09.05.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର
ସ୍ନେହ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିଛି, ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମା ସହିତ ସ୍ନେହ ରଖିବା
ଶିଖାଇଛନ୍ତି, ଶରୀର ସହିତ ନୁହେଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ
ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ହିଁ ମାୟା ବିଘ୍ନ ପକାଉଛି ? ମାୟାଜିତ୍ ହେବାର ଉପାୟ କ’ଣ ?
ଉତ୍ତର:-
ତୁମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ ଯେ ମୁଁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ନିଜର ପାପକୁ କିପରି ଭସ୍ମ କରିବି, ତେଣୁ
ଏହି ଯୋଗରେ ହିଁ ମାୟାର ବିଘ୍ନ ପଡିଥାଏ । ବାବା ତାଲିମଦାତା ହୋଇ ତୁମକୁ ମାୟାଜିତ୍ ହେବାର ଉପାୟ
ବତାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ସେହି ତାଲିମଦାତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ଖୁସିରେ ମଧ୍ୟ ରହିବ,
ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ କରିବ, ସେବା ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ କରିବ ଏବଂ ମାୟାଜିତ୍ ମଧ୍ୟ ହୋଇଯିବ ।
ଗୀତ:-
ଇସ୍ ପାପ କୀ
ଦୁନିଆ ସେ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ
ସନ୍ତାନମାନେ ଗୀତ ଶୁଣିଲେ ଏବଂ ଏହାର ଅର୍ଥକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିଲେ । ଦୁନିଆରେ କେହି ବି ଏହି ଗୀତର
ଅର୍ଥକୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମ ଆତ୍ମାର ସ୍ନେହ ପରମପିତା
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ରହିଛି । ଆତ୍ମା ନିଜର ପିତା ପରମପିତା ପରମ ଆତ୍ମାକୁ ଡାକୁଛି । ତେବେ ସ୍ନେହ
ଆତ୍ମା ସହିତ ଅଛି ନା ଶରୀର ସହିତ ? ଏବେ ବାବା ଶିଖାଉଛନ୍ତି ବାସ୍ତବରେ ସ୍ନେହ ଆତ୍ମା ସହିତ ରହିବା
ଉଚିତ୍ । ଶରୀର ତ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ସ୍ନେହ ତ ଆତ୍ମାରେ ହିଁ ରହିଛି । ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ତୁମର ସ୍ନେହ ପରମାତ୍ମା ବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିବା ଉଚିତ୍, ଶରୀର ସହିତ ନୁହେଁ । ଆତ୍ମା ହିଁ ନିଜର
ପିତାକୁ ଡାକୁଛି ଏବଂ କହୁଛି, ଆମମାନଙ୍କୁ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁନିଆକୁ ନେଇଚାଲ । ତୁମେମାନେ
ଜାଣୁଛ — ଆମେ ପାପ ଆତ୍ମା ଥିଲୁ, ଏବେ ପୁଣି ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେବାକୁ ଯାଉଛୁ । ବାବା ତୁମକୁ
ଯୁକ୍ତିର ସହିତ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା କରୁଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଇବେ ତେବେ ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅନୁଭବ ହେବ ଏବଂ
ଜାଣିବେ ଯେ ଆମେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ପବିତ୍ର ବା ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେଉଛୁ ।
ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଆମର ପାପ ଭସ୍ମ ହେଉଛି । ବାକି ଗଙ୍ଗା ସ୍ନାନ ଆଦିରେ କୌଣସି ପାପ ଧୋଇ ହୁଏ
ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଗଙ୍ଗାରେ ସ୍ନାନ କରନ୍ତି, ଶରୀରରେ ମାଟି ବୋଳି ହୁଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହା
ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ପାପ ଧୋଇ ହୁଏ ନାହିଁ । ଆତ୍ମାର ପାପ କେବଳ ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଧୋଇ ହୋଇଥାଏ ।
ଆତ୍ମାର ମଇଳା ସଫା ହୋଇଥାଏ, ଏକଥା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଜଣା ଅଛି ଏବଂ ନିଶ୍ଚୟ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଯେ ଆମେ
ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ଆମର ପାପ ଭସ୍ମ ହେବ । ଯଦି ଏକଥାରେ ନିଶ୍ଚୟ ଅଛି ତେବେ ପୁରୁଷାର୍ଥ
ମଧ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ୍ ନା । କିନ୍ତୁ ଏହି ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ହିଁ ମାୟା ବିଘ୍ନ ପକାଇଥାଏ । ବଳବାନ ସହିତ
ମାୟା ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାବରେ ବଳବାନ ହୋଇ ଲଢେଇ କରେ । ଦୁର୍ବଳମାନଙ୍କ ସହିତ କ’ଣ ଲଢିବ! ତେବେ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ଏହି ଖିଆଲ ରଖିବାକୁ ହେବ, ଆମକୁ ମାୟାଜିତ୍ ଜଗତ୍ଜିତ୍ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ମାୟା ଜିତେ ଜଗତ୍ଜିତ୍ର ଅର୍ଥକୁ ମଧ୍ୟ କେହି ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମକୁ ବୁଝାଯାଉଛି — ତୁମେ
କିପରି ମାୟା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବ । ମାୟା ମଧ୍ୟ ସମର୍ଥ ଅଟେ ନା, ତୁମମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ
ଏବେ ଉସ୍ତାଦ ମିଳିଛନ୍ତି । ସେହି ଉସ୍ତାଦଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କୋଚିତ୍ କେହି କେହି କ୍ରମାନୁସାରେ
ଜାଣିଛନ୍ତି । ଯିଏ ଜାଣିଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଖୁସି ରହୁଛି । ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ ନିଜେ କରୁଛନ୍ତି । ସେବା
ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ କରୁଛନ୍ତି । ଅମରନାଥକୁ ବହୁତ ଲୋକ ଯାଇଥା’ନ୍ତି ।
ଏବେ ସମସ୍ତେ କହୁଛନ୍ତି ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି କିପରି ହେବ ? ତୁମେମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସିଦ୍ଧ କରି କହୁଛ
ଯେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ କିପରି ସୁଖ-ଶାନ୍ତି ଥିଲା । ସେତେବେଳେ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ଥିଲା,
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, କେବଳ ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ଥିଲା । ଆଜିକୁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ
ସତ୍ୟଯୁଗ ଥିଲା ପୁଣି ସୃଷ୍ଟିକୁ ତ ନିଶ୍ଚୟ ଚକ୍ର ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ଚିତ୍ରରେ ତୁମେମାନେ ବିଲ୍କୁଲ୍
ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ ବୁଝାଉଛ, କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ମଧ୍ୟ ଏପରି ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଥିଲ । ଦିନକୁ ଦିନ ଉନ୍ନତି
ହୋଇ ଚାଲିଛି । କେଉଁଠି କେଉଁଠି ପିଲାମାନେ ଚିତ୍ରରେ ତିଥି-ତାରିଖ ଲେଖିବା ଭୁଲି ଯାଇଥା’ନ୍ତି ।
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ଚିତ୍ରରେ ତିଥି-ତାରିଖ ନିଶ୍ଚୟ ରହିବା ଦରକାର । ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏବେ
ଅଛି, ଯେ ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ଥିଲୁ, ଏବେ ପୁଣି ହେବାକୁ ଯାଉଛୁ । ତେବେ ଯିଏ ଯେତେ ପୁରୁଷାର୍ଥ
କରିବେ ସିଏ ସେତେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବେ । ଏବେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଜ୍ଞାନର ଅଥରିଟୀ ହୋଇଛ । ଭକ୍ତି
ଏବେ ସମାପ୍ତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ସତ୍ୟଯୁଗ-ତ୍ରେତାଯୁଗରେ କ’ଣ ଭକ୍ତି ରହିବ କି! ପରେ ଅଧାକଳ୍ପ
ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ଚାଲିଥାଏ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଏବେ ତୁମେମାନେ ବୁଝିପାରୁଛ । ଅଧାକଳ୍ପ ପରେ
ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । ସାରା ଖେଳ ତୁମ ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଆଧାରିତ । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର
ଭାରତରେ ହିଁ ହେଉଛି, ଭାରତ ହିଁ ଅବିନାଶୀ ଖଣ୍ଡ ଅଟେ, ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଆଗରୁ କ’ଣ ଜଣା ଥିଲା କି!
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଗଡ ଗଡେଜ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଭଗବାନ ଭଗବତୀ ବୋଲି କହିଥା’ନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର ପଦ
କେତେ ଉଚ୍ଚ ଏବଂ ପାଠ ମଧ୍ୟ କେତେ ସହଜ । ଏହି ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ରକୁ ପୂରା କରି ଏବେ ପୁଣି ଆମେ ଫେରି
ଯାଉଛୁ । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର କହିବା ଦ୍ୱାରା ବୁଦ୍ଧି ଉପରକୁ ଚାଲିଯାଇଥାଏ । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କର
ବ୍ରହ୍ମଲୋକ, ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ, ସ୍ଥୂଳଲୋକ ସବୁ କଥା ମନେ ଅଛି । ଆଗରୁ କ’ଣ ଜାଣିଥିଲ କି -
ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ କ’ଣ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ସେଠାରେ କିପରି ମୁଭିରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଉଛନ୍ତି । ମୁଭି
ବାଇସ୍କୋପ୍ ମଧ୍ୟ ବାହାରିଥିଲା । ତେଣୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏକଥା ବୁଝାଇବାକୁ ସହଜ ହେଉଛି । ସାଇଲେନ୍ସ,
ମୁଭି, ଟକି । ତୁମେମାନେ ଏବେ ସବୁ ଜାଣିଛ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ରାଜ୍ୟଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି
ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାରା ଚକ୍ର ତୁମମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ।
ତୁମକୁ ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଏହି ଚିନ୍ତା ଲାଗି ରହୁ ଯେ ଆମକୁ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମେମାନେ ଘର ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ମଧ୍ୟ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରୁ ମମତା ତୁଟାଇ ଦିଅ ।
ପିଲାଛୁଆଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ ନିଅ, କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧି ବାବାଙ୍କ ଆଡକୁ ରହୁ । କହିଥା’ନ୍ତି ନା — ହାତରେ
କାମ କର, ବୁଦ୍ଧି ବାବାଙ୍କ ଆଡକୁ ରହୁ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଖୁଆଅ, ପିଆଅ, ସ୍ନାନ କରାଅ କିନ୍ତୁ
ବୁଦ୍ଧିରେ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ରହୁ କାରଣ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଶରୀର ଉପରେ ପାପର ବୋଝ ବହୁତ ରହିଛି
ସେଥିପାଇଁ ବୁଦ୍ଧି ବାବାଙ୍କ ଆଡକୁ ଲାଗି ରହୁ । ସେହି ପ୍ରେମିକଙ୍କୁ ବହୁତ-ବହୁତ ସ୍ମରଣ କରିବାକୁ
ହେବ । ସଚ୍ଚା ପ୍ରେମିକ ବାବା ତୁମ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ, ଏହି
ପାର୍ଟ ମଧ୍ୟ ଏବେ ଚାଲୁଛି ପୁଣି ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ଚାଲିବ । ବାବା କେତେ ସହଜ ଯୁକ୍ତି ବତାଉଛନ୍ତି
। ଏଥିରେ କୌଣସି କଷ୍ଟ ନାହିଁ । କେହି ଯଦି କହିବେ ମୁଁ ତ ଏହା କରିପାରିବି ନାହିଁ,ମୋତେ ବହୁତ
କଷ୍ଟ ଲାଗୁଛି, ଯୋଗର ଯାତ୍ରା ବହୁତ ମୁସ୍କିଲ୍ ହେଉଛି । ଆରେ, ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପାରିବ
ନାହିଁ! ବାବାଙ୍କୁ କ’ଣ ଭୁଲିବା ଉଚିତ୍ କି । ବାବାଙ୍କୁ ତ ଭଲ ଭାବରେ ସ୍ମରଣ କରିବାକୁ ହେବ ତେବେ
ଯାଇ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ ଏବଂ ତୁମେମାନେ ସଦା ସୁସ୍ଥ ହୋଇଯିବ । ନଚେତ୍ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ଏକମାତ୍ର ତୁମକୁ ବହୁତ ଭଲ ରାୟ ମିଳୁଛି । ଏକମାତ୍ର ଔଷଧ ରହିଛି ନା । ମୁଁ ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଦେଉଛି
ଏହି ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ କେବେ ରୋଗୀ ହେବ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ
ମନେ ପକାଅ — ଏହା କେତେ ସହଜ ଉପାୟ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଉଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସେତେବେଳେ
ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ନଥିଲା । ଏବେ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଆମେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ
ଆପଣଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଥିଲୁ, ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଥିଲୁ । ଏକଥା ପକ୍କା ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇଯାଇଛି । ଆମେ ହିଁ
ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲୁ ଯାହାକି ହରାଇ ଦେଉଛୁ ଏବେ ପୁଣି ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ତେଣୁ ତାଙ୍କଠାରୁ ରାଜ୍ୟ
ଭାଗ୍ୟ ନେବାକୁ ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ଏବଂ ରାଜତ୍ତ୍ୱକୁ ମନେ ପକାଅ । ମନମନାଭବ
। ତେବେ ଅନ୍ତିମ ସ୍ମୃତି ଅନୁସାରେ ତୁମର ଗତି ହୋଇଯିବ । ଏବେ ନାଟକ ପୂରା ହେବାକୁ ଯାଉଛି, ଘରକୁ
ଫେରି ଯିବାକୁ ହେବ । ବାବା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ଯେପରି ବର, ବଧୂକୁ ନେବାପାଇଁ
ଆସିଥାଏ । କନ୍ୟା ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଥାଏ, ମୁଁ ମୋ ଶାଶୁ ଘରକୁ ଯାଉଛି । ତୁମେ ସମସ୍ତେ ମଧ୍ୟ
ଏକମାତ୍ର ରାମଙ୍କର ସୀତା । ରାମ ହିଁ ତୁମକୁ ରାବଣର ଜେଲରୁ ମୁକୁଳାଇ ନେଇ ଯାଉଛନ୍ତି ।
ମୁକ୍ତିଦାତା କେବଳ ଜଣେ ଯିଏକି ରାବଣ ରାଜ୍ୟରୁ ମୁକ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ — ଏହା ରାବଣ
ରାଜ୍ୟ, କିନ୍ତୁ ଏକଥାକୁ ଯଥାର୍ଥ ରୂପେ କେହି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ବୁଝାଇଦିଆଯାଉଛି, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ବହୁତ ଭଲ-ଭଲ ପଏଣ୍ଟସ୍ ମଧ୍ୟ ଦିଆଯାଉଛି । ବାବା
ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଏକଥା ଲେଖି ଦିଅ ଯେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବ ଭଳି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତିର
ସ୍ଥାପନା କେବଳ ବାବା ହିଁ କରୁଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି । ଯେତେବେଳେ
ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା ସେ ସମୟରେ ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ଥିଲା ନା । ବିଷ୍ଣୁ ହିଁ
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଥିଲେ, ଏକଥାକୁ ମଧ୍ୟ କେହି ବୁଝୁଛନ୍ତି କି! ବିଷ୍ଣୁ ଏବଂ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଏବଂ
ରାଧା-କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଅଲଗା-ଅଲଗା ଭାବିଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ତେଣୁ ତୁମେ ସ୍ୱଦର୍ଶନ
ଚକ୍ରଧାରୀ ଅଟ । ଶିବବାବା ଆସି ଏବେ ଏହି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର ସାଗର ହୋଇଛୁ । ତୁମେ ଜ୍ଞାନ ନଦୀ ଅଟ ନା । ଏହା ତ ପିଲାମାନଙ୍କର
ହିଁ ନାମ ।
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମନୁଷ୍ୟ କେତେ ସ୍ନାନ ଆଦି କରିଥା’ନ୍ତି, କେତେ ଏଣେତେଣେ ବୁଲିଥା’ନ୍ତି । ବହୁତ
ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ ଆଦି କରୁଛନ୍ତି, ସାହୁକାରମାନେ ତ ବହୁତ ଦାନ କରିଥା’ନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ମଧ୍ୟ ଦାନ
କରିଥା’ନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏବେ ବୁଝିପାରୁଛ — ଆମେ କେତେ ଏଣେତେଣେ ବୁଲୁଥିଲେ । ବାସ୍ତବରେ
ଆମେ କୌଣସି ହଠଯୋଗୀ ତ ନୁହେଁ । ଆମେ ତ ରାଜଯୋଗୀ । ପବିତ୍ର ଗୃହସ୍ଥ ଆଶ୍ରମର ଥିଲୁ, ପୁଣି ରାବଣ
ରାଜ୍ୟରେ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଛୁ । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ବାବା ପୁଣି ଗୃହସ୍ଥ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି
ଯାହାର ସ୍ଥାପନା ଆଉ କେହି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ତୁମକୁ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ସମସ୍ତେ
ପବିତ୍ର ରହିଲେ ଦୁନିଆ କିପରି ଚାଲିବ ? ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ କୁହ, ଏତେ ସବୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ
ପବିତ୍ର ରହୁଛନ୍ତି ତେବେ କ’ଣ ଦୁନିଆ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି କି! ଆରେ ସୃଷ୍ଟି ଏତେ ବଢିଗଲାଣି, ଖାଇବା
ପାଇଁ ଶସ୍ୟ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ, ପୁଣି ସୃଷ୍ଟି କ’ଣ ବଢାଇବ ? ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ, ବାବା ଆମ ସମ୍ମୁଖରେ
ହାଜିର-ନାଜିର ଅର୍ଥାତ୍ ଉପସ୍ଥିତ ଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଦେଖିହୁଏ ନାହିଁ ।
କେବଳ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ଜାଣି ହୁଏ, ବାବା ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି, ଆମ ସମ୍ମୁଖରେ
ହାଜିର-ନାଜିର ଅଛନ୍ତି ।
ଯେଉଁମାନେ ବିଶ୍ୱ ଶାନ୍ତିର କଥା କହୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ତୁମେ କୁହ ଯେ ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତିର ସ୍ଥାପନା
ତ ବାବା କରାଉଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ହିଁ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥିତ, ୫ ହଜାର
ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ମଧ୍ୟ ବିନାଶ ହୋଇଥିଲା । ଏବେ ମଧ୍ୟ ଏହି ବିନାଶ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଛି, ପୁଣି ବିଶ୍ୱରେ
ଶାନ୍ତି ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ କେବଳ ଏହି କଥା ହିଁ ରହିଛି । ଏକଥା ଦୁନିଆରେ କେହି
ବି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଏଭଳି କେହି ନାହାଁନ୍ତି ଯାହାଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏକଥା ଥିବ । ତୁମେ ଜାଣିଛ
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ଶାନ୍ତି ଥିଲା । ଏକମାତ୍ର ଭାରତ ଭୂଖଣ୍ଡ ବ୍ୟତୀତ ଦ୍ୱିତୀୟ କୌଣସି
ଭୂଖଣ୍ଡ ନଥିଲା । ପଛକୁ ଅନ୍ୟ ଭୂଖଣ୍ଡ ସବୁ ହେଲା । ଏବେ କେତେ ସବୁ ଭୂଖଣ୍ଡ ରହିଛି । ଏବେ ଏହି
ଖେଳର ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତି ହେବ, ସମସ୍ତେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହନ୍ତି ଭଗବାନ ନିଶ୍ଚୟ ଥିବେ, କିନ୍ତୁ ଭଗବାନ
କିଏ କେଉଁ ରୂପରେ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏକଥା ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ତ ଭଗବାନ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ
। ନାଁ କୌଣସି ପ୍ରେରଣା ଦ୍ୱାରା ଅଥବା ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା କାମ କରାଇପାରିବେ । ବାବା ତ ସବୁଠାରୁ
ପ୍ରିୟ, ତାଙ୍କଠାରୁ ଏବେ ବର୍ସା ମିଳୁଛି । ବାବା ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ
ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ମଧ୍ୟ ସିଏ ହିଁ କରାଇବେ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏହି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଥିଲେ । ଏବେ ପୁଣି ନିଜେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ସେହିପରି ହେଉଛନ୍ତି । ନିଶା ରହିବା
ଉଚିତ୍ ନା । ସେମାନେ ଭାରତରେ ହିଁ ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଶିବବାବା ହିଁ ତାଙ୍କୁ ରାଜ୍ୟ
ଦେଇଯାଇଥିଲେ, ଏପରି କୁହାଯିବ ନାହିଁ ଯେ ଶିବବାବା ରାଜ୍ୟ କରି ଯାଇଛନ୍ତି । ନାଁ, ସିଏ ଭାରତରେ
ରାଜ୍ୟ ଦେଇ ଯାଇଥିଲେ । ଯେଉଁଠାରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ରାଜ୍ୟ କରୁଥିଲେ ନା । ପୁଣି ବାବା ସେହି
ରାଜ୍ୟ ଦେବାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି — ମିଠା ମିଠା ସନ୍ତାନମାନେ, ତୁମେ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ଏବଂ
ଚକ୍ରକୁ ମନେ ପକାଅ । ତୁମେମାନେ ହିଁ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ଯଦି କେହି କମ୍ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି
ତେବେ ବୁଝିଯାଅ, ଇଏ କମ୍ ଭକ୍ତି କରିଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ ଅଧିକ ଭକ୍ତି କରିଛନ୍ତି ସେମାନେ
ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ କରିବେ । ବାବା କେତେ କ୍ଲିଅର କରି ବୁଝାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା
ଦରକାର । ତୁମର କାମ ହେଉଛି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଇବା । ଯଦି କମ୍ ଭକ୍ତି କରିଥିବେ ତେବେ ଯୋଗ ଲାଗିବ
ନାହିଁ । ଶିବବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବ ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି କେବେ ବି
ପୁରୁଷାର୍ଥରେ ଥଣ୍ଡା ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ମାୟାକୁ ପହିଲମାନ ଦେଖି ହାର୍ଟ ଫେଲ୍ ହେବା ଉଚିତ୍
ନୁହେଁ । ମାୟାର ତୁଫାନ ତ ବହୁତ ଆସିବ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇଛନ୍ତି, ଆତ୍ମା
ହିଁ ସବୁ କିଛି କରୁଛି । ଶରୀର ତ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଆତ୍ମା ବାହାରିଗଲେ, ଶରୀର ମାଟି ହୋଇଯିବ ।
ତାହା ତ ପୁଣି ମିଳିବ ନାହିଁ, ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ କାନ୍ଦିବାରେ ଫାଇଦା କ’ଣ । ସେହି ଜିନିଷ
ପୁଣି କ’ଣ ମିଳିବ କି! ଆତ୍ମା ତ ଯାଇ ଅନ୍ୟ ଏକ ଶରୀର ଧାରଣ କରିଥାଏ । ଏବେ ତୁମେ କେତେ ବଡ
ରୋଜଗାର କରୁଛ । ତୁମର ହିଁ ଜମା ହେଉଛି, ବାକି ସମସ୍ତଙ୍କର ଜମା ହେଉ ନାହିଁ । ବାବା ହେଉଛନ୍ତି
ଭୋଳା ଵ୍ୟାପାରୀ ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ ଚାଉଳ ମୁଠି ବଦଳରେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ମହଲ ଦେଉଛନ୍ତି, କେତେ ସୁଧ
ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ଯେତେ ଦରକାର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଜମା କର । କିନ୍ତୁ ଏପରି ନୁହେଁ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ
ଆସି କହିବ ମୋର ଜମା କର, ତେବେ ସେ ସମୟରେ ନେଇ କ’ଣ କରିବି । ମୁଁ କ’ଣ ଅନାଡି ଅର୍ଥାତ୍ ବୋକା
ବ୍ୟାପାରୀ କି । କାମରେ ଆସିବ ହିଁ ନାହିଁ ଏବଂ ସୁଧ ଭରି ଦେବାକୁ ପଡିବ । ଏପରି ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ
ଦେଉଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର କ’ଣ ନେବି କି! ତୁମକୁ ଚାଉଳ ମୁଠାଏ ବଦଳରେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ମହଲ
ମିଳିଯାଉଛି । କେତେ ସୁଧ ମିଳୁଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ହେଉଛି ନମ୍ବରୱାନ ଭୋଳା । ଦେଖ ତୁମକୁ
ବିଶ୍ୱର ରାଜତ୍ତ୍ୱ ଦେଉଛି । ତୁମେମାନେ କେବଳ ମୋର ହୋଇ ସେବା କର । ବାବା ଭୋଳାନାଥ ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ
ସମସ୍ତେ ସ୍ମରଣ କରୁଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ ଅଛ । ତେଣୁ ବାବାଙ୍କ ଶ୍ରୀମତରେ
ଚାଲି ବାଦଶାହୀ (ରାଜତ୍ତ୍ୱ) ନିଅ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମେ ରାଜତ୍ତ୍ୱ ନେବାକୁ ଆସିଛୁ
। ତାହା ପୁଣି ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ରାଜତ୍ତ୍ୱ । ଆଚ୍ଛା, ତୁମର ମୁଖ ମିଠା ହେଉ । ଆଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଶ୍ରୀମତ
ଅନୁସାରେ ଚାଲି ରାଜପଦ ନେବାକୁ ହେବ । ଚାଉଳ ମୁଠାଏ ଦେଇ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ମହଲ ନେବାକୁ ହେବ ।
ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଧନ ଜମା କରିବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ
ରହି ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରୁ ମମତ୍ୱ ତୁଟାଇ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପାବନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ସବୁ କିଛି କରି
ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଲାଗି ରହୁ ।
ବରଦାନ:-
ହଜାର ଭୁଜା
ବିଶିଷ୍ଟ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ସଂଗର ଅନୁଭବ ନିରନ୍ତର ଭାବରେ କରୁଥିବା ସଚ୍ଚା ସ୍ନେହୀ ହୁଅ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ
ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କର ହଜାର ଭୁଜା ବିଶିଷ୍ଟ ରୂପର ପାର୍ଟ ଚାଲିଛି । ଯେପରି ଆତ୍ମା ବିନା ଭୁଜା କିଛି
ବି କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବ ନାହିଁ ସେହିଭଳି ବାପଦାଦାଙ୍କ ବିନା ଭୁଜା ରୂପକ ପିଲାମାନେ କିଛି ବି
କାର୍ଯ୍ୟ କରି ପାରିବେ ନାହିଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ପ୍ରଥମେ ବାବାଙ୍କର ସହଯୋଗ ରହିଛି ।
ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ଥାପନାର ପାର୍ଟ ଚାଲିଥିବ ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବାପଦାଦା ପିଲାମାନଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ
ସଂକଳ୍ପରେ ଏବଂ ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ସାଥୀରେ ରହିଥିବେ ସେଥିପାଇଁ କେବେ ବି ବିଚ୍ଛେଦର ପରଦା ଟାଣୀ
ବିୟୋଗୀ ହୁଅ ନାହିଁ । ପ୍ରେମର ସାଗରଙ୍କର ଲହଡିରେ ଖେଳୁଥାଅ, ତାଙ୍କର ଗୁଣଗାନ କରୁଥାଅ କିନ୍ତୁ
ଘାଇଲା ହୁଅ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ସ୍ୱରୂପ ସେବାର ସ୍ନେହୀ ହୁଅ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଅଶରୀରୀ
ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ ବା ଅଭ୍ୟାସ ହିଁ ନମ୍ବର ଆଗକୁ ବଢିବାର ଆଧାର ।