19.03.21          Morning Nepali Murli          Om Shanti       BapDada    Madhuban


मीठे बच्चे– यो पढाइ कमाइको स्रोत हो , यसद्वारा तिमी मनुष्यबाट देवता बन्छौ , २१ जन्मको लागि सच्चा कमाइ हुन्छ।”

प्रश्न:–
बाबाले जुन मीठा मीठा कुरा सुनाउनु हुन्छ, त्यसको धारणा कहिले हुन्छ?

उत्तर:–
जब बुद्धिमा परमत वा मनमतको प्रभाव हुँदैन। जुन बच्चाहरू सुनेका कुरामा चल्छन्, उनीहरूको बुद्धिमा धारणा हुन सक्दैन। ज्ञान सिवाय अरू कसैले केही सुनायो भने ऊ दुस्मन जस्तै हो। झुटो कुरा सुनाउनेहरू धेरै छन् त्यसैले नराम्रो नसुन, नराम्रो नहेर, मनुष्यबाट देवता बन्नको लागि एक बाबाको श्रीमतमा नै चल्नु छ।

गीत:–
हमारे तीर्थ न्यारे हैं....

ओम् शान्ति ।
यस गीतमा मानौं आफ्नै महिमा गर्छन्। वास्तवमा आफ्नो महिमा गरिँदैन। यी त सबै बुझ्नु पर्ने कुरा छन् जो मनुष्य धेरै समझदार थिए, अहिले बेसमझ बनेका छन्। अब प्रश्न उठ्छ, समझदार को थियो? यो कहीं पनि लेखिएको छैन। तिमी गुप्त छौ। कति आश्चर्यको कुरा छ। एक त बाबा भन्नुहुन्छ– मद्वारा नै बच्चाहरूले मलाई जान्न सक्छौ। फेरि मद्वारा नै सबैथोक जानेका छौ। सृष्टिको आदि, मध्य, अन्त्यको जुन खेल हो, त्यसलाई जानेका छन्। अरू कसैले पनि जान्दैन र एउटा मुख्य भूल गरेका छन् जो निराकार परमपिता परमात्मा शिवको सट्टामा कृष्णको नाम राखिदिएका छन्। पहिलो नम्बर शास्त्र, जसलाई श्रीमत भगवद् गीता भन्छन्, त्यही गलत भएको छ। त्यसैले सबैभन्दा पहिला त सिद्ध गर्नु छ– भगवान एक हुनुहुन्छ। फेरि सोध्नु छ– गीताको भगवान को हुनुहुन्छ? हिन्दुहरूको आदि सनातन देवी देवता धर्म हो। यदि नयाँ धर्म भन्ने हो भने ब्राह्मण धर्म नै भन्न सकिन्छ। पहिला चोटी हो ब्राह्मण फेरि देवता। सर्वोच्च हो ब्राह्मण धर्म। जो ब्राह्मणलाई ब्रह्माद्वारा परमपिता परमात्माले रच्नुहुन्छ, उनै ब्राह्मण फेरि देवता बन्छन्। मुख्य कुरा हो– भगवान सबैको बाबा हुनुहुन्छ, नयाँ दुनियाँको रचयिता। अवश्य नयाँ दुनियाँ नै रच्नुहुन्छ नि। नयाँ दुनियाँमा नयाँ भारत हुन्छ। जन्म पनि भारतमा लिनु भएको छ। यसलाई नै स्वर्ग बनाइरहनु भएको छ ब्रह्माद्वारा। तिमीलाई आफ्नो बनाएर फेरि पढाउनु हुन्छ, मनुष्यबाट देवता बनाउन। पहिला तिमी शूद्र वर्णका थियौ फेरि आयौ ब्राह्मण वर्णमा अनि फेरि दैवी वर्णमा। पछि वृद्धि भइरहन्छ। एक धर्मबाट अनेक धर्म हुन्छन्। शाखाहरू पनि सबै धर्मका बन्छन्, हरेक धर्म निस्कन्छन्। तीन शाखाहरू हुन्छन्। यो हो मुख्य। हरेकबाट आ-आफ्ना शाखाहरू निस्कन्छन्। मुख्य हो फेद फेरि तीन शाखाहरू हुन् मुख्य। फेद हो आदि सनातन देवी देवता धर्मको। जो सबैले अहिले राजयोग सिकिरहेका छन्। देलवाडा मन्दिर धेरै राम्रो बनेको छ, त्यसमा सारा ज्ञान छ। बच्चाहरू यहाँ बसेका छन् कल्प पहिला पनि तिमीले राजयोगको तपस्या गरेका थियौ। जसरी क्राइस्टको यादगार क्रिश्चियन देशमा छ। त्यसैगरी तिमी बच्चाहरूले यहाँ तपस्या गरेका छौ त्यसैले तिम्रो पनि यादगार यहाँ छ। छ धेरै सहज। तर कसैले पनि जानेका छैनन्। संन्यासीहरूले त भनिदिन्छन् यो सबै हो कल्पना, जसरी जसले कल्पना गर्छ। तिम्रो लागि पनि भन्छन्– यी चित्र आदि सबै कल्पनाबाट बनाएका हुन्। जबसम्म बाबालाई जानेका हुँदैनन्, कल्पना नै सम्झन्छन्। ज्ञानसागर त एक बाबा हुनुहुन्छ नि। त्यसैले मुख्य हो बाबाको परिचय दिनु। उहाँ बाबाले स्वर्गको वर्सा दिनुहुन्छ, कल्प पहिला पनि दिनु भएको थियो। फेरि ८४ जन्म लिनुपर्छ। हिन्दुहरूको नै ८४ जन्म हुन्छ। फेरि संगमयुगमा बाबा आएर राजधानीको स्थापना गर्नहुन्छ। तिमी बच्चाहरूले बाबाद्वारा बुझेका छौ। जब राम्रोसँग बुझ्छौ, बुद्धिमा बस्छ अनि खुसी पनि हुन्छ।

यो पढाइ कमाइको ठूलो स्रोत हो। पढाइद्वारा नै मनुष्य बेरिस्टर आदि बन्छन्। तर यो पढाइ मनुष्यबाट देवता बन्ने हो। प्राप्ति कति ठूलो छ। यो जस्तो प्राप्ति कसैले गराउन सक्दैन। ग्रन्थमा गाइएको छ– मनुष्यबाट देवता बनाउन समय लाग्दैन...। तर मनुष्यको बुद्धि चल्दैन। अवश्य त्यो देवी देवता धर्म प्राय: लोप भएको छ, त्यसैले त लेख्छन् मुनष्यबाट देवता बने। देवताहरू सत्ययुगमा थिए। उनीहरूलाई अवश्य भगवानले संगममा रचेको हुनुपर्छ। कसरी रच्नुभयो? यो जानेका छैनन्। गुरु नानकले पनि परमात्माको महिमा गाएका छन्। उनले जस्तो महिमा कसैले गाएका छैनन् त्यसैले ग्रन्थलाई यहाँ पढ्छन्। गुरु नानकको कलियुगमा अवतार हुन्छ। उनी हुन् धर्म स्थापक। राजाई त पछि भएको हो। बाबाले त यो देवी देवता धर्म स्थापना गर्नु भएको हो। वास्तवमा नयाँ दुनियाँ ब्राह्मणको नै भनिन्छ। चोटी ब्राह्मणहरूको भए पनि सुरु देवी देवताहरूबाट हुन्छ। तिमी ब्राह्मणहरू रचिएका हौ। तिम्रो राजधानी हुँदैन। तिमीले आफ्नो लागि राजधानी स्थापना गर्छौ। धेरै आश्चर्यको कुरा छ। मनुष्यले त केही जानेका छैनन्। सबैभन्दा पहिला आफूलाई थाहा भयो भने आफूद्वारा अरूलाई थाहा हुन्छ। तिमी शूद्रबाट ब्राह्मण बनेका छौ। ब्रह्मालाई पनि अहिले बाबाद्वारा थाहा हुन्छ। एकलाई बताएपछि बच्चाहरूले पनि बताउनु पर्छ। उहाँको तनद्वारा तिमी बच्चाहरूलाई सम्झाउनु हुन्छ। यी हुन् अनुभवका कुरा। शास्त्रबाट त केही पनि बुझ्न सकिँदैन। बाबा भन्नुहुन्छ– सारा कल्पमा एकै पटक म यसरी नै आएर सम्झाउँछु। र, अनेक धर्मको विनाश, एक धर्मको स्थापना गराउँछु। यो ५ हजार वर्षको खेल हो। तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ– हामीले ८४ जन्म लिएको हौं। विष्णुको नाभीबाट ब्रह्मा निस्केको देखाउँछन्। ब्रह्मा र विष्णु यी कसका बच्चा हुन्? दुवै शिवका बच्चा ठहरिए। उहाँ रचयिता, उनीहरू हुन् रचना। यी कुरालाई कसैले बुझ्न सक्दैन। बिलकुलै नयाँ कुरा हुन्। बाबा पनि भन्नुहुन्छ– यी नयाँ कुरा हुन्। कुनै शास्त्रहरूमा यी कुरा हुन सक्दैनन्। ज्ञानको सागर बाबा हुनुहुन्छ, उहाँ नै गीताको भगवान हुनुहुन्छ। भक्ति मार्गमा शिव जयन्ती पनि मनाउँछन्। सत्ययुगमा, त्रेतामा मनाउँदैनन्। अवश्य संगममा नै आउनु हुन्छ। यो कुरा तिमीले बुझ्दै जान्छौ र सम्झाइरहन्छौ। जो सम्झाउनेवाला बाबाको महिमा छ, त्यो बच्चाहरूको हुनुपर्छ। तिमी पनि मास्टर ज्ञानको सागर बन्नु छ। प्रेमको सागर, सुखको सागर यहाँ बन्नु छ। कसैलाई दु:ख दिनु छैन। धेरै मीठो बन्नु छ। तिमी जो नमीठो एकदम विष समान थियौ, अब तिमी निर्विकार ब्राह्मण बनिरहेका छौ। ईश्वरको सन्तान बनिरहेका छौ। विकारीबाट निर्विकारी देवता बनिरहेका छौ। आधाकल्प तिमी पतित बन्दा-बन्दै अहिले बिलकुलै जीर्ण अवस्था प्राप्त भएको छ। सडेको कपडालाई सट्का लगाउनाले फाटेर धुजा-धुजा हुन्छ। यहाँ पनि ज्ञानको सट्का लगायौ भने त्यस्तै हुन्छन्। कुनै कपडा यस्तो मैला छन्, जुन सफा गर्नमा धेरै समय लाग्छ। फेरि त्यहाँ पनि हल्का पद मिल्छ। बाबा धोबी हुनुहुन्छ। तिमी पनि साथमा सहयोगी हौ। धोबी पनि नम्बरवार हुन्छन्। यहाँ पनि नम्बरवार छन्। धोबीले राम्ररी कपडा सफा गरेन भने भन्छन्– यो त मानौं हजाम हो। आजकल कपडा सफासँग धुन सिकेका छन्। पहिला त गाउँहरूमा धेरै मैला कपडा धुलाई हुन्थे। यो चालचलन पनि बाहिरबाट आएको हो। बाहिरकाले केही इज्जत दिन्छन्। पैसा आदिको मदत गर्छन्। जानेका छन्– यो धेरै ठूलो खानदानको हो। अहिले तल गिरेको हो। गिरेकाहरूमाथि दया लाग्छ नि। बाबा भन्नुहुन्छ– तिमीलाई कति धनवान बनाएको थिएँ। मायाले के हालत गराइदियो। तिमीले अहिले सम्झन्छौ– हामी विजय मालाका थियौं, फेरि ८४ जन्म लिएर के बनेका छौं। आश्चर्य छ नि। तिमीले सम्झाउन सक्छौ– हामी त स्वर्गवासी थियौं। दुनियाँ स्वर्ग थियो फेरि तल गिर्दा गिर्दै नर्कवासी पनि बन्नुपर्यो। अब बाबा भन्नुहुन्छ– पवित्र बनेर स्वर्गवासी बन। मनमनाभव। शिव भगवानुवाच– म एकलाई याद गर। यादको यात्राबाट तिम्रो सबै पाप नष्ट भएर जान्छ। शास्त्रहरूमा लेखिएको छ– कृष्णले भगाए, पटरानी बनाउन। तिमीहरू सबैले पढिरहेका छौ, पटरानी बनिरहेका छौ। तर यी कुरालाई कसैले बुझ्न सक्दैन। अहिले बाबा आएर बच्चाहरूलाई सम्झाउनु भएको छ। बाबा भन्नुहुन्छ– म कल्प कल्प तिमीलाई सम्झाउन आउँछु त्यसैले पहिला भगवान एक हुनुहुन्छ, यो सिद्ध गरेर फेरि बताऊ गीताको भगवान को हुनुहुन्छ? राजयोग कसले सिकाएको हो? भगवानले नै ब्रह्माद्वारा स्थापना गराउनु हुन्छ, विनाश अनि फेरि पालना गराउनु हुन्छ। यी जो ब्राह्मण छन् उनीहरू नै फेरि देवता बन्छन्। यी कुरा पनि समझमा उनीहरूको आउँछ, जसले कल्प पहिला बुझेका थिए। सेकेन्ड बाइ सेकेन्ड अहिलेसम्म जे भयो त्यो सम्झन्छन्। ड्रामामा तिमीले धेरै पुरुषार्थ गर्नु छ। यो त बच्चाहरूले जानेका छन्– अहिले हाम्रो त्यो अवस्था भएको छैन। समय लाग्छ। कर्मातीत अवस्था भएपछि फेरि सबै नम्बरवनमा पास भएर जान्छन्, तब त लडाईं पनि लाग्छ। आपसमा खिटपिट चलिरहन्छ। तिमीलाई थाहा छ– जहाँ-तहाँ हेर लडाईंको तयारी गरिरहेका छन्। सबैतर्फ तयारी गरिरहेका छन्। तिमीले जे-जति दिव्य दृष्टिद्वारा देखेका छौ, त्यो फेरि यी आँखाद्वारा देख्नु छ। विनाशको साक्षात्कार गरेका छौ फेरि त्यस्तै आँखाले देख्छौ। स्थापनाको पनि साक्षात्कार गरेका छौ, फेरि प्राक्टिकलमा राजाई पनि देख्ने छौ। तिमी बच्चाहरूलाई त धेरै खुसी हुनुपर्छ। यो त पुरानो तन हो। योगद्वारा आत्मा पवित्र बन्छ, फेरि यो पुरानो शरीर पनि छोड्नु छ। ८४ जन्मको चक्र पूरा हुन्छ फेरि अवश्य सबैलाई नयाँ शरीर मिल्छ। यी पनि बुझ्ने धेरै सहज कुरा हुन्। बुझाउन पनि सक्छौ, कलियुगपछि सत्ययुग अवश्य हुन्छ। अनेक धर्मको विनाश अवश्य हुन्छ। फेरि आदि सनातन देवी देवता धर्मको स्थापनार्थ बाबालाई आउनु पर्छ। अहिले तिमी ब्राह्मण बनेका छौ देवता बन्नको लागि। अरू कोही हुन सक्दैन। तिमीलाई थाहा छ– हामी शिवबाबाको बनेका छौं, शिवबाबाले हामीलाई वर्सा दिइरहनु भएको छ।

शिव जयन्तीको मतलब नै हामीलाई वर्सा मिल्यो। शिवबाबा आउनु भयो, आएर के गर्नुभयो? इस्लामी, बौद्धी आदिले त आएर आफ्नो धर्म स्थापना गरे। बाबाले आएर के गर्नुभयो? अवश्य स्वर्गको स्थापना गर्नुभयो। कसरी स्थापना गर्नुभयो? कसरी स्थापना हुन्छ? त्यो तिमीले अहिले जानेका छौ। फेरि सत्ययुगमा यी सबै कुरा भुल्छौ। यो पनि सम्झन्छौ– २१ जन्मको वर्सा अहिले हामीले लिन्छौं। यो ड्रामा निश्चित छ। त्यहाँ सम्झन्छौ, उहाँ पिता हुनुहुन्छ, यी बच्चा हुन्। बच्चालाई वर्सा मिल्छ। तर त्यो प्रारब्ध अहिलेको हो। सच्चा कमाइ गरेर २१ जन्मको लागि तिमीले वर्सा अहिले पाइरहेका छौ। ८४ जन्म त लिनु नै छ। सतोप्रधानबाट फेरि सतो रजो तमोमा आउँछौ। यो राम्रोसँग याद गर्नाले फेरि खुसीमा पनि रहन्छौ। सम्झाउन त धेरै मेहनत लाग्छ। जब बुझ्छन् तब उनीहरूलाई धेरै खुसी हुन्छ। जो बच्चाले राम्रोसँग जानेका छन्, उनीहरूले फेरि धेरैलाई सम्झाइरहन्छन्। काँडालाई फूल बनाइरहन्छन्। यो हो बेहदको पढाइ। वर्सा पनि बेहदको मिल्छ। फेरि यसमा त्याग पनि बेहदको छ। गृहस्थ व्यवहारमा रहँदै सारा दुनियाँको त्याग गर्नु छ किनकि तिमीलाई थाहा छ– यो पुरानो दुनियाँ खतम हुनु छ। अब नयाँ दुनियाँमा जानु छ त्यसैले बेहदको संन्यास गराउनु हुन्छ। संन्यासीहरूको हो हदको संन्यास र उनीहरूको हो हठयोग। यसमा हठको कुरै रहँदैन। यो त पढाइ हो। पाठशालामा पढ्नु छ, मनुष्यबाट देवता बन्नको लागि। शिव भगवानुवाच, कृष्ण हुन सक्दैनन्। कृष्णले कहिल्यै नयाँ दुनियाँ बनाउन सक्दैनन्। उनलाई हेभनली गड फादर भनिदैन। स्वर्गका राजकुमार हुन्। यी कति मीठा कुरा बुझ्ने र धारणा गर्नु पर्ने छन्। दैवी लक्षण पनि चाहिन्छ। कहिल्यै पनि सुने सुनाएका कुरामा लाग्नु हुँदैन। व्यासले लेखेको कुरामा लाग्दा-लाग्दै नराम्रो गति भयो नि। ज्ञान सिवाय अरू केही सुनाउँछन् भने सम्झ– यो हाम्रो दुस्मन हो। दुर्गतिमा लिएर जान्छ। कहिल्यै पनि परमतमा लाग्नु हुँदैन। मनमत, परमतमा चल्यो त मर्यो। बाबा सम्झाइरहनुहुन्छ– झुटा कुरा बोल्नेहरू त धेरै छन्। तिमीले बाबाबाट मात्र सुन्नु छ। नराम्रो नसुन, नराम्रो नहेर.... बापदादा आउनु भएको छ नै मनुष्यबाट देवता बनाउन भने उहाँको श्रीमतमा चल्नुपर्छ। अच्छा!

मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) यहाँ बाबा समान सुखको सागर, प्रेमको सागर बन्नु छ। सर्वगुण धारण गर्नु छ। कसैलाई पनि दु:ख दिनु हुँदैन।

२) सुने सुनाएको कुरामा कहिल्यै विश्वास गर्नु हुँदैन। परमतमा चल्नु छैन। नराम्रो नसुन, नराम्रो नहेर....।

वरदान:–
ब्राह्मण जीवनको नीति र रीति प्रमाण सदा चल्ने व्यर्थ संकल्प मुक्त भव

जुन ब्राह्मणले जीवनको नीति र रीति प्रमाण चल्दै सदा श्रीमतको आज्ञालाई स्मृतिमा राख्छन् र सारा दिन शुद्ध प्रवृत्तिमा व्यस्त रहन्छन्, उनीहरूमाथि व्यर्थ संकल्प रूपी रावणले आक्रमण गर्न सक्दैन। बुद्धिको प्रवृत्ति हो शुद्ध संकल्प गर्नु, वाणीको प्रवृत्ति हो बाबाद्वारा जे सुन्यो, त्यो सुनाउनु र कर्मको प्रवृत्ति हो कर्मयोगी बनेर हरेक कर्म गर्नु। यसै प्रवृत्तिमा व्यस्त रहनेहरूले व्यर्थ संकल्पहरूबाट निवृत्ति प्राप्त गर्न सक्छन्।

स्लोगन:–
आफ्नो हर नयाँ संकल्पद्वारा नयाँ दुनियाँको नयाँ झलकको साक्षात्कार गराऊ।