09.10.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ସକାଳୁ-ସକାଳୁ ଉଠି
ବାବାଙ୍କ ସହିତ ମିଠା-ମିଠା କଥା ହୁଅ, ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ପାଇଁ ସକାଳର ସମୟ ବହୁତ ଭଲ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଭକ୍ତମାନେ ମଧ୍ୟ
ଭଗବାନଙ୍କୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ କହୁଛନ୍ତି ଏବଂ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ କହୁଛ, କିନ୍ତୁ ଉଭୟଙ୍କର ମଧ୍ୟରେ
କେଉଁ ଅନ୍ତର ରହିଛି ?
ଉତ୍ତର:-
ସେମାନେ କହୁଛନ୍ତି ଭଗବାନ ତ ଯାହା ଚାହିଁବେ ତାହା କରି ପାରିବେ । ସବୁ କିଛି ତାଙ୍କ ହାତରେ ଅଛି
। କିନ୍ତୁ ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ, ବାବା କହିଛନ୍ତି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ବନ୍ଧନରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି ।
ଡ୍ରାମା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟେ । ବାବାଙ୍କୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଏଥିପାଇଁ କୁହାଯାଉଛି କାରଣ ତାଙ୍କ
ନିକଟରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସଦ୍ଗତି ଦେବାର ଶକ୍ତି ରହିଛି । ଏଭଳି ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିଦେଉଛନ୍ତି ଯାହାକୁ
କେବେ କେହି ଛଡାଇ ନେଇ ପାରିବେ ନାହିଁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
କିଏ କହିଲେ ?
ବାବା । ଓମ୍ ଶାନ୍ତି — ଏକଥା କିଏ କହିଲେ? ଦାଦା । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ । ଯିଏ ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି ତାଙ୍କର ମହିମା ବହୁତ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ଅଟେ । କହନ୍ତି ସିଏ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି
ତେବେ ସିଏ କ’ଣ ନ କରିପାରିବେ । ବାସ୍ତବରେ ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ର ଅର୍ଥକୁ ବହୁତ
ବିସ୍ତାର କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ସବୁ କିଛି ହେଉଛି, ମୁଁ କିଛି ବି
କରୁ ନାହିଁ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାର ବନ୍ଧନରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି । କେବଳ ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି
ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ହୋଇଯାଉଛ । ପବିତ୍ର ହେବା ଦ୍ୱାରା ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଉଛ । ବାବା
ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ୍ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ଶିଖାଇବାକୁ ପଡୁଛି । ପିଲାମାନେ, ମୋତେ ସ୍ମରଣ କର ତେବେ
ତୁମମାନଙ୍କର ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ ପୁଣି ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ହୋଇ ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ରାଜ୍ୟ କରିବ । ଯଦି
ଶକ୍ତି ନରହିବ ତେବେ ରାଜ୍ୟ କିପରି କରିବ । ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଶକ୍ତି ମିଳୁଛି ସେଥିପାଇଁ ଭାରତର
ପ୍ରାଚୀନ ଯୋଗର ବହୁତ ଗାୟନ ରହିଛି । ତୁମେ କ୍ରମଅନୁସାରେ ଯୋଗଯୁକ୍ତ ରହି ଖୁସିରେ ରହୁଛ । ତୁମେ
ଜାଣିଛ ଯେ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ବିଶ୍ୱ ଉପରେ ରାଜ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବୁ ।
ଏଭଳି କାହାର ଶକ୍ତି ନାହିଁ ଯାହାକୁ ଛଡାଇ ନେଇ ପାରିବେ । ସମସ୍ତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବାବାଙ୍କ
ମହିମା କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ କିଛି ବୁଝି ନାହାଁନ୍ତି । କେହି ଜଣେ ହେଲେ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଜଣା ନାହିଁ ଯେ
ଏହା ଏକ ନାଟକ ଅଟେ । ଯଦି ଭାବୁଛ ଯେ ଏହା ଏକ ନାଟକ ତେବେ ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାହା ମନେ
ରହିବା ଦରକାର । ନଚେତ ନାଟକ କହିବା ହିଁ ଭୁଲ୍ ହୋଇଯାଉଛି । କହୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଏହା ଏକ ନାଟକ, ଆମେ
ଏଠାକୁ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଆସିଛୁ । ତେବେ ସେହି ନାଟକର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣିବା ଦରକାର ନା
। ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଉପରୁ ଆସୁଛୁ ସେଥିପାଇଁ ତ ବୃଦ୍ଧି ହେଉଛି ନା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ବହୁତ
କମ୍ ମନୁଷ୍ୟ ଥିଲେ । ଏତେ ସବୁ ଆତ୍ମାମାନେ କେଉଁଠୁ ଆସିଲେ, ଏକଥା କେହି ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଏହା
ଅନାଦି ପୂର୍ବ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅବିନାଶୀ ଡ୍ରାମା ଅଟେ । ଯାହାକି ଆଦିରୁ ଅନ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୁନରାବୃତ୍ତି
ହୋଇଥାଏ । ତୁମେ ସିନେମା ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଖି ପୁଣି ଥରେ ଯଦି ପୁନରାବୃତ୍ତି କରି
ଦେଖିବ ତେବେ ସେହି ଚକ୍ର ନିଶ୍ଚୟ ଅବିକଳ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ଟିକିଏ ହେଲେ ଫରକ ହେବ ନାହିଁ ।
ବାବା ମିଠା-ମିଠା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ କିପରି ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବାବା କେତେ ମିଠା ଅଟନ୍ତି । ବାବା
ଆପଣ କେତେ ମିଠା । ବାବା ବାସ୍, ଏବେ ତ ଆମେ ଆମର ସୁଖଧାମକୁ ଯାଉଛୁ । ଏବେ ଏକଥା ଜାଣୁଛ ଯେ ଆତ୍ମା
ପାବନ ହୋଇଗଲେ ସେଠାରେ କ୍ଷୀର ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର ମିଳିବ । ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ମାତାମାନେ ବହୁତ ମିଠା
ହୋଇଥା’ନ୍ତି, ଉଚିତ ସମୟରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱତଃ କ୍ଷୀର ପିଆଇଥା’ନ୍ତି । ପିଲାମାନଙ୍କୁ
କାନ୍ଦିବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ପଡିଥାଏ । ଏହିପରି ବିଚାର-ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଉଚିତ୍ । ସକାଳୁ
ସକାଳୁ ବାବାଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେବାକୁ ବହୁତ ମଜା ଲାଗିଥାଏ । ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ରାଜ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିବା
ପାଇଁ ବାବା ଆପଣ କେତେ ଭଲ ଯୁକ୍ତି ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ପୁଣି ଆମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ ମାତାମାନଙ୍କର କୋଳକୁ
ଯିବୁ । ଅନେକ ଥର ଆମେ ହିଁ ସେହି ନୂଆ ସୃଷ୍ଟିକୁ ଯାଇଛୁ । ଏବେ ଆମର ଖୁସିର ଦିନ ଆସୁଛି । ଏହା
ଖୁସିର ଖୋରାକ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି, ଯଦି ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ ପଚାରିବାର ଅଛି ତେବେ
ଗୋପ-ଗୋପୀମାନଙ୍କୁ ପଚାର । ଏବେ ଆମକୁ ବେହଦର ବାବା ମିଳିଛନ୍ତି । ଆମକୁ ପୁନର୍ବାର ସ୍ୱର୍ଗର
ମାଲିକ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ କରାଉଛନ୍ତି । କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଆମେ ନିଜର ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ନେଉଛୁ । ହାରି ଯାଇ
ପୁଣି ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛୁ । ଏବେ ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କଲେ ହିଁ ରାବଣ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବୁ
ପୁଣି ଆମେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବୁ । ସେଠାରେ ଲଢେଇ, ଦୁଃଖ ଆଦିର ନାମ ମଧ୍ୟ ରହିବ ନାହିଁ କିମ୍ବା କୌଣସି
ଖର୍ଚ୍ଚ ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ତୁମେ କେତେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଆସିଲ, କେତେ
ଧକ୍କା ଖାଇଛ, କେତେ ଗୁରୁ କରିଛ । ଏବେ ପୁଣି ଅଧାକଳ୍ପ ଆମେ କୌଣସି ଗୁରୁ କରିବୁ ନାହିଁ । ଏବେ
ଶାନ୍ତିଧାମରୁ ସୁଖଧାମକୁ ଯିବୁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ସୁଖଧାମର ପଥିକ ଅଟ । ଏବେ ଦୁଃଖଧାମରୁ
ସୁଖଧାମକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ବାଃ ଆମର ବାବା, କିପରି ଆମକୁ ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି । ଆମର ସ୍ମୃତିଚିହ୍ନ
ମଧ୍ୟ ଏଠାରେ ଅଛି । ଏହା ତ ବହୁତ ବଡ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ । ଏହି ଦିଲୱାଡା ମନ୍ଦିରର ଅପରମଅପାର ମହିମା
ରହିଛି । ଏବେ ଆମେ ରାଜଯୋଗ ଶିଖୁଛୁ । ଯାହାର ସ୍ମୃତିଚିହ୍ନ ତ ନିଶ୍ଚୟ ରହିବ ନା । ଏହା ପ୍ରକୃତରେ
ଆମର ସ୍ମୃତିଚିହ୍ନ ଅଟେ । ବାବା, ମମ୍ମା ଏବଂ ସନ୍ତାନମାନେ ବସିଛନ୍ତି । ତଳେ ଯୋଗ ଶିଖୁଛନ୍ତି,
ଉପରେ ସ୍ୱର୍ଗର ରାଜତ୍ୱ ରହିଛି । କଳ୍ପବୃକ୍ଷର ଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଏକଥା କେତେ ପ୍ରାଞ୍ଜଳ ଭାବରେ
ରହିଛି । ବାବା କିପରି ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଉଛନ୍ତି ପୁଣି ତା’ର ଚିତ୍ର ତିଆରି କରାଇଛନ୍ତି । ବାବା
ହିଁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଇ ପୁଣି ଠିକ୍ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । କେତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ । ଏହା ନୂଆ
ଜ୍ଞାନ ଅଟେ । କାହାକୁ ହେଲେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ବିଷୟରେ ଜଣା ନାହିଁ । ବାବା ହିଁ ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି,
ମନୁଷ୍ୟ କେତେ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ବଢିଚାଲିଛି । ଭକ୍ତି ମଧ୍ୟ ବଢି ବଢି
ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି । ଏଠାରେ ଏବେ ତୁମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ ।
ଗୀତାରେ ମଧ୍ୟ ମନମନାଭବର ଶବ୍ଦ ରହିଛି । କେବଳ ଏତିକି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଭଗବାନ କିଏ । ଏବେ
ତୁମକୁ ସକାଳୁ-ସକାଳୁ ଉଠି ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଭଗବାନଙ୍କର
ପରିଚୟ କିପରି ଦେବୁ । ଭକ୍ତିରେ ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ସକାଳୁ-ସକାଳୁ ଉଠି କୋଠିରେ ବସି ଭକ୍ତି
କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ ହେଲା ନା । ଏବେ ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର
ମିଳିଛି । ବାବା ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ପ୍ରଦାନ କରିବାର କଥା ଶୁଣାଉଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ହିଁ ପୁଣି ତିଜରୀର
କଥା ବୋଲି କହିଦେଇଛନ୍ତି । ତିଜରୀ କଥା, ଅମରକଥା, ସତ୍ୟ ନାରାୟଣଙ୍କର କଥା ମଧ୍ୟ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ରହିଛି
। ଏହି କଥା ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ଯାହା ପୁଣି ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ପ୍ରଚଳିତ ହୁଏ । ଜ୍ଞାନ
ଦ୍ୱାରା ତୁମେମାନେ ଧନଶାଳୀ ହେଉଛ, ସେଥିପାଇଁ ଦେବତାମାନଙ୍କୁ ପଦ୍ମପତି କୁହାଯାଏ । ଦେବତାମାନେ
ବହୁତ ଧନବାନ୍, ପଦ୍ମପତି ହେଉଛନ୍ତି । କଳିଯୁଗ ଏବଂ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ ଦେଖ, ରାତି-ଦିନର ଫରକ ରହିଛି ।
ସାରା ଦୁନିଆ ପରିଷ୍କାର ହେବା ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗୁଛି ନା । ଏହା ବେହଦର ଦୁନିଆ ଅଟେ । ଭାରତ ହେଉଛି
ହିଁ ଅବିନାଶୀ ଖଣ୍ଡ । ଏହା ପ୍ରାୟ କେବେ ଲୋପ ହୁଏ ନାହିଁ । ଅଧାକଳ୍ପ ଗୋଟିଏ ରାଷ୍ଟ୍ର ରହୁଛି ।
ପୁଣି କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ଅନ୍ୟ ସବୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ଇମର୍ଜ ହେବ । ତୁମମାନଙ୍କୁ କେତେ ଜ୍ଞାନ ମିଳୁଛି ।
ସମସ୍ତଙ୍କୁ କୁହ — ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ କିପରି ଚକ୍ର ଲଗାଉଛି, ଏଠାକୁ ଆସି ବୁଝ । ପ୍ରାଚୀନ
ଋଷି ମୁନିମାନଙ୍କର କେତେ ସମ୍ମାନ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ
ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ ହେଲେ ହଠଯୋଗୀ । ହଁ, ବାକି ସେମାନଙ୍କଠାରେ ପବିତ୍ରତାର ଶକ୍ତି ଅଛି
ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଭାରତକୁ (ବାବା ଆସିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ) ଅଟକାଇ ରଖୁଛନ୍ତି । ନଚେତ୍ ଜଣା ନାହିଁ ଭାରତର
କ’ଣ ହୋଇଯାଇଥାନ୍ତା । ଘରକୁ ରଙ୍ଗ କରାଯାଇଥାଏ ନା — ଯାହାଦ୍ୱାରା ଶୋଭା ପାଇଥାଏ । ଭାରତ ମହାନ
ପବିତ୍ର ଥିଲା, ଏବେ ତାହା ପତିତ ହୋଇଯାଇଛି । ସେଠାରେ ତୁମର ସୁଖ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସମୟ ଚାଲିବ । ତୁମ
ପାଖରେ ବହୁତ ଧନ ରହିବ । ତୁମେ ଭାରତରେ ହିଁ ରହୁଥିଲ । ସେଠାରେ କେବଳ ତୁମର ରାଜ୍ୟ ଥିଲା, ଏହା
କାଲିର କଥା ଅଟେ । ପୁଣି ପରେ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମ ଆସୁଛି, ସେମାନେ ଆସି କିଛି ସୁଧାର କରି ନିଜକୁ
ପ୍ରସିଦ୍ଧ କରିଛନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଗଲେଣି । ଏବେ ତୁମେମାନେ କେତେ
ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ । ଏସବୁ କଥା ନୂଆମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଇବା ଅନୁଚିତ । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତ ବାବାଙ୍କର
ପରିଚୟ ଦେବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କର ନାମ, ରୂପ, ଦେଶ, କାଳକୁ ଜାଣିଛ ? ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ବାବାଙ୍କର ପାର୍ଟ ତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଅଟେ ନା । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣିଛ — ସେହି ବାବା ହିଁ ଆମକୁ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ
ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ପୁନର୍ବାର ନିଜର ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ କରୁଛ । ତୁମେ ମୋର ସହଯୋଗୀ ଅଟ । ତୁମେ
ପବିତ୍ର ହେଉଛ । ତେଣୁ ତୁମ ନିମନ୍ତେ ପବିତ୍ର ଦୁନିଆ ନିଶ୍ଚୟ ସ୍ଥାପନ ହେବ । ତୁମେ ଏକଥା
ଲେଖିପାରିବ ଯେ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ବଦଳୁଛି । ପୁଣି ଏହି ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ-ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ରାଜ୍ୟ ହେବ ।
ତା’ପରେ ପୁଣି ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ହେବ । ଚିତ୍ର ଆଧାରରେ ବୁଝାଇବାକୁ ବହୁତ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ । ଏଥିରେ
ତିଥି-ତାରିଖ ସବୁ ଲେଖାଯାଇଛି । ଭାରତର ପ୍ରାଚୀନ ରାଜଯୋଗ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କର ସ୍ମୃତି । ଯୋଗ
କରିବା ଦ୍ୱାରା ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେଉଛି ଏବଂ ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ଷ୍ଟାଟସ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପଦ ମିଳୁଛି ।
ସେଥିପାଇଁ ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ହଁ, ଏତିକି ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ମାୟାର ତୁଫାନ ତ ଆସିବ ।
ତେଣୁ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଉଠି ବାବାଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେବା ବହୁତ ଭଲ । ଭକ୍ତି ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ଉଭୟ ପାଇଁ ଏହି
ସମୟ ବହୁତ ଭଲ । ବାବାଙ୍କ ସହିତ ମିଠା-ମିଠା କଥା ହେବା ଉଚିତ୍ । ଏବେ ଆମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠାଚାରୀ
ଦୁନିଆକୁ ଯିବୁ । ବୁଢାମାନଙ୍କ ମନରେ ତ ଏକଥା ରହିଥାଏ ନା, ଆମେ ଏହି ଶରୀରକୁ ଛାଡି ଗର୍ଭକୁ ଯିବୁ
। ବାବା କେତେ ନିଶା ଚଢାଉଛନ୍ତି । ନିଜ ସହିତ ଏହିଭଳି କଥା ହୁଅ ତେବେ ତୁମର ଜମା ହୋଇଯିବ ।
ଶିବବାବା ଆମକୁ ନର୍କବାସୀରୁ ସ୍ୱର୍ଗବାସୀ କରୁଛନ୍ତି । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଆମେ ଆସୁଛୁ, ତେଣୁ
ଅଲରାଉଣ୍ଡର ପାର୍ଟ ଆମେ କରୁଛୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏହି ବିକାରୀ ଶରୀରକୁ ଛାଡି ଦିଅ ।
ଦେହ ସହିତ ସାରା ଦୁନିଆକୁ ଭୁଲିଯାଅ । ଏହା ହେଉଛି ବେହଦର ସନ୍ନ୍ୟାସ । ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ବୁଢା
ହେଲେ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ — ମୁଁ ପିଲା ହୋଇ ଜନ୍ମ ନେବି । ଖୁସି ମିଳିଥାଏ । ଶୈଶବ ତ ସବୁଠାରୁ ଭଲ
। ଏହିପରି ସକାଳୁ ଉଠି ବିଚାର-ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବା ଉଚିତ । ପଏଣ୍ଟସ୍ ବାହାରିଲେ ତୁମକୁ ଖୁସି
ମିଳିବ । ଖୁସିରେ ଘଣ୍ଟାଏ ଦେଢ ଘଣ୍ଟା ବିତିଯାଏ । ଯେତେ ଅଭ୍ୟାସ ହେବ ସେତେ ଖୁସି ବଢି ଚାଲିବ ।
ବହୁତ ମଜା ଆସିବ ଏବଂ ଚାଲିବା ବୁଲିବା ସମୟରେ ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ଫୁରସତ
ବହୁତ ଅଛି, ହଁ ବିଘ୍ନ ତ ନିଶ୍ଚିତ ପଡିବ, ଏଥିରେ କୌଣସି ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ । ଧନ୍ଦା କରିବା ସମୟରେ
ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ନିଦ ଆସେ ନାହିଁ । ଅଳସୁଆ ଲୋକେ ଶୋଇଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ ଯେତେ ସମ୍ଭବ ଶିବବାବାଙ୍କୁ
ହିଁ ମନେ ପକାଅ । ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହୁଛି ଯେ, ଶିବବାବାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଆମେ ଭୋଜନ ତିଆରି କରୁଛୁ ।
ଆମେ ଏହା ଶିବବାବାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ କରୁଛୁ । ଭୋଜନ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଶୁଦ୍ଧିର ସହିତ କରିବା ଉଚିତ୍ । ଏପରି
ନ ହେଉ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଖିଟ୍ପିଟ୍ ହୋଇଯିବ । ବାବା ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସ୍ମରଣ କରୁଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧)
ସକାଳୁ-ସକାଳୁ ଉଠି ବାବାଙ୍କ ସହିତ ମିଠା-ମିଠା କଥା ହେବାକୁ ପଡିବ । ପ୍ରତ୍ୟହ ଖୁସିରୂପକ ଭୋଜନ
କରିବା ସହିତ ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖର ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ସତ୍ୟଯୁଗୀ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ କରିବାରେ ବାବାଙ୍କର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସହଯୋଗୀ ହେବା ପାଇଁ ପବିତ୍ର
ହେବାକୁ ପଡିବ, ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ବିକର୍ମ ବିନାଶ କରିବାକୁ ହେବ, ଭୋଜନକୁ ମଧ୍ୟ
ଶୁଦ୍ଧତାପୂର୍ବକ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ସ୍ୱସ୍ଥିତି
ଦ୍ୱାରା ପରିସ୍ଥିତି ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ସଂଗମଯୁଗୀ ବିଜୟୀରତ୍ନ ହୁଅ ।
ପରିସ୍ଥିତି ଉପରେ ବିଜୟ
ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ଆଧାର ହେଲା ସ୍ୱ-ସ୍ଥିତି । ଏହି ଦେହ ମଧ୍ୟ ପର ଅଟେ, ନିଜେ ଦେହ ନୁହେଁ । ସ୍ୱ-ସ୍ଥିତି
ବା ସ୍ୱଧର୍ମ ସର୍ବଦା ସୁଖର ଅନୁଭବ କରାଇଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରକୃତି-ଧର୍ମ ଅର୍ଥାତ୍ ପରଧର୍ମ ବା ଦେହର ସୃତି
କୌଣସି ନା କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଦୁଃଖର ଅନୁଭବ କରାଇଥାଏ । ତେଣୁ ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବଦା ସ୍ୱ-ସ୍ଥିତିରେ
ରହିଥା’ନ୍ତି ସେମାନେ ସର୍ବଦା ସୁଖର ଅନୁଭବ କରିଥା’ନ୍ତି, ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଦୁଃଖର ତରଙ୍ଗ
ଆସିପାରିବ ନାହିଁ । ସେମାନେ ସଂଗମଯୁଗୀ ବିଜୟୀ ରତ୍ନ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ପରିବର୍ତ୍ତନ
ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ବ୍ୟର୍ଥ ସଂକଳ୍ପର ପ୍ରବାହରେ ଶକ୍ତିକୁ ସମାପ୍ତ କର ।
“ମାତେଶ୍ୱରୀଜୀଙ୍କର
ମହାବାକ୍ୟ”
“ଏହି ଅବିନାଶୀ
ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଭାଷା ଶିଖିବାକୁ ପଡିନଥାଏ”
ଆମର ଏହି ଈଶ୍ୱରୀୟ ଜ୍ଞାନ ବହୁତ ସହଜ ଏବଂ ବହୁତ ମିଠା ଯାହାଦ୍ୱାରା ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ରୋଜଗାର
ଜମା ହୋଇଯାଏ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ଏତେ ସହଜ ଯାହାକୁ କେହି ବି ମହାନ ଆତ୍ମା, ଅହଲ୍ୟା ଭଳି ପଥରବୁଦ୍ଧି
ବା ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବୁଢା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ବି ପ୍ରାପ୍ତ
କରିପାରିବେ । ଦେଖ, ଏହି ଜ୍ଞାନ ଏତେ ସହଜ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଦୁନିଆର ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବହୁତ କଷ୍ଟ ବୋଲି
ଭାବୁଛନ୍ତି । କେହି କେହି ଭାବୁଛନ୍ତି ଯଦି ଆମେ ବହୁତ ବେଦ, ଶାସ୍ତ୍ର, ଉପନିଷେଦ ପଢି ବିଦ୍ୱାନ
ହୋଇଛୁ ତେବେ ଏହାକୁ ଶିଖିବା ପାଇଁ ପୁଣି ଭାଷା ଶିଖିବାକୁ ପଡିବ । ବହୁତ ହଠଯୋଗ କରିବାକୁ ପଡିବ
ତେବେ ଯାଇ ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରିବ, କିନ୍ତୁ ଆମେ ତ ନିଜର ଅନୁଭବ ଦ୍ୱାରା ଜାଣିଗଲୁ ଯେ ଏହି
ଜ୍ଞାନ ବହୁତ ସହଜ ଏବଂ ବହୁତ ସରଳ କାରଣ ସ୍ୱୟଂ ପିତା ପରମାତ୍ମା ଆସି ଏହି ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି ।
ଏଥିରେ ନା କୌଣସି ହଠକ୍ରିୟା, ନା ଜପ, ତପ, ନା କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ରବାଦୀ ପଣ୍ଡିବ ହେବାକୁ ପଡିବ ନା
ଏଥିପାଇଁ କୌଣସି ସଂସ୍କୃତ ଭାଷା ଶିଖିବାକୁ ପଡିବ । ଏଠାରେ ତ ଆତ୍ମାକୁ ନିଜର ପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ
ସହିତ ଯୋଗ ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ଯଦିଓ କେହି ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ଧାରଣା କରି ପାରୁନାହିଁ କିନ୍ତୁ କେବଳ
ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଲାଭ ହେବ । ଏହାଦ୍ୱାରା ପ୍ରଥମତଃ ଆତ୍ମା ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ, ଦ୍ୱିତୀୟତଃ
କର୍ମବନ୍ଧନ ଚୁକ୍ତ ହୋଇଯିବ ଏବଂ କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥା ହୋଇଯିବ, ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଏତିକି
ଶକ୍ତି ଅଛି । ଯଦିଓ ସିଏ ସାକାର ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଶରୀର ମାଧ୍ୟମରେ ଯୋଗ ଶିଖାଉଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଯୋଗ
ପୁଣି ବି ସିଧା ସେହି ଜ୍ୟୋତି ସ୍ୱରୂପ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ କରିବାକୁ ହେବ । ସେହି ଯୋଗବଳ ଦ୍ୱାରା ହିଁ
କର୍ମବନ୍ଧନ ରୂପି ମଇଳା ସଫା ହେବ । ଆଚ୍ଛା!