13.05.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ
ବାବା ତୁମକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ତୁମର ପୁରୁଷାର୍ଥ ହେଲା
ଦେହ-ଅଭିମାନକୁ ଛାଡିବା ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଦେହ-ଅଭିମାନୀ
ହେବା ଦ୍ୱାରା କେଉଁ ରୋଗଟି ପ୍ରଥମେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ?
ଉତ୍ତର:-
ନାମ-ରୂପର
ଆକର୍ଷଣର ରୋଗ । ଏହି ରୋଗ ହିଁ ବିକାରୀ କରିଦିଏ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆତ୍ମ- ଅଭିମାନୀ
ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କର । ଏହି ଶରୀର ପ୍ରତି ତୁମର ମୋହ ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଦେହ ପ୍ରତି ରହୁଥିବା
ମୋହକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ବାବା ତୁମକୁ
ଜୀବନବନ୍ଧନରୁ ଜୀବନମୁକ୍ତି ହେବାର ଉପାୟ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ତୁମର ପାଠପଢା ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା
ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଅଥବା ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ବସିବାକୁ ହେବ
। କାହାକୁ ମନେ ପକାଇବ ? ବାବାଙ୍କୁ । ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ମନେ ପକାଇବାର ନାହିଁ ।
ଯେହେତୁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଅବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ।
ବେହଦର ପିତା ପରମଧାମରୁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ଭବ, ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଭବ ।
ଦେହ-ଅଭିମାନକୁ ଭୁଲି ଯାଅ । ଅଧାକଳ୍ପ ହେଲାଣି ତୁମେମାନେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରହିଆସିଛ, ଏବେ
ଅଧାକଳ୍ପ ତୁମକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରହିବାକୁ ହେବ । ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗରେ ତୁମେମାନେ
ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଥିଲ । ସେଠାରେ ଏହି କଥା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାଥାଏ ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା ଏହି ବୃଦ୍ଧ ଶରୀରକୁ
ଏବେ ଛାଡିଦେବି ଅର୍ଥାତ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବି । ଯେପରି ସାପ ତା’ର ପୁରୁଣା କାତିକୁ ଛଡେଇ ଦେଇଥାଏ
। ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ପୁରୁଣା ଶରୀରକୁ ଛାଡି ଆଉ ଏକ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ
ବର୍ତ୍ତମାନ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତେବେ କିଏ ତୁମକୁ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ କରୁଛନ୍ତି ? ବାବା
। ଯିଏକି ସଦାସର୍ବଦା ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ଅଟନ୍ତି । ସେ କେବେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଯଦିଓ
ଥରେ ମାତ୍ର ହିଁ ଆସନ୍ତି ତେବେ ବି ମଧ୍ୟ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ କାରଣ ଏହି ଶରୀର ତ
ଅନ୍ୟର ଅଟେ ଯାହାକୁ ଉଧାର ନେଉଛନ୍ତି । ଏହି ଶରୀର ସହିତ ତାଙ୍କର କୌଣସି ମୋହ ନାହିଁ । ଯିଏ ଉଧାର
ନେଇଥାଏ ତା’ର କୌଣସି ମୋହନଥାଏ, କାରଣ ଜାଣିଥା’ନ୍ତି ଏହାକୁ ତ ଛାଡିବାକୁ ହେବ । ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ହିଁ ଆସି ତୁମମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରୁଛି । ତୁମେମାନେ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଥିଲ ପୁଣି
ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇ ଯାଇଛ । ଏବେ ପୁଣି ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ମୋ ସହିତ ଯୋଗ ଲଗାଇବା
ଶିଖାଉଛି । ତେବେ ଏହାକୁ ଯୋଗ ଶବ୍ଦ ନକହି ୟାଦ ଅର୍ଥାତ୍ ମନେ ପକାଇବା କହିବା ଠିକ୍ ହେବ ଅର୍ଥାତ୍
ୟାଦ କରିବା ଶିଖାଉଛି । ଯେପରି ଲୌକିକ ବାପାର ପିଲାମାନେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଥା’ନ୍ତି ।
ସେହିପରି ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମା ହିଁ ମନେ ପକାଇଥାଏ ।
ଯେତେବେଳେ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ସେତେବେଳେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇଯାଅ ।
ପୁନର୍ବାର ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ କରୁଛନ୍ତି । କାରଣ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା
ତୁମେମାନେ ଅନ୍ୟର ନାମ-ରୂପରେ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ଯାଉଛ, ବିକାରୀ ହୋଇ ଯାଉଛ । ନଚେତ୍ ତୁମେ ସମସ୍ତେ
ନିର୍ବିକାରୀ ଥିଲ । ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛ । ଜ୍ଞାନ କାହାକୁ କୁହାଯାଏ, ଭକ୍ତି
କାହାକୁ କୁହାଯାଏ — ଏହା ତ ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଭକ୍ତି ତ ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି
। ଯେତେବେଳେ କି ପାଞ୍ଚ ବିକାର ରୂପୀ ରାବଣ ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ଭାରତରେ ହିଁ ରାମ ରାଜ୍ୟ
ଏବଂ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ କୁହାଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ କେତେ ସମୟ ରାମରାଜ୍ୟ ଏବଂ କେତେ
ସମୟ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି । ଏହି ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ତମୋପ୍ରଧାନ, ପଥରବୁଦ୍ଧି ଅଟନ୍ତି କାରଣ ସମସ୍ତେ
ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରରୁ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ ବିକାରୀ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ନୂଆ
ଦୁନିଆ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ମଧ୍ୟରେ ରାତି-ଦିନର ପାର୍ଥକ୍ୟ ରହିଛି । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ କେବଳ ଭାରତ
ହିଁ ଥିଲା । ଭାରତ ଭଳି ପବିତ୍ର ଭୂଖଣ୍ଡ ଆଉ କେହି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ପୁଣି ଭାରତ ଭଳି ଅପବିତ୍ର
ମଧ୍ୟ କେହି ହେଉନାହାଁନ୍ତି । ଯିଏ ପବିତ୍ର ହେଉଛି, ସେହି ପୁଣି ଅପବିତ୍ର ହେଉଛି, ପୁଣି ପବିତ୍ର
ହେଉଛି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ ପବିତ୍ର ଥିଲେ । ପୁଣି ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ
ଅପବିତ୍ର ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି । ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ଏହିମାନେ ହିଁ ନେଉଛନ୍ତି । ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ବହୁତ ଜନ୍ମର ଶେଷ ଜନ୍ମର ମଧ୍ୟ ଶେଷ ସମୟରେ ଆସୁଛି । ଏହି ପ୍ରଥମ
ନମ୍ବର ଆତ୍ମା ଯେତେବେଳେ ୮୪ ଜନ୍ମ ଶେଷ କରି ବାନପ୍ରସ୍ଥ ଅବସ୍ଥାକୁ ଆସି ଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ହିଁ
ମୁଁ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ଇଏ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁ-ଶଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ
କାହାକୁ ବି ଜଣା ନାହିଁ, କାହିଁକି ନା ତମୋପ୍ରଧାନ ଅଟନ୍ତି ନା । କାହାର ବି ଜୀବନ କାହାଣୀ କୌଣସି
ମନୁଷ୍ୟ ମାତ୍ରକୁ ଜଣାନାହିଁ । ପୂଜା ତ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସବୁ କିଛି ଅନ୍ଧ ବିଶ୍ୱାସରେ କରୁଛନ୍ତି
। ଭକ୍ତିକୁ କୁହାଯାଉଛି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ରାତି ଏବଂ ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗକୁ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର
ଦିନ । ତେବେ ବ୍ରହ୍ମା ଯଦି ପ୍ରଜାପିତା ହେଲେ ତେବେ ତାଙ୍କର ନିଶ୍ଚିତ ସନ୍ତାନମାନେ ମଧ୍ୟ ଥିବେ
ନା । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇ ଦିଆଯାଇଛି ଯେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର କୁଳ କୁହାଯିବ, ରାଜବଂଶ କୁହାଯିବ ନାହିଁ
। ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛନ୍ତି ଚୋଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବୋଚ୍ଚ । ତେଣୁ ଲୌକିକ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଚୁଟୀ
ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ତାଙ୍କ ଉପରେ ହେଉଛନ୍ତି ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷକ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା
ଶିବ । ତାଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଅନେକାନେକ ନାମ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଚାକଚକ୍ୟ ବହୁତ ହୋଇଯାଇଛି । କେତେ ମନ୍ଦିର, କେତେ ଚିତ୍ର, ଯଜ୍ଞ, ତପ,
ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ ଆଦି କରୁଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ଭକ୍ତି କରିବା ଦ୍ୱାରା ଭଗବାନ ମିଳୁଛନ୍ତି । କାହାକୁ
ମିଳୁଛି ? ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଉପରୁ ଆସୁଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଭକ୍ତି
ଆରମ୍ଭ କରୁଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ତଥା ଦେବତା ହେଉଛନ୍ତି, ସେହିମାନେ ହିଁ ଯଥା ରାଜା-ରାଣୀ
ତଥା ପ୍ରଜା..... ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ, ୧୬ କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ, ଅଂହିସା
ପରମୋ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ହେଉଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ଏକମାତ୍ର ଆଦି ସନାତନ, ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା,
ସେତେବେଳେ ଅମାପ ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ବାବା ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ତୁମେ
ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ସମସ୍ତେ ନେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ପ୍ରକୃତରେ
ହେଉଛି ୮୪ ଜନ୍ମ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ୮୪ ଲକ୍ଷ ଜନ୍ମ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । କଳ୍ପର ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ
ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ କହି ଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ହେଉଛି ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଡ୍ରାମାର ଜ୍ଞାନ ।
ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଏକଥା ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେମାନେ ହେଲେ ହଦର
ଅର୍ଥାତ୍ ଲୌକିକ ପିତା, ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ବେହଦର ଅର୍ଥାତ୍ ପାରଲୌକିକ ପିତା । ଦୁନିଆରେ ହଦର ପିତା
ସମସ୍ତଙ୍କର ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବେହଦର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି, ଯେତେବେଳେ କି ସମସ୍ତେ ଦୁଃଖୀ
ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ଯେତେବେଳେ ଦୁନିଆ ପୁରୁଣା ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇ ଯାଉଛି
ସେତେବେଳେ ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ମିଳୁଛି । କାହାଠାରୁ ? ବେହଦର
ପିତାଙ୍କଠାରୁ । ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ସମସ୍ତେ ଜୀବନ ବନ୍ଧନରେ ଅଛନ୍ତି, ପତିତ ଅଛନ୍ତି ତେଣୁ ପବିତ୍ର
ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହା ତ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର ହିଁ କଥା । ଜ୍ଞାନ ହେଉଛି ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର, କାହିଁକି
ନା ପାଠପଢା ତ ତୁମେ ବହୁତ ପଢୁଛ । ସେଠାରେ ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ହେଲେ
ପଢୁଛି ତ ଆତ୍ମା କିନ୍ତୁ ଦେହ-ଅଭିମାନ କାରଣରୁ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭୁଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି ମୁଁ ଅମୁକ
ମନ୍ତ୍ରୀ ଅଟେ, ଅମୁକ ଅଟେ । ବାସ୍ତବରେ କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା ହିଁ ଅଟେ । ଆତ୍ମା ହିଁ ମିଷ୍ଟର-ମିସେସ୍
ଅଥାତ୍ ସ୍ତ୍ରୀ-ପୁରୁଷ ଶରୀରରେ ରହି ପାର୍ଟ କରୁଛି, ଏକଥା ଭୁଲି ଯାଇଛନ୍ତି । ନଚେତ୍ ଆତ୍ମା ହିଁ
ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ସବୁ ପାର୍ଟ କରୁଛି, କିଏ କ’ଣ ହେଉଛନ୍ତି ।
ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଏବେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ନୂଆ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ବିଶ୍ୱର
ଇତିହାସ ଏବଂ ଭୂଗୋଳର ନିଶ୍ଚିତ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ନୂଆ ଦୁନିଆ ହେଉଛି ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆ ।
ଘର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ନୂଆ ଥାଏ ତେଣୁ ତାକୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ କୁହାଯିବ ତା’ପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ
ପୁରୁଣା ତମୋପ୍ରଧାନ ଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥା ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ଏହି ବେହଦର ନାଟକ ବା
ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିବାର ଅଛି କାହିଁକି ନା ଏହା ପାଠପଢା ଅଟେ, ଭକ୍ତି ନୁହେଁ ।
ଭକ୍ତିକୁ ପାଠପଢା କୁହାଯିବ ନାହିଁ କାରଣ ସେଥିରେ କୌଣସି ଲକ୍ଷ ବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ନଥାଏ । ଜନ୍ମ
ଜନ୍ମାନ୍ତର କେବଳ ବେଦ, ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ପଢୁଥାଆନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ଦୁନିଆର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାର ଅଛି,
ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତା ଯୁଗରେ ଭକ୍ତି ନାହିଁ । ଭକ୍ତି ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ । ତେବେ ଏହି ବାବା
ତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହାକୁ କୁହାଯାଉଛି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ଅଥବା
ରୁହାନୀ ଜ୍ଞାନ । ତେବେ ଏହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନକୁ କିଏ ଶିଖାଇବେ ? ସୁପ୍ରିମ ରୁହ ଅର୍ଥାତ୍
ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଶିଖାଇବେ । ସିଏ ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଟନ୍ତି ନା । ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କୁ କେବେ
ପରମପିତା କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ପାରଲୌକିକ ପିତାଙ୍କୁ ପରମପିତା କୁହାଯିବ । ସିଏ ହେଲେ ପରମଧାମ
ନିବାସୀ । ବାବାଙ୍କୁ ହେ ଈଶ୍ୱର, ହେ ଗଡ୍ ବୋଲି କହି ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ତାଙ୍କର ନାମ
ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ହିଁ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଅନେକ ନାମ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିର ବିସ୍ତାର
ମଧ୍ୟ ବହୁତ ହୋଇ ଯାଇଛି । ତାହା ସବୁ ହେଲା ମନୁଷ୍ୟ ମତ । ଏବେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ
ଆବଶ୍ୟକ । ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ହିଁ ଶ୍ରୀମତ ଅଟେ । ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ୧୦୮ର ମାଳା ତିଆରି ହେଉଛି ନା । ଏହି
ମାଳା ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗର ଅଟେ । ପୁଣି ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଇ ନେଇ ସିଢିରେ ତଳକୁ ଖସି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ
କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟର ବୁଦ୍ଧି ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ସେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ
ଦେବାଳିଆ କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଏ । ଯେଉଁମାନେ ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ସ୍ୱଚ୍ଛଳ ଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ
ବର୍ତ୍ତମାନ କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ତାଲା ଲାଗିଯାଇଛି । ସେହି ତାଲା
କିଏ ଲଗାଇ ଦେଇଛି ? ବୁଦ୍ଧିରେ ଗଡ୍ରେଜର ତାଲା ପଡିଯାଇଛି । ଭାରତ ଯେତିକି ନମ୍ବରୱାନ ଧନବାନ
ରାଷ୍ଟ୍ର ଥିଲା ସେତିକି ଧନବାନ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ରାଷ୍ଟ୍ର ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଭାରତର ମହିମା
ମଧ୍ୟ ବହୁତ ରହିଛି । ଭାରତ ସର୍ବଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ତୀର୍ଥସ୍ଥାନ ଅଟେ ।
କିନ୍ତୁ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଗୀତାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଦେଇଛନ୍ତି, ଏହା ଭାରତ ସହିତ ସାରା ଦୁନିଆ ପାଇଁ
ଭୁଲ ହୋଇଯାଇଛି । ଭାରତରେ ହିଁ ଗୀତାକୁ ଖଣ୍ଡନ କରିଦେଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ଗୀତା ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ବାବା
ନୂଆ ଦୁନିଆ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି କରୁଛନ୍ତି ।
ଭାରତ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଏବଂ ବହୁତ ଧନବାନ ରାଷ୍ଟ୍ର ଥିଲା ଯାହାକି ଏବେ ପୁନର୍ବାର ହେବାକୁ ଯାଉଛି ।
ଏହି ସୃଷ୍ଟି ଏକ ଓଲଟା ବୃକ୍ଷ ଯାହାର ବୀଜ ଉପରେ ଅଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ବୃକ୍ଷପତି ବା ବୃହସ୍ପତି
କୁହାଯାଉଛି । ବୃହସ୍ପତିର ଦଶା କୁହାଯାଏ ନା । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ବୃକ୍ଷପତି
ଆସିଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ଭାରତ ଉପରେ ବୃହସ୍ପତି ଦଶା ପଡିଯାଉଛି । ଭାରତ ଉଚ୍ଚକୁ ଉଠିଯାଉଛି । ପୁଣି
ଯେତେବେଳେ ରାବଣ ଆସି ଯାଉଛି ସେତେବେଳେ ରାହୁର ଦଶା ପଡିଯାଉଛି ଏବଂ ଭାରତର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ହୋଇଯାଉଛି
। ସେଠାରେ ତ ତୁମର ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଲମ୍ବା ରହୁଛି କାରଣ ପବିତ୍ର ଅଟ । ଅଧାକଳ୍ପରେ ମାତ୍ର ୨୧ ଜନ୍ମ
ନେଉଛ । ବାକି ଅଧାକଳ୍ପରେ ଭୋଗୀ ହୋଇଯିବା କାରଣରୁ ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ଛୋଟ ହୋଇଯାଉଛି ତେଣୁ ତୁମେ ୬୩
ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ଏବେ ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମମାନଙ୍କୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ପଡିବ ସେଥିପାଇଁ
ଏକମାତ୍ର ମୋତେ ହିଁ ମନେ ପକାଅ । ସର୍ବ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ତମୋପ୍ରଧାନ ଅଟନ୍ତି
। ତୁମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେଇପାରିବ । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ତ ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଆଉ
ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟନ୍ତି କାରଣ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜଣେ ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ଯଦିଓ କହୁଛନ୍ତି
ହିନ୍ଦୁ-ମୁସଲମାନ ଭାଇ ଭାଇ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଆତ୍ମା ଠିକ୍
କଥା କହୁଛି, ସବୁ ଭାଇମାନଙ୍କର ପିତା ଜଣେ ଅଟନ୍ତି । ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ବଡ ପିତାଙ୍କୁ ହିଁ ଦେବାକୁ
ପଡିବ । ସିଏ ତ ଭାରତରେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଶିବଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ସେ କେବେ ଆସିଥିଲେ
ଏକଥା କାହାକୁ ବି ଜଣାନାହିଁ । ତୁମର ଯୁଦ୍ଧ ମଧ୍ୟ ୫ ବିକାର ସହିତ ହିଁ ହେଉଛି । କାମ ବିକାର ତ
ତୁମର ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଭାରତରେ ରାବଣକୁ ଜଳାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେ କିଏ ? କାହିଁକି
ଜଳାଉଛନ୍ତି ? କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ତୁମେମାନେ ତଳକୁ ଖସି ଖସି
ଏହି ସମୟରେ ପୁରା ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ । ଗୋଟିଏ ପଟେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି, ଅନ୍ୟ
ପଟେ ପୁଣି ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଯିଏ ତୁମକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରିଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ହିଁ
ତୁମେ ମାୟାର ଚକ୍ରାନ୍ତରେ ଆସି ଗାଳି ଦେଉଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ମିଠା ମିଠା ସନ୍ତାନମାନେ,
ତୁମେମାନେ ମୋତେ ଅଗଣିତ ଜନ୍ମକୁ ପଠାଇ ଦେଇଛ । ମୋତେ ଅଣୁ ପରମାଣୁ ଭିତରେ ଥିବାର କହିଦେଇଛ ।
ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମା କୁହାଯିବ । ବେହଦର ବାବାଙ୍କର ନିନ୍ଦା କରି କରି କେତେ ପାପାତ୍ମା ହୋଇଯାଇଛ
। କାରଣ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି ନା ।
ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ — ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ଭକ୍ତ ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦଗତି
ଦାତା କିଏ ? ସତ୍ୟ ଖଣ୍ଡର ସ୍ଥାପନକର୍ତ୍ତା ସମସ୍ତଙ୍କର ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ରାବଣକୁ ବାବା
କୁହାଯାଏ ନାହିଁ । ୫ ବିକାର ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଅଛି । ସମସ୍ତେ ବିକାରରୁ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି
ସେଥିପାଇଁ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଦେବତାମାନଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ
ନିର୍ବିକାରୀ । ଏବେ ହେଲେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିକାରୀ । ଯେଉଁ ଦେବତାମାନେ ପୂଜ୍ୟ ଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ
ପୂଜାରୀ ହେଉଛନ୍ତି । ସେମାନେ ତ ଆତ୍ମା ହିଁ ପରମାତ୍ମା ବୋଲି କହିଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ଏହା ଭୁଲ୍ କଥା । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ନିଶ୍ଚୟ କରିବା ଦରକାର । ଆମେ
ଆତ୍ମାମାନେ ଏହି ସମୟରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳର ଅଟୁ, ପୁଣି ଦେବତା କୁଳକୁ ଯିବୁ । ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳ
ହିଁ ସର୍ବୋତ୍ତମ କୁଳ ଅଟେ । ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ରାଜବଂଶ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଚୁଟୀ ମଧ୍ୟ
ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଅଛି । ତୁମେମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ ନା । ସବୁଠାରୁ ଉପରେ ଶିବବବା ଅଛନ୍ତି ।
ଭାରତରେ ବିରାଟ ରୂପ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେଥିରେ ନା ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଅଛନ୍ତି
ନା ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ପିତା ଶିବବାବା ଅଛନ୍ତି । କାରଣ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି ।
ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତିର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ ବୁଝିନାହାଁନ୍ତି । ନଚେତ୍ ଭାରତର କୋର୍ଟ ଅଫ୍ ଆର୍ମସ୍ ଅର୍ଥାତ୍ କୁଳ
ଚିହ୍ନ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ଶିବଙ୍କର ହିଁ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଏବେ ତ ଏହା କଣ୍ଟାର ଜଙ୍ଗଲ ଅଟେ । ତେଣୁ
ଜଙ୍ଗଲୀ ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କର କୋଟ୍ ଅଫ୍ ଆର୍ମସ୍ ତିଆରି କରିଦେଇଛନ୍ତି । ସେଥିରେ ପୁଣି ସତ୍ୟମେବ ଜୟତେ
ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ସତ୍ୟ ଯୁଗରେ ତ ବାଘ ଏବଂ ଛେଳି ଗୋଟିଏ ଘାଟରେ ପାଣି ପିଉ ଥିବାର ଦେଖାଇଛନ୍ତି
। ସତ୍ୟମେବ ଜୟତେ ଅର୍ଥାତ୍ ବିଜୟ । ସମସ୍ତେ କ୍ଷୀରଖଣ୍ଡ ହୋଇ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଲୁଣପାଣି ଭଳି
ସମ୍ବନ୍ଧ ନଥାଏ । ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ଲୁଣପାଣି, ରାମ ରାଜ୍ୟରେ କ୍ଷୀରଖଣ୍ଡ ଭଳି ସମ୍ବନ୍ଧ ହୋଇଯାଏ ।
ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ କଣ୍ଟାର ଜଙ୍ଗଲ । ପରସ୍ପରକୁ କାମ ବିକାର ରୂପକ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର କଣ୍ଟା ଲଗାଉଛନ୍ତି
। ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାମ ବିକାର ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଏହି ବିକାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ!
କାରଣ ଏହାର ନାମ ହିଁ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ୫ ବିକାର ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରି
ଜଗତଜିତ୍ ହୁଅ । ଏହି ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ନିର୍ବିକାରୀ ହୁଅ । ତୁମେମାନେ ତମୋପ୍ରଧାନ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ,
ତେଣୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ପବିତ୍ର ହୁଅ । ଗଙ୍ଗା କୌଣସି ପତିତ-ପାବନୀ ନୁହେଁ । ଶରୀରର ମଇଳା ତ ଘରେ
ମଧ୍ୟ ପାଣି ଦ୍ୱାରା ସଫା କରିପାରିବ । ଆତ୍ମା ତ ସଫା ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ କେତେ
ଢେର ଗୁରୁମାନେ ଅଛନ୍ତି । ସଦଗୁରୁ ତ ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଯିଏକି ସଦଗତି ଦେଉଛନ୍ତି । ସେ ସୁପ୍ରିମ୍
ଅର୍ଥାତ୍ ପରମପିତା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ପରମ ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ପରମ ସଦଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ସେ
ହିଁ ତୁମକୁ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧)
ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନ ହେବା ପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ବି ମନେ ପକାଇବାର ନାହିଁ ।
ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବାର ଅଛି ।
(୨) ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ
ମଧୁର ସମ୍ବନ୍ଧ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ବିକାର ଗୁଡିକ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରି
ଜଗତଜିତ୍ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ବରଦାନ:-
ପ୍ରତ୍ୟେକ
କର୍ମରେ ବିଜୟର ଅଟଳ ନିଶ୍ଚୟ ଏବଂ ନିଶାରେ ରହୁଥିବା ଅଧିକାରୀ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ବିଜୟ ମୋର ଜନ୍ମ ସିଦ୍ଧ
ଅଧିକାର — ଏହି ସ୍ମୃତିରେ ସଦାସର୍ବଦା ଉଡୁଥାଅ । ଯାହା ବି ହୋଇଯାଉ — ଏହିକଥା ସ୍ମୃତିରେ ରଖ ଯେ
ମୁଁ ସଦା ବିଜୟୀ ଅଟେ । ଯେକୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ଅଟଳ ରହିଥାଉ କାରଣ ନିଶାରେ ରହିବାର
ଆଧାର ହେଉଛି ନିଶ୍ଚୟ । ଯଦି ନିଶ୍ଚୟ କମ୍ ଥିବ ତେବେ ନିଶା ମଧ୍ୟ କମ୍ ରହିବ । ସେଥିପାଇଁ
କୁହାଯାଏ ନିଶ୍ଚୟବୁଦ୍ଧି ବିଜୟୀ । ତେଣୁ ବେଳେବେଳେ ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧି ହୁଅ ନାହିଁ । ଯେହେତୁ ବାବା
ଅବିନାଶୀ ଅଟନ୍ତି ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ ପ୍ରାପ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ହୁଅ । ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ
ବିଜୟର ନିଶ୍ଚୟ ଏବଂ ନିଶା ରହୁ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବାବାଙ୍କର
ସ୍ନେହର ଛତ୍ରଛାୟା ତଳେ ରୁହ ତେବେ କୌଣସି ବି ବିଘ୍ନ ତିଷ୍ଠି ପାରିବ ନାହିଁ ।