27.09.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେମାନେ ସର୍ବ
ଆତ୍ମାଙ୍କୁ କର୍ମବନ୍ଧନରୁ ଉଦ୍ଧାର କରୁଥିବା ଉଦ୍ଧାରକାରୀ ସେନା, ତେଣୁ ତୁମକୁ କୌଣସି ବି
କର୍ମବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହେବାର ନାହିଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ ଅଭ୍ୟାସ
କରିଚାଲିବା ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମା ବହୁତ ବହୁତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇଯିବ ?
ଉତ୍ତର:-
ଯେତେବେଳେ ବି
ସମୟ ମିଳୁଛି ଶରୀରରୁ ଅଲଗା ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କର । ଦେହଠାରୁ ଅଲଗା ହେବା ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମାରେ ଆପେ ଆପେ
ଶକ୍ତି ଆସିଯିବ, ବଳ ଭରିଯିବ । ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ଅଣ୍ଡର ଗ୍ରାଉଣ୍ଡ ମିଲିଟାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୁପ୍ତ
ସେନା, ତୁମକୁ ଏବେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳିଛି — ଆଟେନସନ୍ ପ୍ଲିଜ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କର
ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ । ଅଶରୀରୀ ହୋଇଯାଅ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତିର
ଅର୍ଥ ତ ବାବା ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଇଛନ୍ତି । ଯେଉଁଠି ମିଲେଟ୍ରୀ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥା’ନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ
ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳେ, ‘ଆଟେନସନ୍’, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆଟେନସନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସାଇଲେନସ । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ
ତୁମକୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆଟେନସନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ । ମୁଖ ଦ୍ୱାରା
କହିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି, ନଚେତ୍ ବାସ୍ତବରେ ଏହା ବାଣୀରୁ ମଧ୍ୟ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ । ଆଟେନସନ୍, ବାବାଙ୍କ
ସ୍ମୃତିରେ ଅଛ ? ବାବାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅଥବା ଶ୍ରୀମତ ମିଳୁଛି, ତୁମେ ଆତ୍ମାକୁ ଜାଣିଲ ଏବଂ
ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ପରିଚୟ ପାଇଲ ତେଣୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ବିନା ତୁମେ ବିକର୍ମାଜିତ୍ ଅଥବା
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ (ପବିତ୍ର) ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ମୂଳ କଥା, ବାବା କହୁଛନ୍ତି —
ମିଠା-ମିଠା ଆଦରର ପିଲାମାନେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ଏସବୁ ବର୍ତ୍ତମାନର
କଥା, ଯାହାକୁ ପୁଣି ଦୁନିଆରେ (ମିଲେଟ୍ରୀକୁ) ନେଇଯାଇଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ ପରି ତୁମେ ମଧ୍ୟ ମିଲେଟ୍ରୀ
ଅଟ । ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ ମିଲେଟ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ରହିଥା’ନ୍ତି ନା । ଗୁପ୍ତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ
ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ ଅଟ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଗୁପ୍ତ ହୋଇଯାଉଛ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଉଛ
। ଏହାକୁ ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ କୁହାଯାଏ । କେହି ଚିହ୍ନିପାରିବେ ନାହିଁ କାହିଁକିନା ତୁମେ ଗୁପ୍ତ ।
ତୁମର ଯୋଗ ଯାତ୍ରା ମଧ୍ୟ ଗୁପ୍ତ, ବାବା କହୁଛନ୍ତି କେବଳ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ କାହିଁକିନା ବାବା
ଜାଣିଛନ୍ତି ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଏହି ଦୁଃଖୀମାନଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ହେବ । ଏବେ ତୁମକୁ ବିଚରା କୁହାଯିବ ନା ।
ସ୍ୱର୍ଗରେ ବିଚରା (ଦୁଃଖୀ)ମାନେ ରହିବେ ନାହିଁ । ଯିଏ କେଉଁଠି କର୍ମବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧିହୋଇ
ରହିଥା’ନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ବିଚାରା କୁହାଯାଏ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ବୁଝୁଛ, ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ତୁମକୁ
ଲାଇଟ୍ ହାଉସ୍ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଲାଇଟ୍ ହାଉସ୍ କୁହାଯାଉଛି । ବାବା ଘଡି ଘଡ଼ି
ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଗୋଟିଏ ଆଖିରେ ଶାନ୍ତିଧାମ, ଅନ୍ୟ ଆଖିରେ ସୁଖଧାମକୁ ଦେଖ । ତୁମେ ଯେପରି ବତିଘର ଅଟ
। ଉଠିବା, ବସିବା ଚାଲିବା ସମୟରେ ତୁମେ ଲାଇଟ (ଆତ୍ମ ଅଭିମାନୀ) ହୋଇ ରୁହ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସୁଖଧାମ,
ଶାନ୍ତିଧାମର ରାସ୍ତା ଦେଖାଇଚାଲ । ଏହି ଦୁଃଖଧାମରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ନୌକା ଅଟକି ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ ତ
କହୁଛନ୍ତି ହେ ନାଉରୀ, ମୋର ନାଆକୁ ପାରି କରିଦିଅ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଡ଼ଙ୍ଗା ମଝି ଦରିଆରେ ରହିଛି ।
ତାକୁ ଉଦ୍ଧାର କିଏ କରିବ ? ସେମାନେ (ମିଲେଟ୍ରୀମାନେ) ପ୍ରକୃତରେ କୌଣସି ସେଲବେସନ୍ ଆର୍ମି (ଉଦ୍ଧାରକର୍ତ୍ତା)
ନୁହଁନ୍ତି । କେବଳ ଏପରି ନାମ ରଖିଦେଇଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ତୁମେ ହେଉଛ ସେଲବେସନ୍ ଆର୍ମି, ତୁମେ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରୁଛ । ସମସ୍ତେ ୫ ବିକାରର ଜଞ୍ଜିରରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ
କହୁଛନ୍ତି ଆମକୁ ଲିବରେଟ୍ (ମୁକ୍ତ) କର, ସେଲବେଜ (ଉଦ୍ଧାର) କର । ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି
ଯୋଗର ଯାତ୍ରା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପାରି ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତ ସମସ୍ତେ ମାୟାର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ
ରହିଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କୁ ବଗିଚାର ମାଲିକ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ସବୁ କଥା ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର । ତୁମକୁ
ଫୁଲ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ ଏବେ ସମସ୍ତେ କଣ୍ଟା ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି କାହିଁକିନା ହିଂସ୍ରୁକ ଅଟନ୍ତି । ଏବେ
ଅହିଂସକ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାମାନେ
ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ତ ଅପବିତ୍ର ହୋଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଯେତେବେଳେ ଆସନ୍ତି
ପବିତ୍ର ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ ତାଙ୍କ ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀରକୁ ଦୁଃଖ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ କାହିଁକିନା
ତାଙ୍କ ଉପରେ କୌଣସି ପାପ ନଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପବିତ୍ର ହେଉଛେ ସେସମୟରେ (ସତ୍ୟଯୁଗରେ) କୌଣସି
ପାପ ହେଉ ନାହିଁ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ହେଉନାହିଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥା ଉପରେ ବିଚାର କରିବାକୁ ପଡେ ।
ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ସେଠାରୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଆସୁଛନ୍ତି । ଯାହାଙ୍କର ପୁଣି ଡ଼ିନାୟଷ୍ଟି (ରାଜବଂଶ)
ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଶିଖ୍ ଧର୍ମର ଡ଼ିନାୟଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କର ଡ଼ିନାୟଷ୍ଟି ନଥାଏ,
ସେମାନେ ରାଜା ହୋଇନଥା’ନ୍ତି । ଶିଖ୍ ଧର୍ମରେ ମହାରାଜା ଇତ୍ୟାଦି ଅଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସେମାନେ ଯେବେ
ସ୍ଥାପନା କରିବା ପାଇଁ ଆସୁଛନ୍ତି ଉପରୁ ନୂଆ ଆତ୍ମା ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଆଦି
ଖ୍ରୀଷ୍ଟ୍ରିୟାନ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପନା କଲେ, ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବୌଦ୍ଧ, ଇବ୍ରାହିମଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଇସ୍ଲାମ
ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନ ହେଲା । ସମସ୍ତଙ୍କ ନାମ ସହିତ ରାଶି (ଧର୍ମର ନାମ) ମିଶୁଛି, ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର
ନାମ ମିଶୁନାହିଁ । ନିରାକାର ବାବା ହିଁ ଆସି ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ସିଏ
ଦେହଧାରୀ ନୁହଁନ୍ତି । ଅନ୍ୟ ଧର୍ମସ୍ଥାପକମାନଙ୍କର ଦେହର ନାମ ରହିଛି । ଇଏ ଦେହଧାରୀ ନୁହଁନ୍ତି ।
ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ଡ଼ିନାୟଷ୍ଟି (ରାଜବଂଶ) ରହିବ । ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମିକ
ମିଲେଟ୍ରୀ ବୋଲି ନିଶ୍ଚୟ ଭାବ । ଦୁନିଆର ମିଲେଟ୍ରୀ ଆଦିର କମାଣ୍ଡର ଆସି ଆଟେନସନ୍ କହିବା ମାତ୍ରେ
ତୁରନ୍ତ ଛିଡ଼ା ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଏବେ ସେମାନେ ତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଜ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବେ ଅଥବା
ଶାନ୍ତ ରହିବେ କିନ୍ତୁ ତାହା ହେଉଛି ମିଛ ଶାନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ଆତ୍ମା, ଆମର ସ୍ୱଧର୍ମ
ହେଉଛି ଶାନ୍ତି । ପୁଣି ମନେ କାହାକୁ ପକାଇବା ? ଏବେ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି । ଜ୍ଞାନ ସହିତ ଯୋଗରେ
ରହିବା ଦ୍ୱାରା ପାପ କଟିଥାଏ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ଆଉ କାହା ପାଖରେ ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏହି କଥା
ବୁଝୁନାହିଁନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା ଶାନ୍ତ ସ୍ୱରୂପ । ଆମକୁ ଶରୀରରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ବସିବାକୁ ହେବ ।
ଏଠାରେ ତୁମକୁ ସେହି ବଳ ମିଳୁଛି ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ
ବସିପାରିବ । କିପରି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ଦେହଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇ ବସିବ ଏକଥା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି
। ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏବେ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଆମେ ସେଠାକାର ବାସିନ୍ଦା ଅଟୁ ।
ଏତେ ଦିନ ହେବ ଘରକୁ ଭୁଲିଯାଇଥିଲୁ, ଆଉ କେହି କ’ଣ ଏପରି ଭାବିଥା’ନ୍ତି କି ଆମକୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ
ହେବ । ପତିତ ଆତ୍ମା ତ ଫେରି ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ନା କେହି ଏପରି ବୁଝାଇଲା ବାଲା ଅଛନ୍ତି --
ଯିଏ କହିପାରିବ କାହାକୁ ମନେପକାଇବା । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — କେବଳ ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇବାକୁ
ହେବ । ଆଉ କାହାକୁ ମନେ ପକାଇଲେ ଲାଭ କ’ଣ ? ଧରିନିଅ, ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଶିବ-ଶିବ କହୁଛନ୍ତି, କେହି
ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏହା ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ହେବ ? ଶିବଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ପାପ କଟିଯିବ — ଏକଥା
କାହାକୁ ବି ଜଣା ନାହିଁ । ଶବ୍ଦ ଶୁଣାଯିବ । ନିଶ୍ଚୟ ଆବାଜ୍ ତ ହେବ । ଏସବୁ କଥାରେ କୌଣସି ଲାଭ
ନାହିଁ । ବ୍ରହ୍ମାବାବା ଗୁରୁ କରିଥିବାରୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅନୁଭବୀ ଅଟନ୍ତି ନା । ବାବା
କହିଛନ୍ତି ନା — ହେ ଅର୍ଜୁନ, ଏମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ ସତଗୁରୁ ମିଳୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ଏମାନଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା
ନାହିଁ । ସତଗୁରୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥା’ନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ମୁଁ ତୁମକୁ ଆସୁରୀ ସଂସାରରୁ ପାର
କରିଦେଉଛି । ବିଷୟ ସାଗରରୁ ପାରି ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । ନାଉରିଆ ନାଆ ଚଳାଇଥାଏ
କିନ୍ତୁ ବୁଝାଇବା ନିମନ୍ତେ ଏହି ନାମ ରଖାଯାଇଛି । ତାଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି — ପ୍ରାଣେଶ୍ୱର ବାବା
ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରାଣର ଦାନ ଦେଉଥିବା ବାବା, ସେ ଅମର କରିଦେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରାଣ ଆତ୍ମାକୁ କୁହାଯାଏ ।
ଆତ୍ମା ବାହାରିଗଲେ କହନ୍ତି ପ୍ରାଣ ବାହାରିଗଲା । ପୁଣି ଶରୀରକୁ ରଖିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ନଥା’ନ୍ତି ।
ଆତ୍ମା ଅଛି ତ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ସୁସ୍ଥ ରହେ । ଆତ୍ମା ବିନା ତ ଶରୀରରୁ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ବାହାରିଥାଏ । ପୁଣି
ତାକୁ ରଖି କ’ଣ କରିବେ । ଜୀବଜନ୍ତୁ ମଧ୍ୟ ମଲାଶବକୁ ରଖନ୍ତି ନାହିଁ । କେବଳ ମାଙ୍କଡ଼ମାନେ ତାଙ୍କର
ପିଲା ମରିଗଲେ ଗନ୍ଧ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସେହି ମୁର୍ଦ୍ଦାରକୁ ଛାଡ଼ନ୍ତି ନାହିଁ, ଯାବୁଡି ଧରିଥା’ନ୍ତି ।
ସେ ତ ପଶୁ, ତୁମେ ତ ମନୁଷ୍ୟ । ଶରୀର ଛାଡ଼ିଲେ କହିବେ ତୁରନ୍ତ ଶବକୁ ବାହାର କର । ମନୁଷ୍ୟ କହିବେ
ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଗଲା । ଶବକୁ ଉଠାଇବା ସମୟରେ ପ୍ରଥମେ ପାଦ ଶ୍ମଶାନ ଆଡ଼କୁ ରଖିଥା’ନ୍ତି । ପୁଣି ଯେବେ
ସେଠାରେ (ଶ୍ମଶାନ) ଭିତରକୁ ପଶନ୍ତି, ପୂଜା ଆଦି କରିସାରି ଭାବନ୍ତି ଯେ ଏବେ ଇଏ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଉଛି
। ତେଣୁ ତାକୁ ବୁଲାଇ ମୁହଁ ଶ୍ମଶାନ ଆଡ଼କୁ କରିଦିଅନ୍ତି । ତୁମେ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସଠିକ୍ ରୂପେ
ଦେଖାଇଛ, ନର୍କକୁ ଗୋଇଠା ମାରୁଛନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କର ତ ଏହି ଶରୀର ନୁହେଁ ତାଙ୍କର ନାମ ରୂପ (ଯେପରି
ଚିତ୍ରରେ ଦେଖାଯାଇଛି) ବଦଳୁଛି (ସତ୍ୟଯୁଗରେ) । ଏସବୁ କଥା ବାବା ବୁଝାଇ ପୁଣି କହୁଛନ୍ତି
ମନମନାଭବ ।
ଏଠାକୁ ଆସି ଯେବେ ବସୁଛ ତେବେ ଆଟେନସନ୍ । ବୁଦ୍ଧି ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଲାଗି ରହୁ । ତୁମର ସବୁବେଳ
ପାଇଁ ଏହି ଧ୍ୟାନ ରହୁଛି ଯେ ବଞ୍ଚିଥିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଯୋଗ
ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତରର ପାପ କଟିଥାଏ । ଯୋଗ ନ କଲେ ପାପ ମଧ୍ୟ କଟିବ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କୁ
ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ, ଯୋଗରେ ବସିବା ସମୟରେ କେବେହେଲେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ।
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ବସନ୍ତି । କେହି କେହି ତ ସ୍ତ୍ରୀ ମୁହଁ ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତି ନାହିଁ ।
ପଟି ବାନ୍ଧି ବସିଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ ଯେତେବେଳେ ଏଠାରେ ବସୁଛ ସେତେବେଳେ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାରେ ଆଦି,
ମଧ୍ୟ, ଅନ୍ତର ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଘୂରାଇବା ଦରକାର । ତୁମେ ବତୀଘର ଅଟ ନା । ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ ।
ଗୋଟିଏ ଆଖିରେ ଶାନ୍ତିଧାମ, ଅନ୍ୟ ଆଖିରେ ସୁଖଧାମ । ଉଠିବା ବସିବା ସମୟରେ ନିଜକୁ ଲାଇଟ୍ ହାଉସ୍
ମନେ କର । ବାବା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଉଦାହରଣ ଦେଇ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖୁଛ
। ଲାଇଟ୍ ହାଉସ୍ ହେବା ଦ୍ୱାରା ନିଜର କଲ୍ୟାଣ କରୁଛ । ବାବାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ
ରାସ୍ତାରେ ଯଦି କେହି ଦେଖାହୁଏ ତେବେ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କହିବା ଉଚିତ୍ । ପରିଚିତ ଲୋକ ମଧ୍ୟ ବହୁତ
ମିଳିଥା’ନ୍ତି, ସେମାନେ ତ ପରସ୍ପରଙ୍କୁ ରାମ-ରାମ କହିଥା’ନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ କୁହ ଆପଣଙ୍କୁ ଜଣା ଅଛି
ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ, ତାହା ହେଉଛି ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ସୁଖଧାମ । ଆପଣ ଶାନ୍ତିଧାମ-ସୁଖଧାମକୁ
ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ? ଏହି ୩ଟି ଚିତ୍ର କାହାକୁ ବୁଝାଇବା ତ ବହୁତ ସହଜ । ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ସୂଚନା
ଦେଉଛୁ । ବତୀଘର ମଧ୍ୟ ସୂଚନା ଦେଇଥାଏ । ଏହା ଦୁନିଆ ରୁପୀ ନାଆ ରାବଣର ଜେଲରେ ଅଟକି ଯାଇଛି ।
ମନୁଷ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟଙ୍କୁ କେବେ ବି ଉଦ୍ଧାର କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ସେସବୁ ତ ଆର୍ଟିଫିସିଆଲ୍ ହଦର କଥା
। ଏହା ହେଉଛି ବେହଦର କଥା । ସୋସିଆଲ୍ ସୋସାଇଟୀର ସେବା ମଧ୍ୟ ତାହା ନୁହେଁ । ବାସ୍ତବରେ ଏହା
ହେଉଛି ପ୍ରକୃତ ସେବା - ସମସ୍ତଙ୍କର ଭେଳା ପାର କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର କ’ଣ ସେବା କରିବୁ ।
ପ୍ରଥମେ କହିବାକୁ ହେବ ଯେ ତୁମେ ଗୁରୁ କରୁଛ - ମୁକ୍ତିଧାମକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଅଥବା ବାବାଙ୍କ ସହ
ମିଶିବା ପାଇଁ । କିନ୍ତୁ କେହି ମିଶୁନାହାଁନ୍ତି । ମିଶିବାର ରାସ୍ତା ବାବା ହିଁ ବତାଉଛନ୍ତି ।
ସେମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି — ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ପଢିବା ଦ୍ୱାରା ଭଗବାନ୍ ମିଳିଥା’ନ୍ତି । ଆଶା ରଖିଲେ ଶେଷରେ
କୌଣସି ନା କୌଣସି ରୂପରେ ମିଳିବେ । କେବେ ମିଳିବେ — ବାବା ତୁମକୁ ସବୁ କିଛି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ
ଚିତ୍ରରେ ଦେଖାଇଛ ଯେ କେବଳ ଜଣଙ୍କୁ ବି ମନେପକାଇବାକୁ ହେବ । ଯିଏବି ଧର୍ମ ସ୍ଥାପକ ଅଛନ୍ତି
ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ଈଶାରା ଦେଉଛନ୍ତି କାହିଁକିନା ତୁମେ (କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ) ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲ ତେଣୁ
ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଈଶାରା ଦେଉଛନ୍ତି । ସାହେବଙ୍କୁ ଜପ । ସେହି ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ସତଗୁରୁ । ବାକି ତ
ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଶିକ୍ଷାଦାତା ଅଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି ଗୁରୁ । ଅଶରୀରୀ ହେବାର ଶିକ୍ଷା କେହି
ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ କହୁଛ ଶିବାବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଅ । ସେମାନେ ଶିବଙ୍କ ମନ୍ଦିରକୁ
ଯାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ସର୍ବଦା ଶିବଙ୍କୁ ବାବା କହିବାର ଅଭ୍ୟାସ ରହିଯାଇିଛି ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ବାବା
କହୁନାହାଁନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ (ଗୁରୁମାନେ) ତ ନିରାକାର ନୁହଁନ୍ତି ଶରୀରଧାରୀ ଅଟନ୍ତି । ଶିବ
ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାର, ସତ୍ୟ ବାବା ସେ ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ବାବା । ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଶରୀରୀ ।
ତୁମେ ଯେବେ ଏଠାରେ ବସୁଛ ତ ଏହି ନିଶାରେ ବସ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ କିପରି ମାୟାର ବନ୍ଧନରେ
ବାନ୍ଧି ହୋଇ ରହିଥିଲୁ । ଏବେ ବାବା ଆସି ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି, ବାକି ସମସ୍ତେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ
ରହିଛନ୍ତି, ମୁକ୍ତ ହୋଇନାହାଁନ୍ତି । ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରି ପୁଣି ସମସ୍ତେ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯିବେ । ତୁମକୁ
ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରି ପୁଣି ରୁଟି ଟୁକୁଡ଼ା (ନୀଚ୍ଚପଦ) ପାଇବାରେ ଲାଭ କ’ଣ ? ବହୁତ
ମୋଚରା (ଦଣ୍ଡ) ଖାଇଲେ ପଦ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯିବା କମ୍ ମାନୀ (ପଦ) ମିଳିବ । ଅଳ୍ପ ମୋଚରା ( ଦଣ୍ଡ)
ହେଲେ ମାନୀ ( ପଦ) ଭଳ ମିଳିବ । ଏହା ହେଉଛି କଣ୍ଟାର ଜଙ୍ଗଲ । ସମସ୍ତେ ପରସ୍ପରକୁ କଣ୍ଟା
ଲଗାଉଛନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଗକୁ କୁହାଯାଉଛି — ଗାର୍ଡ଼ନ୍ ଅଫ୍ ଆଲ୍ଲା । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍ ଲୋକେ ମଧ୍ୟ
କହନ୍ତି — ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା । କେଉଁ ସମୟରେ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ, ହୋଇପାରେ ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଏହି
ଧର୍ମର ହୋଇଥିବେ । ଏ କୂଳର ହୋଇଥିଲେ ଆମ ଧର୍ମରେ ଆସିଯିବେ । ବାକି କେବଳ ସାକ୍ଷାତ୍କାର କଲେ
ଏଥିରେ କ’ଣ ହେବ ! ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା କେହି ଯାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ଜ୍ଞାନ
ନେବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତେ ତ ଆସି ପାରିବେ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ବହୁତ କମ୍ ଦେବତା ରହନ୍ତି । ଏବେ ଏତେ
ହିନ୍ଦୁ ଅଛନ୍ତି । ଆରମ୍ଭରେ ଦେବତା ଥିଲେ ନା । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ପବିତ୍ର ଥିଲେ । ଏମାନେ ପତିତ ।
ପତିତମାନଙ୍କୁ ଦେବତା କହିବା ଶୋଭା ପାଏନାହିଁ । ଏହା ଏକମାତ୍ର ଧର୍ମ ଯାହାକୁ ଧର୍ମଭ୍ରଷ୍ଟ
କର୍ମଭ୍ରଷ୍ଟ କୁହାଯାଉଛି । ଆଦି ସନାତନ ହିନ୍ଦୁ ଧର୍ମ କହିଦେଉଛନ୍ତି ଦେବତା ଧର୍ମର ନାମ ମଧ୍ୟ
ରଖୁନାହାଁନ୍ତି ।
ଆମ ପିଲାମାନଙ୍କର ମୋଷ୍ଟ ବିଲବେଡ଼୍ (ଅତିପ୍ରିୟ) ବାବା, ଯିଏକି ତୁମକୁ କ’ଣରୁ କ’ଣ କରି ଦେଉଛନ୍ତି
। ତୁମେ ବୁଝାଇ ପାରିବ ଯେ ବାବା କିପରି ଆସୁଛନ୍ତି, ଯେବେକି ଦେବତାମାନଙ୍କର ପାଦ ମଧ୍ୟ ପୁରୁଣା
ତମୋପ୍ରଧାନ ସୃଷ୍ଟିରେ ପଡିବ ନାହିଁ ତେବେ ବାବା କିପରି ଆସିବେ ? ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାର,
ତାଙ୍କର ତ ପାଦ ନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ଏହାଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି ।
ଏବେ ତୁମେ ଈଶ୍ୱରୀୟ ଦୁନିଆରେ ବସିଛ, ସେମାନେ ସବୁ ଆସୁରୀ ଦୁନିଆରେ ଅଛନ୍ତି । ଏହା ବହୁତ ଛୋଟ
ସଙ୍ଗମ ଯୁଗ । ତୁମେ ବୁଝୁଛ ଯେ ଆମେ ନା ଦୈବୀ ସଂସାରରେ ଅଛୁ ନା ଆସୁରୀ ସଂସାରରେ ଅଛୁ । ଆମେ
ଈଶ୍ୱରୀୟ ସଂସାରରେ ରହିଛୁ । ବାବା ଆମକୁ ଘରକୁ ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ତାହା ମୋର ଘର । ତୁମ ପାଇଁ ମୁଁ ନିଜର ଘରକୁ ଛାଡ଼ି ଆସୁଛି । ଭାରତ ସୁଖଧାମ ହୋଇଗଲେ ମୁଁ ଆସିବି
ନାହିଁ । ମୁଁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉନାହିଁ, ତୁମେ ହେଉଛ । ମୁଁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ମାଲିକ ।
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ (ବ୍ରହ୍ମଲୋକକୁ) ସମସ୍ତେ ଆସିବେ । ଏବେ ମଧ୍ୟ ସେଠାରେ (କିଛି ଆତ୍ମା) ମାଲିକ ହୋଇ
ବସିଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ଏଠାକୁ ଆସିବାର ଅଛି, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଆସି ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ (ଦେବୀ ଦେବତା)
ହେଉନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ବହୁତ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, କେହି ଭଲ ଛାତ୍ର ହୋଇଥିଲେ ବୃତ୍ତି ନେଇଥାନ୍ତି ।
କିନ୍ତୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା, ଏଠାରେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ପବିତ୍ର ହେବୁ ପୁଣି ଯାଇ ପତିତ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି
। ଏପରି ଅପରିପକ୍ୱ ଆତ୍ମା, ଧାରଣା ନଥିବା ମାନଙ୍କୁ ଆଣ ନାହିଁ । ବ୍ରାହ୍ମଣୀଙ୍କର କାମ ହେଉଛି
ଯାଞ୍ଚ କରି ଆଣିବା । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆତ୍ମା ହିଁ ଶରୀର ଧାରଣ କରି ଅଭିନୟ କରିଥାଏ । ତାକୁ
ଅବିନାଶୀ ଅଭିନୟ ମିଳିଛି । ଆଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବତୀଘର ହୋଇ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶାନ୍ତିଧାମ, ସୁଖଧାମର ରାସ୍ତା ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଜୀବନ ରୂପୀ ନୌକାକୁ
ଦୁଃଖଧାମରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ, ତା’ସହିତ ନିଜର ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ନିଜର ଶାନ୍ତ ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହି ଶରୀରରୁ ଅଲଗା ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବାକୁ ହେବ ।
ଯୋଗ କରିବା ସମୟରେ ଆଖି ଖୋଲି ବସିବାକୁ ହେବ, ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତନ କରିବାକୁ ହେବ
।
ବରଦାନ:-
ଏହି ଅଲୌକିକ
ଜୀବନରେ ସମ୍ବନ୍ଧର ଶକ୍ତି ଆଧାରରେ ଅବିନାଶୀ ସ୍ନେହ ଏବଂ ସହଯୋଗ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା
ହୁଅ ।
ଏହି ଅଲୌକିକ ଜୀବନରେ
ତୁମମାନଙ୍କୁ ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ସମ୍ବନ୍ଧର ଶକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି । ଗୋଟିଏ ହେଲା ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧ, ଦ୍ୱିତୀୟରେ ଦୈବୀ ପରିବାର ଦ୍ୱାରା ସମ୍ବନ୍ଧ । ଏହି ଦୁଇଟି ସମ୍ବନ୍ଧରୁ
ସଦାସର୍ବଦା ନିସ୍ୱାର୍ଥ ସ୍ନେହ, ଅବିନାଶୀ ସ୍ନେହ ଏବଂ ସହଯୋଗ ସର୍ବଦା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଚାଲିଛି ।
ତେଣୁ ତୁମ ନିକଟରେ ସମ୍ବନ୍ଧର ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତି ରହିଛି । ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଲୌକିକ ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ
କରିଥିବା ଶକ୍ତି ସମ୍ପନ୍ନ ବରଦାନୀ ଆତ୍ମା ଅଟ ସେଥିପାଇଁ କେବେହେଲେ ଅଭିଯୋଗକାରୀ ହୁଅ ନାହିଁ ।
ସର୍ବଦା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
କୌଣସି ବି
ପ୍ଲାନ ଅର୍ଥାତ୍ ଯୋଜନାକୁ ବିଦେହୀ, ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ବିଚାର କର ଏବଂ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ନିଜର
ସ୍ଥିତିକୁ ପ୍ଲେନ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଶ୍ଚିତ କରିଚାଲ ।