14.04.21 Punjabi Morning Murli Om Shanti BapDada Madhuban
"ਮਿੱਠੇ ਬੱਚੇ :-
ਅੰਤਰਮੁਖੀ ਬਣ ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਹਾਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰੋ ਤੱਦ ਆਪਣਾ ਅਤੇ
ਦੂਜੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦਾ ਕਲਿਆਣ ਕਰ ਸਕੋਂਗੇ, ਆਪਣੇ ਮਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਰੂਪੀ ਮੰਦਿਰ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰੀ ਗੁਣਾਂ
ਰੂਪੀ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨਾਲ ਸਜਾਓ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਸੰਕਲਪਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲਾਓ"
ਪ੍ਰਸ਼ਨ:-
ਸਰਵੋਤਮ ਸੱਚੀ
ਸਰਵਿਸ ਕਿਹੜੀ ਹੈ? ਅਸਲੀ ਸਰਵਿਸ ਦਾ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਅਤੇ ਮਹੀਨ ਰਾਜ਼ ਕੀ ਹੈ?
ਉੱਤਰ:-
ਜੱਦ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਭੁੱਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਵਧਾਨ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਢੰਗ ਨਾਲ ਆਪਣੀ
ਯੋਗ ਸ਼ਕਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਸ਼ੁੱਧ ਸੰਕਲਪਾਂ ਨੂੰ ਭਸਮ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੀ
ਸਰਵੋਤਮ ਸੱਚੀ ਸਰਵਿਸ ਹੈ। ਨਾਲ - ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਵੀ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਦੇਣਾ, ਮਨਸਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਅਸ਼ੁੱਧ
ਸੰਕਲਪ ਉਤਪੰਨ ਨਾ ਹੋਣ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਆਪ ਵੀ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹਿਣਾ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਇਵੇਂ ਦਿਵਯ ਸਰਵਿਸ
ਕਰਨਾ, ਇਹ ਹੀ ਸਰਵਿਸ ਦਾ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਅਤੇ ਮਹੀਨ ਰਾਜ਼ ਹੈ।
ਓਮ ਸ਼ਾਂਤੀ
ਹਰ ਇੱਕ
ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਅੰਤਰਮੁੱਖੀ ਅਵਸਥਾ ਜਰੂਰ ਧਾਰਨ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਅੰਤਰਮੁਖਤਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ
ਹੀ ਕਲਿਆਣ ਸਮਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਨਾਲ ਹੀ ਅਚਲ, ਸਥਿਰ, ਧੈਰਯਵਤ, ਨਿਰਮਾਣਚਿਤ ਆਦਿ ਦੈਵੀ
ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਪੂਰਨ ਗਿਆਨਰੂਪ ਅਵਸਥਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅੰਤਰਮੁੱਖੀ
ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਸੰਪੂਰਨ ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਅਵਸਥਾ ਨਹੀਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਕਿਓਂਕਿ ਜੋ ਵੀ ਕੁਝ
“ਮਹਾਂਵਾਕ” ਸਮੁੱਖ ਸੁਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੇਕਰ ਉਸ ਗਹਿਰਾਈ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਗ੍ਰਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਿਰਫ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਹਾਵਾਕਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਰਿਪੀਟ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਮਹਾਂਵਾਕ, ਵਾਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜੋ
ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਕੇ ਮਹਾਂਵਾਕ ਨਹੀਂ ਸੁਣੇ ਜਾਂਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਹਾਵਾਕਾਂ ਤੇ ਮਾਇਆ ਦਾ
ਪਰਛਾਵਾਂ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਵੇਂ ਮਾਇਆ ਦੇ ਅਸ਼ੁੱਧ ਵਾਇਬ੍ਰੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਭਰੇ ਹੋਏ ਮਹਾਂਵਾਕ ਸੁਣਕੇ
ਸਿਰਫ ਰਿਪੀਟ ਕਰਨ ਨਾਲ ਆਪ ਸਹਿਤ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਕਲਿਆਣ ਹੋਣ ਦੇ ਬਦਲੇ ਅਕਲਿਆਣ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸਲਈ ਹੇ
ਬੱਚਿਓ ਇੱਕਦਮ ਅੰਤਰਮੁਖੀ ਬਣ ਜਾਵੋ।
ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਮਨ ਮੰਦਿਰ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਮੰਦਿਰ ਤੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਇਵੇਂ ਮਨ
ਮੰਦਿਰ ਜੱਦ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੰਕਲਪ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਇਮਰਜ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ
ਸਿਰਫ ਪਵਿੱਤਰ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਾਵਾਂ ਦੇ ਹੀ ਚਿੱਤਰ ਰੱਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਨਾ ਕਿ ਦੈਤਾਂ ਦੇ। ਇਵੇਂ ਤੁਸੀਂ
ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਰੂਪੀ ਮੰਦਿਰ ਨੂੰ ਸਰਵ ਈਸ਼ਵਰੀ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਮੂਰਤੀਆਂ ਨਾਲ ਸਜਾ ਦੇਵੋ, ਉਹ
ਗੁਣ ਹਨ - ਨਿਰਮੋਹ, ਨਿਰਲੋਭ, ਨਿਰਭੈ, ਧੈਰਯਵਤ, ਨਿਰਹੰਕਾਰ ਆਦਿ ਕਿਓਂਕਿ ਇਹ ਸਭ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਦਿਵਯ
ਲਕਸ਼ਨ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਮੰਦਿਰ ਨੂੰ ਉਜਿਆਰਾ ਮਤਲਬ ਸੰਪੂਰਨ ਸ਼ੁੱਧ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ।
ਜੱਦ ਮਨ ਮੰਦਿਰ ਉਜਿਆਰਾ ਬਣੇ ਤੱਦ ਹੀ ਆਪਣੇ ਉਜਿਆਰੇ ਪਿਆਰੇ ਬੈਕੁੰਠ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਚਲ ਸਕਣ। ਤਾਂ ਹੁਣ
ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਉੱਜਵਲ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨ ਸਾਹਿਤ ਵਿਕਾਰੀ ਕਰਮਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਸ਼
ਕਰਨਾ ਹੈ। ਪਰ ਨਾ ਸਿਰਫ ਆਪਣਾ ਸਗੋਂ ਕਈਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਵੀ ਇਹ ਹੀ ਦਿਵਯ ਸਰਵਿਸ ਕਰਨੀ ਹੈ।
ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਰਵਿਸ ਦਾ ਅਰਥ ਅਤਿ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਅਤੇ ਮਹੀਨ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਭੁੱਲ ਤੇ ਸਿਰਫ
ਸਾਵਧਾਨ ਕਰਨਾ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਸਰਵਿਸ ਹੈ। ਪਰ ਨਹੀਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਤਰੀਕੇ ਆਪਣੀ ਯੋਗ ਦੀ
ਸ਼ਕਤੀ ਪਹੁੰਚਾਵੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਸ਼ੁੱਧ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਭਸਮ ਕਰ ਦੇਣਾ, ਇਹ ਹੀ ਸਰਵੋਤਮ ਸੱਚੀ ਸਰਵਿਸ ਹੈ
ਅਤੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਵੀ ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਨਾ ਸਿਰਫ ਵਾਚਾ ਅਤੇ ਕਰਮਣਾ ਤੱਕ ਪਰ ਮਨਸਾ
ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਅਸ਼ੁੱਧ ਸੰਕਲਪ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਾਇਬ੍ਰੇਸ਼ਨ ਦੂਜੇ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਵੇ
ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਕਲਿਆਣ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਬੋਝ ਖ਼ੁਦ ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਹੀ ਬੋਝ ਬੰਧਨ ਬਣ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸਲਈ ਹੇ ਬੱਚਿਓ ਖੁਦ ਤੁਸੀਂ ਸਾਵਧਾਨ ਰਹੋ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਤੀ ਉਹ ਹੀ ਦਿਵਯ ਸਰਵਿਸ ਕਰੋ,
ਇਹ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਸੇਵਾਧਾਰੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਅਲੌਕਿਕ ਕੰਮ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਰਵਿਸ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਆਪਣੇ
ਪ੍ਰਤੀ ਕੋਈ ਵੀ ਸਰਵਿਸ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕਦੀ ਕੋਈ ਅਨਾਯਸ ਭੁੱਲ ਹੋ ਵੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ
ਆਪਣੇ ਬੁੱਧੀਯੋਗ ਬਲ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇ ਲਈ ਕ੍ਰਿਏਟ ਕਰ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਤੀਵਰ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੀ
ਇਸ਼ਾਰਾ ਮਿਲਣ ਨਾਲ ਜਲਦੀ ਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਦੇ ਲਈ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ
ਅਟੈਂਸ਼ਨ ਰੱਖ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬੁੱਧੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ।
ਹੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣ, ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਵਾਰਾ ਰਚੇ ਹੋਏ ਇਸ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ ਰਾਜਸ੍ਵ ਗਿਆਨ ਯਗਿਆ ਪ੍ਰਤੀ ਤਨ, ਮਨ,
ਧਨ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਵਾਹ ਕਰਨ ਦਾ ਰਾਜ ਬਹੁਤ ਮਹੀਨ ਹੈ। ਜਿਸ ਘੜੀ ਆਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ
ਮੈਂ ਤਨ ਮਨ ਧਨ ਸਾਹਿਤ ਯਗਿਆ ਵਿੱਚ ਸਵਾਹ ਮਤਲਬ ਅਰਪਣ ਹੋ ਮਰ ਚੁੱਕਿਆ, ਉਸ ਘੜੀ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਆਪਣਾ
ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਹਿਲੇ ਤਨ, ਮਨ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਸਰਵਿਸ ਵਿੱਚ
ਲਗਾਉਣਾ ਹੈ। ਜੱਦ ਸਭ ਕੁਝ ਯਗ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ ਕੁਝ ਰਹਿ ਨਹੀਂ
ਸਕਦਾ, ਧਨ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਗੁਆ ਸਕਦੇ। ਮਨ ਵੀ ਅਸ਼ੁੱਧ ਸੰਕਲਪ ਵਿਕਲਪ ਵੱਲ ਦੌੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕਿਓਂਕਿ
ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਅਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤਾਂ ਹੈ ਹੀ ਸ਼ੁੱਧ ਸ਼ਾਂਤ ਸਵਰੂਪ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਅਸ਼ੁੱਧ
ਸੰਕਲਪ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਮਨ ਮਾਇਆ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮਾਇਆ
ਵਰੇਇਟੀ ਰੂਪ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਕਲਪ ਉਤਪੰਨ ਕਰ ਮਨ ਰੂਪੀ ਘੋੜੇ ਤੇ ਆਕੇ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦੀ
ਹੈ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਵੀ ਸੰਕਲਪ ਵਿਕਲਪ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਾਲੇ
ਮਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਵਾਹ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਹੈ ਮਤਲਬ ਈਸ਼ਵਰੀ ਮਨ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਹੈ ਇਸਲਈ ਸਰਵ ਤਿਆਗੀ
ਬੱਚਿਓ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁੜ੍ਹੇ ਰਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਸਾਕਸ਼ੀ ਹੋ ਖੁਦ ਨੂੰ ਵੇਖ ਬਹੁਤ ਖਬਰਦਾਰੀ
ਨਾਲ ਚਲਣਾ ਹੈ।
ਖੁਦ ਗੋਪੀ ਵੱਲਭ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰੇ ਗੋਪ ਗੋਪੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਹਰ ਇੱਕ ਦਾ
ਅਸਲ ਸੱਚਾ ਪ੍ਰੇਮ ਕਿਹੜਾ ਹੈ! ਹੇ ਪ੍ਰਾਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੋ ਦੀ ਪ੍ਰੇਮ ਭਰੀ ਸਾਵਧਾਨੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ
ਕਰਨਾ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਜਿੰਨਾ ਪਿਆਰਾ ਫੁਲ ਉੰਨਾ ਹੀ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਪਰਵਰਿਸ਼। ਫੁਲ ਨੂੰ ਵੈਲੂਏਬਲ ਬਣਾਉਣ ਅਰਥ
ਮਾਲੀ ਨੂੰ ਕੰਢਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਕੱਡਣਾ ਹੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਵੇਂ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਜੱਦ ਕੋਈ ਸਾਵਧਾਨੀ ਦਿੰਦਾ
ਹੈ ਤਾਂ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਮਤਲਬ ਮੇਰੀ ਸਰਵਿਸ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਰਵਿਸ
ਅਤੇ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਰਿਗਾਰ੍ਡ ਦੇਣਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੀ ਸੰਪੂਰਨ ਬਣਨ ਦੀ ਯੁਕਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਹੀ ਗਿਆਨ ਸਹਿਤ
ਆਂਤਰਿਕ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਹੈ। ਇਸ ਦਿਵਯ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੋ ਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਰਿਗਾਰ੍ਡ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ
ਹੈ। ਹਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਵਿਚ ਪਹਿਲੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਸਾਵਧਾਨ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੀ ਨਿਰਮਾਨਚਿਤ ਅਤਿ ਮਧੁਰ
ਅਵਸਥਾ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਪ੍ਰੇਮ ਪੂਰਵਕ ਚੱਲਣ ਨਾਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਉਹ ਸਤਿਯੁਗ ਦੇ ਸੁਹਾਵਣੇ
ਦਿਨ ਆਂਤਰਿਕ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਗੇ। ਉੱਥੇ ਤਾਂ ਇਹ ਪਿਆਰ ਨੈਚਰੁਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਸੰਗਮ ਦੇ ਸਵੀਟੇਸਟ
ਸਮੇਂ ਤੇ ਇੱਕ ਦੋ ਦੇ ਲਈ ਸਰਵਿਸ ਕਰਨ ਦਾ ਇਹ ਅਤਿ ਮਿੱਠਾ ਰਮਣੀਕ ਪ੍ਰੇਮ ਹੈ, ਇਹ ਹੀ ਸ਼ੁੱਧ ਪ੍ਰੇਮ
ਜੱਗ ਵਿੱਚ ਗਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਤੁਸੀਂ ਹਰ ਇੱਕ ਚੇਤੰਨ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਹਰਦਮ ਹਰਸ਼ਿਤ ਮੁੱਖ ਹੋ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਨਿਸ਼ਚਾ ਬੁੱਧੀ ਹੋਣ
ਦੇ ਕਾਰਨ ਤੁਹਾਡੀ ਨਸ ਨਸ ਵਿੱਚ ਸੰਪੂਰਨ ਈਸ਼ਵਰੀ ਤਾਕਤ ਸਮਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਆਕਰਸ਼ਣ ਸ਼ਕਤੀ ਆਪਣਾ
ਦਿਵਯ ਚਮਤਕਾਰ ਜਰੂਰ ਕੱਡਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਛੋਟੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਬੱਚੇ ਸ਼ੁੱਧ ਪਵਿੱਤਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਹਮੇਸ਼ਾ
ਹੱਸਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰਮਣੀਕ ਚਰਿਤ੍ਰ ਤੋਂ ਸਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖਿੱਚਦੇ ਹਨ। ਉਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹਰ
ਇੱਕ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਈਸ਼ਵਰੀ ਰਮਣੀਕ ਜੀਵਨ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਯੁਕਤੀ ਨਾਲ
ਆਪਣੇ ਆਸੁਰੀ ਸ੍ਵਭਾਵਾਂ ਤੇ ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਜੱਦ ਕੋਈ ਨੂੰ ਵੇਖੋ ਕਿ ਇਹ ਗੁੱਸਾ ਵਿਕਾਰ
ਦੇ ਵਸ਼ ਹੋ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਹੋ ਬਚਪਨ ਦੀ ਮਿੱਠੀ
ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਰਹੋ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪੇ ਸ਼ਾਂਤੀਚਿਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਮਤਲਬ ਵਿਸਮ੍ਰਿਤੀ ਸਵਰੂਪ
ਨਾਲ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਭਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਵੀ ਪਵੇ ਪਰ ਸੁਕਸ਼ਮ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਜਿੱਤ ਪਾਕੇ ਮਾਲਿਕ ਬਣ ਜਾਣਾ, ਇਹ ਹੀ ਮਾਲਿਕ ਅਤੇ ਬਾਲਕਪਨ ਦੀ ਸਰਵੋੱਚ ਸ਼ਿਰੋਮਣੀ
ਵਿਧੀ ਹੈ।
ਈਸ਼ਵਰ ਜਿਵੇਂ ਸੰਪੂਰਨ ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਉਵੇਂ ਫਿਰ ਸੰਪੂਰਨ ਪ੍ਰੇਮ ਰੂਪ ਵੀ ਹੈ। ਈਸ਼ਵਰ ਵਿੱਚ ਦੋਨੋਂ ਹੀ
ਕਵਾਲਿਟੀਜ਼ ਸਮਾਈ ਹੋਈ ਹਨ ਪਰ ਫਸਟ ਗਿਆਨ, ਸੇਕੇਂਡ ਪ੍ਰੇਮ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਪਹਿਲੇ ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਬਣਨ ਬਗੈਰ
ਸਿਰਫ ਪ੍ਰੇਮ ਰੂਪ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮ ਅਸ਼ੁੱਧ ਖਾਤੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸਲਈ ਪ੍ਰੇਮ
ਨੂੰ ਮਰਜ ਕਰ ਪਹਿਲੇ ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਬਣ ਵੱਖ - ਵੱਖ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਆਈ ਹੋਈ ਮਾਇਆ ਤੇ ਜਿੱਤ ਪਾਕੇ ਪਿੱਛੋਂ
ਪ੍ਰੇਮ ਰੂਪ ਬਣਨਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਗਿਆਨ ਬਗੈਰ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਆਵੇ ਤਾਂ ਕਿੱਥੇ ਵਿਚਲਿਤ ਵੀ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
ਜਿਵੇਂ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਗਿਆਨ ਰੂਪ ਬਣਨ ਦੇ ਬਗੈਰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਇਆ ਵਿੱਚ ਫੱਸ
ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਸਲਈ ਬਾਬਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਬੱਚੇ, ਇਹ ਧਿਆਨ ਵੀ ਇੱਕ ਸੂਤ ਦੀ ਜੰਜੀਰ ਹੈ ਪਰ ਗਿਆਨ ਰੂਪ
ਬਣ ਪਿੱਛੋਂ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਜਾਣ ਨਾਲ ਅਤਿ ਮੌਜ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਹੈ ਗਿਆਨ ਪਿੱਛੋਂ
ਹੈ ਧਿਆਨ। ਧਿਆਨਿਸ਼ਟ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਗਿਆਨਿਸ਼ਟ ਅਵਸਥਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਠ ਹੈ। ਇਸਲਈ ਹੇ ਬੱਚਿਓ, ਪਹਿਲੇ ਗਿਆਨ
ਰੂਪ ਬਣ ਫਿਰ ਪ੍ਰੇਮ ਇਮਰਜ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਗਿਆਨ ਬਗੈਰ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰੇਮ ਇਸ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ
ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਸਾਕਸ਼ੀਪਨ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਅਤਿ ਮਿੱਠੀ, ਰਮਣੀਕ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਹੈ। ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਤੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਦੀ ਜੀਵਨ ਦਾ
ਸਾਰਾ ਮਦਾਰ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਦੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕ ਭੋਗਣਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਜੇਕਰ ਉਹ ਸਾਕਸ਼ੀ,
ਸੁੱਖਰੂਪ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਉਪਸਥਿਤ ਹੋਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਭੋਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਾਸਟ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਭੋਗ ਚੁਕਤੁ ਵੀ
ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਫਿਯੂਚਰ ਦੇ ਲਈ ਸੁੱਖ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਵੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਕਸ਼ੀਪਨ ਦੀ
ਸੁੱਖਰੂਪ ਅਵਸਥਾ ਪਾਸਟ ਅਤੇ ਫਿਯੂਚਰ ਦੋਨੋ ਨਾਲ ਕਨੈਕਸ਼ਨ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਤਾਂ ਇਸ ਰਾਜ਼ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨਾਲ
ਕੋਈ ਵੀ ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਹੇਗਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਇਹ ਸੁਹਾਵਣਾ ਸਮੇਂ ਸਿਰਫ ਚੁਕਤੁ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਨਹੀਂ,
ਇਹ ਹੀ ਸੁਹਾਵਣਾ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਦਾ ਸਮੇਂ ਹੈ ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਦੋਨੋਂ ਕੰਮ ਸੰਪੂਰਨ ਰੀਤੀ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਇਵੇਂ ਦੋਨੋਂ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਤੀਵਰ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਹੀ ਅਤਿਇੰਦ੍ਰੀਏ ਸੁੱਖ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਦੇ
ਅਨੁਭਵ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਇਸ ਵਰੇਇਟੀ ਵਿਰਾਟ ਡਰਾਮਾ ਦੀ ਹਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਨਿਸ਼ਚਾ ਹੋਣਾ
ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਇਹ ਬਣਾ ਬਣਾਇਆ ਡਰਾਮਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਹੈ। ਵੇਖੋ, ਇਹ ਡਰਾਮਾ ਹਰ ਇੱਕ ਜੀਵ
ਪ੍ਰਾਣੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਾਰ੍ਟ ਪੂਰਨ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵਜਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਰਾਂਗ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ
ਰਾਂਗ ਪਾਰ੍ਟ ਵੀ ਪੂਰਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਵਜਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਡਰਾਮਾ ਦੀ ਨੂੰਧ ਹੈ। ਜੱਦ ਰਾਂਗ ਅਤੇ
ਰਾਈਟ ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਪਲਾਂਨ ਵਿੱਚ ਨੂੰਦੇ ਹੋਏ ਹਨ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਸੰਸ਼ੇ ਉਠਾਉਣਾ, ਇਹ ਗਿਆਨ
ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਐਕਟਰ ਆਪਣਾ -ਆਪਣਾ ਪਾਰਟ ਵਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਵੇੰ ਬਾਈਸਕੋਪ ਵਿੱਚ ਕਈ
ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੱਖ - ਵੱਖ ਨਾਮ ਰੂਪ ਧਾਰੀ ਐਕਟਰਸ ਆਪਣੀ - ਆਪਣੀ ਐਕਟਿੰਗ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਵੇਖ, ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਨਫਰਤ ਆਵੇ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਹਰਸ਼ਿਤ ਹੋਵੇ, ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ
ਇੱਕ ਖੇਡ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਗੁੱਡ ਜਾਂ ਬੈਡ ਪਾਰ੍ਟ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਉਵੇਂ
ਹੀ ਇਸ ਅਨਾਦਿ ਬਣੇ ਹੋਏ ਬਾਈਸਕੋਪ ਨੂੰ ਵੀ ਸਾਕਸ਼ੀ ਹੋ ਇਕਰਸ ਅਵਸਥਾ ਨਾਲ ਹਰਸ਼ਿਤਮੁਖ ਹੋ ਵੇਖਦੇ
ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਸੰਗਠਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪੁਆਇੰਟ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਰੀਤੀ ਧਾਰਨ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਦੋ ਨੂੰ ਈਸ਼ਵਰੀ ਰੂਪ
ਨਾਲ ਵੇਖਣਾ ਹੈ, ਮਹਿਸੂਸਤਾ ਦਾ ਗਿਆਨ ਉਠਾਏ ਸਰਵ ਈਸ਼ਵਰੀ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਲਕਸ਼
ਸਵਰੂਪ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤਚਿਤ, ਨਿਰਮਾਣਚਿਤ, ਧੈਰਯਵਤ, ਮਿਠਾਸ, ਸ਼ੀਤਲਤਾ ਆਦਿ ਸਰਵ ਦੈਵੀ ਗੁਣ
ਇਮਰਜ ਕਰਨੇ ਹਨ।
ਧੈਰਯਵਤ ਅਵਸਥਾ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਦਾ ਮੁੱਖ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ - ਵੇਟ ਐਂਡ ਸੀ। ਹੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਿਯ ਬੱਚਿਓ, ਵੇਟ
ਮਤਲਬ ਧੀਰਜ ਕਰਨਾ, ਸੀ ਮਤਲਬ ਵੇਖਣਾ। ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਪਹਿਲੇ ਧੈਰਯਵਤ ਗੁਣ ਧਾਰਨ ਕਰ ਉਸ ਦੇ ਬਾਦ
ਫਿਰ ਬਾਹਰ ਵਿੱਚ ਵਿਰਾਟ ਡਰਾਮਾ ਨੂੰ ਸਾਕਸ਼ੀ ਹੋ ਵੇਖਣਾ ਹੈ। ਜੱਦ ਤੱਕ ਕੋਈ ਵੀ ਰਾਜ਼ ਸੁਣਨ ਦਾ ਸਮੇਂ
ਨੇੜ੍ਹੇ ਆਵੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਧੈਰਯਵਤ ਗੁਣ ਦੀ ਧਾਰਨਾ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਆਉਣ ਤੇ ਉਸ ਧੈਰਯਤਾ ਦੇ ਗੁਣ
ਨਾਲ ਰਾਜ਼ ਸੁਣਨ ਵਿੱਚ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਚਲਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੋਗੇ। ਇਸਲਈ ਹੇ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥੀ ਪ੍ਰਾਣ, ਜਰਾ ਠਹਿਰੋ
ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਕੇ ਰਾਜ਼ ਵੇਖਦੇ ਚੱਲੋ। ਇਸ ਹੀ ਧੈਰਯਵਤ ਅਵਸਥਾ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਕਰ੍ਤਵ੍ਯ ਸੰਪੂਰਨ ਢੰਗ
ਨਾਲ ਸਿੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਗੁਣ ਨਿਸ਼ਚਾ ਨਾਲ ਬੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਨਿਸਚਾਬੁੱਧੀ ਸਾਕਸ਼ੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾ
ਹੋ ਹਰ ਖੇਡ ਨੂੰ ਹਰਸ਼ਿਤ ਚਿਹਰੇ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਆਂਤਰਿਕ ਧੈਰਯਵਤ ਅਤੇ ਅਡੋਲਚਿਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਹੀ
ਗਿਆਨ ਦੀ ਪਰਿਪਕਵ ਅਵਸਥਾ ਹੈ ਜੋ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ
ਇਸਲਈ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਇਸ ਸਾਕਸ਼ੀਪਨ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਜਿਵੇਂ ਨਾਟਕ ਵਿੱਚ ਐਕਟਰ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਪਾਰ੍ਟ ਪੂਰਨ ਵਜਾਉਣ ਅਰਥ ਪਹਿਲੋਂ ਤੋਂ ਹੀ
ਰਿਹਰਸਲ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਿਯ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਭਾਰੀ ਪਰੀਖਿਆਵਾਂ
ਤੋਂ ਯੋਗ ਬਲ ਦਵਾਰਾ ਪਾਸ ਹੋਣ ਦੇ ਲਈ ਪਹਿਲੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਰਿਹਰਸਲ ਜਰੂਰ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ
ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਜੇ ਇਹ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਘਬਰਾਹਟ ਵਿੱਚ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋ
ਜਾਣਗੇ, ਇਸਲਈ ਪਹਿਲਾ ਆਪਣਾ ਈਸ਼ਵਰੀ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਪੱਕਾ ਰੱਖ ਦੈਵੀਗੁਣਧਾਰੀ ਬਣ ਜਾਣਾ ਹੈ।
ਗਿਆਨ ਸਵਰੂਪ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਆਪੇ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਰੂਪ ਅਵਸਥਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੱਦ ਗਿਆਨੀ
ਤੂੰ ਆਤਮਾ ਬੱਚੇ, ਇਕੱਠੇ ਬੈਠਕੇ ਮੁਰਲੀ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਚਾਰੋਂ ਪਾਸੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਬਣ
ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂਕਿ ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਮਹਾਂਵਾਕ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਆਂਤਰਿਕ ਗਹਿਰਾਈ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਡੀਪ ਜਾਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਆਂਤਰਿਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਮਹਿਸੂਸਤਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਇਸ ਦੇ ਲਈ
ਕੋਈ ਖਾਸ ਬੈਠਕੇ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਹੈ ਪਰ ਗਿਆਨ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਇਹ ਗੁਣ
ਅਨਾਯਸ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਬੱਚੇ ਜੱਦ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਕੇ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਬੈਠਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਸ਼ੁੱਧ
ਵਿਚਾਰਾਂ ਰੂਪੀ ਲਹਿਰਾਂ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਉਪਰਾਮ ਅਵਸਥਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਨਿਜ ਸ਼ੁੱਧ ਸੰਕਲਪ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੋਣ ਨਾਲ ਬਾਕੀ ਸਭ ਸੰਕਲਪ ਆਪ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ
ਮਨ ਅਮਨ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮਨ ਨੂੰ ਵਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਇਸਲਈ
ਪਹਿਲੇ ਆਪਣੇ ਲਕਸ਼ ਸਵਰੂਪ ਦੇ ਸ਼ੁੱਧ ਸੰਕਲਪ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰੋ। ਜੱਦ ਆਂਤਰਿਕ ਬੁੱਧੀਯੋਗ ਕਾਇਦੇ
ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਇਹ ਨਿਰਸੰਕਲਪ ਅਵਸਥਾ ਆਪੇ ਹੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਅੱਛਾ।
ਮਿੱਠੇ- ਮਿੱਠੇ ਸਿੱਕੀਲਧੇ ਬੱਚਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਦਾ ਯਾਦ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਗੁਡਮੋਰਨਿੰਗ
। ਰੂਹਾਨੀ ਬਾਪ ਦੀ ਰੂਹਾਨੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਮਸਤੇ।
ਧਾਰਨਾ ਲਈ ਮੁੱਖ
ਸਾਰ:-
1. ਆਪਣੇ ਲਕਸ਼
ਸਵਰੂਪ ਦੀ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤ ਚਿੱਤ, ਨਿਰਮਾਨਚਿਤ, ਧੈਰਯਵਤ, ਮਿਠਾਸ, ਸ਼ੀਤਲਤਾ ਆਦਿ ਸਰਵ ਦੈਵੀ
ਗੁਣ ਧਾਰਨ ਕਰਨੇ ਹਨ।
2. ਨਿਸ਼ਚੇਬੁੱਧੀ ਸਾਕਸ਼ੀ
ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾ ਹੋ ਇਸ ਖੇਡ ਨੂੰ ਹਰਸ਼ਿਤ ਚਿਹਰੇ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਆਂਤਰਿਕ ਧੈਰਯਵਤ ਅਤੇ ਅਡੋਲਚਿਤ ਰਹਿਣਾ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਇਸ ਸਾਕਸ਼ੀਪਨ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਹੈ।
ਵਰਦਾਨ:-
ਪਿਆਰ
ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਰੂਪ ਦੇ ਬੈਲੇਂਸ ਦਵਾਰਾ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਫਲਤਾਮੂਰਤ ਭਵ:
ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਅੱਖ ਵਿੱਚ
ਬਾਪ ਦਾ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬਾਪ ਦਵਾਰਾ ਮਿਲਿਆ ਹੋਇਆ ਕਰ੍ਤਵ੍ਯ (ਸੇਵਾ) ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਮ੍ਰਿਤੀ
ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਵੇਂ ਸਨੇਹੀ - ਮੂਰਤ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਸ਼ਕਤੀ ਰੂਪ ਵੀ ਬਣੋ। ਸਨੇਹ ਦੇ ਨਾਲ -
ਨਾਲ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਇਵੇਂ ਜੌਹਰ ਹੋਵੇ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਦਿਲ ਵਿਦਿਰਣ ਕਰ ਦੇਵੇ। ਜਿਵੇਂ ਮਾਂ ਬੱਚਿਆਂ
ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੇ ਵੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਕਾਰਨ ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਤੇਜ ਜਾਂ
ਕੜਵੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਜੋ ਵੀ ਸੱਤ ਗੱਲਾਂ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਪਸ਼ੱਟ ਸ਼ਬਦਾਂ
ਵਿੱਚ ਦੇਵੋ - ਪਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਸਨੇਹ ਸਮਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਫਲਤਾਮੂਰਤ ਬਣ ਜਾਵੋਗੇ।
ਸਲੋਗਨ:-
ਸਰਵਸ਼ਕਤੀਮਾਨ
ਬਾਪ ਨੂੰ ਸਾਥੀ ਬਣਾ ਲਈਏ ਤਾਂ ਪਸ਼ਚਾਤਾਪ ਤੋਂ ਛੁੱਟ ਜਾਵੋਗੇ।