12.01.20    Avyakt Bapdada     Odia Murli     11.04.85     Om Shanti     Madhuban


“ଉଦାରତା ହିଁ ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ସଂଗଠନର ବିଶେଷତା”

 


ଆଜି ବାପଦାଦା ବିଶେଷ ଭାବରେ ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ, ବିଶ୍ୱର ବେହଦ ସେବାର ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ, ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତି, ବେହଦର ବୃତ୍ତି, ମଧୁର ଏବଂ ଅମୁଲ୍ୟବାଣୀ ଆଧାରରେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଦେବାର ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ, ନିମିତ୍ତ ଏବଂ ନିର୍ମାଣ ସ୍ୱରୂପ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଜକୁ ଏହିଭଳି ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଅନୁଭବ କରୁଛ ? ତେବେ ତୁମଭଳି ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସଂଗଠନ ଉପରେ ଏତିକି ବେହଦର ଦାୟିତ୍ୱ ନ୍ୟସ୍ତ ଅଛି । ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ, ପ୍ରତି ସଂକଳ୍ପରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ନିଜକୁ ଦାୟିତ୍ୱ ସମ୍ପନ୍ନ ମନେ କରି ଚାଲୁଥିବା ଆତ୍ମା । ଏହି ସଂଗଠନକୁ ଆସିବା ଅର୍ଥାତ୍ ବେହଦର ଦାୟିତ୍ୱର ମୁକୁଟଧାରୀ ହେବା । ଏହି ସଂଗଠନ ଯାହାକୁ ତୁମେମାନେ ମିଟିଙ୍ଗ୍ ବୋଲି କହୁଛ, ଏହି ମିଟିଙ୍ଗକୁ ଆସିବା ଅର୍ଥ ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କ ସହିତ, ସେବା ସହିତ, ପରିବାର ସହିତ, ସ୍ନେହଯୁକ୍ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପର ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧି ହେବା ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାନ୍ଧିବା, ଯାହାର ତୁମେମାନେ ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଅଟ । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ସଂଗଠନକୁ ଆସିବା ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜକୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଉଦାହରଣ ମୂରତ କରିବା । ଏହା କେବଳ ମିଟିଙ୍ଗ୍ ନୁହେଁ ବରଂ ସର୍ବଦା ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେବାର ଶୁଭ ସଂକଳ୍ପର ବନ୍ଧନରେ ନିଜକୁ ବାନ୍ଧିବାର ସଂଗଠନ । ଏହି ସବୁ କଥାର ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ହେବାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଉଛି ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ସଂଗଠନ । ଚାରିଆଡୁ ବଚ୍ଛା ହୋଇ ଆସିଥିବା ବିଶେଷ ରତ୍ନମାନେ ଏଠାରେ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଛ । ବଚ୍ଛା ହୋଇଥିବା ଅର୍ଥ ନିଜକୁ ବାବାଙ୍କ ଭଳି କରିଥିବା । ସେବାର ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱ-ଉଦ୍ଧାର ତଥା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଉଦ୍ଧାର ସ୍ୱରୂପ । ଯେତେ ଯେତେ ନିଜର ଉଦ୍ଧାର ସ୍ୱରୂପ ହେବ ସେତିକି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର ସ୍ୱରୂପ ନିମିତ୍ତ ହେବ । ବାପଦାଦା ଏହି ସଂଗଠନର ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଏବଂ ଉଦ୍ଧାର ସ୍ୱରୂପ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଗୋଟିଏ ବିଶେଷତାକୁ ହିଁ ଦେଖୁଥିଲେ - ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ମଧ୍ୟ ହୋଇଗଲ, ଉଦ୍ଧାର ସ୍ୱରୂପ ମଧ୍ୟ ହୋଇଗଲ କିନ୍ତୁ ଏହି ଦୁଇଟି କଥାରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ କେଉଁ ତୃତୀୟ କଥାଟି ଆବଶ୍ୟକ, ତାହା ଜାଣିଛ ? ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଅଟ ସେଥିପାଇଁ ତ ନିମନ୍ତ୍ରିତ ହୋଇ ଆସିଛ ନା ଏବଂ ଉଦ୍ଧାର ସ୍ୱରୂପ ମଧ୍ୟ ଅଟ ସେଥିପାଇଁ ତ ସେବାର ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଆଣିଛ । ଉଦ୍ଧାର କରିବା ଅର୍ଥ ସେବା କରିବା । ତୃତୀୟ କଥା ବାବା କ’ଣ ଦେଖିଲେ ? ଯେହେତୁ ଏହି ବିଶେଷ ସଂଗଠନରେ ଅଛ ତେଣୁ ସେତିକି ଉଦାରଚିତ୍ତ ମଧ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଉଦାର ହୃଦୟ ବା ଉଦାରତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ବାଣୀ, ଉଦାରଚିତ୍ତ ଭାବନା କେତେ ପରିମାଣରେ ଅଛି ? କାରଣ ଉଦାରଚିତ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍ ସବୁବେଳେ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଫ୍ରାକଦିଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଖୋଲା ହୃଦୟ, ବିଶାଳ ହୃଦୟ । ତେବେ କେଉଁ କଥାରେ ଖୋଲା ହୃଦୟ ବା ବିଶାଳ ହୃଦୟ ହେବ ? ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ଶୁଭଭାବନା ରଖି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଗକୁ ବଢାଇବାରେ ଖୋଲା ହୃଦୟ । ଯାହା ତୁମର ତାହା ମୋର, ଯାହା ମୋର ତାହା ତୁମର, କାହିଁକି ନା ଗୋଟିଏ ବାପର ସନ୍ତାନ । ଏହିଭଳି ବେହଦର ମନୋଭାବ ରଖିବାର ଖୋଲା ହୃଦୟ ବା ବିଶାଳ ହୃଦୟ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଉଦାର ହୃଦୟ ଅର୍ଥାତ୍ ଦାତା ପଣିଆର ଭାବନାଯୁକ୍ତ ହୃଦୟ । ନିଜେ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥିବା ଗୁଣ, ଶକ୍ତି, ବିଶେଷତା ଗୁଡିକୁ ଦାନ କରି ମହାଦାନୀ ହେବାରେ ଫ୍ରାକଦିଲ୍ । ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା ଜ୍ଞାନ ଧନ ଦାନ କରିବା କୌଣସି ବଡ କଥା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଗୁଣଦାନ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ଗୁଣ ଦେବାର ସହଯୋଗୀ ହେବା । କାରଣ ଦାନ ଶବ୍ଦ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ଶବ୍ଦ ନୁହେଁ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଯୁର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ । ନିଜର ଗୁଣ ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟକୁ ଗୁଣବାନ କରିବା ବା ବିଶେଷତା ଭରିବାରେ ସହଯୋଗୀ ହେବାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ ମହାଦାନୀ ବା ଉଦାରଚିତ୍ତ । ଏହିଭଳି ଉଦାରଚିତ୍ତ ହେବା ବା ଉଦାର ହୃଦୟ ହେବା - ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ବ୍ରହ୍ମା ବାବାଙ୍କୁ ଫଲୋ ଫାଦର କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ଅନୁକରଣ କରିବା । ଏହିଭଳି ଉଦାରଚିତ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଲକ୍ଷଣ କ’ଣ ହୋଇଥିବ ?

ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ତିନିଟି ଲକ୍ଷଣ ଥିବ । ଏହିଭଳି ଆତ୍ମାମାନେ ଈର୍ଷା, ଘୃଣା ଏବଂ ପରିହାସ କରିବା (ଯାହାକୁ ଟୋଣ୍ଟ ମାରିବା କୁହାଯାଏ) ଏହି ତିନିଟି କଥାରୁ ସର୍ବଦା ମୁକ୍ତ ରହୁଥିବେ । ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ ଉଦାରଚିତ୍ତ । ଈର୍ଷା ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖୀ କରିଥାଏ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖୀ କରିଥାଏ । ଯେପରି କ୍ରୋଧକୁ ଅଗ୍ନି କୁହାଯାଏ ସେହିଭଳି ଈର୍ଷା ମଧ୍ୟ ଅଗ୍ନି ଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ । କ୍ରୋଧ ମହାଅଗ୍ନି ହେଲେ ଈର୍ଷାକୁ ଟିକିଏ ଛୋଟ ଅଗ୍ନି କୁହାଯିବ । ଘୃଣା ଭାବ କେବେ ବି ଶୁଭଚିନ୍ତନ କରାଇ ଦେବ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଶୁଭ ଚିନ୍ତନ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରାଇ ଦେବ ନାହିଁ । ଘୃଣା କରିବା ଅର୍ଥ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ତଳକୁ ଖସିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ତଳକୁ ଖସାଇବା । ସେହିଭଳି କାହାକୁ ପରିହାସ କରିବା, ଚାହେଁ ଥଟ୍ଟା-ମଜାରେ କର ବା ଗମ୍ଭୀରତା ପୂର୍ବକ କର କିନ୍ତୁ ତାହା ଏପରି ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ ଯେପରି କେହି ଚାଲୁଥିବାବେଳେ ତା’କୁ ଧକ୍କା ଦେଇ ତଳେ ପକାଇ ଦେବା ବା ଗୋଇଠା ମାରିବା । ଯେପରି କାହାକୁ ଯଦି ଧକ୍କା ଦେଇ ତଳେ ପକାଇ ଦିଆଯାଏ ତେବେ ତା’କୁ ଛୋଟ ହେଉ ବା ବଡ ହେଉ ଆଘାତ ଲାଗିବା କାରଣରୁ ସେ ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇଯାଏ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜକୁ ଦୁର୍ବଳ ଅନୁଭବ କରେ ଏବଂ ସେହି ଆଘାତକୁ ହିଁ ଚିନ୍ତା କରେ ବା ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଘାତର ପୀଡା ଅନୁଭବ ହେଉଥିବ ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଆଘାତ ଦେଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ କୌଣସି ନା କୌଣସି ରୂପରେ ନିଶ୍ଚିତ ମନେ ପକାଉଥିବ, ଏହା ସାଧାରଣ କଥା ନୁହେଁ । କାହାକୁ କିଛି ପରିହାସ କରି କହିଦେବା ବହୁତ ସହଜ କିନ୍ତୁ ହସ ମଜାରେ ଦେଇଥିବା ଆଘାତ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖର ରୂପ ହୋଇଯାଏ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖ ଦେବା ଲିଷ୍ଟରେ ଆସିଯାଏ । ତେବେ ବୁଝିପାରିଲ! ଯେତିକି ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ ଅଟ ସେତିକି ଉଦ୍ଧାର ସ୍ୱରୂପ, ଉଦାରଚିତ୍ତ, ହେବାରେ ମଧ୍ୟ ନିମିତ୍ତ ସ୍ୱରୂପ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ ତ ଲକ୍ଷଣ ଗୁଡିକୁ ଜାଣିଗଲ ନା । ଉଦାରଚିତ୍ତ ଆତ୍ମା ଖୋଲା ହୃଦୟବାଲା ନିଶ୍ଚିତ ହେବ ।

ଏହି ସଂଗଠନ ତ ବହୁତ ଭଲ । ସବୁ ନାମୀଗ୍ରାମୀ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଆସିଛନ୍ତି । ଭଲ ଭଲ ସେବାର ଯୋଜନା ସବୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଆଣିଛନ୍ତି । ତେବେ ଏହି ଯୋଜନା ଗୁଡିକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ହିଁ ନିମିତ୍ତ ଅଟ । ଯିଏ ଯେତେ ଭଲ ଭଲ ସେବାର ଯୋଜନା କରିଛନ୍ତି ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ଭଲ ଅଟନ୍ତି । ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଛନ୍ତି । ସେବା କରିବାର ଲଗନ ବହୁତ ଭଲ ରହିଛି । ଉଦାରତା ହିଁ ସେବାରେ ସଦାକାଳର ସଫଳତାର ଆଧାର । ସମସ୍ତଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏବଂ ଶୁଭ ସଂକଳ୍ପ ବହୁତ ଭଲ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଂକଳ୍ପ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ । କେବଳ ସେଥିରେ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ଯୋଡିବାକୁ ହେବ, ତାହାହେଲା - ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ହୋଇ ସେହି ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରିବାକୁ ହେବ । କେବଳ ଏତିକି ସଂକଳ୍ପ ସେଥିରେ ଯୋଡିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା ଜଣେ - ଏହି କଥା କହିବା ପାଇଁ ଅଜ୍ଞାନୀ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଆଙ୍ଗୁଳି ଉପରକୁ ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି, ଦୁଇଟି ଆଙ୍ଗୁଳି ଦେଖାଇନଥା’ନ୍ତି । ସହଯୋଗୀ ହେବାର ଚିହ୍ନ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଆଙ୍ଗୁଳି ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଏହି ବିଶେଷତାର ସ୍ମାରକୀ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁନିଆରେ ପ୍ରଚଳିତ ହୋଇ ଆସୁଛି । ତେଣୁ ଏହି ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବକୁ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ବା ସେଥିପାଇଁ ପ୍ଳାନ କରିବା ସମୟରେ ସର୍ବଦା ଏହି ଦୁଇଟି କଥା ମନେ ରହୁ -”ଏକତା ଏବଂ ଏକାଗ୍ରତା” । ଏହି ଦୁଇଟି କଥା ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭୁଜା ଅର୍ଥାତ୍ ହାତ ସଦୃଶ ଅଟେ । ଏକାଗ୍ରତା ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବଦା ନିବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପ ବା ନିର୍ବିକଳ୍ପ ସ୍ଥିତି । ଯେଉଁଠି ଏକତା ଏବଂ ଏକାଗ୍ରତା ଅଛି ସେଠାରେ ସଫଳତା ଗଳାର ହାର ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟ ଏହି ଦୁଇଟି ବିଶେଷ ଭୁଜା ଦ୍ୱାରା କରିବାକୁ ହେବ । ଦୁଇଟି ହାତ ତ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଛି, ଏକତା ଏବଂ ଏକାଗ୍ରତା ରୂପୀ ଆଉ ଦୁଇଟି ହାତ ସେଥିରେ ଯୋଡି ଦେଲେ ଚତୁର୍ଭୁଜ ହୋଇଯିବ । ସତ୍ୟ ନାରାୟଣ ଏବଂ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ଚାରିହାତ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ନା । ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ନାରାୟଣ ଏବଂ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ଅଟ । ଚତୁର୍ଭୁଜଧାରୀ ହୋଇ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ସ୍ୱରୂପ ହେବା । କେବଳ ଦୁଇଟି ହାତରେ କାର୍ଯ୍ୟ କର ନାହିଁ, ଚାରି ହାତରେ କର । ସମସ୍ତେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବର ଶ୍ରୀଗଣେଶ କରିଛ ନା ଅର୍ଥାତ୍ ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିଛ ନା । ଗଣେଶଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଚାରିହାତ ଦେଖାଇଥା’ନ୍ତି । ବାପଦାଦା ପ୍ରତିଦିନ ତୁମ ମିଟିଙ୍ଗକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଥରେ ଚକ୍ର ଲଗାଇବାରେ ହିଁ ସାରା ସମାଚାର ଜାଣିଯାଉଛନ୍ତି । ବାପଦାଦା ସମସ୍ତଙ୍କର ଫଟୋ ମଧ୍ୟ ଉଠାଇ ନେଉଛନ୍ତି, କିଏ କିପରି ବସିଛନ୍ତି, ତାହା ଦେଖୁଛନ୍ତି । ତେବେ ସମସ୍ତଙ୍କର ମାନସିକ ସ୍ଥିତି ରୂପୀ ଆସନର ଫଟୋ ଉଠାଉଛନ୍ତି, ଶାରୀରିକ ସ୍ଥିତିର ନୁହେଁ । ମୁଖରେ କିଏ କ’ଣ କହୁଥାଉ କିନ୍ତୁ ମନ ଭିତରେ କ’ଣ କହୁଛନ୍ତି ତା’କୁ ଟେପ୍ କରୁଛନ୍ତି । ବାପଦାଦାଙ୍କ ନିକଟରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ମନରୁ ବାହାରୁଥିବା ବାଣୀର ଟେପ୍ ରେକର୍ଡର କ୍ୟାସେଟ୍ ଅଛି, ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅଛି, ଉଭୟ ଅଛି । ଭିଡିଓ, ଟିଭି ଇତ୍ୟାଦି ଯାହା ଚାହିଁବ ତାହା ଅଛି । ତୁମମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ନିଜ ନିଜର କ୍ୟାସେଟ୍ ତ ଅଛି ନା, କିନ୍ତୁ କେହି କେହି ନିଜର ମନର ଶବ୍ଦ ବା ସଂକଳ୍ପକୁ ଜାଣିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!

ଯୁବାବର୍ଗଙ୍କ ପାଇଁ ଯେଉଁ ପଦଯାତ୍ରାର ଯୋଜନା କରାଯାଇଛି ତାହା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର କଥା । ଏଥିରେ ହଠକ୍ରିୟାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ମନ ଭିତରେ ଯେଉଁ ଉତ୍ସାହ ବା ଉଦ୍ଦୀପନା ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ତାହା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଦୀପନା ଜାଗ୍ରତ କରିଦିଏ । ତେଣୁ ଏହା ପଦଯାତ୍ରା ନୁହେଁ ବରଂ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ଯାତ୍ରା । ଏହା ତ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ଅଟେ । ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ନିମିତ୍ତ ମନେ କରି କରୁଛ ସେଥିରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ବିଶେଷତା ଭରି ଯାଉଛି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହି ଯୁବା ପଦଯାତ୍ରାର ଯୋଜନା ମଧ୍ୟ ପସନ୍ଦ ହେଉଛି । ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଯଦି ଏହିଭଳି ଚାରିଭୁଜାଧାରୀ ହୋଇ ଯୋଜନାଗୁଡିକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବ ତେବେ ସେଥିରେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଅଧିକ ବିଶେଷତା ମଧ୍ୟ ଯୋଡି ହୋଇଯିବ । ତେବେ ବାପଦାଦାଙ୍କୁ ଏହି କଥା ସବୁଠାରୁ ଭଲ ଲାଗିଲା ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଗୋଲଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବକୁ ଧୁମ୍ଧାମରେ ପାଳନ କରିବାର ଏକାଭଳି ସଂକଳ୍ପ ଆସିଛି । ଏହି ଗୋଟିଏ ସଂକଳ୍ପ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ମୂଳଦୁଆ । ଏହି ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦକୁ ସର୍ବଦା ବିଶେଷ ଭାବରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ଆଗକୁ ବଢିଚାଲ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକ ଅଟୁ ଏବଂ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସେହି ଜଣଙ୍କର ହିଁ ଅଟେ । ଚାହେଁ ଦେଶ ଭିତରେ ହେଉଥାଉ ବା ବିଦେଶରେ ହେଉଥାଉ ବା ବିଶ୍ୱର କୌଣସି ଏକ କୋଣରେ ମଧ୍ୟ ହେଉଥାଉ । ଚାହେଁ କୌଣସି ବି ଜୋନରେ ଅର୍ଥାତ୍ କ୍ଷେତ୍ର ବା ଅଞ୍ଚଳରେ ହେଉଥାଉ, ପୂର୍ବରେ ହେଉ ବା ପଶ୍ଚିମରେ ହେଉ କିନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକ ଅଟୁ ଏବଂ ଜଣଙ୍କର ହିଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛୁ । ଏହିଭଳି ସଂକଳ୍ପ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଛି ନା । ପ୍ରଥମେ ଏହି ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଛ ନା । ମୁଖର ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ମନ ଭିତରେ କରିଛ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଟଳ ସଂକଳ୍ପ କରିଛ । କିଛି ବି ହୋଇଯାଉ କିନ୍ତୁ ଟଳିବି ନାହିଁ, ଅଟଳ ରହିବି । ସମସ୍ତେ ଏହିଭଳି ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିଛ ? ଯେପରି କୌଣସି ଶୁଭକାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ସମୟରେ ମନ ଭିତରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞାର ସଂକଳ୍ପ କରି ତା’ର ଏକ ସଂକେତ ରୂପରେ କାର୍ଯ୍ୟକର୍ତ୍ତାମାନଙ୍କ ହାତରେ ସୂତାର ବଳା ବାନ୍ଧି ଦେଇଥା’ନ୍ତି ବା କଡା ପିନ୍ଧାଇ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପ ମଧ୍ୟ କଙ୍କଣ ବା କଡା ଅଟେ । ଯେପରି ଆଜି ସମସ୍ତେ ମିଶି ବହୁତ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଭଣ୍ଡାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଧନର ସହଯୋଗ ଦେବା ପାଇଁ ରଖାଯାଇଥିବା ବାକ୍ସର ଶ୍ରୀଗଣେଶ କରିଛ ଅର୍ଥାତ୍ ଉଦ୍ଘାଟନ କରିଛ ସେହିଭଳି ଆଉ ଏକ ଭଣ୍ଡାରୀ ମଧ୍ୟ ରଖ ଯେଉଁଥିରେ ସମସ୍ତେ ଅଟଳ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରି ନିଜ ନିଜର କାଗଜ ଲେଖି ପକାଇବେ । ଯଦି ଏହି ଦୁଇଟି ଭଣ୍ଡାରୀ ଏକାଠି ରହିବ ତେବେ ସଫଳତା ନିଶ୍ଚିତ ମିଳିବ କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ ଆନ୍ତରିକତା ପୂର୍ବକ କରିବାକୁ ହେବ, ଦେଖାଣିଆ ଭାବରେ ନୁହେଁ । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ସଫଳତାର ମୂଳଦୁଆ । ନିଜେ ସୁନା ଭଳି ହୋଇ ସୁବର୍ଣ୍ଣଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବାର ଏହା ହିଁ ଆଧାର । ଏଥିରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ସ୍ଳୋଗାନ ମନେ ରଖିବ - “ନା ନିଜେ କୌଣସି ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି କରିବି, ନା ସମସ୍ୟାକୁ ଦେଖି ହଲଚଲ୍ ହେବି” ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପ ହେବି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସମାଧାନର ବାଟ ଦେଖାଇବି । ଏହି ସ୍ମୃତି ସ୍ୱତଃ ପ୍ରବୃତ୍ତ ଭାବରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବକୁ ସଫଳତା ସ୍ୱରୂପ କରିଚାଲିବ । ଯେତେବେଳେ ଗୋଲଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ଉତ୍ସବର ସମାପ୍ତି ସମାରୋହ ହେବ ସେତେବେଳେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ତୁମର ଗୋଲଡେନ୍ ସ୍ୱରୂପ ଅର୍ଥାତ୍ ସତ୍ୟଯୁଗୀ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ ହେବ । ତୁମ ଭିତରେ ସେମାନେ ଗୋଲଡେନ୍ ୱାର୍ଲଡ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଦେଖିବେ । ତୁମେ କେବଳ କଥାରେ କହୁନଥିବ ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗୀ ଦୁନିଆ, ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଦୁନିଆ ଆସୁଛି ବୋଲି କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବିକ ସ୍ୱରୂପରେ ଦେଖାଉଥିବ । ଯେପରି ଯାଦୁକର ମାନେ କହିଚାଲିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ଦେଖାଇ ଚାଲିଥା’ନ୍ତି ସେହିଭଳି ତୁମମାନଙ୍କର ଗୋଲଡେନ୍ ଚେହେରା, ଚମକୁଥିବା ମସ୍ତକ, ଚମକୁଥିବା ଆଖି, ଚମକୁଥିବା ଓଠ ସବୁ କିଛି ଗୋଲଡେନ୍ ଏଜ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗର ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଇବ । ଯେପରି ଚିତ୍ରରେ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ନା - ଏବେ ଏବେ ବ୍ରହ୍ମା, ଏବେ ଏବେ କୃଷ୍ଣ, ପୁଣି ଏବେ ଏବେ ବିଷ୍ଣୁ ହୋଇଯାଉଛି । ସେହିଭଳି ତୁମମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବା ଦରକାର । ଏବେ ଏବେ ଫରିସ୍ତା ରୂପ, ଏବେ ଏବେ ବିଶ୍ୱ ମହାରାଜା ବା ବିଶ୍ୱ ମହାରାଣୀ ରୂପ, ଏବେ ଏବେ ସାଧାରଣ ଶ୍ୱେତ ବସ୍ତ୍ରଧାରୀ ରୂପ । ଏହିଭଳି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସ୍ୱରୂପ ତୁମମାନଙ୍କର ଏହି ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିମା ଦ୍ୱାରା ଦେଖାଯାଉ । ବୁଝିଲ! ଯେବେକି ଏତେ ସବୁ ବଚ୍ଛା ବଚ୍ଛା ଆତ୍ମିକ ଗୋଲାପ ଫୁଲମାନଙ୍କର ଫୁଲତୋଡା ଏଠାରେ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଛି ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଗୋଲାପ ଫୁଲ କେତେ ସୁଗନ୍ଧ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି ତେବେ ଏତେ ବଡ ଗୋଲାପ ଫୁଲର ତୋଡା କେତେ କମାଲ ନ କରିବ! ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ତୁମ ଭଳି ତାରାମାନଙ୍କର ନିଜର ଏକ ସଂସାର ମଧ୍ୟ ଅଛି ଅର୍ଥାତ୍ ପରିବାର ଅଛି ତୁମେମାନେ ଏକୁଟିଆ ନୁହେଁ । ଜଡ ତାରାମାନଙ୍କରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଗ୍ରହ ନକ୍ଷତ୍ରରେ ଦୁନିଆ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କର ତ ଦୁନିଆ ଅଛି ନା! ତେଣୁ କମାଲ ଅର୍ଥାତ୍ ଚମତ୍କାରୀ ତ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ ଏବଂ ହୋଇ କରି ରହିଛି । କେବଳ ଯିଏ କରିବ ସିଏ ପାଇବ । ବାକି ବିଜୟ ତ ହୋଇ କରି ରହିଛି, ଏହା ଅଟଳ ମଧ୍ୟ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ତୁମକୁ ଅର୍ଜୁନ ହେବାର ଅଛି ଅର୍ଥାତ୍ ନିମିତ୍ତ ହେବାର ଅଛି । ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ଅର୍ଥାତ୍ ନମ୍ବରୱାନ । ତେବେ ଏଥିପାଇଁ ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ଦେବ ଯିଏ ସାରା ଗୋଲଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ଉତ୍ସବ ଭିତରେ ନିଜେ ସମସ୍ୟା ସ୍ୱରୂପ ହୋଇ ନଥିବେ କିମ୍ବା ସମସ୍ୟାରେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇ ନଥିବେ । ନିର୍ବିଘ୍ନ, ନିର୍ବିକଳ୍ପ, ନିର୍ବିକାରୀ - ଏହି ତିନିଟିଯାକ ବିଶେଷତା ଥିବ, ଏହିଭଳି ଗୋଲଡେନ୍ ସ୍ଥିତିରେ ଯେଉଁମାନେ ରହିଥିବେ ସେମାନଙ୍କୁ ହିଁ ପୁରସ୍କାର ଦେବ । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି । ଯେଉଁଭଳି ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି ସେହିଭଳି ବିଶାଳ ହୃଦୟ । ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି ସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମା ସେଥିପାଇଁ ତ ସେବାର ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!

ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ଆଧାର ସ୍ୱରୂପ, ଉଦ୍ଧାରକାରୀ ସ୍ୱରୂପ, ସର୍ବଦା ଉଦାରତା ସମ୍ପନ୍ନ ହୃଦୟ, ଉଦାରଚିତ୍ତ, ସମସ୍ତେ ଏକ ଅଟୁ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ଜଣଙ୍କର ହିଁ ଅଟେ, ଏହିଭଳି ସଦାସର୍ବଦା ଏକାଭଳି ଅବସ୍ଥାରେ ରହୁଥିବା, ସର୍ବଦା ଏକତା ଏବଂ ଏକାଗ୍ରତା ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହୁଥିବା ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି, ବିଶାଳ ହୃଦୟ, ବିଶାଳ ମନ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ମୁଖ୍ୟ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ :- ସମସ୍ତେ ମିଶି ମିଟିଙ୍ଗ୍ ତ କରିଲ । ତେବେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପର ସିଦ୍ଧି ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ସର୍ବଦା ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଆଗକୁ ବଢିବା ହିଁ ତୁମମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା । ଏବେ ମାନସିକ ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିବାର ବିଶେଷ ପ୍ରୟାସ କର କାରଣ ମାନସିକ ବୃତ୍ତି ବା ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିବା ଚୁମ୍ବକ ଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ । ଚୁମ୍ବକ ଯେପରି ଦୂରରେ ଥିବା ଛୁଞ୍ଚିକୁ ଟାଣି ନେଇଥାଏ ସେହିପରି ମାନସିକ ସେବା ଦ୍ୱାରା ଘରେ ବସିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନେ ତୁମ ନିକଟରେ ଆସି ପହଞ୍ଚି ଯିବେ । ଏବେ ତ ତୁମେମାନେ ବାହ୍ୟ କର୍ମଧନ୍ଦାରେ ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଛ ତେଣୁ ମନୋବଳ ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିବାର ବିଧିକୁ ବ୍ୟବହାର କର । ସ୍ଥାପନା କାର୍ଯ୍ୟରେ ଯେତେବେଳେ ବି କୌଣସି ବଡ କାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଛି ସେଥିରେ ମାନସିକ ସେବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି । ଦୁନିଆରେ ଯେପରି ରାମଲୀଳା ଇତ୍ୟାଦି କୌଣସି ଧାର୍ମିକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଥମେ ନିଜର ସ୍ଥିତିକୁ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟ ମୁତାବକ ବ୍ରତରେ ରଖିଥା’ନ୍ତି । ସେହିପରି ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ମାନସିକ ସେବା କରିବାର ବ୍ରତ ରଖ ବା ପ୍ରତିଜ୍ଞା କର । ବ୍ରତ ନ ରଖିବା କାରଣରୁ ଅଧିକ ହଲଚଲରେ ଆସିଯାଉଛ ସେଥିପାଇଁ କେବେ କିପରି, କେବେ କିପରି ଫଳାଫଳ ମିଳୁଛି । ତେଣୁ ମାନସିକ ସେବା କରିବାର ଅଭ୍ୟାସ ଅଧିକ ହେବା ଦରକାର ଏବଂ ମାନସିକ ସେବା କରିବା ପାଇଁ ନିଜର ସ୍ଥିତି ଲାଇଟ୍ ହାଉସ୍ ଏବଂ ମାଇଟ୍ ହାଉସ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଆଲୋକ ଏବଂ ଶକ୍ତିର କେନ୍ଦ୍ର ହେବା ଦରକାର । ଲାଇଟ୍ ଏବଂ ମାଇଟ୍ ଏକାଠି ରହିବା ଦରକାର । ମାଇକ୍ ସମ୍ମୁଖରେ ମାଇଟ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ହୋଇ ଭାଷଣ କର । ତୁମେମାନେ ମାଇକ୍ ମଧ୍ୟ ଅଟ ଏବଂ ମାଇଟ୍ ମଧ୍ୟ ଅଟ । ତୁମର ଏହି ମୁଖ ମଧ୍ୟ ମାଇକ୍ ଅଟେ ।

ତେଣୁ ମାଇଟ୍ ସ୍ୱରୂପ ହୋଇ ମାଇକ୍ ଦ୍ୱାରା ଶୁଣାଅ । ଯେପରି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସ୍ଥିତିର ସଂକଳ୍ପ ହେଲା - ମୁଁ ଉପରୁ ଅବତରଣ କରିଛି, ଅବତାର ରୂପରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶ ଦେଉଛି, ମୁଁ ଅବତାର ଏମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛି, ଉପରୁ ଅବତରିତ ହୋଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି ତେଣୁ ଅବତରିତ ଆତ୍ମାର ସ୍ଥିତି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବ ନା । ଯିଏ ଉପରୁ ଅବତରିତ ହୋଇଛି ତା’ର ସ୍ଥିତି ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗୀ ହୋଇଥିବ ନା । ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ନିଜକୁ ଅବତାର ବୋଲି ମନେ କରିବ ସେତେବେଳେ ହିଁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସ୍ଥିତି ରହିବ । ଆଚ୍ଛା -

ରଦାନ:-
ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ନିଜର ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ସକାଶ ଅର୍ଥାତ୍ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କିରଣ ଦେଉଥିବା ବାବାଙ୍କ ସମାନ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଫରିସ୍ତା ହୁଅ ।

ଚାଲିବା ବୁଲିବା ସମୟରେ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ନିରାକାରୀ ଆତ୍ମା ଏବଂ କର୍ମ କରିବା ସମୟରେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଫରିସ୍ତା ମନେ କର ତେବେ ସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ରହିବା ସହିତ ଉପରେ ଉଡିବାକୁ ଲାଗିବ । ଫରିସ୍ତା ଅର୍ଥାତ୍ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା । ଏହି ଦେହର ଦୁନିଆରେ ଯାହା ବି ହେଉଥାଉ କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ସବୁ ପ୍ରକାରର ପାର୍ଟକୁ ଦେଖ ଏବଂ ସକାଶ ଦିଅ । ନିଜର ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତି ରୂପକ ଆସନରୁ ଓହ୍ଲାଇ ସକାଶ ଦିଆଯାଏ ନାହିଁ ତେଣୁ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇ ନିଜର ମାନସିକ ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା, ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା, ସହଯୋଗର, କଲ୍ୟାଣର ସକାଶ ଦିଅ । ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଯାଅ ନାହିଁ, ତେବେ ଯାଇ ସବୁ ପ୍ରକାରର ବାତାବରଣ ଠାରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବ ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ସମାନ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଫରିସ୍ତା ଭବର ବରଦାନୀ ହୋଇ ପାରିବ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ଦୁଃଖକୁ ସୁଖରେ ଏବଂ ଅଶାନ୍ତିକୁ ଶାନ୍ତିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର ।


ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ବିଶେଷ ହୋମୱାର୍କ :-
(୧୨) ଯଦି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ପ୍ରତି ସ୍ନେହ ଅଛି ତେବେ ସ୍ନେହର ପ୍ରମାଣ ପତ୍ର କର୍ମ ଦ୍ୱାରା କରି ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ । ଯେପରି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ସ୍ନେହ ମୁରଲୀ ପ୍ରତି ଥିଲା ଯାହାଦ୍ୱାରା ମୁରଲୀଧର ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଲେ, ତେଣୁ ଯାହା ପ୍ରତି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହ ଥିଲା ଏବଂ ଏବେ ମଧ୍ୟ ଅଛି ସେଥିପ୍ରତି ତୁମ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ସର୍ବଦା ସ୍ନେହ ଦେଖାଯିବା ଦରକାର । ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁରଲୀକୁ ବହୁତ ସ୍ନେହପୂର୍ବକ ପଢିବା ସହିତ ତା’ର ସ୍ୱରୂପ ହେବାକୁ ପଡିବ ।