29.06.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଭବିଷ୍ୟତରେ ଉଚ୍ଚ କୁଳରେ
ଜନ୍ମ ନେବାର ଆଧାର ହେଉଛି ପାଠପଢା, ଏହି ପାଠ ପଢା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ଭିକାରୀରୁ ରାଜକୁମାର
ହୋଇପାରିବ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଗୋଲ୍ଡେନ୍
ସ୍ପୁନ୍ ଇନ୍ ମାଉଥ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ମୁଖରେ ସୁନା ଚାମଚ — ଦୁଇ ପ୍ରକାରରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରିବ, କିପରି
?
ଉତ୍ତର:-
ପ୍ରଥମରେ ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ କରିବା ଦ୍ୱାରା, ଦ୍ୱିତୀୟରେ, ଜ୍ଞାନମାର୍ଗରେ ପାଠ ପଢା
ଦ୍ୱାରା । ଭକ୍ତିରେ ଦାନପୁଣ୍ୟ କରିବା ଦ୍ୱାରା ରାଜା କିମ୍ବା ସାହୁକାରଙ୍କ ପାଖରେ ଜନ୍ମ
ନେଇଥା’ନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାହା ହେଉଛି ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପାଇଁ । ତୁମେମାନେ
ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ସ୍ପୁନ୍ ଇନ୍ ମାଉଥ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜା ଘରେ ଜନ୍ମ ନେଉଛ
। ଏହା ହେଉଛି ବେହଦ ଅର୍ଥାତ୍ ଅନେକ ଜନ୍ମ ପାଇଁ । କିନ୍ତୁ ଭକ୍ତିରେ ପାଠ ପଢା ଦ୍ୱାରା ରାଜତ୍ୱ
ମିଳିନଥାଏ । ଏଠାରେ ଯିଏ ଯେତେ ଭଲ ଭାବରେ ପଢିଥା’ନ୍ତି, ସେତେ ଉଚ୍ଚ ପାଦ ପାଇଥା’ନ୍ତି ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଅତି ସ୍ନେହୀ
ବିଚ୍ଛେଦ ହୋଇ ପୁନଃ ମିଳିଥିବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ରୁହାନୀ ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଏହାକୁ
କୁହାଯାଏ ରୁହାନୀ ଜ୍ଞାନ । ବାବା ଆସି ଭାରତବାସୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ
ଆତ୍ମା ଭାବ ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ବାବା ବିଶେଷ କରି ଏହି ଆଦେଶ ଦେଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ତାହା
ମାନିବା ଉଚିତ୍ ନା । ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଟେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ତୁମମାନଙ୍କୁ
ଜଣା ଅଛି ଯେ କେବଳ ଶିବବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ କୁହାଯାଇ ପାରିବ । ସେ ହିଁ ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ
କରୁଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠ । ତୁମମାନଙ୍କୁ ଏବେ ଜଣାପଡୁଛି ଯେ ବାବା ଏମାନଙ୍କୁ ଏପରି
ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରିଛନ୍ତି । ଆମେ ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ପଢୁଛୁ । ନୂଆ ଦୁନିଆର ନାମ ହେଉଛି ସ୍ୱର୍ଗ,
ଅମରପୁରୀ । ମହିମା କରିବା ପାଇଁ ନାମ ବହୁତ ରହିଛି । ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ ନର୍କ କହିଥା’ନ୍ତି ନା । ଅମୁକ
ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ ହେଲା ଅର୍ଥାତ୍ ନର୍କବାସୀ ଥିଲା ନା । କିନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଏତେ ଜ୍ଞାନ
ନାହିଁ, ସ୍ୱର୍ଗ ନର୍କ, ନୂଆ ଦୁନିଆ-ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ କାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି, କିଛି ବି ଜାଣି
ନାହାଁନ୍ତି । ବାହାରର କେତେ ଆକର୍ଷଣ ରହିଛି । ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବି ଅଳ୍ପ କେତେ ଜଣ ଅଛନ୍ତି
ଯିଏକି ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ ବାସ୍ତବରେ ଆମକୁ ବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି । ଆମେ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବା
ପାଇଁ ଆସିଛୁ । ଆମେ ଭିକାରୀରୁ ରାଜକୁମାର ହେବୁ । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଆମେ ଯାଇ ରାଜକୁମାର ହେବୁ ।
ଏହା ହେଉଛି ପାଠପଢା, ଯେପରି ବାରିଷ୍ଟରୀ ଇଞ୍ଜିନିୟରୀ ଆଦି ପଢିଲେ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଥାଏ ଯେ ମୁଁ ଘର
କରିବି ପୁଣି ଏଇଆ ଏଇଆ କରିବି... ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସ୍ମୃତିରେ ଆସିଥାଏ । ଏହି
ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ତୁମକୁ ଯାଇ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ଘରେ ଜନ୍ମ ନେବାକୁ ହେବ । ତେଣୁ ଯିଏ ଯେତେ ଅଧିକ ପଢ଼ିବ
ସିଏ ସେତେ ଉଚ୍ଚ ଘରେ ଜନ୍ମ ନେବ । ରାଜା ଘରେ ଜନ୍ମ ନେଇ ରାଜତ୍ୱ କରିବ । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି
ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ସ୍ପୁନ୍ ଇନ୍ ମାଉଥ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ମୁଖରେ ସୁନା ଚାମଚ । ପ୍ରଥମତଃ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଏହି
ଗୋଲ୍ଡେନ୍ ସ୍ପୁନ୍ ଇନ୍ ମାଉଥ୍ ମିଳିପାରିବ ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜା ଘରେ ଜନ୍ମ ନେଇପାରିବ । ଦ୍ୱିତୀୟରେ,
ଯଦି ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ ଭଲ ଭାବରେ କରିବ ତେବେ ମଧ୍ୟ ରାଜାଙ୍କ ପାଖରେ ଜନ୍ମ ମିଳିବ । କିନ୍ତୁ ତାହା
ହେଉଛି ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଆଉ ଏହା ହେଉଛି ଅନେକ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ।
ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝ । କିଛି ବୁଝିନପାରିଲେ ପଚାରିପାର । ନୋଟ୍ କର ଏହି ସବୁ କଥା
ବାବାଙ୍କୁ ପଚାରିବି । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାର କଥା । ଯଦି କୌଣସି ସଂଶୟ ଆଦି ଥିବ
ତାକୁ ବାବା ଠିକ୍ କରିଦେବେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି — ଯିଏ ଯେତେ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ
ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ କରିଥା’ନ୍ତି ସିଏ ସେହି ଅନୁସାରେ ସାହୁକାରଙ୍କ ପାଖରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥାନ୍ତି । ଯିଏ କୌଣସି
ଖରାପ କର୍ମ କରିଥାଏ ପୁଣି ତାକୁ ସେହିପରି ଜନ୍ମ ମିଳିଥାଏ, ଏମିତି ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ
ଆସୁଛନ୍ତି । କାହାର କାହାର ତ ଏପରି କର୍ମବନ୍ଧନ ରହିଛି ଯେ ସେ କଥା ନ କହିଲେ ଭଲ । ଏହା ସବୁ ହେଲା
ଅତୀତର କର୍ମ ବନ୍ଧନ । କେତେକ ରାଜାମାନେ ମଧ୍ୟ ଏପରି ଅଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କର କର୍ମବନ୍ଧନ ବହୁତ କଡା
ହୋଇଥାଏ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ତ କୌଣସି ବନ୍ଧନ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ହେଉଛି ଯୋଗବଳର ରଚନା ।
ଯେତେବେଳେ କି ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ଆମେ ବିଶ୍ୱର ରାଜତ୍ୱ ନେଇ ପାରୁଛୁ ତେବେ କ’ଣ ପିଲା ଜନ୍ମ
ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ! ପୂର୍ବରୁ ହିଁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହୋଇଥାଏ । ସେଠାରେ ତ ଏସବୁ ସାଧାରଣ କଥା, ଖୁସିରେ
ବାଜା ବାଜୁଥାଏ । ବୁଢାରୁ ପୁଣି ପିଲା ହୋଇ ଜନ୍ମ ନେଇଥା’ନ୍ତି । ମହାତ୍ମାଙ୍କଠାରୁ ପିଲାଙ୍କୁ
ଅଧିକ ମାନ ଦିଆଯାଇଥାଏ । କାହିଁକି ନା ମହାତ୍ମାମାନେ ତ ସାରା ଜୀବନକୁ ବିତାଇ ସାରି ବଡ ହୋଇଛନ୍ତି,
ବିକାରର ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ଛୋଟ ପିଲା ତ କିଛି ମଧ୍ୟ ଜାଣି ନଥା’ନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କୁ
ମହାତ୍ମାମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ କୁହାଯାଉଛି । ସେଠାରେ ତ ସମସ୍ତେ ମହାତ୍ମା ଅଟନ୍ତି ।
କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମହାତ୍ମା କୁହାଯାଏ । ସେ ହେଲେ ସଚ୍ଚା ମହାତ୍ମା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ହିଁ ମହାନ୍
ଆତ୍ମାମାନେ ଥା’ନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ପରି ମହାତ୍ମା ଏଠାରେ କେହି ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ ।
ତୁମମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ବହୁତ ଖୁସି ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଏବେ ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ଜନ୍ମ ନେବୁ । ଏହା
ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ହୋଇଯିବ । ଘର ପୁରୁଣା ହେଲେ ନୂଆ ଘରର ଖୁସି ରହିଥାଏ ନା । କେତେ ଭଲ-ଭଲ ମାର୍ବଲ
ଆଦିର ଘର ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ଜୈନୀମାନଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ପଇସା ଥାଏ, ସେମାନେ ନିଜକୁ ଉଚ୍ଚ କୁଳର
ବୋଲି ଭାବିଥାନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଏଠାରେ କୌଣସି ଉଚ୍ଚ କୁଳ ତ ନାହିଁ । ଉଚ୍ଚ କୁଳରେ ବିବାହ କରିବା
ପାଇଁ ଘର ଖୋଜିଥାନ୍ତି । ସେଠାରେ କୁଳ ଆଦିର କୌଣସି କଥା ନଥାଏ । ସେଠାରେ ତ ଏକମାତ୍ର ଦେବତା କୁଳ
ଥାଏ ଅନ୍ୟ କିଛି ନଥାଏ । ଏଥିପାଇଁ ତୁମେ ସଂଗମରେ ଅଭ୍ୟାସ କରୁଛ ଯେ ଆମେ ଏକମାତ୍ର ପିତାଙ୍କର
ସନ୍ତାନ ସବୁ ଆତ୍ମା ଅଟୁ । ପ୍ରଥମେ ହେଉଛି ଆତ୍ମା ପରେ ଶରୀର । ଦୁନିଆରେ ସମସ୍ତେ ଦେହ-ଅଭିମାନୀ
ହୋଇ ରହିଥାନ୍ତି । ତୁମକୁ ଏବେ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଘର ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ନିଜର
ଅବସ୍ଥାକୁ ମଜବୁତ କରିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କର କେତେ ସନ୍ତାନ ଅଛନ୍ତି, କେତେ ବଡ ଗୃହସ୍ଥି ଅଟେ,
କେତେ ଚିନ୍ତା ରହୁଥିବ । ୟାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମେହନତ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ମୁଁ କୌଣସି ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ନୁହେଁ
। ବାବା ୟାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁ-ଶଙ୍କରଙ୍କ ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ରହିଛି
ନା । ବ୍ରହ୍ମା ହେଲେ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚ । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଛାଡି ବାବା କିପରି ଅନ୍ୟ କାହା ମଧ୍ୟରେ
ଆସିବେ । ବ୍ରହ୍ମା କୌଣସି ନୂଆ ଜନ୍ମ ନେଇନଥାନ୍ତି । ଦେଖୁଛ ନା — ୟାଙ୍କୁ କିପରି ପୋଷ୍ୟ କରୁଛି
। ତୁମେ କିପରି ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛ । ଏହି କଥାକୁ ତୁମେ ହିଁ ଜାଣୁଛ ଆଉ କିଏ ଜାଣିବ । କହୁଛନ୍ତି ଇଏ
ତ ଅଳଙ୍କାର ବ୍ୟବସାୟୀ ଥିଲେ, ୟାଙ୍କୁ ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମା କହୁଛ! ସେମାନଙ୍କୁ କ’ଣ ଜଣା ଏତେ
ବ୍ରାହ୍ମଣ-ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କିପରି ଜନ୍ମ ହେବେ । ଗୋଟିଏ-ଗୋଟିଏ କଥାରେ କେତେ ବୁଝାଇବାକୁ ପଡୁଛି । ଏହା
ବହୁତ ଗୁହ୍ୟ କଥା ଅଟେ ନା । ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ହେଲେ ବ୍ୟକ୍ତ, ସେ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ ନିବାସୀ ବ୍ରହ୍ମା
ହେଲେ ଅବ୍ୟକ୍ତ । ଇଏ ପବିତ୍ର ହୋଇ ପୁଣି ଅବ୍ୟକ୍ତ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଇଏ କହୁଛନ୍ତି — ମୁଁ
ବର୍ତ୍ତମାନ ପବିତ୍ର ନୁହେଁ । ଏପରି ପବିତ୍ର ହେଉଛି । ପ୍ରଜାପିତା ତ ଏଠାରେ ହେବା ଦରକାର ନା ।
ନଚେତ୍ କେଉଁଠୁ ଆସିବେ । ବାବା ନିଜେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ପତିତ ଶରୀରରେ ଆସୁଛି, ନିଶ୍ଚୟ ତାଙ୍କୁ
ହିଁ ପ୍ରଜାପିତା କୁହାଯିବ । ସୂକ୍ଷ୍ମବତନରେ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ପ୍ରଜା କ’ଣ କରିବେ । ଇଏ
ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଯେପରି ଇଏ ବି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି ସେହିପରି ତୁମେ
ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବରେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଉଛ । ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛ ନା ।
ସ୍ୱର୍ଗ ଅଲଗା ଏବଂ ନର୍କ ଅଲଗା । ଏବେ ତ କେତେ ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ ହୋଇଗଲାଣି । ୫ ହଜାର ବର୍ଷ
ପୂର୍ବର କଥା ଯେବେକି ଏମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା । ସେମାନେ ପୁଣି ଲକ୍ଷ-ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ କହିଦେଉଛନ୍ତି ।
ଏହି କଥା ସେହିମାନେ ହିଁ ବୁଝିବେ ଯେଉଁମାନେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ବୁଝିଥିଲେ । ତୁମେ ଦେଖୁଛ ଏଠାକୁ
ମୁସଲମାନ, ପାରସୀ ଆଦି ସବୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ନିଜେ ମୁସଲମାନ ପୁଣି ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି
। ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ ନା । ଧରିନିଅ କେହି ଶିଖ୍ ଧର୍ମର ଅଟନ୍ତି, ସେ ମଧ୍ୟ ବସି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି
। ଯେଉଁମାନେ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଛନ୍ତି ସେମାନେ ପୁଣି ଦେବତା କୁଳକୁ ଫେରି ଆସିବେ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ଚାରା ଲାଗୁଛି । ତୁମ ପାଖକୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍, ପାରସୀ ମଧ୍ୟ ଆସୁଛନ୍ତି, ପୁଣି
ବୌଦ୍ଧିମାନେ ମଧ୍ୟ ଆସିବେ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛ ଯେତେବେଳେ ସମୟ ନିକଟତ୍ତର ହେବ ସେତେବେଳେ
ଚାରିଆଡେ ଆମର ନାମ ବିଖ୍ୟାତ ହେବ । ତୁମେ ଗୋଟିଏ ଭାଷଣ କଲେ ତୁମ ପାଖକୁ ଢେର ଆସିଯିବେ ।
ସମସ୍ତଙ୍କର ସ୍ମୃତି ଆସିଯିବ ଯେ ଏହା ହେଉଛି ଆମର ସତ୍ୟ ଧର୍ମ । ଯେଉଁମାନେ ଆମ ଧର୍ମର ହୋଇଥିବେ
ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଆସିବେ ତ ନିଶ୍ଚୟ ନା । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବର୍ଷର କଥା ନୁହେଁ । ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ତୁମେ କାଲି ଦେବତା ଥିଲ, ଏବେ ପୁଣି ଦେବତା ହେବା ପାଇଁ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛ ।
ତୁମେ ହେଉଛ ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା ପାଣ୍ଡବ, ପାଣ୍ଡବ ଅର୍ଥାତ୍ ପଣ୍ଡା । ସେମାନେ ହେଲେ ଶାରୀରିକ ପଣ୍ଡା ।
ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛ ଆତ୍ମିକ ପଣ୍ଡା । ତୁମେ ଏବେ ବେହଦ ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ପାଠ ପଢୁଛ । ଏହି
ନିଶା ତୁମର ବହୁତ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଆମେ ବାବାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଉଛୁ, ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦର ବର୍ସା
ମିଳୁଛି । ସେ ଆମର ପିତା, ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଏଥିରେ କୌଣସି ଟେବୁଲ୍, ଚେୟାରର ଆବଶ୍ୟକତା
ନାହିଁ । ଏହା ତୁମେ ଲେଖୁଛ ତାହା ମଧ୍ୟ ନିଜର ପୁରୁଷାର୍ଥ ପାଇଁ । ବାସ୍ତବରେ ଏହା ବୁଝିବାର କଥା
। ତୁମକୁ ପତ୍ର ଲେଖିବା ପାଇଁ ପେନ୍ସିଲ୍ ଇତ୍ୟାଦି ଧରିବାକୁ ପଡିବ । ପିଲାମାନେ ବୁଝିବେ
ଶିବବାବାଙ୍କର ଲାଲ ଅକ୍ଷରର ଚିଠି ଆସିଛି । ବାବା ଲେଖୁଛନ୍ତି ରୁହାନୀ ସନ୍ତାନମାନେ । ପିଲାମାନେ
ମଧ୍ୟ ବୁଝୁଛନ୍ତି ରୁହାନୀ ବାବା । ସେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଟନ୍ତି ତାଙ୍କ ମତରେ ହିଁ ଚାଲିବାକୁ ହେବ ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି କାମ ବିକାର ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ଏହା ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ । ସେହି ଭୂତର
ବଶୀଭୂତ ହୁଅ ନାହିଁ । ପବିତ୍ର ହୁଅ । ଡାକୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ହେ ପତିତ-ପାବନ । ତୁମକୁ ଏବେ ବହୁତ
ଶକ୍ତି ମିଳୁଛି ରାଜ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ, ଯାହାକୁ କେହି ଜିତି ପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମେ କେତେ ସୁଖୀ
ହେଉଛ । ତେଣୁ ଏହି ପାଠପଢା ପ୍ରତି କେତେ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ଉଚିତ୍ । ଆମକୁ ରାଜତ୍ୱ ମିଳୁଛି । ତୁମେ
ଜାଣିଛ ଆମେ କ’ଣରୁ କ’ଣ ହେଉଛୁ । ଭଗବାନୁବାଚ ନା — ମୁଁ ତୁମକୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛି, ରାଜାମାନଙ୍କର
ରାଜା କରାଉଛି । ଭଗବାନ କାହାକୁ କୁହାଯାଏ, ଏକଥା ମଧ୍ୟ କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ଆତ୍ମା ଡାକୁଛି —
ହେ ବାବା! ତେବେ ଜାଣିବା ଦରକାର ନା ସିଏ କେବେ ଏବଂ କେମିତି ଆସିବେ ? ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ତ ଡ୍ରାମାର
ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଏବଂ ତା’ର ସମୟ ସୀମାକୁ ଜାଣିବା ଦରକାର ନା । ଜାଣିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଦେବତା
ହୋଇଯାଉଛ । ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ସଦ୍ଗତି ନିମନ୍ତେ ମିଳୁଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ହେଉଛି କଳିଯୁଗର ଅନ୍ତିମ ସମୟ
। ସମସ୍ତେ ଦୁର୍ଗତିରେ ଅଛନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସଦ୍ଗତି ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ବାବା
ଆସିଛନ୍ତି — ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରିବା ପାଇଁ, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରାଇବା ପାଇଁ । ଏଠାରେ
କୌଣସି ସମାଧି ତ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଘୋର ଅନ୍ଧକାରରେ ପଡିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବା ପାଇଁ
ଆସୁଛନ୍ତି । ଯେଉଁ ପିଲାମାନେ ଘୋର ନିଦ୍ରାରୁ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ଭିତରେ ବହୁତ ଖୁସି
ରହୁଛି । ଆମେ ଶିବବବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ, ଆମର କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଚିନ୍ତା ନାହିଁ । ବାବା ଆମକୁ
ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରୁଛନ୍ତି । ଏଥିରେ କାନ୍ଦିବାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି କାନ୍ଦିବାର
ଦୁନିଆ । ତାହା ହେଲା ହର୍ଷିତ ରହିବାର ଦୁନିଆ । ସେମାନଙ୍କର ଚିତ୍ର ଦେଖ କିପରି ଶୋଭନୀୟ
ହର୍ଷିତମୁଖ ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ସେହି ଚେହେରା ତ ଏଠାରେ ତିଆରି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ବୁଦ୍ଧି
ଦ୍ୱାରା ବୁଝୁଛନ୍ତି ୟାଙ୍କ ପରି ଅବିକଳ ଚେହେରା ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି । ତୁମ ପରି ମିଠା ମିଠା
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଏବେ ସ୍ମୃତି ଆସୁଛି ଯେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଅମରପୁରୀର ଆମେ ରାଜକୁମାର ହେବୁ । ଏହି
ମୃତ୍ୟୁଲୋକକୁ, ଏହି ପାଳଗଦା ଭଳି ସଂସାରକୁ ନିଆଁ ଲାଗିବାକୁ ଯାଉଛି । ସିଭିଲ୍ ୱାର ଅର୍ଥାତ୍ ଗୃହ
ଯୁଦ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ ପରସ୍ପରକୁ କିପରି ମାରୁଛନ୍ତି, କାହାକୁ ମାରୁଛନ୍ତି ତାହା ମଧ୍ୟ ଜାଣିନଥା’ନ୍ତି ।
ହାହାକାର ପରେ ଜୟଜୟକାର ହେବାର ଅଛି । ତୁମର ହିଁ ବିଜୟ ହେବ, ବାକି ସବୁକିଛି ବିନାଶ ହୋଇଯିବ ।
ରୁଦ୍ରମାଳାରେ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇ ପୁଣି ବିଷ୍ଣୁମାଳାରେ ଗୁନ୍ଥା ହେବ । ଏବେ ନିଜ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ତୁମେ
ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ । ଭକ୍ତିର କେତେ ବିସ୍ତାର ରହିଛି । ଯେପରି ବୃକ୍ଷର ଅନେକ ପତ୍ର ଥାଏ ସେହିପରି
ଭକ୍ତି ବିସ୍ତାରିତ ହୋଇ ରହିଛି । ବୀଜ ହେଉଛି ଜ୍ଞାନ । ବୀଜ କେତେ ଛୋଟ । ବୀଜ ହେଲେ ବାବା । ଏହି
ବୃକ୍ଷର ସ୍ଥାପନା, ପାଳନା ଏବଂ ବିନାଶ କିପରି ହେଉଛି, ଏକଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ । ଏହା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ
ଧର୍ମର ଓଲଟା ବୃକ୍ଷ ଅଟେ । ଦୁନିଆରେ ଏକଥା ଜଣେ ହେଲେ ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । ଏବେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ବହୁତ ମେହନତ କରିବାକୁ ହେବ ତେବେ ଯାଇ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ସେହି ଗୀତା ଶୁଣାଇଲାବାଲା ମଧ୍ୟ
କହୁଛନ୍ତି ମନ୍ମନାଭବ । ସବୁ ଦେହର ଧର୍ମ ଛାଡି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ।
ମନୁଷ୍ୟ ଏହାର ଅର୍ଥ ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ସେସବୁ ହେଉଛି ଭକ୍ତିମାର୍ଗ । ଏହା ହେଲା ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗ
। ଏହି ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି, ଏଥିରେ ଚିନ୍ତାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଯିଏ ଟିକିଏ ବି ଜ୍ଞାନ
ଶୁଣିଛନ୍ତି ସେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଜାରେ ଆସିଯିବେ । ଜ୍ଞାନର ବିନାଶ ହୋଇନଥାଏ । ବାକି ଯେଉଁମାନେ ଯଥାର୍ଥ
ଭାବରେ ଜାଣି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବେ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ନା ।
ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ରାଜକୁମାର ହେବୁ । ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପରୀକ୍ଷାରେ ପାସ୍ କଲେ ତାଙ୍କୁ କେତେ ଖୁସି
ମିଳିଥାଏ । ତୁମକୁ ତ ହଜାର ଗୁଣା ଅଧିକ ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ ମିଳିବା ଉଚିତ୍ । ଆମେ ସାରା ବିଶ୍ୱର
ମାଲିକ ହେଉଛୁ । କୌଣସି କଥାରେ କେବେ ଋଷିବା ଅନୁଚିତ୍ । ବ୍ରାହ୍ମଣୀଙ୍କ ଉପରେ ମନଉଣା କରୁଛନ୍ତି,
ବାବାଙ୍କ ଉପରେ ଋଷୁଛନ୍ତି, ଆରେ ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ବୁଦ୍ଧିର ଯୋଗ ଲଗାଅ ନା । ତାଙ୍କୁ ତ
ସ୍ନେହର ସହିତ ମନେ ପକାଅ । ବାବା ବାସ୍ ଆପଣଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇ ପକାଇ ମୁଁ ଘରକୁ ଯିବି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) କୌଣସି
କଥାର ଚିନ୍ତା କରିବାର ନାହିଁ, ସର୍ବଦା ହର୍ଷିତ ରହିବାର ଅଛି । ସ୍ମୃତିରେ ରହୁ ଯେ ଆମେ
ଶିବବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ, ବାବା ଆମକୁ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି ।
(୨) ନିଜର ଅବସ୍ଥାକୁ
ଏକରସ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ଥିର ରଖିବା ପାଇଁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି
ପୁରୁଣା ଘର ଠାରୁ ମମତ୍ତ୍ୱ ତୁଟାଇ ଦେବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ବନ୍ଧନର
ପଞ୍ଚୁରୀକୁ ଭାଙ୍ଗି ଜୀବନମୁକ୍ତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ପ୍ରକୃତ ଟ୍ରଷ୍ଟି ହୁଅ ।
ଶରୀରର ବା ସମ୍ବନ୍ଧର
ବନ୍ଧନ ହିଁ ପଞ୍ଜୁରୀ ଅଟେ । ସାମାଜିକ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମଧ୍ୟ ନିମିତ୍ତମାତ୍ର ସମ୍ପାଦନ କରିବାକୁ ହେବ,
ମୋହର ବଶୀଭୂତ ହୋଇ ନୁହେଁ — ତେବେ କୁହାଯିବ ନିର୍ବନ୍ଧନ । ଯେଉଁମାନେ ଟ୍ରଷ୍ଟୀ ଅର୍ଥାତ୍
ନିମିତ୍ତ ହୋଇ ଚାଲୁଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ନିର୍ବନ୍ଧନ, ଯଦି କୌଣସି ପ୍ରକାରର ମୋର ପଣିଆ ରହିଛି
ତେବେ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ଅଛ । ଏବେ ତ ପଞ୍ଜୁରୀର ସାରୀରୁ ଫରିସ୍ତା ହୋଇଗଲ ସେଥିପାଇଁ ଟିକିଏ ବି
କେଉଁଠି ବନ୍ଧନ ନ ରହୁ । ମନର ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧନ ନରହୁ । କ’ଣ କରିବି, କିପରି କରିବି, ଚାହୁଁଛି କିନ୍ତୁ
ହେଉ ନାହିଁ — ଏହା ମଧ୍ୟ ମନର ବନ୍ଧନ । ଯେବେକି ମରଜୀବା ହୋଇଗଲେ ତେଣୁ ସବୁ ପ୍ରକାରର ବନ୍ଧନ
ସମାପ୍ତ, ସର୍ବଦା ଜୀବନମୁକ୍ତ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ ହେଉଥାଉ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଯଦି ସଂକଳ୍ପକୁ
ସଞ୍ଚୟ କରିବ ତେବେ ସମୟ, ବାଣୀ ସବୁକିଛି ସ୍ୱତଃ ସଞ୍ଚୟ ହୋଇଯିବ ।