17.01.21 Avyakt Bapdada Odia Murli
14.10.87 Om Shanti Madhuban
“ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନ - ପରମ
ପିତାଙ୍କ ସହିତ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧ ଅନୁଭବ କରିବାର ଜୀବନ”
ଆଜି ବାପଦାଦା ନିଜର
ଅନେକଥର ମିଳନ କରିଥିବା, ଅନେକ କଳ୍ପରୁ ମିଳନ କରିଆସୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ପୁନର୍ବାର ମିଳନ
କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ଏହି ଅଲୌକିକ, ଅବ୍ୟକ୍ତ ମିଳନ ଭବିଷ୍ୟତ ସୂବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ହୋଇ
ପାରିବ ନାହିଁ । କେବଳ ଏହି ସମୟରେ ହିଁ ଏହି ବିଶେଷ ଯୁଗକୁ ବରଦାନ ମିଳିଛି - ଯାହାକି ପରମାତ୍ମା
ପିତାଙ୍କ ସହିତ ଆତ୍ମା ରୂପୀ ସନ୍ତାନ ମାନଙ୍କର ମିଳନ ହୋଇ ପାରିବ, ସେଥିପାଇଁ ଏହି ଯୁଗର ନାମ ହେଲା
ସଂଗମ ଯୁଗ ଅର୍ଥାତ୍ ମିଳନ କରିବାର ଯୁଗ । ଏହିଭଳି ଯୁଗରେ ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମିଳନ କରିବାର ବିଶେଷ
ପାର୍ଟଧାରୀ ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ଅଟ । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି କୋଟିକ ଭିତରେ କେହି କେହି ଆତ୍ମା
ମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ବର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ତେବେ ଆଦି
ସମୟରୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେତେ କଥା ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି? ଯଦି ମନେ ପକାଇବାକୁ ଚାହିଁବ
ତେବେ ବହୁତ ଲମ୍ବା ଲିଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ । ତେବେ ଏତେ କଥା ମନେ ପକାଇଦେଇଛନ୍ତି ଯାହାଦ୍ୱାରା ତୁମେମାନେ
ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଯାଇଛ । ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ତୁମେ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସ୍ମାରକୀ
ରୂପରେ ଭକ୍ତମାନେ ମଧ୍ୟ ସବୁ ସମୟରେ ସ୍ମରଣ କରି ଚାଲିଛନ୍ତି । ତୁମଭଳି ସ୍ମୃତିସ୍ୱରୂପ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମର ବିଶେଷତାକୁ ସ୍ମରଣ କରି ଚାଲିଛନ୍ତି, କାରଣ ଭକ୍ତିର ବିଶେଷତା
ହେଲା ସ୍ମରଣ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ କୀର୍ତ୍ତନ କରିବା । ତେବେ ବିଶେଷତା ଗୁଡ଼ିକ ସ୍ମରଣ କରି କରି
ଭକ୍ତମାନେ କିପରି ମଗ୍ନ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି । ଅଳ୍ପକାଳ ପାଇଁ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ସବୁକିଛି ଭୁଲି ଯାଉଛନ୍ତି
। ସ୍ମରଣ ବା କୀର୍ତ୍ତନ କରୁ କରୁ ସେହି ସ୍ମୃତିରେ ହଜି ଯାଉଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଲବ୍ଲୀନ୍ ହୋଇ
ଯାଉଛନ୍ତି । ସେହି ଅଳ୍ପ କାଳର ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ପାଇଁ କେତେ ପ୍ରିୟ ଏବଂ କେତେ ଭିନ୍ନ
ଅଟେ । ତେବେ ଏଭଳି କାହିଁକି ହେଉଛି? କାରଣ ସେମାନେ ଯେଉଁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରୁଛନ୍ତି
ସେମାନେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହରେ ସର୍ବଦା ଲବ୍ଲୀନ୍ ଅବସ୍ଥାରେ ରହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ବାବାଙ୍କର
ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତିରେ ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେଇଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଏହିଭଳି ଆତ୍ମା ମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ
କରିବା ଦ୍ୱାରା ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଳ୍ପକାଳ ପାଇଁ ତୁମଭଳି ବରଦାନୀ ଆତ୍ମା ମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ଆଞ୍ଜୁଳି ରୂପରେ ଅନୁଭୂତିର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଯାଉଛି । ଏବେ ବିଚାର କର - ଯେବେ କି ତୁମ ମାନଙ୍କୁ
ସ୍ମରଣ କରୁଥିବା ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ଏତେସବୁ ଅଲୌକିକ ଅନୁଭବ ହୋଇପାରୁଛି ତେବେ ତୁମେ ସ୍ମୃତି ସ୍ମରୂପ,
ବରଦାତା, ବିଧାତା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାସ୍ତବିକ ଜୀବନରେ କେତେ ଅନୁଭବ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉନଥିବ! ତେଣୁ ଏହି
ଅନୁଭୂତି ଆଧାରରେ ସର୍ବଦା ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ିଚାଲ ।
ପ୍ରତି ପାଦରେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭବ କରିଚାଲ । ଯେପରି ସମୟ, ଯେପରି କର୍ମ
ସେହଭଳି ସ୍ୱରୂପର ସ୍ମୃତି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ଅନୁଭବ କର । ଯେପରି ଅମୃତ ବେଳାରେ ଦିନର ଆରମ୍ଭ
ସମୟରେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିବା ସହିତ ମାଷ୍ଟର ବରଦାତା ହୋଇ ବରଦାତା ପିତାଙ୍କଠାରୁ ବରଦାନ
ନେଉଥିବା ମୁଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ଅଟେ ବା ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ
ଭାଗ୍ୟପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ପଦ୍ମାପଦ୍ମ ଭାଗ୍ୟବାନ୍ ଆତ୍ମା ଅଟେ, ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ୱରୂପକୁ
ସ୍ମୃତିରେ ଆଣ । ସେତେବେଳେ ସମୟ ମଧ୍ୟ ବରଦାନୀ ଏବଂ ବରଦାତା ବିଧାତା ବାବା ମଧ୍ୟ ସାଥିରେ ଥାଆନ୍ତି,
ତେଣୁ ମାଷ୍ଟର ବରଦାନୀ ହୋଇ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବରଦାନରେ ସମ୍ପନ୍ନ ହେଉଛ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ
ବରଦାତାଙ୍କଠାରୁ ବରଦାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଉଛି - ଏହି ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ଜାଗ୍ରତ କର ।
ଏମିତି ଭାବ ନାହିଁ ଯେ - ମୁଁ ତ ଏହିପରି ହିଁ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପକୁ
ସମୟ ସମୟରେ ଅନୁଭବ କର, ତେବେ ବହୁତ ବିଚିତ୍ର ଖୁସି ଏବଂ ବିଚିତ୍ର ପ୍ରାପ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ହୋଇଯିବ
ଏବଂ ସବୁ ସମୟରେ ଅନ୍ତରରୁ ପ୍ରାପ୍ତିର ଗୀତ ଆପେ ଆପେ ଅବିରତ ଶବ୍ଦରେ ବାହାରିବ - ଯାହା କିଛି
ପାଇବାର ଥିଲା ତାହା ପାଇଗଲି...... । ଏହି ବିଧିରେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ କର୍ମ ଅନୁସାରେ ସ୍ମୃତି
ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭବ କରିଚାଲ । ଯେତେବେଳେ ମୁରଲୀ ଶୁଣୁଛ ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ଏହି ସ୍ମୃତି ରହୁ ଯେ ମୁଁ
ଈଶ୍ୱରୀୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥି ଅଟେ ବା ଭଗବାନଙ୍କର ଛାତ୍ର ଅଟେ, ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନ ମୋତେ ପାଠ ପଢ଼ାଇବା ପାଇଁ
ପରମ୍ଧାମ୍ରୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ସଂଗମଯୁଗରେ ବିଶେଷ ପ୍ରାପ୍ତି ଯାହାକି ସ୍ୱୟଂ
ଭଗବାନ ପାଠ ପଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି ସ୍ମୃତିରେ ରହି ଯେତେବେଳେ ମୁରଲୀ ଶୁଣୁଛ
ସେତେବେଳେ କେତେ ନିଶା ଚଢ଼ିଯାଉଛି! ଯଦି ସାଧାରଣ ଭାବରେ ନିୟମ ଅନୁସାରେ ଶୁଣାଇବାବାଲା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି
ଏବଂ ଶୁଣିଲାବାଲା ଶୁଣୁଛନ୍ତି ତେବେ ଏହିଭଳି ନିଶା ବା ଖୁସିର ଅନୁଭବ ହେଉ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ
ଭଗବାନ୍ଙ୍କର ବିଦ୍ୟାର୍ଥି ଅଟେ - ଏହି ସ୍ମୃତିକୁ ପ୍ରଥମେ ସ୍ୱରୂପରେ ଆଣ, ତା' ପରେ ମୂରଲୀ ଶୁଣ,
ତେବେ ଯାଇ ଅଲୌକିକ ନିଶାର ଅନୁଭବ କରିପାରିବ । ବୁଝିଲ?
ତେବେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସମୟରେ, ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସ୍ମୃତି ସ୍ମରୂପର ଅନୁଭବ ଭିତରେ କେତେ ନିଶା ରହିଛି!
ଏହିଭଳି ସାରା ଦିନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ଭିତରେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ହୋଇ କର୍ମ କରିଚାଲ
- କେତେବେଳେ ଭଗବାନ୍ଙ୍କର ସଖା ବା ସାଥୀ ରୂପର ଅନୁଭବ କର, କେତେବେଳେ ଜୀବନ ସାଥୀ ରୂପର,
କେତେବେଳେ ଭଗବାନ୍ ମୋର ମୁରବୀ ସନ୍ତାନ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଥମ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ରୂପରେ ଅନୁଭବ କର ।
କାହାର ଯଦି ଏହିଭଳି ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ ଥାଏ ତେବେ ସେହି ମାତା-ପିତାଙ୍କୁ କେତେ
ଖୁସି ଲାଗୁଥାଏ ଯେ ମୋ ପୁଅ କୁଳର ପ୍ରଦୀପ ଅଟେ ବା କୁଳର ନାମ ବିଖ୍ୟାତ କରିବ! ତେବେ ଭଗବାନ୍
ଯାହାର ସନ୍ତାନ ହୋଇଯିବେ ତାର ନାମ କେତେ ବିଖ୍ୟାତ ନ ହେବ! ତା'ର କେତେ କୁଳର କଲ୍ୟାଣ ନ ହେବ!
ତେଣୁ ଯଦି କେତେବେଳେ ଦୁନିଆର ବାତାବରଣ ଦ୍ୱାରା ବା ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସମସ୍ୟା ଦ୍ୱାରା ଟିକିଏ ବି
ନିଜକୁ ଏକୁଟିଆ ବା ଅସହାୟ ଅନୁଭବ କରୁଛ ତେବେ ଏହିଭଳି ଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ ସାଥୀରେ ଖେଳ ବା ସଖା ସହିତ
ଖେଳ । ଯଦି କେତେବେଳେ ଥକି ଯାଉଛ ତେବେ ମା' ରୂପରେ କୋଳରେ ଶୋଇଯାଅ ବା ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦିଅ । ଯଦି
କେତେବେଳେ ଭାଙ୍ଗି ପଡୁଛ ବା ନିରାଶ ଅନୁଭବ କରୁଛ ତେବେ ବାବାଙ୍କର ସର୍ବ ଶକ୍ତିବାନ ସ୍ୱରୂପ
ଦ୍ୱାରା ନିଜକୁ ମାଷ୍ଟର ସର୍ବ ଶକ୍ତିବାନର ସ୍ମୃତି ସ୍ମରୂପରେ ଅନୁଭବ କର ତେବେ ନିରାଶ ହେବା
ପରିବର୍ତ୍ତେ ଖୁସି ବା ଶକ୍ତିର ଅନୁଭବ କରିବ । ତେଣୁ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସମୟରେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ
ସମ୍ବନ୍ଧରେ, ନିଜର ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସ୍ମରୂପକୁ ସ୍ମୃତିରେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ଅନୁଭବ କର ତେବେ ସବୁ
ସମୟରେ ବାବାଙ୍କର ସଙ୍ଗର ଅନୁଭବ କରିପାରିବ ଏବଂ ସଙ୍ଗମ ଯୁଗର ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନ ସର୍ବଦା
ଅମୂଲ୍ୟ ଅନୁଭବ ହେବାକୁ ଲାଗିବ । ଅହୁରି ମଧ୍ୟ-ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭବ କରିବାରେ ତୁମେମାନେ ଏତେ
ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବ ଯାହାକି ମାୟାକୁ ମଧ୍ୟ ଆସିବାକୁ ସମୟ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଯେପରି ଲୌକିକରେ ବଡ଼ ପରିବାର
ବାଲା ନିଜର ଘର ଗୃହସ୍ତକୁ ସମ୍ଭାଳିବାରେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଥା'ନ୍ତି ଯାହାକି ତାଙ୍କର ଅନ୍ୟ କୌଣସି
କଥା ମନେ ରହେନାହିଁ । ତେଣୁ ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ
ସମ୍ବନ୍ଧ ରକ୍ଷା କରିବାର ପ୍ରଭୁ-ପ୍ରବୃତ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧର କାରବାର କେତେ
ବିଶାଳ! ତୁମର ପ୍ରଭୁ ପ୍ରୀତିର ପ୍ରବୃତ୍ତି ଶୋଇବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଚାଲୁଛି, ଯଦି ଯୋଗ ନିଦ୍ରାରେ
ଶୋଇଛ ତେବେ ତାହା ତୁମର ସାଧାରଣ ନିଦ୍ରା ନୁହେଁ । ନିଦରେ ଶୋଇଥିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ମିଳନ
ହୋଇପାରିବ କାରଣ ଯୋଗର ଅର୍ଥ ହେଲା ମିଳନ । ଯୋଗ ନିଦ୍ରା ଅର୍ଥାତ୍ ଅଶରୀରୀ ପଣିଆର ସ୍ମୃତିର
ଅନୁଭବ । ତେବେ ଏହା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରୀତି ଅଟେ ନା । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କ ଭଳି ବଡ଼ରୁ ବଡ଼ ପ୍ରବୃତ୍ତି
ଆଉ କାହାର ବି ନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ଫୁର୍ସତ୍ ନାହିଁ । କାହିଁକି ନା
ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ଭକ୍ତ ରୂପରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଗୀତ ଗାଉଥିଲ - ବହୁତ ଦିନ ପରେ ଭଗବାନ୍ ଆପଣ ମିଳିଛନ୍ତି,
ତେଣୁ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି ପୁରା ହିସାବ ନେବୁ । ତେଣୁ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡର ହିସାବ ଆଦାୟ କରିବ
ନା । ସାରା କଳ୍ପର ମିଳନ କରିବାର ହିସାବ ଏହି ଛୋଟିଆ ଯୁଗର ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମରେ ହିଁ ପୂରଣ କରୁଛ ।
ପାଞ୍ଚ ହଜାର ବର୍ଷ ହିସାବରେ ଏହି ଛୋଟିଆ ଜନ୍ମକୁ କିଛି ଦିନ ବୋଲି କୁହାଯିବ ନା । ତେଣୁ ଏହି
ଅଳ୍ପ ଦିନ ଭିତରେ ଏତେ ଲମ୍ବା ସମୟର ହିସାବ ସମାପ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ, ସେଥିପାଇଁ କୁହାଯାଉଛି ପ୍ରତି
ନିଶ୍ୱାସରେ ସ୍ମରଣ କରୁଥାଅ । ଭକ୍ତମାନେ ସ୍ମରଣ କରୁଛନ୍ତି, ତୁମେମାନେ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିରେ
ରହୁଛ । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ୍ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଫୁର୍ସତ ନାହିଁ । ତେଣୁ ତୁମର
ପ୍ରବୃତ୍ତି କେତେ ବିଶାଳ? ଏହି ଈଶ୍ୱରୀ ପ୍ରବୃତ୍ତି ତୁଳନାରେ ସେହି ଛୋଟିଆ ଲୌକିକ ପ୍ରବୃତ୍ତି
ମଧ୍ୟ ତମକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିପାରିବ ନାହିଁ, ସହଜରେ ଏବଂ ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ ଦେହ ସହିତ ଦେହର ସମ୍ବନ୍ଧ,
ଦେହର ପଦାର୍ଥ ବା ପ୍ରାପ୍ତି ଗୁଡ଼ିକଠାରୁ ନଷ୍ଟୋମୋହା, ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଯିବ । ତେବେ ଏହି
ଅନ୍ତିମ ପରୀକ୍ଷା ହିଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ମାଳାର ଦାନା ରୂପରେ ନିଶ୍ଚିତ କରିଦେବ ।
ଯେତେବେଳେ ଅମୃତବେଳା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଯୋଗ ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସ୍ମୃତି
ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭବୀ ହୋଇଯିବ ସେତେବେଳେ ବହୁତ ସମୟର ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭବ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ମଧ୍ୟ
ସ୍ମୃତିସ୍ୱରୂପ ହେବାର ପରୀକ୍ଷାରେ ସମ୍ମାନର ସହିତ ଉତୀର୍ଣ୍ଣ କରିଦେବ ଏବଂ ତୁମେମାନେ ବହୁତ
ସୁଖଦାୟୀ ଜୀବନର ଅନୁଭବ କରିବ କାହିଁକି ନା ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମା ଜୀବନରେ ଭେରାଇଟୀ ଅର୍ଥାତ୍
ଭିନ୍ନତାକୁ ପସନ୍ଦ କରିଥାଏ । ତେଣୁ ଏହି ଭଳି ସାରା ଦିନ ଭିତରେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ସ୍ୱରୂପର ଭେରାଇଟୀ
ଅନୁଭବ କର । ଯେପରି ଦୁନିଆରେ ମଧ୍ୟ କହିଥା'ନ୍ତି ନା - ପିତା ତ ନିଶ୍ଚିତ ଆବଶ୍ୟକ କିନ୍ତୁ
ପିତାଙ୍କର ପାଳନା ସହିତ ଯଦି ଜୀବନ ସାଥୀର ଅନୁଭବ ନାହିଁ ତ ଜୀବନ ଅଧୁରା ଅଟେ, ଯଦି ପୁତ୍ର
ସନ୍ତାନଟିଏ ନାହିଁ ତେବେ ମଧ୍ୟ ଜୀବନରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟତା ନାହିଁ । ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭବକୁ ହିଁ
ସମ୍ପନ୍ନ ଜୀବନ ମନେ କରିଥା'ନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ ସର୍ବ
ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭବ କରିବାର ସମ୍ପନ୍ନ ଜୀବନ ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବି ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭବର କମୀ
ରଖନାହିଁ । ଯଦି ଗୋଟଏ ବି ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭୂତି ଭଗବାନ୍ଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତି କରିବାରେ କମୀ ରହିବ
ତେବେ କେହି ନା କେହି ଆତ୍ମା ସେହି ସମ୍ବନ୍ଧ ଆଧାରରେ ନିଜ ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ନେବ । ଯେପରି କେବେ-କେବେ
କେହି-କେହି ସନ୍ତାନ କହିଥା'ନ୍ତି ପିତା ରୂପରେ ତ ସମ୍ବନ୍ଧ ରହିଛି କିନ୍ତୁ ସଖା ବା ସଖୀ ଅଥବା
ମିତ୍ର ରୂପରେ ଅନୁଭବ କରିବା ପାଇଁ ତ ଛୋଟ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ, ସେଥିପାଇଁ ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ
ସମ୍ବନ୍ଧ ରଖିବାକୁ ହେବ କାହିଁକି ନା ବାବା ତ ବହୁତ ବଡ଼ ଅଟନ୍ତି ନା । କିନ୍ତୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ
ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧ ରଖିବାରେ ଯଦି କୌଣସି ବି ଛୋଟିଆ ବା ସାଧାରଣ ରୂପରେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ସହିତ
ସମ୍ବନ୍ଧର ମିଶ୍ରଣ ହୋଇଯିବ ତେବେ "ସର୍ବ' ଶବ୍ଦ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ଯଥା ଶକ୍ତିର ତାଲିକାକୁ ବା
ଲାଇନ୍କୁ ଆସିଯିବ । କିନ୍ତୁ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କ ଭାଷାରେ ସବୁ କଥାରେ "ସର୍ବ' ଶବ୍ଦ ରହିଥାଏ ।
ଯେଉଁଠାରେ "ସର୍ବ ' ଶବ୍ଦ ରହିଛି, ସେହିଠାରେ ହିଁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ରହିଛି । ଯଦି ଦୁଇକଳା ମଧ୍ୟ କମ୍
ହୋଇଯାଉଛି ତେବେ ଦ୍ୱିତୀୟ ନମ୍ବର ମାଳାରେ ଅର୍ଥାତ୍ ତ୍ରେତାଯୁଗୀ ମାଳାରେ ଆସି ଯାଉଛ ନା,
ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ସର୍ବ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପ ହୁଅ । ବୁଝିପାରିଲ? ଯେବେ କି ନିଜେ ଭଗବାନ୍
ତୁମକୁ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭବ କରାଇବା ପାଇଁ ଅଫର୍ କରୁ ଅଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଆଗେ ଆସୁଛନ୍ତି ତେବେ
ଆଫରୀନ୍ ନେବା ଉଚିତ୍ ନା ଅର୍ଥାତ୍ ଏହିଭଳି ଅଭିନନ୍ଦନ ଯୋଗ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ସ୍ୱିକାର କରିବା ଉଚିତ୍
ନା । ତେବେ ଏହିଭଳି ଗୋଲ୍ଡେନ ଅଫର ଭଗବାନ୍ଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସମୟରେ, କେହିବି ଦେଇ
ପାରିବେ ନାହିଁ ଏବଂ ଅନ୍ୟ କେହି ବି କାହାର ପିତା ମାତା ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିବ ଏବଂ ପୁତ୍ର ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିବ
- ଏହା କ'ଣ ସମ୍ଭବ? ଏହା କେବଳ ଜଣଙ୍କର ହିଁ ମହିମା ବା ମହାନତା ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର
ଅନୁଭୂତିର ସ୍ମୃତି ସ୍ମରୂପ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏଥିରେ ହିଁ ମଜା ରହିଛି ନା? ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନ
କାହିଁକି ମିଳିଛି? ମଜାରେ ବା ମଉଜରେ ରହିବା ପାଇଁ ହିଁ ମିଳିଛି ନା । ତେଣୁ ଏହି ଅଲୌକିକ ମଉଜକୁ
ଅନୁଭବ କର । ମଜାରେ ରହିବାର ଜୀବନର ଅନୁଭବ କର । ଆଚ୍ଛା ।
ଆଜି ଦିଲ୍ଲି ଦରବାର ପିଲାମାନେ ଉପସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି । ତେବେ ତୁମେମାନେ ରାଜ୍ୟ ଦରବାର ବାଲା ଅଟ, ନା
କେବଳ ଦରବାରକୁ ଦେଖିବା ବାଲା ଅଟ? ଦରବାରରେ ରାଜ୍ୟ କର୍ତ୍ତା ରାଜା ଏବଂ ଦର୍ଶକ ଉଭୟ ବସିଥା'ନ୍ତି,
ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ସବୁ କ'ଣ ଅଟ? ତେବେ ଦିଲ୍ଲୀର ମଧ୍ୟ ଦୁଇଟି ବିଶେଷତା ରହିଛି । ଗୋଟିଏ ହେଲା
ଦିଲ୍ଲୀ ଦିଲାରାମ୍ ବାବାଙ୍କର ଦିଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ହୃଦୟ ଅଟେ ଏବଂ ଦ୍ୱତୀୟରେ ଗଦ୍ଦୀ ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜ୍ୟ
କରିବାର ସ୍ଥାନ । ଯଦି ଦିଲ୍ ଅଛି ତେବେ ସେଥିରେ କିଏ ରହିବା ଉଚିତ୍? ଦିଲାରାମ୍ । ତେଣୁ ଦିଲ୍ଲୀ
ନିବାସୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଦିଲ୍ ଭିତରେ ସର୍ବଦା ଦିଲାରାମ୍ଙ୍କୁ ସ୍ଥାନ ଦେଇଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ । ତେବେ
ଏହିଭଳି ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମା ଅଟ ଯିଏ କି ଏବେଠାରୁ ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ହୋଇ ଭବିଷ୍ୟତରେ ବିଶ୍ୱ ରାଜ୍ୟ
ଅଧିକାରୀ ହେଉଛ । ଯେବେ କି ଦିଲ୍ ଭିତରେ ଦିଲାରାମ୍ ଅଛନ୍ତି ତେଣୁ ଏବେ ମଧ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ଅଟ
ଏବଂ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ରହିବ । ତେଣୁ ନିଜର ଜୀବନକୁ ଦେଖ ଯେ ସବୁ ସମୟରେ ଏହି ଦୁଇଟିଯାକ
ବିଶେଷତା ରହିଛି ତ? ଦିଲ୍ରେ ଦିଲାରାମ୍ ମଧ୍ୟ ଥିବେ ଏବଂ ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଅଧିକାରୀ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିବ ।
ତେଣୁ ଏହିଭଳି ସୂବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ସୁଯୋଗ ନେଉଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ
କେତେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଅଟ? ଆଚ୍ଛା ।
ଏବେ ତ ଦେଶ ଭିତରେ ହେଉ ବା ଦିଦେଶରେ ହେଉ - ବେହଦ ସେବାର ବହୁତ ଭଲ ସାଧନ ମିଳିଯାଇଛି । ଯେପରି
ନାମ, ସେହିପରି ସୁନ୍ଦର କାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅଟେ । କେବଳ ନାମକୁ ଶୁଣି ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ
ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଆସିଯାଉଛି - “ସମସ୍ତଙ୍କର ସ୍ନେହ ଏବଂ ସହଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ସୁଖମୟ ସଂସାର ।” ଏହା ତ
ଲମ୍ବା ସମୟର କାର୍ଯ୍ୟ ଯାହାକି ଏକ ବର୍ଷଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ସମୟ ଲାଗିବ । ତେବେ ଯେପରି ନାମକୁ
ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଆସିଯାଉଛି, ସେହିପରି କାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ
ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ସହିତ କରିବେ । ଯେପରି ସୁନ୍ଦର ନାମଟିକୁ ଶୁଣି ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି, ସେହି
ଅନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଖୁସି ହୋଇଯିବେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଶୁଣାଇଥିଲୁ ନା -
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତାର ପରଦା ହଲଚଲ ହେବାର ଅଥବା ପରଦା ଖୋଲିବାର ଆଧାର ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଗଲାଣି ଏବଂ ଆଗକୁ
ମଧ୍ୟ ହେବ । “ସମସ୍ତଙ୍କର ସହଯୋଗୀ” - ତେବେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ନାମଟି ଯେପରି ରଖିଛ ସେହିପରି
ସ୍ୱରୂପ ହୋଇ ଯଦି ସହଜରେ କାର୍ଯ୍ୟକୁ କରିଚାଲିବ ତେବେ ମେହନତର ଅନୁଭବ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ହେବ ଏବଂ
ସଫଳତାର ଅନୁଭବ ପଦ୍ମଗୁଣା ହେବ । ଏଭଳି ଅନୁଭବ କରିବ ଯେପରି ନିର୍ଦ୍ଦେଶକର୍ତ୍ତା ବାବା ଆମକୁ
ନିମିତ୍ତ କରି କାର୍ଯ୍ୟ କରାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ମୁଁ କରୁଛି ଏଭଳି ଭାବ ନାହିଁ । ଏହା ଦ୍ୱାରା କେହି
ସହଯୋଗୀ ହେବେ ନାହିଁ । କରାଇବାବାଲା ବାବା ସବୁ କରାଉଛନ୍ତି ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଚଲାଉଛନ୍ତି । ଯେପରି
ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜଗଦମ୍ବାଙ୍କର ସ୍ଳୋଗାନ ମନେ ଥିବ - “ହୁକୁମୀ ହୁକୁମ ଚଲା ରହା ହୈ” । ଯଦି ଏହି
ସ୍ଳୋଗାନକୁ ସର୍ବଦା ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପକୁ ଆଣିବ ତେବେ ସହଜରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଚାଲିବ । ବାକି
ଚାରିଆଡେ ବହୁତ ଭଲ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ରହିଛି, ଯେଉଁଠାରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଅଛି ସେଠାରେ ସଫଳତା ମଧ୍ୟ
ଆପେ ଆପେ ନିକଟକୁ ଆସି ଗଳାର ହାର ହୋଇଯାଏ । ଏହି ବିଶାଳ କାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ସହଯୋଗୀ
କରି ନିକଟକୁ ଆଣିବ କାହିଁକି ନା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତାର ପରଦା ଖୋଲିଯିବା ପରେ ଏହି ବିଶାଳ ମଞ୍ଚ ଉପରେ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଗର ପାର୍ଟଧାରୀ ଆତ୍ମାମାନେ ମଞ୍ଚ ଉପରେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ପ୍ରତ୍ୟେକ
ବର୍ଗର ଅର୍ଥ ହେଲା - ବିଶ୍ୱର ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କର ଭୋରାଇଟୀ ବୃକ୍ଷ ବା ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କର ସଂଗଠିତ
ରୂପ । କୌଣସି ବି ବର୍ଗ ବଞ୍ଚିତ ନ ରହୁ ଯିଏକି ପରେ ଉଲୁଗୁଣା ଦେବ ଯେ ଆମକୁ ତ ସନ୍ଦେଶ ମିଳିନଥିଲା,
ସେଥିପାଇଁ ନେତା - ଅଭିନେତାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଚାଳିଆ ଭିତରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ
ବର୍ଗ ରହିଛି । ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ପାଠୁଆ ହେଲେ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ଏବଂ ଯେଉଁମାନେ ଆଦୌ ପଢିନାହାଁନ୍ତି
ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେବାକୁ ହେବ, ଏହା ମଧ୍ୟ ସେବା । ତେଣୁ ସବୁ ବର୍ଗ ଅର୍ଥାତ୍
ବିଶ୍ୱର ସବୁ ଆତ୍ମାଙ୍କ ନିକଟରେ ସନ୍ଦେଶ ପହଞ୍ଚାଇବାକୁ ହେବ । ଏହା କେତେ ବିଶାଳ କାର୍ଯ୍ୟ! ଏପରି
କେହି ବି କହିପାରିବ ନାହିଁ ଯେ ମୋତେ ତ ସେବା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁନାହିଁ । କାରଣ ଯଦି କେହି ରୋଗୀ
ହୋଇଯାଇଛ ତେବେ ରୋଗୀ ଅବସ୍ଥାରେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟ ରୋଗୀମାନଙ୍କର ସେବା କର, ଅପାଠୁଆ ହୋଇଥିଲେ ନିଜ ଭଳି
ଅପାଠୁଆ ମାନଙ୍କର ସେବା କର । ତେବେ ଯାହା ବି କରିପାରିବ ସେହିଭଳି ସୁଯୋଗ ମଧ୍ୟ ଅଛି । ଆଚ୍ଛା -
ଯଦି ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଇ ପାରୁନାହଁ ତେବେ ମନର ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଖୁସିର ବାତାବରଣ ନିର୍ମାଣ କର ଏବଂ
ନିଜର ସୁଖମୟ ସ୍ଥିତି ଆଧାରରେ ସୁଖମୟ ସଂସାର ତିଆରି କର । ଏଥିରେ କେହି ବି ବାହାନା କରିପାରିବ
ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ କରିପାରିବି ନାହିଁ ବା ମୋତେ ସମୟ ନାହିଁ । ଉଠିବା-ବସିବା ସମୟରେ ୧୦-୧୦ ମିନିଟ୍
ସେବା କର । ଆଙ୍ଗୁଳି ତ ଲଗାଇବ ନା! ଯଦି କୁଆଡେ ବି ଯାଇ ପାରୁନାହଁ, ଶରୀର ଅସୁସ୍ଥ ଅଛି ତେବେ ଘରେ
ବସି ସେବା କର କିନ୍ତୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସେବାରେ ସହଯୋଗୀ ହୁଅ, ତେବେ ଯାଇ ସମସ୍ତଙ୍କର ସହଯୋଗ
ମିଳିବ । ଆଚ୍ଛା!
ପିଲାମାନଙ୍କର ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହକୁ ଦେଖି ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କ ମନ ଭିତରେ
ଏହି ଲଗନ ରହିଛି ଯେ ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତାର ପରଦା ନିଶ୍ଚିତ ଖୋଲିବୁ । କାରଣ ଆରମ୍ଭ ତ ହୋଇଯାଇଛି ନା
ତେବେ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଆହୁରି ସହଜ ହୋଇଯିବ । ବିଦେଶୀ ପିଲାମାନଙ୍କର ସେବାର ଯୋଜନା ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ
ବାପଦାଦାଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚିବାରେ ଲାଗିଛି । ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହରେ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ
ସମସ୍ତଙ୍କର ସହଯୋଗ ମଧ୍ୟ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ସହିତ ମିଳିବାରେ ଲାଗିଛି । ତୁମମାନଙ୍କର
ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଆଧାରରେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଜାଗ୍ରତ ହେଉଛି । ଏହାର ମଧ୍ୟ ମିଳନ
ହେଉଛି । ତେଣୁ ଖୁବ୍ ଧୁମ୍ଧାମ୍ରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଆଗକୁ ବଢାଅ । ଯାହା କଛି ବି
ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛ ବାବାଙ୍କର ଏବଂ ସର୍ବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର
ସହଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଏବଂ ଶୁଭଭାବନା-ଶୁଭକାମନା ଦ୍ୱାରା ଆହୁରି ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢି ଚାଲିବ । ଆଚ୍ଛା!
ଚାରିଆଡର ସର୍ବଦା ଯୋଗ ଏବଂ ସେବାର ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହରେ ରହୁଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା
ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ସ୍ମୃତି ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭୂତି କରୁଥିବା ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ସର୍ବଦା
ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବାବାଙ୍କର ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ,
ସର୍ବଦା ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନରେ ମଉଜ ଭରା ଜୀବନ ବିତାଉଥିବା ମହାନ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ଅତି
ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ୟାଦପ୍ୟାର ସ୍ୱୀକାର ହେଉ ।
ରଦାନ:-
ସଂଗମଯୁଗରେ
ଗୋଟିଏର ଶହେଗୁଣା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ପଦ୍ମାପଦ୍ମ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହୁଅ ।
ଏହି ସଂଗମଯୁଗ ହିଁ
ଗୋଟିଏର ଶହେଗୁଣା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଫଳ ଦେଇଥାଏ, ଯଦି କେବଳ ଗୋଟିଏ ଥର ସଂକଳ୍ପ କରୁଛ ଯେ ମୁଁ ବାବାଙ୍କର
ଅଟେ, ମୁଁ ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟେ ତେବେ ମାୟାଜିତ୍ ହେବାର ବା ବିଜୟୀ ହେବାର ନିଶା ଅର୍ଥାତ୍
ଖୁସିର ଅନୁଭବ ହେଉଛି । କେବଳ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପ କରିବା - ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ମଞ୍ଜି ପୋତିବା ଏବଂ
ତା’ର ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଫଳ ହେଲା ସ୍ୱୟଂ ପରମାତ୍ମା ମଧ୍ୟ ସାକାର ମନୁଷ୍ୟ ରୂପରେ ମିଶିବା ପାଇଁ
ଆସୁଛନ୍ତି, ଏହି ଫଳ ଭିତରେ ସବୁ ଫଳ ଆସିଯାଉଛି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସଚ୍ଚା
ବ୍ରାହ୍ମଣ ସେହିମାନେ ଅଟନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କର ଚେହେରାରେ ବା ଚରିତ୍ରରେ ପବିତ୍ରତା ରୂପୀ
ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ବା ରାଜକୀୟତାର ଅନୁଭବ ହେଉଛି ।
ସୂଚନା:-
ଆଜି ମାସର ତୃତୀୟ
ରବିବାର, ଅନ୍ତର୍ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଯୋଗ ଦିବସ, ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ଟା ୩୦ ମି ଠାରୁ ୭ଟା ୩୦ ମି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁ
ଭାଇ ଭଉଣୀ ମାନେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଯୋଗ ତପସ୍ୟା କରିବା ସହିତ ନିଜର ଶୁଭଭାବନା ସମ୍ପନ୍ନ ସଂକଳ୍ପ
ଦ୍ୱାରା ପ୍ରକୃତି ସହିତ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଶକ୍ତିର ପ୍ରକମ୍ପନ ଦେବାର ସେବା
କରିବା ହେବେ ।