21.12.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଆତ୍ମା ରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀକୁ
ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଭରପୁର କରି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ କରିବାକୁ ହେବ, ପାଣିର ସ୍ନାନ ଦ୍ୱାରା ନୁହେଁ
।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏହି ସମୟରେ
ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ କିଏ ଭଟକାଉଛି ଅର୍ଥାତ୍ ବାଟବଣା କରୁଛି ? ଏବଂ ସେ କାହିଁକି
ଭଟକାଉଛି ?
ଉତ୍ତର:-
ରାବଣ ହିଁ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭଟକାଉଛି କାହିଁକି ନା ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଭଟକୁଛି । ତା’ର ନିଜର କୌଣସି ଘରଦ୍ୱାର ନାହିଁ
। ରାବଣକୁ କେହି ବାବା ବୋଲି କହିବେ ନାହିଁ । ବାବା ତ ନିଜର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଘରର ଠିକଣା ବତାଇବା
ପାଇଁ ପରମଧାମ ଘରୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଘରର ଠିକଣା ପାଇଗଲଣି ସେଥିପାଇଁ ଆଉ ଭଟକୁନାହଁ । ତୁମେ
କହୁଛ ଆମେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ଅଲଗା ହୋଇଥିଲୁ ଏବେ ପୁଣି ଆମେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ
ଘରକୁ ଯିବୁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମଧୁର
ସନ୍ତାନମାନେ ଏଠାରେ ବସି ଭାବୁଛନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଶରୀରରେ ଯେଉଁ ଶିବବାବା ଆସିଛନ୍ତି,
ଯେପରି ବି ହେଉ ଆମକୁ ସାଥିରେ ଘରକୁ ନିଶ୍ଚୟ ନେଇଯିବେ । ତାହା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଘର ଅଟେ ନା । ତେଣୁ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚୟ ଖୁସି ଲାଗୁଥିବ, ଅବିନାଶୀ ବାବା ଆସି ଆମକୁ ଫୁଲ ଭଳି କରୁଛନ୍ତି । କୌଣସି
ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପୋଷାକ ଆଦି ପିନ୍ଧାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ଏହାକୁ କୁହାଯାଉଛି ଯୋଗବଳ, ୟାଦର ବଳ ।
ଶିକ୍ଷକଙ୍କର ପଦବୀ ଅନୁଯାୟୀ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଦବୀ ଦେଉଛନ୍ତି । ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ଛାତ୍ରମାନେ
ଜାଣିଥାନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଏପରି ହେବୁ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମର ବାବା ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି,
ସତଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ନୂଆ କଥା । ଆମର ବାବା ଶିକ୍ଷକ ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଆମେ ୟାଦ
କରୁଛୁ । ଆମକୁ ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଏହିପରି କରୁଛନ୍ତି । ଆମର ଅବିନାଶୀ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି — ଆମକୁ ଘରକୁ
ଫେରାଇ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ରାବଣର କୌଣସି ଘର ନଥାଏ, ରାମଙ୍କର ଘର ଅଛି । ଶିବବାବା କେଉଁଠି
ରହୁଛନ୍ତି ? ତୁମେ ତୁରନ୍ତ କହିବ ଯେ ପରମଧାମରେ । ରାବଣକୁ ତ ବାବା ବୋଲି କୁହାଯିବ ନାହିଁ ।
ରାବଣ କେଉଁଠାରେ ରହୁଛି ? ତାହାର କୌଣସି ଠିକଣା ଜଣା ନାହିଁ । ଏପରି କୁହାଯିବ ନାହିଁ ଯେ ରାବଣ
ପରମଧାମରେ ରହୁଛି । ନା, ରାବଣର କୌଣସି ଠିକଣା ହିଁ ନାହିଁ । ଏଣେତେଣେ ଘୂରି ବୁଲୁଛି, ତୁମକୁ
ମଧ୍ୟ ବାଟବଣା କରୁଛି । ତୁମେ କ’ଣ ରାବଣକୁ ମନେ ପକାଉଛ ? ନାଁ । କେତେ ତୁମକୁ ବିଭ୍ରାନ୍ତ କରୁଛି
। ଶାସ୍ତ୍ର ପଢ, ଭକ୍ତି କର, ଏଭଳି କର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ ଭକ୍ତିମାର୍ଗ, ରାବଣ
ରାଜ୍ୟ । ଗାନ୍ଧୀ ମଧ୍ୟ କହୁଥିଲେ ରାମରାଜ୍ୟ ଦରକାର । ଏହି ରଥରେ ଆମର ଶିବବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ବଡ
ବାବା ଅଟନ୍ତି ନା । ସେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ ବଚ୍ଚେ-ବଚ୍ଚେ ଅର୍ଥାତ୍ ପିଲାମାନେ କହି କଥା
ହେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଆତ୍ମିକ ପିତା ଏବଂ ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ତୁମେ ଆତ୍ମିକ
ସନ୍ତାନମାନେ ଅଛ କାହିଁକି ନା ଆମର ସମ୍ପର୍କ ମୂଳବତନ ସହିତ ରହିଛି । ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମା ଅଲଗା
ରହିଲେ ବହୁକାଳ... । ସେଠାରେ ତ ଆତ୍ମାମାନେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଏକତ୍ର ରହନ୍ତି । ପୁଣି ନିଜ-ନିଜର
ଅଭିନୟ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଅଲଗା ହେଉଛନ୍ତି । ବହୁକାଳର ହିସାବ ମଧ୍ୟ ଦରକାର ନା । ଏକଥା ବାବା ବସି
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଏବେ ପାଠ ପଢୁଛ । ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କ୍ରମାନୁସାରେ ରହିଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ
ଭଲ ଭାବରେ ପଢୁଛନ୍ତି । ସେହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ମୋଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଛନ୍ତି । ସେହିମାନେ
ପୁଣି ମୋତେ ବହୁତ ମନେ ପକାଇବେ ତେଣୁ ସେମାନେ ପ୍ରଥମେ ଆସି ମିଶିବେ ।
ବାବା ବସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସାରା ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଗୁହ୍ୟ ରହସ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଯାହାକୁ ଆଉ କେହି
ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଏହାକୁ ଗୁହ୍ୟ ଏବଂ ଗୁହ୍ୟତମ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଏକଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ
ବାବା ଉପରୁ କେଉଁଠି ବସି ବୁଝାଉ ନାହାଁନ୍ତି, ଏଠାକୁ ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ମୁଁ ଏହି କଳ୍ପ ବୃକ୍ଷର
ବୀଜରୂପ ଅଟେ । ଏହି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରୂପକ ବୃକ୍ଷକୁ କଳ୍ପବୃକ୍ଷ କୁହାଯାଉଛି । ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟ
ତ ବିଲକୁଲ୍ କିଛି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣ ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇଛନ୍ତି ପୁଣି ବାବା ଆସି
ଜାଗ୍ରତ କରାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରାଇଛନ୍ତି ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ ଶୋଇ ରହିଛନ୍ତି ।
ତୁମେ ମଧ୍ୟ କୁମ୍ଭକର୍ଣ୍ଣର ଆସୁରୀ ନିଦରେ ଶୋଇଥିଲ । ବାବା ଆସି ଜାଗ୍ରତ କରିଛନ୍ତି, ପିଲାମାନେ
ଉଠ । ତୁମେ ଅଳସୁଆ ହୋଇ ଶୋଇ ରହିଛ, ଏହାକୁ ଅଜ୍ଞାନ ନିଦ୍ରା କୁହାଯାଉଛି । ଶରୀରର ବିଶ୍ରାମ ପାଇଁ
ନିଦ୍ରା ତ ସମସ୍ତେ କରିଥା’ନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ଶୋଇବେ । ଏବେ ସମସ୍ତେ ଅଜ୍ଞାନ ନିଦ୍ରାରେ
ଶୋଇଛନ୍ତି । ବାବା ଆସି ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଉଠାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଗ୍ରତ
ହୋଇଛ, ଜାଣିଛ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ଆମକୁ ନେଇଯିବେ । ଏବେ ତ ନା ଏହି ଶରୀର କୌଣସି କାମର ଅଟେ ନା
ଆତ୍ମା, ଦୁଇଟି ଯାକ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି, ଏକଦମ ଦେଖାସୁନ୍ଦର ହୋଇଯାଇଛି । ୯ କ୍ୟାରେଟ୍ କହିବା
ଅର୍ଥାତ୍ ବହୁତ ଅଳ୍ପ ସୁନା, ଖାଣ୍ଟି ସୁନା ୨୪ କ୍ୟାରେଟର ହୋଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ତୁମକୁ ୨୪
କ୍ୟାରେଟକୁ ନେଇଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ତୁମର ଆତ୍ମାକୁ ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା ଗୋଲଡେନ୍ ଏଜେଡ୍ ଅର୍ଥାତ୍
ସତ୍ୟଯୁଗୀ କରାଉଛନ୍ତି । ଭାରତକୁ ସୁନାର ଚଢେଇ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । ଏବେ ତ ଲୁହାର, ମାଟି ଗୋଡିର
ଚଢେଇ ବୋଲି କୁହାଯିବ । କିନ୍ତୁ ଏହା ଚୈଚନ୍ୟ ଅଟେ ନା । ଏସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । ଯେପରି ଆତ୍ମାକୁ
ଜାଣୁଛ ସେହିପରି ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିପାରିବ । କହନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଚିକଚିକ୍ କରୁଥିବା ତାରକା ଅଟେ ।
ବହୁତ ଛୋଟ ତାରକା ଅଟେ । ଡାକ୍ତର ଆଦି ବହୁତ ଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି ଦେଖିବା ପାଇଁ କିନ୍ତୁ
ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି ବିନା ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖିପାରିବେ ନାହିଁ । ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ । କେହି କୁହନ୍ତି ଆଖି
ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମା ବାହାରିଗଲା, କେହି ପୁଣି କୁହନ୍ତି ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ବାହାରିଗଲା । ଆତ୍ମା ଶରୀରରୁ
ବାହାରି କେଉଁଆଡେ ଯାଉଛି ? ଅନ୍ୟ ଶରୀରରେ ଯାଇ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ଏବେ ତୁମର ଆତ୍ମା ଶାନ୍ତିଧାମ
ଉପରକୁ ଚାଲିଯିବ । ଏକଥା ତୁମକୁ ଭଲ ଭାବେ ଜଣାଅଛି ଯେ ବାବା ଆସି ଆମକୁ ଘରକୁ ନେଇଯିବେ । ଗୋଟିଏ
ପଟେ କଳିଯୁଗ, ଅନ୍ୟ ପଟେ ସତ୍ୟଯୁଗ ରହିଛି । ଏବେ ଆମେ ସଂଗମରେ ଛିଡା ହୋଇଛୁ । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା
। ଏଠାରେ କୋଟି କୋଟି ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେବଳ ୯ ଲକ୍ଷ ରହିବେ! ବାକି ସମସ୍ତଙ୍କର
କ’ଣ ହେବ ? ବିନାଶ ହୋଇଯାଉଛି । ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରିବା ପାଇଁ ।
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ପୁଣି ପାଳନା ମଧ୍ୟ ଦୁଇ ରୂପରେ ହେଉଛି । ଏପରି ନୁହେଁ
ଯେ ୪ ଭୁଜାଧାରୀ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଥିବେ । ତେବେ ତ ଶୋଭା ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ
ବୁଝାଇ ଦେଉଛନ୍ତି — ଚତୁର୍ଭୁଜ ହେଉଛି ଶ୍ରୀଲକ୍ଷ୍ମୀ-ଶ୍ରୀ ନାରାୟଣଙ୍କର ଯୁଗଳ ରୂପ । ଶ୍ରୀ
ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠ । ତ୍ରେତାରେ ଦୁଇକଳା କମ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେଉଁ
ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ତାର ସ୍ମୃତିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର, ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର
। ଏହି କଥାକୁ ଅନ୍ୟ କେହି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା ହିଁ ପତିତ-ପାବନ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ଅଟନ୍ତି
। ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ବାବା,ଆପଣ ଆମକୁ ସାରା ଆକାଶ ଧରିତ୍ରୀ ସବୁ କିଛି ଦେଇଛନ୍ତି । ଏପରି
କୌଣସି ଜିନିଷ ନାହିଁ ଯାହା ଆମକୁ ଦେଇ ନାହାଁନ୍ତି । ସାରା ବିଶ୍ୱର ରାଜତ୍ୱ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଥିଲେ । ପୁଣି ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ର ଘୂରୁଛି ।
ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମଅନୁସାରେ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ ଯେ
ବିକାରୀରୁ ନିର୍ବିକାରୀ, ନିର୍ବିକାରୀରୁ ବିକାରୀ, ଏହି ୮୪ ଜନ୍ମର ଅଭିନୟ ତୁମେ ଅଗଣିତ ଥର କରିଛ
। ତାର ଗଣନା କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଜନସଂଖ୍ୟା ଯଦିଓ ଗଣନା କରିଦେଉଛନ୍ତି ବାକି ତୁମେ କେତେ ଥର
ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ, ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ତମୋପ୍ରଧାନ ହେଉଛ, ଏହାର ହିସାବ ବାହାର
କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହା ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଚକ୍ର । ଏହା ହିଁ ଠିକ୍ ଅଟେ । ଲକ୍ଷ
ଲକ୍ଷ ବର୍ଷର କଥା ତ ମନେ ମଧ୍ୟ ରହିବ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମ ମଧ୍ୟରେ ଗୁଣର ଧାରଣା ହେଉଛି । ଜ୍ଞାନର
ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଯାଉଛି । ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ଦେଖୁଛ । ତୁମକୁ ଯେଉଁ
ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି, ସେଥିରେ ନୁଆ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଦୁନିଆ ତ କୌଣସି କାମର ନୁହେଁ
। ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଅଟେ । ନୂଆ ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ଦେଖ କେତେ ଫରକ ରହିଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ
ହିଁ ନୂଆ ଦୁନିଆର ମାଲିକ ଥିଲୁ ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ-ନେଇ ଏପରି ହୋଇଛୁ । ଏକଥା ଭଲ ଭାବରେ ମନେ ରଖି
ପୁଣି ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ - କିପରି ଆମେ ଏହିପରି ହେଉଛୁ ? ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ,
ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ହେଉଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଫରକ ଦେଖୁଛ ନା । ବିଷ୍ଣୁ
କିପରି ସୁସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ବସିଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହି ବ୍ରହ୍ମା କିପରି ସାଧାରଣ ଭାବରେ ବସିଛନ୍ତି । ତୁମେ
ଜାଣିଛ ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ବିଷ୍ଣୁ ହେବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଏକଥା କାହାକୁ ବୁଝାଇବା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସହଜ
ଅଟେ । ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କରଙ୍କର ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ କ’ଣ ସମ୍ପର୍କ ଅଛି ? ତୁମେ ଜାଣିଛ
ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ଦୁଇରୂପ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଅଟନ୍ତି । ଏହି ବିଷ୍ଣୁ ଦେବତା ପୁଣି ମନୁଷ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମା
ହେଉଛନ୍ତି । ବିଷ୍ଣୁ ସତ୍ୟଯୁଗର ଅଟନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମା ଏଠାକାର ଅଟନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି
ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ ହେବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ଲାଗୁଛି, ପୁଣି ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା ହେବା ପାଇଁ
୫ ହଜାର ବର୍ଷ ଲାଗୁଛି । ତତ୍ତ୍ୱମ୍ । କେବଳ ଜଣେ ବ୍ରହ୍ମା ତ ଏହିଭଳି ହେଉ ନାହାଁନ୍ତି ନା! ଏସବୁ
କଥା ବାବାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ବୁଝାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଏଠାରେ କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କର କଥାନାହିଁ
। ଏହାଙ୍କର ଗୁରୁ ହେଉଛନ୍ତି ଶିବବାବା, ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି ।
ତାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁ କୁହାଯାଉଛି । ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ୟାଦ କରିବାକୁ ପଡିବ ।
କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଏକଥା ବୁଝାଇବା ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ — ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ଶିବବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆ
ସ୍ୱର୍ଗ ରଚନା କରୁଛନ୍ତି । ଶିବବାବା ହିଁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭଗବାନ ଅଟନ୍ତି । ସେ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର
ପିତା ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ଭଗବାନ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା
କେତେ ସହଜ ଅଟେ । ପିଲା ଜନ୍ମ ହେଲେ ତୁରନ୍ତ ମା-ମା ଡାକ ତା’ର ମୁଖରୁ ସ୍ୱତଃ ବାହାରିଥାଏ ।
ମାତା-ପିତାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହା ପାଖକୁ ଯାଇନଥାଏ । ଯଦି ମାଆ ମରିଗଲା, ତେବେ ସେ ଅଲଗା କଥା ।
ପ୍ରଥମ ହେଲେ ମାଆ ଏବଂ ବାପା ପଛରେ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ମିତ୍ର-ସମ୍ବନ୍ଧୀ ଆଦି ରହିଥାନ୍ତି । ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ
ଯୁଗଳ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଦାଦା-ଖୁଡି ଦୁଇଜଣ ଅଛନ୍ତି ନା । କୁମାରୀ ହୋଇଥାନ୍ତି ପୁଣି ବଡ ହେଲେ କେହି
କେହି ଖୁଡି, ପୁଣି କେହି ମାଇଁ ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି ।
ଏବେ ତୁମକୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭାଇ । ବାସ୍, ଆଉ ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧ ରଦ୍ଦ
କରୁଛନ୍ତି । ଭାଇ-ଭାଇ ଭାବିଲେ ହିଁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବେ । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି -
ପିଲାମାନେ, କେବଳ ମୋତେ ୟାଦ କର । କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅବିନାଶୀ ପିତା ଅଟନ୍ତି । ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପିତା
ତୁମକୁ ଅସରନ୍ତି ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ବାରମ୍ବାର କହୁଛନ୍ତି ମନମନାଭବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା
ନିଶ୍ଚୟ କରି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର, ଏହି କଥା କେବେହେଲେ ଭୁଲ ନାହିଁ । ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା
ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ତ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବିବାକୁ ହେବ - ଆମେ ଆତ୍ମା ଶାଳଗ୍ରାମ ଅଟୁ ଏବଂ
ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ମୁଁ ପତିତ-ପାବନ ଅଟେ, ମୋତେ
ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ତୁମର ଖାଲି ବ୍ୟାଟେରୀ ଭରପୁର ହୋଇଯିବ ଏବଂ ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ ।
ଗଙ୍ଗାପାଣିରେ ତ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ବୁଡ ପକାଇ ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ହୋଇଛ କିନ୍ତୁ ପବିତ୍ର ହୋଇପାରିଲ
ନାହିଁ । ପାଣି କିପରି ପତିତ-ପାବନ ହୋଇପାରିବ ? ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସଦଗତି ହୋଇଥାଏ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଲା ପାପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ମିଛ ଦୁନିଆ । ଦେବା-ନେବା ମଧ୍ୟ ପାପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ
ହିଁ ହେଉଛି । ମନ୍ସା-ବାଚା-କର୍ମଣା ପାପ ଆତ୍ମା ହିଁ ହେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ।
ତୁମେ କହୁଛ ଆମେ ଏହିପରି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛୁ । ଏବେ ତୁମର ଭକ୍ତି
କରିବା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି । ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ସଦଗତି ହୋଇଥାଏ । ଏହି ଦେବତାମାନେ ସଦଗତି ପାଇଛନ୍ତି
ନା । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି ଏମାନେ ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ଅଛନ୍ତି । ବାବା କେତେ ସହଜ ଭାବେ
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ପିଲାମାନେ କେତେ ମେହନତ କରୁଛ । କଳ୍ପ-କଳ୍ପ କରୁଛ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ
ବଦଳାଇ ନୂଆ ଦୁନିଆ ଗଢିବାକୁ ହେବ । କୁହନ୍ତି ନା ଭଗବାନ ଜାଦୁକର, ରତ୍ନାକର ଓ ସୌଦାଗର ଅଟନ୍ତି ।
ଜାଦୁକର ତ ଅଟନ୍ତି ନା । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ନର୍କକୁ ବଦଳାଇ ସ୍ୱର୍ଗ କରିଦେଉଛନ୍ତି । କେତେ ବଡ
ଜାଦୁଗରୀ କଥା ଅଟେ ଏବେ ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗର ନିବାସୀ ହେଉଛ । ଜାଣିଛ ଏବେ ଆମେ ନର୍କର ବାସୀନ୍ଦା ଅଟୁ
। ନର୍କ ଏବଂ ସ୍ୱର୍ଗ ଅଲଗା ଅଟେ । ଏହା ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଚକ୍ର । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷର ତ କଥା ନୁହେଁ
। ଏହି କଥା ଭୁଲିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଭଗବାନୁବାଚ — ନିଶ୍ଚୟ କେହି ଅଛନ୍ତି ଯିଏକି ପୁନର୍ଜନ୍ମ ରହିତ
ଅଟନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କର ତ ଶରୀର ଅଛି । ଶିବଙ୍କର ଶରୀର ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇବା ପାଇଁ
ତାଙ୍କର ମୁଖ ତ ନିଶ୍ଚୟ ଦରକାର । ତୁମକୁ ଶୁଣାଇବା ପାଇଁ ଆସି ପଢାଉଛନ୍ତି ନା । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ
ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି । ସେ ସାରା କଳ୍ପରେ ଥରେ ମାତ୍ର ଆସୁଛନ୍ତି ଦୁଃଖଧାମକୁ ସୁଖଧାମ
କରିବା ପାଇଁ । ସୁଖ-ଶାନ୍ତିର ବର୍ସା ନିଶ୍ଚିତ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ମିଳିଛି ସେଥିପାଇଁ ତ ମନୁଷ୍ୟ ପୁନଃ
ଚାହୁଛଁନ୍ତି ନା, ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ।
ଦେଖ କେତେ ସହଜ ରୀତିରେ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ବସି ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର, ବାଜୋଲୀ
ଅର୍ଥାତ୍ ଚକ୍ରକୁ ୟାଦ କର ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ମନମନାଭବ । ବାବା ହିଁ ଏହି ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି
। ତୁମେ କହୁଛ ଆମେ ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉଛୁ । ବାବା ଆମକୁ ଶାନ୍ତିଧାମ-ସୁଖଧାମକୁ
ନେଇଯିବାର ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ବସି ଘରକୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି
ବାବାଙ୍କୁ, ଘରକୁ ଏବଂ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ତ ବିନାଶ ହିଁ
ହୋଇଯିବ । ଆଗକୁ ଯାଇ ତୁମେ ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ମନେ ପକାଇବ । ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଦ୍ୱାରା
ବାରମ୍ବାର ବୈକୁଣ୍ଠ ଦେଖିବ । ଆରମ୍ଭରେ କନ୍ୟାମାନେ ବାରମ୍ବାର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଦ୍ୱାରା ଏକତ୍ର ବସି
ବୈକୁଣ୍ଠର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖୁଥିଲେ । ଏହା ଦେଖି ବଡ ବଡ ଘରର ଲୋକମାନେ ନିଜର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଠାଇ
ଦେଉଥିଲେ । ନାମ ହିଁ ରଖାଯାଇଥିଲା ଓମ୍ ନିବାସ । କେତେ ଢେର ସନ୍ତାନ ଆସିଲେ ଏଥିପାଇଁ ପୁଣି
ହଙ୍ଗାମା ହେଲା । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଢାଉଥିଲେ । ସ୍ୱତଃ ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ ହୋଇଯାଉଥିଲେ । ଏବେ ଏହି ଧ୍ୟାନ
- ସାକ୍ଷାତ୍କାରର ପାର୍ଟ ବନ୍ଦ କରିଦିଆ ଯାଇଛି । ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ କବରସ୍ଥାନ ବା ଶ୍ମଶାନ ଭଳି
ବାତାବରଣ ତିଆରି କରିଦେଉଥିଲେ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଆଇ ଦେଇ କହୁଥିଲେ ଏବେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର,
ଧ୍ୟାନରେ ଚାଲିଯାଉଥିଲେ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଦୁକର ଅଟ । ତୁମେ ଯାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବ ସେ
ତୁରନ୍ତ ଧ୍ୟାନରେ ଚାଲିଯିବ । ଏହି ଜାଦୁ କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ । ନବଧା ଭକ୍ତିରେ ତ ଯେବେ ଏକଦମ୍
ପ୍ରାଣ ଦେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହୋଇଥାଏ । ଏଠାରେ ତ ବାବା
ନିଜେ ଆସିଛନ୍ତି, ତୁମକୁ ପାଠପଢାଇ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଉଛନ୍ତି । ଭବିଷ୍ୟତରେ ତୁମେ ବହୁତ
ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରିବ । ବାବାଙ୍କୁ ଯଦି ଏବେ କେହି ପଚାରିବେ ଯେ କିଏ ଗୋଲାପ, କିଏ ଚମ୍ପା, କିଏ
ଟଗର । ତେବେ ବାବା ମଧ୍ୟ କହିପାରିବେ । କେହି କେହି ଫୁଲ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା -
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଦେହର ସବୁ
ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ରଦ୍ଦ ଅର୍ଥାତ୍ କ୍ୟାନ୍ସେଲ କରି ଆତ୍ମା ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟୁ, ଏହି ନିଶ୍ଚୟ କରିବାକୁ ହେବ
ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇ ପୂରା ବର୍ସାର ଅଧିକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଏବେ ଆଉ ପାପାତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ କୌଣସି ନେଣ-ଦେଣ କରିବାର ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅଜ୍ଞାନ
ନିଦ୍ରାରୁ ଜାଗ୍ରତ କରି ଶାନ୍ତିଧାମ-ସୁଖଧାମ ଯିବାର ରାସ୍ତା ବତାଇବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
କମଳ ପୁଷ୍ପର
ସିମ୍ବଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରତୀକକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖି ନିଜକୁ ସାମ୍ପୁଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ନମୁନା ମନେ କରୁଥିବା
ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଏବଂ ପ୍ରିୟ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ଘର ଗୃହସ୍ଥରେ ରହୁଥିବା
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପ୍ରତୀକ ହେଲା ‘କମଳ ପୁଷ୍ପ’ । ତେଣୁ କମଳ ପୁଷ୍ପ ଭଳି ହୁଅ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ
ଆଜ୍ଞାକୁ ପାଳନ କର । ଯଦି ଆଜ୍ଞା ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରୀମତକୁ ପାଳନ କରୁନାହଁ ତେବେ କମଳ ପୁଷ୍ପ
ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ କମଳ ପୁଷ୍ପର ପ୍ରତୀକକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖି ନିଜକୁ ଏକ ନମୁନା ଅର୍ଥାତ୍
ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ସ୍ୱରୂପ ମନେକରି ଚାଲ । ସେବା କରିବା ସହିତ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଏବଂ
ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୁଅ । କେବଳ ପ୍ରିୟ ହୁଅ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଓ ସମସ୍ତଙ୍କର
ପ୍ରିୟ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ନେହୀ ହୁଅ କାରଣ ସ୍ନେହ ମଧ୍ୟ କେବେ କେବେ ମୋହରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଏ । ସେଥିପାଇଁ
ଯେ କୌଣସି ସେବା କର କିନ୍ତୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ରୁହ ଏବଂ ପ୍ରିୟ ହୁଅ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବାବାଙ୍କର
ସ୍ନେହ ରୂପକ ଛତ୍ରଛାୟା ମଧ୍ୟକୁ ମାୟା ଆସିପାରିବ ନାହିଁ ।