14.06.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେମାନେ ଏଠାକୁ
ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା ପାଇଁ ଆସିଛ , ତୁମକୁ ଆସୁରୀ ଗୁଣକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରିବାକୁ
ହେବ କାରଣ ଏହା ଦେବତା ହେବାର ପାଠପଢା ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ତୁମେ ପିଲାମାନେ
କେଉଁ ପାଠପଢା ବାବାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ପଢୁଛ, ଯାହାକୁ ଅନ୍ୟ କେହି ପଢାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ?
ଉତ୍ତର:-
ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା
ହେବାର ପାଠପଢା, ଅପବିତ୍ରରୁ ପବିତ୍ର ହୋଇ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବାର ଶିକ୍ଷା ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ
ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେହି ବି ପଢାଇ ପାରିବେ ନାହଁ । ବାବା ହିଁ ସହଜ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ରାଜଯୋଗର ପାଠପଢା
ଦ୍ୱାରା ପବିତ୍ର ପ୍ରବୃତ୍ତି ମାର୍ଗର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ବାବା ବସି
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଉଭୟ ତ ପିତା ଅଟନ୍ତି, ଜଣେ ଅଲୌକିକ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜଣେ
ପାରଲୌକିକ । ଉଭୟ ପିତା ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଅବିନାଶୀ ପାରଲୌକିକ ବାବା ହିଁ ଏଠାକୁ ଆସି ଆମକୁ
ରାଜଯୋଗର ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ସତ୍ୟଯୁଗ ପାଇଁ ପାଠ ପଢୁଛୁ,
ଏପରି ପାଠପଢା କେଉଁଠି ପଢା ହୋଇନଥାଏ । ତୁମେମାନେ ସତସଙ୍ଗ ତ ବହୁତ କରିଛ କାରଣ ତୁମେ ସବୁ ଭକ୍ତ
ଥିଲ ନା । ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତୁମେ ଗୁରୁ କରିଛ ଏବଂ ଶାସ୍ତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅଧ୍ୟୟନ କରିଛ । କିନ୍ତୁ ଏବେ
ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ଜାଗ୍ରତ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏବେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ପରିବର୍ତ୍ତନ
ହେବ, ମୁଁ ତୁମର ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ନୂଆ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ପାଠ ପଢାଉଛି । କୌଣସି ଗୁରୁଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷକ
କୁହାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକ ପାଠପଢାଇଥାନ୍ତି, ଯେଉଁ ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ଉଚ୍ଚ ପଦ
ପାଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଏହି ଦୁନିଆରେ ପଦ ପାଇବା ପାଇଁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ
ଜାଣୁଛ ଆମେ ଯେଉଁ ପାଠ ପଢୁଛୁ, ତାହା ନୂଆ ଦୁନିଆ ପାଇଁ , ସେଥିପାଇଁ ତାକୁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଦୁନିଆ ବୋଲି
କୁହାଯାଇଥାଏ ନା । ଏକଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏବେ ଆମକୁ ଆସୁରୀ ଗୁଣ ପରିବର୍ତ୍ତେ ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ
କରିବାକୁ ହେବ । ଏଠାକୁ ତୁମେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବା ପାଇଁ ଆସିଛ । ତେବେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଚରିତ୍ରର ହିଁ
ମହିମା କରାଯାଇଥାଏ । ଦେବତାମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଯାଇ କହୁଛନ୍ତି ଆପଣ ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି,
ଆମେ ନୀଚ୍ଚ ଅଟୁ । ତୁମକୁ ଏବେ ଲକ୍ଷ୍ୟ-ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମିଳିଛି । ବାବା ଭବିଷ୍ୟତ ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନା
କରିବା ସହିତ ତୁମକୁ ପାଠ ମଧ୍ୟ ପଢାଉଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ତ ବିକାରର କୌଣସି କଥା ରହିବ ନାହିଁ ।
କାରଣ ତୁମେ ରାବଣ ଉପରେ ବିଜୟପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛ । ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ତ ସମସ୍ତେ ବିକାରୀ । ସେଠାରେ
ଯେପରି ରାଜାରାଣୀ ସେହିପରି ପ୍ରଜା ମଧ୍ୟ ହେବେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ପଞ୍ଚାୟତୀ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି ।
ତାଙ୍କ ପୂର୍ବରୁ ରାଜା ରାଣୀମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ପତିତ ଥିଲେ । ପତିତ
ରାଜାମାନଙ୍କ ମହଲରେ ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ସେମାନେ ନିବିର୍କାରୀ ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ପୂଜା କରୁଥିଲେ,
ଜାଣିଥିଲେ ଏହି ଦେବତାମାନେ ଅତୀତରେ ଥିଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ନାହିଁ । ବାବା
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରିବା ସଂଗେ ସଂଗେ ସ୍ମୃତି ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ଦେବତାମାନେ ଶରୀରଧାରୀ
ଥିଲ । ତୁମର ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀର ଉଭୟ ପବିତ୍ର ଥିଲା । ଏବେ ପୁଣି ବାବା ଆସି ପତିତରୁ ପାବନ
କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ହିଁ ତୁମେ ଏଠାକୁ ଆସିଛ ।
ବାବା ଅଧ୍ୟାଦେଶ ଜାରି କରୁଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ, କାମ ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଏହା ତୁମକୁ
ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଦୁଃଖ ଦେଉଛି । ଏବେ ତୁମକୁ ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ, ଏହିପରି ନୁହେଁ
ଯେ ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ ପରସ୍ପରକୁ ସ୍ନେହ କରୁନଥିବେ କିନ୍ତୁ ସେଠାରେ ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ରହିନଥାଏ,
ସମସ୍ତେ ନିର୍ବିକାରୀ ହୋଇ ରହିଥା’ନ୍ତି । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ମଧ୍ୟ
ପଦ୍ମଫୁଲ ସମାନ ପବିତ୍ର ହୁଅ । ନିଜର ଭବିଷ୍ୟତ ଏଭଳି ଗଢିବାକୁ ହେବ ଯେପରି ତୁମେ ପବିତ୍ର ଯୋଡି
ଥିଲ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମା ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ନାମ-ରୂପ ନେଇ ଅଭିନୟ କରି ଆସୁଛନ୍ତି, ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା
ତୁମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମର ଅଭିନୟ । ପବିତ୍ରତା ପାଇଁ ବହୁତ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡୁଛନ୍ତି ଯେ କ’ଣ କରିବୁ ,
କିପରି ଏକତ୍ର ରହି ପବିତ୍ର ରହିବୁ । ଏକତ୍ର ହୋଇ ରହିବା ଅର୍ଥ କ’ଣ ? ବିଦେଶରେ ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ
ବୁଢା ହୋଇଯାଆନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ସାଥୀ ହୋଇ ରହିବା ତଥା ପରସ୍ପରର ସେବା କରିବା ପାଇଁ ବିବାହ
କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହିଭଳି ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯିଏକି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ହୋଇ ରହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି ।
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କର କଥା ତ ଅଲଗା, ଗୃହସ୍ଥୀମାନେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ କି ବିବାହ
କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁନାହାନ୍ତିଁ । ବିବାହ କରିବା ପୁଣି ପିଲାଛୁଆଙ୍କ ଦାୟିତ୍ୱ ସମ୍ଭାଳିବା ଏଭଳି
ଜାଲ କାହିଁକି ବିଛାଇବା ଯେଉଁଥିରେ ନିଜେ ଛନ୍ଦି ହୋଇଯିବା । ଏହିଭଳି ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଏଠାକୁ ଆସୁଛନ୍ତି
। ୪୦ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ରହିଥା’ନ୍ତି, ଏହାପରେ କ’ଣ ବିବାହ କରିବେ କି! ସେମାନେ
ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ରହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରିଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବା ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି ।
ଏମାନେ ତ ବନ୍ଧନମୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି, ବାକି ରହିଲା ଶରୀରର ବନ୍ଧନ, କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ଦେହ ସହିତ ଦେହର
ସମସ୍ତ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଭୁଲି ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇବାକୁ ହେବ । ଏଠାରେ କୌଣସି ଦେହଧାରୀ
ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଆଦିଙ୍କୁ ମନେପକାଇବାର ନାହିଁ, ନିରାକାର ଶିବ ତ ଦେହଧାରୀ ନୁହଁନ୍ତି । ତାଙ୍କର
ନାମ ଶିବ । ଶିବଙ୍କର ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଆତ୍ମାକୁ ୮୪ ଜନ୍ମର ଅଭିନୟ ମିଳିଛି । ଏହା ହେଉଛି
ଅବିନାଶୀ ଡ୍ରାମା, ଏଥିରେ କିଛି ବି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଆମର ଧର୍ମ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଥିଲା, କର୍ମ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଥିଲା ଯାହାକି
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଥିଲା ଯାହାକି ଏବେ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଦେବତା ଧର୍ମ ହିଁ ସମାପ୍ତ
ହୋଇଯାଇଛି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଦେବତାମାନେ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ଥିଲେ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ
ଉଭୟେ ପବିତ୍ର ଥିଲେ, ପବିତ୍ର ପ୍ରବୃତ୍ତି ମାର୍ଗ ଥିଲା । ଏବେ ଅପବିତ୍ର ପ୍ରବୃତ୍ତି ମାର୍ଗ
ହୋଇଯାଇଛି । ୮୪ ଜନ୍ମରେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ନାମ-ରୂପ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ମିଠା ମିଠା ସନ୍ତାନମାନେ, ତୁମେ ନିଜର ଜନ୍ମକୁ ଜାଣି ନାହଁ, ମୁଁ ତୁମକୁ ୮୪ ଜନ୍ମର କାହାଣୀ
ଶୁଣାଉଛି । ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପ୍ରଥମ ଜନ୍ମରୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ପବିତ୍ର ଥିଲ, ଏବେ
ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛ, ତେଣୁ ଦେବତାମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଯାଇ ନତମସ୍ତକ ହେଉଛ । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନେ
ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଆଗରେ, ବୌଦ୍ଧମାନେ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଆଗରେ, ଶିଖମାନେ ଗୁରୁନାନକଙ୍କ ଆଗରେ ନତମସ୍ତକ
ହେଉଛନ୍ତି । ଏଥିରୁ ଜଣାପଡିଥାଏ ଯେ ଇଏ କେଉଁ ଧର୍ମର ଅଟନ୍ତି । ତୁମ ପାଇଁ ତ କହିଥା’ନ୍ତି ଏମାନେ
ହିନ୍ଦୁ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ କେଉଁଆଡେ ଗଲା । ଏକଥା କାହାକୁ ଜଣାନାହିଁ
। ତେବେ ସେହି ଧର୍ମ ପ୍ରାୟ ଲୋପ ହୋଇଯାଇଛି । ଭାରତରେ ତ ଅସରନ୍ତି ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଛନ୍ତି,
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ତ ଅନେକ ମତ ରହିଛି । ଶିବଙ୍କର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ନାମ ରଖିଦେଇଛନ୍ତି, ବାସ୍ତବରେ
ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ନାମ -- ଶିବ । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ସିଏ ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ତାଙ୍କର ନାମ
ବଦଳିଯାଉଛି । ନାଁ । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଅନେକ ମତ ଥିବାରୁ, ଅନେକ ନାମ ରଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀନାଥ
ଦ୍ୱାରରେ ଗଲେ ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତି ରହିଛି । ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ
ମନ୍ଦିରରେ ମଧ୍ୟ ସେହି ମୂର୍ତ୍ତି ଅଛି । କେବଳ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ନାମ ରଖିଦେଇଛନ୍ତି । ତୁମେ
ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଥିବା ସମୟରେ କୌଣସି ପୂଜା ଆଦି କରୁନଥିଲ । ତୁମେ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲ,
ବହୁତ ସୁଖୀ ଥିଲ । ତୁମେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ସେହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥାପନା କରିଥିଲ । ତାକୁ
ସୁଖଧାମ କୁହାଯାଉଛି । ଆଉ କେହି ଏଭଳି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ଆମକୁ ବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟରୁ
ଦେବତା କରୁଛନ୍ତି । ଏହାର ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅଛି ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ଭାବରେ ଏହିମାନଙ୍କର ହିଁ ରାଜ୍ୟ
ଥିଲା । ସେଠାରେ କିଲା ଅର୍ଥାତ୍ ଦୁର୍ଗ ରହିବ ନାହିଁ । ନିରାପଦ ପାଇଁ ହିଁ କିଲା ତିଆରି
କରାଯାଇଥାଏ । ଏହି ଦେବୀ-ଦେବତାମାନଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ କିଲା ଅର୍ଥାତ୍ ଦୁର୍ଗ ନଥାଏ । କାରଣ ସେଠାରେ
ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଆକ୍ରମଣକାରୀ ଶତ୍ରୁ ନଥିଲେ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆମେ ସେହି ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମକୁ
ଟ୍ରାନ୍ସଫର ହେଉଛୁ । ଏଥିପାଇଁ ତୁମେ ରାଜଯୋଗର ଶିକ୍ଷା ନେଉଛ । ତେଣୁ ତୁମକୁ ହିଁ ରାଜତ୍ତ୍ୱ
ମିଳିବ । ଭଗବାନୁବାଚ — ମୁଁ ତୁମକୁ ରାଜାମାନଙ୍କର ରାଜା କରିଦେଉଛି । ଏବେ ତ କେହି ରାଜା-ରାଣୀ
ନାହାଁନ୍ତି । କେତେ ଲଢେଇ-ଝଗଡା ଆଦି ହୋଇଚାଲିଛି । ଏହା ହେଲା କଳିଯୁଗ, ଲୌହ ଦୁନିଆ । ତୁମେ
ସତ୍ୟଯୁଗ, ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଦୁନିଆରେ ଥିଲ । ଏବେ ପୁଣି ତୁମେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ଅଛ । ବାବା
ତୁମକୁ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରକୁ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମର
କଲ୍ୟାଣ ମଧ୍ୟ ହେଉଛି । ଆମେ ହିଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଆସିବୁ । ବାକି
ଯେଉଁ ସବୁ ଧର୍ମର ଆତ୍ମାମାନେ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଚାଲିଯିବେ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପବିତ୍ର ମଧ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ପବିତ୍ର ଦେଶର ନିବାସୀ,
ଯାହାକୁ ନିର୍ବାଣଧାମ କୁହାଯାଉଛି । ବାଣୀରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ କେବଳ ଅଶରୀରୀ ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ
ରହିଥା’ନ୍ତି । ବାବା ତୁମକୁ ଏବେ ବାଣୀରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ଏପରି କେହି କହିପାରିବେ
ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ ତୁମକୁ ନିର୍ବାଣଧାମ, ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ନେଇଯାଉଛି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ
ବ୍ରହ୍ମରେ ଲୀନ ହୋଇଯିବୁ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଏହା ତମୋପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆ ଏଠାରେ ତୁମକୁ ଭଲ ଲାଗିବ
ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ କରିବା ପାଇଁ ଭଗବାନଙ୍କୁ
ଆସିବାକୁ ପଡୁଛି । ଶିବଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ହିଁ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ସିଏ ଆସି କ’ଣ
କରୁଛନ୍ତି ? କେହି କହିପାରିବେ କି! ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସିଏ
ଆସୁଛନ୍ତି ନା । ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ରଥରେ ବିରାଜମାନ ହୋଇଥାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଘୋଡା ଗାଡିର ରଥ
ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ମୁଁ କେଉଁ ରଥରେ ବିରାଜମାନ କରୁଛି ଏକଥା ପିଲାମାନଙ୍କୁ କହୁଛି
। ଏହି ଜ୍ଞାନ ପୁଣି ପ୍ରାୟ ଲୋପ ହୋଇଯାଉଛି । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ୮୪ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ
ବାବାଙ୍କୁ ଆସିବାକୁ ପଡୁଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନ କେହି ବି ଦେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଜ୍ଞାନ ହେଲା ଦିନ,
ଭକ୍ତି ହେଲା ରାତି । ତେବେ ସମସ୍ତେ ତଳକୁ ଖସିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିର କେତେ ଆଡମ୍ବର ରହିଛି
। କେତେ କୁମ୍ଭମେଳା, ଅମୁକ ମେଳା ଆଦି ଲାଗୁଛି । ଏପରି କେହି ବି କହୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏବେ ତୁମକୁ
ପବିତ୍ର ହୋଇ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ବାବା ହିଁ କହୁଛନ୍ତି ବର୍ତ୍ତମାନ ସଙ୍ଗମଯୁଗ ଅଟେ ।
ତୁମକୁ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁ ପାଠପଢାଇଥିଲି ସେହି ପାଠ ପଢାଉଛି । ତୁମେମାନେ ହିଁ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା
ହୋଇଥିଲ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ଅଛି ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା କରିଲେ ..... ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବାବା ହିଁ
ଏପରି କରିବେ ନା । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ଅପବିତ୍ର ଗୃହସ୍ଥ ଧର୍ମର ଥିଲୁ, ଏବେ ବାବା ଆସି ପୁଣି
ପବିତ୍ର ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗୀ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ବହୁତ ଉଚ୍ଚପଦ ପାଉଛ । ସର୍ବୋଚ୍ଚ ବାବା ଆମକୁ
କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରୁଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କର ମତକୁ ହିଁ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଶେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତ
କୁହାଯାଉଛି । ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେଉଛୁ । କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ର ଅର୍ଥ କାହାକୁ
ଜଣାନାହିଁ । ଏହି ଉପାଧି ଏକମାତ୍ର ଶିବବାବାଙ୍କର କିନ୍ତୁ ଗୁରୁମାନେ ନିଜକୁ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ବୋଲି
କହିଦେଉଛନ୍ତି । ଭକ୍ତମାନେ ମାଳା ଗଡାଉଛନ୍ତି ନା । ପ୍ରକୃତରେ ମାଳା ହେଉଛି ୧୦୮ ଦାନାର କିନ୍ତୁ
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ୧୬୧୦୮ ଦାନାର ମାଳା ତିଆରି କରିଦେଇଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମ ଆଠଜଣ ଅର୍ଥାତ୍ ଚାରିଯୋଡି ଏବଂ
ଶିବବାବା ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମ ଆଠଜଣଙ୍କୁ ଅଷ୍ଟରତ୍ନ କୁହାଯାଉଛି ଏବଂ ନବମରତ୍ନ ମୋର ପ୍ରତୀକ ।
ଏମାନଙ୍କୁ ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବାବା ହିଁ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପାରସବୁଦ୍ଧି ହେଉଛ,
ରେଙ୍ଗୁନରେ ଗୋଟିଏ ପୋଖରୀ ଅଛି, କହୁଛନ୍ତି ସେଥିରେ ସ୍ନାନ କରିଲେ ପରୀ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ
ଏହା ହେଲା ଜ୍ଞାନ ସ୍ନାନ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଦେବତା ହୋଇଯାଉଛ । ବାକି ସେସବୁ ହେଲା
ଭକ୍ତିମାର୍ଗର କଥା । ଏମିତି ତ କେବେ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ଯେ ପାଣିରେ ସ୍ନାନ କରିଲେ କେହି ପରୀ
ହୋଇଯିବେ । ଏସବୁ ହେଲା ଭକ୍ତିମାର୍ଗ । କ’ଣ କ’ଣ ସବୁ କଥା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । କିଛି ହେଲେ ବି
ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଦିଲୱାଡା, ଗୁରୁ ଶିଖର ଆଦି ତୁମମାନଙ୍କର ହିଁ ସ୍ମାରକୀ ଅଟେ
। ବାବା ବହୁତ ଉଚ୍ଚରେ ରହୁଛନ୍ତି ନା । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାବା ଏବଂ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ଯେଉଁଠାରେ
ନିବାସ କରୁଛୁ , ତାହା ହେଲା ବ୍ରହ୍ମଲୋକ, ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ ତ କେବଳ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ପାଇଁ ରହିଛି ।
ତାହା କୌଣସି ଦୁନିଆ ନୁହେଁ । ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ ବା ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ପାଇଁ ଏକଥା କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ ଯେ
ବିଶ୍ୱ ଇତିହାସ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି । ବିଶ୍ୱ ତ ଗୋଟିଏ । ଏହି ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ ହିଁ
ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ମନୁଷ୍ୟମାନେ କହୁଛନ୍ତି ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନା
ହେଉ କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଜାଣିନହାଁନ୍ତି ଯେ ଆତ୍ମାର ସ୍ୱଧର୍ମ ହିଁ ଶାନ୍ତି । ବାକି ଜଙ୍ଗଲରେ କ’ଣ
ଶାନ୍ତି ମିଳିପାରିବ କି । ତୁମମାନଙ୍କୁ ସୁଖ ଏବଂ ବାକି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶାନ୍ତି ମିଳିଯାଉଛି । ଯିଏବି
ଆସୁଛନ୍ତି ପ୍ରଥମେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯାଇ ପୁଣି ସୁଖଧାମକୁ ଆସିବେ । କେହି କେହି କହୁଛନ୍ତି ଆମେ
ଜ୍ଞାନ ଗ୍ରହଣ କରିବୁ ନାହିଁ, ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଆସିବୁ ବାକି ଏତେ ସମୟ ମୁକ୍ତିଧାମରେ ରହିବୁ, ଏହା
ତ ଭଲ କଥା, ବହୁତ ସମୟ ମୁକ୍ତିରେ ରହିବୁ । ଏଠାରେ ପ୍ରାୟତଃ ଗୋଟିଏ-ଦୁଇଟି ଜନ୍ମ ନେବେ । ତେବେ
ଏହା କ’ଣ ? ଯେପରି ମଶା ଜନ୍ମ ହୋଇ ପୁଣି ମରି ଯାଇଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମରେ ଏଠାରେ କ’ଣ
ସୁଖ ଅଛି । ତେବେ ଏଭଳି ଜନ୍ମ ତ କୌଣସି କାମକୁ ନୁହେଁ, ଯେପରି କୌଣସି ପାର୍ଟ ହିଁ ନାହିଁ । ତୁମର
ପାର୍ଟ ତ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ । ତୁମଭଳି ସୁଖ କେହି ଭୋଗ କରିପାରିବେ ନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା
ଦରକାର । କରୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଥିଲ । ତୁମେ ନିଜର
ପୁରୁଷାର୍ଥ ଅନୁସାରେ ପ୍ରଲବ୍ଧ ପାଉଛ । ପୁରୁଷାର୍ଥ ବିନା ତ ପ୍ରାଲବ୍ଧ ପାଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ
ପୁରୁଷାର୍ଥ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କରିବାକୁ ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହିଭଳି ହିଁ ଡ୍ରାମା ରଚନା
କରାଯାଇଛି । ତୁମର ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାନୁସାରେ ହେବ । ନଚେତ୍ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିପାରିବ ନାହିଁ
। ତୁମକୁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ଭାବରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡିବ । ପୁରୁଷାର୍ଥ ବିନା କିଛି ହୋଇପାରିବ
ନାହିଁ । ଯଦି ତୁମକୁ କାଶ ହେଉଛି ତେବେ ତାହା ସ୍ୱତଃ କିପରି ଠିକ ହେବ ? ଔଷଧ ନେବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ
କରିବାକୁ ପଡିବ । କେହି କେହି ଏହିଭଳି ଡ୍ରାମା ଉପରେ ଛାଡି ଦେଉଛନ୍ତି, କହୁଛନ୍ତି ଯାହା ଡ୍ରାମାରେ
ଥିବ ହେବ । ଏହିଭଳି ଓଲଟା ଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଏହିଭଳି ହିଁ ମାୟା ବିଘ୍ନ
ପକାଇଥାଏ । ପିଲାମାନେ ପାଠପଢାକୁ ଛାଡି ଦେଇଥା’ନ୍ତି, ଏହାକୁ କୁହାଯାଉଛି — ମାୟାଠାରୁ ହାରିବା ।
ଏହା ଯୁଦ୍ଧ ଅଟେ ନା । ତେଣୁ ଏହା ମଧ୍ୟ ଜବରଦସ୍ତ ଅଟେ । ଆଚ୍ଛା--
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ ଶ୍ରୀମତ ଉପରେ ଚାଲି ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯେପରି
ଦେବତାମାନେ ନିର୍ବିକାରୀ ଅଟନ୍ତି, ସେହିପରି ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହି ନିର୍ବିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ
। ଘର ଗୃହସ୍ଥକୁ ପବିତ୍ର କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ଡ୍ରାମାର ଜ୍ଞାନକୁ ଓଲଟା ରୂପରେ ବ୍ୟବହାର କରିବାର ନାହିଁ । ଡ୍ରାମା ବୋଲି କହି ବସିଯିବାର
ନାହିଁ । ପାଠପଢା ଉପରେ ପୂରା ପୂରା ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ ଏବଂ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ପ୍ରାରବ୍ଧ ଜମା କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ସ୍ନେହର ଶକ୍ତି
ଆଧାରରେ ମାୟାର ଶକ୍ତିକୁ ସମାପ୍ତ କରି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନୀ ହୁଅ ।
ସ୍ନେହରେ ସମାହିତ
ହୋଇଯିବା ହିଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ । ସ୍ନେହ ହିଁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜନ୍ମର ବରଦାନ ଅଟେ । ଏହି
ସଂଗମଯୁଗରେ ସ୍ନେହର ସାଗର ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ ସ୍ନେହ ରୂପୀ ହୀରା-ମୋତିର ଥାଳି ଭରପୁର କରି
ଦେଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ସ୍ନେହରେ ସମ୍ପନ୍ନ ହୁଅ । ସ୍ନେହର ଶକ୍ତି ଆଧାରରେ ପରିସ୍ଥିତି ରୂପୀ ପାହାଡ
ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ପାଣି ଭଳି ହାଲୁକା ହୋଇଯିବ । ଯଦି ମାୟାର କୌଣସି ବି ବିକରାଳ ରୂପ ବା ରାଜକୀୟ
ରୂପ ତୁମ ପାଇଁ ବିଘ୍ନ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି ତେବେ ତୁମେ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ସ୍ନେହର ସାଗରରେ ସମାହିତ
ହୋଇଯାଅ ଅର୍ଥାତ୍ ବୁଡି ରୁହ । ତେବେ ସ୍ନେହର ଶକ୍ତି ଆଧାରରେ ମାୟାର ଶକ୍ତି ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଶରୀର-ମନ-ଧନ,
ମନ-ବାଣୀ ଏବଂ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ସଦା ସହଯୋଗୀ ଆତ୍ମା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଯୋଗୀ ।