31.01.21    Avyakt Bapdada     Odia Murli     25.10.87     Om Shanti     Madhuban


“ଚାରୋଟି କଥାରୁ ଦୂରେଇ ରୁହ”


ଆଜି ବାପଦାଦା ନିଜର ସମସ୍ତ କମଳ ଆସନଧାରୀ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । କମଳ ଆସନ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥିତିର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ । ତେବେ ଆସନ ହେଉଛି ସ୍ଥିତ ହେବାର ବା ବସିବାର ସାଧନ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନେ କମଳ ପୁଷ୍ପ ସମାନ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହୁଥିବା କାରଣରୁ ସେମାନଙ୍କୁ କମଳ ଆସନଧାରୀ କୁହାଯାଉଛି । ତୁମେମାନେ ଯେପରି ବ୍ରାହ୍ମଣରୁ ଦେବତା ହେଉଛ ସେହିପରି ଆସନଧାରୀରୁ ସିଂହାସନଧାରୀ ମଧ୍ୟ ହେଉଛ । ଯିଏ ଯେତିକି ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ହେଉ ବା ଅଧିକ ସମୟ ପାଇଁ ହେଉ କମଳ ଆସନଧାରୀ ହେଉଛନ୍ତି ସେହି ଅନୁସାରେ ଅଧିକ ସମୟ ପାଇଁ ବା କମ୍ ସମୟ ପାଇଁ ସେମାନେ ରାଜ୍ୟ ସିଂହାସନଧାରୀ ମଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି । ତେବେ କମଳ ଆସନ ବିଶେଷ ଭାବରେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ ଅତି ନ୍ୟାରୀ ଏବଂ ଅତି ପ୍ୟାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ଅଲଗା ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅତି ପ୍ରିୟ ହେବାର ସ୍ଥିତିର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ । ଯେହେତୁ ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପିଲାମାନେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରୁଛ, ସେଥିପାଇଁ ପିତାଙ୍କ ସମାନ କମଳ ଆସନଧାରୀ ଅଟ । ଦୁନିଆଠାରୁ ଅତି ନ୍ୟାରା ଅର୍ଥାତ୍ ଭିନ୍ନ ହେବାର ଚିହ୍ନ ହେଲା ସେମାନେ ବାବା ଏବଂ ସମସ୍ତ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରର ଅତିପ୍ରିୟ ହୋଇଥିବେ । ତେଣୁ ନିଆରା ପଣିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ସବୁ ଦିଗରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ।

(୧) ନିଜର ଦେହର ସ୍ମୃତିଠାରୁ ନିଆରା ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ହୁଅ । ଯେପରି ଦୁନିଆରେ ସାଧାରଣ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ କରିବା ସମୟରେ ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ ଏବଂ ସବୁବେଳେ ଦୈହିକ ସ୍ମୃତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ରହିଥାଏ, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ କୌଣସି ମେହନତ କରିବା ପାଇଁ ପଡେ ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ ଦେହ ଅଟେ । ନ ଚାହିଁଲେ ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ସ୍ମୃତିରେ ରହିଥାଏ, ସେହିଭଳି କମଳ ଆସନଧାରୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଦୈହିକ ସ୍ମୃତିଠାରୁ ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ ଏଭଳି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ରହିବା ଉଚିତ୍ ଯେପରି ଅଜ୍ଞାନୀ ଆତ୍ମାମାନେ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ସ୍ଥିତିଠାରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅଟନ୍ତି ବା ଦୂରରେ ଅଛନ୍ତି । ତେବେ ତୁମେମାନେ ତ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହିଁ ଅଟ । ତେଣୁ ଶରୀରର ସ୍ମୃତି କେବେ ବି ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ ନ କରୁ । ଯେପରି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଦେଖିଛ, ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ ଫରିସ୍ତା ସ୍ୱରୂପ ବା ଦେବତା ସ୍ୱରୂପ ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ ସ୍ମୃତିରେ ରହୁଥିଲେ । ସେହିଭଳି ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ସର୍ବଦା ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ରହିବା ଉଚି୍‌ତ - ତେବେ କୁହାଯିବ ଦୈହିକ ସ୍ମୃତି ଠାରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ବା ମୁକ୍ତ ।

(୨) ଏହି ଦେହର ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧଠାରୁ ଅର୍ଥାତ୍ ଦୃଷ୍ଟି, ବୃତ୍ତି, କୃତିଠାରୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ହୁଅ । ଦେହର ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ ଆତ୍ମିକ ସମ୍ବନ୍ଧ ବା ଦେହୀ ସମ୍ବନ୍ଧ ସ୍ମୃତିରେ ରହୁଥିବ, ସେଥିପାଇଁ ତ ଦୀପାବଳୀ ଅମାବାସ୍ୟା ପରେ ପୁଣି ଭାତୃଦ୍ୱିତୀୟା ପାଳନ କରୁଛ ନା । ଯେତେବେଳେ ତୁମେମାନେ ଚମକୁଥିବା ତାରକା ଭଳି ବା ଜଳି ଉଠିଥିବା ଅବିନାଶୀ ଦୀପ ଭଳି ହୋଇଯାଉଛ ସେତେବେଳେ ତୁମର ପରସ୍ପର ସହିତ ଭାଇ-ଭାଇର ସମ୍ବନ୍ଧ ହୋଇଯାଉଛି । ଆତ୍ମା ହିସାବରେ ଭାଇ ଭାଇର ସମ୍ବନ୍ଧ ଏବଂ ସାକର ବ୍ରହ୍ମାବଂଶୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହିସାବରେ ଭଉଣୀ ଏବଂ ଭାଇର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏବଂ ଶୁଦ୍ଧ ସମ୍ବନ୍ଧ ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ ସ୍ମୃତିରେ ରହୁଛି । ତେଣୁ ନିଆରା ପଣିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ଦେହ ଏବଂ ଦେହର ସମ୍ବନ୍ଧ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ।

(୩) ଦେହର ବିନାଶୀ ପଦାର୍ଥଗୁଡିକ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ନିଆରା ପଣିଆ । ଯଦି କୌଣସି ପଦାର୍ଥ, କୌଣସି କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟକୁ ବିଚଳିତ କରୁଛି ଅର୍ଥାତ୍ ଆସକ୍ତି ଭାବ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଛି ତେବେ ସେଠାରେ ନିଆରା ପଣିଆ ରହୁ ନାହିଁ । ଯଦିଓ କୌଣସି ସମ୍ବନ୍ଧଠାରୁ ସହଜରେ ନିଆରା ହୋଇଯାଉଛ କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତ ପଦାର୍ଥ ଗୁଡିକର ଆସକ୍ତିଠାରୁ ନିଆରା ଅର୍ଥାତ୍ ଅନାସକ୍ତ ହେବାରେ ରାଜକୀୟ ରୂପରେ ଅର୍ଥାତ୍ ସୂକ୍ଷ୍ମରେ ଆସକ୍ତି ରହିଯାଉଛି । ପୂର୍ବରୁ ଶୁଣାଇଥିଲୁ ନା - ଆସକ୍ତିର ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପ ହେଲା ଇଚ୍ଛା ଏବଂ ସେହି ଇଚ୍ଛାର ସୂକ୍ଷ୍ମ ରୂପ ହେଲା ଭଲ ଲାଗିବା । ଯଦିଓ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ଭଲ ଲାଗିବାର ସୂକ୍ଷ୍ମରୂପ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଇଚ୍ଛା ହେବାରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇପାରେ । ତେଣୁ ଏହାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ଚେକ୍ କର ଯେ ଏହି ସବୁ ପଦାର୍ଥ ଗୁଡିକୁ ଅର୍ଥାତ୍ ଅଳ୍ପକାଳର ସୁଖର ସାଧନଗୁଡିକ ମୋତେ ଆକର୍ଷିତ କରୁନାହିଁ ତ? ଯଦି କୌଣସି ସାଧନ ବା ପଦାର୍ଥ ସମୟ ଅନୁସାରେ ପ୍ରାପ୍ତ ନ ହେଉଛି ତେବେ ସହଜ ସାଧନା ଅର୍ଥାତ୍ ସହଜଯୋଗର ସ୍ଥିତି ହଲଚଲ ହେଉ ନାହିଁ ତ? କୌଣସି ବି ସାଧନର ବଶୀଭୂତ ହୋଇ ତା’ର ଅଧୀନ ହେଉ ନାହିଁ ତ? କାହଁକି ନା ଏହି ସମସ୍ତ ପଦାର୍ଥଗୁଡିକ ବା ସାଧନଗୁଡିକ ପ୍ରକୃତିର ଅଂଶ ଅଟେ କିନ୍ତୁ ତୁମେମାନେ ପ୍ରକୃତିଜିତ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରକୃତିର ଆଧାରଠାରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କମଳ ଆସନଧାରୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ । ମାୟାଜିତ୍ ହେବା ସହିତ ପ୍ରକୃତିଜିତ୍ ମଧ୍ୟ ହେଉଛ । ଯେହେତୁ ତୁମେମାନେ ମାୟାଜିତ୍ ହେଉଛ ତେଣୁ ମାୟା ମଧ୍ୟ ବାରମ୍ବାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ପରୀକ୍ଷା ନେଉଛି । ଦେଖୁଛି ମୋର ବହୁ ଦିନର ସାଥୀ ଏବେ ମାୟାଜିତ୍ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ତେଣୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରରେ ପରୀକ୍ଷା ନେଉଛି । ତେବେ ପ୍ରକୃତିର ପରୀକ୍ଷା ହେଲା ସାଧନ ଗୁଡିକ ଦ୍ୱାରା ତୁମମାନଙ୍କୁ ହଲଚଲ୍ କରିବା । ଯେପରି ପାଣି । ଏବେ ତ ସେପରି କୌଣସି ବଡ ପରୀକ୍ଷା ଆସି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ପାଣିରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ସାଧନ ବା ପଦାର୍ଥଗୁଡିକ ବା ଅଗ୍ନି ଦ୍ୱାରା ତିଆରି ହୋଇଥିବା ପଦାର୍ଥ ଗୁଡିକ ଭଳି ପ୍ରକୃତିର ସବୁ ତତ୍ୱ ଗୁଡିକ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ମିତ ସାଧନ ଗୁଡିକ ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଜୀବନର ଅଳ୍ପକାଳର ସୁଖର ଆଧାର ଅଟେ । ତେଣୁ ଏହି ସବୁ ତତ୍ୱ ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ପରୀକ୍ଷା ନେବେ । ଏବେ ତ କେବଳ ପାଣିର ଅଭାବ ଦେଖାଦେଇଛି କିନ୍ତୁ ପାଣି ଦ୍ୱାରା ତିଆରି ହୋଇଥିବା ପଦାର୍ଥ ଗୁଡିକ ଯେତେବେଳେ ମିଳିବ ନାହିଁ ସେହି ସମୟରେ ହିଁ ପ୍ରକୃତ ପରୀକ୍ଷା ଆସିବ । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ପ୍ରକୃତି ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ସମୟ ଅନୁସାରେ ପରୀକ୍ଷା ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବ, ସେଥିପାଇଁ ଦେହର ପଦାର୍ଥ ଗୁଡିକ ପ୍ରତି ଆସକ୍ତି ବା ଆଧାରଠାରୁ ମଧ୍ୟ ନିରାଧାର ଅର୍ଥାତ୍ ଅନାସକ୍ତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ ତ ସବୁ ପ୍ରକାରର ସାଧନ ବା ସୁବିଧା ଗୁଡିକ ଭଲ ଭାବରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି, କୌଣସି ଅଭାବ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସାଧନ ଗୁଡିକ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେଗୁଡିକୁ ପ୍ରୟୋଗ ବା ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଯୋଗର ସ୍ଥିତି ହଲଚଲ୍ ନ ହେଉ । ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ଯୋଗୀ ହୁଅ ତା’ପରେ ସେଗୁଡିକୁ ପ୍ରୟୋଗ କର - ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ ନିଆରା ଅର୍ଥାତ୍ ମୁକ୍ତ ଅବସ୍ଥା । ଯଦି ହଲଚଲ୍ କରିବା ଭଳି ସାଧନ କିଛି ବି ନାହିଁ ତେବେ ତା’କୁ ନିଆରା କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସବୁ କିଛି ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର, ଅନାସକ୍ତ ରୂପରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବାକୁ ହେବ । ଇଚ୍ଛା ଥିବା କାରଣରୁ ବା ଭଲ ଲାଗୁଥିବା କାରଣରୁ ବ୍ୟବହାର କରିବାର ନାହିଁ । ଯେଉଁଠି ଇଚ୍ଛା ରହିଥିବ ସେଠାରେ ଯେତେ ବି ମେହନତ କର ଇଚ୍ଛା କେବେ ବି ଆଚ୍ଛା ଅର୍ଥାତ୍ ଭଲ ହେବା ପାଇଁ ଦେବ ନାହିଁ । ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ମେହନତ କରିବାରେ ହିଁ ସମୟ ବିତିଯିବ । ତୁମେ ସାଧନା କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିବ କିନ୍ତୁ ସାଧନ ଗୁଡିକୁ ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରୁଥିବେ । ସେତେବେଳେ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାରେ ବା ମେହନତ କରି ସାଧନ ଗୁଡିକର ଆକର୍ଷଣକୁ ସମାପ୍ତ କରିବାରେ ହିଁ ପରୀକ୍ଷାର ସମୟ ବିତିଯିବ । ତେବେ ପରିଣାମ କ’ଣ ହେବ । ଯେଉଁ ସାଧନ ଗୁଡିକୁ ତୁମେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲ ସେଗୁଡିକ ତୁମକୁ ସହଜଯୋଗୀ ସ୍ଥିତିରୁ ହଲଚଲ କରି ଦେଲେ ନା । ପ୍ରକୃତିର ପରୀକ୍ଷା ଗୁଡିକ ତ ଏବେ ଆହୁରି ତୀବ୍ର ବେଗରେ ଆସିବାକୁ ଯାଉଛି ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ପଦାର୍ଥ ଗୁଡିକର ବିଶେଷ ଆଧାର - ଖାଇବା, ପିଇବା, ପିନ୍ଧିବା, ଚାଲିବା, ରହିବା ଏବଂ ସମ୍ପର୍କରେ ଆସିବା - ଏଗୁଡିକର ଚେକିଂ କର ଯେ କୌଣସି କଥା ସୂକ୍ଷ୍ମ ରୂପରେ ମଧ୍ୟ ବିଘ୍ନ ରୂପ ହେଉ ନାହିଁ ତ? ଏହାର କେବେଠାରୁ ଅଭ୍ୟାସ କର । କାରଣ ଯେତେବେଳେ ପରୀକ୍ଷା ସମୟ ଆସିଯିବ ସେତେବେଳେ ଆଉ ଅଭ୍ୟାସ କରିପାରି ନାହିଁ । ତେଣୁ ଫେଲ୍ ହୋଇଯିବ ।

ଯୋଗଯୁକ୍ତ ସ୍ଥିତି ଅର୍ଥାତ୍ ସାଧନଗୁଡିକୁ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେଥିରୁ ମୁକ୍ତ ରହିବାର ସ୍ଥିତି । ସହଜଯୋଗର ସାଧନା ସାଧନଗୁଡିକ ଉପରେ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରକୃତି ଉପରେ ବିଜୟୀ ହେଉ । ଏମିତି ନ ହେଉ ଯେ ସାଧନା ବିନା ତ ଚଳିଯିବ କିନ୍ତୁ ସାଧନଗୁଡିକ ବିନା ରହି ହେବ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ମୋର ସ୍ଥିତି ହଲଚଲ୍ ହୋଇଗଲା । ତେବେ ଏହାକୁ ମୁକ୍ତ ବା ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଜୀବନ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏଭଳି ସ୍ଥିତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କର ଯାହାକି ତୁମମାନଙ୍କର ସିଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ଅପ୍ରାପ୍ତି ମଧ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତିର ଅନୁଭବ କରାଉଥିବ । ଯେପରି ସ୍ଥାପନାର ଆରମ୍ଭ ସମୟରେ ଆସକ୍ତି ଅଛି କି ନାହିଁ ତା’ର ପରୀକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ ମଝିରେ ମଝିରେ ଜାଣିଶୁଣି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ରଖାଯାଉଥିଲା, ଯେପରି ୧୫ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେବଳ ବାଜରା ରୁଟୀ ଏବଂ ଘୋଳ ଦହି ଖାଇବାକୁ ଦିଆଯାଉଥିଲା । ଗହମ ଅଟା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ପରୀକ୍ଷା ନିଆଯାଉଥିଲା । ଯେକୌଣସି ପ୍ରକାରର ରୋଗୀ ମଧ୍ୟ ୧୫ ଦିନ ଧରି ଏହିଭଳି ଆହାରରେ ରହୁଥିଲେ ଏବଂ କାହାର ବି ଶରୀର ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇ ନଥିଲା । ଦମାରୋଗୀ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ହୋଇଗଲେ କାରଣ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ ନିଶା ଥିଲା ଯେ ବାପଦାଦାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳିଛି ତେଣୁ ଖୁସି ମନରେ ପାଳନ କରୁଥିଲେ । ଯେବେକି ଭକ୍ତିରେ ମଧ୍ୟ ଗାୟନ ରହିଛି ବିଷ ମଧ୍ୟ ଅମୃତ ହୋଇ ଯାଇଥିଲା, ଏହା ତ ଘୋଳ ଦହି ହିଁ ଥିଲା । ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ଏବଂ ନିଶା ସବୁ ପ୍ରକାରର ପରିସ୍ଥିତିରେ ବିଜୟୀ କରିଦେଇଥାଏ । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ପରୀକ୍ଷା ମଧ୍ୟ ଆସିବ ଯେତେବଳେ କି ସୁଖିଲା ରୁଟୀ ମଧ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ ତ ସବୁ ପ୍ରକାରର ସାଧନ ସୁବିଧା ମିଳିଯାଉଛି । ଏବେ କହୁଛ ଦାନ୍ତରେ ହେଉନାହିଁ ବା ହଜମ ହେଉନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ କ’ଣ କରିବ? ଯେଉଁଠାରେ ନିଶ୍ଚୟ, ନିଶା, ଯୋଗର ସିଦ୍ଧି ଅବସ୍ଥାର ଶକ୍ତି ରହିଥାଏ ସେଠାରେ ସୁଖିଲା ରୁଟୀ ମଧ୍ୟ ନରମ ରୁଟୀ ଭଳି ଲାଗିଥାଏ । ଦୁଃଖ ଦେଇ ନଥାଏ । ଯଦି ତୁମେମାନେ ସିଦ୍ଧି ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିର ସ୍ୱମାନରେ ରହିବ ତେବେ କେହି ବି ତୁମକୁ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଯେବେକି ହଠଯୋଗୀ ମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ବାଘ ମଧ୍ୟ ବିଲେଇ ପାଲଟି ଯାଉଛି, ସାପ ଖେଳଣା ପାଲଟି ଯାଉଛି ତେବେ ତୁମ ଭଳି ସହଜ ରାଜଯୋଗୀ ସିଦ୍ଧି ସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା କୌଣସି ବଡ କଥା ନୁହେଁ । ଯଦି ଅଛି ତେବେ ଆରାମରେ ବ୍ୟବହାର କର କିନ୍ତୁ ଯଥା ସମୟରେ ଧୋକା ନ ଦେଉ ସେଥିପ୍ରତି ସଚେତନ ରହିଥାଅ । କୌଣସି ବି ପରିସ୍ଥିତି ତୁମର ସ୍ଥିତିକୁ ତଳକୁ ଖସାଇ ନଦେଉ । ଦେହର ସମ୍ବନ୍ଧଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା ତ ସହଜ କଥା କିନ୍ତୁ ଦେହର ପଦାର୍ଥ ଗୁଡିକଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା ପାଇଁ ବହୁତ ମେହନତ କରିବା ଦରକାର ।

(୪) ପୁରୁଣା ସ୍ୱଭାବ ସଂସ୍କାର ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ନିଆରା ହେବାକୁ ପଡିବ । ପୁରୁଣା ଦେହର ସ୍ୱଭାବ ଏବଂ ସଂସ୍କାର ମଧ୍ୟ ବହୁତ କଡା ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ମାୟାଜିତ୍ ହେବାରେ ଏହା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବିଘ୍ନରୂପ ହୋଇଥାଏ । କେବେ କେବେ ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ଦେଖୁଛନ୍ତି ପୁରୁଣା ସ୍ୱଭାବ ସଂସ୍କାର ରୂପୀ ସାପ ମରିଯାଉଛି କିନ୍ତୁ ତା’ର ଚିହ୍ନ ରହିଯାଉଛି ଯାହାକୁ ସମୟ ଅନୁସାରେ ବାରମ୍ବାର ଧୋକା ଦେଇ ଦେଉଛି । ଏହିଭଳି କଡା ସ୍ୱଭାବ-ସଂସ୍କାର କେବେ କେବେ ଏତେ ଅଧିକ ମାୟାର ବଶୀଭୂତ କରିଦେଉଛି ଯାହାକି ଭୁଲ୍‌କୁ ଭୁଲ୍ ବୋଲି ଭାବିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି କାରଣ ନିଜର ଭୁଲ୍‌କୁ ହୃଦବୋଧ କରିବାର ଶକ୍ତି ହିଁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉଛି । ତେବେ ଏହାଠାରୁ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ଭଲ ଭାବରେ ନିଜର ଯାଞ୍ଚ କରିବା ଦରକାର । ଯେତେବେଳେ ଭୁଲ୍‌କୁ ହୃଦ୍‌ବୋଧ କରିବାର ଶକ୍ତି ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ମିଛକୁ ଲୁଚାଇବା ପାଇଁ ବା ନିଜକୁ ଠିକ୍ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରିବା ପାଇଁ ହଜାରେ ମିଛ କହିବାକୁ ପଡିଥାଏ । କାରଣ ସେହି ଏଭଳି ବଶୀଭୂତ ହୋଇଯାଇଥାଆନ୍ତି । ତେବେ ନିଜକୁ ସତ୍ୟ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରିବା ମଧ୍ୟ ପୁରୁଣା ସଂସ୍କାରର ବଶୀଭୂତ ହେବାର ଲକ୍ଷଣ । ଗୋଟିଏ ହେଲା ଯଥାର୍ଥ କଥାକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିବା ଆଉ ଗୋଟିଏ ହେଲା ନିଜକୁ ଜବରଦସ୍ତି ଠିକ୍ ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ କରିବା । ତେଣୁ ଜିଦ୍ କରି ସିଦ୍ଧି କରୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ କେବେ ବି ସିଦ୍ଧି ସ୍ୱରୂପ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ତେବେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଚେକ୍ କର ଯେ ମୋ ଭିତରେ କୌଣସି ପୁରୁଣା ସ୍ୱଭାବ-ସଂସ୍କାର ଅଂଶ ମାତ୍ରରେ ଲୁଚି ରହି ନାହିଁ ତ? ବୁଝିପାରିଲ?

ତେଣୁ ଯେଉଁମାନେ ଏହି ଚୋରୋଟିଯାକ କଥାରୁ ମୁକ୍ତ ବା ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅଟନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ହିଁ କୁହାଯିବ ବାବାଙ୍କର ଏବଂ ପରିବାରର ପ୍ରିୟ ଆତ୍ମା । ତେବେ ତୁମେମାନେ ଏହିଭଳି କମଳ ଆସନଧାରୀ ହୋଇଗଲଣି? ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଉଛି ଫଲୋଫାଦର ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରିବା । ବ୍ରହ୍ମାବାବା ମଧ୍ୟ ଯେତେବେଳେ କମଳ ଆସନଧାରୀ ହେଲେ ସେତେବେଳେ ହିଁ ବାବାଙ୍କର ଏବଂ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର, ଚାହେଁ ବ୍ୟକ୍ତ ରୂପରେ ହେଉ ବା ବର୍ତ୍ତମାନର ଅବ୍ୟକ୍ତ ରୂପରେ ହେଉ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ପ୍ରିୟ ହୋଇପାରିଲେ । ଏବେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାର ଅନ୍ତରରୁ କ’ଣ ବାହାରୁଛି? ଆମ ବ୍ରହ୍ମାବାବା । ଏଭଳି ଅନୁଭବ କରୁନାହାଁନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ତ ସାକାରରେ ଦେଖିନାହିଁ । ଯଦିଓ ନୟନ ଦ୍ୱାରା ଦେଖିନାହାଁନ୍ତି କିନ୍ତୁ ହୃଦୟର ନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ଦେଖିଛନ୍ତି, ବୁଦ୍ଧିର ଦିବ୍ୟନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ଦେଖିଛନ୍ତି, ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମା ଅନ୍ତରର ସହିତ କହୁଛି “ବ୍ରହ୍ମା ବାବା ମୋର ବାବା” ଏହା ହିଁ ପ୍ରିୟ ହେବାର ଚିହ୍ନ । ତେବେ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ବା ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଆରା ପଣିଆ ହିଁ ତାଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱର ପ୍ରିୟ କରିଦେଲା । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ଚାରିଆଡୁ ନିଆରା ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୁଅ । ବୁଝିପାରିଲ?

ଗୁଜୁରାଟ ବାଲା ତ ନିକଟରେ ରହୁଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଫଲୋ କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ପାଖରେ ଅଛନ୍ତି । ସ୍ଥାନରେ ନିକଟ ହେବା କାରଣରୁ ସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ପାଖାପାଖି ଅଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ବିଶେଷତା ଅଟେ । ବାପଦାଦା ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ସର୍ବଦା ହର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!

ଚାରିଆଡର କମଳ ଆସନଧାରୀ, ସବୁଥିରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଏବଂ ବାବାଙ୍କର ପ୍ରିୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ମାୟାଜିତ୍ ଏବଂ ପ୍ରକୃତିଜିତ୍ ହେଉଥିବା ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ସର୍ବଦା ଫଲୋ ଫାଦର କରୁଥିବା ବଫାଦାର ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ମଧୁବନକୁ ଆସିଥିବା ସେବାଧାରୀ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ:-
ଯେତେ ସମୟ ମଧୁବନରେ ସେବା କରିଲ ସେତିକି ସମୟ ନିରନ୍ତର ଯୋଗୀ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରିଲ? ଯୋଗ ତୁଟିଯାଇ ନାହିଁ ତ? ମଧୁବନରେ ସେବାଧାରୀ ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ନିରନ୍ତର ଯୋଗୀ, ସହଜଯୋଗୀ ହେବାର ଅନୁଭବୀ ହେବା । ଏହି ଅଳ୍ପ କିଛି ସମୟର ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ମନେ ରହିବ ନା । ଯେତେବେଳେ ବି କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତି ଆସିବ ସେତେବେଳେ ମନ ଦ୍ୱାରା ମଧୁବନରେ ପହଞ୍ଚିଯିବ ଏବଂ ମଧୁବନ ନିବାସୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା ପରିସ୍ଥିତି ବା ସମସ୍ୟା ତୁରନ୍ତ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ତୁମେ ସହଜଯୋଗୀ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ଏହି ଅନୁଭବକୁ ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ରଖିଥାଅ, କାରଣ ଅନୁଭବକୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତି ଆସିଥାଏ । ତେଣୁ ସେବାର ଫଳ ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ ଅଟେ । ଆଚ୍ଛା! ଏହିଭଳି ସେବା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବା ମଧ୍ୟ କମ୍ କଥା ନୁହେଁ, ତେଣୁ ବହୁତ ବଡ ସୁଯୋଗ ମିଳିଯାଇଛି ।

ସେବାଧାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କ ସମାନ ନିମିତ୍ତ ହୋଇ ନିର୍ମାନ ସ୍ଥିତିରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମା । କାରଣ ନିର୍ମାନତା ଅର୍ଥାତ୍ ମାନ-ସମ୍ମାନ ପାଇବାର ଇଚ୍ଛା ନ ରଖିବା ହିଁ ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଫଳତାର ଆଧାର । ଯେକୌଣସି ସେବାରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ଆଧାର ହେଲା ନମ୍ରତା ଭାବ ଏବଂ ନିମିତ୍ତ ଭାବ । ତେଣୁ ଏହି ସବୁ ବିଶେଷତା ଗୁଡିକୁ ଧାରଣ କରି ସେବା କରିଛ? ଏହିଭଳି ସେବା କରିବାରେ ସର୍ବଦା ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଏବଂ ଖୁସି ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ତେଣୁ ସଂଗମଯୁଗରେ ଖୁସି ବା ମଉଜ କରିଲ, ସେଥିପାଇଁ ସେବା, ସେବା ଭଳି ଲାଗିଲା ନାହିଁ । ଯେପରି ମଲ୍ଲ ଯୁଦ୍ଧ କରୁଥିବା ପ୍ରତିଯୋଗୀମାନେ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ଖେଳ ମନେ କରି ମଲ୍ଲଯୁଦ୍ଧ କରିଥା’ନ୍ତି ତେଣୁ ସେଥିରେ ଥକିଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ କିମ୍ବା କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ ହୁଏ ନାହିଁ କାରଣ ସେମାନେ ମନୋରଞ୍ଜନ ହିସାବରେ କରିଥା’ନ୍ତି ବା ମଜା ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ କରିଥା’ନ୍ତି । ସେହିଭଳି ଯଦି ତୁମେମାନେ ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକୁ ଧାରଣ କରି ସେବା କରୁଛ ତେବେ କେବେ ବି କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ବୁଝିପାରିଲ? ସର୍ବଦା ଏଭଳି ମନେ ହେବ ଯେପରି ସେବା କରୁନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଖେଳୁଛି । ତେଣୁ ଯେକୌଣସି ସେବା ମିଳୁ ଏହି ଦୁଇଟି ବିଶେଷତା ଦ୍ୱାରା ସଫଳତାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଚାଲ । ଏହା ଦ୍ୱାରା ସଦାକାଳ ପାଇଁ ସଫଳତା ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଯିବ । ଆଚ୍ଛା!

(୨) ସଚ୍ଚା ତପସ୍ୟା ସଦାକାଳ ପାଇଁ ସଚ୍ଚା ସୁନା କରିଦିଏ । ଏଥିରେ ଟିକିଏ ବି କୌଣସି ମିଶ୍ରଣ ନାହିଁ । ତପସ୍ୟା ସର୍ବଦା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏଭଳି ଯୋଗ୍ୟ କରିଦିଏ ଯାହାକି ପ୍ରବୃତ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ମଧ୍ୟ ସଫଳ ଏବଂ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଆଧାରରେ ପ୍ରାରବ୍ଧ ପାପ୍ତ କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ସଫଳ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତେବେ ଏହିଭଳି ତପସ୍ୱୀ ହେଲଣି? କାରଣ ତପସ୍ୟା କରୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ରାଜଯୋଗୀ କୁହାଯାଉଛି । ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ରାଜଯୋଗୀ ଅଟ । କେବେ ବି କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତିରେ ବିଚଳିତ ହେଉନାହିଁ ତ? ତେଣୁ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ଏହିଭଳି ହିସାବରେ ଚେକ୍ କର । ଚେକ୍ କରିବା ପରେ ପୁଣି ଚେଞ୍ଚ ଅର୍ଥାତ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର । କେବଳ ଚେକ୍ କରିବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଯିବ । କାହିଁକି ନା ଜାଣିପାରିବ ଯେ ମୋ ଭିତରେ ଏହି ଏହି ଦୁର୍ବଳତା ଗୁଡିକ ରହିଛି, କିଏ ଜାଣେ - ଏହା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ କି ନାହିଁ । ତେଣୁ ଚେକ୍ ବି କର ଏବଂ ତା’ ସହିତ ଚେଞ୍ଚ ମଧ୍ୟ କର, ବୁଝିପାରିଲ? ଏମିତି ଭାବ ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ ତ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ରହିଗଲି, ସମୟ ତ ବିତିଗଲା । କିନ୍ତୁ ସମୟ ଅନୁସାରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ବିଜୟୀ ହୋଇଥାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ସମସ୍ତେ ସଦା ବିଜୟୀ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ଅଟ ନା! ସମସ୍ତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟ ନା କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ଅଛ? ଯଦି ନିଜ ନିଜର ନମ୍ବର କହିବା ପାଇଁ ପଚରାଯିବ ତେବେ ସମସ୍ତେ କହିବେ ମୁଁ ନମ୍ବରୱାନ ହେବି କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ କେତେ ଜଣ ରହିବେ? ଜଣେ ନା ଅନେକ ଜଣ? ଫାଷ୍ଟ ନମ୍ବର ତ ସମସ୍ତେ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଫାଷ୍ଟ ଡିଭିଜନ୍‌ରେ ଆସିପାରିବେ । ଫାଷ୍ଟ ନମ୍ବର ତ ଜଣେ ହିଁ ହେବ କିନ୍ତୁ ଫାଷ୍ଟ ଡିଭିଜନ୍‌ରେ ବହୁତ ଆସିବେ, ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଉଛି ଫାଷ୍ଟ ନମ୍ବର ହୋଇପାରିବ । ତେବେ ରାଜଗଦୀ ଉପରେ ତ ଜଣେ ହିଁ ବସିବ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ସାଥୀମାନେ ତ ଥିବେ ନା! ରୟାଲ ଫ୍ୟାମିଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜ ପରିବାରରେ ଆସିବା ମଧ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ହେବା । ତେଣୁ ଫାଷ୍ଟ ଡିଭିଜନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ନମ୍ବରୱାନରେ ଆସିବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କର । ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କୌଣସି ଆସନ ଦୁଇ ତିନି ଜଣଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କାହା ପାଇଁ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇନାହିଁ । ତେଣୁ ଏବେ ଯିଏ ଚାହିଁବ, ଯେତେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ଚାହିଁବ କରିପାରିବ । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ଶୁଣାଇଥିଲେ ଯେ ଏବେ ବିଳମ୍ବ ତ ହୋଇଗଲାଣି କିନ୍ତୁ ଅତି ବିଳମ୍ବ ହୋଇନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଗକୁ ବଢିବାର ସୁଯୋଗ ଅଛି । ୱିନ୍ କର ଅର୍ଥାତ୍ ବିଜୟୀ ହୋଇ ୱାନ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବର ହେବାର ସୁଯୋଗ ଅଛି । ତେଣୁ ସଦାସର୍ବଦା ମନ ଭିତରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ରହିଥାଉ । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ଯିଏବି ନମ୍ବରୱାନ ହେଉଛି ହେଉ ମୁଁ ଦୁଇ ନମ୍ବର ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଚଳିବ । ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ ଢିଲା ପୁରୁଷାର୍ଥୀ, କିନ୍ତୁ ତୁମେମାନେ ତ ତୀବ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ଅଟ ନା! ଆଚ୍ଛା!

ରଦାନ:-
ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇ ତିନି ପ୍ରକାରର ସେବା ଏକା ସାଥୀରେ କରୁଥବା ସଫଳତା ମୂରତ ହୁଅ ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟ ଅନୁସାରେ ମାନସିକ, ମୌଖିକ ଏବଂ ଶାରୀରୀକ - ଏହି ତିନି ପ୍ରକାରର ସେବା ଏକା ସମୟରେ ହେବା ଦରକାର । ବାଣୀ ଏବଂ କର୍ମ ସହିତ ମନର ଶୁଭ ସଂକଳ୍ପ ବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମନୋବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିଚାଲ, ତେବେ ସେବା ନିଶ୍ଚିତ ଫଳିଭୂତ ହୋଇଯିବ । କାହିଁକି ନା ବାଣୀରେ ସେତେବେଳେ ଶକ୍ତି ଆସିଥାଏ ଯେତେବେଳେ ମନର ବୃତ୍ତି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥାଏ ନଚେତ୍ କେବଳ କଥା ଶୁଣାଉଥିବା ପଣ୍ଡିତ ଭଳି ହୋଇଯିବ । କାହିଁକି ନା ପଣ୍ଡିତମାନେ ଶୁଆ-ସାରୀ ଭଳି କେବଳ ପଢି ଶୁଣାଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନୀ ଅର୍ଥାତ୍ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଆତ୍ମାମାନେ ତିନିପ୍ରକାରର ସେବା ଏକାଠି କରିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ସଫଳତାର ବରଦାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଅନ୍ତି ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ନିଜର ବାଣୀ, କର୍ମ ଏବଂ ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ଶାନ୍ତି, ଶକ୍ତି ଏବଂ ଖୁସିର ଅନୁଭବ କରାଇବା ହିଁ ମହାନ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ମହାନତା ।