18.01.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଯଦି
ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାର ଅଛି ତେବେ ସାଧୁତା ଏବଂ ସତ୍ୟତାର ସହିତ ନିଜକୁ ଦେଖ ଯେ ମୋ ଭିତରେ କ’ଣ କ’ଣ
ଅବଗୁଣ ରହିଛି ଏବଂ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ପରାମର୍ଶ ନେଇ ସେହି ଅବଗୁଣ ଗୁଡିକୁ ସମାପ୍ତ କରିଚାଲ ।”
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏବେ ତୁମ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସ୍ନେହ ବା ପ୍ରେମ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିଛି । ଯେଉଁ ଆତ୍ମା ପାଇଁ
କୁହାଯାଉଛି ଯେ ଏହାକୁ ନିଆଁ ପୋଡିପାରିବ ନାହିଁ, ପାଣି ବୁଡାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ସେହି ଆତ୍ମାର ଯୋଗ
ଏବେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଲାଗିଯାଇଛି । ଯାହାଙ୍କୁ ଜ୍ୟୋତି ସ୍ୱରୂପ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି, ଯାହାଙ୍କ ଉପରେ
ଆତ୍ମା ରୂପୀ ପତଙ୍ଗମାନେ ଝାସ ଦେଇଥା’ନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଜଳି ମରିଥାଆନ୍ତି । ଆଉ କେହି କେହି
ଚାରିପଟରେ ଘୂରି ଘୂରି ନାଚ କରିଥା’ନ୍ତି, କେହି ପୁଣି ନିଜକୁ ସ୍ୱାହା କରି ଜଳି ପୋଡିଯାଆନ୍ତି ।
ତେବେ ସେହି ପରମାତ୍ମ ଜ୍ୟୋତି ଉପରେ ତ ସାରା ସୃଷ୍ଟିକୁ ବଳି ଚଢିବାକୁ ହେବ । ସେହି ଜ୍ୟୋତି
ସ୍ୱରୂପ ପିତାଙ୍କ ସହିତ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗୀ ଅଟ । ଯେଉଁଠି ଯେଉଁଠି ସେବାକେନ୍ଦ୍ର ସବୁ
ରହିଛି ସେଠାରୁ ପିଲାମାନେ ଆସି ତୁମମାନଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ଜ୍ୟୋତି ସ୍ୱରୂପ ଶିବବାବାଙ୍କ ଉପରେ ସ୍ୱାହା
ଅର୍ଥାତ୍ ସମର୍ପଣ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ମୋ ଉପରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ୱାହା
ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ପୁଣି ୨୧ ଥର ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ସ୍ୱାହା ହୋଇଯାଉଛି । ଏବେ ଏହି କଥା ତ ପିଲାମାନେ
ଜାଣିଗଲେଣି ଯେ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ପରିବାର ରୂପୀ ବୃକ୍ଷଟି ଧୀରେ ଧୀରେ ବଢିଚାଲିଛି ।
ଦୀପାବଳୀ ଦିନ ତ ତୁମେମାନେ ଦେଖିଛ ଛୋଟ ଛୋଟ ପତଙ୍ଗ ଗୁଡିକ କିପରି ଭାବରେ ଜ୍ୟୋତି ଉପରେ ଝାସ ଦେଇ
ସ୍ୱାହା ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ଯେତେଯେତେ ତୁମେମାନେ ଯୋଗ ଲଗାଇବ, ଶକ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରିବ ସେତେସେତେ
ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି ସ୍ୱରୂପ ପିତାଙ୍କର ସମାନ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ଜ୍ୟୋତି
ଲିଭିଯାଇଛି । କାହା ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତି ନାହିଁ । ଆତ୍ମାମାନେ ସବୁ ନକଲୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ।
ଆଜିକାଲି ତ ନକଲୀ ସୁନା ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ଦେଖାଯାଉଛି ଯେପରି ଅସଲୀ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ତା’ର ମୂଲ୍ୟ କିଛି ବି
ନୁହେଁ । ସେହିଭଳି ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ନକଲୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ତେବେ ଅସଲୀ ସୁନାରେ ହିଁ ଖାଦ ମିଶାଇ
ଥା’ନ୍ତି । ସେହିପରି ଆତ୍ମାରେ ମଧ୍ୟ ଖାଦ ମିଶିଯାଇଛି ସେହି କାରଣରୁ ଭାରତ ଏବଂ ସାରା ଦୁନିଆ
ବହୁତ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ସେହି ବିକାରରୂପୀ ଖାଦକୁ ଭସ୍ମ କରି ପବିତ୍ର ହେବାକୁ
ପଡିବ ।
ଏବେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନକୁ ନିଜକୁ ପଚାରିବାକୁ ହେବ ଯେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ମୋତେ ସବୁକିଛି ମିଳିଯାଇଛି
? ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ଜିନିଷର ଅର୍ଥାତ୍ ଗୁଣ ବା ଶକ୍ତିର ଅଭାବ ନାହିଁ ତ ? ଏହିଭଳି ନିଜ ଭିତରକୁ
ଦେଖିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଯେପରି ନାରଦକୁ ପଚାରିଥିଲେ ଯେ ତୁମେ ନିଜକୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ ବରଣ କରିବାର
ଯୋଗ୍ୟ ମନେ କରୁଛ ? ସେହିଭଳି ବାବା ମଧ୍ୟ ପଚାରୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଲକ୍ଷ୍ମୀକୁ ବରଣ କରିବାର ଯୋଗ୍ୟ
ହେଲଣି ? ତୁମ ଭିତରେ କ’ଣ କ’ଣ ଅବଗୁଣ ସବୁ ରହିଛି ଯାହାକୁ ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ବହୁତ ପୁରୁଷାର୍ଥ
କରିବାକୁ ପଡିବ । କେହି କେହି ତ ଟିକିଏ ବି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁନାହାଁନ୍ତି । କେହି କେହି ପୁଣି ଭଲ
ଭାବରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ନୂଆ ନୂଆ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଯାଉଛି ଯେ କୁହ ତୁମ ଭିତରେ
କୌଣସି ଅବଗୁଣ ନାହିଁ ତ! କାହିଁକି ନା ତୁମକୁ ଏବେ ପରଫେକ୍ଟ ଅର୍ଥାତ୍ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାର ଅଛି
ଏବଂ ବାବା ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ପାଇଁ ହିଁ ଆସିଛନ୍ତି । ତେବେ ନିଜେ ନିଜକୁ
ନିରିକ୍ଷଣ କର ଯେ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି ପରଫେକ୍ଟ ହେଲିଣି ? କାରଣ ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏବଂ
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହିଁ ହେଉଛି ଏହିଭଳି ହେବା । ଯଦି ତୁମ ଭିତରେ କୌଣସି ଅବଗୁଣ ବା ଦୋଷ-ଦୁର୍ବଳତା ଅଛି
ତେବେ ବାବାଙ୍କୁ ଜଣାଇବା ଉଚିତ୍ ଯେ ଏହି ଏହି ଅବଗୁଣ ମୋ ଭିତରୁ ଦୂର ହେଉନାହିଁ, ବାବା, ମୋତେ
କୌଣସି ଉପାୟ ବତାଅ । ବେମାରୀ କେବଳ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଦୂର ହୋଇପାରିବ । ତେଣୁ ସାଧୁତା ଏବଂ
ସତ୍ୟତା ପୂର୍ବକ ଦେଖ ମୋ ଭିତରେ କ’ଣ କ’ଣ ଅବଗୁଣ ରହିଛି । ଯେଉଁ କାରଣରୁ ଭାବୁଛ ଯେ ଏହି ପଦ
ପାଇପାରିବି ନାହିଁ । ବାବା ତ କହିବେ ହଁ, ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଏହାଙ୍କ ଭଳି ହୋଇପାରିବ । ଯଦି ନିଜର
ଦୁର୍ବଳତାଗୁଡିକୁ ଶୁଣାଇବ ତେବେ ତ ବାବା ରାୟ ଦେବେ । ଦୋଷ-ଦୁର୍ବଳତା ତ ବହୁତଙ୍କ ଭିତରେ ଅଛି ।
ଯଦି କାହା ଭିତରେ ଲୋଭ ଥିବ, କ୍ରୋଧ ଥିବ, ବା ଖରାପ ବିଚାର ଆସୁଥିବ ତେବେ ତାଙ୍କର ତ ଜ୍ଞାନର
ଧାରଣା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଆଉ କାହାକୁ ଧାରଣା କରାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା ତ
ପ୍ରତିଦିନ ବୁଝାଇ ଚାଲିଛନ୍ତି, ବାସ୍ତବରେ ଏତେ ବୁଝାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ଏସବୁ ତ ଧାରଣା
କରିବାର କଥା, ତୁମକୁ ତ ବହୁତ ଭଲ ମନ୍ତ୍ର ମିଳିଛି, ଯାହାର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଇ ଆସୁଛନ୍ତି ।
ଏତେ ଦିନରୁ ସେହି ଗୋଟିଏ କଥାକୁ ବୁଝାଇ ଆସୁଛନ୍ତି, ବେହଦର ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆମକୁ ଏହିଭଳି
ହେବାକୁ ପଡିବ । ୫ ବିକାରକୁ ଜିତିବାର କଥା ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ହିଁ ଅଟେ । ଯେଉଁଭୂତ ଗୁଡିକ
ତୁମକୁ ଦୁଃଖ ଦେଉଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ତଡିବାର ଉପାୟ ବାବା ବତାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମେ ବର୍ଣ୍ଣନା
କରିବାକୁ ପଡିବ ଯେ ଏହି ଭୂତଗୁଡିକୁ ମୋତେ ଏହିଭଳି-ଏହିଭଳି ଦୁଃଖୀ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ
ଯେ ତୁମ ଭିତରେ କୌଣସି ଭୂତ-ପ୍ରେତ ନାହାଁନ୍ତି, ଏହି ବିକାର ଗୁଡିକ ହିଁ ତୁମ ଭିତରେ
ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରରୁ ଭୂତ ରୂପରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ କି ତୁମକୁ ଦୁଃଖୀ କରୁଛନ୍ତି ।
ତେଣୁ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ସବୁ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ଶୁଣାଇଦେବା ଦରକାର— ମୋ ଭିତରେ ଏହି ଏହି ଭୂତ ଅଛନ୍ତି,
ସେଗୁଡିକୁ କିପରି ବାହାର କରିବି ? କାମ ବିକାର ରୂପକ ଭୂତ ପାଇଁ ତ ପ୍ରତିଦିନ ବୁଝାଯାଉଛି, ଆଖି
ବହୁତ ଧୋକା ଦେଉଛି ତେଣୁ ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖିବାର ଅଭ୍ୟାସ ଭଲ ଭାବରେ କରିବା ଦରକାର । ମୁଁ ବି ଆତ୍ମା,
ଇଏ ବି ଆତ୍ମା । ଯଦିଓ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ଅଛି କିନ୍ତୁ ବିକାର ରୂପୀ ବେମାରୀରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ
କୁହାଯାଉଛି ଏହିଭଳି ଅଭ୍ୟାସ କର । ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ତ ଭାଇ ଭାଇ ଅଟ ନା । ତେଣୁ ଏହି ଶରୀରକୁ
ଦେଖିବାର ନାହିଁ । ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ସମସ୍ତେ ଘରକୁ ଫେରିଯିବୁ । ବାବା ଆମକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ
ଆସିଛନ୍ତି, କେବଳ ଦେଖିବାକୁ ହେବ ଯେ ମୁଁ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇଗଲିଣି ? ମୋ ଭିତରେ କେଉଁ ଗୁଣଟି
କମ୍ ଅଛି ? ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖି ବତାଇ ଦିଆଯାଏ ଯେ ଏହି ଆତ୍ମା ଭିତରେ ଏହି ଦୁର୍ବଳତାଟି ରହିଛି ।
ତା’ପରେ ବାବା ଯୋଗ ଶକ୍ତିର କରେଣ୍ଟ ଦେଇଥା’ନ୍ତି ଯାହାକି ଏହି ଆତ୍ମା ଭିତରୁ ଏହି ଅବଗୁଣଟି
ବାହାରିଯାଉ । ତେଣୁ ଲୁଚାଇବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, ଯଦି ଅବଗୁଣ ଗୁଡିକୁ ଶୁଣାଇ ଦେବ ତେବେ ବାବା ଉପାୟ
ମଧ୍ୟ ବତାଇବେ । ତେଣୁ ଶିବବାବାଙ୍କ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବା ଉଚିତ, ବାବା ଆପଣ ଏହିପରି ଅଟନ୍ତି
। ବାବା, ଆପଣ କେତେ ମିଠା ଅଟନ୍ତି । ଏହିଭଳି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା, ବାବାଙ୍କର ମହିମା
କରିବା ଦ୍ୱାରା ଏହି ଭୂତ ଗୁଡିକ ଧୀରେ ଧୀରେ ବାହାରିଯିବେ ଏବଂ ତୁମକୁ ଖୁସି ମିଳିବ । ଭୂତଗୁଡିକ
ମଧ୍ୟ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଅଛନ୍ତି, ଯେହେତୁ ବାବା ଏବେ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିଛନ୍ତି ତେବେ ସବୁ କିଛି
ଶୁଣାଇଦିଅ । ବାବା ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏହିଭଳି ଅବସ୍ଥା ରହିଲେ ମୋରେ ବହୁତ କ୍ଷତି ହୋଇଯିବ । ମୁଁ
ଅନୁଭବ କରିପାରୁଛି । ବାବାଙ୍କୁ ଦୟା ଲାଗୁଛି । ତେଣୁ ମାୟାର ଭୁତ ଗୁଡିକୁ ତଡିବାବାଲା ଏକମାତ୍ର
ଭଗବାନ ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଦୁନିଆରେ ଭୂତ-ପ୍ରେତଙ୍କୁ ତଡିବା ପାଇଁ କେତେଆଡେ ବୁଲିବାକୁ ପଡିଥାଏ
। ଏଠାରେ ଜଣେ ହିଁ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି । ଯଦିଓ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାବା ଶିଖାଉଛନ୍ତି ଯେ ୫ ବିକାର
ରୂପୀ ଭୂତମାନଙ୍କୁ ତଡିବାର ଉପାୟ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଣାଅ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି
ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରର ନୂଆ ବୃକ୍ଷଟି ବହୁତ ଧୀରେ ଧୀରେ ବୃଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛି । ମାୟା ତ ଚାରିଆଡୁ
ଏଭଳି ଘେରାଉ କରୁଛି ଯାହାକି ଏକଦମ୍ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି, ବାବାଙ୍କର ହାତ ଛାଡି ଦେଉଛନ୍ତି
। ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କର ସମ୍ବନ୍ଧ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିଛି । ପିଲାମାନେ ତ ସମସ୍ତେ
କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ସେବାରେ ନିମିତ୍ତ ଅଟନ୍ତି ।
ମିଠା ମିଠା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାବା ବାରମ୍ବାର ବୁଝାଉଛନ୍ତି— ପିଲାମାନେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କର, ଏହି
ଶରୀର ମୋର ନୁହେଁ, ଏହା ମଧ୍ୟ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଆମମାନଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ।
ଏହିଭଳି ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରି ଜ୍ଞାନର ମସ୍ତିରେ ରହିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମ ଭିତରେ ବହୁତ ଦିବ୍ୟତା
ଆସିଯିବ ଯାହାକି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରିବ । ଏକଥା ତ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି ପୁରୁଣା
ଶରୀରକୁ ତୁମକୁ ଛାଡିବାକୁ ହେବ,ଏଠାରେ ତ ତୁମକୁ ରହିବାର ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏହି ଶରୀରଠାରୁ ତୁମର
ମୋହ ତୁଟିଯିବା ଉଚିତ୍ । ଏହା ଭିତରେ ଆମେ କେବଳ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ହିଁ ରହିଛୁ, ଏହା ପ୍ରତି ଆମର
କୌଣସି ମୋହ ନାହିଁ । ବାସ୍ ଏବେ କେବଳ ଘରକୁ ଯିବାର ହିଁ ଚିନ୍ତା ରହୁ । ଏହି ସଂଗମଯୁଗର ସମୟ
ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ବହୁତ ଆବଶ୍ୟକ । ଏବେ ହିଁ ଆମେ ଜାଣୁଛେ ଯେ ଆମେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର
ଲଗାଇ ସାରିଛୁ, ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିରନ୍ତର ଯୋଗର ଯାତ୍ରାରେ ରୁହ, ଯେତେଯେତେ ତୁମେ ନିରନ୍ତର ଯୋଗର
ଯାତ୍ରାରେ ରହିବ ସେତେସେତେ ପ୍ରକୃତି ତୁମର ଦାସୀ ହୋଇଯିବ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କେବେହେଲେ କାହାକୁ
କିଛି ମାଗିନଥାନ୍ତି । ସେମାନେ ତ ଯୋଗୀ ଅଟନ୍ତି ନା! ତାଙ୍କ ଭିତରେ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ଯେ ଆମକୁ
ବ୍ରହ୍ମରେ ଲୀନ ହେବାର ଅଛି । ସେମାନଙ୍କର ଧର୍ମ ହିଁ ସେହିପରି, ସେଥିରେ ସେମାନେ ବହୁତ ନିଶ୍ଚୟ
ବୁଦ୍ଧି ଅଟନ୍ତି, ଭାବନ୍ତି ବାସ୍—ଏବେ ମୁଁ ଯାଉଛି, ଏହି ଶରୀରକୁ ଛାଡି ଚାଲିଯିବି । କିନ୍ତୁ
ସେମାନଙ୍କର ରାସ୍ତା ହିଁ ଭୁଲ୍, ତେଣୁ ଯାଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରିଥା’ନ୍ତି ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଦେବତାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ପାଇଁ କେହି ତ ନିଜର ଜୀବଘାତ ଅର୍ଥାତ୍ ଶରୀରକୁ ହତ୍ୟା
ମଧ୍ୟ କରିଦେଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମହତ୍ୟା ତ କୁହାଯିବ ନାହିଁ କାରଣ ତାହା ତ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । କେବଳ
ଜୀବଘାତ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ନିଜ ଭିତରେ ସେବା କରିବାର ବହୁତ ସଉକ ରଖ । ଯଦି ସେବା
କରିବ ତେବେ ବାବା ମଧ୍ୟ ମନେ ପଡିବେ, ସେବା ତ ସବୁଆଡେ ଅଛି, ଯେଉଁଠାରେ ବି ଯାଇ ବୁଝାଇପାରିବ,
କେହି ତୁମର କିଛି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯଦି ଯୋଗରେ ଅଛ ତେବେ ଯେମିତିକି ଅମର ଅଟ । କେବେ ବି
ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଚାର ଆସିବ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଅବସ୍ଥା ସେହିଭଳି ମଜବୁତ ହେବା ଦରକାର । ପ୍ରଥମେ ତ
ନିଜକୁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ—ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ଅବଗୁଣ ନାହିଁ ତ! ଯଦି କୌଣସି ଅବଗୁଣ ନଥିବ ତେବେ ବହୁତ
ଭଲ ସେବା କରିପାରିବ । କଥାରେ ଅଛି-- ପିତା ଦ୍ୱାରା ପୁତ୍ର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ପୁତ୍ର
ଦ୍ୱାରା ପିତା ମଧ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହୋଇଥାଏ । ବାବା ତୁମକୁ ଯୋଗ୍ୟ କରିଛନ୍ତି ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ନୂଆ-ନୂଆମାନଙ୍କୁ ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଦେବାକୁ ହେବ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାବା ବହୁତ ବୁଦ୍ଧିମାନ
ଅର୍ଥାତ୍ ଜ୍ଞାନୀ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି— ବହୁତ ଭଲ ଭଲ ସନ୍ତାନ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ
ସେବା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଚିତ୍ର ଦେଖାଇ କାହାକୁ ବୁଝାଇବା ବହୁତ ସହଜ, କିନ୍ତୁ ବିନା ଚିତ୍ରରେ
ବୁଝାଇବା କଷ୍ଟକର । ରାତି ଦିନ ଏହି ବିଚାର ଚାଲିବା ଦରକାର ଯେ ମୁଁ ଏମାନଙ୍କର ଜୀବନକୁ କିପରି
ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବି, ଏହା ଦ୍ୱାରା ମୋର ଜୀବନରେ ମଧ୍ୟ ଉନ୍ନତି ହେବ । ଏଥିରୁ ବହୁତ ଖୁସି ମଧ୍ୟ
ମିଳିଥାଏ, ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ଉମଙ୍ଗ ରହିଥାଏ ଯେ ମୁଁ ମୋର ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କର ଉଦ୍ଧାର କରିବି
। ନିଜର ସମସାଥୀମାନଙ୍କର ସେବା କରିବି । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଦାନ ବା ପୁଣ୍ୟକର୍ମ ପ୍ରଥମେ ନିଜ
ଘରୁ ଆରମ୍ଭ କରିବା ଦରକାର । କେବଳ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ବସିଯିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, ଚାରିଆଡେ ବୁଲି ବୁଲି
ସେବା କରିବା ଉଚିତ୍ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ କାହା ନା କାହାକୁ ନିଜର ଆସନରେ ବସାଇ ନିଜେ ଅନ୍ୟ
ସ୍ଥାନକୁ ଯାଇ ନିଜର ସଂସ୍ଥାର ବୃଦ୍ଧି କରାଇଥା’ନ୍ତି । ଏହିଭଳି କରି କରି ବୃଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ
କରନ୍ତି । ବହୁତ ନୂଆ ନୂଆ ମଧ୍ୟ ବାହାରି ପଡୁଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନଙ୍କର କିଛିଟା ମହିମା ମଧ୍ୟ ହୋଇଯାଉଛି,
ତେଣୁ କିଛି ଶକ୍ତି ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଆସିଯାଉଛି । ପୁରୁଣା ପତ୍ରମାନେ ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ
ଚମକି ଯାଉଛନ୍ତି । କାହା କାହା ଭିତରେ ଏଭଳି କୌଣସି ଆତ୍ମା ପ୍ରବେଶ କରି ଯାଉଛି ଯାହାକି ତାଙ୍କର
ମଧ୍ୟ ଉନ୍ନତି ହୋଇଯାଉଛି । ବାବା ଆସି ଶିକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ପିଲାମାନେ ତୁମକୁ ସଦା ସର୍ବଦା
ନିଜର ଉନ୍ନତି କରିବାକୁ ହେବ ।
ହେ ମୋର ଗେହ୍ଲା ପିଲାମାନେ, ଆଗକୁ ଗଲେ ତୁମ ଭିତରେ ଯୋଗର ଶକ୍ତି ଆସିଯିବ--ତା’ପରେ ତୁମେ ଯାହାକୁ
ଟିକିଏ ବି ବୁଝାଇବ ସିଏ ତୁରନ୍ତ ବୁଝିଯିବ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ତୀର ଅଟେ ନା । ଯାହାକୁ ତୀର
ଲାଗିଯାଏ ତା’କୁ ଘାଇଲା କରିଦିଏ । ପ୍ରଥମେ ଜ୍ଞାନର ତୀର ଲାଗିବା ଦ୍ୱାରା ଘାଇଲା ଅର୍ଥାତ୍
ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ତା’ପରେ ପୁଣି ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ଏକାନ୍ତରେ ବସି
ଉପାୟ ଚିନ୍ତା କରିବା ଦରକାର । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ରାତିରେ ଶୋଇ ପଡିଲ— ଦିନ ହେବା ପରେ ଉଠିଲ, ନା
। ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଶୀଘ୍ର ଉଠିପଢି ବହୁତ ସ୍ନେହରେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଦରକାର । ରାତିରେ ମଧ୍ୟ
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ, ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଶୋଇବା ଦରକାର । ଯଦି ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ନ ପକାଇବ
ତେବେ ବାବା ତୁମକୁ ସ୍ନେହ କିପରି କରିବେ । କୌଣସି ଆକର୍ଷଣ ହିଁ ହେବ ନାହିଁ । ଯଦିଓ ବାବା
ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଡ୍ରାମାରେ ସବୁ ପ୍ରକାରର ଅଭିନେତାମାନେ କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ରହିବେ ପୁଣି ବି ବାବା
ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ନ କରି ଚୁପ ହୋଇ ତ ବସିଯିବେ ନାହିଁ । ଶେଷରେ ମନେ ପଡିବ-ବାବା ମୋତେ କେତେ
ବୁଝାଇଛନ୍ତି! ବହୁତ ପଶ୍ଚାତାପ କରିବ, ଭାବିବ ତୁଚ୍ଛାଟାରେ ଏମିତି କର୍ମ କାହିଁକି କରିଲି ।
ମାୟାର ବଶୀଭୂତ ହୋଇଗଲି । ବାବାଙ୍କୁ ତ ଦୟା ଲାଗୁଛି । ଯଦି ସୁଧୁରୁ ନାହାଁନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କର
ଗତି କ’ଣ ହେବ, କାନ୍ଦିବେ ବାଡେଇ ପିଟି ହେବେ, ଦଣ୍ଡଭୋଗ କରିବେ ସେଥିପାଇଁ ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ବାରମ୍ବାର ଶିକ୍ଷା ଦେଇଚାଲିଛନ୍ତି ଯେ ପିଲାମାନେ ତୁମକୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ
ପଡିବ ସେଥିପାଇଁ ବାରମ୍ବାର ନିଜର ଚେକିଂ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆଚ୍ଛା—
ଅତିମିଠା ଅତି ଗେହ୍ଲା ସମସ୍ତ ସିକିଲଧେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା ବାପଦାଦାଙ୍କର ମନପ୍ରାଣ
ସହିତ ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ
ମହାବାକ୍ୟର ପୁନରାବୃତ୍ତି:-
ବିଜ୍ଞାନ ଯେପରି ଦିନକୁ ଦିନ ରିଫାଇନ ଅର୍ଥାତ୍ ସୂକ୍ଷ୍ମ ହୋଇ ଚାଲିଛି ସେହିପରି ନିଜ ଭିତରେ
ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତି ବା ନିଜର ସ୍ଥିତି ରିଫାଇନ୍ ହେଉଛି ତ ? ଯେଉଁ ବସ୍ତୁଗୁଡିକ ରିଫାଇନ୍ ହୋଇଥା’ନ୍ତି
ସେଥିରେ କ’ଣ କ’ଣ ସବୁ ବିଶେଷତା ରହିଥାଏ ? ରିଫାଇନ୍ ଜିନିଷ କ୍ୱାଣ୍ଟିଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ପରିମାଣରେ କମ୍
ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତା’ର କ୍ୱାଲିଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ମନ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥାଏ । ଯେଉଁ ଜିନିଷ ରିଫାଇନ୍ ନୁହେଁ
ତା’ର ପରିମାଣ ଅଧିକ ଏବଂ ମାନ କମ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ସେହିପରି ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ଯେତେବେଳେ ତୁମର ସ୍ଥିତି
ରିଫାଇନ୍ ହୋଇଯିବ ସେତେବେଳେ କମ ସମୟ, କମ ସଂକଳ୍ପ, କମ ଶକ୍ତି ଖର୍ଚ୍ଚରେ ଯାହାବି କର୍ତ୍ତବ୍ୟ
ହେବ ତାହା ଶହେଗୁଣା ଭଲ ହେବ ଏବଂ ସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ହାଲୁକା ରହିବ । ହାଲୁକା ପଣିଆର ଲକ୍ଷଣ ହେଲା—
ସିଏ କେବେ ତଳକୁ ଆସିବେ ନାହିଁ ଅର୍ଥାତ୍ ନ ଚାହିଁଲେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱତଃ ଉପରାମ ସ୍ଥିତି ରହିବ । ଏହା
ହେଉଛି ରିଫାଇନ୍ କ୍ୱାଲିଫିକେଶନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଯୋଗ୍ୟତା । ତେବେ ନିଜ ଭିତରେ ଏହି ଦୁଇଟି
ବିଶେଷତା ଅନୁଭବ ହେଉଛି ? ଭାରୀ ହୋଇଯିବା କାରଣରୁ ଅଧିକ ମେହନତ କରିବା ପାଇଁ ପଡୁଛି । ହାଲୁକା
ରହିବା ଦ୍ୱାରା ମେହନତ କମ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ
ହେବାକୁ ଲାଗିଥାଏ । ତେଣୁ ଏହି ଦୁଇଟିଯାକ ବିଶେଷତାକୁ ସଦା ସର୍ବଦା ଧ୍ୟାନରେ ରଖିଥାଅ । ଏହାକୁ
ସମ୍ମୁଖରେ ରଖି ନିଜର ସୂକ୍ଷ୍ମତା ଅଥବା ବୁଦ୍ଧିର ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ଚେକ୍ କରିପାରିବ କାରଣ ରିଫାଇନ୍
ଜିନିଷ ଅଧିକ ହଲଚଲ୍ ନ ହୋଇ ତୁରନ୍ତ କ୍ଷିପ୍ର ଗତିକୁ ଧାରଣ କରିନେଇଥାଏ । ଯଦି ରିଫାଇନ୍ ହୋଇନଥିବ,
ମଇଳା ମିଶିଥିବ ତେବେ କ୍ଷ୍ରିପଗତିକୁ ଧାରଣ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ଚାଲିପାରିବ ନାହିଁ
। ଗୋଟିଏ ପଟେ ଯେତେ ଯେତେ ତୁମେ ରିଫାଇନ୍ ହୋଇ ଚାଲିଛ ଅନ୍ୟପଟେ ସେହି ଅନୁସାରେ ଛୋଟ ଛୋଟ କଥା ବା
ଭୁଲ ତ୍ରୁଟି ବା ଯେଉଁ ସବୁ ସଂସ୍କାର ରହିଛି ସେଗୁଡିକର ଫାଇନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଜୋରିମନା ମଧ୍ୟ ବଢି ବଢି
ଯାଉଛି । ଗୋଟିଏ ପଟେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବାର ଦୃଶ୍ୟ ଏବଂ ଅନ୍ୟପଟେ ରିଫାଇନ୍ ହେବାର ଦୃଶ୍ୟ— ଉଭୟ
ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟନ୍ତି । ଯଦି ସ୍ଥିତି ରିଫାଇନ୍ ନୁହେଁ ତେବେ ଜୋରିମନା ଦେବା ଅର୍ଥାତ୍ ଦଣ୍ଡଭୋଗ
କରିବା ସୁନିଶ୍ଚିତ । ଦୁଇଟିଯାକ ଦୃଶ୍ୟ ଏକାସାଥୀରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି । ତାହା ମଧ୍ୟ ଅତି
ଅବସ୍ଥାକୁ ଯାଉଛି ଏବଂ ଏହା ମଧ୍ୟ ଅତି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୋଇ ଚାଲିଛି । ଯାହା
ଗୁପ୍ତରେ ଥିଲା ତାହା ଏବେ ବିଖ୍ୟାତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ଦୁଇଟିଯାକ କଥା
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହୋଇଯିବ, ସେହି ଅନୁସାରେ ହିଁ ତୁମର ପଦ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ହେବ ।
ତେବେ ମାଳାକୁ କେହି ହାତରେ ଗୁନ୍ଥିପାରିବ ନାହିଁ, ନିଜର ଚାଲିଚଳଣ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ନିଜେ ନିଜର
ସ୍ଥାନକୁ ବାଚ୍ଛି ନେଇ’ଥାନ୍ତି । ଏବେ ମାଳାର ଦାନା ଗୁଡିକର କ୍ରମିକ ସଂଖ୍ୟା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ
ହେବାର ସମୟ ପାଖେଇ ଆସୁଛି । ସେଥିପାଇଁ ଦୁଇଟିଯାକ କଥା ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପରେ ଦେଖାଯାଉଛି ଏବଂ ଦୁଇଟି
କଥାକୁ ଦେଖି ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ହର୍ଷିତ ରହିବାକୁ ହେବ । ତେବେ ସେହି ଖେଳ ଦେଖିବାକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ
ଯେଉଁଥିରେ କୌଣସି କଥାର ଅତି ହୋଇଯାଇଥାଏ । ସେହି ଦୃଶ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅତି ଆକର୍ଷଣୀୟ ହୋଇଥାଏ । ଏବେ
ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ଯୁଦ୍ଧର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି, ତେବେ ଦେଖିବାକୁ ମଜା ଲାଗୁଛି ନା ଦୟା ଆସୁଛି
? ଗୋଟିଏ ପାର୍ଶ୍ୱର ଦୃଶ୍ୟକୁ ଦେଖି ଖୁସି ଲାଗୁଛି କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ପାର୍ଶ୍ୱକୁ ଦେଖି ଦୟା ଲାଗୁଛି
। ଉଭୟଙ୍କର ଖେଳ ଚାଲିଛି । ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକରୁ ତ ଏହି ଖେଳ ବହୁତ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦେଖାଯାଉଛି । କାରଣ
ଯିଏ ଯେତେ ଉଚ୍ଚରେ ଥା’ନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ସବୁ ଦୃଶ୍ୟ ସେତିକି ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦେଖାଯାଇଥାଏ ।
ଯେଉଁମାନେ ତଳେ ଅଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ସୃଷ୍ଟି ମଞ୍ଚ ଉପରେ ଅଭିନୟ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ କିଛି
କିଛି ଦେଖାଯାଇ ପାରେ ଆଉକିଛି ଦେଖାଯାଇ ନପାରେ । କିନ୍ତୁ ଉପରୁ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ସବୁ
କିଛି ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପରେ ଦେଖାଯାଇଥାଏ । ତେବେ ଆଜି ସୂକ୍ଷ୍ମବତନରେ ଅର୍ଥାତ୍ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକରେ ବାପଦାଦା
ବର୍ତ୍ତମାନ ଚାଲୁଥିବା ଖେଳର ଦୃଶ୍ୟକୁ ଦେଖୁଥିଲେ । ଆଚ୍ଛା—
ବରଦାନ:-
ଉପରୁ ଅବତରିତ
ହୋଇ ଅବତାର ନେଇ ସେବା କରୁଥିବା ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମୂର୍ତ୍ତି ହୁଅ ।
ଯେପରି ବାବା ସେବା କରିବା
ପାଇଁ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକରୁ ତଳକୁ ଆସୁଛନ୍ତି, ସେହିପରି ମୁଁ ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ସେବା କରିବା ପାଇଁ
ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକରୁ ତଳକୁ ଆସିଛି, ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ କରି ସେବା କର ତେବେ ସଦାସର୍ବଦା ନିଆରା ରହିପାରିବ
ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ଭଳି ବିଶ୍ୱର ପ୍ରିୟ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିବ । ଉପରୁ ତଳକୁ ଆସିବା ଅର୍ଥ ଅବତରିତ ହୋଇ,
ଅବତାର ନେଇ ସେବା କରିବା । ସମସ୍ତେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଯେ କେହି ଅବତାର ଆମ ନିକଟକୁ ଆସନ୍ତୁ ଏବଂ ଆମକୁ
ସାଥୀରେ ନେଇ ଯାଆନ୍ତୁ । ତେବେ ପ୍ରକୃତ ଅବତାର ତ ତୁମେମାନେ ହିଁ ଅଟ ଯିଏକି ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ମୁକ୍ତିଧାମକୁ ସାଥୀରେ ନେଇଯିବ । ଯେତେବେଳେ ନିଜକୁ ଅବତାର ମନେ କରି ସେବା କରିବ ସେତେବେଳେ
ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଇବାର ମୂର୍ତ୍ତି ହୋଇଯିବ । ଏବଂ ତୁମଦ୍ୱାରା ଅନେକ ଆତ୍ମାଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ
ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ତୁମକୁ କେହି ଭଲ
ଦିଅନ୍ତୁ ବା ମନ୍ଦ ଦିଅନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ନେହ ଦିଅ, ସହଯୋଗ ଦିଅ, ଦୟା କର ।
ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ
ହେବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ପୁରୁଷାର୍ଥ:-
ସଦାସର୍ବଦା ପରମାତ୍ମ
ସ୍ନେହରେ ଲବଲୀନ ରୁହ ତେବେ ସ୍ନେହ ସ୍ୱରୂପ, ମାଷ୍ଟର ସ୍ନେହର ସାଗର ହୋଇଯିବ । ସ୍ନେହ କରିବାକୁ
ପଡିବ ନାହିଁ । ସ୍ନେହର ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଯିବ । ସାରା ଦିନ ସ୍ନେହର ଲହରୀ ସ୍ୱତଃ ଉଚ୍ଛୁଳିବାକୁ ଲାଗିବ
। ଯେତେ ଯେତେ ଜ୍ଞାନ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର କିରଣ ବା ପ୍ରକାଶ ବଢି ବଢି ଚାଲିବ ସେତେ ଅଧିକ ଅଧିକ ସ୍ନେହର
ଲହରୀ ଉଚ୍ଛୁଳିବାକୁ ଲାଗିବ ।