20.02.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ସେବାଧାରୀମାନେ ପ୍ରକୃତ ସେଲବେସନ୍ ଆର୍ମି ଅର୍ଥାତ୍ ଧାର୍ମିକ ସୁରକ୍ଷା ପ୍ରଦାନକାରୀ ସୈନିକ ଅଟ,
ତୁମକୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶାନ୍ତିର ସୁରକ୍ଷା ଦେବାକୁ ହେବ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ତୁମମାନଙ୍କୁ ଯଦି
କେହି ଶାନ୍ତିର ସେଲବେସନ୍ ମାଗୁଛନ୍ତି ତେବେ ତାଙ୍କୁ କ’ଣ ବୁଝାଇବା ଉଚିତ୍ ?
ଉତ୍ତର:-
ତାଙ୍କୁ କୁହ — ବାବା କହୁଛନ୍ତି କ’ଣ ତୁମର ଏହିଠାରେ ହିଁ ଶାନ୍ତି ଦରକାର । ଏହା ଶାନ୍ତିଧାମ ତ
ନୁହେଁ । ଶାନ୍ତି ତ ଶାନ୍ତିଧାମରେ ହିଁ ମିଳିପାରିବ, ଯାହାକୁ ମୂଳବତନ କୁହାଯାଉଛି । ଆତ୍ମାର
ଯେତେବେଳେ ଶରୀର ନଥାଏ ସେତେବେଳେ ସେ ଶାନ୍ତିରେ ଥାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ରତା-ସୁଖ-ଶାନ୍ତି ସବୁ
କିଛି ଅଛି । ସ୍ୱୟଂ ପରମପିତା ଶିବବାବା ହିଁ ଆସି ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ
ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମାର ପିତା
ବସି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ଏକଥା ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ମୋ ଭିତରେ ଆତ୍ମା ଅଛି ।
ତେଣୁ ଜୀବ ଆତ୍ମା କହୁଛନ୍ତି ନା । ପ୍ରଥମେ ଆମେ ହେଉଛୁ ଆତ୍ମା, ପଛରେ ଏହି ଶରୀର ମିଳୁଛି । କେହି
ମଧ୍ୟ ନିଜର ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖି ନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ଏହା ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ହେଉଛୁ ଆତ୍ମା । ଯେପରି
ଆତ୍ମାକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଦେଖିନାହାଁନ୍ତି, ସେହିପରି ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ମଧ୍ୟ
କହୁଛନ୍ତି ପରମାତ୍ମା ଅର୍ଥାତ୍ ପରମଆତ୍ମା । କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିନାହାଁନ୍ତି । ନା ନିଜକୁ, ନା
ବାବାଙ୍କୁ ଦେଖିଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଆତ୍ମା ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ଆଉ ଗୋଟିଏ ନେଉଛି । କିନ୍ତୁ
ଯଥାର୍ଥ ରୂପେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ୮୪ ଲକ୍ଷ ଯୋନି ମଧ୍ୟ କହିଥାନ୍ତି, ବାସ୍ତବରେ ଏହା ୮୪
ଜନ୍ମ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ କେଉଁ ଆତ୍ମାମାନେ କେତେ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି ?
ଆତ୍ମା ବାବାଙ୍କୁ ଡାକୁଛି କିନ୍ତୁ ନା ବାବାଙ୍କୁ ଦେଖିଛି, ନା ଯଥାର୍ଥ ରୀତି ଜାଣିଛି । ପ୍ରଥମେ
ତ ନିଜ ଆତ୍ମାକୁ ଯଥାର୍ଥ ରୂପେ ଜାଣିବାକୁ ହେବ ତେବେ ଯାଇ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିପାରିବ । ଯଦି ନିଜକୁ
ହିଁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ତେବେ ବୁଝାଇବେ କ’ଣ ? ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ — ସେଲ୍ଫ ରିୟଲାଇଜ୍ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍
ଆତ୍ମାନୁଭୂତି କରିବା । ଏହା କେବଳ ବାବାଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି କରାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଆତ୍ମା କ’ଣ,
କିପରି, କେଉଁଠୁ ଆତ୍ମା ଆସୁଛି, କିପରି ଜନ୍ମ ନେଉଛି, କିପରି ଏତେ ଛୋଟ ଆତ୍ମାରେ ୮୪ ଜନ୍ମର
ଅଭିନୟ ଭରି ହୋଇ ରହିଛି, ଏକଥା କେହି ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ନିଜକୁ ହିଁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ତେଣୁ
ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟର ପଦ ଅଟେ ନା ।
ଏମାନେ ଏହି ପଦ କିପରି ପାଇଛନ୍ତି ? ଏକଥା କେହି ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ହିଁ ଏକଥା
ଜାଣିବା ଦରକାର ନା । କହୁଛନ୍ତି ଏମାନେ ବୈକୁଣ୍ଠର ମାଲିକ ଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏହି ମାଲିକପଣ ପ୍ରାପ୍ତ
କଲେ କିପରି, ପୁଣି କୁଆଡେ ଗଲେ ? କିଛି ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଏବେ ତୁମେମାନେ ତ ସବୁ କିଛି
ଜାଣିଛ । ଆଗରୁ କିଛି ହେଲେ ଜାଣିନଥିଲ । ପିଲା ଯେପରି ପୂର୍ବରୁ କ’ଣ ଜାଣିଥାଏ ଯେ ବାରିଷ୍ଟର ପଦ
କ’ଣ ? ପଢି-ପଢି ବାରିଷ୍ଟର ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ମଧ୍ୟ ପାଠପଢିବା ଦ୍ୱାରା
ହୋଇଛନ୍ତି । ବାରିଷ୍ଟରୀ, ଡାକ୍ତରୀ ଆଦି ସବୁର ବହି ରହିଥାଏ ନା । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବାର ବହି
ହେଉଛି ଗୀତା ପୁଣି ତାହା ମଧ୍ୟ କିଏ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ? ରାଜଯୋଗ କିଏ ଶିଖାଉଛନ୍ତି ? ଏକଥା କେହି
ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ସେ ଗୀତାରେ ନାମ ବଦଳାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଶିବ ଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି,
ଶିବବାବା ହିଁ ଆସି ତୁମକୁ କୃଷ୍ଣପୁରୀର ମାଲିକ କରାଉଛନ୍ତି । କୃଷ୍ଣ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ଥିଲେ ନା,
କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ମଧ୍ୟ କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ନଚେତ୍ କାହିଁକି କହିଥାନ୍ତେ ଯେ କୃଷ୍ଣ
ଦ୍ୱାପରରେ ଗୀତା ଶୁଣାଇଥିଲେ । କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦ୍ୱାପର ଯୁଗକୁ ନେଇଯାଇଛନ୍ତି, ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ
ସତ୍ୟଯୁଗକୁ, ରାମଙ୍କୁ ତ୍ରେତାକୁ ନେଇଯାଇଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଉପଦ୍ରବ ଆଦି
ଦେଖାଉ ନାହାଁନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ କଂସ, ରାମଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ରାବଣ ଆଦି ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଏକଥା
କେହି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି ଯେ ରାଧା-କୃଷ୍ଣ ହିଁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହୋଇଥାନ୍ତି । ବିଲ୍କୁଲ୍ ହିଁ
ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାରରେ ବୁଡି ରହିଛନ୍ତି । ଅଜ୍ଞାନକୁ ଅନ୍ଧକାର ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ଜ୍ଞାନକୁ ଆଲୋକ
ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଏବେ ଦୁନିଆକୁ ଆଲୋକିତ କିଏ କରାଉଛନ୍ତି ? ସେ ହେଉଛନ୍ତି ବାବା । ଜ୍ଞାନକୁ
ଦିନ, ଭକ୍ତିକୁ ରାତି କୁହାଯାଏ । ଏବେ ତୁମେମାନେ ବୁଝୁଛ ଏହି ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଆମେ
ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ପରିଚାଳିତ ହୋଇ ଆସୁଛି । ଭକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସୁଛୁ
। କଳା କମ୍ ହୋଇଚାଲିଛି । ନୂଆ ଘର ତିଆରି ହେବା ପରେ ପୁଣି ଦିନକୁ ଦିନ ତା’ର ଆୟୁ କମ୍ ହୋଇଯାଏ ।
୩/୪ ଭାଗ ପୁରୁଣା ହୋଇଗଲେ ତାକୁ ପୁରୁଣା ହିଁ କୁହାଯିବ । ପିଲାମାନଙ୍କର ପ୍ରଥମେ ଏହି ନିଶ୍ଚୟ
ହେବା ଉଚିତ୍ ଯେ ଇଏ ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରୁଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ପାଠ ମଧ୍ୟ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସିଏ ମୁକ୍ତିଧାମ ନେଇଯିବେ । ତୁମ ପାଖରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି ।
ତୁମେ ଏହି ପାଠ ପଢ଼ି ସାରିବା ପରେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ନିଜ ଗଦି ଉପରେ ବସିବ । ବାକି ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ
ବାବା ମୁକ୍ତିଧାମ ନେଇଯିବେ । ଚକ୍ର ବିଷୟରେ ଯେତେବେଳେ ବୁଝାଉଛ ତେବେ ସେଥିରେ ଦେଖାଉଛ ଯେ
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବର୍ତ୍ତମାନର ଅନେକ ଧର୍ମ ରହିବ ନାହିଁ । ସେହି ସମୟରେ ଏହି ଆତ୍ମାମାନେ ନିରାକାରୀ
ଦୁନିଆରେ ରହିବେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଏହି ଆକାଶ ମହାଶୂନ୍ୟ ଅଟେ । ବାୟୁକୁ ବାୟୁ,
ଆକାଶକୁ ଆକାଶ ବୋଲି କୁହାଯିବ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ସମସ୍ତେ ପରମାତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟମାନେ
ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ବାୟୁରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ ଅଛନ୍ତି, ଆକାଶରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ ଅଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା
ବସି ସବୁକଥା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଜନ୍ମ ତ’ ନେଇଛ ପୁଣି ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି କିଏ ? ବାବା ହିଁ
ଆତ୍ମିକ ଶିକ୍ଷକ ହୋଇ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି । ଭଲ ଭାବରେ ପାଠ ପଢ଼ି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଗଲେ ପୁଣି ସାଥିରେ
ନେଇଯିବେ । ପୁନର୍ବାର ତୁମେ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଆସିବ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତୁମେମାନେ
ହିଁ ଆସିଥିଲ । ଏବେ ପୁଣି ସବୁ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତରେ ଆସି ପହଞ୍ଚିଛ, ପୁଣି ପ୍ରଥମରୁ ଆସିବ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଦୌଡ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କର । ଭଲ ଭାବରେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର,
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଢ଼ାଇବାକୁ ପଡିବ । ନଚେତ୍ ଏତେ ଜଣଙ୍କୁ କିଏ ପଢ଼ାଇବ ? ବାବାଙ୍କର ନିଶ୍ଚିତ
ସାହାଯ୍ୟକାରୀ ହେବ ନା । ଈଶ୍ୱରୀୟ ସେବାଧାରୀ ବୋଲି ନାମ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ନା । ଇଂରାଜୀରେ ସେଲ୍ଭେସନ୍
ଆର୍ମି ବୋଲି କୁହାଯାଏ । କେଉଁ ସୁରକ୍ଷା ଦରକାର ? ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି ଶାନ୍ତିର ସୁରକ୍ଷା ଦରକାର
। ବାକି ଦୁନିଆରେ ସେମାନେ କ’ଣ ଶାନ୍ତିର ସୁରକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ଶାନ୍ତିର ସୁରକ୍ଷା
ମାଗୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ କୁହ — ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମର କ’ଣ ଏବେ ଏହିଠାରେ ହିଁ ଶାନ୍ତି ଦରକାର ? ଏହା
କୌଣସି ଶାନ୍ତିଧାମ ନୁହେଁ । ପ୍ରକୃତ ଶାନ୍ତି ତ’ ଶାନ୍ତିଧାମରେ ହିଁ ମିଳିପାରିବ, ଯାହାକୁ
ମୂଳବତନ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଆତ୍ମାର ଶରୀର ନଥିଲେ ସେ ଶାନ୍ତିରେ ରହିଥାଏ । ବାବା ହିଁ ଆସି ଏହି
ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମ ପାଖରେ ବୁଝାଇବା ନିମନ୍ତେ ଭଲ ଉପାୟ ରହିବା ଦରକାର । ପ୍ରଦର୍ଶନୀରେ
ଯଦି ତୁମେ ଠିଆ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କ କଥା ଶୁଣିବ । ତେବେ ଅନେକଙ୍କର ଭୁଲ୍ ବାହାର କରିପାରିବ କାହିଁକିନା
ବୁଝାଇବା ନିମନ୍ତେ କ୍ରମାନୁସାରେ ଅଛନ୍ତି ନା । ସମସ୍ତେ ଯଦି ଏକରସ ହୋଇଥା’ନ୍ତେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଏପରି
କାହିଁକି ଲେଖୁଛନ୍ତି ଯେ ଅମୁକ ଆସି ଭାଷଣ କରନ୍ତୁ । ଆରେ, ତୁମେ ମଧ୍ୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ ନା । ବାବା
ଅମୁକ ଆମଠାରୁ ହୋସିଆର ଅଟେ । ହୋସିଆର ହେବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ପଦ ପାଇଥାଏ ନା । କ୍ରମାନୁସାରେ
ତ’ ରହିଛନ୍ତି ନା । ଯେତେବେଳେ ପରୀକ୍ଷାର ଫଳାଫଳ ବାହାରିବ ତେବେ ତୁମକୁ ସ୍ୱତଃ ସାକ୍ଷାତ୍କାର
ହେବ ସେତେବେଳେ ବୁଝିପାରିବ ଯେ ଆମେ ତ’ ଶ୍ରୀମତ ପାଳନ କରିନଥିଲୁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କୌଣସି
ବିକର୍ମ କରନାହିଁ । ଦେହଧାରୀଙ୍କ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ ରଖନାହିଁ । ଏହା ତ’ ୫ ତତ୍ତ୍ୱରେ ତିଆରି
ହୋଇଥିବା ଶରୀର ଅଟେ ନା । ୫ ତତ୍ତ୍ୱକୁ କ’ଣ ପୂଜା ଅଥବା ୟାଦ କରାଯାଇଥାଏ କି । ଯଦିଓ ଏହି
ଆଖିଦ୍ୱାରା ସବୁକିଛି ଦେଖୁଛ କିନ୍ତୁ ୟାଦ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ କର । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆତ୍ମାକୁ
ଜ୍ଞାନ ମିଳିଛି । ଏବେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ଏହାପରେ ପୁଣି ବୈକୁଣ୍ଠକୁ ଆସିବୁ । ଆତ୍ମାକୁ
ଅନୁଭବ କରିପାରିବ, ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ, ସେହିପରି ଇଏ ବ୍ରହ୍ମାବାବା ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରିପାରୁଛନ୍ତି
। ହଁ ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ନିଜ ଆତ୍ମାର ଘର ଅଥବା ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଦେଖିପାରିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି —
ପିଲାମାନେ, ମନମନାଭବ, ମଧ୍ୟାଜୀଭବ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କୁ ଏବଂ ବିଷ୍ଣୁପୁରୀକୁ ମନେପକାଅ । ଏହା ହିଁ
ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଟେ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଆମକୁ ଏବେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯିବାକୁ ହେବ, ବାକି ସମସ୍ତେ
ମୁକ୍ତିଧାମକୁ ଯିବେ । ସମସ୍ତେ ତ’ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମର ହେଉଛି ଦେବତା ଧର୍ମ ।
ଏହା ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଧର୍ମ ହୋଇଗଲା । ମୂଳବତନରେ ତ’ ମନୁଷ୍ୟ ରହିନଥା’ନ୍ତି ନା । ଏଠାରେ ହିଁ
କେବଳ ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରହିଛି । ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ତମୋପ୍ରଧାନ ଏବଂ ପୁଣି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେଉଛନ୍ତି ।
ତୁମେ ପୂର୍ବରୁ ଶୂଦ୍ର ବର୍ଣ୍ଣରେ ଥିଲ, ଏବେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ବର୍ଣ୍ଣରେ ଅଛ । ଏହି ବର୍ଣ୍ଣ କେବଳ
ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କର ଅଟେ । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଧର୍ମକୁ ଏପରି ବ୍ରାହ୍ମଣ ବଂଶୀ, ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ କୁହାଯିବ
ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ଶୂଦ୍ର ବର୍ଣ୍ଣର ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର ଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ
ଅବସ୍ଥା ହୋଇଯାଇଛି । ତୁମେମାନେ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଥିବାରୁ ସାରା ବୃକ୍ଷ ଜୀର୍ଣ୍ଣଶୀର୍ଣ୍ଣ
ଅର୍ଥାତ୍ ତମୋପ୍ରଧାନ ଅବସ୍ଥା ହୋଇଯାଇଛି । ପୁଣି କ’ଣ ସାରା ବୃକ୍ଷ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ କି ?
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ନୂଆ ବୃକ୍ଷରେ କେବଳ ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀ ହିଁ ରହିବେ ପୁଣି ତୁମେମାନେ
ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀରୁ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ହୋଇଯିବ । ପୁନର୍ଜନ୍ମ ତ’ ନେଉଛ ନା । ପୁଣି ବୈଶ୍ୟ, ଶୂଦ୍ରବଂଶୀ...
ଏସବୁ ନୂଆ କଥା ଅଟେ ।
ଆମକୁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ହିଁ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି । ସେ ହିଁ ଏକମାତ୍ର ପତିତ ପାବନ ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି ଦାତା
ଅଟନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛି । ତୁମେମାନେ ଦେବୀ ଦେବତା ହେବା ପରେ ଏହି
ଜ୍ଞାନ ରହିବ ନାହିଁ । ଅଜ୍ଞାନୀମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଦିଆଯାଇଥାଏ । ଦୁନିଆରେ ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ
ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧକାରରେ ଅଛନ୍ତି, ତୁମେ ଆଲୋକରେ ଅଛ । ଏହାଙ୍କର ୮୪ ଜନ୍ମର କାହାଣୀ ତୁମେ ଜାଣିଛ ।
ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କ ପାଖରେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ମନୁଷ୍ୟ ତ’ କହିଦେଉଛନ୍ତି ଭଗବାନ ଏହି ସୃଷ୍ଟି
କାହିଁକି ରଚନା କରିଛନ୍ତି । କ’ଣ ଆମକୁ ମୋକ୍ଷ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ଆରେ, ଏହା ତ’ ପୂର୍ବ
ପ୍ରସ୍ତୁତ ଖେଳ ଅଟେ । ଅନାଦି ଡ୍ରାମା ଅଟେ ନା । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆତ୍ମା ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ଯାଇ
ଅନ୍ୟ ଏକ ଶରୀର ନେଉଛି, ଏଥିରେ ଚିନ୍ତା କରିବାର କ’ଣ ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ? ସେହି ଆତ୍ମା ଆସି ନିଜର
ଦ୍ୱିତୀୟ ଅଭିନୟ ଆରମ୍ଭ କରୁଛି । ମନୁଷ୍ୟ କୌଣସି ହଜିଥିବା ଜିନିଷ ପାଇବା ପାଇଁ ହିଁ
କାନ୍ଦିଥା’ନ୍ତି । ପୁଣିଥରେ ତ’ ସେ ଜିନିଷ ମିଳିବ ନାହିଁ ତେଣୁ କାନ୍ଦିବାରେ କି ଲାଭ ଅଛି । ଏବେ
ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୋହଜିତ୍ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହି କବରସ୍ଥାନରେ କ’ଣ ମୋହ ରଖିବ ? ଏଥିରେ ଦୁଃଖ ହିଁ
ଦୁଃଖ ରହିଛି । ଆଜି ଛୋଟ ପିଲା ହୋଇଛନ୍ତି, କାଲି ପିଲା ବଡ ହୋଇ ଏପରି ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ଯେ ବାପର
ପାଗ ଓହ୍ଲାଇବାରେ ମଧ୍ୟ ବିଳମ୍ବ କରୁନାହାନ୍ତି । ବାପ ସହିତ ମଧ୍ୟ ଲଢେଇ କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହାକୁ
ନିର୍ଦ୍ଧନମାନଙ୍କର ଅର୍ଥାତ୍ ମୁରବୀହୀନ ଦୁନିଆ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । କେହି ହେଲେ ବିଦ୍ୱାନ ପଣ୍ଡିତ
ନାହାନ୍ତି ଯିଏକି ଶିକ୍ଷା ଦେବେ । ବାବା ଯେତେବେଳେ ଏପରି ଅବସ୍ଥା ଦେଖୁଛନ୍ତି ତେବେ ଧନୀ କରାଇବା
ପାଇଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ବାବା ହିଁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଧନୀ କରାଉଛନ୍ତି । ଧନୀ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କର ଝଗଡା
ସମାଧାନ କରୁଛନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କୌଣସି ଝଗଡା ହେବ ନାହିଁ । ସାରା ଦୁନିଆର ଝଗଡା ତୁଟାଇ
ଦେଉଛନ୍ତି, ପୁଣି ଜୟ ଜୟକାର ହୋଇଯାଉଛି । ଏଠାରେ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ମାତାମାନେ ଅଛନ୍ତି ।
ପୁରୁଷମାନେ ମାତାମାନଙ୍କୁ ଦାସୀ ବୋଲି ମଧ୍ୟ ଭାବୁଛନ୍ତି । ହାତଗଣ୍ଠି ପକାଇବା ସମୟରେ କହିଥା’ନ୍ତି,
ତୁମର ସ୍ୱାମୀ ହିଁ ଈଶ୍ୱର ଗୁରୁ ଆଦି ସବୁକିଛି ଅଟନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ଶ୍ରୀମାନ ପୁଣି ପରେ ଶ୍ରୀମତୀ
ରହିଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ଆସି ମାତାମାନଙ୍କୁ ଆଗରେ ରଖୁଛନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କ ଉପରେ କେହି ବିଜୟ
ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମକୁ ବାବା ସମସ୍ତ ନିୟମ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ମୋହଜିତ୍ ରାଜାଙ୍କର
ଗୋଟିଏ କଥା ଅଛି । ଏସବୁ ମନଗଢ଼ା କାହାଣୀ ଅଟେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ’ ଅକାଳମୃତ୍ୟୁ ହୋଇ ନଥାଏ । ଉଚିତ୍
ସମୟରେ ଆତ୍ମା ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଶରୀର ନେବେ । ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ — ବର୍ତ୍ତମାନ
ଏହି ଶରୀର ବୃଦ୍ଧ ହୋଇଗଲାଣି ପୁଣି ନୂଆ ଶରୀର ନେବାକୁ ହେବ, ତୁମେମାନେ ଯାଇ ପୁଣି ଛୋଟ ପିଲା ହେବ
। ଖୁସିରେ ଶରୀର ନେଇଥା’ନ୍ତି । ଏଠାରେ ତ’ ଯେତେ ବୁଢ଼ା ଅଥବା ରୋଗୀ ହୋଇଥା’ନ୍ତୁ ବୁଝିଥା’ନ୍ତି
ଯେ ଏହି ଶରୀର ଛାଡିଦେଲେ ଭଲ ହେବ ତଥାପି ମଧ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କାନ୍ଦିଥା’ନ୍ତି
। ବାବା କହୁଛନ୍ତି ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେମାନେ ଏପରି ଜାଗାକୁ ଯାଉଛ ଯେଉଁଠାରେ କ୍ରନ୍ଦନର କୌଣସି ନାମ
ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ତ’ କେବଳ ଖୁସି ହିଁ ଖୁସି ରହିବ । ସେଥିପାଇଁ ତୁମେମାନେ କେତେ
ଅସରନ୍ତି ବେହଦର ଖୁସିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଆରେ, ଆମେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବାକୁ ଯାଉଛୁ । ଏହି ଭାରତ
ଦିନେ ସାରା ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଥିଲା । ଏବେ ଟୁକୁଡା ଟୁକୁଡା ହୋଇଗଲାଣି । ତୁମେମାନେ ହିଁ ପୂଜ୍ୟ
ଦେବତା ଥିଲ ପୁଣି ପୂଜାରୀ ହୋଇଯାଇଛ । ଭଗବାନ କ’ଣ ନିଜେ ପୂଜ୍ୟ, ନିଜେ ପୂଜାରୀ ହୋଇଥାନ୍ତି କି!
ଯଦି ସେ ମଧ୍ୟ ପୂଜାରୀ ହେବେ ତେବେ ପୁଣି ତାଙ୍କୁ ପୂଜ୍ୟ କିଏ କରାଇବ ? ଡ୍ରାମାରେ ବାବାଙ୍କର
ପାର୍ଟ ହିଁ ଅଲଗା ରହିଛି । ଏକମାତ୍ର ସେ ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି ସେହି ଜଣଙ୍କର ର୍ହି ମହିମା
ରହିଛି ତେଣୁ ସେ ଜ୍ଞାନର ସାଗର କେତେବେଳେ ଆସି ଜ୍ଞାନ ଦେବେ, ଯାହା ଫଳରେ ସଦ୍ଗତି ମିଳିବ ।
ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତାଙ୍କୁ ଏଠାକୁ ଆସିବାକୁ ପଡିବ ପ୍ରଥମେ ତ’ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି କଥା ରଖ ଯେ ଆମକୁ
କିଏ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି ?
ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି, ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର ଓ କଳ୍ପବୃକ୍ଷ — ଏହା ହେଉଛି ମୁଖ୍ୟ ଚିତ୍ର । ବୃକ୍ଷକୁ ଦେଖିବା
ଦ୍ୱାରା ତୁରନ୍ତ ବୁଝିଯିବେ ଯେ ଆମେ ତ’ ଅମୁକ ଧର୍ମର ଅଟୁ । ଆମେ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଯାଇପାରିବୁ ନାହିଁ
। ଏହି ଚକ୍ର ତ’ ବହୁତ ବଡ ହେବା ଦରକାର । ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ସବୁ ଲେଖା ମଧ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ୍ ।
ଶିବବାବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଦେବତା ଧର୍ମ ଅର୍ଥାତ୍ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି,
ଶଙ୍କରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ପୁଣି ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନୂଆ ଦୁନିଆର ପାଳନା
କରାଉଛନ୍ତି, ଏହି କଥା ସିଦ୍ଧ ହୋଇଯାଉ । ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ, ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା, ଉଭୟଙ୍କର
ସଂଯୋଗ ରହିଛି ନା । ବ୍ରହ୍ମା-ସରସ୍ୱତୀ ଯିଏ ସେମାନେ ପୁଣି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେଉଛନ୍ତି । ଏହି
ଆରୋହଣ କଳା ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମରେ ହେଉଛି ପୁଣି ଅବତରଣ କଳା ହେବା ପାଇଁ ୮୪ ଜନ୍ମ ଲାଗୁଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ଠିକ୍ ନା ମୁଁ ଠିକ୍ ଅଟେ ? ସତ୍ୟ ସତ୍ୟନାରାୟଣଙ୍କ କଥା ତ’ ମୁଁ
ଶୁଣାଉଛି । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କର ନିଶ୍ଚୟ ଆସିଛି ଯେ ସତ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମେ ନରରୁ
ନାରାୟଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମ ଏବଂ ମୁଖ୍ୟ ବୁଝାଇବାର କଥା ଅଟେ ଯେ ମନୁଷ୍ୟକୁ କେବେ
ବାପ, ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଗୁରୁଙ୍କୁ କ’ଣ କେବେ ବାବା ଅଥବା ଶିକ୍ଷକ କହିବା କି ?
ଏଠାରେ ତ’ ଶିବବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ଜନ୍ମ ନେଉଛ ପୁଣି ଶିବବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି ସାଥିରେ
ମଧ୍ୟ ନେଇଯିବେ । ଏପରି କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ନାହାନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ବାପ, ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ ବୋଲି
କୁହାଯିବ । କେବଳ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ରହିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ପରମପିତା ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଲୌକିକ
ପିତାଙ୍କୁ କେବେ ସୁପ୍ରିମ୍ ଫାଦର ବୋଲି କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ
ମନେପକାଉଛନ୍ତି । ସେହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ତ’ ପିତା ଅଟନ୍ତି । ଦୁଃଖରେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ
ମନେପକାଇଥା’ନ୍ତି, ସୁଖ ସମୟରେ କେହି ମନେପକାନ୍ତି ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେହି ବାବା ଆସି ସ୍ୱର୍ଗର
ମାଲିକ କରାଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ପଞ୍ଚ
ତତ୍ୱରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ଏହି ଶରୀରଗୁଡିକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ।
କୌଣସି ବି ଦେହଧାରୀ ପ୍ରତି ମୋହ ରଖିବାର ନାହିଁ । କୌଣସି ବିକର୍ମ କରିବାର ନାହିଁ ।
(୨) ଏହି ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାର ଅନାଦି ପାର୍ଟ ରହିଛି, ଆତ୍ମା ଗୋଟିଏ
ଶରୀର ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଧାରଣ କରିଥାଏ, ତେଣୁ କେହି ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କରିଦେଲେ ଚିନ୍ତା କର
ନାହିଁ । ମୋହଜିତ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ବରଦାନ:-
ବାହ୍ୟମୁଖୀ
ଚତୁରତାଠାରୁ ମୁକ୍ତ ରହୁଥିବା ବାବାଙ୍କର ମନ ପସନ୍ଦ ସଚ୍ଚା ସୌଦାଗର ହୁଅ ।
ବାପଦାଦାଙ୍କୁ ଦୁନିଆର
ବାହ୍ୟମୁଖୀ ଚତୁରତା ପସନ୍ଦ ନୁହେଁ । କଥାରେ ଅଛି ଭୋଳାମାନଙ୍କର ଭଗବାନ । ପରମ ବୁଦ୍ଧିବାନ
ବାବାଙ୍କୁ ଭୋଳା ପିଲାମାନେ ହିଁ ପସନ୍ଦ । ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନିକଟରେ ଥିବା ନାମର ତାଲିକା
ଲେଖାଯାଇଥିବା ପୁସ୍ତକରେ ଭୋଳା ପିଲାମାନେ ହିଁ ବିଶେଷ ଭି.ଆଇ.ପି. ଅଟନ୍ତି । ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଆଡକୁ
ଦୁନିଆର ଲୋକମାନଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ପଡେ ନାହିଁ ସେହିମାନେ ହିଁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସୌଦା କରି
ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ନୟନର ତାରା ହୋଇଗଲେ । ଭୋଳା ପିଲାମାନେ ହିଁ ହୃଦୟରେ କହିଥା’ନ୍ତି “ମେରା ବାବା”,
ଏହି ଗୋଟିଏ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ପଦେ କଥାରେ ଅଗଣିତ ସମ୍ପତ୍ତିର ସୌଦାଗର ହୋଇ ଗଲେ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ସମସ୍ତଙ୍କର
ସ୍ନେହ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ମିଠା ବାଣୀ କୁହ ।