06.11.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ତୁମେମାନେ ଏବେ ଇଶ୍ୱରୀୟ
ସେବାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଅଛ, ତୁମମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସୁଖର ରାସ୍ତା ବତାଇବାକୁ ହେବ, ବୃତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ
କରିବା ଭଳି ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ପଡିବ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ତୁମମାନଙ୍କ
ବୁଦ୍ଧିରେ ଯେବେ ଜ୍ଞାନର ଭଲ ଧାରଣା ହୋଇଯାଏ ତେବେ କେଉଁ ଡର ବାହାରିଯାଏ ?
ଉତ୍ତର:-
ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଯେଉଁ ଭୟ ରହିଥାଏ ଯେ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆମକୁ କୌଣସି ଅଭିଶାପ ନ ମିଳୁ, ଏହି ଭୟ
ଜ୍ଞାନରେ ଆସିବା ଦ୍ୱାରା, ଜ୍ଞାନର ଧାରଣା କରିବା ଦ୍ୱାରା ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ କାହିଁକି ନା ଜ୍ଞାନ
ମାର୍ଗରେ କେହି ଅଭିଶାପ ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ । ରାବଣ ଅଭିଶାପ ଦିଏ, ବାବା ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଇଥାନ୍ତି ।
ରିଦ୍ଧି-ସିଦ୍ଧି ଶିଖିଥିବା ଗୁରୁମାନେ ଏପରି ହଇରାଣ କରିବାର ବା ଦୁଃଖ ଦେବାର କାମ କରିଥାନ୍ତି,
ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ ତ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସୁଖ ଦେଉଛ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ମଧୁର ଆତ୍ମିକ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆତ୍ମିକ ପିତା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ସମସ୍ତେ ଆତ୍ମା ଅଟ । ଏହି
ନିଶ୍ଚୟ ପକ୍କା ରଖିବାକୁ ହେବ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ପରମଧାମରୁ ଆସୁଛୁ,
ଏଠାରେ ଶରୀର ନେଇ ଅଭିନୟ କରିବା ପାଇଁ । ଆତ୍ମା ହିଁ ଅଭିନୟ କରୁଛି । ମନୁଷ୍ୟ ଭାବୁଛନ୍ତି ଶରୀର
ହିଁ ଅଭିନୟ କରିଥାଏ । ଏହା ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ବଡ ଭୁଲ୍ । ଯେଉଁ କାରଣରୁ ଆତ୍ମାକୁ କେହି ଜାଣି
ନାହାଁନ୍ତି । ଏହି ଆବାଗମନ ଚକ୍ରରେ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ଯିବା-ଆସିବା କରୁଛୁ — ଏହି କଥାକୁ
ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ ଆସି ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ କରାଇବାକୁ ପଡୁଛି । ଏହି କଥା ମଧ୍ୟ
କେହି ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି, ଆତ୍ମା କିପରି ଅଭିନୟ କରୁଛି । ମନୁଷ୍ୟ
ସର୍ବାଧିକ ୮୪ ଜନ୍ମରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସର୍ବନିମ୍ନ ଏକ ବା ଦୁଇ ଜନ୍ମ ହୋଇଥାଏ । ଆତ୍ମାକୁ ପୁନର୍ଜନ୍ମ
ତ ନେବାକୁ ହିଁ ପଡିବ । ଏଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହେଉଛି, ଅଧିକ ସମୟ ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ବହୁତ
ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ । କମ ସମୟ ଅଭିନୟ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା କମ୍ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ଯେପରି
ନାଟକରେ କାହାର ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଭିନୟ ରହିଥାଏ । ଆଉ କାହର ଅଳ୍ପ ଅଭିନୟ ରହିଥାଏ ।
ଏକଥା କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ଆତ୍ମା ନିଜକୁ ହିଁ ଜାଣିନାହଁ ତ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ କିପରି
ଜାଣିବ । ଆତ୍ମାର କଥା ଅଟେ ନା । ବାବା ହେଉଛନ୍ତି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା । କୃଷ୍ଣ ତ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା ନୁହଁନ୍ତି । କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ନିରାକାର ତ କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ସାକାରରେ ହିଁ
ତାଙ୍କୁ ଜାଣି ହୋଇଥାଏ । ଆତ୍ମା ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ଭିତରେ ରହିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଆତ୍ମାରେ ଅଭିନୟ ତ
ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ରହିଛି । ଏସବୁ କଥା ତୁମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ଜାଣିଛନ୍ତି
ଯେଉଁମାନେ କି ବୁଝାଇପାରିବେ । ଏବେ ତୁମେ ପିଲାମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ କିପରି ୮୪ ଜନ୍ମ
ନେଉଛୁ । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଆତ୍ମା ହିଁ ପରମାତ୍ମା । ନା, ବାବା ବୁଝାଇଛନ୍ତି — ଆମେ ଆତ୍ମା ପ୍ରଥମେ
ଦେବତା ହେଉଛୁ । ଏବେ ପତିତ ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଛୁ । ପୁଣି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ ।
ଯେବେ ସୃଷ୍ଟି ପୁରୁଣା ହୋଇଯାଏ ତେବେ ବାବା ଆସିଥାନ୍ତି । ବାବା ଆସି ପୁରୁଣାକୁ ନୂଆ କରିଥାନ୍ତି
। ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି ସ୍ଥାପନ କରିଥାନ୍ତି । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ହିଁ ଆଦି ସନାତନ ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମ ଥାଏ ।
ସେମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ହିଁ କୁହାଯିବ ପ୍ରଥମେ କଳିଯୁଗୀ ଶୂଦ୍ରଧର୍ମୀ ଥିଲେ । ଏବେ ପ୍ରଜାପିତା
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ମୁଖ ବଂଶାବଳୀ ହୋଇ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇଛ । ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳରେ ଆସୁଛ । ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳର
ରାଜବଂଶ ହୋଇନଥାଏ । ବ୍ରାହ୍ମଣ କୁଳ ରାଜତ୍ୱ କରିନଥାନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ଭାରତରେ ନା ବ୍ରାହ୍ମଣ
କୁଳ ରାଜତ୍ୱ କରୁଛନ୍ତି ନା ଶୂଦ୍ରକୁଳ ରାଜତ୍ୱ କରୁଛନ୍ତି । ଉଭୟଙ୍କର ରାଜତ୍ୱ ନାହିଁ । ତଥାପି
ମଧ୍ୟ ପ୍ରଜାଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରଜାର ରାଜ୍ୟ ତ ଚାଲୁଛି । ତୁମ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କର କୌଣସି ରାଜ୍ୟ ନାହିଁ
। ତୁମେମାନେ ଛାତ୍ର ହୋଇ ପାଠ ପଢୁଛ । ବାବା ତୁମକୁ ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହି ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର
କିପରି ଘୂରୁଛି । ସତ୍ୟଯୁଗ, ତ୍ରେତା... ପୁଣି ହେଉଛି ସଂଗମଯୁଗ । ଏହି ସଂଗମଯୁଗର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମହିମା
ପରି କୌଣସି ଯୁଗର ମହିମା ନାହିଁ । ଏହା ହେଉଛି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ସଂଗମଯୁଗ । ସତ୍ୟଯୁଗରୁ ତ୍ରେତାକୁ
ଆସୁଛନ୍ତି । ଦୁଇ କଳା କମ୍ ହେଉଛି ତେଣୁ ତାଙ୍କର କଣ ମହିମା କରାଯିବ! ତଳକୁ ଖସିବାର ମହିମା
କରାଯାଇନଥାଏ । କଳିଯୁଗକୁ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ କୁହାଯାଉଛି । ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆ ସ୍ଥାପନ ହେବାକୁ ଯାଉଛି,
ଯେଉଁଠି ଦେବୀ-ଦେବତାମାନଙ୍କର ରାଜ୍ୟ ହେବ । ସେମାନେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଥିଲେ । ପୁଣି କଳା କମ୍ ହୋଇ
କନିଷ୍ଠ, ଶୂଦ୍ର ବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ପଥରବୁଦ୍ଧି ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଏପରି
ପଥରବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି ଯେ, ଯାହାଙ୍କର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର ଜୀବନ କାହାଣୀକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣି
ନାହାଁନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ବାବାଙ୍କର ଜୀବନକୁ ନ ଜାଣିଲେ ସମ୍ପତ୍ତି କିପରି ମିଳିବ । ଏବେ ତୁମେ
ପିଲାମାନେ ବାବାଙ୍କର ଜୀବନକୁ ଜାଣୁଛ । ତାଙ୍କଠାରୁ ତୁମକୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ଅବିନାଶୀ
ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛ । ତୁମେ ମାତ-ପିତା... ଗାୟନ କରୁଛ ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ବାବା ଆସିଥିବେ ତେବେ
ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ଦେଇଥିବେ ନା । ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ମୁଁ ଆସିଛି, ଅସରନ୍ତି ସୁଖ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଦେବା
ପାଇଁ । ପିଲାମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଭଲ ଭାବରେ ରହିବା ଦରକାର ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ସ୍ୱଦର୍ଶନ
ଚକ୍ରଧାରୀ ହେଉଛ । ତୁମକୁ ଏବେ ଜ୍ଞାନର ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଆମେ ପୁନର୍ବାର
ଦେବତା ହେଉଛୁ । ଏବେ ଶୂଦ୍ରରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇଛୁ । କଳିଯୁଗୀ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି ନା ।
ଲୌକିକ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ଆମର ଧର୍ମ ଅଥବା କୁଳ କେବେ ସ୍ଥାପନ ହେଲା କାହିଁକି
ନା ସେମାନେ ହେଉଛନ୍ତି କଳିଯୁଗୀ । ତୁମେ ଏବେ ସିଧାସଳଖ ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ହୋଇଛ
ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ଉଚ୍ଚ କୋଟିର ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟ । ବାବା ଆସି ତୁମକୁ ପାଠ ପଢାଇବାର ସେବା, ପାଳନ
ପୋଷଣର ସେବା ଏବଂ ଆତ୍ମାକୁ ସଜାଇବାର ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସେବାରେ ରହିଛ
। ଈଶ୍ୱର ପିତା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି — ମୁଁ ସମସ୍ତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ସେବା କରିବାକୁ ଆସିଛି ।
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସୁଖର ରାସ୍ତା ବତାଇବାକୁ ହେବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଏବେ ଘରକୁ ଚାଲ । ମନୁଷ୍ୟ ମୁକ୍ତି
ନିମନ୍ତେ ଭକ୍ତି କରୁଛନ୍ତି । ନିଶ୍ଚୟ ଜୀବନରେ ବନ୍ଧନ ରହିଛି । ବାବା ଆସି ଏହି ଦୁଃଖରୁ ମୁକ୍ତ
କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଲୋକମାନେ ତ୍ରାହି-ତ୍ରାହି କରିବେ । ହାହାକାର ପରେ ଜୟଜୟକାର ହେବ । ଏବେ
ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି — ଯେତେବେଳେ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଆଦି ହେବ କେତେ ହାୟ-ହାୟ କରିବେ ।
ୟୁରୋପବାସୀ ଯାଦବ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି, ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ୟୁରୋପବାସୀଙ୍କୁ ଯାଦବ କୁହାଯାଉଛି ।
ଦେଖାଉଛନ୍ତି ପେଟରୁ ମୁସଳ ବାହାରିଥିଲା ଏବଂ ଅଭିଶାପ ଦେଲେ । କିନ୍ତୁ ଅଭିଶାପ ଆଦିର ତ କଥା ହିଁ
ନାହିଁ । ଏହା ତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ । ବାବା ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି, ରାବଣ ଅଭିଶାପ ଦେଉଛି । ଏହା ଏକ
ଖେଳ କରାଯାଇଛି, ବାକି ଅଭିଶାପ ଅନ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଦିଅନ୍ତି । ପୁଣି ସେହି ଅଭିଶାପରୁ ମୁକ୍ତ
କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଗୁରୁ ଗୋସାଇଁ ଆଦିଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ଡରିଥାନ୍ତି ଯେପରି
କୌଣସି ଅଭିଶାପ ନ ଦିଅନ୍ତୁ । ବାସ୍ତବରେ ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ ଅଭିଶାପ କେହି ଦେଇପାରିବେ ନାହିଁ ।
ଜ୍ଞାନମାର୍ଗ ଏବଂ ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ଅଭିଶାପର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ଯେଉଁମାନେ ରିଦ୍ଧି-ସିଦ୍ଧି ଆଦି
ଶିଖିଥାନ୍ତି, ସେମାନେ ଅଭିଶାପ ଦେଇଥାନ୍ତି, ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ଦୁଃଖୀ କରିଦେଇଥାନ୍ତି, ପଇସା
ମଧ୍ୟ ବହୁତ ରୋଜଗାର କରିଥାନ୍ତି । ଭକ୍ତମାନେ ଏଭଳି କାମ କରନ୍ତି ନାହିଁ ।
ବାବା ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇଛନ୍ତି — ସଂଗମ ସହିତ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଅକ୍ଷର ନିଶ୍ଚୟ ଲେଖ । ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି
ଏବଂ ପ୍ରଜାପିତା ଅକ୍ଷର ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ଲେଖିବାକୁ ହେବ କାହିଁକି ନା ବହୁତଙ୍କର ବ୍ରହ୍ମା ନାମ
ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ପ୍ରଜାପିତା ଅକ୍ଷର ଲେଖିଲେ ବୁଝିବେ ସାକାରରେ ପ୍ରଜାପିତା ଅଟନ୍ତି । କେବଳ
ବ୍ରହ୍ମା ଲେଖିବା ଦ୍ୱାରା ସୂକ୍ଷ୍ମବତନବାସୀ ଭାବି ନେଉଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁ-ଶଙ୍କରଙ୍କୁ
ଭଗବାନ କହିଦେଉଛନ୍ତି । ପ୍ରଜାପିତା କହିଲେ ବୁଝାଇ ପାରିବ ଯେ --ପ୍ରଜାପିତା ଏଠାରେ ଅଛନ୍ତି, ସେ
ସୂକ୍ଷ୍ମବତନରେ କିପରି ରହିପାରିବେ । ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ନାଭିରୁ ବାହାରିବାର ଦର୍ଶାଯାଇଛି
। ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ମିଳିଛି । ନାଭି ଆଦିର କୌଣସି କଥା ହିଁ ନାହିଁ । ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ,
ବିଷ୍ଣୁରୁ ବ୍ରହ୍ମା କିପରି ହେଉଛନ୍ତି । ସାରା ଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ ତୁମେ ଏହି ଚିତ୍ରଗୁଡିକ ଦ୍ୱାରା
ବୁଝାଇପାରିବ । ବିନା ଚିତ୍ରରେ ବୁଝାଇବାରେ ପରିଶ୍ରମ ଲାଗିବ । ବ୍ରହ୍ମାରୁ ବିଷ୍ଣୁ, ବିଷ୍ଣୁରୁ
ପୁଣି ବ୍ରହ୍ମା ହେଉଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ପୁରା କରି ପୁଣି
ବ୍ରହ୍ମା-ସରସ୍ୱତୀ ହେଉଛନ୍ତି । ବାବା ପୂର୍ବରୁ ନାମ ଦେଇଛନ୍ତି, ଭଟ୍ଟୀ ହେବା ସମୟରେ ନାମ
ଦେଇଥିଲେ । ପୁଣି କେତେକ ଯଜ୍ଞ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ ସେଥିପାଇଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କର ମାଳା
ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଉଛନ୍ତି ପୁରୁଷାର୍ଥୀ । ସ୍ଥିତି ଦୋଳାୟମାନ ହେଉଛି ।
ଗ୍ରହଚାରୀ ବସି ଯାଉଛି । ବାବା ହୀରା ବ୍ୟବସାୟୀ ଥିଲେ । ମୋତି ଆଦିର ମାଳା କିପରି ହେଉଛି, ଅନୁଭବୀ
ଅଟନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କର ମାଳା ଶେଷରେ ତିଆରି ହେଉଛି । ଆମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦୈବୀଗୁଣ ଧାରଣ କରି
ଦେବତା ହେଉଛୁ । ପୁଣି ସିଡି ଓହ୍ଲାଇବାକୁ ହେବ । ନଚେତ୍ ୮୪ ଜନ୍ମ କିପରି ନେବା । ୮୪ ଜନ୍ମର
ହିସାବରୁ ହିଁ ଏହା ବାହାରି ପାରିବ । ତୁମର ଅଧା ସମୟ ଅଭିନୟ ପରେ ଅନ୍ୟ ଧର୍ମାବଲମ୍ବୀମାନେ
ଆସୁଛନ୍ତି । ମାଳା ତିଆରି କରିବାରେ ବହୁତ ମେହନତ ଲାଗୁଛି । ବହୁତ ଯତ୍ନର ସହିତ ମୋତିଗୁଡିକୁ
ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ରଖାଯାଇଥାଏ ଯେପରି ହଲି ନଯାଉ । ପୁଣି ଛୁଞ୍ଚିରେ ଗଳାଯାଇଥାଏ । ଠିକ୍ ନ ହେଲେ ପୁଣି
ମାଳାକୁ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଏହା ବହୁତ ବଡ ମାଳା ଅଟେ । ତୁମେ ଜାଣିଛ — ନୂଆ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଆମେ
ପାଠ ପଢୁଛୁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ସ୍ଲୋଗାନ ତିଆରି କର — ଆମେ ଶୂଦ୍ରରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣ, ବ୍ରାହ୍ମଣରୁ
ଦେବତା କିପରି ହେଉଛୁ, ଆସି ବୁଝ । ଏହି ଚକ୍ରକୁ ଜାଣିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ରାଜା ହେବ
। ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ । ଏପରି ସ୍ଲୋଗାନ ତିଆରି କରି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶିଖାଇବା ଉଚିତ୍ । ବାବା
ବହୁତ ଯୁକ୍ତି ବତାଉଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ତୁମର ହିଁ ମୂଲ୍ୟବାନ ଜୀବନ ଅଟେ । ତୁମକୁ ହିରୋ ହିରୋଇନ୍ର
ଅଭିନୟ ମିଳୁଛି । ତୁମେ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ହେଉଛ ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଇ କଉଡି ସଦୃଶ ହୋଇଯାଉଛ ।
ଯେବେକି ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ଜନ୍ମ ମିଳୁଛି ତେବେ କଉଡି ପଛରେ କାହିଁକି ପଡିଛ । ଏପରି
ନୁହେଁ ଯେ, ଘରଦ୍ୱାର ଛାଡିବାକୁ ପଡିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଗୃହସ୍ଥ ବ୍ୟବହାରରେ ରହି କମଳ ପୁଷ୍ପ
ସମାନ ପବିତ୍ର ରୁହ ଏବଂ ସୃଷ୍ଟି ଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନକୁ ଜାଣି ଦୈବୀଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଧାରଣ କର ତେବେ ତୁମେ ହୀରା
ତୁଲ୍ୟ ହୋଇଯିବ । ବାସ୍ତବରେ ଭାରତ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ହୀରାତୁଲ୍ୟ ଥିଲା । ଏହା ହେଉଛି ତୁମର
ଲକ୍ଷ୍ୟ ଓ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ରକୁ ବହୁତ ମହତ୍ତ୍ୱ ଦେବା ଉଚିତ୍ ।
ତୁମକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନୀ ମିୟୁଜିୟମ୍ ଆଦିରେ ବହୁତ ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ବିହଙ୍ଗ ମାର୍ଗର ସେବା ବିନା
ତୁମେ ପ୍ରଜା କିପରି ତିଆରି କରିବ ? ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ଶୁଣିଲେ ମଧ୍ୟ ବିରଳ କେହି ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଉଛନ୍ତି
। ତାଙ୍କ ନିମନ୍ତେ କୁହାଯାଉଛି କୋଟିଏରେ କେହି ଜଣେ । ବୃତ୍ତି ମଧ୍ୟ କେହି ବିରଳ ନେଇଥାନ୍ତି ନା
। ସ୍କୁଲରେ ୪୦-୫୦ ପିଲାଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ଜଣେ ବୃତ୍ତି ନେଇଥାନ୍ତି, କେହି ପାଖାପାଖି ରହିଥିଲେ
ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦେଇଥାନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ଅଟେ । ପାଖାପାଖି ତ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି । ୮ ଦାନା
ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ରହିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ପ୍ରଥମେ ରାଜଗଦିରେ ବସିବେ । ପୁଣି କଳା କମ୍ ହୋଇଯିବ ।
ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ହେଉଛି ନମ୍ବରୱାନ୍ । ତାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ରାଜବଂଶ ଚାଲୁଛି, କିନ୍ତୁ
କେବଳ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କର ଚିତ୍ର ହିଁ ଦିଆଯାଇଛି । ଏଠାରେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଚିତ୍ର ତ ବଦଳିଯାଉଛି
। ଚିତ୍ର ଦେବାରେ କି ଲାଭ । ନାମ, ରୂପ, ଦେଶ, କାଳ ସବୁ ବଦଳିଯାଇଥାଏ ।
ମଧୁର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଆତ୍ମିକ ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ବାବା
ବୁଝାଇଥିଲେ । ଏପରି ନୁହେଁ, କୃଷ୍ଣ ହିଁ ଗୋପ-ଗୋପୀମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଇଥିଲେ । କୃଷ୍ଣଙ୍କର କେହି
ଗୋପ-ଗୋପୀ ନଥାନ୍ତି । ନା ତାଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଶିଖା ଯାଇଥାଏ । ସେ ସତ୍ୟଯୁଗର ରାଜକୁମାର, ସେଠାରେ
କିପରି ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇ ପତିତରୁ ପାବନ କରାଇବେ । ଏବେ ତୁମେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ବାବା
ପୁଣି ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକଙ୍କୁ ଛାତ୍ର କେବେ ହେଲେ ଭୁଲିପାରିବେ ନାହିଁ । ବାପାକୁ
ପିଲାମାନେ ଅଥବା ଗୁରୁଙ୍କୁ ଅନୁଗାମୀମାନେ କେବେ ଭୁଲିପାରିବେ ନାହିଁ । ପିତା ତ ଜନ୍ମରୁ ହିଁ
ଥାନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକ ୫ ବର୍ଷ ପରେ ମିଳିଥାନ୍ତି । ପୁଣି ବାନପ୍ରସ୍ଥରେ ଗୁରୁ ମିଳିଥାନ୍ତି । ଜନ୍ମରୁ
ହିଁ ଗୁରୁ କରିବାରେ ତ କୌଣସି ଫାଇଦା ନାହିଁ । ଗୁରୁଙ୍କ କୋଳକୁ ଯାଇ ତା ପରଦିନ ମରିଗଲେ ଗୁରୁ କଣ
କରିପାରିବେ ? ଗାୟନ କରନ୍ତି ସତ୍ଗୁରୁ ବିନା ଗତି ନାହିଁ । ସତ୍ଗୁରୁକୁ ଛାଡି ସେମାନେ ପୁଣି
ଗୁରୁ କହି ଦେଉଛନ୍ତି ଗୁରୁ ତ ଢେର ଅଛନ୍ତି, ବାବା କହୁଛନ୍ତି — ପିଲାମାନେ, ତୁମକୁ କୌଣସି
ଦେହଧାରୀ ଗୁରୁ ଆଦି କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ତୁମେ କାହାକୁ ବି କିଛି ମାଗିବା ଅନୁଚିତ୍ ।
କୁହାଯାଏ — ମାଗିବାଠାରୁ ମରିବା ଭଲ । ସମସ୍ତଙ୍କର ଚିନ୍ତା ରହିଥାଏ ଆମେ କିପରି ନିଜର ପଇସା
ଟ୍ରାନ୍ସଫର କରିବୁ । ପରଜନ୍ମ ପାଇଁ ସେମାନେ ଈଶ୍ୱର ଅର୍ଥେ ଦାନ ପୁଣ୍ୟ କରୁଥିବାରୁ ତାର
ପ୍ରତିଦାନ ସ୍ୱରୂପ ଏହି ପୁରୁଣା ସୃଷ୍ଟିରେ ଅଳ୍ପ କାଳ ପାଇଁ ମିଳିଥାଏ । ଏଠାରେ ତୁମର ଟ୍ରାନ୍ସଫର
ହେଉଛି ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ତାହା ମଧ୍ୟ ୨୧ ଜନ୍ମ ନିମନ୍ତେ । ତନ-ମନ-ଧନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଗରେ ଅର୍ପଣ
କରିବାକୁ ହେବ । ତାହା ମଧ୍ୟ ସେ ଯେତେବେଳେ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିବେ ତେବେ ଅର୍ପଣ କରିବା ନା ।
ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କେହି ଜାଣି ନଥିବାରୁ ଗୁରୁ ଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି । ଧନ ଆଦି ଗୁରୁଙ୍କ ଆଗରେ ଅର୍ପଣ
କରିଦେଇଥାନ୍ତି । ଯଦି କାହାର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ନଥାନ୍ତି ତେବେ ସବୁକିଛି ଗୁରୁଙ୍କୁ ଦେଇ ଦେଇଥାନ୍ତି
। ଆଜିକାଲି ବିଧି ପୂର୍ବକ ଈଶ୍ୱର ଅର୍ଥେ କେହି ଦେଉନାହାଁନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ମୁଁ
ଦୀନବନ୍ଧୁ ଅଟେ ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଭାରତକୁ ହିଁ ଆସୁଛି । ତୁମକୁ ଆସି ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ କରୁଛି ।
ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଏବଂ ପରୋକ୍ଷରେ କେତେ ଫରକ ରହିଛି । ସେମାନେ କିଛି ହେଲେ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । କେବଳ
କହିଦେଉଛନ୍ତି ଆମେ ଈଶ୍ୱର ଅର୍ପଣ କରିଦେଉଛୁ । ସବୁ କିଛି ଅଜ୍ଞାନତା ଅଟେ । ତୁମକୁ ଏବେ ଜ୍ଞାନ
ମିଳୁଥିବାରୁ ତୁମେ ଅଜ୍ଞାନୀରୁ ଜ୍ଞାନୀ ହେଉଛ । ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ଅଛି ଯେ — ବାବା ତ କମାଲ
କରୁଛନ୍ତି । ନିଶ୍ଚୟ ବେହଦ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦର ସମ୍ପତ୍ତି ହିଁ ମିଳିବା ଉଚିତ୍ । ବାବାଙ୍କଠାରୁ
ତୁମେ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛ କେବଳ ବ୍ରହ୍ମାବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା । ଦାଦା ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି
ନେଉଛନ୍ତି । ସମ୍ପତ୍ତି ଦାତା ଜଣେ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ହିଁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ବାବା
କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ, ମୁଁ ଏହାଙ୍କର ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତରେ ଆସୁଛି, ଏହାଙ୍କ ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରି
ଏହାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପବିତ୍ର କରୁଛି । ଯାହାଦ୍ୱାରା ଇଏ ଫରିସ୍ତା ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ବ୍ୟାଜ୍ ମାଧ୍ୟମରେ
ତୁମେ ବହୁତ ସେବା କରିପାରିବ । ତୁମର ଏହି ବ୍ୟାଜ୍ ଅର୍ଥ ସହିତ ଅଟେ । ଏହା ତ ଜୀବଦାନ ଦେଉଥିବା
ଚିତ୍ର ଅଟେ । ଏହାର ମୂଲ୍ୟ ବିଷୟରେ କାହାକୁ ବି ଜଣାନାହିଁ । ବାବାଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ବଡ ଚିତ୍ର
ପସନ୍ଦ ଆସିଥାଏ କାହିଁକି ନା ଯିଏ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଦୂରରୁ ପଢିପାରିବେ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧)
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦର ସମ୍ପତ୍ତି ନେବା ପାଇଁ ସିଧାସଳଖ ନିଜର ତନ-ମନ-ଧନ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟରେ ଅର୍ପଣ
କରିବାରେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ନିଜର ସବୁ କିଛି ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଟ୍ରାନ୍ସଫର ଅର୍ଥାତ୍
ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ କରିବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ଯେପରି ବାବା ଆମକୁ ପାଠ ପଢାଇବାର, ପାଳନା ଦେବାର ଏବଂ ଶୃଙ୍ଗାର କରିବାର ସେବା କରୁଛନ୍ତି,
ସେହିପରି ବାବାଙ୍କ ସମାନ ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜୀବନ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରି
ଜୀବନମୁକ୍ତିକୁ ନେଇଯିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ସର୍ବସମ୍ପତ୍ତିର
ଇକୋନମୀ ମିତବ୍ୟୟିତାର ଯୋଜନା କରୁଥିବା ସୂକ୍ଷ୍ମ ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ହୁଅ ।
ଯେପରି ଲୌକିକ ହିସାବରେ
କୌଣସି ଘର ଯଦି ମିତବ୍ୟୟିତା ଅର୍ଥାତ୍ କମ ଖର୍ଚ୍ଚରେ ଚଳୁନଥିବ ତେବେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଚାଲିପାରିବ
ନାହିଁ । ସେହିପରି ଯଦି ନିମିତ୍ତ ହୋଇଥିବା ପିଲାମାନେ ଇକୋନମୀ ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ନଦେବେ ତେବେ
ସେଣ୍ଟର ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଚାଲିପାରିବ ନାହିଁ । ତାହା ହେଲା ହଦ୍ର ଅର୍ଥାତ୍ ଲୌକିକ ଗୃହସ୍ଥ ଏବଂ
ଏହା ହେଉଛି ବେହଦର ଅର୍ଥାତ୍ ଅଲୌକିକ ଗୃହସ୍ଥ । ତେଣୁ ଚେକ୍ କରିବା ଦରକାର ଯେ ସଂକଳ୍ପ, ବାଣୀ ଏବଂ
ଶକ୍ତିଗୁଡିକୁ କେଉଁଠି କେଉଁଠି ଅଧିକ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛି ? ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବସମ୍ପତ୍ତିର ଇକୋନମୀର
ବଜେଟ୍ ତିଆରି କରି ସେହି ଅନୁସାରେ ଚାଲିଥାନ୍ତି ସେହିମାନଙ୍କୁ ହିଁ ସୂକ୍ଷ୍ମ ପୁରୁଷାର୍ଥୀ
କୁହାଯାଏ । ସେମାନଙ୍କର ସଂକଳ୍ପ, ବାଣୀ, କର୍ମ ଏବଂ ଜ୍ଞାନରୂପୀ ଶକ୍ତି ଟିକିଏ ବି ବ୍ୟର୍ଥରେ
ନଷ୍ଟ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସ୍ନେହ ରୂପକ
ସମ୍ପତ୍ତିରେ ମାଲାମାଲ୍ ହୋଇ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ନେହ ଦିଅ ଏବଂ ସ୍ନେହ ନିଅ ।