18/04/21 ପ୍ରାତଃ ମୁରଲୀ ଓମ୍ ଶାନ୍ତି "ଅବ୍ୟକ୍ତ ବାପଦାଦା” ପୁନରାବୃତ୍ତି: ୧୪-୧୨-୧୯ ମଧୁବନ


"ସଂଗମଯୁଗୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ତିନୋଟି ବିଶେଷତା”

ଆଜି ବାପଦାଦା ନିଜର ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ରହୁଥିବା, ସର୍ବଦା ସହଯୋଗୀ ହେଉଥିବା ଏବଂ ସେବାର ସାଥୀ ହୋଇ ସେବା କରୁଥିବା ତଥା ଭବିଷ୍ୟତରେ ସାଥୀରେ ଯିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିବା ସମସ୍ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ହର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି । ତେବେ ସାଥୀରେ ରହୁଥିବା ଅର୍ଥାତ୍ ସହଜଯୋଗୀ, ସ୍ୱତଃଯୋଗୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ସର୍ବଦା ସେବାରେ ସହଯୋଗୀ ସାଥୀ ହୋଇ ଚାଲୁଥିବା ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ ଜ୍ଞାନୀ ତୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି ତା’ ସହିତ ଭବିଷ୍ୟତରେ ସାଥୀରେ ଯିବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିବା ସମାନ ଏବଂ ସମ୍ପନ୍ନ କର୍ମାତୀତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ବାପଦାଦା ସବୁ ପିଲାଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ତିନୋଟି ବିଶେଷତାକୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି ଯାହାକି ତିନୋଟି ଯାକରେ ପିଲାମାନେ କେତେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲେଣି? କାହିଁକି ନା ସଂଗମଯୁଗର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନ ପାଇଁ ଏହି ତିନୋଟିଯାକ ବିଶେଷତା ହିଁ ଆବଶ୍ୟକ । ତେବେ ଯୋଗୀ ତୁ ଆତ୍ମା, ଜ୍ଞାନୀ ତୁ ଆତ୍ମା ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ସମାନ କର୍ମାତୀତ ଆତ୍ମା - ଏହି ତିନୋଟି ଯାକ ବିଶେଷତା ମଧ୍ୟରୁ ଯଦି ଗୋଟିଏ ବି ବିଶେଷତାର ଅଭାବ ଅଛି ତେବେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକରେ ଅନୁଭବୀ ନ ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ସୁଖ ବା ପ୍ରାପ୍ତିଗୁଡିକରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେବା, କାହିଁକି ନା ବାପଦାଦା ସବୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭବର ବରଦାନ ଜନ୍ମରୁ ହିଁ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏମିତି ନୁହେଁ ଯେ ଯଥାଶକ୍ତି ଯୋଗୀ ଭବ ବା ଯଥାଶକ୍ତି ଜ୍ଞାନୀ ତୁ ଆତ୍ମା ଭବ...ଏଭଳି ବରଦାନ ଦେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ତା’ ସହିତ ସଂଗମଯୁଗ ଯାହାକି ସାରା କଳ୍ପ ଭିତରେ ବିଶେଷ ଯୁଗ ଅଟେ, ଏହି ଯୁଗକୁ ଅର୍ଥାତ୍ ସମୟକୁ ମଧ୍ୟ ବରଦାନୀ ସମୟ କୁହାଯାଉଛି କାହିଁକି ନା ବରଦାତା ବାବା ଏହି ସମୟରେ ହିଁ ବରଦାନ ବାଣ୍ଟିବା ପାଇଁ ଆସିଥା’ନ୍ତି । ତେଣୁ ବରଦାତା ନିଜେ ଆସୁଥିବା କାରଣରୁ ସମୟ ମଧ୍ୟ ବରଦାନୀ ହୋଇଗଲା ଅର୍ଥାତ୍ ସମୟକୁ ମଧ୍ୟ ବରଦାନ ମିଳିଛି । ସବୁ ପ୍ରକାରର ପ୍ରାପ୍ତିଗୁଡିକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପରେ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ସମୟ ମଧ୍ୟ ଏହା ହିଁ ଅଟେ । ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଥିତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ବରଦାନୀ ସମୟ ମଧ୍ୟ ଏହା ହିଁ ଅଟେ । ତେବେ ଅବଶିଷ୍ଟ ସାରା କଳ୍ପ ଭିତରେ କର୍ମ ଅନୁସାରେ ପ୍ରାରବ୍ଧ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥା’ନ୍ତି ବା ଯେପରି କର୍ମ ସେପରି ଫଳ ସ୍ୱତଃ ହୋଇଚାଲିଥାଏ କିନ୍ତୁ ଏହି ବରଦାନୀ ସମୟରେ ଗୋଟିଏ ପାଦ ତୁମମାନଙ୍କର କର୍ମ ଏବଂ ପଦ୍ମଗୁଣା ସହଯୋଗ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସହଜରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏର ପଦ୍ମଗୁଣା ପ୍ରାରବ୍ଧ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିବା ଫଳକୁ ପ୍ରାରବ୍ଧ ରୂପରେ ଭୋଗ କରିବାର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଥାଅ ବରଂ ଜମା କରିଥିବା ଫଳକୁ ଭୋଗ କରି କରି ତଳକୁ ତଳକୁ ଆସିଯାଇଥାଅ, କଳା କମି କମି ଯାଇଥାଏ । ଗୋଟିଏ ଯୁଗ ଶେଷ ହେବା ପରେ କଳା ମଧ୍ୟ ୧୬ କଳାରୁ ୧୪ କଳା ହୋଇଯାଏ । କିନ୍ତୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାପ୍ତି କେଉଁ ସମୟର ଅଟେ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ୧୬ କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲ? ତେବେ ଏହି ସଂଗମଯୁଗ ହିଁ ସେହି ପ୍ରାପ୍ତିର ସମୟ । ଏହି ସମୟରେ ବାବା ଖୋଲା ହୃଦୟରେ ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ବରଦାନ ରୂପରେ, ପୌତୃକ ସମ୍ପତ୍ତି ରୂପରେ ଏବଂ ପାଠପଢାର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ପ୍ରାପ୍ତି ରୂପରେ ତିନୋଟିଯାକ ସମ୍ବନ୍ଧ ଦ୍ୱାରା ତିନି ରୂପରେ ବିଶେଷ ଖୋଲା ଭଣ୍ଡାର, ଭରପୁର ଭଣ୍ଡାର ପିଲାମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ରଖୁଛନ୍ତି । ଏଥିରେ ଯେତିକି କରିବ, ସେତିକି ପାଇବ - ଏଭଳି ହିସାବ ମଧ୍ୟ ରଖିନାହାଁନ୍ତି, ଗୋଟିଏର ପଦ୍ମଗୁଣା ହିସାବରେ ଦେଉଛନ୍ତି । ନିଜେ ନିଜ ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର ଏବଂ ପ୍ରାରବ୍ଧ ନିଅ, ଏଭଳି ମଧ୍ୟ କହୁନାହାଁନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଦୟାଶୀଳ ହୋଇ, ଦାତା ହୋଇ, ବିଧାତା ହୋଇ, ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧୀ ହୋଇ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସବୁ ସମୟରେ ପିଲାମାନଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ହେଉଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ସାହସ ଆଧାରରେ ଅନେକ ବର୍ଷର ମେହନତ ସମାନ ସାହାଯ୍ୟ କରି ପିଲାମାନଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ହେଉଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ଜାଣିଛନ୍ତି ଏମାନେ ଅନେକ ଜନ୍ମରୁ ଭଟକୁଥିବା ନିର୍ବଳ ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପରେ ଥକିଯାଇଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ଏତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ବା ସହଯୋଗୀ ହେଉଛନ୍ତି । ନିଜ ତରଫରୁ ଅଫର ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ସବୁ ପ୍ରକାରର ବୋଝ ମୋତେ ଦେଇଦିଅ ଅର୍ଥାତ୍ ବୋଝ ଉଠାଇବାର ଅଫର କରୁଛନ୍ତି । ଭାଗ୍ୟବିଧାତା ହୋଇ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନବାନ କରି, ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମର ଜ୍ଞାନକୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ବୁଝାଇ ଭାଗ୍ୟର ରେଖା ଟାଣିବାର କଲମ ପିଲାମାନଙ୍କ ହାତରେ ଦେଉଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ନିଜର ଭାଗ୍ୟର ରେଖାକୁ ଯେତେ ଲମ୍ବା କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛ କରିନିଅ । ସବୁ ଖୋଲା ଭଣ୍ଡାରର ଚାବୀ ତୁମମାନଙ୍କ ହାତରେ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଚାବୀ ମଧ୍ୟ କେତେ ସହଜ । ଯଦି ମାୟାର ତୋଫାନ ମଧ୍ୟ ଆସିଯାଉଛି ତେବେ ବି ଛତ୍ରଛାୟା ହୋଇ ସର୍ବଦା ତୁମମାନଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷିତ ମଧ୍ୟ ରଖୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଯେଉଁଠି ଛତ୍ରଛାୟା ଅଛି ସେଠାରେ ତୋଫାନ ମଧ୍ୟ କ’ଣ କରିପାରିବ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସେବାଧାରୀ ମଧ୍ୟ କରାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତା’ ସହିତ ବୁଦ୍ଧିମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧି ହୋଇ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଟଚ୍ କରୁଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶେଷ ଅନୁଭବ କରାଉଛନ୍ତି ଯାହାଦ୍ୱାରା ନାମ ପିଲାମାନଙ୍କର ଏବଂ କାମ ବାବାଙ୍କର ସହଜରେ ହୋଇଯାଉଛି । ଏତିକି ଗେଲବସରରେ ପାଳନା କରୁଛନ୍ତି ଯାହାକି ପିଲାମାନେ ସର୍ବଦା ଅନେକ ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି, ଏମିତିକି ପାଦ ତଳେ ଲାଗିବାକୁ ଦେଉନାହାଁନ୍ତି । କେବେ ଖୁସିର ଝୁଲଣାରେ, କେବେ ସୁଖର ଝୁଲଣାରେ, କେବେ ବାବାଙ୍କର କୋଳରୂପୀ ଝୁଲଣାରେ, ଆନନ୍ଦ, ପ୍ରେମ, ଶାନ୍ତିର ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲୁଥାଅ । ଝୁଲିବା ଅର୍ଥାତ୍ ମଉଜ କରିବା । ତେଣୁ ଏହି ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତି ଗୁଡିକ ଏହି ବରଦାନୀ ସମୟର ହିଁ ବିଶେଷତା ଅଟେ । ଏହି ସମୟରେ ବାବା ବରଦାତା ବିଧାତା ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ ପିତା ସହିତ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ଅନୁଭବ କରାଉଥିବା କାରଣରୁ ଦୟାଶୀଳ ଅଟନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବଦଳରେ ପଦ୍ମ ଦେବାର ବିଧି ମଧ୍ୟ ଏହି ସମୟର ହିଁ ଅଟେ । ଶେଷ ସମୟରେ ହିସାବ-କିତାବ ଚୁକ୍ତ କରୁଥିବା ନିଜର ସାଥୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କାମ ହାସଲ କରିବେ । ତେବେ ସେତେବେଳର ସାଥୀ କିଏ, ଜାଣିଛ ନା? ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏର ପଦ୍ମଗୁଣା ପ୍ରାପ୍ତିର ହିସାବ କିତାବ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତ ବାବାଙ୍କର ଦୟାଶୀଳ ହେବାର ପାର୍ଟ ଚାଲିଛି, ଏହାପରେ ହିସାବ-କିତାବ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ କ୍ଷମା ବି ଦେଇ ଦେଉଛନ୍ତି । କଡା ଭୁଲକୁ ମଧ୍ୟ କ୍ଷମା କରିଦେଉଛନ୍ତି ତା’ ସହିତ ସହଯୋଗୀ ହୋଇ ଆହୁରି ଆଗକୁ ଉଡିବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏଥିରେ କେବଳ ଅନ୍ତରର ସହିତ ହୃଦ୍‌ବୋଧ କରିବା ହିଁ କ୍ଷମା ପାଇବା । ଦୁନିଆରେ ଯେପରି ଲୋକମାନେ କ୍ଷମା ପାଇଥା’ନ୍ତି, ଏଠାରେ ସେଭଳି ଭାବରେ କ୍ଷମା ନେବାକୁ ପଡି ନଥାଏ । ଏଠାରେ ହୃଦ୍‌ବୋଧ କରିବାର ବିଧି ହିଁ କ୍ଷମା ନେବା ଅଟେ । ତେଣୁ ଅନ୍ତରର ସହିତ ହୃଦ୍‌ବୋଧ କରିବାକୁ ହେବ । କାହାର କହିବା ଦ୍ୱାରା ବା ସମୟ ଅନୁସାରେ କାମ ଚଳାଇବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ହୃଦ୍‌ବୋଧ କରିନେବା, ଏଭଳି କ୍ଷମା ମାଗିବା ଗ୍ରହଣୀୟ ହୁଏ ନାହିଁ । କେହି କେହି ପିଲା ଚତୁର ମଧ୍ୟ ଥା’ନ୍ତି । ବାତାବରଣକୁ ଦେଖି କହିଥା’ନ୍ତି - ଏବେ ତ ହୃଦ୍‌ବୋଧ କରିନିଅ, କ୍ଷମା ମାଗିନିଅ, ଆଗକୁ ଦେଖାଯିବ । କିନ୍ତୁ ବାବା ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି, ସବୁ କିଛି ଜାଣିଛନ୍ତି ତେଣୁ ଟିକିଏ ମୁରୁକି ହସି ଛାଡିଦେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କ୍ଷମା ଦେଉ ନାହାଁନ୍ତି । କାରଣ ବିଧି ବିନା ସିଦ୍ଧି ତ ମିଳିବ ନାହିଁ ନା । ବିଧି କେବଳ ଗୋଟିଏ ପାଦ ଏବଂ ସିଦ୍ଧି ପଦ୍ମଗୁଣା ପରିମାଣର ମିଳିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ସେହି ଗୋଟିଏ ପାଦର ବିଧି ତ ଯଥାର୍ଥ ଭାବରେ ହେବା ଦରକାର ନା । ତେଣୁ ଏହି ସମୟର ବିଶେଷତା କେତେ ରହିଛି ବା କିପରି ବରଦାନୀ ସମୟ ଚାଲିଛି - ସେହି କଥା ଶୁଣାଇଲି ।

ତେବେ ଏଭଳି ବରଦାନୀ ସମୟରେ ଯଦି ବରଦାନ ନ ନେବ, ଆଉ କେତେବେଳେ ନେବ? ଯେତେବେଳେ ସମୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ସେତେବେଳେ ଏହି ସମୟର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ସେଥିପାଇଁ ଯାହା କିଛି କରିବାର ଅଛି, ଯାହା ନେବାର ଅଛି, ଯାହା ହେବାର ଅଛି ତାହା ବର୍ତ୍ତମାନ ବରଦାନ ରୂପରେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିବା ସମୟରେ ହିଁ କରିନିଅ ବା ହୋଇଯାଅ । ଏହା ପରେ ଆଉ ଏଭଳି ହୀରାତୁଲ୍ୟ ସୁଯୋଗ ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ତେବେ ସମୟର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକ ତ ଶୁଣିଲ ଏବଂ ସମୟର ବିଶେଷତା ଆଧାରରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ଯେଉଁ ତିନୋଟି ବିଶେଷତା ଶୁଣାଇଲି - ସେହି ତିନୋଟି ଯାକରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଅ । ତୁମମାନଙ୍କର ବିଶେଷ ସ୍ଳୋଗାନ ମଧ୍ୟ ଏହା ହିଁ ଅଟେ - ଯୋଗୀ ହୁଅ, ପବିତ୍ର ହୁଅ । ଜ୍ଞାନୀ ହୁଅ ଏବଂ କର୍ମାତୀତ ହୁଅ ଯେବେକି ସାଥୀରେ ଯିବାର ଅଛି ତେବେ ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ରହୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ସାଥୀରେ ଯାଇପାରିବେ । ଯେଉଁମାନେ ସାଥୀରେ ରହୁନାହାଁନ୍ତି ସେମାନେ ସାଥୀରେ କିପରି ଯିବେ? ସାଥୀରେ ଯିବା ପାଇଁ ତ ସମୟ ଅନୁସାରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ବାବାଙ୍କ ସମାନ ହେବା ଅର୍ଥ ପ୍ରସ୍ତୁତ ରହିବା । ସମାନତା ହିଁ ହେଉଛି ହାତ ଧରିବା ଏବଂ ସଂଗରେ ରହିବା, ନଚେତ୍ କ’ଣ ହୋଇପାରିବ? ଆଗବାଲାଙ୍କୁ ଦେଖି ଯଦି ପଛେ ପଛେ ଆସିବ ତେବେ ସାଥୀ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସାଥୀ ତାଙ୍କୁ କୁହାଯିବ ଯିଏ ସଂଗରେ ଯିବେ । ବହୁତ କାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାଥୀରେ ରହିବା, ସାଥୀ ହୋଇ ସହଯୋଗୀ ହେବା - ଏହିଭଳି ବହୁତ କାଳର ସଂସ୍କାର ହିଁ ସାଥୀ କରି ସାଥୀରେ ନେଇଯିବ । ଯଦି ଏବେ ବି ସାଥୀରେ ରହୁନାହାଁନ୍ତି ତେବେ ଏଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହେଉଛି ଯେ ଦୂରରେ ରହୁଛନ୍ତି । ତେବେ ଦୂରରେ ରହିବାର ସଂସ୍କାର ସାଥୀରେ ଯିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଦୂରତାର ଅନୁଭବ କରାଇବ ସେଥିପାଇଁ ଏବେଠାରୁ ତିନୋଟିଯାକ ବିଶେଷତାକୁ ଚେକ୍ କର, ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ରୁହ । ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କର ସାଥୀ ହୋଇ ସେବା କର । ବାବା ନିର୍ଦ୍ଦେଶକର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି, ମୁଁ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର କର୍ମକର୍ତ୍ତା ଅଟେ, ଏହିଭଳି ଭାବିଲେ, କେବେ ବି ସେବା ହଲଚଲ୍ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଯେଉଁଠାରେ ଏକୁଟିଆ ଅଛ ସେଠାରେ ମୁଁ ପଣିଆରେ ଆସିଯାଉଛ ତା’ପରେ ମାୟା ବିଲେଇ ମିଆଉଁ-ମିଆଉଁ କରୁଛି । ତୁମେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ-ମୁଁ କରିଥାଅ ସେତେବେଳେ ମାୟା "ମୈଁ ଆଉଁ” ଅର୍ଥାତ୍ ମୁଁ ଆସିବି, ମୁଁ ଆସିବି କରିଥାଏ । ମାୟାକୁ ବିଲେଇ କହୁଛ ନା । ତେଣୁ ସର୍ବଦା ସାଥୀ ହୋଇ ସେବା କର । ତେବେ କର୍ମାତୀତ ହେବାର ପରିଭାଷା ମଧ୍ୟ ବଡ ଗହନ ଅଟେ । ତାହା ପୁଣି କେବେ ଶୁଣାଇବୁ ।

ଆଜି କେବଳ ଏହି ତିନୋଟିକଥା ଚେକ୍ କର । ତା’ ସହିତ ସମୟର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକର ଲାଭ କେତେ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛ ତାହା ମଧ୍ୟ ଚେକ୍ କର କାହିଁକି ନା ସମୟର ମହତ୍ୱକୁ ଜାଣିବା ଅର୍ଥାତ୍ ମହାନ ଆତ୍ମା ହେବା । ନିଜକୁ ଜାଣିବା, ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିବା - ଏହା ଯେତିକି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସେହିପରି ସମୟକୁ ଜାଣିବା ମଧ୍ୟ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ତେବେ ବୁଝିପାରିଲ ଏବେ କ’ଣ କରିବାକୁ ହେବ? ବାପଦାଦା ଫଳାଫଳ ଶୁଣାଇବା ପୂର୍ବରୁ ନିଜେ ନିଜର ଫଳାଫଳକୁ ଜାଣ, କାହିଁକି ନା ବାପଦାଦା ଯେତେବେଳେ ରେଜଲ୍ଟ ଶୁଣାଇ ଦେବେ ସେତେବେଳେ ଭାବିବ ଏବେ ତ ଫଳ ବାହାରିଗଲା, ଏବେ କ’ଣ କରାଯିବ, ଏବେ ଯାହା ଅଟେ, ଯେପରି ଅଟେ, ଏହାକୁ ହିଁ ଠିକ୍ ବୋଲି କୁହାଯିବ ସେଥିପାଇଁ ପୁଣି ବି ବାପଦାଦା କହୁଛନ୍ତି - ଏହିସବୁ କଥାକୁ ଚେକ୍ କର, ଚେକ୍ କର । ଏହା ଯେପରି ପରୋକ୍ଷରେ ଫଳାଫଳ ଶୁଣାଇ ଦେଉଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ କହିଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ରେଜଲ୍ଟ ଶୁଣାଇବୁ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ସମୟ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । କେତେବେଳେ ୬ ମାସ, କେତେବେଳେ ୧ ବର୍ଷ ସମୟ ମଧ୍ୟ ଦେଇଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ କେହି କେହି ଭାବନ୍ତି ୬ ମାସ ତ ପୂରଣ ହୋଇଗଲା କିଛି ତ ଶୁଣାଇଲେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଶୁଣାଇଲି ନା ଏବେ ପୁଣି ବି ସମୟ କିଛି ମାତ୍ରାରେ ଦୟାଶୀଳ ବା ଦରଦାନୀ ଅଟେ । ଏବେ ତ ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତ ଗୁପ୍ତରେ ଅଛି । ଆଗକୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହୋଇଯିବ ସେଥିପାଇଁ ତ ବାବାଙ୍କୁ ଦୟା ଲାଗୁଛି - ଭାବୁଛନ୍ତି ଚାଲ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବା ପାଇଁ ଦେଇଦିଅ, କାହିଁକି ନା ସନ୍ତାନ ତ ଅଟନ୍ତି ନା । ବାବା ଯଦି ଚାହିଁବେ ତେବେ କ’ଣ ନ କରିପାରିବେ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କଥାକୁ ଶୁଣାଇ ଦେଇପାରିବେ । କେହି କେହି ଭୋଳାନାଥ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି ନା । ସେଥିପାଇଁ କେହି କେହି ପିଲା ଏବେ ବି ବାବାଙ୍କୁ ଭୋଳା ବୋଲି ଭାବି ଠକି ଚାଲିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବାବା ଭୋଳାନାଥ ତ ଅଟନ୍ତି ତା’ ସହିତ ମହାକାଳ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଏବେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଆଗରେ ସେହି ରୂପ ଦେଖାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ନଚେତ୍ ସମ୍ମୁଖରେ ଛିଡା ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ସବୁ କିଛି ଜାଣି ମଧ୍ୟ ଭୋଳାନାଥ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି, ନ ଜାଣିବା ଭଳି ରହିଯାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କ’ଣ ପାଇଁ? ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ପାଇଁ । ବୁଝିପାରିଲ? ବାପଦାଦା ଏହି ସବୁ ଦୃଶ୍ୟଗୁଡିକୁ ଦେଖି ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ କ’ଣ କ’ଣ ସବୁ ଖେଳ କରୁଛନ୍ତି - ସବୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜୀବନର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକୁ ନିଜ ଭିତରେ ଚେକ୍ କର ଏବଂ ନିଜକୁ ସମ୍ପନ୍ନ କର । ଆଚ୍ଛା!

ଚାରିଆଡର ସମସ୍ତ ଯୋଗୀ ତୁ ଆତ୍ମା, ବାପ ସମାନ କର୍ମାତୀତ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ସର୍ବଦା ନିଜର ଏବଂ ସମୟର ମହତ୍ୱକୁ ଜାଣି ମହାନ ହେଉଥିବା ମହାନ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ସର୍ବଦା ବାବାଙ୍କଠାରୁ, ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧର ପ୍ରାପ୍ତିର ଲାଭ ନେଉଥିବା ବୁଦ୍ଧିମାନ, ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି, ସ୍ୱଚ୍ଛ ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ସଦା ପବିତ୍ର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ପାର୍ଟିମାନଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ:- ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ସର୍ବଶକ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିବାନ ଆତ୍ମା ଅନୁଭବ କରୁଛ? ବାବା ତ ସର୍ବଶକ୍ତି ରୂପୀ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ପୈତୃକ ସମ୍ପତ୍ତି ରୂପରେ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସର୍ବଶକ୍ତି ଗୁଡିକ ତୁମର ପୈତୃକ ସମ୍ପତ୍ତି ଅଟେ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜସ୍ୱ ସମ୍ପତ୍ତି ଅଟେ । ତେବେ ଏହି ନିଜସ୍ୱ ସମ୍ପତ୍ତି ସାଥୀରେ ଅଛି ନା । ଯେହେତୁ ବାବା ଦେଇଛନ୍ତି ତେଣୁ ତାହା ପିଲାମାନଙ୍କର ହୋଇଯାଇଛି । ଯେଉଁ ଜିନିଷ ନିଜର ହୋଇଥାଏ ତାହା ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ ମନେ ରହିଥାଏ । ଦୁନିଆରେ ଯାହାବି ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଥାଏ ତାହା ସବୁ ବିନାଶୀ ହିଁ ହୋଇଥାଏ କିନ୍ତୁ ଏହି ସମ୍ପତ୍ତି ବା ଶକ୍ତିଗୁଡିକ ଅବିନାଶୀ ଅଟେ । ଆଜି ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଲା, କାଲିକୁ ସମାପ୍ତି ହୋଇଯିବ, ଏପରି ନୁହେଁ । ଆଜି ସମ୍ପତ୍ତି ରୂପରେ ଅଛି, କାଲିକୁ କେହି ଆସି ଲୁଟି ନେବ ବା ଜଳାଇ ଦେବ - ଏଭଳି ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ ବରଂ ଯେତେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବ ସେତେ ବଢିଚାଲିବ । ଜ୍ଞାନରୂପକ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ଯେତେ ବାଣ୍ଟିବ ସେତେ ବଢି ବଢି ଚାଲିବ ଏବଂ ସବୁ ପ୍ରକାରର ସାଧନ ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱତଃ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବାକୁ ଲାଗିବ । ତେବେ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ସମ୍ପତ୍ତିର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଗଲ - ଏହାର ଖୁସି ଅନୁଭବ ହେଉଛି ନା । ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ କେତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ! ଯେଉଁଥିରେ କିଛି ବି ଅପ୍ରାପ୍ତି ନାହିଁ, ସର୍ବପ୍ରାପ୍ତିରେ ଭରପୁର । ଆଚ୍ଛା!

ଅମୃତବେଳାରେ ବିଦାୟ ନେବା ସମୟରେ ଦାଦୀମାନଙ୍କ ସହିତ ତଥା ଦୀଦୀ ନିର୍ମଳ ଶାନ୍ତାଙ୍କ ସହିତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍‌:-

ମହାରଥୀମାନଙ୍କର ପ୍ରତି ପାଦରେ ସେବା ହୋଇଥାଏ । ଚାହେଁ କିଛି ଶୁଣାନ୍ତୁ ବା ନ ଶୁଣାନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚଳଣିରେ ସେବା ସମାହିତ ଅଟେ । ସେବା ବିନା ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡ ମଧ୍ୟ ରହିପାରିବେ ନାହିଁ । ଚାହେଁ ମାନସିକ ସେବାରେ ହେଉ ବା ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା ସେବା କରିବାରେ ହେଉ, ଚାହେଁ ସମ୍ବନ୍ଧ-ସମ୍ପର୍କ ଦ୍ୱାରା ହେଉ - କିନ୍ତୁ ନିରନ୍ତର ଯୋଗୀ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ନିରନ୍ତର ସେବାଧାରୀ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ଏହା ତ ବହୁତ ଭଲ କଥା - ଯାହାକି ମଧୁବନରେ ଯେଉଁ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ନିଜ ଭିତରେ ଜମା କରିଛ ତା’କୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭୋଜନ ରୂପରେ ବାଣ୍ଟିବା ପାଇଁ ଯାଉଛ । ମହାରଥୀମାନଙ୍କର ସେବା ସ୍ଥାନରେ ଉପସ୍ଥିତ ରହିବା ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଆତ୍ମାଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ଥୂଳ ସାହାରା ହୋଇଯାଇଥାଏ । ଯେପରି ବାବା ଛତ୍ରଛାୟା ଅଟନ୍ତି, ସେହିପରି ବାପ ସମାନ ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ଛତ୍ରଛାୟା ପାଲଟି ଯାଆନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ସମସ୍ତେ କେତେ ଖୁସି ହୋଇଯାଆନ୍ତି! ତେବେ ଏହି ବରଦାନ ସବୁ ମହାରଥୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ ଅଟେ । ଆଖି ପାଇଁ ବରଦାନ, ମସ୍ତକ ପାଇଁ ବରଦାନ - କେତେ ବରଦାନ ମିଳିଛି! ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ କରୁଥିବା ନିମିତ୍ତ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଗୁଡିକୁ ବରଦାନ ମିଳିଛି, ନୟନ ଦ୍ୱାରା ଯେତେବେଳେ ଦେଖୁଛ ସେତେବେଳେ ଆତ୍ମାମାନେ କ’ଣ ମନେ କରୁଛନ୍ତି? ସମସ୍ତେ ଭାବୁଛନ୍ତି ନା, ଯେ ଏହି ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟିର ଅନୁଭବ ହେଉଛି । ତେବେ ନୟନକୁ ବରଦାନ ମିଳିଛି ନା । ମୁଖକୁ ମଧ୍ୟ ବରଦାନ ମିଳିଛି, ଚେହେରାକୁ ମଧ୍ୟ ବରଦାନ ମିଳିଛି, ପ୍ରତି ପାଦକୁ ବରଦାନ ମିଳିଛି । ଏହିଭଳି କେତେ ବରଦାନ ମିଳିଛି, କ’ଣ ଗଣିପାରିବ! ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ତ ବାବା ବରଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ତ ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ବରଦାନ ମିଳିଯାଇଛି । ଯେପରି ବି ପାଦ ପକାଅ, ବରଦାନରେ ଅଣ୍ଟି ଭରପୁର ରହିଛି । ଯେପରି ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ ଦେଖାଉଛନ୍ତି ନା - ତାଙ୍କ ହାତ ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଧନ ମିଳିବାରେ ଲାଗିଛି । କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ସମ୍ପତ୍ତିର ଦେବୀ ହୋଇ ସଦାସର୍ବଦା ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଇ ଚାଲିଛି । ତେବେ ଏହା କାହାର ଚିତ୍ର?

ତେଣୁ କେତେ ବରଦାନ ମିଳିଯାଇଛି! ବାବା ତ କହୁଛନ୍ତି - ଆଉ କୌଣସି ବରଦାନ ବାକି ନାହିଁ । ଏବେ ଆଉ କ’ଣ ଦେବି? ବରଦାନରେ ହିଁ ସୁସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ବାଟ ଚାଲୁଛ । ଯେପରି କଥାରେ କହିଥା’ନ୍ତି ନା - ହାତ ବୁଲାଇ ଆଣିଲେ ବରଦାନ ମିଳିଯାଉଛି । ତେବେ ବାବା ତ "ସମାନ ଭବ’’ର ବରଦାନ ଦେଇ ଦେଇଛନ୍ତି, ଏହିଥିରେ ହିଁ ସବୁ ବରଦାନ ମିଳିଯାଇଛି । ବ୍ରହ୍ମାବାବା ଯେତେବେଳେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ହେଲେ ସେତେବେଳେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ "ସମାନ ଭବ”ର ବରଦାନ ଦେଇଦେଲେ ନା । ଯେଉଁମାନେ ସେତେବେଳେ ସମ୍ମୁଖରେ ଥିଲେ କେବଳ ସେହିମାନଙ୍କୁ ନୁହେଁ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଇଛନ୍ତି । ସୂକ୍ଷ୍ମ ରୂପରେ ସବୁ ମହାବୀର ସନ୍ତାନମାନେ ବାବାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଥିଲେ ଏବଂ ବରଦାନ ମିଳିଥିଲା । ଆଚ୍ଛା!

ସମସ୍ତଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ମଧ୍ୟ ତୁମମାନଙ୍କ ସାଥୀରେ ଅଛି, ଔଷଧ ତ ବ୍ୟବହାର କରୁଛ କିନ୍ତୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ମଧ୍ୟ ସାଥୀରେ ଅଛି ସେଥିପାଇଁ ବଡ ବଡ ରୋଗ ମଧ୍ୟ ଛୋଟ ହୋଇଯାଉଛି । କେବଳ ବେମାରୀ ରୂପରେ ଦେଖାଯାଉଛି କିନ୍ତୁ କିଛି ପ୍ରଭାବ ପକାଇ ପାରୁନାହିଁ । ଶୂଳିରୁ କଣ୍ଟାର ରୂପ ହୋଇଯାଉଛି । ବାକି ବାବାଙ୍କର ହାତ ଏବଂ ସଂଗ ତ ସର୍ବଦା ସାଥୀରେ ହିଁ ଅଛି । ପ୍ରତି ପାଦରେ, ପ୍ରତି ବାଣୀରେ ବାବାଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ରୂପୀ ଔଷଧ ତ ମିଳିଚାଲିଛି, ସେଥିପାଇଁ ଚିନ୍ତା କର ନାହିଁ (ଏଥିରୁ କେବେ ମୁକ୍ତ ହେବି) ଏମିତି ବି ଯଦି ପୂରା ଫ୍ରି ହୋଇଯିବ ତେବେ ସୂକ୍ଷ୍ମବତନରେ ପହଞ୍ଚିଯିବ ଅର୍ଥାତ୍ ଶରୀର ଛାଡିଦେବ । କିନ୍ତୁ ଏହା ଦ୍ୱାରା ତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବଳ ମିଳୁଛି । ତୁମମାନଙ୍କର ରୋଗ ହେବା ମଧ୍ୟ ସେବା କରୁଛି । ତେଣୁ ତୁମର ରୋଗ ରୋଗ ନୁହେଁ ବରଂ ସେବାର ସାଧନ ଅଟେ । ନଚେତ୍ ଅନ୍ୟମାନେ ଭାବିବେ ଏମାନଙ୍କୁ ତ ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗ ମିଳୁଛି, ତେଣୁ ଏମାନଙ୍କୁ ରୋଗ ବିଷୟରେ କ’ଣ ଅନୁଭବ ଅଛି! ସେଥିପାଇଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଅନୁଭବୀ କରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସାହାସ ଦେବାର ସେବା କରିବା ପାଇଁ ଟିକିଏ ରୋଗ ହେବାର ରୂପ ରେଖା ଦେଖାଉଛି । ନଚେତ୍ ସମସ୍ତେ ରୋଗ ସମୟରେ ନିରାଶ ହୋଇଯିବେ । ତୁମେମାନେ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ରୂପରେ ଅଳ୍ପ ବହୁତ ରୋଗର ରୂପ ରେଖା ଦେଖୁଛ, ବାକି କର୍ମଭୋଗ ଚୁକ୍ତ ହୋଇ ସାରିଛି, କେବଳ ରୂପରେଖା ମାତ୍ରରେ ବାକି ରହିଛି । ଆଚ୍ଛା!

ବିଦେଶୀ ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ:- ଅନ୍ତରର ସହିତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରତି ଶୁଭଭାବନା ରଖିବା - ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ଆନ୍ତରିକ ଧନ୍ୟବାନ ଦେବା । ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରତିପାଦରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନକୁ ଆନ୍ତରିକ ଧନ୍ୟବାଦ ମିଳିଚାଲିଛି । ସଂଗମ ଯୁଗକୁ ସର୍ବ ଆତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରତି ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାର ସମୟ କୁହାଯିବ । ସାରା ସଂଗମ ଯୁଗକୁ ହିଁ ଧନ୍ୟବାଦର ଦିନ କୁହାଯିବ । ତେଣୁ ସର୍ବଦା ପରସ୍ପରକୁ ଶୁଭକାମନା, ଶୁଭଭାବନା ଦେଇଚାଲ ଏବଂ ବାବା ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା!

ବରଦାନ:-

ଖୁସି ସହିତ ଶକ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରି ବିଘ୍ନ ଗୁଡିକୁ ଅତିକ୍ରମ କରୁଥିବା ବିଘ୍ନଜିତ୍ ହୁଅ ।

ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ ଜମା କରିବା ଜାଣିଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇ ଯାଉଛନ୍ତି । ଯଦି ଏବେ ଏବେ ଆୟ କରିଲ, ଏବେ ଏବେ ବାଣ୍ଟିଦେଲ, ନିଜ ଭିତରେ ଜମା ରଖିଲ ନାହିଁ ତେବେ ଶକ୍ତି ରହିଲା ନାହିଁ । କେବଳ ବାଣ୍ଟିବାର ବା ଦାନ କରିବାର ଖୁସି ମିଳିଲା । ଯଦି ଖୁସି ସହିତ ଶକ୍ତି ରହିଥିବ ତେବେ ସହଜରେ ବିଘ୍ନଗୁଡିକୁ ଅତିକ୍ରମ କରି ବିଘ୍ନଜିତ୍ ହୋଇଯିବ । ତା’ପରେ କୌଣସି ବି ବିଘ୍ନ ତୁମର ଲଗନ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଷ୍ଠାପର ସ୍ନେହକୁ ହଲଚଲ୍ କରିପାରିବ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ତୁମର ମୁଖ ମଣ୍ଡଳରେ ଯେପରି ଖୁସିର ଝଲକ ଦେଖାଯାଉଛି ସେହିପରି ଶକ୍ତିର ଝଲକ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଉ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-

ପରିସ୍ଥିତି ଗୁଡିକରେ ବିଚଳିତ ହେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ସେଗୁଡିକୁ ଶିକ୍ଷକ ମନେ କରି ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରିନିଅ ।


*** ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ***