10.03.21          Morning Nepali Murli          Om Shanti       BapDada    Madhuban


“ मीठे बच्चे– तिमी गृहस्थ व्यवहारमा रहेर कमल फूल समान पवित्र बन्नु छ , एक बाबाको मतमा चल्नु छ , कुनै पनि डिस-सर्भिस गर्नु हुँदैन। ”

प्रश्न:–
कुन बच्चाहरूलाई मायाले जोडले थप्पड मार्छ? उच्च लक्ष्य कुनचाहिँ हो?

उत्तर:–
जो बच्चाहरू देह-अभिमानमा रहन्छन्, उनीहरूलाई मायाले जोडले थप्पड मार्छ। फेरि नाम-रूपमा फँस्छन्। देह-अभिमान आयो अनि थप्पड लाग्यो, त्यसपछि पद भ्रष्ट हुन्छ। देह-अभिमानलाई तोड्नु यो नै ठूलो मंजिल हो। बाबा भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू! देही-अभिमानी बन। जसरी बाबा आज्ञाकारी सेवक हुनुहुन्छ, कति निरहंकारी हुनुहुन्छ, त्यस्तै निरहंकारी बन। कुनै पनि अहंकार नहोस्।

गीत:–
न वह हमसे जुदा होंगे....

ओम् शान्ति ।
बच्चाहरूले गीत सुन्यौ। बच्चाहरूले भन्छन् जब मूलवतनमा थियौं, हामी बाबाका थियौं र बाबा हाम्रो हुनुहुन्थ्यो। तिमी बच्चाहरूलाई ज्ञान त राम्रोसँग मिलेको छ। तिमीलाई थाहा छ– हामीले चक्कर लगाएका छौं। अब फेरि हामी उहाँको बनेका छौं। उहाँ आउनु भएको छ राजयोग सिकाएर स्वर्गको मालिक बनाउन। कल्प पहिला जस्तै फेरि आउनु भएको छ। अब बाबा भन्नुहुन्छ– हे बच्चाहरू! बच्चा भएर तिमी यहाँ मधुवनमा बसिराख्नु छैन। तिमी आफ्नो गृहस्थ व्यवहारमा रहेर कमल फूल समान पवित्र बन। कमलको फूल पानीमा रहन्छ तर पानी भन्दा माथि रहन्छ। त्यसमा पानी लाग्दैन। बाबा भन्नुहुन्छ– तिमी रहनु त घरमै छ केवल पवित्र बन्नु छ। यो तिम्रो धेरै जन्महरूको अन्तिम जन्म हो। जति पनि मनुष्य मात्र छन्, ती सबैलाई पावन बनाउन म आएको छु। पतित-पावन सर्वका सद्गतिदाता एक हुनुहुन्छ। उहाँ बाहेक अरू कसैले पावन बनाउन सक्दैन। तिमीलाई थाहा छ– आधा कल्पदेखि हामी सिँढी झर्दै आयौं। ८४ जन्म तिमीले अवश्य पूरा गर्नु पर्छ अनि ८४ को चक्र पूरा गरेर जब फेरि जीर्ण अवस्था हुन्छ तब मलाई आउनु पर्छ। बीचमा अरू कसैले पतितबाट पावन बनाउन सक्दैन। कसैले पनि न बाबालाई, न त रचनालाई जानेका छन्। ड्रामा अनुसार कलियुगमा सबैलाई पतित तमोप्रधान बन्नु नै छ। बाबा आएर सबैलाई पावन बनाएर शान्तिधाममा लैजानुहुन्छ। तिमीले बाबाबाट सुखधामको वर्सा पाउँछौ। सत्ययुगमा कुनै दु:ख हुँदैन। अहिले तिमी जीवन छँदै बाबाको बनेका छौ। बाबा भन्नुहुन्छ– तिमीलाई गृहस्थ व्यवहारमा रहनु छ। बाबाले कहिल्यै कसैलाई भन्न सक्नुहुन्न– तिमीले घरबार छोड। गृहस्थ व्यवहारमा रहेर केवल अन्तिम जन्म पवित्र रहनु छ। बाबाले कहिल्यै भन्नुभएको छ र तिमीले घरबार छोड? छैन। तिमीले ईश्वरीय सेवा अर्थ आफैं छोडेका हौ। कैंयौ बच्चाहरू छन्, जो गृहस्थ व्यवहारमा रहेर पनि ईश्वरीय सेवा गर्छन्। उनलाई घर छुटाइदैन। बाबाले कसैलाई पनि छुटाउनुहुन्न। तिमी त आफैं सेवा गर्न निस्केका हौ। बाबाले कसैलाई छुटाउनु भएको होइन। तिम्रो लौकिक पिताले विवाह गर्नको लागि भन्छन्। तिमीले गर्दैनौ किनकि तिमीलाई थाहा छ– अब मृत्युलोकको अन्त्य हुँदैछ। शादी (विवाह) बर्बादी हुन्छ फेरि हामी पावन कसरी बन्छौं? हामी विश्वलाई स्वर्ग बनाउने सेवामा किन नलाग्ने? बच्चाहरूले चाहन्छन् रामराज्य होस्। पुकार्छन् नि– हे पतित-पावन सीताराम। हे राम! आएर दुनियाँलाई स्वर्ग बनाउनुहोस्। भन्छन् तर केही पनि बुझ्दैनन्। संन्यासीहरूले भन्छन्– यस समयको सुख काग विष्टा समान छ। हुन पनि यस्तै छ। यहाँ सुख त छँदै छैन। भनिरहन्छन् तर कसैको बुद्धिमा छैन। बाबाले कुनै दु:खको लागि यो सृष्टि कहाँ रच्नुहुन्छ र! बाबा भन्नुहुन्छ– के तिमीले बिर्सियौ स्वर्गमा दु:खको नाम निशान रहँदैन? त्यहाँ कंस आदि कहाँबाट आउँछन्?

अहिले बेहदको बाबाले जे सुनाउनु हुन्छ, उहाँको मतमा चल्नु छ। आफ्नो मनमतमा चल्नाले बर्बादी गर्छन्। आश्चर्यवत सुनन्ती, कथन्ती, भागन्ती वा ट्रेटर बनन्ती। कतिले डिससर्भिस गर्छन्। उनीहरूको फेरि के हालत होला? हीरा जस्तो जीवन बनाउनुको सट्टा कौडी जस्तो बनाइदिन्छन्। पछि गएर तिमीलाई आफ्नो सबै साक्षात्कार हुन्छ। यस्तो चालचलनको कारणले मैले यो पद पाएँ। यहाँ त तिमीलाई कुनै पनि पाप कर्म गर्नु छैन किनकि तिमी पुण्य आत्मा बन्छौ। पापको फेरि सयगुणा दण्ड हुन्छ। स्वर्गमा त आउँछौ तर पद बिल्कुलै कम हुन्छ। यहाँ तिमी राजयोग सिक्न आएका हौ तर फेरि प्रजा बन्छौ? पदमा त धेरै फरक छ नि। यो पनि सम्झाइएको छ– यज्ञमा केही दिएर फेरि फिर्ता लिएर जान्छन् भने चण्डालको जन्म मिल्छ। कैंयौ बच्चाहरूले फेरि चालचलन पनि यस्तो चल्छन्, जसले पद सानो हुन्छ।

बाबा सम्झाउनु हुन्छ– यस्तो कर्म नगर जसले राजा-रानीको सट्टा प्रजामा पनि सानो पद मिलोस्। यज्ञमा स्वाहा भएर फेरि भागन्ती हुन्छन् भने गएर के बन्छन्। यो पनि बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– प्यारा बच्चाहरू! कुनै पनि विकर्म नगर, नत्र सयगुणा सजाय मिल्छ। फेरि किन नोक्सान गर्ने। यहाँ रहने भन्दा पनि जो गृहस्थ व्यवहारमा रहन्छन्, सर्भिसमा रहन्छन् उनीहरूले धेरै उच्च पद पाउँछन्। यस्ता धेरै गरिब छन् जसले ८ आना वा रूपैया पठाउँछन्। र, यहाँ हजार दिनेले भन्दा पनि गरिबहरूको पद उच्च हुन्छ किनकि उनीहरूले कुनै पाप कर्म गर्दैनन्। पाप गर्नाले सयगुणा बन्छ। तिमीले पुण्य आत्मा बनेर सबैलाई सुख दिनु छ। दु:ख दियौ भने फेरि ट्रिब्युनल बस्छ। साक्षात्कार हुन्छ– तिमीले यो-यो गर्यौ, अब सजाय खाऊ। पद पनि भ्रष्ट हुन्छ। सुनि पनि रहन्छन् फेरि पनि कुनै बच्चाहरूले उल्टो चालचलन चलिरहन्छन्। बाबा भन्नुहुन्छ– सधैं एक आपसमा मिलेर बस। यदि मिल्दैनौ भने डिससर्भिस गर्छौ। कसैको नाम रूपमा फँस्छन् भने यो पनि धेरै पाप हुन जान्छ। माया मानौं एक मुसा हो, फुकि पनि रहन्छ, काट्दै पनि जान्छ, रगत पनि निस्किन्छ, थाहै हुँदैन। मायाले पनि रगत निकालिदिन्छ। यस्तो कर्म गराउँछ, जुन थाहा पनि हुँदैन। ५ विकारले एकदमै शिर मोडिदिन्छ। बाबाले सावधानी त दिनुहुन्छ नि। यस्तो नहोस् जुन फेरि ट्रिब्युनलमा भनून्– हामीलाई सावधान कहाँ गरियो र! तिमीलाई थाहा छ– ईश्वरले पढाउनु हुन्छ। स्वयं कति निरहंकारी हुनुहुन्छ। भन्नुहुन्छ– म आज्ञाकारी सेवक हुँ। कुनै-कुनै बच्चाहरूमा कति अहंकार हुन्छ। बाबाको बनेर फेरि यस्तो-यस्तो कर्म गर्छन् जो कुरै नगर। यस भन्दा त जो बाहिर गृहस्थ व्यवहारमा रहन्छन्, उनीहरू धेरै अगाडि जान्छन्। देह-अभिमान आउने बित्तिकै मायाले जोडले थप्पड मार्छ। देह-अभिमान तोड्नु ठूलो मंजिल हो। देह-अभिमान आयो र थप्पड लाग्यो। त्यसैले देह-अभिमानमा आउनु नै किन पर्छ र जसले पद भ्रष्ट होस्। यस्तो नहोस् त्यहाँ गएर फेरि झाडु लगाउन परोस्। यदि कसैले बाबासँग सोध्छ भने बाबाले बताउन सक्नुहुन्छ। स्वयंले पनि बुझ्न सक्छौ– मैले कति सेवा गर्छु? मैले कतिलाई सुख दिएको छु? बाबा, मम्माले सबैलाई सुख दिनुहुन्छ। कति खुसी हुन्छ। बाबाले मुम्बईमा कति ज्ञानको डान्स गर्नुहुन्थ्यो, चात्रक धेरै थिए नि। बाबा भन्नुहुन्छ– धेरै चात्रकको सामुन्नेमा ज्ञानको डान्स गर्दा राम्रा-राम्रा प्वाइन्ट निस्किन्छन्। चात्रकले लिन्छन्। तिमीलाई पनि यस्तो बन्नु छ त्यसैले त फलो गर्छौ। श्रीमतमा चल्नु छ। आफ्नो मतमा चलेर बदनाम गर्छन् भने धेरै नोक्सान हुन्छ। अहिले बाबाले तिमीलाई समझदार बनाउनु हुन्छ। दुनियाँ स्वर्ग थियो नि। अब यस्तो कसैले कहाँ सम्झन्छन् र! भारतवर्ष जस्तो पावन स्थान कुनै थिएन। भन्छन् तर जानेका छैनन् हामी स्वर्गवासी थियौं, त्यहाँ अथाह सुख थियो। गुरुनानकले भगवानको महिमा गाएका छन्– उहाँ आएर फोहोर कपडा धुनुहुन्छ। जसको महिमा छ एकोअंकार.... शिवलिंगको सट्टा अकालतख्त नाम राखेका छन्। अहिले बाबाले तिमीलाई सारा सृष्टिको रहस्य सम्झाउनु हुन्छ। प्यारा बच्चाहरू! एउटा पनि पाप नगर्नु, नत्र सयगुणा दण्ड हुन्छ। मेरो निन्दा गरायौ भने पद भ्रष्ट हुन्छ। धेरै सम्भाल गर्नु छ। आफ्नो जीवन हीरा जस्तो बनाऊ। नत्र धेरै पछुताउनु पर्नेछ। जे जति उल्टो कर्म गरेका छौ त्यसले भित्र मन खाइरहन्छ, के मैले कल्प-कल्प यस्तै गर्छु जसकारण नीच पद पाऊँ? बाबा भन्नुहुन्छ– माता-पितालाई अनुसरण गर्न चाहन्छौ भने सच्चाइले सेवा गर। माया त जताबाट पनि घुसेर आउँछ। सेन्टरको हेड बिल्कुलै निरहंकारी भएर रहनु छ। बाबा हेर कति निरहंकारी हुनुहुन्छ। कति बच्चाहरूले अरूबाट सेवा गराउँछन्। बाबा कति निरहंकारी हुनुहुन्छ। कहिल्यै कसैसँग रिसाउनुहुन्न। बच्चाहरू यदि अबज्ञाकारी छन् भने बाबाले उनीहरूलाई सम्झाउन त सक्नुहुन्छ। तिमीले के गर्छौ बेहदको बाबाले नै जान्नुहुन्छ। सबै बच्चाहरू समान रूपले सपूत हुँदैनन्, कपूत पनि हुन्छन्। बाबाले समझानी दिनुहुन्छ। धेरै बच्चाहरू छन्। वृद्धि हुँदै हजारौं पुग्छन्। त्यसैले बाबाले बच्चाहरूलाई सावधानी पनि दिनुहुन्छ, कुनै लापर्बाही नगर। यहाँ पतितबाट पावन बन्न आएका छौ त्यसैले कुनै पनि पतित काम नगर। न त नाम-रूपमा फँस्नु छ, न देह-अभिमानमा आउनु छ। देही-अभिमानी भएर बाबालाई याद गरिराख। श्रीमतमा चलिराख। माया धेरै प्रबल छ। बाबाले सबै कुरा सम्झाउनु हुन्छ। अच्छा!

मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) बाबा समान निरहंकारी बन्नु छ। कसैबाट सेवा लिनु हुँदैन। कसैलाई दु:ख दिनु हुँदैन। यस्तो कुनै पाप कर्म नहोस्, जसको सजाय खानु परोस्। आपसमा मिलेर बस्नु पर्छ।

२) एक बाबाको श्रीमतमा चल्नु छ, आफ्नो मतमा होइन।

वरदान:–
दिव्य बुद्धिको विमानद्वारा विश्वको रेख-देख गर्ने मास्टर रचयिता भव

जसको बुद्धि जति दिव्य छ, दिव्यताको आधारमा त्यति गति तेज हुन्छ। त्यसैले दिव्य बुद्धिको विमानद्वारा एक सेकेन्डमा स्पष्ट रूपले विश्व परिक्रमा गरेर सर्व आत्माहरूलाई रेख-देख गर। उनीहरूलाई सन्तुष्ट पार। जति तिमीले चक्रवर्ती बनेर चक्कर लगाउँछौ त्यति चारैतर्फबाट आवाज आउँछ, हामीले ज्योति देख्यौं, उडिरहेको फरिश्ता देख्यौं। यसको लागि स्वयं कल्याणकारीका साथै विश्व कल्याणी मास्टर रचयिता बन।

स्लोगन:–
मास्टर दाता बनेर अनेक आत्माहरूलाई प्राप्तिको अनुभव गराउनु नै ब्रह्माबाबा समान बन्नु हो।


मातेश्वरीजीका अनमोल महावाक्य

१) ईश्वर सर्वव्यापी हुनुहुन्न, यसको प्रमाण के छ?

शिरोमणी गीतामा जुन भगवानुवाच छ– प्यारा बच्चाहरू! जहाँ जीत छ त्यहाँ म छु, यो पनि परमात्माको महावाक्य हो। पहाडहरूमा जुन हिमालय पहाड छ त्यसमा म नै हुँ र साँपहरूमा काली नाग म नै हुँ त्यसैले पर्वतमा उच्च पर्वत कैलाश पर्वत देखाउँछन् र साँपहरूमा काली नाग। यसबाट सिद्ध हुन्छ– परमात्मा यदि केवल काली नागमा हुनुहुन्छ भने सबै साँपहरूमा त उहाँको बास भएन नि।

२) निराकारी दुनियाँ – आत्मा र परमात्माको निवासस्थान :–

अब हामीले यो कुरा त बुझेका छौं– जब हामीले निराकारी दुनियाँ भन्छौं, निराकारको अर्थ यो होइन उहाँको कुनै आकार छैन, जसरी हामीले निराकारी दुनियाँ भन्छौं, यसको मतलब हो अवश्य कुनै दुनियाँ छ, तर त्यसको स्थूल सृष्टि अनुसारको आकार छैन, त्यस्तै परमात्मा निराकार हुनुहुन्छ तर उहाँको सूक्ष्म रूप अवश्य छ। त्यसैले हामी आत्मा र परमात्माको धाम निराकारी दुनियाँ हो। हामीले दुनियाँ शब्द भन्छौं भने यसबाट सिद्ध हुन्छ त्यो दुनियाँ हो र त्यहाँ निवास गर्नुहुन्छ। त्यसैले त दुनियाँ नाम रह्यो, तर दुनियाँका मानिसले त सम्झन्छन्– परमात्माको रूप पनि अखण्ड ज्योति तत्त्व हो, त्यो भयो परमात्माको रहने ठेगाना, जसलाई रिटायर्ड होम भन्छन्। त्यसैले परमात्माको घरलाई परमात्मा भन्न सकिँदैन। अनि अर्को छ आकारी दुनियाँ, जहाँ ब्रह्मा विष्णु शंकर देवताहरू आकारी रूपमा रहन्छन् र यो हो साकारी दुनियाँ, जसका दुई भाग छन्– एक हुन्छ निर्विकारी स्वर्गको दुनियाँ जहाँ आधाकल्प सर्वदा सुख हुन्छ, पवित्रता र शान्ति हुन्छ। अर्को छ विकारी कलियुगी दु:ख र अशान्तिको दुनियाँ। अब उनीहरूले दुईवटा दुनियाँ किन भन्छन्? किनकि यो जुन मनुष्यले भन्छन् स्वर्ग र नर्क दुवै परमात्माले रचना गरेको दुनियाँ हुन्, यसमा परमात्माको महावाक्य छ– प्यारा बच्चाहरू! मैले कुनै दुःखको दुनियाँ रच्दिन। जुन दुनियाँ मैले रचेको छु त्यो सुखको दुनयाँ नै रचेको छु। अब यो जुन दु:ख र सुखको दुनियाँ छ त्यो मनुष्य आत्माहरूले आफूले आफैंलाई र म परमात्मालाई भुलेका हुनाले यो हिसाब किताब भोगिरहेका छन्। बाँकी यस्तो होइन जुन समय सुख र पुण्यको दुनियाँ हुन्छ त्यहाँ कुनै सृष्टि चल्दैन। हो, अवश्य जब हामीले भन्छौं– त्यहाँ देवताहरूको निवास थियो, त्यहाँ सबै प्रवृत्ति चल्थ्यो तर विकारी जन्म हुँदैनथ्यो जसले गर्दा त्यति कर्म बन्धन थिएन। त्यस दुनियाँलाई कर्म बन्धन रहित स्वर्गिय दुनियाँ भन्छन्। त्यसैले एक छ निराकारी दुनियाँ, दोस्रो छ आकारी दुनियाँ, तेस्रो छ साकारी दुनियाँ। अच्छा, ओम् शान्ति।