17.04.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବାବା ଜ୍ଞାନର ସାଗର
ଅଟନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ସର୍ବଜ୍ଞ କହିବା - ଏହା ହେଉଛି ଓଲଟା ମହିମା କରିବା, ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ କେବଳ
ପତିତରୁ ପାବନ କରିବା ପାଇଁ ଆସନ୍ତି ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବାବାଙ୍କ ସମାନ
ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ମହିମା ଆଉ କାହାର ଅଟେ ଏବଂ କିପରି ?
ଉତ୍ତର:-
ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଭାରତର ମହିମା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ । ଭାରତ ହିଁ ଅବିନାଶୀ ଭୂଖଣ୍ଡ (ରାଷ୍ଟ୍ର) ଅଟେ ।
ଭାରତ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ ହେଉଛି । ବାବା ଆସି ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଧନବାନ, ସୁଖି ଏବଂ ପବିତ୍ର
କରୁଛନ୍ତି । (୨) ଗୀତାର ମହିମା ମଧ୍ୟ ଅପରମଅପାର । ସର୍ବଶାସ୍ତ୍ରମୟୀ ଶିରୋମଣୀ ଗୀତା ହିଁ ଅଟେ ।
(୩) ତୁମେମାନେ ଚୈତନ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗା ଅଟ, ତୁମମାନଙ୍କର ମହିମା ମଧ୍ୟ ଅପରମଅପାର । ତୁମେମାନେ
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ଜ୍ଞାନ ସାଗରଙ୍କଠାରୁ ବାହାରିଛ ଅର୍ଥାତ୍ ଜନ୍ମ ନେଇଛ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତିର
ଅର୍ଥକୁ ତ ନୂଆ ହୁଅନ୍ତୁ ବା ପୁରୁଣା ହୁଅନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଗଲ ଯେ ଆମେ
ସବୁ ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ପରମାତ୍ମା ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ଏବଂ ବହୁତ ପ୍ରିୟରୁ ପ୍ରିୟ
ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରେମିକ ଅଟନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଓ ଭକ୍ତିର ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝାଇଛି, ଜ୍ଞାନ
ଅର୍ଥାତ୍ ଦିନ-ସତ୍ୟଯୁଗ, ତ୍ରେତା ଯୁଗ, ଭକ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ରାତି-ଦ୍ୱାପର-କଳିଯୁଗ । ଏହା ଭାରତର
ହିଁ କଥା ଅଟେ । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ଭାରତବାସୀ ହିଁ ଏଠାକୁ ଆସିଥାଅ । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ମଧ୍ୟ
ତୁମେ ଭାରତବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଅଟେ । ଭାରତ ହିଁ ଅବିନାଶୀ ଭୂଖଣ୍ଡ ଅଟେ । ଭାରତ ଖଣ୍ଡ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ
ହୋଇଥାଏ । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଖଣ୍ଡ ସ୍ୱର୍ଗ ହୋଇନଥାଏ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏକଥା ବୁଝାଯାଇଛି ଯେ ନୂଆ
ଦୁନିଆ ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେବଳ ଭାରତ ହିଁ ଥାଏ । ଭାରତକୁ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ କୁହାଯାଏ । ଭାରତବାସୀ ହିଁ ପୁଣି
୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ନର୍କବାସୀ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେହିମାନେ ହିଁ ପୁଣି ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ହେବେ ।
ଏହି ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ନର୍କବାସୀ ଅଟନ୍ତି । ପୁଣି ବି ଅନ୍ୟ ସବୁ ଖଣ୍ଡ ବିନାଶ ହୋଇ କେବଳ ଭାରତ
ବର୍ଷ ହିଁ ରହିବ । ଭାରତ ଖଣ୍ଡର ମହିମା ଅପରମଅପାର ଅଟେ । ଭାରତରେ ହିଁ ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ରାଜଯୋଗ
ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ଗୀତାର ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗ । ଭାରତ ହିଁ ପୁଣି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେବ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହି ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ, ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ, ତେଣୁ ସେହି
ଯୁଗ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ଅଧିକାରୀ ଏକ ଭଗବାନଙ୍କୁ ହିଁ
କୁହାଯାଇଥାଏ । ଭାରତବାସୀ ବଡ ଭୁଲ୍ କରିଛନ୍ତି କହୁଛନ୍ତି ସେ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ ଅଟନ୍ତି । ସେ
ସମସ୍ତଙ୍କର ଅନ୍ତରକୁ ଜାଣନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କାହାର ଅନ୍ତରକୁ ଜାଣିନଥାଏ । ମୋର ତ କାମ
ହିଁ ହେଲା ପତିତମାନଙ୍କୁ ପାବନ କରିବା । ବହୁତ କହିଥା’ନ୍ତି ଶିବବାବା ଆପଣ ତ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ
ଅଟନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ବିଲ୍କୁଲ୍ ନୁହେଁ । ମୁଁ କାହାର ହୃଦୟକୁ ଜାଣିନଥାଏ । ମୁଁ ତ
କେବଳ ଆସି ପତିତମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରୁଛି । ମୋତେ ଡାକିଥା’ନ୍ତି ହିଁ ପତିତ ଦୁନିଆରେ, ଆଉ ମୁଁ
ମଧ୍ୟ ଥରେ ମାତ୍ର ହିଁ ଆସିଥାଏ ଯେତେବେଳେ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ ନୂଆ କରିବାକୁ ହୁଏ । କିନ୍ତୁ
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଜଣା ନାହଁ ଯେ, ଏହି ଦୁନିଆ ନୂଆରୁ ପୁରୁଣା, ପୁରୁଣାରୁ ନୂଆ କେବେ
ହୋଇଥାଏ ? ପ୍ରତ୍ୟେକ ବସ୍ତୁ ନୂଆରୁ ପୁରୁଣା ସତ୍ତ୍ୱ, ରଜୋ, ତମୋରେ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପାନ୍ତରିତ
ହୋଇଥାଏ । ମଣିଷ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ହୋଇଥାଏ । ବାଳକ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଅଟେ ପୁଣି ଯବାନ ହୋଇଥାଏ ପୁଣି
ବୁଢା ହୋଇଥାଏ ଅର୍ଥାତ୍ ରଜୋ, ତମୋରେ ଆସିଥାଏ । ଶରୀର ବୁଢା ହୋଇଗଲେ ତାକୁ ଛାଡି ପୁଣି ଛୋଟ ପିଲା
ହୋଇଥା’ନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ଭାରତ କେତେ ଉଚ୍ଚ ଥିଲା । ଭାରତର ମହିମା
ଅପରମଅପାର ଅଟେ । ଏତେ ସୁଖୀ, ଧନବାନ, ପବିତ୍ର ଆଉ କୌଣସି ଖଣ୍ଡ ନୁହେଁ । ପୁଣି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ
କରିବା ପାଇଁ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା ହେଉଅଛି ।
ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ସୃଷ୍ଟି କିଏ କରିଛନ୍ତି ? ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ତ’
ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି । କହିଥା’ନ୍ତି ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା, କିନ୍ତୁ ଅର୍ଥ କିଛି ବି ବୁଝିନଥାନ୍ତି
। ବାସ୍ତବରେ କହିବା ଦରକାର ଯେ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ଶିବ, ନୁହେଁ କି ବ୍ରହ୍ମା । ପୁଣି କହିଥା’ନ୍ତି
ଦେବ-ଦେବ ମହାଦେବ । ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଉଚ୍ଚରେ ରଖୁଛନ୍ତି ତେବେ ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ଶଙ୍କର କହିବା ଦରକାର
ନା । ପୁଣି ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା କାହିଁକି କହୁଛନ୍ତି ? ଶିବ ହେଲେ ରଚୟିତା । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ
କରୁଛନ୍ତି ଯେ ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା ବ୍ରହ୍ମା ଦ୍ୱାରା ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରିଥା’ନ୍ତି ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ବାବାଙ୍କୁ ସର୍ବଜ୍ଞ ବୋଲି କହିଥା’ନ୍ତି, ତେବେ ସେହି ମହିମା ତ
ଅର୍ଥ ସହିତ ନୁହେଁ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆମକୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି, ସେ
ନିଜେ ଆସି ଆମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ ରାଜଯୋଗର ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି, କାହିଁକି ନା ସେ ପିତା ଏବଂ
ପରମଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ କିପରି ଚକ୍ର ଲଗାଉଛି, ତାହା ମଧ୍ୟ
ବୁଝାଉଛନ୍ତି, କାରଣ ସେ ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ବାକି ଏପରି ନୁହେଁ କି ସେ ସର୍ବଜ୍ଞ ଅଟନ୍ତି
। ଏକଥା ଭାବିବା ଭୁଲ୍ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଆସି କେବଳ ପତିତମାନଙ୍କୁ ପାବନ କରିଥାଏ, ୨୧ ଜନ୍ମ
ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ ଦେଇଥାଏ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଅଳ୍ପ କାଳର ସୁଖ ମିଳେ, ଯାହାକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ,
ହଠଯୋଗୀ ଜାଣନ୍ତି ହିଁ ନାହିଁ । ବ୍ରହ୍ମକୁ ମନେ ପକାଇଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ବ୍ରହ୍ମ ତ ଭଗବାନ
ନୁହଁନ୍ତି । ଭଗବାନ ତ’ ଏକମାତ୍ର ନିରାକାର ଶିବ । ଯିଏକି ସର୍ବଆତ୍ମାଙ୍କର ପିତା ଅଟନ୍ତି । ଆମ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ରହିବାର ସ୍ଥାନ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ (ସୁଇଟ୍ ହୋମ) ମିଠା ଘର ଅଟେ । ସେହିଠାରୁ ଆମେ
ଆତ୍ମାମାନେ ଏଠାକୁ ପାର୍ଟ କରିବାକୁ ଆସିଛେ । ଆତ୍ମା କହିଥାଏ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଶରୀର ଛାଡି
ଦ୍ୱିତୀୟ-ତୃତୀୟ ଶରୀର ଧାରଣ କରୁଛନ୍ତି । ୮୪ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ଭାରତବାସୀଙ୍କର ହିଁ ହୋଇଥାଏ ।
ଯେଉଁମାନେ ବହୁତ ଭକ୍ତି କରିଥା’ନ୍ତି, ସେମାନେ ପୁଣି ଜ୍ଞାନକୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ
କରିଥା’ନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବାହାରରେ ରହିଲେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲ । ତୁମେ
ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନେ ଏକମାତ୍ର ପରମାତ୍ମା ପ୍ରେମୀକଙ୍କର ପ୍ରେମିକା ଅଟ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରୁ ଆରମ୍ଭ କରି
ତୁମେ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନେ ପକାଇ ଆସୁଛ । ଆତ୍ମା ତାର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଥାଏ । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି
ଦୁଃଖଧାମ । ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ଅସଲରେ ଶାନ୍ତିଧାମର ନିବାସୀ ଅଟୁ । ପରେ ପୁଣି ସୁଖଧାମକୁ ଆସିଲେ ୮୪
ଜନ୍ମ ନେଲେ । ହମ ସୋ, ସୋ ହମ୍ର ଅର୍ଥକୁ ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ ତ କହିଦେଇଥା’ନ୍ତି
ଆତ୍ମା ସୋ ପରମାତ୍ମା, ପରମାତ୍ମା ସୋ ଆତ୍ମା । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେ ହମ ସୋ ଅର୍ଥାତ୍ ଆମେ
ସେହି ଦେବତା, କ୍ଷତ୍ରିୟ, ବୈଶ୍ୟ, ଶୁଦ୍ର ଅଟୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମେ ପୁଣି ଦେବତା ହେବା ପାଇଁ
ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇଛୁ । ଏହା ହେଉଛି ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥ । ସେସବୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୁଲ୍ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ଏକମାତ୍ର ଦେବୀଦେବତା ଧର୍ମ ଥିଲା, ଅଦ୍ୱୈତ ଧର୍ମ ଥିଲା । ପରେ ଆଉ ସବୁ ଧର୍ମ ସ୍ଥାପିତ ହେଲା ତେଣୁ
ଦ୍ୱେତ କୁହାଗଲା । ଦ୍ୱାପରଠାରୁ ଆସୁରୀ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ
ହିଁ ନାହିଁ ତେଣୁ ସେଠାରେ ୫ ବିକାର ହିଁ ନଥାଏ । ସେମାନେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ଅଟନ୍ତି ।
ରାମସୀତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ୧୪ କଳା ସଂମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କୁହାଯାଏ । ରାମଙ୍କୁ ଧନୁଶର କାହିଁକି ଦିଆଯାଇଛି ଏହା
ମଧ୍ୟ କୌଣସି ମଣିଷ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ହିଂସାର ତ କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ତୁମେ ହେଉଛ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ । ଇଏ ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା, ଏବଂ ଯେହେତୁ ତୁମେମାନେ ଈଶ୍ୱରୀୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଅଟ
ତେଣୁ ସେ ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ହେଲେ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ସଦ୍ଗତି ଦେଇ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ପିତା,
ଶିକ୍ଷକ, ଗୁରୁ ତିନିଟିଯାକ ହେଲେ । ତାଙ୍କର ତୁମେ ସନ୍ତାନ ହୋଇଛ ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ କେତେ ଖୁସୀ
ହେବା ଦରକାର । ମନୁଷ୍ୟ ତ’ କିଛି ବି ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି କାରଣ ଏହା ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ନା । ପ୍ରତ୍ୟେକ
ବର୍ଷ ରାବଣକୁ ଜଳାଇ ଆସୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ରାବଣ କିଏ, ଏକଥା ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ
ଏହି ରାବଣ ଭାରତର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନର
ଭଣ୍ଡାର ବାବାଙ୍କଠାରୁ ମିଳୁଛି । ସେହି ବାବା ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର, ଆନନ୍ଦର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ସେହି
ଜ୍ଞାନ ସାଗରଙ୍କଠାରୁ ତୁମେ ବୁଦ୍ଧି ରୁପକ ବାଦଲକୁ ଜ୍ଞାନରେ ଭରପୁର କରି ପୁଣି ଯାଇ ବର୍ଷା ବରଷୁଛ
। ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗା ତୁମେମାନେ ହିଁ ଅଟ, ତୁମର ହିଁ ମହିମା ରହିଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ
ବର୍ତ୍ତମାନ ପବିତ୍ର କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛି । ଏହି ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପବିତ୍ର ରୁହ, ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ତେବେ
ତୁମେ ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ମୁଁ ହିଁ ପତିତ-ପାବନ ଅଟେ । ତେଣୁ ଯେତେ ପାରୁଛ
ଯୋଗର ଯାତ୍ରାକୁ ବଢାଅ । ମୁଖରେ ଶିବବାବା କହିବା ମଧ୍ୟ ଦରକାର ନାହିଁ । ଯେପରି ପ୍ରେମିକା
ପ୍ରେମିକକୁ ମନେ ପକାଇଥାଏ, ଥରେ ଦେଖାହୋଇଗଲା, ବାସ୍ ପୁଣି ବୁଦ୍ଧିରେ ତାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ରହିଯାଏ ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଯିଏ ଯେଉଁ ଦେବତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଥା’ନ୍ତି, ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି ତାଙ୍କର
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହୋଇଥାଏ । ତାହା ହେଲା ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ । ଭକ୍ତି କରି କରି ଏବେ ତଳକୁ ଖସି
ଆସିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ମୃତ୍ୟୁ ସାମ୍ନାରେ ଉପସ୍ଥିତ । ହାୟ-ହାୟ ପରେ ପୁଣି ଜୟଜୟକାର ହେବ ।
ଭାରତରେ ହିଁ ରକ୍ତର ନଦୀ ବହିବ । ଗୃହଯୁଦ୍ଧର ପ୍ରଭାବ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଦେଉଛି । ସମେସ୍ତ ତମୋପ୍ରଧାନ
ଏବେ ହୋଇଗଲେଣି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେଉଛ । ଯିଏ କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ଦେବତା ହୋଇଥିଲେ,
ସେହିମାନେ ହିଁ ଆସି ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବେ । ଯିଏ କମ୍ ଭକ୍ତି କରିଥିବେ ସିଏ ଜ୍ଞାନ ବି
କମ୍ ବୁଝିବେ । ପୁଣି ପ୍ରଜାରେ ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁସାରେ ପଦ ପାଇବେ । ଭଲ ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ଶ୍ରୀମତ
ଅନୁସାରେ ଚାଲି ଭଲ ପଦ ପାଇବେ । ଶିଷ୍ଟାଚାର ମଧ୍ୟ ଭଲ ରହିବା ଦରକାର । ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ
କରିବାକୁ ହେବ ଯାହା ପୁଣି ୨୧ ଜନ୍ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଆସୁରୀ
ଗୁଣ ରହିଛି । ଏହା ଆସୁରୀ ଦୁନିଆ, ପତିତ ଦୁନିଆ ଅଟେ ନା । ତୁମମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ
ମଧ୍ୟ ବୁଝାଯାଇଛି । ଏହି ସମୟରେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଇବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କର ତେବେ ତୁମେ
ସଚ୍ଚା ସୁନା ହୋଇଯିବ । ସତ୍ୟଯୁଗ ହେଲା ସୁବର୍ଣ୍ଣଯୁଗ । ସଚ୍ଚା ସୁନାରେ ପୁଣି ତ୍ରେତାୟା ଯୁଗରେ
ଚାନ୍ଦିର ଖାଦ ମିଶିଯାଏ । କଳା କମ୍ ହୋଇଯାଇଥାଏ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ କୌଣସି କଳା ନାହିଁ । ଯେତେବେଳେ
ଏହିପରି ଅବସ୍ଥା ହୋଇ ଯାଇଥାଏ ସେତେବେଳେ ହିଁ ବାବା ଆସିଥା’ନ୍ତି ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ
ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଅଟେ ।
ଏହି ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ସମସ୍ତେ ଅବୁଝା ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଯାହାକି ଏହି ବିଶାଳ ଡ୍ରାମାରେ ପାର୍ଟଧାରୀ
ହୋଇ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ତୁମେ ପାର୍ଟଧାରୀ (ଅଭିନେତା) ଅଟ ନା
। ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ ଏଠାକୁ ପାର୍ଟ କରିବାକୁ ଆସିଛୁ । କିନ୍ତୁ ପାର୍ଟଧାରୀ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ନିଜ
ପାର୍ଟକୁ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ତେଣୁ ବେହଦର ବାବା କହିବେ ନା, ତୁମେ କେତେ ଅଜ୍ଞାନୀ ହୋଇ ଯାଇଛ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନୀ ଏବଂ ହୀରା ତୁଲ୍ୟ କରୁଛି । ପୁଣି ରାବଣ କୌଡି ପରି
କରିଦେଇଥାଏ । ମୁଁ ହିଁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇଯାଉଛି । ପୁଣି ଏହି ପତିତ ଦୁନିଆ ମଧ୍ୟ
ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ମଶା ମାଛି ଭଳି ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇଯାଇଥାଏ । ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଓ
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଛି । ଏହିପରି ତୁମମାନଙ୍କୁ ହେବାକୁ ପଡିବ । ତେବେ ତ ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ
ହେବ । ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀମାନେ ଏବେ ଏହି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ । ମଣିଷମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧି
ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି । ତେଣୁ ବୁଝି ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଏତେ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର, ବ୍ରହ୍ମାକୁମାରୀ
ଅଛନ୍ତି ତେଣୁ ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମା ମଧ୍ୟ ଥିବେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛନ୍ତି ଚୋଟୀ,
ବ୍ରାହ୍ମଣ ପୁଣି ଦେବତା... ଚିତ୍ରରେ (ବିରାଟରୂପ) ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ଏବଂ ଶିବଙ୍କୁ ଲୁଚାଇ ଦେଇଛନ୍ତି
। ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଏବେ ଭାରତକୁ ସ୍ୱର୍ଗରେ ପରିଣତ କରୁଛ । ଆଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଉଚ୍ଚ ପଦ
ପାଇବା ପାଇଁ ଶ୍ରୀମତରେ ଚାଲି ଉତ୍ତମ ଆଚରଣ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ସଚ୍ଚା ପ୍ରେମିକା ହୋଇ ଏକମାତ୍ର ପ୍ରେମିକ ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଯେତେଦୂର
ସମ୍ଭବ ଯୋଗର ଅଭ୍ୟାସକୁ ବଢାଇବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ସ୍ଥୁଳ ଦେଶ ଏବଂ
ସ୍ଥୁଳ ଶରୀରର ସ୍ମୃତିଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ରହୁଥିବା ସୂକ୍ଷ୍ମଦେଶର ବେଶଧାରୀ ହୁଅ ।
ଯେପରି ଆଜିକାଲିର
ଦୁନିଆରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମୁତାବକ ବେଶ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କରୁଛନ୍ତି ସେହିପରି ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଯେଉଁ ସମୟରେ
ଯେପରି କର୍ମ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ସେହିପରି ବେଶ ଧାରଣ କରିନିଅ । ଏବେ ଏବେ ସାକାରୀ, ଏବେ ଏବେ ଆକାରୀ
ଅର୍ଥାତ୍ ଫରିସ୍ତା ସ୍ୱରୂପ । ଯଦି ଏହିଭଳି ବହୁରୂପୀ ହୋଇଯିବ ତେବେ ସବୁ ପ୍ରକାରର ସ୍ୱରୂପର ସୁଖ
ଅନୁଭବ କରିପାରିବ । ଏସବୁ ତୁମମାନଙ୍କର ନିଜର ହିଁ ସ୍ୱରୂପ ଅଟେ । ଅନ୍ୟ କାହାର ବସ୍ତ୍ର ତୁମ ପାଇଁ
ଉପଯୁକ୍ତ ହୋଇପାରେ ନ ହୋଇପାରେ କିନ୍ତୁ ନିଜର ବସ୍ତ୍ରକୁ ସହଜରେ ଧାରଣ କରିପାରିବ ସେଥିପାଇଁ ଏହି
ବରଦାନକୁ ବାସ୍ତବିକ ଭାବରେ ଅଭ୍ୟାସରେ ପକାଅ ତେବେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ମିଳନର ବିଚିତ୍ର ଅନୁଭବ କରିପାରିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଦର
କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ଆଦର୍ଶ ହୋଇପାରିବ, ସେଥିପାଇଁ ସମ୍ମାନ ଦେଲେ ଯାଇ ସମ୍ମାନ ମିଳିବ ।
ମାତେଶ୍ୱରୀଙ୍କର
ମହାବାକ୍ୟ :
୧. ‘ମନୁଷ୍ୟ
ଆତ୍ମା ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କର୍ମର ରୋଜଗାର ଅନୁସାରେ ଭବିଷ୍ୟତ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଭୋଗ କରିଥାଏ ।’
ଦେଖ, ବହୁତ ମନୁଷ୍ୟ ଏଭଳି ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ମୋର ପୂର୍ବଜନ୍ମର ଭଲ କର୍ମ ପାଇଁ ମୋତେ ଏହି ଜ୍ଞାନ
ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି । ବାସ୍ତବରେ ଏଭଳି କିଛି କଥା ନାହିଁ, ପୂର୍ବଜନ୍ମର କର୍ମର ଫଳ ଏକଥା ତ’ ଆମେ
ଜାଣିଛୁ । କଳ୍ପର ଚକ୍ର ଘୁରି ଚାଲିଛି, ସତ୍ତ୍ୱ, ରଜୋ, ତମୋ ଏହିଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାରେ ଲାଗିଛି
କିନ୍ତୁ ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ, ପୁରୁଷାର୍ଥ ଅନୁସାରେ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଗଢ଼ିବାର ମାର୍ଜିନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ।
ସେଥିପାଇଁ ତ’ ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେହି ରାଜା-ରାଣୀ, କେହି ଦାସ-ଦାସୀ କେହି ପ୍ରଜା ପଦକୁ ପ୍ରାପ୍ତ
କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ପୁରୁଷାର୍ଥର ସିଦ୍ଧି ହେଲା ସେଠାରେ କୌଣସି ଦ୍ୱେତ ଭାବନା, ଈର୍ଷାର ଭାବନା
ରହିବ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ତ’ ସେଠାରେ ପ୍ରଜାମାନେ ମଧ୍ୟ ସୁଖୀ ଅଟନ୍ତି । ରାଜା-ରାଣୀ
ପ୍ରଜାମାନଙ୍କ ଏଭଳି ପାଳନା କରନ୍ତି ଯେପରି ମା’ ବାପା ନିଜର ପିଲାମାନଙ୍କର ପାଳନା କରନ୍ତି । ତେଣୁ
ସେଠାରେ ଗରିବ ସାହୁକାର ସମସ୍ତେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହନ୍ତି । ଏହି ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଆଧାରରେ ୨୧
ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସୁଖର ପ୍ରାରବ୍ଧ ଭୋଗ କରିଥା’ନ୍ତି ।