05.04.20    Avyakt Bapdada     Odia Murli     19.12.85     Om Shanti     Madhuban


“ଫଲୋ ଫାଦର ଅର୍ଥାତ୍ ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ”
 


ଆଜି ବାପଦାଦା ସମସ୍ତ ସ୍ନେହୀ ପିଲାମାନଙ୍କର ସ୍ନେହର ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ଦେବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ସ୍ନେହ ମିଳନ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ବିଦେହୀ ବାପଦାଦାଙ୍କୁ ଦେହର ଆଧାର ନେବା ପାଇଁ ପଡୁଛି । ଆଉ କ’ଣ ପାଇଁ ଦେହର ଆଧାର ନେଉଛନ୍ତି ? ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଭଳି ବିଦେହୀ କରିବା ପାଇଁ । ଯେପରି ବାବା ନିଜେ ବିଦେହୀ ଅଟନ୍ତି, ଦେହକୁ ଆସୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବିଦେହୀ ସ୍ୱରୂପରେ ରହି ବିଦେହୀ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରାଉଛନ୍ତି, ସେହିଭଳି ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଜୀବନରେ ରହି, ଦେହ ଭିତରେ ରହି, ବିଦେହୀ ଆତ୍ମା ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇ ନିଜେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦାତା ହୋଇ ଦେହ ଦ୍ୱାରା କର୍ମ କରାଅ । ଏହି ଦେହ କର୍ମକର୍ତ୍ତା ଅଟେ, ତୁମେମାନେ ଦେହୀ ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ଦ୍ଦେଶଦାତା ଅଟ । ଏହି ସ୍ଥିତିକୁ ବିଦେହୀ ସ୍ଥିତି କୁହାଯାଏ । ଏହାକୁ ହିଁ ଫଲୋ ଫାଦର ଅର୍ଥାତ୍ ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରିବା କୁହାଯାଏ, ତେଣୁ ସର୍ବଦା ଫଲୋ ଫାଦର କରିବା ପାଇଁ ନିଜର ବୁଦ୍ଧିକୁ ଦୁଇଟି ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରଖ । ଶିବବାବାଙ୍କୁ ଫଲୋ କରିବାର ସ୍ଥିତି ହେଲା - ସଦା ଅଶରୀରୀ ଭବ, ବିଦେହୀ ଭବ, ନିରାକାରୀ ଭବ ଏବଂ ଦାଦା ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଫଲୋ କରିବା ପାଇଁ ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତି ସ୍ୱରୂପ ଭବ, ଫରିସ୍ଥା ସ୍ୱରୂପ ଭବ ଏବଂ ଆକାରୀ ସ୍ଥିତି ସ୍ୱରୂପ ଭବ । ଏହି ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହିବା ପାଇଁ ଫଲୋ ଫାଦର କରିବାକୁ ହେବ । ଏହାଠାରୁ ନିମ୍ନ ସ୍ଥିତି ହେଲା ବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ୱରୂପ, ଦେହର ସ୍ମୃତି ତଥା ନିଜକୁ ବ୍ୟକ୍ତି ମନେ କରିବା । ଏହାଠାରୁ ଆଉ ତଳକୁ ଯାଅ ନାହିଁ । ନିଜକୁ ବ୍ୟକ୍ତି ବୋଲି ମନେ କରିବା ବା ବ୍ୟକ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ରହିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତଳକୁ ଆସିଯାଇଛ ସେଥିପାଇଁ ଏହି ସବୁ ସ୍ମୃତିଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ଏହି ଦୁଇଟି ସ୍ଥିତିରେ ସର୍ବଦା ସ୍ଥିତ ରୁହ । ତୃତୀୟ ପ୍ରକାରର ସ୍ଥିତିରେ ରହିବା ପାଇଁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜନ୍ମ ହେବା ମାତ୍ରକେ ବାପଦାଦାଙ୍କର ଶିକ୍ଷା ମିଳି ସାରିଛି ଯାହାକି ଏହିଭଳି ଅଧୋଗତି କରାଇଥିବା ସ୍ଥିତିକୁ ସଂକଳ୍ପ ବା ସ୍ୱପ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ଯିବାର ନାହିଁ କାରଣ ଏହା ଅନ୍ୟର ସ୍ଥିତି ବା ପରର ସ୍ଥିତି ଅଟେ । ଯେପରି କେହି ଯଦି ବିନା ଅନୁମତିରେ ପରଦେଶ ବା ବିଦେଶକୁ ଚାଲିଯାଏ ତେବେ ତା’ର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ହେବ ? ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ଏହି ଆଜ୍ଞା ରୂପର ରେଖା ଟାଣି ଦେଇଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଏହାଠାରୁ ବାହାରକୁ ଯାଅ ନାହିଁ । ଯଦି କେହି ଏହାର ଅବଜ୍ଞା କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ସେମାନେ ଦୁଃଖୀ ମଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ପଶ୍ଚାତାପ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବଦା ନିଜର ସ୍ୱାଭିମାନରେ ରହିବାର ବା ସର୍ବଦା ପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହିବାର ସହଜ ଆଧାର ହେଲା “ଫଲୋ ଫାଦର” । ଫଲୋ କରିବା ତ ସହଜ ଅଟେ ନା! ବାଲ୍ୟ ଜୀବନରୁ ହିଁ ଫଲୋ କରିବାର ଅନୁଭବୀ ଅଟ ନା! ବାଲ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରେ ପିତା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଆଂଗୁଳି ଧରି ଚାଲିବାରେ, ଉଠିବା-ବସିବାରେ ଫଲୋ କରାଇଥା’ନ୍ତି । ପୁଣି ଯେତେବେଳେ ଗୃହସ୍ଥି ହୋଇଯାଆନ୍ତି ସେତେବେଳେ ପତି-ପତ୍ନୀ ପରସ୍ପରଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରି ଚାଲିବା ପାଇଁ ବଡମାନେ ଶିଖାଇଥା’ନ୍ତି । ପୁଣି ଆଗକୁ ଯାଇ ଗୁରୁ କରିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କର ଫଲୋଅର୍ସ ଅର୍ଥାତ୍ ଅନୁଗାମୀ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତେବେ ଲୌକିକ ଜୀବନରେ ମଧ୍ୟ ଆଦି ଏବଂ ଅନ୍ତ ସମୟରେ ଫଲୋ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ ଏବଂ ଅଲୌକିକ, ପାରଲୌକିକ ପିତା ମଧ୍ୟ ସେହି ଗୋଟିଏ ହିଁ ସହଜ ଉପାୟ ବତାଉଛନ୍ତି - କ’ଣ କରିବି, କିପରି କରିବି, ଏହିଭଳି କରିବି ନା ସେହିଭଳି କରିବି, ଏହିସବୁ ବିସ୍ତାରରୁ ମୁକ୍ତ କରି ଦେଉଛନ୍ତି । ତେବେ ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର କେବଳ ଗୋଟିଏ କଥା - “ଫଲୋ ଫାଦର” ।

ସାକାର ରୂପରେ ମଧ୍ୟ ନିମିତ୍ତ ହୋଇ କର୍ମ ଶିଖାଇବା ପାଇଁ ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଥିବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଆତ୍ମା ନିମିତ୍ତ ହେଲେ । କର୍ମ କରିବାରେ, କର୍ମବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାରେ, କର୍ମ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ଦେହ ଭିତରେ ରହି ବିଦେହୀ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହିବାରେ, ଶାରୀରୀକ ବନ୍ଧନଗୁଡିକୁ ମୁକ୍ତ କରିବାରେ, ମନର ଲଗନରେ ମଗନ ରହିବାର ସ୍ଥିତିରେ, ଧନର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ପଇସାକୁ ମଧ୍ୟ ସଫଳ କରିବାରେ ସାକାର ବ୍ରହ୍ମାବାବା ନିଜର ସାକାର ଜୀବନରେ ନିମିତ୍ତ ହେଲେ । କର୍ମବନ୍ଧନୀ ଆତ୍ମା ହୋଇ ମଧ୍ୟ କର୍ମାତୀତ ହେବାରେ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ହେଲେ । ତେଣୁ ସାକାର ଜୀବନକୁ ଅନୁକରଣ କରିବା ସହଜ ଅଟେ ନା । ଏହି ଶିକ୍ଷା ହିଁ ଫଲୋ ଫାଦର । ଯଦି କେହି ପ୍ରଶ୍ନ ମଧ୍ୟ ପଚାରୁଛନ୍ତି ତେବେ ଶରୀର ବିଷୟରେ ବା ସମ୍ବନ୍ଧ ବା ଧନ ବିଷୟରେ ହିଁ ପଚାରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ଜୀବନ ହିଁ ଏହି ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର । ଯେପରି ଆଜିକାଲି ବିଜ୍ଞାନବାଦୀ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର କମ୍ପ୍ୟୁଟରକୁ ପଚାରୁଛନ୍ତି କାରଣ ଭାବୁଛନ୍ତି ମନୁଷ୍ୟର ବୁଦ୍ଧିଠାରୁ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଅଧିକ ସଠିକ୍ ଉତ୍ତର ଦେଇପାରିବ ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ମାତାଠାରୁ ମଧ୍ୟ ନିର୍ମିତ ବସ୍ତୁକୁ ଅଧିକ ସଠିକ୍ ମନେ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କ ଭଳି ଶାନ୍ତିର ଶକ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ଜୀବନ ହିଁ ସଠିକ୍ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ କ’ଣ, କାହିଁକି, କିପରି କହିବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ଜୀବନ ରୂପୀ କମ୍ପ୍ୟୁଟରରୁ ଦେଖିନିଅ । କିପରି ଏବଂ କ’ଣର ଉତ୍ତର ଏହିପରିରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯିବ । ପ୍ରଶ୍ନଚିତ୍ତ ପରିବର୍ତ୍ତେ ପ୍ରସନ୍ନଚିତ୍ତ ହୋଇଯିବ । ପ୍ରଶ୍ନଚିତ୍ତ ଆତ୍ମାର ବୁଦ୍ଧି ସର୍ବଦା ହଲଚଲ୍ ହେଉଥାଏ ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଶ୍ନବାଚକ ଚିହ୍ନ ମଧ୍ୟ ବଙ୍କା ତେଢା ଅଟେ ଏବଂ ପ୍ରସନ୍ନଚିତ୍ତର ଚିହ୍ନ ହେଲା ବିନ୍ଦୁ ଅର୍ଥାତ୍ ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ଲଗାଇବା । ତେବେ ବିନ୍ଦୁରେ କୌଣସି ତେଢା ବଙ୍କା ଅଛି କି? ଚାରିଆଡୁ ଦେଖିଲେ ବି ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାରର ଦେଖାଯିବ । ବିନ୍ଦକୁ ଯେଉଁ ପଟରୁ ଦେଖିଲେ ମଧ୍ୟ ସିଧା ହିଁ ଦେଖାଯିବ ଏବଂ ଏକାଭଳି ଦେଖାଯିବ, ଚାହେଁ ସିଧା ଭାବରେ ଦେଖ, ଚାହେଁ ଓଲଟାଇ ଦେଖ । ତେଣୁ ପ୍ରସନ୍ନଚିତ୍ତ ଅର୍ଥାତ୍ ଏକରସ ସ୍ଥିତିରେ ରହି ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା । ତେବେ ଏହି ସବୁ କଥାରୁ ସାରାଂଶ କ’ଣ ମିଳିଲା ? ନିଜର ପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ଚାହେଁ ସାକାର ସ୍ୱରୂପରେ ଫଲୋ କର ବା ଆକାର ରୂପରେ ଫଲୋ କର । ଚାହେଁ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଫଲୋ କର, ଚାହେଁ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ଫଲୋ କର । କିନ୍ତୁ ଶବ୍ଦ ସେହି ଗୋଟିଏ “ଫଲୋ ଫାଦର”, ସେଥିପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମା ବନ୍ଦେ ଜଗତଗୁରୁ” କହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ମହିମା କରୁଛନ୍ତି । କାହିଁକି ନା ସାକାର ରୂପରେ ଫଲୋ ଫାଦର କରିବା ପାଇଁ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମକୁ ଅନୁକରଣ କରିବା ପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମାବାବା ହିଁ ସାକାର ଜଗତ ପାଇଁ ନିମିତ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ଶିବକୁମାର, ଶିବକୁମାରୀ କହୁନାହିଁ । ତେବେ ସାକାର ରଚନାର ନିମିତ୍ତ ବା ସାକାରରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବନର ନମୁନା ରୂପରେ ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ନିମିତ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ସତ୍ଗୁରୁ କହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ଜଗତ୍ଗୁରୁ କହୁଛନ୍ତି କାରଣ ଶିକ୍ଷାଦାତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ କୁହାଯାଏ ଏବଂ ସାରା ଜଗତ ପାଇଁ ସାକାର କର୍ମ ମାଧ୍ୟମରେ ଶିକ୍ଷାଦାତା ରୂପରେ ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ନିମିତ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ଏହି ହିସାବରେ ଜଗତଗୁରୁ ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ସାରା ଜଗତ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ବନ୍ଦନା କରୁଛି । ଜଗତପିତାର ଉପାଧି ମଧ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଅଟେ । ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ବା ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ଜଗତପିତା କୁହାଯାଉନାହିଁ । ଭକ୍ତମାନେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ଜଗତର ମାଲିକ ହିସାବରେ ପ୍ରଜାପତି କହି ଦେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତରେ ପିତା ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଯେତିକି ସେ ଜଗତର ପ୍ୟାରା ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି ସେତିକି ପୁଣି ଜଗତଠାରୁ ନ୍ୟାରା ଅର୍ଥାତ୍ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ରହି ବର୍ତ୍ତମାନ ଅବ୍ୟକ୍ତ ରୂପରେ ସାରା ଜଗତକୁ ନିଜର ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଥିତିକୁ ଅନୁକରଣ କରାଇବାର ଶିକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି । ବୁଝିଲ! ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବି ଆତ୍ମାର ଏହିଭଳି ନିଆରାପଣିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ଲିପ୍ତ ସ୍ଥିତିର ପାର୍ଟ ନାହିଁ । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଏହି ନିଆରା ପଣିଆର କାହାଣୀ ପୁଣି ଆଉ କେବେ ଶୁଣାଇବୁ ।

ଆଜି ତ ଶରୀରକୁ ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭାଳିବାକୁ ହେବ । ଯେବେକି ଲୋନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଧାର ସୂତରେ ନିଆଯାଇଛି ତେଣୁ ଉତ୍ତମ ମାଲିକ ତାଙ୍କୁ କୁହାଯାଏ ଯିଏ ଶରୀରକୁ, ସ୍ଥାନକୁ ତା’ର ଶକ୍ତି ଅନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଏ । ପୁଣି ବି ବାପଦାଦା ଉଭୟଙ୍କର ଶକ୍ତିଶାଳୀ ପାର୍ଟକୁ ଚଲାଇବା ପାଇଁ ଏହି ରଥ (ଗୁଲଜାର ଦାଦୀଙ୍କର ଶରୀର) ନିମିତ୍ତ ଅଟେ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ବିଶେଷ ବରଦାନର ଆଧାର ଅଟେ । କେହି କେହି ପିଲାଙ୍କ ମନରେ ଏଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ ମଧ୍ୟ ଉଠୁଛି ଯେ କେବଳ ଏହି ରଥ କାହିଁକି ନିମିତ୍ତ ହେଲା । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ କଥା ଛାଡିଦିଅ, ନିଜେ ଏହାଙ୍କ (ଗୁଲଜାର ଦାଦୀଙ୍କର) ମନ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି । କିନ୍ତୁ ବ୍ରହ୍ମା ମଧ୍ୟ ଯେପରି ନିଜର ଜନ୍ମକୁ ଜାଣିନଥିଲେ, ଇଏ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ନିଜର ବରଦାନକୁ ଭୁଲିଯାଇଛି । ଏହି ବରଦାନ ବିଶେଷ ଭାବରେ ସାକାର ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କଠାରୁ ଆଦି ସାକ୍ଷାତ୍କାର ପାର୍ଟ ଚାଲିଥିବା ସମୟରେ ଏହି କନ୍ୟାକୁ ମିଳିଛି । ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସହିତ ଆଦି ସମୟରେ ଏକାନ୍ତରେ ତପସ୍ୟା କରୁଥିବା ସ୍ଥାନରେ ଏହି ଆତ୍ମାର ବିଶେଷ ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରିବାର ପାର୍ଟକୁ ଦେଖି ବ୍ରହ୍ମାବାବା କନ୍ୟାର ସରଳ ସ୍ୱଭାବ, ନିଷ୍କପଟ ଜୀବନର ବିଶେଷତାକୁ ଦେଖି ଏହି ବରଦାନ ଦେଇଥିଲେ -- ଯେପରି ଆଦି ସମୟରେ ଏହି ପାର୍ଟ କରିବାରେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ସାଥୀ ହୋଇଛି ଏବଂ ସାଥୀରେ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ସେହିପରି ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ପିତାଙ୍କର ସାଥୀ ହେବାର, ପିତା ସମାନ ହେବାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମଧ୍ୟ ତୁଲାଇବ । ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ ସେବାରେ ପାର୍ଟ କରିବ । ତେଣୁ ସେହି ବରଦାନ ଏହି କନ୍ୟାର ଭାଗ୍ୟର ରେଖା ପାଲଟି ଯାଇଛି ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ ରଥ ହେବାରେ ପାର୍ଟ କରିବା ମଧ୍ୟ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯାଇଛି । ପୁଣି ବି ବାପଦାଦା ଏହିଭଳି ପାର୍ଟ କରିବା ପାଇଁ ଏହି କନ୍ୟାକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏତେ ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏତେ ଶକ୍ତିକୁ ଆଡଜଷ୍ଟ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ସମ୍ଭାଳିବାର ବିଶେଷତା ରୂପକ ଲିଫ୍ଟ ପାଇଥିବା କାରଣରୁ ଏକ୍ସଟ୍ରା ଗିଫ୍ଟ ଅର୍ଥାତ୍ ଅତିରିକ୍ତ ଉପହାର ମଧ୍ୟ ମିଳିଛି । ପୁଣି ବି ବାପଦାଦାଙ୍କୁ ଶରୀରର ସବୁ କିଛି ଅବସ୍ଥାକୁ ଦେଖିବାକୁ ପଡୁଛି । କିନ୍ତୁ ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ବିଧିପୂର୍ବକ ଏବଂ କୌଶଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ହିଁ କାମ ଚଳାଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ପାଇଁ ବାପଦାଦା ପ୍ରତିଶ୍ରୃତିବଦ୍ଧ ତ ଅଟନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସମୟ ଅନୁସାରେ ମିଳନର ବିଧିର ପରିବର୍ତ୍ତନ ମଧ୍ୟ ହୋଇଚାଲିବ । ଆଗକୁ ୧୭ ବର୍ଷର ପାର୍ଟ ତ ନିଶ୍ଚିତ ପୂରଣ କରିବାକୁ ହେବ କିନ୍ତୁ ୧୮ ବର୍ଷରେ ହିଁ ସବୁ କିଛି ଶୁଣାଇବୁ ।

ଟୀଚର ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍ :

(୧) ଟୀଚରମାନେ ସର୍ବଦା ନିଜର ସ୍ୱସ୍ଥିତି ଦ୍ୱାରା ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଆଗକୁ ବଢୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆଗକୁ ବଢାଉଛନ୍ତି । ନିଜେ ଆଗକୁ ବଢିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଆଗକୁ ବଢାଇବା ପାଇଁ ଟୀଚରମାନଙ୍କର ବିଶେଷ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏବଂ ଲକ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କ ସମାନ ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ଆତ୍ମା ହୋଇ ଆଗକୁ ବଢ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବଢାଇଚାଲ । ନିଜର ତ୍ୟାଗ ଦ୍ୱାରା ଭାଗ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଥିବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ଅଟ । ତେଣୁ ସର୍ବଦା ତ୍ୟାଗ ହିଁ ଭାଗ୍ୟ ଅଟେ । ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ୍ୟ, ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଫଳ... ସର୍ବଦା ଏହିଭଳି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଫଳ ଦ୍ୱାରା ନିଜକୁ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଉଡାଇଚାଲ । ନିଜକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ନିମିତ୍ତ ମନେ କରିବା ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବାର ସହଜ ବିଧି । ଈଶ୍ୱରୀୟ ସେବାଧାରୀ ହେବା, ଏହା ମଧ୍ୟ ସଂଗମଯୁଗରେ ବିଶେଷ ଭାଗ୍ୟର ପ୍ରତୀକ । ସେବା କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସମ୍ପନ୍ନ ହେବା, କାହିଁକି ନା ସେବା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାରବ୍ଧ ଜମା ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଜମା ହୋଇଥିବା ପ୍ରାରବ୍ଧକୁ ଅନେକ ଜନ୍ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭୋଗ କରିଚାଲିବ । ସେବା ଦ୍ୱାରା ମୋର ପ୍ରାରବ୍ଧ ଜମା ହେଉଛି - ଯଦି ଏହି ସ୍ମୃତି ସର୍ବଦା ରହିଥିବ ତେବେ ଖୁସିରେ ରହିପାରିବ ଏବଂ ମନ ଖୁସି ରହିବା କାରଣରୁ କେବେ ବି ଥକିଯିବ ନାହିଁ, କାହିଁକି ନା ସେବା ଆତ୍ମାକୁ ଅଥକ କରିଦିଏ ଅର୍ଥାତ୍ ସତେଜ କରିଦିଏ ଏବଂ ଖୁସିର ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ କରାଇଥାଏ ।

ସେବାଧାରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କ ସମାନ ସ୍ଥିତି । ତେଣୁ ସମାନତାକୁ ଚେକ୍ କରିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ସମାନ କରିଚାଲ । ସେଣ୍ଟରର ବାୟୁମଣ୍ଡଳକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଦିନ ଥରେ ବା ଦୁଇ ଥର ସେବାସ୍ଥାନ ଗୁଡିକର ପରିକ୍ରମା ଲଗାଇ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯୋଗର ଅନୁଭୂତି କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ରଖ । ଶକ୍ତିଶାଳୀ ବାତାବରଣ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ସମସ୍ୟାରୁ ସ୍ୱତଃ ଦୂରେଇ ଦେଇଥାଏ । ଏବେ ନିଜେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ହୋଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପୁରୁଷାର୍ଥୀ କରିଚାଲ । ଆଚ୍ଛା!

(୨) ସମସ୍ତେ ନିଜକୁ କେଉଁ ପ୍ରକାରର ମଣୀ ମନେ କରୁଛ ? (ସନ୍ତୁଷ୍ଟମଣୀ) ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ହିଁ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଅଧିକ ପୂଜା ମଧ୍ୟ କେଉଁ ଦେବୀଙ୍କର ହେଉଛି ? ସନ୍ତୋଷୀ ଦେବୀଙ୍କର ଏବଂ ସନ୍ତୋଷୀ ଦେବୀଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିବା ମଧ୍ୟ ସହଜ । ସନ୍ତୋଷୀ ଦେବୀ ଖୁବ୍ କମ୍ ସମୟରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ତେବେ ସନ୍ତୋଷୀଙ୍କର ପୂଜା କାହିଁକି ହେଉଛି ? କାହିଁକି ନା ଆଜିକାଲି ସମୟରେ ଦୁନିଆରେ ଅଶାନ୍ତି ବହୁତ ରହିଛି, ଦୁଃଖ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ରହିଛି ସେହି କାରଣରୁ ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟତା ବଢି ବଢି ଚାଲିଛି, ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିବାର ଉପାୟ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଉପାୟ ବାହାର କରିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ସମୟରେ ତୁମେମାନେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟମଣୀ ହୋଇ ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ଆଲୋକ ପ୍ରଦାନ କର । ନିଜର ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ଆଲୋକ ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କର । ପ୍ରଥମେ ନିଜେ ନିଜ ଉପରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରୁହ, ତା’ ପରେ ସମ୍ବନ୍ଧ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରୁହ ତେବେ ଯାଇ ସନ୍ତୁଷ୍ଟମଣୀ ବୋଲାଇପାରିବ, କାରଣ ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର ମଧ୍ୟ ତିନୋଟି ପ୍ରମାଣ ପତ୍ର ଆବଶ୍ୟକ । ନିଜଠାରୁ, ସେବାଠାରୁ ଏବଂ ସାଥୀମାନଙ୍କଠାରୁ । ଏହି ତିନୋଟି ପ୍ରମାଣ ପତ୍ର ନେଇଛ ନା । ବହୁତ ଭଲ କରିଛ ଯାହାକି ଦୁନିଆର ହଲଚଲ୍ରୁ ବାହାରି ଅଚଳ ଘର ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ବାବାଙ୍କର ଏହି ସ୍ଥାନ ଅଚଳଘର ଅଟେ । ତେବେ ଅଚଳ ଘରରେ ପହଞ୍ଚି ଯିବା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ ଭାଗ୍ୟର କଥା । ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗ କରିଛ ସେଥିପାଇଁ ଅଚଳଘରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ତୁମେମାନେ ଭାଗ୍ୟବାନ ତ ହୋଇଯାଇଛ କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟର ରେଖାକୁ ଯେତେ ଅଧିକ ଲମ୍ବା କରିବାକୁ ଚାହିଁବ, କରିପାରିବ । ଭାଗ୍ୟବାନ ଆତ୍ମାଙ୍କର ଲିଷ୍ଟରେ ତ ଆସିଗଲ କାହିଁକି ନା ଭଗବାନଙ୍କର ଭଗବାନଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହୋଇଯାଇଛ ତେଣୁ ଭାଗ୍ୟବାନ ହୋଇଯାଇଛ । ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ନିଜର କରିଦେଇଛ ତେଣୁ ଭାଗ୍ୟବାନ ହୋଇଯାଇଛ । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କର ଏହିଭଳି ସାହାସକୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି । ଯାହା ବି ହେଉ ତ୍ୟାଗ ଏବଂ ସେବା କରିବାର ସାହସ ଦେଖାଇବାରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟ । ଛୋଟ ହୋଇଥାଅ ବା ନୂଆ ହୋଇଥାଅ କିନ୍ତୁ ବାପଦାଦା ତ୍ୟାଗ ଏବଂ ସାହସ ପାଇଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଦେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ସେହିଭଳି ସମ୍ମାନୀୟ ଦୃଷ୍ଟିରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଯଜ୍ଞରେ ନିମିତ୍ତ ହେବାର ମଧ୍ୟ ମହତ୍ୱ ରହିଛି । ସେହି ମହତ୍ୱ ଅନୁସାରେ ସର୍ବଦା ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢିବା ସହିତ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ମହାନ ଆତ୍ମା ହୋଇ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହୋଇଯିବ । ତେବେ ନିଜର ମହାନତାକୁ ତ ଜାଣିଛ ନା । ଯେତିକି ମହାନ ସେତିକି ନିର୍ମାଣ ଅର୍ଥାତ୍ ନମ୍ର । ଯେପରି ଫଳଦାୟକ ବୃକ୍ଷର ଲକ୍ଷଣ ହେଲା - ନମ୍ରତା । ସେହିଭଳି ଯେଉଁମାନେ ନମ୍ର ଅଥବା ନିରହଂକାରୀ ଅଟନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତି କରିବାର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ସଂଗମଯୁଗର ବିଶେଷତା । ଆଚ୍ଛା!

କୁମାରମାନଙ୍କ ସହିତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍:-

କୁମାର ଅର୍ଥାତ୍ ଦୁର୍ବଳତାଗୁଡିକୁ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଛାଡପତ୍ର ଦେଇଥିବା ଆତ୍ମା । ଅଧାକଳ୍ପ ପାଇଁ ଦୁର୍ବଳତାଗୁଡିକୁ ଛାଡପତ୍ର ଦେଇ ଦେଇଛ ନା, ବା ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଇ ନାହଁ ? ଯେଉଁମାନେ ସଦା ସମର୍ଥ ଆତ୍ମା ସେମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖକୁ କୌଣସି ଦୁର୍ବଳତା ଆସିପାରିବ ନାହିଁ । ସର୍ବଦା ସମର୍ଥ ସ୍ଥିତିରେ ରହିବା ଅର୍ଥାତ୍ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା । ଏହିଭଳି ସମର୍ଥ ଆତ୍ମାମାନେ ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି, ଈଶ୍ୱରୀୟ ପରିବାରକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି । କୁମାର ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ଅନେକଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠକର୍ମର ରେଖା ତିଆରି କରୁଥିବା ଆତ୍ମା । ନିଜର କର୍ମ ଏଭଳି ହେଉ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର କର୍ମର ରେଖା ତିଆରି କରିବାର ନିମିତ୍ତ ହେଉଥିବ । ଏହିଭଳି ସେବାଧାରୀ ଅଟ । ତେଣୁ ନିଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ଏହି କଥା ଚେକ୍ କର ଯେ ମୋର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ଏହିଭଳି ସ୍ପଷ୍ଟ ଅଛି ଯାହାକି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମୋର କର୍ମର ରେଖା ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦେଖାଯାଉଥିବ । ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାରବ୍ଧର ଖାତା ସର୍ବଦା ଜମା କରୁଥିବା ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ । ଯୋଗ ଏବଂ ସେବା ହିଁ ସର୍ବଦା ଆଗକୁ ବଢାଇବାର ଆଧାର । ଯୋଗ ଆତ୍ମାକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିଦିଏ ଏବଂ ସେବା ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଭରପୁର କରିଦିଏ, ତେଣୁ ଯୋଗ ଏବଂ ସେବା ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ଆଗକୁ ବଢିଚାଲ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଗକୁ ବଢାଇଚାଲ । ଆଚ୍ଛା!

ରଦାନ:-
ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରୁଥିବା ପରୋପକାରୀ ହୁଅ ।

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ମୃତି ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଭାଗ୍ୟର ଚିତ୍ରକୁ ତ ସମସ୍ତେ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ କେବଳ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ବା ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ସମାନ ହେବାର ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟାୟର କାର୍ଯ୍ୟ ବାକି ରହିଛି ସେଥିପାଇଁ ପରୋପକାରୀ ହୁଅ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱାର୍ଥ ଭାବନା ଠାରୁ ସର୍ବଦା ମୁକ୍ତ ରୁହ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିସ୍ଥିତିରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସହଯୋଗୀ ସଂଗଠନରେ ଯେତେଯେତେ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ଭାବନା ରହିବ ସେତେ ସେତେ ପରୋପକାରୀ ହୋଇପାରିବ । ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ଭରପୁର ଅନୁଭବ କରିବା ସହିତ ପ୍ରାପ୍ତି ସ୍ୱରୂପ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହିପାରିବ ଏବଂ ନିଜ ପ୍ରତି କିଛି ବି ସ୍ୱୀକାର କରିବ ନାହିଁ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସର୍ବସ୍ୱତ୍ୟାଗୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସରଳତା ତଥା ସହନଶୀଳତା ଗୁଣ ଆସିପାରିବ ।