28.12.20 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:—
ଚ୍ୟାରିଟୀ ବିଗେନ୍ସ ଆଟ୍
ହୋମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପୂଣ୍ୟକର୍ମ ପ୍ରଥମେ ନିଜ ଘରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ନିଜେ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ
ହେବା ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ କର ତା’ ପରେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ କୁହ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ
ଜ୍ଞାନ ଶୁଣାଅ ତେବେ ଜ୍ଞାନ ତରବାରୀରେ ଧାର ଆସିଯିବ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ସଂଗମଯୁଗରେ କେଉଁ
ଦୁଇଟି କଥା ଉପରେ ପରିଶ୍ରମ କରିବା ଦ୍ୱାରା ସତ୍ୟଯୁଗୀ ସିଂହାସନର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ?
ଉତ୍ତର:-
୧- ଦୁଃଖ-ସୁଖ, ନିନ୍ଦା-ସ୍ତୁତିରେ ସମାନ ସ୍ଥିତି ରହୁ — ଏହିଭଳି ଅଭ୍ୟାସ କର । କେହି ଯଦି କିଛି
ଓଲଟା-ସିଧା କହିଲେ ବା କ୍ରୋଧ କରିଲେ କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଚୁପ୍ ହୋଇଯାଅ, କେବେ ବି ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ତାଳି
ବଜାଅ ନାହିଁ । ୨- ଆଖିକୁ ସିଭିଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ବିକାରୀ କର, ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ବିଲ୍କୁଲ୍
ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆତ୍ମା ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟୁ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ମନେ କରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ
ଜ୍ଞାନ ଦିଅ, ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ପରିଶ୍ରମ କର ତେବେ ସତ୍ୟଯୁଗୀ ସିଂହାସନର ମାଲିକ ହୋଇଯିବ ।
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ସିଂହାସନ ଅଧିକାରୀ ହେବେ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ଆତ୍ମିକ ପିତା
ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେଉଛନ୍ତି, ତୁମ ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଏହି ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ମିଳିଛି
ଯାହାକୁ ଜ୍ଞାନର ନେତ୍ର ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । ଏହା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ନିଜର ଭାଇମାନଙ୍କୁ ଦେଖୁଛ । ତେଣୁ
ଏହାକୁ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ବୁଝୁଛ ନା ଯେବେ ଆମେ ଭାଇ-ଭାଇକୁ ଦେଖିବା କର୍ମେନ୍ଦ୍ରିୟମାନେ ଚଞ୍ଚଳ (ହଲଚଲ)
ହେବେ ନାହିଁ । ଆଉ ଏହିପରି ଅଭ୍ୟାସ କରି-କରି ଯେଉଁ ଆଖି ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛି ତାହା ନିର୍ବିକାରୀ
ହୋଇଯିବ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ହେବା ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ ତ କରିବାକୁ ପଡିବ ନା । ତେଣୁ
ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ପରିଶ୍ରମ କର । ପରିଶ୍ରମ କରିବା ପାଇଁ ବାବା ନୂଆ-ନୂଆ ଗୁହ୍ୟ ପଏଣ୍ଟସ୍
ଶୁଣାଉଛନ୍ତି ନା । ତେଣୁ ଏବେ ନିଜକୁ ଭାଇ-ଭାଇ ବୋଲି ଭାବି ଜ୍ଞାନ ଦେବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବାକୁ ହେବ
। ପୁଣି ଯେଉଁ ଗାୟନ ରହିଛି ଯେ “ଉଇ ଆର ଅଲ ବ୍ରଦର୍ସ” (ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭାଇ ଭାଇ) — ଏହା ପ୍ରକୃତରେ
ହୋଇଯିବ । ଏବେ ତୁମେ ସତରେ ଭାଇ-ଭାଇ ଅଟ କାହିଁକି ନା ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିଛ । ବାବା ତୁମମାନଙ୍କ
ସହିତ ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ସାହାସ ପିଲାଙ୍କର ସାହାଯ୍ୟ ବାବାଙ୍କର । ତେଣୁ ବାବା ଆସି ସେବା କରିବା
ପାଇଁ ଏହି ସାହାସ ଦେଉଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହା ସହଜ ହେଲା ନା । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟହ ଏହାକୁ ଅଭ୍ୟାସ
କରିବାକୁ ହେବ, ଏଥିରେ ଅଳସୁଆ ହେବା ଅନୁଚିତ୍ । ଏହି ନୂଆ-ନୂଆ ପଏଣ୍ଟସ୍ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମିଳୁଛି,
ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଆମ ଆତ୍ମା ଭାଇମାନଙ୍କୁ ବାବା ପଢାଉଛନ୍ତି । ଆତ୍ମାମାନେ ପଢୁଛନ୍ତି,
ଏହା ଆତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ, ଏହାକୁ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଉଛି । କେବଳ ବର୍ତ୍ତମାନ
ସମୟରେ ଏହି ଆତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ, ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କଠାରୁ ମିଳୁଛି କାହିଁକି ନା ବାବା ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ
ଆସୁଛନ୍ତି ଯେତେବେଳେ କି ସୃଷ୍ଟି ବଦଳୁଛି, ସୃଷ୍ଟି ବଦଳିବା ସମୟରେ ହିଁ ଏହି ଆତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ
ମିଳୁଛି । ବାବା ଆସି ଏହି ଆତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ । ଆତ୍ମା
ଅଶରୀରୀ ଆସିଥିଲା, ଏଠାରେ ପୁଣି ଶରୀର ଧାରଣ କରୁଛି । ଆରମ୍ଭରୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆତ୍ମା
୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇଛି । କିନ୍ତୁ କ୍ରମ ଅନୁସାରେ ଯିଏ ଯେପରି ଆସିଥିବେ, ସେ ସେହିପରି ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଯୋଗର
ମେହନତ କରିବେ । ପୁଣି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି ଯେ ଯିଏ ଯେପରି କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ପରିଶ୍ରମ କରିଥିଲେ,
ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିଥିଲେ ସେମାନେ ଏବେ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ପରିଶ୍ରମ କରୁଛନ୍ତି । ନିଜ ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ
କରିବାକୁ ହେବ । ଅନ୍ୟ କାହା ପାଇଁ ତ କରିବାର ନାହିଁ । ତେଣୁ ନିଜକୁ ହିଁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବି ନିଜ
ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ । ଅନ୍ୟ କିଏ କ’ଣ କରୁଛି, ସେଥିରେ ଆମର କ’ଣ ଯାଉଛି । ଚ୍ୟାରିଟୀ
ବିଗେନ୍ସ ଆର୍ଟ ହୋମ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରଥମେ-ପ୍ରଥମେ ନିଜକୁ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ, ପରେ ଅନ୍ୟ
ଭାଇମାନଙ୍କୁ କହିବ । ଯେବେ ତୁମେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବି ଆତ୍ମାକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେବ ତେବେ ତୁମ
ଜ୍ଞାନ ତରବାରୀରେ ଶକ୍ତି ରହିବ । ମେହନତ ତ ଲାଗିବ ନା । ତେଣୁ ନିଶ୍ଚୟ କିଛି ନା କିଛି ସହ୍ୟ
କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟରେ ଦୁଃଖ-ସୁଖ, ମାନ-ଅପମାନ, ନିନ୍ଦା-ସ୍ତୁତି ଏସବୁ ଅଳ୍ପ
ବହୁତ ସହ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ତେଣୁ ଯେବେ କେହି ଓଲଟା-ସିଧା କହିଲେ ଚୁପ୍ ହୋଇଯାଅ । କେହି ଯଦି
ଚୁପ୍ କରିଦେଲେ ତେବେ ଆଉ କେହି କ୍ରୋଧ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । ଯଦି କେହି କଥା କହୁଛି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜଣେ
ମଧ୍ୟ କଥା କହିଲେ ମୁଖର ତାଳି ବାଜିଥାଏ । ଜଣେ ଯଦି ମୁଖର ତାଳି ବଜାଇଲା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଶାନ୍ତ
ରହିଲେ ତେବେ ସବୁ ଚୁପ୍ । ବାସ୍ ଏହିକଥା ବାବା ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ଦେଖ କେବେ କେହି କ୍ରୋଧ କଲେ ଚୁପ୍
ହୋଇଯାଅ, ସ୍ୱତଃ ତା’ର କ୍ରୋଧ ଶାନ୍ତ ହୋଇଯିବ । ତାଳି ବାଜିବ ନାହିଁ । ଯଦି ତାଳି ସହିତ ତାଳି
ବାଜିଲା ତେବେ ଗଡବଡ ହୋଇଯିବ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ହେ ସନ୍ତାନମାନେ କେବେ ହେଲେ ଏହି କଥାରେ
ତାଳି ବଜାଅ ନାହିଁ । ନା କାମର ଅଥବା କ୍ରୋଧର ତାଳି ବଜାଅ ।
ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ପିଲାମାନଙ୍କୁ କରିବାକୁ ହେବ, ଏତେ ସବୁ ଯେଉଁ ସେଣ୍ଟର ଖୋଲା ହୋଇଛି କ’ଣ
ପାଇଁ? କଳ୍ପ ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ସେଣ୍ଟର ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥିବ । ଦେବତାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଦେବ ବାବା
ଦେଖୁଛନ୍ତି ଯେ ବହୁତ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ସେଣ୍ଟର ଖୋଲିବାର ସଉକ ରହୁଛି । କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ସେଣ୍ଟର
ଖୋଲିବି, ଖର୍ଚ୍ଚ ମଧ୍ୟ ବହନ କରିବି । ତେଣୁ ଦିନକୁ ଦିନ ଏହିପରି ହୋଇ ଚାଲିବ କାହିଁକି ନା ଯେତେ
ବିନାଶର ଦିନ ନିକଟତର ହେବ ସେତେ ପୁଣି ଏହି ସେବାର ସଉକ ବଢିଚାଲିବ । ଏବେ ବାପଦାଦା ଉଭୟ ଏକତ୍ର
ଅଛନ୍ତି ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି ଯେ କ’ଣ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛନ୍ତି? କ’ଣ ପଦ ପାଇବେ?
କାହାର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଉତ୍ତମ, କାହାର ମଧ୍ୟମ, କାହାର କନିଷ୍ଠ ଅଟେ? ତାହା ତ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଶିକ୍ଷକ
ମଧ୍ୟ ସ୍କୁଲରେ ଦେଖିଥାନ୍ତି ଯେ ଛାତ୍ର କେଉଁ ବିଷୟରେ ଦୁର୍ବଳ ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ଏଠାରେ ମଧ୍ୟ
ସେହିପରି ହେଉଛି । କେତେକ ସନ୍ତାନ ଭଲ ଭାବରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛନ୍ତି ତେଣୁ ନିଜକୁ ଉଚ୍ଚ ବୋଲି
ଭାବୁଛନ୍ତି । କୌଣସି ସମୟରେ ପୁଣି ଭୁଲ୍ କରୁଛନ୍ତି, ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଉ ନାହାଁନ୍ତି ତେଣୁ
ନିଜକୁ କମ୍ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି । ଏହା ସ୍କୁଲ ଅଟେ ନା । ପିଲାମାନେ କହୁଛନ୍ତି ବାବା ଆମେ କେବେ
କେବେ ବହୁତ ଖୁସୀରେ ରହୁଛୁ, କେବେ ପୁଣି ଖୁସି କମ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ତେଣୁ ବାବା ଏବେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ଯେ ଯଦି ଖୁସିରେ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଛ ତେବେ ମନମନାଭବ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ବୋଲି ଭାବ ଏବଂ ବାବାଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଅ । ସମ୍ମୁଖରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଦେଖ ସେ ଅକାଳ ତଖତ୍ରେ ବସିଛନ୍ତି । ସେହିପରି
ଭାଇମାନଙ୍କ ଆଡକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖ, ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ଭାଇମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହୁଅ । ଭାଇକୁ ମୁଁ
ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛି । ଭଉଣୀ ନୁହେଁ, ଭାଇ-ଭାଇ । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛି ଯଦି ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ତୁମର
ହୋଇଯିବ ତେବେ ତୁମର ଯେଉଁ ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ରହିଛି, ଯାହା ତୁମକୁ ଧୋକା ଦେଉଛି ତାହା ଧିରେ-ଧିରେ
ବନ୍ଦ ହୋଇଯିବ । ଆତ୍ମା-ଆତ୍ମା ମଧ୍ୟରେ କୁଦୃଷ୍ଟି ରହିପାରିବ ନାହିଁ । ଦେହ-ଅଭିମାନ ଆସିଲେ ତଳକୁ
ଖସିଯାଉଛନ୍ତି । ଅନେକ କହୁଛନ୍ତି ବାବା ମୋର ଦୃଷ୍ଟି ବିକାରୀ ହୋଇଯାଇଛି । ଆଚ୍ଛା ବିକାରୀ
ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଏବେ ନିର୍ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି କର । ବାବା ଆତ୍ମାକୁ ତୃତୀୟ ନେତ୍ର ଦେଇଛନ୍ତି । ତୃତୀୟ
ନେତ୍ର ଦ୍ୱାରା ଦେଖିଲେ ତୁମର ଦେହକୁ ଦେଖିବାର ଅଭ୍ୟାସ ତୁଟିଯିବ । ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ତ ଦେଉଛନ୍ତି, ଏହା (ବ୍ରହ୍ମା)ଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି କହୁଛନ୍ତି । ଏହି ବାବା ମଧ୍ୟ
ଦେହ ମଧ୍ୟରେ ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ଏହାକୁ ହିଁ ରୁହାନୀ ଜ୍ଞାନ ବୋଲି କୁହାଯାଉଛି । ଦେଖ,
ପଦ କେତେ ଉଚ୍ଚ ପାଉଛ । ଏହା ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ପଦ ଅଟେ । ତେଣୁ ସେହିପରି ପୁରୁଷାର୍ଥ ମଧ୍ୟ କରିବା
ଉଚିତ୍ । ବାବା ମଧ୍ୟ ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ କଳ୍ପ ପୂର୍ବ ଭଳି ସମସ୍ତଙ୍କର ପୁରୁଷାର୍ଥ ଚାଲିବ । କେହି
ରାଜା-ରାଣୀ ହେବେ, କେହି ପ୍ରଜା ହୋଇଯିବେ । ତେଣୁ ଯେତେବେଳେ ଏଠାରେ ବସି ଯୋଗ କରାଉଛ ସେତେବେଳେ
ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ଅନ୍ୟର ଭ୍ରୁକୁଟୀରେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମାକୁ ଦେଖ ତେବେ ତାଙ୍କର ଭଲ ସେବା ହେବ ।
ଯେଉଁମାନେ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ବସନ୍ତି ସେମାନେ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ଦେଖିଥାନ୍ତି । ଏହିପରି ଖୁବ୍
ଅଭ୍ୟାସ କର । ଆରେ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପାଇବାକୁ ହେଲେ କିଛି ତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ । ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ପରିଶ୍ରମ ରହିଛି । ଏହି ରୁହାନୀ ଜ୍ଞାନ ଥରେ ମାତ୍ର ମିଳୁଛି ଆଉ କେବେ
ହେଲେ ମିଳିବ ନାହିଁ । ନା କଳିଯୁଗ ଅଥବା ସତ୍ୟଯୁଗରେ ମିଳିବ କେବଳ ସଙ୍ଗମଯୁଗରେ ତାହା ପୁଣି କେବଳ
ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କୁ । ଏହାକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ପକ୍କା କରି ନିଅ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ହେଲେ ହିଁ ଦେବତା ହେବ ।
ବ୍ରାହ୍ମଣ ନ ହେଲେ ପୁଣି ଦେବତା କିପରି ହେବ? ସଂଗମଯୁଗରେ ହିଁ ଆମେ ଏହି ପରିଶ୍ରମ କରୁଛେ । ଅନ୍ୟ
କୌଣସି ସମୟରେ ଏପରି କେହି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା, ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ଭାବି ତାଙ୍କୁ
ଜ୍ଞାନ ଦିଅ । ବାବା ଯାହା ବୁଝାଉଛନ୍ତି ତା’ ଉପରେ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କର । ନିର୍ଣ୍ଣୟ କର ଯେ
କ’ଣ ଏହା ଠିକ୍, ଆମ ଫାଇଦାର କଥା ଅଟେ? ଆମର ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯିବ ଯେ ବାବାଙ୍କର ଶିକ୍ଷାକୁ ଆମକୁ
ଭାଇମାନଙ୍କୁ ଦେବାକୁ ହେବ, ପୁରୁଷ, ମହିଳା ଉଭୟଙ୍କୁ ଦେବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଦେବାକୁ
ପଡିବ । ଆତ୍ମା ହିଁ ମେଲ୍, ଫିମେଲ୍ ହୋଇଛି । ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇଛି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛି । ମୁଁ ପିଲାମାନଙ୍କ ଆଡକୁ, ଆତ୍ମାମାନଙ୍କୁ ହିଁ
ଦେଖୁଛି ଏବଂ ଆତ୍ମାମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଝୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମର ପିତା ପରମାତ୍ମା ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛନ୍ତି ତେବେ
ଏହାକୁ ହିଁ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହେବା କୁହାଯିବ । ଏହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଉଛି ଆତ୍ମାର ପରମାତ୍ମାଙ୍କ
ସହିତ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନର ନେଣ-ଦେଣ । ତେବେ ଏହି ବାବା ଶିକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି କି ଯେତେବେଳେ କୌଣସି
ବି ଅତିଥି ଆଦି ଆସୁଛନ୍ତି ତେବେ ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବ, ଆତ୍ମାକୁ ବାବାଙ୍କ ପରିଚୟ ଦେବାକୁ
ହେବ । ଆତ୍ମାରେ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଅଛି, ଶରୀରରେ ନୁହେଁ । ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ଭାବି ଜ୍ଞାନ
ଦେବାକୁ ହେବ । ଏହା ଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଲାଗିବ । ଅନୁଭବ ହେବ ଯେପରି ଏହି ଶକ୍ତି ତୁମ
ମୁଖରେ ଅଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନର ତରବାରୀରେ ଶକ୍ତି ଭରିଯିବ କାହିଁକି ନା ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହେଉଛ ନା ।
ତେଣୁ ଏହାକୁ ମଧ୍ୟ ଅଭ୍ୟାସ କରି ଦେଖ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ବିଚାର କର — ଏହା ଠିକ୍ ଅଟେ? ଅନ୍ୟ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ମଧ୍ୟ ଏହା କୌଣସି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ କାହିଁକି ନା ବାବା ସହଜ କରି
ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ଆମେ ସୃଷ୍ଟିର ଚକ୍ର ଲଗାଇଲେ, ଏବେ ନାଟକ ପୂରା ହେଉଛି, ଏବେ ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ
ରହିବା । ତମୋପ୍ରଧାନରୁ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହୋଇ, ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆର ମାଲିକ ହେଉଛ ପୁଣି ଏହିପରି
ହିଁ ସିଡି ଓହ୍ଲାଉଛ, ଦେଖ ବାବା କେତେ ସହଜ କରି ବତାଉଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ୫ ହଜାର ବର୍ଷ ପରେ ମୋତେ
ଆସିବାକୁ ପଡୁଛି । ଡ୍ରାମାର ପ୍ଲାନ୍ ଅନୁସାରେ ମୁଁ ବନ୍ଧାୟମାନ ଅଟେ । ଏଠାକୁ ଆସି ପିଲାମାନଙ୍କୁ
ବହୁତ ସହଜ ଯୋଗର ଯାତ୍ର ଶିଖାଉଛି । ବାବାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଅନ୍ତିମ ମତି ଅନୁସାରେ ଗତି ପ୍ରାପ୍ତ
ହୋଇଯିବ, ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ଗାୟନ ଅଟେ । ଏହା ହିଁ ଅନ୍ତିମ କାଳର ସମୟ । ଏହି ସମୟରେ ବାବା
ବସି ଯୁକ୍ତି ବତାଉଛନ୍ତି ଯେ ମୋତେ ମନେ ପକାଇଲେ ସଦ୍ଗତି ହୋଇଯିବ । ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ବୁଝୁଛନ୍ତି
ଯେ ପାଠପଢା ଦ୍ୱାରା ଏହିପରି ହେବୁ, ଅମୁକ ହେବୁ । ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ହେଉଛି ଯେ ମୁଁ ଯାଇ
ନୂଆ ଦୁନିଆରେ ଦେବୀ ଦେବତା ହେବି । କୌଣସି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ, ବାବା ତ ବାରମ୍ବାର କହୁଛନ୍ତି
ନଥିଙ୍ଗ୍ ନ୍ୟୁ ଅର୍ଥାତ୍ କିଛି ନୂଆ ନୁହେଁ । ଏହି ସିଡିରେ ତ ଓହ୍ଲାଇବାକୁ ଚଢିବାକୁ ହେବ, ଜିନ୍ର
(ବେତାଳର) କାହାଣୀ ରହିଛି ନା । ତାକୁ ସିଡି ଚଢିବା ଏବଂ ଓହ୍ଲାଇବାର କାମ ଦିଆଯାଇଥିଲା । ଏହି
ନାଟକ ହିଁ ହେଉଛି ଚଢିବା ଏବଂ ଓହ୍ଲାଇବାର । ଯୋଗର ଯାତ୍ରା ଦ୍ୱାରା ତୁମେ ବହୁତ ମଜବୁତ୍ ହୋଇଯିବ
। ସେଥିପାଇଁ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରରେ ବାବା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବସି ଶିଖାଉଛନ୍ତି ଯେ ପିଲାମାନେ ଏବେ
ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୁଅ । ଏବେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ହେବ । ତୁମେ ଆତ୍ମା ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ
ତମୋପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛ । ଭାରତବାସୀ ହିଁ ସତ୍ତ୍ୱ-ରଜୋ-ତମୋ ହେଉଛନ୍ତି । ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ
କୁହାଯିବ ନାହିଁ ଯେ ପୂରା ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛନ୍ତି । ବାବା ଆସି କହୁଛନ୍ତି ଯେ ନାଟକରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ
ଆତ୍ମାଙ୍କର ପାର୍ଟ ନିଜସ୍ୱ ଅଟେ । ଆତ୍ମା କେତେ ଛୋଟ । ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଆସିବ ନାହିଁ
ଯେ ଏତେ ଛୋଟ ଆତ୍ମାରେ ଏହି ଅବିନାଶୀ ପାର୍ଟ ଭରି ହୋଇଛି । ଏହା ହେଲା ସବୁଠାରୁ ଚମତ୍କାର କଥା ।
ଏତେ ଛୋଟ ଆତ୍ମା କେତେ ପାର୍ଟ କରୁଛି! ତାହା ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ! ଏହି ଡ୍ରାମା ମଧ୍ୟ ଅବିନାଶୀ ଏବଂ
ପୂର୍ବ-ପ୍ରସ୍ତୁତ ଅଟେ । ଏପରି କେହି କହିବେ ନାହିଁ ଯେ କେବେ ତିଆରି ହେଲା? ନା । ଏହା ପ୍ରକୃତି
ଅଟେ । ଏହି ଜ୍ଞାନ ବହୁତ ୱାଣ୍ଡରଫୁଲ୍, କେବେ କେହି ଏ ଜ୍ଞାନ ବତାଇପାରିବେ ନାହିଁ । କାହାର ବି
ଶକ୍ତି ନାହିଁ ଯେ ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ବୁଝାଇପାରିବେ ।
ତେଣୁ ବାବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦିନ ପ୍ରତିଦିନ ବୁଝାଇ ଚାଲିଛନ୍ତି । ଏବେ ଏହି ଅଭ୍ୟାସ କର ଯେ ମୁଁ
ଆତ୍ମା, ନିଜ ସମାନ କରିବା ପାଇଁ ଆତ୍ମା ଭାଇକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଉଛି । ବାବାଙ୍କଠାରୁ ସମ୍ପତ୍ତି ନେବା
ପାଇଁ ସମସ୍ତ ଆତ୍ମାଙ୍କର ହକ ରହିଛି । ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି ସବୁ ଆତ୍ମାଙ୍କୁ ନିଜ-ନିଜର ଶାନ୍ତି ଅଥବା
ସୁଖର ସମ୍ପତ୍ତି ଦେବା ପାଇଁ । ଆମେ ରାଜଧାନୀରେ ଥିବା ସମୟରେ ବାକି ସମସ୍ତେ ଶାନ୍ତିଧାମରେ ଥିବେ
। ପଛରେ ଜୟ ଜୟକାର ହେବ, ଏଠାରେ ସୁଖ ହିଁ ସୁଖ ରହିବ ସେଥିପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ପବିତ୍ର ହେବାକୁ
ପଡିବ । ଯେତେ-ଯେତେ ତୁମେ ପବିତ୍ର ହେବ ସେତେ ଆକର୍ଷଣ ବଢିବ । ବିଲ୍କୁଲ୍ ପବିତ୍ର ହୋଇଗଲେ ତୁମେ
ସିଂହାସନର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ଏହି ଅଭ୍ୟାସ କର । ଏପରି ଭାବ ନାହିଁ ଯେ ବାସ୍ ଏହା ଶୁଣିଲି
ଏବଂ କାନରୁ ବାହାର କରିଦେଲି । ନା, ଏହି ଅଭ୍ୟାସ ବିନା ତୁମେ ଚାଲିପାରିବ ନାହିଁ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା
ବୋଲି ଭାବ, ଆତ୍ମା ଭାଇ-ଭାଇଙ୍କୁ ବସି ବୁଝାଅ । ରୁହାନୀ ବାବା ରୁହାନୀ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବସି
ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଏହାକୁ ରୁହାନୀ ଜ୍ଞାନ କୁହାଯାଉଛି । ଏହି ଜ୍ଞାନ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପିତା ହିଁ ଦେଉଛନ୍ତି
। ପିଲାମାନେ ଯେତେବେଳେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନିର୍ବିକାରୀ ହୋଇଯିବେ, ଏକଦମ୍ ପବିତ୍ର ହୋଇଯିବେ ତେବେ ଯାଇ
ସତ୍ୟଯୁଗ ସିଂହାସନର ମାଲିକ ହେବେ । ଯିଏ ପବିତ୍ର ହେବେ ନାହିଁ ସେମାନେ ମାଳାରେ ମଧ୍ୟ ଆସିବେ ନାହିଁ
। ମାଳାର ମଧ୍ୟ କୌଣସି ଅର୍ଥ ଥିବ ନା । ମାଳାର ରହସ୍ୟକୁ ଅନ୍ୟ କେହି ମଧ୍ୟ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି ।
ମାଳା କାହିଁକି ଗଡାଉଛନ୍ତି? କାହିଁକି ନା ସେମାନେ ବାବାଙ୍କୁ ବହୁତ ସହଯୋଗ କରିଛନ୍ତି, ତେବେ
କାହିଁକି ସ୍ମରଣ ନ କରାଯିବ । ତୁମକୁ ସ୍ମରଣ ମଧ୍ୟ କରାଯାଉଛି ଏବଂ ପୂଜା ମଧ୍ୟ କରାଯାଉଛି ଏବଂ
ତୁମ ଶରୀରକୁ ମଧ୍ୟ ପୂଜା କରାଯାଉଛି । ମୋର ତ କେବଳ ଆତ୍ମାକୁ ହିଁ ପୂଜା କରାଯାଉଛି । ଦେଖ ତୁମର
ଡବଲ ପୂଜା ହେଉଛି, ମୋଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ । ତୁମେ ଦେବତା ହେଉଥିବାରୁ ଦେବତାମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପୂଜା
କରାଯାଉଛି ସେଥିପାଇଁ ତୁମେ ଅଧିକ ପୂଜାପାଉଛ ତଥା ବିଶ୍ୱର ମାଲିକ ମଧ୍ୟ ହେଉଛ । ଦେଖ, ତୁମକୁ କେତେ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରୁଛି । ଯେପରି ଗେହ୍ଲା ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ସ୍ନେହ ଥିବା କାରଣରୁ ତାଙ୍କୁ କୋଳରେ
ବସାଇଥା’ନ୍ତି ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ବସାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି । ସେହିପରି ବାବା ଏକଦମ୍ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ବସାଇ
ଦେଉଛନ୍ତି । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରା ସ୍ମୃତି
ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଗାୟନ ଏବଂ
ପୂଜନ ଯୋଗ୍ୟ ହେବା ପାଇଁ ସ୍ପିରିଚୁଆଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହେବାକୁ ପଡିବ, ଆତ୍ମାକୁ
ପବିତ୍ର କରିବାକୁ ହେବ । ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହେବାର ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡିବ ।
(୨) ମନମନାଭବର ଅଭ୍ୟାସ ଦ୍ୱାରା ଅପାର ଖୁସିରେ ରହିବାକୁ ହେବ । ନିଜକୁ ଆତ୍ମା ଭାବି ଆତ୍ମା ସହିତ
କଥା ହେବାକୁ ପଡିବ, ଆଖିକୁ ସିଭିଲ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ନିର୍ବିକାରୀ କରିବାକୁ ପଡିବ ।
ବରଦାନ:-
ସଦାକାଳର
ସାବଧାନତା ଆଧାରରେ ବିଜୟ ମାଳାରେ ସ୍ଥାନ ପାଉଥିବା ବହୁତ ସମୟର ବିଜୟୀ ଆତ୍ମା ହୁଅ ।
ବହୁତ ସମୟର ବିଜୟୀ
ଆତ୍ମାମାନେ ହିଁ ବିଜୟ ମାଳାର ଦାନା ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ବିଜୟୀ ହେବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖି ସର୍ବଦା
ବାବାଙ୍କୁ ସମ୍ମୁଖରେ ରଖ - ବାବା ଯାହା ସବୁ କରିଛନ୍ତି ତାହା ହିଁ ମୋତେ କରିବାର ଅଛି । ପ୍ରତି
ପାଦରେ ବାବାଙ୍କର ଯେଉଁଭଳି ସଂକଳ୍ପ ଥିଲା ପିଲାମାନଙ୍କର ସଂକଳ୍ପ ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ହେଉ ।
ବାବାଙ୍କର ବାଣୀ ଯେପରି ଥିଲା ପିଲାମାନଙ୍କର ବାଣୀ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ହେଉ - ତେବେ ଯାଇ ବିଜୟୀ
ହୋଇପାରିବ । ଏହିଭଳି ସାବଧାନତା ଅର୍ଥାତ୍ ଧ୍ୟାନ ସଦାକାଳ ପାଇଁ ରହିବା ଦରକାର ତେବେ ଯାଇ
ସଦାକାଳର ରାଜ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ, କାହିଁକି ନା ପୁରୁଷାର୍ଥ ଅନୁସାରେ ହିଁ ପ୍ରାରବ୍ଧ
ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ଯଦି ପୁରୁଷାର୍ଥ ସଦାକାଳର ହେବ ତେବେ ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସଦାକାଳ ପାଇଁ
ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ସେବାରେ ସର୍ବଦା
ଜୀ ହାଜିର କରି ଉପସ୍ଥିତ ହେବା ହିଁ ସ୍ନେହର ପ୍ରକୃତ ପ୍ରମାଣ ।