30.01.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବାବା ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ
ଯୋଗର ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ ଖୁଆଇ ତୁମମାନଙ୍କର ଅତି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତିଥ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ତେଣୁ ତୁମେମାନେ
ସର୍ବଦା ଖୁସି ମୌଜରେ ରୁହ ଏବଂ ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଏହିଭଳି ଆତିଥ୍ୟ କରିଚାଲ । ’’
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏହି ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ
ତୁମ ପାଖରେ ସବୁଠାରୁ ଅମୂଲ୍ୟ ଜିନିଷ କ’ଣ ଅଛି, ଯାହାର ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ହେବ ।
ଉତ୍ତର:-
ଏହି ସର୍ବୋତ୍ତମ ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳରେ ତୁମର ଜୀବନ ହିଁ ବହୁତ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ ଶରୀରର ଯତ୍ନ
ନିଶ୍ଚତ ନେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଏହା ତ ମାଟିର ପିତୁଳା ଅଟେ, ତେଣୁ ନଷ୍ଟ ହେଲେ ହେଉ!
ନାଁ, ଏହାକୁ ବଞ୍ଚେଇ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଯଦି କେହି ରୋଗରେ ପଡ଼ିଯାଆନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କ ଉପରେ ବିରକ୍ତ
ହେବା ଅନୁଚିତ୍ । ତାଙ୍କୁ କୁହ ତୁମେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଅ । ଯେତେ ସ୍ମରଣ କରିବ ସେତେ ତୁମର
ପାପ କଟିଯିବ । ଏହିଭଳି ତାଙ୍କର ସେବା କରିବା ଉଚିତ୍, ଯାହାକି ବଞ୍ଚି ରହନ୍ତୁ ଏବଂ ଶିବବାବାଙ୍କୁ
ସ୍ମରଣ କରୁଥା’ନ୍ତୁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ
ନେତ୍ର ଦେଇଥିବା ଆତ୍ମିକ ପିତା ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର
ବାବାଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି ।
ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ବଦଳିଯିବ । ବିଚରା ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ
କିଏ ବଦଳାଇବେ ଏବଂ କିପରି ବଦଳାଇବେ! କାହିଁକିନା ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ହିଁ ନାହିଁ
। ତୁମକୁ ଏବେ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି ମଧ୍ୟ ଅନ୍ତକୁ
ଜାଣିଗଲ । ଏହା ହେଉଛି ଜ୍ଞାନର ସାକାରିନ୍, ସାକାରିନର ଗୋଟିଏ ବୁନ୍ଦା ମଧ୍ୟ କେତେ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ
। ଜ୍ଞାନର ଏକମାତ୍ର ଅକ୍ଷର ମନମନାଭବ । ଏହି ଅକ୍ଷର କେତେ ମିଠା ଅଟେ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ବାବା ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ସୁଖଧାମର ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି । ବାବା ଆସିଛନ୍ତି
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗର ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ, ତେଣୁ ପିଲାମାନେ କେତେ ଖୁସି ରହିବା ଉଚିତ୍ ।
କୁହାଯାଏ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ପରି ଖୁରାକ ଅର୍ଥାତ୍ ଭୋଜନ ନାହିଁ । ଯିଏ ସର୍ବଦା ଖୁସି-ମୌଜରେ ରହିଥା’ନ୍ତି
ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଯେପରି ଭୋଜନ ଅଟେ । ୨୧ ଜନ୍ମ ମଉଜରେ ରହିବା ପାଇଁ ଏହା ହେଉଛି ଶକ୍ତିଶାଳୀ
ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ । ଏହି ଭୋଜନ ସର୍ବଦା ପରସ୍ପରକୁ ଖୁଆଇଚାଲ । ଏହା ହେଉଛି ପରସ୍ପର ପ୍ରତି
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତିଥ୍ୟ ଅର୍ଥାତ୍ ଜବରଦସ୍ତ ଖାତିରୀ । କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଏପରି ଆତିଥ୍ୟ କରିପାରିବେ ନାହିଁ
।
ତୁମେ ଶ୍ରୀମତ ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ଆତିଥ୍ୟ କରୁଛ । କାହାକୁ ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଦେବା ହିଁ
ପ୍ରକୃତ ହାଲଚାଲ ବୁଝିବା (ଖୁସ-ଖୈରାଫତ୍) ଅଟେ । ମିଠା ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ବେହଦର ବାବାଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ଆମକୁ ଜୀବନମୁକ୍ତିର ଉପହାର ମିଳୁଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଭାରତ ଜୀବନମୁକ୍ତ ଥିଲା, ପବିତ୍ର ଥିଲା
। ବାବା ବହୁତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭୋଜନ ଦେଉଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ତ ଗାୟନ ରହିଛି ଯେ ଅତୀନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ ବିଷୟରେ
ପଚାରିବାକୁ ହେଲେ ଗୋପ-ଗୋପୀମାନଙ୍କୁ ପଚାର । ଏହା ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗର କେତେ ଫାଷ୍ଟକ୍ଲାସ
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଖୁରାକ ଅଟେ ଏବଂ ଏହି ଖୁରାକ ଏକମାତ୍ର ରୁହାନୀ ସର୍ଜନଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି । ଆଉ କେହି
ଏଇ ଖୁରାକ ବିଷୟରେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମିଠା ପିଲାମାନେ ତୁମ ପାଇଁ ହାତ ପାପୁଲିରେ
ସ୍ୱର୍ଗର ଉପହାର ନେଇ ଆସିଛି । ମୁକ୍ତି, ଜୀବନମୁକ୍ତିର ଏହି ଉପହାର ମୋ ପାଖରେ ହିଁ ଅଛି ।
କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ମୁଁ ହିଁ ଆସି ତୁମକୁ ଏହି ଉପହାର ଦେଉଛି ପୁଣି ରାବଣ ଛଡ଼ାଇ ନେଉଛି । ତେଣୁ ଏବେ ତୁମର
କେତେ ଖୁସିର ପାରଦ ଚଢ଼ି ରହିବା ଉଚିତ୍ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମର ଏକମାତ୍ର ପିତା, ଶିକ୍ଷକ ଓ ପ୍ରକୃତ
ସତଗୁରୁ ବାବା ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଯିଏ ଆମକୁ ସାଥିରେ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ପରମପ୍ରିୟ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବିଶ୍ୱର
ବାଦଶାହୀ ମିଳୁଛି । ଏହା କ’ଣ କମ୍ କଥା କି! ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ହର୍ଷିତ ରହିବା ଉଚିତ୍
। ଇଶ୍ୱରୀୟ ଛାତ୍ର ଜୀବନ ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ । ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନର ସମୟର ଗାୟନ ଅଟେ ନା । ପୁଣି
ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ତୁମେ ସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବ । ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି
ଯେ ପ୍ରକୃତ ଖୁସି କେବେ ପାଳନ କରାଯିବ । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଖରେ ତ ସତ୍ୟଯୁଗର ଜ୍ଞାନ ହିଁ ନାହିଁ
ତେଣୁ ଏହିଠାରେ ହିଁ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହି ପୁରୁଣା ତମୋପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆରେ ଖୁସି କେଉଁଠୁ
ଆସିବ! ଏଠାରେ ତ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି କରୁଛନ୍ତି । କେତେ ଦୁଃଖର ଦୁନିଆ ଅଟେ ।
ବାବା ତୁମକୁ କେତେ ସହଜ ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି । ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହି କମଳ ଫୁଲ ସମାନ ରୁହ ।
କାମ-ଧନ୍ଦା ଆଦି କରି ମଧ୍ୟ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ଯେପରି ପ୍ରେମିକ ଏବଂ ପ୍ରେମିକା ପରସ୍ପରକୁ
ମନେପକାଇଥା’ନ୍ତି । ସେ ତାଙ୍କର ପ୍ରେମିକ, ଇଏ ତାଙ୍କର ପ୍ରେମିକା । ଏଠାରେ ସେ କଥା ନାହିଁ,
ଏଠାରେ ତ ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଏକମାତ୍ର ପ୍ରେମିକଙ୍କର ଜନ୍ମ- ଜନ୍ମାନ୍ତରରୁ ପ୍ରେମିକା ହୋଇ ରହିଛ ।
ବାବା ତୁମର କେବେ ପ୍ରେମିକା ହେଉନାହାଁନ୍ତି । ସେହି ପ୍ରେମିକଙ୍କୁ ଆସିବା ପାଇଁ ହିଁ ତୁମେ
ତାଙ୍କୁ ମନେପକାଇ ଆସୁଛ । ଯେବେ ଅଧିକ ଦୁଃଖ ହୁଏ ତେବେ ଅଧିକ ସ୍ମରଣ କରିଥା’ନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତ
ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଦୁଃଖରେ ସମସ୍ତେ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି ସୁଖରେ କେହି କରିନଥା’ନ୍ତି । ବାବା
ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି । ଦିନକୁ ଦିନ ରାବଣ ମଧ୍ୟ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍, ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଚାଲିଛି
ସେଥିପାଇଁ ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମଧୁର ସନ୍ତାନମାନେ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି
ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର ତା’ ସହିତ ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କର । ତେବେ ତୁମେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି
ହୋଇଯିବ ।
ଏହି ପାଠପଢ଼ାରେ ମୁଖ୍ୟ କଥା ହେଉଛି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା । ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବାବାଙ୍କୁ ବହୁତ
ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମରେ ମନେ ପକାଇବା ଉଚିତ୍ । ସେହି ସର୍ବୋଚ୍ଚ ବାବା ହିଁ ନୁଆ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନ
କରୁଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆସିଛି ତୁମକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରାଇବା ପାଇଁ । ସେଥିପାଇଁ ଏବେ
ତୁମେ ମୋତେ ମନେପକାଇଲେ ତୁମର ଅନେକ ଜନ୍ମର ପାପ କଟିଯିବ । ପତିତ-ପାବନ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ
ବହୁତ ପତିତ ହୋଇଗଲଣି ସେଥିପାଇଁ ଏବେ ତୁମେ ମୋତେ ମନେପକାଇଲେ ପବିତ୍ର ହୋଇ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆର
ମାଲିକ ହୋଇଯିବ । ପତିତ-ପାବନ ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ଡାକୁଛନ୍ତି ନା । ଏବେ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ତେଣୁ
ନିଶ୍ଚୟ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ବାବା ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା, ସୁଖକର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ଥିବାରୁ ସମସ୍ତେ ସୁଖୀ ହିଁ ଥିଲେ । ଏବେ ବାବା ପୁନର୍ବାର କହୁଛନ୍ତି
ପିଲାମାନେ ଶାନ୍ତିଧାମ ଏବଂ ସୁଖଧାମକୁ ୟାଦ କରୁଥାଅ । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି ସଙ୍ଗମଯୁଗ । ନାଉରିଆ
ତୁମକୁ ଏ ପାରିରୁ ସେପାରିକୁ ନେଇ ଯାଉଛନ୍ତି । କୌଣସି ଗୋଟିଏ ନାଆ ନୁହେଁ, ସାରା ଦୁନିଆ ଯେପରି
ଏକ ବଡ଼ ଜାହାଜ ଅଟେ । ତାକୁ ପାରି କରୁଛନ୍ତି ।
ତୁମେ ମିଠା ପିଲାମାନେ କେତେ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍ । ତୁମ ପାଇଁ ତ ସବୁବେଳେ ଖୁସି ହିଁ ଖୁସି ରହିଛି
। ବେହଦର ବାବା ଆମକୁ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି, ବାଃ! ଏକଥା ତ ନା କେବେ ଶୁଣିଛୁ, ନା ପଢ଼ିଛୁ । ଭଗବାନୁବାଚ
ମୁଁ ତୁମ ରୁହାନୀ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛି । ତେଣୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ଶିଖିବା ଉଚିତ୍,
ଧାରଣ କରିବା ଦରକାର । ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ପଢ଼ିବା ଉଚିତ୍ । ପାଠପଢ଼ାରେ ସର୍ବଦା କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ
ରହିଥାଆନ୍ତି । ନିଜକୁ ଦେଖିବା ଉଚିତ୍ କି ମୁଁ ଉତ୍ତମ ଅଟେ, ନା ମଧ୍ୟମ ଅଟେ ନା କନିଷ୍ଠ ? ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଦେଖ ମୁଁ ଉଚ୍ଚପଦ ପାଇବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ ? ରୁହାନୀ ସେବା କରୁଛି ? କାହିଁକି
ନା ବାବା କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ସେବା ଯୋଗ୍ୟ ହୁଅ, ବାବାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କର । ମୁଁ ସେବା କରିବା
ନିମନ୍ତେ ହିଁ ଆସିଛି । ପ୍ରତ୍ୟହ ସେବା କରୁଛି ସେଥିପାଇଁ ହିଁ ଏହି ରଥ ନେଇଛି । ଏହାଙ୍କର ରଥ
ବିମାର ହୋଇଗଲେ ମୁଁ ୟାଙ୍କ ଭିତରେ ବସି ମୁରଲୀ ଲେଖୁଛି, ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ତ କହିପାରିବେ ନାହିଁ ତେଣୁ
ଲେଖି ଦେଉଛି, ଯାହା ଫଳରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ମୁରଲୀ ମିସ୍ ନ ହେଉ, ତେଣୁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସେବା କରୁଛି, ଏହା
ହେଉଛି ରୁହାନୀ ସେବା । ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ସେବାରେ ଲାଗିଯାଅ । ଈଶ୍ୱର ପିତାଙ୍କର
ସେବାରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଯାଅ । ଯେଉଁମାନେ ଭଲ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଓ ଭଲ ସେବା କରିଥା’ନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ମହାବୀର
କୁହାଯାଏ । ଦେଖାଯାଏ କିଏ ମହାବୀର ଅଟନ୍ତି ଯିଏକି ବାବାଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ଚାଲୁଛନ୍ତି ?
ବାବାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ହେଉଛି, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ଭାଇ-ଭାଇକୁ ଦେଖ । ଏହି ଶରୀରକୁ ଭୁଲିଯାଅ ।
ବାବା ମଧ୍ୟ ଶରୀରକୁ ଦେଖୁନାହାଁନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆତ୍ମାମାନକୁ ଦେଖୁଛି । ବାକି ଏହା
ତ ଜଣା ଅଛି ଯେ ଆତ୍ମା ଶରୀର ବିନା କଥା କହିପାରିବ ନାହିଁ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏହି ଶରୀରକୁ ଲୋନ୍ ନେଇଛି
। ଶରୀର ସହିତ ହିଁ ଆତ୍ମା ପାଠପଢ଼ିପାରିବ । ବାବାଙ୍କର ବସିବା ସ୍ଥାନ ଏହି ଭ୍ରୃକୁଟୀ ଅଟେ । ଏହା
ଅକାଳ ତଖତ୍ ଅଟେ, ଆତ୍ମା ହେଉଛି ଅକାଳ ମୂରତ ଯାହାକୁ କାଳ ଖାଇପାରିବ ନାହିଁ) ଆତ୍ମା କେବେ ଛୋଟ
ବଡ଼ ହୋଇନଥାଏ । ଶରୀର ଛୋଟ ବଡ଼ ହୋଇଥାଏ । ଯେଉଁ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଅଛନ୍ତି ସେମାଙ୍କର ଆସନ,
ଭ୍ରୃକୁଟୀ ଅଟେ । ଶରୀର ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ହୋଇଥାଏ । କାହାର ଅକାଳ ତଖତ୍ ପୁରୁଷର,
କାହାର ସ୍ତ୍ରୀର ହୋଇଥାଏ, କାହାର ଅକାଳ ତଖତ ଛୋଟ ପିଲା ଶରୀର ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ ।
ବାବା ବସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ରୁହାନୀ ଡ୍ରିଲ୍ (ବ୍ୟାୟାମ) ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ କାହା ସହିତ କଥା
ହେଉଛ ତେବେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ମୁଁ ଆତ୍ମା ଅମୁକ ଭାଇ ସହିତ କଥା ହେଉଛି । ବାବାଙ୍କର
ସନ୍ଦେଶ ହେଉଛି ଯେ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଜଙ୍କ ଛାଡ଼ିବ । ସୁନାରେ ଯେବେ ଖାଦ
ମିଶେ ତେବେ ସୁନାର ମୂଲ୍ୟ କମ୍ ହୋଇଯାଏ । ତୁମ ଆତ୍ମାରେ ଜଙ୍କ ଲାଗି ଯାଇଥିବାରୁ ତୁମେ ମୂଲ୍ୟହୀନ
ହୋଇଯାଇଛ । ଏବେ ପୁଣି ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ତୁମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏବେ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର
ମିଳିଛି । ସେହି ନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଭାଇମାନଙ୍କୁ ଦେଖ । ଭାଇ-ଭାଇକୁ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା
କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଚଞ୍ଚଳ ହେବ ନାହିଁ । ଯଦି ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ନେବାର ଅଛି, ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବାର ଅଛି
ତେବେ ଏହି ମେହନତ କର । ଭାଇ-ଭାଇ ଭାବି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦିଅ । ତେବେ ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ପକ୍କା
ହୋଇଯିବ । ତୁମେ ସମସ୍ତେ ପ୍ରକୃତ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଉପରୁ ଆସିଛନ୍ତି, ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଉପରୁ
ଆସିଛ । ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ସେବା କରିବା ପାଇଁ ବାବା ସାହସ ଦେଉଛନ୍ତି ।
ପିଲାମାନଙ୍କର ସାହାସ ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗ... ତେଣୁ ଏହି ଅଭ୍ୟାସ କରିବାକୁ ହେବ । ମୁଁ ଆତ୍ମା ଭାଇକୁ
ପଢାଉଛି । ଆତ୍ମା ପଢୁଛି ନା । ଏହାକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ କୁହାଯାଉଛି, ଯାହା ରୁହାନୀ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ମିଳୁଛି । ସଂଗମରେ ହିଁ ବାବା ଆସି ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା
ଭାବ । ତୁମେ ଅଶରୀର ଆସିଥିଲ ପୁଣି ଏଠାରେ ଶରୀର ଧାରଣ କରି ତୁମେ ୮୪ ଜନ୍ମର ପାର୍ଟ ବଜାଇଛ । ଏବେ
ପୁଣି ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ସେଥିପାଇଁ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବି ଭାଇ-ଭାଇର ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖିବାକୁ
ହେବ । ଏହି ମେହନତ କରିବାକୁ ହେବ । ନିଜେ ପରିଶ୍ରମ କରିବା ଉଚିତ୍, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କଠାରୁ ଆମକୁ କ’ଣ
ମିଳିବ! ଚ୍ୟାରିଟୀ ବିଗେନ୍ସ ଆଟ୍ ହୋମ୍ (ଦାନ ପ୍ରଥମେ ନିଜ ଘରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ) ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଥମେ
ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ ପୁଣି ଭାଇମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଅ । ତେବେ ଭଲ ଭାବରେ ତୀର ଲାଗିବ । ତେବେ ନିଜ ଭିତରେ
ଏହି ଶକ୍ତି ଭରିବାକୁ ହେବ । ପରିଶ୍ରମ କର ତେବେ ଯାଇ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବ । ଏଥିପାଇଁ କିଛି ସହନ ମଧ୍ୟ
କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଯଦି କେହି ଓଲଟା-ସିଧା କଥା କହୁଛନ୍ତି ତେବେ ତୁମେ ଚୁପ୍ ରୁହ । ତୁମେ ଚୁପ୍
ରହିଲେ ପୁଣି ଅନ୍ୟଜଣେ କ’ଣ କରିବ! ଦୁଇ ହାତରେ ତାଳି ବାଜିଥାଏ । ଜଣେ ମୁଖର ତାଳି ବଜାଇଲେ, ଅନ୍ୟ
ଜଣେ ଯଦି ଚୁପ୍ ରହିଯିବ ତେବେ ସେ ସ୍ୱତଃ ଚୁପ୍ ହୋଇଯିବେ । ତାଳିରେ ତାଳି ବାଜିବା ଦ୍ୱାରା ଶବ୍ଦ
ହୋଇଥାଏ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପରସ୍ପରର କଲ୍ୟାଣ କରିବା ଉଚିତ୍ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ସର୍ବଦା
ଖୁସିରେ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ମନମନାଭବ ହୁଅ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର ।
ଭାଇମାନଙ୍କୁ ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଦେଖ । ତେଣୁ ପିଲାମାନେ ରୁହାନୀ ଯାତ୍ରାରେ ରହିବାର
ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଉଚିତ୍ । ଏଥିରେ ତୁମର ହିଁ ଫାଇଦ ରହିଛି । ବାବାଙ୍କର ଶିକ୍ଷା ଭାଇମାନଙ୍କୁ
ଦେବାକୁ ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛି । ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଦେଖୁଛି
। ମନୁଷ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ସହିତ କଥା ହେଲେ ତାଙ୍କର ମୁହଁକୁ ଦେଖିବେ ନା । ତୁମେ ଆତ୍ମା ସହିତ କଥା ହେଉଛ
ତେଣୁ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ । ଯଦିଓ ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛ କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ଶରୀରର
ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ତୁମର ଆତ୍ମା ଜାଣିଛି ପରମାତ୍ମା ବାବା ଆମକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି
। ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛି, ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଆମେ
ପରମାତ୍ମା ବାବାଙ୍କୁ ଦେଖୁଛୁ । ତାଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ନେଉଛୁ, ଏହାକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନର
ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କୁହାଯାଉଛି, ଆତ୍ମାଙ୍କର ଆତ୍ମା ସହିତ ହିଁ ଜ୍ଞାନର ଆଦାନପ୍ରଦାନ ହେଉଛି ।
ଆତ୍ମାଠାରେ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ଏହା ଯେପରି ଶକ୍ତି ଅଟେ ।
ତୁମର ଜ୍ଞାନରେ ଏହି ଶକ୍ତି ଭରିଯିବ । ତେଣୁ କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇଲେ ତୁରନ୍ତ ତୀର ଲାଗିଯିବ ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଅଭ୍ୟାସ କରି ଦେଖ, ତୀର ଲାଗୁଛି ନା । ଏହି ନୂଆ ପ୍ରକାରର ଅଭ୍ୟାସ କଲେ ପୁଣି
ଶରୀରର ଅଭିମାନ ତୁଟିଯିବ । ମାୟାର ତୋଫାନ କମ୍ ଆସିବ । ଖରାପ ସଂକଳ୍ପ ଆସିବ ନାହିଁ । ବିକାରୀ
ଦୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ରହିବ ନାହିଁ । ମୁଁ ଆତ୍ମା ୮୪ର ଚକ୍ର ଲଗାଇଛି । ଏବେ ନାଟକ ପୂରା ହେଉଛି ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ରହିବାକୁ ପଡିବ । ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ
ହୋଇ, ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ । ଏହା କେତେ ସହଜ କଥା ଅଟେ । ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏହି ଶିକ୍ଷା ଦେବା ମଧ୍ୟ ମୋର ପାର୍ଟ । କୌଣସି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ । ପ୍ରତି ୫ ହଜାର
ବର୍ଷ ପରେ ମୋତେ ଆସିବାକୁ ପଡୁଛି । ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବସି ବୁଝାଉଛି
ମିଠା ମିଠା ପିଲାମାନେ ରୁହାନୀ ୟାଦର ଯାତ୍ରାରେ ରୁହ ତେବେ ଅନ୍ତ ମତି ସୋ ଗତି ହୋଇଯିବ । ଏହା
ଅନ୍ତକାଳ ଅଟେ ନା! ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ ତୁମର ସଦଗତି ହୋଇଯିବ । ୟାଦର ଯାତ୍ରା ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥିତି
ମଜବୁତ ହୋଇଯିବ । ଏହି ଦେହୀ ଅଭିମାନୀ ହେବାର ଶିକ୍ଷା ଥରେ ମାତ୍ର ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମିଳୁଛି ।
କେତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ । ବାବା ୱାଣ୍ଡରଫୁଲ ଅଟନ୍ତି ତେଣୁ ତାଙ୍କର ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ୱାଣ୍ଡରଫୁଲ୍
ଅଟେ । ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେହି କହିପାରିବେ ନାହିଁ । ଏବେ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ
ହେବ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମଧୁର ପିଲାମାନେ ଏହି ଅଭ୍ୟାସ କର । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦିଅ । ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ଭାଇ-ଭାଇକୁ ଦେଖିବାକୁ ହେବ । ଏହା ହିଁ
ସବୁଠାରୁ ବଡ ମେହନତର କାର୍ଯ୍ୟ ।
ଏହା ହେଉଛି ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ସର୍ବୋତ୍ତମ ସର୍ବୋଚ୍ଚ କୁଳ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମର ଜୀବନ
ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ଏହି ଶରୀରର ମଧ୍ୟ ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ପଡିବ । ତମୋପ୍ରଧାନ ହେବା ଯୋଗୁଁ ଶରୀରର
ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ କମ୍ ହୋଇଗଲାଣି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଯେତେ ଯୋଗରେ ରହିବ ସେତେ ଆୟୁ ବଢିବ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ତୁମର ଆୟୁ ବଢି-ବଢି ୧୫୦ ବର୍ଷ ହୋଇଯିବ । ସେଥିପାଇଁ ଶରୀରର ମଧ୍ୟ ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ହେବ । ଏପରି
ନୁହେଁ ଯେ ଏହା ତ ମାଟିର ପୁତୁଳା ଅଟେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲେ ହୋଇଯାଉ ନା । ଏହାକୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବାକୁ ହେବ
। ଏହା ଅମୂଲ୍ୟ ଜୀବନ ଅଟେ ନା । କେହି ବିମାର ହେଲେ ତାଙ୍କ ଉପରେ ବିରକ୍ତ ହେବା ଅନୁଚିତ୍ ।
ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କୁହ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ଯେତେ ୟାଦ କରିବେ ସେତେ ତାଙ୍କର ପାପ କଟିଯିବ ।
ତାଙ୍କର ସେବା କରିବା ଉଚିତ୍, ବଞ୍ଚିଥାଆନ୍ତୁ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରୁଥା’ନ୍ତୁ । ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟରେ
ଏହି ଜ୍ଞାନ ତ ରହୁଛି ଯେ ମୁଁ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରୁଛି । ଆତ୍ମା ମନେ ପକାଉଛି, ବାବାଙ୍କଠାରୁ
ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ
ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ନିଜେ ନିଜକୁ
ଦେଖ ମୁଁ ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ଉତ୍ତମ, ମଧ୍ୟମ, ନା କନିଷ୍ଠ ? ମୁଁ ଉଚ୍ଚପଦ ପାଇବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ? ମୁଁ
ଆତ୍ମିକ ସେବା କରୁଛି ତ ?
(୨) ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମା ଭାଈକୁ ଦେଖ । ଆତ୍ମା ଆତ୍ମା ଭାଇ-ଭାଇ ମନେ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ଜ୍ଞାନ ଦିଅ । ଆତ୍ମିକ ସ୍ଥିତିରେ ରହିବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଦ୍ୱାରା କର୍ମେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଗୁଡିକ ଚଞ୍ଚଳ
ହେବେ ନାହିଁ ।
ବରଦାନ:-
ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ
ବିଚଳିତ ହେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପରେ ଫୁଲଷ୍ଟପ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବିନ୍ଦୁ ଲଗାଇ ଫୁଲ ପାସ୍
ହେଉଥିବା ସଫଳତା ମୂରତ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ଯେତେବେଳେ କୌଣସି
ପ୍ରକାରର ପରୀକ୍ଷା ଆସୁଛି ବିଚଳିତ ହୁଅ ନାହିଁ, ପ୍ରଶ୍ନବାଚକ ସଂକଳ୍ପ କର ନାହିଁ, ଏହା କାହିଁକି
ଆସିଲା ? କିପରି ଆସିଲା... ? ଏହିଭଳି ଚିନ୍ତା କରିବାରେ ସମୟ ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ । ପ୍ରଶ୍ନବାଚକ
ସଂକଳ୍ପ ଗୁଡିକୁ ସମାପ୍ତ କରି ଫୁଲଷ୍ଟପର ବିନ୍ଦୁ ଲଗାଅ ତେବେ ଯାଇ ଶ୍ରେଣୀ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ
ଅର୍ଥାତ୍ ପରୀକ୍ଷାରେ ପାସ୍ ହେବ । ଯିଏ ଫୁଲଷ୍ଟପ୍ ଲଗାଇବ ସିଏ ହିଁ ଫୁଲ୍ ପାସ୍ ହେବ କାରଣ
ଫୁଲଷ୍ଟପ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବିନ୍ଦୁରୂପ ସ୍ଥିତି । ତେଣୁ ଦେଖାଯାଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଦେଖ ନାହିଁ, ଶୁଭୁଥିଲେ
ମଧ୍ୟ ଶୁଣ ନାହିଁ । ବାବା ଯାହା ଶୁଣାଇଛନ୍ତି ତାହା ଶୁଣ, ବାବା ଯାହା ସବୁ ଦେଇଛନ୍ତି ତାକୁ ଦେଖ
ତେବେ ଫୁଲ ପାସ୍ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ପାସ୍ ହେବାର ଲକ୍ଷଣ ସ୍ୱରୂପ ସର୍ବଦା ଉନ୍ନତିର ଅନୁଭବ କରିବା ସହିତ
ସଫଳତାର ତାରକା ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ସ୍ୱଉନ୍ନତି
କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ କୋଶ୍ଚିନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଶ୍ନ, କରେକ୍ସନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସଂଶୋଧନ, କୋଟେଶନ୍
ଅର୍ଥାତ୍ ନକଲ କରିବା ତ୍ୟାଗ କରି ନିଜର କନେକ୍ସନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଯୋଗକୁ ଠିକ୍ ରଖ ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିର
ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ହୋମୱାର୍କ:-
(୩୦) ଯଦି କୌଣସି
ପ୍ରକାରର ବିଘ୍ନ ବୁଦ୍ଧିକୁ ବିବ୍ରତ କରୁଛି ତେବେ ଯୋଗର ପ୍ରୟୋଗ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଥମେ ସେହି ବିଘ୍ନକୁ
ସମାପ୍ତ କର । ମନ-ବୁଦ୍ଧିରେ ସାମାନ୍ୟତମ ବିଶୃଙ୍ଖଳା ନ ରହୁ । ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ହେବାର
ଏପରି ଅଭ୍ୟାସ ରହୁ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମା, ଆତ୍ମାର କଥାକୁ ବା କାହାର ମନର ଭାବକୁ ସହଜରେ ଜାଣିଯିବ
।