26.08.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ
ଫୁଲମାନଙ୍କର ରାଜା କରିବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ବିକାରର କୌଣସି ବି ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ତୁମ ଭିତରେ
ରହିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ’’
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବିକାରର ଅଂଶକୁ
ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ କେଉଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ ?
ଉତ୍ତର:-
ନିରନ୍ତର ଅନ୍ତର୍ମୂଖୀ ହୋଇ ରହିବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କର । ଅନ୍ତର୍ମୂଖୀ ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ
ଶରୀରରୁ ଅଲଗା ହେବା । ଏହି ଦୁନିଆର ସୁଧ-ବୁଦ୍ଧ ଅର୍ଥାତ୍ ଚେତନା ଯେପରି ବିଲ୍କୁଲ୍ ଭୁଲି
ହୋଇଯାଉଥିବ । ଗୋଟିଏ ସେକେଣ୍ଡରେ ଉପରକୁ ଯିବ ଏବଂ ଆସିବ । ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ଦ୍ୱାରା ବିକାରର ଅଂଶ
ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । କର୍ମ କରୁଥିବା ସମୟରେ ମଝିରେ ମଝିରେ ଅନ୍ତମୂର୍ଖୀ ହୋଇଯାଅ, ଏପରି ଲାଗୁ
ଯେପରି ବିଲ୍କୁଲ୍ ନିସ୍ତବ୍ଧ ହୋଇଯାଇଛି । କୌଣସି ହଲଚଲ ନାହିଁ । ଏହି ସୃଷ୍ଟି ବିଲ୍କୁଲ୍ ନଥିବା
ଭଳି ଅନୁଭବ ହେଉ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏଠାରେ
ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି ଯେ ଅଶରୀରୀ ହୋଇ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ବସ ଏବଂ ତା ସହିତ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରକୁ
ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଅ । ମନୁଷ୍ୟ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ରକୁ ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବୁଝିବେ ହିଁ ନାହିଁ ।
ଯେଉଁମାନେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଉଛନ୍ତି ସେହିଁମାନେ ହିଁ ବୁଝିବାକୁ ଆସିବେ । ତୁମକୁ ଏହା ହିଁ ମନେ
ରଖିବାକୁ ହେବ, ଏହାକୁ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ର କୁହାଯାଉଛି, ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ଆସୁରୀ ଖିଆଲ
ସମାପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ କୌଣସି ଅସୁର ବସିଛନ୍ତି ଯାହାଙ୍କର ଗଳା କଟିଯିବ । ମନୁଷ୍ୟ
ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏହିଠାରେ ହିଁ
ମିଳୁଛି । କମଳ ପୁଷ୍ପ ସମାନ ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହି ପବିତ୍ର ହୁଅ । ଭଗବାନୁବାଚ ଅଟେ ନା । ଏହି
ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପବିତ୍ର ହେବା ଦ୍ୱାରା ଭବିଷ୍ୟତ ୨୧ ଜନ୍ମ ତୁମେ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆର ମାଲିକ ହେବ ।
ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଶିବାଳୟ କୁହାଯାଉଛି । କଳିଯୁଗ ହେଉଛି ବେଶ୍ୟାଳୟ । ଏହି ଦୁନିଆ ବଦଳୁଛି । ଏହା
ଭାରତର ହିଁ କଥା ଅଟେ । ଅନ୍ୟ କାହାର କଥାରେ ମୁଣ୍ଡ ପୁରାଇବା ଅନୁଚିତ୍ । କହୁଛନ୍ତି
ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ହେବ ? ଅନ୍ୟ ଧର୍ମର କ’ଣ ହେବ ? କୁହ ପ୍ରଥମେ ନିଜର କଥା ତ ବୁଝ,
ପଛରେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ କଥା । ଭାରତବାସୀ ହିଁ ନିଜର ଧର୍ମକୁ ଭୁଲି ଦୁଃଖୀ ହୋଇଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ହିଁ
ଡାକୁଛନ୍ତି ତୁମେ ମାତା-ପିତା... ବିଲାତରେ ମାତା-ପିତା ଅକ୍ଷର କହିନଥାନ୍ତି । ସେମାନେ କେବଳ ଗଡ୍
ଫାଦର ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଭାରତରେ ହିଁ ଅପାର ସୁଖ ଥିଲା, ଭାରତ ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା — ଏକଥା
ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଜାଣିଛ । ବାବା ଆସି କଣ୍ଟାକୁ ଫୁଲ କରାଉଛନ୍ତି । ବାବାଙ୍କୁ ବାଗବାନ ଅର୍ଥାତ୍
ବଗିଚାର ମାଲିକ କୁହାଯାଉଛି । ଡାକୁଛନ୍ତି — ହେ ପ୍ରଭୁ ଆପଣ ଆସି କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ କରାନ୍ତୁ । ବାବା
ଫୁଲର ବଗିଚା କରୁଛନ୍ତି । ମାୟା ପୁଣି କଣ୍ଟାର ଜଙ୍ଗଲ କରିଦେଉଛି । ମନୁଷ୍ୟ ତ କହି ଦେଉଛନ୍ତି —
ହେ ଈଶ୍ୱର ତୁମର ମାୟା ପ୍ରବଳ ଅଟେ । ନାଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ, ନାଁ ମାୟାକୁ ସଠିକ୍ ରୂପରେ ଜାଣୁଛନ୍ତି ।
କେହି ଜଣେ ଏହି ଅକ୍ଷର କହିଦେଇଛନ୍ତି ବାସ୍ ରିପିଟ୍ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ କିଛି ହେଲେ
ନାହିଁ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହା ହେଉଛି ଡ୍ରାମାର ଖେଳ — ରାମ ରାଜ୍ୟ ଏବଂ ରାବଣ ରାଜ୍ୟ । ରାମ ରାଜ୍ୟରେ
ସୁଖ, ରାବଣ ରାଜ୍ୟରେ ଦୁଃଖ ରହିଛି । ଏହିଠାର ହିଁ କଥା ଅଟେ । ଏହା କୌଣସି ପ୍ରଭୁଙ୍କର ମାୟା ନୁହେଁ
। ମାୟା କୁହାଯାଏ ୫ ବିକାରକୁ, ଯାହାକୁ ରାବଣ ବୋଲି କହୁଛନ୍ତି । ବାକି ମନୁଷ୍ୟ ତ ପୁନର୍ଜନ୍ମ
ନେଇ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ରରେ ଆସୁଛନ୍ତି । ସତ୍ତ୍ୱଗୁଣୀରୁ ତମୋପ୍ରଧାନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ
ସମସ୍ତେ ବିକାରରୁ ଜନ୍ମ ହେଉଛନ୍ତି — ସେଥିପାଇଁ ବିକାରୀ କୁହାଯାଉଛି । ନାମ ବି ରହିଛି ବିକାରୀ
ଦୁନିଆ, ପୁଣି ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ଅର୍ଥାତ୍ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରୁ ନୂଆ କିପରି ହେଉଛି, ଏହା ବୁଝିବା
ତ ସାଧାରଣ କଥା ଅଟେ । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ପ୍ରଥମେ ସ୍ୱର୍ଗ ଥିଲା । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗର
ସ୍ଥାପନା ପରମପିତା ପରମାତ୍ମା କରୁଛନ୍ତି, ସେଠାରେ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ରହିଛି । ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଦିନ,
ଭକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ରାତି କିପରି ହେଉଛି — ଏକଥା ମଧ୍ୟ କେହି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା
ତଥା ବ୍ରହ୍ମାମୁଖ ବଂଶାବଳୀ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ଦିନ ପୁଣି ସେହି ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ରାତି ହେଉଛି
। ଦିନ ଏବଂ ରାତ୍ରି ଏହିଠାରେ ହିଁ ହେଉଛି, ଏକଥା କେହି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି । ପ୍ରଜାପିତା
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ରାତି, ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ତାଙ୍କର ବ୍ରହ୍ମା ମୁଖ ବଂଶାବଳୀ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ
ରାତ୍ରି ହେବ । ଅଧାକଳ୍ପ ଦିନ, ଅଧାକଳ୍ପ ରାତ୍ରି ହେଉଛି ।
ଏବେ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ନିର୍ବିକାରୀ ଦୁନିଆ ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ,
କାମ ମହାଶତ୍ରୁ ଅଟେ, ତା’ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ । ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ
ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ । ଅପବିତ୍ର ହେବାରୁ ତୁମେ ବହୁତ ପାପ କରିଛ । ଏହା ହେଉଛି ହିଁ ପାପ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଦୁନିଆ । ପାପ ନିଶ୍ଚୟ ଶରୀର ସହିତ କରିବେ, ତେବେ ତ ଯାଇ ପାପ ଆତ୍ମା ହେବେ ।
ଦେବତାମାନଙ୍କର ପବିତ୍ର ଦୁନିଆରେ ପାପ ହେବ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ତୁମେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତଥା
ପୁଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ହେଉଛ । ଶ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ୧୦୮ର ମାଳା ରହିଛି । ଉପରେ ଫୁଲ ରହିଛି, ତାଙ୍କୁ ଶିବ
କୁହାଯାଏ । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାରୀ ଫୁଲ । ପୁଣି ସାକାରରେ ନାରୀ ପୁରୁଷ ରହିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର
ମାଳା ତିଆରି କରାଯାଇଛି । ଶିବବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏମାନେ ପୂଜ୍ୟ ଓ ସ୍ମରଣ ଯୋଗ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ
ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛ — ବାବା ଆମକୁ ବିଜୟ ମାଳାର ଦାନା କରାଉଛନ୍ତି । ଆମେ ଯୋଗର ବଳ ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱ
ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛୁ, ୟାଦ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ପୁଣି ତୁମେ
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ଲୋକମାନେ ତ ନ ବୁଝି କହିଦେଉଛନ୍ତି ହେ ପ୍ରଭୁ ସବୁ ତୁମର ହିଁ ମାୟା ଅଟେ
। କାହା ପାଖରେ ଧନ ଥିଲେ କହନ୍ତି ଏହାଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ମାୟା ରହିଛି । ବାସ୍ତବରେ ମାୟା ୫
ବିକାରକୁ କୁହାଯାଉଛି, ଯାହାକୁ ରାବଣ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ସେମାନେ ପୁଣି ୧୦ ମୁଣ୍ଡଧାରୀ ରାବଣର
ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଚିତ୍ର ଥିବାରୁ ଏବେ ବୁଝାଯାଉଛି । ଯେପରି ଅଙ୍ଗଦ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ
ଦେଖାନ୍ତି, ତାଙ୍କ ପାଦକୁ ରାବଣ ହଲାଇଲା କିନ୍ତୁ ହଲାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । କେବଳ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ
ଦେଖାଇଛନ୍ତି ବାକି ଏପରି କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମାୟା ତୁମକୁ ଯେତେ ହଲାଇଲେ ମଧ୍ୟ
ତୁମେ ସ୍ଥିର ରୁହ । ରାବଣ, ହନୁମାନ, ଅଙ୍ଗଦ ଆଦି ସମସ୍ତଙ୍କର ଉଦାହରଣ ଦେଇଛନ୍ତି, ଯାହାର ଅର୍ଥ
ତୁମେ ହିଁ ଜାଣିଛ । ଭ୍ରମରୀର ମଧ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ରହିଛି । ଭ୍ରମରୀ ଏବଂ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ଉଭୟଙ୍କର ରାଶି
ମିଳୁଛି । ତୁମେ ବିଷ୍ଠାର କୀଟକୁ ଜ୍ଞାନ-ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଭୁଁ ଭୁଁ କରି ପତିତରୁ ପାବନ କରାଉଛ ।
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । କଇଁଛର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ
ଏକାଗ୍ର କରି ଅନ୍ତର୍ମୂଖୀ ହୋଇ ବସିଯାଇଥାଏ । ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ବାବା କହୁଛନ୍ତି କର୍ମ କର ପୁଣି
ଅନ୍ତର୍ମୂଖୀ ହୋଇଯାଅ । ଯେପରି ତୁମ ପାଇଁ ଏହି ସୃଷ୍ଟି ହିଁ ନାହିଁ । ସବୁ ହଲଚଲ ସ୍ଥିର ହୋଇଯାଉଛି
। ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ବାହାରମୁଖୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ଗୀତ ଗାଇବା, ଏପରି କରିବା, କେତେ ହଙ୍ଗାମା, କେତେ
ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଉଛି । କେତେ ମେଳା ଲାଗୁଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏସବୁ ଛାଡି ଅନ୍ତମୂର୍ଖୀ ହୋଇଯାଅ,
ଯେପରିକି ଏହି ସୃଷ୍ଟି ହିଁ ନାହିଁ । ନିଜକୁ ଦେଖ ମୁଁ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇଛି ? କୌଣସି ବିକାର ହଇରାଣ କରୁ
ନାହିଁ ତ ? ମୁଁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛି ? ଯେଉଁ ବାବା ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରାଉଛନ୍ତି, ଏପରି
ବାବାଙ୍କୁ ଦିନ ରାତି ମନେ ପକାଇବା ଦରକାର । ମୁଁ ଆତ୍ମା, ସେ ଆମର ପିତା ଅଟନ୍ତି । ମନ ଭିତରେ
ଏସବୁ ଚିନ୍ତନ ଚାଲିବା ଦରକାର — ମୁଁ ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆର ଫୁଲ ହେଉଛି । ଅରଖ ଅଥବା ଟଗର ଫୁଲ ହେବା
ଅନୁଚିତ୍ । ମୋତେ ଏକଦମ୍ ଫୁଲମାନଙ୍କର ରାଜା ବିଲ୍କୁଲ୍ ସୁଗନ୍ଧଯୁକ୍ତ ଫୁଲ ହେବାକୁ ପଡିବ । ମୋ
ଭିତରେ କୌଣସି ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ଯେପରି ନ ରହୁ । ଖରାପ ଖିଆଲ ଦୂର ହୋଇଯିବା ଉଚିତ୍ । ତଳକୁ ଖସାଇବା ପାଇଁ
ମାୟାର ତୁଫାନ ବହୁତ ଆସିବ । କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ବିକର୍ମ କରିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଏହିପରି
ନିଜକୁ ପକ୍କା କରିବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ସୁଧାରିବାକୁ ପଡିବ । କୌଣସି ଦେହଧାରୀକୁ ମନେ ପକାଇବା
ଅନୁଚିତ୍ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ, ଶରୀର ନିର୍ବାହ ଅର୍ଥେ କର୍ମ
ମଧ୍ୟ କର । ସେଥିରୁ ବି ଟାଇମ୍ ବାହାର କରିପାରିବ । ଭୋଜନ ଖାଇବା ବେଳେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କର ମହିମା
କର । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଖାଇବା ଦ୍ୱାରା ଭୋଜନ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ । ବାବାଙ୍କୁ ନିରନ୍ତର
ମନେ ପକାଇଲେ ବହୁତ ଜନ୍ମର ପାପ କଟିବ ଏବଂ ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ଦେଖିବା ଉଚିତ୍ କେତେ
ଖାଣ୍ଟିସୁନା ହୋଇଛି ? ଆଜି କେତେ ଘଣ୍ଟା ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିଲି ? କାଲି ୩ ଘଣ୍ଟା ୟାଦରେ
ରହିଲି, ଆଜି ୨ ଘଣ୍ଟା ରହିଲି - ତେବେ ଆଜି ଘାଟା ହୋଇଗଲା । ପତନ ଏବଂ ଉତ୍ଥାନ ହୋଇଚାଲିବ ।
ଯାତ୍ରାରେ ଗଲେ କେଉଁଠି ଉଠାଣି, କେଉଁଠି ଗଡାଣି ହୋଇଥାଏ । ତୁମର ଅବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ତଳ-ଉପର ହେଉଛି ।
ନିଜ ଖାତା ଦେଖିବା ଉଚିତ୍ । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ୟାଦର ଯାତ୍ରା ।
ଭଗବାନୁବାଚ ଅଟେ । ତେଣୁ ନିଶ୍ଚୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ପଢାଇବେ । ସାରା ଦୁନିଆକୁ କିପରି ପଢାଇବେ ।
ବାସ୍ତବରେ ଭଗବାନ କାହାକୁ କୁହାଯିବ ? କୃଷ୍ଣ ତ ଶରୀରଧାରୀ ଅଟନ୍ତି । ଭଗବାନ ତ ନିରାକାର ପରମପିତା
ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି । ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସାଧାରଣ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି ।
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଶରୀର ବୃଦ୍ଧ ବୋଲୀ ମଧ୍ୟ ଗାୟନ ରହିଛି । ବୁଢାମାନଙ୍କର ଧଳା ନିଶ ଦାଢି ହୋଇଥାଏ ନା
। ଅନୁଭବୀ ଆତ୍ମା ଦରକାର ନା । ଛୋଟ ପିଲାର ଶରୀରରେ କ’ଣ ପ୍ରବେଶ କରିବେ କି । ନିଜେ ହିଁ
କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସୁପ୍ରିମ ଗଡ୍ ଫାଦର ଅଥବା ସୁପ୍ରିମ
ସୋଲ୍ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ପବିତ୍ର ଥିଲ । ଏବେ ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ଅପବିତ୍ର ହୋଇଯାଇଛ ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ୧୦୦ ପ୍ରତିଶତ ପବିତ୍ରତା ଥିଲ । ତେଣୁ ପିସ୍ (ଶାନ୍ତି) ଏବଂ ପ୍ରସପର୍ଟି (ସମ୍ପତ୍ତି)
ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛି ପବିତ୍ରତା । ଦେଖୁଛ ମଧ୍ୟ ଯେଉଁମାନେ ପବିତ୍ର ସେମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ
ଅପବିତ୍ର ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଉଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର ମହିମା ଗାନ କରନ୍ତି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଏଭଳି
କଦାପି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ଆପଣ ସର୍ବଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ... ଆମେ ନୀଚ ପାପୀ ଅଟୁ । ଦେବତାମାନଙ୍କ ଆଗରେ
ଏପରି କହିଥା’ନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି — କୁମାରୀକୁ ସବୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଥା’ନ୍ତି ପରେ ବିବାହ
କଲେ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଥାଏ କାହିଁକି ନା ବିକାରୀ ହେଉଛି ନା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ
ଏବେ ନିର୍ବିକାରୀ ହେଲେ ଅଧାକଳ୍ପ ନିର୍ବିକାରୀ ହୋଇ ରହିବ । ଏବେ ୫ ବିକାରର ରାଜ୍ୟ ହିଁ ସମାପ୍ତ
ହେଉଛି । ଏହା ମୃତ୍ୟୁଲୋକ, ତାହା ଅମରଲୋକ ଅଟେ । ଏବେ ତୁମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର
ମିଳୁଛି । ବାବା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ତିଳକ ମଧ୍ୟ ମସ୍ତକରେ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ଏବେ ଆତ୍ମାକୁ ଜ୍ଞାନ
ମିଳୁଛି, କାହା ପାଇଁ ? ତୁମେ ନିଜେ ନିଜକୁ ରାଜତିଳକ ଦିଅ । ଯେପରି ବାରିଷ୍ଟରୀ ପଢିଥା’ନ୍ତି ପଢି
ନିଜକୁ ନିଜେ ବାରିଷ୍ଟରୀର ତିଳକ ଦେଇଥା’ନ୍ତି । ପଢିବ ତ ତିଳକ ମିଳିବ । ଆଶୀର୍ବାଦ ଦ୍ୱାରା
ମିଳିବ ନାହିଁ । ଯଦି ଶିକ୍ଷକ ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ କୃପା କରିବେ, ତେବେ ତ ସମସ୍ତେ ପାସ୍ ହୋଇଯିବେ ।
ପିଲାମାନେ ନିଜେ ନିଜକୁ ରାଜତିଳକ ଦେବା ଉଚିତ୍ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ ଏବଂ
ଚକ୍ରକୁ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ମହାରାଜା ହୋଇଯିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମକୁ
ରାଜାମାନଙ୍କର ରାଜା କରାଉଛି । ଦେବୀ-ଦେବତାମାନେ, ଡବଲ ମୁକୁଟଧାରୀ ହେଉଛନ୍ତି । ପତିତ ରାଜାମାନେ
ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ପୂଜାରୀ ରାଜାମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଉଚ୍ଚ କରାଉଛନ୍ତି ।
ଯିଏ ବହୁତ ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି ସେମାନେ ରାଜାମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥା’ନ୍ତି କାହିଁକି ନା
ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମ କରିଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମକୁ ଏଠାରେ ଅବିନାଶୀ ଜ୍ଞାନ ଧନ ମିଳୁଛି, ତାକୁ ଧାରଣ କରି
ପୁଣି ଦାନ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହା ହେଉଛି ରୋଜଗାରର ମାଧ୍ୟମ । ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷା ଦାନ
କରିଥା’ନ୍ତି । ସେ ପାଠପଢା ହେଉଛି ଅଳ୍ପକାଳ ପାଇଁ । ବିଲାତରୁ ପାଠପଢି ଆସୁଛନ୍ତି, ଆସିବା ପରେ
ହାର୍ଟ ଫେଲ୍ ହୋଇଗଲେ ପାଠ ମୂଲ୍ୟହୀନ ହୋଇଯିବ । ବିନାଶୀ ହୋଇ ଗଲା ନା । ସବୁ ପରିଶ୍ରମ ବୃଥା
ହୋଇଗଲା । ତୁମ ପରିଶ୍ରମ ଏପରି ବ୍ୟର୍ଥ ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ଯେତେ ଭଲ ପଢିବ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ
ତୁମ ପାଠପଢା ବଜାୟ ରହିବ । ସେଠାରେ ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ ହେବ ନାହିଁ । ଏହି ପାଠପଢାକୁ ସାଥିରେ ନେଇଯିବ
।
ବାବାଙ୍କ ପରି ଏବେ ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଇବାକୁ
ହେବ । ବାବା ତ ବହୁତ ଭଲ ରାୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ କଥା ହିଁ ବୁଝାଅ ଯେ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶିରୋମଣୀ
ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭଗବତ୍ ଗୀତାର ଏତେ ମହିମା କାହିଁକି ରହିଛି ? ଭଗବାନଙ୍କର ମତ ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ ।
ବାସ୍ତବରେ ଭଗବାନ କାହାକୁ କୁହାଯିବ ? ଭଗବାନ ତ’ ହେଉଛନ୍ତି ଏକ । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାର । ସବୁ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ଜଣେ ପିତା, ସେଥିପାଇଁ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଭାଇ-ଭାଇ କହିଥାନ୍ତି ପୁଣି ଯେବେ ବ୍ରହ୍ମା
ଦ୍ୱାରା ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରୁଛନ୍ତି ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମେ ଭାଇ-ଭଉଣୀ
ହେଉଥିବାରୁ ପବିତ୍ର ରହିବାକୁ ପଡିବ । ଏହା ହେଉଛି ଯୁକ୍ତି । ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ଏକଦମ୍ ଦୂର
ହୋଇଯିବ । ଧ୍ୟାନ ରଖିବାକୁ ହେବ, ମୋ ଆଖି କେଉଁଠି ମତୁଆଲ ତ ହୋଇ ନାହିଁ ? ବଜାରରେ ଚଣା ଦେଖି
ଖାଇବା ପାଇଁ ମନ ହେଉ ନାହିଁ ତ ? ଏପରି ବହୁତଙ୍କ ମନ ହୋଇଥାଏ, ପୁଣି ଖାଇଥା’ନ୍ତି ମଧ୍ୟ ।
ବ୍ରାହ୍ମଣୀ, କୌଣସି ଭାଇଙ୍କ ସାଥିରେ ବାହାରକୁ ଗଲେ ସେ ଚଣା ଖାଇବା ପାଇଁ କହିଥା’ନ୍ତି, କୁହନ୍ତି
ଥରେ ଖାଇ ଦେଲେ କ’ଣ ପାପ ହୋଇଯିବ କି! ଯେଉଁମାନେ ଧାରଣାରେ ଦୁର୍ବଳ ଥା’ନ୍ତି ସେମାନେ ତୁରନ୍ତ
ଖାଇଥା’ନ୍ତି । ଏହା ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଅର୍ଜ୍ଜୁନଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ରହିଛି । ଏହିପରି
କାହାଣୀ ବସି ଗଢିଛନ୍ତି । ବାକି ସବୁ ଏହି ସମୟର କଥା ଅଟେ ।
ତୁମେ ସମସ୍ତେ ହେଉଛ ସୀତା । ତୁମକୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ପାପ
କଟିଯିବ । ବାକି ଆଉ କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ରାବଣ କୌଣସି ଏଭଳି ମନୁଷ୍ୟ ନୁହେଁ
। ବିକାରର ପ୍ରବେଶତା ହେଉଥିବାରୁ ରାବଣ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ କୁହାଯାଉଛି । କେହି ଏପରି କାମ କଲେ କହନ୍ତି
— ତୁମେ ତ ହେଉଛ ଅସୁର । ତୁମର ଆସୁରୀ ଚଳଣି ଅଟେ । ବିକାରୀ ସନ୍ତାନଙ୍କୁ କୁହାଯାଏ ତୁମେ ତ କୂଳ
କଳଙ୍କିତ କରୁଛ । ଏଠାରେ ପୁଣି ବେହଦର ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମକୁ ମୁଁ କଳାରୁ ଗୋରା କରାଉଛି ପୁଣି
ତୁମେ କଳା ମୁହଁ କରୁଛ । ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରି ପୁଣି ବିକାରୀ ହୋଇଯାଉଛ । କଳାରୁ ଅଧିକ କଳା
ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ପଥର ବୁଦ୍ଧି କୁହାଯାଉଛି । ପୁଣି ଏବେ ତୁମେ ପାରସବୁଦ୍ଧି ହେଉଛ ।
ତୁମର ଉତ୍ଥାନ କଳା ହେଉଛି । ବାବାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଲ ଏବଂ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଲ । ଏଥିରେ ସଂଶୟର କୌଣସି
କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ସ୍ୱର୍ଗ ସ୍ଥାପନକାରୀ ପିତା । ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ପିଲାମାନଙ୍କ
ପାଇଁ ସ୍ୱର୍ଗ ଉପହାରରେ ଆଣିବେ ନା । ଶିବଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି — କ’ଣ କରୁଥିବେ ? ବ୍ରତ
ଆଦି ରଖୁଥିବେ । ବାସ୍ତବରେ ବିକାରର ବ୍ରତ ତ ବିକାର ତ୍ୟାଗ ପାଇଁ ରଖିବା ଦରକାର, ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ
ହେବା ଅନୁଚିତ୍ । ଏହାଦ୍ୱାରା ହିଁ ତୁମେ ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତ ଦୁଃଖ ପାଇଛ । ଏବେ ଏହି ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ
ପବିତ୍ର ହୁଅ । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ସମ୍ମୁଖରେ ଛିଡା ହୋଇଛି । ତୁମେ ଦେଖିବ ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ଭାରତରେ ୯ ଲକ୍ଷ ରହିବେ, ପୁଣି ଶାନ୍ତି ହୋଇଯିବ । ଅନ୍ୟ ଧର୍ମ ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ ଯାହା ଦ୍ୱାରା
ତାଳି ବାଜିବ । ଏକ ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା ବାକି ଅନେକ ଧର୍ମର ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଅବିନାଶୀ
ଜ୍ଞାନ ଧନକୁ ନିଜ ଭିତରେ ସ୍ୱୟଂ ଧାରଣ ପୁଣି ଦାନ କରିବାକୁ ହେବ । ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ନିଜେ ନିଜକୁ
ରାଜତିଳକ ଦେବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କ ଭଳି କଲ୍ୟାଣକାରୀ ମଧ୍ୟ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଖାଦ୍ୟ-ପାନୀୟରେ ପୂରା-ପୂରା ସଂଯମ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଆଖି କେବେହେଲେ ଧୋକା ନ ଦେଉ ଏଥିପ୍ରତି
ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ସୁଧାରିବାକୁ ପଡିବ । କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଦ୍ୱାରା କୌଣସି ପ୍ରକାରର
ବିକର୍ମ କରିବାର ନାହିଁ ।
ବରଦାନ:-
ବୀଜରୂପ ସ୍ଥିତି
ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଲାଇଟ୍ ରୂପକ ଜଳ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ହୁଅ ।
ବୀଜରୂପ ସ୍ଥିତି ହିଁ
ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସ୍ଥିତି ଯାହାକି ଏକ ଲାଇଟ୍ ହାଉସର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ । ଏହାଦ୍ୱାରା
ତୁମେମାନେ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ସର୍ବ ଶକ୍ତିର ଆଲୋକ ବିଚ୍ଛୁରିତ କରିବାର ନିମିତ୍ତ ହେଉଛ । ଯେପରି
ବୀଜମାଧ୍ୟମରେ ସାରା ବୃକ୍ଷକୁ ଆପେ ଆପେ ପାଣି ମିଳିଯାଇଥାଏ ସେହିପରି ତୁମେମାନେ ଯେତେବେଳେ
ବୀଜରୂପ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହୁଛ ସେତେବେଳେ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଲାଇଟ୍ ରୂପକ ପାଣି ମିଳିଯାଉଛି ।
କିନ୍ତୁ ସାରା ବିଶ୍ୱ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଜର ଲାଇଟ୍କୁ ବିଚ୍ଛୁରିତ କରିବା ପାଇଁ ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣକାରୀର
ଶକ୍ତିଶାଳୀ ସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିତ ରହିବାକୁ ହେବ । ସେଥିପାଇଁ ଲାଇଟ୍ ହାଉସ୍ ହୁଅ କ୍ଷୀଣ ଆଲୋକ
ପ୍ରଦାନ କରୁଥିବା ବଲ୍ବ ନୁହେଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂକଳ୍ପରେ ସ୍ମୃତି ରହୁ ଯେ ସାରା ବିଶ୍ୱ କଲ୍ୟାଣ
ହେଉ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ପରିସ୍ଥିତି
ସହିତ ଖାପ ଖାଇ ଚାଲିବାର ଶକ୍ତି ଘଡିସନ୍ଧି ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ସମ୍ମାନର ସହିତ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ କରିଦେବ ।