11.04.21 Avyakt Bapdada Punjabi Murli
10.12.87 Om Shanti Madhuban
ਤਨ,ਮਨ,ਧਨ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧ
ਦਾ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਸੌਦਾ
ਅੱਜ ਸ੍ਰਵ ਖਜਾਨਿਆ ਦੇ
ਸਾਗਰ ਰਤਨਾਗਰ ਬਾਪ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਮੁਸਕਰਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਸ੍ਰਵ ਖਜਾਨਿਆਂ ਦੇ ਰਤਨਾਗਰ ਬਾਪ
ਦੇ ਸੌਦਾਗਰ ਬੱਚੇ ਮਤਲਬ ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੌਣ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਸ ਨਾਲ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ? ਪਰਮਾਤਮ - ਸੌਦਾ
ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸੂਰਤਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਭੋਲੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸੌਦਾ ਕਿੰਨਾ
ਵੱਡਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਇਤਨਾ ਵੱਡਾ ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੌਦਾਗਰ ਆਤਮਾਵਾਂ ਹਨ - ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ
ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਾਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਨਾ - ਉਮੀਦ, ਅਤਿ ਗਰੀਬ ਸਮਝ,
ਅਸੰਭਵ ਸਮਝ ਕਿਨਾਰੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਇਹ ਕੰਨਿਆਵਾਂ, ਮਾਤਾਵਾਂ ਪਰਮਾਤਮ - ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੇ ਕੀ ਅਧਿਕਾਰੀ
ਬਣਨਗੇ? ਲੇਕਿਨ ਬਾਪ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਤਵਾਂ, ਕੰਨਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਇਤਨਾ ਵੱਡੇ ਤੇ ਵੱਡਾ ਸੌਦਾ ਕਰਨ
ਵਾਲੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਆਸਾਮੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਗਿਆਨ ਦਾ ਕਲਸ਼ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਤਾਵਾਂ, ਕੰਨਿਆਵਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖਿਆ।
ਯੱਗ - ਮਾਤਾ ਜਗਦੰਬਾ ਨਿਮਿਤ ਗਰੀਬ ਕੰਨਿਆ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ। ਮਾਤਾਵਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਫਿਰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਕੁਝ ਨਾ
ਕੁਝ ਲੁਕੀ ਹੋਈ ਪ੍ਰਾਪਰਟੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਕੰਨਿਆਵਾਂ ਮਾਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਗਰੀਬ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ!
ਤਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਗਰੀਬ ਤੋਂ ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਸੌਦਾਗਰ ਬਣਾਇਆ ਅਤੇ ਸੌਦਾ ਕਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਕੀਤਾ! ਜੋ
ਗਰੀਬ ਕੁਮਾਰੀ ਤੋਂ ਜਗਤ ਅੰਬਾ ਸੋ ਧਨ ਦੇਵੀ ਲਕਸ਼ਮੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ! ਜੋ ਅੱਜ ਦਿਨ ਤੱਕ ਵੀ ਭਾਵੇਂ
ਕਿੰਨੇਂ ਵੀ ਮਲਟੀ - ਮਿਲਿਨੀਅਰ (ਕਰੋੜਪਤੀ) ਹੋਣ ਲੇਕਿਨ ਲਕਸ਼ਮੀ ਤੋਂ ਧਨ ਜਰੂਰ ਮੰਗਣਗੇ, ਪੂਜਾ
ਜਰੂਰ ਕਰਨਗੇ। ਰਤਨਾਗਰ ਬਾਪ ਆਪਣੇ ਸੌਦਾਗਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਜਨਮ ਦਾ ਸੌਦਾ
ਕਰਨ ਨਾਲ ਅਨੇਕ ਜਨਮ ਸਦਾ ਮਾਲਾਮਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਨਿਮਿਤ ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਭਾਵੇਂ
ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਵੱਡਾ ਬਿਜ਼ਨਸਮੈਨ ਹੋਵੇ ਲੇਕਿਨ ਉਹ ਸਿਰ੍ਫ ਧਨ ਦਾ ਸੌਦਾ, ਵਸਤੂ ਦਾ ਸੌਦਾ ਕਰਨਗੇ। ਇੱਕ
ਹੀ ਬੇਹੱਦ ਦਾ ਬਾਪ ਹੈ ਜੋ ਧਨ ਦਾ ਵੀ ਸੌਦਾ ਕਰਦੇ, ਮਨ ਦਾ ਵੀ ਸੌਦਾ ਕਰਦੇ, ਤਨ ਦਾ ਵੀ ਅਤੇ ਸਦਾ
ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਸੰਬੰਧ ਦਾ ਵੀ ਸੌਦਾ ਕਰਦੇ। ਅਜਿਹਾ ਦਾਤਾ ਕੋਈ ਵੇਖਿਆ? ਚਾਰਾਂ ਹੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੌਦੇ ਕੀਤੇ
ਨਾ? ਤਨ ਸਦਾ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰਹੇਗਾ, ਮਨ ਸਦਾ ਖੁਸ਼, ਧਨ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਭਰਪੂਰ ਅਤੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਨਿਸਵਾਰਥ
ਸਨੇਹ ਅਤੇ ਗਾਰੰਟੀ ਹੈ। ਅਜਕਲ ਵੀ ਜੋ ਮੁਲਵਾਨ ਵਸਤੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ?
ਅਨੇਕ ਜਨਮਾਂ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਚਾਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਵੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਭਾਵੇਂ
ਪ੍ਰਜਾ ਦੀ ਪ੍ਰਜਾ ਵੀ ਬਣੇ ਲੇਕਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲਾਸ੍ਟ ਜਨਮ ਤੱਕ ਮਤਲਬ ਤ੍ਰੇਤਾ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ
ਵੀ ਇਹ ਚਾਰੇ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਅਜਿਹਾ ਸੌਦਾ ਕਦੋਂ ਕੀਤਾ? ਹੁਣ ਤੇ ਕੀਤਾ ਹੈ ਨਾ ਸੌਦਾ?
ਪੱਕਾ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਾਂ ਕੱਚਾ? ਪਰਮਾਤਮਾ ਨਾਲ ਕਿੰਨਾ ਸਸਤਾ ਸੌਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ! ਕੀ ਦਿੱਤਾ, ਕੋਈ
ਕੰਮ ਦੀ ਚੀਜ ਦਿੱਤੀ?
ਫਾਰਨਰਜ਼ ਬਾਪਦਾਦਾ ਦੇ ਕੋਲ ਸਦੈਵ ਦਿਲ ਬਣਾਕੇ ਭੇਜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਤਰ ਵੀ ਦਿਲ ਦੇ ਚਿੱਤਰ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਲਿਖਣਗੇ, ਗਿਫ਼੍ਟ ਵੀ ਦਿਲ ਦੀ ਭੇਜਣਗੇ। ਤਾਂ ਦਿਲ ਦਿੱਤਾ ਨਾ। ਲੇਕਿਨ ਕਿਹੜੀ ਦਿਲ ਦਿੱਤੀ? ਇੱਕ ਦਿਲ
ਦੇ ਕਿੰਨੇਂ ਟੁਕੜੇ ਹੋਏ ਪਏ ਸੀ? ਮਾਂ, ਬਾਪ, ਚਾਚਾ, ਮਾਮਾ, ਕਿੰਨੀ ਲੰਬੀ ਲਿਸਟ ਹੈ? ਜੇਕਰ ਸੰਬੰਧ
ਦੀ ਲਿਸਟ ਕਡੋ ਕਲਯੁਗ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਕਿੰਨੀ ਲੰਬੀ ਲਿਸਟ ਹੋਵੇਗੀ! ਸਭ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਲਗਾਕੇ ਦਿਲ ਹੀ ਟੁਕੜਾ
- ਟੁਕੜਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਬਾਪ ਨੇ ਅਨੇਕ ਟੁਕੜੇ ਵਾਲੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਜੋੜ ਲਿਆ। ਤਾਂ ਦਿੱਤਾ ਕੀ
ਅਤੇ ਲੀਤਾ ਕੀ! ਅਤੇ ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਕਿੰਨੀ ਸਹਿਜ ਹੈ! ਸੈਕਿੰਡ ਦਾ ਸੌਦਾ ਹੈ ਨਾ। "ਬਾਬਾ"
ਸ਼ਬਦ ਹੀ ਵਿਧੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਵਿਧੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਸਮੇਂ ਲਗਦਾ ਹੈ? ਸਿਰ੍ਫ ਦਿਲ ਨਾਲ
ਕਿਹਾ "ਬਾਬਾ" ਤਾਂ ਸੈਕਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸੌਦਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਕਿੰਨੀ ਸਹਿਜ ਵਿਧੀ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਸਤਾ ਸੌਦਾ
ਸਿਵਾਏ ਇਸ ਸੰਗਮਯੁਗ ਦੇ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਯੁਗ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਤਾਂ ਸੌਦਾਗਰਾਂ ਦੀ ਸੂਰਤ -
ਮੂਰਤ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਨ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੇਂ ਭੋਲੇ - ਭਾਲੇ ਹਨ ! ਲੇਕਿਨ ਕਮਾਲ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ
ਭੋਲੇ - ਭਾਲਿਆਂ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਨਿਕਲੇ ਨਾ। ਅੱਜ ਦੇ ਵੱਡੇ - ਵੱਡੇ
ਨਾਮੀਗ੍ਰਾਮੀ ਧਨਵਾਨ, ਧਨ ਕਮਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਧਨ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦੀ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਪਏ ਹੋਏ ਹਨ। ਉਸੇ
ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਬਾਪ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨਣ ਦੀ ਵੀ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਵਿੱਚ, ਧਨ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ
ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਮੇਂ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਵੀ ਹਨ ਤਾਂ ਫਿਕਰ ਵਾਲੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਫਿਰ
ਵੀ ਕਾਲਾ ਧਨ ਹੈ ਨਾ, ਇਸਲਈ ਫਿਕਰ ਵਾਲੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹਨ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੋਡੀ ਹੋ
ਲੇਕਿਨ ਬੇਫਿਕਰ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹੋ, ਬੇਗਰ ਹੁੰਦੇਂ ਵੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ। ਸ਼ੁਰੂ - ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਾਇਨ ਕੀ ਕਰਦੇ ਸੀ?
ਬੇਗਰ ਟੂ ਪ੍ਰਿੰਸ। ਹੁਣ ਵੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹਨ। ਅਜਕਲ ਦੇ ਜੋ ਨੰਬਰਵਨ
ਧਨਵਾਨ ਆਸਾਮੀ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੁਹਾਡੇ ਤ੍ਰੇਤਾ ਅੰਤ ਵਾਲੀ ਪ੍ਰਜਾ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧਨਵਾਨ
ਹੋਵੇਗੀ। ਅਜਕਲ ਦੀ ਸੰਖਿਆ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸੋਚੋ - ਧਨ ਤੇ ਉਹ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਹੋਰ ਵੀ ਦੱਬਿਆ ਹੋਇਆ
ਧਨ ਵੀ ਨਿਕਲੇਗਾ। ਤਾਂ ਜਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਸੰਖਿਆ ਹੈ, ਉਸੇ ਪ੍ਰਮਾਣ ਧਨ ਵੰਡਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਤੇ ਉੱਥੇ
ਸੰਖਿਆ ਕਿੰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ? ਉਸੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਧਨ ਹੋਵੇਗਾ! ਪ੍ਰਜਾ ਨੂੰ ਵੀ ਅਪ੍ਰਾਪਤ
ਕੋਈ ਵਸਤੂ ਨਹੀਂ। ਤਾਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹੋਏ ਨਾ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤਖਤ ਤੇ ਬੈਠੀਏ। ਬਾਦਸ਼ਾਹ
ਮਤਲਬ ਭਰਪੂਰ, ਕੋਈ ਅਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ, ਕਮੀ ਨਹੀਂ। ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਸੌਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਜਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ?
ਜਾਂ ਹਾਲੇ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੋ? ਕੋਈ ਵੀ ਵੱਡੀ ਚੀਜ਼ ਸਸਤੀ ਅਤੇ ਸਹਿਜ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ
ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਠੀਕ ਹੋਵੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ? ਅਜਿਹੀ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਨਾ? ਕਿਉਂਕਿ
ਭਗਤੀਮਾਰਗ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਕਰ ਹੋਰ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ
ਬਾਪ ਨੂੰ ਉਸੇ ਰੂਪ ਨਾਲ ਲੱਭਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਛੋਟੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਇਸਲਈ
ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉੱਚੇ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਭਗਵਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਦੀਆਂ ਵਿਧੀਆਂ ਵੀ ਲੰਬੀ
ਚੋੜੀ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਸੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਭਗਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਭਗਵਾਨ ਭਗਤੀ
ਦਾ ਫਲ ਦੇਣ ਵੀ ਆ ਗਏ ਹਨ ਲੇਕਿਨ ਭਗਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਉਲਝਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪੱਤੇ - ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੇਣ
ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਿਜ਼ੀ ਹਨ। ਕਿੰਨਾਂ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਸੰਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ? ਇਤਨਾ ਉੱਚਾ
ਭਗਵਾਨ, ਇਵੇਂ ਸਹਿਜ ਆਵੇ - ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ, ਇਸ ਲਈ ਬਾਪ ਮੁਸਕਰਾ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਅਜਕਲ ਦੇ ਭਾਵੇਂ
ਭਗਤੀ ਦੇ ਨਾਮੀਗ੍ਰਾਮੀ, ਭਾਵੇਂ ਧਨ ਦੇ ਨਾਮੀਗ੍ਰਾਮੀ, ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਆਕਉਪੇਸ਼ਨ ਦੇ ਨਾਮੀਗ੍ਰਾਮੀ
- ਆਪਣੇ ਹੀ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੀ ਹਨ। ਲੇਕਿਨ ਤੁਸੀਂ ਸਧਾਰਨ ਆਤਮਾਵਾਂ ਨੇ ਬਾਪ ਨਾਲ ਸੌਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ।
ਪਾਂਡਵਾਂ ਨੇ ਪੱਕਾ ਸੌਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਨਾ? ਡਬਲ ਫਾਰਨਰਜ ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹਨ। ਸੌਦਾ ਤਾਂ ਸਭ
ਨੇ ਕੀਤਾ ਲੇਕਿਨ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨੰਬਰਵਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਾਪ ਨੇ ਤਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਿਹੇ ਸ੍ਰਵ
ਖਜ਼ਾਨੇ ਦਿੱਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਅਖੁਟ ਸਾਗਰ ਹੈ। ਬਾਪ ਨੂੰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਨੰਬਰਵਾਰ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਜਿਵੇੰ ਅਜਕਲ ਦੀ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਕਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਵਿਨਾਸ਼ ਦੀ ਇਤਨੀ ਸਮਗ੍ਰੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਹੈ
ਜੋ ਅਜਿਹੀਆਂ ਕਈ ਦੁਨੀਆਂਵਾਂ ਵਿਨਾਸ਼ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਪ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਬਾਪ ਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਇਨਾਂ
ਖਜਾਨਾਂ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸਮਝਦਾਰ ਬਣ ਸੌਦਾ ਕਰ ਲੈਣ ਤਾਂ ਵੀ
ਅਖੁਟ ਹੈ। ਜਿੰਨੀ ਤੁਹਾਡੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਹੈ, ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਹੋਰ ਪਦਮਗੁਣਾਂ ਵੀ ਆ ਜਾਣ ਤਾਂ
ਵੀ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਨਾਂ ਅਥਾਹ ਖਜਾਨਾ ਹੈ! ਲੇਕਿਨ ਲੈਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨੰਬਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਖੁਲ੍ਹੇ
ਦਿਲ ਨਾਲ ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਿਮੰਤਵਾਨ ਥੋੜ੍ਹੀ ਨਾ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਦੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਲਾ ਪੂਜੀ
ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਿੱਥੇ ਅਸ਼ਟ ਰਤਨ ਅਤੇ ਕਿੱਥੇ 16 ਹਜ਼ਾਰ ਦਾ ਲਾਸ੍ਟ! ਕਿੰਨਾ ਫਰਕ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੌਦਾ ਕਰਨ
ਵਿੱਚ ਤੇ ਇੱਕ ਜਿਹਾ ਹੀ ਹੈ। ਲਾਸ੍ਟ ਨੰਬਰ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਫ਼ਸਟ ਨੰਬਰ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਬਾਬਾ।
ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸੌਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਇੱਕ ਜਿਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਦਾਤਾ ਵੀ ਇੱਕ ਜਿਹਾ
ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਗਿਆਨ ਦਾ ਖਜਾਨਾ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦਾ ਖਜਾਨਾਂ, ਜੋ ਵੀ ਸੰਗਮਯੁਗੀ ਖਜ਼ਾਨੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਸਭ
ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਜਿਹਾ ਹੀ ਹੈ।ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸ੍ਰਵਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗੁਣ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸ੍ਰਵਗੁਣ ਦਿੱਤੇ ਹਨ - ਇਹ ਅੰਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ
ਟਾਈਟਲ ਇੱਕ ਹੀ ਹੈ - ਆਦਿ - ਮੱਧ - ਅੰਤ ਦੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਵਾਲੇ ਤ੍ਰਿਕਾਲਦਰਸ਼ੀ, ਮਾਸਟਰ
ਸ੍ਰਵਸ਼ਕਤੀਵਾਨ ਹਨ। ਇਵੇਂ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੋਈ ਸ੍ਰਵਸ਼ਕਤੀਵਾਨ ਹੈ, ਕੋਈ ਸਿਰ੍ਫ ਸ਼ਕਤੀਵਾਨ ਹੈ, ਨਹੀਂ। ਸਭਨੂੰ
ਸ੍ਰਵਗੁਣ ਸੰਪੰਨ ਬਣਨ ਵਾਲੀ ਦੇਵ ਆਤਮਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਗੁਣ ਮੂਰਤੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਖਜਾਨਾਂ ਸਭ ਦੇ ਕੋਲ
ਹੈ। ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਸਟਡੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਵੀ ਗਿਆਨ ਦਾ ਖਜਾਨਾਂ ਇਵੇਂ ਹੀ ਵਰਨਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇੰ 50
ਵਰ੍ਹੇ ਵਾਲੇ ਵਰਨਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਇੱਕ - ਇੱਕ ਗੁਣ ਤੇ, ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਤੇ ਭਾਸ਼ਣ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹੀਏ ਤਾਂ
ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਭਾਸ਼ਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤਾਂ ਹੀ ਤੇ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਨਾ। ਤਾਂ ਖਜਾਨਾਂ ਸਭ
ਦੇ ਕੋਲ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਫਰਕ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ? ਨੰਬਰਵਨ ਸੌਦਾਗਰ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ ਮਨਨ ਕਰਨ ਨਾਲ
ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਸੇ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਅਥਾਰਟੀ ਨਾਲ ਅਨੁਭਵੀ ਬਣ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੰਡਦੇ। ਕੰਮ
ਵਿਚ ਲਗਾਉਣਾ ਮਤਲਬ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ। ਇੱਕ ਹਨ ਸਿਰ੍ਫ ਵਰਨਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਦੂਸਰੇ ਹਨ ਮਨਨ ਕਰਨ
ਵਾਲੇ। ਤਾਂ ਮਨਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਖੁਦ ਅਨੁਭਵੀ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੀ
ਅਨੁਭਵੀ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਰਨਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਵਰਨਣ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ। ਮਹਿਮਾ
ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਲੇਕਿਨ ਅਨੁਭਵੀ ਨਹੀਂ ਬਣਨ ਗੇ। ਖ਼ੁਦ ਮਹਾਨ ਨਹੀਂ ਬਣਨਗੇ ਲੇਕਿਨ ਮਹਿਮਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ
ਬਣਨਗੇ।
ਤਾਂ ਨੰਬਰਵਨ ਮਤਲਬ ਮਨਨ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਬਣ ਅਨੁਭਵੀ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮਤਲਬ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਧਨਵਾਨ ਬਨਾਉਣ
ਵਾਲੇ, ਇਸਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖਜਾਨਾਂ ਸਦਾ ਵੱਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਮਾਣ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਅਤੇ
ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਣ ਨਾਲ ਸਫਲਤਾ ਸਵਰੂਪ ਸਦਾ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਿਰ੍ਫ ਵਰਨਣ ਕਰਨ ਵਾਲੇ
ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਧਨਵਾਨ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਣਗੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵੀ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਮਾਣ ਜੋ ਸ਼ਕਤੀ, ਜੋ ਗੁਣ,
ਜੋ ਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਯੂਜ਼ ਕਰਨੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਉਹ ਸਮੇਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਣਗੇ, ਇਸਲਈ ਖਜ਼ਾਨੇ
ਦੇ ਭਰਪੂਰ ਰੂਪ ਦਾ ਸੁੱਖ ਅਤੇ ਦਾਤਾ ਬਣ ਦੇਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਧਨ ਹੁੰਦੇਂ ਵੀ ਧਨ ਨਾਲ
ਸੁਖ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ। ਸ਼ਕਤੀ ਹੁੰਦੇਂ ਵੀ ਸਮੇਂ ਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦਵਾਰਾ ਸਫਲਤਾ ਪਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਗੁਣ ਹੁੰਦੇਂ
ਵੀ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਮਾਣ ਉਸ ਗੁਣ ਨੂੰ ਯੂਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਸਿਰ੍ਫ ਵਰਨਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਧਨ ਸਭਦੇ ਕੋਲ
ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਧਨ ਦਾ ਸੁੱਖ ਸਮੇਂ ਤੇ ਯੂਜ਼ ਕਰਨ ਨਾਲ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇੰ ਅਜਕਲ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ
ਵੀ ਕੋਈ - ਕੋਈ ਵਿਨਾਸ਼ੀ ਧਨਵਾਨ ਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਧਨ ਬੈੰਕ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਲਮਾਰੀ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇਗਾ ਜਾਂ
ਸਿਰਹਾਣੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਹੋਵੇਗਾ, ਨਾ ਖੁਦ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਗੇ, ਨਾ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਉਣ ਦੇਣਗੇ। ਨਾ
ਖ਼ੁਦ ਫ਼ਾਇਦਾ ਲੈਣਗੇ, ਨਾ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਫਾਇਦਾ ਦੇਣਗੇ। ਤਾਂ ਧਨ ਹੁੰਦੇਂ ਵੀ ਸੁਖ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਲਿਆ
ਨਾ। ਤਕੀਏ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਵੇਗਾ, ਖੁਦ ਚਲਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਤਾਂ ਇਹ ਵਰਨਣ ਕਰਨਾ ਮਤਲਬ ਯੂਜ਼ ਨਾ
ਕਰਨਾ, ਸਦਾ ਗਰੀਬ ਵਿਖਾਈ ਦੇਣਗੇ। ਇਹ ਧਨ ਵੀ ਜੇਕਰ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਜਾਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮੇਂ
ਪ੍ਰਮਾਣ ਯੂਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਿਰ੍ਫ ਬੁੱਧੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਨਾ ਖ਼ੁਦ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ ਧਨ ਦੇ ਨਸ਼ੇ
ਵਿੱਚ, ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ, ਨਾ ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇ ਸਕਦੇ। ਸਦਾ ਹੀ ਕੀ ਕਰੀਏ, ਕਿਵੇਂ ਕਰੀਏ… ਇਸ
ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਚਲਦੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਇਸਲਈ ਦੋ ਮਾਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਮਨਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ, ਉਹ ਸਿਰ੍ਫ ਵਰਨਣ
ਕਰਨ ਵਾਲੀ। ਤਾਂ ਕਿਹੜੇ ਸੌਦਾਗਰ ਹੋ? ਨੰਬਰਵਨ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਵਾਲੇ? ਇਸ ਖਜ਼ਾਨੇ ਦਾ
ਕੰਡੀਸ਼ਨ ( ਸ਼ਰਤ ) ਇਹ ਹੈ - ਜਿੰਨਾਂ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਵੋਗੇ, ਜਿੰਨਾਂ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਗਾਵੋਗੇ ਉਤਨਾ
ਵਧੇਗਾ। ਵਾਧਾ ਹੋਣ ਦੀ ਵਿਧੀ ਇਹ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਧੀ ਨੂੰ ਨਾ ਅਪਨਾਉਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਖੁਦ ਵਿੱਚ ਵੀ
ਵ੍ਰਿਧੀ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਵ੍ਰਿਧੀ ਨਹੀਂ। ਸੰਖਿਆ ਦੀ ਵ੍ਰਿਧੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿ
ਰਹੇ ਹਾਂ, ਸੰਪੰਨ ਬਣਨ ਦੀ ਵ੍ਰਿਧੀ। ਕਈ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਸੰਖਿਆ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ
ਲੇਕਿਨ ਹੁਣ ਤੱਕ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ - ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਯੋਗ ਕੀ ਹੈ, ਬਾਪ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ
ਯਾਦ ਕਰੀਏ? ਹੁਣ ਸ਼ਕਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤਾਂ ਸਟੂਡੈਂਟਸ ਦੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਹਨ, ਰਜਿਸਟਰ ਵਿੱਚ ਨਾਮ ਹੈ
ਲੇਕਿਨ ਧਨਵਾਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਨਾ। ਮੰਗਦਾ ਹੀ ਰਹੇਗਾ। ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਟੀਚਰ ਕੋਲ ਜਾਵੇਗਾ - ਮਦਦ ਦੇ
ਦੇਵੋ, ਕਦੇ ਬਾਪ ਦੇ ਨਾਲ ਰੂਹਰਿਹਾਨ ਕਰੇਗਾ - ਮਦਦ ਦੇ ਦੇਵੋ। ਤਾਂ ਭਰਪੂਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਨਾ। ਜੋ
ਆਪੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ ਮਨਨ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਧਨ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਧਨ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਾ
ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਨਨ ਸ਼ਕਤੀ ਮਤਲਬ ਧਨ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ। ਤਾਂ ਧਨਵਾਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਧਨਵਾਨ ਦਾ ਸੁੱਖ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨਾ।
ਸਮਝਾ? ਮਨਨ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵ ਹੈ। ਪਹਿਲੋਂ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸੁਣਾਇਆ ਹੈ। ਹੋਰ ਵੀ ਮਨਨ
ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਦਾ ਅੱਗੋਂ ਸੁਣਾਵਾਂਗੇ। ਚੈਕ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਦਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਰਿਜ਼ਲਟ ਆਉਟ ਹੋਵੇ
ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਹੋ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਬਾਪਦਾਦਾ ਨੇ ਕਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ,
ਇਸਲਈ ਰੋਜ ਸੁਣਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਚੈਕ ਕਰਨਾ ਮਤਲਬ ਚੇਂਜ ਕਰਨਾ। ਅੱਛਾ।
ਸ੍ਰਵ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਸੌਦਾਗਰ ਆਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ, ਸਦਾ ਸ੍ਰਵ ਖਜਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਣ
ਵਾਲੇ ਮਹਾਨ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬੁੱਧੀਵਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ, ਸਦਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਅਤੇ ਸ੍ਰਵ ਨੂੰ ਸੰਪੰਨ ਅਨੁਭਵ ਕਰ
ਅਨੁਭਵੀ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਨੁਭਵ ਦੀ ਅਥਾਰਟੀ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਲਮਾਇਟੀ ਅਥਾਰਟੀ ਬਾਪਦਾਦਾ ਦਾ
ਯਾਦਪਿਆਰ ਅਤੇ ਨਮਸਤੇ।
ਈਸਟਰਨ ਜੋਨ ਦੇ ਭਾਈ -
ਭੈਣਾਂ ਨਾਲ ਅਵਿਅਕਤ ਬਾਪਦਾਦਾ ਦੀ ਮੁਲਾਕਾਤ
ਈਸਟ ਤੋਂ ਸੂਰਜ਼ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ ਨਾ। ਤਾਂ ਈਸਟ ਜ਼ੋਨ ਮਤਲਬ ਸਦਾ ਗਿਆਨ ਸੂਰਜ਼ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੈ ਹੀ। ਈਸਟਰਨ
ਵਾਲੇ ਮਤਲਬ ਸਦਾ ਗਿਆਨ ਸੂਰਜ਼ ਦਵਾਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨਾਲ ਹਰ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ,
ਅਧਿਕਾਰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਸੂਰਜ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨਾ। ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਮਾਸਟਰ
ਗਿਆਨ ਸੂਰਜ਼ ਮਤਲਬ ਚਾਰੋਂ ਪਾਸੇ ਦਾ ਅਗਿਆਨ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੋ ਨਾ। ਸਾਰੇ ਇਸੇ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੀ
ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਵ੍ਰਿਤੀ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਸਥਿਤੀਆਂ ਦੇ ਝੰਝਟ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ?
ਸੂਰਜ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇਣ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੀ ਰਹਿਣਾ। ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਵ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ
ਵੀ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਹੋਵੋ, ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਪ੍ਰਸਥਿਤੀ ਸਾਹਮਣੇ ਆਵੇ ਲੇਕਿਨ ਸੂਰਜ਼ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇਣ ਦੇ
ਕੰਮ ਦੇ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਮਾਸਟਰ ਗਿਆਨ ਸੂਰਜ਼ ਹੋ ਜਾਂ ਕਦੇ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਆ
ਜਾਂਦੇ ਹੋ? ਪਹਿਲਾ ਕਰਤਵਿਆ ਹੈ - ਗਿਆਨ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇਣਾ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਮ੍ਰਿਤੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ
ਕਿ ਪਰਮਾਰਥ ਦਵਾਰਾ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਬਨਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਸੇਵਾ ਆਪੇ ਹੀ
ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਪਰਮਾਰਥ ਹੈ ਉੱਥੇ ਵਿਵਹਾਰ ਸਿੱਧ ਅਤੇ ਸਹਿਜ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਪਰਮਾਰਥ ਦੀ
ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ, ਏਕਤਾ ਆਪੇ ਹੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਤਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ
ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵੀ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ। ਪਰਮਾਰਥ ਵਿਵਹਾਰ ਨਾਲੋਂ ਕਿਨਾਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਾਉਂਦਾ, ਹੋਰ ਵੀ ਪਰਮਾਰਥ -
ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਬਿਜ਼ੀ ਰਹਿਣ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚ ਸਹਾਰਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਪਰਮਾਰਥ
ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਚੱਲੋ। ਨੇਪਾਲ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੂਰਜ਼ ਵਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਨਾ। ਉਵੇਂ
ਰਾਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜਵੰਸ਼ੀ ਰਾਜੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹਨ, ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਮਾਸਟਰ
ਗਿਆਨ ਸੂਰਜ਼ ਸਭ ਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਹੋ ਅੱਛਾ।
ਵਰਦਾਨ:-
ਸੰਗਮਯੁਗ ਤੇ ਹਰ
ਕਰਮ ਕਲਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਰਨ ਵਾਲੇ 16 ਕਲਾਂ ਸੰਪੰਨ ਭਵ
ਸੰਗਮਯੁਗ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਕਰਮ
ਰੂਪੀ ਕਲਾ ਵਿਖਾਉਣ ਦਾ ਯੁਗ ਹੈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹਰ ਕਰਮ ਕਲਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਹਰ ਕਰਮ ਦਾ ਅਤੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਗਾਇਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 16 ਕਲਾ ਸੰਪੰਨ ਮਤਲਬ ਹਰ ਚਲਣ ਸੰਪੂਰਨ ਕਲਾ ਦੇ ਰੂਪ
ਵਿਚ ਵਿਖਾਈ ਦੇਵੇ - ਇਹ ਹੀ ਸੰਪੂਰਨ ਸਟੇਜ਼ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਜਿਵੇੰ ਸਾਕਾਰ ਦੇ ਬੋਲਣ, ਚੱਲਣ… ਸਭ
ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਵੇਖੀ, ਤਾਂ ਇਹ ਕਲਾ ਹੋਈ। ਉੱਠਣ ਬੈਠਣ ਦੀ ਕਲਾ, ਵੇਖਣ ਦੀ ਕਲਾ, ਚੱਲਣ ਦੀ ਕਲਾ
ਸੀ। ਸਭ ਵਿੱਚ ਨਿਆਰਾਪਣ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਸੀ। ਤਾਂ ਇਵੇਂ ਫਾਲੋ ਫਾਦਰ ਕਰ 16 ਕਲਾ ਸੰਪੰਨ ਬਣੋਂ।
ਸਲੋਗਨ:-
ਪਾਵਰਫੁਲ ਉਹ ਹੈ
ਜੋ ਫੌਰਨ ਪਰਖਕੇ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਦੇਵੇ।