21.03.21 Avyakt Bapdada Punjabi Murli
22.11.87 Om Shanti Madhuban
ਮਦਦ ਦੇ ਸਾਗਰ ਤੋਂ
ਪਦਮਗੁਣਾ ਮਦਦ ਲੈਣ ਦੀ ਵਿਧੀ
ਅੱਜ ਬਾਪਦਾਦਾ ਆਪਣੇ ਚਾਰੋ
ਪਾਸੇ ਦੇ ਹਿਮੰਤਵਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਦਿ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਹਰ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਆਤਮਾ
ਹਿੰਮਤ ਦੇ ਆਧਾਰ ਨਾਲ ਮਦਦ ਦੀ ਪਾਤਰ ਬਣੀ ਹੈ ਅਤੇ ‘ਹਿਮੰਤੇ ਬੱਚੇ ਮਦਦੇ ਬਾਪ’ ਦੇ ਵਰਦਾਨ ਪ੍ਰਮਾਣ
ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਵਿੱਚ ਨਬਰਵਾਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੇ ਹਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕਦਮ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਬਾਪ ਦੀ ਪਦਮ
ਕਦਮਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਹਰ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਬਾਪਦਾਦਾ ਦਾ ਵਾਇਦਾ ਕਹੋ,
ਵਰਸਾ ਕਹੋ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸੇ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਸਹਿਜ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ 63 ਜਨਮਾਂ ਦੀ
ਨਿਰਬਲ ਆਤਮਾਵਾਂ ਬਲਵਾਨ ਬਣ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਜਨਮ ਲੈਂਦੇ ਹੀ ਪਹਿਲੀ ਹਿੰਮਤ
ਕਿਹੜੀ ਧਾਰਨਾ ਕੀਤੀ? ਪਹਿਲੀ ਹਿੰਮਤ - ਜੋ ਅਸੰਭਵ ਨੂੰ ਸੰਭਵ ਕਰਕੇ ਵਿਖਾਇਆ, ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦੀ
ਵਿਸ਼ੇਸਤਾ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਕੀਤੀ। ਹਿੰਮਤ ਨਾਲ ਪੱਕਾ ਸੰਕਲਪ ਕੀਤਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਨਾ ਹੀ ਹੈ ਅਤੇ
ਬਾਪ ਨੇ ਪਦਮਗੁਣਾਂ ਮਦਦ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਅਨਾਦਿ - ਆਦਿ ਪਵਿੱਤਰ ਸੀ, ਅਨੇਕ ਵਾਰ
ਪਵਿੱਤਰ ਬਣੀਆਂ ਹੋ ਅਤੇ ਬਣਦੀਆਂ ਰਹੋਗੀਆਂ। ਨਵੀਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਦੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ
ਫਿਰ ਤੋਂ ਸਿਰ੍ਫ ਰਪੀਟ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਹੁਣ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੇ ਭਗਤ ਤੁਹਾਡੇ ਜੜ੍ਹ
ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮੰਗਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤੁਹਾਡੀ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ
ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਨਾਲ - ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹਰ ਇੱਕ ਪੂਜੀਏ ਆਤਮਾ ਦੇ ਉੱਪਰ ਲਾਈਟ ਦਾ
ਤਾਜ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਦਵਾਰਾ ਸਮਰਥ ਬਣਾਇਆ ਮਤਲਬ ਬਾਪ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਨਿਰਬਲ ਤੋਂ ਬਲਵਾਨ
ਬਣ ਗਏ। ਇਤਨੇ ਬਲਵਾਨ ਬਣੇ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਚੈਲੇੰਜ ਕਰਨ ਦੇ ਨਿਮਿਤ ਬਣੇ ਹੋ ਕਿ ਅਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ
ਪਾਵਨ ਕਰਕੇ ਹੀ ਵਿਖਾਵਾਂਗੇ! ਨਿਰਬਲ ਤੋਂ ਇਨ੍ਹੇ ਬਲਵਾਨ ਬਣੇਂ ਜੋ ਨਾਮੀਗ੍ਰਾਮੀ ਰਿਸ਼ੀ - ਮੁਨੀ
ਮਹਾਨ ਆਤਮਾਵਾਂ ਜਿਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਖੰਡਿਤ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਵ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਰਹਿਣਾ
ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਅਤੇ ਖ਼ੁਦ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਦੇ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਮਾਣ ਆਪਣੇ ਲਈ ਵੀ ਕਠਿਨ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ
ਦੇ ਅੱਗੇ ਨੈਚੁਰਲ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਰਨਣ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਆਤਮਾ ਦਾ ਅਨਾਦਿ, ਆਦਿ ਨਿਜੀ ਸਵਰੂਪ ਹੈ,
ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਕੀ ਹੈ? ਇਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਹਿਮੰਤੇ ਬੱਚੇ ਮੱਦਦੇ ਬਾਪ। ਅਸੰਭਵ ਸਹਿਜ ਅਨੁਭਵ
ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਨਾਂ ਵੀ ਉਹ ਅਸੰਭਵ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਤਨਾ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਅਤਿ ਸਹਿਜ ਕਹਿੰਦੇ
ਹੋ। ਤਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਨਾਲੇਜ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਮਦਦ ਅਤੇ ਯਾਦ ਦਵਾਰਾ ਆਤਮਾ ਦੇ ਪਾਵਨ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਅਨੁਭੂਤੀ
ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਵਰਤਨ ਕਰ ਲਿਆ। ਇਹ ਹੈ ਪਹਿਲੇ ਕਦਮ ਦੀ ਹਿਮੰਤ ਤੇ ਬਾਪ ਦੀ ਪਦਮਗੁਣਾ
ਮਦਦ।
ਇਵੇਂ ਹੀ ਮਾਇਆ ਜਿੱਤ ਬਣਨ ਦੇ ਲਈ ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨੇਂ ਵੀ ਵੱਖ - ਵੱਖ ਰੂਪ ਨਾਲ ਮਾਇਆ ਵਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ
ਆਦਿ ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਆਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਰਾਇਲ ਰੂਪ ਨਾਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਪ੍ਰਖਿਆਤ ਰੂਪ ਨਾਲ
ਆਉਂਦੀ, ਕਦੇ ਗੁਪਤ ਰੂਪ ਨਾਲ ਆਉਂਦੀ ਅਤੇ ਕਦੇ ਅਰਟੀਫਿਸ਼ਲ ਇਸ਼ਵਰੀਏ ਰੂਪ ਨਾਲ ਆਉਂਦੀ। 63 ਜਨਮ ਮਾਇਆ
ਦੇ ਸਾਥੀ ਬਣਕੇ ਰਹੇ ਹੋ। ਅਜਿਹੇ ਪੱਕੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਸਲਈ ਵੱਖ -
ਵੱਖ ਰੂਪ ਨਾਲ ਉਹ ਵੀ ਵਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਮਜਬੂਤ ਹੋ। ਇਤਨਾ ਵਾਰ ਹੁੰਦੇਂ
ਵੀ ਜੋ ਹਿਮੰਤ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਪ ਦੀ ਪਦਮਗੁਣਾਂ ਮਦਦ ਦੇ ਪਾਤਰ ਬੱਚੇ ਹਨ, ਮਦਦ ਦੇ ਕਾਰਨ
ਮਾਇਆ ਦੇ ਵਾਰ ਨੂੰ ਚੈਲੇੰਜ ਕਰਦੇ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਆਉਣਾ ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ
ਕਰਨਾ। ਵਾਰ ਨੂੰ ਖੇਡ ਸਮਝਦੇ ਹੋ, ਮਾਇਆ ਦੇ ਸ਼ੇਰ ਨੂੰ ਚਿੰਟੀ ਸਮਝਦੇ ਹੋ ਕਿਉਂਕਿ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਹ
ਮਾਇਆ ਦਾ ਰਾਜ ਹੁਣ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਅਨੇਕ ਵਾਰ ਦੇ ਵਿਜੇਈ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੀ ਵਿਜੇ 100
ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ ਇਸਲਈ ਇਹ ਹੀ 'ਨਿਸ਼ਚਿਤ' ਦਾ ਨਸ਼ਾ, ਬਾਪ ਦੀ ਪਦਮਗੁਣਾ ਮਦਦ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ
ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਜਿੱਥੇ ਹਿਮੰਤੇ ਬੱਚੇ ਮੱਦਦੇ ਸ੍ਰਵਸ਼ਕਤੀਮਾਨ ਬਾਪ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਅਸੰਭਵ
ਨੂੰ ਸੰਭਵ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਮਾਇਆ ਨੂੰ, ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਚਲੇਂਜ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਸਮਝਦੇ
ਹੋ ਨਾ।
ਬਾਪਦਾਦਾ ਇਹ ਰਿਜ਼ਲਟ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਆਦਿ ਤੋਂ ਹੁਣ ਤੱਕ ਹਰੇਕ ਬੱਚਾ ਹਿਮੰਤ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਮਦਦ ਦੇ
ਪਾਤਰ ਬਣ ਕਿਥੋਂ ਤੱਕ ਸਹਿਜ ਪੁਰਸ਼ਰਥੀ ਬਣ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਿਥੋਂ ਤੱਕ ਪੁੱਜੇ ਹਨ। ਤਾਂ ਕੀ
ਵੇਖਿਆ? ਬਾਪ ਦੀ ਮਦਦ ਮਤਲਬ ਦਾਤਾ ਦੀ ਦੇਣ, ਵਰਦਾਤਾ ਦੇ ਵਰਦਾਨ ਤਾਂ ਸਾਗਰ ਦੇ ਸਮਾਣ ਹੈ। ਲੇਕਿਨ
ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਕਈ ਬੱਚੇ ਸਾਗਰ ਸਮਾਣ ਭਰਪੂਰ ਬਣ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਬੱਚੇ
ਮਦਦ ਦੀ ਵਿੱਧੀ ਨੂੰ ਨਾ ਜਾਣ ਮਦਦ ਲੈਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣੀ ਹੀ ਮਿਹਨਤ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਤੇਜਗਤੀ, ਕਦੇ
ਦਿਲਸ਼ਿਕਸ਼ਤ ਦੇ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਹੇਠਾਂ ਉੱਪਰ ਹੁੰਦੇਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਕਈ ਬੱਚੇ ਕਦੇ ਮਦਦ, ਕਦੇ ਮਿਹਨਤ।
ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਮਦਦ ਵੀ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਕਿਤੇ - ਕਿਤੇ ਅਲਬੇਲੇਪਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਦਦ ਦੀ ਵਿੱਧੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਮੇਂ
ਤੇ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਿਮੰਤ ਰੱਖਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਲਬਲਾਈ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅਭਿਮਾਨ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸਦਾ ਪਵਿੱਤਰ ਹਾਂ ਹੀ, ਬਾਪ ਸਾਨੂੰ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ ਤਾਂ ਕਿਸ ਦੀ ਕਰਨਗੇ, ਬਾਪ ਬੰਧਿਆ
ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਅਭਿਮਾਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਿਮੰਤ ਦਵਾਰਾ ਮਦਦ ਦੀ ਵਿੱਧੀ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਲਬੇਲੇਪਨ
ਦਾ ਅਭਿਮਾਨ ਅਤੇ ਖ਼ੁਦ ਤੇ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਦੇਣ ਦਾ ਅਭਿਮਾਨ ਮਦਦ ਤੋਂ ਵੰਚਿਤ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਮਝਦੇ ਹਨ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਯੋਗ ਲਗਾ ਲਿਆ, ਗਿਆਨੀ ਤੂ ਆਤਮਾ ਵੀ ਬਣ ਗਏ, ਯੋਗੀ ਤੂ ਆਤਮਾ ਵੀ ਬਣ ਗਏ, ਸੇਵਾਧਾਰੀ
ਵੀ ਬਹੁਤ ਨਾਮੀਗ੍ਰਾਮੀ ਬਣ ਗਏ, ਸੈਂਟਰ ਇੰਚਾਰਜ ਵੀ ਬਣ ਗਏ, ਸੇਵਾ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਵੀ ਬਣ ਗਈ,
ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਿਤੀ ਵੀ ਸੇਵਾ ਯੋਗ ਬਣ ਗਈ, ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਿਤਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਹੈ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ
ਅਲਬੇਲਾਪਨ ਇਸਲਈ ਜਿੱਥੇ ਜਿਉਣਾ ਹੈ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਸੰਪੂਰਨ ਬਣਨ ਦਾ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਬੇਹੱਦ ਦੇ
ਵੈਰਾਗ ਵ੍ਰਿਤੀ ਦਾ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਦੇਣਾ ਹੈ - ਇਸਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਾਪ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ,
ਅੰਤਿਮ ਸੰਪੂਰਨ ਕਰਮਾਤੀਤ ਸਥਿਤੀ ਤੱਕ ਖੁੱਦ ਤੇ, ਸੇਵਾ ਤੇ, ਬੇਹੱਦ ਦੀ ਵੈਰਾਗ ਵ੍ਰਿਤੀ ਤੇ,
ਸਟੂਡੈਂਟ ਲਾਈਫ ਦੀ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਦੇਕੇ ਨਿਮਿਤ ਬਣ ਵਿਖਾਇਆ ਇਸਲਈ ਆਦਿ ਤੋਂ ਅੰਤ ਤੱਕ ਹਿਮੰਤ
ਵਿੱਚ ਰਹੇ, ਹਿਮੰਤ ਦਵਾਉਣ ਦੇ ਨਿਮਿਤ ਬਣੇ। ਤਾਂ ਬਾਪ ਦੇ ਨੰਬਰਵਨ ਮਦਦ ਦੇ ਪਾਤਰ ਬਣ ਨੰਬਰਵਨ
ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ। ਭਵਿੱਖ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੁੰਦੇਂ ਵੀ ਅਲਬੇਲੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਸਦਾ ਆਪਣੇ ਤੀਵਰ
ਪੁਰਾਸ਼ਰਥ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਮਦਦ ਦੇ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਇੰਝ ਸਮਾ
ਗਏ ਜੋ ਹੁਣ ਵੀ ਬਾਪ ਸਮਾਣ ਹਰ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਅਵਿਅਕਤ ਰੂਪ ਨਾਲ ਵੀ ਮਦਦਗਾਰ ਹਨ। ਇਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ
ਇੱਕ ਕਦਮ ਦੀ ਹਿਮੰਤ ਅਤੇ ਪਦਮਗੁਣਾ ਮਦਦ ਦੇ ਪਾਤਰ ਬਣਨਾ।
ਤਾਂ ਬਾਪਦਾਦਾ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਕਈ ਬੱਚੇ ਮਦਦ ਦੇ ਪਾਤਰ ਹੁੰਦੇਂ ਵੀ ਮਦਦ ਤੋਂ ਵੰਚਿਤ ਕਿਉਂ ਰਹਿ
ਜਾਂਦੇ ਹਨ? ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸੁਣਾਇਆ ਕਿ ਹਿਮੰਤ ਦੀ ਵਿੱਧੀ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਅਭਿਮਾਨ ਮਤਲਬ
ਅਲਬੇਲਾਪਨ ਅਤੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਉੱਪਰ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਦੀ ਕਮੀ ਦੇ ਕਾਰਨ। ਵਿਧੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਵਰਦਾਨ ਤੋਂ ਵੰਚਿਤ ਰਹਿ
ਜਾਂਦੇ। ਸਾਗਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੁੰਦੇਂ ਵੀ ਛੋਟੇ - ਛੋਟੇ ਤਾਲਾਬ ਬਣ ਜਾਂਦੇ। ਜਿਵੇੰ ਤਾਲਾਬ ਦਾ ਪਾਣੀ
ਖੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੁਰਾਸ਼ਰਥ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਖੜ੍ਹੇ ਜੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਸਲਈ ਕਦੇ
ਮਿਹਨਤ ਕਦੇ ਮੌਜ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ। ਅੱਜ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਬੜੀ ਮੌਜ ਵਿੱਚ ਹਨ ਅਤੇ ਕਲ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਰੋੜੇ ਦੇ
ਕਾਰਨ ਉਸਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਵਿੱਚ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪਹਾੜ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੱਥਰ ਹੈ।
ਹੈ ਮਹਾਵੀਰ ਪਾਂਡਵ ਸੈਨਾ ਪਰ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਕੰਕੜ ਪੱਥਰ ਵੀ ਪਹਾੜ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸੀ ਮਿਹਨਤ ਵਿੱਚ
ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਹਸਾਂਉਂਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਕੋਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਬਹੁਤ
ਛੋਟਾ ਕੰਕੜ ਹੈ, ਤਾਂ ਹੱਸਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ? ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ, ਤੁਹਾਡੇ ਅੱਗੇ ਆਵੇ ਤਾਂ ਪਤਾ
ਪਵੇ। ਬਾਪ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ - ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਹੋ ਹੀ ਨਿਰਾਕਾਰ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਕੀ ਪਤਾ। ਬ੍ਰਹਮਾ
ਬਾਬਾ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਲਿਫਟ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ। ਬਹੁਤ ਚੰਗੀਆਂ -
ਚੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਭੁੱਲ। ਹਿੰਮਤੇ ਬੱਚੇ ਮੱਦਦੇ ਖੁਦਾ -
ਇਸ ਰਾਜ਼ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਡਰਾਮੇ ਦੀ ਗੁਪਤ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਗਤੀ ਹੈ। ਹਿਮੰਤੇ ਬੱਚੇ ਮੱਦਦੇ
ਖੁਦਾ, ਜੇਕਰ ਇਹ ਵਿਧੀ ਵਿਧਾਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਰਾਜਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਇੱਕ ਹੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਸਾਰੇ ਤਖਤ ਤੇ ਬੈਠਣਗੇ ਕੀ? ਨੰਬਰਵਾਰ ਬਣਨ ਦਾ ਵਿਧਾਨ ਇਸ ਵਿਧੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ
ਬਣਦਾ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਸਾਰੇ ਬਾਪ ਨੂੰ ਉਲਾਹੁਣਾ ਦਿੰਦੇ ਕਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਓਂ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ
ਬਣਾਇਆ, ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਸੀ? ਇਸਲਈ ਇਹ ਈਸ਼ਵਰੀ ਵਿਧਾਨ ਡਰਾਮਾ ਅਨੁਸਾਰ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਨਿਮਿਤ ਮਾਤਰ ਇਹ ਵਿਧਾਨ ਨੂੰਧਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਕਦਮ ਹਿੰਮਤ ਦਾ ਅਤੇ ਪਦਮ ਕਦਮ ਮਦਦ ਲਵੋ। ਇਸ
ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ। ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਵਰ੍ਹੇ ਦਾ ਬੱਚਾ ਹੋਵੇ, ਭਾਵੇਂ 50 ਵਰ੍ਹੇ ਦਾ ਬੱਚਾ ਹੋਵੇ,
ਭਾਵੇਂ ਸਰੈਂਡਰ ਹੋਵੇ, ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਵ੍ਰਿਤੀ ਵਾਲੇ ਹੋਣ - ਅਧਿਕਾਰ ਸਮਾਨ ਹੈ। ਪਰ ਵਿਧੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀ
ਹੈ। ਤਾਂ ਈਸ਼ਵਰੀ ਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਨਾ?
ਹਿੰਮਤ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਰੱਖੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਵੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ਤੱਦ ਤਾ ਪਹੁੰਚਦੇ
ਹੋ ਨਾ। ਬਾਪ ਦੇ ਬਣੇ ਹੋ ਤਾਂ ਵੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਹੀ ਬਣੇ ਹੋ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਹਿੰਮਤ ਦੀ ਵਿਧੀ
ਤੋਂ ਮਦਦ ਦੇ ਪਾਤਰ ਬਣ ਚਲਣਾ ਅਤੇ ਕਦੀ - ਕਦੀ ਵਿਧੀ ਤੋਂ ਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ - ਇਸ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ
ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਹਰ ਕਦਮ ਵਿੱਚ ਹਿੰਮਤ ਨਾਲ ਮਦਦ ਦੇ ਪਾਤਰ ਬਣ ਨੰਬਰਵਨ ਬਣਨ ਦੇ ਲਕਸ਼ ਨੂੰ
ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋ। ਨੰਬਰਵਨ ਇੱਕ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਣੇਗਾ ਪਰ ਫਸਟ ਡਵੀਜਨ ਵਿੱਚ ਸੰਖਿਆ ਹਨ ਇਸਲਈ ਨੰਬਰਵਨ ਕਹਿੰਦੇ
ਹਨ। ਸਮਝਿਆ? ਫਸਟ ਡਵੀਜਨ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਆ ਸਕਦੇ ਹੋ ਨਾ? ਇਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਨੰਬਰਵਨ ਵਿੱਚ ਆਉਣਾ।
ਕਦੀ ਅਲਬੇਲੇਪਨ ਦੀ ਲੀਲਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੁਣਾਉਣਗੇ। ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਲੀਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਾਪਦਾਦਾ ਤਾਂ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਲੀਲਾ ਵੇਖਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਦੀ ਤੀਵਰ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਦੀ ਲੀਲਾ ਵੀ ਵੇਖਦੇ, ਕਦੀ
ਅਲਬੇਲੇਪਨ ਦੀ ਲੀਲਾ ਵੀ ਵੇਖਦੇ ਹਨ। ਅੱਛਾ।
ਕਰਨਾਟਕ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਕੀ ਹੈ? ਹਰ ਇੱਕ ਜ਼ੋਨ ਦੀ ਆਪਣੀ - ਆਪਣੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ। ਕਰਨਾਟਕ
ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਭਾਸ਼ਾ ਹੈ - ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹਨ। ਇਵੇਂ ਤਾਂ ਹਿੰਦੀ
ਘਟ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕਰਨਾਟਕ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਨੰਬਰਵਨ ਇਸਲਈ ਭਾਵਨਾ ਦਾ ਫਲ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਗੇ ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਾਬਾ ਬੋਲਦੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਇਹ ਭਾਵਨਾ ਦੀ
ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਭਾਸ਼ਾ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਹੈ ਨਾ। ਅੱਛਾ।
ਚਾਰੋਂ ਪਾਸੇ ਦੇ ਹਿਮੰਤ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਾਪ ਦੀ ਮਦਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਾਤਰ ਆਤਮਾਵਾਂ
ਨੂੰ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਿਧਾਨ ਨੂੰ ਜਾਣ ਵਿਧੀ ਤੋਂ ਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਆਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ, ਹਮੇਸ਼ਾ
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਾਪ ਸਮਾਨ ਅੰਤ ਤੱਕ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਦੀ ਵਿਧੀ ਵਿੱਚ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ, ਮਹਾਨ
ਬਾਪ ਸਮਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਾਪਦਾਦਾ ਦਾ ਯਾਦਪਿਆਰ ਅਤੇ ਨਮਸਤੇ।
ਪਾਰਟੀਆਂ ਨਾਲ ਅਵਿਅਕਤ
ਬਾਪਦਾਦਾ ਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ
1- ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਡਬਲ ਲਾਈਟ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹੋ? ਡਬਲ ਲਾਈਟ ਸਥਿਤੀ ਫਰਿਸ਼ਤੇਪਨ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਹੈ।
ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਅਰਥਾਤ ਲਾਈਟ। ਜੱਦ ਬਾਪ ਦੇ ਬਣ ਗਏ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਬੋਝ ਬਾਪ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਨਾ? ਜੱਦ ਬੋਝ
ਹਲਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਹੋ ਗਏ। ਬਾਪ ਆਏ ਹੀ ਹਨ ਬੋਝ ਸਮਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ। ਤਾਂ ਜੱਦ ਬਾਪ ਬੋਝ
ਸਮਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ ਤਾਂ ਆਪ ਸਭ ਨੇ ਬੋਝ ਸਮਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਨਾ? ਕੋਈ ਛੋਟੀ - ਜਿਹੀ ਗਠਰੀ ਛਿਪਾਕੇ
ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ ਹੈ? ਸਭ ਕੁਝ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂ ਥੋੜਾ - ਥੋੜਾ ਸਮੇਂ ਦੇ ਲਈ ਰੱਖਿਆ ਹੈ? ਥੋੜੇ -
ਥੋੜੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸੰਸਕਾਰ ਹਨ ਜਾਂ ਉਹ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ? ਪੁਰਾਣਾ ਅਨੁਭਵ ਜਾਂ ਪੁਰਾਣਾ ਸੰਸਕਾਰ, ਇਹ ਵੀ
ਤਾਂ ਖਜਾਨਾ ਹੈ ਨਾ। ਇਹ ਵੀ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ? ਜੇਕਰ ਥੋੜਾ ਵੀ ਰਿਹਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉੱਪਰ ਤੋਂ
ਥੱਲੇ ਲੈ ਆਵੇਗਾ, ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣ ਉੱਡਦੀ ਕਲਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਦਵੇਗਾ। ਕਦੀ ਉੱਚੇ ਤਾਂ ਕਦੀ ਥੱਲੇ
ਆ ਜਾਵੋਗੇ ਇਸਲਈ ਬਾਪਦਾਦਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸਭ ਦੇ ਦੇਵੋ। ਇਹ ਰਾਵਣ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ ਹੈ ਨਾ। ਰਾਵਣ ਦੀ
ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖੋਗੇ ਤਾਂ ਦੁੱਖ ਹੀ ਪਾਉਗੇ। ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਅਰਥਾਤ ਜਰਾ ਵੀ ਰਾਵਣ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ
ਨਾ ਹੋਵੇ, ਪੁਰਾਣਾ ਸ੍ਵਭਾਵ ਜਾਂ ਸੰਸਕਾਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਨਾ? ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਨਾ - ਚਾਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ
ਸੀ ਪਰ ਹੋ ਗਿਆ, ਕਰ ਲਿੱਤਾ ਜਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਸਿੱਧ ਹੈ ਕਿ ਛੋਟੀ - ਜਿਹੀ ਪੁਰਾਣੀ
ਗਠੜੀ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖ ਲਿੱਤੀ ਹੈ। ਕਿਚੜ - ਪੱਟੀ ਦੀ ਗਠੜੀ ਹੈ। ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇ ਲਈ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣਨਾ
ਹੈ - ਇਹ ਹੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਜੀਵਨ ਹੈ। ਪਾਸਟ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਪੁਰਾਣੇ ਖਾਤੇ ਭਸਮ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਹੁਣ ਨਵੀਂਆਂ
ਗੱਲਾਂ, ਨਵੇਂ ਖਾਤੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਥੋੜਾ ਵੀ ਪੁਰਾਣਾ ਕਰਜਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਮਾਇਆ ਦਾ
ਮਰਜ ਲੱਗਦਾ ਰਹੇਗਾ ਕਿਓਂਕਿ ਕਰਜ ਨੂੰ ਮਰਜ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸਲਈ ਸਾਰਾ ਹੀ ਖਾਤਾ ਸਮਾਪਤ ਕਰੋ। ਨਵਾਂ
ਜੀਵਨ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣਾ ਸਭ ਸਮਾਪਤ।
2- ਹਮੇਸ਼ਾ "ਵਾਹ - ਵਾਹ" ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੋ ਨਾ? "ਹਾਯ - ਹਾਯ" ਦੇ ਗੀਤ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ
"ਵਾਹ - ਵਾਹ" ਦੇ ਗੀਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਨ ਤੋਂ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਜੋ ਵੀ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਮਨ
ਤੋਂ ਕੀ ਨਿਕਲਦਾ? ਵਾਹ ਮੇਰਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਕਰਮ! ਜਾਂ ਵਾਹ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਕਰਮ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲੇ! ਜਾਂ ਵਾਹ
ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਸਮੇਂ, ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਕਰਮ ਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ! ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ "ਵਾਹ - ਵਾਹ"! ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ
ਆਤਮਾਵਾਂ ਹੋ ਨਾ? ਕਦੀ ਗਲਤੀ ਤੋਂ ਵੀ "ਹਾਯ" ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦਾ? ਹਾਯ, ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ - ਨਹੀਂ।
ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਵੇਖ ਕਰਕੇ ਵੀ ਹਾਯ" ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਕਲ "ਹਾਯ - ਹਾਯ" ਦੇ ਗੀਤ
ਗਾਉਂਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ "ਵਾਹ - ਵਾਹ" ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਹੋ। ਇੰਨਾ ਅੰਤਰ ਹੋ ਗਿਆ! ਇਹ ਕਿਸ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ
ਹੈ? ਬਾਪ ਦੀ ਜਾਂ ਡਰਾਮਾ ਦੀ? (ਬਾਪ ਦੀ)ਬਾਪ ਵੀ ਤਾਂ ਡਰਾਮਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਆਇਆ ਨਾ। ਤਾਂ ਡਰਾਮਾ ਵੀ
ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੋਇਆ। ਜੇਕਰ ਡਰਾਮੇ ਵਿੱਚ ਪਾਰਟ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਬਾਪ ਵੀ ਕੀ ਕਰਦਾ। ਬਾਪ ਵੀ
ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਡਰਾਮਾ ਵੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ। ਤਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹੋ - ਵਾਹ ਡਰਾਮਾ
ਵਾਹ! ਜੋ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀ ਸੀ, ਉਹ ਸਾਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਘਰ ਬੈਠੇ ਸਭ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਘਰ ਬੈਠੇ ਇੰਨਾ
ਭਾਗ ਮਿਲ ਜਾਵੇ - ਇਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਡਾਇਮੰਡ ਲਾਟਰੀ।
3- ਸੰਗਮਯੁਗੀ ਸਵਰਾਜ ਅਧਿਕਾਰੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਬਣੇ ਹੋ? ਹਰ ਕਰਮਿੰਦਰੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆਪਣਾ ਰਾਜ ਹੈ? ਕੋਈ
ਕਰਮਿੰਦਰੀ ਧੋਖਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ਹੈ? ਕਦੀ ਸੰਕਲਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਾਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ? ਕਦੀ
ਵਿਅਰਥ ਸੰਕਲਪ ਚਲਦੇ ਹਨ? "ਸਵਰਾਜ ਅਧਿਕਾਰੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਹਨ" - ਇਸ ਨਸ਼ੇ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਾ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ
ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਬਣ ਮਾਇਆ ਜਿੱਤ ਸੋ ਜਗਤਜੀਤ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਵਰਾਜ ਅਧਿਕਾਰੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਸਾਹਿਜਯੋਗੀ,
ਨਿਰੰਤਰ ਯੋਗੀ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸਵਰਾਜ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਾ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਚੱਲੋ। ਮਾਤਾਵਾਂ
ਨਸ਼ਟੋਮੋਹਾ ਹੋ ਜਾਂ ਮੋਹ ਹੈ? ਪਾਂਡਵਾਂ ਨੂੰ ਕਦੀ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਅੰਸ਼ ਮਾਤਰ ਜੋਸ਼ ਆਉਂਦਾ ਹੈ? ਕਦੀ ਕੋਈ
ਥੋੜਾ ਥੱਲੇ - ਉੱਪਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਗੁੱਸਾ ਆਵੇਗਾ? ਥੋੜਾ ਸੇਵਾ ਦਾ ਚਾਂਸ ਘੱਟ ਮਿਲੇ, ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ
ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਭੈਣ ਤੇ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਜੋਸ਼ ਆਵੇਗਾ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਕਰਦੀ ਹੈ? ਵੇਖਣਾ, ਪੇਪਰ ਆਵੇਗਾ ਕਿਓਂਕਿ
ਥੋੜਾ ਵੀ ਦੇਹ - ਅਭਿਮਾਨ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਜੋਸ਼ ਜਾਂ ਗੁੱਸਾ ਸਹਿਜ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ
ਸਵਰਾਜ ਅਧਿਕਾਰੀ ਅਰਥਾਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਨਿਰਹੰਕਾਰੀ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਨਿਰਮਾਣ ਬਣ ਸੇਵਾਧਾਰੀ ਬਣਨ ਵਾਲੇ।
ਮੋਹ ਦਾ ਬੰਧਨ ਵੀ ਖਤਮ। ਅੱਛਾ।
ਵਰਦਾਨ:-
ਬਾਪ ਸਮਾਨ ਆਪਣੇ
ਹਰ ਬੋਲ ਅਤੇ ਕਰਮ ਦਾ ਯਾਦਗਾਰ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦਿਲਤਖਤਨਸ਼ੀਨ ਸੋ ਰਾਜ ਤਖਤਨਸ਼ੀਨ ਭਵ:
ਜਿਵੇਂ ਬਾਪ ਦਵਾਰਾ ਜੋ
ਵੀ ਬੋਲ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ ਉਹ ਯਾਦਗਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਵੇਂ ਜੋ ਬਾਪ ਸਮਾਨ ਹਨ ਉਹ ਜੋ ਵੀ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਉਹ
ਸਭ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮਤਲਬ ਯਾਦਗਾਰ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਜਿਸ ਆਤਮਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ
ਸੰਕਲਪ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਰਾਹਤ ਦੇਣ
ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਮੀਪਤਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਸਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਸਭ ਆਪਣਾ ਸਮਝਦੇ
ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਸਮਾਨ ਬੱਚੇ ਹੀ ਦਿਲਤਖਤਨਸ਼ੀਨ ਸੋ ਰਾਜ ਤਖਤਨਸ਼ੀਨ ਬਣਦੇ ਹਨ।
ਸਲੋਗਨ:-
ਆਪਣੀ ਉੱਡਦੀ ਕਲਾ
ਦਵਾਰਾ ਹਰ ਸਮੱਸਿਆ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਦੇ ਪਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਉੱਡਦਾ ਪੰਛੀ ਬਣੋ।