25.03.21 Morning Nepali Murli Om Shanti BapDada Madhuban
मीठे बच्चे– जसरी
बाबाको पार्ट हो सबैको कल्याण गर्ने , त्यस्तै बाबा समान कल्याणकारी बन , आफ्नो र
अरूको कल्याण गर।”
प्रश्न:–
बच्चाहरूको
कुन एउटा विशेषता देखेर बापदादा धेरै खुसी हुनुहुन्छ?
उत्तर:–
गरिब बच्चाले बाबाको यज्ञमा ८ आना, एक रूपैया पठाउँछन्। भन्छन्– यसको सट्टामा मलाई
महल दिनुहोस्। बाबा भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू! यो एक रूपैया पनि शिवबाबाको
खजानामा जम्मा भयो। तिमीलाई २१ जन्मको लागि महल मिल्छ। सुदामाको उदाहरण छ नि। विना
कौडी खर्च तिमी बच्चाहरूलाई विश्वको बादशाही मिल्छ। बाबा गरिब बच्चाको यो
विशेषतालाई देखेर धेरै खुसी हुनुहुन्छ।
गीत:–
तुम्हें पाके
हमने....
ओम् शान्ति ।
मीठा-बच्चाहरूले बुझेका छन्– बाबाबाट अहिले बेहदको वर्सा लिइरहेका छौं। बच्चाहरूले
भन्छन्– बाबा हजुरको श्रीमत अनुसार हामीले हजुरबाट फेरि बेहदको वर्सा पाइरहेका छौं।
यो कुनै नयाँ कुरा होइन। बच्चाहरूलाई ज्ञान मिलेको छ। जानेका छन्– सुखधामको वर्सा
हामीले कल्प-कल्प पाइरहन्छौं। कल्प-कल्प ८४ जन्म त लिनुपर्छ। अवश्य हामीले बेहदका
बाबाद्वारा २१ जन्मको वर्सा पाउँछौं, फेरि बिस्तारै-बिस्तारै गुमाउँछौं। बाबाले
सम्झाउनु भएको छ यो अनादि बनिबनाउ खेल हो। तिमी बच्चाहरूको खातिरी भइरहन्छ। यो पनि
जानेका छौ– ड्रामामा सुख धेरै छ। पछि आएर रावणद्वारा दु:ख पाउँछौ। अहिले तिमी थोरै
छौ, पछि गएर धेरै वृद्धि हुँदै जान्छ। मनुष्यबाट देवता बन्छन् अवश्य। दिलमा
सम्झन्छन्– हामीले कल्प-कल्प बाबाबाट वर्सा पाउँछौं। जो-जो आएर ज्ञान लिन्छन्
उनीहरूले सम्झन्छन्– अहिले ज्ञानसागर बाबाद्वारा सृष्टिको आदि-मध्य-अन्त्यको ज्ञान
पाएका छौं। बाबा नै ज्ञानका सागर, पतितलाई पावन बनाउनेवाला हुनुहुन्छ अर्थात्
मुक्ति-जीवनमुक्तिमा लैजानेवाला हुनुहुन्छ। यो पनि तिमीले अहिले जानेका छौ। गुरु त
धेरैले बनाएका छन् नि। आखिरमा गुरुहरूलाई पनि छोडेर, आएर ज्ञान लिन्छन्। तिमीलाई पनि
अहिले यो ज्ञान मिलेको छ। जानेका छौ– यो भन्दा पहिला अज्ञानी थियौं। सृष्टिको चक्र
कसरी घुम्छ? शिवबाबा, ब्रह्मा, विष्णु, शंकर को हुन्? यो केही पनि जानेका थिएनौं।
अब थाहा भयो– हामी विश्वको मालिक थियौं त्यसैले तिम्रो बुद्घिमा धेरै राम्रो नशा
चढिरहेको हुनुपर्छ। बाबालाई र सृष्टि चक्रलाई याद गरिरहनु पर्छ। बाबा र वर्सा।
बाबाले बताउनु हुन्छ– यो भन्दा पहिला तिमीले केही पनि जानेका थिएनौ। न बाबालाई, न
उहाँका रचनालाई जानेका थियौ। सारा संसारमा मनुष्यले न त बाबालाई न त रचनाको आदि,
मध्य, अन्त्यलाई जानेका छन्। अहिले तिमी शूद्रबाट ब्राह्मण बनेका छौ। बाबाले सबै
बच्चाहरूसँग कुरा गरिरहनु भएको छ। कति बच्चाहरू छन्। सेन्टर कति छन्। सेन्टर त अझै
खुल्छन्। बाबा सम्झाउनु हुन्छ– पहिला तिमीले केही पनि जानेका थिएनौ। अब नम्बरवार
पुरुषार्थ अनुसार जानिसकेका छौ। यो पनि जानेका छौ– अहिले हामी बाबाद्वारा पतितबाट
पावन बनिरहेका छौं। अरूले त पुकारिरहन्छन् तिमी हौ गुप्त।
ब्रह्माकुमार-ब्रह्माकुमारी भन्छन् तर बुझेका छैनन्– यिनलाई पढाउनेवाला को
हुनुहुन्छ? शास्त्रमा कतै लेखिएको छैन। उही गीताका भगवान शिवले आएर बच्चाहरूलाई
राजयोग सिकाउनु भएको छ। यो तिम्रो बुद्घिमा आउँछ नि। गीता पनि तिमीले पढेका छौ। यो
पनि अहिले बुझेका छौ– ज्ञानमार्ग बिल्कुल अलग हो। विद्वत् मण्डलीबाट जसले शास्त्र
आदि पढेर उपाधि लिन्छन्, ती सबै भक्तिमार्गका शास्त्र हुन्। यो ज्ञान उनीहरूमा छैन।
यो रचनाको आदि, मध्य, अन्त्यको ज्ञान त बाबा नै आएर दिनुहुन्छ। बाबा आएर तिम्रो
बुद्घिको ताला खोल्नु भएको छ।
तिमीले जानेका छौ– पहिला हामी के थियौं, अहिले के बनेका छौं! बुद्घिमा सारा चक्र
आएको छ। सुरुमा कहाँ जानेका थियौं र। दिन-प्रतिदिन ज्ञानको तेस्रो नेत्र राम्रोसँग
खुल्दै जान्छ। यो पनि कसैलाई थाहा छैन– भगवान कहिले आउनु भयो? उहाँ को हुनुहुन्थ्यो,
जसले आएर गीताको ज्ञान सुनाउनु भयो? तिमी बच्चाहरूले अहिले जानेका छौ। बुद्घिमा सारा
चक्रको ज्ञान छ। कहिलेबाट हामीले हार खान्छौं र कसरी वाममार्गमा जान्छौं? कसरी सिँढी
झर्छौं? चित्रमा यो कति सहज सम्झाइएको छ। ८४ जन्मको सिँढी हो। कसरी झर्छौं फेरि
चढ्छौं? पतित-पावन को हुनुहुन्छ? पतित कसले बनायो? यो तिमीले अहिले जानेका छौ।
उनीहरूले केवल पतित-पावन भनेर गायन गरिहन्छन्। यो कहाँ जानेका छन् र– रावण राज्य
कहिलेबाट सुरु हुन्छ? पतित कहिलेबाट बन्यौं? यो ज्ञान हो नै आदि सनातन देवी-देवता
धर्मावलम्बीको लागि। बाबा भन्नुहुन्छ– मैले नै आदि सनातन देवी-देवता धर्मको स्थापना
गरेको थिएँ। यो विश्वको इतिहास-भूगोल बाबा सिवाय कसैले सम्झाउन सक्दैन। तिम्रो लागि
त कथा जस्तै छ। कसरी राज्य पाउँछौ? कसरी गुमाउँछौ? त्यो इतिहास-भूगोल हामी पढ्छौं।
यो हो बेहदको कुरा। हामीले ८४ को चक्कर कसरी लगाउँछौं? हामी विश्वको मालिक थियौं
फेरि रावणले राज्य खोस्यो, यो ज्ञान बाबाले दिनुभएको हो। मनुष्यले दशैं आदि चाड
मनाउँछन् तर केही पनि ज्ञान छैन। जसरी तिमीलाई यो ज्ञान थिएन, अहिले ज्ञान मिलिरहेको
छ त्यसैले तिमी खुसीमा रहन्छौं। ज्ञानले खुसी दिन्छ। बेहदको ज्ञान बुद्घिमा छ।
बाबाले तिम्रो झोली भरिरहनु भएको छ। भन्छन् पनि– झोली भरिदिनुहोस्। कसलाई भन्छन्?
साधु-सन्त आदिलाई भनिदैन। भोलानाथ शिवलाई भनिन्छ, उहाँसँग भीख माग्छन्। तिम्रो त अब
खुसीको सीमा छैन। तिमीलाई धेरै खुसी हुनुपर्छ। बुद्धिमा कति ज्ञान आइसकेको छ। बेहदका
बाबाबाट बेहदको वर्सा मिल्छ। त्यसैले अब आफ्नो र अरूको पनि कल्याण गर्नु छ। सबैको
कल्याण गर्नु छ। पहिला त आफ्नो र अरूको अकल्याण नै गर्थ्यौ किनभने आसुरी मत थियो।
अहिले तिमी श्रीमतमा छौ त्यसैले आफ्नो पनि कल्याण गर्नु छ। तिम्रो दिल हुन्छ– यो
बेहदको पढाइ सबैले पढून्, सेवा केन्द्रहरू खुल्दै जाऊन्। भन्छन्– बाबा प्रदर्शनी
लगाइदिनुहोस्, प्रोजेक्टर दिनुहोस् हामी सेन्टर खोल्छौं। हामीलाई जुन ज्ञान मिलेको
छ, जसबाट बेहदको खुसीको पारा चढेको छ त्यो अरूलाई पनि अनुभव गराऔं। ड्रामा अनुसार
यो पनि पुरुषार्थ चलिरहन्छ। बाबा आउनु भएको छ विश्वलाई फेरि स्वर्ग बनाउन। तिमीले
जानेका छौ– पहिला हामी नर्कवासी थियौं, अब स्वर्गवासी बनिरहेका छौं। यो चक्र तिम्रो
बुद्घिमा सदैव घुमिरहनु पर्छ, जसबाट सदैव तिमी खुसीमा रहन सक्छौ। अरूलाई सम्झाउने
पनि नशा रहोस्। हामीले बाबाबाट ज्ञान लिइरहेका छौं। तिम्रा अरू भाइ-बहिनी जसले
जानेका छैनन्, उनीहरूलाई पनि मार्ग देखाउनु तिम्रो धर्म हो। जसरी बाबाको पार्ट हो
सबैको कल्याण गर्ने। त्यस्तै हाम्रो पनि पार्ट हो, सबैको कल्याणकारी बन्ने। बाबाले
कल्याणकारी बनाउनु भएको छ त्यसैले आफ्नो पनि कल्याण गर्नु छ, अरूको पनि गर्नु छ।
बाबा भन्नुहुन्छ– तिमी फलानो सेन्टरमा जाऊ, गएर सेवा गर। एकै ठाँउमा बसेर सेवा गर्नु
छैन। जो जति होसियार हुन्छ त्यति उसलाई सोख हुन्छ– गएर मैले सेवा गरूँ, फलानो नयाँ
सेन्टर खुलेको छ। यो त तिमीले जान्दछौ– को-को सेवाधारी छन्? को-को आज्ञाकारी,
वफादार, हुकुम मान्ने फरमानबरदार छन्? अज्ञानकालमा पनि कपुत बच्चासँग पिता नाराज
हुन्छन्। यहाँ त बेहदका बाबा भन्नुहुन्छ– मैले बिल्कुलै साधारण रीतिले सम्झाउँछु,
यसमा डराउने कुनै कुरा छैन। जसले गर्छ उसले पाउँछ। श्राप दिने वा नाराज हुने कुरा
छैन। बाबा सम्झाउनु हुन्छ– किन राम्रो सेवा गरेर आफ्नो पनि र अरूको पनि कल्याण
नगर्ने? जति जसले धेरैको कल्याण गर्छ त्यति नै बाबा खुसी हुनुहुन्छ। बगैंचामा बाबाले
देख्नुहुन्छ– यो फूल कति राम्रो छ। यो सारा बगैंचा हो। बगैंचालाई हेर्नको लागि
भन्छन्– बाबा मैले सेन्टरको चक्कर लगाऊँ! कस्ता-कस्ता फूल छन्! कसरी सेवा गरिरहेका
छन्! गयो भने थाहा हुन्छ। कसरी खुसीमा नाचिरहन्छन्। बाबालाई पनि आएर भन्ने गर्थे–
बाबा फलानालाई मैले यसरी सम्झाएँ। आज आफ्नो पतिलाई, भाइलाई लिएर आएकी छु। सम्झाउँछु–
बाबा आउनु भएको छ, उहाँले कसरी हीरा जस्तो जीवन बनाउनु हुन्छ। सुनेपछि चाहन्छन्–
हामीले पनि हेरौं। जब बच्चाहरूमा उमंग आउँछ, अनि लिएर आउँछन्। विश्वको
इतिहास-भूगोललाई बुझ्नुपर्छ। तिमीले जज गर्न सक्छौ– भारत सारा विश्वको मालिक थियो।
अहिले त कस्तो हालत छ। सत्ययुग-त्रेतायुगमा कति सुख थियो। अब फेरि बाबाले विश्वको
मालिक बनाउँदै हुनुहुन्छ। यो पनि जानेका छौ– दुनियाँमा पछि गएर धेरै हंगामा हुनु छ।
लडाईं कहाँ बन्द हुनेवाला छ र। कहीं न कहीं भइ नै रहन्छ। जहाँ हेर्यो त्यहाँ झगडा
नै छ। कति घमासान भइरहेको छ। बेलायतमा के-के भइरहेको छ। बुझेका छैनन्– हामीले के
गर्दैछौं? कति आँधी आइरहन्छ। मनुष्य पनि मरिरहन्छन्। कति दु:खको दुनियाँ छ। तिमी
बच्चाहरूलाई थाहा छ– यो दु:खको दुनियाँबाट अब गयो कि गयो। बाबाले त धैर्य दिइरहनु
भएको छ। यो फोहोरी दुनियाँ हो। केही दिनमा हामीले विश्व माथि शान्तिले राज्य गर्छौं।
यसमा त खुसी हुनुपर्यो नि। सेन्टर खुल्दै जान्छन्। अब हेर सेन्टर खुल्दै छन्। बाबा
लेख्नुहुन्छ– अब राम्रा-राम्रा बच्चाहरू जाऊ। नाम पनि लेखिदिन्छु, जो दिलमा चढेका
छन्। धेरैको कल्याण हुन्छ। यस्तो धेरैले लेख्छन्– बाबा हामी त बाँधेली हौं। राम्रो
सेन्टर खुल्यो भने धेरैले आएर वर्सा पाउँछन्। यो पनि जानेका छौ– यो सबै विनाश हुनु
छ त्यसैले किन धेरैको कल्याण अर्थ काममा नलगाउने? ड्रामामा उनीहरूको यस्तो पार्ट छ।
हरेकले आफ्नो-आफ्नो पार्ट खेलिरहेका छन्। दया लाग्छ। अरूलाई पनि बन्धन मुक्त गर्न
केही त सहयोग गरौं। उनीहरूले पनि वर्सा लिऊन्। बाबालाई कति चिन्ता हुन्छ। सबै काम
चितामा जलेर मरेका छन्। सारा कब्रिस्तान भएको छ। भन्छन् पनि– अल्लाह आएर
कब्रिस्तानबाट जगाएर सबैलाई लैजानुहुन्छ।
तिमीले अहिले जानेका छौ– रावणले कसरी हराएको हो। पहिला कहाँ थाहा थियो र! म जौहरी
लखपति हुँ, यति बच्चा छन्, नशा त रहन्छ नि। अहिले जानेका छौ– हामी पूरा पतित थियौं।
पुरानो दुनियाँमा जतिसुकै लखपति, करोडपति हुन्, तर ती सबै हुन् कौडी बराबर। अब
समाप्त हुनै लागेको छ। माया पनि कति प्रबल छ। बाबा भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू!
सेन्टर खोल धेरैको कल्याण हुन्छ। गरिब चाँडै जाग्छन्, धनवान अलि मुश्किलले जाग्छन्।
आफ्नो खुसीमा नै मस्त रहन्छन्। मायाले एकदम आफ्नो वशमा पारिदिएको छ। सम्झाउँदा
बुझ्छन् पनि, तर छोड्ने कसरी? डराउँछन्– कतै यिनीहरूले जस्तै सबै छोड्नुपर्छ।
भाग्यमा छैन भने चल्न सक्दैनन्। सम्झन्छन्– छुट्कारा पाउनै मुश्किल छ। पछि वैराग्य
आउँछ– साच्चै फोहोरी दुनियाँ रहेछ। फेरि जहाँको त्यहीँ हुन्छन्। करोडौंमा कोही
निस्किन्छन्। मुम्बईमा सयौं आउँछन्, कोही-कोहीलाई रंग लाग्छ। सम्झन्छन्– भविष्यको
लागि केही बनाऔं। कौडीको सट्टामा हामीलाई हीरा मिल्छ। बाबाले सम्झाउनु हुन्छ नि– सबै
चीज ट्रान्सफर गर स्वर्गमा। त्यहाँ २१ जन्मको लागि तिमीलाई राज्य-भाग्य मिल्छ।
कसै-कसैले एक रूपैया, ८ आना पनि पठाउँछन्। बाबा भन्नुहुन्छ– तिम्रो एक रूपैया पनि
शिवबाबाको खजानामा जम्मा भयो। तिमीलाई २१ जन्मको लागि महल मिल्छ। सुदामाको उदाहरण छ
नि। यस्ता यस्तालाई देखेर बाबालाई धेरै खुसी लाग्छ। विना कुनै खर्च तिमी
बच्चाहरूलाई विश्वको बादशाही मिल्छ। लडाईं आदि केही पनि गर्नु पर्दैन। उनीहरू त सानो
टुक्राको लागि पनि कति लड्छन्। तिमीलाई केवल भनिन्छ– मनमनाभव। यहीँ बस्ने आवश्यकता
छैन, केवल हिँड्दा डुल्दा बाबाको र वर्साको याद गर। खुसीमा रहने गर। खान-पान पनि
शुद्घ बनाउनु छ। तिमीले जानेका छौ– मेरो आत्मा कहाँसम्म पवित्र बनेको छ ताकि गएर
फेरि राजकुमारको जन्म लिन सकियोस्। पछि गएर दुनियाँको हालत एकदमै खराब हुन्छ। खानको
लागि अनाज मिल्ने छैन अनि घाँस खान थाल्छन्। फेरि यस्तो कहाँ भनिन्छ र– मख्खन विना
म रहन सक्दिनँ। केही पनि मिल्दैन। अहिले पनि कति ठाँउमा मनुष्यले घाँस खाएर गुजरा
गरिरहेका छन्। तिमी त धेरै आनन्दमा बाबाको घरमा बसेका छौ। घरमा बाबाले पहिला
बच्चालाई खुवाउनु हुन्छ नि। जमाना धेरै खराब छ। यहाँ तिमी धेरै सुखमा बसेका छौं।
केवल बाबा र वर्सालाई याद गरिराख। आफ्नो र अरूको पनि कल्याण गर्नु छ। पछि गएर आफैं
आउँछन्, भाग्य जाग्छ। जाग्नु त छ नि। बेहदको राजधानी स्थापना हुनु छ। हरेकले कल्प
पहिला जस्तै पुरुषार्थ गर्छन्। बच्चाहरू त धेरै खुसीमा रहनु पर्छ। बापदादाको चित्र
देख्नासाथ खुसीमा रोमाञ्च खडा हुनुपर्छ। त्यो खुसीको पारा स्थायी रहनु पर्छ। अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग।
रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई
गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि
मुख्य सारः–
१) सदा अपार
खुसीमा रहनको लागि बेहदको ज्ञान बुद्घिमा राख्नु छ। ज्ञान रत्नले आफ्नो झोली भरेर
आफ्नो र सर्वको कल्याण गर्नु छ। ज्ञानमा धेरै होसियार बन्नु छ।
२) भविष्य २१ जन्मको राज्य भाग्यको अधिकार लिनको लागि आफ्नो सबै चीज ट्रान्सफर गर्नु
छ। यस फोहोरी दुनियाँबाट छुट्कारा पाउने युक्ति रच्नु छ।
वरदान:–
हर कर्म रूपी
बीजलाई फलदायक बनाउने योग्य शिक्षक भव
योग्य शिक्षक उसलाई
भनिन्छ, जो स्वयं शिक्षा स्वरूप हुन्छ किनकि शिक्षा दिने सबैभन्दा सहज साधन हो
स्वरूपद्वारा शिक्षा दिनु। उसले आफ्नो हर कदमद्वारा शिक्षा दिन्छ, उसको हर बोलीलाई
वाक्य होइन, महावाक्य भनिन्छ। उसको हर कर्म रूपी बीज फलदायक हुन्छ, निष्फल हुँदैन।
यस्तो योग्य शिक्षकको संकल्पले आत्माहरूलाई नयाँ सृष्टिको अधिकारी बनाइदिन्छ।
स्लोगन:–
मनमनाभवको
स्थितिमा रह्यौ भने अलौकिक सुख र मनरस स्थितिको अनुभव गर्नेछौ।