08.03.21 Morning Nepali Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ मीठे बच्चे– श्रीमत
अनुसार कल्याणकारी बन , सबैलाई सुखको मार्ग बताऊ।”
प्रश्न:–
कुनै पनि
प्रकारको लापर्बाही हुने मुख्य कारण के हो?
उत्तर:–
देह-अभिमान। देह-अभिमानको कारणले नै बच्चाहरूबाट धेरै भूल भइरहन्छन्। उनीहरूले सेवा
पनि गर्न सक्दैनन्। उनीहरूबाट यस्तो कर्म हुन्छ, जसले गर्दा सबैले घृणा गर्छन्। बाबा
भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू! आत्म-अभिमानी बन। कुनै पनि अकर्तव्य नगर। क्षीरखण्ड
बनेर सेवाका राम्रा-राम्रा योजनाहरू बनाऊ। मुरली सुनेर धारण गर, यसमा लापर्बाही नगर।
गीत:–
छोड भी दे
आकाश सिंहासन.....
ओम् शान्ति ।
रूहानी
बच्चाहरूप्रति रूहानी बाबाको श्रीमत। अहिले मैले सबै सेवाकेन्द्रका बच्चाहरूसँग कुरा
गरिररहेको छु। अब जो त्रिमूर्ति, सृष्टिचक्र, वृक्ष, सिँढी, लक्ष्मी-नारायणका चित्र
र कृष्णको चित्र– यी ६ चित्र हुन् मुख्य। यो पूरा प्रदर्शनी हो, यसमा सबै सार आउँछ।
जसरी नाटकको पर्दा बनाइन्छ, विज्ञापनको लागि। त्यो कहिल्यै पनि वर्षा आदिमा
बिग्रिदैन। त्यसैगरी यी मुख्य चित्र बनाउनु पर्छ। बच्चाहरूलाई श्रीमत मिल्छ रूहानी
सेवा बढाउनको लागि, मनुष्यहरूको कल्याण गर्नको लागि। गायन पनि गरिन्छ– कल्याणकारी
बेहदका बाबा हुनुहुन्छ त्यसैले अवश्य अरू कोही अकल्याणकारी पनि छ जसकारण बाबाले आएर
फेरि कल्याण गर्नुपर्छ। प्यारा रूहानी बच्चाहरू! जसको कल्याण भइरहेको छ, उनीहरूले
यी कुरालाई बुझ्न सक्छन्। जसरी हाम्रो कल्याण भयो, त्यस्तै हामीले पनि अरूको कल्याण
गर्नुपर्छ। जसरी बाबालाई पनि चिन्तन चल्छ, कसरी कल्याण गरुँ? युक्तिहरू बताइरहनु
भएको छ। ६/९ साइजको शीटमा यो चित्र बनाउनु पर्छ। दिल्ली जस्ता शहरमा खास गरेर धेरै
मनुष्यहरू आउँछन्। जहाँ सरकारको सभा-समारोह आदि हुन्छ। सचिवालयमा धेरै मानिसहरू
आउँछन्, त्यहाँ यी चित्रहरू राख्नुपर्छ। धेरैको कल्याण गर्नको लागि बाबाले राय
दिनुहुन्छ। यसरी टिनमा पनि धेरै चित्रहरू बन्न सक्छन्। देही-अभिमानी बनेर बाबाको
सेवामा लाग्नुपर्छ। बाबाले राय दिनुहुन्छ– यी चित्रहरू हिन्दी र अंग्रेजीमा बनाउनु
पर्छ। यी ६ चित्रहरू मुख्य स्थानमा राख्नुपर्छ। यदि यस्ता मुख्य स्थानमा राखियो भने
तिमीसँग सयौं मानिसहरू बुझ्नको लागि आउँछन्। तर बच्चाहरूमा देह-अभिमान हुने भएकाले
धेरै गल्ती भइरहन्छ। यो कसैले नसम्झिऊन्– म पक्का देही-अभिमानी छु। गल्ती त धेरैका
हुन्छन्, सत्य बताउँदैनन्। सम्झाइन्छ– यस्तो कुनै कार्य नगर जो कसैले घृणा नफैलाउन्–
यिनमा देह-अभिमान छ। तिमी सदैव युद्धको मैदानमा छौ। त्यो युद्ध त १०-२० वर्षसम्म
चल्छ। तिम्रो मायासँग अन्त्यसम्म युद्ध चल्छ। तर गुप्त छ, जसलाई कसैले पनि जान्न
सक्दैन। गीतामा जुन महाभारत लडाईं छ, त्यसलाई जिस्मानी देखाइएको छ। तर यो हो रूहानी।
रूहानी युद्ध हो पाण्डवहरूको। त्यो जिस्मानी युद्ध हो, जुन परमपिता परमात्माबाट
विपरीत बुद्धि छ। तिमी ब्राह्मण कुल भूषणहरूको छ प्रीत बुद्धि। तिमीले अरू सँगत
तोडेर एक बाबासँग सँगत जोडेका छौ। धेरै पटक देह-अभिमानमा आउनाले बिर्सिन्छन् अनि
आफ्नै पद भ्रष्ट हुन्छ। फेरि अन्त्यमा धेरै पछुताउनु पर्नेछ। केही पनि गर्न सक्दैनन्।
यो कल्प-कल्पको बाजी हो। यतिबेला कसैले अकर्तव्य गर्छ भने कल्प-कल्पान्तरको लागि पद
भ्रष्ट हुन जान्छ। ठूलो घाटा पर्छ।
बाबा भन्नुहुन्छ– पहिला तिमी १०० प्रतिशत घाटामा थियौ। अहिले बाबाले १०० प्रतिशत
फाइदामा लैजानुहुन्छ। त्यसैले श्रीमतमा चल्नु छ। सबै बच्चाहरू कल्याणकारी बन्नुपर्छ।
सबैलाई सुखको मार्ग बताउनु पर्छ। सुख हुन्छ नै स्वर्गमा, नर्कमा हुन्छ दु:ख। किन?
यो हो विकारी दुनियाँ, त्यो दुनियाँ निर्विकारी थियो, अहिले दुनियाँ विकारी बनेको
छ। फेरि बाबाले निर्विकारी बनाउनु हुन्छ। यी कुरालाई दुनियाँमा कसैले पनि जान्दैन।
त्यसैले यी मुख्य चित्रहरू स्थायी स्थानमा राख्नु पर्छ। पहिला नम्बर दिल्ली मुख्य
हो, दोस्रो मुम्बई र कोलकत्ता। कसैलाई अर्डर दिएमा शिटमा बनाउन सक्छन्। आगरामा पनि
घुम्न धेरै जान्छन्। बच्चाहरूले सेवा त धेरै राम्रो गरिरहेका छन्। अझै पनि केही
गरेर देखाऊन्। यी चित्र बनाउन कुनै गार्हो छैन। केवल अनुभव चाहिन्छ। अक्षर राम्रा र
ठूला चित्र हुन्, जुन कसैले पनि टाढैबाट पढ्न सकून्। सृष्टिचक्र पनि ठूलो बनाउन
सकिन्छ। सुरक्षित राख्नुपर्छ जसलाई कसैले नबिगारोस्। यज्ञमा असुरहरूको विघ्न पर्छ
किनकि यो नयाँ कुरा हो। तिनीहरूले पसल थापेर बसेका छन्। आखिरमा सबैले बुझ्ने छन्
हामी झर्दै आएका हौं, अवश्य केही कमी छ। बाबा हुनुहुन्छ नै कल्याणकारी। उहाँले नै
बताउन सक्नुहुन्छ दुनियाँको कल्याण कसरी र कहिले भएको थियो। यसलाई तमोप्रधान कसले
बनाउँछ? फेरि सतोप्रधान कसले बनाउँछ? यो चक्र कसरी घुम्छ? कसैले जान्दैन।
संगमयुगलाई पनि जानेका छैनन्। सम्झन्छन्– भगवान युग-युगमा आउनु हुन्छ। कहिले भन्छन्
भगवान त नाम-रूप भन्दा अलग हुनुहुन्छ। प्राचीन भारत स्वर्ग थियो। यो पनि भन्छन्–
क्राइस्ट भन्दा ३ हजार वर्ष पहिला देवताहरूको राज्य थियो। फेरि कल्पको अवधि लामो
देखाएका छन्। त्यसैले बच्चाहरूले देही-अभिमानी बन्न धेरै मेहनत गर्नुपर्छ। आधाकल्प
सत्ययुग र त्रेतायुगमा तिमी आत्म-अभिमानी थियौ। तर परमात्मा-अभिमानी थिएनौ। यहाँ त
तिमी देह-अभिमानी बनेका छौ। फेरि देही-अभिमानी बन्नुपर्छ। यात्रा शब्द पनि छ, तर
अर्थ केही बुझ्दैनन्। मनमनाभवको अर्थ हो रूहानी यात्रामा रहनु। हे आत्माहरू, म
बाबालाई याद गर। कृष्णले त यस्तो भन्न सक्दैनन्। उनी गीताका भगवान कसरी हुन सक्छन्?
उनलाई कसैले कलंक लगाउन सक्दैन। यो पनि बाबाले सम्झाउनु भएको छ– सिँढी झर्दै
आधाकल्प काम चितामा बसेर काला हुन्छन्। अहिले हो नै कलियुग। उनीहरूको सम्प्रदाय कालै
हुन्छ। तर सबैको कालो रूप कसरी बनाउने? चित्र आदि जति पनि बनाएका छन् ती सबै
नबुझिकन। एउटैलाई श्याम अनि सुन्दर भन्नु... यो कसरी हुन सक्छ। उनीहरूलाई नै भनिन्छ
अन्धश्रद्धाले गुडियाहरूको पुजा गर्ने। गुडियाहरूको नाम, रूप, कर्तव्य आदि हुन
सक्दैन। तिमीले पनि पहिला गुडियाहरूको पूजा गर्थ्यौ नि। अर्थ केही पनि जान्दैनथ्यौ।
त्यसैले बाबाले सम्झाउनु भएको छ– प्रदर्शनीको लागि चित्र मुख्य रूपमा बनून्। समिति
बनोस् जसले प्रदर्शनी पछि प्रदर्शनी गरिरहोस्। बन्धनमुक्त त धेरै छन्। कन्याहरू
बन्धनमुक्त छन्। वानप्रस्थीहरू पनि बन्धनमुक्त छन्। त्यसैले बच्चाहरूले निर्देशनको
पालन गर्नुपर्छ। यी हुन् गुप्त पाण्डव। कसैको पनि पहिचानमा आउन सक्दैनन्। बाबा पनि
गुप्त, ज्ञान पनि गुप्त। त्यहाँ मनुष्यले मनुष्यलाई ज्ञान दिन्छन्। यहाँ परमात्मा
बाबाले आत्माहरूलाई ज्ञान दिनुहुन्छ। तर यो जानेका छैनन्– आत्माले ज्ञान लिन्छ।
किनकि उनीहरूले आत्मालाई निर्लेप भन्छन्। वास्तवमा आत्माले नै सबै कुरा गर्छ।
पुनर्जन्म आत्माले लिन्छ कर्म अनुसार। बाबाले यी सबै प्वाइन्टहरू राम्ररी बुद्धिमा
राखिदिनुहुन्छ। सबै सेवाकेन्द्रहरूमा नम्बरवार देही-अभिमानी छन्। जसले राम्ररी
सम्झन्छन् र सम्झाउँछन्। देह-अभिमानीले न केही बुझ्न सक्छन्, न सम्झाउन सक्छन्। मैले
केही पनि बुझ्न सक्दिन– यो भन्नु पनि देह-अभिमान हो। अरे, तिमी त आत्मा हौ। बाबाले
बसेर आत्माहरूलाई सम्झाउनु हुन्छ। दिमागै खुल्नु पर्छ। तकदिरमा छैन भने खुल्दैन।
त्यसैले बाबाले पुरुषार्थ गराउनु हुन्छ तर तकदिरमा छैन भने पुरुषार्थ पनि गर्दैनन्।
छ धेरै सहज, अल्फ र बेलाई जान्नु छ। बेहदका बाबाबाट वर्सा मिल्छ। तिमीहरू सबै
देवी-देवता थियौ। प्रजा पनि त्यस्तै थिए। यतिबेला पतित बनेका छन्। कति सम्झाइन्छ।
आफूलाई आत्मा सम्झेर बाबालाई याद गर। बाबा भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू! मैले
तिमीलाई देवी-देवता बनाएको थिएँ। तिमी अहिले के बन्यौ! यो हो कुम्भीपाक नर्क। विषय
वैतरणी नदीमा मनुष्य, पशु-पंक्षी आदि सबैलाई उस्तै देखाइन्छ। यहाँ त मनुष्य अझै
बिग्रिएका छन्। मनुष्यमा क्रोध पनि कति हुन्छ। लाखौंलाई मारिदिन्छन्। भारतवर्ष जुन
वेश्यालय बनेको छ, फेरि यसलाई शिवालय शिवबाबाले नै बनाउनु हुन्छ। बाबाले कति राम्ररी
सम्झाउनु हुन्छ। निर्देशन दिनुहुन्छ यसो-यसो गर। चित्र बनाऊ। फेरि जो ठूलाबडा
मनुष्यहरू छन् तिनलाई सम्झाऊ। यो प्राचीन युग, प्राचीन ज्ञान सबैले सुन्नुपर्छ। हल
लिएर प्रदर्शनी गर्नुपर्छ। वास्तवमा उनीहरूले त पैसा आदि केही पनि लिनु हुँदैन।
तैपनि जति ठिक सम्झन्छौ त्यति भाडा लेऊ। चित्र त तपाईंले हेर्नुहोस्, चित्र देखेपछि
तुरुन्तै पैसा फिर्ता गर्नेछन्। केवल युक्तिसँग सम्झाउनु पर्छ। अधिकार त हातमा
रहन्छ नि। चाहेमा जे पनि गर्न सक्छन्। उनीहरूले कहाँ सम्झन्छन् र, विनाश काले
विपरीत बुद्धि त विनाश हुन्छन्। पाण्डवहरूले त भविष्यमा पद पाए। त्यो पनि राज्य पछि
भविष्यमा हुन्छ। अहिले कहाँ हुन्छ र! यी भवन आदि सबै भत्किन्छन्। अहिले बाबाले
सम्झाउनु भएको छ– प्रदर्शनी पनि गर्नुपर्छ। धेरै राम्रोसँग कार्ड पठाएर निमन्त्रण
दिनुपर्छ। तिमीले पहिला ठूला-बडालाई सम्झायौ भने मदत पनि गर्नेछन्। सुति राख्नु
हुँदैन। कति बच्चाहरू देह-अभिमानमा सुतिरहन्छन्। समिति बनाएर मिलेर योजना बनाउनु
पर्छ। बाँकी मुरली पढेनौ भने धारणा कसरी हुन्छ? यस्ता धेरै लापर्बाह छन्। अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग।
रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई
गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि
मुख्य सारः–
१)
देही-अभिमानी बनेर सेवाका विभिन्न युक्तिहरू निकाल्नु छ। आपसमा मिलेर सेवा गर्नु छ।
जसरी बाबा कल्याणकारी हुनुहुन्छ, त्यसैगरी कल्याणकारी बन्नु छ।
२) प्रीत बुद्धि बनेर अरू संगत तोडेर एकसँग जोड्नु छ। कुनै यस्तो अकर्तव्य गर्नु
हुँदैन, जसले कल्प-कल्पान्तरको लागि नोक्सान होस्।
वरदान:–
सदा उमंग ,
उत्साहमा रहेर चढ्ती कलाको अनुभव गर्ने महावीर भव
महावीर बच्चाहरूले हर
सेकेन्ड, हर संकल्पमा चढ्ती कलाको अनुभव गर्छन्। उनीहरूको उड्ती कला सबैप्रति भला
अर्थात् कल्याण गर्ने निमित्त बनाइदिन्छ। उनीहरूलाई रोकिएको वा थाकेको अनुभूति
हुँदैन। उनीहरू सदा अथक, सदा उमंग उत्साहमा रहन्छन्। रोकिनेहरूलाई घोडसवार,
थाक्नेहरूलाई सिपाही र जो सदा चलिरहन्छन् उनीहरूलाई महावीर भनिन्छ। मायाको आँखा कुनै
पनि रूपमा उनीहरूमा डुब्दैन।
स्लोगन:–
शक्तिशाली
उनीहरू हुन्, जो आफ्नो साधनाद्वारा जब चाह्यो शीतल स्वरूप र जब चाह्यो ज्वाला रूप
धारण गर्छन्।
मातेश्वरीजीका अनमोल
महावाक्य:–
आत्मा कहिल्यै
परमात्माको अंश हुन सक्दै न
धेरै मनुष्यहरूले यस्तो सम्झन्छन्– हामी आत्माहरू परमात्माका अंश हौं, तर अंश त
भनिन्छ टुक्रालाई। एकातिर भन्छन् परमात्मा अनादि अविनाशी हुनुहुन्छ, अनि यस्तो
अविनाशी परमात्मालाई टुक्रामा कसरी लैजान सकिन्छ। अब परमात्मा टुक्रा कसरी हुन सक्छ,
आत्मा नै अजर अमर छ भने अवश्य आत्मालाई पैदा गर्ने पनि अमर हुनुपर्छ। यस्तो अमर
परमात्मालाई टुक्रामा लिएर आउनु अर्थात् परमात्मालाई पनि विनाशी भनिदिनु हो तर
हामीले त जानेका छौं– हामी आत्मा परमात्माका सन्तान हौं। त्यसैले हामी उहाँका वंशज
भयौं अर्थात् बच्चा भयौं फेरि अंश कसरी हुन सक्छ? परमात्माको महावाक्य छ– प्यारा
बच्चाहरू! म स्वयं त अविनाशी हुँ, जागती ज्योती हुँ, म दीपक हुँ, म कहिल्यै निभ्दिन
तर सबै मनुष्यको आत्माको ज्योती जाग्छ र निभ्छ पनि। ती सबैलाई जगाउने फेरि म नै हुँ
किनकि लाइट र माइट दिने मै हुँ, बाँकी यति अवश्य हो– म परमात्माको लाइट र आत्माको
लाइट दुवैमा फरक छ। जसरी बल्बहरूमा कुनै धेरै पावर भएका र कुनै थोरै पावर भएका
हुन्छन्, त्यस्तै आत्मा पनि कुनै धेरै पावर भएको र कुनै थोरै पावर भएको हुन्छ। बाँकी
परमात्माको पावर कुनै भन्दा थोरै धेरै हुँदैन त्यसैले त परमात्माको लागि भनिन्छ–
परमात्मा सर्वशक्तिमान अर्थात् सबै आत्माहरूको भन्दा उहाँको शक्ति धेरै छ। उहाँ
परमात्मा नै सृष्टिको अन्त्यमा आउनुहुन्छ। यदि कसैले भन्छ– परमात्मा सृष्टिको बीचमा
आउनुहुन्छ अर्थात् युग युगमा आउनुहुन्छ, यो त मानौं परमात्मा बीच बीचमा आउनुभयो अनि
फेरि परमात्मा सर्वश्रेष्ठ कसरी हुनुभयो त? यदि कसैले भन्छ– परमात्मा युग युगमा
आउनुहुन्छ, त्यसो भए यस्तो सम्झौं परमात्माले घरी घरी आफ्नो शक्ति चलाउनुहुन्छ। यसरी
सर्वशक्तिमानको शक्ति यति सम्म छ, यदि बीचैमा आफ्नो शक्तिले सबैलाई शक्ति अथवा सदगति
दिने हो भने फेरि तिनीहरूको शक्ति कायम हुनुपर्यो फेरि दुर्गति कसरी पाउँछन्?
त्यसैले यसबाट सिद्ध हुन्छ– परमात्मा युग युगमा आउनुहुन्न अर्थात् बीच बीचमा
आउनुहुन्न। उहाँ आउनुहुन्छ कल्पको अन्तिम समयमा र एकपटक आफ्नो शक्तिले सर्वको सद्गति
गर्नुहुन्छ। परमात्माले यति महान् सेवा गर्नु हुन्छ त्यसैले उहाँको यादगारमा ठूलो
शिवलिंग बनाएका हुन् र यति धेरै पूजा पनि गर्छन्, त्यसैले परमात्मा सत् पनि
हुनुहुन्छ, चैतन्य पनि हुनुहुन्छ र आनन्द स्वरूप पनि हुनुहुन्छ। अच्छा, ओम् शान्ति।