15-04-2021 ओम् शान्ति प्रातः मुरली "बापदादा” मधुबन


"मीठे बच्चे– बाबा समान रहमदिल बनेर अनेकौंलाई मार्ग बताऊ। जो बच्चाहरू दिन-रात सेवामा लागिरहन्छन् उनै बहादुर हुन्।”

प्रश्न:–

उच्च तकदिरको मुख्य आधार के हो?

उत्तर:–

यादको यात्रा। जति जसले याद गर्छ, त्यति उच्च तकदिर बनाउँछ। शरीर निर्वाहको लागि कर्म गर्दै बाबा र वर्सालाई याद गरिरह्यौ भने तकदिर उच्च बन्दै जान्छ।

गीत:–

तकदिर जगाकर आई हुँ......

ओम् शान्ति। बच्चा जब जन्मिन्छ, उसले आफ्नो साथमा कर्म अनुसार तकदिर पनि लिएर आउँछ। कसैले धनवानको पासमा, कसैले गरिबको पासमा जन्म लिन्छन्। पिताले पनि सम्झन्छन्– वारिस आएको छ। जस्तो-जस्तो दान-पुण्य गरेको छ, त्यस अनुसार जन्म मिल्छ। अब तिमी मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूलाई कल्पपछि फेरि बाबाले आएर सम्झाउनु भएको छ। बच्चाहरूले पनि जानेका छन्– हामी आफ्नो तकदिर लिएर आएका छौं। स्वर्गको बादशाहीको तकदिर लिएर आएका छौं, जसले राम्ररी जानेका छन् र बाबालाई याद गरिरहेका छन्। यादको साथमा तकदिरको सम्बन्ध छ। जन्म लिएका छौ त्यसैले बाबाको याद पनि हुनुपर्छ। जति याद गर्छन् त्यति तकदिर उच्च बन्छ। कति सहज कुरा छ। सेकेण्डमा जीवनमुक्ति मिल्छ। तिमी आएका छौ सुखधामको तकदिर प्राप्त गर्न। अहिले हरेकले पुरुषार्थ गरिरहेका छन्। हरेकले आफूलाई देखिरहेका छन्– मैले कसरी पुरुषार्थ गरिरहेको छु? जसरी मम्मा बाबा र सेवाधारी बच्चाहरूले पुरुषार्थ गर्छन्, उनलाई फलो गर्नुपर्छ। सबैलाई बाबाको परिचय दिनुपर्छ। बाबाको परिचय दियो भने रचनाको आदि-मध्य-अन्त्यको पनि आउँछ। ऋषि, मुनि आदि कसैले पनि रचयिता र रचनाको आदि-मध्य-अन्त्यको ज्ञान दिन सक्दैनन्। अहिले तिम्रो बुद्धिमा सारा चक्र स्मृतिमा रहन्छ। दुनियाँमा कसैले पनि बाबा र वर्सालाई जानेका छैनन्। तिमी बच्चाहरूले अब बाबा र आफ्नो तकदिरलाई जानेका छौ। अब बाबालाई याद गर्नु छ। शरीर निर्वाहको लागि कर्म पनि गर्नु छ। घरबार पनि सम्हाल्नु छ। कोही निर्बन्धन छ भने उसले राम्रो सेवा गर्न सक्छ। बाल-बच्चाहरू कोही छैनन् भने उसलाई सेवा गर्ने राम्रो अवसर हुन्छ। स्त्रीलाई पति वा बच्चाहरूको बन्धन हुन्छ। यदि बच्चाहरू छैनन् भने बन्धनमुक्त भए नि। उनीहरू वानप्रस्थी जस्तै भए। फेरि मुक्तिधाममा जानको लागि सङ्ग पनि चाहिन्छ। भक्तिमार्गमा त सङ्ग मिल्छ– साधुहरू आदिको, निवृत्ति मार्गकाको। उनीहरू निवृत्ति मार्गकाले प्रवृत्ति मार्गको वर्सा दिलाउन सक्दैनन्। तिमी बच्चाहरूले नै दिलाउन सक्छौ। तिमीलाई बाबाले मार्ग बताउनु भएको छ। भारतवर्षको ८४ जन्मको इतिहास-भूगोल बसेर सम्झाऊ। देवताहरूले नै ८४ जन्म लिन्छन्। एकको कुरा छैन। सूर्यवंशी नै चन्द्रवंशी, फेरि वैश्यवंशी.... घरानामा आउँछन्, नम्बरवार त हुन्छन् नि। विश्वको पहिलो राजकुमार हुन् श्रीकृष्ण, जसलाई झुलामा झुलाउँछन्। दोस्रो नम्बरको राजकुमारलाई झुलाउँदैनन् किनकि कला कम भयो नि। जो पहिलो नम्बरको हो, पूजा उसैको हुन्छ। मनुष्यले सम्झदैनन्– कृष्ण एउटा मात्र हुन्छन् वा दुई तीन हुन्छन्। कृष्णको राजवंश चल्छ, यो कसैलाई पनि थाहा छैन। पूजा केवल नम्बरवनको हुन्छ। अंक त नम्बरवार नै मिल्छ। त्यसैले पुरुषार्थ यस्तो गर्नुपर्छ, किन म पहिलो नम्बरमा नआऊँ! मम्मा बाबालाई अनुसरण गरौं, उनको राजधानी लिऊँ। जसले राम्ररी सेवा गर्छन् उनीहरूले राम्रो महाराजाको घरमा जन्म लिन्छन्। त्यहाँ त हुन्छन् नै महाराजा महारानी। त्यस समयमा कुनै राजा-रानीको टाइटिल हुँदैन। त्यो पछि मात्र सुरु हुन्छ। द्वापरदेखि जब पतित बन्छन् अनि ती मध्ये धेरै सम्पत्ति भएकाहरूलाई राजा भनिन्छ। अनि महाराजाको मान कम हुन्छ, प्राय: लोप हुन्छ। फेरि जब भक्तिमार्ग हुन्छ तब गरिब, धनवानमा फरक त हुन्छ नै। अहिले तिमी बच्चाहरूले नै शिवबाबालाई याद गर्छौ र उहाँबाट वर्सा लिइरहेका छौ। अरू सत्सङ्गहरूमा त मनुष्यले बसेर कथा सुनाउँछन्। मनुष्यले मनुष्यलाई भक्ति सिकाउँछन्। उनीहरूले ज्ञान दिएर सद्गति गर्न सक्दैनन्। वेद, शास्त्र आदि सबै हुन् भक्तिमार्गका। सद्गति त ज्ञानबाट हुन्छ। पुनर्जन्मलाई पनि मान्छन्। बीचमा त कोही पनि फर्केर जान सक्दैन। अन्त्यमा नै बाबा आएर सबैलाई लिएर जानुहुन्छ। यतिका सबै आत्माहरू कहाँ गएर बस्छन्! सबै धर्मावलम्बीको सेक्सन त बेग्ला-बेग्लै छ नि। त्यसैले यो पनि सम्झाउनु छ नि। आत्माहरूको पनि वृक्ष छ भन्ने कुरा कसैलाई पनि थाहा छैन। तिमी बच्चाहरूको बुद्धिमा सारा वृक्षको ज्ञान छ। आत्माहरूको वृक्ष पनि छ, जीव आत्माहरूको पनि वृक्ष छ। बच्चाहरूले जानेका छन्– हामी यो पुरानो शरीर छोडेर घरमा गइरहेका छौं। "म आत्मा” यस शरीरबाट अलग हुँ– यो सम्झिनु अर्थात् जीवन छँदै मर्नु। आफू मरेपछि दुनियाँ मर्यो। मित्र, सम्बन्धी आदि सबैलाई छोडिदियो। पहिला पूरा शिक्षा लिएर, पदको अधिकारी बनेर फेरि जानु छ। बाबालाई याद गर्न त धेरै सहज छ। कोही बिरामी छ भने उसलाई पनि भन्नुपर्छ– शिवबाबालाई याद गर्यौ भने विकर्म विनाश हुन्छ। जो पक्का योगी छन् उनको लागि छिट्टै शरीर छोड्नु पनि राम्रो होइन किनकि उनीहरूले योगमा रहेर रूहानी सेवा गर्छन्। मरेपछि सेवा गर्न सक्दैनन्। सेवा गर्नाले आफ्नो पद उच्च बनाउँदै जान्छन् र भाइ-बहिनीहरूको सेवा पनि हुन्छ। उनीहरूले पनि बाबाबाट वर्सा पाउँछन्। हामी आपसमा भाइ-भाइ हौं, एक बाबाका बच्चाहरू हौं।

बाबा भन्नुहुन्छ– मलाई याद गर्यौ भने विकर्म विनाश हुन्छ। पहिला पनि यस्तै भनिएको थियो। कसैलाई पनि सम्झाउन सक्छौ– हाम्रो आत्मा तमोप्रधान बनेको छ। जो सतोप्रधान थियो अब फेरि तमोप्रधानबाट सतोप्रधान बनेर सतोप्रधान दुनियाँमा जानु छ। आत्मालाई सतोप्रधान बनाउनु छ, यादको यात्राद्वारा। यादको पूरा चार्ट राख्नुपर्छ। ज्ञानको चार्ट राख्न सक्दैनौ। बाबाले त ज्ञान दिइरहनुहुन्छ। जाँच गर्नुपर्छ– मेरो जुन विकर्मको बोझ छ, त्यो कसरी उत्रिन सक्छ? त्यसको लागि यादको चार्ट राखिन्छ। मैले कति घण्टा याद गरेँ? मूलवतनलाई पनि याद गरिन्छ फेरि नयाँ दुनियाँलाई पनि याद गरिन्छ। उथल-पुथल हुनु छ। त्यसको पनि तयारी भइरहेको छ। बम आदि पनि बन्दै जान्छन्। एकातर्फ भन्छन्– हामीले मृत्युको लागि यस्ता-यस्ता समान बनाइरहेका छौं। अर्कातर्फ भन्छन्– मृत्युको समान नबनाऊ। समुद्रको तल पनि मार्ने समान राखेका छन्, माथि आएर बम खसाएर फेरि समुद्रमा जान्छन्। यस्ता-यस्ता चीज बनाइरहन्छन्। यो आफ्नै विनाशको लागि गरिरहेका छन्। मृत्यु सामुन्ने खडा छ। यतिका ठूला-ठूला भवन बनाइरहेका छन्। तिमीलाई थाहा छ– यो सबै माटोमा मिलेर जान्छ। किनकी दबी रही धूल में.... लडाईं अवश्य हुन्छ। कोसिस गरेर सबैको पकेट खाली गर्नेछन्। चोर पनि कति घुस्छन्। लडाईंको लागि कति खर्च गर्छन्। यो सबै माटोमा मिल्छ। भवन आदि ढल्छन्। बम आदि खस्नाले सृष्टिको ३ भाग खतम हुन्छ। बाँकी एक भाग बच्छ। भारतवर्ष एक भागमा छ। बाँकी त सबै पछि आएका हुन्। अब भारतवर्षको भाग मात्रै बच्छ। मृत्यु त सबैको हुनु नै छ भने किन हामीले बाबाबाट पूरा वर्सा नलिने? त्यसैले बाबा भन्नुहुन्छ– लौकिक सम्बन्धीहरूसँग पनि सम्बन्ध निर्वाह गर्नुपर्छ। बाँकी बन्धन छैन भने बाबाले राय दिनुहुन्छ– किन सेवामा लाग्दैनौ? स्वतन्त्र छौ भने धेरैको उद्धार गर्न सक्छौ। ठीक छ कतै बाहिर जाँदैनौ भने पनि आफ्ना मित्र सम्बन्धीहरूको नै सेवा गर्नुपर्छ। पहिला भन्दथ्यौ– बाबा हामीलाई दया गर्नुहोस्। अब त तिमीलाई मार्ग मिलेको छ त्यसैले अरूमाथि दया गर्नुपर्छ, जसरी बाबाले दया गर्नुहुन्छ। बाबा भन्नुहुन्छ– मलाई याद गर्यौ भने विकर्म विनाश हुन्छ। संन्यासीहरूले त हठयोग आदिको कति मेहनत गर्छन्। यहाँ त यो केही छैन। केवल याद गर्यौ भने पाप भस्म हुन्छ, यसमा कुनै कष्ट छैन। केवल यादको यात्राको कुरा हो। उठ-बस, कर्मेन्द्रियहरूद्वारा कर्म पनि गर, केवल बुद्धिको योग बाबासँग लगाऊ। सच्चा-सच्चा प्रियतमा बन्नु छ उहाँ प्रियतमका। स्वयं भन्नुहुन्छ– हे प्रियतमाहरू, हे बच्चाहरू! भक्तिमार्गमा त धेरै याद गर्यौ। तर अहिले म प्रियतमलाई याद गर्यौ भने तिम्रा पाप भस्म हुन्छन्। म ग्यारेन्टी गर्छु। कुनै-कुनै कुरा त शास्त्रमा छन्। भगवानद्वारा गीता सुन्नाले तिमीले जीवनमुक्ति पाउँछौ। मनुष्यद्वारा गीता सुन्नाले जीवनबन्धमा आएका हौ, सिँढी झर्दै आएका हौ। हरेक कुरामा विचार सागर मन्थन गर्नुपर्छ। आफ्नो बुद्धि चलाउनु छ। यो बुद्धिको यात्रा हो, जसबाट विकर्म विनाश हुन्छ। वेद, शास्त्र, यज्ञ, तप आदि गर्नाले पाप नाश हुँदैन। तल गिर्दै आयौ। अब तिमी माथि चढ्नु छ। केवल सिँढीको चित्र हेरेर मात्र कसैले पनि बुझ्न सक्दैन, जबसम्म त्यसमा कसैले सम्झाउँदैन। जसरी साना बच्चाहरूलाई चित्र देखाएर सिकाउनु पर्छ– यो हात्ती हो। जब हात्ती देख्छन् अनि चित्र पनि याद आउँछ। जसरी तिम्रो बुद्धिमा आइसकेको छ। चित्रमा जहिले पनि सानो चीज देखाइन्छ। तिमीलाई थाहा छ– वैकुण्ठ त ठूलो हुन्छ नि। ठूलो राजधानी हुन्छ। त्यहाँ हीरा-जुहारतका महल हुन्छन्, ती फेरि प्राय: लोप हुन्छन्। सबै चीज हराउँछन्। नत्र यो भारत गरिब कसरी बन्यो? धनवानबाट गरिब, गरिबबाट धनवान बन्नु छ। यो ड्रामा बनिबनाऊ छ त्यसैले सिँढीमा सम्झाइन्छ। नयाँ-नयाँ आउँछन् उनलाई सम्झाउनाले अभ्यास हुन्छ, मुख खुल्छ। बच्चाहरूलाई सेवा लायक बनाइन्छ। कति सेन्टरमा त धेरै बच्चाहरूले अशान्ति फैलाइरहन्छन्। बुद्धियोग बाहिर भट्किन्छ त्यसैले नोक्सान गर्छन्। वायुमण्डल बिगार्छन्। नम्बरवार त छन् नि। फेरि बाबा भन्नुहुन्छ– तिमीले पढेनौ, त्यसैले हेर आफ्नो यो हालत भयो। दिन-प्रतिदिन धेरै साक्षात्कार भइरहन्छन्। पाप गर्नेलाई सजाय पनि मिलिरहन्छ। फेरि भन्छन्– अनाहकमा मैले पाप गरेँ। बाबालाई सुनाएर प्रायश्चित्त गर्नाले केही कम हुन सक्छ। नत्र वृद्धि भइरहन्छ। यस्तो भइरहन्छ। स्वयं पनि महसुस गर्छन्। फेरि भन्छन्– मेरो यो बानी मेटिदैन, यस भन्दा त घरमा गएर बस्छु। कसैले त राम्रो सेवा गर्छन्। कसैले डिस-सर्भिस पनि गर्छन्। हाम्रो सेनामा को-को बहादुर छन्, यो बाबा बसेर नाम बताउनु हुन्छ। बाँकी लडाईं आदिको त यहाँ कुरा छैन। यो हो बेहदको कुरा। राम्रा बच्चाहरूको बाबाले अवश्य महिमा गर्नुहुन्छ। बच्चाहरू धेरै दयावान, कल्याणकारी बन्नुपर्छ। अन्धाहरूको लट्ठी बन्नुपर्छ। सबैलाई मार्ग बताउनु पर्छ, बाबालाई याद गर्यौं भने विकर्म विनाश हुन्छ। पाप आत्मा र पुण्य आत्मा भनिन्छ नि। यस्तो कहाँ हो र! आफैं भित्र परमात्मा हुनुहुन्छ वा आत्मा कुनै परमात्मा बन्छ। यो सबै गलत हो। परमात्मामा पाप कहाँ लाग्छ र! उहाँको त ड्रामामा पार्ट छ सेवा गर्ने। मनुष्य नै पापात्मा, पुण्यात्मा बन्छन्। जो सतोप्रधान थिए उनै तमोप्रधान बनेका छन्। उनको तनमा बाबा बसेर सतोप्रधान बनाउनु हुन्छ भने उहाँको मतमा चल्नुपर्छ नि।

अहिले बाबाले तिमी बच्चाहरूलाई विशाल बुद्धि बनाउनु भएको छ। अहिले तिमीलाई थाहा छ– राजधानी कसरी स्थापना भइरहेको छ! बाबाले नै ब्रह्मा तनमा आएर ब्रह्मा मुख वंशावली बच्चाहरूलाई राजयोग सिकाएर देवी-देवता बनाउनु हुन्छ। फेरि पुनर्जन्म लिएर सिँढी झर्छन्। अब फेरि सबै रिपीट गर्नुपर्छ। बाबाले फेरि ब्रह्माद्वारा स्थापना गराइरहनु भएको छ। योगबलबाट तिमीले ५ विकार माथि विजय प्राप्त गरेर जगतजित बन्छौ। बाँकी लडाईं आदिको कुनै कुरा छैन। अच्छा!

मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

धारणाको लागि मुख्य सारः–

१) बन्धनमुक्त बनेर बाबाको सेवामा लाग्नुपर्छ, तब नै उच्च तकदिर बन्छ। दयावान बनेर अनेकौंलाई मार्ग बताउनु छ। अन्धाहरूको लट्ठी बन्नु छ।

२) यस शरीरबाट ममत्व निकालेर जीवन छँदै मर्नु छ किनकि अब फर्केर घर जानु छ। बिरामी हुँदा पनि एक बाबाको यादमा रह्यौ भने विकर्म विनाश हुन्छ।

वरदान:–

अन्य आत्माहरूको सेवाको साथ-साथै स्वयंको पनि सेवा गर्ने सफलतामूर्त भव

सेवामा सफलतामूर्त बन्नको लागि अरूको सेवाको साथ-साथै आफ्नो पनि सेवा गर। जब कुनै पनि सेवामा जान्छौ, यस्तो सम्झ– सेवाको साथ-साथै आफ्ना पुराना संस्कारहरूको पनि अन्तिम संस्कार गर्दैछु। जति संस्कारहरूको संस्कार गर्छौ, त्यति नै सत्कार मिल्छ। सबै आत्माहरूले तिम्रो अगाडि मनबाट नमस्कार गर्नेछन्। बाहिरी नमस्कार गर्नेहरू नबनाऊ, मानसिक नमस्कार गर्नेहरू बनाऊ।

स्लोगन:–

बेहद सेवाको लक्ष्य राख्यौ भने हदका सबै बन्धन छुट्छन्।