15.12.19    Avyakt Bapdada     Odia Murli     21.03.85     Om Shanti     Madhuban


“ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଦ୍ୱାରା ବିଜୟ ଚକ୍ରର ପ୍ରାପ୍ତି”

 


ଆଜି ବାପଦାଦା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସେନାପତି ରୂପରେ ଆତ୍ମିକ ସେନାବାହିନୀକୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଏହି ଆତ୍ମିକ ସେନା ବାହିନୀ ଭିତରେ କେଉଁମାନେ ମହାବୀର ଅଟନ୍ତି ଏବଂ କେଉଁ ଭଳି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି — ତାହା ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଯେପରି ଶାରୀରିକ ବା ସ୍ଥୂଳ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ରଧାରୀମାନେ ଦିନକୁ ଦିନ ଅତି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଏବଂ ତୀବ୍ର ଗତିଶୀଳ ତଥା ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସାଧନ ଗୁଡିକୁ ନିର୍ମାଣ କରିଚାଲିଛନ୍ତି ସେହିଭଳି ଆତ୍ମିକ ସେନା ମଧ୍ୟ ଅତି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଶସ୍ତ୍ରଧାରୀ ହେଲେଣି ? ଯେପରି ବିନାଶକାରୀ ଆତ୍ମାମାନେ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ବସି କେତେ ମାଇଲ୍ ଦୂରରେ ବିନାଶକାରୀ ରଶ୍ମୀ ବା କିରଣ ଦ୍ୱାରା ବିନାଶ କରାଇବା ପାଇଁ ସାଧନ ତିଆରି କରିସାରିଲେଣି । ସେଠାକୁ ଯିବାର ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଦୂରରେ ବସି ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ଭେଦ କରିପାରିବେ । ସେହିଭଳି ଆତ୍ମିକ ସେନା ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ଥାପନାକାରୀ ସେନା । ସେମାନେ ବିନାଶକାରୀ, ତୁମେମାନେ ସ୍ଥାପନାକାରୀ । ସେମାନେ ବିନାଶର ଯୋଜନା ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି, ତୁମେମାନେ ନୂତନ ରଚନାର ବା ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଯୋଜନା ଚିନ୍ତା କରୁଛ । ତେବେ ସ୍ଥାପନାକାରୀ ସେନା ଏହିଭଳି ତୀବ୍ର ଗତିଶୀଳ ଆତ୍ମିକ ସାଧନ ଅର୍ଥାତ୍ ଅସ୍ତ୍ର-ଶସ୍ତ୍ର ଧାରଣ କରିଲେଣି ? ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ବସି ଯେଉଁଠି ଚାହିଁବ ସେଠାରେ ଆତ୍ମିକ ସ୍ଥିତିର କିରଣ ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ବି ଆତ୍ମାକୁ ଅନୁଭବ କରାଇପାରିବ ? ତୁମର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଶକ୍ତି ଏତେ ତୀବ୍ର ଗତିରେ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଛି ? ଜ୍ଞାନ ଅର୍ଥାତ୍ ଶକ୍ତି ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି ନା । ଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଏହିଭଳି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଶସ୍ତ୍ରଧାରୀ ହୋଇଗଲଣି ? ମହାବୀର ଅଟ ନା ବୀର ଅଟ ? ବିଜୟର ଚକ୍ର ପ୍ରାପ୍ତ କରିସାରିଲଣି ? ଶାରୀରିକ ସୈନିକମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଚକ୍ରର ପୁରସ୍କାର ବା ଉପାଧି ମିଳିଥାଏ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ସଫଳତାର ପୁରସ୍କାର ରୂପରେ ବିଜୟ ଚକ୍ର ମିଳିଲାଣି ? ଆମର ବିଜୟ ହୋଇ ରହିଛି । ଏହିଭଳି ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧି ମହାବୀର ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ବିଜୟ ଚକ୍ରର ଅଧିକାରୀ ଅଟନ୍ତି ।

ଆଜି ବାପଦାଦା ଦେଖୁଥିଲେ କାହାକୁ ବିଜୟ ଚକ୍ର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି! ତୁମେମାନେ ତ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବିଜୟ ଚକ୍ରକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ । ତେବେ ସମସ୍ତେ ଶସ୍ତ୍ରଧାରୀ ହୋଇଯାଇଛ ନା! ଏହିଭଳି ଆତ୍ମିକ ଅସ୍ତ୍ର-ଶସ୍ତ୍ରର ସ୍ମାରକୀକୁ ସ୍ଥୂଳ ରୂପରେ ତୁମମାନଙ୍କର ସ୍ମାରକୀ ଚିତ୍ର ବା ମୂର୍ତ୍ତି ଗୁଡିକରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଦେବୀମାନଙ୍କର ଚିତ୍ରକୁ ଶସ୍ତ୍ରଧାରୀ ରୂପରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ନା । ପାଣ୍ଡବମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶସ୍ତ୍ରଧାରୀ ରୂପରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ତେବେ ଏହି ସବୁ ଆତ୍ମିକ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମିକ ଶକ୍ତିଗୁଡିକୁ ସ୍ଥୂଳ ଅସ୍ତ୍ର-ଶସ୍ତ୍ର ରୂପରେ ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ସବୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏକା ସମସୟରେ ଏକାଭଳି ଜ୍ଞାନ ରୂପକ ଶକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି । ଅଲଗା ଅଲଗା ଜ୍ଞାନ ତ ଦେଉ ନାହାଁନ୍ତି, ତଥାପି ମଧ୍ୟ କମ୍ ବେଶି କାହିଁକି ହେଉଛନ୍ତି ? ବାପଦାଦା କେବେ କାହାକୁ ଅଲଗା ପାଠପଢାଉଛନ୍ତି କି ? ଏକାଠି ହିଁ ପାଠପଢାଉଛନ୍ତି ନା । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକାପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ନା । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ଅଲଗା ଅଲଗା ଗ୍ରୃପକୁ ଅଲଗା ଅଲଗା ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି, ତାହା ତ ନୁହେଁ ।

ଏଠାରେ ୬ ମାସର ଈଶ୍ୱରୀୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ହୋଇଥା’ନ୍ତୁ ବା ୫୦ ବର୍ଷର ହୋଇଥା’ନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ କ୍ଲାସରେ ହିଁ ବସୁଛନ୍ତି । ଅଲଗା ଅଲଗା ବସୁଛନ୍ତି କି ? ବାପଦାଦା ଗୋଟିଏ ସମୟରେ, ଗୋଟିଏ ପାଠପଢା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକାଠି ହିଁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଯଦି କେହି ବି ପଛରେ ଆସିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ପାଠପଢା ପୂର୍ବରୁ ଶୁଣାଇସାରିଛନ୍ତି । ତା’କୁ ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ଏବେ ମଧ୍ୟ ପଢିଚାଲିଛ । ପ୍ରତିଦିନ ପୁରୁଣା ମୁରଲୀର ଯେଉଁ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି ସେହି ମୁରଲୀକୁ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ପଢୁଛ ଏବଂ ପୁରୁଣାମାନେ ପଢୁଛନ୍ତି । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ପୁରୁଣାମାନଙ୍କର କୋର୍ସ ଅଲଗା ଏବଂ ନୂଆମାନଙ୍କର ଅଲଗା । ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ କୋର୍ସ ନା । ୪୦ ବର୍ଷ ବାଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଅଲଗା ମୁରଲୀ ଏବଂ ୬ ମାସ ବାଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଅଲଗା ମୁରଲୀ ତ ନୁହେଁ ନା । ଗୋଟିଏ ମୁରଲୀ ଶୁଣୁଛନ୍ତି ନା! ପାଠପଢା ତ ଗୋଟିଏ, ଶିକ୍ଷକ ବି ଜଣେ ତେବେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ଭିତରେ କ୍ରମାନ୍ୱୟ କାହିଁକି ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ? ନା, ସମସ୍ତେ ନମ୍ବରୱାନ ଅଟ ? ଏଥିରେ କମ୍ ବେଶି କାହିଁକି ହେଉଛି ? କାହିଁକି ନା ଯଦିଓ ସମସ୍ତେ ଏକା ପାଠ ପଢୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପାଠପଢାର ବା ଜ୍ଞାନର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କଥାକୁ ଶସ୍ତ୍ର ବା ଶକ୍ତି ରୂପରେ ଧାରଣ କରିବା ଏବଂ ଜ୍ଞାନର କଥାକୁ ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟ ରୂପରେ ଧାରଣ କରିବା — ଏଥିରେ ଅନ୍ତର ହୋଇଯାଉଛି । କେହି ତ ଜ୍ଞାନକୁ ଶୁଣି କେବଳ ପଏଣ୍ଟ ରୂପରେ ବୁଦ୍ଧିରେ ଧାରଣ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସେହି ଧାରଣ କରିଥିବା ପଏଣ୍ଟଗୁଡିକୁ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଭାଷଣ କରିବାରେ, କୋର୍ସ କରାଇବାରେ ଅଧିକାଂଶ ପିଲା ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ବହୁତ ବୁଦ୍ଧିମାନ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କର ଭାଷଣ କରିବା ବା କୋର୍ସ କରାଇବାକୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି । କେହି କେହି ପିଲା ତ ବାପଦାଦାଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାଷଣ କରୁଛନ୍ତି, ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ମୁଖ୍ୟ ଅନ୍ତର ହେଲା — ଜ୍ଞାନକୁ ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟ, ହିସାବରେ ଧାରଣ କରିବା ଏବଂ ଜ୍ଞାନର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କଥାକୁ ଶକ୍ତି ରୂପରେ ଧାରଣ କରିବାରେ ଅନ୍ତର ରହିଯାଉଛି । ଯେପରି ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ ଡ୍ରାମାର ପଏଣ୍ଟକୁ ଦେଖିବା ଏହା — ମାୟା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର । ଯେଉଁମାନେ ଡ୍ରାମାର ଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତିକୁ ବାସ୍ତବ ଜୀବନରେ ଧାରଣ କରି ଚାଲିଛନ୍ତି ସେମାନେ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ କେବେ ବି ହଲଚଲରେ ଆସିବେ ନାହିଁ । କାରଣ ନିଜେ ସର୍ବଦା ଏକାଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଚଳ-ଅଟଳ ରହିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଚଳ-ଅଟଳ କରିବା — ଏହାର ବିଶେଷ ଶକ୍ତି ହେଲା ଡ୍ରାମାର ଜ୍ଞାନ ବା ଡ୍ରାମାର ପଏଣ୍ଟ । ଏହାକୁ ଶକ୍ତି ରୂପରେ ଧାରଣ କରିଥିବା ଆତ୍ମା କେବେ ମାୟାଠାରୁ ହାରିପାରିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନେ କେବଳ ପଏଣ୍ଟ ରୂପରେ ଧାରଣ କରିଥା’ନ୍ତି ସେମାନେ କ’ଣ କରନ୍ତି ? ଡ୍ରାମାର ପଏଣ୍ଟକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା ମଧ୍ୟ କରିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ହଲଚଲରେ ମଧ୍ୟ ଆସିଥା’ନ୍ତି । କେବେ କେବେ ଆଖିରୁ ଲୁହ ମଧ୍ୟ ବାହାର କରିଥା’ନ୍ତି । କହନ୍ତି କିଏ ଜାଣେ କ’ଣ ହୋଇଗଲା, କିଏ ଜାଣେ କ’ଣ ହେବ! ଏବଂ ଡ୍ରାମାର ପଏଣ୍ଟକୁ ମଧ୍ୟ ଶୁଣାଇଥା’ନ୍ତି । ହଁ, ବିଜୟୀ ତ ହେବାକୁ ହିଁ ପଡିବ । ବିଜୟୀ ରତ୍ନ ତ ଅଟେ । ଏପଟେ ଡ୍ରାମାର ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ମନେ ଅଛି ସେପଟେ କୁହନ୍ତି କିଏ ଜାଣେ କ’ଣ ହେଲା । ତେବେ ଏହାକୁ କ’ଣ କୁହାଯିବ ? ଶକ୍ତି ରୂପରେ ବା ଶସ୍ତ୍ର ରୂପରେ ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ନା କେବଳ ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟ ରୂପରେ ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ? ସେହିପରି ଆତ୍ମା ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ କହିବେ — ମୁଁ ତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଆତ୍ମା ହିଁ ଅଟେ, ସର୍ବଶକ୍ତିବାନଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ଏହି ଘଟଣାଟି ବହୁତ ବଡ ଅର୍ଥାତ୍ ପରିସ୍ଥିତି ବଡ ଜଟୀଳ । ଏଭଳି ହେବ ବୋଲି କେବେ ଭାବିନଥିଲି । ତେବେ କେଉଁଠି ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ଆତ୍ମା ଏବଂ କେଉଁଠି ଏହିଭଳି କଥା ? ଭଲ ଲାଗୁଛି ? ଏହାକୁ କ’ଣ କୁହାଯିବ ? ଗୋଟିଏ ହେଲା ଆତ୍ମାର ପାଠ, ପରମଆତ୍ମାଙ୍କର ପାଠ, ଡ୍ରାମାର ପାଠ, ୮୪ ଜନ୍ମର ପାଠ ଏହିଭଳି କେତେ ପାଠ ପଢାଯାଉଛି ? ଏହିସବୁ ପାଠ ଅର୍ଥାତ୍ ଶିକ୍ଷାକୁ ଶକ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଶସ୍ତ୍ର ରୂପରେ ଧାରଣ କରିବା ଅର୍ଥ ବିଜୟୀ ହେବା । କେବଳ ପଏଣ୍ଟ ରୂପରେ ଧାରଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା କେତେବେଳେ ପଏଣ୍ଟ କାମ କରୁଛି କେତେବେଳେ ନାହିଁ । ପୁଣି ବି ପଏଣ୍ଟ ରୂପରେ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରିଥିବା ଆତ୍ମା ସେବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବା କାରଣରୁ ଏବଂ ଡ୍ରାମାର ପଏଣ୍ଟକୁ ବାରମ୍ବାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଥିବା କାରଣରୁ ମାୟାଠାରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଯଦି କୌଣସି ପ୍ରକାରର ପରିସ୍ଥିତି ବା ମାୟାର ରାଜକୀୟ ରୂପ ସାମନାକୁ ଆସିଯାଏ ତେବେ ସଦା ବିଜୟୀ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ । ସେହି ପଏଣ୍ଟକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଚାଲିଥିବ କିନ୍ତୁ ଶକ୍ତି ନଥିବା କାରଣରୁ ସର୍ବଦା ମାୟାଜିତ୍ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।

ଏବେ ବୁଝିଲ ପରୀକ୍ଷାରେ କ୍ରମଅନୁସାରେ କାହିଁକି ରହୁଛନ୍ତି ? ଏବେ ଚେକ୍ କର ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟକୁ ଶକ୍ତି ରୂପରେ ବା ଅସ୍ତ୍ର ରୂପରେ ଧାରଣ କରିଛ ? କେବଳ ଜ୍ଞାନବାନ ଅଟ ନା ଶକ୍ତିଶାଳୀ ମଧ୍ୟ ଅଟ ? କେବଳ ଜ୍ଞାନବାନ ନୁହେଁ ତ ? ସର୍ବଦା ଲାଇଟ୍ ଏବଂ ମାଇଟ୍ ସ୍ୱରୂପ ଅର୍ଥାତ୍ ଜ୍ୟୋତି ସ୍ୱରୂପ ଏବଂ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପରେ ରହିବା ହିଁ ଯଥାର୍ଥ ଜ୍ଞାନ ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତି । ସେହି ଅନୁସାରେ ଧାରଣ କରିଛ ? ଯଦି ଯଥା ସମୟରେ ଜ୍ଞାନ ବିଜୟୀ କରିପାରୁ ନାହିଁ ତେବେ ଜ୍ଞାନକୁ ଶକ୍ତି ରୂପରେ ଧାରଣ କରିନାହଁ । ଯଦି କୌଣସି ଯୋଦ୍ଧା ଯଥା ସମୟରେ ନିଜର ଅସ୍ତ୍ରକୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ତେବେ ତାକୁ କ’ଣ କୁହାଯିବ ? ମହାବୀର କୁହାଯିବ ? ତୁମକୁ ଏହି ଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତି କାହିଁକି ମିଳିଛି ? ମାୟାଜୀତ୍ ହେବା ପାଇଁ ମିଳିଛି ନା! ନା ସମୟ ବିତିଗଲା ପରେ ମନେ ପକାଇବ ଏହିଭଳି ତ କରିବା କଥା.... ଏହିଭଳି କରିବା ପାଇଁ ତ ଭାବିଥିଲି... ତେଣୁ ଏବେ ଚେକ୍ କର, ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବାର କୋର୍ସ କେତେ ଦୂର କରିଛ! କୋର୍ସ କରାଇବା ପାଇଁ ସମସ୍ତେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଛ ନା! ଏଭଳି କିଏ ଅଛି ଯିଏକି ଅନ୍ୟକୁ କୋର୍ସ କରାଇପାରିବ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ କରାଇପାରିବ ଏବଂ ବଡ ସ୍ନେହର ସହିତ ଏବଂ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ କୋର୍ସ କରାଉଛ । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ଦେଖୁଛନ୍ତି ବହୁତ ସ୍ନେହର ସହିତ ଏବଂ ଅକ୍ଳାନ୍ତ ଭାବରେ ଲଗନର ସହିତ କୋର୍ସ କରୁଛ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ କରାଉଛ । ବହୁତ ଭଲ ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସବୁ ମଧ୍ୟ କରୁଛ, ଶରୀର-ମନ-ଧନ ଲଗାଉଛ ସେଥିପାଇଁ ତ ଏତେ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଛି! ଏସବୁ ତ ବହୁତ ଭଲ କରୁଛ । ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନର ସମୟ ଅନୁସାରେ ଏଥିରେ ତ ପାସ୍ କରିଗଲ, ପିଲାଦିନ ଏବେ ଶେଷ ହେଲା ନା, ଏବେ ଯୁବା ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛ ନା ବାନପ୍ରସ୍ଥ ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛ ? କେତେ ବାଟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିଛ ? ଏହି ସଂଗଠନ ଭିତରେ ଅଧିକାଂଶ ନୂଆମାନେ ଅଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଯେହେତୁ ବିଦେଶ ସେବାର ଏତେ ବର୍ଷ ବିତିଗଲାଣି ତେଣୁ ଏବେ ଆଉ ତୁମମାନଙ୍କର ବାଲ୍ୟାବସ୍ଥା ନାହିଁ । ଏବେ ତ ଯୁବାଅବସ୍ଥା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚି ଗଲଣି । ତେଣୁ ଏବେ ନିଜ ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବାର କୋର୍ସ କରାଅ । ଏମିତି ବି ଯୁବକ/ଯୁବତୀଙ୍କ ଭିତରେ ବହୁତ ଶକ୍ତି ଥାଏ । ଯୁବାଅବସ୍ଥା ବହୁତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅବସ୍ଥା ଅଟେ, ଯାହା ଚାହିଁବେ ତାହା କରିପାରିବେ । ସେଥିପାଇଁ ଆଜିକାଲିର ସରକାର ମଧ୍ୟ ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଭୟ କରୁଛି କାହିଁକି ନା ଯୁବା ସଂଗଠନ ଭିତରେ ଲୌକିକ ହିସାବରେ ବୁଦ୍ଧିର ଶକ୍ତି ଏବଂ ଶାରୀରିକ ଶକ୍ତି ଉଭୟ ରହିଛି କିନ୍ତୁ ତୁମଭଳି ଯୁବକମାନେ ତ ଭଙ୍ଗାରୁଜା କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟ କରୁନାହଁ, ତୁମେ ତ ନିର୍ମାଣର କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛ । ସେମାନେ ତ ତୁରନ୍ତ ଉତ୍ତେଜିତ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ତ ତୁମେମାନେ ଶାନ୍ତସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମା ଅଟ । ବିଗିଡି ଯାଇଥିବା ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସଜାଡୁଛ, ସମସ୍ତଙ୍କର ଦୁଃଖ ଦୂର କରୁଛ । ସେମାନେ ହେଲେ ଦୁଃଖ ଦେଲାବାଲା, ତୁମେମାନେ ହେଲ ଦୁଃଖ ଦୂର କରିଲାବାଲା ଅର୍ଥାତ୍ ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା ସୁଖକର୍ତ୍ତା । ଯେପରି ବାବା ସେହିପରି ପିଲାମାନେ । ତେଣୁ ତୁମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ ନିଜ ପ୍ରତି ବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରତି ସୁଖଦାୟୀ ହେଉ କାହିଁକି ନା ତୁମେମାନେ ଦୁଃଖର ଦୁନିଆରୁ ବାହାରି ଆସିଛ । ଏବେ ଆଉ ଦୁଃଖର ଦୁନିଆରେ ନାହଁ । ସଂଗମଯୁଗରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଯୁଗରେ ବସିଛ । ସେମାନେ ହେଲେ କଳିଯୁଗୀ ଯୁବକ । ତୁମେମାନେ ସଂଗମଯୁଗୀ ଯୁବକ ସେଥିପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ଶକ୍ତି ରୂପରେ ଧାରଣ କର ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କରାଅ । ଯେତିକି ତୁମେ ନିଜେ ନିଜ ଭିତରେ ଶକ୍ତି ଭରିବାର କୋର୍ସ କରିଥିବ ସେତିକି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କରାଇପାରିବ ନଚେତ୍ କେବଳ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବାର କୋର୍ସ କରାଇବ, ତେଣୁ ଏବେ ନିଜର କୋର୍ସକୁ ପୁନର୍ବାର ଅଭ୍ୟାସ କର । ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପଏଣ୍ଟରେ କ’ଣ କ’ଣ ଶକ୍ତି ରହିଛି, କେତେ ଶକ୍ତି ରହିଛି, କେଉଁ ସମୟରେ କେଉଁ ଶକ୍ତିକୁ କେଉଁ ରୂପରେ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବ ଏହି ଟ୍ରେନିଂ ନିଜେ ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରିବ । ତେବେ ଚେକ୍ କର — ଆତ୍ମଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅସ୍ତ୍ର ସାରା ଦିନ ଭିତରେ ବାସ୍ତବିକ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇଛି ? ଏହିଭଳି ନିଜେ ନିଜର ଟେନିଂ କରାଇପାରିବ କାହିଁକି ନା ଜ୍ଞାନୀ ଆତ୍ମା ତ ଅଟ ନା । ଯଦି ଆତ୍ମା ବିଷୟରେ ପଏଣ୍ଟ ଶୁଣାଇବା ପାଇଁ କୁହାଯିବ ତେବେ କେତେ ପଏଣ୍ଟ ଶୁଣାଇପାରିବ! ବହୁତ ଶୁଣାଇପାରିବ ନା! ଭାଷଣ କରିବାରେ ତ ପାରଙ୍ଗମ ଅଟ । କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଜ୍ଞାନର ପଏଣ୍ଟକୁ ଦେଖ ପରିସ୍ଥିତି ସମୟରେ ତା’କୁ କେତେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିପାରୁଛି ? ଏପରି ଭାବ ନାହିଁ ଯେ ଏମିତି ତ ସବୁ ସମୟରେ ଠିକ୍ ଠାକ୍ ଚାଲୁଛି କିନ୍ତୁ ଯଦି ସେମିତି କିଛି କଥା ଆସିଯାଉଛି ବା କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତି ଆସିଯାଉଛି ତେବେ ଟିକିଏ ତଳ ଉପର ହୋଇଯାଉଛି ତାହାହେଲେ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର କ’ଣ ପାଇଁ ଥାଏ ? ଯେତେବେଳେ ଶତ୍ରୁ ଆସେ ତା’କୁ ମୁକାବିଲା କରିବା ପାଇଁ ଥାଏ ନା । କହିବ ଶତ୍ରୁ ଆସିଗଲା ତେଣୁ ମୁଁ ହାରିଗଲି । ମାୟା ଆସିଗଲା ତେଣୁ ହଲଚଲ ହୋଇଗଲି । କିନ୍ତୁ ମାୟା ରୂପୀ ଶତ୍ରୁ ପାଇଁ ତ ଅସ୍ତ୍ର ରଖିଛ ନା । ନଚେତ୍ ଶକ୍ତିଗୁଡିକୁ କ’ଣ ପାଇଁ ଧାରଣ କରିଛ ? ଯଥା ସମୟରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇଛ ନା ? ଏବେ ବୁଝିପାରିଲ କ’ଣ କରିବାକୁ ହେବ ? ପିଲାମାନେ ପରସ୍ପର ଭିତରେ ବହୁତ ଭଲ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ବାପଦାଦାଙ୍କୁ ସବୁ ସମାଚାର ମିଳୁଛି । ବାପଦାଦା ତ ପିଲାମାନଙ୍କର ଏହିଭଳି ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହକୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି କାରଣ ପିଲାମାନଙ୍କର ପାଠପଢା ପ୍ରତି ଆଦର ରହିଛି, ବାବାଙ୍କ ପ୍ରତି ସ୍ନେହ ରହିଛି, ସେବା ସହିତ ମଧ୍ୟ ସ୍ନେହ ରହିଛି କିନ୍ତୁ କେବେକେବେ ଯେତେବେଳେ ଅତି କୋମଳ ବା ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି, ହାତରୁ ଅସ୍ତ୍ର ଖସି ପଡୁଛି, ସେହି ସମୟରେ ଏମାନଙ୍କର ଫଟୋ ଉଠାଇ ଏମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଦେଖାଇବା ଦରକାର । ଯଦିଓ ବହୁତ କମ୍ ସମୟ ପାଇଁ ଏହିଭଳି ସ୍ଥିତି ହୋଇଯାଉଛି, ଅଧିକ ସମୟ ନୁହେଁ । ପୁଣି ବି ଲଗାତାର ଭାବରେ ଅର୍ଥାତ୍ ସଦା ନିର୍ବିଘ୍ନ ରହିବା ଏବଂ ବିଘ୍ନ-ନିର୍ବିଘ୍ନ ଭିତରେ ଚାଲିବା — ଏଥିରେ ଅନ୍ତର ତ ରହିଛି ନା! ଯେପରି ସୂତାରେ ଯେତେ ଗଣ୍ଠି ପଡିଯାଏ ସୂତା ସେତିକି ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଯାଏ । ଯୋଡି ତ ହୋଇଯାଏ ପୁଣି ବି ଯୋଡି ହୋଇଥିବା ଜିନିଷ ଏବଂ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିକିଆ ଥିବା ଜିନିଷ ଭିତରେ ଫରକ ତ ରହିବ ନା! ଯୋଡି ହୋଇଥିବା ଜିନିଷ ଭଲ ଲାଗିବ ? ତେବେ ବିଘ୍ନ ଆସିବା ଏବଂ ନିର୍ବିଘ୍ନ ହେବା ପୁଣି ବିଘ୍ନ ଆସିବା ଅର୍ଥାତ୍ ଛିଡିବା, ଯୋଡି ହେବା, ତେଣୁ ଯୋଡାଯୋଡି ତ ହେଲା ନା ସେଥିପାଇଁ ତାହାର ପ୍ରଭାବ ମଧ୍ୟ ଅବସ୍ଥା ଉପରେ ପଡିଥାଏ ।

କେହି କେହି ବହୁତ ଭଲ ତୀବ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଜ୍ଞାନବାନ ଏବଂ ଯୋଗ୍ୟ ସେବାଧାରୀ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ବାପଦାଦାଙ୍କର ଏବଂ ଈଶ୍ୱରୀୟ ପରିବାରର ନଜରରେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯୋଡାଯୋଡି ହୋଇଥିବା ଆତ୍ମା କେବେହେଲେ ସର୍ବଦା ଶକ୍ତିଶାଳୀ ରହିପାରିବ ନାହିଁ । ଛୋଟ ଛୋଟ କଥାରେ ମେହନତ କରିବା ପାଇଁ ପଡିବ । କେବେ କେବେ ବହୁତ ହାଲୁକା ମଧ୍ୟ ରହିବେ, ହର୍ଷିତମୁଖ ଅର୍ଥାତ୍ ଖୁସିରେ ମଧ୍ୟ ନାଚିବେ କିନ୍ତୁ ଏହିଭଳି ଅବସ୍ଥା ସବୁବେଳେ ଦେଖାଯିବ ନାହିଁ । ଯଦିଓ ଏମାନେ ମହାରଥୀ ଲିଷ୍ଟରେ ଥିବେ କିନ୍ତୁ ଏହିଭଳି ସଂସ୍କାର ଥିବା ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚିତ ଦୁର୍ବଳ ରହିବେ । ଏହାର କାରଣ କ’ଣ ? କାରଣ ହେଲା ଯୋଡି ହେବା ଏବଂ ଛିଡିବାର ସଂସ୍କାର ସେମାନଙ୍କୁ ଭିତରେ ଭିତରେ ଦୁର୍ବଳ କରିଦେଇଥାଏ । ବାହାରେ କିଛି ଜଣାପଡୁନଥିବ, ବହୁତ ଭଲରେ ଚାଲୁଥିବେ କିନ୍ତୁ ଭିତରେ ଦୁର୍ବଳ ଥିବେ ତେଣୁ ଏହିଭଳି ସଂସ୍କାର ଧାରଣ କର ନାହିଁ । ଏମିତି ଭାବିବ ନାହିଁ ଯେ ମାୟା ଆସିଗଲା । ପୁରୁଷାର୍ଥ ତ କରୁଛି, କିନ୍ତୁ କେତେବେଳେ ଛାଡିବା କେତେବେଳେ ଯୋଡି ହେବା ଏହାକୁ କ’ଣ କୁହାଯିବ ? ସର୍ବଦା ଯୋଡି ହୋଇ ରହିବା, ସର୍ବଦା ନିର୍ବିଘ୍ନ ରହିବା, ସର୍ବଦା ହର୍ଷିତ ରହିବା ସହିତ ବାବାଙ୍କର ଛତ୍ରଛାୟା ତଳେ ରହିବାର ଜୀବନ ଏବଂ କେବେ ଯୋଡି ହେବା ଓ କେବେ ଛିଡିବାର ଜୀବନ ଭିତରେ ଅନ୍ତର ରହିଛି ନା! ସେଥିପାଇଁ ବାପଦାଦା କହୁଛନ୍ତି କାହାର କାହାର ଜନ୍ମପତ୍ରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଜନ୍ମଜାତକ ବିଲକୁଲ୍ ସ୍ପଷ୍ଟ ରହିଛି କିନ୍ତୁ କାହାର କାହାର ମଝିରେ ମଝିରେ ଦାଗ ରହିଛି । ଯଦିଓ ଦାଗକୁ ସମାପ୍ତ କରିଚାଲିଛନ୍ତି ପୁଣି ବି ଦାଗର ଛିହ୍ନ ତ ଦେଖାଯାଉଛି ନା । ତେଣୁ ଦାଗ ବିଲକୁଲ୍ ନ ଲାଗୁ । ସଫା କାଗଜ ଏବଂ ଦାଗ ଲିଭା ହୋଇଥିବା କାଗଜ...ଏହା ମଧ୍ୟରୁ କେଉଁଟି ଭଲ କ’ଣ ଲାଗିବ ? ତେବେ ନିଜର ସ୍ଥିତି ରୂପକ କାଗଜକୁ ସଫା ରଖିବାର ଆଧାର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ । ଏକଥା ଶୁଣି ଡରିଯାଅ ନାହିଁ ଯେ ଏହା ତ ବଡ କଷ୍ଟକର କଥା । ନା, ବହୁତ ସହଜ କଥା କାହିଁକି ନା ଏବେ ଅନ୍ତିମ ସମୟ ପାଖେଇ ଆସିଲାଣି । ଏହି ସମୟକୁ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ବରଦାନ ମିଳିଛି । ତେଣୁ ଯିଏ ଯେତିକି ସମୟ ପଛରେ ଆସୁଛି ତାକୁ ସମୟ ଅନୁସାରେ ବିଶେଷ ଲିଫ୍ଟ ଅର୍ଥାତ୍ ସହଯୋଗ ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନର ଅବ୍ୟକ୍ତ ରୂପର ପାର୍ଟ ତ ବରଦାନୀ ପାର୍ଟ ହିଁ ଅଟେ । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ସମୟର ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ ମିଳୁଛି, ଅବ୍ୟକ୍ତ ପାର୍ଟର ଏବଂ ଅବ୍ୟକ୍ତ ସହାୟତାର ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ ମିଳୁଛି । ତା’ ସହିତ ତୀବ୍ର ଗତିରେ ଯିବାର ସମୟ ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ ତାହାର ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି । ପ୍ରଥମେ ତ ପୁରୁଷାର୍ଥର ବିଧିକୁ ଉଦ୍ଭାବନ କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗିଲା । କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସବୁକିଛି ତୁମ ପାଇଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ହୋଇସାରିଛି ଏବଂ ତୁମେମାନେ ଲହୁଣୀ ଖାଇବା ସମୟରେ ହିଁ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ଏହି ବରଦାନ ମଧ୍ୟ କିଛି କମ୍ ନୁହେଁ । ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଥମେ ଆସିଲେ ସେମାନେ ଲହୁଣୀ ବାହାର କଲେ ଏବଂ ତୁମେମାନେ ଲହୁଣୀ ଖାଇବା ସମୟରେ ପହଞ୍ଚି ଗଲ । ତେଣୁ ବରଦାନୀ ଅଟ ନା । କେବଳ ଅଳ୍ପ ଟିକିଏ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିବ, ବାକି ଆଉ କିଛି ବଡ କଥା ନୁହେଁ । ସବୁ ପ୍ରକାରର ସହଯୋଗ ତୁମ ସାଥୀରେ ଅଛି । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଥିବା ମହାରଥୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କଠାରୁ ଯେତିକି ପାଳନା ମିଳୁଛି ସେତିକି ପାଳନା ପ୍ରଥମରୁ ଆସିଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ମିଳିନଥିଲା । ତୁମ ଜଣ ଜଣଙ୍କ ପାଇଁ ସେମାନେ କେତେ ମେହନତ କରୁଛନ୍ତି ବା ସମୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାଧାରଣ ପାଳନା ମିଳୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ତୁମେମାନେ ତ ଗେହ୍ଲା ସନ୍ତାନ ଭାବରେ ପାଳିତ ହେଉଛ । ତେବେ ପାଳନାର ପ୍ରତିଦାନ ମଧ୍ୟ ଦେବ ନା । ଏହା କିଛି ବଡ କଥା ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ, କେବଳ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କଥାକୁ ଶକ୍ତି ରୂପରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦିଅ । ବୁଝିଲ! ଆଚ୍ଛା!

ସର୍ବଦା ମହାବୀର ହୋଇ ବିଜୟର ଛାତ୍ର ଧାରଣ କରିଥିବା, ସର୍ବଦା ଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତିକୁ ଯଥା ସମୟରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରୁଥିବା, ସର୍ବଦା ଅଟଳ-ଅଚଳ-ଅଖଣ୍ଡ ସ୍ଥିତିକୁ ଧାରଣ କରିଥିବା, ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ଅନୁଭବ କରୁଥିବା, ମାୟାଜିତ୍ ବିଜୟୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ଦାଦୀମାନଙ୍କ ସହିତ:- ଅନନ୍ୟ ରତ୍ନମାନେ ପ୍ରତି ପାଦରେ ନିଜେ ତ ପଦ୍ମର ରୋଜଗାର ଜମା କରୁଛନ୍ତି ତା’ ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପଦ୍ମର ରୋଜଗାର ଜମା ହେଉଛି । ଅନନ୍ୟ ରତ୍ନମାନେ ସଦାସର୍ବଦା ପ୍ରତି ପାଦରେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ନିଶ୍ଚିତ ବଢି ଚାଲିଛନ୍ତି କାରଣ ସେମାନଙ୍କୁ ଅଟୋମେଟିକ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱୟଂ ଚାଳିତ ଏବଂ ଅନାଦି ଚାବି ମିଳିଯାଇଛି । ନିମିତ୍ତ ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ଅଟୋମେଟିକ୍ ଚାବି ଲଗାଇବା । ଅନନ୍ୟ ରତ୍ନମାନଙ୍କୁ ଅନାଦି ଚାବି ଆଧାରରେ ଆଗକୁ ବଢିବାର ହିଁ ଅଛି କାରଣ ତୁମମାନଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପରେ ସେବା ଭରି ରହିଛି । ସର୍ବଦା ଜଣେ ହିଁ ଅନେକଙ୍କୁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ସେମାନଙ୍କୁ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡିନଥାଏ କାରଣ ନିମିତ୍ତ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଉତ୍ସାହର ଲହଡି ଖେଳିଯାଏ । ଯେପରି ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କୁ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ରଙ୍ଗ ଲାଗିଯାଏ ନା । ସେହିପରି ଅଟୋମେଟିକ୍ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ଲହଡି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହକୁ ବଢାଇ ଦେଇଥାଏ । ଏମିତି ବି ଯଦି କେହି ବହୁତ ଭଲ ନୃତ୍ୟ କରୁଥାଏ ତେବେ ଦେଖଣାହାରୀଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପାଦ ଉଠିଯାଏ ଅର୍ଥାତ୍ ଲହଡି ଖେଳିଯାଏ ତେଣୁ ନାଚୁନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ହାତ ଗୋଡ ହଲାଉଥାଆନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!

ମଧୁବନର ସବୁ କାରବାର ଠିକ୍ ଚାଲିଛି ? ମଧୁବନ ନିବାସୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମଧୁବନ ସୁସଜ୍ଜିତ ରହିଛି । ବାପଦାଦା ତ ନିମିତ୍ତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ଅଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ବାପଦାଦା ଜାଣିଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ କେତେ ସୁଦକ୍ଷ ଅଟନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ କିଛି କମ୍ ନୁହଁନ୍ତି । ବାବାଙ୍କର ପିଲାମାନଙ୍କ ଉପରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି ଏବଂ ଏଥିରେ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଆଗରେ ଅଛନ୍ତି । କାରଣ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଥିବା ପିଲାମାନେ ସଦାସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିନ୍ତରେ ରଖିଛନ୍ତି । ଏମିତି ତ ବିଶେଷ ଚିନ୍ତା କରିବାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ପୁଣିବି ବାବାଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ଖୁସିର ଖବର ହିଁ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଦୁନିଆରେ ଏଭଳି ସନ୍ତାନ କେଉଁଠି ନଥିବେ ଯିଏକି ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରସ୍ପରଠାରୁ ଆଗୁଆ ହୋଇଥିବେ । କାହାର ବି ଏହିଭଳି ସନ୍ତାନ ଏତେ ସଂଖ୍ୟାରେ ନଥିବେ । କେହି ଯଦି ଭଲ ପାଠ ପଢୁଥିବେ ଆଉ କେହି ଲଢେଇ ଝଗଡା ମଧ୍ୟ କରୁଥିବେ କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ତ ସମସ୍ତେ ବିଶେଷ ମଣୀ ଅଟ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ବିଶେଷତା ଭରି ରହିଛି ।

ରଦାନ:-
ପବିତ୍ରତାର ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଦୃଷ୍ଟି ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତି କରାଉଥିବା ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା-ସୁଖକର୍ତ୍ତା ହୁଅ ।

ବିଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଉଦ୍ଭାବନ ହୋଇଥିବା ଔଷଧର ଶକ୍ତି ଅଳ୍ପକାଳ ପାଇଁ ଦୁଃଖ-କଷ୍ଟକୁ ସମାପ୍ତ କରି ଦେଇଥାଏ କିନ୍ତୁ ପବିତ୍ରତାର ଶକ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତିରେ ଆଶୀର୍ବାଦର ଶକ୍ତି ଭରି ରହିଛି, ଯେଉଁ କାରଣରୁ ପବିତ୍ରତାର ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଦୃଷ୍ଟି ବା ବୃତ୍ତି ସଦାକାଳ ପାଇଁ ପ୍ରାପ୍ତି କରାଇଦେଇଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମମାନଙ୍କର ଜଡଚିତ୍ର ସମ୍ମୁଖରେ ହେ ଦୟାଳୁ ଦୟା କର କହି ସର୍ବଦା ଦୟା ବା ଆଶୀର୍ବାଦ ମାଗି ଚାଲିଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଯେହେତୁ ତୁମେମାନେ ଚୈତନ୍ୟ ରୂପରେ ଏହିଭଳି ମାଷ୍ଟର ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା-ସୁଖକର୍ତ୍ତା ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦୟା କରିଛ ସେଥିପାଇଁ ତ ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ପୁଜା ପାଉଛ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସମୟର ସମୀପତାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ବେହଦର ବୈରାଗ୍ୟ ବୃତ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରିବା ହିଁ ସଚ୍ଚା ତପସ୍ୟା ଅଟେ ।
 


ସୂଚନା:- ଆଜି ମାସର ତୃତୀୟ ରବିବାର, ତେଣୁ ସମସ୍ତେ ସଂଗଠିତ ରୂପରେ ସନ୍ଧ୍ୟା ୬.୩୦ମି. ଠାରୁ ୭.୩୦ ମି. ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନ୍ତର୍ରାଷ୍ଟ୍ରିୟ ଯୋଗରେ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇ ନିଜକୁ ଅବତରିତ ହୋଇଥିବା ଅବତାର ଆତ୍ମା ସ୍ମୃତିରେ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ଓ ଶରୀରଠାରୁ ଅଲଗା ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବେ ଏବଂ ନିଜର ବୀଜ ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିର ଆସନରେ ବସି ପରମାତ୍ମ ଶକ୍ତିକୁ ବାୟୁମଣ୍ଡଳରେ ବିଚ୍ଛୁରୀତ କରିବାର ସେବା କରିବେ ।