23.02.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ଅବସରରେ ତୁମେ ଖୁବ୍ ଧୂମଧାମର ସହିତ ନିରାକାର ପିତାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଣାଅ, ଏହି ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ହିଁ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ଅଟେ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ସଚ୍ଚା ଦୀପାବଳୀ କେବେ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ କିପରି ?

ଉତ୍ତର:-
ବାସ୍ତବରେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ହିଁ ତୁମ ପାଇଁ ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା ଦୀପାବଳୀ ଅଟେ କାହିଁକି ନା ଶିବବାବା ଆସି ତୁମ ଆତ୍ମା ରୂପୀ ଦୀପମାନଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରେ ଦୀପ ଭଳି ଉଠୁଛି ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମାର ଜ୍ୟୋତି ଜାଗ୍ରତ ହେଉଛି । ସେମାନେ ସ୍ଥୂଳ ଦୀପ ଜଳାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କର ସଚ୍ଚା ଦୀପ ଶିବବାବା ଆସିବା ଦ୍ୱାରା ଜଳିଥାଏ ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ଖୁବ୍ ଧୂମଧାମରେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କର ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମିଠା ମିଠା ଆତ୍ମିକ ପିଲାମାନେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ତ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ । ଜୟନ୍ତୀ ତ ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବାଙ୍କର ହିଁ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ । ତାଙ୍କୁ ପୁଣି ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । ତେବେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ତ ହୋଇପାରିବନାହିଁ । ଜୟନ୍ତୀ କେବେ ପାଳନ କରାଯାଏ ? ଯେବେ ଗର୍ଭରୁ ବାହାରକୁ ଆସିଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ତ ନିଶ୍ଚିତ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି, ଆର୍ଯ୍ୟ ସମାଜୀମାନେ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ୮୩ତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛ, ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ଜୟନ୍ତୀକୁ ୮୩ ବର୍ଷ ହୋଇଗଲା । ଜନ୍ମଦିନ ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ମନେ ରହିଥାଏ । ଅମୁକ ଦିନ ଇଏ ଜନ୍ମ ହେଲା ସେହିପରି ତୁମେ ଏବେ ଶିବଙ୍କର ୮୩ତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛ । ତେବେ ସିଏ ତ ହେଲେ ନିରାକାର ତାଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ କିପରି ହୋଇପାରିବ ? ଏତେ ବଡ ବଡ ଲୋକଙ୍କ ପାଖକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କାର୍ଡ ଯାଉଛି ତେଣୁ କାହାକୁ ତ ପଚାରିବା ଦରକାର— ଜୟନ୍ତୀ କିପରି ପାଳନ କରୁଛ ? ସିଏ କେବେ ଏବଂ କିପରି ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ ? ତାଙ୍କର ଶରୀରର ନାମ କ’ଣ ? କିନ୍ତୁ ଏମାନେ ଏଭଳି ପଥର ବୁଦ୍ଧି ଅଟନ୍ତି ତେଣୁ କେବେ ପଚାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ପାରିବ— ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାର, ତାଙ୍କର ନାମ ଶିବ, ତୁମେ ଶାଳିଗ୍ରାମମାନେ ହେଉଛ ତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ, ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହି ଶରୀରରେ ଶାଳିଗ୍ରାମ ଅଛି । କିନ୍ତୁ ଶରୀରର ହିଁ ନାମ ରଖାଯାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି ପରମଆତ୍ମା ଶିବ । ସେଥିପାଇଁ ଏବେ ତୁମେମାନେ କେତେ ଧୁମଧାମ ସହିତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମମାନ କରୁଛ । ଦିନକୁ ଦିନ ତୁମେ ଧୂମଧାମର ସହିତ ବୁଝାଉଛ । ଯେବେଠାରୁ ଶିବବାବାଙ୍କର ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶତା ହୋଇଥାଏ ସେବେଠାରୁ ହିଁ ତାଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀର ଗାୟନ କରାଯାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଏହାର କୌଣସି ସଠିକ୍ ତିଥି-ତାରିଖ ନାହିଁ, କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସାଧାରଣ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି କିନ୍ତୁ କେବେ, କେଉଁ ସମୟରେ ପ୍ରବେଶ କଲେ ସେ କଥା କହୁନାହାଁନ୍ତି । ଯଦି ତିଥି-ତାରିଖ କହିବେ ତେବେ କହିବେ ଯେ ଅମୁକ ତାରିଖ କିନ୍ତୁ ଏହାଙ୍କର କୌଣସି ଜନ୍ମପତ୍ରୀ ଆଦି ନାହିଁ । ବାସ୍ତବରେ ଏହାଙ୍କର ଜନ୍ମପତ୍ରୀ ହିଁ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଅଟେ । କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଏହାଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ । କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ତୁମର ମହିମା ଅପରମଅପାର, ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସିଏ କିଛି ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରୁଥିବେ । ମହିମା ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହାଙ୍କର ମହିମା କେହି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମେମାନେ ଏବେ ବୁଝାଉଛ ଯେ ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ଶାନ୍ତିର ସାଗର । ତେଣୁ ସିଏ ଜଣେ ଅଟନ୍ତି ନା ପୁଣି ତାଙ୍କୁ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ କିପରି କୁହାଯିବ । କିଛି ହେଲେ ବି ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛ ତେଣୁ ପଚାରିବା ପାଇଁ ସାହାସ ମଧ୍ୟ କରୁନାହାଁନ୍ତି । ନଚେତ୍ ପଚାରିବା ଦରକାର ଯେ ଶିବଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରାଯାଉଛି, ତାଙ୍କର ମହିମାର ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରାଯାଉଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସିଏ ଏଠାକୁ ଆସି କିଛି ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରି ଯାଇଛନ୍ତି । ବହୁତ ଭକ୍ତ ଅଛନ୍ତି । ଯଦି ସରକାର ମାନୁନଥା’ନ୍ତା ତେବେ ଭକ୍ତ, ସାଧୁ, ଗୁରୁମାନଙ୍କର ଷ୍ଟାମ୍ଫ ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରି ନଥାଆନ୍ତା । ତେଣୁ ଯେପରି ସରକାର, ସେହିପରି ପ୍ରଜା । ଏବେ ତୁମେମାନେ ବାବାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ । ତେଣୁ ତୁମର ଯେତିକି ନିଶା ରହୁଛି ସେତିକି ଆଉ କାହାର ରହୁନାହିଁ । ତୁମେ ହିଁ କହୁଛ ଶିବଜୟନ୍ତୀ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ଅଟେ ବାକି ସବୁ ଜୟନ୍ତୀ ମୂଲ୍ୟହୀନ । ବାବା ହିଁ ଆସି କଉଡିରୁ ହୀରାତୁଲ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଏତେ ଉଚ୍ଚ ହୋଇଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମକୁ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ବୋଲି ଗାୟନ କରାଯାଉଛି । ତେବେ ପ୍ରଥମେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ମୂଲ୍ୟହୀନ ଥିବ ପରେ ବାବା ହୀରାତୁଲ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି କଥାକୁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ଏହିଭଳି ବିଶ୍ୱର ରାଜକୁମାର କିଏ କରାଇଲା ? ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବା ଦରକାର—କୃଷ୍ଣ ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ସିଏ ତ ମାତା ଗର୍ଭରୁ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ପୁଣି ଟୋକେଇରେ ନେଇଗଲେ । ତେବେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ ବିଶ୍ୱର ରାଜକୁମାର ଥିଲେ ତାଙ୍କର ପୁଣି କ’ଣ ଡର ଥିଲା ? ସେଠାରେ କଂସ ଆଦି କେଉଁଠାରୁ ଆସିଲେ ? ଏଭଳି କଥା ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ ଏବେ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ବୁଝାଇବାର ଉପାୟ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ ହୋଇଥିବା ଦରକାର । ସମସ୍ତେ ଏକାଭଳି ପାଠ ପଢାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ଭାବରେ ନ ବୁଝାଇବା ଦ୍ୱାରା ସେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଅପସେବା ହୋଇଥାଏ ।

ଏବେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରାଯାଉଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଶିବଙ୍କର ହିଁ ମହିମା କରାଯିବ, ଗାନ୍ଧୀ ଜୟନ୍ତୀରେ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ହିଁ ମହିମା କରିଥା’ନ୍ତି । ସେସମୟରେ ଆଉ କିଛି ବି ଶୁଣାଇବାକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିବ ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ ହେଉଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତାଙ୍କର ମହିମା, ତାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ବା ଜୀବନ ଚରିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଥିବ । ସେହିଦିନ ତୁମେ ତାଙ୍କର ଜୀବନ ଚରିତ୍ର ହିଁ ଶୁଣାଅ । ଯେପରି ବାବା କହୁଛନ୍ତି କେହି ମନୁଷ୍ୟ ପଚାରୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ କିପରି ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ଏହାର କିଛି ବି ବର୍ଣ୍ଣନା ନାହିଁ । ତାଙ୍କର ମହିମା ଅପରମଅପାର ବୋଲି ଗାୟନ ରହିଛି । ଶିବବାବାଙ୍କୁ ଭୋଳାନାଥ କହି ବହୁତ ମହିମା କରିଥା’ନ୍ତି । ସିଏ ତ ଭୋଳା ଭଣ୍ଡାରୀ ଅଟନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଲୋକମାନେ ଶିବ-ଶଙ୍କର ଏକ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି, ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଭୋଳାନାଥ ବୋଲି ଡାକୁଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଶଙ୍କର ତ ଭୋଳାନାଥ ନୁହଁନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପାଇଁ ତ କୁହାଯାଉଛି ଯେ ଆଖି ଖୋଲିଲା ମାତ୍ରେ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଦୁଦୁରା, ଭାଙ୍ଗ ଇତ୍ୟାଦି ଖାଉଛନ୍ତି ପୁଣି ତାଙ୍କୁ ଭୋଲାନାଥ କିପରି କୁହାଯିବ । ମହିମା ତ ଜଣଙ୍କର ହିଁ ହୋଇଥାଏ । ତୁମେ ମନ୍ଦିରରେ ଯାଇ ବୁଝାଇବା ଦରକାର । ସେଠାକୁ ବହୁତ ଲୋକ ଆସିଥା’ନ୍ତି ତେଣୁ ସେଠାରେ ଶିବଙ୍କର ଜୀବନ ଚରିତ୍ର ଶୁଣାଇବା ଉଚିତ୍ । କହନ୍ତି ଶିବବାବା ଭୋଲା ଭଣ୍ଡାରୀ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଶିବ ଏବଂ ଶଙ୍କରଙ୍କର ପ୍ରଭେଦକୁ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ହିଁ କହୁଛ । ଶିବଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଶିବଙ୍କର ପୂଜା ହୋଇଥାଏ, ତେଣୁ ସେଠାକୁ ଯାଇ ତୁମକୁ ଶିବଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ, ଜୀବନ କାହାଣୀ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯିବେ ଯେ ଏମାନେ ଶିବଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ କିପରି ଶୁଣାଇବେ ? ତେବେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏହି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ କଥାକୁ ଶୁଣି ବହୁତ ଆସିବେ । କୁହ, ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପାଇ ଯେଉଁମାନେ ଏଠାକୁ ଆସିବେ ତାଙ୍କୁ ଆମେ ନିରାକାର ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଜଣାଇବୁ । ଗାନ୍ଧୀଜୀ ଇତ୍ୟାଦିଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଜୀବନକାହାଣୀ ଶୁଣୁଛନ୍ତି ନା । ତେବେ ତୁମେ ଯଦି ଶିବଙ୍କର ମହିମା କରିବ ତେବେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରୁ ସର୍ବବ୍ୟାପୀର କଥା ଚାଲିଯିବ, ଜଣଙ୍କର ମହିମା ଅନ୍ୟ କାହା ଜଣଙ୍କ ମହିମା ସହିତ ମିଶିପାରିବ ନାହିଁ । ଏମାନେ ଯେଉଁ ମଣ୍ଡପ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ବା ପ୍ରଦର୍ଶନୀ କରୁଛନ୍ତି, ତାହା କୌଣସି ଶିବଙ୍କର ମନ୍ଦିର ନୁହେଁ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହା ହେଉଛି ବାସ୍ତବରେ ସଚ୍ଚା ସଚ୍ଚା ଶିବଙ୍କର ମନ୍ଦିର, ଯେଉଁଠାରେ ରଚୟିତା ନିଜେ ବସି ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତରର ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଲେଖିପାରିବ ଯେ ଆମେ ରଚୟିତାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ଏବଂ ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟକୁ ଶୁଣାଇବୁ । ଏହି ଲେଖା ହିନ୍ଦୀ ଏବଂ ଇଂରାଜୀରେ ହେବା ଉଚିତ । ଯଦି ତୁମେ ବଡ-ବଡ ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବ ତେବେ ସେମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଯେ ଏମାନେ କିଏ ଯିଏକି ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀକୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଯଦି ତୁମେ କେବଳ ରଚନା ବିଷୟରେ କହିବ ତେବେ ବୁଝିଯିବେ ଯେ ପ୍ରଳୟ ହେଲା ପୁଣି ନୂଆ ରଚନା କଲେ । କିନ୍ତୁ ନାଁ, ତୁମକୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ବାବା ଆସି ପତିତମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏହି କଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ । ମନ୍ଦିରକୁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଆସିବେ, ସେଥିପାଇଁ ହଲ୍ ବା ମଣ୍ଡପ ବହୁତ ବଡ ହେବା ଦରକାର । ଯଦିଓ ତୁମେ ପ୍ରଭାତରେ ପରିକ୍ରମା କରାଉଛ, ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ କିଏ ସ୍ଥାପନା କରିଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କୁ ଏହି କଥା ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ନିରାକାର ଶିବବାବା ଯିଏକି ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ଅଟନ୍ତି ସିଏ ହିଁ ଆସି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି, ଏହି ଭଳି ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଦରକାର । ବିଚାର କରିବା ଦରକା ଯେ କିଭଳି ଶିବଙ୍କର ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ଶିବଙ୍କର ମନ୍ଦିରରେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି, ଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟ ସକାଳୁ ବାଜିଥାଏ । ଶିବବାବା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାତ ସମୟରେ ଆସିଥା’ନ୍ତି, ଏହାକୁ ଅର୍ଦ୍ଧରାତ୍ର କୁହାଯିବ ନାହିଁ, ସେହି ସମୟରେ ତୁମେ ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଶୁଣାଇପାରିବ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ସେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଶୋଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ରାତ୍ର ସମୟରେ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଫୁରସତ୍ ମିଳିଥାଏ, ବତୀ ଆଦି ମଧ୍ୟ ଜଳିଥାଏ । ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ଆଲୋକିତ ମଧ୍ୟ କରିବା ଦରକାର । ଶିବବାବା ଆସି ତୁମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ସଚ୍ଚା ଦୀପାବଳୀ ଅଟେ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଘରେ ଦୀପ ଜଳିଥାଏ ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମାର ଜ୍ୟୋତି ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ ଘରେ ସ୍ଥୂଳ ଦୀପ ଜଳାଇଥା’ନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ଦୀପାବଳୀର ବାସ୍ତବ ଅର୍ଥ କିନ୍ତୁ କାହା-କାହାର ଆତ୍ମାରୂପୀ ଦୀପକ ବିଲକୁଲ୍ ଜଳିନଥାଏ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମର ଦୀପ କିପରି ଜଳୁଛି ? କେହି ମରିଗଲେ ଦୀପ ଜଳାଇଥା’ନ୍ତି ଯେପରି ଅନ୍ଧକାର ନହେଉ । କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମେ ତ ଆତ୍ମାରୂପୀ ଦୀପ ଜଳିବା ଦରକାର ତେବେ ଅନ୍ଧକାର ହେବ ନାହିଁ । ନଚେତ୍ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏବେ ଘୋର ଅନ୍ଧକାରରେ ଅଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ତ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଶରୀର ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଏକ ନେଇଥାଏ, ଏଥିରେ ଅନ୍ଧକାରର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ପ୍ରଥା, ଦୀପରୁ ଘିଅ ସରିବା ମାତ୍ରେ ଦୀପ ଲିଭିଯାଇଥାଏ । ଅନ୍ଧକାରର ଅର୍ଥକୁ ମଧ୍ୟ କିଛି ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ଶ୍ରାଦ୍ଧ ଆଦି ଖୁଆଇବାର ଅର୍ଥକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ଆଗରୁ ଆତ୍ମାକୁ ଡାକି, କିଛି ପଚାରୁଥିଲେ । ଏବେ ସେସବୁ ହେଉନାହିଁ । ଏଠାକୁ ମଧ୍ୟ ଆସୁଛନ୍ତି । କୌଣସି ସମୟରେ କିଛି କହି ମଧ୍ୟ ଥା’ନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ଯଦି ପଚରାଯାଏ ତୁମେ ସୁଖୀ ଅଛ ? ତେବେ କହିଥା’ନ୍ତି ହଁ । ଏହା ତ ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ଏଠାରୁ ଯେଉଁମାନେ ବି ଯିବେ ସେମାନେ ଭଲଘରେ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେବେ । ଏମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଅଜ୍ଞାନୀ ଘରେ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେବେ । ଜ୍ଞାନୀ ଘରେ ତ ଜନ୍ମ ନେଇପାରିବେ ନାହିଁ କାରଣ ଜ୍ଞାନୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ତ ବିକାରରେ ଯାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଏମାନେ ତ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି । ବାକି ହଁ, ଭଲ ସୁଖୀ ଘରେ ଯାଇ ଜନ୍ମ ନେବେ । ବିବେକ ମଧ୍ୟ କହିଥାଏ— ଯେପରି ଅବସ୍ଥା, ସେପରି ଜନ୍ମ । ପୁଣି ସେଠାରେ ନିଜର ପରାକାଷ୍ଠା ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି । ଯଦିଓ ଶରୀର ଛୋଟଥିବାରୁ କିଛି କହିପାରନ୍ତି ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଟିକିଏ ବଡ ହେଲେ ଜ୍ଞାନର ପରାକାଷ୍ଠା ନିଶ୍ଚିତ ଦେଖାଇବେ । ଯେପରି କେହି-କେହି ଶାସ୍ତ୍ରର ସଂସ୍କାର ନେଇଯାଇଥା’ନ୍ତି ତେବେ ଛୋଟ ବୟସରୁ ସେଥିରେ ଲାଗିଯାଇଥା’ନ୍ତି, ତେଣୁ ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ସଂସ୍କାର ନେଇଯାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ମହିମା ବାହାରିବ ।

ତୁମେମାନେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛ, କିନ୍ତୁ ଲୋକମାନେ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବା ଦରକାର—ଯଦି ସେ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି ତେବେ ଜୟନ୍ତୀ କିପରି ପାଳନ କରିବା ? ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେମାନେ ପାଠ ପଢୁଛ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ସିଏ ପିତା, ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ସତଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଶିଖ୍ ଲୋକମାନେ ସତ ଶ୍ରୀ ଅକାଳ କହୁଛନ୍ତି, ତେବେ ବାସ୍ତବରେ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଅକାଳମୃର୍ତ୍ତ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଏକ ନେଉଛନ୍ତି, ଯାହା ମୃତ୍ୟୁ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ତ ଗୋଟିଏ, ଆତ୍ମା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ । କଳ୍ପ ଯେବେ ଶେଷ ହେଉଛି ସେତେବେଳେ ନିଜେ ଆସି କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କିଏ ? ମୁଁ କିପରି ଏହାଙ୍କର ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି ? ଯାହାକି ତୁମେ ନିଜେ ହିଁ ବୁଝିଯାଉଛ । ଆଗରୁ ତୁମେ ବୁଝିପାରୁନଥିଲ, ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ପ୍ରବେଶତା ହେଉଛି କିନ୍ତୁ କିପରି, କେବେ ହେଉଛି, କିଛି ହେଲେ ବୁଝୁନଥିଲ । ଦିନକୁ ଦିନ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି ସବୁ କଥା ଆସୁଛି । ତୁମେ ସବୁ ନୂଆ ନୂଆ କଥା ଶୁଣୁଛ । ଆଗରୁ କ’ଣ ତୁମକୁ ଦୁଇଟି ପିତାଙ୍କର ରହସ୍ୟ ବୁଝାଯାଉଥିଲା, ଆଗୁରୁ ତୁମେ ଯେପରି ଛୋଟ ପିଲା ଥିଲ । ଏବେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ କହୁଛନ୍ତି— ବାବା, ମୁଁ ହେଉଛି ଆପଣଙ୍କର ଦୁଇ ଦିନର ସନ୍ତାନ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କର ଏତିକି ଦିନର ସନ୍ତାନ । ତୁମେମାନେ ବୁଝିପାରୁଛ ଯାହାକିଛି ବି ହେଉଛି କଳ୍ପ ପୂର୍ବ ଭଳି ହେଉଛି । ଏହାକୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଥିବା ଦରକାର । ବୁଝିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସମୟ ଲାଗିଥାଏ । ଜନ୍ମ ନେଇ ପୁଣି ମରି ମଧ୍ୟ ଯାଉଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଜ୍ଞାନକୁ ଛାଡି ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଦୁଇମାସ, ୮ମାସ ରହି ମରିଯାଉଛନ୍ତି । ତୁମ ପାଖକୁ ଆସି କହୁଛନ୍ତି ଏହା ଠିକ୍ କଥା, ସିଏ ଆମର ପିତା, ଆମେ ତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ହଁ- ହଁ କହୁଛନ୍ତି, ପିଲାମାନେ ଲେଖୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ— ବହୁତ ପ୍ରଭାବିତ ହେଇଯାଉଛନ୍ତି । ପୁଣି ବାହାରକୁ ଯିବା ଦ୍ୱାରା ସବୁ କିଛି ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉଛି, ମରିଯାଉଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଏଠାକୁ ଆଉ ଆସୁନାହାଁନ୍ତି ତେଣୁ କ’ଣ ହେବ ? ତେବେ ଏମାନେ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଆସି ଜ୍ଞାନ ଧାରଣ କରି ସତେଜ ହେବେ ଅଥବା ପ୍ରଜାରେ ଆସିଯିବେ । ଏହି ସବୁ କଥାକୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ଆମେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ କିପରି ପାଳନ କରୁଛୁ ? ଶିବବାବା କିପରି ସଦଗତି କରୁଛନ୍ତି ? ଶିବବାବା ଆମପାଇଁ ସ୍ୱର୍ଗର ଉପହାର ନେଇ ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛି, ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରୁଛି । ବାବା ତ ସ୍ୱର୍ଗର ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆମକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ କରିବେ । ଆମେ ତୁମକୁ ତାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ବତାଉଛୁ । କିପରି ସ୍ୱର୍ଗର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି , କିପରି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି, ଏଠାକୁ ଆସି ଦେଖ । ଯେପରି ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ସେହିପରି କ’ଣ ପିଲାମାନେ ବୁଝାଇପାରିବେ କି ? ଏଥିରେ ବହୁତ ଭଲ ବୁଝାଇଲା ବାଲା ଦରକାର । ଶିବଙ୍କର ମନ୍ଦିରରେ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ତାଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଥିବେ, ତେଣୁ ସେଠାକୁ ଯାଇ ବୁଝାଇବା ଦରକାର । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଯଦି ଶିବଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ଶୁଣାଇବ ତେବେ କେହି ଶୁଣିବେ ନାହିଁ । ତାଙ୍କର ବିଚାର ମଧ୍ୟ ଆସିବ ନାହିଁ, ପୁଣି ସେମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଇବାକୁ ପଡିବ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ମନ୍ଦିରକୁ ଅନେକ ଆସିଥା’ନ୍ତି, ତୁମେ ସେମାନଙ୍କୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର, ରାଧା କୃଷ୍ଣଙ୍କର ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝାଇ ପାରିବ । ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କର ମନ୍ଦିର ଅଲଗା ଅଲଗା ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । କୃଷ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀରେ ତୁମେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ବୁଝାଇପାରିବ— ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହିଁ ସୁନ୍ଦର ପୁଣି ଶ୍ୟାମଳ ବୋଲି କାହିଁକି ଗାୟନ କରାଯାଉଛି ? କଥାରେ କହିଥା’ନ୍ତି ସେ ଗାଁର ପିଲାଥିଲେ, ତେବେ ଗାଁରେ ଗାଈ-ଛେଳି ଚରାଉଥିବେ ନା । ବାବା (ବ୍ରହ୍ମା) ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରିଛନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ବି ଗାଁ ର ପିଲା ଥିଲି, ନା ମୋ ପାଖରେ ଟୋପିଥିଲା ନା ଜୋତା । ଏବେ ସ୍ମୃତି ଆସୁଛି ମୁଁ କ’ଣ ଥିଲି ପୁଣି ବାବା ଆସି ପ୍ରବେଶ କଲେ । ତେବେ ବାବା ଯେଉଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ତାହା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖକୁ ପହଞ୍ଚୁ, ସିଏ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ମୁଁ ହିଁ ସଦଗତି ଦାତା ଅଟେ । ତୁମେ ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ମଧ୍ୟ କହିପାରିବ । କେବେଠାରୁ ତାଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲା କେତେ ବର୍ଷ ଚାଲିଲା, ଏହିପରି ବିଚାର ଆସିବା ଦରାକାର । ତେବେ ଶିବଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଶିବଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ଶୁଣାଇବାକୁ ପଡିବ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଏବଂ ରାମଙ୍କର ମନ୍ଦିରରେ ତାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ ଶୁଣାଇବାକୁ ହେବ । ଏବେ ତୁମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିବାପାଇଁ । ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମକୁ ତ କେହି ସ୍ଥାପନ କରିନାହାଁନ୍ତି । ବାକି ହଁ ହିନ୍ଦୁ କୌଣସି ଧର୍ମ ନୁହେଁ—ଏକଥା ସିଧା ସଳଖ କହିଲେ ସମସ୍ତେ ବିଗିଡି ଯିବେ । ଭାବିବେ ଯେ ଏମାନେ ବୋଧ ହୁଏ ଈଶାଇ ଧର୍ମର ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ କୁହ ଆମେ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ଅଟୁ ଯାହାକୁ ଆଜିକାଲି ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା !

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଶିବ ଜୟନ୍ତୀକୁ ଧୂମଧାମର ସହିତ ପାଳନ କରିବାକୁ ହେବ । ଶିବବାବାଙ୍କର ମନ୍ଦିରରେ ଶିବଙ୍କର ଏବଂ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ବା ରାଧା-କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀକୁ ଶୁଣାଇବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବାକୁ ହେବ ।

(୨) ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାରରୁ ସୁରକ୍ଷିତରେ ରହିବା ପାଇଁ ଆତ୍ମା ରୂପୀ ଦୀପକୁ ଜ୍ଞାନ ରୂପୀ ଘୃତ ଦ୍ୱାରା ସଦା ସର୍ବଦା ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାରରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବାକୁ ହେବ ।


ବରଦାନ:-
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତି ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବାୟୁମଣ୍ଡଳ ନିର୍ମାଣ କରୁଥିବା ସହଜଯୋଗୀ ହୁଅ ।

ଯୋଗର ଅର୍ଥ ହେଲା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ମୃତିରେ ରହିବା । ମୁଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟେ । ଯେତେବେଳେ ଏହିଭଳି ସ୍ମୃତି ରହିବ ତେବେ ସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇଯିବ । ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବାୟୁମଣ୍ଡଳ ଆପେ ଆପେ ନିର୍ମାଣ ହୋଇଥାଏ ଯାହାକି ଅନେକ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିଥାଏ । ଯେଉଁଠାରେ ବି ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହୋଇ କର୍ମ କରିଥାଅ ସେଠାକାର ବାତାବରଣ ବା ବାୟୁମଣ୍ଡଳ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ ଦେଇଥାଏ । ଏହିଭଳି ସହଯୋଗୀ ଆତ୍ମାମାନେ ବାବାଙ୍କୁ ଏବଂ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ପ୍ରିୟ ହୋଇ ଯାଆନ୍ତି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଅଚଳ ସ୍ଥିତିର ଆସନରେ ବସିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ରାଜ୍ୟର ସିଂହାସନ ମିଳିବ ।