11.07.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବାଜୋଲୀ ଖେଳ ଯାହାକି
ପାଦ ସହିତ ମୁଣ୍ଡ ଲଗାଇ ଲେଉଟିବାର ଖେଳକୁ ମନେ ପକାଅ, ଏହି ଖେଳରେ ସାରା ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର, ବ୍ରହ୍ମା
ଏବଂ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ରହସ୍ୟ ସମାହିତ ଅଟେ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ସଂଗମଯୁଗରେ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ କେଉଁ ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି ?
ଉତ୍ତର:-
ଈଶ୍ୱରୀୟ ବୁଦ୍ଧି
ରୂପକ ସମ୍ପତ୍ତି । ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଭିତରେ ଯେଉଁ ସବୁ ଗୁଣ ରହିଛି ସେଗୁଡିକୁ, ସେ ଆମକୁ ଉତ୍ତରାଧିକାର
ସୂତ୍ରରେ ଦେଉଛନ୍ତି । ଆମର ବୁଦ୍ଧି ହୀରାଭଳି ପାରସ ହୋଇଯାଉଛି । ଏବେ ଆମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବହୁତ ବଡ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛୁ ଏବଂ ସର୍ବଗୁଣରେ ନିଜର ଅଣ୍ଟି ଭରୁଛୁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆଜି ସତଗୁରୁ
ବାର, ବୃହସ୍ପତି ବାର । ଦିନମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ କେତେକ ଉତ୍ତମ ଦିନ ଥାଏ । ବୃହସ୍ପତିର ଦିନକୁ
ଉଚ୍ଚ ବୋଲି କହିଥା’ନ୍ତି ନା । ବୃହସ୍ପତି ଅର୍ଥାତ୍ ବୃକ୍ଷପତି ଦିନ, ଏହି ଦିନରେ ସ୍କୁଲ ବା
କଲେଜରେ ବିଦ୍ୟା ଆରମ୍ଭ କରିଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଏହି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ
ବୃକ୍ଷର ବୀଜରୂପ ହେଉଛନ୍ତି ବାବା ଏବଂ ସିଏ ଅକାଳମୂରତ ଅଟନ୍ତି । ଅକାଳମୂରତ ବାବାଙ୍କର ଆମେ
ଅକାଳମୂରତ ସନ୍ତାନ, ଏହା କେତେ ସହଜ କଥା । କେବଳ ଯୋଗରେ ହିଁ ମୁସକିଲ୍ ରହିଛି । ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା
ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଥାଏ । ତୁମେ ପତିତରୁ ପାବନ ମଧ୍ୟ ହେଉଛ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମମାନଙ୍କ
ଉପରେ ଏବେ ଅବିନାଶୀ ବେହଦର ଦଶା ପଡିଛି । ଗୋଟିଏ ହଦର ଦଶା ଅନ୍ୟଟି ହେଲା ବେହଦର ଦଶା । ବାବା
ହେଉଛନ୍ତି ବୃକ୍ଷପତି । ଏହି ସୃଷ୍ଟି ରୂପି କଳ୍ପବୃକ୍ଷରୁ ପ୍ରଥମରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ବାହାରିଛନ୍ତି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ବୃକ୍ଷପତି ସତ-ଚିତ୍-ଆନନ୍ଦ ସ୍ୱରୂପ । ତାଙ୍କର ମହିମା ମଧ୍ୟ ଗାନ କରୁଛନ୍ତି
ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ଶାନ୍ତିର ସାଗର ... । ତୁମେ ଜାଣିଛ ସତ୍ୟଯୁଗର ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ ସମସ୍ତେ
ଶାନ୍ତିର, ପବିତ୍ରତାର ସାଗର ଥିଲେ । ଭାରତ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି-ପବିତ୍ରତାର ସାଗର ଥିଲା, ସାରା ବିଶ୍ୱରେ
ଶାନ୍ତି ଥିଲା ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି । ତୁମେମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ । ବାସ୍ତବରେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଅକାଳମୂରତ
ଅଟ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମା ନିଜର ସିଂହାସନ ଉପରେ ବିରାଜମାନ ଅଛି । ଏହା ହେଲା ଚୈତନ୍ୟ ଅକାଳ ତଖତ୍ ।
ଭୃକୁଟୀ ମଧ୍ୟରେ ଅକାଳମୂରତ ଆତ୍ମା ବିରାଜମାନ କରିଛି, ଯାହାକୁ ତାରକା ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି ।
ବୃକ୍ଷପତି ବୀଜରୂପଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର କହୁଛନ୍ତି, ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତାଙ୍କୁ ଆସିବାକୁ ପଡିବ
। ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆବଶ୍ୟକ, ଯେଉଁମାନେ କି ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ପୋଷ୍ୟ ସନ୍ତାନ
ତେବେ ମମ୍ମା ମଧ୍ୟ ରହିବା ଦରକାର । ତୁମମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଯାଉଛି । ଯେପରି ବାଜୋଲି
ଖେଳିଥାନ୍ତି ନା, ତା’ର ମଧ୍ୟ ଅର୍ଥ ବୁଝାଯାଇଛି । ଉପରେ ବୀଜରୂପ ଶିବବାବା ପୁଣି ବ୍ରହ୍ମା ଅଛନ୍ତି
। ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରାହ୍ମଣ ରଚନା କରାଯାଇଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ତୁମେ କହୁଛ ଆମେ
ବ୍ରାହ୍ମଣ ହିଁ ପୁଣି ଦେବତା ହେବୁ..... । ପୂର୍ବରୁ ଆମେ ଶୁଦ୍ରବୁଦ୍ଧି ଥିଲୁ । ଏବେ ପୁଣି ଥରେ
ବାବା ଆମକୁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ବୁଦ୍ଧି କରୁଛନ୍ତି । ହୀରା ସମାନ ପାରସ ବୁଦ୍ଧି କରୁଛନ୍ତି । ଏହି
ବାଜୋଲୀ ଖେଳର ରହସ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ଶିବବାବା ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି, ପ୍ରଜାପିତା
ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ପୋଷ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନେ ମଧ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ବସିଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ କେତେ ବିଶାଳ
ବୁଦ୍ଧିସମ୍ପନ୍ନ ହେଉଛ । ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ହିଁ ପୁଣି ଦେବତା ହେବେ । ଏବେ ତୁମେ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ବୁଦ୍ଧିସମ୍ପନ୍ନ ହେଉଛ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପାଖରେ ଯେଉଁ ଗୁଣ ଅଛି ତାହା ତୁମକୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଆକାରରେ ମିଳୁଛି
। ବୁଝାଇବା ସମୟରେ ଏହି କଥା ଭୁଲିଯାଅ ନାହିଁ ଯେ ବାବା ନମ୍ବରୱାନ ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ତାଙ୍କୁ
ଜ୍ଞାନେଶ୍ୱର ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ସିଏ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇଲାବାଲା ଈଶ୍ୱର ଅଟନ୍ତି । ଜ୍ଞାନ
ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସଦଗତି ହୋଇଥାଏ । ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବାବା ପତିତମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର
କରୁଛନ୍ତି । ଭାରତର ପ୍ରାଚୀନ ରାଜଯୋଗ ବିଖ୍ୟାତ ଅଟେ । କାହିଁକି ନା ଏହା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଭାରତ
ଲୌହଯୁଗରୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଯୁଗ ହୋଇଥିଲା । ଏକଥା ତ ବୁଝାଯାଇଛି ଯେ ଯୋଗ ଦୁଇ ପ୍ରକାରର — ତାହା
ହଠଯୋଗ ଏବଂ ଏହା ହେଉଛି ରାଜଯୋଗ । ତାହା ହଦ ଏବଂ ଏହା ବେହଦ । ଦୁନିଆରେ ଥିବା ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ହଦର
ଅଟନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ବେହଦର ସନ୍ନ୍ୟାସୀ । ସେମାନେ କେବଳ ଘର ଦ୍ୱାର ଛାଡିଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ
ତ ସାରା ଦୁନିଆର ସନ୍ନ୍ୟାସ କରୁଛ । ଏବେ ତୁମେ ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହୋଇଛ । ଏହା
ତୁମର ଛୋଟ ନୂଆ ବୃକ୍ଷ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ପୁରୁଣାରୁ ନୂଆ ହେଉଛୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଚାରା ଲାଗୁଛି ।
ବାସ୍ତବରେ ଆମେ ବାଜୋଲୀ ଖେଳୁଛୁ, ଆମେ ହିଁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପୁଣି ଆମେ ହିଁ ଦେବତା ହେଉଛୁ । “ଆମେ
ହିଁ” ଶବ୍ଦ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଲେଖିବାକୁ ହେବ । କେବଳ ଆମେ ବୋଲି ଲେଖ ନାହିଁ ଆମେମାନେ ହିଁ ଶୂଦ୍ର
ଥିଲୁ, ପୁଣି ଆମେ ହିଁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇଛୁ .....ଏହି ବାଜୋଲୀ ଖେଳକୁ ବିଲକୁଲ ଭୁଲିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ
। ଏହାତ ବିଲକୁଲ୍ ସହଜ କଥା । ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇପାରିବେ, ଆମେ କିପରି ୮୪ ଜନ୍ମ
ନେଉଛୁ , ସିଢିରେ କିପରି ତଳକୁ ଆସୁଛୁ ପୁଣି ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ ଉପରକୁ ଚଢୁଛୁ ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ରାହ୍ମଣରୁ
ଦେବତା ହେଉଛୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ ବହୁତ ଭାରୀ ମାତ୍ରାରେ ସମ୍ପତ୍ତି ର ଅଧିକାରୀ
ହେଉଛ । ନିଜର ଭାଗ୍ୟରୂପୀ ଅଣ୍ଟି ଭରପୁର କରୁଛ । ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର କୁହାଯାଏ ନାହିଁ ।
ସିଏ କାହାର ଭାଗ୍ୟରୂପୀ ଅଣ୍ଟି ଭରପୁର କରିନଥା’ନ୍ତି । ଏହିଭଳି ଚିତ୍ର ତ କେବଳ ଚିତ୍ରକାରମାନେ
ତିଆରି କରିଦେଇଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏଠାରେ ଶଙ୍କରଙ୍କର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ବିଷ୍ଣୁ ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମା
ଏଠାକାର ଅଟନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଯୁଗଳ ରୂପ ଉପରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଏହା ତାଙ୍କର (ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର)
ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମ ଅଟେ । ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଇଏ ବିଷ୍ଣୁ ଥିଲେ, ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମ ପରେ ବ୍ରହ୍ମା ହୋଇଛନ୍ତି
। ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହାଙ୍କର ନାମ ବ୍ରହ୍ମା ମୁଁ ରଖିଛି । ସମସ୍ତଙ୍କର ନାମ ବଦଳାଇ ଦେଇଛନ୍ତି
କାହିଁକିନା ସନ୍ନ୍ୟାସ କରିଛନ୍ତି ନା । ବାବା ବହୁତ ରମଣୀକ ନାମ ସବୁ ରଖିଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣୁଛ
ଏବଂ ଦେଖୁଛ ମଧ୍ୟ ବୃକ୍ଷପତି ବାବା ଏହି ରଥରେ ବସିଛନ୍ତି । ଏହି ଭ୍ରୃକୁଟୀ ରୂପୀ ସିଂହାସନ
ଶିବବାବାଙ୍କର ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ମଧ୍ୟ । ଏହି ସିଂହାସନକୁ ବାବା ଧାର ସୂତ୍ରରେ ନେଇଛନ୍ତି ।
ଶିବବାବାଙ୍କର ତ ନିଜର ସିଂହାସନ ନାହିଁ । କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଏହି ରଥରେ ବିରାଜମାନ ହୋଇ ନିଜର ପରିଚୟ
ଦେଉଛି । ମୁଁ ତୁମର ପିତା, ମୁଁ ଜନ୍ମ-ମରଣରେ ଆସୁ ନାହିଁ, ତୁମେମାନେ ଆସୁଛ । ଯଦି ମୁଁ ମଧ୍ୟ
ଜନ୍ମ-ମରଣର ଚକ୍ରରେ ଆସିବି ତେବେ ତୁମକୁ ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ କିଏ କରିବ ? କିଏ ପୁଣି
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ କରିବାବାଲା ଦରକାର ନା, ସେଥିପାଇଁ ହିଁ ମୋର ଏହିଭଳି ଅଭିନୟ ରହିଛି । ମୋତେ ତୁମେ
ଡାକୁଛ ମଧ୍ୟ, ହେ ପତିତ-ପାବନ ଆସ । ନିରାକାର ଶିବବାବାଙ୍କୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଡାକୁଛନ୍ତି, କାହିଁକିନା
ଆତ୍ମାମାନେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ବିଶେଷ ଭାବରେ ଖାସ ଭାରତବାସୀ ଆତ୍ମାମାନେ ଡାକୁଛନ୍ତି ଯେ ଆସି
ଆମ ପତିତମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କର । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତୁମେ ବହୁତ ପବିତ୍ର ସୁଖୀ ଥିଲ, ତେଣୁ ସେଠାରେ କେବେ
ବି ଡାକୁନଥିଲ । ତେବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ସୁଖୀ କରି ପୁଣି ବାନପ୍ରସ୍ଥରେ ବସିଯାଉଛି ।
ସେଠାରେ ମୋର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ମୋର ଅଭିନୟ ରହିଛି ପୁଣି ମୋର ଅଭିନୟ
ଅଧାକଳ୍ପ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିବ ନାହିଁ । ଏହା ତ ବିଲକୁଲ୍ ସହଜ କଥା । ଏଥିରେ କାହାର ହେଲେ ପଶ୍ନ
ଉଠିପାରିବ ନାହିଁ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଦୁଃଖରେ ସମସ୍ତେ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି..... । ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତୟା
ଯୁଗରେ ଭକ୍ତି ରହିବ ନାହିଁ । ତାକୁ ଜ୍ଞାନମାର୍ଗ ବୋଲି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମର ପ୍ରାଲବ୍ଧ ପାଉଛ । ସମସ୍ତେ
କ୍ରମାନୁସାରେ ପାସ୍ ଏବଂ ଫେଲ୍ ହେଉଛନ୍ତି । ଏହିପରି ତୁମର ଯୁଦ୍ଧ ଚାଲିଛି । ତୁମେ ଦେଖୁଛ ଯେଉଁ
ରଥରେ ବାବା ବିରାଜମାନ ଅଛନ୍ତି, ସିଏ ତ ବିଜୟୀ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି ପୁଣି ଅନନ୍ୟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ
ବିଜୟୀ ହେଉଛନ୍ତି, ଯେପରି କୁମାରକା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଦାଦୀମାନେ, ଏମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବିଜୟୀ ହେବେ
। ଏମାନେ ଅନେକଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ପିଲାମାନେ ଏକଥା ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିବା ଉଚିତ୍ ଯେ
ଏହା ମଧ୍ୟ ବାଜୋଲୀ ଖେଳ । ଏକଥା ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିବେ । ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶିଖାଅ । ସେମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାର ଅଧିକାର
ରହିଛି । ଏଠାରେ ଅଧିକ କିଛି କଥା ତ ନାହିଁ । ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ଅଳ୍ପ ଜାଣିଲେ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ବିନାଶ
ହୋଇନଥାଏ । ଏମାନେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ତ ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବେ । ଯେପରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନ
କରାଯାଇଥିବା ଖ୍ରୀଷ୍ଟୟାନ ଧର୍ମ କେତେ ବଡ । ଏହି ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ସବୁଠାରୁ ପ୍ରଥମ ଏବଂ ବଡ
ଧର୍ମ । ଯାହାକି ଦୁଇ ଯୁଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲୁଛି ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏହାର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ ବଡ
ହେବା ଦରକାର । କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ଏହାକୁ ହିନ୍ଦୁ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଯେ ୩୩
କୋଟି ଦେବତାମାନେ ଅଛନ୍ତି । ପୁଣି ନିଜକୁ ହିନ୍ଦୁ ବୋଲି କାହିଁକି କହୁଛ ! ମାୟା ବୁଦ୍ଧିକୁ
ବିଲକୁଲ ମାରି ଦେଇଛି, ସେଥିପାଇଁ ଏହିଭଳି ଅବସ୍ଥା ହୋଇଯାଇଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମାୟା ଉପରେ
ବିଜୟୀ ହେବା କୌଣସି କଠିନ କାମ ନୁହେଁ । ତୁମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଳ୍ପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ ତୁମେ
ସେନା ଅଟ ନା । ତୁମକୁ ବାବା ମିଳିଛନ୍ତି ଏହି ବିକାର ରୂପୀ ରାବଣ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା
ପାଇଁ । ତୁମ ଉପରେ ଏବେ ବୃହସ୍ପତିର ଦଶା ପଡିଛି । କେବଳ ଭାରତ ଉପରେ ହିଁ ଏହି ଦଶା ପଢିଥାଏ । ଏବେ
ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ରାହୁର ଦଶା ପଡିଛି । ବୃକ୍ଷପତି ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଭାରତ
ଉପରେ ବୃହସ୍ପତିର ଦଶା ପଡିବ ନା । ଏହି ଦଶାରେ ହିଁ ଅନ୍ୟ ସବୁକିଛି ସମାହିତ ହୋଇ ରହିଛି । ତୁମେ
ଜାଣିଛ ଆମକୁ ନିରୋଗୀ ଶରୀର ମିଳୁଛି, ସେଠାରେ ମୃତ୍ୟୁର ନାମ ରହିବ ନାହିଁ, କାହିଁକି ନା ତାହା
ଅମରଲୋକ ନା । ଏପରି କୁହାଯିବ ନାହିଁ ଯେ ଅମୁକ ମରିଗଲା । ମରିବାର ନାମ ହିଁ ସେଠାରେ ରହିବ ନାହିଁ
। ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଏକ ଶରୀର ନେବେ । ଶରୀର ନେବା ଏବଂ ଛାଡିବା ସମୟରେ ଖୁସିରେ ରହିବେ ।
ସେଠାରେ ଦୁଃଖର ନାମ ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମ ଉପରେ ଏବେ ବୃହସ୍ପତିର ଦଶା ପଡିଛି । ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ତ
ବୃହସ୍ପତିର ଦଶା ପଡିପାରିବ ନାହିଁ । ସ୍କୁଲରେ ମଧ୍ୟ କେହି-କେହି ପାସ୍ ପୁଣି ଫେଲ୍ ହୋଇଥା’ନ୍ତି
। ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ପାଠଶାଳା, ତୁମେ କହୁଛ ଆମେ ରାଜଯୋଗ ଶିଖୁଛୁ, ଏହି ରାଜଯୋଗର ଶିକ୍ଷା କିଏ
ଦେଉଛନ୍ତି ? ଅବିନାଶୀ ପିତା ପରମାତ୍ମା । ତେଣୁ କେତେ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍, ଏଥିରେ ଆଉ କୌଣସି କଥା
ହିଁ ନାହିଁ । ମୁଖ୍ୟ କଥା ହେଲା ପତିତ୍ରତା । ଲେଖା ମଧ୍ୟ ଯାଇଛି — ହେ ପିଲାମାନେ! ଦେହ ସହିତ
ଦେହର ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଛାଡି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ଏହି ଶବ୍ଦ ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ
ସେହି ଗୀତାର ଅଧ୍ୟାୟ ଚାଲିଛି । ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ଅଗଡମ-ବଗଡମ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଅଟାରେ ଲୁଣର ମାତ୍ରା
ଯେତିକି ସେତିକି କଥାର ସତ୍ୟତା ରହିଛି । ଏହି କଥା କେତେ ସହଜ, ଯାହାକି ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ
ବୁଝିଯିବେ । ତଥାପି ବି ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି, କାହିଁକି ? ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ କହୁଥିଲେ ବାବା ଆପଣ
ଆସିଲେ ଆମେ ଆପଣଙ୍କର ହୋଇଯିବୁ । ଆମର ଦ୍ୱିତୀୟ କେହି ନାହାଁନ୍ତି । ଆମେ ଆପଣଙ୍କର ହୋଇ
ଆପଣଙ୍କଠାରୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବୁ । ସମ୍ପତ୍ତି ନେବା ପାଇଁ ହିଁ ବାବାଙ୍କର ହେଉଛନ୍ତି ।
ଯିଏ ପୋଷ୍ୟ ହୋଇଥା’ନ୍ତି ସିଏ ଜାଣିଥା’ନ୍ତି ଯେ ଆମକୁ ପିତାଙ୍କଠାରୁ କ’ଣ ମିଳିବ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ
ପୋଷ୍ୟ ହୋଇଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମକୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବିଶ୍ୱର ରାଜତ୍ତ୍ୱ ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ରୂପରେ
ନେବୁ । ଅନ୍ୟ କାହାପ୍ରତି ମମତା ରଖିବୁ ନାହିଁ । ଯଦିବି କାହାର ଲୌକିକ ପିତା ଥିବେ, ତେବେ ତାଙ୍କ
ପାଖରେ କେତେ ସମ୍ପତ୍ତି ଥିବ, ଅତି ବେଶୀରେ ଲକ୍ଷେ, ଦେଢ ଲକ୍ଷ ଥିବ କିନ୍ତୁ ଏହି ଅବିନାଶୀ ବାବା
ତୁମକୁ ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି ।
ତୁମେମାନେ ଅଧାକଳ୍ପ ହେବ ମିଥ୍ୟା କାହାଣୀ ସବୁ ଶୁଣି ଆସିଛ । ଏବେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ତୁମେ ସତ୍ୟ କଥା
ଶୁଣୁଛ । ତେଣୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଉଚିତ୍ । ତାଙ୍କଠାରୁ ଧ୍ୟାନ ସହିତ ଶୁଣିବା ଉଚିତ୍ । ‘ହମ
ସୋ’ ର ଅର୍ଥକୁ ବୁଝିବା ଦରକାର । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ କହିଦେଉଛନ୍ତି ଆତ୍ମା ହିଁ ପରମାତ୍ମା । ଏହି ୮୪
ଜନ୍ମର କାହାଣୀକୁ ତ କେହି ବି କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି କୁକୁର-ବିଲେଇ
ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି । ତେବେ ବାବାଙ୍କର ଗ୍ଳାନି କରୁଛନ୍ତି ନା । ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ
ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଅଛି । ବାବା କାହାକୁ ଦୋଷ ଦେଉନାହାଁନ୍ତି । ଡ୍ରାମା ହିଁ ଏହିଭଳି ରଚନା ହୋଇଛି ।
ତୁମକୁ ଯିଏ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଦେବତା କରୁଛନ୍ତି ତୁମେ ପୁଣି ତାଙ୍କୁ ଗାଳି ଦେବାରେ ଲାଗି ପଡୁଛ ।
ଏହିଭଳି ତୁମେ ବାଜୋଲୀ ଖେଳୁଛ । ଡ୍ରାମା ହିଁ ଏହିଭଳି ରଚନା ହୋଇଛି । ମୁଁ ପୁଣି ଆସି ତୁମ ଉପରେ
ଉପକାର କରୁଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଜାଣିଛି ଏଥିରେ ତୁମର କୌଣସି ଦୋଷ ନାହିଁ । ଏସବୁ ହେଲା
ଖେଳ । ଏହି କାହାଣୀ ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛି, ଏହା ହେଉଛି ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା କଥା ଯାହା ଦ୍ୱାରା
ତୁମେ ଦେବତା ହେଉଛ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ପୁଣି ଢେର କାହାଣୀ ରଚନା କରି ଦେଇଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେଥିରେ
କିଛି ବି ଲକ୍ଷ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ନାହିଁ । ସେସବୁ କେବଳ ପତିତ ହେବା ପାଇଁ । ବିନାଶୀ ପାଠଶାଳାରେ
ବିନାଶୀ ପାଠ ପଢୁଛନ୍ତି ତଥାପି ଶରୀର ନିର୍ବାହ ପାଇଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି । ପଣ୍ଡିତ ଲୋକମାନେ ନିଜର
ଶରୀର ନିର୍ବାହ ପାଇଁ କଥାମାନ ଶୁଣାଇଥା’ନ୍ତି । ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କ
ସମ୍ମୁଖରେ ପଇସା ରଖିଥା’ନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତି କିଛି ବି ହୋଇନଥାଏ । ତୁମକୁ ତ ଏବେ
ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ମିଳୁଛି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ନୂଆ ଦୁନିଆର ମାଲିକ ହେଉଛ । ସେଠାରେ ତୁମକୁ ସବୁ
ଜିନିଷ ନୂଆ ମିଳିବ । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ସବୁ କିଛି ନୂଆ ହେବ । ହୀରା ନୀଳା ଆଦି ସବୁ ନୂଆ ହେବ । ଏବେ
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆଉ ସବୁ କଥା ଛାଡି ତୁମେ ବାଜୋଲୀକୁ (ଖେଳକୁ) ମନେ ପକାଅ । ଫକୀରମାନେ ମଧ୍ୟ
ବାଜୋଲୀ ଖେଳି ତୀର୍ଥକୁ ଯାଇଥା’ନ୍ତି । କେହି-କେହି ପୁଣି ପାଦରେ ଚାଲିକରି ମଧ୍ୟ ଯାଇଥା’ନ୍ତି ।
ଏବେ ତ ମୋଟର ଉଡାଜାହାଜ ଆଦି ବାହାରି ଗଲାଣି । ଗରୀବମାନେ ଏଥିରେ ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । କେହି
ବହୁତ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ହୋଇଥିଲେ ପାଦରେ ମଧ୍ୟ ଚାଲିଚାଲି ଯାଇଥା’ନ୍ତି । ଦିନକୁ ଦିନ ବିଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା
ବହୁତ ସୁଖ ମିଳି ଚାଲିଛି, ଏହା ହେଉଛି କିଛି କ୍ଷଣର ସୁଖ, ଯଦି ତଳକୁ ଖସିଯିବେ ତେବେ କେତେ କ୍ଷତି
ହୋଇଯିବ । ଏସବୁ ଜିନିଷରେ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ସୁଖ ହିଁ ରହିଛି । ବାକି କେବଳ ଅନ୍ତିମ ସମୟର ମୃତ୍ୟୁ
ହିଁ ଭରି ହୋଇ ରହିଛି । ତାହା ହେଉଛି ସାଇନ୍ସ, ତୁମ ପାଖରେ ସାଇଲେନ୍ସର ଶକ୍ତି ରହିଛି । ବାବାଙ୍କୁ
ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ସବୁ ରୋଗ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ, ତୁମେ ନିରୋଗି ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଆମେ ସଦା ସୁସ୍ଥ ଥିଲୁ । ତେବେ ଏହି ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଘୂରି ଚାଲିଛି । ବାବା ଥରେ
ମାତ୍ର ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ମୋର ଗ୍ଳାନୀ କରି ମୋତେ ଚାପୁଡା ମାରୁଛ । ଗ୍ଳାନୀ କରି-କରି
ତୁମେ ଶୂଦ୍ର ବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଉଛ । ଶିଖ୍ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ କହିଥା’ନ୍ତି ଜପ ସାହେବଙ୍କୁ ତେବେ ସୁଖ
ମିଳିବ ଅର୍ଥାତ୍ ମନମନାଭବ । ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର ମାତ୍ର ରହିଛି, ବାକି ଅଧିକ ଚିନ୍ତା କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା
ନାହିଁ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ସାହେବଙ୍କୁ ମନେପକାଇବା ଦ୍ୱାରା
ତୁମକୁ ୨୧ ଜନ୍ମର ସୁଖ ମିଳୁଛି । ସିଏ (ଗୁରୁନାନକ) ମଧ୍ୟ ଏହି ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପୁରା
ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମେ ସ୍ମରଣ କରି-କରି ସୁଖ ପାଅ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାସ୍ତବରେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ରୋଗ, ଦୁଃଖ ଇତ୍ୟାଦିର କୌଣସି କଥା ରହିବ ନାହିଁ । ଏହା ତ ସାଧାରଣ କଥା । ତାକୁ ସତ୍ୟଯୁଗ
ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି, ଏହାକୁ କଳିଯୁଗ ଲୌହ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ଏହିଭଳି ସୃଷ୍ଟିର
ଚକ୍ର ଘୂରି ଚାଲିଛି, ବାବା କେତେ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହି ସାରା ଜ୍ଞାନ, ଏବେ ତୁମେ
ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଛ ପୁଣି ଦେବତା ହେବ । ଏହି କଥାକୁ ତୁମେ ଭୁଲିଯାଉଛ । ବାଜୋଲି ମନେ ରହିଲେ ସାରା
ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ମନେ ରହିବେ । ଏହିଭଳି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପକାଇ ରାତ୍ରିରେ ଶୋଇଯିବା ଉଚିତ୍ ।
ତଥାପି ବି କହୁଛନ୍ତି, ବାବା ଭୁଲି ଯାଉଛୁ, ମାୟା ବାରମ୍ବାର ଭୁଲାଇ ଦେଉଛି । ତୁମର ମାୟା ସହିତ
ଲଢେଇ ହେଉଛି । ପୁଣି ଅଧାକଳ୍ପ ତୁମେ ତା’ ଉପରେ ରାଜ୍ୟ କରୁଛ । ବାବା ତ ସହଜ କଥା ବତାଉଛନ୍ତି ।
ତେଣୁ ଏହାର ନାମ ରଖାଯାଇଛି ସହଜ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ସହଜ ଯୋଗ । ତୁମେ କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ, ବାବା
ଆଉ ତୁମକୁ କୌଣସି କଷ୍ଟ ଦେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ତୁମେ ବହୁତ କଷ୍ଟ କରିଛ, ସାକ୍ଷତ୍କାର
ପାଇଁ ଗଳା କାଟିବାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । କାଶୀରେ ଥିବା ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଧାରଯୁକ୍ତ ଖଣ୍ଡା
ଖଞ୍ଜା ହୋଇଥିବା କୂଅରେ ଆତ୍ମାହୁତି ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଯେଉଁମାନେ ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧି
ହୋଇ କରିଥା’ନ୍ତି ସେମାନଙ୍କର ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଯାଇଥାଏ ଏବଂ ଜନ୍ମ ନେଲା ପରେ ପୁନର୍ବାର ନୂଆ
ହିସାବ-କିତାବ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ବାକି ମୋ ପାଖକୁ ଆସିନଥା’ନ୍ତି । ମୋତେ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା
ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଥାଏ ନା ଜୀବଘାତ ଦ୍ୱାରା । ମୋ ପାଖକୁ କେହି ଯାଇନଥା’ନ୍ତି । ଏହା କେତେ ସହଜ
କଥା । ଏହି ବାଜୋଲୀ ବୃଦ୍ଧମାନଙ୍କର ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ମନେ ରହିବା ଦରକାର । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବୃକ୍ଷପତି
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି-ପବିତ୍ରତା ରୂପକ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବା ପାଇଁ ନିଜକୁ ଅକାଳମୂରତ ଆତ୍ମା ମନେ
କରି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଈଶ୍ୱରୀୟ ବୁଦ୍ଧି ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସତ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଇବାକୁ ହେବ । ମାୟାଜିତ୍ ହେବା ପାଇଁ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ କରିବାର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ, ବୁଦ୍ଧିରେ ରହୁ ଯେ ଆମେ କଳ୍ପ କଳ୍ପର ବିଜୟୀ
ଆତ୍ମା, ବାବା ଆମ ସାଥୀରେ ଅଛନ୍ତି ।
ବରଦାନ:-
ଅବହେଳା ପଣିଆର
ଭାବନାକୁ ବିଦାୟ ଦେଇ ସଦାସର୍ବଦା ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହରେ ରହୁଥିବା ବୁଦ୍ଧିମାନ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
କେହି କେହି ସନ୍ତାନ
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବେପରୁଆ ହୋଇଯାଆନ୍ତି, ଭାବନ୍ତି ଏମିତି ତ ହୋଇ ଆସୁଛି.... ଏମିତି
ତ ଚାଲିଆସୁଛି.... କ’ଣ ଜଣେ ଯଦି ଝୁଣ୍ଟିପଡିଲା ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ବେପରୁଆ ହୋଇ ନିଜେ ବି ଝୁଣ୍ଟି
ପଡିବା — ଏହା ବୁଦ୍ଧିମାନ କାର୍ଯ୍ୟ କି ? ବାପଦାଦାଙ୍କୁ ଦୟା ଲାଗୁଛି ଯେ ଏହିଭଳି ବେପରୁଆ ଭାବରେ
ଚାଲୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପଶ୍ଚାତାପ କରିବାର ସମୟ କେତେ କଷ୍ଟଦାୟକ ହେବ, ସେଥିପାଇଁ
ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇ ଅବହେଳା ପଣିଆର ଭାବନାକୁ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦେଖିବାର ଭାବନାକୁ ମନରୁ ବିଦାୟ
ଦେଇଦିଅ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଦେଖ ନାହିଁ, ବାବାଙ୍କୁ ଦେଖ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ୱାରିସ୍
କ୍ୱାଲିଟୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ତିଆରି କର ତେବେ ଯାଇ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତାର ନାଗରା ବାଜିବ ।