09.02.21 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେମାନେ ଏବେ ଅମରଲୋକ
ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଛ, ଯେଉଁଠି କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଦୁଃଖ କିମ୍ବା ପାପ ନଥିବ, ତାହା
ହେଉଛି ବାଇସ୍ଲେସ୍ ୱାଲଡ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ” ।
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଗଡ୍ଲୀ ଫେମିଲିର
ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶ୍ୱରୀୟ ପରିବାରର ୱାଣ୍ଡରଫୁଲ ପ୍ଳାନ ଅର୍ଥାତ୍ ବିଚିତ୍ର ଯୋଜନା କ’ଣ?
ଉତ୍ତର:-
ଗଡ୍ଲୀ ଫେମିଲିର ଯୋଜନା ହେଲା - ଫେମିଲି ପ୍ଲାନିଙ୍ଗ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପରିବାର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ।
ଗୋଟିଏ ହିଁ ସତ୍ୟ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନ କରି ଅନେକ ଧର୍ମର ବିନାଶ କରିବା । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବାର୍ଥ
କଣ୍ଟ୍ରୋଲ୍ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ଲାନ୍ କରୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କର ପ୍ଲାନ୍ କିଛି
ବି କାମ କରିବ ନାହିଁ । ମୁଁ ହିଁ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରୁଛି, ତେଣୁ ବାକି ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ
ଉପରେ ଘରକୁ ଚାଲିଯିବେ, ବହୁତ କମ୍ ଆତ୍ମା ହିଁ ରହିବେ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏହା ଏକ ଘର,
ୟୁନିଭରସିଟି ଏବଂ ଇନ୍ସଷ୍ଟିଚ୍ୟୁଟ ମଧ୍ୟ । ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ଆତ୍ମା ଜାଣିଛି ଯେ ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି
ଶିବବାବା ଏବଂ ଆତ୍ମାମାନେ ଶାଳିଗ୍ରାମ । ଏହି ଶରୀର ଯାହାଙ୍କର, ଶରୀର କହିବ ନାହିଁ ଯେ ଏହା ମୋର
ଆତ୍ମା । ଆତ୍ମା କହୁଛି, ଏହା ମୋର ଶରୀର । ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ, ଶରୀର ବିନାଶୀ । ଏବେ ତୁମେ ନିଜକୁ
ଆତ୍ମା ମନେ କରୁଛ । ଆମର ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ଶିବ, ଯିଏକି ସୁପ୍ରିମ୍ ଫାଦର(ପରମ ପିତା) । ଆତ୍ମା
ଜାଣିଛି, ସେ ଆମର ସୁପ୍ରିମ୍ ବାବା ମଧ୍ୟ ଏବଂ ସୁପ୍ରିମ ଟିଚର, ସୁପ୍ରିମ ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ଡାକୁଛନ୍ତି - ଓ ଗଡ୍ ଫାଦର । ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟାରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ କହିଥା’ନ୍ତି -
ହେ ଭଗବାନ, ହେ ଈଶ୍ୱର ସମସ୍ତେ ଡାକୁଛନ୍ତି ନା । କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଯଥାର୍ଥ ପରିଚୟ କାହା ବୁଦ୍ଧିରେ
ନଥାଏ । ତେବେ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ତ’ ଜଣେ, ତାଙ୍କୁ ହିଁ ସମସ୍ତେ ହେ, ପତିତ-ପାବନ କହି
ଡାକୁଛନ୍ତି । ସିଏ ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି, ଆମକୁ ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତ କରି
ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ନେଇଯାଅ । ତେବେ ସିଏ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାଙ୍କର ପିତା ପୁଣି ପତିତ-ପାବନ ସତ୍ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ,
ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର କିପରି ଘୂରୁଛି, ମନୁଷ୍ୟ ୮୪ ଜନ୍ମ କିପରି ନେଉଛନ୍ତି, ସବୁ ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ
ଶୁଣାଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ସୁପ୍ରିମ୍ ଟିଚର ମଧ୍ୟ ହୋଇଗଲେ । ଅଜ୍ଞାନ କାଳରେ ପିତା ଅଲଗା, ଶିକ୍ଷକ ଅଲଗା,
ଗୁରୁ ଅଲଗା ଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ଜଣେ ହିଁ ଅବିନାଶୀ ପିତା, ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ।
ତେବେ କେତେ ଫରକ୍ ହୋଇଗଲା । ବେହଦର ପିତା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବେହଦର ବର୍ସା ଦେଉଛନ୍ତି । ଲୌକିକ
ପିତା ବିନାଶୀ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ପାଠପଢା ମଧ୍ୟ ବିନାଶୀ । ତେବେ ସାରା ବିଶ୍ୱର
ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳକୁ ତ’ କେହି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ କାହାକୁ ଜଣାନାହିଁ - ଏହି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ରାଜ୍ୟ କିପରି ପାଇଲେ? ତାଙ୍କର ରାଜ୍ୟ କେତେ ସମୟ ଚାଲିଲା? ପୁଣି ତ୍ରେତା ଯୁଗର
ରାମ-ସୀତା କେତେ ସମୟ ରାଜ୍ୟ କରିଲେ? କିଛି ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ବେହଦର
ପିତା ଆମକୁ ପାଠ ପଢାଇବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ତା’ ସହିତ ସଦଗତିର ରାସ୍ତା ମଧ୍ୟ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ।
ତୁମେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ-ନେଇ ଏବେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ । ଏବେ ତୁମକୁ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହା ହେଉଛି
ତମୋପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷ ସତ୍ତ୍ୱ, ରଜୋ, ତମୋ ଅବସ୍ଥା ଦେଇ ଗତି କରେ । ଏଠାରେ ଯେଉଁ
ସୃଷ୍ଟି ଅଛି, ତାହାର ମଧ୍ୟ ଆୟୁଷ ଅଛି ଯାହାକି ନୂଆରୁ ପୁରୁଣା, ପୁରୁଣାରୁ ନୂଆ ହୁଏ । ଏକଥା ତ’
ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେବଳ ଭାରତ ହିଁ ଥିଲା, ଯେଉଁଠାରେ ଦେବୀ-ଦେବତାମାନଙ୍କର
ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ଆଚ୍ଛା ପୁଣି କ’ଣ ହେଲା? ସେମାନେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଲେ । ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱ,
ସତ୍ତ୍ୱରୁ ରଜୋ, ତମୋରେ ଆସିଲେ । ଏତିକି-ଏତିକି ଜନ୍ମ ନେଲେ । ଭାରତରେ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ
ଯେତେବେଳେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ଆୟୁଷ ହାରାହାରି ୧୨୫-୧୫୦
ବର୍ଷ ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ତାହାକୁ ଅମରଲୋକ କୁହାଯାଏ । ସେଠାରେ ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ କେବେ ବି ହୁଏ ନାହିଁ
। ଏହା ହେଉଛି ମୁତ୍ୟୁଲୋକ । ଅମରଲୋକରେ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଅମର ରହନ୍ତି, ଦୀର୍ଘାୟୁ ହୁଅନ୍ତି ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ର ଗୃହସ୍ଥ ଆଶ୍ରମ ଥିଲା । ଯାହାକୁ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଥିଲା । ଏହା
ବିକାରୀ ଦୁନିଆ । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ, ଆମେ ହେଉଛୁ ଶିବବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ଏବେ ଆମକୁ
ଶିବବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ଇଏ ଦାଦା, ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି ଡାଡା ଅର୍ଥାତ୍ ଜେଜେବାପା,
ବାସ୍ତବରେ ଜେଜେଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳେ । ଜେଜେଙ୍କ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଅଧିକାର ଥାଏ ।
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଜାପିତା କୁହାଯାଏ । ଏଡମ୍ ଏବଂ ଇବ୍, ଆଦମ୍ ବିବି, ଆଦି ପିତା-ଆଦି ମାତା
। ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାର ଗଡ୍ ଫାଦର । ଇଏ ପ୍ରଜାପିତା ହେଲେ ସାକାରୀ ପିତା । ଯାହାଙ୍କର ନିଜର
ଶରୀର ଅଛି । ଶିବବାବାଙ୍କର ନିଜର ଶରୀର ନାହିଁ । ତେଣୁ ତୁମକୁ ଶିବବାବାଙ୍କଠାରୁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ଜେଜେଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମିଳବ ନା । ତୁମେ ପୁଣି
ଶିବବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରହ୍ମା ବାବାଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେଉଛ । ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା
କିଏ କରତ ନ ଲାଗୀ ବାର... ଅର୍ଥାତ୍ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା କରିବା ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗେ ନାହିଁ । ଏକଥା
କିଏ କହିଲେ? ଭଗବାନ । ଗ୍ରନ୍ଥରେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର ମହିମା କରୁଛନ୍ତି ନା । ତାଙ୍କର ବହୁତ ମହିମା
ରହିଛି । ଯେପରି ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଅଲଫ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଅ, ତେବେ ବେ ଅର୍ଥାତ୍
ବାଦଶାହୀ ତୁମର ହୋଇଯିବ । ଗୁରୁ ନାନକ ମଧ୍ୟ କହିଥା’ନ୍ତି ଜପ ସାହେ କୋ ତୋ ସୁଖ ମିଲେ ଅର୍ଥାତ୍
ସାହେବଙ୍କୁ ଜପିଲେ ସୁଖ ମିଳିବ । ସେହି ନିରାକାର ଅକାଳମୂର୍ତ୍ତ ବାପାଙ୍କର ହିଁ ମହିମା ଗାୟନ
କରିଥା’ନ୍ତି । ବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେପକାଅ, ତେବେ ସୁଖ ମିଳିବ । ତେଣୁ ଏବେ ବାବାଙ୍କୁ
ହିଁ ମନେପକାଉଛୁ । ଏହି ଯୁଦ୍ଧ ଶେଷ ହେବା ପରେ ପୁନର୍ବାର ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ହେବ ଏବଂ
ସେଠାରେ ଗୋଟିଏ ହିଁ ଧର୍ମ ରହିବ । ଏସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । ଭଗବାନୁବାଚ - ଭଗବାନଙ୍କୁ ପତିତ-ପାବନ
ଜ୍ଞାନର ସାଗର କୁହାଯାଏ । ସେ ହିଁ ଦୁଃଖ ହର୍ତ୍ତା ସୁଖ କର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି । ଯେହେତୁ ଆମେମାନେ
ବାବାଙ୍କ ସନ୍ତାନ, ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆମେ ସୁଖରେ ରହିବା ଦରକାର । ବାସ୍ତବରେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ଭାରତବାସୀମାନେ ହିଁ ରହୁଥିଲେ । ବାକି ସବୁ ଆତ୍ମା ଶାନ୍ତିଧାମରେ ଥିଲେ । ଏବେ ତ’ ଆତ୍ମାମାନେ
ଏଠାକୁ ଆସିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ପୁଣି ଆମେ ଯାଇ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଦେବୀ-ଦେବତା ହୋଇ ଅଭିନୟ କରିବା, ଏହା
ହେଉଛି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ, ଦୁଃଖଧାମ ଏବଂ ନୂଆ ଦୁନିଆ ହେଉଛି ସୁଖଧାମ । ଯେତେବେଳେ ଘର ପୁରୁଣା
ହୋଇଯାଏ ସେଠାରୁ ମୂଷା, ସାପ ଆଦି ବାହାରିଥାଆନ୍ତି । ଏହି ଦୁନିଆ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି । କଳ୍ପର ଆୟୁଷ
୫ ହଜାର ବର୍ଷ । ଏବେ ଶେଷ ସମୟ । ଗାନ୍ଧୀଜୀ ମଧ୍ୟ ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ ହେଉ,
ରାମରାଜ୍ୟ ହେଉ । କିନ୍ତୁ ଏହି କାମ ତ କେବଳ ବାବା ହିଁ କରିପାରିବେ । ଦେବତାମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟକୁ
ହିଁ ରାମରାଜ୍ୟ କହନ୍ତି । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ତ’ ନିଶ୍ଚିତ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ହେବ ।
ବାସ୍ତବରେ ରାଧା ଏବଂ କୃଷ୍ଣ ଅଲଗା-ଅଲଗା ରାଜ୍ୟର ଅଟନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସ୍ୱୟଂମ୍ବର ପରେ ସେମାନେ
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତେବେ ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ସେହିଭଳି
କର୍ମ କରୁଥିବେ । ବାବା ତୁମକୁ କର୍ମ-ଅକର୍ମ-ବିକର୍ମର ଗତିକୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହି ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ
ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଯେଉଁ କର୍ମ କରନ୍ତି, ତାହା ବିକର୍ମ ହୋଇଯାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କର୍ମ ଅକର୍ମ ହୁଏ ।
ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥା ଅଛି କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନଦାତାଙ୍କ ନାମକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ
ବହୁତ ବଡ ଭୁଲ । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ, ତ’ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ହୁଏ । ଶିବ ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାର
ପରମପିତା । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ’ ସାକାର ମନୁଷ୍ୟ । ପ୍ରଥମେ ଶିବଜୟନ୍ତୀ ହୁଏ ତା’ ପରେ କୃଷ୍ଣଜୟନ୍ତୀ
ଯାହାକି ଭାରତରେ ହିଁ ପାଳନ କରିଥା’ନ୍ତି । ଶିବରାତ୍ରୀ କୁହାଯାଏ । ବାବା ଆସି ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗର
ରାଜ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ଶିବଜୟନ୍ତୀ ଏବଂ କୃଷ୍ଣଜୟନ୍ତୀ ମଝିରେ ରାକ୍ଷୀ ପର୍ବ ପଡେ କାରଣ ଆତ୍ମାକୁ
ପବିତ୍ରତା ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକ । ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ତ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ ହେଲେ ସବୁ
ସମାପ୍ତ ହୋଇଯବ, ପୁଣି ତୁମେମାନେ ଆସି ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ରାଜ୍ୟ କରିବ । ତୁମେମାନେ ଏହି ପୁରୁଣା
ଦୁନିଆ ମୃତ୍ୟୁଲୋକ ପାଇଁ ପାଠ ପଢୁନାହଁ । ତୁମର ପାଠପଢା ହେଉଛି ନୂଆ ଦୁନିଆ ଅମରଲୋକ ପାଇଁ ।
ଯେଉଁଠାରେ ଏହିଭଳି ପାଠପଢା ହେଉଥିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ଏବେ ଏହି ମୃତ୍ୟୁଲୋକର ଅନ୍ତିମ ସମୟ,
ତେଣୁ ଜଲଦି ଜଲଦି ଏହି ପାଠକୁ ପଢି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ସିଏ ପତିତ-ପାବନ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ
ଆମର ପିତା ତଥା ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏହା ଗଡ୍ ଫାଦରଲୀ ୟୁନିଭର୍ସିଟି ଅର୍ଥାତ୍ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ । ଭଗବାନୁବାଚ ରହିଛି ନା । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ’ ସତ୍ୟଯୁଗର ରାଜକୁମାର ଅଟନ୍ତି । ସେ
ମଧ୍ୟ ଶିବବାବାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ନେଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମସ୍ତେ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ବର୍ସା ନେଉଛନ୍ତି,
ଯିଏ ଯେତେ ପଢିବେ ସିଏ ସେତେ ବର୍ସା ନେବେ । ଯଦି ନ ପଢିବେ ତେବେ ପଦ କମ୍ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ଯେଉଁଠି
ବି ରୁହ, କିନ୍ତୁ ଏହି ପାଠ ପଢ । ମୁରଲୀ ତ ବିଦେଶକୁ ମଧ୍ୟ ଯାଇପାରିବ । ବାବା ପ୍ରତିଦିନ
ଆମମାନଙ୍କୁ ସାବଧାନ କରିବାକୁ ଯାଇ କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ, ବାବାଙ୍କୁ ପନେପକାଅ, ତେବେ ତୁମର
ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ଆତ୍ମାରେ ଯେଉଁ ଖାଦ ଅଛି, ତାହା ବାହାରି ଯିବ । ଆତ୍ମାକୁ ଏବେ ୧୦୦
ପ୍ରତିଶତ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏବେ ତ’ ପୁରା ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛି । ମନୁଷ୍ୟ ଭକ୍ତି ତ’ ବହୁତ
କରୁଛନ୍ତି, ତୀର୍ଥକୁ ମେଳା ଆଦିକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ-ଲକ୍ଷ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ଯାଉଛନ୍ତି । ଏହା ତ
ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରରୁ ଚାଲି ଆସୁଛି । କେତେ ମନ୍ଦିର ଆଦି ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି, ବହୁତ ମେହେନତ
କରୁଛନ୍ତି, ତଥାପି ମଧ୍ୟ ତଳକୁ ତଳକୁ ଖସି ଆସୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆମେ ଚଢତି କଳା ଦ୍ୱାରା
ସୁଖଧାମକୁ ଯିବା, ପୁଣି ଆମକୁ ତଳକୁ ଖସିବାକୁ ପଡିବ, କଳା କମ୍ ହୋଇଯିବ । ନୂଆ ଘରର ଯେପରି
ଚାକଚକ୍ୟ ଥାଏ ତାହା ୧୦ ବର୍ଷ ପରେ ନିଶ୍ଚିତ କମିଯାଏ । ତୁମେମାନେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଥିଲ ।
୧୨୫୦ ବର୍ଷ ପରେ ରାମରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ଏବେ ତ’ ଦୁନିଆ ବିଲ୍କୁଲ୍ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି,
ଜନସଂଖା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଢିଯାଇଛି । ଦୁନିଆ ବିଲ୍କୁଲ୍ ପୁରୁଣା ହୋଇଯାଏ । ସେମାନେ ତ’ ପରିବାର
ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ପାଇଁ କେତେ ଯୋଜନା କରୁଛନ୍ତି । କେତେ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ପଡୁଛନ୍ତି । ଆମେ ଲେଖୁଛୁ ଏହା ତ’
ଗଡ୍ ଫାଦରଙ୍କ କାମ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମାତ୍ର ୯-୧୦ ଲକ୍ଷ ମନୁଷ୍ୟ ରହିବେ । ବାକି ସବୁ ନିଜ ଘର ସୁଇଟ୍ହୋମ୍କୁ
ଚାଲିଯିବେ । ଏହା ହେଉଛି ଈଶ୍ୱରୀୟ ପରିବାର ନିୟନ୍ତ୍ରଣ । ଏକମାତ୍ର ଆଦି ସନାତନ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା
ହେଉଛି, ବାକି ସବୁ ଧର୍ମର ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଶିବବାବା ତ ନିଜର କାମ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ
କହୁଛନ୍ତି ଯଦିଓ ବିକାରରେ ଯାଅ କିନ୍ତୁ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମ ନ ହୁଅନ୍ତୁ । କିନ୍ତୁ ଏହାଦ୍ୱାରା କିଛି
ବି ଲାଭ ହେବ ନାହିଁ । ଏହି ଯୋଜନା ତ’ ବେହଦର ପିତାଙ୍କ ହାତରେ ନିହିତ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ମୁଁ
ହିଁ ଦୁଃଖଧାମକୁ ସୁଖଧାମରେ ପରିଣତ କରିବାକୁ ଆସିଛି । ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଆସେ ।
କଳିଯୁଗର ଶେଷ ଏବଂ ସତ୍ୟଯୁଗର ଆଦି ସମୟରେ ଆସେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହା ହେଉଛି ସଙ୍ଗମଯୁଗ ଯେତେବେଳେ
କି ଦୁନିଆ ପତିତରୁ ପାବନ ହୁଏ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ଏବଂ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା, ଏହା ତ’
ବାବାଙ୍କର ହିଁ କାମ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ହିଁ ଥିଲା । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ବିଶ୍ୱର
ମାଲିକ, ମହାରାଜା-ମହାରାଣୀ ଥିଲେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ, ଏହି ମାଳା କାହାର ତିଆରି
ହୋଇଛି । ଉପରେ ଫୁଲ ଶିବବାବା ଅଛନ୍ତି, ତା’ପରେ ଅଛନ୍ତି ଯୁଗଳ ଦାନା ବ୍ରହ୍ମା-ସରସ୍ୱତୀ ।
ସେମାନଙ୍କର ଏହି ମାଳା, ଯେଉଁମାନେ ବିଶ୍ୱକୁ ନର୍କରୁ ସ୍ୱର୍ଗ, ପତିତରୁ ପାବନ କରିଥା’ନ୍ତି ।
ଯେଉଁମାନେ ସେବା କରି ଯାଆନ୍ତି, ତାଙ୍କର ହିଁ ସ୍ମାରକୀ ରହେ । ତେଣୁ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ଏମାନେ
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ର ଥିଲେ, ପବିତ୍ର ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗ ଥିଲା । ଏବେ ତ’ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ଗାୟନ
ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ହେ ପତିତ-ପାବନ ଆସ, ଆସି ଆମକୁ ପାବନ କର । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କ’ଣ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଏପରି
ଡାକିବେ କି! ସୁଖରେ କେହି ବି ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଦୁଃଖରେ ସମସ୍ତେ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି
। ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ହିଁ ମୁକ୍ତିଦାତା, ଦୟାଳୁ, ଆନନ୍ଦର ସାଗର ଯିଏକି ଏଠାକୁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ମୁକ୍ତି-ଜୀବନମୁକ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ଡାକୁଛନ୍ତି, ଆସି ଆମକୁ ସୁଇଟ୍ ହୋମ୍କୁ ନେଇ ଚାଲ ।
ଏଠାରେ କୌଣସି ସୁଖ ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ପ୍ରଜାଙ୍କର ପ୍ରଜା ଉପରେ ରାଜ୍ୟ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ରାଜା,
ରାଣୀ, ପ୍ରଜା ସମସ୍ତେ ଥାଆନ୍ତି । ଏବେ ବାବା ବତାଉଛନ୍ତି - ତୁମେମାନେ କିପରି ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ
ହେଉଛ । ସେଠାରେ ତୁମ ପାଖରେ ଅମାପ ଅଗଣିତ ଧନ ରହିବ । ସୁନାର ଇଟାରେ ଘର ତିଆରି ହେବ । ମେସିନ୍
ଦ୍ୱାରା ସୁନାର ଇଟା ବାହାରିବ । ପୁଣି ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ହୀରା-ମୋତି ଜଡିତ ହୋଇ ରହିବ । ଦ୍ୱାପରରେ
ମଧ୍ୟ କେତେ ହୀରା ଥିଲା, ଯାହାକି ଲୁଟି ନେଇଗଲେ । ଏବେ ତ’ ସୁନା କିଛି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁ ନାହିଁ ।
ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଅଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ପ୍ରତି ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଆସେ ।
ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ପାଇଁ ଏହି ଏଟୋମିକ୍ ବୋମା ଆଦି ତିଆରି ହୋଇଛି । ଏହା ହେଉଛି ବିଜ୍ଞାନର
କରାମତି, ନିଜ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ଏଭଳି ଜିନିଷ ବାହାର କରିଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ନିଜ କୁଳର ହିଁ
ବିନାଶ କରିବେ । ଏସବୁ କ’ଣ ରଖିବା ପାଇଁ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି କି! ଏହାର ପ୍ରୟୋଗ ନିଶ୍ଚିତ କରିବେ ।
ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ ହୋଇନାହିଁ, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲଢେଇ ଲାଗି ପାରିବ ନାହିଁ ବିନାଶ ପାଇଁ
ସବୁ ପ୍ରକାରର ପ୍ରସ୍ତୁତି ତ ଚାଲିଛି, ନେଚୁରାଲ୍ କାଲାମିଟୀଜ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ
ମଧ୍ୟ ହେବ । ଏତେ ମନୁଷ୍ୟ ଏଠାରେ ରହିବେ ନାହିଁ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ଭୁଲିବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ସୁଇଟ୍ ହୋମ୍ ସ୍ୱର୍ଗର
ରାଜତ୍ୱକୁ ମନେପକାଇବାକୁ ହେବ । ଯେପରି ନୂଆ ଘର ତିଆରି କରିଲେ ବୁଦ୍ଧିରେ କେବଳ ନୂଆ ଘର ହିଁ ମନେ
ପଡିଥାଏ ନା । ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି ଦାତା
। ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ଘରକୁ ଚାଲିଯିବେ । ବାକି ଶରୀର ଏଠାରେ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ । ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ
ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ ତେବେ ପବିତ୍ର ତ ନିଶ୍ଚିତ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଦେବତାମାନେ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି
ନା । ମନ୍ଦିରରେ କେବେ ବି ବିଡି ତମାଖୁ ଆଦି ରଖାଯାଏ ନାହିଁ, ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ବୈଷ୍ଣବ ତେଣୁ
ସେହି ଦୁନିଆକୁ ବିଷ୍ଣୁପୁରୀ କୁହାଯାଏ । ତାହା ହେଉଛି ହିଁ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ । ଏହା ହେଉଛି
ବିକାରୀ ଦୁନିଆ । ଏବେ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ବାକି ସମୟ ଅଳ୍ପ ଅଛି । ଏକଥା ନିଜେ
ମଧ୍ୟ ଜାଣୁଛନ୍ତି - ଆଣବିକ ବୋମା ଦ୍ୱାରା ସବୁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଯେ
ଆମକୁ କେହି ଯେମିତି ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ତିଆରି କରୁଛୁ । ଜାଣୁଛନ୍ତି ଯେ, ଏହା
ଦ୍ୱାରା ନିଜ କୁଳର ବିନାଶ ହେଉଛି । କିନ୍ତୁ ତିଆରି ନକରି ରହିପାରିବେ ନାହିଁ । ଶଙ୍କର ଦ୍ୱାରା
ବିନାଶ, ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଅଛି । ଏବେ ବିନାଶ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥିତ । ଏହି ଜ୍ଞାନ
ଯଜ୍ଞରୁ ହିଁ ବିନାଶ ଜ୍ୱାଳା ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ହୋଇଛି । ଏବେ ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହେବା ପାଇଁ ପାଠ
ପଢୁଛ । ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ଶେଷ ହୋଇ ନୂଆ ହୋଇଯିବ । ଏହି ଚକ୍ର ଘୂରି ଚାଲିଛି । ହିଷ୍ଟ୍ରି
ମଷ୍ଟ ରିପିଟ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସୃଷ୍ଟିର ଇତିହାସ ପୁନରାବୃତ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ପ୍ରଥମେ ଆଦି ସନାତନ
ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା, ପରେ ପୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ କ୍ଷତ୍ରିୟ ଧର୍ମ ଇସ୍ଲାମୀ ବୌଦ୍ଧ ଆଦି ଆସିଲେ,
ପୁଣି ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରର ଥିଲେ ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଆସିବେ, ଆଉ ସବୁ ବିନାଶ ହୋଇଯିବେ ।
ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କିଏ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି? ନିରାକାର ଶିବବାବା । ସିଏ ହିଁ ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ସତ୍ଗୁରୁ
ଅଟନ୍ତି ଯିଏକି ଏଠାକୁ ଆସିବା ମାତ୍ରେ ପାଠ ପଢାଇବା ଆରମ୍ଭ କରି ଦିଅନ୍ତି, ତେଣୁ ଲେଖା ହୋଇଛି
ଶିବଜୟନ୍ତୀ ହିଁ ଗୀତା ଜୟନ୍ତୀ ଏବଂ ଗୀତା ଜୟନ୍ତୀ ହିଁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ । ଶିବବାବା ଏବେ
ସତ୍ୟଯୁଗର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ କୃଷ୍ଣପୁରୀ କୁହାଯାଉଛି । ଏବେ ତୁମକୁ କୌଣସି ସାଧୁ,
ସନ୍ଥ, ମନୁଷ୍ୟ ପାଠ ପଢାଉନାହନ୍ତି । ସିଏ ହେଉଛନ୍ତି ଦୁଃଖ ହର୍ତ୍ତା, ସୁଖ କର୍ତ୍ତା ଅବିନାଶୀ
ପିତା ଯିଏକି ତୁମମାନଙ୍କୁ ୨୧ ଜନ୍ମର ବର୍ସା ଦେଉଛନ୍ତି । ବିନାଶ ତ’ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ, ଏହି ସମୟ
ପାଇଁ ହିଁ କୁହାଯାଏ - କାହାର ମାଟି ତଳେ ପୋତି ହୋଇଯିବ, କାହାର ରାଜା ଖାଇଯିବ... ଚୋରୀ ମଧ୍ୟ
ବହୁତ ହେବ, ନିଆଁ ମଧ୍ୟ ଲାଗିଯିବ । ଏହି ଯଜ୍ଞରେ ସବୁ ସ୍ୱାହା ହୋଇଯିବେ । ଏବେ କିଛି-କିଛି ନିଆଁ
ଲାଗିବ ପୁଣି ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ । ବାକି ଅଳ୍ପ ଡେରି ଅଛି । ସମସ୍ତେ ପରସ୍ପର ଭିତରେ ଲଢେଇ କରିବେ,
ଯାହାଙ୍କୁ ଛଡାଇବାକୁ କେହି ରହିବେ ନାହିଁ । ରକ୍ତର ନଦୀ ପରେ ପୁଣି ଦୁଧର ନଦୀ ବୋହିବ । ଏହାକୁ
ରକ୍ତପାତର ଖେଳ କୁହାଯାଏ । ସନ୍ତାନମାନେ ଏହାର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି, ପୁଣି ଏଇ ଆଖିରେ
ମଧ୍ୟ ଦେଖିବେ । ତେବେ ବିନାଶ ପୂର୍ବରୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇବାକୁ ହେବ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମା
ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ବାବା ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନ କରିବା ପାଇଁ ତୁମକୁ
ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଛନ୍ତି । ରାଜଧାନୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଥାପନ ହୋଇଗଲେ ପୁଣି ବିନାଶ ହେବ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧)
ବିଷ୍ଣୁପୁରୀକୁ ଯିବା ପାଇଁ ନିଜକୁ ଯୋଗ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡିବ । ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାବନ ହେବାକୁ ପଡିବ,
ଅଶୁଦ୍ଧ ଖାଦ୍ୟ ପାନୀୟ ସବୁ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ହେବ । ବିନାଶ ପୂର୍ବରୁ ନିଜର ସବୁକିଛି ସଫଳ କରିବାକୁ
ହେବ ।
(୨) ଶୀଘ୍ର ଶୀଘ୍ର ପାଠପଢି ବୁଦ୍ଧିମାନ ହେବାକୁ ପଡିବ । କୌଣସି ପ୍ରକାରର ବିକର୍ମ ନ ହେଉ,
ସେଥିପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ପଢିବ ।
ବରଦାନ:-
ତ୍ୟାଗ ଏବଂ
ତପସ୍ୟା ଦ୍ୱାରା ସେବାକ୍ଷେତ୍ରରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ ହୁଅ ।
ସେବାକ୍ଷେତ୍ରରେ ସଫଳତା
ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ମୁଖ୍ୟ ଆଧାର ହେଲା ତ୍ୟାଗ ଏବଂ ତପସ୍ୟା । ତ୍ୟାଗ ଅର୍ଥାତ୍ ମନର ସଂକଳ୍ପରେ
ମଧ୍ୟ ତ୍ୟାଗ । କୌଣସି ପ୍ରକାରର ପରିସ୍ଥିତି କାରଣରୁ, ମର୍ଯ୍ୟାଦା କାରଣରୁ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ଭାବରେ
ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ତ୍ୟାଗ କୁହାଯାଏ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ଜ୍ଞାନ ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା
ସଂକଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ତ୍ୟାଗୀ ହୁଅ ଏବଂ ତପସ୍ୱୀ ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କର ଲଗନରେ ଲବଲୀନ ରହୁଥିବା
ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ନେହରେ ବୁଡି ରହୁଥିବା ତଥା ଜ୍ଞାନ, ପ୍ରେମ, ଆନନ୍ଦ, ସୁଖ ଏବଂ ଶାନ୍ତିର ସାଗରରେ
ସମାହିତ ହୋଇଯାଇଥିବା ଆତ୍ମା । ଏହିଭଳି ତ୍ୟାଗୀ ତପସ୍ୱୀ ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ସେବାରେ ସଫଳତା
ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ ଅଟନ୍ତି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ନିଜର ତପସ୍ୟା
ଦ୍ୱାରା ଶାନ୍ତିର ତରଙ୍ଗ ଖେଳାଇବା ହିଁ ବିଶ୍ୱ ସେବାଧାରୀ ହେବା ।