରଭାବ ସାରା ରାଜସ୍ଥାନରେ ଦେଖାଯିବା ଉଚିତ୍ । ଏବେ ସଂଖ୍ୟାରେ ନମ୍ବରୱାନ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର, ଗୁରୁରାଟକୁ ଗଣତି କରାଯାଉଛି । ଏବେ କିନ୍ତୁ ରାଜସ୍ଥାନକୁ ନମ୍ବରୱାନରେ ଗଣତି କରନ୍ତୁ । ଏହି ବର୍ଷ ହିଁ ଏହାର ପ୍ରସ୍ତୁତି କର । ଆସନ୍ତା ବର୍ଷକୁ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ଏବଂ ଗୁଜୁରାଟଠାରୁ ମଧ୍ୟ ନମ୍ବରୱାନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧି ବିଜୟୀ । କେତେ ଭଲ ଭଲ ଅନୁଭବୀ ରତ୍ନ ସବୁ ଅଛନ୍ତି । ଯଦି ସେମାନେ ସେବାକୁ ଆଗକୁ ବଢାଇବାକୁ ଚାହିଁବେ ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସେବା ଆଗକୁ ବଢିଚାଲିବ । ଆଚ୍ଛା!

ବରଦାନ:-
ଭଗବାନ ଏବଂ ଭାଗ୍ୟର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ ନିର୍ମାଣ କରୁଥିବା ଖୁସିବାସିଆ ଏବଂ ଭାଗ୍ୟବାନ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ଅମୃତବେଳାଠାରୁ ରାତ୍ରି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଜର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଭାଗ୍ୟକୁ ସ୍ମୃତିରେ ଆଣ ଏବଂ ଏହି ଗୀତ ଗାଉଥାଅ ଯେ ବାଃ ମୋର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ୍ୟ । ଯେଉଁମାନେ ଭଗବାନ ଏବଂ ଭାଗ୍ୟର ସ୍ମୃତିରେ ରହିଥାଆନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଭାଗ୍ୟବାନ କରିପାରିବେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅର୍ଥାତ୍ ସଦା ଭାଗ୍ୟବାନ, ସଦା ସୌଭାଗ୍ୟଶାଳୀ । କାହାର ବି ସାହାସ ନାହିଁ ଯାହାକି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାର ଖୁସିକୁ କମ୍ କରିଦେବ । ତୁମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଖୁସିବାସିଆ ଏବଂ ଭାଗ୍ୟବାନ ଆତ୍ମା ଅଟ । ବ୍ରାହ୍ଣଣ ଜୀବନରେ ଖୁସି ହଜିଯିବା ଅସମ୍ଭବ, ଶରୀର ପଛେ ଚାଲିଯାଉ କିନ୍ତୁ ଖୁସିଯାଇପାରିବ ନାହିଁ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ମାୟାର ଝୁଲଣାକୁ ଛାଡି ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖର ଝୁଲଣାରେ ସଦା ସର୍ବଦା ଝୁଲୁଥାଅ ।