12.04.20
Avyakt Bapdada Odia Murli 23.12.85 Om Shanti Madhuban
ଆଜି ବଡରୁ ବଡ ବାପ ବା
ଜେଜବାପ ଅର୍ଥାତ୍ ଗ୍ରାଣ୍ଡ ଫାଦର ନିଜର ନାତି ନାତୁଣୀମାନଙ୍କ ସହିତ, ଗେହ୍ଲା ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ
ମିଶିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ତେବେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦିପିତା ଅର୍ଥାତ୍ ଗ୍ରେଟ୍ ଗ୍ରେଟ୍
ଗ୍ରାଣ୍ଡ ଫାଦର ରୂପରେ ଗାୟନ କରାଯାଉଛି । ନିରାକାର ପିତା ମଧ୍ୟ ସାକାର ସୃଷ୍ଟିର ରଚନାର ନିମିତ୍ତ
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ କରିଛନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ, ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର
ସ୍ମାରକୀ ବୃକ୍ଷ ରୂପରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି କାରଣ ବୃକ୍ଷର ବୀଜ ତ ଗୁପ୍ତରେ ଥାଏ ସେଥିରୁ ପ୍ରଥମେ ଦୁଇଟି
ପତ୍ର ଆସେ ଯେଉଁଥିରୁ ବୃକ୍ଷର କାଣ୍ଡ ବାହାରିଥାଏ । ତେବେ ଏହି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିରୂପୀ ବୃକ୍ଷର
ମୂଳଦୁଆ ରୂପରେ ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ଆଦି ଦେବ-ଆଦିଦେବୀ, ମାତା-ପିତା ସ୍ୱରୂପରେ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଥା’ନ୍ତି
ଯାହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାର ରୂପକ କାଣ୍ଡ ପ୍ରକଟ ହୁଏ ଏବଂ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାର ରୂପକ
କାଣ୍ଡରୁ ଅନେକ ଶାଖା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ, ସେଥିପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଗାୟନ ଗ୍ରେଟ୍ ଗ୍ରେଟ୍ ଗ୍ରାଣ୍ଡ
ଫାଦର ବା ଆଦିପିତା ରୂପରେ କରାଯାଉଛି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଅବତରଣ ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ଖରାପ ଦିନ ସମାପ୍ତ
ହୋଇ ଶୁଭ ଦିନ ବା ବଡ ଦିନ ଆରମ୍ଭ ହେବା । ରାତି ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମମୂହୁର୍ତ୍ତ ଆରମ୍ଭ
ହୋଇଯାଏ । ବାସ୍ତବରେ ଏହା ବ୍ରହ୍ମାମୂହୁର୍ତ୍ତ ଅଟେ କିନ୍ତୁ କହିବା ବେଳେ ବ୍ରହ୍ମମୂହୁର୍ତ୍ତ
କହିଦେଉଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ରୂପକୁ ବୃଦ୍ଧବସ୍ଥାରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଗ୍ରାଣ୍ଡଫାଦର
ଅର୍ଥାତ୍ ନିରାକାରୀ ପିତା ଗ୍ରାଣ୍ଡ ଚିଲ୍ଡ୍ରେନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ନାତି-ନାତୁଣୀମାନଙ୍କୁ ଏତେ ଉପହାର
ଦେଉଛନ୍ତି ଯାହାକୁ ୨୧ ଜନ୍ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭୋଗ କରୁଛ । ସେ ତ ଦାତା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ବିଧାତା
ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଜ୍ଞାନରତ୍ନର ଥାଳୀ ଭରପୁର କରି ଦେଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ଶକ୍ତି ରୂପକ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଉପହାର
ଅଗଣିତ ସ୍ୱରୂପରେ ଦେଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ଗୁଣ ରୂପକ ଗହଣାଗୁଡିକ ବାକ୍ସ ଭରି ଦେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ
ତୁମମାନଙ୍କ ନିକଟରେ କେତେ ସବୁ ଶୃଙ୍ଗାର କରିବାର ବାକ୍ସ ରହିଛି! ଯଦି ପ୍ରତିଦିନ ନିଜର ନୂଆ ନୂଆ
ଶୃଙ୍ଗାର କରିବ ତେବେ ମଧ୍ୟ ସରିବ ନାହିଁ କାରଣ ଅଗଣିତ ମାତ୍ରାରେ ରହିଛି । ଏହି ଉପହାର ସର୍ବଦା
ସାଥୀରେ ରହିଥିବ । ଦୁନିଆର ସ୍ଥୁଳ ଉପହାର ତ ଏହିଠାରେ ହିଁ ରହିଯିବ କିନ୍ତୁ ଏହି ଉପହାର ସାଥିରେ
ଯିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ଏହି ଈଶ୍ୱରୀୟ ଉପହାରରେ ଭରପୁର ହୋଇଯାଉଛ ଯାହାକି ଭବିଷ୍ୟତରେ
ରୋଜଗାର କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକ ପଡିବ ନାହିଁ । ଉପହାରକୁ ହିଁ ଭୋଗ କରିଚାଲିବ । ମେହନତରୁ
ମୁକ୍ତ ହୋଇଯିବ ।
ଆଜି ବାପଦାଦା ନିଜର
ଛୋଟିଆ ସୁଖୀ ସଂସାରକୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ପଟେ ବହୁତ ବଡ ଅସାର ସଂସାର ଏବଂ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପଟେ
ଛୋଟିଆ ସୁଖୀ ସଂସାର । ଏହି ସୁଖୀ ସଂସାରରେ ସଦା ସୁଖ ଶାନ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମାମାନେ
ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ରତା ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆଧାରରେ ହିଁ ସୁଖଶାନ୍ତିମୟ ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ
ହୋଇଛି । ଯେଉଁଠାରେ ପବିତ୍ରତା ବା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ରହିଛି ସେଠାରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିର
ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ରହିବ ନାହିଁ କାରଣ ଏହି ଛୋଟିଆ ସୁଖୀ ସଂସାରଟି ପବିତ୍ରତା ରୂପୀ କିଲା ଅର୍ଥାତ୍
ଦୁର୍ଗ ଭିତରେ ସୁରକ୍ଷିତ ଅଟେ । ଯଦି ସଂକଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ରତା ରୂପୀ କିଲା ବାହାରକୁ ଯାଉଛ ତେବେ
ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିର ପ୍ରଭାବର ଅନୁଭବ କରୁଛ । ଯଦି ବୁଦ୍ଧିରୂପୀ ପାଦ କିଲା ଭିତରେ ରହିଥିବ ତେବେ
ସଂକଳ୍ପ ତ ଦୂରର କଥା ସ୍ୱପ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିର ଲହଡି ଆସିପାରିବ ନାହିଁ । ଯଦି ଟିକିଏ ବି
ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିର ଅନୁଭବ ହେଉଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଅପବିତ୍ରତାର ପ୍ରଭାବ
ରହିଛି । ପବିତ୍ରତା କେବଳ କାମଜିତ୍, ଜଗତଜିତ୍ ହେବା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ସର୍ବ ବିନାଶୀ କାମନା ଗୁଡିକ
କାମ ବିକାରର ବଂଶ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ କାମଜିତ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସବୁ ପ୍ରକାରର କାମନକୁ ଜିତିବା, କାହିଁକି
ନା କାମନାଗୁଡିକର ଅନେକ ବିସ୍ତାର ରହିଛି । ଗୋଟିଏ କାମନା ହେଲା ଅନେକ ପ୍ରକାରର ବସ୍ତୁଗୁଡିକୁ
ପ୍ରାପ୍ତି କରିବାର, ଦ୍ୱିତୀୟଟି ହେଲା ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବିନାଶୀ ପ୍ରାପ୍ତିର, ତୃତୀୟରେ —
ସମ୍ବନ୍ଧ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ବିନାଶୀ କାମନା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ । ଚତୁର୍ଥରେ —
ସେବାର ଭାବନା ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ବିନାଶୀ କାମନାର ଭାବନା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଯାଏ । ଏହି ଚାରି ପ୍ରକାରର
କାମନାକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତିକୁ ଜିତିବା । ଏବେ ନିଜେ ନିଜକୁ
ପଚାର — ଏହି ଚାରି ପ୍ରକାରର କାମନାକୁ ସମାପ୍ତ କରିଛ ? ଯଦି କୌଣସି ବିନାଶୀ ବସ୍ତୁ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିକୁ
ନିଜ ଆଡକୁ ଆକର୍ଷିତ କରୁଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ କାମନାର ଅନ୍ୟ ରୂପ ମୋହ ରହିଛି । ଯାହାକୁ
ରାଜକୀୟ ରୂପରେ ଶବ୍ଦ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି କହୁଛ -- ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ଆଚ୍ଛା ଅର୍ଥାତ୍ ଭଲ
ଲାଗୁଛି । ଚାହେଁ କୌଣସି ବସ୍ତୁ ହୋଇଥାଉ ବା ବ୍ୟକ୍ତି ହୋଇଥାଉ, ଯଦି କାହା ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ
ଆକର୍ଷଣ ରହିଛି ସେହି ବସ୍ତୁ ବା ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ଭଲ ଲାଗୁଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ କୌଣସି କାମନା
ରହିଛି ବା ଇଚ୍ଛା ରହିଛି । ସବୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି ବା ସମସ୍ତେ ଭଲ ଲାଗୁଛନ୍ତି — ଏହା ହିଁ ଯଥାର୍ଥ ଅଟେ
। କିନ୍ତୁ ଯଦି କହୁଛ ଏହା ହିଁ ଭଲ ତେବେ ଅଯଥାର୍ଥ ।
ଏହା ହେଉଛି ଇଚ୍ଛାର ରାଜକୀୟ ରୂପ । ଚାହେଁ କାହାର ସେବା ଭଲ ଲାଗୁଛି, କାହାର ପାଳନା ଭଲ ଲାଗୁଛି,
କାହାର ଗୁଣ ଭଲ ଲାଗୁଛି, କାହାର ମେହନତ କରିବା ଭଲ ଲାଗୁଛି, କାହାର ତ୍ୟାଗ ଭଲ ଲାଗୁଛି, କାହାର
ସ୍ୱଭାବ ଭଲ ଲାଗୁଛି କିନ୍ତୁ ଭଲର ସୁଗନ୍ଧ ନେବା ବା ଭଲକୁ ନିଜେ ଧାରଣ କରିବା ତାହା ଅଲଗା କଥା
କିନ୍ତୁ ଏହି ଭଲ କାରଣରୁ ହିଁ ଇଏ ଭଲ ଅଟନ୍ତି - ଏହିଭଳି ଭଲ କହିବାଟା ଇଚ୍ଛାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ
ହୋଇଯାଏ । ଏହାକୁ କାମନା କୁହାଯାଏ । ଏହାର ବଶୀଭୂତ ଆତ୍ମା ଦୁଃଖ ଏବଂ ଅଶାନ୍ତିର ସାମନା
କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ହେଲା ଭଲ ଜିନିଷ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ନିଜକୁ ଭଲ ହେବାରୁ ବଞ୍ଚିତ
କରିବା, ଦ୍ୱିତୀୟରେ ଶତ୍ରୁତାର କାମନା ରଖିବା ମଧ୍ୟ ତଳକୁ ଖସାଇ ଦେଇଥାଏ । ଗୋଟିଏ ହେଲା
ପ୍ରଭାବିତ ହେବାର କାମନା । ଦ୍ୱିତୀୟରେ ହେଲେ କାହା ପ୍ରତି ଶତ୍ରୁତା ବା ଈର୍ଷା ଭାବନାର କାମନା —
ଏହା ମଧ୍ୟ ସୁଖ-ଶାନ୍ତିକୁ ସମାପ୍ତ କରିଦିଏ । ସବୁବେଳ ପାଇଁ ମନ ହଲଚଲ୍ ହେଉଥାଏ । ତେଣୁ
ପ୍ରଭାବିତ ହେବାର ଲକ୍ଷଣ ହେଲା ମୋହ ରଖିବା ବା ଢଳିଯିବା ଅର୍ଥାତ୍ ପକ୍ଷପାତ କରିବା । ସେହିଭଳି
ଆଉ ଗୋଟିଏ ହେଲା ଈର୍ଷା ଏବଂ ଶତ୍ରୁତାର ଭାବନା ରଖିବା ଯାହାର ଲକ୍ଷଣ ଜିଦ୍ କରିବା ଏବଂ ସିଦ୍ଧ
କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରମାଣିତ କରିବା । ଏହି ଦୁଇଟି ଭାବନା ରଖିବା ଦ୍ୱାରା ଏଥିରେ କେତେ ସମୟ, କେତେ
ଶକ୍ତି ନଷ୍ଟ କରି ଦେଇଥା’ନ୍ତି ତାହା ଜଣାପଡିନଥାଏ । ତେଣୁ ଏହି ଦୁଇଟିଯାକ କାମନା ବହୁତ କ୍ଷତି
କରିଦିଏ । ଏମାନେ ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖୀ କରିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖୀ କରିଥା’ନ୍ତି
। ଏହିଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ଥିବା ସମୟରେ ଏହିଭଳି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସ୍ଲୋଗାନ ହେଲା — ଦୁଃଖ ଦେବାର ଅଛି
ଏବଂ ନେବାର ଅଛି । ଯାହାବି ହୋଇଯାଉ କିନ୍ତୁ କରିବାର ହିଁ ଅଛି । ସେତେବେଳେ ସେହି କାମନା ହିଁ କଥା
କହିଥାଏ, ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆତ୍ମା କହିନଥାଏ, ସେଥିପାଇଁ ସେହି ସମୟରେ ସୁଖ ଶାନ୍ତିର ସଂସାରରୁ
ବୁଦ୍ଧିରୂପୀ ପାଦ ବାହାରକୁ ଚାଲିଯାଏ, ତେଣୁ ଏହିଭଳି ରାଜକୀୟ କାମନା ଉପରେ ମଧ୍ୟ ବିଜୟୀ ହୁଅ ।
ଏହି ସବୁ ଇଚ୍ଛାଗୁଡିକ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ମାତ୍ରକେ ଅବିଦ୍ୟା ସ୍ଥିତିରେ ରୁହ ।
ଯଦି ଏହି ଦୁଇଟିଯାକ ଭାବନାରେ ଏହିଭଳି ସଂକଳ୍ପ କରୁଛ ଯେ - ମୁଁ ଏହି କାମ ନିଶ୍ଚିତ କରି ଦେଖାଇବି
। ତେବେ କାହାକୁ ଦେଖାଇବ ? ବାବାଙ୍କୁ ନା ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରକୁ ? କାହାକୁ ଦେଖାଇବ ? ଏପରି ଭାବ
ଯେ କରି ଦେଖାଇବି ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ତଳକୁ ଖସି ଦେଖାଇବି । ଏହା କ’ଣ କୌଣସି ଚମତ୍କାରୀ, ଯାହାକୁ କରି
ଦେଖାଇବ! ତଳକୁ ଖସିବା କ’ଣ ଦେଖାଇବା ଭଳି କଥା କି! ଏହିଭଳି କୌଣସି ବିନାଶୀ ପ୍ରାପ୍ତିର ନିଶା -
ମୁଁ ଏହି ସେବା ନିଶ୍ଚିତ କରି ଦେଖାଇବି, ମୁଁ ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇ ଦେଖାଇବି, ଏହି ଶବ୍ଦ ଗୁଡିକୁ ଚେକ୍
କର, ରାଜକୀୟ ଲାଗୁଛି ? କହୁଛ ତ ସିଂହର ଭାଷା କିନ୍ତୁ ହୋଇଯାଉଛ ଛେଳି । ଯେପରି ଆଜିକାଲି କେହି
ବାଘର, କେହି ହାତୀର, କେହି ରାବଣର, କେହି ରାମଙ୍କର ମୁଖା ପିନ୍ଧି ଦେଉଛନ୍ତି ନା, ସେହିଭଳି ମାୟା
ମଧ୍ୟ ସିଂହର ମୁଖ ଲଗାଇ ଦେଉଛି । ମୁଁ ଏହି କାମ କରି ଦେଖାଇବି, ଏହିଭଳି ନିଶ୍ଚିତ କରିବି, କିନ୍ତୁ
ଏହା ଭିତରେ ମାୟା ନିଜର ଅଧୀନ କରି ଛେଳି କରିଦେଉଛି । ମୁଁ ପଣିଆ ଆସିବା ଅର୍ଥ କୌଣସି ନା କୌଣସି
ବିନାଶୀ କାମନାର ବଶୀଭୂତ ହେବା । ତେଣୁ ନିଜର ଭାଷାକୁ, ବାଣୀ ଏବଂ ଭାବନାକୁ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ରଖ ।
ଏହା କୌଣସି ବାହାଦୂରି ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପରେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀରୁ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ହେବାର
ହାରିବା ସ୍ଥିତି ଅଟେ । କଳ୍ପ କଳ୍ପ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ହେବାକୁ ହିଁ ପଡିବ । ତେବେ ଏହା ହାରିବା ହେଲା
ନା ବାହାରଦୁରି ହେଲା ? ତେଣୁ ଏହିଭଳି ବାହାଦୁରି ଦେଖାଅ ନାହିଁ । ନା କୌଣସି ଅଭିମାନ କର, ନା
କାହାକୁ ଅପମାନିତ କର । ଏହି ଦୁଇଟି ଯାକ ଭାବନା ଶୁଭକାମନା ଠାରୁ ଦୂରକୁ ନେଇଯାଏ । ତେଣୁ ଚେକ୍
କର — ଟିକିଏ ବି ସଂକଳ୍ପ ମାତ୍ରରେ ଅଭିମାନ ବା ଅପମାନର ଭାବନା ରହିଯାଇନାହିଁ ତ ? ଯଦି ଟିକିଏ ବି
ଅଭିମାନ ବା ଅପମାନର ଭାବନା ରହିବ ତେବେ କେବେ ବି କୌଣସି ସ୍ୱମାନର ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇପାରିବ
ନାହିଁ କାରଣ ସ୍ୱମାନ ହିଁ ସର୍ବ କାମନାଠାରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦେବ ଏବଂ ସର୍ବଦା ସୁଖର ସଂସାରରେ,
ସୁଖ-ଶାନ୍ତିର ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲିବାକୁ ଲାଗିବ । ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ ସର୍ବକାମନାଜିତ୍, ଜଗତ୍ଜିତ ।
ତେବେ ବାପଦାଦା ନିଜର ଛୋଟିଆ ସୁଖୀ ସଂସାରକୁ ଦେଖୁଥିଲେ । ଏହି ସୁଖୀ ସଂସାରରୁ, ନିଜର ସ୍ୱଦେଶରୁ,
ପରଦେଶକୁ ବୁଦ୍ଧିରୂପୀ ପାଦ ଦ୍ୱାରା କାହିଁକି ଚାଲିଯାଉଛ ? ପରଧର୍ମ, ପରଦେଶ କେବଳ ଦୁଃଖ ହିଁ ଦେବ
। ସ୍ୱଧର୍ମ, ସ୍ୱଦେଶ ନିଶ୍ଚିତ ସୁଖ ଦେବ । ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ସୁଖର ସାଗର ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟ,
ସୁଖର ସଂସାରର ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମା ଅଟ, ଅଧିକାରୀ ଆତ୍ମା ଅଟ, ତେଣୁ ସର୍ବଦା ସୁଖୀ ରୁହ, ଶାନ୍ତ ରୁହ ।
ବୁଝିଲ!
ଦେଶ ଏବଂ ବିଦେଶର ସ୍ନେହୀ ପିଲାମାନେ ନିଜର ଅଧିକାର ନେବା ପାଇଁ ନିଜ ଘରେ ବା ନିଜର ପିତାଙ୍କ ଘରେ
ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ତେଣୁ ଅଧିକାରୀ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ହର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି । ଯେପରି
ଖୁସି ମନରେ ଆସିଛ ସେହିପରି ସର୍ବଦା ଖୁସିରେ ରହିବାର ବିଧି ଦ୍ୱାରା, ଏହି ଦୁଇଟି କଥାକୁ ସଂକଳ୍ପରେ
ମଧ୍ୟ ତ୍ୟାଗ କରି ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଭାଗ୍ୟବାନ ଆତ୍ମା ହୋଇ ଏଠାରୁ ବିଦାୟ ନିଅ । ଭାଗ୍ୟ ନେବା ପାଇଁ
ଏଠାକୁ ଆସିଛ କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟ ସହିତ ମନ ଭିତରେ ଥିବା କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଦୁର୍ବଳତା ଯାହାକି ଉଡିବାରେ
ବିଘ୍ନ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି ତାକୁ ଛାଡି ଦେଇଯାଅ । ଏହାକୁ ଛାଡିବା ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତି କରିବା ଅଟେ ।
ସର୍ବଦା ସୁଖର ସଂସାର ଭିତରେ ରହୁଥିବା ସର୍ବକାମନାଜିତ୍ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କ
ପ୍ରତି ଶୁଭଭାବନା ଏବଂ ଶୁଭକାମନା କରୁଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ସର୍ବଦା ସ୍ୱମାନର ଆସନରେ
ସ୍ଥିତ ରହୁଥିବା ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।
ବିଶେଷ ଭାବରେ ସମସ୍ତେ କ୍ରିସ୍ମାସ୍ ଡେ ଅର୍ଥାତ୍ ବଡ ଦିନ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି ନା ।
ବାପଦାଦା କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ କିସ୍ମିସ୍ ଡେ ଅର୍ଥାତ୍ ମଧୁରତା ଦିବସ ବା ସବର୍ଦା ମିଠା ହେବାର ଦିନ
କହୁଛନ୍ତି । ମିଠାକୁ ହିଁ ସମସ୍ତେ ଅଧିକ ଖାଇଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଖୁଆଇଥା’ନ୍ତି ।
ଏହାଦ୍ୱାରା କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ତ ମୁଖ ମିଠା ହୋଇଯାଏ କିନ୍ତୁ ନିଜେ ଯଦି ମିଠା ହୋଇଯିବ ତେବେ ସବୁ
ଦିନ ପାଇଁ ତୁମ ମୁଖରୁ ମଧୁରବାଣୀ ବାହାରୁ ଥିବ । ଯେପରି ମିଠା ଖାଇବା ଦ୍ୱାରା ଏବଂ ଖୁଆଇବା
ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହୋଇଥା’ନ୍ତି ସେହିପରି ମଧୁରବାଣୀ ନିଜକୁ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ଦେଇଥାଏ ଏବଂ
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ଦେଇଥାଏ । ତେଣ ଏହା ଆଧାରରେ ସର୍ବଦା ସମସ୍ତଙ୍କର ମୁଖ ମିଠା କରୁଥାଅ ।
ସର୍ବଦା ମିଠା ଦୃଷ୍ଟି, ମିଠା ବାଣୀ, ମିଠା କର୍ମ — ଏହା ହିଁ ହେଉଛି କିସ୍ମିସ୍ ଡେ ପାଳନ କରିବା
। ପାଳନ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜେ ସେହିପରି ହୋଇଯିବା । କାହାକୁ ବି କିଛି ମୂହୁର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ମିଠା
ଦୃଷ୍ଟି ଦେଇଦିଅ, ମିଠାବାଣୀ ଶୁଣାଇଦିଅ ତେବେ ସେହି ଆତ୍ମାକୁ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଭରପୁର କରିପାରିବ ।
ତୁମର ଦୁଇ ଘଡିର ମିଠା ଦୃଷ୍ଟି, ମିଠା ବାଣୀ ସେହି ଆତ୍ମାର ସୃଷ୍ଟି ବଦଳାଇ ଦେବ । ତୁମର ଏହି
ମଧୁର ବାଣୀ ଦୁଇପଦ ସେହି ଆତ୍ମାକୁ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ନିମିତ୍ତ ହୋଇଯିବ ।
ମଧୁରତା ଏଭଳି ବିଶେଷ ଧାରଣା ଯାହାକି କଠୋର ଧରଣୀକୁ ମଧ୍ୟ ମଧୁର କରିଦିଏ । ତୁମମାନଙ୍କୁ
ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ଆଧାର ବାବାଙ୍କର ଦୁଇପଦ ମିଠାବାଣୀ ଅଟେ ନା । ମିଠେ ବଚ୍ଚେ ତୁମେ ସମସ୍ତେ
ବହୁତ ମିଠା ଏବଂ ଶୁଦ୍ଧ ଆତ୍ମା ଅଟ । ଏହି ମିଠା ବାଣୀ ଦୁଇପଦ ତୁମମାନଙ୍କୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଦେଇଛି
ନା । ବାବାଙ୍କର ମିଠା ଦୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ତୁମମାନଙ୍କୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଛି । ସେହିପରି ତୁମେମାନେ
ମଧ୍ୟ ନିଜର ମଧୁର ସ୍ୱଭାବ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧୁର କରିଦିଅ । ଏହିଭଳି ମୁଖ ମିଠା କରାଅ । ବୁଝିଲ —
କିସ୍ମାସ୍ ଡେ ପାଳନ କରିଲ ନା । ଏହି ସବୁ ଉପହାର ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଝୁଲାମଣୀ ଭରପୁର କିରନେଲ ନା ?
ତେଣୁ ସଦାସର୍ବଦା ମଧୁରତାର ଉପହାରକୁ ସାଥୀରେ ରଖିଥାଅ । ଏହା ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ନିଜେ ମଧ୍ୟ ମିଠା
ରୁହ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମିଠା କର । ଆଚ୍ଛା--
ସଦାସର୍ବଦା ଜ୍ଞାନରତ୍ନ ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧିରୂପୀ ଥଳୀକୁ ଭରପୁର କରୁଥିବା, ସର୍ବଦା ସର୍ବଶକ୍ତି
ଦ୍ୱାରା ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଆତ୍ମା ହୋଇ ଶକ୍ତି ସମ୍ପନ୍ନ ସ୍ଥିତିରେ ରହୁଥିବା, ସର୍ବଗୁଣର ଗହଣାରେ ସର୍ବଦା
ସୁସଜ୍ଜିତ ରହୁଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ନିଜର ମଧୁରତାର ଗୁଣ ଦ୍ୱାରା ମୁଖ ମିଠା
କରୁଥିବା ମିଠା ମିଠା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।
କୁମାରମାନଙ୍କ
ସହିତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍:-
କୁମାର ଅର୍ଥାତ୍ ତୀବ୍ରଗତିରେ ଆଗକୁ ବଢୁଥିବା ଆତ୍ମା । ଅଟକିବା-ଚାଲିବା,
ଅଟକିବା-ଚାଲିବା--ଏହିଭଳି ନୁହେଁ । କିପରି ବି ପରିସ୍ଥିତି ହୋଇଥାଉ କିନ୍ତୁ ନିଜକୁ ସର୍ବଦା
ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ଆଗକୁ ବଢିଚାଲ । ପରିସ୍ଥିତି ବା ବାୟୁମଣ୍ଡଳର ପ୍ରଭାବରେ ଆସୁଥିବା
ଆତ୍ମା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରଭାବ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଉପରେ ପକାଉଥିବା ଆତ୍ମା । ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ପ୍ରଭାବ ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମିକ ପ୍ରଭାବ ଅନ୍ୟ କିଛି ନୁହେଁ, ଏହିଭଳି କୁମାର ଅଟ ନା ? ଯଦି ପରୀକ୍ଷା
ଆସିଯିବ ତେବେ ହଲଚଲ୍ ହେବ ନାହିଁ ତ ? ପରୀକ୍ଷାରେ ପାସ୍ ହୋଇଯିବ ନା! ସଦାକାଳର ସାହାସୀ ଆତ୍ମା
ଅଟ ନା! ଯେଉଁଠି ସାହାସ ଅଛି ସେଠାରେ ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗ ନିଶ୍ଚିତ ରହିଛି । ପିଲାମାନଙ୍କର ସାହାସ
ଆଧାରରେ ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗ — ଏହିଭଳି ଗାୟନ ଅଛି ନା । ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିଜକୁ ଆଗରେ ରଖି
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିଚାଲ ।
କୁମାରମାନେ ତ ଉଡିପାରିବେ ନା । ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବଦା ନିର୍ବନ୍ଧନ ଅଟନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ
ଉଡିପାରନ୍ତି । ତେବେ ତୁମେମାନେ ତ ନିର୍ବନ୍ଧନ କୁମାର ଅଟ । ମନର ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧନ ନାହିଁ । ତେଣୁ
ସର୍ବଦା ସର୍ବ ବନ୍ଧନକୁ ସମାପ୍ତ କରି ନିର୍ବନ୍ଧନ ହୋଇ ଉଡୁଥିବା କୁମାର ଅଟ ? କୁମାରମାନେ ନିଜର
ଶାରୀରିକ ଶକ୍ତିକୁ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିର ଶକ୍ତିକୁ ସଫଳ କରୁଛ ? ଲୌକିକ ଜୀବନରେ ନିଜର ଶାରୀରିକ ଶକ୍ତିକୁ
ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିର ଶକ୍ତିକୁ ବିନାଶକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇ ଆସିଛ ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାର୍ଯ୍ୟରେ
ଲଗାଉଛ । ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ହଲଚଲ୍ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିବା କୁମାର ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ
କରୁଥିବା କୁମାର ଅଟ । ତେବେ ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ କୁମାର ଅଟ ନା ? କେବେକେବେ ଲୌକିକ ଜୀବନର
ସଂସ୍କାର ପ୍ରକଟ ହୋଇଯାଉନାହିଁ ତ ? ଅଲୌକିକ ଜୀବନଧାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ନୂଆ ଜନ୍ମଧାରୀ, ତେଣୁ ନୂଆ
ଜନ୍ମରେ ପୁରୁଣା କଥା କିଛି ବି ନଥାଏ । ତୁମେମାନେ ତ ନୂଆ ଜନ୍ମ ନେଇଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ଅଟ ।
କେବେ ବି ନିଜକୁ ସାଧାରଣ ମନେ ନକରି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ମନେ କର । ତୁମକୁ ସଂକଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ହଲଚଲ୍ ହେବାର
ନାହିଁ । ଏମିତି ପ୍ରଶ୍ନ କେବେ ପଚାରୁ ନାହଁ ତ — ବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପ ଆସୁଛି କ’ଣ କରିବୁ ? କାରଣ
ତୁମେମାନେ ହେଉଛ ଭାଗ୍ୟବାନ କୁମାର । ୨୧ ଜନ୍ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଜର ଭାଗ୍ୟକୁ ଭୋଗ କରୁଥିବ । ସ୍ଥୂଳ
ହେଉ ବା ସୂକ୍ଷ୍ମ ହେଉ, ଦୁଇଟି ଯାକ ରୋଜଗାରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଆଚ୍ଛା!
ବିଦାୟ ସମୟରେ ୟାଦପ୍ୟାର:- ସମସ୍ତ ଦେଶ ଏବଂ ବିଦେଶର ପିଲାମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଏହି ବିଶେଷ ଦିନ ଉପଲକ୍ଷେ
ଅଭିନନ୍ଦନ କାର୍ଡ ଏବଂ ପତ୍ର ସହିତ ୟାଦପ୍ୟାର ମଧ୍ୟ ମିଳିଛି । ବାପଦାଦା ସମସ୍ତ ମିଠା ମିଠା
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆଜିର ବଡ ଦିନ ଉପଲକ୍ଷେ ସର୍ବଦା ମଧୁରତାର ଗୁଣ ଦ୍ୱାରା ନିଜେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୁଅ ଏବଂ
ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର — ଏହି ବରଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ତା’ ସହିତ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧିକୁ
ପ୍ରାପ୍ତ କରିଚାଲ ଏବଂ ସେବାକୁ ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି କରାଇଚାଲ । ତେଣୁ ସମସ୍ତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବଡ ବଡ
ବାବାଙ୍କର ବଡ ବଡ ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ତା’ ସହିତ ସ୍ନେହଭରା ଅଭିନନ୍ଦନ, ଗୁଡ ମର୍ଣ୍ଣିଙ୍ଗ୍ ଏବଂ
ସର୍ବଦା ମିଠା ହେବାର ଶୁଭେଚ୍ଛା ।
ରଦାନ:-
ସହନଶକ୍ତି
ଦ୍ୱାରା ଅବିନାଶୀ ଏବଂ ମଧୁର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ସମସ୍ତଙ୍କର ସ୍ନେହୀ ହୁଅ ।
ସହନ କରିବା ମରିବା ନୁହେଁ
କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ହୃଦୟରେ ସ୍ନେହର ସହିତ ବଞ୍ଚିବା । କିପରି ବି ବିରୋଧୀ ହୋଇଥାଉ, ରାବଣଠାରୁ
ମଧ୍ୟ କ୍ରୁର ହୋଇଥାଉ, ଗୋଟିଏ ଥର ନୁହେଁ ଦଶଥର ପଛେ ସହନ କରିବାକୁ ପଡୁ ପୁଣି ବି ସହନଶକ୍ତିର ଫଳ
ଅବିନାଶୀ ଏବଂ ମଧୁର ଅଟେ । କେବଳ ଏହିଭଳି ଭାବନା ରଖ ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ ତ ଏତେଗୁଡିଏ ସହନ କରିଲି
ତେବେ ଇଏ ମଧ୍ୟ କିଛି ସହନ କରୁ । ଏହିଭଳି ଅଳ୍ପକାଳର ଫଳ ଖାଇବାର ଭାବନା ରଖ ନାହିଁ, ଦୟାର ଭାବନା
ରଖ । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ସେବାର ଭାବନା, ଏହିଭଳି ଭାବନା ରଖିଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କର ଦୋଷ
ଦୁର୍ବଳତାକୁ ନିଜ ମନ ଭିତରେ ଲୁଚାଇ ଦିଅନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମୁହାଁ ମୁହିଁ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯାହା ବିତିଗଲା
ତା’କୁ ଭୁଲିଯାଅ, ବିତିଯାଇଥିବା କଥାରୁ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରି ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ସାବଧାନ ରୁହ ।