28.06.20    Avyakt Bapdada     Odia Murli     18.02.86     Om Shanti     Madhuban


“ନିରନ୍ତର ସେବାଧାରୀ ତଥା ନିରନ୍ତର ଯୋଗୀ ହୁଅ”


ଆଜି ଜ୍ଞାନର ସାଗର ପିତା ନିଜର ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗାରୂପୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଜ୍ଞାନ ସାଗରରୁ ବାହାରିଥିବା ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗାମାନେ କିପରି ଓ କେଉଁଠି କେଉଁଠି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର କରିଆସିଛନ୍ତି ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ସାଗର ସହିତ ମିଳନ କରୁଛନ୍ତି ତାହା ଦେଖୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହା ହେଉଛି ଗଙ୍ଗା ଏବଂ ସାଗରର ମେଳା । ଯେଉଁଠାରେ ଚାରିଆଡର ଗଙ୍ଗାମାନେ ଆସି ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛନ୍ତି । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନଗଙ୍ଗାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ହର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗାରୂପୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ଦୃଢ ନିଶ୍ଚୟ ଏବଂ ନିଶା ରହିଛି ଯେ ପତିତ ଦୁନିଆକୁ, ପତିତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପବିତ୍ର ନିଶ୍ଚିତ କରିବୁ । ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ଏବଂ ନିଶା ଆଧାରରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନ ସେବାକ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢି ଚାଲିଛନ୍ତି । ମନ ଭିତରେ ଏହି ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ରହିଛି ଯେ ଯେତେ ଶୀଘ୍ର ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନର କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପନ୍ନ ହେଉ । ତେବେ ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗାମାନେ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ପିତାଙ୍କ ସମାନ ବିଶ୍ୱକଲ୍ୟାଣୀ, ବରଦାନୀ ଏବଂ ମହାଦାନୀ ତଥା ଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁଃଖ-ଅଶାନ୍ତିର ଡାକରାକୁ ଅନୁଭବ କରି ତାହାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ସେବା ତୀବ୍ରଗତିରେ କରିବା ପାଇଁ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ବଢି ବଢି ଚାଲିଛି । ଦୁଃଖୀ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଅନ୍ତରର ଡାକରାକୁ ଶୁଣି ଦୟା ଲାଗୁଛି ନା! ସ୍ନେହ ଥିବା କାରଣରୁ ମନ ଭିତରେ ଆସୁଛି ଯେ ସମସ୍ତେ ସୁଖୀ ହୋଇ ଯାଆନ୍ତୁ । କାରଣ ସୁଖର କିରଣ, ଶାନ୍ତିର କିରଣ, ଶକ୍ତିର କିରଣ ଦେବା ପାଇଁ ତୁମେମାନେ ନିମିତ୍ତ ଅଟ । ଆଜି ବାପଦାଦା ଏହି କଥା ଦେଖୁଥିଲେ ଯେ ଜ୍ଞାନ ଗଙ୍ଗାମାନଙ୍କର ସେବା ବିଶ୍ୱ ପରିବର୍ତ୍ତନ କାର୍ଯ୍ୟରେ କେତେ ଦୂର ନିମିତ୍ତ ହୋଇପାରିଛି । ଏବେ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ କମ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ଆତ୍ମାଙ୍କର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ତେବେ ଗତ ୫୦ ବର୍ଷ ଭିତରେ ପିଲାମାନେ ଦେଶ ବା ବିଦେଶରେ ସେବାର ମୂଳଦୁଆ ଖୁବ୍ ଭଲ ଭାବରେ ସ୍ଥାପନା କରିପାରିଛନ୍ତି । ଚାରିଆଡେ ସେବାସ୍ଥାନ (ସେଣ୍ଟର) ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି, ତା’ ସହିତ ସନ୍ଦେଶ ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଉପାୟମାନ ଆପଣାଇଛନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଭଲ କରିଛନ୍ତି । ତେବେ ଦେଶରେ ଏବଂ ବିଦେଶରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ରହିଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କର ସଂଗଠନ ମଧ୍ୟ ତିଆରି ହୋଇଛି ଏବଂ ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ହେବ । ଏବେ ଆଉ କ’ଣ କରିବ ? କାହିଁକି ନା ଏବେ ତ ତୁମେମାନେ ସେବାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବିଧିକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିଗଲଣି, ଅନେକ ପ୍ରକାରର ସାଧନ ମଧ୍ୟ ଏକଜୁଟ୍ କରିବାରେ ଲାଗିଛ ଏବଂ କିଛି କରିସାରିଛ ମଧ୍ୟ । ସ୍ୱସ୍ଥିତି ଏବଂ ସ୍ୱଉନ୍ନତି ପ୍ରତି ନିଜେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ସହିତ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷିତ କରାଉଛ । ତେବେ ଆଉ କ’ଣ ବାକି ରହିଲା ? ଯେପରି ଯଜ୍ଞର ଆଦି ସମୟରେ ସମସ୍ତ ଆଦିରତ୍ନମାନେ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଶରୀର-ମନ-ଧନ, ସମୟ ଏବଂ ସମ୍ବନ୍ଧ, ଦିନ ଏବଂ ରାତିକୁ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ସମର୍ପଣ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଯେଉଁ ସମର୍ପଣର ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ଫଳସ୍ୱରୂପ ସେବାକ୍ଷେତ୍ରରେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସ୍ଥିତିର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପ ଦେଖିପାରିଲ । ଯେତେବେଳେ ସେବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲ ସେତେବେଳେ ଏବଂ ସ୍ଥାପନାର ଆରମ୍ଭ ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି ବିଶେଷତା ଦେଖିଥିଲ । ଆଦି ସମୟରେ ବ୍ରାହ୍ମାବାବା ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ ସାଧାରଣ ରୂପରେ ଦେଖାଯାଉଥିଲେ ନା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ରୂପରେ ଦେଖାଯାଉଥିଲେ, ତେବେ ସାଧାରଣ ରୂପକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା ଦେଖାଯାଉନଥିଲା, ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ କରିଛ ନା! ସେତେବେଳେ ଇଏ ଦାଦା ଲେଖରାଜ ବୋଲି କେହି ଭାବୁଥିଲ ? ଚାଲିବା ବୁଲିବା ସମୟରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ରୂପରେ ହିଁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲ । ଏହିଭଳି କରୁଥିଲ ନା ? ସ୍ଥାପନାର ଆଦି ସମୟରେ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏହିଭଳି ବିଶେଷତା ଦେଖିଥିଲ ଏବଂ ଅନୁଭବ କରିଥିଲ ଏବଂ ସେବାର ଆଦି ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେମାନେ ଯେତେବେଳେ ବି ଯେଉଁଠାକୁ ବି ଯାଉଥିଲ ସମସ୍ତେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଦେବୀ ରୂପରେ ହିଁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ । ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏହି କଥା ବାହାରୁଥିଲା ଯେ ଅଲୈକିକ ଦେବୀମାନେ ଆସିଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ କରିଥିଲ ନା ? ଏହିଭଳି ଦେବୀ ରୂପରେ ଦେଖିବାର ଭାବନା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରି ସେବାର ବୃଦ୍ଧି ହେବାରେ ନିମିତ୍ତ ହେଲା । ତେଣୁ ଆଦି ସମୟରୁ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ଭିନ୍ନ ହେବାର ବିଶେଷତା ରହି ଆସିଛି । ଏହିଭଳି ସେବାର ଆରମ୍ଭ ସମୟରୁ ମଧ୍ୟ ଭିନ୍ନତା ସହିତ ଦେବୀ ପଣିଆର ବିଶେଷତା ରହି ଆସିଛି ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି ଚମକ ଏବଂ ନିଶା ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ଅନୁଭବ କରିବେ । ତେବେ ଯାଇ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷତାର ନାଗରା ବାଜିବ । ତେଣୁ, ଏବେ ବାକି ରହିଥିବା ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ “ନିରନ୍ତର ଯୋଗୀ, ନିରନ୍ତର ସେବାଧାରୀ, ନିରନ୍ତର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ସ୍ୱରୂପ, ନିରନ୍ତର ସାକ୍ଷାତ୍ ବାପ ସମାନ” - ଏହି ବିଧି ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସିଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବ । ତେବେ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ କରିଲ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଦୁନିଆର ସାକ୍ଷାତ୍କାର ସ୍ୱରୂପ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିଗଲ । ଯେପରି ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ ହେବା ସମୟର ଦୃଶ୍ୟରେ ନିଜକୁ ସାକ୍ଷାତ୍ ଦେବୀ ଭଳି ଅନୁଭବ କରୁଥିଲ, ଦର୍ଶକମାନେ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ, ମଞ୍ଚ ଉପରେ ବସିଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଆଗକୁ ଚାଲିବା-ବୁଲିବା ସମୟରେ ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ ସେବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ କରାଇବାକୁ ହେବ । ତେବେ ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ପ୍ରକୃତ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ କରିବା । ଏବେ ସମସ୍ତେ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ କରିଲ ନା କେବଳ ଦେଖିଲ ? କ’ଣ କହୁଛ ? ତେବେ ତୁମ ସମସ୍ତଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ହେଲା ନା । ନା କାହାର ସିଲଭର ଜୁବଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ରୌପ୍ୟ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ ହେଲା, ଆଉ କାହାର ତାମ୍ର ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ ହେଲା! ନା - ସମସ୍ତଙ୍କର ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ ହେଲା । ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ନିରନ୍ତର ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ସ୍ଥିତି ସମ୍ପନ୍ନ ହେବା । ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଚାଲିବା ବୁଲିବା ସମୟରେ ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ କରିଚାଲ - “ ମୁଁ ଫରିସ୍ତା ତଥା ଦେବତା” ଅଟେ । ତୁମମାନଙ୍କର ଏହି ସମର୍ଥ ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଫରିସ୍ତା ରୂପ ବା ଦେବୀ-ଦେବତା ରୂପ ହିଁ ଦେଖାଯିବ । ଯେହେତୁ ତୁମେମାନେ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ କରିଲ ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ନିଜର ସମୟ, ସଂକଳ୍ପ, ସବୁ କିଛି ସେବାରେ ଅର୍ପଣ କର । ବର୍ତ୍ତମାନ ହିଁ ଏହଭଳି ସମର୍ପଣ ସମାରୋହ ପାଳନ କର । ନିଜର ଛୋଟ ଛୋଟ କଥା ଉପରେ, ଶରୀର ଉପରେ, ମନ ଉପରେ, କୌଣସି ସାଧନ ଉପରେ ବା ସମ୍ବନ୍ଧ ରକ୍ଷା କରିବା ଉପରେ ସମୟ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପ ହରାଅ ନାହିଁ । ଏଗୁଡିକୁ ସେବାରେ ଲଗାଇବା ଅର୍ଥ ସ୍ୱଉନ୍ନତିର ଉପହାର ଆପେ ଆପେ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବା । ବର୍ତ୍ତମାନ ନିଜ ପ୍ରତି ସମୟ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାର ସମୟକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର । ଯେପରି ଭକ୍ତମାନେ ପ୍ରତି ନିଶ୍ୱାସରେ ତାଙ୍କର ଇଷ୍ଟମାନଙ୍କର ନାମ ଜପ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି, ସେହିପରି ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରତି ନିଶ୍ୱାସରେ ସେବା କରିବାର ଲଗନ ରହୁ ଏବଂ ସର୍ବଦା ସେବାରେ ସେବାରେ ହିଁ ମଗନ ରହିଥାଅ । ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ ବିଧାତା ହୁଅ, ବରଦାତା ହୁଅ, ନିରନ୍ତର ମହାଦାନୀ ହୁଅ । ୪ ଘଣ୍ଟା ବା ୬ ଘଣ୍ଟାର ସେବାଧାରୀ ନୁହେଁ, ଏବେ ତୁମେମାନେ ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ସ୍ଥିତିରେ ଅଛ ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୂହୁର୍ତ୍ତକୁ ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ସମର୍ପିତ କର, କାରଣ ବିଶ୍ୱକଲ୍ୟାଣରେ ସ୍ୱକଲ୍ୟାଣ ସ୍ୱତଃ ହିଁ ଅର୍ନ୍ତନିହିତ । ଯେତେବେଳେ ପ୍ରତି ସେକେଣ୍ଡ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ସେବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବ, ସେବାରୁ ଫୁରସତ ମିଳିବ ନାହିଁ ସେତେବେଳେ ତୁମ ପାଖକୁ ଆସିବା ପାଇଁ ମାୟାକୁ ମଧ୍ୟ ଫୁର୍ସତ୍ ନଥିବ । ସମସ୍ୟାଗୁଡିକ ସମାଧାନ ରୂପରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯିବ, କାରଣ ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ସମସ୍ୟା ମଧ୍ୟ ଆସିବା ପାଇଁ ସାହସ କରିବ ନାହିଁ । ଯେପରି ଆରମ୍ଭ ସମୟର ସେବାରେ ଅନୁଭବ କରିଥିଲ - ତୁମମାନଙ୍କର ଦେବୀ ରୂପ ବା ଶକ୍ତି ରୂପକୁ ଦେଖି ପତିତ ଦୃଷ୍ଟି-ବୃତ୍ତି ସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇ ପବିତ୍ର ହେବା ପାଇଁ ଜିଜ୍ଞାସୁ ହୋଇଯାଉଥିଲେ । ତେଣୁ ପତିତ ଆତ୍ମାମାନେ ଯେଉଁଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇ ତୁମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସୁଥିଲେ, ସେହିପରି ସମସ୍ୟାଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ତୁମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଉ । ବର୍ତ୍ତମାନ ନିଜର ସଂସ୍କାର ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାରେ ସମୟ ଲଗାଅ ନାହିଁ ବରଂ ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାବନା ଦ୍ୱାରା ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାମନାର ସଂସ୍କାରକୁ ଜାଗ୍ରତ କର । ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂସ୍କାର ନିକଟରେ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣତାର ସଂସ୍କାର ଆପେ ଆପେ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ଆଉ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାରେ ସମୟ ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ । ବିଜୟୀ ପଣିଆର ସଂସ୍କାରକୁ ଜାଗ୍ରତ କର । ମାୟରୂପୀ ଶତ୍ରୁ ତୁମର ବିଜୟୀ ସଂସ୍କାର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସି ସ୍ୱତଃ ହିଁ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ । ସେଥିପାଇଁ କୁହାଗଲା ନିଜର ଶରୀର-ମନ-ଧନକୁ ନିରନ୍ତର ସେବାରେ ସମର୍ପିତ କର । ଚାହେଁ ମନ ଦ୍ୱାରା କର, ଚାହେଁ ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା କର, ଚାହେଁ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା କର କିନ୍ତୁ ସେବା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସମସ୍ୟା ଭିତରକୁ ଯାଅ ନାହିଁ । ଦାନ ଦିଅ, ବରଦାନ ଦିଅ - ତେବେ ସ୍ୱ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜ ଠାରେ ଲାଗିଥିବା ଗ୍ରହଣ ସ୍ୱତଃ ହିଁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ଅବିନାଶୀ ଭାବରେ ଦେଇଚାଲ । କାହିଁକି ନା ସମୟ ବହୁତ କମ୍ ଅଛି କିନ୍ତୁ ସେହି କମ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର, ବାତାବରଣର, ପ୍ରକୃତିର, ଭୂତ-ପ୍ରେତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ତେଣୁ ଭଟକୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଠିକଣା ବତାଇବାକୁ ହେବ ଅର୍ଥାତ୍ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚାଇବାକୁ ହେବ । ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତିଧାମକୁ ତ ପଠାଇବା ନା! ସେମାନଙ୍କୁ ଘରର ଅଧିକାର ତ ଦେବ ନା! ତେଣୁ ଏବେ କେତେ ସେବା କରିବାର ଅଛି । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ କେତେ ଅନେକ ଅଛି! ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାକୁ ମୁକ୍ତି ହେଉ ବା ଜୀବନମୁକ୍ତି ହେଉ ଦେବାକୁ ହିଁ ହେବ । ତେଣୁ ସବୁ କିଛି ସେବାରେ ଲଗାଅ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମେୱା (କାଜୁ, ପେସ୍ତା, ବାଦାମ ଇତ୍ୟାଦି ଶକ୍ତିବର୍ଦ୍ଧକ ବୀଜ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାଏ ଫୃଟସ୍) ଖୁବ୍ ଖାଅ । ମେହନତ ରୂପକ ମେୱା ଖାଅ ନାହିଁ । କାରଣ ସେବାର ମେୱା ମେହନତରୁ ମୁକ୍ତ କରିଦିଏ ।

ବାପଦାଦା ପିଲାମାନଙ୍କର ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୁରୁଷାର୍ଥର ଫଳାଫଳକୁ ଦେଖୁଥିଲେ, ଯାହାକି ଅଧିକାଂଶ ପିଲାମାନେ କେବଳ ନିଜ ପ୍ରତି ବା ସଂସ୍କାର ପରିବର୍ତ୍ତନ ପ୍ରତି ଅଧିକ ସମୟ ଲଗାଉଛନ୍ତି । ଚାହେଁ ୫୦ ବର୍ଷର, ଚାହେଁ ଏକ ମାସର ହୋଇଥା’ନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ଆରମ୍ଭରୁ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ସଂସ୍କାର ମୌଳିକ ରୂପରେ ସେହିଭଳି ହିଁ ଅଛି, ସେହି ଗୋଟିଏ କଥା ଅର୍ଥାତ୍ ସେହି ମୂଳ ସଂସ୍କାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ସମସ୍ୟାରେ ପରିଣତ ହୋଇ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସୁଛି । ଉଦାହରଣ ରୂପରେ ଧରିନିଅ କାହାର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଭିମାନ କରିବାର ସଂସ୍କାର ରହିଛି, କାହାର ଘୃଣା ଭାବନାର ସଂସ୍କାର ରହିଛି ବା କାହାର ମନୋବଳ ହରାଇବାର ସଂସ୍କାର ରହିଛି ବା କାହାର ନିଜକୁ ଅଧିକ ବୁଦ୍ଧିମାନ ମନେ କରିବାର ସଂସ୍କାର ଅଛି, ସେହି ପୁରଣା ସଂସ୍କାର ଆରମ୍ଭରୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ, ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସମୟରେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଯାଉଛି । ଚାହେଁ କାହାର ୫୦ ବର୍ଷ ଲାଗିଗଲାଣି, କାହାର ୧ ବର୍ଷ ହୋଇଛି । ଏହି କାରଣରୁ ସେହି ମୂଳ ସଂସ୍କାର ଯାହାକି ସମୟ ସମୟରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ସମସ୍ୟା ହୋଇ ଦେଖାଦେଉଛି । ଯେଉଁଥିରେ ସମୟ ଏବଂ ଶକ୍ତି ବହୁତ ଲଗାଇ ସାରିଲଣି କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସେବାର ସଂସ୍କାରକୁ ଜାଗ୍ରତ କର - ଦାତା, ବିଧାତା, ବରଦାତାର ସଂସ୍କାରକୁ ଜାଗ୍ରତ କର, ତେବେ ଏହି ମହା ସଂସ୍କାର ଦୁର୍ବଳ ସଂସ୍କାରଗୁଡିକୁ ସ୍ୱତଃ ହିଁ ସମାପ୍ତ କରିଦେବ । ଏବେ ଆଉ ସଂସ୍କାରକୁ ମାରିବା ପାଇଁ ସମୟ ଲଗାଅ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସେବାର ଫଳ ଦ୍ୱାରା, ଫଳର ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ତାହା ସ୍ୱତଃ ମରିଯିବ ଅର୍ଥାତ୍ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଯେପରି ଅନୁଭବ ମଧ୍ୟ କରିଛ ଯେ ଭଲ ସ୍ଥିତିରେ ଯେତେବେଳେ ସେବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଛ ସେତେବେଳେ ସେବାର ଖୁସି ଦ୍ୱାରା ସେହି ସମୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମସ୍ୟା ଗୁଡିକ ସ୍ୱତଃ ହିଁ ଦବିଯାଇଥାଏ, କାହିଁକି ନା ସମସ୍ୟା ଗୁଡିକୁ ଚିନ୍ତା କରିବା ପାଇଁ ଫୁର୍ସତ ନଥାଏ । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସେକେଣ୍ଡରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ, ଯଦି ସେବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବ ତେବେ ସମସ୍ୟା ଗୁଡିକ ଆପେ ଆପେ ଆଡେଇ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ଏବେ ତୁମେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ଦେଖାଇବାରେ, ବାବାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରାଇବାରେ ନିମିତ୍ତ ସାହାରା ହୁଅ ତାହା ହେଲେ ତୁମ ଭିତରେ ଥିବା ଦୋଷ ଦୁର୍ବଳତା ଗୁଡିକ ଆପେ ଆପେ ଦୂରେଇଯିବ । ଏବେ ବୁଝିପାରିଲ କ’ଣ କରିବାକୁ ହେବ ? ଏବେ ବେହଦ ବାବା ଏବଂ ବେହଦ ସେବା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କର । ଚାହେଁ ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ଦିଅ, ଚାହେଁ ବୃତ୍ତି ଦ୍ୱାରା, ଚାହେଁ ବାଣୀ ଦ୍ୱାରା, ଚାହେଁ ସଂଗ ଦ୍ୱାରା, ଚାହେଁ ଶୁଭ ସଂକଳ୍ପର ତରଙ୍ଗ ଦ୍ୱାରା ଅର୍ଥାତ୍ ଭାଇବ୍ରେଶନ ଦ୍ୱାରା ଦିଅ, କିନ୍ତୁ ଦେବାକୁ ହିଁ ପଡିବ ଏମିତି ବି ଭକ୍ତିରେ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି ନିୟମ ଅଛି, ଯଦି କୌଣସି ବସ୍ତୁର ଅଭାବ ଦେଖାଦିଏ ତେବେ କହିଥା’ନ୍ତି - ଦାନ କର । ଦାନ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ଦେବା ନେବାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯାଏ । ଏବେ ବୁଝିପାରିଲ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ କ’ଣ ? କେବଳ ପାଳନ କରିଦେଲୁ ବୋଲି ଭାବ ନାହିଁ । ସେବାର ୫୦ ବର୍ଷ ତ ପୁରଣ ହେଲା । ଏବେ ନୁଆ ମୋଡ ନିଅ ଅର୍ଥାତ୍ ପୁରୁଷାର୍ଥର ବିଧିକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କର । ଛୋଟ ହୋଇଥାଅ ବା ବଡ ହୋଇଥାଅ ଗୋଟିଏ ଦିନର ହୋଇଥାଅ ବା ୫୦ ବର୍ଷର ସମସ୍ତେ ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପ ହୁଅ । ବୁଝିଲ -- କ’ଣ କରିବ ? ଏମିତି ବି ୫୦ ବର୍ଷ ପରେ ଜୀବନର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଥାଏ । ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଜୁବଲୀ, ସମ୍ପନ୍ନ ହେବାର ଜୁବଲୀ । ଆଚ୍ଛା!

ସର୍ବଦା ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣକାରୀର ସମର୍ଥ ମନୋବୃତ୍ତିରେ ସ୍ଥିତ ରହୁଥିବା, ସର୍ବଦା ବରଦାନୀ, ମହାଦାନୀ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହୁଥିବା, ସର୍ବଦା ନିଜର ସମସ୍ୟା ଗୁଡିକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପ ହୋଇ ସହଜରେ ସମାପ୍ତ କରୁଥିବା, ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପକୁ ସେବାରେ ସମର୍ପଣ କରୁଥିବା, ସଚ୍ଚା ଅର୍ଥାତ୍ ପବିତ୍ର ସୁନା ସଦୃଶ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ବାପ ସମାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ୟାଦପ୍ୟାର ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀର ଆଦିରତ୍ନ ମାନଙ୍କ ସହିତ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସାକ୍ଷାତ୍:-

ମନ ଭିତରେ ସବୁବେଳେ ଏହି ଖୁସି ରହୁଛି - ଆରମ୍ଭ ସମୟରୁ ଆମମାନଙ୍କର ସାଥୀରେ ରହିବାର ଏବଂ ସାଥୀ ହେବାର ବିଶେଷ ପାର୍ଟ ରହି ଆସିଛି । ଏବେ ମଧ୍ୟ ସାଥୀରେ ରହିଛ ଏବଂ ବଞ୍ଚିଥିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ସମାନ ସାଥୀ ହୋଇ ରହିବ । ତେବେ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସାଥୀରେ ରହିବା ଏବଂ ସାଥୀ ହେବା - ଏହି ଦୁଇଟି ବିଶେଷ ବରଦାନ ମିଳିଯାଇଛି । ଯେହେତୁ ପ୍ରଥମରୁ ଜ୍ଞାନ ନଥିଲା ତେଣୁ ସ୍ନେହ ଆଧାରରେ ହିଁ ତୁମକୁ ଜନ୍ମ ମିଳିଛି, ତେଣୁ ଯେଉଁ ସ୍ନେହ ଆଧାରରେ ଜନ୍ମ ନେଇଛ ସେହିଭଳି ସ୍ନେହ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେବା ପାଇଁ ତୁମେମାନେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ନିମିତ୍ତ ମଧ୍ୟ ଅଟ । ଯିଏବି ତୁମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ବିଶେଷ ଭାବରେ ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହର ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ । ତୁମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବାବାଙ୍କର ଚିତ୍ର ଏବଂ ଚାଲିଚଳଣରେ ବାବାଙ୍କର ଚରିତ୍ରକୁ ଦେଖନ୍ତୁ । ଯଦି କେହି ପଚାରିବ ଯେ ବାବାଙ୍କର ଚରିତ୍ର କିପରି ଥିଲା ତେବେ ତୁମମାନଙ୍କର ଚାଲିଚଳଣି ହିଁ ବାବାଙ୍କର ଚରିତ୍ରକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁ । କାହିଁକି ନା ତୁମେ ନିଜେ ବାବାଙ୍କର ଚରିତ୍ରକୁ ଦେଖିବା ସହିତ ସେହି ଅନୁସାରେ ଚାଲି ଆସିଛ । ତେବେ ଯେଉଁଭଳି ଚରିତ୍ର ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ତାହା କେବଳ ବାବାଙ୍କର ଚରିତ୍ର ନୁହେଁ, ତୁମ ଗୋପ-ଗୋପିମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଚରିତ୍ରର ଗାୟନ ହେଉଛି । ବାବା ତ ପିଲାମାନଙ୍କର ସାଥୀରେ ହିଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ କରିଆସିଛନ୍ତି, ଏକୁଟିଆ କରି ନାହାଁନ୍ତି । ସବୁବେଳେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଆଗରେ ରଖିଛନ୍ତି । ତେବେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆଗରେ ରଖିବା ହିଁ ଚରିତ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ମହାନତା ହେଲା ନା । ତେବେ ଏହିଭଳି ଚରିତ୍ର ତୁମ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଉ । “ମୁଁ ଆଗରେ ରହିବି” ଏଭଳି ସଂକଳ୍ପ ବ୍ରହ୍ମାବାବା କେବେ ବି କରି ନାହାଁନ୍ତି । ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମାବାବା ସର୍ବଦା ତ୍ୟାଗୀ ଥିଲେ ଏବଂ ଏହି ତ୍ୟାଗର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଗରେ ରଖିଥିଲେ, ସେଥିପାଇଁ ଆଗରେ ରହିବାର ଫଳ ମିଳିଗଲା ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱ ମହାରାଜନ ପଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଲେ । ସବୁ କଥାରେ ବ୍ରହ୍ମାବାବା ହିଁ ନମ୍ବରୱାନ ହେଲେ । କାହିଁକି ହେଲେ ? କାରଣ ଅନ୍ୟକୁ ଆଗରେ ରଖିବା ହିଁ ନିଜେ ଆଗରେ ରହିବା - ଏହିଭଳି ତ୍ୟାଗର ଭାବନା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ନମ୍ବରୱାନ ହୋଇଗଲେ । ତେବେ ସମ୍ବନ୍ଧର ତ୍ୟାଗ, ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିର ତ୍ୟାଗ କିଛି ବଡ କଥା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବା ସଂକଳ୍ପରେ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଆଗରେ ରଖିବାର ଭାବନା ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତ୍ୟାଗ ହୋଇଗଲା । ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯିବ “ନିଜର ସ୍ମୃତିକୁ ସମାପ୍ତ କରିଦେବା” ବା “ମୁଁ ”ପଣିଆକୁ ସମାପ୍ତ କରିଦେବା । ତେଣୁ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷରେ ପାଳନା ପାଇଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଶକ୍ତିମାନେ ଅଧିକ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ କିଛି କମ୍ ନୁହେଁ ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥିବା ପାଳନାକୁ ଏବେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଅନୁଭବ କରାଇ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରିଚାଲ । ଏମିତି ତ ସମସ୍ତେ ବିଶେଷ ଆତ୍ମା ହିଁ ଅଟ । ଅନେକ କଥାରେ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଅଟ । ଆଦି ସମୟରୁ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ପାର୍ଟ କରିବା କିଛି କମ୍ ବିଶେଷତା ନୁହେଁ । ତେବେ ଏହିଭଳି ବିଶେଷତା ତ ଅନେକ ଅଛି କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମଭଳି ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଦାନ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଭାବରେ କରିବାକୁ ହେବ । ଜ୍ଞାନର ଦାନ ତ ସମସ୍ତେ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ନିଜର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକୁ ଦାନ କରିବାକୁ ହେବ । ଯାହା ବାବାଙ୍କର ବିଶେଷତା ତାହା ହିଁ ତୁମମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା, ତେଣୁ ସେଗୁଡିକୁ ଦାନ କର । ଯେଉଁମାନେ ବିଶେଷତା ଗୁଡିକର ମହାଦାନୀ ଅଟନ୍ତି ସେମାନେ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ମହାନ ହୋଇ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଚାହେଁ ପୂଜ୍ୟ ଜୀବନରେ, ଚାହେଁ ପୂଜାରୀ ଜୀବନରେ -- ସାରା କଳ୍ପ ପାଇଁ ସେମାନେ ମହାନ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଯେପରି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଦେଖିଥିଲ - ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ଅର୍ଥାତ୍ କଳିଯୁଗୀ ଦୁନିଆରେ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ମହାନ ଆତ୍ମା ଥିଲେ । ତେଣୁ ଏହିଭଳି ମହାଦାନୀ ଆତ୍ମାମାନେ ଆଦିରୁ ଅନ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମହାନ ହୋଇ ରହିଥା’ନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା, ତୁମମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି - ତେଣୁ ତୁମେମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଖୁସି ବାଣ୍ଟିଲ ନା! ବହୁତ ଭଲ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିଲ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଖୁସି କରିଲ ଏବଂ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହେଲ । ତେବେ ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ବିଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ହର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି । ସ୍ନେହର ମାଳା ତ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ରହିଛି ନା । ପୁରୁଷାର୍ଥର ମାଳା ଏବଂ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାର ମାଳା ତ ସମୟ ସମୟରେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହୋଇଯାଉଛି ।

ଯେତେବେଳେ ଯାହାକୁ ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଫରିସ୍ତା ସ୍ୱରୂପର ଅନୁଭବ ହେଉଛି ଜାଣିନିଅ ସେହି ଆତ୍ମା ଦାନା ରୂପରେ ମାଳାରେ ଗୁନ୍ଥା ହେଉଛି । ତେବେ ସେମାନେ ସମୟ ସମୟରେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ମଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସ୍ନେହର ମାଳା ତ ପକ୍କା ଅଛି ନା! ସ୍ନେହର ମାଳାର ମୋତିଗୁଡିକ ସଦାସର୍ବଦା ଅମର ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଅବିନାଶୀ ଅଟନ୍ତି । ତେବେ ସ୍ନେହରେ ତ ସମସ୍ତେ ପାସ୍ ମାର୍କ ନେବେ ନା । ବାକି ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପର ମାଳା ଆଗକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବ । “ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅର୍ଥାତ୍ ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପ” । ଯେପରି ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କୁ ଦେଖିଥିଲ, ଯିଏ ବି ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ କୌଣସି ସମସ୍ୟା ନେଇ ଯାଉଥିଲା ସେ ତା’ର ସମସ୍ୟାକୁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଉଥିଲା । କ’ଣ ନେଇ ଆସିଥିଲା ଏବଂ କ’ଣ ନେଇ ଯାଉଥିଲା, ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରିଛ ନା! ସମସ୍ୟାର କଥା କହିବା ପାଇଁ ସାହସ ହେଉନଥିଲା । କାହିଁକି ନା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଥିତି ଆଗରେ ସମସ୍ୟା ଗୁଡିକୁ ପିଲାଦିନର ଖେଳ ଭଳି ଅନୁଭବ କରୁଥିଲ । ସେଥିପାଇଁ ହିଁ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉଥିଲା । ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଏ “ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପ” । ଯଦି ତୁମେ ସମସ୍ତେ ସମାଧାନ ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଯିବ ତେବେ ସମସ୍ୟାଗୁଡିକ କେଉଁଆଡେ ଯିବେ ? ଅଧାକଳ୍ପ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କର ବିଦାୟ ସମାରୋହ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହିଁ ହେଉଛି - ପରିବର୍ତ୍ତନ । ତେଣୁ କେଉଁଭଳି ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ପାଳନ କରିଲ ? ମୋଲ୍ଡ ହେବାର ଅର୍ଥାତ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବାର ଜୁବଲୀ ପାଳନ କରିଲ ନା । ଯାହାକୁ ମୋଲ୍ଡ କରାଯାଏ ତା’କୁ ଯେଉଁଭଳି ରୂପ ଦେବାକୁ ଚାହିଁବ ସେହିଭଳି ହୋଇପାରିବ । ତେଣୁ ମୋଲ୍ଡ ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ପାତ୍ର ହେବା । ସମସ୍ତଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ପୁଣି ବି ନିମିତ୍ତ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ଉପରେ ହିଁ ରହିଛି ନା । ଆଚ୍ଛା!

ରଦାନ:-
ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ଆଧାରରେ ସମୀପତା ଦ୍ୱାରା ସାରା କଳ୍ପ ପାଇଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଜମା କରୁଥିବା ବିଶେଷ ପାର୍ଟଧାରୀ ହୁଅ ।

ଏହି ମରଜୀବା ଜୀବନରେ ଦୁଇଟି କଥା ଉପରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠତାର ଆଧାର ରହିଛି (୧) ସର୍ବଦା ପରୋପକାରୀ ହେବା (୨) ବାଳ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ହେବା । ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି ଦୁଇଟି କଥାରେ ଅଖଣ୍ଡ ରହିଛନ୍ତି, କୌଣସି ପ୍ରକାରର ପବିତ୍ରତା ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ବାରମ୍ବାର ଖଣ୍ଡିତ ହୋଇନାହିଁ ତଥା ବିଶ୍ୱ ପ୍ରତି ଏବଂ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାର ପ୍ରତି ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବଦା ପରୋପକାରୀ ଅଟନ୍ତି, ସେହିଭଳି ବିଶେଷ ପାର୍ଟଧାରୀ ଆତ୍ମାମାନେ ସଦାସର୍ବଦା ବାପଦାଦାଙ୍କର ନିକଟରେ ଅର୍ଥାତ୍ ସମୀପରେ ରହିଥା’ନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରାରବ୍ଧ ସାରା କଳ୍ପ ପାଇଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇଯାଏ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ସଂକଳ୍ପ ବ୍ୟର୍ଥ ହେବ ତେବେ ଅନ୍ୟ ସବୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଯିବ ।