13.03.21        Punjabi Morning Murli        Om Shanti         BapDada         Madhuban


"ਮਿੱਠੇ ਬੱਚੇ :- ਉੱਚ ਪਦਵੀ ਪਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੱਚੇ ਬਾਪ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੱਚੇ ਰਹੋ, ਕੋਈ ਵੀ ਭੁੱਲ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਮਾਫੀ ਮੰਗ ਲੋ, ਆਪਣੀ ਮੱਤ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚੱਲੋ"

ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-
ਕਿਹੜੇ ਲਾਲ ਕਦੀ ਛਿਪ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਹਨ?

ਉੱਤਰ:-
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਈਸ਼ਵਰੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਤ - ਦਿਨ ਸਰਵਿਸ ਦਾ ਹੀ ਓਨਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਜਿਹੇ ਸਰਵਿਸੇਬਲ ਜੋ ਫਰਮਾਂਬਰਦਾਰ ਅਤੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹਨ, ਕਦੀ ਵੀ ਮਨਮਤ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚਲਦੇ ਹਨ, ਬਾਪ ਨਾਲ ਸੱਚੇ ਅਤੇ ਸਾਫ ਦਿਲ ਹਨ ਉਹ ਕਦੀ ਵੀ ਛਿਪ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਹਨ।

ਗੀਤ:-
ਤੁਮੀਂ ਹੋ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ...

ਓਮ ਸ਼ਾਂਤੀ
ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਗਾਰੰਟੀ ਕਿਸ ਦੀ ਸੀ? ਮਾਤਾ - ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਹੈ ਕਿ ਬਾਬਾ ਸਾਡੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਦੂਜਾ ਨਾ ਕੋਈ। ਕਿੰਨੀ ਉੱਚ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਬਾਪ ਦੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਕੋਈ ਚੱਲੇ ਤਾਂ ਗਰੰਟੀ ਹੈ, ਵਰਸਾ ਜਰੂਰ ਉੱਚ ਪਾਉਣਗੇ। ਪਰ ਬੁੱਧੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਬੜੀ ਉੱਚੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਕੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ, ਕੋਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਿਰਫ ਮਾਲਾ ਦੇ ਦਾਣੇ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਕਹਿੰਦੇ ਵੀ ਹਨ ਤੁਸੀਂ ਮਾਤਾ - ਪਿਤਾ ਪਰ ਮਾਇਆ ਇੰਨੀ ਦੁਸਤਰ ਹੈ, ਜੋ ਕੋਈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੀ ਗਰੰਟੀ ਤੇ ਚੱਲ ਸਕੇ। ਹਰ ਇੱਕ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਸਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੱਚ - ਸੱਚ ਮੈਂ ਮਾਤਾ - ਪਿਤਾ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹਾਂ? ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਨਹੀਂ। ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਹਨ ਤਾਂ ਹੀ ਤੇ ਵੇਖੋ ਮਾਲਾ ਕਿੰਨਿਆਂ ਦੀ ਬਣਦੀ ਹੈ? ਕਿੰਨੇ ਕੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ 8 ਦੀ ਵਜੰਤੀ ਮਾਲਾ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਕਈ ਕਹਿੰਦੇ ਇੱਕ ਹੈ, ਕਰਦੇ ਦੂਜਾ ਹਨ ਇਸਲਈ ਬਾਪ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ - ਵੇਖੋ ਕਿਵੇਂ ਵੰਡਰ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਪੂਤ ਬੱਚੇ ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ, (ਮਾਲਾ ਦੇ ਦਾਣੇ)। ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਚਲ ਸਕਣ, ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਰਾਵਣ ਮੱਤ ਤੇ ਹਨ ਇਸਲਈ ਇੰਨੀਂ ਪਦਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਬਿਰਲੇ ਹੀ ਮਾਲਾ ਦਾ ਦਾਣਾ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਵੀ ਲਾਲ ਛਿਪੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ। ਉਹ ਦਿਲ ਤੇ ਚੜ੍ਹੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਰਾਤ ਦਿਨ ਸਰਵਿਸ ਦਾ ਹੀ ਓਨਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਈਸ਼ਵਰੀ ਸੰਬੰਧ ਨਾਲ ਲਵ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਬਾਹਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਕਿੱਥੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ। ਅਜਿਹਾ ਲਵ ਦੈਵੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਅਗਿਆਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਬਾਪ ਨਾਲ, ਭੈਣ - ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਵ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਕੋਈ - ਕੋਈ ਦਾ ਰਿੰਚਕ ਮਾਤਰ ਵੀ ਬਾਪ ਨਾਲ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਗਰੰਟੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਭਗਤੀ ਮਾਰਗ ਵਿੱਚ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਹੁਣ ਬੱਚੇ ਸਨਮੁੱਖ ਹਨ। ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮਾਰਗ ਵਿੱਚ ਜੋ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਿੰਨਾ ਲਵ ਨਾਲ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਬਾਬਾ ਦਾ ਬਣਨ ਨਾਲ ਮਾਇਆ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਬੁੱਧੀ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮਾਇਆ ਚੰਗਾ ਹੀ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਜੋ ਕੁਝ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਡਿੱਗਣ ਦੇ ਲਈ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੀ ਮੱਤ ਨਾਲ ਡਿੱਗਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਕੁਝ ਤਾਂ ਖਾਮੀਆਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਨ ਨਾ। ਕਹਿੰਦੇ ਇੱਕ ਹਨ ਕਰਦੇ ਦੂਜਾ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਵਰਸਾ ਕਿੰਨਾ ਉੱਚ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਸੱਚਾਈ ਨਾਲ ਕਿੰਨਾ ਬਾਪ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਮਾਇਆ ਕਿੰਨੀ ਦੁਸਤਰ ਹੈ। ਕੋਟਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਬਾਪ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਪਹਿਚਾਣਦੇ ਹਨ। ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਲਪ - ਕਲਪ ਇਵੇਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪੂਰਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰ, ਫਰਮਾਂਬਰਦਾਰ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਿਆਂ ਦੀ ਪਦਵੀ ਇਵੇਂ ਹੋ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਵੀ ਹਨ ਬਾਬਾ ਅਸੀਂ ਰਾਜਯੋਗ ਸਿੱਖ ਨਰ ਤੋਂ ਨਾਰਾਇਣ, ਨਾਰੀ ਤੋਂ ਲਕਸ਼ਮੀ ਬਣਾਂਗੇ। ਰਾਮ ਸੀਤਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਂਗੇ। ਹੱਥ ਵੀ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਚਲਣ ਵੀ ਤਾਂ ਇਵੇਂ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨਾ। ਬੇਹੱਦ ਦਾ ਬਾਪ ਵਰਸਾ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਆਏ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਚਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਸਮ ਖਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਸੀਂ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚੱਲਾਂਗੇ। ਉਹ ਛਿਪੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤਾਂ ਦੇਹ - ਅਭਿਮਾਨ ਪਹਿਲੇ ਥੱਪੜ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਹੈ ਕਾਮ। ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਗੁੱਸਾ, ਲੋਭ ਹੈ। ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਦੁਸ਼ਮਣ। ਮੋਹ ਵੀ ਇਵੇਂ ਦੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਸਤਿਆਨਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਲੋਭ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਕੜੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਨ। ਪਾਈ - ਪੈਸੇ ਦੀ ਚੀਜ਼ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲੈਣਗੇ। ਇਹ ਵੀ ਲੋਭ ਹੈ ਨਾ। ਚੋਰੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਗੰਦੀ ਆਦਤ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਖਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਾਪ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕੀ ਪਦਵੀ ਪਾਵਾਂਗੇ। ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਦੇ ਯਗਿਆ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਬਾਬਾ ਦੇ ਕੋਲ ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੇ ਕੰਮ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਮਾਇਆ ਬਹੁਤ ਉਲਟੇ ਕੰਮ ਕਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਸਮਝਾਓ ਫਿਰ ਵੀ ਆਦਤ ਮਿੱਟਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਕੋਈ ਨਾਮ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਫੱਸ ਪੈਂਦੇ ਹਨ । ਦੇਹ - ਅਭਿਮਾਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨਾਮ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਹਰ ਇੱਕ ਸੈਂਟਰ ਦਾ ਬਾਬਾ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਪਤਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਨਾ । ਬਾਬਾ ਵੀ ਕੀ ਕਰੇ , ਸਮਝਾਉਣਾ ਤਾਂ ਪਵੇ । ਕਿੰਨੇ ਸੈਂਟਰਜ਼ ਹਨ। ਕਿੰਨੇ ਬਾਬਾ ਦੇ ਕੋਲ ਸਮਾਚਾਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਫਿਕਰਾਤ ਤਾਂ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਨਾ। ਫਿਰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਮਾਇਆ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਚੰਗੇ - ਚੰਗੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਬਹੁਤਾ ਕਹਾਉਣਾ ਬੜਾ ਦੁੱਖ ਪਾਉਣਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਦੁੱਖ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਲਪ ਪਹਿਲੇ ਵੀ ਇਵੇਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਬਣ ਕੇ ਫਿਰ ਵੀ ਮਾਇਆ ਦੇ ਵਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਵਿਕਰਮ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਬੱਚੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬਾਬਾ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਜਰੂਰ ਚੱਲਾਂਗੇ, ਪਰ ਚਲਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ ਇਸਲਈ ਮਾਲਾ ਵੇਖੋ ਕਿੰਨੀ ਛੋਟੀ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਹੈ ਪ੍ਰਜਾ। ਕਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸਫਾਈ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਕਹਾਵਤ ਵੀ ਹੈ - ਸੱਚ ਤਾਂ ਬਿਠੂ ਨੱਚ। ਜੇਕਰ ਬਾਪ ਦੇ ਨਾਲ ਸੱਚਾ ਚਲਦਾ ਰਹੇ ਤਾਂ ਸਤਿਯੁਗ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਕੇ ਡਾਂਸ ਕਰਨਗੇ। ਸਤਿਯੁਗ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾ ਡਾਂਸ ਹੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ। ਰਾਸ ਲੀਲਾ, ਰਾਧੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਹੀ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਿੱਛੋਂ ਰਾਮਲੀਲਾ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਨੰਬਰਵਨ ਵਿੱਚ ਰਾਧੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਹ ਬਾਪ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੱਚੇ ਬਣਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਉੱਚ ਪਦਵੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਹੱਥ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਉਠਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮਾਇਆ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਸ ਤੇ ਚਲਣਾ ਪਵੇ ਨਾ। ਮਾਇਆ ਦੇ ਭੂਤਾਂ ਨੂੰ ਭਜਾਉਣਾ ਹੈ। ਦੇਹ - ਅਭਿਮਾਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸਭ ਭੂਤ ਚਟਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਬਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਦੇਹੀ - ਅਭਿਮਾਨੀ ਬਣ ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਵੇਰੇ - ਸਵੇਰੇ ਬੈਠ ਗੱਲਾਂ ਕਰੋ। ਬਾਬਾ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਕਰੋ। ਭਗਤੀਮਾਰਗ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਮਹਿਮਾ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੈ ਨਹੀਂ। ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਗੇ। ਮਹਿਮਾ ਕਰਨਗੇ ਮੱਖਣ ਚੁਰਾਇਆ , ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਜਾਇਆ। ਅਕਾਸੁਰ , ਬਕਾਸੁਰ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਇਹ ਕੀ। ਬਸ ਹੋਰ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ। ਇਹ ਹੈ ਸਭ ਝੂਠ। ਸੱਚ ਦੀ ਰੱਤੀ ਨਹੀਂ। ਫਿਰ ਰਸਤਾ ਕੀ ਦੱਸਣਗੇ! ਮੁਕਤੀ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਤੇ ਰਾਵਣ ਦਾ ਰਾਜ ਹੈ। ਸਭ ਇਸ ਸਮੇਂ ਪਤਿਤ ਹਨ। ਮਨੁੱਖ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰੀ ਦਾ ਅਰਥ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਸਤਿਯੁਗ ਵਿੱਚ ਨਿਰਵਿਕਾਰੀ ਦੇਵਤਾ ਸਨ। ਗਾਉਂਦੇ ਵੀ ਹਨ ਸ੍ਰਵਗੁਣ ਸੰਪੰਨ, 16 ਕਲਾ ਸੰਪੂਰਨ। ਪਰ ਫਿਰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ - ਉੱਥੇ ਵੀ ਰਾਵਣ, ਕੰਸ, ਜਰਾਸੰਧੀ ਆਦਿ ਸਨ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣੋ, ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਦੇ ਵੀ ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਆਦਿ ਸਨ ਨਾ। ਅਰੇ, ਤੁਸੀਂ ਗਾਉਂਦੇ ਹੋ ਸਰਵ ਗੁਣ ਸੰਪੰਨ… ਸੰਪੂਰਨ ਨਿਰਵਿਕਾਰੀ ਫਿਰ ਵਿਕਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਿਰਵਿਕਾਰੀ ਬਣੋ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਕਿਵੇਂ ਵੱਧੇਗੀ। ਬੱਚੇ ਕਿਵੇਂ ਪੈੱਦਾ ਹੋਣਗੇ। ਮੰਦਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਮਹਿਮਾ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਨਾਲ ਉਹ ਮਹਿਮਾ ਵੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਜਾਂਚ ਕਰਕੇ ਵੇਖੋ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਸਮਝਾਓ ਤਾਂ ਮੰਨਣਗੇ ਨਹੀਂ। ਉੱਥੇ ਦੀ ਗੱਲ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰਹੀ। ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਨ ਦੇ ਲਈ ਕਹੋ ਤਾਂ ਕਹਿਣਗੇ ਵਾਹ! ਇਸ ਦੇ ਬਗੈਰ ਦੁਨੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਚੱਲੇਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵਾਈਸਲੈਸ ਦੁਨੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਚਲਦੀ ਹੈ।

ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਗੀਤ ਵੀ ਸੁਣਿਆ। ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ - ਤੁਹਾਡੀ ਮੱਤ ਤੇ ਚੱਲਾਂਗੇ ਕਿਓਂਕਿ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਚੱਲਣ ਵਿੱਚ ਕਲਿਆਣ ਹੈ। ਬਾਪ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਚੱਲੋ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅਖੀਰ ਮੌਤ ਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਫਿਰ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਦੱਸਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਇਹ ਪਾਪ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਮੱਤ ਤੇ ਚਲਕੇ ਫਿਰ ਕਲਪ - ਕਲਪ ਦਾ ਦਾਗ ਲੱਗ ਜਾਏਗਾ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਤੀਜੇ ਵਰ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇਗਾ। ਨਹੀਂ। ਹੁਣ ਨਾਪਾਸ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਲਪ - ਕਲਪ ਹੁੰਦਾ ਰਹੇਗਾ, ਇਸਲਈ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਬਹੁਤ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਕਦਮ - ਕਦਮ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਚੱਲੋ। ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਵੀ ਗੰਦ ਨਾ ਰਹੇ। ਦਿਲ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। ਨਾਰਦ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਹੈ ਨਾ - ਆਪਣੀ ਸ਼ਕਲ ਆਇਨੇ ਵਿੱਚ ਵੇਖੋ। ਤਾਂ ਵੇਖਿਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਬੰਦਰ ਮਿਸਲ ਹਾਂ। ਇਹ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛਣਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਤੱਕ ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਬੁੱਧੀਯੋਗ ਕਿਧਰੇ ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਭਟਕਦਾ ਹੈ? ਦੇਹ - ਅਭਿਮਾਨ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ? ਦੇਹੀ - ਅਭਿਮਾਨੀ ਤਾਂ ਸਰਵਿਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾ ਰਹੇਗਾ। ਸਾਰਾ ਮਦਾਰ ਯੋਗ ਤੇ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਦਾ ਯੋਗ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ। ਉਹ ਤਾਂ ਨਿਰਾਕਾਰ ਬਾਪ ਹੀ ਨਿਰਾਕਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਸਹਿਜ ਰਾਜਯੋਗ। ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਵੀ ਹੈ ਨਿਰਾਕਾਰ ਬਾਪ ਨੇ ਸਹਿਜ ਰਾਜਯੋਗ ਸਿਖਾਇਆ। ਸਿਰਫ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾ ਨਾਮ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਲਕਸ਼ਮੀ - ਨਾਰਾਇਣ ਬਣਨਾ ਹੈ। ਪੁੰਨ ਆਤਮਾ ਬਣਨਾ ਹੈ। ਪਾਪ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਬਾਪ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਇੰਨਾ ਉੱਚ ਪਦਵੀ ਪਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੁਝ ਤਾਂ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਗੇ ਨਾ। ਸੰਨਿਆਸੀ ਆਦਿ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਗ੍ਰਹਿਸਥ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕਮਲ ਫੁੱਲ ਸਮਾਨ ਰਹੋ, ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਸੰਪੂਰਨ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿਓਂਕਿ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੋਗ ਬਾਪ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਬਾਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਯੋਗ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਆਕੇ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ ਯਾਦ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ।ਤੁਹਾਡਾ ਸਵੀਟ ਸਾਈਲੈਂਸ ਹੋਮ ਉਹ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਭਾਰਤਵਾਸੀ ਹੀ ਆਵਾਂਗੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਪੂਰਾ ਵਰਸਾ ਪਾਵਾਂਗੇ। ਤਾਂ ਬਾਪ ਬਾਰ - ਬਾਰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਪ੍ਰਤਿਗਿਆ ਤੇ ਪੂਰੇ ਰਹੋ। ਭੁੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਸ਼ਮਾ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਵੇਖੋ, ਇਹ ਬੱਚਾ ਸ਼ਮਾ ਲੈਣ ਦੇ ਲਈ ਖਾਸ ਬਾਬਾ ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੇ ਲਈ ਆਇਆ ਹੈ। ਥੋੜੀ ਭੁੱਲ ਹੋਈ ਹੈ ਤਾਂ ਭੱਜਿਆ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਦਿਲ ਨੂੰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਮਝਿਆ ਸਮੁੱਖ ਜਾਕੇ ਬਾਬਾ ਨੂੰ ਸੁਣਾਵਾਂ। ਕਿੰਨਾ ਬਾਪ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਰਿਗਾਰ੍ਡ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜਾਸਤੀ ਵਿਕਰਮ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਵਾਹ ਬੱਚਾ, ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਭੁੱਲ ਦੀ ਸ਼ਮਾ ਲੈਣ ਆਇਆ ਹੈ। ਬਾਬਾ ਦਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਭੁੱਲ ਦੱਸਕੇ ਸ਼ਮਾ ਲੈ ਲੋ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਪਾਪ ਵ੍ਰਿਧੀ ਨੂੰ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਫਿਰ ਡਿੱਗ ਪੈਣਗੇ। ਮੁੱਖ ਯੋਗ ਨਾਲ ਹੀ ਬੱਚ ਸਕਣਗੇ। ਜਿਸ ਯੋਗ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕਮੀ ਹੈ। ਗਿਆਨ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਹਿਜ ਹੈ। ਇਹ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਤੋਂ 5 ਹਜ਼ਾਰ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲੇ ਕਿਸ ਦਾ ਰਾਜ ਸੀ, ਕਿਵੇਂ ਰਾਜ ਕੀਤਾ। ਕਿੰਨਾ ਸਮੇਂ ਕੀਤਾ ਫਿਰ ਰਾਜ ਕਰਦੇ - ਕਰਦੇ ਕਿਵੇਂ ਵਿਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੱਸੇ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੜ੍ਹਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਚੜ੍ਹਾਈ ਤਾਂ ਬਾਦ ਵਿਚ ਜੱਦ ਵੈਸ਼ ਬਣੇ ਉਦੋਂ ਹੋਈ ਹੈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਤਾਂ ਰਾਵਣ ਨੇ ਰਾਜ ਖੋਇਆ। ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਰਾਵਣ ਤੇ ਜਿੱਤ ਪਾਕੇ ਰਾਜ ਲੈਂਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਬੈਠਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਬਾਪ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ, ਫਰਮਾਂਬਰਦਾਰ ਹਨ। ਅਗਿਆਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਈ ਵਫ਼ਾਦਾਰ, ਫਰਮਾਂਬਰਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਨੌਕਰ ਵੀ ਬੜੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੁੰਦੇਂ ਹਨ। ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਪਏ ਰਹਿਣ, ਕਦੀ ਇੱਕ ਵੀ ਚੁੱਕਣਗੇ ਨਹੀਂ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ - ਸੇਠ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਚਾਬੀਆਂ ਛੱਡ ਗਏ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਲਈ ਬੈਠੇ ਹਾਂ। ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਬਾਪ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਵਿਵੇਕ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਾਰਨ ਨਾਲ ਮਾਲਾ ਦਾਨਾ ਨਹੀਂ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਉੱਥੇ ਜਾਕੇ ਦਾਸ ਦਾਸੀਆਂ ਬਣਨਗੇ। ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਜਰੂਰ ਇਹ ਹਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚਲਦੇ ਹਨ। ਬਾਪ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤੁਹਾਡੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਸਾਰੀ ਹੈ ਯੋਗ ਦੀ। ਮਾਇਆ ਇੱਕਦਮ ਨੱਕ ਤੋਂ ਪਕੜ ਯੋਗ ਲੁਗਾਉਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ। ਯੋਗ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਰਵਿਸ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਕਰਨ। ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਡਰ ਰਹੇ। ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਬੱਚਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਹੈ। ਸੱਚਾਈ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਵੇਂ। ਚੰਗੇ - ਚੰਗੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਦਵੀ ਚੰਗੀ ਹੈ। ਹੋਰ ਜੋ ਸਰਵਿਸ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਿੱਥੇ ਨਾ ਕਿੱਥੇ ਫੱਸੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ । ਕੁਝ ਵੀ ਦੱਸਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਕਹਿਣ ਤੇ ਛੱਡਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਗੀਤ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਵੇਖੋ, ਪ੍ਰੀਤਗਿਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਕਦੀ ਇਵੇਂ ਭੁੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ। ਮੂਲ ਗੱਲ ਹੈ ਦੇਹ - ਅਭਿਮਾਨ ਦੀ। ਦੇਹ - ਅਭਿਮਾਨ ਨਾਲ ਹੀ ਭੁੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਭੁੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਇਸਲਈ ਸਾਵਧਾਨੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਸਮਝਾਉਣਾ। ਨਾ ਸਮਝਾਉਣ ਤਾਂ ਕਹਿਣਗੇ ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਮਝਾਇਆ ਥੋੜੀ ਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੇ ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਵੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਬੱਚੇ ਖ਼ਬਰਦਾਰ ਰਹੋ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਜਾ ਖਾਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਫਿਰ ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ। ਬਾਪ ਸਾਫ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ ਥੋੜਾ ਵੀ ਪਾਪ ਕਰਨ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਵ੍ਰਿਧੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਬਾਪ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸਿਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਠਾ ਸਕਣਗੇ। ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਤਾਂ ਤੋਬਾ - ਤੋਬਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝੋ ਕਿ ਸ਼ਿਵਬਾਬਾ ਸਾਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਥੋੜੀ ਹਨ। ਅਰੇ ਅਗਿਆਨ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹ ਸਭ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਹੀ ਤੇ ਪਾਪ ਅਤੇ ਪੁੰਨ ਦਾ ਇਵਜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਫ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪਾਪ ਕਰੋਂਗੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕਠਿਨ ਸਜਾ ਹੈ। ਬਾਪ ਤੋਂ ਵਰਸਾ ਲੈਣ ਆਏ ਹੋ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਦੋਨੋਂ ਕੰਨ ਤੇ ਨਹੀਂ ਕਟਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਨਾ। ਕਹਿੰਦੇ ਇੱਕ ਹਨ ਅਤੇ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ। ਬਾਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਦੱਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਤੀ ਕੀ ਹੋਵੇਗੀ? ਸੱਚ ਖਾਣਾ, ਸੱਚ ਬੋਲਣਾ, ਸੱਚ ਪਹਿਨਣਾ… ਇਹ ਵੀ ਹੁਣ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਜੱਦਕਿ ਬਾਪ ਆਕੇ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹਰ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਸੱਚ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅੱਛਾ ।

ਮਿੱਠੇ- ਮਿੱਠੇ ਸਿੱਕੀਲਧੇ ਬੱਚਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਦਾ ਯਾਦ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਗੁਡਮੋਰਨਿੰਗ । ਰੂਹਾਨੀ ਬਾਪ ਦੀ ਰੂਹਾਨੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਮਸਤੇ।

ਧਾਰਨਾ ਲਈ ਮੁੱਖ ਸਾਰ:-
1. ਸੱਚਾਈ ਨਾਲ ਬਾਪ ਦੀ ਸਰਵਿਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਪੂਰਾ ਵਫ਼ਾਦਾਰ, ਫਰਮਾਂਬਰਦਾਰ ਬਣਨਾ ਹੈ। ਈਸ਼ਵਰੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸੱਚ ਲਵ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ।

2. ਸ਼੍ਰੀਮਤ ਵਿੱਚ ਮਨਮਤ ਜਾਂ ਰਾਵਣ ਦੀ ਮੱਤ ਮਿਕਸ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਬਾਪ ਦੂਜਾ ਨਾ ਕੋਈ ਇਸ ਗਰੰਟੀ ਵਿੱਚ ਪੱਕਾ ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਦਿਲ ਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਪਵਿੱਤਰ ਬਨਾਉਣਾ ਹੈ ।

ਵਰਦਾਨ:-
ਇਸ ਹੀਰੇ ਤੁਲ੍ਯ ਯੁਗ ਵਿੱਚ ਹੀਰਾ ਵੇਖਣ ਅਤੇ ਹੀਰੋ ਪਾਰ੍ਟ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਤੀਵਰ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਭਵ:

ਜਿਵੇਂ ਜੌਹਰੀ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀਰੇ ਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਵੀ ਜਿਊਲਰਜ ਹੋ, ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਪੱਥਰ ਦੇ ਵੱਲ ਨਾ ਜਾਵੇ, ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਵੇਖੋ। ਹਰ ਇੱਕ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਤੇ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਜਾਵੇ। ਸੰਗਮਯੁਗ ਹੈ ਵੀ ਹੀਰੇ ਤੁਲ੍ਯ ਯੁੱਗ। ਪਾਰ੍ਟ ਵੀ ਹੀਰੋ, ਯੁਗ ਵੀ ਹੀਰੇ ਤੁਲ੍ਯ, ਤਾਂ ਹੀਰਾ ਹੀ ਵੇਖੋ ਤੱਦ ਆਪਣੇ ਸ਼ੁਭ ਭਾਵਨਾ ਦੀ ਕਿਰਨਾਂ ਸਭ ਵੱਲ ਫੈਲਾ ਸਕਣਗੇ । ਵਰਤਮਾਨ ਸਮੇਂ ਇਸੀ ਗੱਲ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਟੇੰਸ਼ਨ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਨੂੰ ਹੀ ਤੀਵਰ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।

ਸਲੋਗਨ:-
ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਜਾਂ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਵ - ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰੋ ।