07.05.19 Punjabi Morning Murli Om Shanti BapDada Madhuban
ਮਿੱਠੇ ਬੱਚੇ:- ਯਾਦ ਦੀ
ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਰਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਪ ਕੱਟ ਜਾਣਗੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਯਾਦ ਹੈ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਧਾਰ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ
ਆਪ ਨੂੰ ਠਗਣਾ ਨਹੀਂ’”
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-
ਬੱਚਿਆਂ
ਨੂੰ ਕਰੈਕਟਰ ਸੁਧਾਰਨ ਦੇ ਲਈ ਬਾਪ ਕਿਹੜਾ ਰਸਤਾ ਦੱਸਦੇ ਹਨ?
ਉੱਤਰ:-
ਬੱਚੇ
ਆਪਣਾ ਸੱਚਾ - ਸੱਚਾ ਚਾਰਟ ਰੱਖੋ। ਚਾਰਟ ਰੱਖਣ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰੈਕਟਰ ਸੁਧਰਣਗੇ। ਵੇਖਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ
ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਕਰੈਕਟਰ ਕਿਵ਼ੇਂ ਦਾ ਰਿਹਾ? ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਤੇ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ? ਫ਼ਾਲਤੂ ਗੱਲ ਤੇ
ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ? ਆਤਮਾ ਸਮਝ ਕੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕੀਤਾ? ਕਿੰਨਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪ ਸਮਾਨ ਬਣਾਇਆ?
ਇਵੇਂ ਜੋ ਪੋਤਾਮੇਲ ਰੱਖਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਰੈਕਟਰ ਸੁਧਰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਕਰੇਗਾ ਸੋ ਪਾਵੇਗਾ। ਨਹੀਂ
ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਪਛਤਾਏਗਾ।
ਓਮ ਸ਼ਾਂਤੀ
ਰੂਹਾਨੀ
ਬੱਚਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਰੂਹਾਨੀ ਬਾਪ ਬੈਠ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹਨ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂਕਹਾਂਗੇ
ਕਿ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਸਵਧਰਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਧਰ - ਉੱਧਰ ਬੁੱਧੀ
ਜਰੂਰ ਜਾਂਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਹਰ ਇੱਕ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੂਲ ਗੱਲ ਹੈ ਸਤੋਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣਨ
ਦੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ ਬਣ ਨਹੀਂ ਸਕਾਂਗੇ। ਭਾਵੇਂ ਬਾਬਾ ਸਵੇਰੇ ਨੂੰ ਯੋਗ ਵਿੱਚ
ਬੈਠ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚਦੇ ਹਨ, ਕਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨੰਬਰਵਾਰ ਖਿੱਚਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਯਾਦ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤੀ
ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਸਵਾਲ ਹੈ- ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕੀ
ਕਰਦੇ? ਉਹ ਤਾਂ ਹੋਈ ਸਵੇਰੇ ਘੰਟਾ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਆਤਮਾ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਦੀ ਹੈ,
ਉੱਮਰ ਵਧਦੀ ਹੈ। ਪਰੰਤੂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ? ਕਿੰਨਾ ਸਵਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕਰਧਾਰੀ ਬਣਦੇ
ਹਨ? ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਬਾਬਾ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਪੁੱਛਣਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ
ਕੀ ਕੀਤਾ? ਹਾਲੇ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚੇ ਚਾਰਟ ਲਿਖਦੇ ਹੋ। ਕੋਈ ਰਾਈਟ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, ਕੋਈ ਰਾਂਗ ਲਿਖਦੇ ਹਨ।
ਸਮਝਣਗੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਨੂੰ ਹੀ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਸੀ ਪਰੰਤੂ ਸੱਚਮੁੱਚ
ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਸੀ? ਬਿਲਕੁੱਲ ਸਾਈਲੈਂਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਫ਼ਿਰ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਹੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ
ਆਪ ਨੂੰ ਠਗਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਹਾਂ। ਦੇਹ ਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਭੁੱਲ ਜਾਣੇ
ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਾਰੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭੁਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਪ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਆਪਣੇ
ਨੂੰ ਆਤਮਾ ਸਮਝ ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਬਾਪ ਤਾਂ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਰੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ
ਯਾਦ ਕਰਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੋਈ ਯਾਦ ਨਾ ਆਏ। ਪਰੰਤੂ ਸਚਮੁੱਚ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਤਾਂ ਖੁਦ
ਪੋਤਾਮੇਲ ਨਿਕਾਲੋ। ਕਿੰਨਾ ਅਸੀਂ ਬਾਬਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ? ਜਿਵੇਂ ਆਸ਼ਿਕ ਮਾਸ਼ੂਕ ਦਾ ਮਿਸਾਯਂਂਲ
ਹੈ। ਇਹ ਆਸ਼ਿਕ ਮਸ਼ੂਕ ਰੂਹਾਨੀ ਹਨ। ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਨਿਆਰੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ ਜਿਸਮਾਨੀ, ਇਹ ਰੂਹਾਨੀ। ਦੇਖਣਾ ਹੈ
ਅਸੀਂ ਕਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਦੈਵੀ ਗੁਣਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹੇ? ਕਿੰਨਾ ਸਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਰਹੇ? ਫ਼ਿਰ ਦੂਜਿਆਂ
ਨੂੰ ਵੀ ਯਾਦ ਦਵਾਉਣੀ ਹੈ। ਆਤਮਾ ਤੇ ਜੋ ਕੱਟ ਚੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ ਉਹ ਯਾਦ ਬਿਨਾਂ ਤੇ ਉਤਰੇਗੀ ਨਹੀਂ।
ਭਗਤੀ ਵਿੱਚ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਇੱਥੇ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੈ ਇੱਕ ਨੂੰ। ਅਸੀਂ ਆਤਮਾ ਛੋਟੀ ਬਿੰਦੀ
ਹਾਂ। ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਵੀ ਛੋਟੀ ਬਿੰਦੀ ਬਹੁਤ - ਬਹੁਤ ਸੂਖਸ਼ਮ ਹੈ। ਅਤੇ ਨਾਲੇਜ਼ ਹੈ ਵੱਡੀ। ਸ਼੍ਰੀ ਲਕਸ਼ਮੀ
ਜਾਂ ਨਾਰਾਇਣ ਬਣਨਾ, ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬਣਨਾ ਕੋਈ ਮਾਸੀ ਦਾ ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਆਪਣੇ
ਨੂੰ ਮੀਆਂ ਮਿੱਠੂ ਸਮਝ ਠਗੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਪੁੱਛੋਂ - ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨੂੰ
ਆਤਮਾ ਸਮਝ ਬਾਪ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਯਾਦ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਕੱਟ ਨਿਕਲੇ? ਕਿੰਨਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪ ਸਮਾਨ ਬਣਾਇਆ? ਇਹ
ਪੋਤਾਮੇਲ ਹਰ ਇੱਕ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਜੋ ਕਰੇਗਾ ਉਹ ਪਾਏਗਾ, ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਪਛਤਾਏਗਾ। ਦੇਖਣਾ
ਹੈ ਸਾਡਾ ਕਰੈਕਟਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਦਾ ਰਿਹਾ? ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਤੇ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂ ਫ਼ਾਲਤੂ
ਗੱਲ ਤੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ? ਚਾਰਟ ਰੱਖਣ ਨਾਲ ਕਰੈਕਟਰ ਸੁਧਰੇਗਾ। ਬਾਪ ਨੇ ਰਸਤਾ ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ।
ਆਸ਼ਿਕ - ਮਸ਼ੂਕ ਇੱਕ- ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇਂ ਹਨ। ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੀ ਉਹ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਦੋ ਔਰਤਾਂ ( ਫੀਮਲੇ ) ਹਨ ਤਾਂ ਵੀ ਸਾਕਸ਼ਤਕਾਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਦੋਵੇਂ ਪੁਰਸ਼ ( ਮੇਲ ) ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ
ਸਾਕਸ਼ਤਕਾਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ - ਕੋਈ ਮਿੱਤਰ ਭਰਾ ਤੋਂ ਵੀ ਬੜੇ ਤਿੱਖੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ
ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਇੱਕ- ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ
ਅੱਛਾ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਉਠਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਬਾ ਤਾਂ ਅਨੁਭਵੀ ਹਨ ਨਾ। ਤਾਂ ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਬਾਪ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਸ਼ਿਸ਼
ਕਰਦਾ ਹੈ। ਚੁੰਬਕ ਹੈ ਏਵਰ ਪਿਓਰ ਤਾਂ ਉਹ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ। ਬਾਪ ਤੇ ਬੇਹੱਦ ਦਾ ਹੈ ਨਾ। ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਇਹ
ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਲਵਲੀ ਬੱਚੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਹ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਬਹੁਤ
ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਕਿਤੇ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਹੋ, ਮੁਸਾਫ਼ਰੀ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਉਠਦੇ, ਬੈਠਦੇ, ਖਾਂਦੇ ਯਾਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।
ਆਸ਼ਿਕ - ਮਸ਼ੂਕ ਕਿਤੇ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਨਾ। ਇਹ ਵੀ ਇਵੇਂ ਦੇ ਹਨ। ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਹੀ
ਹੈ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਵਿਕਰਮ ਵਿਨਾਸ਼ ਕਿਵ਼ੇਂ ਹੋਣਗੇ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਉਪਾਅ ਹੈ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਬਹੁਤ ਮਹੀਨ ਹੈ।
ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਧਾਰ ਤੇ ਚਲਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਯਾਦ ਹੈ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਧਾਰ। ਘੜੀ - ਘੜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਯਾਦ ਭੁੱਲ
ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਤਲਵਾਰ ਕਿਓੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ? ਕਿਓਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਪਾਪ ਕੱਟਣਗੇ, ਤੁਸੀਂ ਪਾਵਨ ਬਣੋਗੇ। ਇਹ
ਬਹੁਤ ਨਾਜੁਕ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਲੋਕ ਅੱਗ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤੁਹਾਡਾ ਫ਼ਿਰ ਬੁੱਧੀ ਯੋਗ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ
ਹੈ ਬਾਪ ਦੇ ਕੋਲ। ਬਾਪ ਆਏ ਹਨ ਇੱਥੇ, ਸਾਨੂੰ ਵਰਸਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਪਰ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਇੱਥੇ ਆਏ ਹਨ।
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸਧਾਰਨ ਤਨ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਬਾਪ ਉਪਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਆਇਆ ਹੈ।
ਚੇਤੰਨ ਹੀਰਾ ਇਸ ਡੱਬੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬਾਬਾ ਦੇ
ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਜਾਣਦੇ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰੰਤੂ ਇਹ ਤਾਂ ਹੋਇਆ ਅੱਧਾ
ਪੌਣ ਘੰਟਾ। ਬਾਕੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਵੇਸਟ ਗਵਾਇਆ ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਕੀ ਫ਼ਾਇਦਾ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਾਰਟ ਦਾ
ਓਨਾ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਭਾਸ਼ਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਚਾਰਟ ਰੱਖਣ ਦੀ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਇਹ ਭੁੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਮਹਾਂਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਚਾਰਟ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਮਹਾਂਰਥੀ ਬਹੁਤਨਹੀਂ ਹਨ, ਗਿਣੇ
ਚੁਣੇ ਹਨ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਦਾ ਨਾਮ - ਰੂਪ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਟਾਈਮ ਵੇਸਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੰਜਿਲ ਬਹੁਤ
ਉੱਚੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਸਭ ਕੁਝ ਸਮਝਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਟੂਡੈਂਟ ਇਵੇਂ ਨਾ ਸਮਝਣ ਕਿ ਬਾਬਾ ਨੇ ਫਲਾਨੀ
ਪੁਆਇੰਟ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾਈ। ਇਹ ਹੈ ਮੁੱਖ ਯਾਦ ਅਤੇ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਚੱਕਰ ਦੀ ਨਾਲੇਜ਼। ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਚੱਕਰ ਦੇ
84 ਜਨਮਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਨਹੀਂ - ਸਿਵਾਏ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ। ਵੈਰਾਗ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਵੇਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਹੁਣ ਇਸ ਮ੍ਰਿਤੂਲੋਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਨਾ
ਹੈ। ਦੈਵੀਗੁਣ ਵੀ ਜਰੂਰ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਨੰਬਰਵਾਰ ਮਾਲਾ ਵਿੱਚ ਪਿਰੋਣੇ ਹਨ। ਫ਼ਿਰ ਨੰਬਰਵਾਰ ਰਾਜਧਾਨੀ
ਵਿੱਚ ਆਉਣੇ ਹਨ। ਫ਼ਿਰ ਨੰਬਰਵਾਰ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਪੂਜਾ ਹੁੰਦੀਂ ਹੈ। ਕਈਆਂ ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਹੁੰਦੀਂ
ਹੈ। ਕੀ - ਕੀ ਨਾਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਚੰਡਿਕਾ ਦੇਵੀ ਦਾ ਵੀ ਮੇਲਾ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਰਜਿਸਟਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ
ਉਹ ਸੁਧਰਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਹ ਤਾਂ ਚੰਡਿਕਾ ਹੈ। ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਮੰਨਦੇ
ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਫ਼ਿਰ ਹਨ ਬੇਹੱਦ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ। ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂ ਬਾਪ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਇਹ
ਤਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਵੀ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪਦ ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਇਸਲਈ ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਆਪਣੇ ਤੇ
ਬਹੁਤ ਨਜ਼ਰ ,ਰੱਖਣੀ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਸਵੇਰੇ ਆਕੇ ਕਿੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੀ। ਇਹ
ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ। ਨਾਲੇਜ਼ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਸਤੀ ਸਬਜੈਕਟ ਕਹਾਂਗੇ। 84 ਦਾ ਚੱਕਰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਵੱਡੀ
ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਭਾਰੀ ਮਾਲ ਹੈ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫੇਲ੍ਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਤੁਹਾਡੀ ਯੁੱਧ ਵੀ ਇਸ ਨਾਲ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਮਾਇਆ ਪਿਛਾੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਨਾਲੇਜ਼ ਵਿੱਚ
ਯੁੱਧ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਤਾਂ ਸੋਰਸ ਆਫ ਇਨਕਮ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਂ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਨਾ ਹੈ, ਇਸਲਈ ਹੀ ਬਾਪ ਨੂੰ
ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਕੇ ਪਤਿਤ ਤੋਂ ਪਾਵਨ ਬਣਾਓ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਆਕੇ ਪੜਾਓ। ਕਹਿਣਗੇ ਪਾਵਨ ਬਣਾਓ।
ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਪੁਆਇੰਟ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਰਖਣੇ ਹਨ। ਪੂਰਾ ਰਾਜਯੋਗੀ ਬਣਨਾ ਹੈ।
ਨਾਲੇਜ਼ ਤਾਂ ਬੜੀ ਸਿੰਪਲ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਯੁਕਤੀ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਬਾਨ ਵਿੱਚ ਮਿਠਾਸ ਵੀ
ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਗਿਆਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਉਹ ਵੀ ਕਰਮਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਹੀ ਕਹਾਂਗੇ। ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ
ਭਗਤੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਚੰਗੇ ਕਰਮ ਕੀਤੇ ਹਨ ਇਸਲਈ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਜਿਨ੍ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਗਤੀ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਹੁਣ ਵੀ ਗਿਆਨ ਜਲਦੀ
ਉਠਾਉਣਗੇ। ਮਹਾਂਰਥੀਆਂ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਪੁਆਇੰਟਸ ਹੋਣਗੇ। ਲਿਖਦੇ ਰਹਿਣ ਤਾਂ ਚੰਗੇ - ਚੰਗੇ
ਪੁਆਇੰਟਸ ਅਲਗ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ। ਪੁਆਇੰਟਸ ਦਾ ਵਜ਼ਨ ਕਰਨ। ਪਰੰਤੂ ਇਵੇਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਕੋਈ ਕਰਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਕੋਈ ਨੋਟਸ ਰੱਖਦੇ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਪੁਆਇੰਟਸ ਨਿਕਾਲ਼ ਵੱਖ ਰੱਖਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਬਾਬਾ ਸਦਾ
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਭਾਸ਼ਣ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲੋਂ ਲਿਖੋ ਫ਼ਿਰ ਜਾਂਚ ਕਰੋ। ਐਸੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਨਹੀਂ। ਸਾਰੇ
ਪੁਆਇੰਟਸ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਬੈਰਿਸਟਰ ਲੋਕ ਵੀ ਪੁਆਇੰਟਸ ਨੋਟ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਡਾਇਰੀ
ਵਿੱਚ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਟੋਪੀਕਸ ਲਿਖਕੇ ਫ਼ਿਰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕੁਰੈਕਸ਼ਨ ਕਰਨਾ
ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ ਉੱਛਲ ਨਹੀਂ ਖਾਓਗੇ। ਤੁਹਾਡਾ ਬੁੱਧੀਯੋਗ ਹੋਰ- ਹੋਰ
ਪਾਸੇ ਭਟਕਦਾ ਰਹੇਗਾ। ਬਹੁਤ ਥੋੜ੍ਹੇ ਹਨ ਜੋ ਸਰਲਤਾ ਨਾਲ ਚਲਦੇ ਹਨ। ਸਰਵਿਸ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ
ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਨਹੀਂ। ਮਾਲਾ ਵਿੱਚ ਆਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਤਾਂ ਮਤ
ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਫ਼ਿਰ ਦਿਲ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਖੁਦ ਜਾਣੇ। ਭਾਵੇਂ ਧੰਦਾ - ਧੋਰੀ ਆਦਿ ਕਰੋ
ਡਾਇਰੀ ਤਾਂ ਸਦਾ ਪਾਕੇਟ ਵਿੱਚ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨੋਟ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ। ਸਭਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨੋਟ
ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਲਬੇਲੇ ਰਹਾਂਗੇ, ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਮੀਆਂ ਮਿੱਠੂ ਸਮਝਾਂਗੇ ਤੇ ਮਾਇਆ ਵੀ ਕੋਈ ਘੱਟ ਨਹੀਂ।
ਘਸੁੰਨ ਲਗਾਉਂਦੀ ਰਹੇਗੀ। ਲਕਸ਼ਮੀ ਨਾਰਾਇਣ ਬਣਨਾ ਮਾਸੀ ਦਾ ਘਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਨਾ ਹੈ। ਵੱਡੀ ਰਾਜਧਾਨੀ
ਸਥਾਪਨ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਕੋਟਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਨਿਕਲਣਗੇ। ਬਾਬਾ ਵੀ ਸਵੇਰੇ 2 ਵਜੇ ਉੱਠਕੇ ਲਿਖਦੇ ਸਨ ਫ਼ਿਰ
ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ। ਪੁਆਇੰਟ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਫ਼ਿਰ ਬੈਠ ਵੇਖਦੇ ਸਨ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੇ ਲਈ। ਤਾਂ
ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ। ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਕਰਮਾਤੀਤ ਅਵਸਥਾ। ਮੁਫ਼ਤ
ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀਂ ਹੈ। ਬੜੀ ਮਿਹਨਤ ਹੈ , ਕਰਮਭੋਗ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਯਾਦ ਕਰਨਾ
ਪੈਂਦਾ ਹੈ।ਅੱਛਾ, ਸਮਝੋ ਮੂਰਲੀ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਚਲਾਂਉਂਦੇ ਹਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਦਾ
ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਵਿਚ ਇਹ ਬੱਚਾ ਵੀ ਬੋਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਬਾਪ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲਐਕਯੂਰੇਟ ਹੀ ਕਹਿਣਗੇ। ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲਾਤ ਕਰਨੇ ਹੁੰਦੇ
ਹਨ। ਕਈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਰਿਸਪੋਨਸੀਬੀਲਟੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਨਾਮ - ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਫਸ ਚਲਾਇਮਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਢੇਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਖਿਆਲਾਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ - ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਲਈ ਮਕਾਨ ਬਣਾਉਂਣੇ ਹਨ, ਇਹ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨਾ
ਹੈ। ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਡਰਾਮਾ। ਬਾਬਾ ਦਾ ਵੀ ਡਰਾਮਾ, ਇੰਨਾ ਦਾ ਵੀ ਡਰਾਮਾ, ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਡਰਾਮਾ।
ਡਰਾਮੇ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਹੁੰਦੀਂ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਸੈਕਿੰਡ - ਸੈਕਿੰਡ ਡਰਾਮਾ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਡਰਾਮੇ
ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਨਾਲ ਹਿਲਣਗੇ ਨਹੀਂ। ਅਡੋਲ, ਅਚਲ, ਸਥਿਰ ਰਹਿਣਗੇ। ਤੂਫ਼ਾਨ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆਉਣਗੇ। ਕਈ
ਬੱਚੇ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਦਸਦੇ ਹਨ। ਸੁਪਨੇ ਵੀ ਢੇਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਮਾਇਆ ਹੈ ਨਾ। ਜਿੰਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ
ਆਉਂਦੇ ਸਨ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਵੀ ਆਉਣਗੇ। ਬਾਪ ਸਮਝ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਰਸਾ ਪਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਯਾਦ
ਵਿੱਚ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਕੋਈ - ਕੋਈ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ -ਕਰਦੇ ਥੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੰਜ਼ਿਲ ਬੜੀ ਭਾਰੀ
ਹੈ। 21 ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬਨਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਮਿਹਨਤ ਵੀ ਕਰਨੀ ਪਵੇ ਨਾ। ਲਵਲੀ ਬਾਪ ਨੂੰ
ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਪਵੇ। ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਬਾਬਾ ਸਾਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਬਾਪ
ਨੂੰ ਤਾਂ ਬਾਰ - ਬਾਰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਪਵੇ। ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰਾ ਬਾਬਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਾਬਾ ਤਾਂ ਕਮਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ,
ਵਿਸ਼ਵ ਦੀ ਨਾਲੇਜ਼ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਬਾਬਾ, ਬਾਬਾ, ਬਾਬਾ ਕਹਿ ਕੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਗਾਉਣੀ ਪਵੇ। ਜੋ ਯਾਦ
ਕਰਦੇ ਹੋਣਗੇ, ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਬਾਪ ਦੀ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀਂ ਹੋਵੇਗੀ। ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਹਨ ਬਾਪ ਤੋਂ ਰਿਫਰੈਸ਼
ਹੋਣ। ਤਾਂ ਬਾਪ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ - ਮਿੱਠੇ ਬੱਚੇ, ਗਫ਼ਲਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਸਾਰੇ
ਸੇਂਟਰਜ਼ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ, ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ? ਬਾਪ ਜਾਂਚ ਤਾਂ
ਕਰਦੇ ਹਨ ਨਾ। ਸ਼ਕਲ ਤੋਂ ਵੀ ਵੇਖਦੇ ਹਨ -- ਬਾਪ ਨਾਲ ਕਿੰਨਾ ਲਵ ਹੈ? ਬਾਪ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ
ਤਾਂ ਬਾਪ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਬੈਠੇ - ਬੈਠੇ ਸਭ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਬਿਗਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ,
ਸਾਰੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁਲਾਨਾ ਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਅਵਸਥਾ ਬੜੀ ਮਿੱਠੀ ਅਲੌਕਿਕ ਹੁੰਦੀਂ ਹੈ। ਬਾਪ ਦੀ ਯਾਦ
ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਬੈਠਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਅੱਥਰੂ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਭਗਤੀ ਮਾਰਗ ਵਿੱਚ ਵੀ ਅੱਥਰੂ ਆਉਂਦੇ
ਹਨ। ਪਰੰਤੂ ਭਗਤੀ ਮਾਰਗ ਵੱਖ ਹੈ, ਗਿਆਨ ਮਾਰਗ ਵੱਖ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਸੱਚੇ ਬਾਪ ਦੇ ਨਾਲ ਸੱਚਾ ਪ੍ਰੇਮ।
ਇੱਥੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੀ ਨਿਆਰੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਹੋ, ਜਰੂਰ ਰੱਥ ਤੇ ਸਵਾਰ
ਹੋਵੇਗਾ। ਬਗੈਰ ਸ਼ਰੀਰ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਮਿਲ ਸਕਦੀਆਂ, ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਸ਼ਰੀਰਧਾਰੀ ਹਨ। ਜਾਣਦੇ
ਹਨ ਇਹ ਬਾਪਦਾਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਵੇ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ।ਮਹਿਮਾ ਕਰਨੀ ਪਵੇ। ਬਾਬਾ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਤੁਸੀਂ ਬੱਚੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਬਾਬਾ ਆਇਆ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਜੰਗਲ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੰਗਲਮ ਭਗਵਾਨ ਵਿਸ਼ਣੂ ਕਿਹਾ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਨਾ। ਸਭ ਦਾ ਮੰਗਲ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ, ਸਭਦਾ ਕਲਿਆਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਹੀ ਬਾਪ ਹੈ ਤਾਂ
ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਿਓੰ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕਲਿਆਣ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਜ਼ਰੂਰ ਕੋਈ ਖ਼ਾਮੀ ਹੈ।
ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਯਾਦ ਦਾ ਜੌਹਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਵਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ
ਡਰਾਮਾ। ਹੁਣ ਫ਼ਿਰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੌਹਰ ਧਾਰਨ ਕਰੋ। ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਹੀ ਮੁਸ਼ਿਕਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਭਰਾ
ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਬਾਪ ਦਾ ਪਰਿਚੇ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਬਾਪ ਤੋਂ ਵਰਸਾ ਪਾਉਣਾ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਫੀਲ ਕਰਦੇ
ਹਨ ਘੜੀ - ਘੜੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਬਾਪ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਬੱਚਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਹੀ ਤੇ ਬੱਚੇ -
ਬੱਚੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਬਾਪ ਤਾਂ ਸਭ ਦਾ ਹੈ ਵੰਡਰਫੁਲ ਪਾਰਟ ਹੈ ਨਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ। ਬਹੁਤ ਥੋੜ੍ਹੇ
ਬੱਚੇ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਇਹ ਅੱਖਰ ਕਿਸਦੇ ਹਨ। ਬਾਬਾ ਤਾਂ ਬੱਚੇ - ਬੱਚੇ ਹੀ ਕਹਿਣਗੇ। ਆਇਆ ਹੀ ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ
ਨੂੰ ਵਰਸਾ ਦੇਣ। ਬਾਬਾ ਸਭ ਸੁਣਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਕੰਮ ਮੈਂ ਲੈਣਾ ਹੈ ਨਾ। ਇਹ ਬਹੁਤ
ਵੰਡਰਫੁਲ ਚਟਪਟੀ ਨਾਲੇਜ਼ ਹੈ। ਇਹ ਨਾਲੇਜ਼ ਅਟਪਟੀ ਅਤੇ ਖਟਪਟੀ ਵੀ ਹੈ। ਬੈਕੁੰਠ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬਣਨ ਦੇ
ਲਈ ਨਾਲੇਜ਼ ਵੀ ਐਸੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨਾ।
ਅੱਛਾ ਹਰੇਕ ਨੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਦੈਵੀਗੁਣ ਧਾਰਨ ਕਰਨੇ ਹਨ। ਮੁੱਖ ਨਾਲ ਕਦੇ ਉਲਟੇ - ਸੁਲਟੇ
ਅੱਖਰ ਨਹੀਂ ਬੋਲਨੇ ਹਨ। ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੱਢਣਾ ਹੈ। ਅੱਛਾ।
ਮਿੱਠੇ- ਮਿੱਠੇ ਸਿੱਕੀਲਧੇ ਬੱਚਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਦਾ ਯਾਦ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਗੁਡਮੋਰਨਿੰਗ
। ਰੂਹਾਨੀ ਬਾਪ ਦੀ ਰੂਹਾਨੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਮਸਤੇ।
ਧਾਰਨਾ ਲਈ ਮੁੱਖ
ਸਾਰ:-
ਵਰਦਾਨ:-
ਤਿੰਨ
ਸਮ੍ਰਿਤੀਆਂ ਦੇ ਤਿਲਕ ਦੁਆਰਾ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਸਥਿਤੀ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਚਲ ਅਡੋਲ ਭਵ: ਬਾਪਦਾਦਾ ਨੇ ਸਾਰੇ
ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਸਮ੍ਰਿਤੀਆਂ ਦਾ ਤਿਲਕ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਇਕ ਸਵੈ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਫਿਰ ਬਾਪ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ
ਅਤੇ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਕਰਮ ਦੇ ਲਈ ਡਰਾਮੇ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ। ਜਿੰਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਇਹ ਤਿੰਨੇ ਸਮ੍ਰਿਤੀਆਂ ਸਦਾ ਹਨ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਵੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਹੈ। ਆਤਮਾ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਬਾਪ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਅਤੇ ਬਾਪ ਦੇ
ਨਾਲ ਡਰਾਮੇ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕਰਮ ਵਿੱਚ ਜੇਕਰ ਡਰਾਮੇ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੈ ਤਾਂ ਹੇਠਾਂ
ਉੱਪਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵੋਂਗੇ। ਜੋ ਵੀ ਵੱਖ - ਵੱਖ ਪਰਸਥਿਤੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਨਾਂ ਵਿਚ ਅਚਲ ਅਡੋਲ ਰਹਾਂ
ਗੇ।
ਸਲੋਗਨ:-
ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ
ਨੂੰ ਅਲੌਕਿਕ, ਮਨ ਨੂੰ ਸ਼ੀਤਲ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀ ਨੂੰ ਰਹਿਮਦਿਲ ਬਣਾਓ।