25.08.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
କେବେ ହେଲେ ଥକି ଯାଇ
ଯୋଗର ଯାତ୍ରାକୁ ଛାଡିବାର ନାହିଁ, ସର୍ବଦା ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ସ୍ଥିତିରେ ରହିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କର,
ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ସ୍ନେହ ପାଇବା ପାଇଁ ଅଥବା ମଧୁର ସ୍ୱଭାବଯୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ରୁହ । ’’
ପ୍ରଶ୍ନ:-
୧୬ କଳା
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଥବା ପରଫେକ୍ଟ ହେବା ପାଇଁ କେଉଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ହେବ ?
ଉତ୍ତର:-
ଯେତେ ଦୂର ସମ୍ଭବ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ସ୍ନେହର ସାଗର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ଫରଫେକ୍ଟ
ଅର୍ଥାତ୍ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବ । ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ସହଜ କିନ୍ତୁ ୧୬ କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା ପାଇଁ
ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମାକୁ ପରଫେକ୍ଟ କରିବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବିବା ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱଭାବ ମିଠା
ହୋଇଯିବ । ସବୁ ପ୍ରକାରର ଖିଟ୍ପିଟ୍ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ ।
ଗୀତ:-
ତୁ ପ୍ୟାର କା
ସାଗର ହେ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
|ସ୍ନେହର ସାଗର
ବାବା ନିଜର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ସ୍ନେହର ସାଗର କରାଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ
ହିଁ ହେଉଛି ଆମେ ଏପରି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ସଦୃଶ ହେବୁ । ଏମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତେ କେତେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ
ଭକ୍ତି କରୁଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ବାବା ଆମକୁ ଏହାଙ୍କ ପରି ମଧୁର କରାଉଛନ୍ତି ।
ଏହିଠାରେ ହିଁ ମଧୁର ହେବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ହେବ । ଭାରତୀୟ ଯୋଗର ଗାୟନ
ରହିଛି, ଏହା ହେଉଛି ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତି । ଏହି ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି
ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏହି ମେହନତ କରିବାକୁ ହେବ । ତୁମେ କେବେ ଗର୍ବ କର ନାହିଁ
ଯେ ଆମ ପାଖରେ ବହୁତ ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ମୂଳ କଥା ହେଉଛି ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହେବା । ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା
ହିଁ ସ୍ନେହ ମିଳୁଛି । ବହୁତ ମଧୁର, ବହୁତ ସ୍ନେହୀ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛ, ଯଦି ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବାକୁ
ଚାହୁଁଛ ତେବେ ମେହନତ କର । ନଚେତ୍ ବହୁତ ପଶ୍ଚାତାପ କରିବ । କାହିଁକି ନା ବହୁତ ସନ୍ତାନ ଅଛନ୍ତି
ଯାହାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ବାବାଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚୁ ନାହିଁ, ଥକିଯିବାରୁ ଛାଡି ଦେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମତଃ
ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବା ପାଇଁ ବହୁତ ଚେଷ୍ଟା କର । ନଚେତ୍ ବହୁତ ନୀଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବ । ମଧୁର କେବେ ହେଲେ
ହୋଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । ବହୁତ କମ୍ ସନ୍ତାନ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଆକର୍ଷିତ କରୁଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା
ସେମାନେ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ରହୁଛନ୍ତି । କେବଳ ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ହିଁ ଆବଶ୍ୟକ । ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ବହୁତ
ମଧୁର ହୋଇପାରିବ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ବହୁତ ମନେ ପକାଇଥିଲେ । ତା’
ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଏତେ ମଧୁର ହୋଇଛନ୍ତି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ପ୍ରଥମ ନମ୍ବରରେ ରହିବେ,
ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ତ ଦ୍ୱିତୀୟ ନମ୍ବର ହୋଇଗଲା । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବହୁତ ପ୍ରିୟ
ଲାଗିଥାନ୍ତି । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ଚେହେରା ଏବଂ ରାମ-ସୀତାଙ୍କର ଚେହେରାରେ ବହୁତ ଫରକ
ରହିଛି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କ ଉପରେ କେବେ କେହି କଳଙ୍କ ଲଗାଇ ନାହାଁନ୍ତି । ଭୁଲ୍ରେ କୃଷ୍ଣ ଏବଂ
ରାମ-ସୀତାଙ୍କ ଉପରେ ମଧ୍ୟ କଳଙ୍କ ଲଗାଇଛନ୍ତି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବିଲେ ବହୁତ ମଧୁର ହୋଇଯିବ । ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଇଲେ ବହୁତ ମଜା ଲାଗିବ । ଯେତେ ମନେ ପକାଇବ ଯେତେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ୧୬ କଳା ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ।
୧୪ କଳା ହେବା ଅର୍ଥାତ୍ ତ୍ରୁଟିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲ । ଏହା ପରେ ପୁଣି ଧୀରେ ଧୀରେ ଆହୁରି
ତ୍ରୁଟିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଚାଲିଲ । ଏବେ ୧୬ କଳା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଜ୍ଞାନ ତ ବିଲ୍କୁଲ୍
ସହଜ ଅଟେ । ଯାହାକୁ କେହି ବି ଶିଖିଯିବେ । କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ ଆସିଛ । ଏବେ କେହି ତ ଘରକୁ
ଫେରିପାରିବେ ନାହିଁ, ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୂରା ପବିତ୍ର ନ ହୋଇଛନ୍ତି, ନଚେତ୍ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗ କରିବାକୁ
ପଡିବ । ବାବା ବାରମ୍ବାର ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଯେତେ ସମ୍ଭବ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଗୋଟିଏ କଥା ପକ୍କା କର ଯେ ମୁଁ
ହେଉଛି ଆତ୍ମା । ଆମେ ଆତ୍ମା ଘରେ ରହୁଥିବା ସମୟରେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ରହିଥାଉ ପୁଣି ଏଠାରେ ଜନ୍ମ
ନେଉଛୁ । କିଏ କେତେ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି, ତ କିଏ କେତେ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତରେ ତ ସମସ୍ତେ
ତମୋପ୍ରଧାନ ହେଉଛନ୍ତି । ଦୁନିଆର ଇଜ୍ଜତ କମ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ନୂଆ ଘରେ କେତେ ଆରାମ ମିଳିଥାଏ । ପୁଣି
ଧୀରେ ଧୀରେ ପୁରୁଣା ହୁଏ, କଳା କମ୍ ହୋଇଯାଏ । ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଯଦି ତ୍ରୁଟିଶୂନ୍ୟ ଦୁନିଆକୁ
ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ତ୍ରୁଟିଶୂନ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ । କେବଳ ଜ୍ଞାନକୁ ତ୍ରୁଟିଶୂନ୍ୟ କୁହାଯିବ
ନାହିଁ । ଆତ୍ମାକୁ ତ୍ରୁଟିଶୂନ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଯେତେ ସମ୍ଭବ ଚେଷ୍ଟା କର — ମୁଁ ଆତ୍ମା,
ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟେ । ଆନ୍ତରିକ ଖୁସି ବହୁତ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ମନୁଷ୍ୟ ନିଜକୁ ଦେହଧାରୀ ଭାବି
ଖୁସି ହେଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ଅମୁକର ସନ୍ତାନ ଅଟେ... ତାହା ହେଉଛି ଅଳ୍ପ କାଳର ନିଶା । ଏବେ ତୁମକୁ
ବାବାଙ୍କ ସହିତ ପୂରା ବୁଦ୍ଧିଯୋଗ ଲଗାଇବାକୁ ହେବ, ଏଥିରେ ଝାଉଁଳିବା ଅନୁଚିତ୍ । ବିଲାୟତ ଆଦି
ଯେଉଁଠାକୁ ଗଲେ ମଧ୍ୟ କେବଳ ଗୋଟିଏ କଥା ସ୍ମୃତିରେ ରଖ ଯେ, ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇବାକୁ ହେବ । ବାବା
ସ୍ନେହର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ଏହି ମହିମା କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟର ନୁହେଁ । ଆତ୍ମା ନିଜ ପିତାଙ୍କର ମହିମା
କରୁଛି । ଆତ୍ମାମାନେ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କର ପିତା ହେଲେ ଏକ । ବାବା
ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହୁଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ, ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଥିଲ ଏବେ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛ ।
ତମୋପ୍ରଧାନ ହେବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇପଡିଛ । ଏବେ ଆତ୍ମାକୁ ପରମାତ୍ମା ପିତା କହୁଛନ୍ତି
ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ତ୍ରୁଟିଶୂନ୍ୟ ଥିଲ । ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ତ୍ରୁଟିଶୂନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଯଦିଓ
ଅଭିନୟ ଭିନ୍ନ କିନ୍ତୁ ତ୍ରୁଟିଶୂନ୍ୟ ତ ଅଟନ୍ତି ନା । ପବିତ୍ରତା ବିନା ତ ସେଠାକୁ କେହି
ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ସୁଖଧାମରେ ତୁମ ପାଖରେ ଶାନ୍ତି, ସୁଖ ଉଭୟ ଥିଲା, ସେଥିପାଇଁ ତୁମର ଧର୍ମ
ସବୁଠାରୁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଟେ । ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ରହିବ । ବିଚାର କର ଆମେ କ’ଣ ହେଉଛୁ । ସ୍ୱର୍ଗର
ମାଲିକ ହେଉଛୁ । ତାହା ହେଉଛି ହୀରା ତୁଲ୍ୟ ଜନ୍ମ । ଏବେ ତ କଉଡି ତୁଲ୍ୟ ଜନ୍ମ ହୋଇଯାଇଛି । ଏବେ
ବାବା ଯୋଗଯୁକ୍ତ ରହିବାର ଈଶାରା ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଡାକୁଛ ଯେ ଆପଣ ଆସି ଆମକୁ ପତିତରୁ ପବିତ୍ର
କରାନ୍ତୁ । ସତ୍ୟଯୁଗ ହେଉଛି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ । ରାମ-ସୀତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ
ବୋଲି କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସେମାନେ ସେକେଣ୍ଡ ଗ୍ରେଡ୍କୁ ଚାଲିଗଲେ । ଯୋଗର ଯାତ୍ରାରେ ପାସ୍ ହେଲେ
ନାହିଁ । ନଲେଜ୍ରେ କେତେ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ, ଯୋଗ ନଥିଲେ କେବେ ହେଲେ ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ନେହୀ
ଲାଗିବେ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିଲେ ହିଁ ମଧୁର ହେବେ । ପୁଣି ବାବା ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ମଧୁର
ଲାଗିବେ । ପାଠପଢା ତ ବିଲ୍କୁଲ୍ ସାଧାରଣ ଅଟେ, ପବିତ୍ର ହୋଇ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିବାକୁ ହେବ,
ଏହାକୁ ଭଲ-ଭାବରେ ନୋଟ୍ କର ଯେଉଁଠାରେ ଖିଟ୍ପିଟ୍ ହେଉଛି ସେଠି ଅହଂକାର ଆସୁଛି, ୟାଦର ଯାତ୍ରାରେ
ରହିଲେ ଏପରି କେବେ ହେବ ନାହିଁ । ମୂଳକଥା ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ଦୁନିଆରେ
ମନୁଷ୍ୟ କେତେ ଲଢେଇ ଝଗଡା କରୁଛନ୍ତି । ଜୀବନକୁ ଯେପରି ବିଷ ସଦୃଶ କରି ଦେଉଛନ୍ତି । ଏହି ଅକ୍ଷର
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ରହିବ ନାହିଁ । ଅନ୍ତ ସମୟକୁ ତ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଜୀବନ ଆହୁରି ଜହର ହୋଇଯିବ । ଏହା
ହେଉଛି ବିଷୟ ସାଗର । ରୌରବ ନର୍କରେ ସବୁ ପଡି ରହିଛନ୍ତି, ବହୁତ ଆବର୍ଜନା ରହିଛି । ଦିନକୁ ଦିନ
ବିକାର ବଢି ଚାଲୁଛି । ଏହାକୁ ବିକାରୀ ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ପରସ୍ପରକୁ ଦୁଃଖ ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି
କାହିଁକି ନା ଦେହ-ଅଭିମାନର ଭୂତ ରହିଛି । କାମର ଭୂତ ରହିଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ଭୂତକୁ ଦୂର
କର । ଏହି ଭୂତ ହିଁ ତୁମର ମୁହଁ କଳା କରିଦେଇଛନ୍ତି । କାମାଗ୍ନି ଦ୍ୱାରା କଳା ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି
ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ପୁଣି ମୁଁ ଆସି ଜ୍ଞାନ ଅମୃତ ବର୍ଷା କରୁଛି । ଏବେ ତୁମେ କ’ଣ ହେଉଛ!
ସେଠାରେ ହୀରାର ମହଲ ହେବ, ସବୁପ୍ରକାରର ବୈଭବ ରହିବ । ଏଠାରେ ସବୁ ଭେଜାଲ୍ ଜିନିଷ ଅଟେ ।
ଗାଈମାନଙ୍କର ଖାଦ୍ୟକୁ ଦେଖ, ସବୁଥିରୁ ପୌଷ୍ଟିକତା ବାହାର କରି ଦେଉଛନ୍ତି । ଗାଈକୁ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍
ଭାବେ ଖାଦ୍ୟ ମିଳୁନାହିଁ । କୃଷ୍ଣଙ୍କର ଗାଈକୁ ଦେଖ କିପରି ସୁନ୍ଦର ହୋଇଛି । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଏପରି
ଗାଈ ହେବେ, ସେକଥା ନ କହିଲେ ଭଲ । ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ଖୁସି ଲାଗିଥାଏ । ଏଠାରେ ତ ପ୍ରତ୍ୟେକ
ଜିନିଷରୁ ସାରତତ୍ୱ ବାହାର କରିଦେଉଛନ୍ତି । ଏହା ବହୁତ ଛି-ଛି ଆବର୍ଜନା ଦୁନିଆ ଅଟେ । ତୁମେ ଏଥିରେ
ମନ ଲଗାଇବା ଅନୁଚିତ୍ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ କେତେ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛ । ଲଢେଇରେ କିପରି
ପରସ୍ପରକୁ ମାରୁଛନ୍ତି ଏଟୋମିକ୍ ବମ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତକାରୀଙ୍କର କେତେ ସମ୍ମାନ କରୁଛନ୍ତି, ଏହାଦ୍ୱାରା
ସମସ୍ତଙ୍କର ବିନାଶ ହୋଇ ଯାଉଛି । ବାବା ବସି ବତାଉଛନ୍ତି — ଆଜିର ମନୁଷ୍ୟ କ’ଣ, କିପରି ଅଟନ୍ତି ଓ
କାଲି କ’ଣ ହେବେ । ଏବେ ତୁମେ ସଂଗମରେ ଅଛ । ସଙ୍ଗ ଉଦ୍ଧାର କରେ କୁସଙ୍ଗ ଖରାପ କରିଥାଏ । ତୁମେ
ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେବା ପାଇଁ ବାବାଙ୍କ ହାତ ଧରୁଛ । କେହି ପହଁରା ଶିଖିଲେ ଶିଖାଉଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିର ହାତ
ଧରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ନଚେତ୍ ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇଯିବେ, ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ହାତ ଧରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଏଠାରେ
ମଧ୍ୟ ମାୟା ଟାଣି ନେବାର ସମ୍ଭାବନା ଅଛି । ତୁମେ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ସ୍ୱର୍ଗ କରୁଛ । ନିଜର ନିଶା
ବଢାଇବା ଉଚିତ୍ । ଆମେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ନିଜ ରାଜତ୍ୱ ସ୍ଥାପନ କରୁଛୁ । ସମସ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ମାତ୍ରକେ
ଦାନ ତ କରୁଛନ୍ତି । ଫକୀରଙ୍କୁ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୀର୍ଥଯାତ୍ରାରେ ପଣ୍ଡାଙ୍କୁ ଦାନ ଦେଇଥାନ୍ତି, ଚାଉଳ
ମୁଠାଏ ମଧ୍ୟ ଦାନ ନିଶ୍ଚୟ କରିବେ । ସେସବୁ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ରହିଛି । ଏବେ ବାବା ଆମକୁ ଡବଲ ଦାନୀ
କରାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତିନି ପାଦ ଭୂମିରେ ତୁମେ ଏହି ଈଶ୍ୱରୀୟ ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟ,
ଈଶ୍ୱରୀୟ ଚିକିତ୍ସାଳୟ ଖୋଲ ଯେଉଁଠି ମନୁଷ୍ୟ ୨୧ ଜନ୍ମ ନିମନ୍ତେ ଆସି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟବାନ ହେବେ ।
ଏଠାରେ ତ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ରୋଗ ହେଉଛି । ବେମାରୀରେ କେତେ ସଢୁଛନ୍ତି । ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ଯାଇ
ଦେଖିଲେ ଘୃଣା ଆସିବ । କର୍ମଭୋଗ କେତେ ରହିଛି । ଏସବୁ ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି
— କେବଳ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ଅନ୍ୟ କୌଣସି କଷ୍ଟ ତୁମକୁ ଦେଉ ନାହିଁ । ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ
ବହୁତ କଷ୍ଟ ଦେଖିଛନ୍ତି । ବିକାରୀ ମନୁଷ୍ୟର ଚେହେରା ହିଁ ବଦଳିଯାଉଛି । ଏକଦମ୍ ଯେପରି ମୁର୍ଦ୍ଦା
ପରି ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଯେପରି ମଦୁଆ ମଦ ବିନା ରହିପାରେ ନାହିଁ । ମଦ ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ନିଶା ଚଢିଥାଏ
କିନ୍ତୁ ଅଳ୍ପକାଳ ନିମନ୍ତେ । ଏହାଦ୍ୱାରା ବିକାରୀ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଆୟୁ କେତେ ଛୋଟ ହୋଇଯାଉଛି ।
ନିର୍ବିକାରୀ ଦେବତାମାନଙ୍କର ଆୟୁ ପ୍ରାୟତଃ ୧୨୫-୧୫୦ ବର୍ଷ ହେବ । ସଦା ନିରୋଗୀ ହେଲେ ଆୟୁ ମଧ୍ୟ
ବଢିବ ନା । ନିରୋଗୀ କାୟା ହୋଇଯାଉଛି । ବାବାଙ୍କୁ ଅବିନାଶୀ ସର୍ଜନ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଜ୍ଞାନ
ଇଞ୍ଜେକ୍ସନ୍ ସତ୍ଗୁରୁ ଦେଲେ ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର ବିନାଶ । ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ
ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର କୁହାଯାଉଛି, ଭାରତବାସୀଙ୍କର ହିଁ କଥା ଅଟେ । ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କୁ ତ ଜାଣିଛନ୍ତି ଅମୁକ
ସଂବତରେ ଆସିଥିଲେ । ସେ ସବୁର ତାଲିକା ରହିଛି । କିପରି କ୍ରମଅନୁସାରେ ପୋପ୍ମାନେ ଗଦି ଉପରେ
ବସୁଛନ୍ତି । ଏକ ଭାରତର ହିଁ ଜୀବନ କାହାଣୀ କେହି ହେଲେ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଡାକୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ
ଦୁଃଖହର୍ତ୍ତା ସୁଖକର୍ତ୍ତା ପରମାତ୍ମା, ମାତା-ପିତା... କିନ୍ତୁ, ମାତା-ପିତାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀ
ବିଷୟରେ ବତାଅ । କିଛି ହେଲେ ଜଣା ନାହିଁ ।
ତୁମେ ଜାଣିଛ — ଏହା ହେଉଛି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗ । ଆମେ ଏବେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେଉଛୁ ତେଣୁ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପଢିବା ଦରକାର । ଲୋକଲାଜ କୂଳ-ମର୍ଯ୍ୟାଦାରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଛନ୍ଦି ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି । ଏହି
ବାବା ତ କୌଣସି କଥାର ଚିନ୍ତା କରିନଥିଲେ । କେତେ ଗାଳି ଖାଇଲେ, ଏକଥା ନା ମନରେ ଥିଲା ନା ଚିତ୍ତରେ
ଥିଲା । ରାସ୍ତାରେ ଚାଲି-ବୁଲି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଛନ୍ଦି ହୋଇଗଲା । ବାବା ବ୍ରାହ୍ମଣ କରାଇଲେ ତେଣୁ ଗାଳି
ଖାଇଲେ । ସାରା ପଞ୍ଚାୟତ ଗୋଟିଏ ପଟେ, ଦାଦା ଅନ୍ୟ ପଟେ ଥିଲେ । ସାରା ସିନ୍ଧି ପଞ୍ଚାୟତ କହିଲେ
ଯେ ଏସବୁ କ’ଣ କରୁଛ! ଆରେ ଗୀତାରେ ଭଗବାନୁବାଚ ଅଛି ନା - କାମ ମହାଶତ୍ରୁ, ଏହା ଉପରେ ବିଜୟ
ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବ । ଏହା ତ ହେଉଛି ଗୀତାର ଅକ୍ଷର । ମୋ ଦ୍ୱାରା କେହି
କୁହାଉଛନ୍ତି ଯେ କାମ ବିକାରକୁ ଜିତିବା ଦ୍ୱାରା ଜଗତ୍ଜିତ୍ ହେବ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ମଧ୍ୟ
ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କଲେ ନା । ଏଥିରେ ଲଢେଇ ଆଦିର କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ତୁମକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ବାଦଶାହୀ
ଦେବାକୁ ଆସିଛି । ଏବେ ପବିତ୍ର ହୋଇ ବାବାଙ୍କୁ ୟାଦ କର । ସ୍ତ୍ରୀ କହୁଛି ମୁଁ ପବିତ୍ର ହେବି,
ସ୍ୱାମୀ କହୁଛି ମୁଁ ହେବି ନାହିଁ, ଜଣେ ହଂସ ଜଣେ ବଗ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ବାବା ଆସି ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ
ଧାରଣା କରାଇ ହଂସ କରାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଜଣେ ହଂସ, ଅନ୍ୟ ଜଣେ ବଗୁଲା ହେଲେ ଝଗଡା ହେଉଛି ।
ଆରମ୍ଭରେ ବହୁତ ଶକ୍ତି ଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏତେ ଶକ୍ତି କାହା ପାଖରେ ନାହିଁ । ଯଦିଓ କହୁଛନ୍ତି
ଯେ ଆମେ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ଅଟୁ, କିନ୍ତୁ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ହେବାର କଥା ଅଲଗା । ଆରମ୍ଭରୁ ତ ଚତ୍ମକାର
ହେଉଥିଲା । ବଡ-ବଡ ଘର ଲୋକେ ତୁରନ୍ତ ଘର ଛାଡି ଆସିଥିଲେ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ । ତେଣୁ ସେମାନେ
ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଗଲେ । ପ୍ରଥମେ ଯେଉଁମାନେ ଆସିଥିଲେ ସେମାନେ ତ ଚତ୍ମକାର କରିଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବିରଳ
କେହି ଏପରି ବାହାରିବେ । ଲୋକ-ଲାଜ ବହୁତ ରହିଛି । ପ୍ରଥମେ ଯେଉଁମାନେ ଆସିଥିଲେ ସେମାନେ ବହୁତ
ସାହାସ ଦେଖାଇଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ କେହି ଏପରି ସାହସ ରଖିବା ବହୁତ ମୁସ୍କିଲ୍ ଅଟେ । ହଁ, ଗରୀବ
ହିଁ ସାହସ ରଖିପାରିବେ । ମାଳାର ଦାନା ହେବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡିବ । ମାଳା ତ ବହୁତ
ବଡ ଅଟେ । ୮, ୧୦୮, ୧୬୧୦୮ର ମଧ୍ୟ ମାଳା ରହିଛି । ବାବା ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ବହୁତ-ବହୁତ ମେହନତ କର
। ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ସତ୍ୟ କଥା ବତାଉ ନାହାଁନ୍ତି । ଯିଏ ନିଜକୁ ଭଲ ସନ୍ତାନ ବୋଲି
ଭାବୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ବିକର୍ମ ହୋଇଯାଉଛି । ଯଦିଓ ଜ୍ଞାନୀ ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ।
ଜ୍ଞାନ ଭଲ ବୁଝାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯୋଗ ନାହିଁ, ହୃଦୟ ସିଂହାସନର ଅଧିକାରୀ ହେଉ ନାହାଁନ୍ତି ।
ଯୋଗଯୁକ୍ତ ରହୁନଥିବାରୁ ହୃଦୟରେ ରହିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ବାବା ମଧ୍ୟ ଆମକୁ
ମନେ ପକାଇବେ । ଆରମ୍ଭରେ ତୁରନ୍ତ ସମର୍ପଣ ହୋଇଯାଉଥିଲେ କିନ୍ତୁ ଏବେ ସମର୍ପଣ ହେବା ମାଉସୀ ଘର କଥା
ନୁହେଁ । ମୂଳକଥା ହେଉଛି ଯୋଗ, ତେବେ ଯାଇ ଖୁସିର ନିଶା ଚଢିବ । ଯେତେ କଳା କମ୍ ହେଉଛି ସେତେ
ଦୁଃଖ ବଢି ଚାଲିଛି । ଏବେ ଯେତେ କଳା ବଢିବ ସେତେ ଖୁସିର ନିଶା ମଧ୍ୟ ଚଢିବ । ପଛକୁ ତୁମକୁ ସବୁ
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ । ଅଧିକ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ହେଲେ କ’ଣ ପଦ ମିଳିବ ଏସବୁ ପଛରେ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ ।
ବିନାଶ ହେଲେ ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗର ସାକ୍ଷାତ୍କାରର ହାଲୁଆ ଖାଇବ । ବାବା ବାରମ୍ବାର ବୁଝାଉଛନ୍ତି —
ଯୋଗର ସ୍ଥିତିକୁ ବଢାଅ । କାହାକୁ ଅଳ୍ପ କିଛି ବୁଝାଇଦେଲ ଏଥିରେ ବାବା ଖୁସି ହେଉ ନାହାଁନ୍ତି ।
ଜଣେ ପଣ୍ଡିତର କଥା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ନା! କହିଲେ ରାମ-ରାମ କହିଲେ ସାଗର ପାର ହୋଇଯିବ । ଦେଖାଉଛନ୍ତି
ଯେ — ନିଶ୍ଚୟରେ ହିଁ ବିଜୟ ହେଉଛି । ବାବାଙ୍କଠାରେ ସଂଶୟ ଆସିବା ଦ୍ୱାରା ବିନାଶ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ।
ବାବାଙ୍କ ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ପାପ କଟୁଛି, ରାତି-ଦିନ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ୍ । ପୁଣି
କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟର ଚଞ୍ଚଳତା ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ । ଏଥିରେ ବହୁତ ମେହନତ ରହିଛି । ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯିଏକି
ୟାଦର ଚାର୍ଟ ରଖୁ ନାହାଁନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ମୂଳଦୁଆ ହିଁ ନାହିଁ । ଯେତେ ସମ୍ଭବ ଯେପରି ହେଲେ
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଉଚିତ୍ ତେବେ ଯାଇ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ, ୧୬ କଳା ହେବ । ପବିତ୍ରତା ସହିତ ଯୋଗର
ଯାତ୍ରା ମଧ୍ୟ ଦରକାର । ପବିତ୍ର ରହିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିପାରିବ । ଏହି
ପଏଣ୍ଟସ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ଧାରଣ କର । ବାବା କେତେ ନିରହଂକାରୀ ଅଟନ୍ତି । ଆଗକୁ ଗଲେ ତୁମ ଚରଣରେ
ସମସ୍ତେ ନଇଁବେ । କହିବେ ବାସ୍ତବରେ ଏହି ମାତାମାନେ ସ୍ୱର୍ଗର ଦ୍ୱାର ଖୋଲୁଛନ୍ତି । ଯୋଗର ସ୍ଥିତି
ଏବେ କମ୍ ଅଛି । କୌଣସି ବି ଦେହଧାରୀକୁ ୟାଦ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ । ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ
ହେବାରେ ହିଁ ମେହନତ ରହିଛି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଏହି ପତିତ
ଛି-ଛି ଦୁଃଖଦାୟୀ ଦୁନିଆରେ ମନ ଲଗାଇବାର ନାହିଁ । ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ହାତ ଧରି ଏଥିରୁ ପାରି
ହେବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ମାଳାର ଦାନା ହେବା ପାଇଁ ବହୁତ ସାହାସ ରଖି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନକୁ ହିଁ
ଗ୍ରହଣ କରୁଥିବା ହଂସ ହେବାକୁ ପଡିବ । କୌଣସି ପ୍ରକାରର ବିକର୍ମ କରିବାର ନାହିଁ ।
ବରଦାନ:-
ବାବା ଏବଂ
ସେବାର ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ଏକରସ ସ୍ଥିତି ଅର୍ଥାତ୍ ଅଚଳ ଅବସ୍ଥାର ଅନୁଭବ କରୁଥିବା ସର୍ବ
ଆକର୍ଷଣମୁକ୍ତ ହୁଅ ।
ଯେପରି ଗୋଟିଏ ସେବକକୁ
ତା’ର ସେବା ଏବଂ ମାଲିକ ମନେ ରହିଥାଏ, ସେହିପରି ବିଶ୍ୱ ସେବାଧାରୀ ବା ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବାବା ଏବଂ ସେବା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କିଛି ବି ମନେ ନଥାଏ, ଏହା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଏକରସ
ଅର୍ଥାତ୍ ଅଚଳ ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ ହୋଇଥାଏ । ସେମାନଙ୍କୁ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କର ରସ ଅର୍ଥାତ୍ ସଂଗ
ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ ସବୁ ସଙ୍ଗ ନିରସ ଅନୁଭବ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସେମାନେ ଅନ୍ୟ କାହା ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଆକର୍ଷିତ
ହୋଇନଥା’ନ୍ତି । ଏହିଭଳି ଏକରସ ସ୍ଥିତିରେ ରହିବାର ତୀବ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥ ହିଁ ସେମାନଙ୍କୁ ସର୍ବ
ଆକର୍ଷଣ ମୁକ୍ତ କରିଦିଏ ଯାହାକି ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅଟେ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଘଡି ସନ୍ଧି
ମୂହୁର୍ତ୍ତର ପରୀକ୍ଷାରେ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବା ପାଇଁ ନିଜର ସଂସ୍କାରକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କର ।