26.04.21          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଯଦି ଦେବତା ହେବାର ଅଛି ତେବେ ଅମୃତ ପାନ କର ଏବଂ ଅନ୍ୟକୁ କରାଅ, ଯେଉଁମାନେ ଅମୃତପାନ କରନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ହୁଅନ୍ତି ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏହି ସମୟରେ ସତ୍ୟଯୁଗର ପ୍ରଜା କେଉଁ ଆଧାରରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛନ୍ତି?

ଉତ୍ତର:-
ଯେଉଁମାନେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହେଉଛନ୍ତି, ବହୁତ ଭଲ ବହୁତ ଭଲ କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପାଠ ପଢୁ ନାହାଁନ୍ତି, ମେହନତ କରିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି, ସେହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରଜା ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ପ୍ରଭାବିତ ହେବା ଅର୍ଥ ପ୍ରଜା ହେବା । ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ରାଜା ରାଣୀ ହେବା ପାଇଁ ତ ମେହନତ କରିବା ଦରକାର । ପାଠପଢା ଉପରେ ପୁରା ପୂରା ଧ୍ୟାନ ରହିବା ଦରକାର । ଯଦି ନିଜେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଚାଲିବ ତେବେ ଯାଇ ଉଚ୍ଚ ପଦ ମିଳିପାରିବ ।

ଗୀତ:-
ତୁନେ ରାତ ଗବାଇ ସୋ କେ...

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ପିଲାମାନେ ଗୀତ ଶୁଣିଲେ ଯେ ଆମ ଜୀବନ ହୀରା ଭଳି ଥିଲା । ଏବେ କଉଡି ଭଳି ହୋଇଯାଇଛି । ଏହା ତ ବହୁତ ସାଧାରଣ କଥା । ଯାହାକୁ ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିବେ । ବାବା ବହୁତ ସହଜ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଯାହାକି କେହି ଛୋଟ ପିଲା ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିବ । ସତ୍ୟନାରାୟଣଙ୍କ କଥା ଶୁଣାଇବା ସମୟରେ ଛୋଟ-ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଶୁଣିବା ପାଇଁ ବସିଯା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସେହି ସବୁ ସତସଙ୍ଗ ଆଦିରେ ଯାହା କିଛି ଶୁଣାଇଥା’ନ୍ତି ସେସବୁ ହେଲା କାହାଣୀ । ଯେଉଁ କାହାଣୀରେ କୌଣସି ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ । ସେସବୁ ହେଲା ମନଗଢା କାହାଣୀ । ଗୀତାର କାହାଣୀ, ରାମାୟଣର କାହାଣୀ, ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଶାସ୍ତ୍ର ସବୁ ରହିଛି ଯାହାର କାହାଣୀ ବସି ଶୁଣାଇଥା’ନ୍ତି । ସେ ସବୁ ହେଲା କଥା ବା କାହାଣୀ । କାହାଣୀ ଶୁଣିଲେ କେବେ କୌଣସି ଲାଭ ମିଳିଥାଏ କି! ଏହା ହେଉଛି ସତ୍ୟନାରୟଣଙ୍କର କାହାଣୀ, ନରରୁ ନାରାୟଣ ହେବାର ସତ୍ୟ କାହାଣୀ । ଏହାକୁ ଶୁଣିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ନରରୁ ନାରାୟଣ ହୋଇଯିବ । ଏହାକୁ ଅମର କଥା ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ତୁମେମାନେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଉଛ ଯେ, ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ତୁମକୁ ଅମର କଥା ଶୁଣାଇବୁ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଅମରଲୋକକୁ ଚାଲିଯିବ । ତେବେ ବି କେହି ବୁଝୁନାହାଁନ୍ତି । ଏତେ ଦିନ ହେବ ଶାସ୍ତ୍ର ପୁରାଣର କାହାଣୀ ଶୁଣି ଆସୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେଥିରୁ କିଛି ବି ଲାଭ ମିଳୁନାହିଁ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଉଛନ୍ତି, କହୁଛନ୍ତି ଚାଲ ଟିକେ ଦର୍ଶନ କରି ଆସିବା, ଅମୁକ ମହାତ୍ମାଙ୍କର ଦର୍ଶନ କରି ଆସିବା । ଏହିପରି ପ୍ରଥା ରହି ଆସିଛି । ଋଷି-ମୁନି ଯେଉଁମାନେ ଜନ୍ମ ନେଇ ଚାଲିଗଲେଣି ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇ ଆସିଛନ୍ତି । ଯଦି ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର କାହାଣୀ ଜଣା ଅଛି? ତେବେ କହିବେ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ, ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର କାହାଣୀ ତ ବହୁତ ସହଜ । ଅଲଫ (ବାବା) ଏବଂ ବେ (ବର୍ସା)ର କାହାଣୀ । ଯଦିଓ ପ୍ରଦର୍ଶନୀକୁ ଯେଉଁମାନେ ଆସନ୍ତି ସେମାନେ କାହାଣୀ ତ ଠିକ ଭାବରେ ଶୁଣନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପବିତ୍ର ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଭାବୁଛନ୍ତି ଏହି ବିକାରଗ୍ରସ୍ଥ ହେବାର ପରମ୍ପରା ମଧ୍ୟ ଅନାଦି କାଳରୁ ଅଛି । ମନ୍ଦିରରେ ଦେବତାମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଗାୟନ କରୁଛନ୍ତି, ଆପଣ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ... ପୁଣି ବାହାରକୁ ଆସି କହୁଛନ୍ତି ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହେବା ତ ଅନାଦି କାଳରୁ ଚାଲି ଆସୁଛି । ବିକାର ବିନା ଦୁନିଆ କିପରି ଚାଲିବ? ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପିଲାଛୁଆ ଥିଲେ ନା, ଏହିଭଳି କହିଦେଉଛନ୍ତି, ତେବେ ଏଭଳି ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ କ’ଣ କୁହାଯିବ! ମନୁଷ୍ୟର ପଦ ତ ଦିଆଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ । ଦେବତାମାନେ ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ଥିଲେ, ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ସମସ୍ତେ କେତେ ସୁଖୀ ଥିଲେ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ବାବା ବହୁତ ସହଜ କଥା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି, ବାସ୍ତବରେ ଏହି ଭାରତରେ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ଯାହାର ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଏକଥା ତ ସମସ୍ତେ ସ୍ୱୀକାର କରିବେ ଯେ, ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ସେଠାରେ କେହି ଦୁଃଖୀ ନଥିଲେ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କର ବହୁତ ବଡ ବଡ ମହଲ ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ସେମାନଙ୍କୁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି । ଏବେ ସେସବୁ ନାହିଁ । ଏବେ ତ କଳିଯୁଗର ଶେଷ ସମୟ । ମନୁଷ୍ୟ ପରସ୍ପର ଲଢେଇ ଝଗଡା କରୁଛନ୍ତି । ଭଗବାନ ତ ଉପରେ ନିର୍ବାଣଧାମରେ ରହୁଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତରେ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ସେଠାରେ ରହିଥାଉ, ଏଠାକୁ ପାର୍ଟ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଥାଉ । ପ୍ରଥମେ ଆମେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟରେ ଥିଲେ । ସେଠାରେ ବହୁତ ସୁଖ ଆନନ୍ଦ ଥିଲା, ପୁଣି ଆମକୁ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେବାକୁ ପଡିଲା । ୮୪ ଜନ୍ମର ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଆମେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ କୂଳରେ ୧୨୫୦ ବର୍ଷ ରାଜ୍ୟ କରିଛୁ । ଯେଉଁଠାରେ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ଥିଲା, ସମସ୍ତେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ଥିଲେ, ହୀରା-ନୀଳାର ମହଲ ଥିଲା । ଆମେ ସେଠାରେ ରାଜତ୍ୱ କରିଲେ । ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମରେ ତ ଆସିବାକୁ ପଡିବ । ଏହିଭଳି ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳର ଚକ୍ର ତ ଘୂରି ଚାଲିଛି । ଅଧାକଳ୍ପ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବହୁତ ସୁଖ ଥିଲା, ଆମେମାନେ ରାମ ରାଜ୍ୟରେ ଥିଲେ ପୁଣି ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିଲା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ୯ ଲକ୍ଷ ଥିଲେ ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗ ଶେଷରେ ବୃଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ କରି ୯ ଲକ୍ଷରୁ ୨ କୋଟି ହୋଇ ଗଲେ, ତାପରେ ତ୍ରେତାରେ ୧୨ ଜନ୍ମ ନେଲେ, ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସୁଖ-ଶାନ୍ତିରେ ଥିଲେ । କେବଳ ଗୋଟିଏ ହିଁ ଧର୍ମ ଥିଲା । ପୁଣି କ’ଣ ହେଲା? ତାପରେ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ଦେଖ ରାମରାଜ୍ୟ ଏବଂ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ବିଷୟରେ ମୁଁ ବହୁତ ସହଜ ଭାବରେ ବୁଝାଉଛି । ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ଶୁଣାଇବା ଦରକାର । ତାପରେ କ’ଣ ହେଲା? ବଡ ବଡ ସୁନା, ହୀରା-ନୀଳାର ମହଲ ସବୁ ଭୂମିକମ୍ପରେ ମାଟି ତଳକୁ ଚାଲିଗଲା । ଭାରତବାସୀମାନେ ବିକାରୀ ହୋଇଗଲେ, ତେଣୁ ଭୂମିକମ୍ପ ଆଦି ହେଲା ଏବଂ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା । ଭାରତବାସୀ ପବିତ୍ରରୁ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଗଲେ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ସୁନାର ଲଙ୍କା ମାଟି ତଳକୁ ଚାଲିଗଲା । ତେବେ ସେଥି ମଧ୍ୟରୁ କିଛି ତ ରହିଯାଇଥିବ ନା, ଯେଉଁଥିରେ ମନ୍ଦିର ଆଦି ତିଆରି କରିଥିବେ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବିକାରୀ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ । ପୁଣି ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଲା ଯେଉଁଠି ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ କମ ହୋଇଗଲା । ଆମେ ନିର୍ବିକାରୀ ଯୋଗୀରୁ ବିକାରୀ ଭୋଗୀ ହୋଇଗଲେ, ଯଥା ରାଜା ରାଣୀ ତଥା ପ୍ରଜା ସମସ୍ତେ ବିକାରୀ ହୋଇଗଲେ । ଏହି କାହାଣୀ କେତେ ସହଜ । ଯଦି ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି କାହାଣୀ ଶୁଣାଇବେ ତେବେ ବଡ ବଡ ଲୋକଙ୍କର ମୁହଁ ମଧ୍ୟ ତଳକୁ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ବାବା ଆସି ସାରା ସୃଷ୍ଟିର ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି, କାରଣ ସିଏ ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ପତିତ-ପାବନ ଅଟନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରେ ଭୋଗୀ ପତିତ ହୋଇଗଲେ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ସବୁ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ ଆସିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଜ୍ଞାନ ଅମୃତର ଯେଉଁ ନିଶା ଥିଲା ତାହା ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା । ଧୀରେ ଧୀରେ ଲଢେଇ ଝଗଡା ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ଦ୍ୱାପର ଯୁଗଠାରୁ ଆମେମାନେ ତଳକୁ ତଳକୁ ଖସିଲେ, କଳିଯୁଗରେ ଆମେ ଆହୁରି ବିକାରୀ ହୋଇଗଲେ । ପଥରର ମୂର୍ତ୍ତି ସବୁ ତିଆରି କରିଚାଲିଲେ । ହନୁମାନଙ୍କର, ଗଣେଶଙ୍କର.... । ବୁଦ୍ଧି ପଥର ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ପୂଜା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ଭାବୁଥିଲେ ଯେ, ଭଗବାନ ପଥର ଠିକର ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି କରି କରି ଭାରତର ଅବସ୍ଥା ଦେଖ କ’ଣ ହୋଇଗଲା ଏବେ ପୁଣି ବାବା କହୁଛନ୍ତି, ବିକାରର ବିଷକୁ ଛାଡି ଅମୃତ ପାନ କର, ପବିତ୍ର ହୁଅ ଏବଂ ମୋଠାରୁ ବିଶ୍ୱର ରାଜ୍ୟ ପଦ ନିଅ । ବିକାରକୁ ତ୍ୟାଗ କରିଦିଅ, ତେବେ ତୁମେମାନେ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହୋଇଯିବ । କିନ୍ତୁ କେହି ବିଷକୁ ଛାଡୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବିଷ ପାଇଁ କେତେ ମାଡ ମାରୁଛନ୍ତି, ଦୁଃଖୀ କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତ ଦ୍ରୌପଦୀ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥିଲା ନା । ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ, ଅମୃତ ପାନ ନକଲେ ଆମେ ଦେବତା କିପରି ହେବୁ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ରାବଣ ହିଁ ନଥାଏ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ନହେବ, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ଯେଉଁମାନେ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ଥିଲେ, ସେହିମାନେ ହିଁ ଏବେ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରୀ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ପୁଣି ଏବେ ଏହି ଅମୃତକୁ ପାନ କରି ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି, କେବଳ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ତୁମେ କ’ଣ ଗୀତାକୁ ଭୁଲି ଗଲଣି? ଗୀତା ରଚନା କଲି ମୁଁ, ତୁମେ ସେଥିରେ କୃଷ୍ଣଙ୍କର ନାମ ଲେଖିଦେଲ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଏହି ରାଜତ୍ୱ କିଏ ଦେଇଥିଲା? ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଭଗବାନ ହିଁ ଦେଇଥିବେ । ତେବେ ତା’ ପୂର୍ବରୁ ଭଗବାନ ଆସି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇଥିବେ, କିନ୍ତୁ ନାମ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କର । ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଦରକାର । ଏହା ବହୁତ ସହଜ କାହାଣୀ । ଏହି କାହାଣୀ ବାବାଙ୍କୁ ଶୁଣାଇବା ପାଇଁ କେତେ ସମୟ ଲାଗିଲା? ଅଧଘଣ୍ଟା ଭିତରେ ଏତେ ସହଜ କଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି, କେବଳ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ କାହାଣୀ କାହାକୁ ବି ବୁଝାଅ । ହାତରେ ଚିତ୍ର ଧରିଥାଅ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ, ତ୍ରେତା ଯୁଗରେ ରାମସୀତାଙ୍କର ରାଜ୍ୟ... ପୁଣି ଦ୍ୱାପରଯୁଗଠାରୁ ରାବଣର ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲା, କେତେ ସହଜ କାହାଣୀ । ବାସ୍ତବରେ ଆମେ ଦେବତା ଥିଲେ ପୁଣି କ୍ଷତ୍ରିୟ, ବୈଶ୍ୟ, ଶୁଦ୍ର ହେଲେ ଏବେ ନିଜକୁ ଦେବତା ନ ଭାବିବା କାରଣରୁ ହିନ୍ଦୁ କହିଦେଉଛନ୍ତି । କାରଣ ଧର୍ମ ଶ୍ରେଷ୍ଠ, କର୍ମ ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଧର୍ମଭ୍ରଷ୍ଟ, କର୍ମଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି ଛୋଟ ଛୋଟ କନ୍ୟାମାନେ ଭାଷଣ କଲେ ସାରା ସଭାରେ ଶୁଣ ଶୁଣ ବୋଲି ଚହଳ ପଡିଯିବ ।

ବାବା ସବୁ ସେଣ୍ଟରର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଯଦି ବଡ ବଡମାନେ ଶିଖୁନାହାଁନ୍ତି, ତେବେ ଛୋଟ ଛୋଟ କୁମାରୀମାନଙ୍କୁ ଶିଖାଅ । କୁମାରୀମାନଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଦିଲ୍ଳୀ, ବମ୍ବେରେ ବହୁତ ଭଲ ଭଲ ପଢା ଲେଖା କୁମାରୀମାନେ ଅଛନ୍ତି । ସେମାନେ ବାବାଙ୍କ ସେବାରେ ଉପସ୍ଥିତ ହୋଇଯିବା ଦରକାର । ତୁମେମାନେ କେତେ କାମ କରିପାରିବ । ଯଦି କୁମାରୀମାନେ ଆଗେଇ ଆସିବେ ତେବେ ନାମ ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇଯିବ । ଯେଉଁମାନେ ଧନୀ ଘରର ଝିଅ ସେମାନେ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ଏହି ଈଶ୍ୱରୀୟ ସେବା କରିବାର ସାହାସ କରିଥା’ନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ବଡଲୋକିଆ ନିଶା ଥାଏ । ଯଦି ବହୁତ ଯୌତୁକ ଆଦି ମିଳିଯାଏ, ତେବେ କୁମାରୀମାନେ ବିବାହ କରି କଳା ମୁହଁ କରିଦିଅନ୍ତି । ଯାହାଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ ମୁଣ୍ଡ ନଇଁବାକୁ ପଡିଥାଏ । ତେବେ ବାବା କେତେ ସହଜ କରି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ପାରସ ବୁଦ୍ଧି ହେବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ଭିତରେ କୌଣସି ବିଚାର ଆସୁନାହିଁ । ଦେଖ ଯେଉଁମାନେ ପାଠପଢିନାହାଁନ୍ତି ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏମ୍‌.ପି., ଏମ୍‌.ଏଲ୍‌.ଏ ଆଦି ହୋଇଗଲେଣି । ତେବେ ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ତ କ’ଣ କ’ଣ ହୋଇଯିବେ । ଏହି ପାଠପଢା ତ ବହୁତ ସହଜ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଯାଇ ଶିଖାଇବା ଦରକାର । କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀମତରେ ନ ଚାଲିବା କାରଣରୁ ପଢୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବହୁତ ଭଲ ଭଲ କୁମାରୀମାନେ ଅଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ନିଜ ମନମତର ନିଶା ଚଢି ରହିଛି । ଟିକିଏ କାମ କରିଦେଲେ ଭାବନ୍ତି ବହୁତ କରିଦେଲି । ଏବେ ତ ତୁମକୁ ବହୁତ କାମ କରିବାକୁ ହେବ । ଆଜିକାଲି କୁମାରୀମାନେ ଫେଶନ କରିବାରେ ବହୁତ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ତ ପ୍ରାକୃତିକ ଶୋଭା ରହିଥାଏ । ଏଠାରେ ତ ନିଜର କେତେ କୃତ୍ରିମ ଶୃଙ୍ଗାର କରୁଛନ୍ତି । କେବଳ କେଶକୁ ଶୃଙ୍ଗାର କରିବା ପାଇଁ କେତେ ପଇସା ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି । ଏସବୁ ହେଲା ମାୟାର ଜାକଜମକ । ଏବେ ଏହି ରାବଣ ରାଜ୍ୟର ପତନ ପରେ ପୁଣି ରାମ ରାଜ୍ୟର ଉତ୍‌ଥାନ ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ରାମରାଜ୍ୟର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି । କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ମେହନତ ତ କରିବାକୁ ହେବ ନା । ନଚେତ୍ ତୁମେ କ’ଣ ପଦ ପାଇବ! ଯଦି ପାଠ ନପଢିବ ତେବେ ସେଠାକୁ ପାଇ ପଇସାର ପଦ ପାଇବ ଅର୍ଥାତ୍ ଛୋଟ ପଦ ପାଇବ । ଆଜିକାଲିର ବଡ ବଡ ଲୋକମାନେ, ସେଠାରେ ପ୍ରଜାରେ ଆସିଯିବେ । ଧନୀଲୋକମାନେ ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ବହୁତ ଭଲ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ନିଜ ଧନ୍ଦାରେ ଲାଗିଯାଉଛନ୍ତି । ବହୁତ ଭଲ ପ୍ରଭାବିତ ହେଉଛନ୍ତି ହେଲେ କ’ଣ ହେବ । ତେବେ ସେମାନେ କ’ଣ ପଦ ପାଇବେ? ସେଠାରେ ଯାଇ ପ୍ରଜା ହେବେ । ପ୍ରଭାବିତ ହେବା ଅର୍ଥ ପ୍ରଜା ହେବା । ଯେଉଁମାନେ ମେହନତ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ରାମରାଜ୍ୟରେ ଆସିବେ । ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ସହଜ । ଯଦି ଏହି କାହାଣୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଜ୍ଞାନର ନିଶାରେ କେହି ରହିବେ ତେବେ ତାଙ୍କର ନୌକା ପାରିହୋଇଯିବ । ଆମେ ଶାନ୍ତିଧାମକୁ ଯିବା ପୁଣି ସୁଖଧାମକୁ ଆସିବା ଏହି କଥା ନିଜେ ମନେ ରଖିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଇ ଦେବାକୁ ହେବ ତେବେ ଯାଇ ଉଚ୍ଚ ପାଦ ପାଇବ । ପାଠପଢା ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ଚିତ୍ର ହାତରେ ଥିବା ଦରକାର । ଯେପରି ବାବା ଯେତେବେଳେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ପୂଜା କରୁଥିଲେ ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ଚିତ୍ର ସବୁବେଳେ ପକେଟରେ ରଖୁଥିଲେ । ଚିତ୍ର ଛୋଟ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଏବଂ ଲକେଟ୍ ଆକାରର ମଧ୍ୟ ଅଛି । ସେହି ଚିତ୍ର ଗୁଡିକ ଉପରେ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ଇଏ ହେଲେ ବାବା, ଆମଙ୍କୁ ତାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ସେଥିପାଇଁ ପବିତ୍ର ହୁଅ ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ଏହି ବ୍ୟାଜ୍ ଭିତରେ କେତେ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ଏଥିରେ ସାରା ଜ୍ଞାନ ରହିଛି ଏହା ଉପରେ ବୁଝାଇବା ବହୁତ ସହଜ । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସ୍ୱର୍ଗର ଜୀବନମୁକ୍ତିର ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ଏକଥା ଯଦି କେହି ବୁଝାଇ ଦିଅନ୍ତି ତେବେ ସେମାନେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ପଦର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଯିବେ । ବାକି ନିଜର ପାଠପଢା ଅନୁସାରେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବେ । ସ୍ୱର୍ଗକୁ ତ ଆସିବେ ନା । କିନ୍ତୁ ଶେଷ ସମୟରେ ଆସିବେ । ବୃଦ୍ଧି ତ ହେବାର ଅଛି । ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ଅଟେ, ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ହେବେ ନା । ପ୍ରଜା ତ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ସଂଖ୍ୟାରେ ହେବେ । କିନ୍ତୁ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀରେ ଆସିବା ପାଇଁ ହେଲେ ସେତିକି ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଯୋଗ୍ୟ ସେବାଧାରୀମାନେ ହିଁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ଏବଂ ଭଲ ପଦ ପାଇବେ । ସେମାନଙ୍କର ନାମ ମଧ୍ୟ ବିଖ୍ୟାତ ହେବ । କୁମାରକା ଅର୍ଥାତ୍ ଦାଦୀ ପ୍ରକାଶମଣୀ ଜନକ ଅର୍ଥାତ୍ ଦାଦୀ ଜାନକୀ ଏମାନେ ବହୁତ ଭଲ ସେଣ୍ଟର ସମ୍ଭାଳୁଛନ୍ତି, କୌଣସି ଲଢେଇ-ଝଗଡା ନାହିଁ ।

ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଖରାପ କଥା ଦେଖ ନାହିଁ, ଖରାପ କଥା କୁହ ନାହିଁ, ପୁଣି ବି ଏହିଭଳି ସବୁ କରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ତେବେ ସେମାନେ କ’ଣ ପଦ ପାଇବେ । ଏତେ ସହଜ ସେବା ମଧ୍ୟ କରୁନାହାଁନ୍ତି । ଛୋଟ ଛୋଟ କନ୍ୟାମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥା ବୁଝାଇ ପାରିବେ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଇ ପାରିବେ । ବନ୍ଦରସେନାର ମଧ୍ୟ ଗାୟନ ଅଛି । ଯେଉଁ ସୀତାମାନେ ରାବଣର ଜେଲରେ ଆବଦ୍ଧ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ପଡିବ । କାହାଣୀରେ ତ କ’ଣ କ’ଣ ସବୁ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି ଏହିଭଳି ଭାଷଣ କରିବା ଉଚିତ୍ । ବାକି ଅଯଥାରେ କହିଦେଉଛନ୍ତି, ଅମୁକ ବହୁତ ପ୍ରଭାବିତ ହେଲେ । ତେବେ ତାଙ୍କୁ ପଚାର ତୁମେ କ’ଣ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛ? କେବଳ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କହିବେ ୟାଙ୍କର ଜ୍ଞାନ ବହୁତ ଭଲ । ନିଜେ କିନ୍ତୁ କିଛି ବି ବୁଝିନଥିବେ, ଏଥିରେ ଲାଭ କ’ଣ । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ପାରସ ବୁଦ୍ଧି ହେବା ପାଇଁ ପାଠପଢା ଉପରେ ପୁରା ପୁରା ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ଶ୍ରୀମତ ଅନୁସାରେ ନିଜେ ପଢିବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଢାଇବାକୁ ହେବ । ହଦର ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ଦୁନିଆର ବଡ ଲୋକ ପଣିଆର ନିଶା ଏବଂ ଫେସନ ଆଦି ଛାଡି ଏହି ବେହଦ ସେବାରେ ଲାଗିଯିବାକୁ ହେବ ।

(୨) ଖରାପ କଥା ଶୁଣନାହିଁ, ଖରାପ କଥା ଦେଖ ନାହିଁ.... କୌଣସି ବି ବ୍ୟର୍ଥ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରିବାର ନାହିଁ । କାହା ଉପରେ ପ୍ରଭାବିତ ହେବାର ନାହିଁ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସତ୍ୟ ନାରାୟଣଙ୍କର ଛୋଟିଆ କାହାଣୀଟିକୁ ଶୁଣାଇବାର ଅଛି ।

ବରଦାନ:-
ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ଏବଂ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ନିଜର ଭାଗ୍ୟକୁ ଜାଗ୍ରତ କରୁଥିବା ସଦା ସଫଳତା ମୂରତ ହୁଅ ।

ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ଏବଂ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତର ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବା ମଧ୍ୟ ଭାଗ୍ୟର ପ୍ରତୀକ ଏବଂ ନିଜେ ଜ୍ଞାନବାନ ହେବା ହିଁ ନିଜର ଭାଗ୍ୟକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବାର ଆଧାର । ଜ୍ଞାନ କେବଳ ରଚୟିତା ଏବଂ ରଚନାର ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନବାନ ହେବା ଅର୍ଥ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶବ୍ଦ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ଜ୍ଞାନ ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଥିବ ତେବେ ଯାଇ ସଫଳତା ମୂରତ ହୋଇପାରିବ । ଯଦି ପୁରୁଷାର୍ଥ ଠିକ୍ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସଫଳତା ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉ ନାହିଁ ତେବେ ଭାବିବା ଉଚିତ୍ ଯେ, ଏହା ଅସଫଳତା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ପରିପକ୍ୱତାର ଆଧାର ଅଟେ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଦେହଠାରୁ ପୃଥକ ହୋଇ ନିଜର କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କର୍ମ କରାଅ ତେବେ କର୍ମାତୀତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ ସହଜରେ କରିପାରିବ ।