06.01.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେମାନେ ଭାରତର ଅତି
ମୂଲ୍ୟବାନ ସେବକ ଅଟ, ତୁମକୁ ନିଜର ତନ(ଶରୀର)-ମନ-ଧନ ଦ୍ୱାରା ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ଏହାକୁ ରାମରାଜ୍ୟ
କରିବାକୁ ହେବ । ”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ପ୍ରକୃତ ଅଲୌକିକ
ସେବା କ’ଣ, ଯାହାକି ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ହିଁ କରୁଛ ?
ଉତ୍ତର:-
ତୁମେ
ସନ୍ତାନମାନେ ଗୁପ୍ତ ରୀତିରେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ପାବନ ଭୂମି ସୁଖଧାମର ସ୍ଥାପନା କରୁଛ — ଏହା ହିଁ
ହେଉଛି ଭାରତର ପ୍ରକୃତ ଅଲୌକିକ ସେବା । ତୁମେମାନେ ବେହଦ ପିତାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ରାବଣର ଜେଲରୁ ମୁକ୍ତ କରୁଛ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ନିଜେ ପବିତ୍ର ହୋଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରୁଛ ।
ଗୀତ:-
ନୟନ ହୀନକୁ
ରାସ୍ତା ଦେଖାଅ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ହେ ପ୍ରଭୁ,
ଈଶ୍ୱର, ପରମାତ୍ମା କହିବା ଆଉ ପିତା କହିବାରେ କେତେ ଅନ୍ତର ଅଛି । ହେ ଈଶ୍ୱର, ହେ ପ୍ରଭୁ କହିବା
ଦ୍ୱାରା କେତେ ସମ୍ମାନ ରହେ । ଆଉ ପୁଣି ତାଙ୍କୁ ପିତା କହିଥା’ନ୍ତି, ତେବେ ପିତା ଅକ୍ଷର ବହୁତ
ସାଧାରଣ । ପିତା ତ ଅନେକ ଅଛନ୍ତି । ପ୍ରାର୍ଥନାରେ ମଧ୍ୟ କହନ୍ତି — ହେ ପ୍ରଭୁ, ହେ ଈଶ୍ୱର । ବାବା
କାହିଁକି କହନ୍ତି ନାହିଁ ? ସିଏ ପରମପିତା ତ ଅଟନ୍ତି ନା । କିନ୍ତୁ ବାବା କହିବା ଦ୍ୱାରା ସାଧାରଣ
ଭାବି ନେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପରମାତ୍ମା କହିଲେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାବୁଛନ୍ତି । ଡାକିଥା’ନ୍ତି — ହେ ପ୍ରଭୁ,
ନୟନ ହୀନକୁ ରାସ୍ତା ଦେଖାଅ । ଆତ୍ମାମାନେ କହୁଛନ୍ତି — ବାବା, ଆମକୁ ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତିର
ରାସ୍ତା ଦେଖାଅ । ପ୍ରଭୁ ଅକ୍ଷର କେତେ ଉଚ୍ଚ! ପିତା ଅକ୍ଷର ସାଧାରଣ ଅଟେ । ଏଠାରେ ତୁମେ ଜାଣିଛ
ଯେ ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଲୌକିକ ରୀତିରେ ତ ପିତା ଅନେକ ଅଛନ୍ତି । ଡାକୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ତୁମେ
ମାତା-ପିତା..... କେତେ ସାଧାରଣ ଅକ୍ଷର । ଈଶ୍ୱର ବା ପ୍ରଭୁ କହିଲେ ଭାବିଥା’ନ୍ତି ଯେ ସିଏ କ’ଣ ନ
କରି ପାରନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ପିତା ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା ବହୁତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଓ ସହଜ
ରାସ୍ତା ଦେଖାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ମୋର ସନ୍ତାନମାନେ, ତୁମେମାନେ ରାବଣର ମତରେ ଆସି କାମ
ଅଗ୍ନିରେ ଜଳି ଭଷ୍ମୀଭୂତ ହୋଇଯାଇଛ । ଏବେ ମୁଁ ତୁମକୁ ପବିତ୍ର କରି ଘରକୁ ନେବା ପାଇଁ ଆସିଛି ।
ବାବାଙ୍କୁ ଏଥିପାଇଁ ଡାକିଥା’ନ୍ତି ଯେ ଆସି ପତିତରୁ ପବିତ୍ର କର । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ମୁଁ ତୁମର
ସେବା ପାଇଁ ଆସିଛି । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ଅଲୌକିକ ସେବାରେ ଅଛ । ଏହି ସେବା ତୁମ ବିନା
ଆଉ କେହି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମେ ଭାରତ ପାଇଁ ହିଁ କରୁଛ, ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ପବିତ୍ର ହୋଇ
ଭାରତକୁ ପବିତ୍ର କରୁଛ । ବାପୁ ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଆଶା ଥିଲା ଯେ ଭାରତ ରାମରାଜ୍ୟ ହେଉ ।
କିନ୍ତୁ କେହି ମନୁଷ୍ୟ ତ ରାମରାଜ୍ୟ ତିଆରି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ନହେଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପତିତ-ପାବନ
କହି କାହିଁକି ଡାକନ୍ତେ ? ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କର ଭାରତ ପାଇଁ କେତେ ପ୍ରେମ ରହିଛି । ତୁମେ ହିଁ ବିଶେଷ
ରୂପେ ଖାସ୍ ଭାରତର ଓ ସାଧାରଣ ରୂପେ ସାରା ଦୁନିଆର ପ୍ରକୃତ ସେବା କରୁଛ ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ବାବା ଭାରତକୁ ପୁର୍ନବାର ରାମରାଜ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ଯାହାକି ବାପୁଜୀ ଚାହୁଁଥିଲେ ।
ସିଏ ଭାରତର ବାପୁଜୀ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଇଏ ବେହଦର ଅର୍ଥାତ୍ ସାରା ବିଶ୍ୱର ବାପୁଜୀ ଅଟନ୍ତି । ଇଏ
ବେହଦର ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ତୁମେ ପିଲାମାନେ ହିଁ ଜାଣିଛ । ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବି
କ୍ରମାନୁସାରେ ଏହି ନିଶା ରହୁଛି ଯେ ଆମେ ରାମରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିବା । ସରକାରଙ୍କର ତୁମେ ସେବକ ଅଟ
। ତୁମେ ଦୈବୀ ସରକାର ତିଆରି କରୁଛ । ତୁମର ଭାରତ ପାଇଁ କେତେ ଗର୍ବ ଅଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହା
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ର ଭୂମି ଥିଲା, ଏବେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ତୁମେ ଜାଣୁଛ, ଏବେ ଆମେ ଗୁପ୍ତରେ
ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପୁନର୍ବାର ପାବନ ଭୂମି ବା ସୁଖଧାମ ତିଆରି କରୁଛୁ । ଆମକୁ ଶ୍ରୀମତ ମଧ୍ୟ
ଗୁପ୍ତରେ ମିଳୁଛି । ତୁମେ ଭାରତ ସରକାର ପାଇଁ ହିଁ କରୁଛ । ତୁମେ ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ଭାରତର
ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସେବା ନିଜର ତନ-ମନ-ଧନ ଦ୍ୱାରା କରୁଛ । କଗ୍ରେଂସମାନେ କେତେ ଥର ଜେଲ୍ ଗଲେ । ତୁମକୁ ତ
ଜେଲ୍ ଆଦିକୁ ଯିବା ଦରକାର ନାହିଁ । ତୁମର ତ ଏହା ହେଉଛି ରୁହାନୀ କଥା । ତୁମର ଲଢେଇ ମଧ୍ୟ ୫
ବିକାର ରୂପି ରାବଣ ସହିତ ହେଉଛି ଯେଉଁ ରାବଣର ସାରା ପୃଥିବୀ ଉପରେ ଏବେ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଛି । ଏହା
ହେଉଛି ତୁମର ସେନାବାହିନୀ । ଲଙ୍କା ତ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଦ୍ୱୀପ ଅଟେ । ଏହି ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି ବେହଦର
ଦ୍ୱୀପ । ତୁମେ ବେହଦର ବାବାଙ୍କ ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାବଣର ଜେଲରୁ ମୁକ୍ତ କରୁଛ । ଏହା
ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଏହି ପତିତ ଦୁନିଆର ବିନାଶ ତ ହେବାର ଅଛି । ତୁମ୍ଭେମାନେ ଶିବଶକ୍ତି ଅଟ । ଏହି
ଗୋପମାନେ ମଧ୍ୟ ଶିବଶକ୍ତି ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ ଗୁପ୍ତ ରୀତିରେ ଭାରତର ବହୁତ ବଡ ସେବା କରୁଛ ।
ଭବିଷ୍ୟତରେ ଏହି ବିଷୟରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣା ପଡିବ । ତୁମର ହେଉଛି ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ରୁହାନୀ ସେବା
। ତୁମେ ଗୁପ୍ତ ଅଟ । ଦେଶର ସରକାର ଏହା ଜାଣେ ନାହିଁ ଯେ ଏହି ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀମାନେ ନିଜର
ତନ-ମନ-ଧନ ଦ୍ୱାରା ଭାରତରେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ସତ୍ୟଖଣ୍ଡ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି । ଭାରତ ସତ୍ୟଖଣ୍ଡ ଥିଲା,
ଏବେ ମିଥ୍ୟାଖଣ୍ଡ ହୋଇଯାଇଛି । ସତ୍ୟ ତ କେବଳ ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । କୁହାଯାଏ ଯେ, ଗଡ୍ ଇଜ୍
ଟ୍ରୁଥ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଭଗବାନ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ତୁମକୁ ଏବେ ନରରୁ ନାରାୟଣ ହେବାର ସତ୍ୟ ଶିକ୍ଷା
ଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ନରରୁ ନାରାୟଣ କରିଥିଲି, ରାମାୟଣରେ ତ
କ’ଣ-କ’ଣ କଥା ସବୁ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି, ରାମ ବାନର ସେନା ନେଇଥିଲେ । ତୁମେ ହିଁ ପ୍ରଥମେ
ବାନର ସଦୃଶ ଥିଲ । ଜଣେ ସୀତାଙ୍କର ତ କଥା ନୁହେଁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ମୁଁ କିପରି ରାବଣ
ରାଜ୍ୟର ବିନାଶ କରାଇ ରାମରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରୁଛି, ଏଥିରେ କୌଣସି କଷ୍ଟ କରିବାର କଥା ନାହିଁ ।
ସେମାନେ ତ କେତେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି । ରାବଣର ପ୍ରତିମା ତିଆରି କରି ପୁଣି ତାକୁ ଜଳାଉଛନ୍ତି ।
କିଛି ବି ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ । ବଡ-ବଡ ଲୋକମାନେ ସବୁ ଦେଖିବାକୁ ଯାଆନ୍ତି, ବିଦେଶୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ
ଦେଖାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କିଛି ବି ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ । ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ତୁମ
ପିଲାମାନଙ୍କର ମନ ଭିତରେ ଉତ୍ସାହ ରହିଛି ଯେ ଆମେ ଭାରତର ପ୍ରକୃତ ଆତ୍ମିକ ସେବା କରୁଛୁ । ଆଉ ସାରା
ଦୁନିଆ ରାବଣ ମତରେ ଅଛି, ତୁମେ ରାମଙ୍କର ଶ୍ରୀମତରେ ଅଛ । ରାମ କୁହ ବା ଶିବ କୁହ, ନାମ ତ’ ବହୁତ
ରଖି ଦେଇଛନ୍ତି ।
ତୁମେମାନେ ଶ୍ରୀମତକୁ ଅନୁସରଣ କରୁଥିବା ଭାରତର ଅତି ମୁଲ୍ୟବାନ ସେବକ ଅଟ । କହୁଛନ୍ତି ଯେ ହେ
ପତିତ ପାବନ, ଆସି ଆମକୁ ପବିତ୍ର କର । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଆମକୁ କେତେ ସୁଖ ମିଳୁଛି ।
ଅଚଳାଚଳ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ସେଠାରେ ମୋଟାମୋଟି ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ କେତେ ଅଧିକ ରହେ । ସେମାନେ ସମସ୍ତେ
ଯୋଗୀ ଅଟନ୍ତି, ଆଉ ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ ଭୋଗୀ ଅଟନ୍ତି । ସେମାନେ ପାବନ, ଏମାନେ ପତିତ । କେତେ ରାତି
ଦିନର ଅନ୍ତର ଅଛି । କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଯୋଗୀ କହୁଛନ୍ତି, ମହାତ୍ମା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ
ସିଏ ତ ପ୍ରକୃତ ସତ୍ୟ ମହାତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କର ତ ମହିମା ଗାନ କରାଯାଏ — ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ......
। କାରଣ ତାଙ୍କର ଆତ୍ମା ଓ ଶରୀର ଉଭୟ ପବିତ୍ର ଅଟେ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ତ ଗୃହସ୍ଥିମାନଙ୍କ ନିକଟରେ
ବିକାର ଦ୍ୱାରା ଜନ୍ମ ନେଇ ପୁଣି ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ହୁଅନ୍ତି । ଏହି କଥା ଏବେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତ ନୀତିଭ୍ରଷ୍ଟ, ଅସାଧୁ, ଦୁଃଖି ଅଟନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ଦେଖ କିପରି ଥିଲେ ? ଧାର୍ମିକ, ନୀତି ନିଷ୍ଠ ଥିଲେ । ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ଧନବାନ୍ ଥିଲେ । ସଦା ସୁଖରେ
ରହୁଥିଲେ । ତେବେ ଦେଖ କେତେ ରାତି-ଦିନର ଅନ୍ତର ହୋଇଗଲା । ଏହା ତୁମେ ହିଁ ସଠିକ୍ ରୂପେ ଜାଣିଛ ।
ଏହା କ’ଣ କାହାକୁ ଜଣା ଅଛି ଯେ ଭାରତ ସ୍ୱର୍ଗରୁ ନର୍କ କିପରି ହୋଇଛି ? ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ପୂଜା
କରୁଛନ୍ତି, ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣ କରୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କିଛି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି
- ଯେଉଁମାନେ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ପଦରେ ଅଛନ୍ତି, ବିଡଲାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇ ପାରିବ, ଏଇ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ
ଏହି ପଦ କିପରି ପାଇଲେ, ଏମାନେ ଏଭଳି କ’ଣ ଶ୍ରେଷ୍ଠକର୍ମ କରିଥିଲେ ଯେ ତାଙ୍କର ମନ୍ଦିର ତିଆରି
କରିଛନ୍ତି ? ଦେବୀ-ଦେବତାଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ନ ଜାଣି ପୂଜା କରିବା ମଧ୍ୟ ପଥର ପୂଜା ଅଥବା କଣ୍ଢେଇ
ପୂଜା କରିବା ସହିତ ସମାନ ହୋଇଗଲା । ଅନ୍ୟ ଧର୍ମବାଲା ତ ଜାଣନ୍ତି, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଅମୁକ ସମୟରେ ଆସିଥିଲେ
ପୁଣି ଆସିବେ ।
ତେବେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କେତେ ରୁହାନୀ ଗୁପ୍ତ ଅଭିମାନ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଆତ୍ମାକୁ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍
। ଅଧାକଳ୍ପ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇଛ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ଅଶରୀରି ହୁଅ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ ।
ଆମ ଆତ୍ମା ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଶୁଣୁଛି । ଅନ୍ୟ ସତସଙ୍ଗରେ କେବେ ଏପରି ବୁଝିବେ ନାହିଁ । ଏଇ ଆତ୍ମିକ
ପିତା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ହିଁ ସବୁକିଛି ଶୁଣୁଛି ନା । ଆତ୍ମା ହିଁ କହୁଛି,
ମୁଁ ପ୍ରଧାନ ମନ୍ତ୍ରୀ ଅଟେ, ଅମୁକ ଅଟେ । ଆତ୍ମା ଏହି ଶରୀର ଦ୍ୱାରା କହୁଛି ଯେ ମୁଁ
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଅଟେ । ଏବେ ତୁମେ କହୁଛ, ମୁଁ ଆତ୍ମା ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ସ୍ୱର୍ଗର ଦେବୀ-ଦେବତା
ହେଉଛି । ମୁଁ ଆତ୍ମା, ଏହା ମୋର ଶରୀର ଅଟେ । ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାରେ ହିଁ ବହୁତ ମେହେନତ୍
ଲାଗିଥାଏ । ବାରମ୍ବାର ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି, ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଥାଅ, ତେବେ ବିକର୍ମ ବିନାଶ
ହୋଇଯିବ । ତୁମେ ହେଉଛ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆଜ୍ଞାକାରୀ ସେବକ । ଗୁପ୍ତ ରୀତିରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରୁଛ । ତେବେ
ନିଶା ମଧ୍ୟ ଗୁପ୍ତରେ ରହିବା ଦରକାର । ଆମେ ହେଉଛୁ ସରକାରଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସେବକ । ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗ
କରୁଛ । ବାପୁଜୀ ମଧ୍ୟ ଚାହୁଁଥିଲେ, ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ନୂଆ ଭାରତ ହେଉ, ନୂଆ ଦିଲ୍ଲୀ ହେଉ । ଏବେ ନୂଆ
ଦୁନିଆ ତ ନାହିଁ । ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ଦିଲ୍ଲୀ ଶ୍ମଶାନ ହୋଇ ଯାଉଛି ପୁଣି ପରିସ୍ତାନ ହେବାର ଅଛି
। ଏବେ କ’ଣ ଏହାକୁ ପରିସ୍ତାନ କୁହାଯିବ କି ? ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ପରିସ୍ତାନ, ନୂଆ ଦିଲ୍ଲୀ ତୁମେ ହିଁ
କରୁଛ । ଏହା ବଡ ବୁଝିବାର କଥା । ଏହି କଥା ଭୂଲିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଭାରତକୁ ପୁନର୍ବାର ସୁଖଧାମ କରିବା
କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ । ଡ୍ରାମା ପ୍ଲାନ୍ ଅନୁସାରେ ସୃଷ୍ଟିକୁ ପୁରୁଣା ହେବାର ଅଛି । ଏହା
ଦୁଃଖଧାମ ଅଟେ ନା । ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା, ସୁଖକର୍ତ୍ତା ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ । ତୁମେ
ଜାଣିଛ ଯେ, ବାବା ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଆସି ଦୁଃଖି ଭାରତକୁ ସୁଖି କରୁଛନ୍ତି । ସୁଖ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି
ଏବଂ ଶାନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ କୁହନ୍ତି ଯେ ମନର ଶାନ୍ତି କିପରି ମିଳିବ ? ତେବେ ଶାନ୍ତି
ତ’ ଶାନ୍ତିଧାମ ସୁଇଟ୍ ହୋମରେ ମିଳିବ । ତାହାକୁ କୁହାଯାଏ ଶାନ୍ତିଧାମ, ଯେଉଁଠି ଶବ୍ଦ ନାହିଁ,
ଦୁଃଖ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର ଆଦି ମଧ୍ୟ ନ ଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଏହି
ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ମିଳିଛି । ବାବା ମଧ୍ୟ ଆସି ଆଜ୍ଞାକାରୀ ସେବକ ହୋଇଛନ୍ତି ନା । କିନ୍ତୁ ବାବାଙ୍କୁ
ବିଲକୁଲ୍ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମହାତ୍ମା କହି ଦେଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ମହାନ ଆତ୍ମା ତ
ସ୍ୱର୍ଗ ଦୁନିଆ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କେଉଁଠି ନଥାନ୍ତି । ସେଠାରେ ଆତ୍ମାମାନେ ପବିତ୍ର ଥାଆନ୍ତି, ତେଣୁ
ଶାନ୍ତି ସମୃଦ୍ଧି ମଧ୍ୟ ଥାଏ । ଏବେ ପବିତ୍ରତା ନାହିଁ ତ’ କିଛି ବି ନାହିଁ । ପବିତ୍ରତାର ହିଁ
ମାନ ଅଛି । ଦେବତାମାନେ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇଥା’ନ୍ତି ।
ପବିତ୍ରକୁ ପାବନ, ଅପବିତ୍ରକୁ ପତିତ କୁହାଯାଏ । ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ସାରା ବିଶ୍ୱର ବେହଦର ବାପୁଜୀ,
ଏପରି ତ ମେୟରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନଗର ପିତା କୁହାଯାଏ । ସେଠାରେ ଏହିପରି କିଛି କଥା ନଥାଏ । ସେଠାରେ ତ’
ନିୟମାନୁସାରେ ରାଜ୍ୟ ଚାଲେ । ଡାକନ୍ତି ଯେ, ହେ ପତିତ-ପାବନ ଆସ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି-ପବିତ୍ର
ହୁଅ, ତେବେ କହୁଛନ୍ତି ଏହା କିପରି ହେବ, ପୁଣି ସନ୍ତାନ କିପରି ଜନ୍ମ ହେବେ ? ସୃଷ୍ଟି କିପରି
ବୃଦ୍ଧି ହେବ ? ସେମାନଙ୍କୁ ଏହା ଜଣା ନାହିଁ ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ଥିଲେ ।
ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କେତେ ବିରୋଧ ସହନ କରିବାକୁ ପଡୁଛି ।
କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ଡ୍ରାମାରେ ଯାହା ହୋଇଛି, ତାହା ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଡ୍ରାମାରେ
ଯଦି ଥିବ ମିଳିବ ଏହା କହି ଅଟକି ଯିବାର ଅଛି । ସ୍କୁଲରେ ଏପରି ବସି ରହିଲେ କେହି କ’ଣ ପାସ
ହୋଇଯିବେ ? ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷ ପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡେ । ବିନା ପୁରୁଷାର୍ଥରେ
ପାଣି ବି ମିଳି ପାରିବ ନାହିଁ । ସେକେଣ୍ଡ ପ୍ରତି ସେକେଣ୍ଡ ଯେଉଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଚାଲେ, ତାହା
ପ୍ରାରବ୍ଧ ପାଇଁ । ଏଠାରେ ବେହଦର ସୁଖ ପାଇଁ ବେହଦର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାର ଅଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ରାତି ଯାହାକି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ବି ରାତି ପୁଣି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଦିନ ହେବ ।
ଶାସ୍ତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ପଢୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ କିଛି ବୁଝୁ ନଥିଲେ । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାବାବା ନିଜେ ବସି ରାମାୟଣ
ଭାଗବତ ଆଦି ଶୁଣାଉଥିଲେ, ପଣ୍ଡିତ ହୋଇ ବସୁଥିଲେ । ଏବେ ବୁଝୁଛନ୍ତି, ତାହା ହେଉଛି ଭକ୍ତି ମାର୍ଗ
। ଭକ୍ତି ଅଲଗା, ଜ୍ଞାନ ହେଉଛି ଅଲଗା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ତୁମେ କାମ ଅଗ୍ନିରେ ପଡି ସବୁ କଳା
ହୋଇଯାଇଛ । କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦର କୁହନ୍ତି ନା । ପୁଜାରୀମାନେ ଅନ୍ଧ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ
ଅଟନ୍ତି । କେତେ ଭୂତ ପୂଜା ଚାଲିଛି । ଶରୀରର ପୂଜା ଅର୍ଥାତ ୫ ତତ୍ତ୍ୱର ପୂଜା । ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ
— ବ୍ୟଭିଚାରୀ ପୂଜା । ପ୍ରଥମେ ଭକ୍ତି ଅବ୍ୟଭିଚାରୀ ଥିଲା, ଏକମାତ୍ର ଶିବଙ୍କର ହିଁ ପୂଜା ହେଉଥିଲା
। ଏବେ ତ ଦେଖ କ’ଣ ନା କ’ଣ ସବୁ ପୂଜା ହୋଇଚାଲିଛି । ବାବା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଦୃଶ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଦେଖାନ୍ତି,
ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆମକୁ କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ କରୁଛନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଫୁଲର ବଗିଚା କୁହାଯାଏ
। କରାଚୀରେ ଜଣେ ମୁସଲମାନ ଜଗୁଆଳି ରହୁଥିଲା, ସିଏ ମଧ୍ୟ ଧ୍ୟାନରେ ଯାଉଥିଲା, କହୁଥିଲା ଯେ ମୁଁ
ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଗଲି, ଖୁଦା (ଈଶ୍ୱର) ମୋତେ ଫୁଲ ଦେଲେ । ତାକୁ ବହୁତ ମଜା ଲାଗୁଥିଲା । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ
ନା । ଦୁନିଆରେ ତ ୭ ଟି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କହନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ସ୍ୱର୍ଗ ହେଉଛି ବିଶ୍ୱର ସବୁଠାରୁ
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ — ଏହା କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଜଣା ନାହିଁ ।
ତୁମକୁ କେତେ ଫାଷ୍ଟକ୍ଲାସ ଜ୍ଞାନ ମିଳିଛି । ତୁମେ କେତେ ଖୁସି ହେବା ଦରକାର । ବାପଦାଦା
ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ କେତେ ସାଧାରଣ ରହୁଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କର ହିଁ ମହିମା ଗାନ କରାଯାଏ,
ସିଏ ନିରାକାର, ନିରହଂକାରୀ ଅଟନ୍ତି । ବାବାଙ୍କୁ ତ ଆସି ସେବା କରିବାର ଅଛି ନା । ପିତା ସର୍ବଦା
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ସେବା କରି, ତାଙ୍କୁ ଧନ-ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଇ ନିଜେ ବାନପ୍ରସ୍ଥ ଅବସ୍ଥାକୁ
ଚାଲିଯାଆନ୍ତି । ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡରେ ବସାନ୍ତି । ତୁମ୍ଭେ ପିଲାମାନେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛ
। ସୁଇଟ୍ ହୋମକୁ ଯାଇ ପୁଣି ଆସି ସୁଇଟ୍ ରାଜପଦ ନେବ, ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ମୁଁ ତ ରାଜା ହେବି ନାହିଁ
। ପ୍ରକୃତ ନିଷ୍କାମ ସେବାଧାରୀ ତ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କେତେ
ଖୁସି ରହିବା ଉଚିତ୍ । କିନ୍ତୁ ମାୟା ଭୁଲାଇ ଦେଉଛି । ଏତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବାପଦାଦାଙ୍କୁ କ’ଣ ଭୁଲିବା
ଉଚିତ୍ । ଜେଜବାପାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ନେଇ ନାତିମାନଙ୍କ ମନରେ କେତେ ଅଭିମାନ ରହିଥାଏ । ତୁମକୁ ତ’
ଶିବବାବା ମିଳିଛନ୍ତି । ସମ୍ପତ୍ତି ତାଙ୍କର ଅଟେ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ମୋତେ ମନେପକାଅ ଏବଂ
ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କର । ଆସୁରୀ ଗୁଣକୁ ବାହାର କରି ଦେବା ଉଚିତ୍ । ଗାଉଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ମୁଁ ନିର୍ଗୁଣ,
ମୋର କିଛି ଗୁଣ ନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ନିର୍ଗୁଣ ସଂସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଅଛି । ଏବେ ଅର୍ଥ ତ କେହି ବୁଝି
ନାହାଁନ୍ତି । ନିର୍ଗୁଣ ଅର୍ଥାତ୍ କିଛି ଗୁଣ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ କ’ଣ ବୁଝୁଛନ୍ତି ।
ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବା ଗୋଟିଏ କଥା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — କୁହ, ଆମେ ତ ଭାରତର ସେବାରେ ଅଛୁ । ଯିଏ
ସମସ୍ତଙ୍କର ବାପୁଜୀ ଅଟନ୍ତି, ଆମେ ତାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲୁଛୁ । ଶ୍ରୀମତ ଭଗବତ ଗୀତାର ଗାୟନ ଅଛି
। ଅଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଯେପରି
ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବାପଦାଦା ଅତି ସାଧାରଣ ଭାବରେ ରହୁଛନ୍ତି, ସେହିପରି ବହୁତ-ବହୁତ ସାଧାରଣ, ନିରାକାରୀ
ଏବଂ ନିରହଂକାରୀ ହୋଇ ରହିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଯେଉଁ ଫାଷ୍ଟକ୍ଲାସ ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ଜ୍ଞାନ ମିଳିଛି, ତାହାର ଚିନ୍ତନ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ଡ୍ରାମା, ଯାହାକି ଅବିକଳ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି, ଏଥିରେ ବେହଦର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ବେହଦର ସୁଖ
ପ୍ରାପ୍ତି କରିବାକୁ ହେବ । କେବେ ବି ଡ୍ରାମା କହି ଅଟକି ଯିବାର ନାହିଁ । ପ୍ରାରବ୍ଧ ପାଇବା ପାଇଁ
ପୁରୁଷାର୍ଥ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଶୁଣିବା ସହିତ
ସ୍ୱରୂପ ହୋଇ ମନର ମନୋରଞ୍ଜନ ଦ୍ୱାରା ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ପ୍ରତିଦିନ ମନ ଭିତରେ
ନିଜ ପ୍ରତି ବା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଉତ୍ସାହପ୍ରଦ ସଂକଳ୍ପ ଉତ୍ପନ୍ନ କର । ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସେହି
ସଂକଳ୍ପର ସ୍ୱରୂପ ହୁଅ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସେବାରେ ମଧ୍ୟ ଲଗାଅ ତେବେ ନିଜ ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ସଦାକାଳ ପାଇଁ
ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହଯୁକ୍ତ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ତୁମେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଉତ୍ସାହିତ କରିପାରିବ । ଯେପରି ମନକୁ
ଖୁସି କରିବା ପାଇଁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ମନୋରଞ୍ଜନର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରିଥା’ନ୍ତି ସେହିପରି ପ୍ରତିଦିନ
ନିଜ ପାଇଁ ମନୋରଞ୍ଜନର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପ୍ରସ୍ତୁତ କର ଏବଂ ପ୍ରତିଦିନ ଯାହା ସବୁ ଶୁଣୁଛ ତାହାର
ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଯାଅ ତେବେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଆତ୍ମା ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ
ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ନିଜକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିନିଅ, ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ବୁଦ୍ଧିମାନ
ବ୍ୟକ୍ତିର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିର
ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ହୋମୱାର୍କ :
(୬)
ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ ନିଜକୁ ନିରାକାରୀ ଆତ୍ମା ଏବଂ କର୍ମ କରିବା ସମୟରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଫରିସ୍ତା
ଅନୁଭବ କର ତେବେ ସାକ୍ଷୀଦ୍ରଷ୍ଟା ହୋଇଯିବ । ଏହି ଦେହର ଦୁନିଆରେ ଯାହା କିଛି ବି ହେଉଥାଉ, କିନ୍ତୁ
ଫରିସ୍ତା ଉପରୁ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ସବୁ ଅଭିନୟକୁ ଦେଖୁଥାଏ ଏବଂ ସକାଶ ଅର୍ଥାତ୍ ଯୋଗଶକ୍ତିର ସହଯୋଗ
ଦେଇଥାଏ କାରଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସକାଶ ଦେବା ହିଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସମ୍ପାଦନ କରିବା ଅଟେ ।