05.10.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଏକାନ୍ତରେ ବସି ଏବେ ଏପରି ଅଭ୍ୟାସ କର ଯେପରି ଅନୁଭବ ହେବ ଯେ ମୁଁ ଶରୀର ଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଆତ୍ମା ଅଟେ,
ଏହାକୁ ହିଁ ଜୀବିତ ଥାଇ ମରିବା କୁହାଯାଏ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏକାନ୍ତର ଅର୍ଥ
କ’ଣ ? ଏକାନ୍ତରେ ବସି ତୁମମାନଙ୍କୁ କେଉଁ ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ହେବ ?
ଉତ୍ତର:-
ଏକାନ୍ତର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଜଣଙ୍କର ସ୍ମୃତିରେ ଏହି ଶରୀରର ଅନ୍ତ ହେଉ ଅର୍ଥାତ୍ ଏକାନ୍ତରେ ବସି ଏପରି
ଅନୁଭବ କର ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ଚମଡାକୁ ଛାଡି ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉଛି । କେହି ବି ମନେ
ନପଡନ୍ତୁ । ବସି ବସି ଅଶରୀରୀ ହୋଇଯାଅ । ଯେପରିକି ମୁଁ ଏହି ଶରୀରରୁ ମରିଗଲି । ବାସ୍ ମୁଁ ଏକ
ଆତ୍ମା, ଶିବବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ । ଏହିଭଳି ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଦେହ ଅଭିମାନ ତୁଟିଯିବ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ବାବା ପ୍ରଥମେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ ମିଠା ମିଠା ସନ୍ତାନମାନେ ଯେତେବେଳେ ଏଠାରେ ବସୁଛ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା
ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ଆଉ କୌଣସି ଆଡକୁ ବୁଦ୍ଧି ଯିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଏକଥା ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ
ଆତ୍ମା ଅଟୁ । ଆମେ ଆତ୍ମା ଏହି ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ଅଭିନୟ କରୁଛୁ । ଆତ୍ମା ଅବିନାଶୀ, ଶରୀର ବିନାଶୀ ।
ତେଣୁ ତୁମକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିବାକୁ ହେବ । ଆମେ ଆତ୍ମା ଚାହିଁଲେ ଏହି
କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଦ୍ୱାରା କାମ କରିବୁ ଅଥବା ନକରିବୁ । ନିଜକୁ ଶରୀରରୁ ଅଲଗା ଭାବିବା ଦରକାର । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ଦେହକୁ ଭୁଲିଯାଅ । ମୁଁ ଆତ୍ମା ସ୍ୱାଧିନ ଅଟେ । ମୋତେ
ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ବିନା କାହାକୁ ମନେ ପକାଇବାର ନାହିଁ । ବଞ୍ଚି ଥାଇ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ଦେହ-ଅଭିମାନରୁ
ଦୂରେଇ ରହିବାକୁ ହେବ । ଆମ ଆତ୍ମାର ଯୋଗ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସହିତ ରହିବା ଦରକାର । କାରଣ ତୁମେ ତ
ଦୁନିଆ ପ୍ରତି ଓ ଘର ପ୍ରତି ମରିଗଲ । କୁହାଯାଏ ନା ନିଜେ ମରିଲେ ଦୁନିଆ ମରିଗଲା । ଏବେ ତୁମକୁ
ଜୀଇଁ ଥାଉ ଥାଉ ମରିବାକୁ ହେବ । ଆମେ ଆତ୍ମା ଶିବବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ତେଣୁ ଶରୀରର ଅଭିମାନ
(ଚେତନା) ସମାପ୍ତ କରିଦେବା ଉଚିତ୍ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ।
ଶରୀରର ଅଭିମାନ ଛାଡ । ଏହା ପୁରୁଣା ଶରୀର ଅଟେ ନା । ପୁରୁଣା ଜିନିଷକୁ ତ୍ୟାଗ କରାଯାଇଥାଏ ନା ।
ତେବେ ନିଜକୁ ଅଶରୀରୀ ମନେ କର । ଏବେ ତୁମକୁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ପକାଇ ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ
ହେବ । ଏପରି କରୁ-କରୁ ତୁମର ପୁଣି ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତ’ ତୁମକୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ ପୁଣି
ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆକୁ କାହିଁକି ମନେ ପକାଉଛ । ଏକାନ୍ତରେ ବସି ଏହିପରି ନିଜ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା
କରିବା ଉଚିତ୍ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ କୋଠରୀରେ ବସି ମାଳା ଗଡାଇ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ
ଏକାନ୍ତରେ ବସି ଏହି ଚେଷ୍ଟା କର ତେବେ ତୁମର ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯିବ । ତୁମକୁ ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ତ କିଛି
କହିବାର ନାହିଁ । ଏଥିରେ ହିଁ ବୁଦ୍ଧିର କଥା ରହିଛି । ଶିବବାବା ତ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ତ
ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାର ନାହିଁ । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାବାବା ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି, ପୁଣି ତୁମମାନଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଯେତେ ସମ୍ଭବ ଏହିପରି ବସି ବିଚାର କର — ଏବେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ
। ଏହି ଶରୀରରକୁ ତ’ ଏଠାରେ ଛାଡିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ହିଁ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ
ଏବଂ ଆୟୁଷ ମଧ୍ୟ ବଢିବ । ଭିତରେ ଏହି ଚିନ୍ତନ ଚାଲିବା ଉଚିତ୍ । ମୁଖ ଦ୍ୱାରା କିଛି କହିବାର ନାହିଁ
। ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମତତ୍ୱକୁ ଅଥବା କେହି କେହି ଶିବଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ
ଏହା କୌଣସି ଯଥାର୍ଥ ଯୋଗ ନୁହେଁ । ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ହିଁ ନାହିଁ ତେବେ କିପରି ମନେ ପକାଇବେ ।
ତୁମକୁ ଏବେ ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ମିଳିଛି । ସକାଳୁ-ସକାଳୁ ଉଠି ଏକାନ୍ତରେ ଏହିପରି ନିଜ ସହିତ କଥା
ହୁଅ । ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କର, ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ବାବା ମୁଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆପଣଙ୍କର ସୁଖଦାୟୀ
କୋଳକୁ ଯାଉଛି । ତାହା ହେଉଛି ଆତ୍ମିକ କୋଳ । ତେଣୁ ଏହିପରି ନିଜ ସହିତ କଥା ହେବା ଉଚିତ୍ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ବାବା କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଆସି ଆମକୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି — ମୋତେ ଏବଂ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରକୁ ମନେ ପକାଅ । ତୁମକୁ ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ ହେବାକୁ ପଡିବ
। ବାବାଙ୍କ ପାଖରେ ହିଁ ଚକ୍ରର ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି ନା । ସେ ପୁଣି ତୁମକୁ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମକୁ
ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ କରାଉଛନ୍ତି । ତିନି କାଳ ଅର୍ଥାତ୍ ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ତୁମେ ଜାଣିଛ । ବାବା ମଧ୍ୟ
ପରମ ଆତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଶରୀର ତ ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ଶରୀରରେ ବସି ତୁମକୁ
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ କଥା ଅଟେ । ଭାଗୀରଥ ଉପରେ ନିଶ୍ଚୟ ଅନ୍ୟ ଆତ୍ମା ବିରାଜମାନ
ହୋଇଥିବେ । ଏହାଙ୍କର ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମ ଅଟେ । ନମ୍ବରୱାନ୍ ପବିତ୍ର ପୁଣି ନମ୍ବରୱାନ
ପତିତ ହେଉଛନ୍ତି । ସେ ନିଜକୁ ଭଗବାନ, ବିଷ୍ଣୁ ଆଦି ତ’ କହୁନାହାଁନ୍ତି । ଏଠାରେ ଜଣେ ହେଲେ ଆତ୍ମା
ପବିତ୍ର ନାହାଁନ୍ତି, ସମସ୍ତେ ପତିତ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଏପରି
ଭାବରେ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କର, ଏଥିରେ ତୁମକୁ ଖୁସି ମିଳିବ । ଏଥିରେ ଏକାନ୍ତ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ
ଆବଶ୍ୟକ । ଜଣଙ୍କର ସ୍ମୃତିରେ ରହି ଶରୀରର ଅନ୍ତ ହେବାକୁ ଏକାନ୍ତ କୁହାଯାଏ । ଆତ୍ମା ଚମଡା ଶରୀରରୁ
ଅଲଗା ହୋଇଯାଏ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ମଧ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ ଅଥବା ତତ୍ତ୍ୱର ସ୍ମୃତିରେ ରହିଥା’ନ୍ତି, ସେହି
ସ୍ମୃତିରେ ରହି-ରହି ଶରୀରର ଅଭିମାନ ତୁଟିଯାଏ । ବାସ୍ ମୋତେ ବ୍ରହ୍ମରେ ଲୀନ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ଏହିପରି ନିଷ୍ଠାରେ ବସି ଯାଆନ୍ତି । ତପସ୍ୟାରେ ବସି-ବସି ଶରୀର ଛାଡି ଦିଅନ୍ତି । ଭକ୍ତିରେ ତ’
ମନୁଷ୍ୟ ବହୁତ ଧକ୍କା ଖାଇଥା’ନ୍ତି । ଏଥିରେ ଧକ୍କା ଖାଇବାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ
ସ୍ମୃତିରେ ହିଁ ରହିବାକୁ ହେବ । ପଛକୁ କାହାର ସ୍ମୃତି ନ ଆସୁ । ଘର ଗୃହସ୍ଥରେ ତ’ ରହିବାକୁ ପଡିବ
। ବାକି ସମୟ ବାହାର କରିବାକୁ ହେବ । ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କର ପାଠପଢାର ସଉକ ରହିଥାଏ ନା । ଏହା ହେଉଛି
ପାଠପଢା, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନ ଭାବିବା ଦ୍ୱାରା ପିତା-ଶିକ୍ଷକ-ଗୁରୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭୁଲିଯାଉଛନ୍ତି ।
ଏକାନ୍ତରେ ବସି ଏହିପରି ବିଚାର କର । ଗୃହସ୍ଥୀ ଘରେ ତ’ ବାତାବରଣ ଠିକ୍ ନଥାଏ । ଯଦି ଅଲଗା
ପ୍ରବନ୍ଧ ଅଛି, ତେବେ ଗୋଟିଏ କୋଠରୀରେ ଏକାନ୍ତରେ ବସିଯାଅ । ମାତାମାନଙ୍କୁ ତ ଦିନରେ ମଧ୍ୟ ସମୟ
ମିଳିଥାଏ । ସେହି ସମୟରେ ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲ୍କୁ ଚାଲିଯାଆନ୍ତି । ତେଣୁ ଯେତେ ସମୟ ମିଳୁଛି
ଏକାନ୍ତରେ ବସି ବାବାଙ୍କୁ ମନେପକାଇବାର ଚେଷ୍ଟା କର । ତୁମର ତ ଗୋଟିଏ ଘର, ବାବାଙ୍କର ତ କେତେ
ଢେର ଦୋକାନ ରହିଛି, ଆହୁରି ହିଁ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ଚାଲିବ । ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ଧନ୍ଦାର ଚିନ୍ତା ରହିଲେ
ନିଦ ମଧ୍ୟ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ । ଏହା ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବସାୟ ଅଟେ ନା । ଇଏ କେତେ ବଡ ଦଲାଲ୍ ଅଟନ୍ତି । କେତେ
ଅଦଳ ବଦଳ କରୁଛନ୍ତି । ପୁରୁଣା ଶରୀର ନେଇ ନୂଆ ଦେଉଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଉଛନ୍ତି । ଏହି
ଧନ୍ଦା ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ବ୍ୟବସାୟ ତ ବହୁତ ବଡ । ବ୍ୟବସାୟୀଙ୍କୁ ବ୍ୟବସାୟର
ହିଁ ଖିଆଲ ରହିଥାଏ । ବାବା ଏହିପରି ଅଭ୍ୟାସ କରି କହୁଛନ୍ତି — ଏଭଳି କର । ଯେତେ ତୁମେ ବାବାଙ୍କ
ସ୍ମୃତିରେ ରହିବ ସ୍ୱତଃ ହିଁ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଯିବ । ରୋଜଗାରରେ ଆତ୍ମାକୁ ବହୁତ ମଜା ଲାଗିଥାଏ ।
ରୋଜଗାର ପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟ ରାତ୍ରିରେ ମଧ୍ୟ ଉଜାଗର ରହିଥାନ୍ତି । ସିଜନ୍ରେ ସାରା ରାତି ମଧ୍ୟ ଦୋକାନ
ଖୋଲା ରହିଥାଏ । ତୁମର ରୋଜଗାର ମଧ୍ୟ ରାତ୍ରିରେ ଏବଂ ସକାଳେ ବହୁତ ଭଲ ହେବ । ତୁମେ ସ୍ୱଦର୍ଶନ
ଚକ୍ରଧାରୀ ଏବଂ ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ ହେଉଛ । ସେଥିପାଇଁ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଧନ ଏକତ୍ର କରୁଛ । ମନୁଷ୍ୟ
ସାହୁକାର ହେବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ତୁମର
ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ ଏବଂ ବଳ ମଧ୍ୟ ମିଳିବ । ଯୋଗର ଯାତ୍ରାରେ ନ ରହିଲେ ବହୁତ କ୍ଷତି ହେବ କାହିଁକି
ନା ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ପାପର ବୋଝ ବହୁତ ରହିଛି । ସେଥିପାଇଁ ଏବେ ଜମା କରିବାକୁ ହେବ, ଜଣଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ
ପକାଇ ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହି ଅବିନାଶୀ ଧନ ଅଧାକଳ୍ପ ପାଇଁ ଏକତ୍ର କରିବାକୁ ହେବ ।
ଏହା ତ ବହୁତ ମୂଲ୍ୟବାନ ଅଟେ । ତେଣୁ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରି ରତ୍ନ ବାହାର କରିବାକୁ ହେବ । ବାବା
ନିଜେ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ସହିତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଯୁକ୍ତି ବତାଉଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି
ବାବା ମାୟାର ବହୁତ ତୁଫାନ ଆସୁଛି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେତେ ଦୂର ସମ୍ଭବ ନିଜର ରୋଜଗାର କର, ଏହି ରୋଜଗାର ହିଁ କାମରେ ଆସିବ । ଏକାନ୍ତରେ
ବସି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଫୁରସତ୍ ଥିଲେ ମନ୍ଦିର ଆଦିରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସେବା କରିପାରିବ
। ସେଥିପାଇଁ ସର୍ବଦା ବ୍ୟାଜ୍ ପିନ୍ଧିଥିବା ଦରକାର । ସମସ୍ତେ ବୁଝିଯିବେ ଏମାନେ ହେଲେ ଆତ୍ମିକ
ସେନା । ତୁମେ ଲେଖୁଛ ମଧ୍ୟ — ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗର ସ୍ଥାପନା କରୁଛୁ । ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମ
ଥିଲା, ଏବେ ନାହିଁ ଯାହାକୁ ପୁଣି ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ଆମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏବଂ
ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ନା । କୌଣସି ସମୟରେ ଟ୍ରାନ୍ସଲାଇଟ୍ର ଚିତ୍ର ବ୍ୟାଟେରୀ ସହିତ ନେଇ ପରିକ୍ରମା
କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ କହିବ, ଏହି ରାଜ୍ୟ ଆମେ ସ୍ଥାପନ କରୁଛୁ । ଏହି ଚିତ୍ର ସବୁଠାରୁ ଫାଷ୍ଟ କ୍ଲାସ୍
ଅଟେ । ଏହି ଚିତ୍ର ବହୁତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହୋଇଯିବ । କେବଳ ଜଣେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ନଥିଲେ, ତାଙ୍କର
ରାଜଧାନୀ ଥିଲା ନା । ଏହି ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି । ତେଣୁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ମନମନାଭବ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ଯାଇ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । କହୁଛନ୍ତି ଆମେ ଗୀତାର
ସପ୍ତାହ ପାଳନ କରିବୁ । ଏହି ସବୁ ଯୋଜନା କଳ୍ପ ପୂର୍ବ ସଦୃଶ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି । ପରିକ୍ରମାରେ ଏହି
ଚିତ୍ର ନେବାକୁ ପଡିବ । ଏହାଙ୍କୁ ଦେଖି ସମସ୍ତେ ଖୁସି ହେବେ । ତୁମେ କହିବ ବାବାଙ୍କୁ ଏବଂ
ସ୍ୱର୍ଗକୁ ମନେ ପକାଅ, ମନମନାଭବ । ଏହା ଗୀତାର ଅକ୍ଷର ନା । ଭଗବାନ ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି, ସେ
କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ୟାଦ କଲେ ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ରକୁ ସ୍ମୃତିରେ ଆଣ ତେବେ ଏହିପରି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହୋଇଯିବ । ଲିଟ୍ରେଚର ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଉପହାରରେ ଦିଅ । ଶିବବାବାଙ୍କ ଭଣ୍ଡାର ତ ସଦା
ଭରପୂର ରହିଛି । ଆଗକୁ ଗଲେ ବହୁତ ସେବା ହେବ । ତୁମର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କେତେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଅଟେ ।
ଗୋଟିଏ ରାଜ୍ୟ, ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ଥିଲା, ବହୁତ ସାହୁକାର ଥିଲ । ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଗୋଟିଏ
ରାଜ୍ୟ, ଗୋଟିଏ ଧର୍ମ ହେଉ । ମନୁଷ୍ୟ ଯାହା ଚାହୁଁଛନ୍ତି ତା’ର ଲକ୍ଷଣ ଏବେ ଦେଖାଯାଉଛି ପୁଣି
ଧିରେ-ଧିରେ ବୁଝିଯିବେ ଯେ ଏମାନେ ତ’ ଠିକ୍ କହୁଛନ୍ତି । ଶତ ପ୍ରତିଶତ ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତିର
ରାଜ୍ୟ ପୁନର୍ବାର ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି ପୁଣି ତୁମର ଖୁସି ମଧ୍ୟ ରହିବ । ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ରହିଲେ
ହିଁ ତୀର ଲାଗିବ । ଶାନ୍ତିରେ ରହି ଅଳ୍ପ କଥା କହିବା ଉଚିତ୍ । ଅଧିକ ଆବାଜ କରିବାର ନାହିଁ । ଗୀତ,
କବିତା ଆଦି କିଛି ବି ବାବା ପସନ୍ଦ କରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବାହାରର ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ସହିତ ମନଉଣା କରିବା
ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ତୁମର କଥା ହିଁ ଅଲଗା । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ ବାସ୍
। ଭଲ ସ୍ଲୋଗାନ ମଧ୍ୟ ଥିବା ଦରକାର ଯେପରି ମନୁଷ୍ୟ ପଢି ଜାଗ୍ରତ ହେବେ । ପିଲାମାନଙ୍କର ବୃଦ୍ଧି
ହୋଇ ଚାଲିଛି । ସମ୍ପତ୍ତି ତ ଭରପୂର ରହିଛି । ପିଲାମାନେ ଯାହା ଦେଇଛନ୍ତି ତାହା ପୁଣି ତାଙ୍କରି
କାମରେ ହିଁ ଆସୁଛି । ବାବା ତ ପଇସା ନେଉ ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମ ଜିନିଷ ତୁମ କାମରେ ହିଁ ଆସୁଛି ।
ଭାରତବାସୀ ଜାଣିଛନ୍ତି ଆମେ ବହୁତ ସୁଧାରୁଛୁ । ୫ ବର୍ଷ ଭିତରେ ଏତେ ଶସ୍ୟ ହେବ ଯେ ଶସ୍ୟର କେବେ
ଅଭାବ ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏପରି ଅବସ୍ଥା ହେବ ଖାଇବାକୁ ଅନ୍ନ ମଧ୍ୟ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଏପରି
ନୁହେଁ ଯେ ଶସ୍ୟ ଶସ୍ତା ହୋଇଯିବ ।
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ନିଜର ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛୁ । ଅଳ୍ପ ବହୁତ
ଅସୁବିଧା ତ’ ସହନ କରିବାକୁ ହିଁ ହେବ । କୁହାଯାଏ ଖୁସି ପରି ଖୋରାକ ନାହିଁ । ଅତୀନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ
ପାଇଁ ଗୋପ-ଗୋପୀଙ୍କର ଗାୟନ ରହିଛି । ଢେର ସନ୍ତାନ ହୋଇଯିବେ । ଯେଉଁମାନେ ଏହି ଦେବୀ-ଦେବତା
ଧର୍ମର ହୋଇଥିବେ ସେମାନେ ଆସିଯିବେ । ଏହିଠାରେ ହିଁ ବୃକ୍ଷ ବଢିବ ନା । ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ଥାପନା
ହେଉଛି । ଅନ୍ୟ ଧର୍ମରେ ଏପରି ହେଉ ନାହିଁ । ସେମାନେ ତ ଉପରୁ ଆସୁଛନ୍ତି । ଏହା ତ’ ଯେପରି ବୃକ୍ଷ
ସ୍ଥାପନ ହୋଇ ରହିଛି । ଏଥିରେ ପୁଣି କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ଆସି ବୃଦ୍ଧି ହୋଇଯିବେ । ଅସୁବିଧା କିଛି ହେଲେ
ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କୁ ତ ଉପରୁ ଆସି ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ହିଁ ପଡିବ, ଏଥିରେ ମହିମାର କ’ଣ କଥା ରହିଛି
। ଧର୍ମସ୍ଥାପକଙ୍କର ପଛରେ ଆସୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ସଦ୍ଗତିର କ’ଣ ଶିକ୍ଷା ଦେବେ ? କିଛି ବି ନୁହେଁ
। ଏଠାରେ ତ ବାବା ଭବିଷ୍ୟତ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ସଂଗମଯୁଗରେ ନୂଆ ଚାରା
ଲଗାଉଛନ୍ତି ନା । ପ୍ରଥମେ ଚାରାକୁ କୁଣ୍ଡରେ ଲଗାଇ ପୁଣି ତଳେ ଲଗାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି । ଏହା ପୁଣି
ବୃଦ୍ଧି ହେବାକୁ ଲାଗେ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଏବେ ଗଛ ଲଗାଉଛ ଅର୍ଥାତ୍ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛ ପୁଣି
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବେ । ତୁମେ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା କରୁଛ ।
ମନୁଷ୍ୟ ଭାବୁଛନ୍ତି — କଳିଯୁଗରେ ଏବେ ବହୁତ ବର୍ଷ ବାକି ରହିଛି କାହିଁକି ନା ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଲକ୍ଷ
ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ଭାବୁଛନ୍ତି କଳିଯୁଗ ଏବେ ୪୦ ହଜାର ବର୍ଷ ବାକି ରହିଛି ପୁଣି ବାବା
ଆସି ନୂଆ ଦୁନିଆ କରାଇବେ । କେହି କେହି ଭାବୁଛନ୍ତି ଏହା ସେହି ମହାଭାରତ ଲଢେଇ ଅଟେ । ଗୀତାର
ଭଗବାନ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଥିବେ । ତୁମେ କହୁଛ କୃଷ୍ଣ ତ’ ନଥିଲେ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — କୃଷ୍ଣ ତ
୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ଜଣଙ୍କର ଚେହେରା ଅନ୍ୟ ଜଣଙ୍କ ସହିତ ମିଶିପାରିବ ନାହିଁ । ତେବେ ଏଠାକୁ
ପୁଣି କୃଷ୍ଣ କିପରି ଆସିବେ । କେହି ମଧ୍ୟ ଏହି କଥା ଉପରେ ବିଚାର କରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣୁଛ
କୃଷ୍ଣ ସ୍ୱର୍ଗର ରାଜକୁମାର ଥିଲେ ପୁଣି ସେ ଦ୍ୱାପରରେ କୁଆଡୁ ଆସିବେ । ଏହି
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ରକୁ ଦେଖିଲେ ହିଁ ବୁଝି ହୁଏ ଯେ — ଶିବବାବା ଏହି ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି
। ସତ୍ୟଯୁଗର ସ୍ଥାପନା ବାବା ହିଁ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର, ବୃକ୍ଷ ଆଦିର ଚିତ୍ର କ’ଣ କମ୍
କି । ଏକଦା ତୁମ ପାଖରେ ଏହି ଚିତ୍ର ଟ୍ରାନସ୍ ଲାଇଟ୍ର ତିଆରି ହୋଇଯିବ । ପୁଣି ସମସ୍ତେ କହିବେ
ଆମର ଏହିପରି ଚିତ୍ର ଦରକାର । ଏହି ଚିତ୍ର ଦ୍ୱାରା ପୁଣି ବିହଙ୍ଗ ମାର୍ଗର ସେବା ହୋଇଯିବ । ତୁମ
ପାଖକୁ ଏତେ ସନ୍ତାନ ଆସିବେ ଯେ ଫୁରସତ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଢେର ଆସିବେ । ତୁମକୁ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିବ
। ଦିନକୁ ଦିନ ତୁମର ଫୋର୍ସ ବଢିଚାଲିବ । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ଯେଉଁମାନେ ଫୁଲ ହେବେ ତାଙ୍କୁ ଅନୁଭବ
ହେବ । ତୁମକୁ ଏପରି କହିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ ଯେ ବାବା ଏହାଙ୍କୁ ଅନୁଭବ କରାଅ । ବାବା କ’ଣ ଅନୁଭବ
କରାନ୍ତି କି । ଉଚିତ୍ ସମୟରେ ସ୍ୱତଃ ଅନୁଭବ ହେବ । ବାବା ତ’ ରାସ୍ତା ବତାଇବେ ନା । ବହୁତ
ମାତାମାନେ ଲେଖୁଛନ୍ତି ଯେ — ଆମ ସ୍ୱାମୀକୁ ଅନୁଭବ କରାଅ । ଏପରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନୁଭବ କରାଇବି ତେବେ
ତ ସମସ୍ତେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଏକତ୍ର ହୋଇଯିବେ । ପାଠପଢାରେ ହିଁ ପରିଶ୍ରମ ରହିଛି । ତୁମେ ଈଶ୍ୱରୀୟ
ସେବାଧାରୀ ନା । ସତ୍ୟକଥା ବାବା ପୂର୍ବରୁ ହିଁ ବତାଇ ଦେଉଛନ୍ତି — କ’ଣ କ’ଣ ସବୁ କରିବାକୁ ହେବ ।
ଏହିପରି ଚିତ୍ର ନେଇଯିବାକୁ ପଡିବ । ସିଡିର ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ନେବାକୁ ପଡିବ । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ
ସ୍ଥାପନା ତ’ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ବାବା ସେବା ପାଇଁ ଯେଉଁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଉଛନ୍ତି — ସେଥିପ୍ରତି
ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ରକମର ଲକ୍ଷ-ଲକ୍ଷ ବ୍ୟାଜ୍ ବନାଅ ।
ଟ୍ରେନ୍ରେ ଟିକେଟ୍ କରି ୧୦୦ ମାଇଲ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେବା କରି ଆସ । ଗୋଟିଏ ଡବାରୁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଡବା,
ପୁଣି ତୃତୀୟ ଡବା, ଏଭଳି ସେବା କର, ଏହା ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସେବାର ସଉକ ରହିବା
ଦରକାର । ଆଚ୍ଛା —
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ବିଚାର
ସାଗର ମନ୍ଥନ କରି ଭଲ-ଭଲ ରତ୍ନ ବାହାର କରିବାକୁ ହେବ, ରୋଜଗାର ଜମା କରିବାକୁ ହେବ । ସଚ୍ଚା-ସଚ୍ଚା
ଈଶ୍ୱରୀୟ ସେବାଧାରୀ ହୋଇ ସେବା କରିବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ପାଠପଢା ପ୍ରତି
ବହୁତ ସଉକ ରହିବାକୁ ହେବ । ଯେତେବେଳେ ବି ସମୟ ମିଳୁଛି ଏକାନ୍ତକୁ ଚାଲିଯିବା ଦରକାର । ଏପରି
ଅଭ୍ୟାସ ହେଉ ଯେପରି ଜୀବିତ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଏହି ଶରୀରରୁ ମରିଯାଇଛୁ, ଏହିଭଳି ସ୍ଥିତିର ଅନୁଭବ ହେଉ ।
ଦେହର ସ୍ମୃତି ମଧ୍ୟ ଭୁଲି ହୋଇଯାଉ ।
ବରଦାନ:-
ଭିନ୍ନତାକୁ
ସମାପ୍ତ କରି ଏକତା ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିବା ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ ହୁଅ ।
ବ୍ରାହ୍ମଣ ପରିବାରର
ବିଶେଷତା ହେଲା ଅନେକ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏକ । ତୁମମାନଙ୍କର ଏକତା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଏକ
ଧର୍ମ, ଏକ ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥାପନା ହେଉଛି ସେଥିପାଇଁ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ଭିନ୍ନତାକୁ ସମାପ୍ତ କର
ଏବଂ ଏକତା ସୃଷ୍ଟି କର ତେବେ କୁହାଯିବ ସଚ୍ଚା ସେବାଧାରୀ । ସେବାଧାରୀ ନିଜ ପାଇଁ ନୁହେଁ କିନ୍ତୁ
ସେବା ପାଇଁଥା’ନ୍ତି । ନିଜର ସବୁ କିଛି ସେବାରେ ସ୍ୱାହା କରିଦିଅନ୍ତି, ଯେପରି ସାକାର ବାବା
ସେବାରେ ନିଜର ହାଡ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱାହା କରି ଦେଇଥିଲେ ଅର୍ଥାତ୍ ଶରୀର-ମନ-ଧନ ସବୁ କିଛି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ
ସମର୍ପଣ କରିଦେଇଥିଲେ ସେହିପରି ତୁମର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟ ଦ୍ୱାରା ସେବା ହେଉଥାଉ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ପରମାତ୍ମ
ସ୍ନେହରେ ହଜିଯାଅ ତେବେ ଦୁଃଖର ଦୁନିଆ ଭୁଲି ହୋଇଯିବ ।