01.02.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମର ମୋହର
ଆକର୍ଷଣ ଏବେ ତୁଟିଯିବା ଦରକାର କାହିଁକି ନା ଏହି ସାରା ଦୁନିଆ ଏବେ ବିନାଶ ହେବାକୁ ଯାଉଛି, ତେଣୁ
ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର କୌଣସି ପଦାର୍ଥ ପ୍ରତି ତୁମର ଆସକ୍ତି ନ ରହୁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଯେଉଁ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ରୁହାନୀ ମସ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମିକ ନିଶା ଚଢି ରହିଥାଏ, ସେମାନଙ୍କର ଉପାଧି କ’ଣ
ହୋଇଥିବ ଏବଂ ଆତ୍ମିକ ନିଶା କେଉଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଚଢିଥାଏ ?
ଉତ୍ତର:-
ରୁହାନୀ ମସ୍ତିରେ
ରହୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ କୁହାଯାଏ— “ମସ୍ତ କଲନ୍ଦର”, ସେହିମାନେ ହିଁ କଳଙ୍କିଧର ହୋଇଥା’ନ୍ତି ।
ସେହିମାନଙ୍କୁ ରାଜତ୍ୱ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ନିଶା ଚଢିଥାଏ । ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଥାଏ— ଏବେ ଆମେ ଫକୀରରୁ
ଅମୀର ହେଉଛୁ । ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ନିଶା ଚଢିଥାଏ ଯେଉଁମାନେ କି ରୁଦ୍ରମାଳାର ଦାନା ହେବେ । ନିଶା
ସେହି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ରହୁଛି ଯେଉଁମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ଅଛି ଯେ ଏବେ ଆମେ ଘରକୁ ଯିବୁ, ପୁଣି ନୂଆ
ଦୁନିଆକୁ ଆସିବୁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା
ଆତ୍ମିକ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରୁଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଉଛି ଆତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି । ଏହି ଆତ୍ମିକ ପିତା ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ କେବେ ଜ୍ଞାନର
ସାଗର ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟ ଭକ୍ତିର ସାଗର । ସମସ୍ତେ ତ ମନୁଷ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ
ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ଜ୍ଞାନ ସାଗରଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ନେଇ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନ ସାଗର ହେଉଛନ୍ତି
। କିନ୍ତୁ ଦେବତାମାନଙ୍କ ପାଖରେ ନା ଭକ୍ତି ଥାଏ ନା ଜ୍ଞାନ । ଦେବତାମାନେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଜାଣି
ନାହାଁନ୍ତି । ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଏକମାତ୍ର ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଅଟନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ
ହୀରା ତୁଲ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ସିଏ ହିଁ ଆସି କଉଡିରୁ ହୀରା, ପଥର ବୁଦ୍ଧିରୁ ପାରସ ବୁଦ୍ଧି କରୁଛନ୍ତି
। ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ତ କିଛି ବି ଜଣା ନାହିଁ । ଦେବତାମାନେ ହିଁ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ମନୁଷ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି
। ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ହିଁ ଏମାନେ ଦେବତା ହୋଇଛନ୍ତି । ଅଧାକଳ୍ପ ସେଠାରେ କାହାର ମତ ନେବାର ଆବଶ୍ୟକତା
ରହିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ତ ଅନେକ ଗୁରୁଙ୍କ ମତ ନେଉଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ
ସତଗୁରୁଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ମିଳୁଅଛି । ଖାଲସେ ଅର୍ଥାତ୍ ଶିଖ୍ ଲୋକମାନେ ସତଗୁରୁ ଅକାଳ ବୋଲି
କହିଥା’ନ୍ତି । ଏହାର ଅର୍ଥକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ସତଗୁରୁ ଅକାଳମୂର୍ତ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍
ସଦଗତି କରୁଥିବା ଅକାଳମୂରତ । ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ଅକାଳମୂରତ କୁହାଯାଉଛି । ସତଗୁରୁ ଏବଂ
ଗୁରୁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ରାତି-ଦିନର ଫରକ ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଦିନ ଏବଂ ରାତି ବୋଲି
କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଯଦି ଏହା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଦିନ ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ରାତ୍ରି ଅଟେ ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ
କହିବା ଯେ ବ୍ରହ୍ମା ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ପୁଣି ଦେବତା ବିଷ୍ଣୁ ହେଉଛନ୍ତି ।
ତୁମେ ଶିବବାବାଙ୍କର ମହିମା କରୁଛ । ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ଅଟେ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ହେଉଛ । ତୁମକୁ ପବିତ୍ର ହୋଇ ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ଧାରଣ
କରିବାକୁ ହେବ । କୁମାରୀମାନଙ୍କର ତ କୌଣସି ବନ୍ଧନ ନାହିଁ । ଏମାନଙ୍କୁ କେବଳ ମାତା-ପିତା ବା
ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କର ସ୍ମୃତି ରହିବ । ପୁଣି ଶ୍ୱଶୁର ଘରକୁ ଯିବା ଦ୍ୱାରା ଦୁଇଟି ପରିବାର ହୋଇଯାଇଥାଏ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ତୁମକୁ ଅଶରୀରୀ ହେବା ପାଇଁ କହୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ
ହେବ । ମୁଁ ତୁମକୁ ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ଉପାୟ ମଧ୍ୟ ବତାଉଛି । ମୁଁ ହିଁ ପତିତ-ପାବନ ଅଟେ । ମୁଁ
ତୁମକୁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ହେଉଛି କେବଳ ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ ଏହି ଯୋଗ ଅଗ୍ନି ଦ୍ୱାରା ତୁମର
ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ପାପ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ । ଯେପରି ପୁରୁଣା ସୁନାକୁ ନିଆଁରେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ସେଥରୁ
ଖାଦ ପୋଡିଯାଏ, କେବଳ ଖାଣ୍ଟି ସୁନା ରହିଯାଇଥାଏ । ସେହିପରି ଏହା ମଧ୍ୟ ଯୋଗ ଅଗ୍ନି ଅଟେ । ଏହି
ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ବାବା ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କର ବହୁତ ମହିମା ରହିଛି । ଭଗବାନ
ଯେଉଁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇଥିଲେ, ତାହା ସମସ୍ତେ ଶିଖିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ, ବିଦେଶରୁ
ମଧ୍ୟ ଅନେକଙ୍କୁ ଏଠାକୁ ନେଇ ଆସୁଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଏମାନେ ସନ୍ନ୍ୟାସ କରିଛନ୍ତି ।
ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ଅଟ । କିନ୍ତୁ ବେହଦର ସନ୍ନ୍ୟାସକୁ କେହି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ।
ବେହଦର ସନ୍ନ୍ୟାସ ତ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ
ବିନାଶ ହେବ । ଏହି ଦୁନିଆର କୌଣସି ଜିନିଷ ପ୍ରତି ଆମର ରୁଚି ନାହିଁ । ଅମୁକ ଶରୀର ଛାଡି ଅଭିନୟ
କରିବା ପାଇଁ ଆଉ ଏକ ଶରୀର ନେଲା ଆମେ ପୁଣି କାନ୍ଦିବା କାହିଁକି! ଏହିଭଳି ବିଚାର କରିବା ଦ୍ୱାରା
ମୋହର ନିଶା ତୁଟିଯାଇଥାଏ । ଆମର ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ସହିତ ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ରହିଛି । ଏହିଭଳି ସନ୍ତାନମାନେ
ପକ୍କା ମସ୍ତ କଳଙ୍କୀଧର ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ତୁମ ଭିତରେ ରାଜତ୍ୱ ପଣିଆର ମସ୍ତି ରହିଛି ।
ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ନିଶା ରହିଛି ନା— ମୁଁ ଯାଇ କଳଙ୍କୀଧର ହେବି, ଫକୀରରୁ ଅମୀର
ହେବି । ଭିତରେ ନିଶା ରହିଥିବାରୁ, ମସ୍ତ କଳନ୍ଧର...... ବୋଲାଉଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବାଙ୍କୁ ଯେପରି ନିଶା ଚଢିଛି, ସେହିପରି ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ
ଚଢିବା ଦରକାର । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ରୁଦ୍ରମାଳାର ଦାନା ଅଟ । ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ପକ୍କା ନିଶ୍ଚୟ ହେଉଛି
ସେମାନଙ୍କୁ ନିଶା ଚଢିବ । ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏବେ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ପୁଣି ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ
ଆସିବୁ । ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ରଖି ଯେଉଁମାନେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ
ଦେଖାଯାଇଥା’ନ୍ତି । କେତେ ମନମୁଗ୍ଧକର । କୃଷ୍ଣ ତ ଏଠାରେ ନାହାଁନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ
କେତେ ପରିଶ୍ରମ କରୁଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଦୋଳି ତିଆରି କରି, ତାଙ୍କୁ କ୍ଷୀର ପିଆଇଥା’ନ୍ତି ।
ତାହା ତ ଜଡ ଚିତ୍ର, ଏହା ତ ବାସ୍ତବ ଅଟେ ନା । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ଅଛି ଯେ ମୁଁ
ଯାଇ ଛୋଟ କୃଷ୍ଣ ହେବି । ତୁମେ କନ୍ୟାମାନେ ମଧ୍ୟ ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ଛୋଟ ବାଳକ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣକୁ
ଦେଖୁଛ । ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ତ ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ । ଆତ୍ମାକୁ ଯେଉଁ ସମୟରେ ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି
ମିଳିଥାଏ ଏହି ଶରୀରର ସ୍ମୃତି ରହିନଥାଏ । ସେହି ସମୟରେ ନିଜକୁ ମହାରାଣୀ ଏବଂ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ନିଜର
ସନ୍ତାନ ବୋଲି ଭାବିଥା’ନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ହିଁ ଏହି ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଅନେକଙ୍କୁ ହେଉଛି ।
ଶ୍ୱେତ ବସ୍ତ୍ରଧାରୀଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ ଅନେକଙ୍କୁ ହେଉଛି । ପୁଣି ସେମାନଙ୍କୁ କହିଥା’ନ୍ତି
ତୁମେ ଏହାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଅ, ଜ୍ଞାନ ନିଅ ତେବେ ଏହିଭଳି ରାଜକୁମାର ହୋଇଯିବ । ତେବେ ଏହା ଜାଦୁଗରୀ
ଅଟେ ନା । ବାବାଙ୍କ ସହ ବେପାର ବହୁତ ଭଲ । କଉଡି ନେଇ ହୀରା-ମୋତି ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ବର୍ତ୍ତମାନ
ହୀରା ତୁଲ୍ୟ ହେଉଛ । ତୁମକୁ ଶିବବାବା ହୀରାତୁଲ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ସବୁ ମହିମା
ଶିବବାବାଙ୍କର । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏକଥା ବୁଝିପାରୁନଥିବାରୁ ଜାଦୁ-ଜାଦୁ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ
ଏଠାରୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭାବେ ପଳାଇ ଯାଉଛନ୍ତି ସେମାନେ ଯାଇ ଓଲଟା-ସିଧା କଥା କହୁଛନ୍ତି । ଏହିପରି
ଅନେକ ବିଶ୍ୱାସଘାତୀ ହୋଇ ପଡୁଛନ୍ତି । ଏହିପରି ବିଶ୍ୱାସଘାତକ ଉଚ୍ଚ ପାଇ ପଦ ପାରିବେ ନାହିଁ ।
ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ କୁହାଯାଉଛି ଗୁରୁଙ୍କର ନିନ୍ଦକଙ୍କୁ କୌଣସି ଠାବ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ତ ସତ୍ୟ
ବାବା ଅଛନ୍ତି ନା । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେମାନେ ବୁଝୁଛ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ କହିଦେଉଛନ୍ତି
ଯେ ସିଏ ଯୁଗେ-ଯୁଗେ ଆସୁଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା, ଚାରି ଯୁଗରେ ପୁଣି ୨୪ ଅବତାର କିପରି କହୁଛନ୍ତି ? ପୁଣି
କହୁଛନ୍ତି ଗୋଡି-ମାଟି କୋଣେ-କୋଣେ ପରମାତ୍ମା ଅଛନ୍ତି, ତେଣୁ ସମସ୍ତେ ପରମାତ୍ମା ହୋଇଗଲେ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କଉଡିରୁ ହୀରା କରିଲାବାଲା ଅଟେ । ମୋତେ ପୁଣି ମାଟି-ଗୋଡି ସବୁଠାରେ ଅଛି ବୋଲି
କହିଦେଉଛନ୍ତି । ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସବୁଠାରେ ଅଛନ୍ତି ତେବେ ଏହାର କୌଣସି ମୂଲ୍ୟ ରହିଲା ନାହିଁ
। ମୋର କେତେ ଅପକାର କରୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଅଛି ।
ଯେତେବେଳେ ସମସ୍ତେ ଏହିଭଳି ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ବାବା ଆସି ଉପକାର କରୁଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଦେବତା
କରୁଛନ୍ତି ।
ପୁନର୍ବାର ଏହି ବିଶ୍ୱ ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପୁଣି ଏହି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହିଁ ଆସିବେ । ସେଠାରେ କେବଳ ଭାରତ ହିଁ ରହିବ । ଆରମ୍ଭରୁ ବହୁତ କମ୍ ସଂଖ୍ୟାରେ
ଦେବତାମାନେ ହିଁ ରହିବେ ପୁଣି ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ-ହୋଇ ୫ ହଜାର ବର୍ଷରେ କେତେ ଜନସଂଖ୍ୟା ହୋଇଯାଇଛି ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଆଉ କାହାରି ବୁଦ୍ଧିରେ ନାହିଁ । ବାକି କେବଳ ଭକ୍ତି । ଦେବତାମାନଙ୍କ
ଚିତ୍ରର ମହିମା ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏମାନେ ଚୈତନ୍ୟରେ ଥିଲେ, ପୁଣି
କୁଆଡେ ଗଲେ ? ତାଙ୍କ ଚିତ୍ରର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେମାନେ କେଉଁଠାରେ ଅଛନ୍ତି ? ସେମାନଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇ ପୁଣି ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ହେବ । ଏକଥା କାହାରି ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁ ନାହିଁ
। ଏହିଭଳି ତମୋପ୍ରଧାନ ବୁଦ୍ଧିକୁ ପୁନଃ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କରିବା ବାବାଙ୍କର ହିଁ କାମ ଅଟେ । ଅତୀତରେ
ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଥିଲେ ତେଣୁ ତାଙ୍କର ମହିମା କରାଯାଉଛି । ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ଏକ ଭଗବାନ ହିଁ
ଅଟନ୍ତି । ବାକି ତ ସମସ୍ତେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବାବା ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ଯଦି ସିଏ ନ ଆସିଥାନ୍ତେ ତେବେ କାଣି କଉଡିରୁ ହୀନ ଆହୁରି
ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଥାନ୍ତେ । ଯେତେବେଳେ ଏମାନେ ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲେ ସେତେବେଳେ କେତେ ମହାନ ଥିଲେ ।
ସେଠାରେ କେହି ପୂଜା ଆଦି କରୁନଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ପୂଜ୍ୟ ଦେବୀ-ଦେବତା ହିଁ ପୂଜାରୀ ହୋଇ,
ବାମମାର୍ଗରେ ଯିବା ଦ୍ୱାରା ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଏକଥା କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏମାନେ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ଥିଲେ । ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କ୍ରମାନୁସାରେ ଏହି କଥା
ବୁଝୁଛନ୍ତି । ଯଦି ନିଜେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ନ ବୁଝିଥିବେ ତେବେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କ’ଣ ବୁଝାଇବେ ।
ତୁମର ନାମ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ, ତେଣୁ ଠିକ୍ ରୂପେ ବୁଝାଇ ନପାରିଲେ ବହୁତ ଅପସେବା ହୋଇଯିବ ।
ସେଥିପାଇଁ କହିବା ଦରକାର ଯେ ଆମେ ବଡ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଡାକୁଛୁ, ସିଏ ଆପଣଙ୍କୁ ବୁଝାଇବେ । ଏହି ଭାରତ
ହିଁ ହୀରା ତୁଲ୍ୟ ଥିଲା, ଏବେ କଉଡି ସମାନ ହୋଇଯାଇଛି । ଏହି ଗରୀବ ଭାରତକୁ ମୁକୁଟଧାରୀ କିଏ କରିବ
? ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଏବେ କେଉଁଠାରେ ଅଛନ୍ତି, ଏକଥା ବିଚାର କର ? ଏକଥା କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ
। ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଭକ୍ତିର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସେହି ନିଶା ରହୁଛି । ତୁମେମାନେ
ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟ । ସେମାନେ ଶାସ୍ତ୍ରର ଜ୍ଞାନକୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ମାନୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଭକ୍ତିର ନୀତି ନିୟମ ରହିଛି । ତୁମ ମଧ୍ୟରେ ଯେତେ ଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତି ଭରପୁର ହେବ ତୁମେ
ଚୁମ୍ବକ ହୋଇଯିବ । ତେବେ ସମସ୍ତେ ଆକର୍ଷିତ ମଧ୍ୟ ହେବେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହି ଅବସ୍ଥା ହୋଇ ନାହିଁ
। ତଥାପି ମଧ୍ୟ ଯଥା ଯୋଗ, ଯଥା ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି । ଏହିପରି ନୁହେଁ ଯେ,
ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ତେବେ ତ ଏହି ଶରୀର ମଧ୍ୟ ରହିବ ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ
ଅନେକଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶ ଦେଇ, ସନ୍ଦେଶବାହକ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତୁମେମାନେ ହିଁ ସନ୍ଦେଶବାହକ ହେଉଛ, ଆଉ
କେହି ନୁହେଁ । ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଆଦି ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶବାହକ
କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଯୀଶୁ ତ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ, ଆଉ ତ କିଛି କରିନଥିଲେ । ସିଏ
ଆଉ କାହାର ଶରୀର ମାଧ୍ୟମରେ ଆସିଥିଲେ ତାଙ୍କ ପରେ ପୁଣି ଆଉ କେହି ଆସୁଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ରାଜଧାନୀ
ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି । ଆଗକୁ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ—ଆମେ କ’ଣ-କ’ଣ ହେବୁ । ଆମେ ଏହି ସବୁ
ବିକର୍ମ କରିଛୁ । ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବା ପାଇଁ ବିଳମ୍ବ ହେବ ନାହିଁ । ଆଗରୁ କାଶୀ କଲବଟ ନେଉଥିଲେ
ଅର୍ଥାତ୍ ଏକଦମ୍ କୂଅ ଭିତରକୁ ଡେଇଁ ପଡୁଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ସରକାର ଏହାକୁ ବନ୍ଦ କରାଇଦେଇଛନ୍ତି
। ସେମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଏହା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ମୁକ୍ତି ପାଇଯିବୁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁକ୍ତି କେହି
ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଅଳ୍ପ ସମୟରେ ଯେପରି ତୁମକୁ ସବୁ ଜନ୍ମର ଦଣ୍ଡ ମିଳିଯାଉଛି । ପୁଣି ନୂଆ
ରୂପରେ ହିସାବ-କିତାବ ଆରମ୍ଭ ହେବ । ତେଣୁ ଘରକୁ କେହି ଫେରିଯାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଯାଇ କେଉଁଠାରେ
ରହିବେ ? ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର କ୍ରମ ହିଁ ଏପଟ ସେପଟ ହୋଇଯିବ, ତେଣୁ କ୍ରମାନୁସାରେ ଆସିବେ ପୁଣି ଯିବେ
। ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେଉଥିବାରୁ ଏହି ଚିତ୍ର ଆଦି ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ୮୪ ଜନ୍ମ
ଓ ସାରା ସୃଷ୍ଟି ଚକ୍ରର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି । ପୁଣି ତୁମ ଭିତରେ ବି କ୍ରମାନୁସାରେ
ରହିଛନ୍ତି । କେହି ତ ଅଧିକ ନମ୍ବର ରଖି ପାସ୍ ହେଉଛନ୍ତି ଆଉ ପୁଣି କେହି କମ୍ ନମ୍ବର ରଖୁଛନ୍ତି ।
ଶହେ ନମ୍ବର ତ କେହି ରଖିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ୧୦୦ ନମ୍ବର ରଖୁଛନ୍ତି, ତେବେ
ଏହିପରି ତ କେହି ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । କିଛି, କିଛି ଫରକ ରହିଥାଏ । ଏକାଭଳି ମଧ୍ୟ କେହି
ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । କେତେ ସଂଖ୍ୟାରେ ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ ଚେହେରା ରହିଛି । ସବୁ
ଆତ୍ମାମାନେ ଛୋଟ ବିନ୍ଦୁ ସମାନ ଅଟନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ କେତେ ବଡ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଚେହେରା ଜଣଙ୍କର
ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବ ନାହିଁ । ଯେତେ ସଂଖ୍ୟାରେ ଆତ୍ମା ଏହିଠାରେ ଅଛନ୍ତି ପୁନର୍ବାର ସେତିକି
ସଂଖ୍ୟାରେ ରହିବେ ତେବେ ତ ପରମଧାମରେ ରହିପାରିବେ । ଏହିପରି ହିଁ ଡ୍ରାମା ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଛି ।
ଏଥିରେ କିଛି ବି ଫରକ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଯାହା ଥରେ ସୁଟିଙ୍ଗ୍ ହୋଇଛି ପୁଣି ତାହା ହିଁ ଦେଖିବ ।
ତୁମେ କହୁଛ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଏହିପରି ମିଶିଥିଲୁ । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ କମ
ବେଶୀ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏହା ଡ୍ରାମା ଅଟେ ନା । ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଏହି ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ଜ୍ଞାନ
ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ କୁହାଯାଏ । ଆମକୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ଏହି ଜ୍ଞାନ
ମିଳୁଅଛି । ମନୁଷ୍ୟ, ମନୁଷ୍ୟକୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟ ଭକ୍ତି ଶିଖାଉଛନ୍ତି,
ଏକମାତ୍ର ବାବା ଆମକୁ ଜ୍ଞାନ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ଜ୍ଞାନର ସାଗର ତ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ପୁଣି
ତୁମେ ତାଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ନେଇ ଜ୍ଞାନ ନଦୀ ହେଉଛ । ଜ୍ଞାନ ସାଗର ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ନଦୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହିଁ
ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ । ଗଙ୍ଗା ତ ପାଣିର ନଦୀ ଅଟେ । ପାଣି ତ ସଦା ସର୍ବଦା ରହିଛି ।
କେବଳ ଏହି ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଅଛି । ପାଣିର ନଦୀ ତ ଭାରତରେ ହିଁ ରହିଛି, ବାକି ଏତେ ସବୁ
ସହର ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । କୌଣସି ରାଷ୍ଟ୍ର ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ବର୍ଷା ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ । ଏହି ବର୍ଷା
ପାଣି ପୁଣି ଯାଇ ନଦୀରେ ମିଶିବ । ଏକମାତ୍ର ଭାରତ ହିଁ ରହିବ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି । ଏହା ହେଲା ଜ୍ଞାନ, ବାକି ସବୁ ହେଉଛି ଭକ୍ତି ।
ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବା ହିଁ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରାଯାଉଛି ।
ପଚାରିବା ଦରକାର ଶିବବାବା କ’ଣ କରିଥିଲେ ? ସିଏ ତ ଆସି ପତିତମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରୁଛନ୍ତି । ବାବା
ଆମକୁ ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଗାୟନ କରାଯାଉଛି ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟ
ପ୍ରଗଟା... ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଦିନ, ଭକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ରାତି ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆମେ ୮୪
ଜନ୍ମ ପୂରା କରିଛୁ । ଏବେ ଆମେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବୁ । ପୁଣି ତୁମକୁ
ପବିତ୍ର ଶରୀର ମଧ୍ୟ ମିଳିବ । ତୁମେ ସମସ୍ତେ କ୍ରମାନୁସାରେ ପବିତ୍ର ହେଉଛ । ଏହା କେତେ ସହଜ କଥା
ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ମୁଖ୍ୟ କଥା ହେଲା ୟାଦ । ଅନେକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ସଠିକ୍ ରୂପେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା
ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ତଥାପି ବି ସନ୍ତାନ ହୋଇଥିବାରୁ ସ୍ୱର୍ଗରେ
ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଅନୁସାରେ ହିଁ ରାଜତ୍ୱ ସ୍ଥାପନ ହୋଇଥାଏ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ସର୍ବଦା ଏହି
ନିଶାରେ ରହିବାକୁ ହେବ ଯେ ମୁଁ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟେ, ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତି ଭରି
ଚୁମ୍ବକ ହେବାକୁ ପଡିବ, ଆତ୍ମିକ ସନ୍ଦେଶବାହକ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଏହିଭଳି କୌଣସି କର୍ମ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସଦଗୁରୁ ପିତାଙ୍କର ନାମ ବଦନାମ୍
ହେବ । ଯାହା ବି ହୋଇଯାଉ କେବେ ହେଲେ କାନ୍ଦିବାର ନାହିଁ ।
ବରଦାନ:-
ଜ୍ଞାନ ସହିତ
ଗୁଣକୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରି ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଗୁଣର ମୂର୍ତ୍ତି ହୁଅ ।
ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ
ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ଅଛି କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଗୁଣକୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ
ବିଶେଷ ରୂପେ ନିଜର କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ଗୁଣର ଦାତା ହୁଅ । ସଂକଳ୍ପ କର ଯେ ସର୍ବଦା ଗୁଣମୂରତ ହୋଇ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୁଣମୂରତ କରିବାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ତତ୍ପର ରହିବାକୁ ହେବ । ଏହା ଦ୍ୱାରା ବ୍ୟର୍ଥ ଦେଖିବା,
ଶୁଣିବା ବା କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଏହି ବିଧି ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଓ ସମସ୍ତଙ୍କର ଦୁର୍ବଳତା
ସହଜରେ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଜକୁ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ନିମିତ୍ତ ମନେ
କରି ନିଜେ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ହେବା ସହିତ ଅନ୍ୟକୁ କରାଇବାର ଉଦାହରଣ ହୁଅ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ମନ ଦ୍ୱାରା
ଯୋଗଦାନ, ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନ ଦାନ ଓ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ଗୁଣ ଦାନ କର ।