24.12.20          Morning Odia Murli         Om Shanti         BapDada       Madhuban


“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ଖେଳଣା ଆତ୍ମା ରୂପୀ ଚୈତନ୍ୟ ଚାବି ଦ୍ୱାରା ଚାଲୁଛି, ତୁମେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ନିଶ୍ଚୟ କର, ତେବେ ନିର୍ଭୟ ହୋଇଯିବ’’ ।

ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଆତ୍ମା ଶରୀର ସହିତ ଖେଳ ଖେଳି ଖେଳି ତଳକୁ ଖସିଛି ସେଥିପାଇଁ ତାକୁ କେଉଁ ନାମ ଦିଆଯିବ?

ଉତ୍ତର:-
କାଠପୁତଳିକା । ଡ୍ରାମାରେ ଯେପରି କାଠପୁତଳିର ଖେଳ ଦେଖାଇଥାନ୍ତି ସେହିପରି ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ କାଠପୁତଳି ସଦୃଶ ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଖେଳ ଖେଳି ଖେଳି ତଳେ ପହଞ୍ଚିଯାଇଛ । ବାବା ତୁମ ଭଳି କାଠ ପୁତୁଳିମାନଙ୍କୁ ଉପରକୁ ଚଢିବାର ରାସ୍ତା ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଶ୍ରୀମତ ରୂପକ ଚାବି ଲଗାଅ ତେବେ ଉପରକୁ ଚାଲିଯିବ ।

ଗୀତ:-
ମହଫିଲ୍ ମେ ଜଲ ଉଠି ସମା...

ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରୀମତ ଦେଉଛନ୍ତି — ଯଦି କେବେ କାହାର ଚାଲି ଚଳଣ ଠିକ୍ ନଥାଏ ତେବେ ତାଙ୍କୁ ମା-ବାପା କହିଥା’ନ୍ତି - ତୁମକୁ ଈଶ୍ୱର ଭଲ ବୁଦ୍ଧି ଦିଅନ୍ତୁ । ବିଚରାଙ୍କୁ ଏକଥା ଜଣା ହିଁ ନାହିଁ ଯେ ଈଶ୍ୱର ସତରେ ମତ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମକୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ମିଳୁଛି ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମିକ ପିତା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବା ପାଇଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଆମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେଉଛୁ । ବାବା ଆମକୁ କେତେ ଉଚ୍ଚ ମତ ଦେଉଛନ୍ତି । ଆମେ ତାଙ୍କ ମତରେ ଚାଲି ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେଉଛୁ । ତେଣୁ ଏଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହେଉଛି ଯେ ସେହି ବାବା ହିଁ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା କରୁଛନ୍ତି । ଶିଖ୍‌ମାନେ ମଧ୍ୟ ଗାୟନ କରନ୍ତି ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା ହେବାରେ ସମୟ ଲାଗେ ନାହିଁ... ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ମନୁଷ୍ୟରୁ ଦେବତା କରିବାର ମତ ଦେଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ମହିମା ମଧ୍ୟ ଗାୟନ କରିଛନ୍ତି - ଏକ ଓଁକାର... କର୍ତ୍ତାପୁରୁଷ, ନିର୍ଭୟ... ତୁମେ ସବୁ ନିର୍ଭୟ ହୋଇଯାଉଛ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବୁଛ ନା । ଆତ୍ମାର କୌଣସି ଭୟ ନଥାଏ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିର୍ଭୟ ହୁଅ । ଭୟ ପୁଣି କ’ଣ ପାଇଁ କରିବ । ତୁମର କୌଣସି ଭୟ ନାହିଁ । ତୁମେ ନିଜ ଘରେ ବସି ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ପାଉଛ । ବାସ୍ତବରେ କାହାର ଶ୍ରୀମତ? କିଏ ଦେଉଛନ୍ତି? ଏକଥା ତ ଗୀତାରେ ନାହିଁ । ଏବେ ତୁମେ ବୁଝୁଛ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ପତିତ ହୋଇଯାଇଛ, ଏବେ ପାବନ ହେବା ପାଇଁ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ହେବାର ମେଳା ଏହି ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ହେଉଛି । ବହୁତ ଆସି ଶ୍ରୀମତ ନେଉଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସହିତ ପିଲାମାନଙ୍କର ମେଳା ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଈଶ୍ୱର ମଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି ନିରାକାର । ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ନିରାକାର । ମୁଁ ଆତ୍ମା, ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ପକ୍କା କରିବାକୁ ହେବ । ଯେପରି ଖେଳନାରେ ଚାବି ଦେଲେ ତାହା ନୃତ୍ୟ କରିଥାଏ ସେହିପରି ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ଖେଳନାରେ ଚାବି ଅଟେ । ଏଥିରେ ଆତ୍ମା ନଥିଲେ କିଛି କରିପାରିବ ନାହିଁ । ତୁମେ ହେଉଛ ଚୈତନ୍ୟ ଖେଳନା । ଖେଳନାରେ ଚାବି ନ ଦିଆଗଲେ ସେ କୌଣସି କାମର ନୁହେଁ । ସ୍ଥିର ହୋଇଯିବ । ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଚୈତନ୍ୟ ଚାବି ଅଟେ ଏବଂ ଏହା ଅବିନାଶୀ, ଅମର ଚାବି ଅଟେ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ମୁଁ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଦେଖୁଛି । ଆତ୍ମା ଶୁଣୁଛି — ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ପକ୍କା କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଚାବି ବିନା ଶରୀର କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଏହି ସୃଷ୍ଟିକୁ ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ ଚାବି ମିଳିଛି । ଏହାର ଚାବି ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲୁଛି । ଚୈତନ୍ୟ ଚାବି ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ ଚକ୍ର ଘୂରି ଚାଲିଥାଏ । ଏହା ହେଉଛି ଚୈତନ୍ୟ ଖେଳନା । ବାବା ମଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି ଚୈତନ୍ୟ ଆତ୍ମା । ଯେତେବେଳେ ଚାବି ଶେଷ ହୋଇଯାଉଛି ପୁଣି ବାବା ଆସି ନୂଆ କରି ଯୁକ୍ତି ବତାଉଛନ୍ତି ଯେ ମୋତେ ମନେ ପକାଇବା ଦ୍ୱାରା ପୁଣି ଚାବି ଲାଗିଯିବ ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମା ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଯିବ । ଯେପରି ମୋଟରରୁ ପେଟ୍ରୋଲ୍ ସରିଗଲେ ପୁଣି ଭର୍ତ୍ତି କରାଯାଇଥାଏ । ଏବେ ତୁମର ଆତ୍ମା ବୁଝୁଛି — ଆମ ଭିତରେ ଜ୍ଞାନ ରୂପକ ପେଟ୍ରୋଲ୍ କିପରି ଭର୍ତ୍ତି ହେବ । ବ୍ୟାଟେରୀ ଖାଲି ହେଲେ ସେଥିରେ ପୁଣି ଶକ୍ତି ଭରାଯାଇଥାଏ ନା । ବ୍ୟାଟେରୀ ଖାଲି ହୋଇଗଲେ ଆଲୋକ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ । ଏବେ ତୁମ ଆତ୍ମା ରୂପୀ ବ୍ୟାଟେରୀ ଭରପୁର ହେଉଛି । ଯେତେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବ ସେତେ ଶକ୍ତି ଭର୍ତ୍ତି ହେବ । ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଇ ବ୍ୟାଟେରୀ ଖାଲି ହୋଇଯାଇଛି । ଆତ୍ମା ସତ୍ତ୍ୱ, ରଜୋ, ତମୋରେ ଆସିଛି । ଏବେ ପୁଣି ବାବା ଆସିଛନ୍ତି ଚାବି ଦେବାକୁ ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ୟାଟେରୀ ଭରିବାକୁ । ଶକ୍ତି ନଥିଲେ ମନୁଷ୍ୟ କିପରି ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଯାନ୍ତି । ତେଣୁ ଏବେ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ଭରିବାକୁ ହେବ, ଏହାକୁ ଚୈତନ୍ୟ ବ୍ୟାଟେରୀ କୁହାଯିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋ ସହିତ ଯୋଗ ଲଗାଅ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ଏକମାତ୍ର ବାବା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି । ସେହି ଏକା ବାବା ହିଁ ସଦ୍‌ଗତି ଦାତା ଅଟନ୍ତି । ଏବେ ତୁମ ବ୍ୟାଟେରୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭରପୁର ହେଉଛି ଯାହାଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପୁଣି ୮୪ ଜନ୍ମ ପୂରା ପାର୍ଟ ବଜାଉଛ । ଯେପରି ଡ୍ରାମାରେ କାଠପୁତଳିମାନେ ନାଚିଥା’ନ୍ତି । ତୁମେ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ କାଠପୁତଳି ସଦୃଶ ଅଟ । ଉପରୁ ଓହ୍ଲାଇ ୫ ହଜାର ବର୍ଷରେ ଏକଦମ୍ ତଳକୁ ଆସିଯାଉଛ ପୁଣି ବାବା ଆସି ଉପରକୁ ଚଢାଉଛନ୍ତି । ତାହା ଏକ ଖେଳନା ଅଟେ । ବାବା ଆରୋହଣ ଅବରୋହଣ କଳାର ଅର୍ଥ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏହା ୫ ହଜାର ବର୍ଷର କଥା । ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଶ୍ରୀମତ ଦ୍ୱାରା ଆମକୁ ଚାବି ମିଳୁଛି । ଆମେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇଗଲା ପରେ ସାରା ଅଭିନୟ ପୁନରାବୃତ୍ତି କରିବୁ । ବୁଝିବା ଓ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଏହା କେତେ ସହଜ କଥା । ତଥାପି ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସେହିମାନେ ହିଁ ବୁଝିବେ ଯେଉଁମାନେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବେ ବୁଝିଥିବେ । ତୁମେ କେତେ ମୁଣ୍ଡ ପିଟିଲେ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ବୁଝିବେ ନାହିଁ । ବାବା ଜ୍ଞାନ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକାପରି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । କେଉଁଠି ବି ବସି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବାକୁ ହେବ । ସମ୍ମୁଖରେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ବସିପାରିବ । ଜାଣିଛ ଯେ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଆମର ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ତେଣୁ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ବସିଯିବା ଉଚିତ୍ । କାହାକୁ ସମ୍ମୁଖରେ ବସାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଖାଇବା-ପିଇବା ସମୟରେ, ସ୍ନାନ ଆଦି କରିବା ସମୟରେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ । କିଛି ସମୟ ପାଇଁ କେହି ସମ୍ମୁଖରେ ବସିଯାଉଛନ୍ତି, ଏପରି ନୁହେଁ ଯେ ସେ ତୁମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି, ନା । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ନିଜକୁ ହିଁ ନିଜେ ସହଯୋଗ କରିବାକୁ ହେବ । ଈଶ୍ୱର ତ ମତ ଦେଉଛନ୍ତି ଏହିପରି କର ତେବେ ତୁମର ବୁଦ୍ଧି ଦୈବୀ ହୋଇଯିବ । ଏହିଭଳି ଉତ୍ସାହିତ କରାଉଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀମତ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଉଛନ୍ତି । ଏତିକି ନିଶ୍ଚିତ ଯେ କାହାର ବୁଦ୍ଧି ବହୁତ ଧୀର କାହାର ତୀକ୍ଷ୍ମ ଥାଏ । ପରମ ପବିତ୍ର ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗ ଲାଗୁନାହିଁ ତେଣୁ ବ୍ୟାଟେରୀ ଚାର୍ଜ ହେଉ ନାହିଁ । ବାବାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ମାନୁ ନାହାଁନ୍ତି । ଯୋଗ ଲାଗୁ ହିଁ ନାହିଁ । ତୁମେ ଏବେ ଅନୁଭବ କରୁଛ ଆମ ବ୍ୟାଟେରୀ ଭର୍ତ୍ତି ହେଉଛି । ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ନିଶ୍ଚୟ ହେବାକୁ ପଡିବ । ଏହି ସମୟରେ ତୁମକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ଶ୍ରୀମତ ମିଳୁଛି । ଏକଥା ଦୁନିଆରେ ବିଲ୍‌କୁଲ୍ କେହି ବୁଝି ନାହାଁନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୋର ଏହି ମତ ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଦେବତା ହୋଇଯାଉଛ, ଏହାଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜିନିଷ କିଛି ନାହିଁ । ସେଠାରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ରହିବ ନାହିଁ । ଏହା ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବ ନିର୍ମିତ ଡ୍ରାମା । ତୁମକୁ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ କରିବା ପାଇଁ ବାବା ସଂଗମରେ ହିଁ ଆସୁଛନ୍ତି, ଯାହାର ସ୍ମାରକୀ ପୁଣି ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି, ଦଶହରା ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ବାବା ଆସନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଦଶହରା ହୁଏ । ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାର ପୁନରାବୃତ୍ତି ହୋଇଥାଏ ।

ତୁମକୁ ହିଁ ଏହି ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ଅର୍ଥାତ୍ ଶ୍ରୀମତ ମିଳୁଛି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେଉଛ । ତୁମର ଆତ୍ମା ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଥିଲା, ତଳକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଓହ୍ଲାଇ ତମୋପ୍ରଧାନ ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଛି । ପୁଣି ବାବା ବସି ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଯୋଗ ଶିଖାଇ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରାଉଛନ୍ତି । କହୁଛନ୍ତି ତୁମେ ସିଡି ତଳକୁ କିପରି ଓହ୍ଲାଉଛ । ଡ୍ରାମାର ଚକ୍ର ଗଡି ଚାଲିଛି । ଏହି ଡ୍ରାମାର ଆଦି-ମଧ୍ୟ-ଅନ୍ତକୁ କେହି ହେଲେ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ତୁମ ସ୍ମୃତିରେ ଆସୁଛି ନା । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଜନ୍ମ କାହାଣୀ ତ’ ଶୁଣାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ । କେଉଁଠି ଲେଖାଯାଇ ନାହିଁ ଯେ ପଢିକରି ଶୁଣାଯିବ । ଏକଥା ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇଛ ପୁଣି ଦେବତା ହେବ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ବ୍ରାହ୍ମଣ, ଦେବତା, କ୍ଷତ୍ରୀୟ ତିନୋଟି ଧର୍ମ ମୁଁ ସ୍ଥାପନ କରୁଛି । ଏବେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି — ଆମେ ବାବାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରାହ୍ମଣବଂଶୀ ହେଉଛୁ ପୁଣି ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ, ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ହେବୁ । ଯେଉଁମାନେ ଫେଲ୍ ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନେ ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ତେବେ କେଉଁଥିରେ ଫେଲ୍ ହେଉଛନ୍ତି? ଯୋଗରେ । ଜ୍ଞାନ ତ ବହୁତ ସହଜ କରି ବୁଝାଯାଉଛି । କିପରି ତୁମେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଉଛ । ମନୁଷ୍ୟ ତ’ ୮୪ ଲକ୍ଷ କହି ଦେଉଛନ୍ତି ତେଣୁ କେତେ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି । ଏବେ ତୁମକୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ମିଳୁଛି । ଈଶ୍ୱର ତ ଥରେ ମାତ୍ର ଆସୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ତାଙ୍କର ମତ ମଧ୍ୟ ଥରେ ମାତ୍ର ମିଳିବ । ଆରମ୍ଭରୁ କେବଳ ଏକମାତ୍ର ଦେବୀ ଦେବତା ଧର୍ମ ହିଁ ଥିଲା । ନିଶ୍ଚୟ ସେମାନଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱରୀୟ ମତ ମିଳିଥିଲା । ତା ପୂର୍ବରୁ ଥିଲା ସଂଗମଯୁଗ । ବାବା ଆସି ଦୁନିଆକୁ ବଦଳାଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଏବେ ବଦଳୁଛ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁମକୁ ବାବା ପରିବର୍ତ୍ତନ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ କହିବ କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଆମେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ଆସିଛୁ, ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇ ଚାଲିବୁ ମଧ୍ୟ । ଏହା ଚୈତନ୍ୟ ବ୍ୟାଟେରୀ ଅଟେ ନା । ତାହା ହେଲା ଜଡ ବ୍ୟାଟେରୀ । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ବାବା ଆସିଛନ୍ତି । ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭଗବାନଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମତ ମିଳୁଛି — ଯାହାଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଉଛ । ତୁମ ପାଖକୁ କେହି ଆସିଲେ ତାଙ୍କୁ କୁହ ତୁମେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟ ନା । ଈଶ୍ୱର ହେଉଛନ୍ତି ଶିବବାବା । ଶିବଜୟନ୍ତୀ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି ନା । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସଦ୍‌ଗତି ଦାତା । ତାଙ୍କର ତ ନିଜର ଶରୀର ନାହିଁ । ତେବେ କାହା ଦ୍ୱାରା ମତ ଦେଉଛନ୍ତି? ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା, ଏହି ଶରୀର ଦ୍ୱାରା କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଛ ନା । ଶରୀର ବିନା ତ ଆତ୍ମା କିଛି କରିପାରିବ ନାହିଁ । ନିରାକାର ବାବା ମଧ୍ୟ ଆସିବେ କିପରି? ଗାୟନ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ରଥରେ ଆସନ୍ତି । ତେବେ କିଏ କ’ଣ, ଆଉ କିଏ କ’ଣ ସବୁ ଲେଖି ଦେଇଛନ୍ତି । ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା, ବିଷ୍ଣୁ, ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ସୂକ୍ଷ୍ମବତନ ନିବାସୀ ଦେଖାଉଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି — ଏସବୁ ହେଉଛି ସାକ୍ଷାତ୍‌କାରର କଥା । ବାକି ସାରା ରଚନା ତ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହେଉଛି ନା । ତେଣୁ ରଚୟିତା ବାବାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଆସିବାକୁ ପଡୁଛି । ପତିତ ଦୁନିଆରେ ହିଁ ଆସି ପବିତ୍ର କରିବାକୁ ହେବ । ଏଠାରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ସିଧାସଳଖ ପବିତ୍ର କରାଉଛନ୍ତି । ବୁଝୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହୁ ନାହିଁ । କାହାକୁ ବୁଝାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଶ୍ରୀମତକୁ ଗ୍ରହଣ କରୁନାହାଁନ୍ତି ତେଣୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଯିଏ କିଛି ବୁଝୁ ହିଁ ନାହାଁନ୍ତି ସେ କି ପଦ ପାଇବେ । ଯେତେ ସେବା କରିବ, ସେତେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ଶରୀର ସହିତ ସର୍ବସ୍ୱ ସେବାରେ ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ସବୁପ୍ରକାରର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ । ବାବାଙ୍କ ସେବାରେ ଆମେ ସର୍ବସ୍ୱ ଦେବାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଛୁ । ବହୁତ ମାତା କନ୍ୟା ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ କି — ସେବା କରିବା ପାଇଁ ବିକଳ ହେଉଛନ୍ତି । ବାବା ଆମକୁ ମୁକ୍ତ କର ଯାହାକି ଆମେ ସେବାରେ ଲାଗିଯିବୁ, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ବହୁତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ହେବ । ସାରା ଦୁନିଆ ତ ଶାରୀରିକ ସେବା କରୁଛି, ତାହା ଦ୍ୱାରା ତ ସିଢି ତଳକୁ ଖସିଆସିଛନ୍ତି । ଏବେ ଏହି ଆତ୍ମିକ ସେବା ଦ୍ୱାରା ଆରୋହଣ କଳା ହେଉଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବୁଝିପାରୁଥିବେ ଅମୁକ ମୋଠାରୁ ଅଧିକ ସେବା କରୁଛି । ଭଲ ସେବାଯୋଗ୍ୟ କନ୍ୟା ହୋଇଥିଲେ, ସେଣ୍ଟର ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବେ । ଶ୍ରେଣୀରେ କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ମଧ୍ୟ ବସନ୍ତି ନା । ଏଠାରେ ତ କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ବସାଯାଉ ନାହିଁ, କାରଣ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଯିବେ । ବୁଝିପାରୁଛନ୍ତି ନା । ସେବା ନକଲେ ନିଶ୍ଚୟ ପଦ ମଧ୍ୟ କମ୍ ହୋଇଯିବ । କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ବହୁତ ପଦ ରହିଛି ନା । କିନ୍ତୁ ତାହା ହେଲା ସୁଖଧାମ, ଏହା ହେଉଛି ଦୁଃଖଧାମ । ସେଠାରେ କୌଣସି ରୋଗ ଆଦି ହେବ ନାହିଁ । ବୁଦ୍ଧିରେ ବିଚାର କରିବାକୁ ପଡିବ । ବୁଝିନେବା ଦରକାର ମୁଁ ତ ବହୁତ କମ୍ ପଦ ପାଇବି କାହିଁକି ନା ସେବା ତ କରୁ ନାହିଁ । ସେବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ପଦ ମିଳିପାରିବ । ନିଜର ଯାଞ୍ଚ କରିବାକୁ ହେବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଜର ଅବସ୍ଥାକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି । ମମ୍ମା-ବାବା ମଧ୍ୟ ସେବା କରିଆସିଛନ୍ତି । ବହୁତ ଭଲ ଭଲ ସନ୍ତାନ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଯଦିଓ ଚାକିରୀ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ କୁହାଯାଉଛି ଅଧା ଦରମାରେ ମଧ୍ୟ ଛୁଟି ନେଇ ସେବା କର । ଆପତ୍ତି ନାହିଁ । ଯିଏ ବାବାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଅଛନ୍ତି ସେମାନେ ତାଉସୀ ତଖତ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ରାଜ୍ୟ ସିଂହାସନ ଉପରେ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ବସିଥା’ନ୍ତି । ସେହିପରି ବିଜୟ ମାଳାରେ ମଧ୍ୟ ଆସିଯାଇଥା’ନ୍ତି । ସମର୍ପଣ ବି ହେଉଛନ୍ତି, ସେବା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । କେହି ତ’ ଅର୍ପଣ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ସେବା କରୁନାହାଁନ୍ତି ତେବେ ପଦ କମ୍ ହୋଇଯିବ ନା । ଏହି ରାଜଧାନୀ ଶ୍ରୀମତ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି । ଏପରି କେବେ ଶୁଣିଛ? ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ରାଜତ୍ୱ ସ୍ଥାପନ ହେଉଛି ଏକଥା କେବେ ଶୁଣିଛ ନା କେବେ ଦେଖିଛ? ହଁ, ଦାନ-ପୁଣ୍ୟ କଲେ ରାଜାଙ୍କ ଘରେ ଜନ୍ମ ନେଇପାରିବେ । ବାକି ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ରାଜ୍ୟ ପଦ ପାଇବା, ଏପରି ତ କେବେ ଶୁଣିନଥିବ । କାହାକୁ ଜଣା ମଧ୍ୟ ନାହିଁ । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତୁମେମାନେ ହିଁ ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛ । ତୁମକୁ ଏବେ ଉପରକୁ ଯିବାକୁ ହେବ । ବହୁଜ ସହଜ ମଧ୍ୟ ଅଟେ । ତୁମେ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମ ଅନୁସାରେ କଳ୍ପ-କଳ୍ପ ଏହି କଥା ବୁଝୁଛ । ବାବା ୟାଦପ୍ୟାର ମଧ୍ୟ ପୁରୁଷାର୍ଥର କ୍ରମ ଅନୁଯାୟୀ ଦେଉଛନ୍ତି, ଯିଏ ସେବା କରୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଅଧିକ ୟାଦପ୍ୟାର ଦେବେ । ତେଣୁ ନିଜର ଯାଞ୍ଚ କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ମୁଁ ବାବାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ବସିଛି? ମାଳାର ଦାନା ହୋଇପାରିବି? ଅପାଠୁଆ ନିଶ୍ଚିତ ପାଠୁଆଙ୍କର ବୋଝ ଉଠାଇବେ । ବାବା ତ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ ପୁରୁଷାର୍ଥ କଲେ ହେଲା, କିନ୍ତୁ ଡ୍ରାମାରେ ପାର୍ଟ ନଥିଲେ ଯେତେ ମୁଣ୍ଡ ପିଟିଲେ ମଧ୍ୟ ଚଢିପାରିବେ ନାହିଁ । କୌଣସି ନା କୌଣସି ଗ୍ରହଚାରୀ ଲାଗିଯାଉଛି ଅର୍ଥାତ୍ ବିଘ୍ନ ଆସିଯାଉଛି । ଦେହ-ଅଭିମାନରୁ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ବିକାର ଆସିଥାଏ । ଦେହ-ଅଭିମାନ ହେଉଛି ମୁଖ୍ୟ ଏବଂ କଡା ବିମାରୀ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଦେହ-ଅଭିମାନର ନାମ ହିଁ ରହିବ ନାହିଁ । ସେଠାରେ ତ ତୁମେ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଭୋଗ କରିବ । ଏକଥା ବାବା ଏହିଠାରେ ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆଉ କେହି ଏପରି ଶ୍ରୀମତ ଦେଉ ନାହାଁନ୍ତି ଯେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି କେବଳ ମୋତେ ମନେ ପକାଅ । ଏହା ହେଉଛି ମୁଖ୍ୟ କଥା । ଲେଖିବା ଦରକାର — ନିରାକାର ଭଗବାନ କହୁଛନ୍ତି ଏକା ମୋତେ ହିଁ ମନେ ପକାଅ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ । ନିଜ ଦେହକୁ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଅ ନାହିଁ । ଯେପରି ଭକ୍ତିରେ ମଧ୍ୟ ଏକା ଶିବଙ୍କୁ ହିଁ ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି । ଏବେ ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ କେବଳ ମୁଁ ହିଁ ଦେଉଛି । ବାକି ସବୁ ହେଉଛି ଭକ୍ତି, ଅବ୍ୟଭିଚାରୀ ଜ୍ଞାନ ଏକମାତ୍ର ହିଁ ଶିବବାବାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ତୁମକୁ ମିଳୁଛି । ଏଠାରେ ତ ଜ୍ଞାନ ସାଗରଙ୍କଠାରୁ ରତ୍ନ ମିଳୁଛି । ସ୍ଥୂଳ ସାଗରର କଥା ନୁହେଁ । ଇଏତ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ତୁମକୁ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ଦେଉଛନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ଦେବତା ହେଉଛ । ଶାସ୍ତ୍ରରେ ତ କ’ଣ କ’ଣ ସବୁ ଲେଖିଦେଇଛନ୍ତି । ସାଗରରୁ ଦେବତାମାନେ ବାହାରିଲେ ପୁଣି ରତ୍ନର ଥାଳି ଉପହାର ଦେଲେ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ସାଗର ତୁମକୁ ରତ୍ନ ଦେଉଛନ୍ତି । ତୁମେ ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନ ଗ୍ରହଣ କରୁଛ । ଆଗରୁ ପଥର ଖୁଣ୍ଟୁଥିଲ ତେଣୁ ପଥରବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଇଥିଲ, ଏବେ ରତ୍ନ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ପାରସବୁଦ୍ଧି ହୋଇଯାଉଛ । ପାରସନାଥ ହେଉଛ ନା । ଏହି ପାରସନାଥ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ଥିଲେ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ ତ ଅନେକ ନାମ, ଅନେକ ଚିତ୍ର ତିଆରି କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ ବା ପାରସନାଥ ଏକ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ନେପାଳରେ ପଶୁପତି ନାଥଙ୍କର ମେଳା ଲାଗେ, ସେ ମଧ୍ୟ ପାରସନାଥ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—

ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।

ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର :—
(୧) ବାବା ଦେଇଥିବା ଜ୍ଞାନ ରତ୍ନକୁ ହିଁ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ, ପଥର ଗୁଡିକୁ ନୁହେଁ । ଦେହ-ଅଭିମାନ ରୂପୀ କଡା ବେମାରୀରୁ ନିଜକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବାକୁ ହେବ ।

(୨) ନିଜର ବ୍ୟାଟେରୀକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଚାର୍ଜ କରିବା ପାଇଁ ପାୱାର ହାଉସ ବାବାଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗ ଲଗାଇବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ରହିବାର ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାକୁ ହେବ । ନିର୍ଭୟ ରହିବାକୁ ହେବ ।

ବରଦାନ:-
ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧ ଏବଂ ସର୍ବଗୁଣର ଅନୁଭୂତି ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୂର୍ତ୍ତି ହୁଅ ।

ସଂଗମଯୁଗରେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ନିଜକୁ ସର୍ବ ପ୍ରାପ୍ତିର ସମ୍ପନ୍ନ କରିବାକୁ ହେବ, ସେଥିପାଇଁ ନିଜର ସର୍ବ ସମ୍ପତ୍ତି, ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧ, ସର୍ବଗୁଣ ଏବଂ କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ସମ୍ମୁଖରେ ରଖି ଚେକ୍ କର ଯେ - ମୁଁ ଏସବୁରେ ଅନୁଭବୀ ହେଲିଣି? ଯଦି କୌଣସି କଥାର ଅନୁଭବର ଅଭାବ ଅଛି ତେବେ ସେଥିରେ ନିକଜୁ ସମ୍ପନ୍ନ କର । ଯଦି ଗୋଟିଏ ବି ସମ୍ବନ୍ଧ ବା ଗୁଣର ଅଭାବ ଅଛି ତେବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଥିତି ବା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୂର୍ତ୍ତି ବୋଲାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ବାବାଙ୍କର ଗୁଣଗୁଡିକୁ ବା ନିଜର ଆଦି ସ୍ୱରୂପ ଅର୍ଥାତ୍ ଦେବାର ସ୍ୱରୂପର ଗୁଣଗୁଡିକୁ ଅନୁଭବ କର ତେବେ ଯାଇ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୂର୍ତ୍ତି ହୋଇପାରିବ ।

ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଉତ୍ତେଜିତ ହେବା ମଧ୍ୟ ମନରେ କାନ୍ଦିବା ଅଟେ, ସେଥିପାଇଁ ଏବେ କାନ୍ଦିବାର ଫାଇଲ୍କୁ ସମାପ୍ତ କର ।