27.06.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ
କରୁଥିବା ବାବାଙ୍କୁ ବଡ ଆଗ୍ରହର ସହିତ ମନେ ପକାଅ, ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ
ହେବ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ ଗୋଟିଏ କଥା
ଉପରେ ପୂରା ଧ୍ୟାନ ରହିଲେ ବୁଦ୍ଧିର ଦ୍ୱାର ଖୋଲିଯିବ ?
ଉତ୍ତର:-
ପାଠପଢା ଉପରେ ।
ତୁମକୁ ଭଗବାନ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ କେବେ ବି ପାଠପଢା ବନ୍ଦ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଯେତେ
ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବିତ ରହିଥିବ ସେତେ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଅମୃତ ପାନ କରିବାକୁ ହେବ । ପାଠପଢା
ଉପରେ ପୂରା ପୂରା ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ, କେବେ ବି ଅନୁପସ୍ଥିତ ହେବାର ନାହିଁ । ଯେପରି ବି ହେଉ
ମୁରଲୀକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ପଢିବା ଦରକାର । ମୁରଲୀରେ ପ୍ରତିଦିନ ନୂଆ ନୂଆ ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟ ସବୁ ଆସୁଛି,
ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମର ବୁଦ୍ଧିର ଦ୍ୱାର ଖୋଲିଯିବ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଶିବ ଭଗବାନଉବାଚ
ଶାଳିଗ୍ରାମମାନଙ୍କ ପ୍ରତି । ଶିବ ଭଗବାନଉବାଚ ସାରା କଳ୍ପରେ ଥରେ ମାତ୍ର ହୋଇଥାଏ, ଏକଥା କେବଳ
ତୁମେ ହିଁ ଜାଣିଛ ଆଉ କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ
ବିଲକୁଲ୍ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ପିଲମାନେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହା ହେଉଛି ଜ୍ଞାନଯଜ୍ଞ । ଏହାର
ସ୍ଥାପନାରେ ବିଘ୍ନ ତ ପଡିବ ହିଁ ପଡିବ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ତୁମେ ଯାହା
କିଛି ବି ଦେଖୁଛ ଏସବୁ ସ୍ୱାହା ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ସେଥିରେ ମମତ୍ତ୍ୱ ରଖିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ବାବା
ଆସି ନୁଆ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗ, ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ଓ
ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆର ସଂଗମ, ବର୍ତ୍ତମାନ ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ
ହେଉଛି । ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ କୁହାଯାଏ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ । ସେଠାରେ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ
ଥିଲା । ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛନ୍ତି ଏସବୁ ବିଚାର ଯୋଗ୍ୟ ପଏଣ୍ଟ । ବାବା ଦିନ ରାତି କହୁଛନ୍ତି
ପିଲାମାନେ, ମୁଁ ତୁମକୁ ଏବେ ଅତି ଗୁହ୍ୟ କଥା ଶୁଣାଉଛି । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାବା ଅଛନ୍ତି ପାଠପଢା
ଜାରି ରହିବ । ତା’ପରେ ପୁଣି ପାଠପଢା ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ । ଏସବୁ କଥା ତୁମ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେହି
ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ବାପଦାଦା ଜାଣିଛନ୍ତି ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମସ୍ତେ କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ଅଛନ୍ତି ।
ଅନେକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ଅଧୋଗତି ମଧ୍ୟ ହୋଇଯାଉଛି, କେତେ କଷ୍ଟ ସହିବାକୁ ପଡୁଛି । ଏମିତି ବି ନୁହେଁ
ଯେ ସମସ୍ତେ ଚିରକାଳ ପାଇଁ ପବିତ୍ର ରହିପାରିବେ । ପବିତ୍ର ନ ରହିଲେ ପୁଣି ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବାକୁ
ପଡୁଛି । ତେବେ ଯେଉଁମାନେ ସମ୍ମାନ ସହ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥା’ନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ମାଳାର ଦାନା
ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଅନ୍ୟମାନେ ପ୍ରଜା ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଏସବୁ ବହୁତ ବୁଝିବା ଯୋଗ୍ୟ କଥା । ତୁମେ କାହାକୁ
ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇଲେ ସେମାନେ କ’ଣ ସହଜରେ ବୁଝିଯାଉଛନ୍ତି କି ? ବୁଝିବା ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗୁଛି । ବାବା
ଯେଉଁଭଳି ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଇପାରିବେ ତୁମେ ସେହିଭଳି ବୁଝାଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ
ରିପୋର୍ଟ ଆସୁଛି, ବାବା ସେମାନଙ୍କୁ ଜାଣିଛନ୍ତି -- ଅମୁକ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହେଲା, ଅମୁକ କରିଲା....
। କିନ୍ତୁ ବାବା ତ ସେମାନଙ୍କର ନାମ କହିବେ ନାହିଁ । ଯଦି ନାମ କହିଦେବେ ତେବେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ
କେହି କଥା ହେବା ପାଇଁ ପସନ୍ଦ କରିବେ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ଘୃଣା ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖିବେ । ଭଲ ପାଇବେ
ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେମାନେ କରିଥିବା ସମସ୍ତ ରୋଜଗାର ମାଟିରେ ମିଶିଯାଏ । ଯିଏ ଏଭଳି ଧକ୍କା ଖାଇଛନ୍ତି
ସିଏ ନିଜେ ଜାଣନ୍ତି ଏବଂ ବାବା ଜାଣନ୍ତି । ଏସବୁ ବହୁତ ଗୁପ୍ତ କଥା ।
ତୁମେ କହୁଛ ଅମୁକ ଦେଖା ହେଲେ, ତାଙ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଇଛି, ସେ ସେବାରେ ସହଯୋଗୀ ହୋଇପାରିବେ ।
କିନ୍ତୁ ସେ ପାଖରେ ଥିବା ଦରକାର । ମନେକର ତୁମେ ରାଜ୍ୟପାଳକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଇଲ କିନ୍ତୁ ସେ କ’ଣ
କାହାକୁ ବୁଝାଇପାରିବେ କି । ସିଏ କାହାକୁ ବୁଝାଇଲେ ମଧ୍ୟ କେହି ମାନିବେ ନାହିଁ । ଯିଏ ବୁଝିବାର
ଲୋକ ସିଏ ବୁଝିବ । ଅନ୍ୟକୁ କ’ଣ ବୁଝାଇପାରିବ କି ? ତୁମେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛ ଯେ ଏହା
ହେଉଛି କଣ୍ଟାର ଜଙ୍ଗଲ, ଏହାକୁ ଆମେ ମଙ୍ଗଳମୟ ଅର୍ଥାତ୍ ଫୁଲର ବଗିଚା କରୁଛୁ । ମଙ୍ଗଳମ୍ ଭଗବାନ
ବିଷ୍ଣୁ କହିଥାଆନ୍ତି ନା । ଏହି ଶ୍ଳୋକ ଆଦି ସବୁ ଭକ୍ତିମାର୍ଗର । ମଙ୍ଗଳ ତ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ରାଜ୍ୟ
ଶାସନ କାଳରେ ହୋଇଥାଏ । ବିଷ୍ଣୁ ଅବତରଣ ମଧ୍ୟ ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି । ବାବା ଏସବୁ କିଛି ଦେଖିଛନ୍ତି,
ଅନୁଭବୀ ଅଟନ୍ତି । ସବୁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛନ୍ତି । ବାବା ଯାହାଙ୍କ ଶରୀରରେ
ଆସିବେ ତାଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ହୋଇଥିବା ଦରକାର ନା । ତେଣୁ କହୁଛନ୍ତି ବହୁତ ଜନ୍ମର
ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ବହୁତ ଅନୁଭବୀ ରଥରେ ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ବାବା ବହୁତ ସାଧାରଣ, ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ
ଅର୍ଥ ଏହା ନୁହେଁ ଯେ ରାଜା ମହାରାଜା ହୋଇଥିବେ । ବ୍ରହ୍ମାବାବା ବହୁତ ଅନୁଭବୀ ଅଟନ୍ତି । ଏହାଙ୍କ
ଶରୀରରେ ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି ।
ତୁମକୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ — ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି, ମାଳା ମଧ୍ୟ ତିଆରି ହେଉଛି । ଏସବୁ କଥା
କେହି ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ତ ବୁଝିଯିବେ ନାହିଁ । ତେବେ ଅବିନାଶୀ ପିତା ହିଁ ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି
ଦେଇପାରିବେ । ଭଗବାନ ନିଜେ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତଥାପି ମଧ୍ୟ ବହୁତ ମୁସକିଲରେ କେହି କେହି ପବିତ୍ର
ରହୁଛନ୍ତି । ସବୁ କଥାକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସମୟ ଦରକାର । ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ
କରୁଛନ୍ତି । ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରି ପୁଣି ପ୍ରଜା ହେଉଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ ତୁମକୁ
ବହୁତ ମିଠା ହେବାକୁ ପଡିବ । କାହାକୁ ଦୁଃଖ ଦେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ସୁଖର ରାସ୍ତା ଦେଖାଇ ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ । ତେବେ ସିଏ ପୁଣି ଅନ୍ୟକୁ କିପରି ଦୁଃଖ
ଦେଇପାରିବେ । ଏସବୁ କଥା ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛ । ସଂସାରର ମନୁଷ୍ୟ ଏସବୁ କଥା ବହୁତ ମୁସ୍କିଲରେ
ବୁଝିଥା’ନ୍ତି ।
ତେବେ ତୁମକୁ ମିତ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧୀମାନଙ୍କଠାରୁ ମମତା ତୁଟାଇବାକୁ ହେବ । ଘରେ ନିମିତ୍ତ ଭାବି ରହିବାକୁ
ହେବ । ବୁଦ୍ଧିରେ ତ ଏକଥା ରହିଛି ଯେ — ସାରା ଦୁନିଆ ଏବେ ବିନାଶ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ଏହି
ବିଚାର ମଧ୍ୟ କାହା ଭିତରେ ଆସୁନାହିଁ । ଅନନ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନେ ହିଁ ଏହିକଥାକୁ ବୁଝୁଛନ୍ତି ଏବଂ
ଶିଖିବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି । ବହୁତ ଫେଲ ମଧ୍ୟ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ମାୟାର ବହୁତ ଚକ୍କର
ଚାଲୁଛି । ମାୟା ବଡ ବଳବାନ । କିନ୍ତ ଏକଥା ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ବୁଝାଇପାରିବ କି ? ତୁମ ପାଖକୁ
ଆସୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଜାଣିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି — ଏଠାରେ କ’ଣ ହେଉଛି ଏତେ ରିପୋର୍ଟ କାହିଁକି ଆସୁଛି
? ସରକାରୀ କର୍ମଚାରୀଙ୍କର ତ ବଦଳି ହୋଇଯାଉଛି । ପୁଣି ଜଣ ଜଣକୁ ବୁଝାଇବାକୁ ପଡୁଛି । ସେମାନେ
ବୁଝିବା ପରେ କହୁଛନ୍ତି ଏହା ତ ବହୁତ ଭଲ ସଂସ୍ଥା । ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନାର କଥା ବହୁତ ଗୁହ୍ୟ ଏବଂ
ଗୋପନୀୟ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅବିନାଶୀ ପିତା ମିଳିଛନ୍ତି ତେଣୁ କେତେ ହର୍ଷିତ ରହିବା ଦରକାର । ଆମେ
ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଦେବତା ହେଉଛୁ ତେଣୁ ଆମ ଭିତରେ ବହୁତ ଦୈବୀଗୁଣ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଲକ୍ଷ୍ୟ
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଛି । ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ନୂଆ ଦୁନିଆର ମାଲିକ । ଏକଥା କେବଳ ତୁମେ
ଜାଣିଛ । ଆମେ ରାଜଯୋଗର ପାଠ ପଢୁଛୁ ଏବଂ ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ସାଗର ପିତା ଆମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି ।
ଅମରପୁରୀ ଅଥବା ସ୍ୱର୍ଗକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି । ତେବେ ଯିଏ କଳ୍ପ
ପୂର୍ବରୁ ରାଜ୍ୟ ନେଇଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ ଆସିବେ । କଳ୍ପ ପୂର୍ବଭଳି ଆମେ ଆମର ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନା
କରୁଛୁ । କ୍ରମାନୁଯାୟୀ ମାଳା ତିଆରି ହେଉଛି । ଯେପରି ସ୍କୁଲରେ ଭଲ ପଢୁଥିବା ଛାତ୍ରକୁ ବୃତ୍ତି
ମିଳିଥାଏ । ତାହା ତ ବିନାଶୀ ଦୁନିଆର କଥା, ତୁମକୁ ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି । ଯିଏ ବାବାଙ୍କର
ସହଯୋଗୀ ହେବେ ସିଏ ହିଁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବେ । ବାସ୍ତବରେ ସାହାଯ୍ୟ ତ ନିଜକୁ ହିଁ କରୁଛ । ତୁମକୁ
ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ, ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲେ ପୁନଃ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ପଡିବ
। ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ବସିବା-ଉଠିବା, ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ ବାବାଙ୍କୁ
ମନେପକାଇ ପାରିବ । ଯେଉଁ ପିତା ଆମକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହିତ
ମନେ ପକାଇବା ଉଚିତ୍ । କିନ୍ତୁ ମାୟା କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଛାଡୁନାହିଁ । ପିଲାମାନେ ଅନେକ ପ୍ରକାରର
ରିପୋର୍ଟସ୍ ଲେଖୁଛନ୍ତି — ବାବା ଆମକୁ ମାୟାର ଅନେକ ବିକଳ୍ପ ଆସୁଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ହେଉଛି
ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ର । ତୁମକୁ ୫ ବିକାର ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଜାଣୁଛ
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେଉଛୁ । ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗର କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଏକଥା ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଏହା ତ ପାଠପଢା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ
ପବିତ୍ର କିପରି ହେବ । ତୁମେ ପବିତ୍ର ଥିଲ ପୁଣି ହେବାକୁ ପଡିବ । ଦେବତାମାନେ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି ନା
। ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଆମେମାନେ ଛାତ୍ର, ଏବେ ପାଠ ପଢୁଛୁ । ଭବିଷ୍ୟତରେ ଆମେ ପୁଣି
ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ରାଜ୍ୟରେ ଆସିବୁ । ସେଥିପାଇଁ ଭଲଭାବେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡିବ । ସବୁ କିଛି
ନମ୍ବର ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଛି । ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ପରାଜୟ ହେଲେ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶରେ ଆସିବ । ସେମାନେ
ପୁଣି ଯୁଦ୍ଧର ନାମ ଶୁଣି ଧନୁତୀର ଇତ୍ୟାଦି ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ତେବେ ତାହା କ’ଣ ବାହୁବଳର ଲଢେଇ ଥିଲା
କି ? ଯେଉଁମାନେ କି ତୀର କମାଣ ଆଦି ପ୍ରୟୋଗ କରିଥିବେ । ବାସ୍ତବରେ ଏଭଳି କୌଣସି କଥା ନାହିଁ ।
ପୂର୍ବରୁ ତ ଧନୁତୀରରେ ଯୁଦ୍ଧ ଚାଲୁଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ମଧ୍ୟ ତାହାର ପ୍ରମାଣ ରହିଛି । କେହି କେହି
ଧନୁର୍ଦ୍ଧାରୀ ବହୁତ ହୁସିଆର ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନରେ ଲଢେଇ ଆଦିର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ ଶିବବାବା ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ଆମେ ଏହି ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛୁ । ଏବେ ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ଦେହ ସହିତ ଦେହର ସମସ୍ତ ସମ୍ବନ୍ଧୀଙ୍କଠାରୁ ମମତା ତୁଟାଇଦିଅ । ଏସବୁ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର
ସମ୍ବନ୍ଧ । ନୂଆ ଦୁନିଆ ସୁନାର ଭାରତ ଥିଲା । ତା’ର ନାମ କେତେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଥିଲା । ପ୍ରାଚୀନ ଯୋଗ
କେବେ ଏବଂ କିଏ ଶିଖାଇଥିଲେ ? ଏହା କାହାକୁ ଜଣାନାହିଁ । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାବା ଆସି ବୁଝାଇ
ନାହାଁନ୍ତି କେହି ଜାଣିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ନୂଆ କଥା, କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଯାହା ହେଉଛି, ପୁଣି
ତାହାର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ସେଥିରେ କୌଣସି ଅନ୍ତର ପଡିବ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ଅନ୍ତିମ
ଜନ୍ମ ପବିତ୍ର ରହିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ କେବେ ଅପବିତ୍ର ହେବ ନାହିଁ । ବାବା କେତେ ଭଲ ଭାବେ
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତଥାପି କ’ଣ ସମସ୍ତେ ଏକାଭଳି ପଢୁଛନ୍ତି କି ? ପାଠପଢାରେ ରାତି-ଦିନର ଫରକ ରହୁଛି
। ପଢିବା ପାଇଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ପୁଣି ଅଳ୍ପ ପାଠପଢି କେଉଁଆଡେ ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଯିଏ ଭଲ ଭାବରେ
ବୁଝୁଛନ୍ତି ସେମାନ ନିଜର ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ଯେ — ଆମେ କିଭଳି ଆସିଲୁ ଏବଂ ପବିତ୍ରତାର
ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନେଲୁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ପବିତ୍ରତାର ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରି ପୁଣି ଯଦି ପତିତ ହେଲ ତେବେ
କରିଥିବା ରୋଜଗାର ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ଅର୍ନ୍ତମନରେ ପଶ୍ଚାତାପ ହେବ । କାହାକୁ ମଧ୍ୟ
କହିପାରିବ ନାହିଁ ଯେ — ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ମୂଖ୍ୟ କଥା ବିକାରକୁ ନେଇ ପଚାରୁଛନ୍ତି ।
ତୁମମାନେ ଏହି ପାଠ ନିୟମିତ ପଢିବା ଦରକାର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ନୂଆ ନୂଆ କଥା ଶୁଣାଉଛି
। ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ । ତୁମକୁ ଭଗବାନ ପଢାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଭଗବାନଙ୍କର ଛାତ୍ର । ଏଭଳି
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପାଠପଢାକୁ ଦିନେ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଯଦି ଦିନେ ମଧ୍ୟ ମୁରଲୀ ନ
ଶୁଣିଲେ ତେବେ ରେଜିଷ୍ଟରରେ ଅନୁପସ୍ଥିତ ଲେଖା ହେବ । ଭଲ ଭଲ ମହାରଥୀମାନେ ମଧ୍ୟ ମଝିରେ ମଝିରେ
ମୁରଲୀ ଶୁଣିବା ବନ୍ଦ କରି ଦେଉଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଆମେ ତ ସବୁକିଛି ଜାଣିଛୁ । ମୁରଲୀ ନ
ପଢିଲେ କ’ଣ ହେଲା । ଏହା ଦ୍ୱାରା ଉପସ୍ଥାନ ଖାତାରେ ଅନୁପସ୍ଥିତ ଲେଖା ହେବ ଏବଂ ଫେଲ ହୋଇଯିବ ।
ବାବା ସ୍ୱୟଂ କହୁଛନ୍ତି ପ୍ରତିଦିନ ଏହିଭଳି ଭଲ ଭଲ ପଏଣ୍ଟ ଶୁଣାଉଛି ଯାହା ସମୟ ଅନୁଯାୟୀ ତୁମକୁ
ବୁଝାଇବାରେ କାମରେ ଆସିବ । ଯଦି ନ ଶୁଣିବ ତେବେ କାମରେ କିପରି ଲଗାଇବ । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବଞ୍ଚିଛ
ଜ୍ଞାନାମୃତ ପାନ କରି ଶିକ୍ଷାକୁ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । କେବେହେଲେ ଅନୁପସ୍ଥିତ ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ
। ଯେଉଁଠାରୁ ହେଲେ ବି ମୁରଲୀ ଆଣି ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ପଢିବା ଉଚିତ୍ । ନିଜ ଭିତରେ ଅହଂକାର ରହିବା
ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଭଗବାନ ପିତା ପଢାଉଛନ୍ତି, ସେଥିରେ ତ ଗୋଟିଏ ଦିନ ମଧ୍ୟ ଅନୁପସ୍ଥିତ ରହିବା ଉଚିତ୍
ନୁହେଁ । ଏଭଳି ପଏଣ୍ଟ ମିଳୁଛି ଯାହା ତୁମର ବା ଅନ୍ୟ କାହାର ବୁଦ୍ଧିର କବାଟ ଖୋଲିଦେଇ ପାରିବ ।
ଆତ୍ମା କ’ଣ, ପରମାତ୍ମା କିଏ, ଏଠାରେ କିଭଳି ଅଭିନୟ ଚାଲିଛି, ଏସବୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ସମୟ ଦରକାର ।
ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ କେବଳ ଏତିକି ମନେ ରହିବ ଯେ — ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । କିନ୍ତୁ
ଏବେ ବୁଝାଇବାକୁ ପଡୁଛି । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଏହା ହିଁ ଅନ୍ତିମ ସମୟର
ସ୍ଥିତି ହେବ । ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ପବିତ୍ର ହେଉଛ । କେତେ ଦୂର ପବିତ୍ର ହୋଇଛ ଏହା ତ ତୁମେ
ନିଜେ ଜାଣିପାରୁଥିବ । ଅପବିତ୍ର ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ କମ ଶକ୍ତି ମିଳିବ । ମୂଖ୍ୟ
ଅଷ୍ଟରତ୍ନ ହିଁ ସମ୍ମାନର ସହ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବେ । ସେମାନେ ଆଦୌ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଏହା
ବଡ ସୂକ୍ଷ୍ମ କଥା । ଏହା କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପାଠପଢା । ସ୍ୱପ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ଭାବିନଥିବ ଯେ ଆମେ ଦେବତା
ହୋଇପାରିବୁ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପଦମାପଦମ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହେଉଛ । ଏହି ଜ୍ଞାନ
ରତ୍ନର ଧନ୍ଦା ସମ୍ମୁଖରେ ସେ ଧନ୍ଦା ଆଦି କିଛି ବି ନୁହେଁ । କୌଣସି ବି ଜିନିଷ କାମରେ ଆସିବ ନାହିଁ
। ତଥାପି ସେସବୁ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ମନରେ ଏକଥା କେବେହେଲେ ଆସିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ଯେ ଆମେ
ଶିବବାବାଙ୍କୁ ଦେଉଛୁ । ତୁମେ ତ ପଦମାପଦମପତି ହେଉଛ । ଦେଉଛୁ ବୋଲି ସଂକଳ୍ପ ଆସିଲେ ପ୍ରାପ୍ତି କମ୍
ହୋଇଯିବ । ମନୁଷ୍ୟ ନେବା ପାଇଁ ହିଁ ଈଶ୍ୱର ଅର୍ଥେ ଦାନପୂଣ୍ୟ କରିଥାଆନ୍ତି । ତେବେ ତାକୁ ଦେଉଛ
ବୋଲି କୁହାଯିବ କି! ଭଗବାନ ତ ଦାତା ଅଟନ୍ତି । ପରବର୍ତ୍ତୀ ଜନ୍ମରେ କେତେ ଗୁଣା କରିଦେଉଛନ୍ତି ।
ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଅଛି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଅଳ୍ପକାଳର ସୁଖ ମିଳିଥାଏ । ତୁମେ
ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଅବିନାଶୀ ସୁଖର ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ । ଆଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତାପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଯେତେ ଦିନ
ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବଞ୍ଚିଥିବ ସେତେଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଅମୃତ ପାନ କରିବାକୁ ହେବ, ଶିକ୍ଷାକୁ ଧାରଣ
କରିବାକୁ ହେବ । ଭଗବାନ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଦିନ ମଧ୍ୟ ମୁରଲୀ ବନ୍ଦ କରିବା ଉଚିତ୍
ନୁହେଁ ।
(୨) ପଦ୍ମର ରୋଜଗାର ଜମା କରିବା ପାଇଁ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ଘରେ ରହି, ସମସ୍ତ କର୍ମଧନ୍ଦା କରି
ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କର ହିଁ ସ୍ମୃତିରେ ରହିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
କର୍ମ ଏବଂ
ସମ୍ବନ୍ଧ ଉଭୟରେ ସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବଠାରୁ ମୁକ୍ତ ରହୁଥିବା ବାବାଙ୍କ ସମାନ କର୍ମାତୀତ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ତୁମମାନଙ୍କର ସେବା ହିଁ
ହେଉଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରିବା । ତେବେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ଯାଇ ନିଜେ ବନ୍ଧନରେ
ବାନ୍ଧି ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଯେତେବେଳେ ହଦର ମୋର-ମୋର ଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହେବ ସେତେବେଳେ ଯାଇ
ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିପାରିବ । ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ ଲୌକିକ ଏବଂ ଅଲୌକିକ, କର୍ମ ଏବଂ
ସମ୍ବନ୍ଧ ଉଭୟରେ ସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବଠାରୁ ମୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଭଳି
କର୍ମାତୀତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିପାରିବେ । ତେଣୁ ଚେକ୍ କର — ମୁଁ କେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କର୍ମର
ବନ୍ଧନଠାରୁ ଅଲଗା ରହିପାରିଛି ? ବ୍ୟର୍ଥ ସ୍ୱଭାବ ସଂସ୍କାରର ବନ୍ଧନଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିଛି ?
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯେଉଁମାନେ
ସରଳଚିତ୍ତ ଏବଂ ସହଜ ସ୍ୱଭାବଯୁକ୍ତ ଆତ୍ମା ସେହିମାନେ ହିଁ ସହଜଯୋଗୀ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଭୋଳାନାଥଙ୍କର
ପ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି ।