30.01.20 Morning Nepali Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ मीठे बच्चे– बाबाले
तिमीलाई ज्ञान योगको खुराक खुवाएर विशेष खातिरी गर्नुहुन्छ , त्यसैले सदैव खुशी मो
जमा रहने गर , श्रीमत अनुसार सबैको खातिरी गर्दै जाऊ।”
प्रश्न:–
यस संगमयुगमा
तिमीसँग सबैभन्दा अमूल्य चीज कुनचाहिँ छ, जसको सम्हाल गर्नु छ?
उत्तर:–
यस सर्वोत्तम ब्राह्मण कुलमा तिम्रो यो जीवन धेरै अमूल्य छ, त्यसैले शरीरको सम्हाल
अवश्य गर्नु छ। यस्तो होइन– यो त माटोको पुतला हो, अब यो समाप्त भए पनि हुन्थ्यो!
होइन। यसलाई जीवित राख्नु छ। कोही बिरामी भएको छ भने ऊसँग हैरान हुनु हुँदैन। उसलाई
भन– शिवबाबालाई याद गर्नुहोस्। जति याद गर्नुहुन्छ त्यति पाप काटिदै जान्छ। उनको
सेवा गर्नुपर्छ, बाँचिरहून्, शिवबाबाको याद गरिरहून्।
ओम् शान्ति ।
ज्ञानको तेस्रो
नेत्र दिनेवाला रूहानी बाबा बसेर रूहानी बच्चाहरूलाई सम्झाउनु हुन्छ। ज्ञानको तेस्रो
नेत्र बाबा सिवाय अरू कसैले दिन सक्दैन। अहिले तिमी बच्चाहरूलाई ज्ञानको तेस्रो
नेत्र मिलेको छ। अहिले तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ– यो पुरानो दुनियाँ परिवर्तन हुने
छ। बिचरा मनुष्यहरूले जानेका छैनन्– परिवर्तन गर्ने को हो र कसरी परिवर्तन
गर्नुहुन्छ! किनकि उनीहरूको ज्ञानको तेस्रो नेत्र नै छैन। तिमी बच्चाहरूलाई अहिले
ज्ञानको तेस्रो नेत्र मिलेको छ जसद्वारा तिमीले सृष्टिको आदि-मध्य-अन्त्यलाई जानेका
छौ। यो हो ज्ञानको सेक्रिन। सेक्रिनको एउटा थोपा पनि कति मीठो हुन्छ। ज्ञानको एकै
अक्षर छ मनमनाभव। यो अक्षर कति मीठो छ। आफूलाई आत्मा सम्झिएर बाबालाई याद गर। बाबाले
शान्तिधाम र सुखधामको मार्ग बताइरहनु भएको छ। बाबा आउनु भएको छ बच्चाहरूलाई स्वर्गको
वर्सा दिन। त्यसैले बच्चाहरूलाई खुशी हुनु पर्छ। भनिन्छ पनि खुशीजस्तो खुराक छैन।
जो सदैव खुशी मोजमा रहन्छन् उनीहरूको लागि यो खुराकजस्तै हो। २१ जन्म मोजमा रहने यो
विशेष खुराक हो। यो खुराक सदैव एक-अर्कालाई खुवाइराख। यो हो एक-अर्काको विशेष खातिरी।
यस्तो खातिरी अरू कुनै मनुष्यले मनुष्यको गर्न सक्दैन।
तिमी बच्चाहरूले श्रीमतमा सबैको रूहानी खातिरी गर्छौ। सच्चा-सच्चा खुशीको खबर पनि
यही हो– कसैलाई बाबाको परिचय दिनु। मीठे बच्चेले जानेका छन्– बेहदका बाबाद्वारा
हामीलाई जीवनमुक्तिको सौगात मिल्छ। सत्ययुगमा भारतवर्ष जीवनमुक्त थियो, पावन थियो।
बाबाले धेरै ठूलो उच्च खुराक दिनुहुन्छ तब त गायन छ– अतीन्द्रिय सुख सोध्नु छ भने
गोप-गोपिनीसँग सोध। यो ज्ञान र योगको कति फस्टक्लास अद्भुत खुराक छ र यो खुराक एकै
रूहानी सर्जनसँग छ। अरू कसैलाई यस खुराकका बारेमा थाहा नै छैन। बाबा भन्नुहुन्छ–
मीठे बच्चे! तिम्रो लागि हातमा सौगात लिएर आएको छु। मुक्ति, जीवनमुक्तिको यो सौगात
मेरो साथमा नै रहन्छ। कल्प-कल्प म नै आएर तिमीलाई यो सौगात दिन्छु फेरि रावणले
खोसिदिन्छ। अहिले तिमी बच्चाहरूलाई कति खुशीको पारा चढिरहनु पर्छ। तिमीलाई थाहा छ–
हाम्रा एकै बाबा, शिक्षक र सच्चा-सच्चा सद्गुरु हुनुहुन्छ जसले हामीलाई साथमा लिएर
जानुहुन्छ। अति प्रिय बाबासँग विश्वको बादशाही मिल्छ। यो कम कुरा हो र! बच्चाहरू
सदैव हर्षित रहनु पर्छ। ईश्वरीय विद्यार्थी जीवन सर्वश्रेष्ठ हो। यो अहिलेको नै
गायन हो नि। फेरि नयाँ दुनियाँमा तिमीले सदैव खुशी मनाइरहन्छौ। दुनियाँले जान्दैन–
सच्चा-सच्चा खुशी कहिले मनाइन्छ। मनुष्यलाई त सत्ययुगको ज्ञान नै छैन, त्यसैले यहाँ
नै मनाइरहन्छन्। तर यस पुरानो तमोप्रधान दुनियाँमा खुशी कहाँबाट आयो! यहाँ त
त्राहि-त्राहि गरिरहन्छन्। कति दु:खको दुनियाँ छ।
बाबाले तिमी बच्चाहरूलाई कति सहज मार्ग बताउनु हुन्छ। गृहस्थ व्यवहारमा रहँदा-रहँदै
कमल फूल समान रहनु छ। घर-धन्दा आदि गर्दा पनि मलाई याद गरिरहाख। जसरी प्रियतमा र
प्रियतम हुन्छन्, उनीहरू त एक अर्कालाई याद गरिरहन्छन्। एक-आपसमा प्रियतमा-प्रियतम
हुन्छन्। यहाँ यो कुरा छैन, यहाँ त तिमीहरू सबै एक प्रियतमका जन्म-जन्मान्तरदेखिका
प्रियतमा हौ। बाबा तिम्रो कहिल्यै प्रियतमा बन्नुहुन्न। तिमीले उहाँ प्रियतमलाई
आउनको लागि याद गर्छौ। जब दु:ख धेरै हुन्छ तब धेरै स्मरण गर्छन्, त्यसैले त गायन पनि
छ– दु:ख में सुमिरण सब करें, सुख में करें न कोय। यस समय जसरी बाबा सर्वशक्तिमान्
हुनुहुन्छ, त्यस्तै दिन-प्रतिदिन माया पनि सर्वशक्तिमान, तमोप्रधान बन्दै जान्छ।
अहिले बाबा भन्नुहुन्छ– मीठे बच्चे! देही-अभिमानी बन। आफूलाई आत्मा सम्झिएर म
बाबालाई याद गर, साथ-साथ दैवीगुण पनि धारण गर अनि तिमी यस्ता (लक्ष्मी-नारायण) बन्छौ।
यस पढाइमा मुख्य कुरा हो नै यादको। उच्च भन्दा उच्च बाबालाई धेरै प्यार, स्नेहसँग
याद गर्नुपर्छ। उहाँ उच्च भन्दा उच्च बाबा नै नयाँ दुनियाँ स्थापना गर्नेवाला
हुनुहुन्छ। बाबा भन्नुहुन्छ– म आएको छु तिमी बच्चाहरूलाई विश्वको मालिक बनाउन। अब
मलाई याद गर्यौ भने तिम्रो अनेक जन्मको पाप काटिएर जान्छ। पतित-पावन बाबा
भन्नुहुन्छ– तिमी धेरै पतित बनेका छौ, त्यसैले अब तिमीले मलाई याद गर्यौ भने तिमी
पावन बनेर पावन दुनियाँको मालिक बन्छौ। पतित-पावन बाबालाई नै बोलाउँछन् नि। अब बाबा
आउनु भएको छ, त्यसैले अवश्य पावन बन्नुपर्छ। बाबा दु:खहर्ता, सुखकर्ता हुनुहुन्छ।
वास्तवमा सत्ययुगमा पावन दुनियाँ थियो, सबै सुखी थिए। अहिले बाबा फेरि भन्नुहुन्छ–
प्यारा बच्चाहरू! शान्तिधाम र सुखधामलाई याद गरिराख। अहिले हो संगमयुग। खिवैयाले
वारीबाट पारी लिएर जानुहुन्छ। नाउ कुनै एउटा मात्र छैन, सारा दुनियाँ नै एउटा धेरै
जहाज जस्तै छ। त्यसलाई पारी लिएर जानुहुन्छ।
तिमी प्यारा बच्चाहरूलाई कति खुशी हुनुपर्छ। तिम्रो लागि त सदैव खुशी नै खुशी छ।
बेहदका बाबाले हामीलाई पढाइरहनु भएको छ, वाह! यो त न कहिल्यै सुन्यौं, न कहिल्यै
पढ्यौं। भगवानुवाच– मैले तिमी रूहानी बच्चाहरूलाई राजयोग सिकाइरहेको छु। त्यसैले
पूरै सिक्नु पर्छ, धारणा गर्नुपर्छ। पूरा राम्ररी पढ्नुपर्छ। पढाइमा नम्बरवार त
सदैव हुन्छन् नै। आफूलाई हेर्नुपर्छ– म उत्तम हुँ, मध्यम हुँ वा कनिष्ट हुँ? बाबा
भन्नुहुन्छ– आफूलाई हेर म उच्च पद पाउन लायक छु? रूहानी सेवा गर्छु? बाबा
भन्नुहुन्छ– बच्चाहरू सेवाधारी बन, अनुसरण गर। म आएको छु नै सेवाको लागि। नित्य सेवा
गर्छु त्यसैले नै त यो रथ लिएको छु। यिनको रथ बिरामी भयो भने म यिनमा बसेर मुरली
लेख्छु। मुखबाट बोल्न सकेनन् भने म लेखिदिन्छु जसबाट बच्चाहरूको लागि मुरली मिस
नहोस्। त्यसो हुँदा म पनि सेवामा भएँ नि। यो हो रूहानी सेवा। त्यसैगरी तिमी बच्चाहरू
पनि बाबाको सेवामा लाग, ईश्वरीय सेवामा। जसले राम्रो पुरुषार्थ गर्छ, राम्रो सेवा
गर्छ उसलाई महावीर भनिन्छ। देख्छु– को महावीर हो जो बाबाको निर्देशनमा चल्छ? बाबाको
आदेश छ– आफूलाई आत्मा सम्झिएर भाइ-भाइलाई देख। यस शरीरलाई भुल्दै जाऊ। बाबाले पनि
शरीरलाई देख्नुहुन्न। बाबा भन्नुहुन्छ– म आत्माहरूलाई देख्छु। बाँकी यो त ज्ञान हो–
आत्माले शरीर विना बोल्न सक्दैन। म पनि यस शरीरमा आएको छु, लोन लिएको छु। शरीरको
साथमा नै आत्माले पढ्न सक्छ। बाबाको बैठक यहाँ (भृकुटीमा) छ। यो हो अकाल तख्त। आत्मा
अकालमूर्त छ। आत्मा कहिल्यै सानो ठूलो हुँदैन। शरीर सानो ठूलो हुन्छ। जति पनि
आत्माहरू छन् ती सबैको तख्त यो भृकुटी हो। शरीर त सबैका भिन्न-भिन्न हुन्छन्। कसैको
अकाल तख्त पुरुषको छ, कसैको अकाल तख्त स्त्रीको छ, कसैको अकाल तख्त बच्चाको छ। बाबा
बसेर बच्चाहरूलाई रूहानी ड्रिल सिकाउनु हुन्छ। जब कोहीसँग कुरा गर्छौ भने पहिला
आफूलाई आत्मा सम्झ। म आत्मा फलानो भाइसँग कुरा गर्छु। बाबाको सन्देश दिन्छु–
शिवबाबालाई याद गर। यादद्वारा नै विकार उत्रिनु छ। सुनमा जब मिसावट पर्छ भने सुनको
मूल्य कम हुन जान्छ। तिमी आत्मामा पनि विकार पर्नाले तिमी मूल्यहीन बनेका छौ। अब
फेरि पावन बन्नु छ। तिमी आत्मालाई अब ज्ञानको तेस्रो नेत्र मिलेको छ। त्यस
नेत्रद्वारा आफ्ना भाइहरूलाई देख। भाइ-भाइलाई देख्नाले कर्मेन्द्रिय चञ्चल हुँदैनन्।
राज्य-भाग्य लिनु छ, विश्वको मालिक बन्नु छ भने यो मेहनत गर। भाइ-भाइ सम्झेर सबैलाई
ज्ञान देऊ। अनि यो बानी पक्का हुँदै जान्छ। सच्चा-सच्चा भाइ तिमीहरू सबै हौ। बाबा
पनि माथिबाट आउनु भएको छ, तिमी पनि आएका छौ। बाबाले बच्चाहरूसँगै सेवा गरिरहनु भएको
छ। बाबाले सेवा गर्ने हिम्मत दिनुहुन्छ। हिम्मते बच्चे मददे बाबा....। त्यसैले
अभ्यास गर्नु छ। म आत्माले भाइलाई पढाउँछु। आत्माले पढ्छ नि। यसलाई आध्यात्मिक
ज्ञान भनिन्छ, जो रूहानी बाबाद्वारा नै मिल्छ। संगममा नै बाबा आएर यो ज्ञान
दिनुहुन्छ– आफूलाई आत्मा सम्झ। तिमी नांगै आएका थियौ फेरि यहाँ शरीर धारणा गरेर
तिमीले ८४ जन्म पार्ट खेल्यौ। अब फेरि फर्केर जानु छ। त्यसैले आफूलाई आत्मा सम्झिएर
भाइ-भाइको दृष्टिले हेर्नु छ। यो मेहनत गर्नु छ। आफ्नो मेहनत गर्नु छ, यसको अरूसँग
के सम्बन्ध छ र! चेरिटी बिगिन्स एट होम अर्थात् पहिला स्वयंलाई आत्मा सम्झिएर फेरि
भाइलाई सम्झाऊ। त्यसपछि राम्ररी तीर लाग्छ। यो धार लगाउनु छ। मेहनत गर्यौ भने नै
उच्च पद पाउने छौ। यसमा केही सहन पनि गर्नुपर्छ। कसैले उल्टो-सुल्टो कुरा बोल्यो भने
तिमी चुप लागेर बस। तिमी चुप रह्यौ भने फेरि अरूले के नै गर्छन् र। ताली दुई हातबाट
बज्छ। एकले मुखको ताली बजायो, अर्को चुप रह्यो भने ऊ आफैं चुप हुन्छ। तालीसँग ताली
बज्दा आवाज हुन्छ। बच्चाहरूले एक अर्काको कल्याण गर्नु छ। बाबा सम्झाउनु हुन्छ–
प्यारा बच्चाहरू! सदैव खुशीमा रहन चाहन्छौ भने मनमनाभव। आफूलाई आत्मा सम्झिएर
बाबालाई याद गर। भाइहरू (आत्माहरू)तर्फ हेर। बच्चाहरूलाई रूहानी यात्रामा रहने बानी
पार्नु छ। तिम्रै फाइदाको कुरा हो। बाबाको शिक्षा भाइहरूलाई दिनु छ। बाबा
भन्नुहुन्छ– मैले तिमी आत्माहरूलाई ज्ञान दिइरहेको छु। आत्मालाई नै देख्छु।
मनुष्यले-मनुष्यसँग कुरा गर्दा उनीहरूको मुखलाई हेर्छन् नि। तिमीले पनि आत्मासँग
कुरा गर्दा आत्मालाई नै देख्नु छ। हुन त शरीरद्वारा ज्ञान दिन्छौ तर यसमा शरीरको
भान तोड्नुपर्छ। तिम्रो आत्माले सम्झन्छ– परमात्मा बाबाले हामीलाई ज्ञान दिइरहनु
भएको छ। बाबा पनि भन्नुहुन्छ– आत्मालाई देख्छु, आत्माले पनि भन्छ– हामी परमात्मा
बाबालाई हेरिरहेका छौं। उहाँबाट ज्ञान लिइरहेका छौं, यसलाई भनिन्छ– आध्यात्मिक
ज्ञानको लेन-देन, आत्माको आत्मासँग। आत्मामा नै ज्ञान छ। आत्मालाई नै ज्ञान दिनु छ।
यो शक्ति जस्तै हो। तिम्रो ज्ञानमा यो शक्ति भरिन्छ। त्यसैले कसैलाई पनि सम्झाउँदा
झट्ट तीर लाग्छ। बाबा भन्नुहुन्छ– अभ्यास गरेर हेर, तीर लाग्छ नि। यो नयाँ बानी
पार्नु छ त्यसपछि शरीरको भान निस्किएर जान्छ। मायाको तुफान कम आउने छ। खराब संकल्प
आउने छैनन्। विकारी दृष्टि पनि रहने छैन। हामी आत्माले ८४ को चक्र लगायौं। अब नाटक
पूरा हुन्छ। अब बाबाको यादमा रहनु छ। यादबाट नै सतोप्रधान बनेर, सतोप्रधान दुनियाँको
मालिक बन्छौ। कति सहज छ। बाबालाई थाहा छ– बच्चाहरूलाई यो शिक्षा दिनु पनि पार्ट नै
हो। कुनै नयाँ कुरा होइन। हर ५००० वर्षपछि मलाई आउनु पर्छ। म बाँधिएको छु।
बच्चाहरूलाई बसेर सम्झाउँछु– मीठे बच्चे रूहानी यादको यात्रामा रह्यौ भने अन्त मति
सो गति भएर शरीर छोड्छौ। यो अन्त्यकाल हो नि! म एकलाई याद गर्यौ भने तिम्रो सद्गति
हुन्छ। यादको यात्राले पाउ मजबुत हुन्छ। यो देही-अभिमानी बन्ने शिक्षा एकै पटक तिमी
बच्चाहरूलाई मिल्छ। कति अद्भुत ज्ञान छ। बाबा अद्भुत हुनुहुन्छ भने बाबाको ज्ञान पनि
अद्भुत छ। कहिल्यै कसैले बताउन सक्दैन। अब फर्केर जानु छ। बाबा भन्नुहुन्छ– मीठे
बच्चे! यो अभ्यास गर। आफूलाई आत्मा सम्झिएर आत्मालाई ज्ञान देऊ। तेस्रो नेत्रद्वारा
भाइ-भाइलाई देख्नु छ। यही ठूलो मेहनत हो।
यो हो तिमी ब्राह्मणहरूको सर्वोत्तम उच्च भन्दा उच्च कुल। यस समयमा तिम्रो जीवन
अमूल्य छ, त्यसैले यस शरीरको पनि सम्हाल गर्नु छ। तमोप्रधान भएको कारण शरीरको आयु
पनि कम हुँदै गएको छ। अब तिमी जति योगमा रहन्छौ, त्यति आयु बढ्छ। तिम्रो आयु
बढ्दै-बढ्दै १५० वर्ष हुन्छ सत्ययुगमा। शरीरको पनि सम्हाल गर्नु छ। यस्तो होइन यो त
माटोको पुतला हो, ठीकै छ यो समाप्त भए पनि हुन्छ! होइन। यसलाई बचाइराख्नु छ। यो
अमूल्य जीवन हो नि! कोही बिरामी हुन्छन् भने उनीहरूसँग हैरान हुनु हुँदैन। उनलाई भन–
शिवबाबालाई याद गर्नुहोस्। जति याद गर्नेछन् त्यति उनको पाप काटिदै जान्छ। उनको सेवा
गर्नु छ। बाँचिरहून्, शिवबाबालाई याद गर्दै रहून्। यो समझ त रहन्छ नि, हामी बाबालाई
याद गर्छौं। आत्माले याद गर्छ, बाबाबाट वर्सा पाउनको लागि। अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग।
रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई
गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि
मुख्य सारः–
१) आफूलाई हेर–
म पुरुषार्थमा उत्तम छु, मध्यम छु वा कनिष्ठ छु? म उच्च पद पाउन लायक छु? मैले
रूहानी सेवा गर्छु?
२) तेस्रो नेत्रद्वारा आत्मा भाइलाई देख, भाइ-भाइ सम्झिएर सबैलाई ज्ञान देऊ, आत्मिक
स्थितिमा रहने बानी बनायौ भने कर्मेन्द्रियहरू चञ्चल हुँदैनन्।
वरदान:–
पेपरमा
आत्तिनुको सट्टा फुल स्टप लगाएर फुल पास हुने सफलतामूर्त भव
जब कुनै पनि
प्रकारको पेपर आयो भने नडराऊ, प्रश्न नउठाऊ, यो किन आयो? यस्तो सोच्नमा समय व्यर्थ
नफाल। प्रश्न समाप्त, फुल स्टप। तब क्लास चढ्छौ अर्थात् पेपरमा पास हुन्छौ। फुलस्टप
लगाउनेहरू फुल पास हुन्छन् किनकि फुलस्टप हो बिन्दुरूपको स्टेज। देखेर पनि नदेख,
सुनेर पनि नसुन। बाबाले सुनाउनु भएको सुन, बाबाले जुन दिनु भएको छ त्यो हेर अनि फुल
पास हुन्छौ र पास हुनेको निशानी– सदा चढ्ती कलाको अनुभव गर्दै सफलताको सितारा बन्छौ।
स्लोगन:–
स्व-उन्नति
गर्नु छ भने क्वेश्चन, करेक्शन र कोटेशनको त्याग गरेर आफ्नो कनेक्शन ठीक राख।
अव्यक्त स्थितिको
अनुभव गर्नको लागि विशेष होमवर्क:–
कुनै पनि
प्रकारको विघ्नले बुद्धिलाई सताउँछ भने योगको प्रयोगद्वारा पहिला त्यस विघ्नलाई
समाप्त गर। मन-बुद्धिमा थोरै पनि हलचल नहोस्। अव्यक्त स्थितिमा स्थित हुने यस्तो
अभ्यास होस् जसले गर्दा आत्माले आत्माको कुरालाई वा कसैको पनि मनको भावलाई सहजै
जान्न सकियोस्।