26.12.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ବାବା ତୁମମାନଙ୍କୁ
ବେହଦର ଜାଗୀରି ଅର୍ଥାତ୍ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି, ଏହିଭଳି ମିଠା ବାବାଙ୍କୁ ତୁମେ
ସ୍ନେହର ସହିତ ମନେ ପକାଅ ତେବେ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବ’’ ।
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ବିନାଶର ସମୟ
ଯେତିକି ନିକଟତର ହେଉଥିବ - ତାର ଲକ୍ଷଣ ସବୁ କ’ଣ ଦେଖାଯିବ?
ଉତ୍ତର:-
ଯେତେବେଳେ ବିନାଶର ସମୟ ନିକଟତର ହୋଇଯିବ ୧- ସମସ୍ତେ ଜାଣିଯିବେ ଯେ ଆମର ବାବା ଆସିଯାଇଛନ୍ତି ।
୨- ଏବେ ନୂଆ ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା ଏବଂ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ହେବ । ବହୁତଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର
ମଧ୍ୟ ହେବ । ୩- ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ରାଜା ଆଦିଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ମିଳିବ । ୪- ଯେତେବେଳେ
ଶୁଣିବେ ଯେ ବେହଦର ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ସଦ୍ଗତି ଦାତା ଅଟନ୍ତି ତେବେ ବହୁତ ସଂଖ୍ୟାରେ
ଆସିବାକୁ ଲାଗିବେ । ୫- ଖବରକାଗଜ ଦ୍ୱାରା ଅନେକଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶ ମିଳିବ । ୬- ତୁମେମାନେ
ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇଯିବ, ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖରେ ରହିବ ।
ଗୀତ:-
ଇସ୍ ପାପ କି
ଦୁନିଆ ସେ ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଏକଥା କିଏ ଏବଂ
କାହାକୁ କହୁଛନ୍ତି — ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନେ! ବାବା ବାରମ୍ବାର ଆତ୍ମିକ ଶବ୍ଦ କାହିଁକି କହୁଛନ୍ତି?
କାହିଁକି ନା ଏବେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ପୁଣି ଯେବେ ଏହି ଦୁନିଆକୁ ଆସିବ ତେବେ ସୁଖ
ମିଳିବ । ଆତ୍ମାମାନେ ଏହି ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖର ସମ୍ପତ୍ତି କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ପାଇଥିଲେ । ଏବେ
ପୁନର୍ବାର ଏହି ସମ୍ପତ୍ତି ପୁନଃ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି । ପୁନଃ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଲେ ଯାଇ ସୃଷ୍ଟିର ଚକ୍ର
ମଧ୍ୟ ପୁନର୍ବାର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ସବୁ କିଛି ପୁନରାବୃତ୍ତି ତ ହେଉଛି ନା । ଯାହା କିଛି ଅତୀତ
ହୋଇଯାଇଛି ତାହା ପୁଣି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେବ । ଏମିତି ତ’ ନାଟକର ମଧ୍ୟ ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି କିନ୍ତୁ
ସେଥିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ମଧ୍ୟ କରିହୁଏ । କୌଣସି ଅକ୍ଷର ଭୁଲିଯାଇଥିଲେ ତାକୁ ଲେଖି ଦେଇପାରନ୍ତି ।
ଏହାକୁ ପୁଣି ଚଳଚିତ୍ର କୁହାଯାଉଛି, ଏଥିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ । ଏହା ଅନାଦି
ପୂର୍ବ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ଡ୍ରାମା ଅଟେ, ସେହି ନାଟକକୁ ପୂର୍ବ ପ୍ରସ୍ତୁତ ବୋଲି କୁହାଯିବ ନାହିଁ । ଏହି
ଡ୍ରାମାକୁ ବୁଝିଲେ ପୁଣି ତାକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିହୁଏ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଏବେ ଯେଉଁସବୁ ନାଟକ
ଦେଖୁଛନ୍ତି, ସେ ସବୁ ମିଛ ଅଟେ । କଳିଯୁଗରେ ଦେଖୁଥିବା ଜିନିଷ ସବୁ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ରହିବ ନାହିଁ ।
ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଯାହା ହୋଇଥିଲା ତାହା ପୁଣି ସତ୍ୟଯୁଗରେ ହିଁ ହେବ । ଏହି ହଦର ନାଟକ ଆଦି ସବୁ
ପୁନର୍ବାର ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ହିଁ ହେବ । ଯେଉଁ ଜିନିଷ ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ହେଉଛି ତାହା ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ
ଅର୍ଥାତ୍ ସତ୍ୟଯୁଗରେ ହେବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଏବେ ବେହଦର ବାବାଙ୍କ ଠାରୁ ତୁମେ ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ
କରୁଛ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ପ୍ରଥମରେ ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କଠାରୁ ଏବଂ ଦ୍ୱିତୀୟରେ ପାରଲୌକିକ
ପିତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଥାଏ, ବାକି ଯେଉଁ ଅଲୌକିକ ପିତା ଅଛନ୍ତି ତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି
ମିଳେ ନାହିଁ । ଇଏ ବ୍ରହ୍ମା ନିଜେ ତାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ନୂଆ
ଦୁନିଆର ସମ୍ପତ୍ତି ବେହଦର ବାବା କେବଳ ଏହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପୋଷ୍ୟ
କରୁଥିବାରୁ ଏହାଙ୍କୁ ପିତା କୁହାଯାଉଛି । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ମଧ୍ୟ ଲୌକିକ ଏବଂ ପାରଲୌକିକ ଉଭୟ ପିତା
ମନେ ପଡିଥାନ୍ତି । ଇଏ ଅଲୌକିକ ପିତା ମନେ ପଡନ୍ତି ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ଏହାଙ୍କଠାରୁ କୌଣସି
ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁ ନାହିଁ । ବାବା ଅକ୍ଷର ତ’ ନିଶ୍ଚିତ ରହିଛି କିନ୍ତୁ ଏହି ବ୍ରହ୍ମା ମଧ୍ୟ ରଚନା
ଅଟନ୍ତି ନା । ରଚନାକୁ ରଚୟିତାଙ୍କ ଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିଥାଏ । ତୁମକୁ ମଧ୍ୟ ଶିବବାବା ସୃଷ୍ଟି
କରିଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି । ସମ୍ପତ୍ତି ରଚୟିତାଙ୍କଠାରୁ ମିଳିଥାଏ,
ସେ ହେଉଛନ୍ତି ବେହଦର ବାବା । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ପାଖରେ କ’ଣ ବେହଦର ବର୍ସା ଅଛି? ବାବା ଏହାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା
ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଏହାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ବର୍ସା ନେଇ ତୁମକୁ
ଦେଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଅ ନାହିଁ । ଏହି ବେହଦ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ତୁମକୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳୁଛି । ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କଠାରୁ ହଦର, ପାରଲୌକିକ
ପିତାଙ୍କଠାରୁ ବେହଦର, ଦୁଇଟି ସମ୍ପତ୍ତି ରିଜର୍ଭ ହୋଇଯାଇଛି ନା । ଶିବବାବାଙ୍କଠାରୁ ବର୍ସା
ମିଳୁଛି ଏକଥା ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସୁଛି! ବାକି ବ୍ରହ୍ମା ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି କ’ଣ କୁହାଯିବ!
ବୁଦ୍ଧିରେ ସମ୍ପତ୍ତି ଆସୁଛି ନା । ଏହି ବେହଦର ବାଦଶାହୀ ତୁମକୁ ତାଙ୍କଠାରୁ ମିଳୁଛି । ସିଏ ହେଲେ
ବଡ ବାବା । ଇଏ ତ’ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ ମନେ ପକାଅ ନାହିଁ, ମୋର ତ କୌଣସି ସମ୍ପତ୍ତି ନାହିଁ ଯାହା
ତୁମକୁ ମିଳିବ । ଯାହାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିବ, ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । ସେ ହିଁ କହୁଛନ୍ତି କେବଳ
ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ଲୌକିକ ପିତାଙ୍କର ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ କେତେ ଝଗଡା ଚାଲିଥାଏ । ଏଠାରେ ତ
ଝଗଡାର କୌଣସି କଥା ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ନ ପକାଇଲେ ସ୍ୱତଃ ବେହଦର ସମ୍ପତ୍ତି ମଧ୍ୟ ମିଳିବ
ନାହିଁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ । ଏହି ରଥକୁ ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ନିଜକୁ
ଆତ୍ମା ଭାବି ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ ବିଶ୍ୱର ବାଦଶାହୀ ମିଳିବ । ଏହାକୁ ଯୋଗର ଯାତ୍ରା ବୋଲି
କୁହାଯାଉଛି । ଦେହର ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ଛାଡି ନିଜକୁ ଅଶରୀରି ଆତ୍ମା ଭାବିବାକୁ ହେବ । ଏଥିରେ ହିଁ
ପରିଶ୍ରମ ରହିଛି । ପାଠପଢିବା ନିମନ୍ତେ କୌଣସି ପରିଶ୍ରମ ତ’ କରିବା ଦରକାର ନା । ଏହି ଯୋଗର
ଯାତ୍ରା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପତିତରୁ ପବିତ୍ର ହେଉଛ । ସେମାନେ ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ଯାତ୍ରା କରିଥାନ୍ତି । ଏହା
ତ ଆତ୍ମାର ଯାତ୍ରା ଅଟେ । ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପରମଧାମ ଯିବା ପାଇଁ ଯାତ୍ରା କରୁଛ । ଏହି
ପୁରୁଷାର୍ଥ ବିନା ପରମଧାମ ଅଥବା ମୁକ୍ତିଧାମକୁ କେହି ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଯିଏ ଭଲ ଭାବରେ
ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବେ ସିଏ ହିଁ ଯାଇପାରିବେ ଏବଂ ଉଚ୍ଚ ପଦ ମଧ୍ୟ ସିଏ ହିଁ ପାଇପାରିବେ । ଯିବେ
ତ ସମସ୍ତେ । କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ତ ପତିତ ଅଟନ୍ତି ନା ସେଥିପାଇଁ ଡାକୁଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ମନେ ପକାଉଛି
। ଖାଇବା-ପିଇବା ସବୁ କିଛି ଆତ୍ମା କରୁଛି ନା । ଏହି ସମୟରେ ତୁମକୁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ,
ଏଥିରେ ହିଁ ମେହନତ ରହିଛି । ବିନା ମେହେନତରେ ତ କିଛି ମିଳି ନଥାଏ । ବହୁତ ସହଜ ମଧ୍ୟ ଅଟେ ।
କିନ୍ତୁ ମାୟାର ବିରୋଧ ହେଉଛି । କାହାର ଭାଗ୍ୟ ଭଲ ଥିଲେ ତୁରନ୍ତ ଏହି ସେବାରେ ଲାଗିଯାଇଥାନ୍ତି ।
କେହି ଡେରିରେ ମଧ୍ୟ ଆସିବେ । ଯଦି ବୁଦ୍ଧିରେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଜ୍ଞାନ ବସିଗଲା ତେବେ କହିବେ ବାସ୍
ମୁଁ ଏହି ରୁହାନୀ ଯାତ୍ରାରେ ଲାଗିଯିବି । ଏହିପରି ତୀବ୍ର ବେଗରେ ସେବାରେ ଲାଗିଗଲେ ଭଲ ଭାବରେ
ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିପାରିବେ । ଘରେ ରହି ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିଯିବ ଯେ ଏହା ତ’ ବହୁତ ଭଲ ଏବଂ ଠିକ୍ କଥା
ଅଟେ । ମୁଁ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ପତିତ-ପାବନ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛି । ବାବାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ
ଚାଲିଲେ ପବିତ୍ର ହୋଇପାରିବ । ହେବ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ । ଏଥିରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାର ଅଛି । ବହୁତ ସହଜ
ମଧ୍ୟ ଅଟେ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ତ ବହୁତ କଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ । ଏଠାରେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଯେ ଏବେ ଆମକୁ
ବାବାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ପୁଣି ଏଠାକୁ ଆସି ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ ମାଳାରେ ଗୁନ୍ଥା ହେବା । ମାଳାର
ହିସାବ କର । ମାଳା ତ’ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଅଛି, ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଅଛି, ରୁଦ୍ରଙ୍କର ମଧ୍ୟ
ରହିଛି । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଇଏ ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ନୂଆ ସୃଷ୍ଟିର ଅଟନ୍ତି ନା । ବାକି ସମସ୍ତେ ପଛରେ
ଆସୁଛନ୍ତି । ଅର୍ଥାତ୍ ପଛରେ ଗୁନ୍ଥା ହେବେ । କହିବେ ତୁମର ଉଚ୍ଚ କୁଳ କ’ଣ? ତୁମେ କହିବ
ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ କୁଳ । ଆମେ ପ୍ରକୃତରେ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କ କୁଳର ଥିଲୁ, ପୁଣି କ୍ଷତ୍ରିୟ କୁଳର ହେଲୁ । ପୁଣି
ସେଥିରୁ ବଂଶାବଳୀ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନରୁ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ବଂଶାବଳୀ କିପରି ସୃଷ୍ଟି
ହେଉଛି । ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ରୁଦ୍ରଙ୍କର ମାଳା ତିଆରି ହେଉଛି । ଏହା ସର୍ବୋଚ୍ଚ ବଂଶ ଅଟେ । ବାବା
ବୁଝାଇଛନ୍ତି - ଏହା ତୁମର ବହୁତ ଉଚ୍ଚ କୁଳ ଅଟେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ବୁଝୁଛ ଯେ ସାରା ଦୁନିଆକୁ ସନ୍ଦେଶ
ନିଶ୍ଚୟ ମିଳିବ । ଯେପରି ଅନେକ କହୁଛନ୍ତି ଭଗବାନ ନିଶ୍ଚୟ କେଉଁଠି ଆସିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଜଣା ପଡୁ
ନାହିଁ । ଶେଷରେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିବେ ନିଶ୍ଚୟ । ଖବରକାଗଜରେ ମଧ୍ୟ ବାହାରିବ । ଏବେ ତ କମ୍ ବାହାର
କରୁଛନ୍ତି । ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ଗୋଟିଏ ଖବରକାଗଜ ସମସ୍ତେ ପଢ଼ୁଛନ୍ତି । ଲାଇବ୍ରେରୀରେ ପଢିପାରିବେ ।
କେହି ୨-୪ଟା ଖବରକାଗଜ ମଧ୍ୟ ପଢିଥାନ୍ତି । କେହି ପୁଣି ବିଲ୍କୁଲ୍ ପଢନ୍ତି ନାହିଁ । ଏକଥା
ସମସ୍ତେ ନିଶ୍ଚୟ ଜାଣିବେ ଯେ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ବିନାଶର ସମୟ ନିକଟତ୍ତର ହେଲେ ଜଣାପଡିବ । ନୂଆ
ଦୁନିଆର ସ୍ଥାପନା, ପୁରୁଣା ଦୁନିଆର ବିନାଶ ହେଉଛି । ହୋଇପାରେ ବହୁତଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ମଧ୍ୟ
ହେବ । ତୁମକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କୁ, ରାଜାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ବହୁତଙ୍କୁ ସନ୍ଦେଶ
ଦେବାର ଅଛି । ଯେତେବେଳେ ଶୁଣିବେ ଯେ ବେହଦର ବାବା ଆସିଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ସଦ୍ଗତି ଦାତା ଅଟନ୍ତି
ତେବେ ବହୁତ ଆସିବେ । ଏବେ ଖବରକାଗଜରେ ଏତେ ମନପସନ୍ଦ କାଇଦା ଅନୁସାରେ ବାହାରୁ ନାହିଁ । କେହି
ଆତ୍ମା ଆସିବେ ଯିଏକି ପଚରାପଚରି କରିବେ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଶ୍ରୀମତ ଆଧାରରେ
ସତ୍ୟଯୁଗର ସ୍ଥାପନା କରୁଛୁ । ତୁମର ଏହା ନୂଆ ମିଶନ ଅର୍ଥାତ୍ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସଂଗଠନ ଅଟେ । ତୁମେ
ଈଶ୍ୱରୀୟ ମିଶନର ଈଶ୍ୱରୀୟ ସଦସ୍ୟ ଅଟ । ଯେପରି ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍ ମିଶନର ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ସଦସ୍ୟ
ହୋଇଯା’ନ୍ତି । ତୁମେ ହେଉଛ ଈଶ୍ୱରୀୟ ସଦସ୍ୟ ସେଥିପାଇଁ ଗାୟନ ରହିଛି ଅତିନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ
ଗୋପ-ଗୋପୀମାନଙ୍କୁ ପଚାର, ଯେଉଁମାନେ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏକମାତ୍ର ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଇବାକୁ ହେବ, ଦ୍ୱିତୀୟ କେହି ନୁହେଁ । ଏହି ରାଜଯୋଗ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଶିଖାଉଛନ୍ତି, ସେ
ହିଁ ଗୀତାର ଭଗବାନ ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହି ବାବାଙ୍କର ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଅଥବା ସନ୍ଦେଶ ଦେବାକୁ ହେବ,
ବାକି ସବୁ କଥା ହେଉଛି ଜ୍ଞାନ ଶୃଙ୍ଗାର । ଏ ଚିତ୍ର ସବୁ ହେଉଛି ଜ୍ଞାନର ଶୃଙ୍ଗାର ନୁହେଁ କି
ଭକ୍ତିର । ଏହାକୁ ବାବା କରାଇଛନ୍ତି - ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ । ଏହି ଚିତ୍ର ଆଦି ତ
ପ୍ରାୟଃ ଲୋପ ହୋଇଯିବ । ବାକି ଏହି ଜ୍ଞାନ ଆତ୍ମାରେ ରହିଯାଉଛି । ବାବାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ
ଅଛି, ଏହା ଡ୍ରାମାରେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି ।
ତୁମେ ଏବେ ଭକ୍ତିମାର୍ଗକୁ ଅତିକ୍ରମ କରି ଜ୍ଞାନମାର୍ଗକୁ ଆସିଛ । ତୁମେ ଜାଣିଛ ଯେ ଆମ ଆତ୍ମାରେ
ସେହି ପାର୍ଟ ରହିଛି ଯାହା ଘଟୁଛି । ଏହା ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ଥିଲା ଯାହାଦ୍ୱାରା ପୁନର୍ବାର ଆମେ
ବାବାଙ୍କଠାରୁ ରାଜଯୋଗ ଶିଖୁଛୁ । ବାବାଙ୍କୁ ହିଁ ଆସି ଏହି ଜ୍ଞାନ ଦେବାର ଥିଲା । ଆତ୍ମାରେ
ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ରହିଛି । ସେଠାରୁ ଯାଇ ପରମଧାମରେ ପହଞ୍ଚିବ ତାପରେ ପୁଣି ନୂଆ ଦୁନିଆର ପାର୍ଟ ରିପିଟ୍
ହେବ । ଆତ୍ମାର ସମସ୍ତ ରେକର୍ଡକୁ ଆରମ୍ଭରୁ ନେଇ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମେ ବୁଝିଯାଇଛ । ପୁଣି
ଏସବୁ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ପାର୍ଟ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ । ତୁମର ଯାହା ଅଭିନୟ ସତ୍ୟଯୁଗରେ
ଚାଲିଥିଲା, ତାହା ପୁଣି ଚାଲିବ । କ’ଣ ହେବ ଏକଥା ବାବା କହୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଯାହା କିଛି ହୋଇଥିବ
ତାହା ହିଁ ହେବ । ବୁଝାଯାଉଛି ସତ୍ୟଯୁଗ ହେଉଛି ନୂଆ ଦୁନିଆ । ନିଶ୍ଚୟ ସେଠାରେ ସବୁ କିଛି ନୂଆ
ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଏବଂ ଶସ୍ତା ହୋଇଥିବ, ଯାହା କିଛି କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ହୋଇଥିଲା ତାହା ହିଁ ହେବ ।
ଦେଖୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ କେତେ ସୁଖରେ ଥିଲେ । ହୀରା-ନୀଳା ଧନ ରତ୍ନ ପ୍ରଭୃତି
ବହୁତ ରହିବ । ଧନ ଅଛି ତ’ ସୁଖ ବି ଅଛି । ଏଠାରେ ତୁମେ ତୁଳନା କରିପାରିବ । ସେଠାରେ କରିପାରିବ
ନାହିଁ । ଏଠାକାର କଥା ସେଠାରେ ସବୁ ଭୁଲିଯିବ । ଏହା ହେଲା ନୂଆ କଥା, ଯାହାକୁ ବାବା ହିଁ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ସେଠାକୁ ଯିବାକୁ ହେବ, ଯେଉଁଠି କାରବାର ସବୁ ବନ୍ଦ
ହୋଇଯାଇଥାଏ । ହିସାବ-କିତାବ ସବୁ ଚୁକ୍ତ ହେଉଛି । ଅଭିନୟ ଶେଷ ହେଉଛି । ଏହି ଏକମାତ୍ର ରେକର୍ଡ
ବହୁତ ବଡ ଅଟେ । ପୁଣି କହୁଛନ୍ତି ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ସେତିକି ବଡ ହେବା ଦରକାର । କିନ୍ତୁ ନା, ଏତେ ଛୋଟ
ଆତ୍ମାରେ ୮୪ ଜନ୍ମର ପାର୍ଟ ରହିଛି । ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ ଅଟେ । ଏହାକୁ କେବଳ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ବୋଲି
କୁହାଯିବ । ଏପରି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଜିନିଷ ଆଉ କିଛି ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କ ପାଇଁ ତ’ କହନ୍ତି
ସତ୍ୟ-ତ୍ରେତାଯୁଗ ସମୟରେ ବିଶ୍ରାମରେ ରହନ୍ତି । ଆମେ ତ ଅଲରାଉଣ୍ଡର ପାର୍ଟ ବଜାଉଛୁ । ସବୁଠାରୁ
ଅଧିକ ଆମର ପାର୍ଟ ରହିଛି । ବାବା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମ୍ପତ୍ତି ଦେଉଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ୮୪ ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ
ତୁମେ ହିଁ ନେଉଛ । ଆମର ପାର୍ଟ ତ ଏପରି ଯାହାକି ଆଉ କେହି କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ
କଥା ନା । ଏହା ମଧ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର କଥା ଯେ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ବାବା ଆସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା
ପୁରୁଷ କିମ୍ବା ସ୍ତ୍ରୀ ନୁହେଁ । ଯେତେବେଳେ ଶରୀର ଧାରଣ କରେ ସେତେବେଳେ ମେଲ୍-ଫିମେଲ୍ କୁହାଯାଏ
। ଆତ୍ମାମାନେ ସବୁ ସନ୍ତାନ ହୋଇଥିବାରୁ ଭାଇ-ଭାଇ ହୋଇଗଲେ । ନିଶ୍ଚିତ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ
ଭାଇ-ଭାଇ ହୋଇଛନ୍ତି । ଆତ୍ମା ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟେ ନା । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେଉଛି
ସେଥିପାଇଁ ଆତ୍ମାକୁ ପୁରୁଷ ହିଁ କୁହାଯିବ । ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାଙ୍କର ଅଧିକାର ରହିଛି ବାବାଙ୍କଠାରୁ
ବର୍ସା ପାଇବା ପାଇଁ । ସେଥିପାଇଁ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବିବାକୁ ହେବ
। ଆମେ ସବୁ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟୁ । ଆତ୍ମା ହିଁ ଆତ୍ମା ଅଟେ । ସେ କେବେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ ନାହିଁ । ବାକି
ଶରୀର କେବେ ପୁରୁଷର କେବେ ସ୍ତ୍ରୀର ନେଉଛି । ବୁଝିବା ପାଇଁ ବଡ ଅଡୁଆ କଥା, ଆଉ କେହି ମଧ୍ୟ
ଶୁଣାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ଅଥବା ତୁମେ ପିଲାମାନଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ଶୁଣି ପାରିବେ । ବାବା
ତ ତୁମମାନଙ୍କ ସହିତ ହିଁ କଥା ହେଉଛନ୍ତି । ଆଗରୁ ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ମିଶୁଥିଲେ, ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ
କଥା ହେଉଥିଲେ । ଏପରି କରୁ-କରୁ ତ ଶେଷରେ କାହା ସହିତ କଥା ହିଁ ହେବେ ନାହିଁ । ପିଲାମାନଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବାବା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ହେବେ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ପଢାଇବାକୁ ହେବ । ତୁମେମାନେ
ବହୁତଙ୍କର ସେବା କରି ଏଠାକୁ ନେଇ ଆସୁଛ । ବାବା ଜାଣିଛନ୍ତି ଇଏ ବହୁତଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ କରି ନେଇ
ଆସୁଛନ୍ତି । ଇଏ ବଡ ରାଜା ହେବେ, ଇଏ ଛୋଟ ରାଜା ହେବେ । ତୁମେ ରୁହାନୀ ସେନା ମଧ୍ୟ ଅଟ, ଯିଏକି
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାବଣର ଜଞ୍ଜିରରୁ ମୁକୁଳାଇ ନିଜର ମିଶନକୁ ସଂଗଠନକୁ ନେଇ ଆସୁଛ । ଯିଏ ଯେତେ ସେବା
କରନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ସେତେ ଫଳ ମିଳିଥାଏ । ଯିଏ ଅଧିକ ଭକ୍ତି କରିଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ଅଧିକ
ବୁଦ୍ଧିମାନ ହୋଇ ବର୍ସା ନେଇଥାଆନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ପାଠପଢା, ଭଲ ଭାବରେ ପାଠ ନ ପଢିଲେ ଫେଲ୍
ହୋଇଯିବ । ପାଠପଢା ବହୁତ ସହଜ ଅଟେ । ବୁଝିବା ଏବଂ ବୁଝାଇବା ମଧ୍ୟ ସହଜ ଅଟେ । ଅସୁବିଧାର କୌଣସି
କଥା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ରାଜଧାନୀ ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି, ସେଥିରେ ତ ସବୁ ଦରକାର ନା । ତେଣୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ
କରିବାକୁ ହେବ, ଏଥିରେ କିପରି ଆମକୁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ମିଳୁ । ମୃତ୍ୟୁଲୋକରୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ ହୋଇ
ଅମରଲୋକକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ଯେତେ ପଢିବ ସେତେ ଅମରପୁରୀରେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବ ।
ବାବାଙ୍କୁ ସ୍ନେହ ମଧ୍ୟ କରିବାକୁ ହେବ କାହିଁକି ନା ଇଏ ହେଉଛନ୍ତି ବହୁତ ପ୍ରିୟରୁ ପ୍ରିୟ ବସ୍ତୁ
। ସେ ସ୍ନେହର ସାଗର ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ଏକାଭଳି ସ୍ନେହ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ । କେହି
ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉଛନ୍ତି, ଆଉ କେହି ମନେ ପକାଉ ନାହାଁନ୍ତି । କାହାକୁ ବୁଝାଇବାର ମଧ୍ୟ ନିଶା
ରହିଥାଏ ନା । ଏହା ବଡ ପ୍ରଲୋଭନ ଅଟେ । କାହାକୁ ବି କୁହ - ଏହା ବିଶ୍ୱ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଅଟେ । ଏହା
ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପାଠପଢା ଅଟେ । ଏପରି ଚିତ୍ର ଆଉ କୌଣସି ସ୍କୁଲ୍ରେ ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ । ଦିନକୁ ଦିନ
ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଚିତ୍ର ବାହାରିବ । ଯାହାକୁ ମନୁଷ୍ୟ ଦେଖିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବୁଝିଯିବେ । ସିଡିର
ଚିତ୍ର ବହୁତ ଭଲ । କିନ୍ତୁ ଦେବତା ଧର୍ମର ନ ହୋଇଥିଲେ ସେ ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯିଏ ଏହି କୁଳର
ହୋଇଥିବେ ତାଙ୍କୁ ତୀର ଲାଗିବ । ଯିଏ ଆମ ଦେବତା ଧର୍ମର ପତ୍ର ହୋଇଥିବେ ସିଏ ଆସିବେ । ତୁମକୁ
ଅନୁଭବ ହେବ ଯେ ଇଏ ତ ବହୁତ ଆଗ୍ରହରେ ଶୁଣୁଛନ୍ତି । କେହି ତ’ ଖାଲିଖାଲି ଚାଲିଯିବେ । ଦିନକୁ ଦିନ
ନୂଆ-ନୂଆ କଥା ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଯାଉଛି । ତେଣୁ ସେବାର ବହୁତ ସଉକ ରହିବା ଦରକାର । ଯିଏ
ସେବାରେ ତତ୍ପର ଥିବେ ସେ ହୃଦୟରେ ବସିବେ ଏବଂ ସିଂହାସନ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଚଢିବେ । ଆଗକୁ ଗଲେ ତୁମକୁ
ସବୁ ସାକ୍ଷାତ୍କାର ହୋଇଚାଲିବ । ସେହି ଖୁସିରେ ତୁମେ ରହିବ । ଦୁନିଆରେ ତ ବହୁତ ହାହାକାର ହେବ ।
ରକ୍ତର ନଦୀ ମଧ୍ୟ ବହିବ । ବାହାଦୂର ସେବାଧାରୀ କେବେ ଭୋକରେ ମରିବେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ତ
ତୁମକୁ ବନବାସରେ ଅର୍ଥାତ ସାଧାରଣ ଭାବରେ ରହିବାକୁ ହେବ । ସୁଖ ମଧ୍ୟ ସେଠାରେ ମିଳିବ । କନ୍ୟାକୁ
ତ ବିବାହ ପୂର୍ବରୁ ସାଧାରଣ ଅବସ୍ଥାରେ ବସାଇଥା’ନ୍ତି ନା । ଶ୍ୱଶୁରଘର ଯାଇ ଖୁବ୍ ଅଳଙ୍କାର
ପିନ୍ଧିଥାଏ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ୱଶୁର ଘରକୁ ଯାଉଛ ତେଣୁ ସେହି ନିଶା ରହୁଛି । ତାହା ହିଁ ହେଉଛି
ସୁଖଧାମ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ମାଳାରେ
ଗୁନ୍ଥା ହେବା ପାଇଁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ତୀବ୍ର ବେଗରେ ଯୋଗର ଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କର
ଆଜ୍ଞା ଅନୁସାରେ ଚାଲି ପବିତ୍ର ହେବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ବାବାଙ୍କର ପରିଚୟ ଦେଇ ବହୁତଙ୍କୁ ନିଜ ସମାନ କରିବାର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ଏଠାରେ ବୈରାଗ୍ୟ
ବୃତ୍ତିକୁ ଧାରଣ କରି ରହିବାକୁ ହେବ । ଅନ୍ତିମ ହାହାକାରର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବା ପାଇଁ ମହାବୀର ହେବାକୁ
ପଡିବ ।
ବରଦାନ:-
ପ୍ରତ୍ୟେକ
କର୍ମରେ ନିଜର ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରି ସ୍ନେହର ପ୍ରତିଦାନ ଦେଉଥିବା ତୀବ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ହୁଅ ।
ଯାହା ପ୍ରତି ସ୍ନେହ
ରହିଥାଏ ତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରିବା ମଧ୍ୟ ଆପେ ଆପେ ହୋଇଯାଏ । ତେଣୁ ସର୍ବଦା ମନେ ରହୁ ଯେ ମୁଁ
ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମରେ ପିତାଙ୍କୁ ଅନୁକରଣ କରୁଛି ତ? ଯଦି ନୁହେଁ ତେବେ କର ନାହିଁ, ବାବାଙ୍କର କର୍ମକୁ
କପୀ କରି ବାବାଙ୍କ ସମାନ ହୋଇଯାଅ । ଯେପରି କପୀ କରିବା ପାଇଁ କାର୍ବନ ପେପରର ବ୍ୟବହାର
କରିଥା’ନ୍ତି ସେହିପରି ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଧ୍ୟାନ ଦେବାର ପେପରକୁ ବ୍ୟବହାର କର ତେବେ ଆପେ ଆପେ କପୀ
ହୋଇଯିବ କାହିଁକି ନା ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ହିଁ ତୀବ୍ର ପୁରୁଷାର୍ଥୀ ହୋଇ ନିଜକୁ ସର୍ବଶକ୍ତିରେ
ସମ୍ପନ୍ନ କରିବାର ସମୟ । ଯଦି ନିଜେ ନିଜକୁ ସମ୍ପନ୍ନ କରିପାରୁ ନାହଁ ତେବେ ସହଯୋଗ ନିଅ ନଚେତ୍
ଆଗକୁ ଅତି ବିଳମ୍ବ ହୋଇଯିବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସନ୍ତୁଷ୍ଟତାର
ଫଳ ହେଲା ପ୍ରସନ୍ନତା, ତେଣୁ ପ୍ରସନ୍ନଚିତ୍ତ ହେବା ଦ୍ୱାରା ସମସ୍ତ ପ୍ରଶ୍ନ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ।