21.06.20    Avyakt Bapdada     Odia Murli     16.02.86     Om Shanti     Madhuban


“ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସଂକଳ୍ପ”


ଆଜି ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ବାବା ନିଜର ଚାରିଆଡର ପଦ୍ମାପଦ୍ମ ଭାଗ୍ୟବାନ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନର ମସ୍ତକରେ ଚମକୁଥିବା ଭାଗ୍ୟର ତାରକାକୁ ଦେଖି ହର୍ଷିତ ହେଉଛନ୍ତି । ସାରା କଳ୍ପରେ ଏଭଳି କୌଣସି ପିତା ନଥିବେ ଯାହାଙ୍କର ଏତେ ଗୁଡିଏ ସନ୍ତାନ ଥିବେ ଏବଂ ସମସ୍ତେ ଭାଗ୍ୟବାନ ହୋଇଥିବେ । ଯଦିଓ ସମସ୍ତେ କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ଭାଗ୍ୟବାନ କିନ୍ତୁ ଦୁନିଆର ଆଜିକାଲିର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ୍ୟ ତୁଳନାରେ ତୁମ ଭିତରେ ଶେଷ ନମ୍ବରରେ ଥିବା ଭାଗ୍ୟବାନ ସନ୍ତାନ ମଧ୍ୟ ଅତି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ଅବିନାଶୀ ପିତା ସବୁ ପିଲାମାନଙ୍କର ଭାଗ୍ୟ ଉପରେ ଗର୍ବ କରୁଛନ୍ତି । ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ସବୁବେଳେ ବାଃ ମୋର ଭାଗ୍ୟବାନ ପିଲାମାନେ, ବାଃ-ବାଃ ଜଣଙ୍କର ଲଗନରେ ମଗନ ରହୁଥିବା ପିଲାମାନେ ବାଃ — ଏହି ଗୀତ ଗାଉଛନ୍ତି । ବାପଦାଦା ଆଦି ବିଶେଷ ଭାବରେ ସବୁ ପିଲାଙ୍କର ସ୍ନେହ ଏବଂ ସାହସ ଦୁଇଟିଯାକ ବିଶେଷତା ପାଇଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି ।

ତେବେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନ ଯଥାଯୋଗ୍ୟ ସ୍ନେହର ପ୍ରତିଦାନ ନିଜର ସେବା ମାଧ୍ୟମରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି, ଗୋଟିଏ ଲଗନରେ ରହି ଏକମାତ୍ର ପିତାଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରିବାର ସାହସ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ନିଜ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ସହିତ ସମାପନ କରିଛନ୍ତି । ତେଣୁ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ବାପଦାଦା ଖୁସିର ଅଭିନନ୍ଦନ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ଦେଶ ବିଦେଶରୁ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିଥିବା ବା ଦୂରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ନିଜର ଅନ୍ତରର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ବା ସେବା ଦ୍ୱାରା ସହଯୋଗୀ ହୋଇଥିବା ସମସ୍ତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦା ସଦା ସଫଳ ଭବ, ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସର୍ବଦା ସମ୍ପନ୍ନ ଭବ, ସଦା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ପ୍ରମାଣ ସ୍ୱରୂପ ଭବର ବରଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର ସ୍ୱ-ପରିବର୍ତ୍ତନର, ସେବାରେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଆଗକୁ ବଢିବାର, ଶୁଭ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ପ୍ରତିଜ୍ଞା ସବୁ ବାପଦାଦା ଶୁଣିଲେ । ପୂର୍ବରୁ ଶୁଣାଇଥିଲି ନା — ବାପଦାଦାଙ୍କ ନିକଟରେ ତୁମମାନଙ୍କର ସାକାର ଦୁନିଆଠାରୁ ଭିନ୍ନ କିନ୍ତୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଟି.ଭି ରହିଛି । ତୁମେମାନେ କେବଳ ଶାରୀରିକ ଅଭିନୟକୁ ଦେଖିପାରିବ କିନ୍ତୁ ବାପଦାଦା ମନର ସଂକଳ୍ପକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖିପାରିବେ । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନ ଯାହା ସବୁ ପାର୍ଟ କରୁଛନ୍ତି ସେଗୁଡିକୁ ମନର ସଂକଳ୍ପ ସହିତ ମନର ଗତି ବିଧି ଏବଂ ଶରୀରର ଗତିବିଧି ଉଭୟଙ୍କୁ ଦେଖିଛନ୍ତି ଏବଂ ଶୁଣିଛନ୍ତି । ତେବେ ସେଥିରେ କ’ଣ ସବୁ ଦେଖିଥିବେ ? ଆଜି ତ କେବଳ ଅଭିନନ୍ଦନ ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଛୁ ତେଣୁ ଅନ୍ୟ ସବୁ କଥା ଆଜି ଶୁଣାଇବୁ ନାହିଁ । ବାପଦାଦାଙ୍କ ସହିତ ତୁମମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ ସେବାର ସାଥୀ ପିଲାମାନେ ଗୋଟିଏ କଥା ଉପରେ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇ ତାଳି ବଜାଉଥିଲେ, ହାତର ତାଳି ନୁହେଁ, ଖୁସିର ତାଳି ବଜାଉଥିଲେ । ତାହା ହେଲା ସାରା ସଂଗଠନ ଭିତରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଭରା ସଂକଳ୍ପ — ସେବା ଦ୍ୱାରା ଏବେ ହିଁ ବାବାଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରି ଦିଅନ୍ତୁ ବା ଏବେ ହିଁ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ସମାଚାର ପ୍ରଚାର ହୋଇଯାଆନ୍ତା । ଚାହେଁ ଭାଷଣ କରିବାବାଲା, ଚାହେଁ ଶୁଣିବାବାଲା, ଚାହେଁ କୌଣସି ବି ସ୍ଥୂଳ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାବାଲା, ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ଏହି ସଂକଳ୍ପ ଖୁସି ରୂପରେ ଭରି ରହିଥିଲା । ସେଥିପାଇଁ ଚାରିଆଡେ ଖୁସିର ଚମକ, ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରିବାର ଉମଙ୍ଗ, ବାତାବରଣରେ ଖୁସିର ତରଙ୍ଗ ଖେଳାଉଥିଲା । ଅଧିକାଂଶ ଆତ୍ମା ଖୁସି ଏବଂ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ସ୍ନେହର ଅନୁଭବ ରୂପୀ ପ୍ରସାଦ ନେଇ ଯାଇଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ବାପଦାଦା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କର ଖୁସିରେ ଖୁସି ହେଉଥିଲେ । ବୁଝିଲ ।

ତେବେ ଗୋଲଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ତ ପାଳନ କରିଦେଲ ନା! ଏବେ ଆଉ କ’ଣ ପାଳନ କରିବ ? ଡାଇମଣ୍ଡ ଜୁବଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ହୀରକ ଜୟନ୍ତୀ ଏହିଠାରେ ପାଳନ କରିବ ନା ନିଜର ରାଜ୍ୟରେ ପାଳନ କରିବ ? ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ କାହିଁକି ପାଳନ କରିଲ ? ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଦୁନିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ପାଳନ କରିଲ ନା । ଏହି ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀରେ କ’ଣ ସବୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ସଂକଳ୍ପ କରିଲ ? ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ତ ବହୁତ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଥଟ୍ସ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ବିଚାର ଶୁଣାଇଲ ଏବଂ ବହୁତ ଭଲ ଭଲ ବିଚାର ମଧ୍ୟ ଶୁଣାଇଲ କିନ୍ତୁ ନିଜ ପାଇଁ କେଉଁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ସଂକଳ୍ପ କରିଲ ? ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସାରା ବର୍ଷ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୂହୁର୍ତ୍ତ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ହୋଇଯିବ । ଲୋକମାନେ ତ କେବଳ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ପ୍ରଭାତ ବା ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ସଂଧ୍ୟା ବା ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ରାତ୍ରି କରୁଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତୁମମାନଙ୍କ ଭଳି ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପ୍ରତିଟି ମୂହୁର୍ତ୍ତ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ହେଉ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଲଡେନ୍ ସେକେଣ୍ଡ ହେଉ, ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ମର୍ଣ୍ଣିଙ୍ଗ୍ ବା ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ନାଇଟ୍ ନୁହେଁ । ପ୍ରତି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ତୁମର ଦୁଇଟିଯାକ ନୟନରେ ଗୋଲଡେନ୍ ଦୁନିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ସୁଖଧାମ ଏବଂ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଲାଇଟ୍ର ଦୁନିଆ ସ୍ୱିଟ୍ ହୋମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଶାନ୍ତିଧାମ ରହିଥାଉ । ଶାନ୍ତିଧାମ ହେଉଛି ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଲାଇଟ୍ର ଦୁନିଆ ଏବଂ ସୁଖଧାମ ହେଉଛି ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଦୁନିଆ । ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ ହେଉ । ମନେ ଅଛି ନା ଆରମ୍ଭ ସମୟରେ ତୁମେମାନେ ଗୋଟିଏ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରୁଥିଲ । ଗୋଟିଏ ଆଖିରେ ମୁକ୍ତି ଦ୍ୱିତୀୟ ଆଖିରେ ଜୀବନମୁକ୍ତି । ଏହଭଳି ଅନୁଭବ କରାଇବା ହିଁ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀର ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ସଂକଳ୍ପ । ଏହିଭଳି ସଂକଳ୍ପ ସମସ୍ତେ କରିଛ ନା କେବଳ ଦୃଶ୍ୟଗୁଡିକୁ ଦେଖି ଖୁସି ହେଉଥିଲ । ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ତ ଏହି ଶ୍ରେଷ୍ଠ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ହିଁ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟର ନିମିତ୍ତ ମଧ୍ୟ ଅଟ ଏବଂ ସାଥୀ ମଧ୍ୟ ଅଟ । କେବଳ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଦେଖୁଥିବା ଦର୍ଶକ ନୁହେଁ, ସାଥୀ ମଧ୍ୟ ଅଟ । ଏହା ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ ଚାହେଁ ଗୋଟିଏ ଦିନର ମଧ୍ୟ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ହୋଇଥାଉ, ତା’ର ମଧ୍ୟ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀ । ଏହା ତ ଆହୁରି ଭଲ କଥା ଯେ ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଜୁବଲୀ ସମୟରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ଜୁବଲୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଣିବାର ମେହନତ ସେମାନେ କରିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପାଳନ କରିବା ସମୟରେ ତୁମେମାନେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛ । ତେଣୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବାପଦାଦା ଗୋଲଡେନ୍ ଜୁବଲୀର ଅଭିନନ୍ଦନ ଦେଉଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଏହିଭଳି ଭାବୁଛ ନା! କେବଳ ଦର୍ଶକ ତ ନୁହେଁ ନା । ନିଜେ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ସୁନା ଭଳି ହେଉଛ ନା । କେବଳ ଦେଖିବାବାଲା ଦର୍ଶକ ଅଟ । ଏମିତି ତ ଦୁନିଆରେ ବହୁତ କିଛି ଦେଖିଛ କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ଦେଖିବା ଅର୍ଥ ସେହିଭଳି ହେବା । ଶୁଣିବା ଅର୍ଥ ହେବା । ତେଣୁ କ’ଣ ସଂକଳ୍ପ କରିଲ ? ପ୍ରତ୍ୟେକ ସେକେଣ୍ଡ ଗୋଲଡେନ୍ ହେଉ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ ଗୋଲଡେନ୍ ହେଉ । ସର୍ବଦା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମା ପ୍ରତି ସ୍ନେହଯୁକ୍ତ ଖୁସିର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପୁଷ୍ପର ବର୍ଷା କରୁଥାଅ । ଯଦି କେହି ବି ତୁମର ଶତ୍ରୁ ହୋଇଥିବ ତେବେ ସ୍ନେହର ବର୍ଷା ଶତ୍ରୁକୁ ମଧ୍ୟ ମିତ୍ର କରିଦେବ । ଚାହେଁ କେହି ତୁମକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଅନ୍ତୁ ବା ନ ଦିଅନ୍ତୁ, ମାନନ୍ତୁ ବା ନ ମାନନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସର୍ବଦା ସ୍ୱମାନରେ ରହି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସ୍ନେହୀ ଦୃଷ୍ଟିରେ, ସ୍ନେହୀ ମନୋବୃତ୍ତିରେ ଆତ୍ମିକ ସମ୍ମାନ ଦେଇଚାଲ । କେହି ତୁମକୁ ମାନନ୍ତୁ ବା ନ ମାନନ୍ତୁ, କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଠା ଭାଇ, ମିଠି ଭଉଣୀ ମନେ କରିଚାଲ । ସେମାନେ ନ ମାନନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ତୁମେ ତ ମାନିପାରିବ ନା । ସେମାନେ ତୁମକୁ ପଥର ଫିଙ୍ଗନ୍ତୁ କିନ୍ତୁ ତୁମେ ରତ୍ନ ଦିଅ । ତୁମେ ପଥର ଫିଙ୍ଗ ନାହିଁ କାରଣ ତୁମେ ହେଉଛ ରତ୍ନାକର ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ରତ୍ନ ଭଣ୍ଡାରର ମାଲିକ । ପଦ୍ମ, ପଦ୍ମ, ପଦ୍ମପତି ଅଟ । ତୁମେ କୌଣସି ଭିକାରୀ ନୁହେଁ ଯେ ଭାବିବ କେହି ମୋତେ ଦେଲେ ଯାଇ ମୁଁ ଦେବି । ଏହା ଭିକାରୀ ପଣିଆର ସଂସ୍କାର । ଦାତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ କେବେହେଲେ ନେବା ପାଇଁ ହାତ ବଢାଇବେ ନାହିଁ । ଯଦି ବୁଦ୍ଧିରେ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ସଂକଳ୍ପ କରୁଛ ଯେ ସେ କରିଲେ ମୁଁ କରିବି, ଇଏ ମୋତେ ସ୍ନେହ ଦେଲେ ଯାଇ ମୁଁ ଦେବି, ଇଏ ମୋତେ ସମ୍ମାନ ଦେଲେ ଯାଇ ମୁଁ ଦେବି, ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ମାଗିବାର ହାତ ବଢାଇବାର କୁହାଯିବ । ଏହା ମଧ୍ୟ ରାଜକୀୟ ଭିକାରୀ ପଣିଆ, ଏଥିରେ ନିଷ୍କାମ ଯୋଗୀ ହୁଅ, ତେବେ ଯାଇ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଦୁନିଆର ଖୁସିର ତରଙ୍ଗ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ପହଞ୍ଚି ପାରିବ । ଯେପରି ବିଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତି ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସାମଗ୍ରୀ ତିଆରି କରିଛି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଅଳ୍ପ ସମୟ ଭିତରେ କାର୍ଯ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଯଦି ବିଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତି ଏଭଳି ରିଫାଇନ୍ ବସ୍ତୁ ଅର୍ଥାତ୍ ସୂକ୍ଷ୍ମଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯନ୍ତ୍ରପାତି ତିଆରି କରିପାରୁଛି ତେବେ ତୁମେ ଜ୍ଞାନର ଶକ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମାମାନେ ଏଭଳି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ବୃତ୍ତି ଏବଂ ବାୟୁମଣ୍ଡଳ ନିର୍ମାଣ କର ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଅଳ୍ପ ସମୟ ଭିତରେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ଖୁସିର ତରଙ୍ଗ ସୃଷ୍ଟିର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭବିଷ୍ୟତର ତରଙ୍ଗ ବହୁତ ଶୀଘ୍ର ଖେଳିଯାଇପାରିବ । ଅଧା ଦୁନିଆ ତ ଏବେ ଅର୍ଦ୍ଧମୃତ ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛି । ଭୟରୂପକ ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟାରେ ଶୋଇଛ, ତା’କୁ ଖୁସିର ତରଙ୍ଗ ଦ୍ୱାରା ଅକ୍ସିଜେନ୍ ଦିଅ ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ୱାସ ପ୍ରଦାନ କର । ତେବେ ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ଜୁବଲୀର ଏହି ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ସଂକଳ୍ପ ସର୍ବଦା ମନ ଭିତରେ ଜାଗ୍ରତ ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଥାଉ । ଏବେ ବୁଝିପାରିଲ କ’ଣ କରିବ! ଏବେ ପୁରୁଷାର୍ଥର ଗତିକୁ ଆହୁରି ତୀବ୍ର କର । ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାହା ସବୁ କରିଆସିଛ ତାହା ବହୁତ ଭଲ କରିଛ, ଏବେ ଆଗକୁ ଆହୁରି ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଭଲ କରିଚାଲ । ଆଚ୍ଛା!

ଡବଲ ବିଦେଶୀମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବହୁତ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ରହିଛି । ଏବେ ତ ଡବଲ ବିଦେଶୀ ପିଲାମାନଙ୍କର ପାଳି ପଡିଛି । ବହୁତ ସଂଖ୍ୟାରେ ପହଞ୍ଚି ମଧ୍ୟ ଯାଇଛନ୍ତି । ବୁଝିଲ! ଏବେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଖୁସି ରୂପକ ଟୋଲୀ ଅର୍ଥାତ୍ ମିଠାଇ ଖୁଆଅ । ଦିଲ୍ଖୁସ୍ ମିଠାଇ କୁହନ୍ତି ନା, ତେଣୁ ଦିଲଖୁସ୍ ମିଠାଇକୁ ଖୁବ୍ ବାଣ୍ଟ । ଆଚ୍ଛା — ସେବାଧାରୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଖୁସିରେ ନାଚୁଛନ୍ତି ନା! ନାଚିବା ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ଶାରୀରିକ କ୍ଳାନ୍ତି ଦୂର ହୋଇଯାଏ । ତେବେ ତୁମେମାନେ ସେବା କରିଛ ନା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଖୁସିର ନାଚ ଦେଖାଇଛ ? କ’ଣ କରିଛ ? ନାଚ ଦେଖାଇଛ ନା! ଆଚ୍ଛା!

ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାଗ୍ୟବାନ ବିଶେଷ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସେକେଣ୍ଡକୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପକୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ କରୁଥିବା ସମସ୍ତ ଆଜ୍ଞାକାରୀ ପିଲାମାନଙ୍କୁ, ସର୍ବଦା ଦାତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କର ବୁଦ୍ଧିରୂପୀ ଝୁଲା ମୁଣିକୁ ଭରପୁର କରୁଥିବା ସମ୍ପନ୍ନ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ, ସର୍ବଦା ବିଧାତା ଏବଂ ବରଦାତା ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁକ୍ତି ବା ଜୀବନମୁକ୍ତିର ପ୍ରାପ୍ତି କରାଉଥିବା ସର୍ବଦା ଭରପୁର ଅବସ୍ଥାରେ ରହୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବାପଦାଦାଙ୍କର ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ସ୍ନେହଯୁକ୍ତ, ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ଖୁସିର ପୁଷ୍ପ ସହିତ ୟାଦପ୍ୟାର ଅଭିନନ୍ଦନ ଏବଂ ନମସ୍ତେ ।

ପାର୍ଟିମାନଙ୍କ ସହିତ:- ସର୍ବଦା ବାବା ଏବଂ ତାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ଭଉୟ ମନେ ରହୁଛି ? ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ସ୍ୱତଃ ହିଁ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଇଥାଏ ଏବଂ ସମ୍ପତ୍ତି ଯଦି ସ୍ମୃତିରେ ରହିବ ତେବେ ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ମଧ୍ୟ ସ୍ୱତଃ ଆସିଯିବ । କାରଣ ବାବା ଏବଂ ବର୍ସା ଅର୍ଥାତ୍ ସମ୍ପତ୍ତି ଉଭୟ ଏକାଠି ଅଛନ୍ତି । ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ହିଁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛ । ଯଦି ସମ୍ପତ୍ତିର ପ୍ରାପ୍ତି ନ ହେବ ତେବେ ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କାହିଁକି ମନେ ପକାଇବ । ତେବେ ବାବା ଏବଂ ତାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତିର ସ୍ମୃତି ହିଁ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ଭରପୁର କରିଦେଉଛି । ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଭରପୁର ହେବା ଅର୍ଥ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟଠାରୁ ଦୂରେଇ ରହିବା । ଏଥିରେ ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ଲାଭ ହେଉଛି । ଦୁଃଖକଷ୍ଟରୁ ଦୂରେଇ ରହୁଛ ଏବଂ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଭରପୁର ହୋଇଯାଉଛ । ଏହିଭଳି ସଦାକାଳର ପ୍ରାପ୍ତି ବାବାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେହି କରାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ଏହି ସ୍ମୃତି ହିଁ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଏବଂ ସମ୍ପନ୍ନ କରିଦେବ । ଯେପରି ବାବା ସାଗର ଅଟନ୍ତି, ସର୍ବଦା ଭରପୁର ଅଟନ୍ତି, ସାଗରକୁ ଯେତେ ବି ଶୁଖାଇଲେ ମଧ୍ୟ ସାଗରର ଜଳ ସମାପ୍ତ ହେବ ନାହିଁ କାରଣ ସାଗର ସର୍ବଦା ସମ୍ପନ୍ନ ଅଟେ । ତେବେ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ସଦାସମ୍ପନ୍ନ ଆତ୍ମା ଅଟ ନା । ଯଦି ଖାଲି ରହିବ ତେବେ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ପାଇବା ପାଇଁ ହାତ ବଢାଇବାକୁ ପଡିବ । କିନ୍ତୁ ଭରପୁର ଆତ୍ମା ସର୍ବଦା ଖୁସିର ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲୁଥା’ନ୍ତି, ସୁଖର ଝୁଲଣାରେ ଝୁଲୁଥା’ନ୍ତି । ତେବେ ଏହିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆତ୍ମା ହୋଇଯାଇଛ ତେଣୁ ତୁମକୁ ସର୍ବଦା ସମ୍ପନ୍ନ ରହିବାକୁ ହିଁ ହେବ । ଏବେ ଚେକ୍ କର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିବା ଶକ୍ତି ରୂପୀ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ କେତେ ପରିମାଣରେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇଛ ? ସର୍ବଦା ସାହସ ଏବଂ ଉମଙ୍ଗର ଡେଣା ଦ୍ୱାରା ନିଜେ ଉଡୁଥାଅ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଉଡାଉଥାଅ । ଯଦି ସାହସ ସହିତ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ନଥିବ ତେବେ ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଯଦି ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହ ଅଛି କିନ୍ତୁ ସାହସ ନାହିଁ ତେବେ ମଧ୍ୟ ସଫଳତା ମିଳିପାରିବ ନାହିଁ । ଯଦି ଦୁଇଟିଯାକ ସାଥୀରେ ଥିବ ତେବେ କୁହାଯିବ ଉଡିବାର କଳା, ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବଦା ସାହସ ଏବଂ ଉମଙ୍ଗ-ଉତ୍ସାହର ଡେଣା ଦ୍ୱାରା ଉଡୁଥାଅ । ଆଚ୍ଛା!

ଅବ୍ୟକ୍ତ ମୁରଲୀରୁ ସଂଗୃହୀତ ହୋଇଥିବା ଅମୂଲ୍ୟ ମହାବାକ୍ୟ :
୧୦୮ ରତ୍ନର ବୈଜୟନ୍ତୀ ମାଳାରେ ଆସିବା ପାଇଁ ସଂସ୍କାର ମିଳନର ରାସ (ନୃତ୍ୟ) କର

(୧) ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ବି ମାଳା ତିଆରି କରାଯାଏ ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ଦାନା ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦାନା ସହିତ ମିଶି ରହିଥାଏ । ସେହିପରି ବୈଜୟନ୍ତୀ ମାଳାରେ ମଧ୍ୟ କେହି ଯଦି ୧୦୮ ନମ୍ବରର ଦାନା ହୋଇଥିବ ତେବେ ମଧ୍ୟ ଦାନା ସହିତ ଦାନା ମିଶି ରହିଥିବ । ତେଣୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହିଭଳି ଅନୁଭବ ହେଉ ଯେ ଏମାନେ ତ ଗୋଟିଏ ମାଳାରେ ସମାନ ଭାବରେ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଥିବା ଦାନା ଅଟନ୍ତି । ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସଂସ୍କାର ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପାଖାପାଖି ଅନୁଭବ ହେଉ ।

(୨) ପରସ୍ପରର ସଂସ୍କାରକୁ ଜାଣି, ସ୍ନେହର ସହିତ ପରସ୍ପର ମିଳିମିଶି ରହିବା ହିଁ ମାଳାର ଦାନା ହେଉଥିବା ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ବିଶେଷତା । କିନ୍ତୁ ପରସ୍ପରର ସ୍ନେହୀ ମଧ୍ୟ ସେତେବେଳେ ହୋଇପାରିବ ଯେତେବେଳେ ନିଜର ସଂସ୍କାର ଏବଂ ସଂକଳ୍ପକୁ ପରସ୍ପର ସହିତ ମିଶାଇ ଚାଲିବ । ସେଥିପାଇଁ ସରଳତାର ଗୁଣକୁ ଧାରଣ କରିବାକୁ ପଡିବ ।

(୩) ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ମୃତି ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଂଶସା ଆଧାରରେ ତୁମର ସ୍ଥିତି କାୟମ ରହୁଛି, ଯାହାବି କର୍ମ କରୁଛ ତାହାର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ଇଚ୍ଛା ମଧ୍ୟ ରହୁଛି, ଯଦି ସ୍ମୃତି ହେଉନାହିଁ ତେବେ ସ୍ଥିତି ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ରହୁ ନାହିଁ । ଯଦି ନିନ୍ଦା ମିଳିଯାଉଛି ତେବେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଉଛ ଏବଂ ଅନାଥଙ୍କ ଭଳି ସ୍ଥିତି ହୋଇଯାଉଛି । ତା’ପରେ ସଂସ୍କାରର ସଂଘର୍ଷ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଉଛି । ଏହି ଦୁଇଟି କଥା ହିଁ ମାଳାରୁ ବାହାର କରିଦେଉଛି । ସେଥିପାଇଁ ସ୍ମୃତି ଏବଂ ନିନ୍ଦା ଉଭୟ ପରିସ୍ଥିତିରେ ନିଜର ସ୍ଥିତିକୁ ସମାନ ରଖ ।

(୪) ସଂସ୍କାରକୁ ମିଶାଇବା ପାଇଁ ଯେଉଁଠି ମାଲିକ ହୋଇ ଚାଲିବା ଦରକାର ସେଠାରେ ବାଳକ ହେବାର ନାହିଁ ଏବଂ ଯେଉଁଠି ବାଳକ ହେବାର ଅଛି ସେଠାରେ ମାଲିକ ମଧ୍ୟ ହେବାର ନାହିଁ । ବାଳକ ପଣିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ନିଃସଂକଳ୍ପ ସ୍ଥିତି ଯାହାବି ଆଜ୍ଞା ମିଳିବ ବା ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମିଳିବ ସେହି ଅନୁସାରେ ଚାଲିବା । ମାଲିକ ହୋଇ ନିଜର ବିଚାର ଦିଅ ତା’ପରେ ବାଳକ ହୋଇଯାଅ ତେବେ ମତ-ମତାନ୍ତରରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଯିବ ।

(୫) ସେବାରେ ସଫଳତା ପାଇବାର ଆଧାର ହେଉଛି ନମ୍ରତା । ଯେତିକି ନମ୍ରତା ସେତିକି ସଫଳତା । ନିଜକୁ ନିମିତ୍ତ ମନେ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ନମ୍ରତାର ଗୁଣ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ନମ୍ରତା ଗୁଣ ପାଇଁ ସମସ୍ତେ ନମସ୍କାର କରିଥା’ନ୍ତି । ଯଦି ନିଜେ ନତମସ୍ତକ ହୋଇଯାଏ ତା’ ନିକଟରେ ସମସ୍ତେ ନତମସ୍ତକ ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଏହି ଶରୀରକୁ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର ମନେ କରିଚାଲ ଏବଂ ସେବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ନିମିତ୍ତ ମନେ କରିଚାଲ ତେବେ ଯାଇ ନମ୍ରତାର ଗୁଣକୁ ଧାରଣ କରିପାରିବ । ଯେଉଁଠି ନମ୍ରତା ରହିଛି ସେଠାରେ ସଂଘର୍ଷ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ଏବଂ ସଂସ୍କାରର ମିଳନ ସ୍ୱତଃ ହୋଇଯିବ ।

(୬) ମନ ଭିତରେ ଯାହାବି ସଂକଳ୍ପ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଛି ସେଥିରେ ସତ୍ୟତା ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ରହିବା ଦରକାର । ମନ ଭିତରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ବିକର୍ମରୂପୀ ଆବର୍ଜନା ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଭାବ-ସ୍ୱଭାବ ବା ପୁରୁଣା ସଂସ୍କାରର ଆବର୍ଜନା ମଧ୍ୟ ନ ରହୁ । ଯିଏ ଏହିଭଳି ସ୍ୱଚ୍ଛ ହୋଇଥିବ ସେ ସଚ୍ଚା ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିବ ଏବଂ ଯିଏ ସଚ୍ଚା ଅର୍ଥାତ୍ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ହୋଇଥିବ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିବ । ଯଦି ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ହୋଇଯିବ ତେବେ ସଂସ୍କାରର ରାସ ମଧ୍ୟ ହୋଇଯିବ କାରଣ ସଚ୍ଚା ହୃଦୟ ଉପରେ ଭଗବାନ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥା’ନ୍ତି ।

(୭) ସଂସ୍କାର ମିଳନର ରାସ ଅର୍ଥାତ୍ ନୃତ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ନିଜର ସ୍ୱଭାବକୁ ସରଳ ଏବଂ କର୍ମଠ କର । ସରଳ ସ୍ୱଭାବର ଅର୍ଥ ହେଲା ନିଜର ପୁରୁଷାର୍ଥରେ, ସଂସ୍କାରରେ ଭାରୀ ପଣିଆ ନଥିବ । ସରଳ ସ୍ୱଭାବଯୁକ୍ତ ଆତ୍ମା କର୍ମଠ ହୋଇପାରିବ । ସରଳ ସ୍ୱଭାବଯୁକ୍ତ ରହିବା ଦ୍ୱାରା ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଏବଂ ପୁରୁଷାର୍ଥୀରେ ସହଜ ଅନୁଭବ ହେବ । ନିଜେ ସରଳ ନ ହେବା ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଜଟୀଳ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ନିଜର ସଂସ୍କାର ଏବଂ ନିଜର ଦୋଷ ଦୁର୍ବଳତା ଗୁଡିକ ଅଧିକ ଜଟୀଳ ରୂପରେ ଦେଖାଦେଇଥାଏ ।

(୮) ସଂସ୍କାର ମିଳନର ରାସ ସେତେବେଳେ ହୋଇ ପାରିବ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ବିଶେଷତାକୁ ଦେଖିବ ଏବଂ ନିଜକୁ ଏକ ବିଶେଷ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ବିଶେଷତା ଗୁଡିକରେ ସମ୍ପନ୍ନ ହେବ । ଏହା ମୋର ସଂସ୍କାର-ଏହି ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉ ଏବଂ ଏତେ ଗଭୀର ଭାବରେ ସମାପ୍ତ ହେଉ ଯାହାକି ସ୍ୱଭାବ ମଧ୍ୟ ବଦଳିଯାଉ । ଯେତେବେଳେ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ନେଚର ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱଭାବ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଯିବ ସେତେବେଳେ ଯାଇ ତୁମମାନଙ୍କର ଅବ୍ୟକ୍ତି ରୂପ ନର୍ମାଣ ହେବ ।

(୯) ବାପଦାଦା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱ ମହାରାଜନ୍ କରିବା ପାଇଁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ବଶ୍ୱ ମହାରାଜନ ହେଉଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କର ସ୍ନେହୀ ହୋଇଥିବେ । ଯେପରି ବାବା ସମସ୍ତଙ୍କର ସ୍ନେହୀ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତେ ବାବାଙ୍କର ସ୍ନେହୀ ଅଟନ୍ତି, ସେହିଭଳି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମା ଭିତରୁ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସ୍ନେହର ପୁଷ୍ପ ବର୍ଷା ହେଉଥିବ । ଯଦି ଏଠାରେ ସ୍ନେହର ଷ୍ପୁଷ୍ପ ବର୍ଷା ହେବ ତେବେ ଜଡ ଚିତ୍ର ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଫୁଲର ବର୍ଷା ହେବ । ତେଣୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖ ଯେ ମୋତେ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ସ୍ନେହର ପୁଷ୍ପ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ପାତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ତେବେ ସହଯୋଗ ଦେବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସ୍ନେହ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।

(୧୦) ସର୍ବଦା ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖ ଯେ ମୋର ଚାଲି-ଚଳନ ଦ୍ୱାରା କାହାକୁ ବି ଦୁଃଖ ନ ମିଳୁ । ମୋର ଚଳଣି, ମୋର ସଂକଳ୍ପ, ବାଣୀ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ସୁଖଦାୟୀ ହେଉ । ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳର ପ୍ରଥା, ଏହି ପ୍ରଥାକୁ ଆପଣାଇ ନିଅ ତେବେ ସଂସ୍କାର ମିଳନର ରାସ ହୋଇଯିବ ।

ରଦାନ:-
ଈଶ୍ୱରୀୟ ରାଜକୀୟତାର ସଂସ୍କାର ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାର ବିଶେଷତା ଗୁଡିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଥିବା ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।

ସର୍ବଦା ନିଜକୁ ବିଶେଷ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପ ବା କର୍ମ କରିବା ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଭିତରେ ବିଶେଷତାକୁ ଦେଖିବା, ତା’କୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଆତ୍ମା କରିବାର ଶୁଭ ଏବଂ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଭାବନା ରଖିବା ହିଁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ରାଜକୀୟତା ବା ରାଜକୀୟ ସଂସ୍କାର । ରାଜକୀୟ ସଂସ୍କାରଯୁକ୍ତ ଆତ୍ମାମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତ୍ୟାଗ କରାଯାଇଥିବା ଜିନିଷକୁ ନିଜ ଭିତରେ ଧାରଣ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବଦା ଧ୍ୟାନ ରହୁ ଯେ କାହାର ବି ଦୁର୍ବଳତା ବା ଅବଗୁଣକୁ ଦେଖିବାର ନେତ୍ର ସର୍ବଦା ବନ୍ଦ ରହିବା ଦରକାର । ତେଣୁ ପରସ୍ପରର ଗୁଣଗାନ କର, ସ୍ନେହ ଏବଂ ସହଯୋଗର ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କର, ତେବେ ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହୋଇଯିବ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବରଦାନର ଶକ୍ତି ପରିସ୍ଥିତି ରୂପୀ ଅଗ୍ନିକୁ ମଧ୍ୟ ପାଣି କରିଦିଏ ।


ସୂଚନା:- ଆଜି ତୃତୀୟ ରବିବାର ଅର୍ନ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଯୋଗ ଦିବସ, ସଂଧ୍ୟା ୬ଟା ୩୦ମି. ଠାରୁ ୭ଟା ୩୦ମି. ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମସ୍ତ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନେ ସଂଗଠିତ ରୂପରେ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇ ଯୋଗ ଅଭ୍ୟାସରେ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ ମୁଁ ଭ୍ରୃକୁଟୀ ଆସନ ଉପରେ ବିରାଜମାନ ପରମାତ୍ମ ଶକ୍ତିରେ ସମ୍ପନ୍ନ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ରାଜଯୋଗୀ ଆତ୍ମା କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟଜିତ୍, ବିକର୍ମାଜିତ୍ ଅଟେ । ସାରା ଦିନ ଏହି ସ୍ୱମାନରେ ରହିବା ଯେ ସାରା କଳ୍ପରେ ହୀରୋ ପାର୍ଟ କରୁଥିବା ମୁଁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ମହାନ ଆତ୍ମା ଅଟେ ।