28.07.19 Avyakt Bapdada Odia Murli
07.01.85 Om Shanti Madhuban
ନୂଆ ବର୍ଷର ବିଶେଷ
ସଂକଳ୍ପ — “ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ହୁଅ”
ଆଜି ବିଧାତା ପିତା ନିଜର
ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପିଲାର ଚାର୍ଟକୁ
ଦେଖୁଛନ୍ତି । ବିଧାତା ଦ୍ୱାରା ମିଳିଥିବା ଅନେକ ପ୍ରକାରର ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟରୁ କେଉଁ କେଉଁଥିରେ
ବିଧାତା ପିତାଙ୍କ ସମାନ ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ହୋଇପାରିଛନ୍ତି ? ଜ୍ଞାନର ବିଧାତା ହେଲେଣି ? ଯୋଗ
ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ଶକ୍ତି ଗୁଡିକରେ ବିଧାତା ହେଲେଣି ? ସମୟ ଅନୁସାରେ, ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ,
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶକ୍ତିର, ସର୍ବଗୁଣର ବିଧାତା ହେଲେଣି ? ଆତ୍ମିକ ଦୃଷ୍ଟି ଏବଂ ଆତ୍ମିକ ସ୍ନେହର ବିଧାତା
ହେଲେଣି ? ସମୟ ଅନୁସାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାକୁ ସହଯୋଗ ଦେବାରେ, ନିର୍ବଳ ଆତ୍ମାକୁ ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ସଂଗଦୋଷରେ ବିଧାତା ହେଲେଣି ? ସମ୍ପର୍କରେ ବିଧାତା ହେଲେଣି ? ଅପ୍ରାପ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ତୃପ୍ତ
ଆତ୍ମା କରିବାର ଉମଙ୍ଗ ଉତ୍ସାହର ବିଧାତା ହେଲେଣି ? ଏହି ଚାର୍ଟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ଦେଖୁଥିଲେ ।
ବିଧାତା ଅର୍ଥାତ୍ ସବୁ ସମୟରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ଦାନ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା । ବିଧାତା
ଅର୍ଥାତ୍ ଖୋଲା ହୃଦୟ । ସାଗର ଭଳି ଦାନ କରିବାରେ ଉଦାରଚିତ୍ତ । ବିଧାତା ଅର୍ଥାତ୍ ଏକମାତ୍ର
ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଆତ୍ମାଠାରୁ ନେବାର ଇଚ୍ଛା ନଥିବ, ସର୍ବଦା ଦେବାର ଇଚ୍ଛା । ଯଦି
କେହି ଆତ୍ମିକ ସ୍ନେହ, ସହଯୋଗ ଦେଉ ବି ଥା’ନ୍ତି ତେବେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରାପ୍ତି ବଦଳରେ ପଦ୍ମଗୁଣା
ଫେରସ୍ତ କରୁଥିବେ । ଯେପରି ବାବା କିଛି ନିଅନ୍ତି ନାହିଁ, କେବଳ ଦିଅନ୍ତି । ଯଦିଓ କୌଣସି କୌଣସି
ସନ୍ତାନ ନିଜର ପୁରୁଣା ମୂଲ୍ୟହୀନ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଅର୍ପଣ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତା’ବଦଳରେ ବାବା
ତାଙ୍କୁ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ଦେଉଛନ୍ତି ଯାହାକି ବାବାଙ୍କର ନେବା ଦେବାରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଉଛି । ଏହିଭଳି
ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପରେ, ପ୍ରତି ପାଦରେ ଦାତାର ପାର୍ଟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ।
ମହାନ ଦାତା ଅର୍ଥାତ୍ ବିଧାତା । ସର୍ବଦା ଦାତା ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ ସର୍ବଦା ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ହୋଇଥିବେ
। ନିଜର ସ୍ୱାର୍ଥଠାରୁ ସର୍ବଦା ଦୂରରେ ରହୁଥିବେ ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ଭଳି ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୋଇଥିବେ
। ବିଧାତା ଆତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରତି ସ୍ୱତଃ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ରିଗାର୍ଡ ସମ୍ମାନ ଦେବାର ରେକର୍ଡ ଥିବ ।
ବିଧାତା ସ୍ୱତଃ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦାତା ଅର୍ଥାତ୍ ମହାନ ହୋଇଥିବେ । ଏହିଭଳି ବିଧାତା କେତେ
ପରିମାଣରେ ହେଲଣି ? ବିଧାତା ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜବଂଶୀ । ବିଧାତା ଅର୍ଥାତ୍ ପାଳନହାର । ବାବାଙ୍କ ସମାନ
ସର୍ବଦା ସ୍ନେହ ଏବଂ ସହଯୋଗର ପାଳନା ଦେଉଥିବା ଆତ୍ମା । ବିଧାତା ଅର୍ଥାତ୍ ସଦା ସମ୍ପନ୍ନ । ତେବେ
ନିଜେ ନିଜକୁ ଚେକ୍ କର ଯେ ନେବାବାଲା ଅଟ, ନା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେବାବାଲା ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ଅଟ ?
ଏବେ ସମୟ ଅନୁସାରେ ତୁମକୁ ମାଷ୍ଟର ବିଧାତାର ପାର୍ଟ କରିବା ପାଇଁ ହେବ କାହିଁକି ନା ସମୟ ପାଖେଇ
ଆସିଲାଣି ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କ ସମାନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯଦି ନିଜ ପାଇଁ ଗ୍ରହଣ
କରିବାର ଭାବନା ରଖିଥିବ ତେବେ ବିଧାତା କିପରି ହେବ ? ଏବେ ତ ଦେବା ହିଁ ନେବା ଅଟେ, ଯେତେ ଦେବ
ସେତେ ଆପେ ଆପେ ବଢିବ । କୌଣସି ପ୍ରକାରର ବିନାଶୀ ଈଚ୍ଛାର ଗ୍ରହିତା ହୁଅ ନାହିଁ । ଏବେ
ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯଦି ନିଜର ବିନାଶୀ ଆଶାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାର ଥିବ ତେବେ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କର
ଆଶାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କିପରି କରିବ! ଟିକିଏ ନାମ ହେବା ଦରକାର, ମାନ-ସମ୍ମାନ ମିଳିବା ଦରକାର, ସ୍ନେହ
ଦରକାର, ଶକ୍ତି ଦରକାର, ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯଦି ସ୍ୱାର୍ଥୀ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜ ଅର୍ଥେ ଏହି ଇଚ୍ଛା ଗୁଡିକୁ
ରଖିଥିବ ତେବେ ଇଚ୍ଛା ମାତ୍ରକେ ଅବିଦ୍ୟା ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କେବେ କରିବ । ଏହି ବିନାଶୀ
ଇଚ୍ଛାଗୁଡିକ କେବେ ବି ଭଲ ମଣିଷ ହେବା ପାଇଁ ଦେବ ନାହିଁ । ଏହି ଇଚ୍ଛା ମଧ୍ୟ ରାଜକୀୟ ଭିକାରୀ
ପଣିଆର ଅଂଶ ଅଟେ । ଅଧିକାରୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏହି ସବୁ ପ୍ରାପ୍ତି ଗୁଡିକ ସ୍ୱତଃ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ
। ସେମାନେ କେବେ ଏଇଟା ଦରକାର, ସେଇଟା ଦରକାର ଗୀତ ଗାଆନ୍ତି ନାହିଁ । ମିଳିଗଲା, ହୋଇଗଲି, ଏହି
ଗୀତ ଗାଇଥା’ନ୍ତି । ବେହଦର ବିଧାତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏହିଭଳି ହଦର ଆଶା ବା ଇଚ୍ଛୀତ ପ୍ରାପ୍ତି ଛାୟା ଭଳି
ପଛେ ପଛେ ଆସିଥାଏ ଅର୍ଥାତ୍ ଆପେ ଆପେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଯେବେକି ଗୀତ ଗାଉଛ ଯେ ଯାହା କିଛି
ପାଇବାର ଥିଲା ତାହା ମିଳିଗଲା ତେବେ ଏହି ହଦର ନାମ ମାନ, ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପାଇବା ବାକି କିପରି ରହିଯିବ
? ନଚେତ୍ ଗୀତକୁ ବଦଳାଇ ଦିଅ । ଯେବେକି ୫ ତତ୍ତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ବିଧାତାମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଦାସୀ
ହୋଇଯାଉଛି, ତୁମେ ପ୍ରକୃତିଜିତ୍ ମାୟାଜିତ୍ ହୋଇଯାଉଛ, ତାହା ତୁଳନାରେ ଏହି ବିନାଶୀ ଇଚ୍ଛା ଗୁଡିକ
ଏପରି ଅଟେ ଯେପରି ସୂର୍ଯ୍ୟ ତୁଳନାରେ ଦୀପ । ଯେବେକି ତୁମେମାନେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯାଇଛ ତେଣୁ ଏହି
ଦୀପ ଗୁଡିକ ଏବେ କ’ଣ ଆବଶ୍ୟକ ? ଆବଶ୍ୟକ ବା ଇଚ୍ଛାକୁ ତୃପ୍ତ କରିବାର ଆଧାର ହେଲା, ଯାହା ତୁମକୁ
ଦରକାର ତାହା ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଦେଇଚାଲ । ମାନ ଦିଅ, ନିଅ ନାହିଁ, ସମ୍ମାନ ଦିଅ, ସମ୍ମାନ ନିଅ ନାହିଁ
। ଯଦି ନାମ ବିଖ୍ୟାତ ଦେବା ଦରକାର ତେବେ ବାବାଙ୍କର ନାମର ଦାନ ଦିଅ ତେବେ ତୁମର ନାମ ଆପେ ଆପେ
ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇଯିବ । କାରଣ ଦେବା ହିଁ ପାଇବାର ଆଧାର, ଯେପରି ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ପ୍ରଥା
ପ୍ରଚଳିତ ହୋଇଆସିଛି, ଯଦି କୌଣସି ବି ଜିନିଷର ଅଭାବ ଥିବ ତେବେ ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ସେହି
ଜିନିଷକୁ ଦାନ କରାଇଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ସେହି ଦାନ କରିବା ପୁଣି ପ୍ରାପ୍ତିରେ ପରିଣତ ହୋଇଯିବ ।
ସେହିଭଳି ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଦାତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଦେବାବାଲା ଦେବତା ହେବାକୁ ଯାଉଛ, ତୁମମାନଙ୍କର
ମହିମା ହେଲା ଦେବାବାଲା ଦେବତା, ଶାନ୍ତି ଦେବତା, ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବତା ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ନେବାବାଲା
କହି ମହିମା କରୁନାହାଁନ୍ତି । ତେବେ ଆଜି ଏହି ଚାର୍ଟକୁ ବାବା ଦେଖୁଥିଲେ । ଦେବତା ହେବାବାଲା କେତେ
ଜଣ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ନେଲାବାଲା କେତେ ଜଣ ଅଛନ୍ତି । ଲୌକିକ ଆଶା ବା ଇଚ୍ଚାଗୁଡିକ ତ ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା
। ଏବେ ଅଲୌକିକ ଜୀବନର ବେହଦର ଇଚ୍ଛାଗୁଡିକୁ ଭାବୁଛନ୍ତି ଏହା ତ ଜ୍ଞାନ ଯୁକ୍ତ ଅଟେ ନା । ଏହା ତ
ହେବା ଦରକାର ନା । କିନ୍ତୁ କେହି ବି ହଦର ପ୍ରାପ୍ତିର ଇଚ୍ଛା ରଖିଥିବା ଆତ୍ମା କେବେହେଲେ ମାୟାକୁ
ସମ୍ମୁଖୀନ କରିପାରି ନାହିଁ । ମାଗିବା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବା ଜିନିଷ ଏହା ନୁହେଁ । କାହାକୁ
କହିବ ମୋତେ ସମ୍ମାନ ଦିଅ ବା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ମାନ ଦିଆ କରାଅ, ତାହା ନୁହେଁ । ମାଗିବା
ଦ୍ୱାରା ମିଳିବାର ରାସ୍ତା ହଁ ଭୁଲ, ତେବେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ କିପରି ପହଞ୍ଚିବ ସେଥିପାଇଁ ମାଷ୍ଟର
ବିଧାତା ହୁଅ ତେବେ ଆପେ ଆପେ ସମସ୍ତେ ତୁମକୁ ଦେବା ପାଇଁ ଆସିବେ । ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଆଶା କରୁଥିବା
ବ୍ୟକ୍ତି ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଏ ସେଥିପାଇଁ ମାଷ୍ଟର ବିଧାତାର ସ୍ୱମାନରେ ରୁହ । ମୋର ମୋର କର ନାହିଁ ।
ସବୁକିଛି ତୋ’ର ତୋ’ର । ତୁମେ ଯଦି ତୋ’ର କରିଦେବ ତେବେ ସମସ୍ତେ କହିବେ ତୋ’ର ତୋ’ର ମୋ’ର ମୋ’ର
କହିବା ଦ୍ୱାରା ଯାହା ମିଳିଥାଏ ତାହା ମଧ୍ୟ ହରାଇବାକୁ ପଡିଥାଏ କାରଣ ଯେଉଁଠି ସନ୍ତୁଷ୍ଟତା ନାହିଁ
ସେଠାରେ ପ୍ରାପ୍ତି ମଧ୍ୟ ଅପ୍ରାପ୍ତି ସହିତ ସମାନ । ଯେଉଁଠାରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟତା ଅଛି ସେଠାରେ ଅଳ୍ପ
ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସବୁ ସହିତ ସମାନ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ତୋ’ର-ତୋ’ର କହିବା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ୱରୂପ
ହୋଇଯିବ । ଯେପରି ଏଠାରେ କୌଣସି ଗମ୍ବୁଜ ଭିତରେ ଯେତେବେଳେ ଶବ୍ଦ କରୁଛ ତେବେ ସେହି ଶବ୍ଦ ହିଁ
ପୁଣି ଫେରି ଆସୁଛି । ସେହିପରି ଏହି ବେହଦର ଗମ୍ମୁଜ ଭିତରେ ଯଦି ତୁମେ ମନେ ମନେ ମୋର ବୋଲି କହୁଛ
ତେବେ ସମସ୍ତଙ୍କ ତରଫରୁ ସେହି ମୋର ଶବ୍ଦ ହିଁ ଶୁଣିବାକୁ ପାଉଛ ।
ତୁମେ ବି କହିବ ମୋର, ସେମାନେ ମଧ୍ୟ କହିବେ ମୋର ସେଥିପାଇଁ ଯେତେ ଯେତେ ଆନ୍ତରୀକ ସ୍ନେହରେ (ସ୍ୱାର୍ଥ
କାରଣ ନୁହେଁ) ତୋ’ର ବୋଲି କହିବା ସେତିକି ହିଁ ସମ୍ମୁଖରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ତୁମକୁ ତୋର ବୋଲି କହିବ
। ଏହି ବିଧି ଦ୍ୱାରା ମୋର ମୋରର ବିନାଶୀ ଇଚ୍ଛା ବେହଦରେ ପରିଣତ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ନେବତା ଅର୍ଥାତ୍
ନେବାବାଲା ପରିବର୍ତ୍ତେ ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ହୋଇଯିବ । ତେବେ ଏହି ବର୍ଷ ଏହି ବିଶେଷ ସଂକଳ୍ପ କର ଯେ
ସର୍ବଦା ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ହୋଇ ରହିବି । ବୁଝିଲ ।
ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ଜୋନ୍ ମିଶିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି, ତେବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ମହାନ ହେବାର ଅଛି ନା ।
ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବଦା ନିଜେ ମହାନ ହୋଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଦାତା ହେବା । ମହାରାଷ୍ଟ୍ର
ଅର୍ଥାତ୍ ସଦା ସମ୍ପନ୍ନ ରାଷ୍ଟ୍ର । ଦେଶ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଉ କି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ତୁମେ ମହାନ
ଆତ୍ମାମାନେ ତ ସମ୍ପନ୍ନ ଅଟ ନା ସେଥିପାଇଁ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ମହାଦାନୀ ଆତ୍ମାମାନେ ।
ଅନ୍ୟମାନେ ହେଲେ ୟୁ.ପିର ନିବାସୀ । ୟୁ.ପିରେ ମଧ୍ୟ ପତିତ-ପାବନୀ ଗଙ୍ଗାର ମହତ୍ୱ ରହିଛି । ତେଣୁ
ସର୍ବଦା ପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି, ତେବେ ଯାଇ ତ ପତିତ-ପାବନୀ ହୋଇପାରିବେ । ତେଣୁ ୟୁ.ପି
ନିବାସୀ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ରତାର ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି, ସର୍ବଦା ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ପବିତ୍ରତାର ଆଞ୍ଜୁଳୀ
ଦେଉଥିବା ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ଉଭୟ ମହାନ ହେଲେ ନା । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ମହାନ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ହର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି ।
ଡବଲ ବିଦେଶୀମାନେ ତ ଡବଲ ନିଶାରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ହେଲା ଯୋଗର ନିଶା, ଅନ୍ୟଟି
ସେବାର ନିଶା, ଅଧିକାଂଶ ସନ୍ତାନ ଏହିଭଳି ୨ଟି ନିଶାରେ ସର୍ବଦା ରହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହି ଡବଲ ନିଶା
ହିଁ ଅନେକ ନିଶାରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିପାରିବ । ତେଣୁ ଡବଲ ବିଦେଶୀ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦୁଇଟି କଥାର
ଦୌଡରେ ଭଲ ନମ୍ବର ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା ଏବଂ ସେବାର ଗୀତ ସ୍ୱପ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ଗାଉଛନ୍ତି ।
ତେଣୁ ତିନିଟିଯାକ ନଦୀର ସଂଗମ ହୋଇଛି । ଗଙ୍ଗା, ଯମୁନା, ସରସ୍ୱତୀ, ତିନିଟି ହୋଇଗଲେ ନା । ସଚ୍ଚା
ସଚ୍ଚା ଆଲ୍ଲାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନା କରାଯାଇଥିବା ସ୍ଥାନ ତ ଏହି ମଧୁବନ ଅଟେ ନା । ଏହି
ଆଲ୍ଲାଙ୍କର ସ୍ଥାନରେ ତିନିଟିଯାକ ନଦୀର ସଂଗମ ହୋଇଛି । ଆଚ୍ଛା!
ସମସ୍ତେ ସଦା ମାଷ୍ଟର ବିଧାତା, ସର୍ବଦା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେବାର ଭାବନାରେ ରହୁଥିବା, ଦେବତା ହେଉଥିବା,
ସର୍ବଦା ତୋର ତୋ’ରର ଗୀତ ଗାଉଥିବା, ସର୍ବଦା ଅପ୍ରାପ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ତୃପ୍ତ କରୁଥିବା ସମ୍ପନ୍ନ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବିଧାତା, ବରଦାତା ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।
ଟୀଚରମାନଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ:- ସେବାଧାରୀମାନେ ସେବା କରିବା ଦ୍ୱାରା ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତିଶାଳୀ
ହେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତି ଭରିବାରେ ନିମିତ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତ
ଆତ୍ମିକ ସେବା । ସର୍ବଦା ଉନ୍ନତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଉନ୍ନତିର ନିମିତ୍ତ କରିଥାଏ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର
ସେବା କରିବା ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଥମେ ନିଜର ସେବା କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଅନ୍ୟକୁ ଶୁଣାଇବା ଅର୍ଥ ପ୍ରଥମେ
ନିଜେ ଶୁଣୁଛ, ପ୍ରଥମେ ନିଜ କାନ ଭିତରକୁ ଯିବ ନା । ତେବେ ଶୁଣାଇବା ହେଲା ନାହିଁ ଶୁଣିବା ହେଲା ।
ତେଣୁ ସେବା ଦ୍ୱାରା ଡବଳ ଫାଇଦା ହୋଇଥାଏ । ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଲାଭ ମିଳିଥାଏ ।
ସେବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବା ଅର୍ଥ ସହଜରେ ମାୟାଜିତ୍ ହେବା । ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁ ନାହଁ, ତେଣୁ ମାୟା ଆସୁଛି
। ସେବାଧାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା । ସେବାଧାରୀଙ୍କୁ କେବେ ଫାଙ୍କା ମିଳିନଥାଏ ।
ଯେବେକି ଫାଙ୍କା ନଥା’ନ୍ତି ତେଣୁ ମାୟା କିପରି ଆସିବ । ସେବାଧାରୀ ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ସହଜରେ ବିଜୟୀ
ହେବା । ସେବାଧାରୀମାନେ ସହଜରେ ମାଳାରେ ଆସିପାରିବେ କାହିଁକି ନା ସହଜରେ ବିଜୟୀ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ।
ତେଣୁ ବିଜୟୀମାନେ ହିଁ ବିଜୟ ମାଳାରେ ଆସିବେ । ସେବାଧାରୀର ଅର୍ଥ ହେଲା ତାଜା ଫଳ ଖାଉଥିବା ଆତ୍ମା
। ତାଜାଫଳ ଖାଉଥିବା ଆତ୍ମା ବହୁତ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟବାନ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଡାକ୍ତରମାନେ ମଧ୍ୟ କହିଥା’ନ୍ତି
ତାଜାଫଳ, ତାଜା ପନିପରିବା ଖାଅ । ତେଣୁ ସେବା କରିବା ଅର୍ଥ ଭିଟାମିନ୍ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା । ଏହିଭଳି
ସେବାଧାରୀ ଅଟ ନା । ତେବେ ସେବାର କେତେ ମହତ୍ୱ ରହିଛି । ଏବେ ଏହି ସବୁ କଥାକୁ ଚେକ୍ କର । ଏହିଭଳି
ସେବାର ଅନୁଭୂତି ହେଉଛି । ଯେତେ ବି ଯିଏ ସମସ୍ୟା ଭିତରେ ଥାଉ କିନ୍ତୁ ସେବା ଖୁସିରେ ନଚାଇ
ଦେଇଥାଏ । ଯେତେ ବି ଯିଏ ବେମାରୀ ହୋଇଥାଉ କିନ୍ତୁ ସେବା ସୁସ୍ଥ କରିଦିଏ । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ସେବା
କରି କରି କେହି ରୋଗୀ ହୋଇଗଲା, ନୁହେଁ । ବରଂ ସେବା ରୋଗୀକୁ ସୁସ୍ଥ କରିଥାଏ । ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ
ହେବା ଦରକାର । ଏହିଭଳି ବିଶେଷ ସେବାଧାରୀ ବିଶେଷ ଆତ୍ମା ଅଟ । ବାପଦାଦା ସେବାଧାରୀମାନଙ୍କୁ
ସର୍ବଦା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଦେଖିଥା’ନ୍ତି କାରଣ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ତ୍ୟାଗୀ ତପସ୍ୱୀ ହୋଇଛନ୍ତି
ନା । ତ୍ୟାଗ ଏବଂ ତପସ୍ୟାକୁ ଦେଖି ବାପଦାଦା ସର୍ବଦା ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି ।
(୨) ସବୁ ସେବାଧାରୀମାନେ ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବଦା ସେବାରେ ନିମତ୍ତ ହୋଇଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ
ନିମିତ୍ତ ମନେ କରି ଆଗକୁ ବଢିଚାଲ । ମୁଁ ସେବାଧାରୀ ଅଟେ, ଏହିଭଳି ମୁଁ ପଣିଆ ତ ଆସୁ ନାହିଁ ନା ।
ବାବା କରାଉଛନ୍ତି, ମୁଁ ନିମିତ୍ତ ହୋଇ କରୁଛି । କରାଇବାବାଲା କରାଇଚାଲିଛନ୍ତି । ଚଲାଇବାବାଲା
ଚଲାଉଛନ୍ତି — ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାବନା ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ସବୁଥିରୁ ନ୍ୟାରା ଏବଂ ପ୍ୟାରା ରହିପାରିବ ।
ଯଦି ଭାବିଲ ମୁଁ କରୁଛି ତେବେ ସେଥିରୁ ନ୍ୟାରା ଏବଂ ପ୍ୟାରା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେବେ ସର୍ବଦା
ନ୍ୟାରା ଏବଂ ସର୍ବଦା ପ୍ୟାରା ହେବାର ସହଜ ଉପାୟ ହେଲା କରାଇବାଲା ବାବା କରାଉଛନ୍ତି, ଏହି
ସ୍ମୃତିରେ ରହିବା ଦ୍ୱାରା ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ମିଳିବ ଏବଂ ସେବା ମଧ୍ୟ ସହଜ ହୋଇଯିବ । ମେହନତ
କରିବା ପାଇଁ ପଡିବ ନାହିଁ । କେବେହେଲେ ମୁଁ ପଣିଆର ଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ହେବାର ନାହିଁ । ସବୁ କଥାରେ
ବାବା-ବାବା କହିବା ଦ୍ୱାରା ସଫଳତା ମିଳିଯିବ । ଏହିଭଳି ସେବାଧାରୀ ସଦାସର୍ବଦା ନିଜେ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ
ବଢିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆଗକୁ ବଢାଇଥା’ନ୍ତି । ନଚେତ୍ କେବେ ଉଡିବାର ସ୍ଥିତି, କେବେ
ଚଢିବାର ସ୍ଥିତି, କେବେ ଚାଲିବାର ସ୍ଥିତିରେ ଆସି ଯାଆନ୍ତି । ନିଜର ସ୍ଥିତି ବଦଳୁଥିବା କାରଣରୁ
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିପାରିନଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ସବୁବେଳେ ବାବା-ବାବା କହିବାର ବି
ନାହିଁ କିନ୍ତୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ କରି ଦେଖାଇବାର ଅଛି । ଏହିଭଳି ସେବାଧାରୀମାନେ ସଦାସର୍ବଦା
ବାପଦାଦାଙ୍କର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ରହିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ସର୍ବଦା ବିଘ୍ନ-ବିନାଶକ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!
ବରଦାନ:-
ସାହସ ଏବଂ
ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ଡେଣା ଦ୍ୱାରା ଉଡିବାର ସ୍ଥିତିରେ ରହୁଥିବା ତୀବ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ହୁଅ ।
ଉଡିବା ଅବସ୍ଥାରେ
ରହିବା ପାଇଁ ଦୁଇଟି ଡେଣା ଆବଶ୍ୟକ — ଗୋଟିଏ ହେଲା ସାହସ ଅନ୍ୟଟି ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ । କୌଣସି ବି
କାର୍ଯ୍ୟରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ସାହସ ଏବଂ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ବହୁତ ଜରୁରୀ । ଯେଉଁଠାରେ
ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ନଥାଏ ସେଠାରେ କ୍ଲାନ୍ତି ଅନୁଭବ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ କ୍ଲାନ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି କେବେ ସଫଳତା
ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରେ ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଅନୁସାରେ ଉଡିବାର ସ୍ଥିତି ବ୍ୟତୀତ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ
ପହଞ୍ଚି ପାରିବ ନାହିଁ । କାରଣ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମର ଏବଂ ପ୍ରାପ୍ତି ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ
ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ସାରା କଳ୍ପ ପାଇଁ କରୁଛ । ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ସମୟର ପରିଚୟ ସ୍ମୃତିରେ ରହିବ
ସେତେବେଳେ ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ ଆପେ ଆପେ ତୀବ୍ରଗତିର ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସମସ୍ତଙ୍କର
ମନୋକାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ହିଁ କାମଧେନୁ ଅଟନ୍ତି ।