03.05.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଯୋଗର ଆଧାର
ସ୍ନେହ, ସ୍ନେହର ଅଭାବ ଥିଲେ ଯୋଗ ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାୟୀ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ଏବଂ ଯୋଗ ଯଦି ସ୍ଥାୟୀ ନ ରହିଲା
ତେବେ ସ୍ନେହ ମଧ୍ୟ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଆତ୍ମାର ସବୁଠାରୁ
ପ୍ରିୟ ବସ୍ତୁ କ’ଣ ? ତାହାର ଲକ୍ଷଣ କ’ଣ ?
ଉତ୍ତର:-
ଏହି ଶରୀର ହିଁ
ଆତ୍ମା ପାଇଁ ସବୁଠାରୁ ପ୍ରିୟ ବସ୍ତୁ । ଶରୀର ପ୍ରତି ଆତ୍ମାର ଏତେ ସ୍ନେହ ରହିଛି ଯାହାକି ସେ
ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିନଥାଏ । ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବାକୁ ଅନେକ ଉପାୟ କରିଥାଏ । ବାବା
କହିଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ଏହା ତ ଛି ଛି ତମୋପ୍ରଧାନ ଶରୀର ଅଟେ, ତୁମକୁ ଏବେ ନୂଆ ଶରୀର ଧାରଣ କରିବାର
ଅଛି ତେଣୁ ଏହି ପୁରୁଣା ଶରୀରରୁ ମମତ୍ୱ ତୁଟାଇ ଦିଅ । ଏହି ଶରୀରର ସୃତି ମଧ୍ୟ ନରହୁ, ଏହା ହିଁ
ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା
ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏକଥା ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଦୈବୀ ସ୍ୱରାଜ୍ୟର
ଉଦ୍ଘାଟନ ହୋଇ ସାରିଛି । ଏବେ ସେଠାକୁ ଯିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚାଲିଛି । କେଉଁଠାରେ
ସେବାକେନ୍ଦ୍ର ସ୍ଥାପିତ ହେଲେ ମାନ୍ୟଗଣ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଉଦ୍ଘାଟନ କରାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ
କରାଯାଉଛି । ଉଚ୍ଚପଦସ୍ଥ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଅଧସ୍ତନ କର୍ମଚାରୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଆସିବେ । ମନେ କର
ରାଜ୍ୟପାଳ ଆସିବେ ତେବେ ବଡ ବଡ ମନ୍ତ୍ରୀମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବେ । ଯଦି ଜିଲ୍ଲାପାଳଙ୍କୁ
ଡାକିବ ତେବେ ଉଚ୍ଚ ପଦାଧିକାରୀମାନେ ଆସିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ପ୍ରମୂଖ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଆଣିବା ପାଇଁ
ପ୍ରୟାସ କରାଯାଇଥାଏ । କୌଣସି ନା କୌଣସି ବାହାନାରେ ସେବାକେନ୍ଦ୍ରକୁ ଆସିଲେ ତୁମେ ତାଙ୍କୁ ରାସ୍ତା
ଦେଖାଇବ । ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କଠାରୁ କିଭଳି ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କ
ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଏ ବିଷୟରେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସିଧାସଳଖ କୁହ ନାହିଁ ଯେ— ଭଗବାନ
ଆସିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ଏଭଳି ଅନେକ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଯେ— ଭଗବାନ ଆସିଯାଇଛନ୍ତି
। କିନ୍ତୁ ସେଭଳି ନୁହେଁ, ଏହିଭଳି ନିଜକୁ ଭଗବାନ ବୋଲି କହୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଅନେକ ଆସିଛନ୍ତି ।
ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକଥା ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ— ଡ୍ରାମାର ନିୟମ ଅନୁଯାୟୀ କଳ୍ପ ପୂର୍ବଭଳି ଅବିନାଶୀ
ପିତା ଆସି ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ଏହି ସବୁ କଥା ଲେଖିବାକୁ ପଡିବ । ମନୁଷ୍ୟ ଏହି
ଲେଖାକୁ ପଢିବା ପରେ ପ୍ରୟାସ କରିବେ, ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଥିବ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ ଅବିନାଶୀ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଅବନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛୁ । ଏଠାକୁ ତ ନିଶ୍ଚୟବୁଦ୍ଧି ସନ୍ତାନମାନେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି
। ନିଶ୍ଚୟବୁଦ୍ଧି ସନ୍ତାନମାନେ ମଧ୍ୟ କେବେ କେବେ ସଂଶୟବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ମାୟା ନିଜ ଆଡକୁ
ଆକର୍ଷିତ କରିନେଇଯାଇଥାଏ । ଚାଲୁଚାଲୁ ହାରିଯାଇଥାଆନ୍ତି । ଏଭଳି ତ କୌଣସି ନିୟମ ନାହିଁ ଯେ
ସବୁବେଳେ ଗୋଟିଏ ପକ୍ଷର ବିଜୟ ହେବ । କେବେ ପରାଜୟ ହେବ ହିଁ ନାହିଁ । ବିଜୟ ଓ ପରାଜୟ ଉଭୟ
ହୋଇଥାଏ । ଯୁଦ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ ତିନି ପ୍ରକାରର ସୈନିକ ଥା’ନ୍ତି, ପ୍ରଥମ ଶ୍ରେଣୀ, ଦ୍ୱିତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ
ଏବଂ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ । କେବେକେବେ ଯୁଦ୍ଧ ନ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଦେଖିବା ପାଇଁ
ଆସିଯାଇଥାଆନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁମତି ଦିଆଯାଇଥାଏ । ଯଦି କିଛି ପ୍ରଭାବ ପଡିଯିବ ତେବେ ଏହି
ସେନାରେ ଯୋଗ ଦେବେ କାହିଁକି ନା ଦୁନିଆରେ ଏକଥା କାହାକୁ ଜଣାନାହିଁ ଯେ ତୁମେ ମହାରଥୀ ଯୋଦ୍ଧା ଅଟ
। କିନ୍ତୁ ତୁମ ହାତରେ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଇତ୍ୟାଦି କିଛି ବି ନାହିଁ । ତୁମ ହାତରେ ମଧ୍ୟ
ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଶୋଭା ପାଇବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି— ଜ୍ଞାନ ଖଡଗ, ଜ୍ଞାନ କଟୁରୀ ।
ତେଣୁ ସେମାନେ ପୁଣି ସ୍ଥୂଳ ରୂପେ ଭାବିନେଲେ । ତୁମକୁ ବାବା ଜ୍ଞାନର ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଦେଇଛନ୍ତି,
ଏଥିରେ ହିଂସାର କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଏହା ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ଦେବୀମାନଙ୍କୁ ସ୍ଥୂଳ
ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଆଦି ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ହିଂସ୍ରକ କରିଦେଇ ଅଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି
ବିଲକୁଲ୍ ଅଜ୍ଞାନତା । ବାବା ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛନ୍ତି କିଏ କିଏ ଫୁଲ ହେବେ, ଏହା ତ ବାବା ନିଜେ ହିଁ
କହୁଛନ୍ତି ଫୁଲମାନଙ୍କୁ ଆଗରେ ରଖିବା ଦରକାର । ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ଏଇମାନେ ଫୁଲ ହେବେ ହିଁ ହେବେ,
ବାବା ନାମ କହୁନାହାଁନ୍ତି । ନଚେତ୍ ଅନ୍ୟମାନେ କହିବେ କ’ଣ ଆମେ କ’ଣ କଣ୍ଟା ହେବୁ କି! ବାବା
ପଚାରୁଛନ୍ତି କେଉଁମାନେ ନରରୁ ନାରାୟଣ ହେବେ, ତେବେ ସମସ୍ତେ ହାତ ଉଠାଉଛନ୍ତି । ଏମିତି ତ ମଧ୍ୟ
ନିଜେ ବୁଝିପାରୁଛନ୍ତି ଯେ ଯିଏ ଅଧିକ ସେବା କରୁଛନ୍ତି ସେ ନିଶ୍ଚିତ ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମନେ
ପକାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ସହ ସ୍ନେହ ଅଛି ତେଣୁ ତାଙ୍କର ହିଁ ସ୍ମୃତି ରହିବ । କିନ୍ତୁ କେହି ତ
ଏକରସ ଯୋଗ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ସ୍ଥାୟୀ ସ୍ମୃତି ନାହିଁ ତେଣୁ ସ୍ନେହ ନାହିଁ । ପ୍ରିୟ ବସ୍ତୁକୁ
ତ ବହୁତ ମନେପକାଯାଇଥାଏ । ଯେପରି ଛୋଟ ପିଲା ବହୁତ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହୋଇଥିବାରୁ ମାଆ ବାପା କୋଳକୁ ଉଠାଇ
ନେଇଥାଆନ୍ତି । ତେବେ ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଫୁଲ ଅଟନ୍ତି । ଯେମିତି ତୁମର ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି
ଶିବବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବା ପାଇଁ । ସେହିପରି ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଆକର୍ଷଣୀୟ ହୋଇଥାଆନ୍ତି ।
ସେଥିପାଇଁ ତୁରନ୍ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଉଠାଇ କୋଳରେ ବସାଇ ଗେହ୍ଲା କରିଥା’ନ୍ତି ।
ଏହି ଅବିନାଶୀ ପିତା ତ ବହୁତ ସ୍ନେହୀ । ସବୁ ପ୍ରକାରର ଶୁଭ ମନୋକାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଦେଉଛନ୍ତି ।
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କ’ଣ ଦରକାର ? ପ୍ରଥମ କଥା ଭଲ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, କେବେ ରୋଗବ୍ୟାଧି ନ
ହେଉ । ଭଲରୁ ଭଲ ହେଉଛି ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ । କିନ୍ତୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଭଲ ଥାଇ ଯଦି ପଇସା ନଥିବ ତେବେ
ସେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମଧ୍ୟ କେଉଁ କାମର । ପୁଣି ଧନ ମଧ୍ୟ ଦରକାର ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସୁଖ ମିଳିବ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ତୁମକୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ଧନ ଉଭୟ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ମିଳୁଛି । ଏହା କୌଣସି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ
। ଏହା ତ ବହୁତ ପୁରୁଣା କଥା । ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ସହ ଯେବେ ଯେବେ ମିଶିବ ଏହିଭଳି ହିଁ କହିବ ।
କିନ୍ତୁ ଏଭଳି କୁହାଯିବ ନାହିଁ ଯେ ଲକ୍ଷେ ବର୍ଷ ବା ପଦ୍ମ ବର୍ଷ ହୋଇଛି । ବାସ୍ତବରେ ଏତେ ବର୍ଷ
ନୁହେଁ, ତୁମେ ଜାଣିଛ, ଏହି ଦୁନିଆ ନୂଆ କେବେ ହେଉଛି ପୁଣି ପୁରୁଣା କେବେ ହେଉଛି । ଆମେ
ଆତ୍ମାମାନେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯାଇ ପୁଣି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ଆସୁଛୁ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମର ନାମ ରଖାଯାଇଛି
ଅଲରାଉଣ୍ଡର । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ତୁମେ ହେଉଛ ଅଲରାଉଣ୍ଡର । ଅଭିନୟ କରି କରି ବର୍ତ୍ତମାନ ବହୁତ
ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମରେ ଆସି ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ତୁମେ ହିଁ ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ ଆସୁଛ । ତାହା
ହେଉଛି ସୁଇଟ୍ ସାଇଲେନ୍ସ ହୋମ (ମଧୁର ଶାନ୍ତିଧାମ) । ମନୁଷ୍ୟ ଶାନ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ କେତେ କଷ୍ଟ
କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଶାନ୍ତିଧାମରେ ଥିଲୁ ପୁଣି ସେଠାରୁ ଅଭିନୟ କରିବା
ପାଇଁ ଏଠାକୁ ଆସିଛୁ । ଅଭିନୟ ସାରିବା ପରେ ଆମେ ଯେଉଁଠାରୁ ଆସିଥିଲୁ ପୁଣି ସେଠାକୁ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ
ଯିବୁ । ସମସ୍ତେ ଶାନ୍ତିଧାମରୁ ହିଁ ଆସିଥାଆନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର ଘର ସେହି ବ୍ରହ୍ମଲୋକ,
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ, ଯେଉଁଠାରେ ସବୁ ଆତ୍ମା ରହିଥାଆନ୍ତି । ରୁଦ୍ରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏତେ ବଡ ଅଣ୍ଡା ସଦୃଶ
ଦର୍ଶାଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ଏକଥା ଜଣାନାହିଁ ଯେ ଆତ୍ମା ବିଲକୁଲ୍ ଛୋଟ ଅଟେ । କହିଥା’ନ୍ତି ମଧ୍ୟ
ପରମାତ୍ମା ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ତାରକା ସଦୃଶ ପୁଣି ବଡ ରୂପର ପୂଜା କରିଥାଆନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏତେ
ଛୋଟ ବିନ୍ଦୁର ତ ପୂଜା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ପୁଣି ପୂଜା କାହାର କରିବେ । ତେଣୁ ବଡ ରୂପ ତିଆରି କରି
ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ ଉପରେ କ୍ଷୀର ଢାଳୁଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଶିବ ହେଉଛନ୍ତି ଅଭୋକ୍ତା । ପୁଣି
ତାଙ୍କ ଉପରେ କ୍ଷୀର କାହିଁକି ଢାଳୁଛନ୍ତି ? କ୍ଷୀର ପିଇଲେ ତ ଭୋକ୍ତା ହୋଇଯିବେ । ଏହା ମଧ୍ୟ
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା । ସମସ୍ତେ କହିଥାଆନ୍ତି ସିଏ ଆମର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ଏବଂ ଆମେ ତାଙ୍କର
ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ କାହିଁକି ନା ଆମେ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ସମର୍ପିତ ହୋଇଛୁ । ଯେଭଳି ଲୌକିକ ପିତା
ପିଲାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ହୋଇ ତାଙ୍କୁ ସମସ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଇ ନିଜେ ବାନପ୍ରସ୍ଥରେ
ଚାଲିଯାଇଥାଆନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଜାଣୁଛ ଯେ ଏଠାରେ ଆମେ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ଯେତିକି ଜମା କରିବା
ତାହା ଆମର ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି କାହାର ମାଟି ତଳେ ପୋତି ହୋଇଯିବ କାହାର ଚୋର
ନେଇଯିବ...... ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛ କିଛି ବି ରହିବ ନାହିଁ, ସବୁ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ । ଏମିତି ନୁହେଁ
ଯେ ବିମାନ ଦୁର୍ଘଟଣା ହେଲା କିମ୍ବା କୌଣସି ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଘଟିଲା ତେବେ ଚୋରଙ୍କୁ ବହୁତ ଧନ ମିଳିଥାଏ
। କିନ୍ତୁ ଆଗକୁ ତ ଏହି ଚୋରମାନେ ମଧ୍ୟ ବିନାଶ ହୋଇଯିବେ । ସେ ସମୟରେ ଚୋରି ଆଦି ସବୁ ବନ୍ଦ
ହୋଇଯିବ । ନଚେତ ବିମାନ ଦୁର୍ଘଟଣା ଇତ୍ୟାଦି ହେଲେ ପ୍ରଥମେ ଚୋରଙ୍କ ହାତକୁ ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି
ଆସିଥାଏ । ସେମାନେ ସେସବୁକୁ ନେଇ ଜଙ୍ଗଲରେ ଲୁଚାଇ ଦେଇଥାଆନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ସବୁ କାମ
କରିଦେଇଥାଆନ୍ତି । ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଚୋରି କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି କେହି ଭଦ୍ରାମୀ ଉପାୟରେ କେହି
ଅଭଦ୍ରାମୀ ଉପାୟରେ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏସବୁ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ତୁମେ ସାରା ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ
। ତୁମକୁ କେଉଁଠାରୁ କିଛି ହେଲେ ଖୋଜିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ତ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ
ନେଉଛ । ପଇସା ଇତ୍ୟାଦିର କିଛି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ରାଜାମାନଙ୍କୁ କେବେହେଲେ ପଇସା ଆଦି ନେବାର
ସଂକଳ୍ପ ଆସିନଥାଏ । ଦେବତାମାନଙ୍କର ତ ବିଲକୁଲ୍ ନୁହେଁ । ବାବା, ତୁମକୁ ଏତେ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି
ଯେ ସେଠାରେ କେବେହେଲେ ଚୋର ଚୋରି କରିବାର, ଈର୍ଷା ଆଦି କରିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ
ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଫୁଲ ଅର୍ଥାତ୍ ଦିବ୍ୟଗୁଣଧାରୀ ହୋଇଯାଉଛ କଣ୍ଟା ଏବଂ ଫୁଲ ଉଭୟ ରହିଛନ୍ତି ନା । ଏଠାରେ
ସମସ୍ତେ କଣ୍ଟା ହିଁ କଣ୍ଟା । ଯିଏ ବିକାର ବିନା ରହିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ତାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ
କଣ୍ଟା ହିଁ କହିବାକୁ ପଡିବ । ରାଜାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ କଣ୍ଟା ହିଁ କଣ୍ଟା ।
ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଭଳି କରୁଛି ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜାମାନଙ୍କର
ରାଜା କରୁଛି । ଏହି କଣ୍ଟାମାନେ ଫୁଲମାନଙ୍କ ଆଗରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ଥାଆନ୍ତି । ଏହି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ତ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଅଟନ୍ତି ନା । ଏହା ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗର
ମାଲିକଙ୍କୁ ମହାରାଜା, ତ୍ରେତା ଯୁଗର ମାଲିକଙ୍କୁ ରାଜା କୁହାଯାଇଥାଏ । ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନମାନଙ୍କୁ
କୁହାଯିବ ମହାରାଜା ଓ କମଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନଙ୍କୁ ରାଜା କୁହାଯିବ । ପ୍ରଥମେ ମହାରାଜାମାନଙ୍କର ଦରବାର
ଲାଗିବ । ପଦବୀର ଅନ୍ତର ତ ରହିଛି ନା । ଆସନ ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁଯାୟୀ ମିଳିବ । ମନେକର ନ ଆସିବା
ବ୍ୟକ୍ତି ହଠାତ୍ କେହି ଜଣେ ଆସିଗଲେ ତେବେ ପ୍ରଥମେ ତାଙ୍କୁ ଆସନ ଦିଆଯିବ । ଇଜ୍ଜତ ରଖିବାକୁ
ପଡିଥାଏ ନା ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏବେ ଆମର ମାଳା ତିଆରି ହେଉଛି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଅନ୍ୟ
କାହାର ବୁଦ୍ଧିରେ ନାହିଁ । ରୁଦ୍ରମାଳା ଗଡାଇବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ମାଳା ଗଡାଉଥିଲ ନା
। ଅନେକ ମନ୍ତ୍ର ଜପ କରୁଥିଲ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ମଧ୍ୟ ଭକ୍ତି ଅଟେ । ଏଠାରେ ତ ଜଣକୁ ମନେ
ପକାଇବାକୁ ହେବ । ବାବା ବିଶେଷ ରୂପେ କହୁଛନ୍ତି— ମଧୁର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନେ, ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ
ଦେହ-ଅଭିମାନ କାରଣରୁ ତୁମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଥିଲ, ଏବେ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ବାବା ମିଳିଛନ୍ତି
ତେଣୁ ବସିବା ଉଠିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ବହୁତ ଖୁସି ରହିବ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ସାରା ବିଶ୍ୱର ବାଦଶାହୀ ମିଳୁଛି । ଯେତେ ସମୟ ସରି ସରି ଆସିବ ସେତେ ଶୀଘ୍ର
ଶୀଘ୍ର ମନେ ପକାଇବ । ଦିନକୁ ଦିନ ଆଗକୁ ବଢିଚାଲିବ । ଆତ୍ମା କେବେ ଥକିଯାଏ ନାହିଁ । ଶରୀର ଦ୍ୱାରା
କେହି ପାହାଡ ଆଦି ଚଢିଲେ ଥକିଯାଇଥାଆନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ କିଛି କ୍ଲାନ୍ତ
ଲାଗିବ ନାହିଁ । ଖୁସିରେ ରହିବ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଆଗକୁ ବଢି ଚାଲିବ । ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯିବା
ପାଇଁ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଅଧାକଳ୍ପ ହେବ ପରିଶ୍ରମ କରିଆସିଛ । ଲକ୍ଷ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କିଛି ବି ଜଣା
ନଥିଲା । ଏବେ ତ ତୁମମାନଙ୍କୁ ପରିଚୟ ମିଳିଛି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଯାହାଙ୍କ ପାଇଁ ଏତେ ସବୁ କରିଲ
ସିଏ ଏବେ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ତେବେ ତୁମେ ବିଚାର କର ବାବା ଠିକ କହୁଛନ୍ତି ନା ନାହିଁ ?
ସେମାନେ ତ ଭାବୁଛନ୍ତି ପାଣି ଦ୍ୱାରା ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବୁ । ପାଣି ତ ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ଅଛି । କ’ଣ ଏହା
ଗଙ୍ଗା ଜଳ କି ? ନା, ଏହା ତ ବର୍ଷାରେ ଏକତ୍ରୀତ ହୋଇଥିବା ପାଣି, ଝରଣାରୁ ଆସୁଛି । ଏହାକୁ
ଗଙ୍ଗାଜଳ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଏହା କେବେ ଶୁଖିନଥାଏ— ଏହା ମଧ୍ୟ ପ୍ରକୃତି । ବର୍ଷା ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲେ
ମଧ୍ୟ ପାଣି ବହି ଚାଲିଛି । ବୈଷ୍ଣବ ଲୋକମାନେ ସର୍ବଦା କୂଅ ପାଣି ପିଇଥାଆନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ପଟେ
ଭାବୁଛନ୍ତି ଏହା ପବିତ୍ର ପାଣି ଅଟେ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ପଟେ ପତିତରୁ ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ଗଙ୍ଗାସ୍ନାନ
ନିମନ୍ତେ ଯାଇଥାଆନ୍ତି । ଏହାକୁ ତ ଅଜ୍ଞାନତା ହିଁ କୁହାଯିବ । ବର୍ଷା ପାଣି ତ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଥାଏ ।
ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ନିୟମ ହିଁ କୁହାଯିବ, ଈଶ୍ୱରୀୟ ପ୍ରାକୃତିକ ନିୟମ । ବୀଜ କେତେ ଛୋଟ, ତା’
ମଧ୍ୟରୁ କେତେ ବିଶାଳ ବୃକ୍ଷ ଉତ୍ପତ୍ତି ହେଉଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ ଭୂମି ଟାଙ୍ଗରା ହୋଇଗଲେ
ସେଥିରେ ଉର୍ବରତା କମିଯାଏ, ସ୍ୱାଦ ମଧ୍ୟ ରହିନଥାଏ । ସ୍ୱର୍ଗ କିଭଳି ହେବ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବା
ଏଠାରେ ଅନୁଭବ କରାଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ସ୍ୱର୍ଗ ନାହିଁ । ଡ୍ରାମାରେ ଏହା ମଧ୍ୟ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ
ଅଛି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ । ସେଠାକାର ଫଳ କେତେ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ହେବ— ଏହା
ତୁମେ ଧ୍ୟାନ ଦ୍ୱାରା ଦେଖି ଏଠାରେ ଶୁଣାଉଛ । ପୁଣି ଏବେ ଯାହା ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରୁଛ ପୁଣି ଯେବେ
ସେଠାକୁ ଯିବ ତାହା ସ୍ୱଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖିବ, ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ଭୋଜନ କରିବ । ଯାହାବି ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରୁଛ
ତାହା ସବୁ ଏହି ଆଖିରେ ଦେଖିବ, କିନ୍ତୁ ତାହା ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଛି । ଯଦି
ପୁରୁଷାର୍ଥ ହିଁ କରିବ ନାହିଁ ତେବେ କେଉଁ ପଦ ପାଇବ ? ତୁମେ ଏବେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ । ତୁମେ
ଏହିଭଳି ହେବ । ବିନାଶ ପରେ ପୁଣି ସେହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ହେବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଏବେ
ହିଁ ଜାଣୁଛ । ତେବେ ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗୁଛି । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ଯୋଗର ଯାତ୍ରା ।
ଦେଖାଯାଉଛି ଯେ ଭାଇ ଭଉଣୀ ବିଚାର କରିବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ସ୍ଥିର ରହିପାରୁନାହାଁନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ
ପୁଣି କହୁଛନ୍ତି ଭାଇ ଭାଇ ଭାବ । ଭାଇ ଭଉଣୀ ଭାବିବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ଚଞ୍ଚଳ ହୋଇଯାଇଥାଏ ।
ଭାଇ ଭାଇ ଭାବିବା ଦ୍ୱାରା ଶରୀର ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ ନାହିଁ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆତ୍ମା, ଶରୀର ନୁହେଁ ।
ଏଠାରେ ଯାହା କିଛି ଦେଖୁଛେ ସବୁ କିଛି ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏହି ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କରି ତୁମକୁ ଅଶରୀରୀ
ହୋଇ ଯିବାକୁ ହେବ । ଏଠାରେ ତୁମେ ଶିଖିବାକୁ ଆସୁଛ ଯେ ଆମେ ଏହି ଶରୀର ଛାଡି କିପରି ଯିବୁ । ଏହା
ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଟେ ନା । ଶରୀର ତ ଆତ୍ମାର ବହୁତ ପ୍ରିୟ । ଶରୀର ତ୍ୟାଗ ନ କରିବାକୁ ଆତ୍ମା କେତେ
ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଛି । ମୁଁ ଏ ଶରୀର ଛାଡି ନଦିଏ । ଆତ୍ମାର ଏ ଶରୀର ସହିତ ବହୁତ ସ୍ନେହ ରହିଛି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ତ ପୁରୁଣା ଶରୀର ଅଟେ, ତୁମେ ତ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛ । ତୁମର ଆତ୍ମା
ତମୋପ୍ରଧାନ ଛି ଛି ହୋଇଯାଇଛି ତେଣୁ ଦୁଃଖି ଓ ବେମାର ହେଉଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏ ଶରୀର ସହିତ
ସ୍ନେହ ରଖ ନାହିଁ । ଏହା ତ ପୁରୁଣା ଶରୀର ଅଟେ । ଏବେ ତୁମକୁ ନୂଆ କିଣିବାକୁ ହେବ । କୌଣସି
ଦୋକାନ ନାହିଁ ଯେଉଁଠାରୁ ନୂଆ କିଣି ଆଣିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ପବିତ୍ର
ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ତୁମକୁ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ମିଳିବ । ୫ ତତ୍ତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ବାବା
ସବୁ କଥା ବୁଝାଇ ପୁଣି କହୁଛନ୍ତି ମନମନାଭବ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତାପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଆମେ
ଶିବବାବାଙ୍କର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ, ଶିବବାବା ମଧ୍ୟ ଆମର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ, ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ଆଧାରରେ
ବାବାଙ୍କ ଉପରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ୱାହା ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯେତେ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ଜମା କରିବ ସେତେ
ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇଯିବ । ଗାୟନ ଅଛି— କାହାର ଧୂଳିରେ ଦବି ରହେ... ।
(୨) କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ ଏବେ ହିଁ ହେବାକୁ ପଡିବ । ସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ମନେ ପକାଇବା ଏବଂ ସେବା ଆଧାରରେ
ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହର ଅଧିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଦିନକୁ ଦିନ ଯୋଗ କରିବାରେ ଆଗକୁ ବଢିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଏହି କଲ୍ୟାଣକାରୀ
ଯୁଗରେ ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରୁଥିବା ପ୍ରକୃତିଜିତ୍ ମାୟାଜିତ୍ ହୁଅ ।
ସଂଗମଯୁଗକୁ କଲ୍ୟାଣକାରୀ
ଯୁଗ କୁହାଯାଏ । ଏହି ଯୁଗରେ ସର୍ବଦା ଏହି ସ୍ୱମାନ ସ୍ମୃତିରେ ରହୁ ଯେ ମୁଁ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଆତ୍ମା
ଅଟେ, ମୋର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା ପ୍ରଥମେ ନିଜର କଲ୍ୟାଣ କରିବା ତା’ପରେ ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରିବା ।
କେବଳ ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମା ନୁହଁନ୍ତି ଆମେ ପ୍ରକୃତିର ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ କରୁଛୁ ସେଥିପାଇଁ ଆମେ
ପ୍ରକୃତିଜିତ୍, ମାୟାଜିତ୍ ବୋଲାଉଛୁ । ଯେତେବେଳେ ଆତ୍ମା ପୁରୁଷ ପ୍ରକୃତିଜିତ୍ ହୋଇଯାଏ, ସେତେବେଳେ
ପ୍ରକୃତି ମଧ୍ୟ ସୁଖଦାୟୀ ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ସେମାନେ ପ୍ରକୃତି ବା ମାୟାର ହଲଚଲରେ ପ୍ରଭାବିତ
ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଅକଲ୍ୟାଣକାରୀ ବାୟୁମଣ୍ଡଳର ପ୍ରଭାବ ପଡିପାରିବ ନାହିଁ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ପରସ୍ପରର
ବିଚାରକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଅ ତେବେ ମାନନୀୟ ଆତ୍ମା ହୋଇଯିବ ।