31.01.20          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଯୋଗ, ଅଗ୍ନି ସଦୃଶ ଅଟେ, ଯେଉଁଥିରେ ତୁମର ସବୁ ପାପ ଜଳିଯାଉଛି, ଆତ୍ମା ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଉଛି ସେଥିପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଯୋଗରେ ହିଁ ରୁହ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେଉଥିବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କେଉଁ କଥା ପ୍ରତି ବହୁତ-ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ରଖିବାକୁ ହେବ ?

ଉତ୍ତର:-
ଧନର ଦାନ କାହାକୁ ଦିଆଯାଇ ପାରିବ, ଏହି କଥା ଉପରେ ପୂରା-ପୂରା ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିବ । ଯଦି କାହାକୁ ପଇସା ଦେଲ ଏବଂ ସିଏ ଯାଇ ମଦ ପାଣି ପିଇଲା ବା ଖରାପ କର୍ମ କଲା ତେବେ ତା’ର ପାପ ତୁମ ଉପରକୁ ଆସିଯିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ପାପାତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ କୌଣସି ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କରିବାର ନାହିଁ । ଏଠାରେ ତ ତୁମକୁ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେବାର ଅଛି ।

ଗୀତ -
ନ ୱହ ହମସେ ଜୁଦା ହୋଙ୍ଗେ...

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏହାକୁ ଯୋଗାଗ୍ନି କୁହାଯାଉଛି । ଯୋଗ ଅଗ୍ନି ଅର୍ଥାତ୍ ୟାଦର ଅଗ୍ନି । ଅଗ୍ନି ଅକ୍ଷର କାହିଁକି କୁହାଯାଉଛି ? କାହିଁକି ନା ଏଥିରେ ପାପ ଜଳିଯାଉଛି । ଏକଥା କେବଳ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ହିଁ ଜାଣିଛ — କିପରି ଆମେ ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେଉଛୁ । ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନର ଅର୍ଥ ହିଁ ହେଉଛି ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ଓ ତମୋପ୍ରଧାନ ଅର୍ଥ ହେଲା ପାପ ଆତ୍ମା । କୁହାଯାଏ ମଧ୍ୟ ଇଏ ବହୁତ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ଓ ଇଏ ବହୁତ ପାପ ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ଏଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହେଉଛି ଆତ୍ମା ହିଁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେଉଛି ପୁଣି ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଇ-ନେଇ ତମୋପ୍ରଧାନ ହେଉଛି ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ ପାପ ଆତ୍ମା କୁହାଯାଉଛି । ପତିତ-ପାବନ ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏଥିପାଇଁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି ଯେ ଆପଣ ଆସି ଆତ୍ମାକୁ ପବିତ୍ର କରାଅ । ଆତ୍ମାକୁ ପତିତ କିଏ କରାଇଲା ? ଏକଥା କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଥିଲୁ ସେତେବେଳେ ଏହାକୁ ରାମରାଜ୍ୟ କୁହାଯାଉଥିଲା । ଏବେ ପତିତ ଆତ୍ମା ହୋଇଯାଇଛୁ ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ ରାବଣରାଜ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଭାରତ ହିଁ ପବିତ୍ର ପୁଣି ଭାରତ ହିଁ ପତିତ ହେଉଛି । ବାବା ହିଁ ଆସି ଭାରତକୁ ପବିତ୍ର କରାଉଛନ୍ତି । ବାକି ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ପବିତ୍ର ହୋଇ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଚାଲିଯିବେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ । ଏତେ ସହଜ କଥା ମଧ୍ୟ କାହାର ବୁଦ୍ଧିରେ ରହୁ ନାହିଁ । ଯେବେ ହୃଦୟର ସହିତ ବୁଝିବେ ତେବେ ପ୍ରକୃତ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେବେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ନ ହେଲେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି ସଂଗମଯୁଗର ଯଜ୍ଞ । ଯଜ୍ଞ ନିମନ୍ତେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ତ ନିଶ୍ଚୟ ଆବଶ୍ୟକ । ଏବେ ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ମୃତ୍ୟୁଲୋକର ଏହା ଅନ୍ତିମ ଯଜ୍ଞ ଅଟେ । ମୃତ୍ୟୁଲୋକରେ ହିଁ ଯଜ୍ଞ ହୋଇଥାଏ । ଅମରଲୋକରେ କୌଣସି ଯଜ୍ଞ ହୋଇନଥାଏ । ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି କଥା ପଶିବ ନାହିଁ । ଭକ୍ତି ବିଲକୁଲ୍ ଅଲଗା ମାର୍ଗ ଓ ଜ୍ଞାନ ଅଲଗା ମାର୍ଗ ଅଟେ । ମନୁଷ୍ୟ ପୁଣି ବେଦ-ଶାସ୍ତ୍ରକୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ବୋଲି ଭାବିନେଇଛନ୍ତି । ଯଦି ବେଦ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ସେଥିରେ ଜ୍ଞାନ ଥା’ନ୍ତା ତେବେ ମନୁଷ୍ୟ ତା’ ମାଧ୍ୟମରେ ଘରକୁ ଫେରି ଯାଇଥା’ନ୍ତେ । କିନ୍ତୁ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ କେହି ମଧ୍ୟ ଘରକୁ ଫେରିଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ଆତ୍ମା (ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ)ଙ୍କୁ ହିଁ ସତ୍ତ୍ୱ, ରଜୋ, ତମୋରେ ଆସିବାକୁ ପଡୁଛି ତେବେ ଅନ୍ୟମାନେ ପୁଣି ସତ୍ତ୍ୱର ଅଭିନୟ କରି ଘରକୁ କିପରି ଫେରି ପାରିବେ? ତାଙ୍କୁ ପୁଣି ତମୋପ୍ରଧାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସି ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ହିଁ ପଡିବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅଭିନେତାଙ୍କ ନିଜସ୍ୱ ଶକ୍ତି ରହିଛି ନା । ବଡ-ବଡ ଅଭିନେତା କେତେ ନାମୀଗ୍ରାମୀ ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ସବୁଠାରୁ ମୁଖ୍ୟ ରଚୟିତା ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଏବଂ ମୁଖ୍ୟ ଅଭିନେତା କିଏ ? ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଗଡ ଫାଦର ହେଉଛନ୍ତି ମୁଖ୍ୟ, ତାଙ୍କ ପଛକୁ ପୁଣି ଜଗତଅମ୍ବା ମମ୍ମା, ଜଗତପିତା ବ୍ରହ୍ମାବାବା ଅଛନ୍ତି । ଜଗତର ମାଲିକ, ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛନ୍ତି, ଏମାନଙ୍କର ଅଭିନୟ ନିଶ୍ଚୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ । ତେବେ ତାଙ୍କର ପ୍ରାପ୍ତି ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ଅଟେ । ପ୍ରାପ୍ତି ତ ବାବା ଦେଉଛନ୍ତି, ଯିଏ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଅଟନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ମୋତେ ଏତେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛ ତେଣୁ ତୁମକୁ ଦରମା ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରାପ୍ତି ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ନିଶ୍ଚିତ ମିଳିବ । ଯଦି ବାରିଷ୍ଟର ପଢାଇବେ ତେବେ କହିବେ ନା, ଏତେ ଉଚ୍ଚପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଉଛି ତେଣୁ ଏହି ପାଠପଢା ପ୍ରତି ପିଲାମାନେ କେତେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉଚିତ୍ । ଗୃହସ୍ଥରେ ମଧ୍ୟ ରହିବାକୁ ହେବ, କର୍ମଯୋଗ ସନ୍ନ୍ୟାସ ଅଟେ ନା । ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହି, ସବୁ କିଛି କରି ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିପାରିବ, ଏଥିରେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ । କାମଧନ୍ଦା କରି ଶିବବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ରହିବାକୁ ପଡିବ । ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି — ହେ ପତିତ-ପାବନ ଆସ, ଆସି ଆମକୁ ପବିତ୍ର କର । ପବିତ୍ର ଦୁନିଆରେ ତ ରାଜଧାନୀ ଅଛି ତେଣୁ ବାବା ସେହି ରାଜଧାନୀର ମଧ୍ୟ ଯୋଗ୍ୟ କରାଉଛନ୍ତି ।

ଏହି ଜ୍ଞାନରେ ମୁଖ୍ୟ ଦୁଇଟି ବିଷୟ ରହିଛି — ଅଲଫ (ବାବା) ଏବଂ ବେ (ସମ୍ପତ୍ତି) । ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ ହୁଅ ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର ତେବେ ତୁମେ ସଦା ସୁସ୍ଥ ଏବଂ ଧନବାନ୍ ହୋଇଯିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ସେଠାରେ ଅର୍ଥାତ୍ ପରମଧାମରେ ୟାଦ କର । ଘରକୁ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଅ, ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ ହିଁ ତୁମେ ଘରକୁ ଯାଇପାରିବ । ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ରାଜା ହେବ । ଏକଥା ବୁଦ୍ଧିରେ ଭଲ ରୂପେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ସମସ୍ତେ ତମୋପ୍ରଧାନ ଅଟନ୍ତି । ସୁଖଧାମରେ ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ସମ୍ପତ୍ତି ସବୁ ମିଳିବ । ସେଠାରେ ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ଥାଏ । ଏବେ ତ ଦେଖ ଘରେ-ଘରେ କେତେ ରହିଛି । ଦେଖ ଛାତ୍ରମାନେ କେତେ ହଙ୍ଗାମା କରୁଛନ୍ତି । ନିଜର ଗରମ ରକ୍ତ ଦେଖାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ତମୋପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆ, ସତ୍ୟଯୁଗ ହେଲା ନୂଆ ଦୁନିଆ । ବାବା ସଂଗମରେ ଆସିଛନ୍ତି । ମହାଭାରତ ଲଢେଇ ମଧ୍ୟ ସଂଗମର ହିଁ ଅଟେ । ଏବେ ଏହି ଦୁନିଆ ବଦଳିବ । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରିବା ପାଇଁ ସଂଗମରେ ଆସୁଛି, ଏହାକୁ ହିଁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗ କହୁଛନ୍ତି । ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ମାସ, ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂବତ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗ ବିଷୟରେ କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ସଂଗମରେ ହିଁ ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ହୀରାତୁଲ୍ୟ କରାଉଛନ୍ତି । ପୁଣି ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁସାରେ ତ ଥା’ନ୍ତି ନା । ଯିଏ ହୀରା ସଦୃଶ ହେଉଛନ୍ତି ସେ ରାଜା ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି, ବାକି ଯିଏ ସୁନା ଭଳି ହେବେ ସେ ପ୍ରଜା ହୋଇଯିବ । ପିଲା ଜନ୍ମ ନେଲା ଓ ସମ୍ପତ୍ତିର ହକଦାର ହୋଇଗଲା । ଏବେ ତୁମେ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆର ହକଦାର ହୋଇଯାଉଛ । ପୁଣି ସେଥିରେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ପୁରୁଷାର୍ଥ ତୁମର କଳ୍ପ-କଳ୍ପର ପୁରୁଷାର୍ଥର ଆଧାର ହେବ । ଜଣାପଡେ ଇଏ କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଏହିପରି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବେ । ଏହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏହାଠାରୁ ଆଉ ଅଧିକ ପୁରୁଷାର୍ଥ ହେବ ନାହିଁ । ଜନ୍ମ-ଜନ୍ତାନ୍ତର, କଳ୍ପ-କଳ୍ପାନ୍ତର ଇଏ ପ୍ରଜାରେ ହିଁ ଆସିବେ । ଇଏ ସାହୁକାର ପ୍ରଜାରେ ଦାସ-ଦାସୀ ହେବେ । କ୍ରମାନୁସାରେ ତ ହେବେ ନା । ପାଠପଢା ଆଧାରରେ ସବୁ ଜଣା ପଡିଯାଏ । ବାବା ତୁରନ୍ତ କହିଦେବେ ଯେ ଏହି ଅବସ୍ଥାରେ ତୁମେ କାଲି ଶରୀର ଛାଡିଦେଲେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଯାଇ କ’ଣ ପଦ ପାଇବ ? ଦିନକୁ ଦିନ ସମୟ କମ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ଯଦି କେହି ଶରୀର ଛାଡିବେ ତେବେ ପୁଣି ତ ପଢିପାରିବେ ନାହିଁ, ହଁ, କେବଳ ଅଳ୍ପ କିଛି ସ୍ମୃତି ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବ । ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବେ । ଯେପରି ଛୋଟ-ପିଲାକୁ ତୁମେ ୟାଦ କରାଇଲେ ସେ ଶିବବାବା-ଶିବବାବା କହିଥାଏ । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କିଛି ମିଳିପାରିବ । ଛୋଟ ପିଲା ତ ମହାତ୍ମା ସଦୃଶ ହୋଇଥା’ନ୍ତି, ବିକାର ବିଷୟରେ କିଛି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଯେତେ ବଡ ହୋଇ ଚାଲିବ, ବିକାରର ପ୍ରଭାବ ପଡିବ । କ୍ରୋଧ ହେବ, ମୋହ ହେବ... । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ବୁଝାଯାଉଛି ଏହି ଦୁନିଆରେ ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଯାହା କିଛି ଦେଖୁଛ ସେଥିରୁ ମମତ୍ୱ ତୁଟାଇ ଦେବା ଉଚିତ୍ । ଆତ୍ମା ଜାଣିଛି ଏସବୁ କବରଦାଖିଲ ଅର୍ଥାତ୍ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ । କାରଣ ତମୋପ୍ରଧାନ ଜିନିଷ ଅଟେ । ମନୁଷ୍ୟ ମରିଗଲେ ତାଙ୍କର ପୁରୁଣା ଜିନିଷ କରଣିଘୋର (ଧୋବୀ)କୁ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ବାବା ତ ବେହଦର କରନୀଘୋର ଅଟନ୍ତି, ତୁମଠାରୁ ନେଉଛନ୍ତି କ’ଣ ଓ ଦେଉଛନ୍ତି କ’ଣ ? ତୁମେ ଯାହା କିଛି ଅଳ୍ପ ଧନ ଦେଉଛ ତାହା ତ ନଷ୍ଟ ହିଁ ହେବାର ଅଛି । ତଥାପି ମଧ୍ୟ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ଧନ ନିଜ ପାଖରେ ରଖ । କେବଳ ଏଥିରୁ ମମତ୍ୱ ତୁଟାଇଦିଅ । ହିସାବ-କିତାବର ପୁରା ସମାଚାର ବାବାଙ୍କୁ ଦେଇଚାଲ । ପୁଣି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳି ଚାଲିବ । ତୁମର ଯାହା ଯାହା କିଛି ଅଛି, ଏହି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତି ନିମନ୍ତେ ଲଗାଇଦିଅ । ରୋଗ ପାଇଁ ଡାକ୍ତରଖାନା ରହିଥାଏ, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଥାଏ ପଢାଇବା ପାଇଁ । ଏହା ତ କଲେଜ ଏବଂ ଡାକ୍ତରଖାନା ଉଭୟ ଏକତ୍ର ଅଟେ । ଏଥିପାଇଁ ତ କେବଳ ତିନିପାଦ ଭୂମି ଆବଶ୍ୟକ । ବାସ୍, ଯାହାଙ୍କ ପାଖରେ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ ସେ କେବଳ ୩ ପାଦ ଜାଗା ଦେଇ ଦିଅନ୍ତୁ । ସେଠାରେ କ୍ଳାସ୍ ହୋଇପାରିବ । ୩ ପାଦ ପୃଥିବୀ, ତାହା ତ କେବଳ ବସିବା ପାଇଁ ଜାଗା ହେଲା ନା । ତିନି ପାଦର ହିଁ ଆସନ ହୋଇଥାଏ । ୩ ପାଦ ପୃଥିବୀକୁ ଅର୍ଥାତ୍ ସେବାକେନ୍ଦ୍ରକୁ କେହି ମଧ୍ୟ ଆସିଲେ, ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝି ଯାଇପାରିବେ । କେହି ଆସିଲେ, ଆସନରେ ବସାଇ ବାବାଙ୍କ ପରିଚୟ ଦିଅ । ବ୍ୟାଜ୍ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ସେବା ନିମନ୍ତେ, ଏହା ବହୁତ ସାଧାରଣ ଅଟେ । ଭଲ ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ରହିଛି, ସଂମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ମଧ୍ୟ ଲେଖାଯାଇଛି । ଏହାଦ୍ୱାରା ତୁମର ବହୁତ ସେବା ହେବ । ଦିନକୁ ଦିନ ଯେତେ ବିପଦ ଆସିବ ସେତେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ବୈରାଗ୍ୟ ଆସିବ ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାରେ ଲାଗିପଡିବେ — ମୁଁ ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ ଅଟେ, ନିଜର ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବି । ବାବା ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କଲେ ତୁମର ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ପାପ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚୟ କରି ବାବାଙ୍କ ପ୍ରତି ପୂରା ସ୍ନେହ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ ନାହିଁ । ହଁ, ପିଲାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବାହ୍ୟ ସ୍ନେହ ମଧ୍ୟ ରଖ । କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମାର ପ୍ରକୃତ ସ୍ନେହ ରୁହାନୀ ବାବାଙ୍କ ପ୍ରତି ରହୁ । ତାଙ୍କର ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ମିତ୍ର-ସମ୍ବନ୍ଧୀ, ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ଲାଗି ରହୁ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଯେପରି ୟାଦର ଫାଶୀରେ ଚଢି ରହିଛ । ଆତ୍ମାକୁ ନିଜର ପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ୟାଦ କରିବାକୁ ପଡିବ । ବୁଦ୍ଧି ଉପରେ ଲାଗି ରହୁ । ବାବାଙ୍କ ଘର ମଧ୍ୟ ଉପରେ ନା । ମୂଳବତନ, ସୂକ୍ଷ୍ମବତନ ଏବଂ ଏହା ହେଉଛି ସ୍ଥୂଳବତନ । ଏବେ ପୁଣି ଘରକୁ ଫେରି ଯିବାକୁ ହେବ ।

ଏବେ ତୁମର ଯାତ୍ରା ପୁରା ହେଲା, ତୁମେ ଏବେ ଯାତ୍ରାରୁ ଫେରୁଛ । ତେଣୁ ନିଜର ଘର ପ୍ରିୟ ଲାଗୁଛି । ତାହା ହେଉଛି ବେହଦର ଘର । ପୁଣି ନିଜର ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ମନୁଷ୍ୟ ଭକ୍ତି କରିଥା’ନ୍ତି — ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ, କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ ପୂରା ନ ଥିବାରୁ ଘରକୁ ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଭଗବାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଅଥବା ନିର୍ବାଣଧାମକୁ ଯିବା ପାଇଁ କେତେ ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରା ଆଦି କରୁଛନ୍ତି, ପରିଶ୍ରମ କରୁଛନ୍ତି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କେବଳ ଶାନ୍ତିର ରାସ୍ତା ହିଁ ବତାଇଥା’ନ୍ତି । ସୁଖଧାମକୁ ତ ଜାଣି ହିଁ ନାହାଁନ୍ତି । ସୁଖଧାମର ରାସ୍ତା କେବଳ ବାବା ହିଁ ବତାଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ନିଶ୍ଚୟ ନିର୍ବାଣଧାମ, ବାନପ୍ରସ୍ଥକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ଯାହାକୁ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ସେମାନେ ପୁଣି ବ୍ରହ୍ମକୁ ଅର୍ଥାତ୍ ଘରକୁ ଈଶ୍ୱର ଭାବି ବସିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆତ୍ମା ବିନ୍ଦୁ ଅଟେ । ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଆମର ରହିବାର ସ୍ଥାନ ଅଟେ । ତୁମର ମଧ୍ୟ ପୂଜା ତ ହେଉଛି ନା । ତେଣୁ ବିନ୍ଦୁର ପୂଜା କେମିତି କରିବେ । ଯେବେ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ଶାଳଗ୍ରାମ ତିଆରି କରି ଗୋଟିଏ-ଗୋଟିଏ ଆତ୍ମାକୁ ପୂଜା କରିଥା’ନ୍ତି । ବିନ୍ଦୁର ପୂଜା କିପରି ହେବ — ସେଥିପାଇଁ ବଡ-ବଡ ଶାଳଗ୍ରାମ ତିଆରି କରିଥା’ନ୍ତି । ବାବାଙ୍କର ତ ନିଜର ଶରୀର ନାହିଁ । ଏହି କଥା ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଜାଣୁଛ । ଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ବଡ ରୂପ ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ । ବିନ୍ଦୁକୁ କିପରି ବୁଝିବେ ? ଏମିତି ତାରକା ସଦୃଶ ଚିତ୍ର କରିବା ଉଚିତ୍ । ଏହିପରି ତାରାଭଳି ତିଳକ ମଧ୍ୟ ମାତାମାନେ ଲଗାଇଥା’ନ୍ତି, ଧଳାରଙ୍ଗରେ ତିଳକ ମଧ୍ୟ ମିଳିଥାଏ । ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଧଳା ଅଟେ ନା, ତାରକା ସଦୃଶ । ଏହି ବିନ୍ଦି ମଧ୍ୟ ଏକ ପ୍ରତୀକ ଅଟେ । ଭ୍ରୃକୁଟୀ ମଧ୍ୟରେ ଆତ୍ମା ରହିଥାଏ । ବାକି ଏହାର ଅର୍ଥ ତ କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଏକଥା ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ଏତେ ଛୋଟ ଆତ୍ମାରେ କେତେ ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ଏତେ ବମ୍ ଆଦି ତିଆରି କରି ଚାଲିଛନ୍ତି । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ । ଆତ୍ମାରେ କେତେ ଅଭିନୟ ଭରି ରହିଛି । ଏହା ବହୁତ ଗୁହ୍ୟ କଥା । ଏତେ ଛୋଟ ଆତ୍ମା ଶରୀର ଦ୍ୱାରା କେତେ କାମ କରୁଛି । ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ ଅଟେ, ଆତ୍ମା କେବେ ବିନାଶ ହେବ ନାହିଁ, ନା ଅଭିନୟ ବଦଳିବ । ଏବେ ବୃକ୍ଷ ବହୁତ ବଡ ହୋଇଗଲାଣି ଅର୍ଥାତ୍ ଜନସଂଖ୍ୟା ବଢି ଗଲାଣି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବୃକ୍ଷ କେତେ ଛୋଟ ହେବ । ପୁରୁଣା ନୁହେଁ ନୂଆ ରହିବ । ପବିତ୍ର ଛୋଟ ବୃକ୍ଷର କଲମୀ ଏବେ ଲାଗୁଛି । ତୁମେ ପତିତ ହୋଇଥିଲ ଏବେ ପୁଣି ପବିତ୍ର ହେଉଛ । ଛୋଟ ଆତ୍ମାରେ କେତେ ପାର୍ଟ ଭରି ରହିଛି । ଏହା ପ୍ରକୃତିର ବିଚିତ୍ରତା ଅଟେ, ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ ଅଭିନୟ କରି ଚାଲିଛି । ଏହା କେବେ ବନ୍ଦ ହୁଏ ନାହିଁ, ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ ଜିନିଷ ଅଟେ, ସେଥିରେ ଅବିନାଶୀ ଅଭିନୟ ଭରି ରହିଛି । ଏହା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ ନା । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ ତୁମକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର, ଏଥିରେ ହିଁ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡୁଛି, ଅଧିକ ଅଭିନୟ ତୁମର ରହିଛି । ବାବାଙ୍କର ଏତେ ଅଭିନୟ ନାହିଁ, ଯେତେ ତୁମର ଅଛି ।

ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ସୁଖରେ ରହିଲେ ମୁଁ ବିଶ୍ରାମରେ ରହିଯାଉଛି । ସେସମୟରେ ମୋର ଆଉ କୌଣସି ଅଭିନୟ ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏତେ ସେବା କରୁଛି ନା । ଏହି ଜ୍ଞାନ ବହୁତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଅଟେ, ଯାହାକି ତୁମ ବିନା କେହି ଟିକିଏ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ରହିବା ବିନା ଧାରଣା ମଧ୍ୟ ହେବ ନାହିଁ । ଖାଦ୍ୟ-ପାନୀୟ ଆଦିରେ ଫରକ ପଡିବା ଦ୍ୱାରା ଧାରଣାରେ ମଧ୍ୟ ଫରକ ପଡିଯାଏ । ଏଥିରେ ପବିତ୍ରତା ବହୁତ ଆବଶ୍ୟକ । ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବା ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରି ବର୍ସା ପାଇବାକୁ ହେବ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ନିଜ ପାଖରେ ମଧ୍ୟ ଚିତ୍ର ରଖ । ଯୋଗର ଏବଂ ବର୍ସା ଅର୍ଥାତ୍ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ତିଆରି କରି ରଖ ତେବେ ନିଶା ରହିବ । ମୁଁ ବ୍ରାହ୍ମଣରୁ ଦେବତା ହେଉଛି । ପୁଣି ଦେବତାରୁ କ୍ଷତ୍ରିୟ ହେବି । ବ୍ରାହ୍ମଣ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗୀ ଅଟନ୍ତି । ତୁମେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେଉଛ ନା । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଏହି କଥା ବୁଝାଇବା ପାଇଁ କେତେ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ଦିନକୁ ଦିନ ଯେତେ ଜ୍ଞାନକୁ ବୁଝିବ ସେତେ ଖୁସି ମଧ୍ୟ ବଢିବ ।

ତୁମେ ଜାଣିଛ ବାବା ଆମର ବହୁତ କଲ୍ୟାଣ କରୁଛନ୍ତି, କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଆମର ଉନ୍ନତି କଳା ହେଉଛି । ଏଠାରେ ରହି ମଧ୍ୟ ଶରୀର ନିର୍ବାହ ଅର୍ଥେ ସବୁ କିଛି କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ବୁଦ୍ଧିରେ ରହୁ ଯେ ଆମେ ଶିବବାବାଙ୍କ ଭଣ୍ଡାରରୁ ଖାଉଛୁ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କଲେ କାଳକଣ୍ଟକ ଦୂର ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ଆତ୍ମା ଏହି ପୁରୁଣା ଶରୀର ଛାଡି ଚାଲିଯିବ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି — ବାବା କାହାଠାରୁ କିଛି ମଧ୍ୟ ନେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ସେ ତ ଦାତା ଅଟନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋର ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲ । କାହାକୁ ପଇସା ଦାନ କରିବା ଉଚିତ୍ ବା ଅନୁଚିତ୍ ଏହି କଥା ଉପରେ ପୂରା ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଡିବ । ଯଦି କାହାକୁ ପଇସା ଦେଲ ଏବଂ ସେ ଯାଇ ମଦ୍ୟପାନ କଲେ, ଖରାପ କାର୍ଯ୍ୟ କଲେ ତେବେ ତାର ପାପ ତୁମ ଉପରକୁ ଆସିଯିବ । ପାପ ଆତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କରି ପାପ ଆତ୍ମା ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି, କେତେ ଫରକ ରହିଛି । ପାପ ଆତ୍ମା, ପାପ ଆତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ହିଁ ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କରି ପାପ ଆତ୍ମା ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ ତୁମକୁ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେବାର ଅଛି । ସେଥିପାଇଁ ପାପ ଆତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କର ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖ ଦିଅ ନାହିଁ, କାହା ପ୍ରତି ମୋହ ରଖ ନାହିଁ । ବାବା ମଧ୍ୟ ସାକାରିନ୍ ହୋଇ ଆସୁଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ମିଠା ସୁଖ ଦେଉଛନ୍ତି । ପୁରୁଣା ଅବଗୁଣ ନେଇ ଦେଖ କେତେ ସୁଧ ଦେଉଛନ୍ତି, ବହୁତ ଅଧିକ ସୁଧ ମିଳୁଛି । କେତେ ଭୋଳା ଅଟନ୍ତି, ଦୁଇ ମୁଠା ବଦଳରେ ମହଲ ଦେଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଏବେ ତୁମର ଯାତ୍ରା ସମାପ୍ତ ହେଲା, ତୁମକୁ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ ତେଣୁ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ପ୍ରତି ବେହଦର ବୈରାଗ୍ୟ ରଖି ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଉପରେ ସ୍ଥିର ରଖିବାକୁ ହେବ ।

(୨) ସଂଗମଯୁଗରେ ବାବା ଯେଉଁ ଯଜ୍ଞ ରଚନା କରିଛନ୍ତି, ସେହି ଯଜ୍ଞର ସେବା କରିବାକୁ ହେଲେ ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା ପବିତ୍ର ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେବାକୁ ପଡିବ । କର୍ମଧନ୍ଦା କରି ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ରହିବାକୁ ହେବ ।
 

ବରଦାନ:-
ନିଜର ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସେବାରେ ଲଗାଇ ସହଯୋଗୀ ହେଉଥିବା ସହଜଯୋଗୀ ହୁଅ ।

ସହଜଯୋଗୀ ହେବାର ଆଧାର ହେଲା ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା, ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱର ସର୍ବଆତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରତି ସେବାଧାରୀ ମନେ କରି ସେବାରେ ହିଁ ସବୁକିଛି ଲଗାଇଦେବା । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନରେ ଯାହା ସବୁ ଶକ୍ତି, ଗୁଣ, ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ରୋଜଗାର କରିବାର ସମୟ ରୂପକ ସମ୍ପତ୍ତି ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ସେଗୁଡିକୁ ସେବାରେ ଲଗାଅ ଅର୍ଥାତ୍ ସହଯୋଗୀ ହୁଅ ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପରେ ସହଜଯୋଗୀ ହୋଇଯିବ । କିନ୍ତୁ ସହଯୋଗୀ ସେହିମାନେ ହିଁ ହୋଇପାରିବେ ଯିଏ ସବୁଥିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ଅର୍ଥାତ୍ ଭରପୁର ଥିବେ । ତେବେ ସହଯୋଗୀ ହେବା ଅର୍ଥ ମହାଦାନୀ ହେବା ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ବେହଦର ବୈରାଗୀ ହେବ ତେବେ ସବୁ ପ୍ରକାରର ଆକର୍ଷଣର ସଂସ୍କାର ସହଜରେ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ।


ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ହୋମୱାର୍କ:-
(୩୧) ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କର ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଭାଷା ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାବଯୁକ୍ତ ହେବା ଉଚିତ୍ । କାହାର ବି ଶୁଣିଥିବା ଭୁଲକୁ ସଂକଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ନା ସ୍ୱୀକାର କର, ନା କାହାକୁ କରାଅ । ସଂଗଠନରେ ରହି ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ବିଶେଷ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅନୁଭବର ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କର ।