09.01.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଏହା ଅନାଦି
ପୂର୍ବ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ, ଏହା ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଛି । ଏହାର ଅତୀତ,
ବର୍ତ୍ତମାନ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ ଆକର୍ଷଣର
ଆଧାରରେ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ତୁମ ନିକଟକୁ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ଆସିବେ ?
ଉତ୍ତର:-
ପବିତ୍ରତା ଏବଂ
ଯୋଗର ଆକର୍ଷଣ ଆଧାରରେ । ଏହା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମର ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିବ । ଆଗକୁ ଗଲେ ଆତ୍ମାମାନେ
ବାବାଙ୍କୁ ତୁରନ୍ତ ଜାଣିଯିବେ, ଦେଖିବେ ଏତେ ଗୁଡିଏ ଆତ୍ମା ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛନ୍ତି
ତେଣୁ ବହୁତ ଆତ୍ମା ଆସିବେ । ଯେତେ ଯେତେ ବିଳମ୍ବ ହେଉଥିବ ସେତେ ସେତେ ତୁମ ମଧ୍ୟରେ ଆକର୍ଷଣ
ବୃଦ୍ଧି ପାଉଥିବ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ରୁହାନୀ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଏକଥା ତ ଜଣା ଅଛି ଯେ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ପରମଧାମରୁ ଆସିଛୁ - ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ନା ।
ଯେବେ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନେ ପରମଧାମରୁ ଆସି ଏଠାରେ ପହଞ୍ଚି ଯିବେ, ବାକି ଅଳ୍ପ ସେଠାରେ ଥିବେ ସେହି
ସମୟରେ ବାବା ଆସିଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ କାହାକୁ ବି ବୁଝାଇବା ବହୁତ ସହଜ ହେଉଛି ।
ଦୂରଦେଶର ବାସିନ୍ଦା ବାବା ସବୁଠାରୁ ପଛରେ ଆସୁଛନ୍ତି । ବାବା ଆସିବା ସମୟରେ ପରମଧାମରେ ବାକି
ଅଳ୍ପ ଆତ୍ମା ରହୁଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଜନସଂଖ୍ୟା ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିଛି ନା ।
ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛ — ବାବାଙ୍କୁ କେହି ହେଲେ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ତେବେ ପୁଣି ରଚନାର
ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ କିପରି ଜାଣିବେ । ଏହା ବେହଦର ଡ୍ରାମା ଅଟେ ନା । ତେଣୁ ଡ୍ରାମାର ଅଭିନେତାଙ୍କୁ
ଡ୍ରାମା ବିଷୟରେ ଜଣାଥିବା ଦରକାର । ଯେପରି ଦୁନିଆରେ ହେଉଥିବା ନାଟକର ଅଭିନେତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ
ଜଣାଥାଏ - ଅମୁକ ଅମୁକଙ୍କୁ ଏହି ପାର୍ଟ ମିଳିଛି । ଯେଉଁ ଘଟଣା ଅତୀତ ହୋଇଯାଏ ତା’ର ହିଁ ପୁଣି
ଛୋଟ ଡ୍ରାମା ତିଆରି କରାଯାଏ । ଭବିଷ୍ୟତର ତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଘଟି ଯାଇଥିବା ଘଟଣାକୁ ଆଧାର
କରି ଆଉ କିଛି କାହାଣୀ ମିଶାଇ ଡ୍ରାମା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥା’ନ୍ତି, ତାକୁ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି । ଭବିଷ୍ୟତକୁ ତ ଜାଣି ହିଁ ନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି,
ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି, ଆମେ ବର୍ସା ପାଉଛୁ । ଯିଏ ଯିଏ ଆସୁଛନ୍ତି, ଦେବୀ-ଦେବତା ପଦ ପାଇବା ପାଇଁ
ସେମାନଙ୍କୁ ଆମେ ରାସ୍ତା ବତାଉଛୁ । ଏହି ଦେବତାମାନେ ଏତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କିପରି ହେଲେ ? ଏକଥା ମଧ୍ୟ
କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ବାସ୍ତବରେ ମୂଳଧର୍ମ ଆଦି ସନାତନ ତ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ହିଁ ଅଟେ । ନିଜର
ଧର୍ମକୁ ଭୁଲିଯାଇଥିବାରୁ କହିଦେଉଛନ୍ତି - ଆମ ପାଇଁ ତ ସବୁ ଧର୍ମ ସମାନ ।
ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ବାବା ଆମକୁ ପଢାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁସାରେ ହିଁ ଚିତ୍ର ଆଦି
ତିଆରି କରାଯାଉଛି । ବାବା ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ଚିତ୍ର ତିଆରି କରାଉଥିଲେ । କେହି ତ ପୁଣି
ନିଜର ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝାଯାଉଛି କି ଏକଥା
ନିଶ୍ଚୟ ଲେଖ ଯେ ପାର୍ଟଧାରୀ ଅଭିନେତା ତ ସମସ୍ତେ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ ରଚୟିତା ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଆଦିଙ୍କୁ
ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ଏବେ ନୂଆ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରୁ ନୂଆ ଦୁନିଆ
ହେବ । ଏହା ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରେ ହିଁ ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ବ୍ରାହ୍ମଣ
କରାଉଛନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣ ହିଁ ପୁଣି ଦେବତା ହେବେ । ଦେଖ କେତେ ଭଲ ଯୁକ୍ତି ରହିଛି । ଏହା ହେଉଛି
ଅନାଦି ପୂର୍ବ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା । କିନ୍ତୁ ଡ୍ରାମା ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ତିଆରି କରାଯାଇଛି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମକୁ ଗହନରୁ ଗହନ କଥା ପ୍ରତିଦିନ ଶୁଣାଉଛି । ଯେବେ ବିନାଶ ଆରମ୍ଭ ହେବ ତେବେ
ତୁମକୁ ଅତୀତର ସମସ୍ତ ଇତିହାସ ଜଣା ପଡିବ । ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଗଲେ ଅତୀତର ଇତିହାସ କିଛି ହେଲେ ମନେ
ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ବାସ୍ତବରେ ଅଭିନୟ କରି ଚାଲିଛ । ଅତୀତର କଥା କାହାକୁ ଶୁଣାଇବା ? ଏହି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଅତୀତକୁ ବିଲକୁଲ୍ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ,
ଭବିଷ୍ୟତ — କିପରି ବିନାଶ ହେବ, କିପରି ରାଜତ୍ତ୍ୱ ହେବ, କିପରି ମହଲ ତିଆରି କରିବେ ଏସବୁ ଜ୍ଞାନ
ରହିଛି ? ହେବ ତ ନିଶ୍ଚୟ ନା । ସ୍ୱର୍ଗର ଦୃଶ୍ୟ ହିଁ ଅଲଗା ଅଟେ । ଯେତେ-ଯେତେ ଅଭିନୟ କରି ଚାଲିବ
ସବୁ କଥା ସ୍ପଷ୍ଟ ଜଣା ପଡିବ । ଏହାକୁ କୁହାଯାଉଛି — ଖୁନେ ନାହେକ ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷୀ
ହତ୍ୟାର ଖେଳ । ବିନା ଦୋଷରେ କ୍ଷତି ହୋଇଥାଏ ନା । ଭୂମିକମ୍ପ ହେଉଛି, କେତେ କ୍ଷତି ହେଉଛି । ବମ୍
ଫୋପାଡୁଛନ୍ତି, ଏହା ବିନା ଦୋଷରେ ହେଲା ନା । ଏଥିରେ କେହି କ’ଣ କିଛି କରିଥାଆନ୍ତି କି ?
ଯେଉଁମାନଙ୍କର ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି ସେମାନେ ବୁଝୁଛନ୍ତି — ବାସ୍ତବରେ ବିନାଶ ହୋଇଥିଲା । ନିଶ୍ଚୟ
ମରାମରୀ ହୋଇଥିଲା । ଏପରି ଖେଳ ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ତ ବୁଝି ମଧ୍ୟ ପାରିବେ । କେଉଁ
ସମୟରେ କାହାର ବୁଦ୍ଧିରେ ସ୍ପର୍ଶ ହୋଇଥାଏ (ଅତୀତ ଘଟଣାର ନାଟକ ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ) । ତୁମେ ତ
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପେ ଅଛ । ତୁମେ ସେହି ରାଜଧାନୀର ମାଲିକ ମଧ୍ୟ ହେଉଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ବର୍ତ୍ତମାନ
ସେହି ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଯିବାକୁ ହେବ । ଯେଉଁମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ଅଥବା ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନ ନେଉଛନ୍ତି ତେବେ ସେମାନେ ସ୍ୱର୍ଗ
ଦୁନିଆରେ ଆସିଥାଆନ୍ତି । ନିଜର ଘର-ଗୃହସ୍ଥରେ ରହୁଛନ୍ତି ନା । ଅନେକଙ୍କ ସହ ପରିଚୟ ତ ହୋଇପାରିବ
ନାହିଁ । ସେଣ୍ଟରକୁ ଅନେକ ଆସୁଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ କ’ଣ ମନେ ରଖିହେବ । କେତେ ବ୍ରାହ୍ମଣ
ରହିଛନ୍ତି, ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ-ହୋଇ ଅଗଣିତ ହୋଇଯିବେ । ସଠିକ୍ ହିସାବ ବାହାର କରିପାରିବ ନାହିଁ ।
ରାଜାଙ୍କୁ କ’ଣ ଜଣାଥାଏ କି ସଠିକ୍ ରୂପେ ଆମର କେତେ ପ୍ରଜା ଅଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ଜନଗଣନା ଆଦି
କରୁଛନ୍ତି ତଥାପି ମଧ୍ୟ ଫରକ ରହୁଛି । ତେବେ ତୁମ ପରି, ଇଏ ମଧ୍ୟ ଛାତ୍ର ଅଟନ୍ତି । ତୁମ ସମସ୍ତ
ଭାଇମାନଙ୍କୁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବାକୁ ହେବ । ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶିଖାଯାଉଛି କି
ବାବା-ବାବା କୁହ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆଗକୁ ଗଲେ ବାବାଙ୍କୁ ତୁରନ୍ତ ଜାଣିଯିବେ । ଦେଖିବେ
ଏତେ ଢେର ପିଲାମାନେ ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ବହୁତ ଆସିବେ । ଯେତେ ଡେରୀ ହେବ
ସେତେ ତୁମ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷିତ ହେବେ । ପବିତ୍ର ହେବା ଦ୍ୱାରା ଆକର୍ଷଣ କରିବାର ଶକ୍ତି ଆସିଥାଏ, ଯେତେ
ଯୋଗଯୁକ୍ତ ରହିବ ସେତେ ଅନ୍ୟମାନେ ତୁମ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ ହେବେ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଆକର୍ଷିତ କରୁଛନ୍ତି
ନା । ବହୁତ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିବ । ସେଥିପାଇଁ ଉପାୟ ମଧ୍ୟ ରଚନା କରାଯାଉଛି । ଗୀତାର ଭଗବାନ କିଏ
? କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ତ ବହୁତ ସହଜ । ସେ ତ ସାକାର ରୂପଧାରୀ ଅଟନ୍ତି ନା । ନିରାକାର ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କର — ଏହି କଥା ଉପରେ ହିଁ ସବୁ କିଛି ଆଧାରିତ । ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହିଥିଲେ
ଏହି କଥା ଉପରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ ମତାମତ ଲେଖାଇନିଅ । ବଡ-ବଡ ତାଲିକା (ଯେଉଁଥିରେ ଗୀତାର ଭଗବାନ
ନିରାକାର ବୋଲି ଲେଖାହୋଇଥିବ) ଦେଖିଲେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଜଣା ପଡିବ ।
ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଯେବେ ପକ୍କା ନିଶ୍ଚୟ ବୁଦ୍ଧି ହେବ ତେବେ, ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରର ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ
ଚାଲିବ । ମାୟାର ତୋଫାନ ମଧ୍ୟ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସିବ । ବିଜୟ ପାଇଗଲେ ନା ପୁରୁଷାର୍ଥ ରହିବ, ନାଁ
ମାୟା ରହିବ । ୟାଦରେ ହିଁ ବହୁତ ହାରିଥା’ନ୍ତି । ଯୋଗଯୁକ୍ତ ସ୍ଥିତିରେ ମଜବୁତ ହେଲେ ମାୟାଠାରୁ
ହାରିବେ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି । ପିଲାମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ଅଛି ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଆମର
ରାଜତ୍ତ୍ୱ ହେବ ତେବେ ଆମେ ହୀରା-ଜବାହାର କେଉଁଠୁ ଆଣିବୁ! ଖଣି ସବୁ କିପରି ଭରପୁର ହେବ! ଏସବୁ
ଥିଲା ତ ନିଶ୍ଚୟ ନା । ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡିବାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଯାହା ହେବାର ଥିବ ତାକୁ
ପ୍ରାକ୍ଟିକାଲରେ ସ୍ଥୂଳ ରୂପରେ ଦେଖିବା । ସ୍ୱର୍ଗ ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ । ଯିଏ ଭଲ ଭାବରେ ପଢୁଛନ୍ତି,
ତାଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ରହିବ ଯେ ଆମେ ଯାଇ ଭବିଷ୍ୟରେ ରାଜକୁମାର ହେବୁ । ହୀରା-ଜବାହାରର ମହଲ ହେବ । ଏହି
ନିଶ୍ଚୟ ମଧ୍ୟ ସେବାଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ହିଁ ହେବ । ଯେଉଁମାନେ କମ୍ ପଦ ପାଇବେ, ତାଙ୍କର କେବେ
ଏପରି ଖିଆଲ ଆସିବ ବି ନାହିଁ ଯେ ଆମେ ମହଲ ଆଦି କିପରି ତିଆରି କରିବୁ । ଯିଏ ବହୁତ ସେବା କରିବେ
ସେମାନେ ହିଁ ମହଲରେ ରହିବେ ନା । ଦାସ-ଦାସୀମାନେ ତ ତାଙ୍କ ସେବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ରହିଥିବେ ।
ସେବାଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ହିଁ ଏପରି ଖିଆଲ ଆସିବ । ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛନ୍ତି କେଉଁମାନେ ଭଲ
ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ନ ପଢିଲାବାଲା ଭାବିଥା’ନ୍ତି ଆମେ ତ ପାଠୁଆଙ୍କର ବୋଝ ଉଠାଇବୁ । ଯେପରି ଏହି
ବ୍ରହ୍ମାବାବା ଅଟନ୍ତି, ବାବାଙ୍କର ଖିଆଲ ରହିଥାଏ ନା । ବୁଢା ଏବଂ ବାଳକ ଏକ ସମାନ ଅଟନ୍ତି
ସେଥିପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଚାଲିଚଳନ ମଧ୍ୟ ଛୋଟ ପିଲା ସଦୃଶ ଅଟେ । ଶିବବାବାଙ୍କର ତ ଏକମାତ୍ର
ପାର୍ଟ — ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଢାଇବା, ଶିଖାଇବା । ବିଜୟ ମାଳାର ଦାନା ହେବାକୁ ହେଲେ ପୁରୁଷାର୍ଥର
ବହୁତ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ବହୁତ ମଧୁର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଶ୍ରୀମତକୁ ପାଳନ କଲେ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବ
। ଏହା ତ ବୁଝିବାର କଥା ନା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଯାହା ଶୁଣାଉଛି ତା ଉପରେ ବିଚାର କର । ଆଗକୁ
ଗଲେ ତୁମକୁ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ । ନିକଟତ୍ତର ହେଲେ ଅଧିକ ଅଧିକ ମନେ ପଡିବ । ନିଜ
ରାଜଧାନୀରୁ ଫେରିବା ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଇ ଆସିଛୁ । ଯେପରି
ଭାସ୍କୋଡାଗାମାଙ୍କ ପାଇଁ କୁହନ୍ତି — ବିଶ୍ୱର ଚକ୍ର ଲଗାଇଥିଲେ । ତୁମେ ଏହି ବିଶ୍ୱରେ ୮୪ ଜନ୍ମର
ଚକ୍ର ଲଗାଇଛ । ସେ ଜଣେ ଭାସ୍କୋଡାଗାମା ଯାଇଥିଲେ ନା । ଇଏ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ଯିଏ ତୁମକୁ ୮୪ ଜନ୍ମର
ରହସ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ରାଜବଂଶ ଚାଲିଥାଏ ନା । ତେଣୁ ନିଜକୁ ଦେଖିବା ଉଚିତ୍ — ମୋ ପାଖରେ କୌଣସି
ଦେହ-ଅଭିମାନ ନାହିଁ ତ ? ନାରାଜ ହୋଇଯାଉ ନାହିଁ ତ ? କେବେ ବିଗିଡି ଯାଉ ନାହିଁ ତ ?
ତୁମେ ଯୋଗବଳରେ ରହି, ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରୁଥିଲେ ତୁମକୁ କେହି ଚାପୁଡା ଆଦି ମାରିପାରିବେ ନାହିଁ
। ଯୋଗବଳ ହିଁ ଢାଲ ଅଟେ । କେହି କିଛି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯଦି କେହି ଆଘାତ ହେଉଛନ୍ତି ତେବେ
ନିଶ୍ଚୟ ଦେହ-ଅଭିମାନ ଅଛି । ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀକୁ କେହି ଆଘାତ ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ନିଜର ହିଁ ଭୁଲ୍
ହୋଇଥାଏ । ବିବେକ ଏପରି କହୁଛି - ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀକୁ କେହି କିଛି ଆଘାତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ ।
ସେଥିପାଇଁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶ ମଧ୍ୟ ଦେବାକୁ
ପଡିବ । ଭଗବାନୁବାଚ, ମନମନାଭବ । କେଉଁ ଭଗବାନ ? ଏହା ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ବାସ୍ ଏହି
ଗୋଟିଏ କଥାରେ ହିଁ ତୁମର ବିଜୟ ହେବ । ସାରା ଦୁନିଆରେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ କୃଷ୍ଣ
ଭଗବାନୁବାଚ ରହିଛି । ଯେବେ ତୁମେ ବୁଝାଉଛ ତେବେ କହୁଛନ୍ତି — ବାସ୍ତବରେ ଏହି କଥା ହିଁ ଠିକ୍ ଅଟେ
। କିନ୍ତୁ ଯେବେ ତୁମ ପରି ବୁଝିବେ ସେବେ କହିବେ ବାବା ଯାହା ଶିଖାଉଛନ୍ତି ତାହା ଠିକ୍ । କୃଷ୍ଣ
କ’ଣ ଏପରି କହିବେ କି — ମୁଁ ଏପରି ଅଟେ ଯେ, ମୋତେ କେହି ଜାଣିପାରିବେ ନାହିଁ । କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ତ
ସମସ୍ତେ ଜାଣିନେବେ । ଏପରି ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେ କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଶରୀରରେ ଭଗବାନ କହୁଛନ୍ତି । ନାଁ, କୃଷ୍ଣ
ତ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ହିଁ ରହିବେ । ସେଠାକୁ କିପରି ଭଗବାନ ଆସିବେ ? ଭଗବାନ ତ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗରେ
ଆସୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ବହୁତଙ୍କ ଠାରୁ ମତାମତ ଲେଖାଇ ନିଅ । ତୁମର ଏହିପରି ବଡ
ତାଲିକା ଛପା ହେବା ଦରକାର । ଯେଉଁଥିରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଲେଖା ଥିବ । ଯେବେ ଦେଖିବେ ଯେ ଏତେ ଲୋକ
ଏହିପରି ଲେଖିଛନ୍ତି ତେବେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଲେଖିବେ । ପୁଣି ତୁମ ପାଖରେ ବହୁତଙ୍କର ଲେଖା ରହିଯିବ ଯେ
ଗୀତାର ଭଗବାନ କିଏ ? ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଲେଖାଯାଉ ଯେ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି, କୃଷ୍ଣ ଉଚ୍ଚରୁ
ଉଚ୍ଚ ନୁହଁନ୍ତି । ସେ କହିପାରିବେ ନାହିଁ ଯେ ମୋତେ ୟାଦ କର । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚରୁ
ଉଚ୍ଚ ଭଗବାନ ଅଟନ୍ତି ନା । ଏହା ହିଁ ମୁଖ୍ୟ କଥା ଯାହାଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତଙ୍କର ଅହଂକାର ତୁଟିଯିବ
ଅର୍ଥାତ୍ ପରାଜୟ ହେବ ।
ବାବା ଏପରି କହୁ ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏଠାରେ ବସି ରୁହ । ନାଁ, ସତଗୁରୁଙ୍କୁ ନିଜର କରି ପୁଣି ନିଜ ଘରେ
ଯାଇ ରୁହ । ଆରମ୍ଭରେ ତ ତୁମର ଭଟ୍ଟୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସାମୁହିକ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରିବାର ଥିଲା । ଶାସ୍ତ୍ରରେ
ମଧ୍ୟ ଭଟ୍ଟୀର କଥା ଅଛି କିନ୍ତୁ ଭଟ୍ଟୀ କାହାକୁ କୁହାଯାଏ, ଏକଥା କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଇଟାର
ଭାଟ୍ଟୀ ହୋଇଥାଏ । ସେଥିରୁ କେହି ପକ୍କା, କେହି ଦରପୋଡା ବାହାରିଥାଏ । ଏଠାରେ ଦେଖ ସୁନା ନାହିଁ,
ବାକି ପଥର-ଠିକ୍କର ରହିଛି । ପୁରୁଣା ଜିନିଷର ବହୁତ ମାନ ରହିଛି । ଶିବବାବାଙ୍କର, ଦେବତାଙ୍କର
ମାନ ମଧ୍ୟ ଅଛି ନା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ମାନ ର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ସେଠାରେ ପୁରୁଣା ଜିନିଷ କେହି
ଖୋଜିବେ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ପେଟ ଭରପୁର ରହିବ ଅର୍ଥାତ୍ ସବୁ ଆବଶ୍ୟକତା ଭରପୁର ଥିବ କୌଣସି ଜିନିଷ
ଖୋଜିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନଥିବ । ତୁମକୁ କିଛି ଖୋଳା ଖୋଳି କରିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ । ଦ୍ୱାପରଯୁଗ ପରେ
ଖୋଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିବେ । ଘର ଆଦି ତିଆରି କରିବା ସମୟରେ ଯଦି ମାଟି ତଳୁ କିଛି ବାହାରି ପଡୁଛି ତେବେ
ଭାବୁଛନ୍ତି ମାଟି ତଳେ କିଛି ଅଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତୁମକୁ କୌଣସି ଚିନ୍ତା ରହିବ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ତ
ସୁନା ହିଁ ସୁନା ରହିବ । ସୁନାର ଇଟ୍ଟା ମିଳିବ, କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ଯାହା ହୋଇଥିଲା, ଯାହା
ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଅଛି ତାହା ହିଁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେଉଛି । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଆବାହନ କରାଯାଉଛି, ଏହା ମଧ୍ୟ
ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି । ଏଥିରେ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡିବାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ସେକେଣ୍ଡ ପରେ
ସେକେଣ୍ଡ ଅଭିନୟ ଚାଲୁଛି, ପୁଣି ଗୁପ୍ତ ହୋଇଯାଉଛି । ଏହା ହେଉଛି ପାଠପଢା । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ତ
ଅନେକ ଚିତ୍ର ରହିଛି । ତୁମର ଏହି ସବୁ ଚିତ୍ର ଅର୍ଥ ସହିତ ଅଟେ । ତୁମ ପାଖରେ ଅର୍ଥ ବିନା କୌଣସି
ଚିତ୍ର ନାହିଁ । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମେ କାହାକୁ ବୁଝାଇ ନାହଁ ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ
। ବୁଝାଇଲାବାଲା ବୁଦ୍ଧିମାନ ଜ୍ଞାନ ସାଗର ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଏବେ ତୁମକୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ମତ ମିଳୁଛି । ତୁମେ ଈଶ୍ୱରୀୟ କୁଟୁମ୍ବ ଅଥବା କୂଳର ଅଟ । ଈଶ୍ୱର ଆସି କୁଟୁମ୍ବ ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜବଂଶ
ହିଁ ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ ପାଖରେ କୌଣସି ରାଜତ୍ୱ ନାହିଁ । ରାଜଧାନୀ ଥିଲା, ଏବେ ନାହିଁ
। ଦେବୀ-ଦେବତାଙ୍କର ଧର୍ମର ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ଅଛି । ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ-ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ରାଜତ୍ୱ ଅଛି ନା ।
ଗୀତା ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି, ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ-ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ କୁଳର ମଧ୍ୟ
ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ବାକି ଆଉ କୌଣସି କୁଳର ସ୍ଥାପନା ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ
ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ଜାଣିଗଲଣି । ଆଗରୁ ତ ବୁଝିଥିଲ ଯେ ବହୁତ ବଡ ପ୍ରଳୟ ହୁଏ ।
ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି ପ୍ରଳୟ ପରେ ଓସ୍ତପତ୍ର ଉପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ସମୁଦ୍ରରେ ଭାସି ଭାସି ଆସୁଛନ୍ତି ପ୍ରଥମ
ନମ୍ବରରେ ତ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହିଁ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି ନା । ବାକି ସାଗରର କଥା ନୁହେଁ, ଏବେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିକୁ
ବହୁତ ଭଲ ଜ୍ଞାନ ମିଳିଛି । ସେହିମାନଙ୍କୁ ଖୁସୀ ମିଳିବ ଯେଉଁମାନେ ଆତ୍ମିକ ପାଠ ଭଲ ଭାବରେ
ପଢୁଥିବେ । ଯେଉଁମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ପଢୁଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ସମ୍ମାନର ସହିତ ପାସ୍ ହେବେ । ଯଦି
କାହା ସହିତ ମନ ଲାଗିଥିବ ତେବେ ପାଠପଢା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡିବ । ବୁଦ୍ଧି ତାଙ୍କ
ପାଖକୁ ଚାଲିଯିବ ସେଥିପାଇଁ ପାଠପଢା ସର୍ବଦା ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟରେ ହୋଇଥାଏ । ଏଠାରେ ତୁମକୁ
ବୁଝାଯାଉଛି ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କେଉଁଠାକୁ ବୁଦ୍ଧି ଯିବା ଅନୁଚିତ୍ । କିନ୍ତୁ ବାବା
ଜାଣିଛନ୍ତି ବହୁତଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ମନେ ପଡୁଛି । ପୁଣି ଏଠାରେ ବସି ମଧ୍ୟ ଶୁଣୁ ନାହାଁନ୍ତି ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ହୋଇଥାଏ । ସତସଙ୍ଗରେ ବସି ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି କୁଆଡେ କୁଆଡେ ଚାଲିଯାଏ ।
ଏହା ବହୁତ କଡା ପରୀକ୍ଷା ଅଟେ । କେହି ତ ବସିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଯେମିତି ଶୁଣୁ ନାହାଁନ୍ତି । କେତେକ
ସନ୍ତାନ ତ ଖୁସୀ ହୋଇଥାଆନ୍ତି । ସମ୍ମୁଖରେ ଖୁସିରେ ଝୁଲିଥାନ୍ତି । ବୁଦ୍ଧି ବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିଲେ
ଅନ୍ତ ମତି ସୋ ଗତି ଅର୍ଥାତ୍ ଅନ୍ତିମ ସ୍ମୃତି ଅନୁସାରେ ପୁର୍ନଜନ୍ମ ହୋଇଯିବ । ସେଥିପାଇଁ ବହୁତ
ଭଲ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । ଏଠାରେ ତୁମକୁ ବହୁତ ଧନ ମିଳୁଛି । ଆଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବିଜୟ
ମାଳାର ଦାନା ହେବା ପାଇଁ ବହୁତ ଭଲ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ, ବହୁତ ବହୁତ ମିଠା ହେବାକୁ ପଡିବ,
ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ଚାଲିବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ନିରାପଦରେ ରହିବା ପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ଯୋଗ ହିଁ ଢାଲ ସଦୃଶ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ଯୋଗବଳ ଜମା କରିବାକୁ
ହେବ । ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ପାଇଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଚେଷ୍ଟା କରବାକୁ ପଡିବ ।
ବରଦାନ:-
ପ୍ରତ୍ୟେକ
ସଂକଳ୍ପ, ବାଣୀ ଏବଂ କର୍ମକୁ ଫଳଦାୟକ କରି ଆତ୍ମିକ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ଯେତେବେଳେ ତୁମେମାନେ
କାହାର ସମ୍ପର୍କରେ ଆସୁଛ ସେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ତୁମର ମନ ଭିତରେ ସ୍ନେହ, ସହଯୋଗ ଏବଂ
କଲ୍ୟାଣର ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଭାବନା ରହିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବାଣୀ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାହସ ଏବଂ
ଉତ୍ସାହ ଦେବା ଭଳି ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ହେବା ଉଚିତ୍ । ସାଧାରଣ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବାରେ ତୁମର ସମୟ ନଷ୍ଟ
ନହେଉ । ଏହିଭଳି ତୁମର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ଚାହେଁ ନିଜ ପ୍ରତି ହୋଇଥାଉ ବା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପ୍ରତି
ହୋଇଥାଉ ଫଳଦାୟକ ହେଉ । ପରସ୍ପର ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ହୁଅ
। ସେବାକ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମିକ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ହୁଅ ତେବେ ଯାଇ ବାବାଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରିବାର
ନିମିତ୍ତ ହୋଇପାରିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଏଭଳି
ଶୁଭଚିନ୍ତକମଣୀ ହୁଅ ଯାହାକି ତୁମର କିରଣ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଆଲୋକିତ କରିପାରିବ ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିର
ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ହୋମୱାର୍କ:-
(୯) ମନର
ଏକାଗ୍ରତା ହିଁ ଏକରସ ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବଦା ଏକାଭଳି ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରାଇବ । ଏକାଗ୍ରତା ଶକ୍ତି
ଦ୍ୱାରା ଅବ୍ୟକ୍ତ ଫରିସ୍ତା ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ ସହଜରେ କରିପାରିବ । ଏକାଗ୍ରତା ଅର୍ଥାତ୍ ମନକୁ
ଯେଉଁଠି ଚାହିଁବ, ଯେପରି ଚାହିଁବ, ଯେତିକି ସମୟ ଚାହିଁବ ସେତିକି ସମୟ ଏକାଗ୍ର କରିପାରୁଥିବ । ମନ
ତୁମର ଆୟତରେ ରହିଥିବ ।