15.07.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ଦାନ କରିବା ପାଇଁ, ମୁରଲୀ ଶୁଣାଇବା ପାଇଁ, ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ କେବେହେଲେ ମୁରଲୀ ଶୁଣିବା ବନ୍ଦ କରିବାର ନାହିଁ । ଯଦି ମୁରଲୀ ସହିତ ସ୍ନେହ ନାହିଁ ତେବେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ସ୍ନେହ ନାହିଁ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ଚରିତ୍ର କ’ଣ ଯାହାକୁ ତୁମେମାନେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଧାରଣ କରୁଛ ?

ଉତ୍ତର:-
ନିର୍ବିକାରୀ ହେବା ହିଁ ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ଚରିତ୍ର ଅଟେ । ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ଯେ ସାରା ଦୁନିଆ ବର୍ତ୍ତମାନ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ଅଟେ । ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍ ଚରିତ୍ରହୀନ । ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ । ନିର୍ବିକାରୀ ଦେବତାମାନେ ହିଁ ଚରିତ୍ରବାନ ଥିଲେ ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଚରିତ୍ର ସୁଧୁରିଥାଏ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ପିଲାମାନେ ତୁମେ ପାଠପଢା କେବେ ବି ମିସ୍ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, ଯଦି ତୁମେ ପାଠପଢା ମିସ୍ କରିବ ତେବେ ପଦ ମଧ୍ୟ ମିସ୍ ହୋଇଯିବ । ମିଠା-ମିଠା ଆତ୍ମିକ ପିଲାମାନେ ତୁମେ କେଉଁଠାରେ ବସିଛ ? ଈଶ୍ୱରୀୟ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ବିଶ୍ୱ-ବିଦ୍ୟାଳୟରେ । ପିଲାମାନେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ପ୍ରତି ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଆମେ ଏହି ବିଶ୍ୱ-ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦାଖିଲ ହେଉଛୁ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ ଶିବବାବା ଆମର ପିତା, ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି । ଏମିତି ତ ଗୁରୁଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତି ଅଲଗା, ପିତାଙ୍କର ଅଲଗା, ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ଅଲଗା ମୂର୍ତ୍ତି ରହିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ଗୋଟିଏ ମାତ୍ର ମୂର୍ତ୍ତି ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ତିନି ରୂପରେ ଅଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ସିଏ ଆମର ପିତା, ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନରେ ଏହି ତିନି ଜଣ ମୁଖ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବା ଆମର ପିତା, ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ । ତିନୋଟିଯାକ ପାର୍ଟ ବାବା ନିଜେ କରୁଛନ୍ତି । ଗୋଟି-ଗୋଟି କଥା ବୁଝିଲା ପରେ ତୁମେ ବହୁତ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍ ଏବଂ ଏଭଳି ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଅନେକଙ୍କୁ ଆଣି ଦାଖିଲ କରାଇବା ଉଚିତ୍ । ଯେଉଁ ସବୁ ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ଭଲ ପାଠ ପଢାଯାଇଥାଏ ସେଠାରେ ପଢୁଥିବା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କହନ୍ତି — ଏହି ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପଢ, ଏଠାରେ ଭଲ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ଏବଂ ଚରିତ୍ର ମଧ୍ୟ ସୁଧୁରିଯାଉଛି । ସେହିପରି ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଆଣିବା ଉଚିତ୍ । ମାତାମାନେ ମାତାମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ପୁରୁଷମାନେ ପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ଉଚିତ୍ । ଦେଖ ଇଏ ପିତା, ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏଭଳି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ନା ନାହିଁ, ଏକଥା ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଜର ମନକୁ ପଚାରିବା ଉଚିତ୍ । ତେବେ ତୁମେ ନିଜର ମିତ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧୀମାନଙ୍କୁ ଅଥବା ସଖୀମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛ କି, ସିଏ ଆମର ପରମପିତା, ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ? ପରମପିତା ଶିବବାବା ଆମକୁ ଦେବୀ-ଦେବତା କରୁଛନ୍ତି । ବାବା ନିଜ ସମାନ ବାବା କରୁନାହାଁନ୍ତି । ବାକି ତାଙ୍କର ଯେଉଁ ମହିମା ରହିଛି ସେହିଭଳି ନିଜ ସମାନ କରୁଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କର କାମ ହେଲା ପାଳନା କରିବା, ସ୍ନେହ କରିବା, ତେଣୁ ଏଭଳି ବାବାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ମନେପକାଇବା ଉଚିତ୍ । ତାଙ୍କର ତୁଳନା ଆଉ କାହା ସହିତ କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ଯଦିଓ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଗୁରୁଙ୍କଠାରୁ ଶାନ୍ତି ମିଳୁଛି କିନ୍ତୁ ବାବା ତ ଆମକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଏପରି କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ଅଟେ । ଏକଥା କେହି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ସବୁ ଆତ୍ମମାନଙ୍କର ପିତା କିଏ । ଏକମାତ୍ର ବେହଦର ବାବା, ଯାହାଙ୍କୁ ହିନ୍ଦୁ, ମୁସଲମାନ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ଆଦି ସମସ୍ତେ ଈଶ୍ୱର ପିତା ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହା ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ନିରାକାରଙ୍କ ଆଡକୁ ହିଁ ଯାଉଛି । ଏକଥା କିଏ କହୁଛନ୍ତି ? ଆତ୍ମା ହିଁ କହୁଛି ଈଶ୍ୱର ପିତା, ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିବା ଦରକାର । କେବଳ ପିତା ବୋଲି କହୁଛ କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସହିତ କେବେ ବି ମିଳନ କରୁନାହଁ, ତେବେ ସିଏ ତୁମର ପିତା କିପରି ହେଲେ ? ସାରା ଦୁନିଆର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ଯେଉଁ ଆଶା ରହିଛି ବାବା ତାହା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରୁଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର କାମନା ରହିଛି ଯେ ଆମେ ଶାନ୍ତିଧାମ ଯିବୁ । ଆତ୍ମାର ନିଜ ଘର କଥା ମନେ ପଡୁଛି । ଆତ୍ମା ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ରହି ଥକିଗଲାଣି । ଇଂରାଜୀରେ ମଧ୍ୟ କହିଥା’ନ୍ତି ଓ ଗଡ ଫାଦର, ଲିବରେଟର୍ ଅର୍ଥାତ୍ ହେ ଈଶ୍ୱର ପିତା, ଉଦ୍ଧାର କର । ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇ ଅଭିନୟ କରି-କରି ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଚାଲିଯିବୁ । ପୁଣି ପ୍ରଥମେ ସୁଖଧାମକୁ ଆସିବୁ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଏଠାକୁ ଆସି ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ପତିତ ହେଉଛ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଏହା ହେଉଛି ବେଶ୍ୟାଳୟ, ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ଏହାକୁ ଘୋର ନର୍କ ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି ।

ଭାରତରେ ବା ଏହି ଦୁନିଆରେ କେତେ ଶାସ୍ତ୍ର କେତେ ପାଠ୍ୟ ପୁସ୍ତକ ରହିଛି, ଏସବୁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ବାବା ତୁମକୁ ଯେଉଁ ଉପହାର ଦେଉଛନ୍ତି, ଏହା କେବେ ନଷ୍ଟ ହେବ ନାହିଁ, ଏହା ହେଲା ଧାରଣା କରିବାର କଥା । ଯାହା କାମର ଜିନିଷ ନୁହେଁ ତାକୁ ଜଳାଇ ଦିଆଯାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ରର ଜିନିଷ ନୁହେଁ ଯାହାକି ଜଳାଯିବ । ତୁମକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଉଛ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଏସବୁ କଥା ଶାସ୍ତ୍ର । ଯାହାକୁ ଜଳାଇଦେବା । ନାଁ, ଏହି ଜ୍ଞାନ ସ୍ୱତଃ ଲୋପ ହୋଇଯାଉଛି । ଏଠାରେ କୌଣସି ପାଠ୍ୟ ପୁସ୍ତକ ଆଦି ନାହିଁ । ଜ୍ଞାନ-ବିଜ୍ଞାନ ଭବନ ନାମ ମଧ୍ୟ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଜଣା ନାହିଁ ଯେ ଏହି ନାମ କାହିଁକି ରଖାଯାଇଛି, ଏହାର ଅର୍ଥ କ’ଣ ? ଜ୍ଞାନ-ବିଜ୍ଞାନର ମହିମା କେତେ ଉଚ୍ଚ । ଜ୍ଞାନ ଅର୍ଥାତ୍ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ, ଯାହା ତୁମେ ଏବେ ଧାରଣ କରୁଛ, ବିଜ୍ଞାନ ଅର୍ଥାତ୍ ଶାନ୍ତିଧାମ । ଜ୍ଞାନଠାରୁ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ଯାଉଛ, ଏହି ଜ୍ଞାନରେ ପାଠପଢାର ଆଧାରରେ ପୁଣି ତୁମେ ସେଠାରେ ରାଜ୍ୟ କରୁଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ଆସି ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ନଚେତ୍ ଭଗବାନୁବାଚ ଗୁପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଭଗବାନ କ’ଣ କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ର ପଢି ଆସୁଛନ୍ତି । ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ତ ଜ୍ଞାନ-ବିଜ୍ଞାନ ଉଭୟ ରହିଛି । ତେଣୁ ଯିଏ ଯେପରି ହୋଇଥା’ନ୍ତି, ସେହିପରି କରିଥା’ନ୍ତି, ଏହା ହେଲା ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ କଥା । ଜ୍ଞାନଠାରୁ ବିଜ୍ଞାନ ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ । ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ଜ୍ଞାନ ତ ସ୍ଥୁଳ ଜିନିଷ । ଆମେ ପାଠପଢାଉଛୁ, ତେବେ ଶବ୍ଦ ହେଉଛି ନା । ବିଜ୍ଞାନ ହେଲା ସୂକ୍ଷ୍ମ ଏଥିରେ ଶବ୍ଦରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ଶାନ୍ତିରେ ଯିବାକୁ ହୋଇଥାଏ । ଯେଉଁ ଶାନ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ହିଁ ଚାରିଆଡେ ଘୂରି ବୁଲୁଛନ୍ତି, ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଯାହା ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି ତାହା ଅନ୍ୟ କାହାଠାରୁ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ହଠଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି, ଗର୍ତ୍ତରେ ବସି ଧ୍ୟାନ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହା ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ଶାନ୍ତି ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ତ ଅସୁବିଧାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଏହି ପାଠପଢା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ, ୭ ଦିନର କୋର୍ସ କରାଯାଇଥାଏ, ୭ ଦିନର କୋର୍ସ କରି କେଉଁଆଡେ ବି ବାହାରକୁ ଚାଲିଯାଇ ପାରିବ, ଏପରି ଆଉ କୌଣସି ଲୌକିକ କଲେଜରେ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ତୁମ ପାଇଁ ଏହି ୭ ଦିନର ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ହିଁ ରହିଛି । ସବୁକିଛି ବୁଝାଯାଉଛି, କିନ୍ତୁ ୭ ଦିନ କେହି ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ କୁଆଡେ ନା କୁଆଡେ ଚାଲିଯାଇଥାଏ । ତୁମେ ତ ଭଟ୍ଟୀରେ ରହି କାହାର ଚେହେରା ମଧ୍ୟ ଦେଖୁ ନଥିଲ, କାହା ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା ମଧ୍ୟ ହେଉନଥିଲ । ବାହାରକୁ ମଧ୍ୟ ବାହାରୁ ନ ଥିଲ । ତପସ୍ୟା କରିବା ପାଇଁ ସାଗର କୂଳରେ ଯାଇ ବସି ଯୋଗ କରୁଥିଲ । ସେହି ସମୟରେ ତୁମେ ଏହି ଚକ୍ରକୁ ବୁଝି ନଥିଲ । ଏହି ପାଠପଢାକୁ କିଛି ବି ବୁଝିନଥିଲ । ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗ ଦରକାର । ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଆବଶ୍ୟକ, ପୁଣି ପଛରେ ଶିକ୍ଷକ ଦରକାର । ପ୍ରଥମେ ତ ବାବାଙ୍କ ସାଥିରେ ଯୋଗ କିପରି ଲଗାଇବ, ଏହା ମଧ୍ୟ ଶିଖାଇବାକୁ ପଡିବ କାହିଁକି ନା ଏହି ବାବା ଅଶରୀର ଅଟନ୍ତି, ଅନ୍ୟମାନେ ତ କେହି ମାନୁନାହାନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର ପିତା ସର୍ବତ୍ର ବିଦ୍ୟମାନ । ବାସ୍ ସର୍ବବ୍ୟାପୀର ଜ୍ଞାନ ହିଁ ଚାଲି ଆସୁଛି । ଏବେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ସେ କଥା ନାହିଁ । ତୁମେମାନେ ତ ଛାତ୍ର ଅଟ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜର ଧନ୍ଦା ଆଦି ମଧ୍ୟ କର କିନ୍ତୁ କ୍ଳାସ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କର । ଭଲେ ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରୁହ । ଯଦି କେହି କହୁଛନ୍ତି ସ୍କୁଲକୁ ଯିବାର ନାହିଁ ତେବେ ପୁଣି ବାବା ମଧ୍ୟ କଣ କରିପାରିବେ । ଆରେ, ଭଗବାନ ପଢାଉଛନ୍ତି, ତୁମକୁ ଭଗବାନ ଭଗବତୀ କରାଇବା ପାଇଁ ! ଭଗବାନୁଉବାଚ — ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ରାଜାମାନଙ୍କର ରାଜା କରୁଛି । ତେବେ କ’ଣ ତୁମେ ଭଗବାନଙ୍କଠାରୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖିବ ନାହିଁ ? ଏପରି କିଏ ରହିପାରିବ ! ସେଥିପାଇଁ ହିଁ ତୁମେ ପଳାଇ ଆସୁଛ, ବିଷୟ ବିକାରରୁ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ପଳାଇ ଆସିଲ । ତୁମେ ଆସି ଭଟ୍ଟୀରେ ରହିଲ, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ କେହି ଦେଖିପାରିଲେ ନାହିଁ କି ମିଶିପାରିଲେ ନାହିଁ । ତୁମେମାନେ କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖୁନଥିଲ । ତେବେ ପୁଣି କାହା ସହିତ ମନ ଲଗାଇବ । ପିଲାମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ମଧ୍ୟ ହେଉଛି ଯେ ଭଗବାନ ପଢାଉଛନ୍ତି, ତଥାପି ବି ବାହାନା କରୁଛନ୍ତି, ଦେହ ଖରାପ ଅଛି, ଏହି କାମ ଅଛି । ବାବା ତ ବହୁତ ଶିଫ୍ଟ(ଦେଇପାରିବେ) ଅର୍ଥାତ୍ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ଅଲଗା ଅଲଗା ସମୟରେ ସାକ୍ଷାତ୍ କରିପାରିବେ । ଆଜିକାଲି ସ୍କୁଲରେ ମଧ୍ୟ ଶିଫ୍ଟ ଅନୁସାରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଲଗା ଅଲଗା ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ କୌଣସି ଅଧିକ ପାଠପଢା ନାହିଁ । କେବଳ ଅଲଫ ଏବଂ ବେ କୁ ବୁଝିବା ପାଇଁ ଭଲ ବୁଦ୍ଧି ଦରକାର । ଅଲଫ ଏବଂ ବେ ଏହି କଥାକୁ ମନେପକାଅ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହି କଥା କୁହ । ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତିର ଚିତ୍ର ତ ବହୁତ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଉପରେ ଶିବବାବା ଦେଖାଉନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ କ’ଣ ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ ଗୀତାର ଭଗବାନ ଶିବ, ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ନେଇ ବିଷ୍ଣୁ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏହା ରାଜଯୋଗ ନା । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମ, କେତେ ସହଜ ଭାବରେ ବୁଝାଯାଉଛି । ପୁସ୍ତକ ଆଦି ତ କିଛି ବି ହାତରେ ନାହିଁ । କେବଳ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଜ୍ ରହିବା ଦରକାର, ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତିର ଚିତ୍ର ଥିବା ଉଚିତ୍ । ଯାହା ଉପରେ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ବାବା କିପରି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପାଠ ପଢାଇ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ସମାନ କରୁଛନ୍ତି ।

ଅନେକ ଭାବୁଛନ୍ତି ଆମେ ରାଧାଙ୍କ ଭଳି ହେବୁ । କଳସ ତ ମାତାମାନଙ୍କୁ ମୁଳୁଛି ଅର୍ଥାତ୍ ରାଧାଙ୍କର ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ତାଙ୍କୁ କଳସ ମିଳୁଛି । ଏହି ରହସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ବାବା ହିଁ ବୁଝାଇପାରିବେ । କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଏକଥା ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମ ପାଖକୁ ସେଣ୍ଟରକୁ କେତେ ଜଣ ଆସୁଛନ୍ତି । କେହି ତ ଦିନେ ଆସିଲେ ପୁଣି ୪ ଦିନ ଆସିନଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ପଚାରିବା ଦରକାର ଏତେ ଦିନ ତୁମେ କ’ଣ କରୁଥିଲ ? ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉ ଥିଲ ? ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଘୂରାଉଥିଲ ? ଯେଉଁମାନେ ବହୁତ ବିଳମ୍ବରେ ଆସିଥା’ନ୍ତି ତାଙ୍କଠୁ ଲେଖା ଦ୍ୱାରା ପଚାରିବା ଦରକାର । କେହି ପୁଣି ବଦଳି ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି ତଥାପି ବି ସିଏ କୌଣସି ସେଣ୍ଟରର ତ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ହୋଇଥିବେ, ତାଙ୍କୁ ମନ୍ତ୍ର ମିଳୁଛି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ଏବଂ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଘୂରାଇବାକୁ । ବାବା ତ ବହୁତ ସହଜ କଥା କହୁଛନ୍ତି । ଦୁଇଟି ମାତ୍ର ଶବ୍ଦ ରହିଛି, ମନମନାଭବ, ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ମନେ ପକାଅ । ଏହି ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦରେ ହିଁ ସାରା ସୃଷ୍ଟିରୂପି ଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ ସମାହିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଯେତେବେଳେ କେହି ଶରୀର ଛାଡନ୍ତି ତେବେ କହନ୍ତି ଅମୁକ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଗଲା । କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗ କ’ଣ କାହାକୁ ବି ଜଣା ନାହିଁ । ତୁମେ ଏବେ ଜାଣୁଛ ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ରାଜତ୍ତ୍ୱ ରହିଛି । ସେଠାରେ ଉଚ୍ଚରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ନୀଚ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ସାହୁକାରରୁ ନେଇ ଗରୀବ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମସ୍ତେ ସୁଖୀ ହେବେ । ଏହା ହେଲା ଦୁଃଖର ଦୁନିଆ, ତାହା ସୁଖର ଦୁନିଆ । ବାବା ତ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଭଲେ କେହି ଦୋକାନୀ ହୋଇଥା’ନ୍ତୁ ଅଥବା ଯାହା ହୋଇଥା’ନ୍ତୁ, ପାଠପଢା ପାଇଁ ବାହାନା କରିବା ଠିକ୍ ନୁହେଁ । ନଆସିଲେ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମେ କେତେ ସମୟ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛ ? ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ଘୂରାଉଛ ? ଖାଅ-ପିଅ, ବୁଲା-ଚଲା କର ସେଥିପାଇଁ କିଛି ମନା ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଏଥିପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସମୟ ବହାର କର, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ କରିବାକୁ ହେବ, ଧରିନିଅ କେହି କପଡା ସଫା କରିବାର କାମ କରୁଛନ୍ତି, ବହୁତ ଲୋକ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ସିଏ ମୁସଲମାନ, ପାରସୀ ଅଥବା ହିନ୍ଦୁ ହୋଇଥାଆନ୍ତୁ । ତାଙ୍କୁ କୁହ ତୁମେ ସ୍ଥୁଳରେ କପଡା ସଫା କରୁଛ କିନ୍ତୁ ତୁମର ଏହି ଶରୀର ତ ପୁରୁଣା ମଇଳା ବସ୍ତ୍ର, ତୁମର ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି, ତାକୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ସ୍ୱଚ୍ଛ କରିବାର ଅଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସାରା ଦୁନିଆ ତମୋପ୍ରଧାନ, କଳିଯୁଗ ପତିତ ପୁରୁଣା ହୋଇଯାଇଛି । ତୁମର ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି ନା । ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ କର ନ କର ବୁଝ ନ ବୁଝ ତୁମ ଇଚ୍ଛା । ତୁମେ ଆତ୍ମା ନା । ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପବିତ୍ର ହେବା ଦରକାର । ଏବେ ତ ତୁମର ଆତ୍ମା ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛି । ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀର ଉଭୟ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ଏହାକୁ ସଫା କରିବା ପାଇଁ ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ତେବେ ବାବା ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ତୁମର ଆତ୍ମା ଏକଦମ ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ପବିତ୍ର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସମାନ ହୋଇଯିବ । ଯଦି ଆତ୍ମା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ସଚ୍ଚା ସୁନା ହୋଇଯିବ ତେବେ ଶରୀର ରୂପି ଅଳଙ୍କାର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ ମିଳିବ । ଏକଥାକୁ ମାନିବ, ନ ମାନିବ ତୁମର ଇଚ୍ଛା । ଏହା ମଧ୍ୟ କେତେ ସେବା । ତୁମେ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ପାଖକୁ, କଲେଜକୁ ଯାଅ, ବଡ-ବଡ ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ବୁଝାଅ ଯେ ତୁମର ଚରିତ୍ର ବହୁତ ଭଲ ହେବା ଦରକାର ।

ଏଠାରେ ତ ସମସ୍ତେ ବିକାରୀ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏଠାରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ଥିଲା ନା । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅପବିତ୍ର ଚରିତ୍ରହୀନ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଚରିତ୍ର ବହୁତ ଖରାପ ହୋଇଗଲାଣି, ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିର୍ବିକାରୀ ନ ହୋଇଛନ୍ତି ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୁଧୁରିବେ ନାହଁ । ଏଠାରେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ବିକାରୀ ଦୁନିଆରୁ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି । ବାକି ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏହିଭଳି ସୃଷ୍ଟିରୂପି ଚକ୍ର ଘୁରୁଛି ନା । ଏହି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ ବହୁତ ଭଲ । ତାହା ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ଥିଲା, ଯେଉଁଠାରେ ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ଏବେ ସେମାନେ କେଉଁଆଡେ ଗଲେ ? ଆତ୍ମା ତ ବିନାଶ ହୋଇନଥାଏ, ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଏକ ନେଇଥାଏ । ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ ମଧ୍ୟ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇଛ ଆଗରୁ ତୁମକୁ କିଛି ବି ଜଣା ନଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ କେତେ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛି, ତୁମେ ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ କରିପାରୁଛ ଯେ ବାବା ଯାହା କହୁଛନ୍ତି ବାସ୍ତବରେ ତାହା ଠିକ୍ । ସେଠାରେ ତ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ହେବ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଦୁନିଆ ପବିତ୍ର ନଥିବାରୁ ନିଜର ନାମ ଦେବତା ପରିବର୍ତ୍ତେ ହିନ୍ଦୁ ରଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର ନିବାସୀ ନିଜକୁ ହିନ୍ଦୁ କହିଦେଉଛନ୍ତି, ଦେବତାମାନେ ତ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଥିଲେ । ଏବେ ତୁମେ ଏହି ଚକ୍ରକୁ ବୁଝିଗଲଣି । ଯେଉଁମାନେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ସେମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିପାରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ଯେପରି ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ସେହିପରି ପୁଣି ବସି ପୁନରାବୃତ୍ତି କରିବା ଦରକାର । ତୁମେ ମୁଖ୍ୟ-ମୁଖ୍ୟ ଶବ୍ଦକୁ ନୋଟ କରିଚାଲ । ପୁଣି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଣାଅ ଯେ, ବାବା ଏହିସବୁ ପଏଣ୍ଟ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । କୁହ, ମୁଁ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୀତା ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛି, ଏହା ତ ଗୀତାର ଯୁଗ ଅଟେ । ଚାରୋଟି ଯୁଗ ରହିଛି, ଏକଥା ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି ସଙ୍ଗମଯୁଗ । ଏହି ସଙ୍ଗମଯୁଗ ବିଷୟରେ କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଙ୍ଗମଯୁଗ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସିଏ କେବେ ଆସିଥିଲେ, କ’ଣ କରିଥିଲେ ଏକଥା ଜାଣି ନାହାନ୍ତି । ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ପରେ ପୁଣି କୃଷ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ଏବଂ ରାମ ଜୟନ୍ତୀ ହୋଇଥାଏ । ଜଗତଅମ୍ବା, ଜଗତପିତାଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ତ କେହି ପାଳନ କରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ସମସ୍ତେ କ୍ରମାନୁସାରେ ଆସୁଛନ୍ତି ନା । ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ତୁମକୁ ଏସବୁର ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଆମର ପିତା ପରମପିତା, ପରମ ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ପରମ ସଦଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି --- ଏହି କଥା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଣାଇବାକୁ ହେବ । ପରମାତ୍ମା ଏବଂ ତାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ବିଷୟରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପଢାଇବାକୁ ହେବ ।

(୨) ଜ୍ଞାନ ଅର୍ଥାତ୍ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନକୁ ଧାରଣ କରି ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ବିଜ୍ଞାନ ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ଶବ୍ଦମୟ ସଂସାରଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଶାନ୍ତି ଅବସ୍ଥାକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ସାତ ଦିନର ମୂଳପାଠକୁ ବୁଝିସାରିବା ପରେ ଯେଉଁଠି ରହିଲେ ମଧ୍ୟ ପାଠପଢା ପଢିବାକୁ ହେବ ।


ବରଦାନ:-
ପ୍ରକୃତି ଦ୍ୱାରା ଆସୁଥିବା ପରିସ୍ଥିତି ଗୁଡିକ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରକୃତି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦାସୀ ଅଟେ । ତେଣୁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ନିଜେ ନିଜକୁ ଚେକ୍ କର ଯେ ପ୍ରକୃତିର ହଲଚଲ ମୋତେ ତା’ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରୁନାହିଁ ତ ? ସାଧନ ଏବଂ ସହଯୋଗ ରୂପରେ ପ୍ରକୃତି ମୋତେ ପ୍ରଭାବିତ କରୁନାହିଁ ତ ? ଯୋଗୀ ବା ପ୍ରୟୋଗୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସାଧନା ଆଧାରରେ ସାଧନଗୁଡିକ ଆପେ ଆପେ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ । ତେବେ ସାଧନଗୁଡିକ କେବେହେଲେ ସାଧନାର ଅଧୀନ ନୁହଁନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସାଧନା ସାଧନଗୁଡିକୁ ନିଜର ଆଧାର କରିଦେଉଛି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଜ୍ଞାନର ଅର୍ଥ ହେଲା ଅନୁଭବ କରିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଅନୁଭବୀ କରାଇବା ।