17.03.21 Morning Nepali Murli Om Shanti BapDada Madhuban
मीठे बच्चे– ज्ञान
सागर बाबाद्वारा तिमी मास्टर ज्ञान सागर बनेका छौ , तिमीलाई ज्ञानको तेस्रो नेत्र
मिलेको छ , त्यसैले तिमी हौ त्रिनेत्री , त्रिकालदर्शी र त्रिलोकीनाथ।”
प्रश्न:–
विश्वको रूहानी
सेवा तिमी बच्चाहरू बाहेक अरू कसैले गर्न सक्दैन, किन?
उत्तर:–
किनकि तिमीलाई नै परम आत्मा शिवबाबाको शक्ति मिल्छ। पहिला तिमी आत्माहरूलाई
परमात्माद्वारा ज्ञानको इन्जेक्सन लाग्छ, जसबाट तिमीले ५ विकारमाथि स्वयं पनि विजय
प्राप्त गर्छौ र अरूलाई पनि गराउँछौ। यस्तो सेवा अरू कसैले गर्न सक्दैन। कल्प-कल्प
तिमी बच्चाहरूले नै यो रूहानी सेवा गर्छौ।
ओम् शान्ति ।
बाबाको यादमा
बस्नु छ, अरू कुनै पनि देहधारीको यादमा बस्नु छैन। नयाँ-नयाँ जो आउँछन् बाबालाई त
चिनेका हुँदैनन्। उहाँको नाम त धेरै सहज छ शिवबाबा। पितालाई बच्चाहरूले जानेका छैनन्,
कति आश्चर्य छ। शिवबाबा उच्च भन्दा उच्च, सबैका सद्गति दाता हुनुहुन्छ। सबै
पतितहरूको पावन कर्ता, सबैका दु:ख हर्ता पनि भनिन्छ तर उहाँ को हुनुहुन्छ? तिमी
बी.के. बाहेक कसैले जानेका छैनन्। तिमी हौ उहाँका नाती-नातिना। त्यसैले अवश्य आफ्नो
पिता र उहाँको रचनाको आदि-मध्य-अन्त्यलाई जानेका छौ। पिताबाट बच्चाहरूले नै सबै कुरा
जानेका छन्। यो हो नै पतित दुनियाँ। सबै कलियुगी पतितहरूलाई सत्ययुगी पावन कसरी
बनाउनु हुन्छ, त्यो त बी. के. बाहेक दुनियाँमा अरू कसैले जान्दैन। कलियुगी
दुर्गतिबाट निकाल्ने सत्ययुगी सद्गति दाता बाबा नै हुनुहुन्छ। शिव जयन्ती पनि यहाँ
नै हुन्छ। अवश्य उहाँ आउनु हुन्छ, तर आएर के दिनुहुन्छ यो जानेका छैनन्। हरेक वर्ष
शिवजयन्ती मनाउँछन् तर ज्ञानको तेस्रो नेत्र छैन त्यसैले बाबालाई जानेका छैनन्।
गीत:–
नयनहीन को राह
दिखाओ....
यो मनुष्यहरूले नै बनाएको गीत हो– हामी सबै नयनहीन छौं। यी स्थूल नयन त सबैका छन्
तर आफूलाई नयनहीन किन भन्छन्? उहाँ बाबा बसेर सम्झाउनु हुन्छ– ज्ञानको तेस्रो नेत्र
कसैको छैन। बाबालाई नजान्नु यो हो अज्ञान। बाबालाई बाबाद्वारा जान्नु यसलाई भनिन्छ
ज्ञान। बाबाले ज्ञानको तेस्रो नेत्र दिनुहुन्छ, जसबाट तिमीले सारा रचनाको
आदि-मध्य-अन्त्यलाई जानेका छौ। ज्ञान सागरको बच्चा तिमी मास्टर ज्ञान सागर बन्छौ।
तेस्रो नेत्रको अर्थ नै हो त्रिनेत्री, त्रिकालदर्शी, त्रिलोकीनाथ बन्छौ। मानिसहरूले
यो जानेका छैनन्– यी लक्ष्मी-नारायण जो सत्ययुगको मालिक थिए, यिनलाई यो वर्सा कसरी
मिल्यो? उनीहरू कहिले आए? फेरि कहाँ गए? फेरि कसरी राज्य लिए? केही पनि जानेका छैनन्।
यी देवताहरू पावन हुन्छन् नि। पावन त अवश्य बाबाले नै बनाउनु हुन्छ। तिमीलाई बाबाले
बसेर सम्झाउनु हुन्छ, जसले देवताहरूलाई, शिवलाई मान्छौ। शिवको जन्म पनि भारतवर्षमा
भएको हो। उच्च भन्दा उच्च हुनुहुन्छ भगवान। शिव जयन्ती पनि यहाँ मनाउँछन्। जगत अम्बा,
जगत पिता ब्रह्मा र सरस्वतीको जन्म पनि यहाँ नै हुन्छ। भारतवर्षमा नै मनाउँछन्।
लक्ष्मी-नारायणको जन्म पनि यहाँ नै हुन्छ, उनै राधा कृष्ण हुन्। यो पनि हिन्दुहरूले
जानेका छैनन्। भन्छन्– पतित-पावन आउनुहोस्, त्यसैले सबै पतित भए नि। साधु, सन्त,
ऋषि-मुनि आदि सबैले पुकार्छन्– हामीलाई पावन बनाउन आउनुहोस्। अर्कातर्फ कुम्भको मेला
आदिमा जान्छन् पाप धुन। सम्झन्छन्– गंगा पतित-पावनी हुन्। पुकार्छन्– पतित-पावन
आउनुहोस्। मनुष्यले कसैलाई कसरी पावन बनाउन सक्छ? बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– तिमी पहिला
देवी-देवता धर्मका थियौ, पावन थियौ। अहिले पतित छौ। भन्छन्– मार्ग देखाउनुहोस् प्रभु।
कहाँको मार्ग? भन्छन्– बाबा, जीवनमुक्तिको मार्ग बताउनुहोस्। हामीमा ५ विकार छन्।
बाबा जब हामी स्वर्गमा थियौं, त्यहाँ निर्विकारी थियौं। अहिले विकारी, पतित बनेका
छौं– यसको केही रहस्य त बताउनुहोस्। यो कुनै दन्त्यकथा होइन। बाबा सम्झाउनु हुन्छ–
श्रीमत भगवत गीता अथवा परमात्माद्वारा सुनाइएको गीता हो। पतितलाई पावन बनाउनेवाला
हुनुहुन्छ निराकार भगवान। मनुष्यलाई भगवान भन्न सकिँदैन। बाबा भन्नुहुन्छ– यतिका
ठूला-ठूला गुरु हुँदा-हुँदै पनि दुनियाँ यति पतित कौडी समान कसरी बन्यो? हिजोको कुरा
हो– विश्व स्वर्ग थियो। बाबाले स्वर्गको उपहार दिनु भएको थियो। पतितहरूलाई आएर
राजयोग सिकाएर पावन बनाउनु भएको थियो। अब फेरि सेवाधारी बनेर बच्चाहरूको पासमा आउनु
भएको छ। बाबा हुनुहुन्छ रूहानी सेवाधारी। बाँकी सबै मनुष्य मात्र हुन् जिस्मानी
सेवाधारी। संन्यासीहरू पनि जिस्मानी सेवाधारी हुन्। उनीहरूले पुस्तक आदि बसेर
सुनाउँछन्। बाबा भन्नुहुन्छ– म निराकारले साकार साधारण वृद्ध तनमा प्रवेश गरेर आएर
बच्चाहरूलाई सम्झाउँछु। हे प्यारा बच्चाहरू! हेर रूहानी बाबाले आत्माहरूलाई बसेर
सम्झाउनु हुन्छ। यी ब्रह्माले सुनाउँदैनन् तर उहाँ निराकार बाबाले यस तनको आधार
लिनुहुन्छ। शिवको त आफ्नो शरीर छैन। शालिग्राम आत्माहरूको त आ-आफ्नो शरीर छ।
पुनर्जन्ममा आउँदा-आउँदा पतित बन्छन्। अहिले त सारा दुनियाँ पतित छ। पावन एउटा पनि
छैन। तिमी सतोप्रधान थियौ, फेरि मिसावट हुनाले सतोबाट रजो तमोमा आएका छौ। तिमी
बच्चाहरूको पासमा शिव बाबा आएर शरीर धारण गर्नुहुन्छ जसलाई भागीरथ पनि भनिन्छ।
मन्दिरहरूमा शंकरको चित्र देखाउँछन् किनकि उनीहरूले शिव र शंकरलाई एउटै सम्झन्छन्।
यो बुझ्दैनन्– शिव त निराकार हुनुहुन्छ, शंकर आकारी हुन्। शिव र शंकर एउटै कसरी
भन्छन्? ठीक छ, फेरि साँढेमा सवारी कसले गर्छ। शिव वा शंकरले? सूक्ष्मवतनमा साँढे
कहाँबाट आयो? शिव रहनुहुन्छ मूलवतनमा, शंकर सूक्ष्मवतनमा। मूलवतनमा सबै आत्माहरू छन्।
सूक्ष्मवतनमा केवल ब्रह्मा, विष्णु, शंकर हुन्छन्, त्यहाँ जनावर हुँदैनन्। बाबा
भन्नुहुन्छ– मैले साधारण वृद्ध तनमा प्रवेश गरेर तिमीलाई सम्झाउँछु। तिमी बच्चाहरूले
आफ्नो जन्मलाई जान्दैनौ। सत्ययुगदेखि लिएर तिमीले कति जन्म लिएका छौ? ८४ जन्म लियौ।
अहिले यो हो अन्तिम जन्म। विश्व जुन अमरलोक पावन थियो त्यो अहिले मृत्युलोक पतित छ।
सबैका सद्गतिदाता त एक हुनुहुन्छ नि। रुद्र माला हो नै परमपिता परमात्मा निराकार
शिवको। श्री श्री १०८ रुद्र माला भनिन्छ। सबै शिवको गलाको हार हुन्। बाबा त
हुनुहुन्छ पतित-पावन सबैका सद्गतिदाता, सबैलाई वर्सा दिनेवाला। लौकिक पिताबाट हदको
वर्सा मिल्छ, जसलाई संन्यासीहरूले काग विष्टा समान सुख सम्झन्छन्। बाबा भन्नुहुन्छ–
वास्तवमा यो तिम्रो सुख काग विष्टा समान छ। बाबाले नै आएर ज्ञानले पतितलाई पावन अथवा
काँडालाई फूल बनाउनु हुन्छ। यो गीताको ज्ञान हो। यस ज्ञानलाई कुनै मनुष्यले सम्झाउन
सक्दैन। ज्ञानको सागर पतित-पावन बाबाले नै सम्झाउन सक्नुहुन्छ। बाबाबाट नै वर्सा
मिल्छ, जुन तिमीले लिइरहेका छौ। केवल तिमी नै सद्गतितर्फ गइरहेका छौ। अहिले त संगममा
छौ, उनीहरू त कलियुगमा छन्। अहिले कलियुगको अन्त्य हो। महाभारत लडाई पनि सामुन्ने
खडा छ। ५ हजार वर्ष पहिला पनि जब तिमीले राजयोग सिकेका थियौ, दुनियाँमा आगो लागेको
थियो। अहिले तिमीले यी लक्ष्मी-नारायण बन्नको लागि राजयोग सिकिरहेका छौ। बाँकी त सबै
भक्ति मार्ग हो। बाबा जब आउनु हुन्छ, अनि आएर स्वर्गको द्वार खोल्नुहुन्छ। बाबा
भन्नुहुन्छ– यी शिव शक्ति माताहरूले त श्रीमत अनुसार स्वर्ग बनाउँछन्। तिमी हौ शिव
शक्ति माताहरू, जसले दुनियाँलाई स्वर्ग बनाउँछौ। तिमी हौ नै शिवको सन्तान, उहाँलाई
नै याद गर्छौ। शिवबाट शक्ति लिएर ५ विकार रूपी शत्रुहरूमाथि विजय पाउँछौ। तिमी
बच्चाहरूले ५ हजार वर्ष पहिला पनि रूहानी सेवा गरेका थियौ। ती समाजसेवीहरूले
जिस्मानी सेवा गर्छन्। यो हो रूहानी सेवा। परमात्मा आएर आत्माहरूलाई इन्जेक्सन
लगाउनु हुन्छ, पढाउनु हुन्छ। आत्माले सुन्छ। तिमी आत्मा हौ। तिमीले नै ८४ जन्म
लिन्छौ। एक शरीर छोडेर अर्को लिन्छौ। ८४ जन्म लिएर ८४ माता-पिता बनाएका छौ। सत्ययुग
त्रेतामा तिमीले स्वर्गको सुख पायौ, अब फेरि बेहदको बाबाद्वारा सुखको वर्सा लिइरहेका
छौ। अवश्य यो वर्सा मिलेको थियो। यहाँ यी लक्ष्मी-नारायणको राज्य थियो। त्यहाँ
दैत्य आदि कोही थिएनन्। तिमीलाई थाहा छ– अब यस पुरानो दुनियाँलाई आगो लाग्नु छ। म
आएर ज्ञान यज्ञ रच्छु। तिमीहरू सबै पवित्र देवता बन्छौ। हजारौंले देवता बन्ने
पुरुषार्थ गरिरहेका छन्। बाबा आउनु भएको छ बच्चाहरूको सद्गति गर्न। तिमी
बच्चाहरूलाई काँडाबाट फूल बनाइरहनु भएको छ। तिमीलाई ज्ञानको तेस्रो नेत्र दिइरहनु
भएको छ जसले गर्दा तिमीले सारा ड्रामालाई, शिवबाबाको के पार्ट छ, सबै जानेका छौ।
ब्रह्मा र विष्णुको सम्बन्ध के छ, त्यो पनि जानेका छौ। उनीहरूले देखाउँछन्– विष्णुको
नाभीबाट ब्रह्मा निस्के। ब्रह्मा नै गएर विष्णु बन्छन्। ब्राह्मण नै फेरि देवता।
विष्णुबाट ब्रह्मा बन्न ५ हजार वर्ष लाग्यो। यो तिमीलाई ज्ञान छ। तिमी ब्राह्मणहरूको
नाभी कमलबाट विष्णुपुरी प्रकट भइरहेको छ। उनीहरूले त चित्र बनाएका छन्– विष्णुको
नाभीबाट ब्रह्मा निस्के। फेरि सबै वेद शास्त्रहरूको सार सुनाए। अहिले तिमी
ब्रह्माद्वारा सारा सार सम्झन्छौ। बाबा भन्नुहुन्छ– मुख्य धर्म-शास्त्र छन् ४। पहिलो
दैवी धर्मको शास्त्र हो गीता। गीता कसले सुनायो? शिवबाबाले। ज्ञान सागर पतित-पावन,
सुखको सागर शिवबाबा हुनुहुन्छ। उहाँले बसेर सृष्टिलाई स्वर्ग बनाउनु भयो, नकि
कृष्णले। कृष्ण त मद्वारा ज्ञान सुनेर फेरि कृष्ण बने। त्यसैले यो गुप्त कुरा भयो
नि। नयाँ-नयाँ बच्चाहरूले यी कुरालाई बुझ्न सक्दैनन्। यसलाई भनिन्छ नर्क। त्यसलाई
भनिन्छ स्वर्ग। शिवबाबाले स्वर्गको स्थापना गर्नुभयो, जसमा यी लक्ष्मी-नारायणले
राज्य गर्थे। अब तिमी मनुष्यबाट देवता बनिरहेका छौ। बाबा भन्नुहुन्छ– यस मृत्युलोक,
दु:खधाममा तिम्रो अन्तिम जन्म हो। भारतवर्ष अमरलोक थियो। त्यहाँ दु:खको नाम थिएन।
परिस्तान थियो, अहिले कब्रिस्तान बनेको छ, फेरि परिस्तान बन्छ। यी सबै बुझ्ने कुरा
हुन्। यो हो मनुष्यबाट देवता बन्ने पाठशाला। यो कुनै संन्यासीहरूको सत्सङ्ग होइन,
जहाँ शास्त्र बसेर सुनाउँछन्। यी कुरालाई जबसम्म ७ दिनको कोर्स गरिदैन, नयाँ कसैले
बुझ्न सक्दैन। यस समयमा भक्त त सबै मनुष्य छन्, उनीहरूको आत्माले पनि याद गर्छ।
परमात्मा एक प्रियतमका सबै प्रियतमा हुन्।
बाबा आएर सचखण्ड बनाउनु हुन्छ। आधाकल्प पछि फेरि रावणले आएर झूठ खण्ड बनाउँछ। अहिले
हो संगम। यी सबै बुझ्ने कुरा हुन्। अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग।
रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई
गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि
मुख्य सारः–
१) बाबाको
श्रीमतमा सच्चा-सच्चा रूहानी सेवा गर्नु छ। सर्वशक्तिमान् बाबासँग शक्ति लिएर ५
विकार रूपी शत्रुमाथि विजय पाउनु छ।
२) मनुष्यबाट देवता बन्नको लागि पवित्र अवश्य बन्नु छ। ज्ञानलाई धारण गरेर काँडाबाट
फूल बन्नु र बनाउनु छ।
वरदान:–
श्रीमतद्वारा
सदा खुसी वा हल्कापनको अनुभव गर्ने मनमत र परमतबाट मुक्त भव
जुन बच्चाहरूको हर
कदम श्रीमत अनुसार छ, उनीहरूको मन सदा सन्तुष्ट हुन्छ, मनमा कुनै पनि प्रकारको हलचल
हुँदैन, श्रीमतमा चल्नाले स्वाभाविक खुसी हुन्छ, हल्कापन अनुभव हुन्छ। जब मनमा हलचल
भयो, अलिकति पनि खुसीको मात्रा कम भयो भने चेक गर– अवश्य श्रीमतको अवज्ञा भएको छ।
त्यसैले सूक्ष्म चेकिंग गरेर मनमत र परमतबाट स्वयंलाई मुक्त गर।
स्लोगन:–
बुद्धिरूपी
विमानद्वारा वतनमा पुगेर ज्ञान सूर्यका किरणको अनुभव गर्नु नै शक्तिशाली योग हो।
मातेश्वरीजीका अनमोल
महावाक्य:–
१ ) आत्मा परमात्मामा अन्तर , भेद: – आत्मा-परमात्मा अलग रहे बहुकाल, सुन्दर मेला
कर दिया जब सतगुरु मिला दलाल... जब हामीले यी शब्द भन्छौं, यसको यथार्थ अर्थ हो–
आत्माहरू, धेरै समय देखि परमात्मासँगबाट बिछोडिएका छन्। बहुतकालको अर्थ हो– धेरै
समय देखि आत्मा परमात्मासँगबाट बिछोडिएको छ, त्यसैले यसले यो सिद्ध गर्छ– आत्मा र
परमात्मा अलग अलग दुई चिज हुन्, दुईवटैमा आन्तरिक भेद छ, तर आत्मामाथि मायाको आवरण
चढेको हुनाले आफ्नो सक्कली स्वरूपलाई बिर्सिएका छन्, भन्छन् जब मायाको जालो हट्छ
फेरि आत्मा उही परमात्मा हुन्छ। उनीहरूले आत्मालाई यस अर्थले भन्छन् र फेरि अर्काथरी
मानिसहरूले यस अर्थबाट भन्छन्– म आत्मा नै परमात्मा हुँ, तर आत्माले आफूले आफैलाई
बिर्सिएको हुनाले दु:खी भएको छ। जब आत्माले आफूले आफैलाई पहिचान गरेर शुद्ध बन्छ अनि
फेरि आत्मा परमात्मामा मिलेर एउटै हुन्छ। उनीहरूले आत्मालाई अलग्गै यस अर्थबाट
भन्छन् तर हामीले त जानेका छौं– आत्मा र परमात्मा दुवै अलग चीज हुन्। न आत्मा,
परमात्मा हुन सक्छ अनि न आत्मा परमात्मामा मिलेर एक हुन सक्छ र न परमात्मामाथि आवरण
चढ्न सक्छ।
२ ) “ मनको अशान्तिको कारण हो – कर्मबन्धन र शान्तिको आधार हो कर्मातीत ”
वास्तवमा हरेक मनुष्यको अवश्य यो चाहना हुन्छ– मलाई मनको शान्ति प्राप्त होस्
त्यसैले अनेक प्रयत्न गर्दै आएका छन् तर मनलाई अहिलेसम्म शान्ति प्राप्त भएको छैन,
यसको अर्थ के हो? अब पहिला त यो विचार चलाउन आवश्यक छ– मनको अशान्तिको पहिलो जड के
हो? मनको अशान्तिको मुख्य कारण हो– कर्म बन्धनमा फँस्नु। जबसम्म मनुष्य यी पाँच
विकारहरूको कर्मबन्धनबाट छुट्दैन, तबसम्म अशान्तिबाट छुट्न सक्दैन। जब कर्मबन्धन
टुट्छ अनि मनको शान्ति अर्थात् जीवनमुक्ति प्राप्त गर्न सक्छ। अब विचार गर्नु पर्छ–
यो कर्म बन्धन टुट्छ कसरी? अनि त्यसबाट छुट्कारा दिने को छ? यो कुरा त हामीले जानेका
छौं– कुनै मनुष्य आत्माले कुनै पनि मनुष्य आत्मालाई छुट्कारा दिन सक्दैन। यो
कर्मबन्धनको हिसाब किताब तोड्न सक्ने केवल एक पमारत्मा हुनुहुन्छ, उहाँ नै आएर
यसलाई ज्ञान योगबलद्वारा कर्मबन्धनबाट छुटाउनुहुन्छ त्यसैले नै परमात्मालाई सुखदाता
भनिन्छ। जबसम्म पहिला यो ज्ञान हुँदैन– म आत्मा हुँ, वास्तवमा म कसको सन्तान हुँ,
मेरो वास्तविक गुण के हो? जब यो बुद्धिमा आउँछ अनि मात्र कर्मबन्धन टुट्छ। अहिले यो
ज्ञान हामीलाई परमात्माद्वारा प्राप्त भएको छ र परमात्माद्वारा नै कर्मबन्धन पनि
टुट्छ। अच्छा, ओम् शान्ति।