05.11.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ
ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖର ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି, ତୁମର ସ୍ୱଧର୍ମ ହିଁ ହେଉଛି ଶାନ୍ତି, ତେଣୁ
ତୁମେମାନେ ଶାନ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଏଣେତେଣେ ଭଟକୁ ନାହିଁ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଏବେ ତୁମେମାନେ
୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଅସରନ୍ତି ସମ୍ପତ୍ତି ସହ ଓଜନ ହେବାର ଯୋଗ୍ୟ ହେଉଛ – କାହିଁକି ?
ଉତ୍ତର:-
କାହିଁକି ନା ବାବା ଯେତେବେଳେ ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରୁଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ତୁମେମାନେ ତାଙ୍କର
ସହଯୋଗୀ ହେଉଛ । ନିଜର ସବୁ କିଛି ତାଙ୍କର ଏହି ରଚନା କାର୍ଯ୍ୟରେ ସଫଳ କରୁଛ ସେଥିପାଇଁ ବାବା ତାର
ପ୍ରତି ଦାନ ରୂପରେ ୨୧ ଜନ୍ମ ନିମନ୍ତେ ତୁମକୁ ଅସରନ୍ତି ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଏପରି ଓଜନ କରୁଛନ୍ତି ଯାହାକି
ତୁମର କେବେହେଲେ ଧନ ବି ସରିବ ନାହିଁ, ଦୁଃଖ ମଧ୍ୟ ଆସିବ ନାହିଁ, କିମ୍ବା ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ ମଧ୍ୟ
ହେବ ନାହିଁ ।
ଗୀତ:-
ମୁଝକୋ ସାହାରା
ଦେନେ ବାଲେ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମଧୁର
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଓମ୍ର ଅର୍ଥ ତ କୁହାଯାଇଛି । କେହି-କେହି କେବଳ ଓମ୍ ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି । କିନ୍ତୁ
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି କହିବା ଉଚିତ୍ । କେବଳ ଓମ୍ର ଅର୍ଥ ଓମ୍ ଭଗବାନ । ଓମ୍ ଶାନ୍ତିର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ମୁଁ
ଆତ୍ମା ଶାନ୍ତ ସ୍ୱରୂପ । ଆମେ ଆତ୍ମା, ଏହା ଆମର ଶରୀର । ପ୍ରଥମେ ଆତ୍ମା, ପରେ ଶରୀର । ଆତ୍ମା
ଶାନ୍ତ ସ୍ୱରୂପ ଅଟେ, ତାର ନିବାସ ସ୍ଥାନ ହେଉଛି ଶାନ୍ତିଧାମ । ବାକି କୌଣସି ଜଙ୍ଗଲକୁ ଗଲେ
ପ୍ରକୃତ ଶାନ୍ତି ମିଳିବ ନାହିଁ । ପରମଧାମ ଫେରିବା ପରେ ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଶାନ୍ତି ମିଳିବ । ଦ୍ୱିତୀୟରେ
ଯେଉଁଠି ଅଶାନ୍ତି ଥାଏ ସେଠି ଶାନ୍ତି ଚାହିଁଥାନ୍ତି । ଏହି ଅଶାନ୍ତିର ଦୁଃଖଧାମ ବିନାଶ ହୋଇ ପୁଣି
ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ ହୋଇଯିବ । ତୁମକୁ ଶାନ୍ତିର ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଯିବ । ସତ୍ୟଯୁ୍ଗରେ ନା ଘରେ ନା
ବାହାରେ ବା ରାଜଧାନୀରେ ଅଶାନ୍ତି ହେବ । ତାକୁ ଶାନ୍ତିର ରାଜ୍ୟ କୁହାଯିବ, ଏଠାରେ ଅଶାନ୍ତିର
ରାଜ୍ୟ ରହିଛି କାହିଁକି ନା ରାବଣର ରାଜ୍ୟ । ତାହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନ କରାଯାଇଥିବା
ରାଜ୍ୟ । ପୁଣି ଦ୍ୱାପର ପରେ ଆସୁରୀ ରାଜ୍ୟ ହୋଇଥାଏ, ଅସୁରମାନଙ୍କୁ କେବେ ଶାନ୍ତି ମିଳିନଥାଏ ।
ଘରେ, ଦୋକାନରେ ଯେଉଁଠି ସେଠି ଅଶାନ୍ତି ହିଁ ଅଶାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି । ୫ ବିକାର ରୂପୀ
ରାବଣ ଅଶାନ୍ତି ହିଁ ବିସ୍ତାର କରିଥାଏ । ରାବଣର ବାସ୍ତବ ଅର୍ଥ କଣ, ଏହାକୁ କୌଣସି ବିଦ୍ୱାନ
ପଣ୍ଡିତ ଆଦି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ବୁଝୁ ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଆମେ ବର୍ଷକୁ ବର୍ଷ ରାବଣକୁ କାହିଁକି
ଜଳାଉଛୁ । ସତ୍ୟଯୁଗ-ତ୍ରେତାରେ ଏହି ରାବଣ ନଥାଏ । ତାହା ହେଉଛି ଦୈବୀ ରାଜ୍ୟ । ବାବା ତୁମମାନଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ଦୈବୀ ରାଜ୍ୟର ସ୍ଥାପନ କରୁଛନ୍ତି । ଏକା ତ ସ୍ଥାପନା କରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ତୁମେ ମଧୁର
ସନ୍ତାନମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ସାହାଯ୍ୟକାରୀ ଅଟ । ଆଗରୁ ରାବଣର ସାହାଯ୍ୟକାରୀ ଥିଲ । ଏବେ ଈଶ୍ୱର ଆସି
ସମସ୍ତଙ୍କର ସଦ୍ଗତି କରୁଛନ୍ତି । ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତିର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି । ତୁମକୁ ଏବେ
ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି । ସତ୍ୟଯୁଗ ତ୍ରେତାରେ ଦୁଃଖର କୌଣସି କଥା ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ ।
କେହି ଗାଳି ଆଦି ଦେବେ ନାହିଁ, ଖରାପ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବେ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ଦେଖ କେତେ ଅଶୁଦ୍ଧ ଖାଦ୍ୟ
ଖାଉଛନ୍ତି । ଦର୍ଶାଯାଇଛି କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଗାଈମାନେ ବହୁତ ପ୍ରିୟ ଲାଗୁଥିଲେ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ
କୃଷ୍ଣ ଗଉଡ ହୋଇ ଗାଈମାନଙ୍କର ପାଳନା କରୁଥିଲେ । ସେଠାକାର ଏବଂ ଏଠାକାର ଗାଈମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ
ବହୁତ ଫରକ ରହିଛି । ସେଠାକାର ଗାଈ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଥିଲେ । ଦେବତାମାନଙ୍କ ପରି
ଗାଈମାନେ ମଧ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ଥିଲେ । ଦେଖିଲେ ହିଁ ମନ ଖୁସି ହୋଇଯିବ । ତାହା ହେଉଛି ସ୍ୱର୍ଗ । ଏହା
ନର୍କ । ସମସ୍ତେ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ମନେ ପକାଇଥାନ୍ତି । ସ୍ୱର୍ଗ ଏବଂ ନର୍କ ମଧ୍ୟରେ ରାତି-ଦିନର ଫରକ
ରହିଛି । ରାତ୍ରି ହେଉଛି ଅନ୍ଧକାର, ଦିନ ଆଲୋକମୟ ଅଟେ । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦିନ ଅର୍ଥାତ୍
ବ୍ରହ୍ମାବଂଶୀଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଦିନ ହୋଇଯାଉଛି । ଆଗରୁ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ରାତ୍ରିରେ ଥିଲ ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ଭକ୍ତିର କେତେ ପ୍ରଭାବ ରହିଛି, ମହାତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ସୁନାରେ ଓଜନ କରିଥାନ୍ତି କାହିଁକି
ନା ଶାସ୍ତ୍ରର ଅଧିକାରୀ ବହୁତ ବଡ ବିଦ୍ୱାନ ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କର କାହିଁକି ଏତେ ପ୍ରଭାବ ରହିଛି ?
ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ବୃକ୍ଷରେ ପ୍ରଥମ ପତ୍ର ବାହାରିଲେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ବୋଲି
କୁହାଯିବ । ଉପରୁ ନୂଆ ଆତ୍ମା ଆସିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ତାଙ୍କର ପ୍ରଭାବ ଅଳ୍ପକାଳ ନିମନ୍ତେ ରହିଥାଏ । ସୁନା
ଅଥବା ହୀରାରେ ଓଜନ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏସବୁ ମଧ୍ୟ ଶେଷ ହୋଇଯିବ । ମନୁଷ୍ୟଙ୍କ ପାଖରେ ଲକ୍ଷ
ଲକ୍ଷ ଘର ଅଛି । ଭାବୁଛନ୍ତି ଆମେ ତ ବହୁତ ସାହୁକାର ଅଟୁ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଏହି ସାହୁକାରୀ ବାକି
ଅଳ୍ପ ସମୟ ନିମନ୍ତେ ରହିଛି । ଏସବୁ ମାଟିରେ ମିଶିଯିବ । କାହାର ମାଟି ତଳେ ଦବି ରହିବ... ବାବା
ସ୍ୱର୍ଗର ସ୍ଥାପନା କରୁଛନ୍ତି, ଏହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ଯିଏ ଧନ ଲଗାଉଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ୨୧ ଜନ୍ମ ନିମନ୍ତେ
ହୀରା-ନୀଳାର ମହଲ ମିଳିବ । ଏଠାରେ ତ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ମିଳୁଛି । ସେଠାରେ ତୁମର ୨୧ ଜନ୍ମ
ପ୍ରାପ୍ତି ରହିବ । ଏହି ଆଖି ଦ୍ୱାରା ଶରୀର ସହିତ ଯାହା କିଛି ଦେଖୁଛ ସବୁ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ । ତୁମକୁ
ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ ହେଉଛି । ବିନାଶ ହୋଇ ପୁଣି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର
ରାଜ୍ୟ ହେବ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ନିଜର ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ପୁନର୍ବାର ସ୍ଥାପନ କରୁଛୁ । ୨୧ ପିଢି
ରାଜ୍ୟ କଲୁ ପୁଣି ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ଚାଲିଲା । ଏବେ ପୁଣି ବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ସବୁ
ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇଥାନ୍ତି । ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଦୁଃଖରେ ସମସ୍ତେ ସ୍ମରଣ କରିଥାନ୍ତି... ।
ବାବା ସୁଖର ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି, ପୁଣି ମନେ ପକାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିବ ନାହିଁ । ତୁମେ
ମାତା-ପିତା... ଏବେ ଇଏ ତ ନିଜ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ମାତା-ପିତା ହେବେ । ଏହା ହେଉଛି ପାରଲୌକିକ
ମାତା-ପିତାଙ୍କର କଥା । ଏବେ ତୁମେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ହେବା ପାଇଁ ପାଠ ପଢୁଛ । ସ୍କୁଲ୍ରେ ପିଲା
ଭଲ ନମ୍ବର ରଖି ପାସ୍ ହେଲେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କୁ ପୁରସ୍କାର ଦେଇଥାନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ତାଙ୍କୁ କି
ପୁରସ୍କାର ଦେବ! ତୁମେ ତାଙ୍କୁ ଜାଦୁଗରୀ ଦ୍ୱାରା ନିଜର ସନ୍ତାନ କରିଦେଉଛ । ଦେଖାନ୍ତି —
କୃଷ୍ଣଙ୍କ ମୁଖରେ ମା ଲହୁଣୀର ଖଣ୍ଡ ଦେଖିଲେ । କୃଷ୍ଣ ତ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ । ସେ ତ
ଲହୁଣି ଆଦି ଖାଇବେ ନାହିଁ । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ । ତେଣୁ ଏହା କେଉଁ ସମୟର କଥା ? ଏହା
ହେଉଛି ଏବେ ସଂଗମ ଯୁଗର କଥା । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ଏହି ଶରୀର ଛାଡି ଯାଇ ପୁଣି ପିଲା ହୋଇ ଜନ୍ମ
ନେବୁ । ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବୁ । ଉଭୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଲଢୁଛନ୍ତି ଏବଂ ତୁମମାନଙ୍କୁ
ବିଶ୍ୱ ରାଜତ୍ୱର ଲହୁଣୀ ମିଳୁଛି । ରାଜତ୍ୱ ମିଳୁଛି ନା । ଯେପରି ସେମାନେ ଭାରତ ସହିତ ଲଢେଇ କରାଇ
ନିଜେ ଲହୁଣୀ ଖାଇ ଦେଲେ । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନଙ୍କର ରାଜଧାନୀ ତିନି ଚତୁର୍ଥାଂଶ ଥିଲା । ପଛରେ
ଧରେ-ଧିରେ କମ ହୋଇଗଲା । ତୁମ ବ୍ୟତୀତ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ କେହି ରାଜ୍ୟ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମେ
ଏବେ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସନ୍ତାନ ହୋଇଛ । ଏବେ ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଏବଂ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେଉଛ । ବିଶ୍ୱରେ
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଆସୁ ନାହିଁ । ସୂକ୍ଷ୍ମବତନରେ ମଧ୍ୟ ରାଜତ୍ୱ ନାହିଁ । ସତ୍ୟଯୁଗ-ତ୍ରେତା... ଏହି
ଚକ୍ର ଏଠାରେ ସ୍ଥୂଳ ବତନରେ ଘୁରୁଛି । ଧ୍ୟାନରେ ଆତ୍ମା କେଉଁଠାକୁ ଚାଲିଯାଉ ନାହିଁ । ଆତ୍ମା
ବାହାରିଗଲେ ଶରୀର ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଏସବୁ ହେଉଛି ସାକ୍ଷାତ୍କାର, ରିଦ୍ଧି-ସିଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ଏପରି
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ, ଯାହା ଫଳରେ ଏଠାରେ ବସି ଲଣ୍ଡନର ପାର୍ଲିଆମେଣ୍ଟ ଆଦି ଦେଖିପାରିବେ
। ବାବାଙ୍କ ହାତରେ ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିର ଚାବି ରହିଛି । ତୁମେ ଏଠାରେ ବସି ଲଣ୍ଡନ ଦେଖିପାରିବ ।
ଯନ୍ତ୍ରପାତି ଆଦି କିଛି ରହିବ ନାହିଁ ଯାହା କିଣିବାକୁ ପଡିବ । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ସେହି ସମୟରେ
ସେହି ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବ, ଯାହା ଡ୍ରାମାରେ ପୂର୍ବରୁ ହିଁ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ରହିଛି । ଯେପରି
ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି ଭଗବାନ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଇଥିଲେ । ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ତାଙ୍କୁ
ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହେବାର ଥିଲା । ଏହା ମଧ୍ୟ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି । କାହାର ମହତ୍ୱ ନାହିଁ । ଏସବୁ
ଡ୍ରାମା ଅନୁସାରେ ହେଉଛି । କୃଷ୍ଣ ବିଶ୍ୱର ରାଜକୁମାର ହେଉଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଲହୁଣୀ ମିଳୁଛି । ଏକଥା
ମଧ୍ୟ କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ବିଶ୍ୱ ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କାହାକୁ କୁହାଯାଉଛି । ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ
ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ନିବାସ କରୁଛ । ସୂକ୍ଷ୍ମବତନକୁ ଯିବା-ଆସିବା ସାକ୍ଷାତ୍କାର ଆଦି ଏହି ସମୟରେ
ହେଉଛି ପୁଣି ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ସୂକ୍ଷ୍ମବତନର ନାମ ରହିବ ନାହିଁ । କୁହାଯାଏ ବ୍ରହ୍ମା ଦେବତାୟ ନମଃ
ପୁଣି କହନ୍ତି ଶିବ ପରମାତ୍ମାୟ ନମଃ ତେଣୁ ଶିବ ପରମାତ୍ମା ସର୍ବୋଚ୍ଚ ହୋଇଗଲେ ନା । ତାଙ୍କୁ
ଭଗବାନ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଦେବତାମାନେ ମନୁଷ୍ୟ ହେଲେ ହେଁ ଦୈବୀ ଗୁଣଧାରୀ ଅଟନ୍ତି । ବାକି ୪-୮
ଭୂଜାଧାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ନାହାଁନ୍ତି । ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ଦୁଇ ଭୂଜାଧାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ରହିବେ । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର, ସେଠାରେ ଅପବିତ୍ରତାର କଥା ରହିବ ନାହିଁ । ଅକାଳମୃତ୍ୟୁ କେବେ ହେବ ନାହିଁ ।
ତେଣୁ ତୁମେ ବହୁତ ଖୁସିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । ଆମେ ଆତ୍ମା ଏହି ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ବାବାଙ୍କ ସାନିଧ୍ୟ
ପାଇଲୁ ଶରୀରକୁ ତ ଦେଖିପାରୁଛେ ପରମାତ୍ମା ଅଥବା ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖିପାରିବା ନାହିଁ । ଆତ୍ମା ଏବଂ
ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଅନୁଭବ କରାଯାଇଥାଏ । ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ମିଳୁଛି
। ଆଉ ସବୁ ଜିନିଷ ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା ବୃହତ୍ତ ଆକାର ଦେଖାଯିବ । ରାଜଧାନୀ ମଧ୍ୟ ବୃହତ୍ତ ଆକାର
ଦେଖାଯିବ । ଆତ୍ମା ତ ହେଉଛି ବିନ୍ଦୁ । ବିନ୍ଦୁକୁ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ କିଛି ହେଲେ ବୁଝିପାରିବ
ନାହିଁ । ଆତ୍ମା ବହୁତ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଅଟେ । ଡାକ୍ତରମାନେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ
କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କେହି ଜାଣି ପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ସେମାନେ ତ ଗୁରୁଙ୍କୁ ସୁନା-ହୀରାରେ ଓଜନ
କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ତ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତର ପଦମପତି ହେଉଛ । ତୁମର ବାହ୍ୟ ଆଡମ୍ବର ଟିକିଏ ହେଲେ ନାହିଁ
। ବାବା ସାଧାରଣ ଭାବେ ଏହି ରଥରେ ବସି ପଢାଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ନାମ ହେଉଛି ଭାଗୀରଥ । ଏହା ହେଉଛି
ପତିତ ପୁରୁଣା ରଥ, ଯାହାଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ବାବା ଆସି ସବୁଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ମୋର ତ ନିଜର ଶରୀର ନାହିଁ । ମୁଁ ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ପ୍ରେମର ସାଗର... ଅଟେ, ତେବେ ଶରୀର ବିନା
ତୁମକୁ ସମ୍ପତ୍ତି କିପରି ଦେବି! ଉପରୁ ତ ଦେବି ନାହିଁ । କଣ ପ୍ରେରଣା ଦ୍ୱାରା ପଢାଇବି ? ନିଶ୍ଚୟ
ଧରାକୁ ଆସିବାକୁ ପଡିବ ନା । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମୋତେ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି, ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ।
ଗାନ୍ଧୀ, ନେହେରୁଙ୍କର ଚିତ୍ର ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ଅଟେ, ତାଙ୍କର ଶରୀରକୁ ମନେ ପକାଇଥାନ୍ତି ।
ଅବିନାଶୀ ଆତ୍ମା ଯାଇ ପୁର୍ନଜନ୍ମ ନେଉଛି । ବାକି ବିନାଶୀ ଶରୀରକୁ ମନେ ପକାଇଥାନ୍ତି । ଏହା ଭୂତ
ପୂଜା ହେଲା ନା । ସମାଧି କରି ତା ଉପରେ ଫୁଲ ଆଦି ଚଢାଇଥାନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ସ୍ମୃତି ଚିହ୍ନ ।
ଶିବଙ୍କର କେତେ ମନ୍ଦିର ରହିଛି, ସବୁଠାରୁ ବଡ ସ୍ମୃତି ଚିହ୍ନ ଶିବଙ୍କର ରହିଛି ନା । ସୋମନାଥ
ମନ୍ଦିରର ଗାୟନ ରହିଛି । ମହମ୍ମଦ ଗଜନୀ ଆସି ଲୁଟି ନେଲେ । ତୁମ ପାଖରେ ଏତେ ଧନ ରହୁଥିଲା । ବାବା
ତୁମକୁ ରତ୍ନରେ ଓଜନ କରୁଛନ୍ତି । ନିଜକୁ ଓଜନ କରୁନାହାଁନ୍ତି । ମୁଁ ଧନବାନ ହେଉ ନାହିଁ, ତୁମକୁ
କରାଉଛି । ଗୁରୁମାନଙ୍କୁ ଆଜି ସୁନା ରୂପାରେ ଓଜନ କଲେ, କାଲି ମରିଯିବେ । ଧନ କୌଣସି କାମରେ ଆସିବ
ନାହିଁ । ତୁମକୁ ତ ବାବା ଅସରନ୍ତି ସମ୍ପତ୍ତିରେ ଏପରି ଓଜନ କରୁଛନ୍ତି ଯେ ୨୧ ଜନ୍ମ ସାଥିରେ ରହିବ
। ଶ୍ରୀମତ ପାଳନ କଲେ ସେଠାରେ ଦୁଃଖର ନାମ ରହିବ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ ହେବ ନାହିଁ ।
ମୃତ୍ୟୁକୁ ଡରିବେ ନାହିଁ । ଏଠାରେ ମୃତ୍ୟୁକୁ କେତେ ଡରୁଛନ୍ତି, କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି । ସେଠାରେ କେତେ
ଖୁସି ହେବେ — ଶରୀର ଛାଡି ପୁଣି ଯାଇ ରାଜକୁମାର ହେବେ । ଜାଦୁଗର, ସୌଦାଗର, ରତ୍ନାଗର - ଏହା ଶିବ
ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି । ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍କାର କରାଉଛନ୍ତି । ଏପରି ରାଜକୁମାର ହେବ ।
ଆଜିକାଲି ବାବା ସାକ୍ଷାତ୍କାରର ପାର୍ଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଏହା ଦ୍ୱାରା କ୍ଷତି ହେଉଛି । ଏବେ
ବାବା ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ତୁମର ସଦ୍ଗତି କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ସୁଖଧାମ ଯିବ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ
ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆତ୍ମା ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଧାରଣ କରୁଛି, ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି
ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ଆତ୍ମାରେ ହିଁ ଭଲ ଅଥବା ମନ୍ଦ ସଂସ୍କାର ରହିଥାଏ । ସଂସ୍କାର ଶରୀର ସହ
ଥିଲେ ଶରୀର ସହିତ ସଂସ୍କାର ଭସ୍ମ ହୋଇଯାଇଥାନ୍ତା । ତୁମେ କହୁଛ ଶିବବାବା, ଆମେ ଆତ୍ମା ଏହି ଶରୀର
ଦ୍ୱାରା ପଢୁଛୁ । ନୂଆ କଥା ଅଟେ ନା । ଆମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଶିବବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି । ଏହାକୁ
ପକ୍କା-ପକ୍କା ମନେ ରଖ । ସବୁ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ସେ ବାପ ଏବଂ ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ବାବା ନିଜେ
କହୁଛନ୍ତି ମୋର ନିଜର ଶରୀର ନାହିଁ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା କିନ୍ତୁ ମୋତେ ପରମାତ୍ମା କୁହାଯାଉଛି ।
ଆତ୍ମା ହିଁ ସବୁ କିଛି କରୁଛି । ବାକି ଶରୀରର ନାମ ବଦଳୁଛି । ଆତ୍ମା ତ ଆତ୍ମା ଅଟେ ନା । ମୁଁ
ପରମଆତ୍ମା ତୁମ ସଦୃଶ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଉ ନାହିଁ । ମୋର ଡ୍ରାମାରେ ଏହିପରି ଅଭିନୟ ରହିଛି, ମୁଁ
ଏହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ତୁମକୁ ଶୁଣାଉଥିବାରୁ ଏହାଙ୍କୁ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ରଥ କୁହାଯାଉଛି ।
ଏହାଙ୍କୁ ପୁରୁଣା ଜୋତା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି । ଶିବବାବା ମଧ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଶରୀର ରୂପି ପୁରୁଣା
ଲମ୍ବା ଜୋତା ପିନ୍ଧିଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ଏହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତରେ
ପ୍ରବେଶ କରିଛି । ପ୍ରଥମେ ଇଏ ହିଁ ହେଉଛନ୍ତି, ତତ୍ ତ୍ୱମ୍ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ତ ଯୁବକ
ଯୁବତୀ ଯବାନ ଅଟ । ମୋଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ପାଠପଢି ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବା ଉଚିତ୍ । କିନ୍ତୁ ମୋ ସହିତ ବାବା
ରହିଥିବାରୁ ମୋର ଘଡିକୁ ଘଡି ତାଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡୁଛି । ବାବା ମୋ ସହିତ ଶୋଉଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ । କିନ୍ତୁ
ବାବା ମୋତେ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି ପାରିବେ ନାହିଁ । ତୁମକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରୁଛନ୍ତି! ତୁମେ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଅଟ
ନା । ଶିବବାବା ଯେଉଁ ଶରୀର ଲୋନ ନେଇଛନ୍ତି ତୁମେ ତାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଶିବବାବାଙ୍କୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି
ପାରିବ ମୁଁ କେମିତି ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବି । ଏତିକି ମଧ୍ୟ ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ ନାହିଁ ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ
ଭାଗ୍ୟବାନ ତାରକା ବୋଲି ଗାୟନ ରହିଛି । ପିଲାମାନେ ସର୍ବଦା ଭାଗ୍ୟବାନ ହୋଇଥାନ୍ତି । ପିତା ନିଜର
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଇସା ଦେଇଥାଆନ୍ତି । ତୁମେ ଭାଗ୍ୟବାନ ତାରକା ହେଲ ନା । ଶିବବାବା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି
ତୁମେ ମୋଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଭାଗ୍ୟବାନ ଅଟ, ତୁମକୁ ପାଠ ପଢାଇ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରାଉଛି, ମୁଁ କଣ ମାଲିକ
ହେଉଛି କି! ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ମଧ୍ୟ ମାଲିକ ହେଉଛ । ବାକି ମୋ ପାଖରେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବେ ଦିବ୍ୟ
ଦୃଷ୍ଟିର ଚାବି ରହିଛି । ମୁଁ ହେଉଛି ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ମାଷ୍ଟର ଜ୍ଞାନର ସାଗର କରାଉଛି
। ତୁମେ ଏହି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଚକ୍ରକୁ ଜାଣି ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ମହାରାଜା-ମହାରାଣୀ ହେଉଛ । ମୁଁ ହେଉ ନାହିଁ
। ବାପା ବୁଢା ହେଲେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଉଇଲ୍ କରି ନିଜେ ବାନପ୍ରସ୍ଥକୁ ଚାଲିଯାଇଥାନ୍ତି । ଆଗରୁ ଏପରି
କରୁଥିଲେ । ଆଜିକାଲି ତ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଖରେ ମୋହ ରହୁଛି । ପାରଲୌକିକ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ
ଏହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ତୁମକୁ କଣ୍ଟାରୁ ଫୁଲ, ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରାଇ, ଅଧାକଳ୍ପ ନିମନ୍ତେ
ସଦା ସୁଖୀ କରାଇ ମୁଁ ବାନପ୍ରସ୍ଥରେ ବସିଯାଉଛି । ଏସବୁ କଥା କଣ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଅଛି । ସନ୍ନ୍ୟାସୀ,
ଉଦାସୀ ଶାସ୍ତ୍ରର କଥା ଶୁଣାଇଥାନ୍ତି । ବାବା ତ ହେଉଛନ୍ତି ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ଏହି
ବେଦ ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ସାମଗ୍ରୀ ଅଟେ । ମୁଁ ହେଉଛି ଜ୍ଞାନର ସାଗର । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଏହି ଆଖି
ଦ୍ୱାରା ଶରୀର ସହିତ ଯାହା କିଛି ଦେଖାଯାଉଛି, ଏସବୁ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ସବୁ କିଛି
ସଫଳ କରିବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ବାବାଙ୍କଠାରୁ ପୂରା ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ପାଠପଢିବାକୁ ହେବ । ସର୍ବଦା ନିଜ ଭାଗ୍ୟକୁ
ସ୍ମୃତିରେ ରଖି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଅଥବା ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ବରଦାନ:-
ମାୟାର ରାଜକୀୟ
ରୂପର ବନ୍ଧନଠାରୁ ମୁକ୍ତ, ବିଶ୍ୱଜିତ୍, ଜଗତଜିତ୍ ହୁଅ ।
ମୋର ପୁରୁଷାର୍ଥ, ମୋର
ଉଦ୍ଭାବନ, ମୋର ସେବା, ମୋର ଟଚିଙ୍ଗ ଅର୍ଥାତ୍ ଅନୁଭବ, ମୋର ଗୁଣ ବହୁତ ଭଲ, ମୋର ନିର୍ଣ୍ଣୟ ଶକ୍ତି
ବହୁତ ଭଲ, ଏହିଭଳି ମୋର ପଣିଆ ହିଁ ରାଜକୀୟ ରୂପରେ ମାୟା ଅଟେ । ମାୟା ଏଭଳି ଯାଦୁମନ୍ତ୍ର
କରିଦେଉଛି ଯାହାକି ତୋରକୁ ମଧ୍ୟ ମୋର କରିଦେଉଛି ସେଥିପାଇଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହିଭଳି ଅନେକ ବନ୍ଧନରୁ
ମୁକ୍ତ ହୋଇ ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆସିଯାଅ ତେବେ ମାୟାଜିତ୍ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ମାୟାଜିତ୍
ଆତ୍ମା ହିଁ ପ୍ରକୃତିଜିତ୍, ବିଶ୍ୱଜିତ୍ ବା ଜଗତଜିତ୍ ହୋଇଯାଏ । କେବଳ ସିଏ ହିଁ ଗୋଟିଏ
ସେକେଣ୍ଡରେ ଅଶରୀରୀ ହେବାର ନିର୍ଦ୍ଦେଶକୁ ସହଜରେ ଏବଂ ସ୍ୱତଃ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିପାରିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ବିଶ୍ୱ
ପରିବର୍ତ୍ତକ ତାଙ୍କୁ କୁହାଯିବ ଯିଏକି କୌଣସି ପ୍ରକାରର ନେଗେଟିଭ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ନକାରାତ୍ମକକୁ
ପଜେଟିଭ ଅର୍ଥାତ୍ ସକାରାତ୍ମକରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିପାରିବ ।