19.02.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଏହି ପାଠପଢା ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ, ଏହାକୁ ହିଁ ଆୟର ପନ୍ଥା ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଜମା କରିବାର ଆଧାର କୁହାଯାଉଛି, ଯଦି ଏହି ପାଠପଢାରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ସର୍ବଦା ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ମତ ଅନୁସାରେ ଚାଲୁଥାଅ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବାବା ଡ୍ରାମାର ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ କେଉଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଉଛନ୍ତି ?

ଉତ୍ତର:-
ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ କ୍ରମାନୁସାରେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବେ କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ଏହି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଉଛନ୍ତି ଯେ ପିଲାମାନେ ତୁମେ ଏଭଳି ପୁରୁଷାର୍ଥ କର ଯାହାଦ୍ୱାରା କେବେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଦଣ୍ଡରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ଯେତେ ଦୂର ସମ୍ଭବ ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ନେହର ସହିତ ମନେ ପକାଅ । ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ, ଉଠିବା-ବସିବାବେଳେ ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଉଥାଅ ତେବେ ବହୁତ ଖୁସିରେ ରହିବ । ଆତ୍ମା ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏବେ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ବାବା ଆମକୁ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ଆମର ଯୋଗ କିପରି ଅଟେ, ତାହା ତ ପିଲାମାନେ ହିଁ ଜାଣିଛନ୍ତି । ଆମେମାନେ ପବିତ୍ର ଥିଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମେ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ୮୪ ଜନ୍ମର ହିସାବ ମଧ୍ୟ ଦରକାର ନା । ଏହା ହେଉଛି ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର । ଏକଥା ସେମାନେ ହିଁ ଜାଣିବେ ଯେଉଁମାନେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଥିବେ । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜଣା ପଡିଛି । ଯଦି ଏଭଳି ବାବାଙ୍କ କଥା ମାନିବ ନାହିଁ ତେବେ କାହା କଥା ମାନିବ! ବାବାଙ୍କର ମତ ମିଳୁଛି ନା । ଏମିତି ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯିଏକି କିଛି ମାନୁ ନାହାଁନ୍ତି । ତେବେ ଏକଥାକୁ କୋଟିକରେ ଜଣେ ହିଁ ମାନିବେ । ବାବା ଶିକ୍ଷା ମଧ୍ୟ କେତେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ହିଁ ଏହି ଶିକ୍ଷାକୁ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମାନୁସାରେ ମାନୁଛ । ସମସ୍ତେ ଏକାଭଳି ତ ମାନିବେ ନାହିଁ । ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ପାଠପଢାକୁ ସମସ୍ତେ ଏକାଭଳି ମାନନ୍ତି ନାହିଁ ଅର୍ଥାତ୍ ପଢନ୍ତି ନାହିଁ । କେହି କେହି ୨୦ ନମ୍ବର ରଖନ୍ତି ତ ଆଉ କେହି ଆଉ କିଛି ନମ୍ବର ରଖନ୍ତି । କେହି ପୁଣି ଫେଲ୍ ମଧ୍ୟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଫେଲ୍ କାହିଁକି ହୁଅନ୍ତି ? କାହିଁକି ନା ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ମତ ଅନୁସାରେ ଚାଲନ୍ତି ନାହିଁ । ଦୁନିଆରେ ତ ଅନେକ ମତ ମିଳୁଛି, କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ଗୋଟିଏ ମତ ମିଳୁଛି । ଏହା ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ମତ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି— ବାସ୍ତବରେ ଆମେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି—ମୁଁ ଯାହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି— ତେବେ ଏକଥା କିଏ କହିଲେ ? ଶିବବାବା କହିଲେ । ମୁଁ ଯାହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି, ଯାହାଙ୍କୁ ଭାଗୀରଥ କୁହାଯାଉଛି, ସିଏ ନିଜ ଜନ୍ମକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣି ନଥିଲେ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନଥିଲ । ମୁଁ ତୁମକୁ ଏବେ ବୁଝାଉଛି । ତୁମେମାନେ ଏତେ ଜନ୍ମ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲ ପୁଣି ସତ୍ତୋ-ରଜୋ-ତମୋରେ ଗତି କରି ତଳକୁ ଖସି ଆସିଲ । ଏବେ ତୁମେ ଏଠାକୁ ପଢିବା ପାଇଁ ଆସିଛ । ପାଠପଢା ହେଉଛି ରୋଜଗାରର ଉତ୍ସ । ଏହି ପାଠପଢା ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ । ଦୁନିଆରେ ପାଠପଢାରେ କହିବେ ଆଇ.ସି.ଏସ୍ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ । ତୁମେମାନେ ଯେଉଁ ୧୬ କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦେବତା ଥିଲ, ଏବେ ସେହି ଗୁଣ କିଛି ବି ନାହିଁ । ଗାଉଛନ୍ତି— ମୁଁ ନିର୍ଗୁଣ, ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ଗୁଣ ନାହିଁ । ସମସ୍ତେ ଏହିଭଳି କହି ଚାଲିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ସର୍ବତ୍ର ଭଗବାନ ବିଦ୍ୟମାନ । ଦେବତାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ ଅଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଦେବତାମାନଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତୀ ସାମନାରେ ବସି କହୁଛନ୍ତି— ମୁଁ ନିର୍ଗୁଣ..... ତୁମେମାନେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଉପରେ ଦୟା ଆସିବ । ଗାୟନ କରାଯାଉଛି— ବାବା ଆନନ୍ଦର ସାଗର ଅଟନ୍ତି, ଦୟାର ସାଗର ଅଟନ୍ତି, ସିଏ ଆମ ଉପରେ ଦୟା କରୁଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି— ହେ ଈଶ୍ୱର, ଦୟା କର । ବାବାଙ୍କୁ ସମସ୍ତେ ଡାକୁଛନ୍ତି, ଏବେ ସେହି ବାବା ତୁମ ନିକଟକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏଭଳି ବାବାଙ୍କୁ ଯିଏ ଜାଣିଥିବେ ତାଙ୍କର କେତେ ଖୁସି ରହିବା ଦରକାର! ବେହଦର ବାବା ଯିଏକି ଆମକୁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ପୁଣି ଥରେ ସାରା ବିଶ୍ୱର ରାଜ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଆମକୁ କେତେ ଖୁସି ହେବା ଦରକାର!

ତୁମେ ଜାଣିଛ— ଆମେ ଶ୍ରୀମତ ଦ୍ୱାରା ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେଉଛୁ । ତେଣୁ ଯଦି ଶ୍ରୀମତକୁ ପାଳନ କରିବା ତେବେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇପାରିବା । ଅଧାକଳ୍ପ ରାବଣର ମତ ଚାଲୁଛି । ଏବେ ବାବା କେତେ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ, ତୁମେମାନେ ହିଁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲ, ଏବେ ତୁମକୁ ପୁଣି ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାର ଅଛି । ଏହା ହେଉଛି ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ଯେତେବେଳେ ଏହି ରାବଣ ଉପରେ ବିଜୟୀ ହୋଇଯିବ ସେତେବେଳେ ରାମରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ମୋର ଗ୍ଲାନୀ କରୁଛ । ବାବାଙ୍କର ନାମ ଗାୟନ କରିବା ବଦଳରେ ଗ୍ଲାନୀ କରୁଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ମୋର କେତେ ଅପକାର କରିଛ । ଏହିଭଳି ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହୋଇଛି । ଏବେ ସବୁ କଥାରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ବାବା ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ସେହି ଜଣଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି— ସତ୍ୟ ସଙ୍ଗ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଉଦ୍ଧାର କରେ । ତେବେ ବୁଡାଇଲା କିଏ ? ତୁମକୁ ଦୁଃଖର ସାଗରରେ କିଏ ବୁଡାଇଲା ? ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବେ ନା । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ମୋର ନାମ ହିଁ ହେଉଛି ବଗିଚାର ମାଲିକ, ନାଉରିଆ । ତେଣୁ ଅର୍ଥ ନ ବୁଝିବା କାରଣରୁ ବେହଦ ବାବାଙ୍କର ବହୁତ ଗ୍ଲାନୀ କରିଛନ୍ତି । ପୁଣି ବେହଦର ବାବା ସେମାନଙ୍କୁ ବେହଦର ସୁଖ ଦେଉଛନ୍ତି । ସିଏ ଅପକାରୀ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଉପକାର କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କର ଅପକାର କରୁଛନ୍ତି— ଏକଥା ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ ବଡ ଖୁସିର ସହିତ କହୁଛନ୍ତି— ଈଶ୍ୱର ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଏଭଳି ତ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ନିଜର ପାର୍ଟ ମିଳିଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ— ଯେତେବେଳେ ଦେବୀ ଦେବତାମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା ସେତେବେଳେ ଆଉ କୌଣସି ରାଜ୍ୟ ନଥିଲା । ଭାରତ ସେତେବେଳେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏବେ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି । ତେଣୁ ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି ହିଁ ଦୁନିଆକୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କରିବା ପାଇଁ, ଯାହାକି ତୁମମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଜଣା ଅଛି । ଯଦି ସାରା ଦୁନିଆକୁ ଏକଥା ଜଣାପଡିବ ତେବେ ଏତେ ଆତ୍ମା ଏଠାକୁ ପଢିବା ପାଇଁ କିପରି ଆସିବେ । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ଖୁସି ରହିବା ଦରକାର । କାରଣ ଖୁସି ଭଳି ଆଉ କୌଣସି ଭୋଜନ ନାହିଁ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତୁମେମାନେ ବହୁତ ଖୁସିରେ ରହୁଛ । ସେଠାରେ ଦେବତାମାନଙ୍କର ଖାଦ୍ୟ-ପାନୀୟ ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ, ସେମାନେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସିରେ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ତୁମକୁ ସେହି ଖୁସି ମିଳୁଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେମାନେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲେ । ଏବେ ପୁଣି ବାବା ଆମକୁ ବହୁତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଯୁକ୍ତି ବତାଉଛନ୍ତି । ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଧାନ ଅକ୍ଷର ହେଉଛି ମନମନାଭବ । ଏହା ଗୀତାର ଅଧ୍ୟାୟ ଅଟେ ନା । ଗୀତାରେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ନାମ ଲେଖି ପୂରା ଗୋଳମାଳ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ତାହା ହେଉଛି ଭକ୍ତିମାର୍ଗ । ବାବା ଜ୍ଞାନ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏଥିରେ ଲଢେଇ ଝଗଡାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । କେବଳ ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାର ଅଛି । ଏହା ତମୋପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆ ଅଟେ । କଳିଯୁଗରେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଦେଖ ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ହୋଇଗଲାଣି । ଅସଂଖ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ହୋଇଗଲେଣି । କିନ୍ତୁ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ, ଗୋଟିଏ ଭାଷା ଏବଂ ଗୋଟିଏ ସନ୍ତାନ ହୁଏ । ଗୋଟିଏ ହିଁ ରାଜ୍ୟ ଥାଏ । ଏହି ଡ୍ରାମା ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଟେ । ତେବେ ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ, ଅନ୍ୟଟି ହେଉଛି ଯୋଗ । ହୋଲି ଓ ଧୁରିଆ ଜ୍ଞାନମାର୍ଗର ପର୍ବ । ମୁଖ୍ୟ କଥା ହେଲା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି— ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ତମୋପ୍ରଧାନ ଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥା ଏବଂ ବିନାଶ ସମ୍ମୁଖରେ ଛିଡା ହୋଇଛି । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେମାନେ ମୋତେ ଡାକିଛ ଯେ ଆମକୁ ଆସି ପାବନ କର । କାରଣ ତୁମେମାନେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ । ପତିତ-ପାବନ ମୋତେ ହିଁ କହୁଛ । ଏବେ ମୋ ସହିତ ଯୋଗ ଲଗାଅ, କେବଳ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ମୁଁ ତୁମକୁ ସବୁ ସଠିକ୍ ଭାବରେ ବୁଝାଇବି ବାକି ତୁମେ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରରୁ ଅସତ୍ୟ ପଥରେ ଚାଲି ଆସିଛ । ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନରୁ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛ ।

ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେଉଛନ୍ତି, କହୁଛନ୍ତି-- ଗେହ୍ଲା ପିଲାମାନେ, ଏବେ ତୁମର ଆତ୍ମା ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି । ତେବେ ତୁମର ଏମିତି ଅବସ୍ଥା କିଏ କଲା ? ୫ ବିକାର ହିଁ କଲା । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ ଏତେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଛନ୍ତି ଯାହାକି ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ କରିଦେଉଛନ୍ତି । ଶାସ୍ତ୍ର ବିଷୟରେ ଯୁକ୍ତିତର୍କ କରିବା ସମୟରେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଲଢେଇ କରିଥା’ନ୍ତି । ଜଣେ-ଜଣଙ୍କୁ ମାଡ ମଧ୍ୟ ମାରିଥା’ନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ବାବା ତୁମକୁ ପତିତରୁ ପାବନ କରୁଛନ୍ତି, ଏଥିରେ ଶାସ୍ତ୍ରର କ’ଣ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ତୁମକୁ ପାବନ ହେବାର ଅଛି ନା । କଳିଯୁଗ ପରେ ସତ୍ୟଯୁଗ ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବ ତେଣୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ । ତୁମର ଆତ୍ମା ବର୍ତ୍ତମାନ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି ତେଣୁ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ତମୋପ୍ରଧାନ ମିଳିଛି । ସୁନା ଯେତେ କ୍ୟାରେଟର ହୋଇଥିବ, ଗହଣା ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ତିଆରି ହେବ । ସୁନାରେ ଖାଦ ମିଶିଥାଏ ନା । ଏବେ ତୁମକୁ ୨୪ କ୍ୟାରେଟ୍ ସୁନା ଅର୍ଥାତ୍ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ସେଥିପାଇଁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ । ତୁମେ ଦେହ ଅଭିମାନରେ ଆସିବା ଦ୍ୱାରା ଛି-ଛି ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ । ତୁମ ଭିତରେ କୌଣସି ଖୁସି ନାହିଁ । ରୋଗ-ବେମାରୀ ଆଦି ସବୁ ଅଛି । ଏବେ ମୁଁ ପତିତ-ପାବନ ଆସିଛି, ତୁମେମାନେ ମୋତେ ଡାକିଛ । ମୁଁ କୌଣସି ସାଧୁ-ସନ୍ଥ ନୁହେଁ । ଯଦି କେହି ଏଠାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି, କହୁଛନ୍ତି ଗୁରୁଜୀଙ୍କର ଦର୍ଶନ କରିବୁ । ତେବେ ତାଙ୍କୁ କୁହ ଏଠାରେ କେହି ଗୁରୁଜୀ ନାହାଁନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ଲାଭ ମଧ୍ୟ ହେବ ନାହିଁ । ବାବା ତ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାକୁ ସହଜ ରୀତିରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମେ ଯେତେ ମନେ ପକାଇବ ସେତେ ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ତା’ପରେ ଦେବତା ହୋଇଯିବ । ଏଠାକୁ ତୁମେ ପୁଣି ଥରେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଦେବତା ହେବା ପାଇଁ ଆସିଛ ନା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ତୁମର କଳଙ୍କ ଛାଡିଯିବ, ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ତେବେ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଏଭଳି ହୋଇପାରିବ ନା । ତେଣୁ ଉଠିବା-ବସିବା ଚାଲିଲା ବେଳେ କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଅ । ସ୍ନାନ କରିବା ସମୟରେ କ’ଣ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ? ତେଣୁ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ତୁମର କଳଙ୍କ ଛାଡିଯିବ ଏବଂ ଖୁସିର ପାରଦ ଚଢି ରହିବ । ମୁଁ ତୁମକୁ ଅସରନ୍ତି ଧନ ଦେଉଛି । ତୁମେ ଏଠାକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବା ପାଇଁ ଆସିଛ । ସେଠାରେ ତୁମେ ସୁନାର ମହଲ ତିଆରି କରିବ । ସେଠାରେ କେତେ ହୀରା-ନୀଳା ଥିବ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଯେଉଁ ମନ୍ଦିର ଆଦି ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ସେଥିରେ କେତେ ହୀରା ନୀଳା ଖଚିତ ହେଉଛି । ଅନେକ ରାଜା ମନ୍ଦିର ତିଆରି କରିଛନ୍ତି । ତେବେ ଏତେ ହୀରା-ସୁନା କେଉଁଠାରୁ ଆସିଲା ? ଏବେ ତ କିଛି ନାହିଁ । ଏହି ଡ୍ରାମାର ରହସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହା କିପରି ଘୂରି ଚାଲିଛି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବ ଯେଉଁମାନେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଭକ୍ତି କରିଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ କ୍ରମାନୁସାରେ ହିଁ ବୁଝିବେ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଜଣାପଡିବ ଯେ କିଏ ବହୁତ ସେବା କରୁଛନ୍ତି, କିଏ ବହୁତ ଖୁସିରେ ରହୁଛନ୍ତି, କିଏ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହି ଅବସ୍ଥା ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ହେବ । ଯୋଗ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ କରିବା ଦରକାର କାରଣ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାର ଅଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ତେଣୁ ତାଙ୍କ ନିକଟରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାର ଅଛି । ଇଏ (ବ୍ରହ୍ମାବାବା) ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଶିବବାବା ମୋ ସାଥୀରେ ଅଛନ୍ତି । ମୁଁ ତାଙ୍କଠାରୁ ଶୁଣୁଛି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଯାହା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ତାହା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଶୁଣୁଛି । ବାବା କାହାକୁ ତ ଶୁଣାଇବେ ନା । ଜ୍ଞାନ ଅମୃତର କଳଷ ତୁମ ମାତାମାନଙ୍କୁ ମିଳିଛି । ମାତାମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ବାଣ୍ଟିବାର ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ସମସ୍ତେ ସୀତା ମଧ୍ୟ ଅଟ । ରାମ ତ ଜଣେ ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ ସମସ୍ତେ କନ୍ୟା ଅଟ, ମୁଁ ହେଉଛି ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କର ବର । ବାବା ତୁମକୁ ଶୃଙ୍ଗାର କରି ଶ୍ୱଶୁର ଘରକୁ ପଠାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି— ଭଗବାନ ପିତାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପିତା ଅଟନ୍ତି, ପତିମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପତି ଅଟନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ପଟେ ତାଙ୍କର ମହିମା କରୁଛନ୍ତି ପୁଣି ଅନ୍ୟ ପଟେ ଗ୍ଲାନୀ କରୁଛନ୍ତି । ଶିବବାବାଙ୍କର ମହିମା ଅଲଗା ଏବଂ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ମହିମା ଅଲଗା । ପଦ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଲଗା ଅଲଗା । ଏଠାରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଶାଇ ଗୋଟିଏ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଅନ୍ଧକାର ନଗରୀ... ଏବେ ତୁମେ ବାବାଙ୍କର ହୋଇଛ । ତୁମେ ଶିବବାବାଙ୍କର ନାତି ନାତୁଣୀ ଅଟ ନା । ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କର ତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାର ଅଧିକାର ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଏହି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ତ କିଛି ସମ୍ପତ୍ତି ନାହିଁ । ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଥାଏ ଶାରୀରିକ ଏବଂ ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କ ନିକଟରୁ । ତୃତୀୟ କେହି ନାହାଁନ୍ତି ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିବ । ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି—ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛି । ପାରଲୌକିକ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ସମସ୍ତେ ମନେ ପକାଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେହି ମନେ ପକାଇବେ ନାହିଁ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଜଣେ ପିତା ଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ଦୁଇ ଜଣ ପିତା ଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସଂଗମଯୁଗରେ ତିନି ଜଣ ପିତା ଥା’ନ୍ତି— ଲୌକିକ, ପାରଲୌକିକ ଏବଂ ତୃତୀୟରେ ହେଉଛନ୍ତି ଅଲୌକିକ ପିତା । ଏହି ଅଲୌକିକ ପିତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ୟାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ (ଏଡମ୍) ଆଦି ପୁରୁଷ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଗ୍ରେଟ-ଗ୍ରେଟ୍ ଗ୍ରାଣ୍ଡ ଫାଦର ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଶିବଙ୍କୁ ତ କେବଳ ପିତା ହିଁ କହିବା । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ବଂଶାବଳୀ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଆଦିପିତା କୁହାଯାଏ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ସହଜ । ତୁମେମାନେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ଏହାକୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅଛି । ତେବେ ଏଥିରେ ଓଲଟା ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଋଷି ମୁନିମାନଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ ସେମାନେ କୁହନ୍ତି ଆମେ ଜାଣିନାହୁଁ । କିନ୍ତୁ ଏବେ ବାବା ଆସି ନିଜର ପରିଚୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏଭଳି ପିତାଙ୍କୁ କେତେ ସ୍ନେହର ସହିତ ମନେ ପକାଇବା ଦରକାର ।

ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଡ୍ରାମାନୁସାରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଉପରକୁ ଚଢୁଛ । କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଧରି କ୍ରମାନୁସାରେ କେହି ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କେହି ସତ୍ତୋ, ରଜୋ, ତମୋ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ସେଠାରେ ପଦ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି ମିଳିଥାଏ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ପିଲାମାନେ, ଭଲ ଭାବରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର, ଯେମିତି ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବାକୁ ନପଡୁ । ଖାଇବାକୁ ନପଡୁ । ବାବା ତ ପୁରୁଷାର୍ଥ ନିଶ୍ଚିତ କରାଉଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ ହିଁ ହେବେ ଯେଉଁମାନେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ହୋଇଥିବେ କିନ୍ତୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ ତ ନିଶ୍ଚିତ କରାଇବେ । ଯେଉଁମାନେ ବାବାଙ୍କର ନିକଟତର ଅଟନ୍ତି ସେହିମାନେ ପୂଜା ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାବରେ କରିଥା’ନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ମୋର ହିଁ ପୂଜା କରୁଛ । ପୁଣି ତା’ପରେ ଦେବତାମାନଙ୍କର କରୁଛ । କିନ୍ତୁ ଏବେ ତୁମକୁ ଦେବତା ହେବାର ଅଛି । ତୁମେ ନିଜର ରାଜ୍ୟ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନ କରୁଛ । ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ବିଶ୍ୱର ରାଜ୍ୟ ପଦ ନେଉଛ, ବାହୁବଳ ଦ୍ୱାରା କେହି ବିଶ୍ୱର ରାଜପଦ ନେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଦୁନିଆରେ ଭାଇ-ଭାଇ ମଧ୍ୟରେ ଲଢେଇ କରାଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ କେତେ ବାରୁଦ ଆଦି ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କୁ ଉଧାର ଦେଉଛନ୍ତି । ବାରୁଦ ବିନାଶ ପାଇଁ ହିଁ ତିଆରି ହୋଇଛି । କିନ୍ତୁ ଏକଥା କାହା ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁନାହିଁ କାହିଁକି ନା ସେମାନେ କଳ୍ପର ଆୟୁଷ ଲକ୍ଷ-ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଘୋର ଅନ୍ଧକାରରେ ଅଛନ୍ତି ନା । ବିନାଶ ଯେତେବେଳେ ହେବ ସେତେବେଳେ ସମସ୍ତେ କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣ ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇ ରହିଥିବେ । କିଛି ଜାଣିପାରିବେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେମାନେ ଜାଗ୍ରତ ଅଛ । ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ଜାଗ୍ରତ ଜ୍ୟୋତି, ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ସିଏ ତୁମମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ସମାନ କରୁଛନ୍ତି । ଦୁନିଆରେ ହେଉଛି ଭକ୍ତି ଏବଂ ଏହା ହେଉଛି ଜ୍ଞାନ । ଜ୍ଞାନ ଆଧାରରେ ତୁମେମାନେ ସୁଖୀ ହେଉଛ । ତୁମକୁ ଖୁସି ରହିବା ମଧ୍ୟ ଦରକାର କାହିଁକି ନା ତୁମେମାନେ ପୁଣି ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେଉଛ । ତେଣୁ ସେଥିପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ ବେହଦର ସନ୍ୟାସ । ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ତ ବିନାଶ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଏଥିପାଇଁ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ କରୁଛି । ବିନାଶ ସମୟରେ ତୁମକୁ ଖାଦ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ଭାବରେ ମିଳିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ତୁମେ ନିଜର ଖୁସି ରୂପକ ଭୋଜନରେ ମଜି ରହିଥିବ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଏସବୁ କିଛି ବିନାଶ ହେବାର ଅଛି । ତେଣୁ ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡିବାର କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ମୁଁ ଆସୁଛି ତୁମମାନଙ୍କୁ ପୁଣି ଥରେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କରିବା ପାଇଁ । କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ମୁଁ ହିଁ କରୁଛି । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ନିଜେ ଭଗବାନ ଆମ ଉପରେ ସଦୟ ହୋଇଛନ୍ତି ସିଏ ଆମକୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି, ଏହି ନିଶାରେ ସର୍ବଦା ରହିବାକୁ ହେବ । ପାଠପଢା ହେଉଛି ରୋଜଗାରର ଆଧାର, ତେଣୁ ଏହାକୁ କେବେ ବନ୍ଦ କରିବାର ନାହିଁ ।

(୨) ଅସରନ୍ତି ଖୁସିର ଅନୁଭବ ନିଜେ କରିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କରାଇବାକୁ ହେବ । ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଦେହୀ ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଆତ୍ମାକୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ହେବ ।


ବରଦାନ:-
ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱର ବାତାବରଣକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରୁଥିବା ଆଧାରମୂରତ ହୁଅ ।

ତୁମେ ପିଲାମାନେ କେବଳ ନିଜ ଜୀବନର ଆଧାର ନୁହଁ କିନ୍ତୁ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କର ଆଧାର ମୂରତ ଅଟ । ତୁମର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱର ବାତାବରଣ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛି । ତୁମର ପବିତ୍ର ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ସାରା ବିଶ୍ୱର ଆତ୍ମାମାନେ ଏବଂ ପ୍ରକୃତି ଉଭୟ ପବିତ୍ର ହେଉଛନ୍ତି । ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛି । ତୁମର ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମ ଆଧାରରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ଦୁନିଆର ନିର୍ମାଣ ହେଉଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଯେହେତୁ ତୁମେ ଏତେ ବଡ ଗୁରୁ ଦାୟିତ୍ୱର ମୁକୁଟ ପିନ୍ଧୁଛ ତେଣୁ ଭବିଷ୍ୟରେ ତୁମକୁ ରାଜ ସିଂହାସନ ଏବଂ ରାଜମୁକୁଟ ମିଳୁଛି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ବାବାଙ୍କୁ ନିଜର ସାଥୀ କରିଦିଅ ତେବେ କୌଣସି ବି ବିଘ୍ନ ତୁମ ପାଇଁ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।