20.06.20          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମମାନଙ୍କର ସମୟ ବହୁତ ମୂଲ୍ୟବାନ, ସେଥିପାଇଁ ଫାଲତୁ କଥାରେ ନିଜର ସମୟ ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ ।”

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେବା ପାଇଁ ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ କେଉଁ ଶ୍ରୀମତ ମିଳିଛି ?

ଉତ୍ତର:-
ସନ୍ତାନମାନେ, ଯେହେତୁ ତୁମେମାନେ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେଉଛ ତେଣୁ ତୁମ ଭିତରେ କୌଣସି ଆସୁରୀ ସ୍ୱଭାବ ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । (୨) କାହା ଉପରେ କ୍ରୋଧ କରିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ (୩) କାହାକୁ ବି ଦୁଃଖ ଦେବାର ନାହିଁ (୪) କୌଣସି ଫାଲତୁ କଥା ଶୁଣିବାର ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ହେଲା ହିଅର ନୋ ଇବିଲ୍...ଅର୍ଥାତ୍ ଖରାପ କଥା ଶୁଣ ନାହିଁ, ଖରାପ କଥା କୁହ ନାହିଁ..... ।

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ତୁମମାନଙ୍କର ବସିବା ବହୁତ ସହଜ ଓ ସରଳ ଅଟେ । କେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ବସିପାରିବ । ଚାହେଁ ଜଙ୍ଗଲରେ ବସ, ପାହାଡ ଉପରେ ବସ, ଘରେ ବସ ବା କୁଟିଆରେ, ଯେଉଁଠାରେ ବି ବସିପାର । ଏପରି ବସିବା ଦ୍ୱାରା, ତୁମେ ପିଲାମାନେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛ, ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଏବେ ଆମେ ମନୁଷ୍ୟ, ଭବିଷ୍ୟତରେ ଦେବତା ହେବାକୁ ଯାଉଛୁ । ଆମେ କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ ହେଉଛୁ । ବାବା ବଗିଚାର ମାଲିକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ମାଳି ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଆମେ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଏବଂ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ରକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ଘୁରାଇବା ଦ୍ୱାରା ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛେ । ଏଠାରେ ବସ ଅଥବା ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ବସ ତୁମେ ଧୀରେ ଧୀରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହୋଇ ଯାଉଛ । ବୁଦ୍ଧିରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଛି, ଆମେ ଏହା ହେବାକୁ ଯାଉଛୁ । ଯେ କୌଣସି କର୍ମଧନ୍ଦା କର, ରୁଟି ତିଆରି କର, ବୁଦ୍ଧିରେ କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଏହି ଶ୍ରୀମତ ମିଳୁଛି — ଚାଲି-ବୁଲି ସବୁ କିଛି କରି, କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ସ୍ମୃତି ଆସିଥାଏ, ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ମଧ୍ୟ ସ୍ମୃତି ଆସିଥାଏ । ଏଥିରେ ଆଉ କ’ଣ ଅସୁବିଧା ଅଛି, କିଛି ବି ନାହିଁ । ଯେବେକି ଆମେ ଦେବତା ହେଉଛେ ତେଣୁ ଆମ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ଆସୁରୀ ସ୍ୱଭାବ ମଧ୍ୟ ନ ରହିବା ଦରକାର । କାହା ଉପରେ କ୍ରୋଧ କରିବାର ନାହିଁ, କାହାକୁ ଦୁଃଖ ଦେବାର ନାହିଁ, କୌଣସି ଫାଲ୍ତୁ କଥା ମଧ୍ୟ ଶୁଣ ନାହିଁ । କେବଳ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ବାକି ସଂସାରର ପରନିନ୍ଦା ପରଚର୍ଚ୍ଚା ତ ବହୁତ ଶୁଣିଲ, ଅଧାକଳ୍ପରୁ ଏସବୁ ଶୁଣି-ଶୁଣି ତୁମେ ତଳକୁ ଖସିଛ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ପରନିନ୍ଦା-ପରଚର୍ଚ୍ଚା କର ନାହିଁ । ଅମୁକ ଏପରି, ଏହାଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ଦୁର୍ଗୁଣ ଅଛି । ଏଭଳି କୌଣସି ଫାଲତୁ କଥା ଆଲୋଚନା କର ନାହିଁ । ଏହା ଯେପରି ନିଜର ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିବା ଅଟେ । ତୁମର ସମୟ ବହୁତ ମୂଲ୍ୟବାନ । ପାଠପଢାରେ ହିଁ ନିଜର କଲ୍ୟାଣ ଅଛି, ଏହାଦ୍ୱାରା ହିଁ ପଦ ପାଇବ । ସଂସାରର ପାଠପଢାରେ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ପରୀକ୍ଷାରେ ପାସ୍ ହେବା ପାଇଁ ବିଦେଶ ଯାଇଥା’ନ୍ତି । ତୁମକୁ ତ କୌଣସି କଷ୍ଟ ଦିଆଯାଉନାହିଁ । ବାବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି, ମୋତେ ମନେ ପକାଅ, ଜଣେ ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କୁ ସମ୍ମୁଖରେ ବସାଉଛ, ତଥାପି ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତିରେ ରୁହ । ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ବସି ବସି ତୁମେ କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ ହେଉଛ । କେତେ ଭଲ ଉପାୟ, ତେବେ ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତକୁ ପାଳନ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ନା । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ରୋଗ ଅର୍ଥାତ୍ ଦୁର୍ବଳତା ଅଲଗା-ଅଲଗା ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରୋଗ ପାଇଁ ସର୍ଜନ (ଡାକ୍ତର) ଅଛନ୍ତି । ବଡ-ବଡ ଲୋକଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଡାକ୍ତର ଥାଆନ୍ତି ନା । ତୁମର ଡାକ୍ତର କିଏ ? ଭଗବାନ । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଅବିନାଶୀ ସର୍ଜନ । କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ ଅଧାକଳ୍ପ ପାଇଁ ନିରୋଗୀ କରୁଛି । କେବଳ ମୋତେ ୟାଦ କର ତେବେ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ତୁମେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ନିରୋଗୀ ହୋଇଯିବ । ଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧି ଦେବା ଦରକାର ଯେ ଏକଥା ଭୁଲିବାର ନାହିଁ । ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ନିରୋଗୀ ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ କୌଣସି ବି ରୋଗ ହେବ ନାହିଁ । ଆତ୍ମା ତ ଅବିନାଶୀ ଅଟେ, ଶରୀର ହିଁ ରୋଗୀ ହୋଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ କଷ୍ଟ ଆତ୍ମା ତ ଭୋଗିଥାଏ ନା । ସେଠାରେ ତୁମେ ଅଧାକଳ୍ପ ପାଇଁ କେବେ ହେଲେ ରୋଗୀ ହେବ ନାହିଁ । କେବଳ ୟାଦରେ ତତ୍ପର ରୁହ । ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ସେବା ତ କରିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ପ୍ରଦର୍ଶନୀରେ ସେବା କରି କରି ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ଗଳା ଶୁଖିଯାଉଛି । କେତେକ ସନ୍ତାନ ପୁଣି ଭାବୁଛନ୍ତି, ଆମେ ସେବା କରି-କରି ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଚାଲିଯିବୁ । ଏହା ମଧ୍ୟ ସେବା କରିବାର ବହୁତ ଭଲ ଉପାୟ ଅଟେ । ପ୍ରଦର୍ଶନୀରେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ପ୍ରଦର୍ଶନୀରେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ଦେଖାଇବା ଦରକାର । ଏହା ନମ୍ବରୱାନ୍ ଚିତ୍ର ଅଟେ । ଭାରତରେ ଆଜିଠାରୁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ଅମାପ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଥିଲା । ପବିତ୍ରତା-ସୁଖ-ଶାନ୍ତି ସବୁ କିଛି ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ କହି ଦେଇଛନ୍ତି । ତେଣୁ କୌଣସି କଥା କିପରି ମନେ ପଡିବ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଏହି ଚିତ୍ର ଫାଷ୍ଟକ୍ଳାସ୍ ଅଟେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ୧୨୫୦ ବର୍ଷ ଏହି ରାଜବଂଶ ରାଜ୍ୟ କରିଥିଲେ, ଆଗରୁ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଏକଥା ଜାଣିନଥିଲ । ଏବେ ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେମାନେ ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ରାଜ୍ୟ କରିଥିଲ, ଏକଥା କ’ଣ ତୁମେ ଭୁଲିଯାଇଛ । ୮୪ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ହିଁ ନେଉଛ । ତୁମେ ହିଁ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଥିଲ । ପୁର୍ନଜନ୍ମ ତ ନେଉଛ । ୮୪ ଜନ୍ମ ତୁମେ କିପରି ନେଉଛ ବୁଝିବା ପାଇଁ ଏହା ବହୁତ ସାଧାରଣ କଥା । ତଳକୁ ଖସି ଆସିଛ, ଏବେ ପୁଣି ବାବା ଉନ୍ନତି ମାର୍ଗରେ ନେଇଯାଉଛନ୍ତି । ଗାଉଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ “ଚଢତି କଳା ତେରେ ଭାନେ ସର୍ବକା ଭଲା” ଅର୍ଥାତ୍ ତୁମ ଉନ୍ନତିରେ ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ଏକଥା କହି ଶଙ୍ଖ ଆଦି ବଜାଇଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ହାହାକାର ହେବ, ପାକିସ୍ଥାନରେ ଦେଖ କ’ଣ ହୋଇଯାଇଥିଲା (ଭାରତ ପାକିସ୍ତାନ ପାର୍ଟିଶନ ସମୟର କଥା) — ସମସ୍ତଙ୍କର ମୁଖରୁ ଏହା ବାହାରୁଥିଲା, ହେ ଭଗବାନ, ହାଏ ରାମ, ଏବେ କ’ଣ ହେବ । ବର୍ତ୍ତମାନର ଏହି ବିନାଶ ତ ବହୁତ ବଡ ଅଟେ, ଶେଷରେ ପୁଣି ଜୟ ଜୟକାର ହେବ । ବାବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଏହି ବିଶାଳ ଦୁନିଆର ଏବେ ବିନାଶ ହେବ । ବେହଦର ବାବା ବେହଦର ଜ୍ଞାନ ତୁମକୁ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ସଂସାରର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳର କଥା ତ ଶୁଣି ଶୁଣି ଆସିଛ । ଏହା କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଜଣାନଥିଲା ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ କିପରି ରାଜ୍ୟ କରିଥିଲେ । ଏମାନଙ୍କର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ କେହି ମଧ୍ୟ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛ — ଆମେ ଏତେ ଜନ୍ମ ରାଜ୍ୟ କଲେ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପୁନଃ ଏହିସବୁ ଧର୍ମ ହେବ ଏହାକୁ କୁହାଯାଏ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ, ଯାହା ଆତ୍ମିକ ପିତା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଦେଉଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ତ ମନୁଷ୍ୟ, ମନୁଷ୍ୟଙ୍କୁ ପଢାଉଛନ୍ତି, ଏଠାରେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ପରମାତ୍ମା ନିଜ ଭଳି କରାଉଛନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକ ନିଶ୍ଚୟ ନିଜଭଳି କରାଇବେ ନା ।

ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ମୁଁ ତୁମକୁ ନିଜଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ, ଦୁଇ ମୁକୁଟଧାରୀ କରାଉଛି । ଆଲୋକର ମୁକୁଟ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଭାମଣ୍ଡଳ ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ୮୪ର ଚକ୍ରକୁ ଜାଣିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ରାଜା ହେଉଛ ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜମୁକୁଟ ମିଳୁଛି । ଏବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ କର୍ମ-ଅକର୍ମ-ବିକର୍ମର ଗତି ମଧ୍ୟ ବୁଝାଯାଇଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କର୍ମ ଅକର୍ମ ହୋଇଥାଏ । ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ହିଁ କର୍ମ ବିକର୍ମ ହୁଏ । ସିଡି ତଳକୁ ଖସି ଆସିଥାନ୍ତି । କଳା କମ୍ ହୋଇ-ହୋଇ ତଳକୁ ଖସିବାକୁ ହିଁ ହେବ । କେତେ ଛି-ଛି ନିକୃଷ୍ଟ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ପୁଣି ବାବା ଆସି ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ଫଳ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ଦୁନିଆରେ ଭକ୍ତ ତ ସମସ୍ତେ ଅଟନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ କେହି ଭକ୍ତ ରହିବେ ନାହିଁ । ଏହିଠାରେ ହିଁ ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ରହିଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରାରବ୍ଧ ଥାଏ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆମେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦର ପ୍ରାରବ୍ଧ ନେଉଛୁ । କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ବିଷୟରେ ବୁଝାଅ । ଆଜିଠାରୁ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ, ଏମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ବିଶ୍ୱରେ ସୁଖ-ଶାନ୍ତି-ପବିତ୍ରତା ସବୁ ଥିଲା, ଆଉ କୌଣସି ଧର୍ମ ନଥିଲା । ଏବେ ତ ଅନେକ ଧର୍ମ ଅଛି, ସେହି ପ୍ରଥମ ଧର୍ମ ହିଁ ନାହିଁ ତେଣୁ ଏହି ଧର୍ମକୁ ନିଶ୍ଚୟ ପୁନଃ ଆସିବାକୁ ହେବ । ଏବେ ବାବା କେତେ ସ୍ନେହର ସହିତ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଏଠାରେ କୌଣସି ଲଢେଇର କଥା ନାହିଁ, ଭିକାରୀ ଭଳି ସାଧାସିଧା ଜୀବନ ଅଟେ, ଅନ୍ୟର ରାଜ୍ୟ ଅଟେ, ନିଜର ସବୁ କିଛି ପୁରୁଷାର୍ଥ ଗୁପ୍ତ ଅଟେ । ବାବା ମଧ୍ୟ ଗୁପ୍ତରେ ଆସିଛନ୍ତି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ହିଁ ସବୁ କିଛି କରୁଛି । ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ଅଭିନୟ କରୁଛି, ଆତ୍ମା ଏବେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ । ବାବା ଅନ୍ୟ କୌଣସି କଷ୍ଟ ଦେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ଯେବେ ଗୁପ୍ତ ରୂପରେ ଆସୁଛନ୍ତି, ତେବେ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଗୁପ୍ତ ଦାନରେ ବିଶ୍ୱର ବାଦଶାହୀ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମର ସବୁ କିଛି ଗୁପ୍ତ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ରୀତି ଅନୁସାରେ କନ୍ୟାକୁ ଯେବେ ଯୌତୁକ ଦେଉଛନ୍ତି, ଗୁପ୍ତରେ ଦେଉଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଗାୟନ କରାଯାଏ - ଗୁପ୍ତ ଦାନ ମହାପୂଣ୍ୟ । ଦୁଇ-ଚାରି ଜଣଙ୍କୁ ଜଣା ପଡିଗଲେ ମଧ୍ୟ ଦାନର ଶକ୍ତି କମିଯାଏ ।

ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସନ୍ତାନମାନେ ତୁମେ ପ୍ରଦର୍ଶନୀରେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ବିଷୟରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଅ । ତୁମେ ଚାହୁଁଛ ନା — ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ହେଉ, କିନ୍ତୁ ତାହା କେବେ ଥିଲା, ଏହା କାହାର ବୁଦ୍ଧିରେ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ — ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତି ସବୁ ଥିଲା, କେହି ଶରୀର ତ୍ୟାଗ କଲେ କହିଥାଆନ୍ତି ଅମୁକ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ହେଲା, କିନ୍ତୁ କିଛି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଯାହାକୁ ଯାହା ଆସୁଛି କହି ଦେଉଛନ୍ତି, ଅର୍ଥ କିଛି ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ଡ୍ରାମା । ମିଠା ମିଠା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଜ୍ଞାନ ଅଛି ଯେ ଆମେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଉଛୁ । ଏବେ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି — ପତିତ ଦୁନିଆରୁ ପାବନ ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ । ବାବାଙ୍କର ୟାଦରେ ରହି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଚାଲିଛନ୍ତି । କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ ହେଉଛୁ, ପୁଣି ଆମେ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ରାଜା ହେବୁ । ରାଜ୍ୟପଦର ଦାତା ବାବା ଅଟନ୍ତି, ସେହି ପରମାତ୍ମା ତ ସର୍ବଦା ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି । ସେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି ପବିତ୍ର କରିବା ପାଇଁ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତୁମେ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ହୋଇଯିବ । ସେଠାରେ ସ୍ୱାଭାବିକ ସୁନ୍ଦରତା ରହିବ । ଆଜିକାଲି ତ କୃତିମ ସାଜସଜା କରୁଛନ୍ତି । କ’ଣ କ’ଣ ଫେସନ୍ ବାହାରିଛି । କି କି ପ୍ରକାର ଡ୍ରେସ୍ ପିନ୍ଧୁଛନ୍ତି । ଆଗେ ସ୍ତ୍ରୀମାନେ କାହାର ନଜର ନ ପଡିବା ପାଇଁ ପ୍ରାୟ ପର୍ଦା ଭିତରେ ହିଁ ରହୁଥିଲେ । ଏବେ ତ ଆହୁରି ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ହୋଇ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ସବୁଆଡେ କୁକର୍ମ ବଢିଗଲାଣି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ହିଅର ନୋ ଇବିଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଖରାପ କଥା ଶୁଣନାହିଁ ।

ରାଜାଙ୍କ ପାଖରେ କ୍ଷମତା ଥାଏ । ଈଶ୍ୱର ଅର୍ଥେ ଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ତେଣୁ ସେଥିରେ ଶକ୍ତି ରହିଥାଏ । ଏଠାରେ ତ କାହା ପାଖରେ ଶକ୍ତି ନାହିଁ, ଯାହାକୁ ଯାହା ଆସିଲା, କରିଚାଲିଛନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ବହୁତ ଖରାପ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ତୁମେ ବହୁତ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଅଟ ଯାହାଦ୍ୱାରା ନାଉରିଆ ତୁମର ହାତ ଧରିଛନ୍ତି । ତୁମେ ହିଁ କଳ୍ପ କଳ୍ପ ନିମିତ୍ତ ହେଉଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ, ପ୍ରଥମେ ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ଦେହ-ଅଭିମାନ, ତାପରେ ହିଁ ସବୁ ଭୂତ ଆସିଥାନ୍ତି । ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର, ଏହା କୌଣସି କଡା ଔଷଧ ନୁହେଁ । କେବଳ କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ବାବାଙ୍କ ୟାଦରେ ଯେତେ ଦୂର ଚାଲି ଚାଲି ଗଲେ ମଧ୍ୟ କେବେ ଗୋଡ ଥକିବ ନାହିଁ । ବରଂ ହାଲ୍କା ହୋଇଯିବ । ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିଥାଏ । ତୁମେ ମାଷ୍ଟର ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ହୋଇଯାଉଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛୁ, ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଛୁ, ଆଉ କୌଣସି କଷ୍ଟ ଦେଉ ନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି ଖରାପ କଥା ଶୁଣ ନାହିଁ, ଯେଉଁମାନେ ସେବାଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ ତାଙ୍କ ମୁଖରୁ ସର୍ବଦା ଜ୍ଞାନରତ୍ନ ବାହାରିବ । ଜ୍ଞାନର କଥା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କୌଣସି କଥା ମୁଖରୁ ବାହାରିବ ନାହିଁ । ତୁମକୁ ବାହ୍ୟ ପରଚର୍ଚ୍ଚାର କଥା କେବେ ଶୁଣିବାର ନାହିଁ । ସେବାଧାରୀଙ୍କ ମୁଖରୁ ସର୍ବଦା ରତ୍ନ ହିଁ ବାହାରିଥାଏ । ଜ୍ଞାନର କଥା ବ୍ୟତୀତ ବାକି ସବୁ ହେଉଛି ପଥର ମାରିବା ସହ ସମାନ । ପଥର ମାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ତ ନିଶ୍ଚୟ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ଦେଉଛନ୍ତି । ହୁଏତ ପଥର ମାରିବେ କିମ୍ବା ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନରତ୍ନ ଦାନ କରିବେ । ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନର ମୂଲ୍ୟ, ଅତୁଳନୀୟ । ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନରତ୍ନ ଦେଉଛନ୍ତି । ତାହା ହେଉଛି ଭକ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ବ୍ୟର୍ଥ କଥା ଅର୍ଥାତ୍ ପଥର ହିଁ ମାରି ଚାଲିଛନ୍ତି ।

ସନ୍ତାନମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ବାବା ବହୁତ-ବହୁତ ମିଠା ଅଟନ୍ତି, ଅଧାକଳ୍ପ ଗାୟନ କରିଆସିଥିଲେ, ତୁମେ ମାତ-ପିତା... କିନ୍ତୁ ଅର୍ଥ କିଛି ବି ବୁଝୁନଥିଲେ । ଶୁଆଭଳି କେବଳ ଗାଉଥିଲେ । ତୁମେମାନେ କେତେ ଖୁସି ହେବା ଦରକାର । ବାବା ଆମକୁ ବେହଦର ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଇ ବିଶ୍ୱର ବାଦଶାହୀ ଦେଉଛନ୍ତି । ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଆମେ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଥିଲେ । ଏବେ ନାହୁଁ, ପୁଣି ହେବୁ । ଶିବବାବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳ ଦରକାର ନା । ଭାଗୀରଥ କହିବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ତାଙ୍କର ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳ ରହିଛି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଶରୀରରେ ବାବା ପ୍ରବେଶ କରିଥା’ନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଭାଗୀରଥ କୁହାଯାଉଛି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛନ୍ତି ଚୁଟି ଅର୍ଥାତ୍ ସର୍ବୋଚ୍ଚ । ବିରାଟ ରୂପ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ଅଟେ । ଉପରେ ବାବା ତାପରେ ସଂଗମଯୁଗୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଯେଉଁମାନେ କି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ହେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏବେ ଆମେ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ପୁଣି ଦୈବୀ ସନ୍ତାନ ହେବୁ, ତେବେ ଡିଗ୍ରୀ କମିଯିବ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ମଧ୍ୟ କମ୍ ଡିଗ୍ରୀ ସମ୍ପନ୍ନ ଅଟନ୍ତି କାହିଁକି ନା ଏମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ । ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କ ଠାରେ ଜ୍ଞାନ ଅଛି । କିନ୍ତୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ ଅଜ୍ଞାନୀ ମଧ୍ୟ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । କାରଣ ଏମାନେ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଏହି ପଦ ପାଇଛନ୍ତି । ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କେତେ ଉଚ୍ଚ ଅଟ ପୁଣି ଦେବତା ହେବା ପରେ ତ କିଛି ବି ଜ୍ଞାନ ରହୁନାହିଁ । ଏମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜ୍ଞାନ ଥିଲେ ଦୈବୀ ବଂଶରେ ପରମ୍ପରାରୁ ଚାଲି ଆସିଥାନ୍ତା । ମିଠା ମିଠା ହଜିଯାଇ ମିଳିଥିବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବାବା ସମସ୍ତ ରହସ୍ୟ, ସମସ୍ତ ଉପାୟ ବତାଉଛନ୍ତି । ଟ୍ରେନ୍ରେ ବସି ମଧ୍ୟ ତୁମେ ସେବା କରିପାରିବ । ଗୋଟିଏ ଚିତ୍ର ବିଷୟରେ ବି ପରସ୍ପର ଭିତରେ ବସି କଥା ହେଲେ ବହୁତ ଆସି ଏକାଠି ହୋଇଯିବେ । ଯେଉଁମାନେ ଏହି କୁଳର ହୋଇଥିବେ ସେମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ଧାରଣା କରି ପ୍ରଜା ହୋଇଯିବେ । ସେବା ପାଇଁ ତ ବହୁତ ଭଲ ଭଲ ଚିତ୍ର ରହିଛି । ଆମେ ଭାରତବାସୀ ପ୍ରଥମେ ଦେବୀ-ଦେବତା ଥିଲେ, ଏବେ ତ କିଛି ନାହିଁ । ପୁଣି ଇତିହାସର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି । ମଝିରେ ଏହା ହେଉଛି ସଂଗମଯୁଗ, ଯେଉଁ ସମୟରେ ତୁମେମାନେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେଉଛ । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ଜ୍ଞାନର କଥା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କୌଣସି କଥା ମୁଖରେ ଧରିବାର ନାହିଁ । ପରଚର୍ଚ୍ଚାର କଥା କେବେ ବି ଶୁଣିବାର ନାହିଁ । ମୁଖରୁ ସର୍ବଦା ରତ୍ନ ବାହାରୁଥାଉ, ପଥର ନୁହେଁ ।

(୨) ସେବା କରିବା ସହିତ ଯୋଗର ଯାତ୍ରାରେ ରହି ନିଜକୁ ନିରୋଗ କରିବାକୁ ହେବ । ୨୧ ଜନ୍ମ ନିରୋଗ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନ ଅବିନାଶୀ ସର୍ଜନ ରୂପରେ ଆମକୁ ମିଳିଛନ୍ତି..... ଏହି ନଶାରେ ବା ଖୁସିରେ ରହିବାକୁ ହେବ ।

ବରଦାନ:-
ଯୋଗ ରୂପକ ଯାଦୁ ମନ୍ତ୍ର ଦ୍ୱାରା ସର୍ବ ସିଦ୍ଧିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ସିଦ୍ଧି ସ୍ୱରୂପ ହୁଅ ।

ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ହିଁ ଯାଦୁ ମନ୍ତ୍ର ଅଟେ, ଏହି ଯାଦୁ ମନ୍ତ୍ର ଦ୍ୱାରା ଯେଉଁ ପ୍ରକାରର ସିଦ୍ଧି ଚାହିଁବ ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବ । ଯେପରି ସ୍ଥୂଳ କାର୍ଯ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ସିଦ୍ଧି ପାଇବା ପାଇଁ ମନ୍ତ୍ର ଜପ କରିଥା’ନ୍ତି ସେହିପରି ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ ଯଦି କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟରେ ସିଦ୍ଧି ପାଇବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ଏହି ଯୋଗ ରୂପକ ମହାମନ୍ତ୍ର ହିଁ ବିଧି ସ୍ୱରୂପ ଅଟେ । ଏହି ଯାଦୁ ମନ୍ତ୍ର ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିଦେଇଥାଏ, ତେଣୁ ଏହାକୁ ସର୍ବଦା ସ୍ମୃତିରେ ରଖ ତେବେ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ସିଦ୍ଧି ସ୍ୱରୂପ ହୋଇଯିବ କାରଣ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ସ୍ଥିତିରେ ରହିବା ବଡ କଥା ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ ସବୁ ସମୟରେ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ରହିବା -- ଏହା ହିଁ ବଡ କଥା । ଏହା ଆଧାରରେ ହିଁ ସର୍ବସିଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇପାରିବ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ବିସ୍ତାରରୁ ସାରାଂଶ ଗ୍ରହଣ କରିନେବା ଅର୍ଥାତ୍ ଅନ୍ତିମ ସାର୍ଟିଫିକେଟ୍ ନେବା ।