23.12.19        Punjabi Morning Murli        Om Shanti         BapDada         Madhuban


ਮਿੱਠੇ ਬੱਚੇ:- ਕਦਮ - ਕਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਮਤ ਤੇ ਚੱਲਣਾ ਇਹ ਹੀ ਹਾਇਐਸਟ ਚਾਰਟ ਹੈ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੀ ਮਤ ਦਾ ਰਿਗਾਰ੍ਡ ਹੈ ਉਹ ਮੁਰਲੀ ਜਰੂਰ ਪੜ੍ਹਣਗੇ ”
 

ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-
ਤੁਸੀਂ ਈਸ਼ਵਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਕਿਹੜਾ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਕੋਈ ਵੀ ਪੁੱਛ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਹੈ?

ਉੱਤਰ:-
ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਇਹ ਕੋਈ ਵੀ ਪੁੱਛ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰਾਜ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ? ਕਿਓਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਸਦੈਵ ਰਾਜ਼ੀ ਹਾਂ। ਪਰਵਾਹ ਸੀ ਪਾਰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬਾਪ ਦੀ, ਉਹ ਮਿਲ ਗਿਆ ਬਾਕੀ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਰਨੀ, ਤੁਸੀਂ ਭਾਵੇਂ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਤਾਂ ਵੀ ਕਹਿਣਗੇ ਅਸੀਂ ਰਾਜ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹਾਂ। ਈਸ਼ਵਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ। ਬਾਪ ਜਦੋਂ ਵੇਖਦੇ ਹਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਮਾਇਆ ਦਾ ਵਾਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ - ਬੱਚੇ, ਰਾਜ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ?

ਓਮ ਸ਼ਾਂਤੀ
ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਇਹ ਜਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਬਾਬਾ ਬਾਪ ਵੀ ਹੈ, ਟੀਚਰ ਅਤੇ ਸੁਪਰੀਮ ਗੁਰੂ ਵੀ ਹੈ। ਇਸ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਜਰੂਰ ਹੋਣਗੇ। ਇਹ ਯਾਦ ਕਦੀ ਕੋਈ ਸਿਖਾ ਨਾ ਸਕੇ। ਕਲਪ - ਕਲਪ ਬਾਪਹੀ ਆਕੇ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਗਿਆਨ ਸਾਗਰ ਪਤਿਤ - ਪਾਵਨ ਹੈ। ਇਹ ਹੁਣ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਗਿਆਨ ਦਾ ਤੀਜਾ ਨੇਤਰ ਦਿਵਯ ਬੁੱਧੀ ਮਿਲੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਭਾਵੇਂ ਸਮਝਦੇ ਤਾਂ ਹੋਣਗੇ ਪਰ ਬਾਪ ਨੂੰ ਹੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਟੀਚਰ - ਗੁਰੂ ਫਿਰ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਆਵੇਗਾ। ਮਾਇਆ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪ੍ਰਬਲ ਹੈ ਜੋ ਬਾਪ ਦੇ ਤਿੰਨਾਂ ਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਭੁਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਸੀਂ ਹਾਰ ਖਾ ਗਏ। ਓਵੇਂ ਤਾਂ ਕਦਮ - ਕਦਮ ਵਿੱਚ ਪਦਮ ਹੈ ਪਰ ਹਾਰ ਖਾਣ ਨਾਲ ਪਦਮ ਕਿਵੇਂ ਹੋਣਗੇ? ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਪਦਮ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਈਸ਼ਵਰ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਦੀ ਹੋ ਨਾ ਸਕੇ। ਭਾਵੇਂ ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ਉੱਚ ਤੋਂ ਉੱਚ ਹੈ ਇੱਕ ਬਾਪ। ਬਾਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਗੱਦਾਈ, ਕਲ ਰਾਜਾਈ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਕਰ ਇਹ ਬਣ ਰਹੇ ਹੋ। ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਇਸ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਵਿੱਚ ਫੇਲ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਗਿਆਨ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਹਿਜ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ਇੰਨੇ ਥੋੜੇ ਪਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਓਂ? ਮਾਇਆ ਘੜੀ - ਘੜੀ ਭੁਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਆਪਣਾ ਚਾਰਟ ਰੱਖੋ ਪਰ ਲਿੱਖ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਕਿੱਥੇ ਤੱਕ ਬੈਠ ਲਿੱਖੀਏ। ਜੇ ਲਿੱਖਦੇ ਵੀ ਹਨ ਤਾਂ ਕਦੀ ਅਪ ਕਦੀ ਡਾਊਨ। ਹਾਇਐਸਟ ਚਾਰਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਦਮ - ਕਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਮਤ ਤੇ ਚੱਲਦੇ ਹਨ। ਬਾਪ ਤਾਂ ਸਮਝਣਗੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਜਾ ਆਉਂਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਅਮਲ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। 1-2 ਪਰਸੈਂਟ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਲਿੱਖਦੇ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਮਤ ਦਾ ਇੰਨਾ ਰਿਗਾਰ੍ਡ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੁਰਲੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਤੱਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ - ਬਾਬਾ ਕਹਿੰਦੇ ਤਾਂ ਸੱਚ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਮੁਰਲੀ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਸਿਖਾਉਣਗੇ।

ਬਾਪ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ ਤੇ ਸ੍ਵਰਗ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਬਣੋ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਾਪ ਵੀ ਆ ਗਿਆ, ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਆ ਗਿਆ। ਸਦਗਤੀ ਦਾਤਾ ਵੀ ਆ ਗਿਆ। ਥੋੜੇ - ਥੋੜੇ ਅੱਖਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਗਿਆਨ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਰਿਵਾਈਜ਼ ਕਰਨ। ਭਾਵੇਂ ਬਾਪ ਵੀ ਇਹੀ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿਓਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਸਲਈ ਇੱਥੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਰਿਵਾਈਜ਼ ਕਰਨ। ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਕਰਦੇ ਵੀ ਹਨ ਤਾਂ ਵੀ ਰਿਵਾਈਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਤਕਦੀਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਤਦਬੀਰ ਵੀ ਕੀ ਕਰੀਏ। ਤਦਬੀਰ ਕਰਾਉਣ ਵਾਲਾ ਤਾਂ ਇੱਕ ਹੀ ਬਾਪ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੀ ਪਾਸ -ਖ਼ਾਤਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਉਸ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਐਕਸਟਰਾ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਟੀਚਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਤਕਦੀਰ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕ ਰਸ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ - ਇੱਕ ਨੂੰ ਵੱਖ - ਵੱਖ ਕਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਪੜ੍ਹਾਉਣਗੇ - ਕਿੰਨੇ ਢੇਰ ਬੱਚੇ ਹਨ! ਉਸ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੱਡੇ ਆਦਮੀ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਆਫਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਐਕਸਟਰਾ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਟੀਚਰ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਡਲ ਹਨ, ਇਸਲਈ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਕਾਲਰਸ਼ਿਪ ਲਾਇਕ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਟੀਚਰ ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਐਕਸਟਰਾ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਮਾਨਾ ਟੀਚਰ ਕੁਝ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਇਵੇਂ ਤਾਂ ਪੈਸੇ ਵੀ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਖਾਸ ਟਾਈਮ ਤੇ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹ ਜਾਸਤੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਬਾਪ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੀ ਮਹਾਮੰਤ੍ਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਮਨਮਨਾਭਵ। ਬਸ। ਬਾਪ ਹੀ ਇੱਕ ਪਤਿਤ - ਪਾਵਨ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੀ ਯਾਦ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਪਾਵਨ ਬਣਾਂਗੇ। ਉਹ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਜਿੰਨਾ ਯਾਦ ਕਰਣਗੇ ਉਨਾ ਪਾਵਨ ਬਣਨਗੇ। ਸਾਰਾ ਮਦਾਰ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਤੇ ਹੈ। ਉਹ ਤਾਂ ਤੀਰਥਾਂ ਤੇ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕਰਨ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ - ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਫਿਰ ਕੀ ਹੋਇਆ। ਥੱਲੇ ਹੀ ਗਿਰਦੇ ਆਏ ਹੋ। ਯਾਤਰਾ ਕਿਸ ਲਈ ਹਨ, ਇਸ ਨਾਲ ਕੀ ਮਿਲੇਗਾ! ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੀ ਹੈ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ। ਅੱਖਰ ਹੀ ਇੱਕ ਹੈ - ਮਨਮਨਾਭਵ। ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਤੁਹਾਡੀ ਅਨਾਦਿ ਹੈ। ਉਹ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਸੀਂ ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਅਨਾਦਿ ਕਾਲ ਤੋਂ ਕਰਦੇ ਆਏ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਗਿਆਨ ਸਹਿਤ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਲਪ - ਕਲਪ ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਖੁਦ ਬਾਪ ਆਕੇ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੇ ਧੱਕੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਕਿੰਨਾ ਸ਼ੋਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਯਾਤਰਾ ਹੈ ਡੇਡ ਸਾਈਲੈਂਸ ਦੀ। ਇੱਕ ਬਾਪ ਨੂੰ ਹੀ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਇਸ ਤੋਂ ਹੀ ਪਾਵਨ ਬਣਨਾ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਪ ਨੇ ਇਹ ਸੱਚੀ - ਸਚੀ ਰੂਹਾਨੀ ਯਾਤਰਾ ਸਿਖਾਈ ਹੈ। ਉਹ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਜਨਮ - ਜਨਮਾਂਤਰ ਕਰਦੇ ਹੀ ਰਹੇ, ਫਿਰ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ - ਚਾਰੋਂ ਤਰਫ ਲਗਾਏ ਫੇਰੇ…...ਰੱਬ ਤੋਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਹੀ ਰਹੇ। ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ ਆਕੇ ਫਿਰ ਵਿਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਕੀ ਫਾਇਦਾ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਇਹ ਹੈ ਪੁਰਸ਼ੋਤਮ ਸੰਗਮਯੁਗ, ਜੱਦ ਕਿ ਬਾਪ ਆਏ ਹਨ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਰੇ ਜਾਣ ਜਾਣਗੇ ਕਿ ਬਾਪ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਰੱਬ ਅਖ਼ਰੀਨ ਮਿਲੇਗਾ ਕਿਵੇਂ? ਰੱਬ ਆਖਿਰ ਮਿਲੇਗਾ ਕਿਵੇਂ? ਇਹ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ। ਕੋਈ ਤਾਂ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਕੁੱਤੇ ਬਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇਗਾ। ਕੀ ਇਨ੍ਹ ਸਭ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਮਿਲੇਗਾ? ਕਿੰਨਾ ਝੂਠ ਹੈ। ਝੂਠ ਹੀ ਖਾਣਾ, ਝੂਠ ਹੀ ਪੀਣਾ, ਝੂਠ ਹੀ ਰਾਤ ਬਿਤਾਨਾ ਇਸਲਈ ਇਹ ਹੈ ਹੀ ਝੂਠ ਖੰਡ। ਸੱਚ ਖੰਡ ਸ੍ਵਰਗ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਹੀ ਸ੍ਵਰਗ ਸੀ। ਸ੍ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਸਭ ਭਾਰਤਵਾਸੀ ਸੀ, ਅੱਜ ਉਹ ਹੀ ਭਾਰਤਵਾਸੀ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮਿੱਠੇ - ਮਿੱਠੇ ਬੱਚੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਸ਼੍ਰੀ ਮਤ ਲੈਕੇ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸ੍ਵਰਗ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਕੋਈ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਸਾਰਾ ਵਿਸ਼ਵ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਿੰਨੇ ਢੇਰ ਦੇ ਢੇਰ ਧਰਮ ਹਨ। ਬਾਪ ਸਾਰੇ ਝਾੜ ਦੀ ਨਾਲੇਜ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਦਿਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਸੋ ਦੇਵਤਾ ਸੀ ਫਿਰ ਵੈਸ਼ਯ, ਸ਼ੂਦਰ ਬਣੇ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਬਣੇ ਹੋ। ਇਹ ਅੱਖਰ ਕਦੀ ਕੋਈ ਸੰਨਿਆਸ ਉਦਾਸੀ, ਵਿਦਵਾਨ ਦੁਆਰਾ ਸੁਣੇ ਹਨ? ਇਹ ਅਸੀਂ ਸੋ ਦਾ ਅਰਥ ਬਾਪ ਕਿੰਨਾ ਸਹਿਜ ਕਰਕੇ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਹਮ ਸੋ ਮਾਨਾ ਮੈ ਆਤਮਾ, ਅਸੀਂ ਆਤਮਾ ਇਵੇਂ - ਇਵੇਂ ਚੱਕਰ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਅਸੀਂ ਆਤਮਾ ਸੋ ਪਰਮਾਤਮਾ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਸੋ ਅਸੀਂ ਆਤਮਾ। ਇੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸੋ ਦੇ ਅਰਥ ਦਾ ਪਤਾ ਹੋਵੇ। ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸੋ ਦਾ ਮੰਤਰ ਹੈ, ਸਦਾ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਯਾਦ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਰਾਜਾ ਕਿਵੇਂ ਬਣੋਗੇ। ਉਹ ਤਾਂ 84 ਦਾ ਅਰਥ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦਾ ਹੀ ਉੱਥਾਨ ਅਤੇ ਪਤਨ ਗਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਸਤੋਪ੍ਰਧਾਨ, ਸਤੋ, ਰਜੋ, ਤਮੋ। ਸੂਰਜਵੰਸ਼ੀ, ਚੰਦ੍ਰਵੰਸ਼ੀ…...।

ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਪਤਾ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਬਾਪ ਬੀਜਰੂਪ ਨੂੰ ਹੀ ਗਿਆਨ ਦਾ ਸਾਗਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਤਮਾ ਸੋ ਪਰਮਾਤਮਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਨਹੀਂ, ਬਾਪ ਆਪ ਸਮਾਨ ਨਾਲੇਜਫੁਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਆਪ ਸਮਾਨ ਗਾਡ ਨਹੀਂ ਬਣਾਉਂਦੇ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਰੀਤੀ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤੱਦ ਹੀ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਚੱਕਰ ਚੱਲ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ 84 ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਮੇਂ, ਵਰਨ, ਵੰਸ਼ਾਵਲੀ ਸਭ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲੇਜ ਤੋਂ ਹੀ ਉੱਚ ਤੇ ਉੱਚ ਬਣਦੇ ਹਾਂ। ਨਾਲੇਜ ਹੋਵੇਗੀ ਤਾਂ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਣਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜੱਦ ਇਮਤਿਹਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪੇਪਰ ਆਦਿ ਭਰਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪੇਪਰ ਵਿਲਾਇਤ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਵਿਲਾਇਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਣਗੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਮਿਨਿਸਟਰ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਜਾਂਚ ਕਰਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਇੱਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਪੇਪਰਜ਼ ਦੀ ਕੌਣ ਜਾਂਚ ਕਰੇਗਾ? ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਹੀ ਕਰੋਗੇ। ਖੁਦ ਜੋ ਚਾਹੀਦਾ ਸੋ ਬਣੋ। ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਜੋ ਪਦ ਬਾਪ ਤੋਂ ਚਾਹੇ ਉਹ ਲੈ ਲਓ। ਜਿੰਨਾ ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋਂਗੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਕਰੋਂਗੇ, ਉੰਨਾ ਹੀ ਫਲ ਮਿਲੇਗਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਵਿਸ ਕਰਨ ਦੀ ਫਿਕਰ ਰਹੇਗੀ ਕਿ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸਥਾਪਨ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪ੍ਰਜਾ ਵੀ ਤਾਂ ਚਾਹੀਦੀ ਨਾ। ਉੱਥੇ ਵਜ਼ੀਰ ਆਦਿ ਦੀ ਦਰਕਾਰ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ। ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਜਦ ਅਕਲ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੱਦ ਵਜ਼ੀਰ ਦੀ ਦਰਕਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਬਾਪ ਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਰਾਏ ਲੈਣ ਆਉਂਦੇ ਹਨ - ਬਾਬਾ ਪੈਸਾ ਹੈ ਕੀ ਕਰੀਏ? ਧੰਦਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰੀਏ? ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਧੰਦੇ ਆਦਿ ਦੀ ਗੱਲ ਇੱਥੇ ਨਹੀਂ ਲਿਆਓ। ਹਾਂ, ਕੋਈ ਦਿਲਸ਼ਿਕਸਤ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਆਥਤ (ਮਦਦ) ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਦੱਸ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਹ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਧੰਦਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਧੰਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਿਤ ਤੋਂ ਪਾਵਨ ਬਣਾਕੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਬਣਾਉਣ ਦਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਪ ਤੋਂ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਸਦਾ ਲੈਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਹੈ ਆਸੁਰੀ ਮੱਤ। ਉੱਥੇ ਤਾਂ ਸੁੱਖਧਾਮ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਕਦੀ ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਣਗੇ ਕਿ ਰਾਜ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ? ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਹੈ? ਇਹ ਅੱਖਰ ਇੱਥੇ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉੱਥੇ ਇਹ ਅੱਖਰ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਦੁੱਖਧਾਮ ਦੇ ਕੋਈ ਅੱਖਰ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਬਾਪ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਾਇਆ ਦੀ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ਤਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਾਪ ਪੁੱਛ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਠੀਕ - ਠੀਕ ਰਾਜ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ ? ਮਨੁੱਖ ਇੱਥੇ ਦੇ ਅੱਖਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕਣ। ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਪੁੱਛੇ ਤਾਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਈਸ਼ਵਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕੀ ਖੁਸ਼ੀ ਖ਼ਰਾਫਤ ਪੁੱਛਦੇ ਹੋ? ਪਰਵਾਹ ਸੀ ਪਾਰ ਬ੍ਰਹਮਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬਾਪ ਦੀ, ਹੁਣ ਉਹ ਮਿਲ ਗਿਆ, ਹੁਣ ਕੀ ਪਰਵਾਹ। ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਯਾਦ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ - ਇਹ ਵੀ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਗਿਆਨ ਹੈ। ਜੱਦ ਅਸੀਂ ਪਾਵਨ ਬਣ ਜਾਵਾਂਗੇ ਫਿਰ ਲੜਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਵੇਗੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛਣਗੇ ਜਰੂਰ। ਤੁਸੀਂ ਕਹੋਗੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸਦੈਵ ਰਾਜ਼ੀ ਹਾਂ। ਬੀਮਾਰ ਵੀ ਹੋ. ਤਾਂ ਵੀ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ। ਬਾਬਾ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਹੋ ਤਾਂ ਸ੍ਵਰਗ ਤੋਂ ਵੀ ਇੱਥੇ ਜਾਸਤੀ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ। ਜੱਦ ਕਿ ਸ੍ਵਰਗ ਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਬਾਪ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਲਾਇਕ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਫਿਰ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਹੈ! ਈਸ਼ਵਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ। ਉੱਥੇ ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ। ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਹੈ ਈਸ਼ਵਰ। ਤਾਂ ਈਸ਼ਵਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਸਾਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਾਬਾ ਸਦਾ ਟੀਚਰ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਨ। ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਉੱਪਰ ਤਾਜ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਰਾਉਨ ਪ੍ਰਿੰਸ। ਬਾਪ ਦਾ ਤਾਜ ਬੱਚਾ ਪਾਵੇਗਾ। ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹੋ ਸਤਯੁਗ ਇੱਚ ਸੁੱਖ ਹੀ ਸੁੱਖ ਹੈ। ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸੁੱਖ ਤੱਦ ਪਾਉਣਗੇ ਜੱਦ ਉੱਥੇ ਜਾਣਗੇ। ਉਹ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਜਾਣੋ। ਸਤਯੁਗ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਇਹ ਸ਼ਰੀਰ ਛੱਡ ਅਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਵਿੱਚ ਬਾਪ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਸੱਚ - ਸੱਚ ਅਸੀਂ ਸ੍ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਫਲਾਣਾ ਸ੍ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸ੍ਵਰਗ ਅਤੇ ਨਰਕ ਕਿਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਲਪ ਦੀ ਉਮਰ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਵਰ੍ਹੇ ਲਿੱਖ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਜਨਮ - ਜਨਮਾਂਤਰ ਇਹ ਗਿਆਨ ਸੁਣਦੇ ਸੁਣਦੇ ਗਿਰਦੇ ਆਏ। ਤੁਹਾਡੀ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਤੋਂ ਕਿੱਥੇ ਆਕੇ ਡਿੱਗੇ ਹਾਂ। ਸਤਯੁਗ ਤੋਂ ਗਿਰਦੇ ਹੀ ਆਏ ਹਨ। ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਇਸ ਪੁਰਸ਼ੋਤਮ ਸੰਗਮਯੁਗ ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਹਾਂ। ਕਲਪ -ਕਲਪ ਬਾਪ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਪੜ੍ਹਾਉਣ। ਬਾਪ ਦੇ ਕੋਲ ਤੁਸੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਹੋ ਨਾ। ਇਹੀ ਸਾਡਾ ਸੱਚਾ ਸੱਚਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹੈ, ਜੋ ਮੁਕਤੀ - ਜੀਵਨਮੁਕਤੀ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਬਾਬਾ ਵੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ, ਇਵੇਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚੇ ਵੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹੋ। ਕਦਮ - ਕਦਮ ਤੇ ਸਾਵਧਾਨੀ ਰੱਖਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਨਸਾ - ਵਾਚਾ - ਕਰਮਣਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਧ ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਵੀ ਗੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਬਾਪ ਨੂੰ ਘੜੀ - ਘੜੀ ਬੱਚੇ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਪ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣ ਨਾਲ ਬਾਪ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਵੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਸਟੂਡੈਂਟ ਹਾਂ, ਇਹ ਵੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਹੈ ਬਹੁਤ ਸਹਿਜ। ਬਾਪ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਰਾਮਾਤ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਕਰਾਮਾਤ ਹੋਰ ਕੋਈ ਵੀ ਬਾਪ ਸਿਖਾ ਨਾ ਸਕੇ। ਇਸ ਕਰਾਮਾਤ ਤੋਂ ਹੀ ਤਮੋਪ੍ਰਧਾਨ ਤੋਂ ਸਤੋਪ੍ਰਧਾਨ ਬਣਦੇ ਹਾਂ।

ਤੁਸੀਂ ਬੱਚੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮਾ ਦੁਆਰਾ ਆਦਿ ਸਨਾਤਨ ਦੇਵੀ - ਦੇਵਤਾ ਧਰਮ ਦੀ ਸਥਾਪਨ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜੋ ਧਰਮ ਸਤਯੁਗ ਅਤੇ ਤ੍ਰੇਤਾ, ਅੱਧਾਕਲਪ ਚਲਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਦੂਜੇ ਧਰਮ ਵਾਲੇ ਬਾਦ ਵਿੱਚ ਵ੍ਰਿਧੀ ਨੂੰ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਰਾਇਸਟ ਆਇਆ, ਪਹਿਲੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਸੀ। ਜੱਦ ਬਹੁਤ ਹੋ ਜਾਣ ਤੱਦ ਰਾਜਾਈ ਕਰ ਸਕਣ। ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਧਰਮ ਹੁਣ ਤੱਕ ਹੈ। ਵ੍ਰਿਧੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਰਾਇਸਟ ਦੁਆਰਾ ਅਸੀਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਬਣੇ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਤੋਂ 2 ਹਜ਼ਾਰ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲੇ ਕਰਾਇਸਟ ਆਇਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਵ੍ਰਿਧੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਕਹਿਣਗੇ ਅਸੀਂ ਕਰਾਇਸਟ ਦੇ ਹਾਂ। ਪਹਿਲੇ ਇੱਕ ਕਰਾਇਸਟ ਆਇਆ, ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਧਰਮ ਸਥਾਪਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਵ੍ਰਿਧੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਤੋਂ ਦੋ, ਦੋ ਤੋਂ ਚਾਰ…….ਫਿਰ ਇਵੇਂ ਵ੍ਰਿਧੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਵੇਖੋ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਦਾ ਝਾੜ ਕਿੰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਹੈ ਦੇਵੀ - ਦੇਵਤਾ ਘਰਾਨਾ, ਇਸਲਈ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੂੰ ਗ੍ਰੇਟ - ਗ੍ਰੈੰਡ ਫਾਦਰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਭਾਰਤਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਰਮਪਿਤਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਸ਼ਿਵ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟ ਬੱਚੇ ਹਾਂ।

ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਵੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਆਦਿ ਦੇਵ ਹੋਕੇ ਗਏ ਹਨ, ਜਿਸ ਦੇ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਵੰਸ਼ਾਵਲੀ ਹਨ। ਬਾਕੀ ਉਹ ਮੰਨਣਗੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਕਰਾਇਸਟ ਨੂੰ ਹੀ, ਕਰਾਇਸਟ ਨੂੰ, ਬੁੱਧ ਨੂੰ ਫਾਦਰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਸਿਜਰਾ ਹੈ ਨਾ। ਜਿਵੇਂ ਕਰਾਈਸਟ ਦਾ ਯਾਦਗਾਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਚਨ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਇੱਥੇ ਤਪੱਸਿਆ ਕੀਤੀ ਹੈ ਤੱਦ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਯਾਦਗਾਰ ਇੱਥੇ (ਆਬੂ ਵਿੱਚ) ਹੈ। ਅੱਛਾ।

ਮਿੱਠੇ- ਮਿੱਠੇ ਸਿੱਕੀਲਧੇ ਬੱਚਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਦਾ ਯਾਦ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਗੁਡਮੋਰਨਿੰਗ। ਰੂਹਾਨੀ ਬਾਪ ਦੀ ਰੂਹਾਨੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਮਸਤੇ।

ਧਾਰਨਾ ਲਈ ਮੁੱਖ ਸਾਰ:-
1. ਡੈਡ ਸਾਈਲੈਂਸ ਦੀ ਸੱਚੀ - ਸੱਚੀ ਰੂਹਾਨੀ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸੋ ਦਾ ਮੰਤਰ ਸਦਾ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਹੈ, ਤੱਦ ਚੱਕਰਵਰਤੀ ਰਾਜਾ ਬਣੋਗੇ।

2. ਮਨਸਾ - ਵਾਚਾ - ਕਰਮਣਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਧ ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਵੀ ਗੰਦਗੀ ਨਾ ਹੋ। ਕਦਮ - ਕਦਮ ਤੇ ਸਾਵਧਾਨੀ ਰੱਖਣੀ ਹੈ। ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਦਾ ਰਿਗਾਰ੍ਡ ਰੱਖਣਾ ਹੈ।

ਵਰਦਾਨ:-
“ ਬਾਬਾ ” ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਚਾਬੀ ਤੋਂ ਸਰਵ ਖਜਾਨੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਭਾਗਿਆਵਾਨ ਆਤਮਾ ਭਵ :

ਭਾਵੇਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਗਿਆਨ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਨੂੰ ਜਾਨ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਸੁਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਪਰ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ “ਬਾਬਾ” ਦਿਲ ਤੋਂ ਮੰਨਿਆ ਅਤੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾਇਆ ਤਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਆਤਮਾ ਬਣ ਗਏ, ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮਹਾਨ ਆਤਮਾ ਦੇ ਸਵਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗਾਇਨ ਯੋਗ ਬਣ ਗਏ ਕਿਓਂਕਿ ਇੱਕ “ਬਾਬਾ” ਸ਼ਬਦ ਸਰਵ ਖਜਾਨਿਆਂ ਦੀ ਅਤੇ ਭਾਗਿਆ ਦੀ ਚਾਬੀ ਹੈ। ਚਾਬੀ ਲਾਉਣ ਦੀ ਵਿਧੀ ਹੈ ਦਿਲ ਤੋਂ ਜਾਣਨਾ ਅਤੇ ਮੰਨਣਾ। ਦਿਲ ਤੋਂ ਕਹੋ ਬਾਬਾ ਤਾਂ ਖਜਾਨੇ ਸਦਾ ਹਾਜਿਰ ਹੈ।

ਸਲੋਗਨ:-
ਬਾਪਦਾਦਾ ਤੋਂ ਸਨੇਹ ਹੈ ਤਾਂ ਸਨੇਹ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੇ ਜਹਾਨ ਨੂੰ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਦਿਉ।