24.09.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ଖରାପ ସଂସ୍କାରକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ନିଜ ଭିତରେ ଭଲ ସଂସ୍କାର ଧାରଣ କର । ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ପବିତ୍ରତାର ସଂସ୍କାର ହିଁ ଭଲ ସଂସ୍କାର ଅଟେ ।’’

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ତୁମମାନଙ୍କର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର କ’ଣ ? ତୁମକୁ ଏବେ କ’ଣ ଅନୁଭବ ହେଉଛି ?

ଉତ୍ତର:-
ତୁମର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର ହେଲା ମୁକ୍ତି ଏବଂ ଜୀବନମୁକ୍ତି । ତୁମକୁ ଏବେ ଅନୁଭବ ହେଉଛି ଯେ, ଆମକୁ ଏବେ ବାବାଙ୍କ ସାଥୀରେ ଘରକୁ ଫେରିଯିବାକୁ ହେବ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ — ବାବା ଭକ୍ତିର ଫଳ ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ଏବେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ଘରକୁ ଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ହେବ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଲୋକମାନେ ପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ସଚ୍ଚା ସମ୍ରାଟ (ପାତଶାହ) ମଧ୍ୟ କହିଥାନ୍ତି । ଇଂରାଜୀରେ ସମ୍ରାଟ କୁହାଯାଏ ନାହିଁ, କେବଳ ସତ୍ୟ ପିତା କହିଥାନ୍ତି । ଗଡ଼୍ ଫାଦର ଇଜ୍ ଟ୍ରୁଥ୍ ଈଶ୍ୱର ପିତା ସତ୍ୟ ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି । କେବଳ ଭାରତରେ ହିଁ ସତ୍ୟ ସମ୍ରାଟ ବୋଲି କହିଥା’ନ୍ତି । ଏଥିରେ ଅନ୍ତର ତ’ ବହୁତ ଅଛି । ସେମାନେ କେବଳ ସତ୍ୟ କହନ୍ତି, ସତ୍ୟ ଶିଖାଇଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ କରିଥା’ନ୍ତି । ଏଠାରେ କହନ୍ତି ସତ୍ୟ ସମ୍ରାଟ ଯିଏକି ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ କରାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ସତ୍ୟ ଭୂଖଣ୍ଡର ରାଜା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ତ’ ନିଶ୍ଚିତ — ସିଏ ମୁକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଦେଇଥା’ନ୍ତି, ଜୀବନମୁକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଦେଇଥା’ନ୍ତି, ଯାହାକୁ ଭକ୍ତିର ଫଳ କୁହାଯାଏ । ଲିବ୍ରେଶନ (ମୁକ୍ତି) ଏବଂ ଫ୍ରୁସନ୍ (ଜୀବନମୁକ୍ତି) ଭକ୍ତିର ଫଳ ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁକ୍ତି କରନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ, ବାବା ଆମକୁ ଉଭୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ମୁକ୍ତି ତ’ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦିଅନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତିର ଫଳ ତୁମକୁ ଦିଅନ୍ତି । ଲିବ୍ରେଶନ୍ ଏବଂ ଫ୍ରୁସନ — ଏହି ଭାଷା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ନା । ଭାଷା ତ’ ବହୁତ ଅଛି । ଶିବବାବାଙ୍କର ବହୁତ ନାମ ରଖିଦେଇଛନ୍ତି । ତୁମେ ଯାହାଙ୍କୁ ବି କହିବ ତାଙ୍କର ନାମ ଶିବବାବା, ତେବେ ସେମାନେ କହିବେ ଆମେ ତ’ ତାଙ୍କୁ ମାଲିକ ହିଁ କହୁଛୁ । ମାଲିକ ବୋଲି କହିବା ତ’ ଠିକ୍ ଅଛି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ଦରକାର ନା । ନାମ ରୂପରୁ ଅଲଗା କୌଣସି ଜିନିଷ ନଥାଏ । ମାଲିକ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ଜିନିଷର ତ ହୋଇଥିବେ ନା । ତେବେ ନାମ ରୂପ ତ’ ନିଶ୍ଚୟ ଅଛି । ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛ — ବାବା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ମୁକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ପୁଣି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ଯିବାକୁ ହେବ । ନିଜ ଘରର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ସମସ୍ତଙ୍କୁ କରିବାକୁ ହେବ । ଘରୁ ଆସିଛ, ତେବେ ପ୍ରଥମେ ତାହାର ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରିବ, ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ ଗତି-ସଦଗତି । ଗତି-ସଦଗତି ଶବ୍ଦ କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଏବେ ଅନୁଭବ କରୁଛ । ଆମେ ଏବେ ନିଜ ଘରକୁ ଯିବା ଏବଂ ଆମକୁ ଭକ୍ତିର ଫଳ ମଧ୍ୟ ମିଳିବ । କିନ୍ତୁ ତାହା ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁଯାୟୀ ତୁମକୁ ମିଳେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସମୟ ଅନୁସାରେ ମିଳେ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମେ ଯେଉଁ ପର୍ଚ୍ଚା ତିଆରି କରୁଛ ତାହା ବହୁତ ବଢିଆ - ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ନା ନର୍କବାସୀ ? ତୁମେ ପିଲାମାନେ ହିଁ ଜାଣୁଛ ଏହି ମୁକ୍ତି ଜୀବନମୁକ୍ତି ଉଭୟ ଆମର ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଲେଖି ପାରିବ । ଏବେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏହି ଜନ୍ମ ସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର ମିଳୁଛି । ବାବାଙ୍କର ହେବା ଦ୍ୱାରା ଦୁଇଟି ଜିନିଷ ମିଳିଥାଏ । ଦୁନିଆରେ ହେଉଛି ରାବଣର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର, ଏହା ହେଉଛି ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର । ଏହା ହେଉଛି ଭଗବାନଙ୍କର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର, ତାହା ହେଉଛି ରାବଣ (ଶୈତାନ)ର ଜନ୍ମ ସିଦ୍ଧି ଅଧିକାର । ଏପରି ଲେଖିବା ଦରକାର ଯେପରି କିଛି ବୁଝିପାରିବେ । ଏବେ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମକୁ କେତେ କାମ କରିବାର ଅଛି! ଏବେ ତ’ ତୁମେ ଯେପରି ଛୋଟ ପିଲା ହୋଇଛ । ଯେପରି ମନୁଷ୍ୟ କଳିଯୁଗ ପାଇଁ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଏବେ ବେବୀ (ଛୋଟ ପିଲା) ଅଟେ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସତ୍ୟଯୁଗର ସ୍ଥାପନା ମଧ୍ୟ ଏବେ ଆରମ୍ଭ ମାତ୍ର । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ରାବଣର ସମ୍ପତ୍ତିକୁ କୌଣସି ସମ୍ପତ୍ତି କୁହାଯିବ ନାହିଁ । କେବଳ ପରମପିତାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ସିଏ (ରାବଣ) କ’ଣ ପିତା କି ? ତାକୁ ତ’ ଶୈତାନ କୁହାଯାଏ । ଶୈତାନ୍ ଠାରୁ କ’ଣ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳେ ? ୫ ବିକାର ମିଳେ, ନାଟକ (ଶୋ)ରେ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ଦେଖାନ୍ତି, ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଏବେ ଦଶହରା କେତେ ଆଡମ୍ବର ସହିତ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ବହୁତ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି । ବିଦେଶରୁ ମଧ୍ୟ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଇ ଡ଼ାକନ୍ତି । ସବୁଠାରୁ ନାମିଗ୍ରାମୀ ଦଶହରା ମହୀଶୁରରେ ପାଳନ କରନ୍ତି । ସେଠାରେ ଧନବାନ୍ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି । ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ପଇସା ମିଳିଗଲେ ବୁଦ୍ଧି ହିଁ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ । ବାବା ପୁଙ୍ଖାନୁପୁଙ୍ଖ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହାର ନାମ ହେଉଛି ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ତାହାକୁ (ସତ୍ୟଯୁଗକୁ) କୁହାଯାଏ ଈଶ୍ୱରୀୟ ରାଜ୍ୟ । ରାମରାଜ୍ୟ କହିବା ମଧ୍ୟ ଭୁଲ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ଗାନ୍ଧୀଜୀ ରାମରାଜ୍ୟ ଚାହିଁଥିଲେ । ମନୁଷ୍ୟ ଭାବୁଛନ୍ତି ଗାନ୍ଧୀଜୀ ମଧ୍ୟ ଅବତାର ଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ କେତେ ପଇସା ଦେଉଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ଭାରତର ବାପୁଜୀ କହୁଛନ୍ତି । ଏବେ ଇଏ (ବାବା) ତ’ ସାରା ବିଶ୍ୱର ବାପୁ । ଏବେ ତୁମେ ଏଠାରେ ଅଛ, ଜାଣୁଛ ଏଠାରେ କେତେ ଜୀବ ଆତ୍ମା ଅଛନ୍ତି । ଜୀବ (ଶରୀର) ତ’ ବିନାଶୀ, ବାକି ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ । ଆତ୍ମା ତ’ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି । ଯେପରି ଆକାଶରେ ତାରା ରହିଛନ୍ତି ନା । ତାରା ଅଧିକ ଅଛନ୍ତି ନା ଆତ୍ମା ଅଧିକ ଅଛନ୍ତି ? ତୁମେ ହେଉଛ ଧରିତ୍ରିର ତାରା ଏବଂ ସେମାନେ ଆକାଶର ତାରା । ତୁମକୁ ଦେବତା କୁହାଯାଏ । ମନୁଷ୍ୟ ପୁଣି ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦେବତା କହିଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ଭାଗ୍ୟବାନ ତାରା କୁହାଯାଏ ନା । ଆଚ୍ଛା । ଏହା ଉପରେ ପରସ୍ପର ବସି ଆଲୋଚନା କରିବ । ବାବା ଏବେ ଏଇ କଥା ଉପରେ ଆଲୋଚନା କରୁ ନାହାନ୍ତି । ଏହା ତ’ ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଯେ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ଜଣେ । ୟାଙ୍କ (ବାବାଙ୍କ) ବୁଦ୍ଧିରେ ତ’ ସମସ୍ତେ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁ ସବୁ ମନୁଷ୍ୟମାତ୍ର ଅଛନ୍ତି, ସିଏ ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା । ଏହା ତ’ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛ ଯେ ସାରା ସୃଷ୍ଟି ସମୁଦ୍ର (ପାଣି) ଉପରେ ହିଁ ରହିଛି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାନାହିଁ । ବାବା ବୁଝାଇଥିଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ସାରା ସୃଷ୍ଟି ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ଏପରି ନୁହେଁ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ କୌଣସି ସମୁଦ୍ରର ଆର ପାରିରେ ଅଛି । ସାଗର ତ’ ଚାରିଆଡ଼େ ଘେରି ରହିଛି । କହନ୍ତି ନା ତଳେ ବଳଦ ଅଛି ତା’ର ସିଙ୍ଗରେ ସୃଷ୍ଟି ଠିଆ ହୋଇଛି । ପୁଣି ଥକିଗଲେ ଶିଙ୍ଗ ବଦଳ କରୁଛି । ଏବେ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଶେଷ ହୋଇ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଶାସ୍ତ୍ରରେ ତ’ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଭ୍ରାନ୍ତ କଥା ସବୁ ଲେଖା ହୋଇଛି । ଏହା ତ’ ପିଲାମାନେ ବୁଝୁଛନ୍ତି — ଏଠାରେ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଶରୀର ସହିତ ଅଛନ୍ତି । ଏମାନଙ୍କୁ ଜୀବ ଆତ୍ମା କୁହାଯାଏ । ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର ସେଠାରେ କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ତ ଶରୀର ନାହିଁ । ତାଙ୍କୁ ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଏ । ଜୀବ (ଶରୀର) ହେଉଛି ଆକାରୀ, ତେଣୁ ଏହାକୁ ସାକାର କୁହାଯାଏ । ନିରାକାରର ଶରୀର ନଥାଏ । ଏହା ହେଉଛି ସାକାରୀ ସୃଷ୍ଟି । ତାହା ହେଉଛି ନିରାକାରୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁନିଆ ଏହାକୁ ସୃଷ୍ଟି କୁହାଯାଏ, ତାହାକୁ କୁହାଯାଏ ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆ । ଆତ୍ମା ଶରୀରରେ ଆସିଲେ, ହଲଚଲ ହୁଏ । ନଚେତ୍ ଶରୀର କୌଣସି କାମର ନୁହେଁ । ତେବେ ତାକୁ କୁହାଯାଏ ନିରାକାରୀ ଦୁନିଆ । ଯେତେ ସବୁ ଆତ୍ମା ସେଠାରେ (ପରମଧାମରେ) ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଶେଷ ବେଳକୁ ଆସିଯିବା ଦରକାର । ଏହାକୁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଙ୍ଗମଯୁଗ କୁହାଯାଏ । ଯେତେବେଳେ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଏଠାକୁ ଆସିଯାଆନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସେଠାରେ ଜଣେ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ନଥା’ନ୍ତି । ସେଠାରେ ପୂରା ଖାଲି ହୋଇଗଲା ପରେ ପୁଣି ସମସ୍ତେ ଫେରି ଯାଆନ୍ତି । ତୁମେ ଏଇ ସଂସ୍କାର ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ନେଇ ଯାଉଛ । କେହି ଜ୍ଞାନର ସଂସ୍କାର ନେଇ ଯାଆନ୍ତି, କେହି ପବିତ୍ରତାର ସଂସ୍କାର ନେଇଯା’ନ୍ତି । ତେବେ ପୁନର୍ବାର ଏଠାକୁ ହିଁ ତ ଆସିବାକୁ ହେବ । କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମେ ତ’ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ସେଠାରେ ଭଲ ସଂସ୍କାର ଥାଏ । ଏଠାରେ ଖରାପ ସଂସ୍କାର । ଭଲ ସଂସ୍କାର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ଖରାପ ସଂସ୍କାର ହୋଇଯାଏ । ପୁଣି ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ଖରାପ ସଂସ୍କାର ଭଲ ସଂସ୍କାରରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଏ । ଆତ୍ମା ଭଲ ସଂସ୍କାର ସେଠାକୁ ନେଇଯାଏ । ବାବାଙ୍କଠାରେ ମଧ୍ୟ ପଢାଇବାର ସଂସ୍କାର ଅଛି ନା । ସେଥିପାଇଁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବା ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ସୃଷ୍ଟିର ବୀଜ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇଦେଉଛନ୍ତି । ସାରା ବୃକ୍ଷ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇଦେଉଛନ୍ତି । ବୀଜ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବୁଝାଇବା ଜ୍ଞାନ ଓ ସାରା ବୃକ୍ଷ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବୁଝାଇବା ହେଉଛି ଭକ୍ତି । ଭକ୍ତିରେ ବିସ୍ତାର ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା ହୁଏ ନା । ବୀଜକୁ ମନେ ପକାଇବା ତ’ ସହଜ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେଠାକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ କିଛି ସମୟ ଲାଗେ । ପୁଣି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ତମୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ଠିକ୍ ୫୦୦୦ ବର୍ଷ ଲାଗେ । ଏହି ଚକ୍ର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଠିକ୍ ଭାବେ ତିଆରି ହୋଇଛି । ଯାହାକି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୋଇ ଚାଲିଛି । ଆଉ କେହି ଏହି କଥା କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏକଥା ତୁମେ ହିଁ କେବଳ କହିପାରିବ । ଅଧାଅଧା କରାଯାଏ । ଅଧାକଳ୍ପ ସ୍ୱର୍ଗ ଅଧାକଳ୍ପ ନର୍କ ପୁନଶ୍ଚ ତାହାର (ଡିଟେଲ) ସବିଶେଷ ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଗରେ ଜନ୍ମ କମ୍, ଆୟୁ ବଡ଼ ହୁଏ । ନର୍କରେ ଜନ୍ମ ଅଧିକ, ଆୟୁ ଛୋଟ ହୁଏ । ସେଠାରେ (ସ୍ୱର୍ଗରେ) ଯୋଗୀମାନେ ଥା’ନ୍ତି । ଏଠାରେ ଭୋଗୀ । ତେଣୁ ଏଠାରେ ବହୁତ ଜନ୍ମ ହୁଏ । ଏହି କଥାକୁ ଅନ୍ୟ କେହି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଏ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କିଛି ହେଲେ ବି ଜଣାନାହିଁ । କେବେ ଦେବତାମାନେ ଥିଲେ, ଦେବତା କିପରି ହେଲେ ସେମାନେ କେତେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଥିଲେ — ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ । ବାବା ଏହି ସମୟରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଇ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ବର୍ସା ଦେଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ତୁମର ଏହି ସଂସ୍କାର ରହିବ ନାହିଁ । ପୁଣି ଦୁଃଖର ସଂସ୍କାର ହୋଇଯିବ । ଯେପରି ସତ୍ୟଯୁଗ ରାଜତ୍ୱର ସଂସ୍କାର ହୋଇଗଲେ ଜ୍ଞାନଯୁକ୍ତ ପାଠପଢାର ସଂସ୍କାର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଏ । ସେହିପରି ଏହି ସଂସ୍କାର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଗଲେ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ରୁଦ୍ରମାଳାରେ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇ ପୁଣି କ୍ରମାନୁଯାୟୀ ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ ଆସିବ । ଯେଉଁମାନେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି, ସେମାନେ ପ୍ରଥମେ ଆସନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇଛି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ’ ସ୍ୱର୍ଗର ପ୍ରଥମ ରାଜକୁମାର । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ, ସେଠାକୁ କେବଳ କ’ଣ ଜଣେ ଆସିବେ, ସାରା ରାଜଧାନୀ ଆସିବେ ନା । ରାଜାଙ୍କ ସହିତ ପୁଣି ପ୍ରଜା ମଧ୍ୟ ଦରକାର । ହୋଇପାରେ — ଜଣଙ୍କଠାରୁ ଆଉ ଜଣେ ଏହିଭଳି ଜନ୍ମ ହୋଇ ଚାଲିବେ । ଯଦି କୁହାଯାଏ ୮ ଜଣ ଏକତ୍ର ଆସନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ’ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଆସିବେ ନା । ଯଦି ୮ ଜଣ ଏକତ୍ର ଆସିଲେ ତେବେ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଏତେ ଗାୟନ କାହିଁକି ? ଏହି ସବୁ କଥା ଆଗକୁ ଗଲେ ବୁଝାଇବି । କହୁଛି ନା, ଆଜି ତୁମକୁ ବହୁତ ଗୁହ୍ୟରୁ ଗୁହ୍ୟ କଥା ଶୁଣାଉଛି । କିଛି ତ’ ବାକି ରହିଛି ନା । ଏଇ ଉପାୟ ବହୁତ ଭଲ — ଦେଖ, ଯେଉଁ କଥା ବୁଝି ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ତେବେ କୁହ ଆମର ବଡ଼ ଭଉଣୀ ଉତ୍ତର ଦେଇ ପାରିବେ ନଚେତ୍ କହିବା ଦରକାର ଏବେ ବାବା ଏ ବିଷୟରେ ଜଣାଇ ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ଦିନ ପ୍ରତିଦିନ ଗୁହ୍ୟରୁ ଗୁହ୍ୟ କଥା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଏକଥା କହିବାରେ ଲଜ୍ଜାର କିଛି କଥା ନାହିଁ । ଗୁହ୍ୟରୁ ଗୁହ୍ୟ ପଏଣ୍ଟସ୍ ସବୁ ଯେବେ ଶୁଣାନ୍ତି, ତେବେ ତୁମକୁ ଶୁଣି ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗେ । ଶେଷରେ ପୁଣି କହିଦିଅନ୍ତି, ମନମନାଭବ, ମଧ୍ୟାଜୀଭବ । ଏହି ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରଜ୍ଞମାନେ ଲେଖିଛନ୍ତି । ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡ଼ିବାର ତ ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହେଲେ ଏବଂ ବେହଦର ସୁଖ ମିଳିଲା । ଏଥିରେ ମନ-ବଚନ-କର୍ମରେ ପବିତ୍ରତାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କର ବର୍ସା ମିଳିଛି ନା । ଏମାନେ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଅଛନ୍ତି ଯାହାଙ୍କର ପୂଜା ହେଉଛି । ନିଜକୁ ବି ଦେଖ ମୋ ଭିତରେ ଏପରି ଗୁଣ ଅଛି । ଏବେ ତ’ ଗୁଣହୀନ ହୋଇଯାଇଛ ନା । ନିଜର ଅବଗୁଣ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ କାହାକୁ ଜଣାନାହିଁ ।

ଏତେ ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ସନ୍ତାନ ହୋଇଛ ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ବାବା ବୁଦ୍ଧିର ତାଲା ଖୋଲିଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ରହସ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଇଏ (ବ୍ରହ୍ମା) ହେଉଛନ୍ତି ପତିତ, ସେ (ବିଷ୍ଣୁ) ହେଲେ ପାବନ । ଏହି ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ପୋଷ୍ୟ କରାଯାଏ । ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମା ଥା’ନ୍ତି ସେତେବେଳେ ହିଁ ପୋଷ୍ୟ ସନ୍ତାନ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ହୁଏ ନାହିଁ । ଏଠାରେ (କଳିଯୁଗୀ) ମଧ୍ୟ କାହାର ସନ୍ତାନ ନଥିଲେ ପୋଷ୍ୟସନ୍ତାନ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି । ପ୍ରଜାପିତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସନ୍ତାନ ଦରକାର । ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ମୁଖ ବଂଶାବଳୀ । ସେମାନେ (ଲୌକିକ ବ୍ରାହ୍ମଣ) ହେଉଛନ୍ତି ଗର୍ଭ ବଂଶାବଳୀ । ବ୍ରହ୍ମା ତ’ ନାମୀଗ୍ରାମୀ ଅଟନ୍ତି । ୟାଙ୍କର କୁଳନାମ ମଧ୍ୟ ବେହଦର । ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି, ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମା ଆଦିଦେବ । ତାଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀରେ କୁହାଯିବ ଗ୍ରେଟ୍ ଗ୍ରେଟ୍ ଗ୍ରାଣ୍ଡ ଫାଦର (ପିତାମହ) । ଏହା ହେଉଛି ଅଲୌକିକ କୁଳ ନାମ, ତାହା ହେଉଛି ସବୁ ଲୌକିକ କୁଳ ନାମ । ତେଣୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଏହା ନିଶ୍ଚୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ହେବା ଦରକାର ଯେ ଭାରତ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ତୀର୍ଥ, ଯେଉଁଠାକୁ ବେହଦର ବାବା ଆସନ୍ତି । ଏପରି ନୁହେଁ, ସାରା ଭାରତରେ ବିରାଜମାନ ହେଲେ । ଶାସ୍ତ୍ରରେ ମଗଧ ଦେଶ ଲେଖା ହୋଇଛି, କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ କେଉଁଠି ଶିଖାଇଲେ ? ଆବୁକୁ କିପରି ଆସିଲେ ? ଏଠାରେ ଦିଲ୍ବାଡ଼ା ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଯେଉଁଠାରେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ସ୍ମୃତି ଚିହ୍ନ ଅଛି । ଯେଉଁମାନେ ବି ତିଆରି କଲେ, ତାଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିଲା ଏବଂ ସେମାନେ ତିଆରି କଲେ । ସଠିକ୍ ନମୁନା ତ’ ତିଆରି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା ଏହିଠାରେ ହିଁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି କରୁଛନ୍ତି । ମଗଧ ଦେଶରେ ନୁହେଁ । ତାହା ତ’ ପାକିସ୍ତାନ ହୋଇଗଲା । ଏହା ହେଉଛି ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ (ପାକ ସ୍ଥାନ୍) । ବାସ୍ତବରେ ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ତ’ ସ୍ୱର୍ଗକୁ କୁହଯାଏ । ପାକ (ପବିତ୍ର) ଓ ନାପାକ (ଅପବିତ୍ର)ର ଏହା ଉପରେ ସାରା ଡ଼୍ରାମା ତିଆରି ହୋଇଛି ।

ତେବେ ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ (ବିଚ୍ଛେଦ ପରେ ପୁନଃ ମିଳନ କରୁଥିବା) ସନ୍ତାନମାନେ — ତୁମେ ବୁଝୁଛ ଆତ୍ମା ଓ ପରମାତ୍ମା ଅଲଗା ରହନ୍ତି ବହୁକାଳ... କେତେ ସମୟ ପରେ ଏକାଠି ହୋଇଛନ୍ତି ? ପୁଣି କେବେ ମିଶିବେ ? ସୁନ୍ଦର ମେଳା କରିବେ ଯେବେ ସତଗୁରୁ ଦଲାଲ ରୂପେ ମିଳିଲେ । ଗୁରୁ ତ’ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ନା । ତେଣୁ ସତଗୁରୁ କୁହାଯାଉଛି । ସ୍ତ୍ରୀ ସହ ହାତଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧିଲାବେଳେ କହନ୍ତି ଏଇ ପତି ହେଉଛି ତୁମର ଗୁରୁ, ଈଶ୍ୱର । ପତି ତ’ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଅପବିତ୍ର କରାନ୍ତି । ଆଜିକାଲି ତ’ ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟ ବହୁତ ବିକାରୀ ହୋଇଗଲେଣି । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ତ’ ଗୁଲୁଗୁଲ (ଫୁଲ) ହେବାର ଅଛି । ତୁମମାନଙ୍କ ସହ ପକ୍କା-ପକ୍କା ହାତଗଣ୍ଠି ବାବା ବାନ୍ଧୁଛନ୍ତି । ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ସହିତ ରକ୍ଷା ବନ୍ଧନ ହୋଇଯାଉଛି । ଗୀତା ଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ହେବା ଦରକାର । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ କିଛି ବିଳମ୍ବରେ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ହେଉଛି । ବାକି ସବୁ ଉତ୍ସବ ଏଇ ସମୟର । ରାମ ନବମୀ କେବେ ହେଲା - ଏହା ମଧ୍ୟ କ’ଣ କାହାକୁ ଜଣାଅଛି ? ତୁମେ କହିବ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ୧୨୫୦ ବର୍ଷ ପରେ ରାମ ନବମୀ ହୁଏ । ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ, କୃଷ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ରାମ ଜୟନ୍ତୀ କେବେ ହେଲା ? ଏହା କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଏବେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜାଣିଯାଇଛ । ତୁମେ ସଠିକ୍ କହିପାରିବ । କହିବାକୁ ଗଲେ ସାରା ଦୁନିଆର ଜୀବନ କାହାଣୀ ତୁମେ କହି ପାରିବ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷର କଥା କ’ଣ କେହି କହିପାରିବ । ବାବା କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବେହଦର ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମର ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ନଗ୍ନ ହେବାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଯାଉଛ । ଏବେ ତୁମେ ୫ ବିକାର ରୂପି ରାବଣର ଅର୍ଥାତ୍ ପରର ରାଜ୍ୟରେ ଅଛ । ଏବେ ସାରା ୮୪ର ଚକ୍ର ତୁମର ସ୍ମୃତିରେ ଆସି ଯାଇଛି । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବେହଦ ସୁଖର ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି କରିବା ପାଇଁ ମନ-ବଚନ-କର୍ମରେ ପବିତ୍ର ନିଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ନିଜ ଭିତରେ ଭଲ ସଂସ୍କାର ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ଗୁଣବାନ କରିବାକୁ ପଡିବ ।

(୨) ସଦାସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ରହିବା ପାଇଁ ବାବା ଯେଉଁ ଗୁଢ ରହସ୍ୟ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ସେଗୁଡିକୁ ନିଜେ ଶୁଣିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶୁଣାଇବାକୁ ହେବ । କୌଣସି କଥାରେ ସଂଶୟରେ ଆସିବାର ନାହିଁ, କାଇଦାର ସହିତ ଉତ୍ତର ଦେବାର ଅଛି । ଲଜ୍ଜା କରିବାର ନାହିଁ ।

ବରଦାନ:-
ସ୍ୱମାନର ଆସନ ଉପରେ ସ୍ଥିତ ରହି ଶକ୍ତିଗୁଡିକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁସାରେ ଚଳାଉଥିବା ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି ସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ନିଜର ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଶକ୍ତିରୂପୀ ସେବାଧାରୀମାନଙ୍କୁ ଯଥା ସମୟରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଅ । ଯେଉଁ ସବୁ ଉପାୟ ଗୁଡିକ ତୁମକୁ ସିଧାସଳଖ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମିଳିଛି ସେହି ସ୍ମୃତିର ନିଶାରେ ରୁହ । ସ୍ୱମାନର ସ୍ଥିତି ରୂପୀ ଆସନ ଉପରେ ସ୍ଥିତ ରୁହ ତେବେ ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ସେବା କରିବା ପାଇଁ ସର୍ବଦା ଉପସ୍ଥିତ ଥିବାର ଅନୁଭବ କରିବ । ସେମାନେ ତୁମର ଆଦେଶ ଅପେକ୍ଷାରେ ରହିବେ । ତେଣୁ ବରଦାନ ଏବଂ ବର୍ସାକୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଅ । ମାଲିକ ହୋଇ, ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହୋଇ ସେବାଧାରୀମାନଙ୍କଠାରୁ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍ ଉଚିତ୍ ସେବା ନିଅ ତେବେ ସର୍ବଦା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିବ, ବାରମ୍ବାର ଅଭିଯୋଗ କରିବ ନାହିଁ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
କୌଣସି ବି କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଏହି ସ୍ମୃତିକୁ ଜାଗ୍ରତ କର ଯେ ସଫଳତା ମୋ ଭଳି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର ।