16.09.19          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ନିଜର ଆତ୍ମା ରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଚାର୍ଜ କରିବାର ଚିନ୍ତା କର, ନିଜର ସମୟକୁ ପରଚିନ୍ତନରେ ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ, କଥାରେ ଅଛି ଅପନୀ ଘୋଟ୍ ତୋ ନଶା ଚଢେ ଅର୍ଥାତ୍ ଯିଏ କରିବ ସିଏ ପାଇବ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ବୁଝିବା ଭଳି ଜ୍ଞାନକୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ ଏତେ ସମୟ ଏବଂ ଏତେ ବିସ୍ତାରରେ ବୁଝାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା କାହିଁକି ପଡୁଛି ?

ଉତ୍ତର:-
କାହିଁକି ନା ଜ୍ଞାନ ଦେବା ପରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଲା କି ନାହିଁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବାବା ଦେଖୁଛନ୍ତି ଏବଂ ପୁନର୍ବାର ସୁଧାରୀବାର ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ଚାଲିଛନ୍ତି । ଏହି ସୃଷ୍ଟିବୃକ୍ଷର ଏବଂ ବୀଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନ ବାବା ଦେଉଛନ୍ତି ଯେଉଁ କାରଣରୁ ତାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର କୁହାଯାଇଛି । ଯଦି ବାବା ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର ମନ୍ତ୍ର ଦେଇ ଚାଲିଯିବେ ତେବେ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଉପାଧି ମଧ୍ୟ ମିଳିବ ନାହିଁ ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ରୁହାନୀ ବାବା ବସି ରୁହାନୀ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ଶିବଙ୍କୁ ଏହିଠାରେ ହିଁ ପୂଜା କରିଥା’ନ୍ତି, ଯଦିଓ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଯେ ଇଏ ପୂର୍ବରୁ ଆସିକରି ଯାଇଛନ୍ତି ତେଣୁ ଯେଉଁଠାରେ ଲିଙ୍ଗ ଥିବାର ଦେଖୁଛନ୍ତି ସେଠାରେ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ଏକଥା ଜାଣୁଛନ୍ତି ଯେ ଶିବ ପରମଧାମର ନିବାସୀ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏକି ଏଠାକୁ ଆସିକରି ଯାଇଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କର ସ୍ମାରକୀ ତିଆରି କରି ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ଯେଉଁ ସମୟରେ ୟାଦ କରାଯାଇଥାଏ ତେବେ ବୁଦ୍ଧିରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆସିଥାଏ ଯେ ସିଏ ନିରାକାର ଅଟନ୍ତି, ଯିଏକି ପରମଧାମ ନିବାସୀ ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଶିବ ବୋଲି କହି ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରି, ତାଙ୍କ ଉପରେ କ୍ଷୀର,ଫଳ, ଜଳ, ଆଦି ଚଢାଉଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେ ସ୍ମାରକୀ ତ ଜଡ ଅଟନ୍ତି । ଜଡର ହିଁ ଭକ୍ତି କରୁଛନ୍ତି, ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ସିଏ ଚୈତନ୍ୟ, ତାଙ୍କର ନିବାସ ସ୍ଥାନ ପରମଧାମ ଅଟେ । ଲୋକମାନେ ଯେବେ ପୂଜା କରିଥା’ନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଥାଏ ଯେ ଇଏ ପରମଧାମ ନିବାସୀ ଅଟନ୍ତି, ଏଠାକୁ ଆସିକରି ଯାଇଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ତ ଏହି ଚିତ୍ର ତିଆରି କରାଯାଇଛି, ଯାହାର ପୂଜା କରାଯାଉଛି । ସେହି ଚିତ୍ର ବାସ୍ତବରେ ଶିବ ନୁହଁନ୍ତି, ଏହା ତାଙ୍କର ପ୍ରତିମା ଅଟେ । ତେବେ ଦେବତା ମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଜଡ ଚିତ୍ର ରହିଛି, ଚୈତନ୍ୟ ରୂପ ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ଚୈତନ୍ୟ ରୂପେ ଯେଉଁ ଦେବତାମାନେ ଥିଲେ କୁଆଡେ ଗଲେ, ଏକଥା ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ନିଶ୍ଚିତ୍ ଭାବରେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ତଳକୁ ଆସିଥିବେ, ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି, ଜାଣୁଛ ଯେଉଁ ପୂଜ୍ୟ ଦେବତାମାନେ ଥିଲେ ସେମାନେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ଆସୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସେହି ଆତ୍ମା ରହିଛି, ଆତ୍ମାର ନାମ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉନାହିଁ, ବାକି ଶରୀରର ନାମ ବଦଳି ଯାଉଛି । ସେହି ଆତ୍ମା କୌଣସି ନା କୌଣସି ଶରୀରରେ ଅଛି, ପୁନର୍ଜନ୍ମ ତ ନେବାର ହିଁ ଅଛି । ତୁମେ ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ପୂଜା କରୁଛ, ଯିଏ ପ୍ରଥମେ ଶରୀର ଧାରଣ କରିଆସିଥିଲେ (ସତ୍ୟଯୁଗୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ପୂଜା କରୁଛ) ଏହି ସମୟରେ ତୁମର ଖିଆଲ ଚାଲୁଛି, ଯେଉଁ ଜ୍ଞାନ ବାବା ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ଯେଉଁ ଚିତ୍ରର ପୂଜା କରୁଛୁ ସିଏ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ପଦବୀଧାରୀ ଅଟନ୍ତି । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଏହି ଭାରତରେ ହିଁ ଚୈତନ୍ୟ ରୁପରେ ଥିଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ନାହାଁନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଏକଥା ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏମାନେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ଭିନ୍ନ ନାମ ରୂପ ଧାରଣ କରି ୮୪ ଜନ୍ମର ଅଭିନୟ କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା କାହାରି ଖିଆଲରେ ମଧ୍ୟ ଆସୁନାହିଁ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏବେ ନାହାଁନ୍ତି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ କାହାରି ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଡ୍ରାମାର ପ୍ଳାନ ଅନୁସାରେ ତୁମେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚୈତନ୍ୟ ରୂପରେ ଦେବୀ-ଦେବତା ହେବ । କିନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି ଖିଆଲ ଆସୁ ନାହିଁ , ବାକି ଏତିକି ନିଶ୍ଚିତ ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ ଏମାନେ ପୂର୍ବରେ ଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହାଙ୍କର ଜଡଚିତ୍ର ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ଚୈତନ୍ୟ କୁଆଡେ ଗଲେ — ଏହା କାହାରି ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ୮୪ ଲକ୍ଷ ପୁନର୍ଜନ୍ମ କହିଦେଉଛନ୍ତି, ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆତ୍ମା ୮୪ ଜନ୍ମ ହିଁ ନେଉଛି ୮୪ ଲକ୍ଷ ଯୋନି ନୁହେଁ । ରାମଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଜଣାନାହିଁ ଯେ ରାମ କୁଆଡେ ଗଲେ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଶ୍ରୀରାମଙ୍କର ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚିତ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଉଥିବ । ଏଠାରେ ପରୀକ୍ଷାରେ ସମସ୍ତେ ଫେଲ୍ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କୌଣସି ନା କୌଣସି ରୂପରେ ତ ଥିବେ ନା । ଏହିଠାରେ ହିଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଚାଲୁଛନ୍ତି । ଯଦି ରାମଙ୍କର ନାମ ଏତେ ବିଖ୍ୟାତ ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବେ, ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ନେବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ କିଛି ଜଣାପଡୁନଥିବାରୁ ସେହି କଥାକୁ ଛାଡି ଦେବା ଉଚିତ୍ । ଏହି ସବୁ କଥା ଚିନ୍ତନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ସମୟ ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ ଏହା ଅପେକ୍ଷା କାହିଁକି ନିଜର ସମୟ ସଫଳ ନକରିବା । ତେଣୁ ନିଜର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ବ୍ୟାଟାରୀ ଚାର୍ଜ କର । ଅନ୍ୟର କଥା ଚିନ୍ତା କରିବା ତ ପରଚିନ୍ତନ ହୋଇଗଲା । ଏବେ ତ ନିଜର ଚିନ୍ତନ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବୁ । ରାମଙ୍କ ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପଢୁଥିବେ । ନିଜର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ କରୁଥିବେ କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ ନିଜର ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ କରିବାକୁ ହେବ । କୁହାଯାଏ ନିଜେ ଚିନ୍ତନ କଲେ ନିଶା ଚଢେ ।

ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେବେ ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଥିଲ ତୁମର ପଦ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁନର୍ବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କର, ମୋତେ ୟାଦ କର ତେବେ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏହା ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଟେ ନା । ଏହି ଚିନ୍ତନ କରି-କରି ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ, ନାରାୟଣଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ନାରାୟଣ ହେବୁ, ଅନ୍ତିମ କାଳରେ ଯିଏ ନାରାୟଣଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବେ..... । ତୁମକୁ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ପାପ କଟିବ । ପୁଣି ତୁମେ ନାରାୟଣ ହେବ, ଏହା ନରରୁ ନାରୟଣ ହେବାର ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚତମ ଯୁକ୍ତି ଅଟେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେବଳ ଜଣେ ନାରାୟଣ ତ ରହିବେ ନାହିଁ ନା, ତାଙ୍କର ପୂରା ବଂଶାବଳୀ ରହିବେ । ବାବା ତୁମକୁ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚତମ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ରାଜଯୋଗର ଜ୍ଞାନ, ତେଣୁ ତୁମକୁ ପୂରା ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯେତେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବ, ସେତେ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପରେ ଫାଇଦା ପାଇବ । ପ୍ରଥମତଃ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ କେହି-କେହି ଏଭଳି ଲେଖିଥା’ନ୍ତି ଯେ ଅମୁକ ଆତ୍ମା ଆପଣଙ୍କୁ ମନେପକାଉଛି । ଆତ୍ମା ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଲେଖିଥାଏ । ଆତ୍ମାର ସମ୍ପର୍କ ଶିବବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିଛି । ମୁଁ ଆତ୍ମା ଅମୁକ ଶରୀରର ନାମ-ରୂପ ଧାରଣ କରିଛି ଏକଥା ନିଶ୍ଚିତ କହିବାକୁ ପଡିବ କାହିଁକି ନା ଆତ୍ମା ଧାରଣ କରିଥିବା ଶରୀରର ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ନାମ ରହିଥାଏ । ମୁଁ ଆତ୍ମା ଆପଣଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟେ । ମୋ ଆତ୍ମା ଧାରଣ କରିଥିବା ଶରୀରର ନାମ ଅମୁକ । ଆତ୍ମାର ନାମ ତ କେବେ ବଦଳୁ ନାହିଁ । ମୁଁ ଆତ୍ମା ଅମୁକ ଶରୀରଧାରୀ ଅଟେ । ଶରୀରର ନାମ ତ ନିଶ୍ଚିତ ରହିବା ଦରାକାର । ନଚେତ୍ କାରୋବାର ଚାଲିପାରିବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଶରୀରରେ ଅସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ଆସୁଛି, ଏହାଙ୍କର ଆତ୍ମାକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ଏହି ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ତୁମକୁ ପାଠ ପଢାଇବାକୁ ଆସିଛି । ଏହା ମୋର ଶରୀର ନୁହେଁ, ମୁଁ ଏହି ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛି, ପୁଣି ନିଜର ଧାମକୁ ଚାଲିଯିବି । ମୁଁ ଆସିଛି ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏହି ମନ୍ତ୍ର ଦେବା ପାଇଁ, ଏହିପରି ନୁହେଁ ଯେ ମନ୍ତ୍ର ଦେଇ ଚାଲିଯାଉଛି । ନାଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ପଡୁଛି ଯେ କେଉଁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୁଧରିଗଲେଣି, ପୁଣି ଅଧିକ ସୁଧୁରିବାର ଶିକ୍ଷା ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ଯଦି ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ଚାଲିଯିବେ ତେବେ ତାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ମଧ୍ୟ କୁହାଯିବ ନାହିଁ, କେତେ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ତୁମକୁ ବୁଝାଇ ଚାଲିଛନ୍ତି । କଳ୍ପବୃକ୍ଷର, ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ସବୁକଥା ବିସ୍ତାରରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ସଂକ୍ଷେପରେ ଅର୍ଥାତ୍ ମନମନାଭଭବ । କିନ୍ତୁ ଏପରି କହି ଚାଲିଯିବେ ନାହିଁ ତ । ପିଲାମାନଙ୍କର ପାଳନା ମଧ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡିବ । କେତେକ ସନ୍ତାନ ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇ ପକାଇ ପୁଣି କେଉଁଆଡେ ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି । ଅମୁକ ଆତ୍ମା ଯାହାର ନାମ ଅମୁକ ଥିଲା, ସିଏ ବହୁତ ଭଲ ପଢୁଥିଲା — ସ୍ମୃତି ତ ଆସିବ ନା । ପୁରୁଣା-ପୁରୁଣା ପିଲାମାନେ କେତେ ଭଲ ଥିଲେ, ତାଙ୍କୁ ମାୟା ଗ୍ରାସ କରି ଦେଉଛି । ଆରମ୍ଭରୁ କେତେ ଆସିଥିଲେ ତୁରନ୍ତ ବାବାଙ୍କର ପୋଷ୍ୟ ସନ୍ତାନ ହୋଇ ରହୁଥିଲେ । ଭଟ୍ଟୀ ହେଲା, ଏଥିରେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ଭାଗ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା କଲେ ପୁଣି ମାୟା ସେମାନଙ୍କୁ ଗ୍ରାସ କରିଦେଲା । ତେଣୁ ଏଠାରେ ରହିପାରିଲେ ନାହିଁ, ପୁଣି ୫ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ମଧ୍ୟ ଏହପରି ହେବ । କେତେ ଚାଲିଗଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ବୃକ୍ଷର ଅଧା ତ ଚାଲିଗଲେ । ଯଦିଓ ବୃକ୍ଷର ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଛି କିନ୍ତୁ ପୁରୁଣାମାନେ ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି, ଜାଣିଛନ୍ତି - ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କିଛି ନିଶ୍ଚିତ୍ ଆସି ପଢିବେ । ସ୍ମୃତି ଆସିବ ଯେ ଆମେ ବାବଙ୍କ ପାଖରୁ ପଢୁଥିଲୁ ଏବେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟମାନେ ପଢୁଛନ୍ତି । ଆମେ ହାରିଗଲୁ, ପୁଣି ସେମାନେ ଆସିବେ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଅନୁମତି ଦେବେ, ତଥାପି ଆସି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି କିଛିନା କିଛି ଭଲପଦ ମିଳିଯିବ ।

ବାବା ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛନ୍ତି — ମିଠା ମିଠା ପିଲାମାନେ, ମୋତେ ୟାଦ କର ତେବେ ପାପ କଟିଯିବ ଏବେ ତୁମେ କିପରି ୟାଦ କରୁଛ, କ’ଣ ଏକଥା ଭାବୁଛ ଯେ ବାବା ପରମଧାମରେ ଅଛନ୍ତି ? ନାଁ ବାବା ତ ଏଠାରେ ରଥରେ ବସିଛନ୍ତି । ଏହି ରଥ ବିଷୟରେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ରଥ । ଏହାଙ୍କର ଶରୀରରେ ହିଁ ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଥିବା ସମୟରେ ତାଙ୍କୁ ପରମଧାମରେ ୟାଦ କରୁଥିଲୁ କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଜାଣିନଥିଲୁ ଯେ ୟାଦ କରିବା ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ହେବ, ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବା ସ୍ୱଂୟ ଏହି ରଥରେ ବସି ଶ୍ରୀମତ ଦେଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବାବା ଏହି ମୃତ୍ୟୁଲୋକରେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ଅଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମକୁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାର ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କର, ମୁଁ ଏହି ରଥରେ ରହି ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛି । ମୁଁ ନିଜର ମଧ୍ୟ ପରିଚୟ ଦେଉଛି ଯେ ମୁଁ ଏଠାରେ ଅଛି, ଆଗରୁ ତୁମେ ଭାବୁଥିଲ ମୁଁ ପରମଧାମ ନିବାସୀ । ଏଠାରୁ ଆସିକରି ଯାଇଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କେବେ ଆସିଥିଲେ ଏକଥା ଜଣା ନଥିଲା । ଏଠାକୁ ତ ସମସ୍ତେ ଆସିକରି ଯାଇଛନ୍ତି ନା, ଯାହାଙ୍କର ବି ଚିତ୍ର ଅଛି, ସେମାନେ ଏବେ କେଉଁଠାରେ ଅଛନ୍ତି, ଏକଥା କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ଯେଉଁମାନେ ଯାଉଛନ୍ତି ସେମାନେ ପୁଣି ନିଜ ସମୟରେ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ପୁଣି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଅଭିନୟ କରିଚାଲୁଛନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଗକୁ ତ କେହି ହେଲେ ଯାଉନାହଁନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବାପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ଅନ୍ତ, ନୂଆ ଦୁନିଆର ଆରମ୍ଭ ହେବା ଦରକାର । ଯାହାକୁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଙ୍ଗମଯୁଗ କୁହାଯାଉଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମ ପାଖରେ ଅଛି । ମନୁଷ୍ୟମାନେ କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଜାଣୁଛନ୍ତି ଯେ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଶରୀର ଜଳିଯାଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ଚାଲିଯାଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ କଳିଯୁଗ ହୋଇଥିବାରୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କଳିଯୁଗରେ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେବେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଥିବା ସମୟରେ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ନେଉଥିଲେ । ଏକଥା ଜାଣିଛ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ନିରାକାର ଦୁନିଆରେ ହିଁ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଏକଥା ତ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଛି ନା । ସେଠାରୁ ଆସି ଏଠାରେ ଶରୀର ଧାରଣ କରି ଜୀବାତ୍ମା ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହିଠାରେ ହିଁ ଆସି ଜୀବାତ୍ମା ହେବାକୁ ପଡିବ, ପୁଣି କ୍ରମାନୁସାରେ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତ ନେଇକରି ଯିବେ ନାହିଁ, ନଚେତ୍ ପ୍ରଳୟ ହୋଇଯିବ । ଶାସ୍ତ୍ରରେ ବର୍ଣ୍ଣନା ଅଛି ପ୍ରଳୟ ହୋଇଗଲା କିନ୍ତୁ ଫଳାଫଳ କିଛି ବି ଦେଖାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହି ଦୁନିଆ କେବେ ଖାଲି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଗାୟନ ରହିଛି ରାମ ଗଲେ, ରାବଣ ଗଲେ ଯାହାଙ୍କର ବହୁତ ପରିବାର ଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ସାରା ଦୁନିଆରେ ରାବଣ ସଂମ୍ପ୍ରଦାୟ ରହିଛି ନା । ରାମ ସଂମ୍ପ୍ରଦାୟ ତ ବହୁତ କମ୍ ଅଛନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗ ତ୍ରେତାରେ ହିଁ ରାମଙ୍କର ସଂମ୍ପ୍ରଦାୟ ଥିଲେ । ଏଥିରେ ବହୁତ ଫରକ ରହିଥାଏ । ପରେ ପୁଣି ଆହୁରି ଶାଖା-ପ୍ରଶାଖା ବାହାରିଥାଏ । ଏବେ ତୁମେ ବୀଜ ଏବଂ ବୃକ୍ଷକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ । ବାବା ସବୁ କିଛି ଜାଣିଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର କୁହାଯାଉଛି । ଯଦି ଗୋଟିଏ କଥା କହିଥାଆନ୍ତେ ତେବେ ପୁଣି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ମଧ୍ୟ ରଚନା ହୋଇପାରି ନଥା’ନ୍ତା । କଳ୍ପବୃକ୍ଷର ବିସ୍ତାର ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ମୂଳ କଥା ତ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ବିଷୟ ବସ୍ତୁ ହେଲା ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବା । ଏଥିରେ ହିଁ ମେହନତ ରହିଛି ଏହା ଉପରେ ହିଁ ସମସ୍ତ ଆଧାର ରହିଛି । ବାକି ବୃକ୍ଷକୁ ତ ତୁମେ ଜାଣିଗଲଣି । ଦୁନିଆରେ ଏହି କଥାକୁ କେହି ବି ଜାଣିନାହାନ୍ତି । ତୁମେ ସବୁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀଙ୍କର ତିଥି ତାରିଖ ଆଦି ସବୁ ବତାଉଛ । ଅଧାକଳ୍ପରେ ସମସ୍ତେ ଆସିଯାଉଛନ୍ତି । ବାକି ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଏବଂ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ଅଛନ୍ତି । ଏହାଙ୍କ ପାଇଁ ବହୁତ ଯୁଗ ହେବ ନାହଁ ନା । ତାହା ମଧ୍ୟ ଦୁଇଟି ଯୁଗ ଅଟେ । ସେଠାରେ ମନୁଷ୍ୟ ମଧ୍ୟ କମ୍ ରହିବେ । ୮୪ ଲକ୍ଷ ଜନ୍ମତ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ନିଜ ବୁଦ୍ଧିରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ବାବା ଆସି ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ରଚୟିତା ବାବା ହିଁ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ଭାରତବାସୀ ତ ବିଲକୁଲ କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପୂଜା କରି ଚାଲିଛନ୍ତି, ମୁସଲମାନ, ପାରସି ଆଦି ଯିଏ ଆସିଲା ତାଙ୍କୁ ପୂଜା କରିବାରେ ଲାଗିପଡୁଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ନିଜର ଧର୍ମ ଏବଂ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପକଙ୍କୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି । ଅନ୍ୟମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଜ-ନିଜର ଧର୍ମକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାଅଛି ଅମୁକ ଧର୍ମ କେବେ, କିଏ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ । ବାକି ସତ୍ୟଯୁଗ ତ୍ରେତାର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ କାହାକୁ ବି ଜଣାନାହିଁ । ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଏହା ଶିବବାବାଙ୍କର ରୂପ ଅଟେ । ସିଏ ହିଁ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ପିତା ଅଟନ୍ତି ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ । ଏଠାରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ଶିବବାବାଙ୍କ ପରେ ସିଏ ପୂଜ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ନା । ସ୍ନେହ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ଗୀତାର ଭଗବାନ ବୋଲି ଭାବି ନେଇଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କେହି ଶୁଣାଇଲା ବାଲା ଦରକାର ତେବେ ଯାଇ ତାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ମିଳିବ । ବାବା ହିଁ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି, ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ କରାଇଲାବାଲା ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କେହି ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନା ଶଙ୍କରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବିନାଶ, ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପାଳନା — ଏହା ମଧ୍ୟ ଲେଖୁଛନ୍ତି । ଏସବୁ ଏହିଠାରେ ହିଁ ଉଦ୍ଧିଷ୍ଟ କିନ୍ତୁ କିଛି ହେଲେ ବି ବୁଝୁନାହାନ୍ତି ।

ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହା ହେଉଛି ନିରାକାରୀ ସୃଷ୍ଟି, ଏହା ହେଲା ସାକାରୀ ସୃଷ୍ଟି, ସୃଷ୍ଟି ତ ଏଇ ଗୋଟିଏ, ଏହିଠାରେ ହିଁ ରାମ ରାଜ୍ୟ ଏବଂ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ହେଉଛି । ସମସ୍ତ ମହିମା ହିଁ ଏଠାକାର ଅଟେ । ବାକି ସୂକ୍ଷ୍ମବତନର କେବଳ ସାକ୍ଷାତକାର ହେଉଛି । ମୂଳବତନରେ ଆତ୍ମାମାନେ ରହିଥା’ନ୍ତି ପୁଣି ଏଠାକୁ ଆସି ଅଭିନୟ କରନ୍ତି । ବାକି ସୂକ୍ଷବତନରେ କ’ଣ ଅଛି । ଏହାକୁ ଚିତ୍ରରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ଯାହା ବିଷୟରେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏହି ଭଳି ସୂକ୍ଷ୍ମବତନବାସୀ ଫରିସ୍ତା ହେବାର ଅଛି । ଫରିସ୍ତାମାନଙ୍କର ବିନା ହାଡ ମାଂସର ଶରୀର ହୋଇଥାଏ । କହନ୍ତି ନା — ଦଧିଚୀ ରୂଷି ନିଜର ହାଡ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱାହା କରିଥିଲେ । ବାକି ଶଙ୍କରଙ୍କର ଗାୟନ ତ କେଉଁଠାରେ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ମନ୍ଦିର ଅଛି, ଶଙ୍କରଙ୍କର କିଛି ନାହିଁ । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ବିନାଶ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିଯୁକ୍ତ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ବାକି ସିଏ ଏପରି ଆଖି ଖୋଲିବା ଦ୍ୱାରା ବିନାଶ କରି ନଥା’ନ୍ତି । ଦେବତାମାନେ ପୁଣି ହିଂସାର କାମ କିପରି କରିବେ । ନା ଦେବତାମାନେ ଏଭଳି କରିଥା’ନ୍ତି । ନା ଶିବବାବା ଏପରି କରିବା ପାଇଁ ନିର୍ଦ୍ଧେଶ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ନିର୍ଦ୍ଧେଶ ଦେଲାବାଲା ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଦୋଷ ଆସିଯାଇଥାଏ ନା । କହିଲାବାଲା ହିଁ ଫସିଯାଇଥା’ନ୍ତି । ସେମାନେ ତ ଶିବ-ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଏକ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କର, ଏପରି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ଶିବ-ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ପତିତ -ପାବନ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ଭଗବାନ ଅର୍ଥ ସହିତ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏକଥା କେହି ଜାଣିନଥିବାରୁ ଚିତ୍ର ଦେଖି ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡୁଛନ୍ତି । ଅର୍ଥ ତ ନିଶ୍ଚିତ କହିବାକୁ ପଡିବ ନା । ବୁଝିବାରେ ସମୟ ଲାଗିଥାଏ । ବିରଳ କେହି କୋଟିକରେ ଗୋଟିଏ ବାହାରୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ଯିଏ, ଯେପରି ଅଟେ, କୋଟିକରେ କେହି ଜଣେ ହିଁ ମୋତେ ଚିହ୍ନି ପାରିବେ । ଆଚ୍ଛା —

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) କୌଣସି କଥାରେ ଚିନ୍ତନ କରିବାରେ ନିଜର ସମୟକୁ ନଷ୍ଟ କରିବାର ନାହିଁ । ନିଜର ସ୍ୱଚିନ୍ତନରେ ଖୁସିରେ ରହିବାର ଅଛି । ନିଜ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତନ କରି ଆତ୍ମାକୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ କରିବାର ଅଛି ।

(୨) ନରରୁ ନାରାୟଣ ହେବା ପାଇଁ ଏକାନ୍ତରେ ରହିବା ସହିତ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କର ହିଁ ସ୍ମୃତି ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏହି ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ବିଧିକୁ ସମ୍ମୁଖରେ ରଖି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । ମୁଁ ଏକ ଆତ୍ମା ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ରହିବା ସହିତ ଶରୀରକୁ ଭୁଲିଯିବାକୁ ହେବ ।

ବରଦାନ:-
ଦୈହିକ ସ୍ମୃତିଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରହି ପରମାତ୍ମ ସ୍ନେହର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା କମଳ ଆସନଧାରୀ ହୁଅ ।

କମଳ ଆସନ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତିର ପ୍ରତୀକ । ଏହିଭଳି କମଳ ଆସନଧାରୀ ଆତ୍ମାମାନେ ଦୈହିକ ସ୍ମୃତିଠାରୁ ସ୍ୱତଃ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରହିଥାଆନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ଶାରୀରିକ ସ୍ମୃତି ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିନଥାଏ । ଯେପରି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଚାଲିବା ବୁଲିବା ସମୟରେ ଫରିସ୍ତା ରୂପ ବା ଦେବତା ରୂପ ସର୍ବଦା ସ୍ମୃତିରେ ରହୁଥିଲା ସେହିପରି ତୁମମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ସ୍ଥିତି ସର୍ବଦା ରହିବା ଦରକାର, ତାହାହେଲେ କୁହାଯିବ ଦୈହିକ ସ୍ମୃତିଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ । ଏହିଭଳି ଦୈହିକ ସ୍ମୃତିଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ତୁମର ବିଶେଷତା ବା ଗୁଣଗୁଡିକ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରସାଦ ଅଟେ, ସେଗୁଡିକୁ ମୋର ବୋଲି ଭାବିବା ହିଁ ଦେହ-ଅଭିମାନ ।