28.03.21    Avyakt Bapdada     Nepali Murli    27.11.87     Om Shanti     Madhuban


बेदको वैरागी नै सच्चा राजऋषि


आज बापदादाले सर्व राजऋषिहरूको दरबारलाई देखिरहनु भएको छ। सारा कल्पमा राजाहरूको दरबार अनेक पटक लाग्छ तर यो राजऋषिहरूको दरबार यस संगमयुगमा नै लाग्छ। राजा पनि हौ र ऋषि पनि हौ। यो विशेषता यस समयको र यस दरबारको गायन गरिएको छ। एकातर्फ राजाई अर्थात् सर्व प्राप्तिहरूको अधिकारी र अर्कोतर्फ ऋषि अर्थात् बेहदका वैराग्य वृत्ति भएका। एकातर्फ सर्व प्राप्तिको अधिकारको नशा अर्कोतर्फ बेहदको वैराग्यको अलौकिक नशा। जति श्रेष्ठ भाग्य त्यति नै श्रेष्ठ त्याग। दुवैको सन्तुलन। यसलाई भनिन्छ– राजऋषि। यस्ता राजऋषि बच्चाहरूको सन्तुलनलाई हेरिरहनु भएको थियो। अहिले भर्खरै अधिकारपनको नशा र अहिले भर्खरै वैराग्य वृत्तिको नशा– यो अभ्यासमा कहाँसम्म स्थित हुन सक्छौ अर्थात् दुवै स्थितिको समान अभ्यास कहाँसम्म गरिरहेका छौ? यो चेक गरिरहनु भएको थियो। नम्बरवार अभ्यासी त सबै बच्चाहरू छन् नै। तर समय प्रमाण यी दुवै अभ्यासलाई अझै बढाउँदै जाऊ। बेहदको वैराग्य वृत्तिको अर्थ नै हो– वैराग्य अर्थात् किनारा लाग्नु होइन, तर सर्व प्राप्ति भएर पनि हदको आकर्षणले मनलाई अथवा बुद्धिलाई आकर्षणमा नल्याओस्। बेहद अर्थात् म सम्पूर्ण सम्पन्न आत्मा बाबा समान सदा सर्व कर्मेन्द्रियहरूको राज्य अधिकारी हुँ। यी सूक्ष्म शक्ति मन-बुद्धि-संस्कारको पनि अधिकारी। संकल्पमा पनि अधीनता नहोस्। यसलाई भनिन्छ राजऋषि अर्थात् बेहदको वैराग्य वृत्ति। यो पुरानो देह वा देहको पुरानो दुनियाँ वा व्यक्त भाव, वैभवको भाव– यी सबै आकर्षणबाट सदा र सहज पर रहनेवाला।

जसरी साइन्सको शक्तिले धरनीको आकर्षणबाट टाढा पुर्याइदिन्छ, त्यसैगरी साइलेन्सको शक्तिले यी सबै हदका आकर्षणबाट पर लिएर जान्छ। यसलाई भनिन्छ सम्पूर्ण सम्पन्न बाबा समान स्थिति। यस्तो स्थितिको अभ्यासी बनेका छौ? स्थूल कर्मेन्द्रियहरू, यो त धेरै मोटो कुरा हो। कर्मेन्द्रियजित बन्नु यो फेरि पनि सहज छ। तर मन, बुद्धि, संस्कार, यी सूक्ष्म शक्तिहरूमाथि विजयी बन्नु– यो सूक्ष्म अभ्यास हो। जुन समयमा जुन संकल्प, जुन संस्कार इमर्ज गर्न चाह्यो त्यही संकल्प, त्यही संस्कार सजिलै अपनाउन सकियोस्– यसलाई भनिन्छ सूक्ष्म शक्तिहरूमाथि विजय अर्थात् राजऋषि स्थिति। जसरी स्थूल कर्मेन्द्रियहरूलाई आदेश दिन्छौ– यो गर, यो नगर। हात तल झार, माथि लैजाऊ, तल-माथि हुन्छन् नि। त्यसैगरी संकल्प, संस्कार र निर्णय शक्ति अर्थात् ‘बुद्धि’ पनि त्यसरी नै आदेशमा चलोस्। आत्मा अर्थात् राजाले मनलाई अर्थात् संकल्प शक्तिलाई आदेश गरोस्– अहिले भर्खरै एकाग्रचित्त होस्, एक संकल्पमा स्थित होऊ। त्यो राजाको आदेश त्यही घडीमा त्यही प्रकारले मान्नु– यो हो राज्य-अधिकारीको निशानी। यस्तो होइन– तीन चार मिनेटको अभ्यासपछि मनले मानोस् वा एकाग्रताको सट्टा हलचल पछि एकाग्र बनोस्, यस्तालाई के भन्ने? अधिकारी भन्ने? त्यसैले यस्तो चेकिङ्ग गर किनकि पहिल्यै देखि नै सुनाइएको छ– अन्तिम समयको अन्तिम रिजल्टको समय एक सकेण्डको र प्रश्न पनि एउटै हुनेछ। यी सूक्ष्म शक्तिहरूको अधिकारी बन्ने अभ्यास यदि भएन भने अर्थात् तिम्रो मनले तिमी राजाहरूको आदेशलाई एक घडीको सट्टा तीन घडीमा मान्छ भने के राज्य अधिकारी कहलाउँछौ? वा एक सेकेण्डको अन्तिम परीक्षामा पास हुन्छौ? कति नम्बर मिल्ला?

त्यसैगरी बुद्धि अर्थात् निर्णय शक्तिमाथि पनि अधिकार होस्, अर्थात् जुन समयमा जस्तो परिस्थिति हुन्छ त्यही अनुसार, त्यही घडीमा निर्णय गर्नु– यसलाई भनिन्छ बुद्धिमाथिको अधिकार। यस्तो होइन– परिस्थिति वा समय बितोस्, अनि निर्णय होस्– यो नहुनु पर्ने थियो, यदि यो निर्णय गरेको भए धेरै राम्रो हुन्थ्यो आदि। समयमा यथार्थ निर्णय हुनु– यो निशानी हो राज्य अधिकारी आत्माको। त्यसैले चेक गर सारा दिनमा राज्य अधिकारी अर्थात् यी सूक्ष्य शक्तिहरूलाई आदेशमा चलाउने कहाँसम्म भएको छु? सधैं आफ्ना कर्मचारीहरूको दरबार लगाऊ। चेक गर स्थूल कर्मेन्द्रियहरू वा सूक्ष्म शक्तिहरू– यी कर्मचारी नियन्त्रणमा रहेका छन् वा छैनन्? अहिलेदेखिको राज्य अधिकारी बन्ने संस्कारले नै अनेक जन्म राज्य-अधिकारी बनाउँछ। बुझ्यौ? यस प्रकार संस्कारले कतै धोका त दिँदैन? आदि, अनादि संस्कार, अनादि शुद्ध, श्रेष्ठ पावन संस्कार छ? सर्वगुण स्वरूप संस्कार छन्? आदिदेव आत्माको राज्य अधिकारीपनका संस्कार सर्व प्राप्ति स्वरूपको संस्कार छ? सम्पन्न, सम्पूर्णका स्वाभाविक संस्कार छन्? संस्कार शक्ति माथि राज्य अधिकारी अर्थात् सदा अनादि आदि संस्कार इमर्ज होऊन्। स्वाभाविक संस्कार होस्। मध्य अर्थात् द्वापरबाट प्रवेश हुने संस्कारले आफूतर्फ आकर्षित नगरोस्। संकारवश बाध्य नबनियोस्। जसरी भन्छौ नि– मेरो पुरानो संस्कार छ। वास्तवमा अनादि र आदि संस्कार नै पुराना हुन्। यी त मध्य, द्वापरबाट आएका संस्कार हुन्। त्यसैले पुराना संस्कार आदिका भए वा मध्यका भए? कुनै पनि हदका आकर्षणका संस्कारले यदि आकर्षित गर्छन् भने संस्कार माथि राज्य अधिकार भनिन्छ? राज्य भित्र यदि एक शक्ति वा एक कर्मचारी अर्थात् ‘कर्मेन्द्रिय’ पनि यदि नियन्त्रयमा छैन भने त्यस्तालाई सम्पूर्ण राज्य अधिकारी भनिन्छ? तिमी सबै बच्चाहरू सबैले चुनौति दिन्छौ– हामी एक राज्य, एक धर्म, एक मत स्थापना गर्नेहरू हौं। यो चुनौति सबै ब्रह्माकुमार ब्रह्माकुमारीहरूले गर्छौ नि? त्यसोभए त्यो कहिले स्थापना हुन्छ त? भविष्यमा स्थापना हुन्छ? स्थापनाको निमित्त को हुन्? ब्रह्मा हुन् वा विष्णु हुन्? ब्रह्माद्वारा स्थापना हुन्छ नि। जहाँ ब्रह्मा हुन्छन् त्यहाँ ब्राह्मणहरू पनि साथमा हुन्छन् नै। ब्रह्माद्वारा अर्थात् ब्राह्मणहरूद्वारा स्थापना, त्यो कहिले हुन्छ? संगममा वा सत्ययुगमा? त्यहाँ त पालना हुन्छ नि। ब्रह्मा वा ब्राह्मणद्वारा स्थापना, यो अहिले हुँदैछ। त्यसैले पहिला स्वको राज्यमा हेर– एक राज्य, एक धर्म ‘धारणा’, एक मत छ? यदि एक कर्मेन्द्रिय पनि मायाको भिन्नै मतमा छ भने एक राज्य, एक मत भनिँदैन। त्यसैले पहिला यो चेक गर– एक राज्य, एक धर्म स्वको राज्यमा स्थापना गरेका छौ वा कहिले माया तख्तमा बस्छ, कहिले तिमी बस्छौ? चुनौतिलाई यथार्थमा ल्याएका छौ वा छैनौ– यो चेक गर। तिमीले चाहन्छौ अनादि संस्कार इमर्ज होस् र इमर्ज हुन्छ मध्यको संस्कार, यस्तो भयो भने अधिकारीपन भएन नि।

त्यसैले राजऋषि अर्थात् सर्वको राज्य अधिकारी। राज्य अधिकारी सदा र सहज तब हुन सक्छौ जब ऋषि अर्थात् बेहदको वैराग्य वृत्तिको अभ्यासी हुन्छौ। वैराग्य अर्थात् लगाव नभएको। सदा बाबाको प्रिय। यो प्यारोपनले नै न्यारा बनाउँछ। बाबाको प्यारो बनेर न्यारा बनेर कार्यमा आउनु– यसलाई भनिन्छ बेहदको वैरागी। बाबाको प्यारो छैनौ भने न्यारा पनि बन्न सक्दैनौ, लगावमा आउँछौ। बाबाको प्यारो अरू कुनै व्यक्ति वा वैभवको प्यारो हुन सक्दैन। ऊ सदा आकर्षण भन्दा पर अर्थात् न्यारा हुन्छ। यसलाई भनिन्छ– निर्लेप स्थिति। कुनै पनि हदको आकर्षणको लेपमा आउनेवाला होइन। रचना र साधनलाई निर्लेप भएर कार्यमा ल्याओस्। यस्तो वेहदको वैरागी, सच्चा राजऋषि बनेका छौ? यस्तो नसोच्नु केवल एक वा दुई कमजोरी रहेका छन्, केवल एक सूक्ष्म शक्ति वा कर्मेन्द्रियको नियन्त्रयमा कमी छ, बाँकी सबै ठीक छन्। तर जहाँ एउटा मात्र पनि कमजोरी हुन्छ त्यही मायाको गेट हुन्छ। चाहे ठूलो, चाहे सानो गेट होस् तर गेट त गेटै हो नि। यदि गेट खुलै रह्यो भने मायाजित जगतजित कसरी बन्न सक्छौ?

एकातर्फ एक राज्य, एक धर्मको सुनौलो दुनियाँको आह्वान गरिरहेका छौ र साथ-साथमा फेरि कमजोरी अर्थात् मायाको पनि आह्वान गरिरहेका छौ भने रिजल्ट के हुन्छ? दुविधामा रहन्छौ। त्यसैले यसलाई सानो कुरा नसम्झ। समय छ, गरौंला। अरूमा पनि त धेरै कमजोरी छन्, ममा त केवल एउटै कुरा छ। यसरी अरूलाई हेर्दा-हेर्दै स्वयं नरहियोस्। ‘सी ब्रह्मा फादर’ भनिएको छ, फलो फादर भनिएको छ। सर्वको सहयोगी, स्नेही अवश्य बन, गुणग्राहक अवश्य बन तर फलो फादर। ब्रह्मा बाबाको अन्तिम अवस्था राजऋषिको देख्यौ, त्यति बच्चाहरूको प्यार हुँदाहुँदै पनि, सामुन्ने देखेर पनि न्यारापन नै देख्यौ नि। बेहदको वैराग्य– यही स्थिति यथार्थमा देख्यौ। कर्मभोग भएर पनि कर्मेन्द्रियमाथि अधिकारी बनेर अर्थात् राजऋषि बनेर सम्पूर्ण स्थितिको अनुभव गराउनु भयो त्यसैले भनिन्छ फलो फादर। त्यसैले आफ्ना राज्य अधिकारीहरूलाई, राज्य कारोबारीहरूलाई सदा हेर्नु छ। कुनै पनि राज्यअधिकारीले कतै धोका नदिऊन्। बुझ्यौ? अच्छा।

आज भिन्न-भिन्न स्थानबाट एक स्थानमा पुगेका छौ। यसैलाई नै नदी र सागरको मेला भनिन्छ। मेलामा भेटघाट पनि हुन्छ र खजाना पनि मिल्छन् त्यसैले सबै मेलामा पुगेका छौ। नयाँ बच्चाहरूको सीजनको यो अन्तिम ग्रुप हो। पुरानालाई पनि नयाँको साथमा मौका मिल्यो। प्रकृतिले पनि अहिलेसम्म प्यारले सहयोग दिइरहेको छ। तर त्यसको बढी फाइदा नलिनु। नत्र प्रकृति पनि होसियार छ। अच्छा!

चारैतिरका सदा राजऋषि बच्चाहरूलाई, सदा स्वमाथि राज्य गर्ने सदा विजयी बनेर निर्विघ्न राज्य कारोबार चलाउने राज्य अधिकारी बच्चाहरूलाई, सदा बेहदको वैराग्य वृत्तिमा रहने सबै ऋषिकुमार, कुमारीहरूलाई, सदा बाबाको प्यारो बनेर न्यारा भएर कार्य गर्ने न्यारा र प्यारा बच्चाहरूलाई, सदा ब्रह्मा बाबाको फलो गर्ने वफादार बच्चाहरूलाई बापदादाको याद-प्यार एवं नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

पार्टीहरूसँग अव्यक्त बापदादाको भेटघाट :–

१) अनेक पटकका विजयी आत्माहरू हौं, यस्तो अनुभव गर्छौ? विजयी बन्न मुश्किल लाग्छ वा सहज? किनकि जुन सहज कुरा हुन्छ त्यो सदा हुन सक्छ, मुश्किल कुरा सदा हुन सक्दैन। जुन अनेक पटक गरिएको कार्य हुन्छ त्यो स्वत: नै सहज हुन्छ। कहिलेकाहीँ कुनै नयाँ काम गरिन्छ भने मुश्किल लाग्छ तर जब गरिन्छ तब त्यहीँ मुश्किल काम पनि सहज लाग्छ। त्यसैले तिमीहरू सबै एक पटकका विजयी होइनौ, अनेक पटकका विजयी हौ। अनेक पटकका विजयी अर्थात् सदा सहज विजयको अनुभव गर्नेवाला। जो सहज विजयी हुन्छन् तिनीहरूलाई हर कदममा त्यस्तै अनुभव हुन्छ– यी सबै कार्यहरू भई नै सकेका छन्, हर कदममा विजय भई नै सकेको छ। हुन्छ वा हुँदैन यस्तो संकल्प पनि उठ्न सक्दैन। जब निश्चय हुन्छ– अनेक पटकको विजयी हुँ भन्ने तब हुन्छ वा हुँदैन भन्ने प्रश्न हुँदैन। निश्चयको निशानी हो नशा र नशाको निशानी हो खुसी। जसलाई नशा हुन्छ ऊ सदा खुसीमा रहन्छ। हदका विजयीमा पनि कति खुसी हुन्छ। जब विजय प्राप्त गर्छन्, तब बाजा-गाजा बजाउँछन् नि। त्यसैले जसलाई निश्चय र नशा हुन्छ, तब खुसी अवश्य हुन्छ। ऊ सदा खुसीमा नाँचिरहेको हुन्छ। शरीरले त कोही नाँच्न सक्छन्, कोही नाँच्न नसक्लान् पनि तर मनमा खुसीको नाँच नाँच्नु यो नाँच त बेडमा सुतेको बिमारीले पनि नाँच्न सक्छ। कोही पनि होस् यसरी नाँच्न सबैलाई सहज छ किनकि विजयी हुनु अर्थात् स्वत: खुसीको बाजा बज्नु हो। जब बाजा बज्छन् तब पाउ आफैं चलिरहन्छन्। कसैले नजानेको भए पनि, बसी-बसी भए पनि नाँच्न थाल्छ। पाउ हल्लिन्छ काँध हल्लिन्छ। त्यसैले तिमीहरू सबै अनेक पटकका विजयी हौ– यही खुसीमा सदा अगाडि बढिरहनु। दुनियाँमा सबैलाई आवश्यकता नै खुसीको छ। चाहे सबै प्राप्ति भएको होस् तर खुसीको प्राप्ति भएको हुँदैन। त्यसैले जुन अविनाशी खुसीको आवश्यकता दुनियाँलाई छ, त्यो खुसी सदा बाँडिरहनु।

२) आफूलाई भाग्यवान सम्झिएर हर कदममा श्रेष्ठ भाग्यको अनुभव गर्छौ? किनकि यस समयमा बाबा भाग्यविधाता बनेर भाग्य दिनको लागि आउनु भएको छ। भाग्यविधाताले भाग्य बाँडिरहनु भएको छ। बाँड्ने बेलामा जसले जति लिन चाहन्छ त्यति लिन सक्छ। सबैलाई अधिकार छ। जो सुकैले लियोस् जतिसुकै लियोस्। त्यसैले यस्तो समयमा कति भाग्य बनाएका छौ यो चेक गर किनकि अहिले भएन भने फेरि कहिल्यै हुँदैन। त्यसैले हर कदममा भाग्यको रेखा लेख्ने कलम बाबाले सबै बच्चाहरूलाई दिनुभएको छ। कलम हातमा छ र छुट छ– जति लामो रेखा खिच्न चाहन्छौ त्यति खिच्न सक्छौ। कति राम्रो मौका छ। त्यसैले सदा यो भाग्यवान समयको महत्त्वलाई जानेर त्यति नै जम्मा गरेका छौ नि? यस्तो नहोस्– चाहना त धेरै थियो तर गर्न सकिनँ, गर्नु पर्ने त धेरै थियो तर यति मात्रै गरें। यस्तो आफू प्रति गुनासो नरहोस्। बुझ्यौ? त्यसैले सदा भाग्यको रेखा श्रेष्ठ खिच्दै जाऊ र अरूलाई पनि यस्तो श्रेष्ठ भाग्यको पहिचान दिँदै जाऊ। ‘वाह मेरो श्रेष्ठ भाग्य’ यही खुसीको गीत सदा गाइराख।

३) सदा आफूलाई स्वदर्शन चक्रधारी श्रेष्ठ आत्मा अनुभव गर्छौ? स्वदर्शन-चक्र अर्थात् सदा मायाको अनेक चक्रबाट छुटाउनेवाला। स्वदर्शन-चक्रले सदाको लागि चक्रवर्ती राज्य भाग्यको अधिकारी बनाइदिन्छ। यो स्व-दर्शनको चक्रको ज्ञान यस संगमयुगमा नै मिल्छ। ब्राह्मण आत्मा हौ, त्यसैले स्वदर्शन चक्रधारी हौ। ब्राह्मणलाई सदा चोटीमा देखाउँछन्। चोटी अर्थात् उच्च। ब्राह्मण अर्थात् सदा श्रेष्ठ कर्म गर्नेहरू, ब्राह्मण अर्थात् सदा श्रेष्ठ धर्ममा (धारणामा) रहनेहरू– यस्ता ब्राह्मण हौ नि? नामधारी ब्राह्मण होइनौ, काम गर्ने ब्राह्मण हौ किनकि ब्राह्मणहरूको अहिले अन्त्यमा पनि कति नाम छ! तिमी सच्चा ब्राह्मणहरूको नै यो यादगार हो जुन अहिलेसम्म चलिरहेको छ। कुनै पनि श्रेष्ठ काम हुँदा ब्राह्मणलाई नै बोलाउँछन् किनकि ब्राह्मण नै यति श्रेष्ठ हुन्छन्। त्यसो भए कुन समयमा यति श्रेष्ठ बनेका हौ? अहिले बनेका छौ त्यसैले अहिलेसम्म पनि श्रेष्ठ कार्यको यादगार चलिआएको छ। हरेक संकल्प, हरेक बोली, हरेक कर्म श्रेष्ठ गर्ने, यस्ता स्वदर्शन-चक्रधारी श्रेष्ठ ब्राह्मण हौं– सदा यही स्मृतिमा रहने गर। अच्छा।

वरदान:–
आफ्नो पूजनलाई स्मृतिमा राखेर हरेक कर्म पू ज नीय बनाउने परमपूज्य भव

तिमी बच्चाहरूको हरेक शक्तिको पूजन देवी-देवताको रूपमा हुन्छ। सूर्य देवता, वायु देवता, पृथ्वी देवी... त्यसैगरी निर्भयताको शक्तिको पूजन काली देवीको रूपमा हुन्छ, सामना गर्ने शक्तिको पूजन दुर्गाको रूपमा छ। सन्तुष्ट रहने र सन्तुष्ट पार्ने शक्तिको पूजन सन्तोषी माताको रूपमा छ। वायु समान हल्का बन्ने शक्तिको पूजन पवनपुत्रको रूपमा छ। त्यसैले आफ्नो यो पूजनलाई स्मृतिमा राखेर हरेक कर्म पूजनीय बनायौ भने परमपूज्य बन्नेछौ।

स्लोगन:–
जीवनमा सन्तुष्टता र सरलताको सन्तुलन राख्नु नै सबैभन्दा ठूलो विशेषता हो।