01.11.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ନିଜ ଉପରେ ପୂରା ପୂରା
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନଜର ରଖ, କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଅମର୍ଯ୍ୟାଦା କର୍ମ କର ନାହିଁ, ଯଦି ଶ୍ରୀମତର ଉଲଘଂନ କରିବ
ତେବେ ତଳକୁ ଖସିଯିବ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ପଦ୍ମାପଦ୍ମପତି
ହେବା ପାଇଁ କେଉଁ ସାବଧାନୀ ରଖିବା ଦରକାର ?
ଉତ୍ତର:-
ସର୍ବଦା ଧ୍ୟାନ ରହୁ — ଯେପରି କର୍ମ ମୁଁ କରିବି ମୋତେ ଦେଖି ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ କରିବାକୁ ଲାଗିବେ ।
ତୁମ ଭିତରେ କୌଣସି କଥାର ମିଥ୍ୟା ଅହଂକାର ନ ଆସୁ । ମୁରଲୀ କେବେ ବି ମିସ୍ ନ ହେଉ ।
ମନ-ବଚନ-କର୍ମରେ ନିଜକୁ ସଂଯତରେ ରଖ । ଆଖି ତୁମକୁ ଧୋକା ନ ଦେଉ, ତେବେ ଯାଇ ପଦ୍ମର ରୋଜଗାର ଜମା
କରିପାରିବ । ସେଥିପାଇଁ ଅନ୍ତର୍ମୁଖୀ ହୋଇ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ଏବଂ ବିକର୍ମରୁ ଦୂରେଇ ରୁହ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏଠାରେ ତୁମକୁ ଏହି ସଂକଳ୍ପରେ ନିଶ୍ଚୟ ବସିବାକୁ ହୋଇଥାଏ,
ଇଏ ବାବା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ସତଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଛ — ଆମେ
ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରି-କରି ପବିତ୍ର ହୋଇ, ପବିତ୍ର ଧାମରେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚି ଯିବୁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ଯେ ପବିତ୍ରଧାମ ପରମଧାମରୁ ହିଁ ତୁମେ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଉଛ । ତାର ନାମ ହିଁ ପବିତ୍ରଧାମ ଅଟେ ।
ସତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ପୁଣି ସତ୍ୱ, ରଜୋ, ତମୋ... ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମେ ତଳକୁ ଖସିଯାଇଛୁ ଅର୍ଥାତ୍
ବେଶ୍ୟାଳୟରେ ଅଛୁ । ଯଦିଓ ତୁମେ ସଂଗମ ଯୁଗରେ ଅଛ, କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମେ
ବେଶ୍ୟାଳୟଠାରୁ ଦୂରେଇ ଆସି ସାରିଛୁ ଯଦି ଆମେ ଶିବବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ରହୁଛୁ ତେବେ ଶିବାଳୟ ବେଶୀ
ଦୂର ନୁହେଁ । ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ ନକଲେ ଶିବାଳୟ ବହୁତ ଦୂର ଅଟେ । ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିବାକୁ ପଡିଲେ
ଶିବାଳୟ ବେଶି ଦୂର ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ କୌଣସି ଅଧିକ କଷ୍ଟ ଦେଉନାହାଁନ୍ତି ।
କେବଳ ଗୋଟିଏ କଥା ବାରମ୍ବାର କହୁଛନ୍ତି ମନ୍ସା-ବାଚା କର୍ମଣା ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହି ଆଖି
ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଧୋକା ଦେଉଛି, ଆଖିର ଧୋକାଠାରୁ ନିଜକୁ ବଞ୍ଚାଇବାକୁ ହେବ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି —
ଧ୍ୟାନ ଏବଂ ଯୋଗ ବିଲକୁଲ୍ ଅଲଗା ଅଟେ । ଯୋଗ ଅର୍ଥାତ୍ ୟାଦ । ଆଖି ଖୋଲା ଥାଇ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ୟାଦ
କରିପାରିବ । ଧ୍ୟାନକୁ କୌଣସି ଯୋଗ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଭୋଗ ସ୍ୱୀକାର କରାଇବା ବେଳେ ମଧ୍ୟ
ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁସାରେ ହିଁ ଯିବାକୁ ହେବ । ଏଥିରେ ମାୟାର ପ୍ରବେଶତା ହୋଇଥାଏ । ମାୟା ଏପରି ଯେ
ଏକଦମ୍ ନାକେଦମ୍ କରିଦେଉଛି । ଯେପରି ବାବା ବଳବାନ୍ ଅଟନ୍ତି, ସେହିପରି ମାୟା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ
ବଳବାନ୍ ଅଟେ । ଏତେ ବଳବାନ୍ ଅଟେ ଯେ ସମଗ୍ର ଦୁନିଆକୁ ବେଶ୍ୟାଳୟକୁ ଠେଲି ଦେଇଛି ସେଥିପାଇଁ ଏଥିରେ
ବହୁତ ଖବରଦାରୀ ରଖିବାକୁ ହୋଇଥାଏ । ବାବାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁସାରେ ୟାଦ କରିବା ଦରକାର ।
ବେକାଇଦା କୌଣସି କାମ କଲେ ମାୟା ଏକଦମ୍ ଅଧୋଗତି କରାଇ ଦେଇଥାଏ । ଧ୍ୟାନ ଆଦିର କେବେ କୌଣସି ଇଚ୍ଛା
ରଖିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଇଚ୍ଛା ମାତ୍ରମ୍ ଅବିଦ୍ୟା... ଯଦି ବାବାଙ୍କ ଆଜ୍ଞାରେ ପରିଚାଳିତ ହେବ ତେବେ
ବାବା ତୁମର ସବୁ ମନୋକାମନା ବିନା ମାଗିବାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଦେଉଛନ୍ତି । ଯଦି ବାବାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ନ
ମାନି ଓଲଟା ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିଲେ ତେବେ ହୋଇପାରେ ସ୍ୱର୍ଗ ବଦଳରେ ନର୍କରେ ହିଁ ପଡିଯିବ । ଗାୟନ
ମଧ୍ୟ ରହିଛି ହାତୀକୁ ଘଡିଆଳ କୁମ୍ଭୀର ଧରିଥିଲା । ବହୁତଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନମାର୍ଗରେ ପରିଚାଳିତ କରିଥିବା
ଆତ୍ମା ଭୋଗ ସ୍ୱୀକାର କରାଉଥିବା ଆତ୍ମା ଆଜି କେଉଁଠି ଅଛନ୍ତି ? କାହିଁକି ନା ବେକାଇଦା ଚଳଣି ଯୋଗୁଁ
ପୂରା ମାୟାବୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଦେବତା ହେଉ-ହେଉ ଶଇତାନ୍ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି ବହୁତ
ଭଲ ଭଲ ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ଯିଏ ଦେବତା ହେବାର ପ୍ରୟାସ କରୁଥିଲେ ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅସୁର ହୋଇ ଅସୁରଙ୍କ
ସାଥିରେ ରହୁଛନ୍ତି । ବିଶ୍ୱାସଘାତକ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କର ହୋଇ ପୁଣି ମାୟାର ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି,
ତାଙ୍କୁ ଟ୍ରେଟର ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶ୍ୱାସଘାତକ କୁହାଯାଏ । ନିଜ ଉପରେ ନଜର ରଖିବାକୁ ପଡିଥାଏ ।
ଶ୍ରୀମତର ଉଲଘଂନ କଲେ ତଳକୁ ଖସିଯିବ । ଜଣା ମଧ୍ୟ ପଡିବ ନାହିଁ । ବାବା ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସାବଧାନ
କରୁଛନ୍ତି ଯେ ଏପରି କୌଣସି ଚଳଣି ନ ଚାଲ ଯାହା ଫଳରେ ରସା ତଳରେ ପହଞ୍ଚି ଯିବ ।
କାଲି ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଇଥିଲେ — ବହୁତ ଗୋପ ଅର୍ଥାତ୍ ଭାଇମାନେ ଅଛନ୍ତି, ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ କମିଟି
ଆଦି କରୁଛନ୍ତି, ଯାହା କିଛି କରୁଛନ୍ତି, ଶ୍ରୀମତ ଆଧାର ବିନା କରୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ଡିସ୍ ସର୍ଭିସ୍
କରୁଛନ୍ତି । ବିନା ଶ୍ରୀମତରେ କଲେ ତଳକୁ ଖସିଯିବ । ବାବା ଆରମ୍ଭରୁ ମାତାମାନଙ୍କର କମିଟି କରିଥିଲେ
କାହିଁକି ନା କଳସ ମାତାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ମିଳିଛି । ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ଗାୟନ ରହିଛି ନା । ଯଦି ଗୋପମାନେ
କମିଟି କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ବନ୍ଦେ ଗୋପର ତ ଗାୟନ ନାହିଁ । ଶ୍ରୀମତକୁ ମାନୁ ନଥିବାରୁ ମାୟା ଜାଲରେ
ଫସିଯାଉଛନ୍ତି । ବାବା ତ ମାତାମାନଙ୍କର କମିଟି କରି ତାଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱରେ ସବୁ କିଛି ଦେଇଦେଲେ ।
ପୁରୁଷମାନେ ପ୍ରାୟତଃ ଦେବାଳିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସ୍ତ୍ରୀମାନେ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ତେଣୁ ବାବା ମଧ୍ୟ
ମାତାମାନଙ୍କ ଉପରେ ଦାୟିତ୍ୱ ରଖୁଛନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ ମାତାମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେବାଳିଆ
ହୋଇପାରନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ପଦମାପଦମ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହେଉଛନ୍ତି, ଶ୍ରୀମତର ଅବଜ୍ଞା କଲେ ମାୟାଠାରୁ
ହାର ଖାଇ ଦେବାଳିଆ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିବେ ଅର୍ଥାତ୍ ଧୋକା ଖାଇପାରିବେ । ଏହି ମାର୍ଗରେ ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷ
ଉଭୟ ଧୋକାଖାଇ ପାରିବେ ଏବଂ ଖାଉଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ । କେତେକ ମାୟାଠାରୁ ହାରି ଚାଲିଗଲେ ଅର୍ଥାତ୍
ଦେବାଳିଆ ହୋଇଗଲେ ନା । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଭାରତବାସୀମାନେ ତ ପୂରା ଦେବାଳିଆ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ।
ମାୟା କେତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟେ । ଯାହାକି ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ଆମେ କ’ଣ ଥିଲୁ, ଏବେ କେଉଁଠୁ ଆସି
ଏକଦମ୍ ତଳେ ପଡିଛୁ । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚକୁ ଚଢୁ-ଚଢୁ ପୁଣି ଶ୍ରୀମତକୁ ଭୁଲି ନିଜ ମତରେ ଚାଲୁଛନ୍ତି
ତେଣୁ ଦେବାଳିଆ ହେଉଛନ୍ତି । ଦୁନିଆର ଲୋକେ ତ ଦେବାଳିଆ ହୋଇ ପୁଣି ୫-୭ ବର୍ଷ ପରେ ଉନ୍ନତି
କରିଯାଇଥା’ନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ୮୪ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଦେବାଳିଆ ହେଉଛନ୍ତି । ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ
। ଦେବାଳିଆ ହୋଇ ଚାଲିଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଫଟୋ ଥିଲେ ବତାଇଥାନ୍ତେ । ତୁମେ କହିବ ବାବା ତ
ବିଲକୁଲ୍ ଠିକ୍ କହୁଛନ୍ତି ଇଏ କେତେ ବଡ ମହାରଥୀ ଥିଲେ, ଅନେକଙ୍କର ଉନ୍ନତି କରୁଥିଲେ । ସେ ଆଜି
ନାହାଁନ୍ତି । ଦେବାଳିଆ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ବାବା ବାରମ୍ବାର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସାବଧାନ କରାଉଛନ୍ତି ।
ନିଜ ମତରେ କମିଟି ଆଦି କରିବା ଏଥିରେ ଉନ୍ନତି ହୁଏ ନାହିଁ । ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ମିଶି ପରଦର୍ଶନ
ପରଚିନ୍ତନ କରିବା, ଇଏ ଏପରି କରୁଥିଲେ ଅମୁକ ଏପରି କରୁଥିଲା... ସାରାଦିନ ଏହା ହିଁ କରୁଛନ୍ତି ।
ବାବାଙ୍କ ସହିତ ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ଲଗାଇବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବ । ବାବାଙ୍କର ହୋଇ ବାବାଙ୍କ
ସହିତ ଯୋଗ ନ ଲାଗିଲେ ପ୍ରତିମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ତଳକୁ ଖସି ଚାଲିବ । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପର୍କ ହିଁ
ତୁଟିଯିବ । ବାବାଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ତୁଟି ଗଲେ ବିଚଳିତ ହେବା ଅନୁଚିତ୍ । ନିଜକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରିବା
ଦରକାର ମାୟା ଆମକୁ ଏତେ ହଇରାଣ କାହିଁକି କରୁଛି । ଚେଷ୍ଟା କରି ବାବାଙ୍କ ସହିତ ପୁନଃ ସମ୍ପର୍କ
ଯୋଡିବା ଉଚିତ୍ । ନଚେତ୍ ବ୍ୟାଟେରୀ କିପରି ଚାର୍ଜ ହେବ । ବିକର୍ମ ହେଲେ ବ୍ୟାଟେରୀ ଡିସଚାର୍ଜ
ହୋଇଯାଏ । ଆରମ୍ଭରୁ କେତେ କେତେ ସଂଖ୍ୟାରେ ଆତ୍ମାମାନେ ଆସିଲେ ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହେଲେ ।
ଭଟ୍ଟୀରେ ମଧ୍ୟ ରହିଲେ ପୁଣି ଆଜି କେଉଁଠି ଅଛନ୍ତି । ଚାଲିଗଲେ, କାହିଁକି ନା ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ମନେ
ପଡିଲା । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ବେହଦର ବୈରାଗୀ କରାଉଛି, ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ମନ
ଲଗାଅ ନାହିଁ । ମନ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଲଗାଇବା ଦରକାର । ଯଦି ଏପରି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବାର ଅଛି ତେବେ
ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡିବ । ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ପୁରୁଣା
ଦୁନିଆରୁ ବୈରାଗ୍ୟ । ସୁଖଧାମ ଓ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ୟାଦ କର । ଯେତେ ଦୂର ସମ୍ଭବ ଉଠିବା, ବସିବା,
ଚାଲିବା, ବୁଲିବା ସମୟରେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ଏହା ତ ବିଲକୁଲ୍ ହିଁ ସହଜ ଅଟେ । ତୁମେ ଏଠାକୁ
ନରରୁ ନାରାୟଣ ହେବା ପାଇଁ ଆସିଛ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହିବାକୁ ହେବ ଯେ ଏବେ ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ୱପ୍ରଧାନ
ହେବାକୁ ପଡିବ କାହିଁକି ନା ଘରକୁ ଫେରିବାର ଅଛି ନା । ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳର ପୁନରାବୃତ୍ତି
ଅର୍ଥ ନର୍କରୁ ସ୍ୱର୍ଗ, ପୁଣି ସ୍ୱର୍ଗରୁ ନର୍କ । ଏହି ଚକ୍ର ଘୂରି ଚାଲିଛି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏଠାରେ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ ହୋଇ ବସ । ଏହି ୟାଦରେ ରୁହ ଯେ ଆମେ କେତେ ଥର ଏହି
ଚକ୍ର ଲଗାଇଛୁ । ଏବେ ପୁଣି ମଧ୍ୟ ଆମେ ଦେବତା ହେଉଛୁ । ଦୁନିଆରେ କେହି ହେଲେ ଏହି ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣି
ନାହାଁନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ଜଣା ନାହିଁ । ସେମାନେ ତ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କ
ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ ହିଁ ନାହିଁ ତେଣୁ କିପରି କାହାକୁ ଶୁଣାଇବେ ଅର୍ଥାତ୍ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି କରିବେ । ସେମାନେ
ପବିତ୍ର ହୋଇଥିବାରୁ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଚିହ୍ନ (ଶଙ୍ଖ) ଆଦି ଦେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଚିହ୍ନ
ସେତେବେଳେ ଦର୍ଶାଯାଏ ଯେତେବେଳେ ଉଭୟ ପବିତ୍ର ଓ ଅପବିତ୍ର ଏକତ୍ର ରହିଥା’ନ୍ତି । ତୁମର ମଧ୍ୟ
କୌଣସି ଚିହ୍ନ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ତୁମେ ଆଜି ଦେବତା ହେଉ-ହେଉ କାଲି ଅସୁର ହୋଇଯାଉଛ । ବାବା
ଦେବତା କରାଉଛନ୍ତି, ମାୟା ଅସୁର କରି ଦେଉଛି । ବାବା ଯେବେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତେବେ ଜଣାପଡୁଛି ଯେ ସତରେ
ଆମର ଅବସ୍ଥା କେତେ ତଳକୁ ଖସିଯାଇଛି । କେତେକ ବିଚରା ଶିବବାବାଙ୍କର ଭଣ୍ଡାରରେ ଜମା କରାଉଛନ୍ତି
ପୁଣି ମାଗିକରି ନେଇଯାଇ ଅସୁର ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଏଭଳି ଅବସ୍ଥାରେ ଯୋଗର ହିଁ ଅଭାବ ରହିଛି ବୋଲି
କୁହାଯିବ । ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଡାକୁଛ ମଧ୍ୟ ବାବା ଆସ, ଆମକୁ ପତିତରୁ
ପବିତ୍ର କର, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଇପାରିବୁ । ୟାଦର ଯାତ୍ରା ହେଉଛି ପବିତ୍ର ହୋଇ
ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବା ପାଇଁ । କିନ୍ତୁ କେହି ଚାଲୁ ଚାଲୁ ମରିଯାଉଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ
ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି ତଥାପି ଯାହା କିଛି ବି ଶୁଣିଛନ୍ତି ତାଦ୍ୱାରା ଶିବାଳୟକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବେ । ପଦ
ଯେପରି ପାଆନ୍ତୁ ପଛେ ଥରେ ୟାଦ କଲେ ତ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବେ ବାକି ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ
। ସ୍ୱଗର ନାମ ଶୁଣି ଖୁସି ହେବା ଦରକାର । କିନ୍ତୁ ଫେଲ୍ ହୋଇ ପଇସାଟା କର ପଦ ପାଇବା, ଏଥିରେ ଖୁସି
ହେବାର ନାହିଁ । ଫିଲିଙ୍ଗ୍ ତ ହୋଇଥାଏ ନାଁ — ମୁଁ ଚାକର ଅଟେ । ଶେଷ ବେଳକୁ ତୁମକୁ ସବୁ
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ କି ମୁଁ କ’ଣ ହେବି, ମୋ ଦ୍ୱାରା କେଉଁ ବିକର୍ମ ହୋଇଛି, ଯାହା ଫଳରେ ଏପରି
ଅବସ୍ଥା ହେଲା । ମୁଁ କାହିଁକି ମହାରାଣୀ ନ ହେବି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପାଦରେ ସାବଧାନ ହୋଇ ଚାଲିଲେ ତୁମେ
ପଦ୍ମାପଦମପତି ହୋଇପାରିବ । ମନ୍ଦିରରେ ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ପଦ୍ମ ଚିହ୍ନ ଦେଖାଇଥାନ୍ତି । ପଦରେ ଫରକ
ହୋଇଥାଏ ନା । ଆଜିର ରାଜତ୍ୱରେ କେତେ ପ୍ରଭାବ ରହୁଛି । ଏହା ତ ଅଳ୍ପକାଳର ରାଜତ୍ୱ ଅଟେ ନା ।
ସଦାକାଳର ରାଜା ତ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ତୁମକୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ
ହେବାକୁ ଅଛି ତେବେ ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି କରିବା ଦରକାର । ନିଜକୁ ଦେଖ କେତେ ଆମେ
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରୁଛୁ ? ଅନ୍ତର୍ମୂଖୀ ହୋଇ କେତେ ସମୟ ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ରହୁଛୁ ? ଏବେ ଆମେ
ନିଜର ମିଠା ଘର ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯାଉଛୁ । ପୁଣି ସୁଖଧାମକୁ ଆସିବୁ । ଏହି ସବୁ ଜ୍ଞାନର ମନ୍ଥନ ମନ
ଭିତରେ ଚାଲିବା ଉଚିତ୍ । ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଉଭୟ ରହିଛି । ତୁମ ପାଖରେ ମଧ୍ୟ ଉଭୟ
ରହିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମକୁ ଶିବବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ଏହା ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ହେଲା ସମ୍ମୁଖରେ
ଥିବାରୁ ଯୋଗ ମଧ୍ୟ ହେଲା । ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଉଭୟ ଏକତ୍ର ଚାଲୁଛି । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଯୋଗରେ ରହି,
ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିଚାଲ ଏବଂ ଜ୍ଞାନକୁ ଭୁଲିଯାଅ । ବାବା ଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି ବୋଲି କ’ଣ ଜ୍ଞାନ ଭୁଲି
ଯାଉଛନ୍ତି ? ସାରା ଜ୍ଞାନ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ରହୁଛି । ତୁମ ପାଖରେ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ପାଠ
ମଧ୍ୟ ପଢିବା ଦରକାର । ଯେପରି କର୍ମ ମୁଁ କରିବି ମୋତେ ଦେଖି ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ କରିବେ । ମୁଁ ମୁରଲୀ
ନ ପଢିଲେ ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ ପଢିବେ ନାହିଁ । ମିଥ୍ୟା ଅଂହକାର ଆସିଗଲେ ମାୟା ତୁରନ୍ତ ଆକ୍ରମଣ କରି
ଦେଇଥାଏ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପାଦରେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଶ୍ରୀମତ ନେବା ଉଚିତ୍ । ନଚେତ୍ କିଛି ନା କିଛି
ବିକର୍ମ ହୋଇଯିବ । ବହୁତ ସନ୍ତାନ ଭୁଲ୍ କରି ବାବାଙ୍କୁ ନ ବତାଇବାରୁ ନିଜର ହିଁ ସତ୍ୟାନାଶ
କରିଦେଉଛନ୍ତି । ଭୁଲ୍ ହେଲେ ମାୟା ଚାପୁଡା ଲଗାଇ ଦେଇଥାଏ । ୱର୍ଥ ନଟ୍ ଏ ପେନୀ ଅର୍ଥାତ୍
ମୂଲ୍ୟହୀନ କରିଦେଇଥାଏ । ଅଂହକାରରେ ଆସିଲେ ମାୟା ବହୁତ ବିକର୍ମ କରାଇଥାଏ । ବାବା ଏପରି କହି
ନାହାଁନ୍ତି ଯେ, ପୁରୁଷମାନଙ୍କର କୌଣସି କମିଟି ଗଢ । କମିଟିରେ ଜଣେ ଦୁଇଜଣ ଜାଣିବା ଶୁଣିବା
ସମର୍ପିତ ଭଉଣୀ ନିଶ୍ଚୟ ରହିବା ଦରକାର । ଯାହାଙ୍କ ରାୟରେ କାମ ହେବ । କଳସ ତ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ହାତରେ
ରଖାଯାଏ ନା । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ଅଛି, ଅସୁରମାନଙ୍କୁ ଅମୃତ ପିଆଉଥିଲେ, ପୁଣି ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ଯଜ୍ଞରେ
ବିଘ୍ନ ପକାଉଥିଲେ । ଅନେକ ପ୍ରକାରର ବିଘ୍ନକାରୀ ଅଛନ୍ତି । ସାରା ଦିନ ପରଦର୍ଶନ, ପରଚିନ୍ତନର
ଆଲୋଚନା କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହା ବହୁତ ଖରାପ ଅଟେ । କୌଣସି କଥା ହେଲେ ବାବାଙ୍କୁ ରିପୋର୍ଟ କରିବା
ଉଚିତ୍ । ସୁଧାରିବାବାଲା ତ କେବଳ ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ କାହାରିକୁ ଦଣ୍ଡ ଦେଇପାରିବ ନାହିଁ
। ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ରୁହ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କ ପରିଚୟ ଦେଇଚାଲ ତେବେ ଏପରି ଦେବତା
ହୋଇପାରିବ । ମାୟା ବହୁତ କଡା ଅଟେ । କାହାକୁ ଛାଡେ ନାହିଁ । ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କୁ ସମାଚାର ଲେଖିବା
ଦରକାର । ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ନେବା ଉଚିତ୍ । ଏମିତି ତ ସର୍ବଦା ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳି ଚାଲିଛି । ପିଲାମାନେ
ଏପରି ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ବାବା ତ ସ୍ୱତଃ ଏହି କଥା ଉପରେ ବୁଝାଇ ଦେଲେ, ବାବା ତ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ
ଅଟନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନା, ମୁଁ ତ ଜ୍ଞାନ ପଢାଉଛି । ଏଥିରେ ଅର୍ନ୍ତଯ୍ୟାମୀର କୌଣସି କଥା
ନାହିଁ । ହଁ, ଏକଥା ଜାଣିଛ ଯେ ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ମୋର ସନ୍ତାନ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶରୀର ଭିତରେ ମୋର ଆତ୍ମା
ରୂପୀ ସନ୍ତାନ ଅଛନ୍ତି । ବାକି ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ବାବା ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ବିରାଜମାନ ଅଟନ୍ତି ।
ଲୋକମାନେ ତ ଓଲଟା ବୁଝିନେଇଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଜାଣିଛି କି ସବୁ ତଖତ ଅର୍ଥାତ୍
ଭ୍ରୁକୁଟୀ ସିଂହାସନରେ ଆତ୍ମା ବିରାଜମାନ ଅଛି । ଏହା ତ କେତେ ସହଜ କଥା ଅଟେ । ସମସ୍ତ ଚୈତନ୍ୟ
ଆତ୍ମାମାନେ ନିଜ-ନିଜର ଭ୍ରୃକୁଟୀ ସିଂହାସନ ଉପରେ ବସିଛନ୍ତି ତଥାପି ମଧ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ
ସର୍ବବ୍ୟାପୀ କହିଦେଉଛନ୍ତି, ଏହା ମୂଳ ଭୁଲ୍ ଅଟେ । ଏହି କାରଣରୁ ହିଁ ଭାରତ ଏତେ ତଳକୁ ଖସିଯାଇଛି
। ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ମୋର ବହୁତ ଗ୍ଲାନି କରିଛ । ବିଶ୍ୱର ଯିଏ ମାଲିକ କରାଉଛନ୍ତି ତୁମେ
ତାଙ୍କୁ ଗାଳି ଦେଇଛ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ୟଦା ୟଦା ହି ଧର୍ମସ୍ୟ.... । ବାହାର ଲୋକେ ଏହି
ସର୍ବବ୍ୟାପୀର ଜ୍ଞାନ ଭାରତବାସୀଙ୍କଠାରୁ ଶିଖୁଛନ୍ତି । ଯେପରି ଭାରତବାସୀ ତାଙ୍କଠାରୁ ହୁନର
ଅର୍ଥାତ୍ କାରୀଗରୀ କୌଶଳ ଶିଖୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ପୁଣି ଓଲଟା ଏହି ସର୍ବବ୍ୟାପୀର ଜ୍ଞାନ ଶିଖୁଛନ୍ତି
। ତୁମକୁ ତ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ପରିଚୟ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ଦେବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ହେଉଛ ଅନ୍ଧମାନଙ୍କର ବାଡି । ବାଡି ଦ୍ୱାରା ରାସ୍ତା ବତାଇଥାନ୍ତି ନା ।
ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବାବାଙ୍କର
ଆଜ୍ଞା ଅନୁସାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ହେବ । ଯଦି ତୁମ ଦ୍ୱାରା କେବେ ବି ଶ୍ରୀମତର
ଉଲଘଂନ ନ ହୁଏ ତେବେ ଯାଇ ସର୍ବ ମନୋକାମନା ମାଗିବା ପୂର୍ବରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ । କେବେ ବି ଧ୍ୟାନରେ
ଯିବା ବା ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରିବାର ଇଚ୍ଛା ରଖିବାର ନାହିଁ ଏବଂ ଇଚ୍ଛା ମାତ୍ରମ୍ ଅବିଦ୍ୟା ହେବାର ଅଛି
।
(୨) ପରସ୍ପର ମିଶି କାହାର ପରଚିନ୍ତନ କରିବାର ନାହିଁ । ଅନ୍ତର୍ମୁଖୀ ହୋଇ ନିଜକୁ ଯାଞ୍ଚ କରିବାକୁ
ହେବ ଯେ ମୁଁ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ କେତେ ସମୟ ରହୁଛି, ମୋ ଭିତରେ ଜ୍ଞାନର ଚିନ୍ତନ ମନ୍ଥନ ଚାଲୁଛି
?
ବରଦାନ:-
ବିନ୍ଦୁ
ସ୍ୱରୂପରେ ସ୍ଥିତ ରହି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ବିନ୍ଦୁର ସ୍ମରଣ କରାଉଥିବା ବିଘ୍ନବିନାଶକ
ହୁଅ ।
ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ କୌଣସି
କଥାରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାନ୍ତି ନାହିଁ, ନିଜେ ସର୍ବଦା ବିନ୍ଦୁ ସ୍ୱରୂପରେ ସ୍ଥିତ ରହି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ବିନ୍ଦୁ ଅର୍ଥାତ୍ ଡ୍ରାମା କଲ୍ୟାଣକାରୀ ବୋଲି ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଇଥାଆନ୍ତି —
ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ବିଘ୍ନ ବିନାଶକ କୁହାଯାଏ । ସେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସମର୍ଥ କରାଇ ସଫଳତା
ରୂପୀ ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳର ନିକଟକୁ ନେଇଆସିଥା’ନ୍ତି । ସେମାନେ ବିନାଶୀ ସଫଳତାର ପ୍ରାପ୍ତିକୁ ଦେଖି ଖୁସି
ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଅବିନାଶୀ ସଫଳତା ମୂରତ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ସେମାନେ ସଦାସର୍ବଦା ସମାନ
ସ୍ଥିତିରେ ରହିଥା’ନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତିରେ ରହିଥା’ନ୍ତି । ସେମାନେ ନିଜର
ସଫଳତାର ସ୍ୱସ୍ଥିତି ଆଧାରରେ ଅସଫଳତାକୁ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଦେଇଥା’ନ୍ତି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଉଥିବ ଏବଂ ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଉଥିବ ତେବେ ବହୁତ ଶୀଘ୍ର ମାୟାଜୀତ୍ ହୋଇଯିବ ।