16.03.21 Morning Nepali Murli Om Shanti BapDada Madhuban
मीठे बच्चे– शिवबाबाले
रच्नु भएको यस रुद्र यज्ञको तिमीले धेरै-धेरै सम्हाल गर्नु छ , यो हो स्वराज्य
पाउनको लागि बेहदको यज्ञ।”
प्रश्न:–
यस रुद्र
यज्ञको सम्मान कुन बच्चाहरूलाई हुन्छ?
उत्तर:–
जसले यसको विशेषतालाई जानेका छन्। तिमीलाई थाहा छ– यस रुद्र यज्ञबाट हामी कौडीबाट
हीरा समान बन्छौं। यसमा सारा पुरानो दुनियाँ स्वाहा हुन्छ। यस पुरानो शरीरलाई पनि
स्वाहा गर्नु छ। कुनै पनि यस्तो बेकाइदाको कर्म नहोस्, जसबाट यज्ञमा विघ्न परोस्।
जब यसमा ध्यान जान्छ अनि मात्र सम्मान राख्न सक्छौ।
गीत:–
माता ओ माता....
ओम् शान्ति ।
बच्चाहरूले
गीत सुन्यौ। जसले बनाएका छन् ती बिचराहरूले त मातालाई जान्दै-जानेका छैनन्। नाम
सुनेका छन् जगत अम्बा। तर तिनी को थिइन्? के गरेर गइन्? यो तिमी बच्चाहरू बाहेक
कसैलाई पनि थाहा छैन। जगत अम्बा छिन् भने अवश्य पिता पनि छन्। बच्चीहरू पनि छन्,
बच्चाहरू पनि छन्। जो जगत अम्बाको पासमा जान्छन्, उनीहरूको बुद्धिमा यो समझ छैन,
केवल मूर्ति पुजा गरिरहन्छन्। देवीको पछि गएर भिख माग्छन्। अब यो राजस्व अश्वमेध
अविनाशी रुद्र ज्ञान यज्ञ हो। यसको क्रियेटर हुनुहुन्छ माता पिता, ततत्त्वम्। तिमी
पनि यज्ञको क्रियेटर हौ। तिमीहरू सबै बच्चाहरूले यस यज्ञको धेरै सम्हाल गर्नु छ।
यज्ञको लागि धेरै सम्मान राख्नुपर्छ। यज्ञको पूरा सम्हाल गरिन्छ। यो हो हेड अफिस,
अरू पनि शाखाहरू छन्। मम्मा बाबा र तिमी बच्चाहरूले यस यज्ञद्वारा आफ्नो भविष्य हीरा
जस्तो बनाइरहेका छौ। त्यसैले यस्तो यज्ञको कति सम्हाल र इज्जत राख्नुपर्छ। कति
प्यार हुनुपर्छ। यो हाम्री मम्मा, जगत अम्बाको यज्ञ हो। मम्मा बाबाको यज्ञ अर्थात्
हाम्रो यज्ञ। यज्ञको वृद्धि गर्नु पर्ने हुन्छ– यज्ञमा आएर धेरै बच्चाहरूले आफ्नो
बाबासँग वर्सा लिऊन्। ठीक छ, स्वयं लिन सक्दैनौ, फुर्सत हुँदैन भने अरूलाई
निमन्त्रणा दिनुपर्छ। यसको नाम नै छ राजस्व अश्वमेध ज्ञान यज्ञ, जसबाट स्वराज्य
मिल्छ। यस यज्ञमा पुरानो शरीरलाई पनि स्वाहा गर्नुपर्छ। बाबाको बन्नुपर्छ। यज्ञ कुनै
घर होइन, यो हो बेहदको कुरा, जुन यज्ञमा सारा विश्व स्वाहा हुनु छ। पछि गएर तिमीले
देख्छौ यज्ञको कति सम्मान गर्नेछन्। यहाँ धेरैले रिगार्ड गर्दैनन्। यतिका सबै यज्ञका
बच्चाहरू छन्। बच्चाहरू बढ्दै जान्छन् त्यसैले यस यज्ञको कति इज्जत राख्नुपर्छ। तर
धेरै छन् जसलाई यसको रिगार्ड छैन। यो यति ठूलो यज्ञ हो, जसबाट मनुष्य कौडीबाट हीरा
समान, भ्रष्टाचारीबाट श्रेष्ठाचारी बन्छन् त्यसैले बाबा भन्नुहुन्छ– यज्ञ रच्दै गर,
एक जना श्रेष्ठाचारी बन्यो भने पनि अहो सौभाग्य। यति लाखौं मन्दिर आदि छन्, त्यहाँ
कोही श्रेष्ठाचारी बन्दैनन्। यहाँ त केवल ३ पाउ पृथ्वी चाहिन्छ। कोही यहाँ आयो भने
एकदमै उसको जीवन नै सुध्रियोस्। यज्ञको कति इज्जत हुनुपर्छ। बाबालाई धेरैले लेख्छन्–
बाबा हामीले आफ्नो घरमा पाठशाला खोलौं? प्यारा बच्चाहरू! ठीक छ यज्ञ भूमि बनाऊ। कसै
न कसैको कल्याण हुन्छ। यस यज्ञको धेरै ठूलो महिमा छ। यज्ञको भूमि हो जहाँ बच्चीहरूले
अरूको कल्याण गरिरहन्छन्। यस्तो यज्ञको धेरै मान हुनुपर्छ। तर ज्ञान पूरा नहुनाले
त्यति सम्मान गर्दैनन्। यज्ञमा विघ्न पार्नेहरू धेरै छन्। यो शिवबाबाको यज्ञ हो।
माता-पिता सँगसँगै हुनुहुन्छ। यी मम्मा बाबाबाट त केही पनि मिल्दैन। बेहदको बाबाबाट
नै सबै कुरा मिल्छ। उहाँ एक हुनुहुन्छ। मम्मा बाबा भनिन्छ शरीरधारीलाई। निराकारको त
शरीर छैन। त्यसैले बाबा भन्नुहुन्छ– साकारको पनि शिष्य नबन। म एकलाई याद गर। यी
बाबाले पनि मलाई याद गर्छन्। चित्रमा देखाउँछन्– राम, कृष्ण, ब्रह्मा आदि सबैले
उहाँलाई याद गर्छन्। यस्तो त होइन। त्यहाँ त कसैले याद गर्दैनन्। उनलाई प्रारब्ध
मिल्यो, अब उनलाई याद गर्ने केको आवश्यकता रह्यो? हामी पतित बनेका छौं, हामीले नै
पावन बन्नको लागि याद गर्नु छ। महिमा एकको नै छ। उहाँको कारणले यिनको मान छ। तिमीले
कुनै पनि देहधारीको याद गर्नु छैन। देहधारीबाट उहाँको परिचय मिल्छ तर याद उहाँलाई
गर्नु छ। ब्रह्मा बाबा पनि देहधारी हुन्, सबै परिचय दिन्छन्। तर धेरै यस्ता बेसमझ
बच्चाहरू छन्, जसले भन्छन्– हामीले त डाइरेक्ट शिवबाबाको प्रेरणा लिएर ज्ञान लिन
सक्छौं। यदि यस्तो हुन्थ्यो भने उहाँलाई यस रथमा आउनु पर्ने के आवश्यकता थियो? यस्ता
पनि छन् जसले सम्झन्छन्– यी साकारसँग हामो के काम? बाबा भन्नुहुन्छ– मनमनाभव।
उहाँलाई याद गर तर माध्यम त यिनी भए नि। फेरि नम्बरवार रिगार्ड राख्नु पर्ने हुन्छ।
रिगार्ड उनैले राख्छन् जो नम्बरवार गद्दीमा बस्नेवाला छन्। मम्मा बाबा गद्दीमा पहिला
बस्छन्। फेरि उनलाई फलो गर्नु छ। धेरै प्रजा बनाउनु पर्छ। पद पनि धेरै उच्च छ।
डराउनु पर्ने कुनै कुरा छैन। हवाईजहाजमा कोही नयाँ चढे भने डराउँछन्। कोही त हेर
चन्द्रमा भन्दा पनि माथि गइरहन्छन्। अभ्यासको कुरा हो नि। तर त्यसबाट फाइदा भने केही
हुँदैन, यो तिमीलाई थाहा छ। उनीहरूले सम्झन्छन्– चन्द्रमा भन्दा माथि राजधानी
बनाउँछौं। तर यो केही पनि हुनु छैन। पतन त हुनु नै छ नि। पतन र उत्थानलाई पनि
बच्चाहरूले बुझेका छन्। चित्र पनि छन्, यी लक्ष्मी-नारायणले राज्य गर्थे।
आज त हेर भारत कति गरिब छ। यो त वास्तविक कुरा हो। यिनीहरूले त स्वयं लेखेका छन्
त्यसैले यहाँ सिँढीमा देखाउनु पर्छ। त्यहाँ हीराको महल हुन्छन्, यहाँ फेरि कौडी
देखाउनु पर्छ। पहिला कौडी चल्थे। गुरुद्वारामा कौडी राख्थे। अहिले त कसैले पैसा पनि
राख्दैनन्। सिँढी त धेरै राम्रो छ, यसमा धेरै थोक लेख्न सक्छौ। मम्मा बाबाको साथमा
बच्चाहरूको पनि चित्र होस् र माथि आत्माहरूको वृक्ष पनि। नयाँ-नयाँ चित्र तयार हुँदै
जान्छन्। सम्झाउन पनि सहज हुन्छ, कसरी पतन हुन्छ र फेरि कसरी उत्थान हुन्छ। हामी
निराकारी दुनियाँमा गएर फेरि साकारी दुनियाँमा आउँछौ। सम्झाउन धेरै सहज छ। बुझ्दैनन्
भने तकदिरमा रहेन छ भन्ने बुझिन्छ। ड्रामालाई साक्षी भएर हेरिन्छ। बच्चाहरूले यज्ञको
धेरै आदर गर्नुपर्छ। यज्ञको एक पैसा पनि नसोधिकन लिनु वा माता-पितालाई नसोधी कसैलाई
दिनु यो महान पाप हो। तिमी त बच्चा हौ, समयमा मिल्न सक्छ। बढी लिएर किन राख्ने?
सोच्छन्– मिल्छ कि मिल्दैन, त्यसैले भित्र राख्नाले फेरि दिल खान्छ किनकि बेकाइदाको
काम हो नि। चीज त तिमीलाई जहिले पनि मिल्न सक्छ। बाबाले भन्नु भएको छ– अचानक कोही
पनि मर्न सक्छ। त्यसैले अन्त्य समयमा जे पाप गरेको छ, त्यो फोहर सबै सामुन्ने आउँछ।
त्यसैले बाबाले सधैं सम्झाउनु हुन्छ– भित्र कुनै पनि दुविधा राख्नु हुँदैन। दिल साफ
छ भने अन्त्य घडीमा केही पनि सामुन्ने आउँदैन। यज्ञबाट त धेरै कुरा मिलि नै रहन्छ।
धेरै बच्चाहरू छन् जसको पासमा धेरै पैसा हुन्छ। उनलाई भनिन्छ– जब आवश्यक हुन्छ तब
मगाउँछु। भन्छन्– बाबा जहिले पनि आवश्यक भयो भने हामी छौं। पवित्र भने रहँदैनन्।
खान-पानको पनि परहेज राख्दैनन्। तर यो प्रण गर्छन्– बाबा हाम्रो पासमा धेरै पैसा छ,
यसै हराउँछ। बीचमा कसैले खान्छ त्यसैले जब चाहिन्छ मगाउनुहोला। बाबा भन्नुहुन्छ–
मैले पनि के गर्ने हो र? घर बनाउनु छ भने आफैं आउँछ। धेरै बच्चाहरू आफ्नो घरमा बसेका
छन्। यस्ता बच्चाहरूले पनि उच्च पद पाउँछन्। प्रजामा पनि कुनै कम पद छैन। राजाहरू
भन्दा पनि कति धेरै धनवान हुन्छन् त्यसैले मन भित्र कुनै यस्तो ख्याल गर्नु छैन।
तिम्रो प्रतिज्ञा छ– बाबा, हजुरले जे खुवाउनु हुन्छ.... फेरि पनि त्यसमा चल्दैनन्
भने दुर्गति हुन्छ। बाबा आउनु भएको छ सद्गति दिन। यदि उच्च पद पाएनौ भने दुर्गति भयो
नि। त्यहाँ पनि कोही धेरै धनवान, कोही सानो पद, कोही उच्च पदवाला त हुन्छन् नि।
बच्चाहरूले श्रीमत अनुसार पुरुषार्थ गर्नु छ। आफ्नो मतमा चल्नाले आफैंलाई धोका
दिन्छन्। यो शिवबाबाले रच्नु भएको ज्ञान यज्ञ हो। यसको नाम नै छ राजश्व अश्वमेध
अविनाशी रुद्र ज्ञान यज्ञ। शिवबाबाले आएर स्वराज्य दिनुहुन्छ। कसैको तकदिरमा छैन,
नाम प्रख्यात हुनु छैन भने मुखबाट राम्रा-राम्रा प्वाइन्ट निस्किदैन। कसैलाई
सम्झाउँदैनन् भने बुझिन्छ नाम प्रत्यक्ष हुने अझै समय भएको छैन, जसले गर्दा सम्झाउने
समयमा मुख्य-मुख्य प्वाइन्ट बिर्सिन्छ। यो पनि सम्झाउनु पर्छ– यो स्वराज्य पाउने
राजस्व अश्वमेघ अविनाशी रुद्र ज्ञान यज्ञ हो। बोर्डमा पनि लेख्न सक्छौ। यस यज्ञमा
पुरानो दुनियाँ सबै स्वाहा हुन्छ, जसको लागि यो महाभारत लडाई खडा छ। विनाश भन्दा
पहिला यो स्वराज्य लिनु छ भने आएर लेऊ। बोर्डमा त धेरै थोक लेख्न सक्छौ।
लक्ष्य-उद्देश्य पनि आओस्। तल लेख्नुपर्छ– स्वराज्य पद मिल्छ। जति हुन सक्छ, लेखाई
क्लियर हुनुपर्छ जसले गर्दा कसैले पनि पढ्दा बुझोस्। बाबाले निर्देशन दिनुहुन्छ–
यस्तो-यस्तो बोर्ड बनाऊ। यी शब्द अवश्य लेख। पछि गएर यस यज्ञको धेरै प्रभाव हुन्छ।
तुफान त धेरै आउँछन्। भनिन्छ– सत्यको डुंगा हल्लिन्छ, तर डुब्दैन। क्षीर सागरतर्फ
जानु छ भने विषय सागरतर्फ दिल राख्नु छैन। जसले ज्ञान लिदैनन् उनीहरूको पछि लागेर
समय वर्बाद गर्नु छैन। समझानी त धेरै-धेरै सहज छ।
तिमी नै पूज्य देवी-देवता थियौ, अहिले पुजारी बनेका छौ। फेरि बाबा भन्नुहुन्छ– म
एकलाई याद गर्यौ भने मैला निस्किन्छ। तिम्रो पाप भस्म हुन्छ अरू कुनै उपाय छैन। यो
नै सच्चा-सच्चा उपाय हो। तर योगमा रहँदैनन्। देह-अभिमान धेरै छ। देह-अभिमान जब
मेटिन्छ, तब योगमा बस्न सक्छौ, फेरि कर्मातीत अवस्था हुन्छ। अन्त्य समयमा कुनै पनि
चीज याद आउनु हुँदैन। कोही-कोही बच्चाहरूको कुनै चीजमा यति मोह हुन्छ, कुरै नगर।
शिवबाबालाई कहिल्यै याद गर्दैनन्। खासगरी यस्ता बाबालाई याद गर्नु छ। भनिन्छ हातले
काम गर दिलले याद गर। यसरी मुश्किलले कसैलाई याद रहन्छ। चालचलनबाट थाहा हुन्छ।
यज्ञको रिगार्ड हुँदैन। यस यज्ञको धेरै सम्हाल राख्नुपर्छ। सम्हाल गर्नु अर्थात्
बाबालाई खुसी पार्नु। हरेक कुरामा सम्हाल चाहिन्छ। गरिबहरूको पाई-पाई यस यज्ञमा
आउँछ जसले ती पदमपति बन्छन्। माताहरू जसको पासमा केही पनि छैन, एक दुई रूपैयाँ, आठ
आना, यज्ञमा दिन्छन् उनीहरू पदमपति बनिहाल्छन् किनकि धेरै भावनाले, खुसीले ल्याउँछन्।
बाबा भन्नुहुन्छ– म गरिब निवाज हुँ। तिमी बच्चाहरूकै लागि आएको हुँ। कसैले आठ आना
लिएर आउँछन्। बाबा भवनमा एक ईटा लगाइदिनुहोस्। कहिले दुई मुठी अनाज पनि लिएर आउँछन्।
उनीहरूको त धेरै हुन्छ। अलिअलि गरेर धेरै भइहाल्छ। यस्तो होइन– तिमीले गरिबहरूलाई
दान दिनु छ। गरिबहरूलाई त उनीहरूले दान दिन्छन्। त्यसो त दुनियाँमा धेरै गरिब छन्।
सबै आएर बसे भने त दिमागै खराब गरिदिन्छन्। यसो त धेरैले भन्छन्– हामी यज्ञमा
समर्पण हुन्छौं। तर सम्हाल गर्नु पर्ने हुन्छ। यस्तो नहोस् जसले यज्ञमा आएर उधुम
मचाओस्। यज्ञमा त धेरै पुण्य आत्मा बन्नु छ। धेरै सम्हाल गर्नु छ। यज्ञको लागि
रिगार्ड राख्नुपर्छ। जुन ईश्वरीय यज्ञबाट हामी आफ्नो शरीरको निर्वाह गर्छौं। यज्ञको
पैसा कसैलाई दिनु ठूलो पाप हो। यो पैसा तिनीहरूको लागि हो, जो कौडीबाट हीरा जस्तो
बन्छन्, ईश्वरीय सेवामा छन्, बाँकी गरिब आदिलाई दिनु यो दान पुण्य त जन्म-जन्मान्तर
गर्दै आएका छौ। झर्दै-झर्दै पाप आत्मा नै बन्दै गयौ।
तिमी बच्चाहरूले सबैलाई बाबाको परिचय दिनको लागि सानो-सानो गाउँहरूमा पनि प्रदर्शनी
गर्दै जाऊ। एक गरिब निस्कियो भने पनि राम्रो, यसमा कुनै खर्च त छैन।
लक्ष्मी-नारायणले यो राजाई पाए, के खर्च गरे? केही पनि गरेनन्। विश्वको बादशाही
पाउनको लागि खर्च त केही पनि गरेनन्। उनीहरू आपसमा कति लड्छन्। गोला बारुद आदिमा कति
खर्च गर्छन्। यहाँ त खर्चको कुनै कुरा छैन। विना कौडी खर्च सेकेण्डमा विश्वको
बादशाही लेऊ। अल्फलाई याद गर। बे बादशाही मिल्छ नै। बाबा भन्नुहुन्छ– जति हुन सक्छ
सच्चा दिलले सच्चा साहेबलाई खुसी बनाऊ, अनि सचखण्डको मालिक बन्छौ। यहाँ झूटो चल्दैन।
याद गर्नु छ। यस्तो होइन– हामी त बच्चा हौं नै। याद गर्नमा धेरै मेहनत लाग्छ। कुनै
विकर्म गर्यौ भने धेरै घाटा हुन्छ। बुद्धि एकाग्र हुँदैन। बाबा त अनुभवी छन् नि।
बाबाले बताइरहन्छन्। कति बच्चाहरूले आफूलाई धेरै समझदार सम्झन्छन् तर बाबा
भन्नुहुन्छ– धेरै मेहनत छ। मायाले धेरै विघ्न पार्छ। अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग।
रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई
गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि
मुख्य सारः–
१) आफ्नो यस
रुद्र यज्ञको धेरै-धेरै सम्मान राख्नु छ। यज्ञको वातावरण धेरै शुद्ध, पावरफुल
बनाउनमा सहयोगी बन्नु छ। प्यारले यसको सम्हाल गर्नु छ।
२) आफ्नो पासमा केही पनि लुकाएर राख्नु छैन। दिल साफ भएमा लक्ष्य हासिल हुन्छ। यस
यज्ञको हरेक कुरा अमूल्य छ त्यसैले एक कौडी पनि व्यर्थ गुमाउनु हुँदैन। यसको
वृद्धिमा सहयोग दिनु छ।
वरदान:–
कारणलाई
निवारणमा परिवर्तन गरेर सदा अगाडि बढ्ने समर्थ स्वरूप भव
ज्ञानमार्गमा जति
अगाडि बढ्छौ, त्यति माया भिन्न-भिन्न रूपबाट परीक्षा लिन आउँछ किनकि यी परीक्षाहरू
नै अगाडि बढाउने साधन हुन् नकि गिराउने। तर निवारणको सट्टा कारण सोच्छौ भने समय र
शक्ति व्यर्थ जान्छ। कारणको सट्टा निवारण सोच र एक बाबाको यादको लगनमा मगन रह्यौ भने
समर्थ स्वरूप बनेर निर्विघ्न हुन्छौ।
स्लोगन:–
जसले आफ्नो
दृष्टि, वृत्ति र स्मृतिको शक्तिबाट शान्तिको अनुभव गराउँछ, ऊ नै महादानी हो।