22.03.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ତୁମକୁ ରାଜା କରିଦେଉଛି, ଏହା ଏକ ବିଶାଳ ସ୍କୁଲ, ଏଠାରେ ତୁମକୁ ପଢିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ପଢାଇବାକୁ ହେବ, ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନରେ ଝୁଲା ଭରିବାକୁ ହେବ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ ସନ୍ତାନମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୋଇଥାନ୍ତି ? ଉଚ୍ଚପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ କେଉଁ ପୁରୁଷାର୍ଥର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ?

ଉତ୍ତର:-
ଯେଉଁ ସନ୍ତାନମାନେ ନିଜର ମୁଣି ଭରପୁର କରି ଅନେକଙ୍କୁ ଦାନ କରିଥା’ନ୍ତି ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାନ୍ତି । ଉଚ୍ଚ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଅନେକଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ଆବଶ୍ୟକ । ଏଥିରେ ଧନର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ ଧନ ଦ୍ୱାରା ଅନେକଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରିଚାଲ । ଖୁସିବାସିଆ ଏବଂ ଯୋଗୀ ସନ୍ତାନମାନେ ହିଁ ବାବାଙ୍କର ନାମ ବିଖ୍ୟାତ କରିଥାନ୍ତି ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ରୁହାନୀ ବାବା ବସି ରୁହାନୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଆମକୁ ଏବେ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ, ଆଗରୁ ବିଲକୁଲ୍ ଜାଣିନଥିଲେ । ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏହାଙ୍କର ବୁଝାଇବା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଏବେ ଠିକ୍ ଲାଗୁଛି । ଆଉ କେହି ବୁଝାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଏବେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଅପବିତ୍ର କେହି ଘରକୁ ଫେରି ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ମିଳୁଛି ଓ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କୁ ଡାକୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିଛି ହେଲେ ଜଣାନାହିଁ । ଅଚାନକ ଯେବେ ସମୟ ଆସିଲା ତେବେ ବାବା ଆସିଗଲେ । ଏବେ ନୂଆ-ନୂଆ କଥା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଏବେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ, ସେଥିପାଇଁ ଏବେ ପତିତରୁ ପାବନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ନଚେତ୍ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବାକୁ ପଡିବ ଓ ପଦ ମଧ୍ୟ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ । ଏତିକି ଫରକ ରହିଛି ଯେପରି ଏଠାକାର ରାଜା ଓ ରଙ୍କ । ସେହିପରି ସେଠାରେ ରାଜା ଓ ରଙ୍କ ରହିବେ । ସମସ୍ତ ଆଧାର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଉପରେ ରହିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ନିଜେ ପତିତ ଥିଲ ସେଥିପାଇଁ ଡାକୁଛ । ଏହା ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ବୁଝାଯାଉଛି । ଅଜ୍ଞାନକାଳରେ ଏହା ବୁଦ୍ଧିରେ ରହେ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆତ୍ମା ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି ତାକୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କିପରି ହେବ—ଏହା ମଧ୍ୟ ସିଡିରେ ବୁଝାଯାଇଛି । ଏହା ସହିତ ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହା ହେଉଛି ବେହଦର ସ୍କୁଲ । ସ୍କୁଲରେ ରେଜିଷ୍ଟର ରଖାଯାଏ (ଗୁଡ୍, ବେଟର, ବେଷ୍ଟ) ଭଲ, ବହୁତ ଭଲ, ସବୁଠାରୁ ଭଲ । ସେବାଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନେ ବହୁତ ମଧୁର ହୋଇଥାନ୍ତି ତାଙ୍କର ରେଜିଷ୍ଟର ବହୁତ ଭଲ ରହିଥାଏ । ରେଜିଷ୍ଟର ଭଲ ନଥିଲେ ସେ ଉଚ୍ଛୁଳିନଥାନ୍ତେ । ସମସ୍ତ ଆଧାର ପାଠପଢା, ଯୋଗ ଓ ଦୈବୀଗୁଣ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଛି । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ବେହଦର ବାବା ଆମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ଆମେ ଶୂଦ୍ର ବର୍ଣ୍ଣର ଥିଲୁ, ଏବେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ବର୍ଣ୍ଣର ହୋଇଛୁ । ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଆମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟୁ, ଏକଥା ବହୁତ ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଯେବେ ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରୁଛ ତେବେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ୟାଦ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୂଳର ଅଟୁ— ଏହି ନିଶା ମଧ୍ୟ ଚଢିବା ଉଚିତ୍ । ଭୁଲିଯିବାରୁ ଏହି ନିଶା ଚଢୁନାହିଁ ଯେ ଆମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୂଳର ଅଟୁ ପୁଣି ଦେବତା କୂଳର ହେବୁ । ବ୍ରାହ୍ମଣ କୂଳ କିଏ ସ୍ଥାପନା କଲେ ? ବ୍ରହ୍ମା ଦ୍ୱାରା ମୁଁ ତୁମକୁ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୂଳକୁ ନେଇ ଆସୁଛି । ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କର ଏହି ଡିନାୟଷ୍ଟି ନୁହେଁ । ଛୋଟ କୂଳ ଅଟେ । ନିଜକୁ ଏବେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଭାବିଲେ ଦେବତା ମଧ୍ୟ ହେବ । ନିଜର ଧନ୍ଦାରେ ଲାଗିଗଲେ ସବୁ କିଛି ଭୁଲି ଯାଆନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣପଣିଆ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଆନ୍ତି । ଧନ୍ଦାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ପୁଣି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ଉଚିତ୍ । କେତେ ଜଣଙ୍କୁ ଧନ୍ଦା ପ୍ରତି ଅଧିକ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିଥାଏ । କାମ ପୂରା ହେଲା ପୁଣି ନିଜ କଥା । ୟାଦରେ ବସିଯାଅ । ତୁମ ପାଖରେ ବହୁତ ଭଲ ବ୍ୟାଜ୍ ରହିଛି, ଏଥିରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ଓ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତୀ ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ବାବା ଆମକୁ ଏପରି କରାଉଛନ୍ତି! ବାସ୍, ଏହା ହିଁ ମନମନାଭବ ଅଟେ । କାହାର ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯାଉଛି, କାହାର ହେଉନାହିଁ । ଏବେ ଭକ୍ତି ପୂରା ହେଉଛି । ଏବେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାକୁ ପଡିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବେହଦର ବାବା ତୁମକୁ ବେହଦର ବର୍ସା ଦେଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଖୁସି ଲାଗୁଛି । କିଏ ଅତି ବିଭୋର ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ତ’ କିଏ ବହୁତ କମ୍ । ଏହା ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ ।

ଗୀତାର ଆଦି ଓ ଅନ୍ତରେ ମନମନାଭବ ଅକ୍ଷର ରହିଛି । ଏହା ସେହି ଗୀତାର ଅଧ୍ୟାୟ ଅଟେ । କେବଳ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ନାମ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଯେଉଁ ସବୁ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଆଦି ରହିଛି ସେସବୁ ଏହି ସମୟର ଅଟେ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ କେହି ଏପରି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ଦେହର ଅଭିମାନ ଛାଡ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ । ବାବା ଆସିବା ମାତ୍ରକେ ଏଠାରେ ତୁମକୁ ଏହି ଶିକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି । ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ଅଛି ଯେ— ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା ଆମ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ହେଉଛି । ରାଜଧାନୀ ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଏଥିରେ ଲଢେଇ ଆଦିର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ବାବା ଏବେ ତୁମକୁ ପବିତ୍ରତା ଶିଖାଉଛନ୍ତି, ତାହା ମଧ୍ୟ ଅଧାକଳ୍ପ ସ୍ଥାୟୀ ରହିବ । ସେଠାରେ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ହିଁ ନାହିଁ । ବିକାର ଉପରେ ତୁମେ ବର୍ତ୍ତମାନ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ । ଏକଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ— ଆମେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଅବିକଳ ଭାବେ ଯେପରି ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲୁ, ଏବେ କରୁଛୁ । ଆମ ପାଇଁ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ର ମଧ୍ୟ ଘୂରିଚାଲିଛି । ସେଠାରେ ସୁନା ହିଁ ସୁନା ରହିବ । ଯାହା ଥିଲା ତାହା ପୁଣି ହେବ ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ମାୟା ମଚ୍ଛନ୍ଦରର ଖେଳ ଦେଖାଇଥାନ୍ତି ନା । ଧ୍ୟାନରେ ସୁନାର ଇଟା ଦେଖିଲେ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠରେ ସୁନାର ମହଲ ଦେଖୁଛ । ସେଠାକାର ଜିନିଷ ତୁମେ ଏଠାକୁ ଆଣିପାରିବ ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ସାକ୍ଷାତ୍କାର । ଭକ୍ତିରେ ତୁମେ ଏହି କଥାକୁ ଜାଣିନଥିଲ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ମୁଁ ଆସିଛି ତୁମକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ତୁମ ବିନା ଆରାମ ନାହିଁ । ସମୟ ଆସିଲେ ଆରାମ ହଜିଯାଉଛି ବାସ୍ ଯିବି, ପିଲାମାନେ ବହୁତ ଦୁଃଖୀ ହୋଇପଡିଛନ୍ତି, ଡାକୁଛନ୍ତି । ଦୟା ଲାଗୁଛି ବାସ୍, ଯିବୁ । ଡ୍ରାମାରେ ସମୟ ହେଲେ ଖିଆଲ ଆସୁଛି— ବାସ୍ ଯିବି । ନାଟକ ଦେଖାନ୍ତି ବିଷ୍ଣୁ ଅବତରଣ । କିନ୍ତୁ ବିଷ୍ଣୁ ଅବତରଣ ହୋଇନଥାଏ । ଦିନକୁ ଦିନ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଉଛି । କିଛି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଆତ୍ମା ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ପିଲାମାନେ, ପବିତ୍ର ହେଲେ ରାମରାଜ୍ୟ ହେବ । ରାମଙ୍କୁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଶିବଙ୍କର ଯେଉଁ ପୂଜା କରାଯାଉଛି ତାଙ୍କୁ ରାମ କୁହାଯିବ ନାହିଁ, ଶିବବାବା କହିବା ଶୋଭା ପାଉଛି । ଭକ୍ତିରେ କୌଣସି ରସ ନାହିଁ । ତୁମେ ଏବେ ରସପାନ କରୁଛ । ବାବା ସ୍ୱୟଂ କହୁଛନ୍ତି-- ମଧୁର ସନ୍ତାନମାନେ, ମୁଁ ତୁମକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ ଆସିଛି । ପୁଣି ତୁମର ଆତ୍ମା ସେଠାରୁ ସ୍ୱତଃ ସୁଖଧାମ ଚାଲିଯିବ । ସେଠାରେ ତୁମର ସାଥୀ ହେବି ନାହିଁ । ନିଜର ଅବସ୍ଥା ଅନୁସାରେ ତୁମର ଆତ୍ମା ଯାଇ ଅନ୍ୟ ଶରୀରରେ, ଗର୍ଭରେ ପ୍ରବେଶ କରିବ । ଦେଖାନ୍ତି ସାଗରରେ ପିପ୍ପଳ ପତ୍ର ଉପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଆସିଲେ । ସାଗରର କଥା ନୁହେଁ । ଗର୍ଭରେ ବହୁତ ଆରାମରେ ରହିଥାନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ମୁଁ ଗର୍ଭକୁ ଯାଉନାହିଁ । ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ମୁଁ ପିଲା ହେଉନାହିଁ । ମୋ ବଦଳରେ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ସନ୍ତାନ ଭାବି ଖେଳାଉଛନ୍ତି । ଭାବୁଛନ୍ତି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଜ୍ଞାନ ଦେଇଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ସ୍ନେହ କରୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇଯିବି । ପୁଣି ତୁମକୁ ପଠାଇଦେବି । ଏହାପରେ ମୋର ପାର୍ଟ ଶେଷ । ଅଧାକଳ୍ପ କୌଣସି ପାର୍ଟ ନାହିଁ । ପୁଣି ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ପାର୍ଟ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । ଏହିପରି ଡ୍ରାମା ନିର୍ମିତ ହୋଇଛି ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ବୁଝିବା ଓ ବୁଝାଇବା ସହଜ ଅଟେ । ଅନ୍ୟକୁ ଶୁଣାଇଲେ ଖୁସି ମିଳିବ ଓ ପଦ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ପାଇବ । ଏଠାରେ ବସି ଶୁଣୁଥିବାରୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି । ବାହାରକୁ ଯିବା ଦ୍ୱାରା ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଯେପରି ଜେଲ୍ ୱାର୍ଡ ରହିଥାନ୍ତି । କୌଣସି ନା କୌଣସି ଭୁଲ୍ କର୍ମ କରି ଜେଲ ଯାଇଥାନ୍ତି । ତୁମର ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ଅବସ୍ଥା ହେଉଛି । ଗର୍ଭରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରି ପୁଣି ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଏକଥା ମନୁଷ୍ୟମାନେ ହିଁ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯଦ୍ୱାରା ମନୁଷ୍ୟ କିଛି ପାପ କର୍ମ ନ କରନ୍ତୁ । ଆତ୍ମା ନିଜ ସାଥିରେ ସଂସ୍କାର ନେଇଯାଉଛି । କେହି ଛୋଟ ବୟସରୁ ପଣ୍ଡିତ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଲୋକେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଆତ୍ମା ନିର୍ଲେପ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ନିର୍ଲେପ ନୁହେଁ । ଭଲ ଅଥବା ମନ୍ଦ ସଂସ୍କାର ଆତ୍ମା ହିଁ ନେଇଯାଇଥାଏ । ତେବେ ଯାଇ କର୍ମର ଭୋଗ ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ତୁମେ ପବିତ୍ର ସଂସ୍କାର ନେଇଯାଉଛ, ତୁମେ ପାଠପଢି ପୁଣି ପଦ ପାଉଛ । ବାବା ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏକାଠି ଘରକୁ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ବାକି ଅଳ୍ପ ରହିଥାନ୍ତି । ସେମାନେ ପଛରେ ଯିବେ । ସେହିମାନେ ରହିବେ ଯେଉଁମାନେ ପଛରେ ଯିବେ । ମାଳା ଅଟେ ନା । କ୍ରମଅନୁସାରେ ହୋଇ ଚାଲିବେ । ବାକି ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବେ ସେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ପଛରେ ଆସିବେ । ବାବା କେତେ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, କାହାର ଧାରଣା ହେଉଛି, କାହାର ହେଉନାହିଁ । ଅବସ୍ଥା ଏହିପରି ହେଲେ ପଦ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ମିଳିବ । ତୁମକୁ ଦୟାଳୁ, କଲ୍ୟାଣକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଡ୍ରାମା ହିଁ ଏହିପରି ନିର୍ମିତ ହୋଇଛି । ଦୋଷ କାହାକୁ ଦେଇପାରିବ ନାହିଁ । କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଯେତିକି ପାଠ ପଢିଥିବ ସେତିକି ପଢିବ । ଅଧିକ ହେବ ନାହିଁ, ଯେତେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଇଲେ ମଧ୍ୟ, କୌଣସି ଫରକ ପଡିବ ନାହିଁ । ଫରକ ସେତେବେଳେ ପଡିବ ଯେବେ କାହାକୁ ଶୁଣାଇବ । କ୍ରମଅନୁସାରେ ସମସ୍ତେ ରହିଛନ୍ତି । କେଉଁଠି ରାଜା, କେଉଁଠି ରଙ୍କ! ଏହି ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ-ରତ୍ନ ରାଜା କରାଉଛି । ପୁରୁଷାର୍ଥ ନ କଲେ ରଙ୍କ ହୋଇଯିବ । ଏହା ବେହଦର ସ୍କୁଲ ଅଟେ । ଏଥିରେ ପ୍ରଥମ, ଦ୍ୱିତୀୟ, ତୃତୀୟ ରହିଛି । ଭକ୍ତିରେ ପାଠପଢାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ସେଠାରେ ଓହ୍ଲାଇବାର କଥା ରହିଛି । ଚାକଚକ୍ୟ ବହୁତ ରହିଛି । ଝାଞ୍ଜ ବଜାଇ ସ୍ତୁତି କରୁଛନ୍ତି, ଏଠାରେ ତ’ଶାନ୍ତ ରହିବାକୁ ପଡିବ । ଭଜନ ଆଦି କିଛି ନାହିଁ । ତୁମେ ଅଧାକଳ୍ପ ଭକ୍ତି କରିଛ । ଭକ୍ତିର କେତେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତା ହେଉଛି । ସମସ୍ତଙ୍କର ନିଜ-ନିଜର ପାର୍ଟ ରହିଛି । କେହି ପଡିଯାଉଛନ୍ତି, କେହି ଚଢୁଛନ୍ତି, କାହାର ଭାଗ୍ୟ ଉଚ୍ଚ, କାହାର ନିଚ୍ଚ । ପୁରୁଷାର୍ଥ ବାବା ଏକାପରି କରାଉଛନ୍ତି । ପାଠପଢା ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାରର ଏବଂ ଶିକ୍ଷକ ଜଣେ ଅଟନ୍ତି । ବାକି ସମସ୍ତେ ମାଷ୍ଟର୍ସ । କୌଣସି ବଡ ଲୋକ ଯଦି କହନ୍ତି ଫୁରସତ ନାହିଁ, କୁହ— ଘରକୁ ଯାଇ ପଢାଇବୁ ? କାରଣ ତାଙ୍କର ନିଜସ୍ୱ ଅହଂକାର ରହୁଛି । ଜଣଙ୍କୁ ନିଜର କରିଲେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବ ପଡିବ । ଯଦି ସେ ମଧ୍ୟ କାହାକୁ କହିବେ ଯେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଭଲ, ତେବେ କହିବେ ଏହାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାରୀଙ୍କର ସଙ୍ଗ ଲାଗିଗଲା, ସେଥିପାଇଁ କେବଳ ଭଲ ଭଲ କହୁଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ଯୋଗର ଶକ୍ତି ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଜ୍ଞାନ ତରବାରୀରେ ଯୋଗର ଧାର ଆବଶ୍ୟକତା । ଖୁସମିଜାଜ ଓ ଯୋଗୀ ହେଲେ ନାମ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତା ହେବ । କ୍ରମାନୁସାରେ ତ’ ରହିବେ । ରାଜଧାନୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଧାରଣା ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । ବାବାଙ୍କୁ ଯେତେ ୟାଦ କରିବ ସେତେ ସ୍ନେହ ରହିବ । ଆକର୍ଷଣ ହେବ । ଛୁଞ୍ଚି ଭଲ ଥିଲେ ଚୁମ୍ବକ ଆକର୍ଷଣ କରିଥାଏ । କଳଙ୍କ ଲାଗିଥିଲେ ଆକର୍ଷଣ କରିବ ନାହିଁ । ଏହା ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ଅଟେ । ତୁମେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ହୋଇଗଲେ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ଆସିଯିବ । ବାବାଙ୍କ ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ଜଙ୍କ ଛାଡିଯିବ ।

ଗାୟନ ରହିଛି— ଗୁରୁ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ (ବଲିହାରୀ ଗୁରୁ ଆପକୀ...) ସେଥିପାଇଁ କହୁଛନ୍ତି ଗୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା, ଗୁରୁ ବିଷ୍ଣୁ... ସେ ନିର୍ବନ୍ଧ କରାଉଥିବା ଗୁରୁ ମନୁଷ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ ନିର୍ବନ୍ଧ ଶିବବାବାଙ୍କ ସହିତ କରିଛ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ନୁହେଁ । ତେଣୁ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ । ଦଲାଲଙ୍କ ଚିତ୍ରର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ନିର୍ବନ୍ଧ ପକ୍କା ହୋଇଗଲେ ପରସ୍ପରକୁ ୟାଦ କରିଥାନ୍ତି ତେଣୁ ଏହାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦଲାଲୀ ମିଳିଯାଉଛି । ନିର୍ବନ୍ଧର ମଧ୍ୟ ପାଉଣା ମିଳୁଛି ନା । ଦ୍ୱିତୀୟରେ ପୁଣି ଏହାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରବେଶ କରି, ଲୋନ ନେଉଥିବାରୁ ସେ ମଧ୍ୟ ଆକର୍ଷିତ କରୁଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ଯେତେ ତୁମେ ଅନେକଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରିବ ସେତେ ତୁମକୁ ପୁରସ୍କାର ମିଳିବ । ଏହା ହେଉଛି ଜ୍ଞାନର କଥା । ଅନ୍ୟକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଲେ ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳିଥାଏ । ପଇସାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ମମ୍ମାଙ୍କ ପାଖରେ ଯଦିଓ ଧନ ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଅନେକଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରିଥିଲେ । ଡ୍ରାମାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ପାର୍ଟ ରହିଛି । କୌଣସି ଧନବାନ୍ ଧନ ଦେଇ, ମିୟ୍ୟୁଜିୟମ୍ ନିର୍ମାଣ କରାଇଲେ ଅନେକଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳିଯାଏ । ଭଲ ସାହୁକାରର ପଦ ମିଳିଯାଏ । ସାହୁକାରଙ୍କ ପାଖରେ ଦାସ-ଦାସୀ ବହୁତ ରହିଥାନ୍ତି । ପ୍ରଜାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସାହୁକାରଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ଧନ ରହିଥାଏ ପୁଣି ତାଙ୍କଠାରୁ ଲୋନ୍ ନେଇଥାନ୍ତି । ସାହୁକାର ହେବା ମଧ୍ୟ ଭଲ ଗରୀବ ହିଁ ସାହୁକାର ହେଉଛନ୍ତି । ବାକି ସାହୁକାରଙ୍କ ପାଖରେ ସାହାସ କାହିଁ! ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ତୁରନ୍ତ ସବୁ କିଛି ଦେଇଦେଲେ । କହନ୍ତି ହାତ ଯାହାର ଏହିପରି... (ଦାତା) ବାବା ପ୍ରବେଶ କରିବାରୁ ସବୁକିଛି ଛଡାଇଦେଲେ । କରାଚୀରେ ତୁମେ କିପରି ରହୁଥିଲ । ବଡ-ବଡ ଘର, ମୋଟର, ବସ୍ ଆଦି ସବୁ କିଛି ଥିଲା । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି— ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ । କେତେ ନିଶା ଚଢିବା ଉଚିତ୍— ଭଗବାନ ଆମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି! ବାବା ତୁମକୁ ଅସରନ୍ତି ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଧାରଣ କରୁନାହଁ । ନେବାର ସାହସ ନାହିଁ । ଶ୍ରୀମତ ପାଳନ କରୁନାହାଁନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜର ମୁଣି ଭରିନିଅ । ଲୋକେ ଶଙ୍କରଙ୍କ ଆଗରେ ଯାଇ କହୁଛନ୍ତି—ମୁଣା ଭରିଦିଅ । ବାବା ଏଠାରେ ଅନେକଙ୍କର ମୁଣି ଭରୁଛନ୍ତି । ବାହାରକୁ ଯିବା ଦ୍ୱାରା ଖାଲି ହୋଇଯାଉଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମକୁ ବହୁତ ବଡ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛି । ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନରେ ଝୁଲା ଭରି ଦେଉଛି । ତଥାପି କ୍ରମଅନୁସାରେ ରହିଛନ୍ତି ଯିଏ ନିଜର ମୁଣି ଭରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ପୁଣି ଦାନ କରୁଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରିୟ ଲାଗନ୍ତି । ନଥିଲେ କ’ଣ ଦେବେ ?

ତୁମକୁ ୮୪ ଚକ୍ରକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝି ଓ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ବାକି ଯୋଗରେ ମେହନତ ରହିଛି । ଏବେ ତୁମେ ଯୁଦ୍ଧ ଭୂମିରେ ଅଛ । ମାୟା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଲଢୁଛ । ଫେଲ୍ ହେଲେ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀକୁ ଚାଲିଯିବ । ଏହା ବୁଦ୍ଧିର କଥା । ପିଲାମାନେ ବହୁତ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍— ବାବା, ଆପଣ କେତେ ବର୍ସା ଦେଉଛନ୍ତି । ଉଠି-ବସି ସାରା ଦିନ ଏହିକଥା ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଲେ ତେବେ ଧାରଣା ହୋଇପାରିବ । ଯୋଗ ହେଉଛି ମୁଖ୍ୟ । ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ବିଶ୍ୱକୁ ପବିତ୍ର କରାଉଛ । ଜ୍ଞାନ ଅନୁସାରେ ତୁମେ ରାଜ୍ୟ କରୁଛ । ଏହି ପଇସା ଆଦି ସବୁ ମାଟିରେ ମିଶିଯିବ । ବାକି ଏହି ଅବିନାଶୀ ରୋଜଗାର ସାଥିରେ ଯିବ । ସେନ୍ସିବୁଲ୍ (ବୁଦ୍ଧିବାନ) ସନ୍ତାନ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ପୂରା ବର୍ସା ନେବୁ । ଭାଗ୍ୟରେ ନଥିଲେ ପଇସାକର ପଦ ପାଇବ । ଆଚ୍ଛା —

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ନିଜର ପାଠପଢା ଏବଂ ଦୈବୀଗୁଣର ରେଜିଷ୍ଟର ଠିକ୍ ରଖିବାକୁ ହେବ । ବହୁତ ବହୁତ ମିଠା ହେବାକୁ ପଡିବ । ଆମେ ବ୍ରହ୍ମା ମୁଖବଂଶାବଳୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟୁ— ଏହି ନିଶାରେ ରହିବାକୁ ହେବ ।

(୨) ସମସ୍ତଙ୍କର ସ୍ନେହ ବା ଆଶୀର୍ବାଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଝୁଲା ଭରପୁର କରି ଦାନ କରିବାକୁ ହେବ । ଅନେକଙ୍କର କଲ୍ୟାଣର ନିମିତ୍ତ ହେବାକୁ ପଡିବ ।


ବରଦାନ:-
ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହରେ ନିଜର ମୂଳ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ସ୍ୱାହା କରି ଜ୍ଞାନୀ ତୁ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ବାପଦାଦା ଦେଖୁଛନ୍ତି ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଞ୍ଚଟିଯାକ ବିକାରର ବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପ ବହୁତ ପିଲାଙ୍କ ଭିତରେ ଚାଲୁଛି । ଜ୍ଞାନୀ ଆତ୍ମାଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ କେବେ କେବେ ନିଜର ଗୁଣ ବା ବିଶେଷତାର ଅଭିମାନ ଆସିଯାଉଛି । ତେବେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମା ନିଜର ମୂଳ ଦୁର୍ବଳତା ବା ମୂଳ ସଂସ୍କାରକୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଜାଣିଛନ୍ତି, ସେହି ଦୁର୍ବଳତାକୁ ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହ ଆଧାରରେ ସ୍ୱାହା କରିଦେବା— ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ସ୍ନେହର ପ୍ରମାଣ । ସ୍ନେହୀ ବା ଜ୍ଞାନୀ ତୁ ଆତ୍ମାମାନେ ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହରେ ବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପକୁ ମଧ୍ୟ ଅର୍ପଣ କରିଦେଇ ଥାଆନ୍ତି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସ୍ୱମାନର ଆସନରେ ସ୍ଥିତ ରହି ସମସ୍ତଙ୍କ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିବା ମାନନୀୟ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।