11.11.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ମନମନାଭବର ବଶୀକରଣ
ମନ୍ତ୍ର ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ମାୟା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବ ତେଣୁ ଏହି ମନ୍ତ୍ର ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ମନେପକାଇଦିଅ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏହି ବେହଦ
ଡ୍ରାମାରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପରିଶ୍ରମୀ ଶ୍ରମିକ ଅର୍ଥାତ୍ ସେବକ କେଉଁ କେଉଁମାନେ ଅଟନ୍ତି ଓ କିପରି ?
ଉତ୍ତର:-
ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଗୁଡିକ ହିଁ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ସଫା କରିବାରେ ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଓ
ଅତ୍ୟନ୍ତ ପରିଶ୍ରମୀ ସେବକ ଅଟନ୍ତି । ଧରଣୀ ହଲିବ, ବନ୍ୟା ହେବ ସେଥିରେ ସବୁ ସଫା ହୋଇଯିବ ।
ଏଥିପାଇଁ ଭଗବାନ କାହାକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଉନାହାଁନ୍ତି । କାରଣ ବାବା କିପରି ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ
ବିନାଶ କରିବେ । ଏସବୁ ତ ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଅଛି । ରାବଣର ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି ନା ଏହାକୁ ଗଡଲି
କାଲାମିଟିଜ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଦୁର୍ବିପାକ କୁହାଯିବ ନାହିଁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ବାବା ହିଁ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ ମନମନାଭବ ହୁଅ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ପିଲାମାନେ ବସି
ବାବାଙ୍କୁ ବୁଝାଇବେ । ପିଲାମାନେ କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ଶିବବାବା, ମନମନାଭବ ହୁଅନ୍ତୁ । ନା । ଏମିତି
ତ’ ପିଲାମାନେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଖୁସିରେ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ କରୁଛନ୍ତି । ନିଜର ବିଚାର ଶୁଣାଉଛନ୍ତି
କିନ୍ତୁ ଯାହା ମୂଳ ମହାମନ୍ତ୍ର ଅଟେ, ତାହା ତ ବାବା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ଗୁରୁମାନେ ମନ୍ତ୍ର
ଦେଇଥା’ନ୍ତି ନା । ଏହି ପ୍ରଥା କେଉଁଠାରୁ ପ୍ରଚଳିତ ହେଲା ? ଏହା ନୂଆ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ବାବା
ହିଁ, ପ୍ରଥମ ମନ୍ତ୍ର ଦେଉଛନ୍ତି ମନମନାଭବ । ଏହାର ନାମ ବଶୀକରଣ ମନ୍ତ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ମାୟା ଉପରେ
ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ମନ୍ତ୍ର । ଏହାକୁ ଭିତରେ ଭିତରେ ଜପିବାର ନାହିଁ । ଏହାକୁ ତ ବୁଝାଇବାକୁ
ହୋଇଥାଏ । ବାବା ଅର୍ଥ ସହିତ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ଗୀତାରେ ଏକଥା ଅଛି କିନ୍ତୁ ଅର୍ଥ କେହି
ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ଏହା ଗୀତାର ଅଧ୍ୟାୟ ମଧ୍ୟ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ କେବଳ ନାମ ବଦଳି କରି ଦେଇଛନ୍ତି ।
କେତେ ବଡ଼ ବଡ଼ ପୁସ୍ତକ ଆଦି ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ରହିଛି । ବାସ୍ତବରେ ଏହାକୁ ତ ବାବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ
ମୌଖିକ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ଆତ୍ମାରେ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ପିଲାମାନଙ୍କ ଆତ୍ମା ହିଁ
ଜ୍ଞାନ ଧାରଣ କରୁଛି । ବାକି କେବଳ ସହଜ କରି ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଏହି ଚିତ୍ର ଆଦି ତିଆରି କରାଯାଇଛି ।
ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ତ ଏହି ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାସ୍ତବରେ ଆରମ୍ଭରୁ ଭାରତରେ ଆଦି
ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା ଆଉ କୌଣସି ଖଣ୍ଡ ବା ଦେଶ ନଥିଲା । ପୁଣି ପରେ ଏହିସବୁ ଖଣ୍ଡ
ଅର୍ଥାତ୍ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଧର୍ମ ରହିଥିବା ଦେଶ ମିଶିଲା । ତେଣୁ ଏହି ଚିତ୍ର ଗୋଟିଏ କୋଣରେ ରଖିଦେବା
ଉଚିତ୍ । ଯେଉଁଠି ତୁମେ ଦେଖାଉଛ ଯେ ଭାରତରେ ଏମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲାବେଳେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଧର୍ମ
ନଥିଲା । ଏବେ ତ କେତେ ଢ଼େର ଧର୍ମ ରହିଛି ପୁଣି ଏସବୁ ଧର୍ମ ରହିବ ନାହିଁ । ଏହା ବାବାଙ୍କର ପ୍ଲାନ
। ବିଚରାଙ୍କୁ ଅର୍ଥାତ୍ କଳିଯୁଗୀ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କୁ କେତେ ଚିନ୍ତା ରହୁଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏସବୁ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଠିକ୍ ଅଟେ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଲେଖାଯାଇଛି ଯେ ପରମାତ୍ମା ଆସି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । କାହାର ସ୍ଥାପନା ? ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା । ଜମୁନାର କୂଳରେ
ରାଜଧାନୀ ରହିବ । ସେଠାରେ ଏକମାତ୍ର ଧର୍ମ ରହିବ । ସୃଷ୍ଟିରୂପୀ ବୃକ୍ଷ ବିଲକୁଲ୍ ଛୋଟ ଥାଏ, ଏହି
ବୃକ୍ଷର ଜ୍ଞାନ ବାବା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି, ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଗୋଟିଏ ଭାଷା
ହେବ, ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଭାଷା ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ପ୍ରମାଣ କରିପାରିବ ଯେ ଏକ ହିଁ ଭାରତ ଥିଲା, ଏକ
ହିଁ ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ଏକ ହିଁ ଭାଷା ଥିଲା । ସ୍ୱର୍ଗ ଦୁନିଆରେ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି ଥିଲା । ଦୁଃଖର
ଚିହ୍ନ-ବର୍ଣ୍ଣ ନଥିଲା । ସମ୍ପତ୍ତି, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ସୁଖ ସବୁ କିଛି ଥିଲା । ନୂଆ ଭାରତ ଥିବାରୁ
ଦେବତାମାନଙ୍କର ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଲମ୍ବା ଥିଲା କାହିଁକି ନା ପବିତ୍ରତା ଥିଲା । ପବିତ୍ରତାର ଧାରଣା
ଦ୍ୱାରା ମନୁଷ୍ୟ ସୁସ୍ଥ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଅପବିତ୍ରତା କାରଣରୁ ଦେଖ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର କ’ଣ ଅବସ୍ଥା
ହୋଇଯାଇଛି । ବସୁ-ବସୁ ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଯାଉଛି । ଜବାନ୍ ମଧ୍ୟ ମରିଯାଉଛନ୍ତି । କେତେ ଦୁଃଖ
ହେଉଛି । ସେଠାରେ ଅକାଳମୃତ୍ୟୁ ହେବ ନାହିଁ । ଦୀର୍ଘାୟୁ ହେବେ । ପିଢ଼ି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍ ବୁଢ଼ା
ନ ହେଲା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ମରିବେ ନାହିଁ । ଯାହାକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଅ ଏହା ତାଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଧାରଣ
କରାଇବାକୁ ହେବ ଯେ - ବେହଦର ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର, ସେହିଁ ପତିତ ପାବନ ଅଟନ୍ତି, ସଦଗତି ଦାତା ମଧ୍ୟ
ଅଟନ୍ତି । ତୁମ ପାଖରେ ସେହି ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ରହିବା ଉଚିତ୍ ଯାହା ଫଳରେ ତୁମେ ପ୍ରମାଣ କରି
ବୁଝାଇପାରିବ । ଆଜିର ନକ୍ସା ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶ୍ୱର ଭୌଗଳିକ ସ୍ଥିତି ଏହିଭଳି ଅଟେ ଏବଂ କାଲିର ନକ୍ସା
ଏହିଭଳି ହେବ । କେହି କେହି ତ ଠିକ୍ ରୀତିରେ ମଧ୍ୟ ଶୁଣିଥାନ୍ତି । ଏହାକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବୁଝାଇବାକୁ
ହେବ । ଏହି ଭାରତ ହେଉଛି ଅବିନାଶୀ ଖଣ୍ଡ । ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିବା ସମୟରେ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଧର୍ମ
ନଥିଲା । ଏବେ ସେହି ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ନାହିଁ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ କୁଆଡ଼େ ଗଲେ,
କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ । କାହା ପାଖରେ ଉତ୍ତର ଦେବାର ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ତୁମେ ସନ୍ତାନମାନେ
ଭଲ ଭାବରେ ଜ୍ଞାନର ରହସ୍ୟ ବୁଝାଇପାରିବ । ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡ଼ିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ତୁମେ
ସବୁ କିଛି ଜାଣିଛ ଏବଂ ପୁଣି ପୁନରାବୃତ୍ତି ମଧ୍ୟ କରିପାରିବ । ତୁମେ କାହାକୁ ବି ପଚାରିପାରିବ —
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ କୁଆଡ଼େ ଗଲେ ? ତୁମର ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ଶୁଣି ଚକ୍ରିତ ହୋଇଯିବେ । ତୁମେ ତ ନିଶ୍ଚୟର
ସହ କହୁଛ, କିପରି ଏମାନେ ମଧ୍ୟ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ବୁଦ୍ଧିରେ ତ ଜ୍ଞାନ ଅଛି ନା । ତୁମେ
ତୁରନ୍ତ କହିପାରିବ ସତ୍ୟଯୁଗ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ଆମର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ଏକମାତ୍ର ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା
ଧର୍ମ ଥିଲା । ଦ୍ୱିତୀୟ କୌଣସି ଧର୍ମ ନଥିଲା । ସବୁ କିଛି ନୂଆ ଥିଲା । ସେଠାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷ
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବ । ସୁନା ମଧ୍ୟ ଅସରନ୍ତି ରହିବ । କେତେ ସହଜରେ ଖଣିରୁ ବାହାରୁଥିବ, ଯାହା ଫଳରେ
ସୁନା ଇଟାର ଘର ଆଦି ତିଆରି ହେବ । ସେଠାରେ ତ ସବୁ କିଛି ସୁନାର ହେବ । ଖଣି ସବୁ ନୂଆ ଥିବ ନା ।
ଇମିଟେସନ୍ ତ ରହିବ ନାହିଁ କାରଣ ଅସଲି ଜିନିଷ ବହୁତ ଥିବ । ଏଠାରେ ତ ଅସଲିର ନାମ ନାହିଁ ।
ଇମିଟେସନ୍ କେତେ ଅଧିକ ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଉଛି ମିଛ ମାୟା, ମିଛ କାୟା ... । ସମ୍ପତ୍ତି
ମଧ୍ୟ ଅସତ୍ୟ ଅଟେ । ଏପରି ହୀରା ମୋତି ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ତିଆରି ହେଉଛି ଜଣା ମଧ୍ୟ ପଡ଼ୁ ନାହିଁ
ଯେ ଅସଲି ନା ନକଲି ? ଏତେ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହେଉଛି ଯେ କେହି ପରଖି ପାରୁନାହାଁନ୍ତି ଅସଲି ନା ନକଲି ?
ସ୍ୱର୍ଗରେ ତ ଏହି ନକଲି ଜିନିଷ ଆଦି ରହିବ ନାହିଁ । ବିନାଶ ହେଲେ ସବୁ ମାଟି ତଳକୁ ଚାଲିଯିବ ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେତେ ବଡ଼-ବଡ଼ ପଥର, ହୀରା ଆଦି ଘରେ ଲଗାଇବେ ସେସବୁ କେଉଁଠୁ ଆସିଥିବ, କିଏ କାଟୁଥିବେ
? ଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ କୁଶଳୀ କାରିଗର ଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଆହୁରି କୁଶଳୀ ହୋଇଯିବେ । ପୁଣି
ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଏହି କାରିଗରୀ କୌଶଳୀ ନେଇଯିବେ । ସେଠାରେ ସାଧାରଣ ହୀରାର ମୁକୁଟ ତିଆରି ହେବ ନାହିଁ ।
ତାହା ତ ବିଲକୁଲ୍ ରିଫାଇନ୍ ଖାଣ୍ଟି ହୀରାରେ ମୁକୁଟ ହେବ । ଏହି ବିଜୁଳି, ଟେଲିଫୋନ୍, ମୋଟର ଆଦି
ପୂର୍ବରୁ କିଛି ନଥିଲା । ବ୍ରହ୍ମା ବାବାଙ୍କର ଏହି ଜୀବନ କାଳ ଭିତରେ ହିଁ କେତେ କ’ଣ ବାହାରିଛି
ମାତ୍ର ୧୦୦ ବର୍ଷ ହେବ ଏସବୁ ବାହାରିଛି । ସେଠାରେ ବହୁତ ଭଲ କୁଶଳୀ କାରିଗର ରହିବେ । ସେମାନେ
ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଶିଖୁଛନ୍ତି । ଅଧିକରୁ ଅଧିକ କୁଶଳୀ ହେଉଛନ୍ତି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଯାଇଛି । ସେଠାରେ ଉଡାଜାହାଜ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିରାପଦ ହେବ । ପିଲାମାନେ
ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ସୂକ୍ଷ୍ମବୁଦ୍ଧି ସମ୍ପନ୍ନ ହେବେ । ନିକଟ ଭବିଷତରେ ତୁମକୁ ସବୁ
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ । ଯେପରି ନିଜ ଦେଶର ନିକଟତ୍ତର ହେଲେ ଗଛ ଆଦି ଦେଖାଯାଇଥାଏ ନା । ମନେ ମନେ
ଖୁସୀ ହୋଇଥାନ୍ତି, ଏବେ ଘର ପାଖେଇ ଆସିଲା । ଏବେ ଆସି ପହଞ୍ଚି ଗଲୁ । ଶେଷ ବେଳକୁ ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ
ଏହିପରି ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ସବୁଠାରୁ ପ୍ରିୟ ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ସେ
ହିଁ ପରମ ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତେ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ
ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଥିଲ ନା । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଜଣା ନଥିଲା ଯେ ତାଙ୍କର ରୂପ ଛୋଟ ନା ବଡ ।
କୁହାଯାଉଛି ଭ୍ରୁକୁଟୀ ମଧ୍ୟରେ ଚମକୁଛି ଅଜବ ତାରକା ... ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ବିନ୍ଦୁ ସଦୃଶ ହୋଇଥିବେ ।
ତାଙ୍କୁ ହିଁ କୁହାଯାଉଛି ସୁପ୍ରିମ ଆତ୍ମା ଅର୍ଥାତ୍ ପରମାତ୍ମା । ତାଙ୍କ ପାଖରେ ତ ସବୁ ଗୁଣ ରହିଛି
। ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି, କେଉଁ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବେ ? ଶୁଣାଇଲେ ତ’ ଜଣାପଡ଼ିବ ନା । ତୁମେ ମଧ୍ୟ କ’ଣ
ପୂର୍ବରୁ ଏସବୁ ଜାଣିଥିଲ, କେବଳ ଭକ୍ତି ହିଁ ଜାଣିଥିଲ । ଏବେ ତ ଭାବୁଛ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ, ଆତ୍ମାକୁ
ମଧ୍ୟ ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ ତେଣୁ ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଡ୍ରାମାରେ
ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ପାର୍ଟ ରହିଛି ଯାହାକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରାଉଛନ୍ତି । ଗୀତାରେ ତାଙ୍କର ନାମ
ରଖିଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ମାଲିକ କରାଉଥିବାଙ୍କ ନାମକୁ ଗୁପ୍ତ କରି ଦେଉଛନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ
ତ୍ରିଲୋକୀନାଥ, ବୈକୁଣ୍ଠ ନାଥ କହିଦେଉଛନ୍ତି, ଅର୍ଥ କିଛି ହେଲେ ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ମହିମା
କରୁଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଅନେକ କାହାଣୀମାନ ଗଢ଼ିଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ଭଗବାନଙ୍କଠାରେ ଏତେ ଶକ୍ତି
ଅଛି, ସେ ହଜାରେ ସୂର୍ଯ୍ୟଠାରୁ ତେଜୋମୟ ଅଟନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭସ୍ମ କରିଦେଇପାରିବେ । ଏହିପରି
ମନଗଢା କଥା କହିଦେଉଛନ୍ତି, ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ମୋ ପିଲାମାନଙ୍କୁ କିପରି ଜଳାଇବି! ଏହା ତ
ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ପିତା କ’ଣ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବିନାଶ କରିଥାଏ କି ? ନାଁ ଏସବୁ ଡ୍ରାମାରେ
ପାର୍ଟ ରହିଛି । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଶେଷ ହେବ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ନିମନ୍ତେ ଏହି ପ୍ରାକୃତିକ
ବିପର୍ଯ୍ୟୟମାନ ସେବାଧାରୀ ଅଟନ୍ତି । ପଞ୍ଚତତ୍ତ୍ୱ କେତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଶ୍ରମିକ ଅଟନ୍ତି । ଏପରି
ନୁହେଁ ଯେ ତାଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳିଛି ବିନାଶ କର । ନାଁ, ତୋଫାନ ହେଉଛି, ଅକାଳ ପଡ଼ୁଛି
। ଭଗବାନ କ’ଣ କହୁଛନ୍ତ, ଏପରି କର? କେବେ ନୁହେଁ, ଏସବୁ ଡ୍ରାମାରେ ସେମାନଙ୍କର ପାର୍ଟ ରହିଛି ।
ବାବା କହୁ ନାହାଁନ୍ତି କି ବମ୍ ତିଆରି କର । ଏସବୁକୁ ରାବଣର ମତ କୁହାଯିବ । ଏହା ପୂର୍ବ
ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ । ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ହୋଇଥିବାରୁ ଆସୁରୀ ବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି, କେତେ
ମରୁଛନ୍ତି, ଶେଷରେ ସବୁ ଜଳାଇ ଦେବେ । ଏହା ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଖେଳ ଅଟେ, ଯାହା ପୁନରାବୃତ୍ତି
ହେଉଛି । ବାକି ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଶଙ୍କରଙ୍କ ଆଖି ଖୋଲିବା ଦ୍ୱାରା ବିନାଶ ହୋଇଯିବ, ଏହାକୁ
ଈଶ୍ୱରୀୟ ଦୁର୍ବିପାକ ମଧ୍ୟ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଏହା ପ୍ରାକୃତିକ ଦୁର୍ବିପାକ ହିଁ ଅଟେ ।
ଏବେ ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରୀମତ ଦେଉଛନ୍ତି । କାହାକୁ ଦୁଃଖ ଆଦି ଦେବାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ ।
ବାବା ତ ସୁଖର ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ଅଟନ୍ତି । ଡ୍ରାମା ପ୍ଲାନ ଅନୁସାରେ ଘର ପୁରୁଣା ହୋଇଯିବ । ବାବା
ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଏହି ସମଗ୍ର ଦୁନିଆ ପୁରୁଣା ହୋଇଗଲାଣି । ଏହା ଖଲାସ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଦେଖ ପରସ୍ପର
ମଧ୍ୟରେ କିପରି ଲଢ଼େଇ କରୁଛନ୍ତି! ଆସୁରୀ ବୁଦ୍ଧି ଅଟନ୍ତି ନା । ଈଶ୍ୱରୀୟ ବୁଦ୍ଧିରେ ମାରିବା
ପିଟିବା ଆଦିର କୌଣସି କଥା ନଥାଏ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା ଅଟେ । ମୋର
ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ସ୍ନେହ ରହିଛି । ବାବା ସମ୍ମୁଖକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଅନନ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି
ମଧ୍ୟ ନଜର ଯାଉଛି, ଯେଉଁମାନେ ବାବାଙ୍କୁ ବହୁତ ସ୍ନେହର ସହିତ ୟାଦ କରୁଛନ୍ତି ଓ ସେବା ମଧ୍ୟ
କରୁଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ବସି ଥିଲେ ବି ବାବାଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ସେବାଧାରୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ଆଡ଼କୁ ଚାଲିଯାଉଛ
। କେବେ ଡେରାଡୁନ୍, ମେରଠ, କେବେ ଦିଲ୍ଲୀ ... ଯିଏ ମୋତେ ୟାଦ କରନ୍ତି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ୟାଦ
କରିଥାଏ । ଯିଏ ମୋତେ ୟାଦ କରୁ ନାହାଁନ୍ତି ତଥାପି ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ୟାଦ କରିଥାଏ କାହିଁକି ନା
ମୋତେ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇଯିବାକୁ ହେବ ନା । ହଁ, ଯିଏ ମୋ ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନକୁ
କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ବୁଝୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ପୁଣି କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବେ । ଏସବୁ ବେହଦର କଥା ଅଟେ
। ଦୁନିଆର ଶିକ୍ଷକମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ବିନାଶୀ । ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ଅବିନାଶୀ ଶିକ୍ଷକ । ତେଣୁ
ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ କେତେ ଖୁସୀ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କର ପାର୍ଟ ତ ଏକା ପରି
ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ, ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ତ ପାର୍ଟ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଅନୁଗାମୀ କୋଟିକରେ କେହି ଜଣେ
ବାହାରିଲେ । ନୂଆ ନୂଆ ପିଲାମାନେ କହୁଛନ୍ତି — ବାବା, ମୁଁ ୭ ଦିନର ପିଲା ଅଟେ, ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଦିନର
ପିଲା ଅଟେ । ତେଣୁ ପୁଁଗରେ ଅର୍ଥାତ୍ ବିରାଡ଼ିଛୁଆ ଭଳି ଛୋଟ ହେଲେ ନା । ତେଣୁ ବାବା ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ନଦୀ ମଧ୍ୟ ପାର କରି କରାଚିରୁ ଆବୁ ଆସିଥିଲେ । ବାବାଙ୍କ ଆସିବା ଦ୍ୱାରା
ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । ତାଙ୍କର କେତେ ମହିମା ରହିଛି । ସେହି ଗୀତାର ଅଧ୍ୟାୟ ତ ତୁମେ
ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର କେତେ ଥର ପଢ଼ିଥିବ । ଫରକ ଦେଖ କେତେ ରହିଛି । କେଉଁଠି କୃଷ୍ଣ ଭଗବାନୁବାଚ,
କେଉଁଠି ଶିବ ପରମାତ୍ମା ଉବାଚ ରାତି-ଦିନର ଫରକ ରହିଛି । ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏବେ ଅଛି ଆମେ ସତ୍ୟ
ଖଣ୍ଡରେ ଥିଲୁ, ସୁଖ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଦେଖିଛୁ । ୩ ଭାଗ ସୁଖ ଦେଖୁଛ । ବାବା ସୁଖ ନିମନ୍ତେ ଡ୍ରାମା
କରାଇଛନ୍ତି, ଦୁଃଖ ନିମନ୍ତେ ନୁହେଁ । ଦୁଃଖ ତ ତୁମକୁ ପରେ ମିଳୁଛି । ଏତେ ଜଲ୍ଦି ଲଢ଼େଇ ମଧ୍ୟ
ଲାଗିପାରିବ ନାହିଁ । ତୁମକୁ ବହୁତ ସୁଖ ମିଳୁଛି । ଅଧା ଅଧା ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏତେ ମଜା ଲାଗିବ ନାହିଁ
। ସାଢ଼େ ତିନି ହଜାର ବର୍ଷ ତ କୌଣସି ଲଢ଼େଇ ଲାଗିବ ନାହିଁ । ରୋଗ ଇତ୍ୟାଦି ମଧ୍ୟ ହେବ ନାହିଁ ।
ଏଠାରେ ତ ଦେଖ ରୋଗ ପରେ ରୋଗ ଲାଗି ରହିଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କ’ଣ ଏପରି କୀଟ ପତଙ୍ଗ ରହିବେ ଯିଏକି
ଶସ୍ୟ ପ୍ରଭୃତି ଖାଇଦେବେ, ସେଠାରେ ଏଭଳି କୀଟ ରହିବେ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ତ’ ତା’ର ନାମ ହେଉଛି
ସ୍ୱର୍ଗ । ତେଣୁ ବିଶ୍ୱର ନକ୍ସା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଦେଖାଇବା ଉଚିତ୍ ତେବେ ଯାଇ ବୁଝାଇପାରିବ । ଅସଲରେ
ଏହା ହିଁ ଭାରତ ଥିଲା, ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଧର୍ମ ନଥିଲା । ପୁଣି କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ଧର୍ମସ୍ଥାପନକାରୀମାନେ
ଆସୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ ବିଷୟରେ ଜାଣୁଛ । ତୁମ ବିନା ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ କହିବେ
ନେତି ନେତି, ଆମେ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହୁଁ । କହିଦେଉଛନ୍ତି ତାଙ୍କର କୌଣସି ନାମ, ରୂପ, ଦେଶ, କାଳ,
ନାହିଁ । ନାମ, ରୂପ ନଥିଲେ କୌଣସି ଦେଶ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । କିଛି ହେଲେ ବୁଝି ନାହାଁନ୍ତି
। ଏବେ ବାବା ନିଜର ଯଥାର୍ଥ ପରିଚୟ ତୁମକୁ ଦେଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ସଦାସର୍ବଦା
ଅସରନ୍ତି ଖୁସୀରେ ରହିବା ପାଇଁ ବେହଦର ବାବା ଯେଉଁସବୁ ବେହଦର କଥା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି, ସେଗୁଡିକୁ
ସ୍ମରଣ କରିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କରି ଚାଲିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।
(୨) ସର୍ବଦା ସୁସ୍ଥ ରହିବା ପାଇଁ ‘ପବିତ୍ରତା’କୁ ଆପଣାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପବିତ୍ରତା ଆଧାରରେ ହିଁ
ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ସମ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ଖୁସୀର ସମ୍ପତ୍ତି ବାବାଙ୍କଠାରୁ ନେବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯୋଗ
ଦ୍ୱାରା ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ପଦ୍ମର ରୋଜଗାର ଜମା କରି ପଦ୍ମାପଦ୍ମ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହୁଅ ।
ତୁମମାନଙ୍କର ସ୍ମୃତି
ସେତିକି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବା ଉଚିତ୍, ଯାହାକି ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ପଦ୍ମର ରୋଜଗାର ଜମା
ହୋଇଯିବ । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ପ୍ରତି ପାଦରେ ପଦ୍ମର ସମ୍ପତ୍ତି ଜମା ହେଉଥିବ ତେବେ ସାରା ଦିନ ଭିତରେ
କେତେ ଜମା ହୋଇଯିବ - ସେଥିପାଇଁ ଗାୟନ ଅଛି ପଦ୍ମାପଦ୍ମ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଆତ୍ମା । ଯେତେବେଳେ କାହାର
ବହୁତ ଭଲ ରୋଜଗାର ହୋଇଥାଏ ସେତେବେଳେ ତା’ର ଚେହେରାର ଚମକ ହିଁ ଅଲଗା ପ୍ରକାରର ଦେଖାଯାଏ ତେଣୁ
ତୁମମାନଙ୍କର ଚେହେରାରେ ମଧ୍ୟ ପଦ୍ମର ରୋଜଗାରର ନିଶା ବା ଖୁସି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁ । ଏହିଭଳି
ଆତ୍ମିକ ନିଶା ବା ଆତ୍ମିକ ଖୁସି ସର୍ବଦା ରହିଥାଉ ଯାହାକି ସମସ୍ତେ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ ଏମାନେ
ଆମଠାରୁ ଅଲଗା ଅଟନ୍ତି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଡ୍ରାମାରେ ସବୁ
କିଛି ଭଲ ହିଁ ହେବ - ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ରହି ଚିନ୍ତାମୁକ୍ତ ରାଜା ହୁଅ ।