21.01.19 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ନିଜର ପିତାଙ୍କ
ସମାନ ଆତ୍ମିକ ଶିକ୍ଷକ ହୁଅ । ଯାହାସବୁ ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ପଢ଼ିଛ ତାହା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଢ଼ାଅ ।
ଯଦି ଧାରଣା କରିଛ ତେବେ କାହାକୁ ବି ଜ୍ଞାନ ବୁଝାଇ ଦେଖାଅ ।
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ କଥାରେ
ବାବାଙ୍କର ଅଟଳ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ? ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ଅଟଳ ହେବାକୁ ପଡିବ ?
ଉତ୍ତର:-
ବାବାଙ୍କର
ଡ୍ରାମା ଉପରେ ଅଟଳ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯାହା ବିତିଗଲା ତାହା ଡ୍ରାମା । କଳ୍ପ
ପୂର୍ବରୁ ତୁମେ ଯାହା କରିଥିଲ ତାହା ହିଁ କରିବ । ଡ୍ରାମା ତୁମକୁ ଏପଟ ସେପଟ କରିବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ
। କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପିଲାମାନଙ୍କର ଅବସ୍ଥା ଏଭଳି ହୋଇନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ମୁଖରୁ
ବାହାରୁଛି- ଏଭଳି ହୋଇଥିଲେ ଏଭଳି କରିଥା’ନ୍ତି, ଜଣାଥିଲେ ଏପରି କରିନଥା’ନ୍ତି... ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ବିତିଯାଇଥିବା କଥାକୁ ଚିନ୍ତା କରନାହିଁ, ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର ଯେ ଏଭଳି କୌଣସି ଭୁଲ୍
ପୁନର୍ବାର ନହେଉ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା
ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବା ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଏଠାକୁ ଆସୁଛି
ସେତେବେଳେ କେହି ଜାଣିପାରୁନାହାନ୍ତି କାରଣ ମୁଁ ଗୁପ୍ତ ଅଟେ । ଗର୍ଭରେ ମଧ୍ୟ ଯେତେବେଳେ ଆତ୍ମା
ପ୍ରବେଶ କରିଥାଏ ତା’ର ପ୍ରବେଶ ହେବାରେ ପ୍ରକୃତ ତିଥି ତାରିଖ, ଜଣା ପଡିନଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ଗର୍ଭରୁ
ବାହାରକୁ ଆସିଥାଏ ତେବେ ତା’ର ତିଥି ତାରିଖ ବାହାର କରାଯାଏ । ଠିକ୍ ସେହିପରି ବାବାଙ୍କ
ପ୍ରବେଶତାର ତିଥି ତାରିଖ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ଜଣାପଡୁନାହିଁ, କେବେ ପ୍ରବେଶ କଲେ, କେତେବେଳେ ଏହି ରଥରେ
ବିରାଜମାନ ହେଲେ କିଛି ବି ଜଣାପଡୁ ନାହିଁ । ସେତେବେଳେ ଯଦି କାହାକୁ ଦେଖୁଥିଲି ତେବେ ସେ ଧ୍ୟାନରେ
ଚାଲିଯାଉଥିଲା । ତେଣୁ ଭାବୁଥିଲି ଯେ ମୋ ଭିତରେ କାହାର ପ୍ରବେଶତା ହୋଇଛି ଅଥବା କିଛି ଶକ୍ତି
ମିଳିଛି । ତେବେ ଏହି ଶକ୍ତି ଆସିଲା କେଉଁଠୁ ? ମୁଁ ଖାସ୍ କୌଣସି ଜପ ତପ ତ’ କରିନାହିଁ ।
ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ ଗୁପ୍ତ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଏହାର ତିଥି ତାରିଖ କିଛି ବି ନାହିଁ ।
ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକର ମଧ୍ୟ କେବେ ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି ଏକଥା ବି କିଛି କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ମୁଖ୍ୟ କଥା
ହେଲା ମନମନାଭବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ହେ ଆତ୍ମାମାନେ ତୁମେ ମୋତେ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ଡାକୁଛ
ଯେ ଆସ ଏଠାକୁ ଆସି ଅପବିତ୍ରମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରି, ପବିତ୍ର ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କର । ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଡ୍ରାମାର ଯୋଜନା ଅନୁସାରେ ମୋତେ ଆସିବାକୁ ପଡିଥାଏ ତେଣୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ
ହେଉଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଯାହାକିଛି ବି ବିତିଯାଇଛି, ତା’ର ପୁଣି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ ।
ସତ୍ୟଯୁଗ ଏବଂ ତ୍ରେତାଯୁଗର ମଧ୍ୟ ପୁନରାବୃତ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ସହିତ
ସଂବତ ମଧ୍ୟ ବିତିଚାଲିଛି । କହୁଛନ୍ତି ସତ୍ୟଯୁଗ ବିତିଯାଇଛି କିନ୍ତୁ କେହି ତ’ ଦେଖିନାହାନ୍ତି ।
ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମେମାନେ ହିଁ ସତ୍ୟ ତ୍ରେତାଯୁଗରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲ ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତୁମେ
ହିଁ ମୋଠାରୁ ଅଲଗା ହୋଇଛ । ତେବେ ଏହି କଥା ଉପରେ ଚିନ୍ତନ ମନ୍ଥନ କରିବା ଉଚିତ୍, କିପରି ମୁଁ ୮୪
ଜନ୍ମ ନେଉଛି ଯାହାକି ପୁଣି ଅବିକଳ ସେହିପରି ନେବାକୁ ପଡିବ ଅର୍ଥାତ୍ ତୁମକୁ ଦୁଃଖ ଏବଂ ସୁଖର
ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ପଡିବ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ସୁଖ ହିଁ ସୁଖ ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ଘର ପୁରୁଣା
ହୋଇଯାଏ ତେବେ କେଉଁଠାରୁ ଛାତ ଭାଙ୍ଗିଯାଇଥାଏ ତ ଆଉ କେଉଁଠାରୁ କ’ଣ ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ଚିନ୍ତା
ରହିଥାଏ ଯେ କିଭଳି ଏହାର ମରାମତି କରିବାକୁ ହେବ । ଯେତେବେଳେ ଘର ବହୁତ ପୁରୁଣା ହୋଇଯାଇଥାଏ ତେବେ
ବୁଝିବାକୁ ହୁଏ ଯେ ଏହି ଘର ଆଉ ରହିବା ଯୋଗ୍ୟ ନୁହେଁ, କିନ୍ତୁ ନୂଆ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଏଭଳି କୁହାଯିବ
ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବାପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ହେଉଛ । ତେବେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷ
ପ୍ରଥମେ ନୂଆ ପରେ ପୁଣି ପୁରୁଣା ହୋଇଥାଏ । ପିଲାମାନଙ୍କର ବିଚାର ଆସୁଛି ଯେ ଆଉ କେହି ତ’ ଏହି
କଥାକୁ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ ଗୀତା ରାମାୟଣ ଇତ୍ୟାଦି ଶୁଣାଇବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି,
ସେମାନେ କେବଳ ଏହିଥିରେ ହିଁ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଆଗରୁ ତୁମେ ଏବଂ ମୁଁ ସମସ୍ତେ ଏହି ସବୁ
ଧନ୍ଦାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ଆମକୁ କେତେ ବୁଦ୍ଧିମାନ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ହେ ସନ୍ତାନମାନେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଏବେ ଶେଷ ହେବାକୁ ଯାଉଛି, ଏବେ ତୁମକୁ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବାକୁ
ହେବ । ଏଭଳି ନୁହେଁ ଯେ ସମସ୍ତେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବେ କିମ୍ବା ସମସ୍ତେ ମୁକ୍ତିଧାମରେ ବସିଯିବେ
ଏହିଭଳି ନିୟମ ନାହିଁ ଏହା ଦ୍ୱାରା ତ’ ପ୍ରଳୟ ହୋଇଯିବ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହା ହେଉଛି ପୁରୁଣା
ଦୁନିଆ ଏବଂ ନୂଆ ଦୁନିଆର ବହୁତ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ସଙ୍ଗମଯୁଗ । ଏବେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାର ଅଛି ପୁଣି
ତୁମେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ମଧ୍ୟ ଯିବ । ସେଠାରେ ସୁଖର ଅନୁଭବର କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ହିଁ ନାହିଁ । ଗାୟନ
ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଯେ ଏହି ଯଜ୍ଞରେ ବିଘ୍ନ ପଡିବ ତାହା ତ ପ୍ରତିକଳ୍ପରେ ବିଘ୍ନ ନିଶ୍ଚିତ ପଡିବ । ତୁମେ
ତ’ ଏବେ ପକ୍କା ହୋଇଗଲଣି । ଏହି ସ୍ଥାପନା ଏବଂ ବିନାଶ କୌଣସି ଛୋଟ କାମ ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ବିଘ୍ନ
କେଉଁ କଥାରେ ପଡିଥାଏ ? ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାମ ବିକାର ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ ଏହି ବିକାର ପାଇଁ ହିଁ
ଅତ୍ୟାଚାର ହୋଇଥାଏ । ଦ୍ରୌପଦୀର କଥା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ନା । ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ହିଁ ସମସ୍ତ
ପ୍ରକାରର ବିଘ୍ନ ପଡିଥାଏ । ତୁମକୁ ସତ୍ତୋପ୍ରଧାନରୁ ତମୋପ୍ରଧାନ ନିଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତୁମକୁ
ଶିଢ଼ିରେ ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇବାକୁ ହେବ, ଏହି ଦୁନିଆ ନିଶ୍ଚୟ ପୁରୁଣା ହେବ । ଏହି ସବୁ କଥାକୁ ତୁମେମାନେ
ହିଁ ଜାଣିଛ ଏବଂ ସ୍ମରଣ ମଧ୍ୟ କରୁଛ । ତୁମକୁ ପାଠ ପଢ଼ି ପୁଣି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ପଢ଼ାଇବାକୁ
ମଧ୍ୟ ହେବ, ତେଣୁ ତୁମକୁ ଶିକ୍ଷକ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଜ୍ଞାନ
ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ ପାଠପଢ଼ି ଶିକ୍ଷକ ହେଉଛ, ପୁଣି ଶିକ୍ଷକଙ୍କଠାରୁ ଯେଉଁମାନେ ଶିଖି ହୋସିଆର
ହୋଇଥା’ନ୍ତି ତେବେ ସରକାର ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ପାସ୍ କରିଥା’ନ୍ତି । ସେହିଭଳି ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷକ ଅଟ
। ବାବା ତୁମକୁ ଶିକ୍ଷକ କରିଛନ୍ତି, ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ କ’ଣ କରିପାରିବ! ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଆତ୍ମିକ ଶିକ୍ଷକ
ଅଟ । ତେଣୁ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଜ୍ଞାନ ରହିବା ଦରକାର । ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେବାର ଏହି ଜ୍ଞାନ ବିଲକୁଲ୍
ଠିକ୍ ଅଟେ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଯେତେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇବ ସେତେ ତୁମ ପାଖକୁ ଶକ୍ତି ଆସିବ । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ
ଏହାର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବାରେ ଲାଗିବ କାହିଁକିନା ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ହେବ ପୁଣି
ଏହାର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ କାହା କାହାକୁ ହୋଇପାରେ । ତେବେ ବାବା ତ ସହଯୋଗ କରିବା ପାଇଁ ବସିଛନ୍ତି,
ବାବା ସର୍ବଦା ପିଲାମାନଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ଅଟନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ପାଠପଢ଼ାରେ ସମସ୍ତେ କ୍ରମାନୁସାରେ
ରହିଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ବୁଦ୍ଧିରୁ ଜାଣିପାରିବେ ଯେ ମୁଁ କେତେ ଧାରଣା କରିଛି । ଯଦି
ଧାରଣା ଅଛି ତେବେ ଅନ୍ୟକୁ ଜ୍ଞାନ ବୁଝାଇ ଦେଖାଅ । ଏହା ହେଉଛି ଜ୍ଞାନଧନ । ଯଦି ଏହି ଧନ ଅନ୍ୟକୁ
ନ ଦେବ ତେବେ କେହି ମାନିବେ ନାହିଁ ଯେ ତୁମ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ ଧନ ଅଛି । ଏହି ଧନ ଦାନ କଲେ ତୁମକୁ
ମହାଦାନୀ କୁହାଯିବ, ମହାବୀର କୁହନ୍ତୁ ଅଥବା ମହାଦାନୀ କୁହନ୍ତୁ କଥା ଗୋଟିଏ । ସମସ୍ତେ ଏକାପରି
ତ’ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମ ପାଖକୁ କେତେ ଆସୁଛନ୍ତି ତେବେ କ’ଣ ଜଣ ଜଣଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେବ ?
ଲୋକମାନେ ଖବରକାଗଜରୁ ବହୁତ କଥା ଶୁଣୁଛନ୍ତି ତେଣୁ ଚମକି ପଡୁଛନ୍ତି, ପୁଣି ଯେବେ ତୁମ ପାଖକୁ ଆସି
ଶୁଣୁଛନ୍ତି ତେବେ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ପରମତରେ ପଡି କ’ଣ କଲୁ, ଏଠାରେ ତ’ ବହୁତ ଭଲ କଥା ରହିଛି ।
ସେଥିପାଇଁ ଜଣ ଜଣଙ୍କୁ ବସି ବୁଝାଇବାରେ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଏଠାରେ କେତେ ପରିଶ୍ରମ
କରିବାକୁ ପଡୁଛି ତଥାପି ବି କେହି ମହାରଥୀ, ଘୋଡାସବାର ଆଉ ପୁଣି କେହି ପଦାତିକ ମଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି ।
ଡ୍ରାମାରେ ଏହିଭଳି ଅଭିନୟ ରହିଛି, ଏକଥା ତ’ ଜାଣିଛ ଯେ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ତୁମର ହିଁ ବିଜୟ ହେବ,
କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁମାନେ ବିଜୟୀ ହୋଇଥିଲେ ସେହିମାନେ ହିଁ ବିଜୟୀ ହେବେ । ପୁରୁଷାର୍ଥ ତ’
ପିଲାମାନଙ୍କୁ କରିବାକୁ ହିଁ ପଡିବ । ବାବା ରାୟ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା
କର । ପ୍ରଥମେ ଶିବବାବାଙ୍କର ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ସେବା କର । ତୁମେ ପଚାରିପାରିବ- ଇଏ କିଏ ? ଏହାଙ୍କ
ଉପରେ କାହିଁକି ପାଣି ଢ଼ାଳୁଛ ? ଏକଥା ତୁମେ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛ । କଥାରେ କହିଥା’ନ୍ତି ନା ନିଆଁ
ଆଣିବାକୁ ଯାଇ ମାଲିକ ହୋଇ ବସିଗଲା । ଏହି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ମଧ୍ୟ ତୁମପାଇଁ ହିଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ । ତୁମେମାନେ
ଯାଉଛ ତାଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବା ପାଇଁ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ପୁଣି ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଇ ଡାକୁଛନ୍ତି, ତେଣୁ
ଏଭଳି ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଆସିଲେ ଖୁସି ହେବା ଦରକାର । କାଶୀ ଇତ୍ୟାଦିରେ ବଡ ବଡ ଉପାଧି ଦେଇଥା’ନ୍ତି ।
ଭକ୍ତିରେ କେତେ ଢ଼େର ମନ୍ଦିର ରହିଛି, ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ଧନ୍ଦା ଅଟେ । ଯଦି କୌଣସି ଭଲ ସ୍ତ୍ରୀକୁ
ଦେଖନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କୁ ଗୀତା କଣ୍ଠସ୍ଥ କରାଇ ଆଗକୁ ରଖିଦିଅନ୍ତି, ପୁଣି ତା’ଦ୍ୱାରା ଯାହା
ରୋଜଗାର ହୋଇଥାଏ ତାହା ତାଙ୍କୁ ମିଳିଯାଏ । ବାସ୍ତବରେ ଏହା କୌଣସି ରୋଜଗାର ନୁହେଁ ରିଦ୍ଧି ସିଦ୍ଧି
ବହୁତ ଶିଖିଥା’ନ୍ତି । ତୁମକୁ ଏହିଭଳି ସ୍ଥାନମାନଙ୍କୁ ଯିବା ଦରକାର । ତୁମେମାନେ କେବେ ଶାସ୍ତ୍ର
ଉପରେ ତର୍କ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ତୁମକୁ ତ’ ସେଠାକୁ ଯାଇ ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଦେବାକୁ ହେବ ।
ମୁକ୍ତି ଜୀବନମୁକ୍ତିଦାତା ତ’ କେବଳ ଜଣେ ତାଙ୍କର ହିଁ ମହିମା କରିବାକୁ ହେବ । ଶିବବାବା କହୁଛନ୍ତି
ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେକରି ମୋତେ ମନେପକାଅ । ବାକି ମନମନାଭବର ଅର୍ଥ ଏହା ନୁହେଁ ଯେ ତୁମେ ଗଙ୍ଗାକୁ
ଯାଇ ସ୍ନାନ କରିବ । ମାମେକମ୍ ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ ହେଲା ଏକମାତ୍ର ମୋତେ ମନେପକାଅ—ମୁଁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରୁଛି
ତୁମକୁ ସବୁ ପାପରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେବି । ଯେବେଠାରୁ ଏଠାକୁ ରାବଣ ଆସିଛି ସେବେଠାରୁ ପାପର ଆରମ୍ଭ
ହୋଇଛି, ତେଣୁ ଉଚ୍ଚପଦ ପାଇବାପାଇଁ ବହୁତ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । ଉଚ୍ଚ ପଦବୀ ପାଇବା ପାଇଁ
ମନୁଷ୍ୟ ରାତି ଦିନ କେତେ ମେହେନତ କରୁଛନ୍ତି, ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ପାଠପଢ଼ା ଅଟେ । ଏଥିରେ କୌଣସି
ପୁସ୍ତକ ଆଦି ପଢ଼ିବାର କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ତ’ ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିଗଲାଣି,
ଏହା କୌଣସି ବଡ କଥା ନୁହେଁ । ବାବା କ’ଣ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମର କଥା ବିସ୍ତାର ଭାବରେ ବସି ବୁଝାଇବେ!
ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମର ୮୪ ଜନ୍ମ ଶେଷ ହେଲା ଏବେ ଆମମାନଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ଯେଉଁ ଆତ୍ମାମାନେ
ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହି କଥା
କହିଚାଲ ଯେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଅ । ପିଲାମାନେ କହୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମେ ଯୋଗରେ ରହିପାରୁନାହୁଁ ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଆରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ସମ୍ମୁଖରେ କହୁଛି- ମୋତେ ମନେପକାଅ ପୁଣି ତୁମେ ଯୋଗ ଶବ୍ଦ
କାହିଁକି କହୁଛ । ଯୋଗ ଶବ୍ଦ କହିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ଭୁଲିଯାଉଛ । ନଚେତ୍ ବାବାଙ୍କୁ କିଏ ମନେ
ନପକାଇବ, ତୁମେ ନିଜର ଲୌକିକ ମାତାପିତାଙ୍କୁ କିପରି ମନେପକାଉଛ ସେହିପରି ଇଏ ମଧ୍ୟ ତୁମର ପିତା
ମାତା ଅଟନ୍ତି ନା । ଏମାନେ ମଧ୍ୟ ପାଠ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି, ସରସ୍ୱତୀ ମଧ୍ୟ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି, ତେବେ ପାଠ
ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ନିଜେ ପଢ଼ୁଛ ପୁଣି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଢ଼ାଉଛ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ଶାସ୍ତ୍ର ପଢ଼ିବା ଦ୍ୱାରା କିମ୍ବା ଜପ ତପ କରିବା ଦ୍ୱାରା ମୋତେ କେହି
ପାଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ, ଏହା ଦ୍ୱାରା ଫାଇଦା କ’ଣ ହେଲା, ତୁମେ ଶିଢ଼ିରେ ତଳକୁ ଖସି ପତିତ ହୋଇଆସିଛ ।
ତୁମର କେହି ଶତ୍ରୁ ନାହାନ୍ତି । ତଥାପି ତୁମକୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ ପାପ ଏବଂ
ପୁଣ୍ୟର ଖାତା କିପରି ଜମା ହୋଇଥାଏ । ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେବା ପରେ ହିଁ ତୁମେ ପାପ କରିବା
ଆରମ୍ଭ କରିଛ । ଏଭଳି ମଧ୍ୟ ପିଲା ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ନୂଆ ଦୁନିଆ, ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ କ’ଣ ଏକଥା ମଧ୍ୟ
ବୁଝାଇପାରୁନାହାନ୍ତି । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଅ, ସିଏ ହିଁ
ପତିତ ପାବନ ଅଟନ୍ତି । ବାକି ତୁମର କେଉଁଆଡେ ଯିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ହିଁ ନାହିଁ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ
ଭକ୍ତି କରିବାପାଇଁ ସର୍ବଦା ଘରୁ ବାହାରକୁ ଯାଉଥିଲେ, ତେଣୁ ସ୍ୱାମୀ ନିଜର ସ୍ତ୍ରୀକୁ କହୁଥିଲା ଯେ
ଘରେ ମଧ୍ୟ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ଅଛି ପୁଣି ବାହାରକୁ କାହିଁକି ଯାଉଛ ? ଏଥିରେ କ’ଣ ଫରକ ରହିଛି ?
ତୁମର ପତି ପରମେଶ୍ୱର ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ କଥାକୁ ମଧ୍ୟ ମାନୁନାହାନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ
ବହୁତ ଦୂର ଦୂର ସ୍ଥାନରେ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ଉଚ୍ଚ ମନ୍ଦିରମାନ ତିଆରି କରୁଥିଲେ । ଯେପରି
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଭାବନା ରହିବ । ତୁମେ ବୁଝାଉଛ ଯେ ମନ୍ଦିରମାନଙ୍କରେ କେତେ ଧକ୍କା ଖାଉଛନ୍ତି,
କିନ୍ତୁ ଏହା ଯେପରିକି ପରମ୍ପରାରୁ ଚାଲି ଆସୁଛି । ଶିବକାଶୀକୁ ତୀର୍ଥ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ
ଏହା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତି କିଛି ବି ହେଉନାହିଁ । ଏବେ କିନ୍ତୁ ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ମିଳୁଛି, ତେଣୁ
ତୁମର କେଉଁଆଡକୁ ଯିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ପତିଙ୍କର ପତି ପରମେଶ୍ୱର ବାସ୍ତବରେ ସିଏ ହିଁ ଅଟନ୍ତି
ଯାହାଙ୍କୁ ତୁମର ପତି, କାକା, ମାମୁଁ ସମସ୍ତେ ମନେପକାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ସିଏ ହିଁ ପତି ପରମେଶ୍ୱର ଅଥବା
ପିତା ପରମେଶ୍ୱର ଅଟନ୍ତି । ସିଏ ତୁମକୁ କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ମୋତେ ମନେପକାଅ ତେବେ ତୁମର ବିକର୍ମ
ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ତୁମର ଆତ୍ମାର ଜ୍ୟୋତି ଏତେ ଜାଗ୍ରତ ହେଉଛି ଯେ ତୁମଠାରୁ ବାହାରୁଥିବା ଲାଇଟ୍
ମନୁଷ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିପାରିବେ । ପିଲାମାନଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ବିଖ୍ୟାତ ହେବା ଦରକାର । ବାବା
ପିଲାମାନଙ୍କର ନାମକୁ ତ’ ବିଖ୍ୟାତ କରୁଛନ୍ତି ନା । କନ୍ୟା ସୁଦେଶ ବୁଝାଇବାରେ ବହୁତ କୁଶଳୀ ଅଟେ,
ଇଏ ବହୁତ ଭଲ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଛନ୍ତି ତେଣୁ ପୁରୁଣାମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଆଗରେ ଅଛନ୍ତି । ତେଣୁ
ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ଆଗକୁ ଯାଇପାରିବ ତେବେ ଏସବୁର ଆଧାର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଉପରେ
ହିଁ ନିର୍ଭର କରୁଅଛି । ଏଥିରେ ହାର୍ଟଫେଲ୍ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଶେଷ ସମୟରେ ଆସିଲେ ମଧ୍ୟ
ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ପାଇପାରିବ । ଦିନକୁ ଦିନ ଏହିଭଳି ବହୁତ ଆସିବେ । ଡ୍ରାମାରେ
ତୁମର ବିଜୟର ପାର୍ଟ ତ’ ରହିଛି । ଏଥିରେ ବିଘ୍ନ ମଧ୍ୟ ପଡିବାର ଅଛି, ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସତ୍ସଙ୍ଗରେ
ଏଭଳି ବିଘ୍ନ ପଡିନଥାଏ । ଏଠାରେ ବିକାର ପାଇଁ ହିଁ ବିଘ୍ନ ପଡୁଛି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଅମୃତ ଛାଡି
ବିଷ କାହିଁକି ଖାଇବୁ । ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଏକମାତ୍ର ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା ହୋଇଥାଏ ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ରାବଣରାଜ୍ୟ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ଏହି ଜ୍ଞାନ କେତେ ସ୍ପଷ୍ଟ । ରାମରାଜ୍ୟ ନିକଟରେ
ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ତୁମେ ତ ସମୟ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଉଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି
ସଙ୍ଗମଯୁଗ, ଏହି ଦୁନିଆ ଏବେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ସ୍ଥାପନା, ପାଳନା, ବିନାଶ କେବଳ ବାବା
ହିଁ କରାଇଥା’ନ୍ତି । ଏହା ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ, କିନ୍ତୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଧାରଣା ହେଉନାହିଁ ଅନ୍ୟ ସବୁ
କଥା ମନେ ରହୁଛି ବାକି ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଭୁଲି ହୋଇଯାଉଛି । ତୁମେ ହେଉଛ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭଗବାନଙ୍କର
ସନ୍ତାନ । ଦିନକୁ ଦିନ ତୁମେ ପବିତ୍ର ହେଉଛ । ତୁମକୁ ତ’ ଧନ ମିଳୁଛି ନା, ତେଣୁ ଖର୍ଚ୍ଚ ମଧ୍ୟ
ଆସିଯାଉଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମର ହୁଣ୍ଡି ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଚାଲିବ, କଳ୍ପ ପୂର୍ବଭଳି ତୁମେ ଖର୍ଚ୍ଚ
କରିବ । ଡ୍ରାମା ତୁମକୁ କମ୍ ବେଶୀ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ । ଡ୍ରାମା ଉପରେ ବାବାଙ୍କର ଅଟଳ
ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି, ଯାହା ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ତାହା ଡ୍ରାମା । ଏପରି କହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ ଯେ
ଯଦି ଏପରି ହୋଇଥା’ନ୍ତା, ତେବେ ଏହା କରିନଥା’ନ୍ତୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହି ଅବସ୍ଥା ଆସିନାହିଁ, କିଛି
ନା କିଛି ମୁଖରୁ ବାହାରିଯାଉଛି ପୁଣି ପରେ ଅନୁଭବ ହେଉଛି । ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ବିତିଯାଇଥିବା
କଥାକୁ ଚିନ୍ତା କରନାହିଁ, ଆଗକୁ ଯିବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର । ଏଭଳି ଭୁଲ୍ ପୁନର୍ବାର ନ ହେଉ
ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଚାର୍ଟ ଲେଖ, ଏଥିରେ ବହୁତ କଲ୍ୟାଣ ରହିଛି । ବାବା ଜଣଙ୍କୁ ଦେଖିଥିଲେ
ଯିଏକି ସାରା ଜୀବନ କାହାଣୀ ଲେଖୁଥିଲେ, ଭାବୁଥିଲେ ପିଲାମାନେ ଏଥିରୁ ଶିଖିବେ । ଏଠାରେ କିନ୍ତୁ
ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲିବାରେ ହିଁ କଲ୍ୟାଣ ରହିଛି । ଏଠାରେ ମିଛ ଚାଲିପାରିବ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ
ନାରଦଙ୍କର ଉଦାହରଣ ରହିଛି । ତେଣୁ ଚାର୍ଟ ଲେଖିବା ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ଫାଇଦା ହେବ । ବାବା ନିର୍ଦ୍ଦେଶ
ଦେଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏଥିରେ ଚାଲିବାକୁ ହେବ । ଆଚ୍ଛା-
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଜ୍ଞାନକୁ
ଧାରଣ କରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ଜ୍ଞାନ ଧନକୁ ଦାନ କରି ମହାଦାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
କାହା ସହିତ ବି ଶାସ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନର ଆଲୋଚନା ନକରି ବାବାଙ୍କର ସତ୍ୟ ପରିଚୟ ଦେବାକୁ ହେବ ।
(୨) ତୁମକୁ ବିତିଯାଇଥିବା
କଥାକୁ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଏଭଳି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ଉଚିତ୍ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ପୁଣି କେବେ
ବି ଭୁଲ୍ ହେବ ନାହିଁ । ନିଜର ଯୋଗର ଚାର୍ଟକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଲେଖିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ସତ୍ୟତାର
ଶକ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରୁଥିବା ନିର୍ଭୟ ଏବଂ ବିଜୟୀ ହୁଅ ।
ତୁମେମାନେ ପ୍ରକୃତ
ସତ୍ୟତାର ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ଅଟ । ତୁମକୁ ସତ୍ୟ ଜ୍ଞାନ, ସତ୍ୟ ପିତା, ସତ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତି,
ସତ୍ୟ ଯୋଗ, ସତ୍ୟ ଗୁଣ, ସତ୍ୟ ଶକ୍ତି ସବୁ କିଛି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି । ଯଦି ତୁମ ଭିତରେ ଏତେ ବଡ
କ୍ଷମତାର ଅଧିକାରୀ ହେବାର ନିଶା ରହିବ ତେବେ ଏହି ସତ୍ୟତାର ଶକ୍ତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାକୁ ଆକର୍ଷିତ
କରିବାକୁ ଲାଗିବ । ଏହି ମିଥ୍ୟାର ରାଜ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି ସତ୍ୟତାର ଶକ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମାମାନେ
ବିଜୟୀ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ସତ୍ୟତାର ପ୍ରାପ୍ତି ହେଉଛି ଖୁସି ଏବଂ ନିର୍ଭୟତା । ସତ୍ୟ କହୁଥିବା
ବ୍ୟକ୍ତି ସର୍ବଦା ନିର୍ଭୟ ରହିଥାଏ । ତାଙ୍କୁ କେବେହେଲେ ଭୟ ଲାଗିନଥାଏ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବାୟୁମଣ୍ଡଳକୁ
ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଆଧାର ହେଲା ସକାରାତ୍ମକ ବିଚାର ଏବଂ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ବୃତ୍ତି ।
ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ
ହେବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ପୁରୁଷାର୍ଥ:-
ଯେପରି
ବ୍ରହ୍ମାବାବା ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ, ବାଣୀରେ, ସମ୍ପର୍କ ବା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସ୍ନେହୀ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ
ସ୍ମୃତି ବା ସ୍ଥିତିରେ ଲବଲୀନ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହରେ ମଗ୍ନ ରହୁଥିଲେ ସେହିଭଳି ତାଙ୍କୁ
ଅନୁକରଣ କର । ତେବେ ଯେତେ ଯେତେ ଲଭଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଗେହ୍ଲା ହୋଇପାରିବ ସେତେସେତେ ଲବଲୀନ ରହିପାରିବ
ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ନିଜ ସମାନ କିମ୍ବା ବାବାଙ୍କ ସମାନ କରିପାରିବ ।