18-04-2021 ओम् शान्ति "अव्यक्त बापदादा” रिभाइज 14/12/87 संगमयुगी ब्राह्मण जीवनका तीन विशेषताहरू आज बापदादा आफ्ना सर्व सदा साथमा रहने, सदा सहयोगी बनेर, सेवाको साथी बनेर सेवा गर्ने र साथमा चल्ने श्रेष्ठ बच्चाहरूलाई देखेर हर्षित भइरहनु भएको छ। साथ रहने अर्थात् सहज स्वत: योगी आत्माहरू। सदा सेवामा सहयोगी साथी बनेर चल्ने अर्थात् ज्ञानी आत्मा, सच्चा सेवाधारी। साथ चल्ने अर्थात् समान र सम्पन्न कर्मातीत आत्माहरू। बापदादाले सबै बच्चाहरूमा यी तीन विशेषताहरू देखिरहनु भएको छ– तीनै कुरामा कहाँसम्म सम्पूर्ण बनेका छन्? संगमयुगको श्रेष्ठ ब्राह्मण जीवनको विशेषतामा यी तीनै आवश्यक छन्। योगी आत्मा, ज्ञानी आत्मा र बाबा समान कर्मातीत आत्मा– यी तीनै मध्येमा यदि एउटा पनि विशेषतामा कमी भयो भने ब्राह्मण जीवनका विशेषताहरूको अनुभवी बन्दैनौ अर्थात् सम्पूर्ण ब्राह्मण जीवनको सुख वा प्राप्तिहरूबाट बञ्चित हुन्छौ किनकि बापदादाले सबै बच्चाहरूलाई सम्पूर्ण भवको वरदान दिनुभएको छ। यस्तो होइन– यथाशक्ति योगी भव वा यथाशक्ति ज्ञानी आत्मा भव भनेर यस्तो वरदान दिनुभएको छ! साथ साथै संगमयुग जुन सारा कल्पमा विशेष युग हो, यो युग अर्थात् समयलाई पनि वरदानी समय भनिन्छ किनकि वरदाता बाबा वरदान बाँड्न यही समयमा नै आउनुहुन्छ। वरदाता आउने कारणले समय पनि वरदानी हुन्छ। यस समयलाई यो वरदान छ। सर्व प्राप्तिहरूमा पनि सम्पूर्ण प्राप्तिको यही समय हो। सम्पूर्ण स्थितिलाई प्राप्त गर्ने पनि यही वरदानी समय हो। सारा कल्पमा कर्म अनुसार प्रारब्ध प्राप्त गर्छौ वा जस्तो समय त्यस्तै फल स्वत: प्राप्त भइरहन्छ तर यो वरदानी समयमा एक कदम तिमीहरूको कर्म र पद्मगुणा बापदादाद्वारा मदतको रूपमा फल सहजै प्राप्त हुन्छ। सत्ययुगमा एकको पद्मगुणा प्राप्त हुँदैन तर अहिले प्राप्त भएको प्रारब्धको रूपमा त्यसलाई भोग्ने अधिकारी बन्छौ। केवल जम्मा गरेको खाँदै तल आउँदै जान्छौ। कला कम हुँदै जान्छ। एउटा युग पूरा हुँदा कला पनि १६ कलाबाट १४ हुन पुग्छ नि। तर सम्पूर्ण प्राप्ति कुन समयको थियो जुन १६ कला सम्पूर्ण बन्यौ? त्यो प्राप्तिको समय यस संगमयुग हो। यो समयमा बाबाले खुल्ला दिलले सर्व प्राप्तिहरूको भण्डार वरदानको रूपमा, वर्साको रूपमा र पढाइको फलस्वरूप प्राप्तिको रूपमा– तीनै सम्बन्धले तीन रूपमा विशेष खुल्ला भण्डार, भरपुर भण्डार बच्चाहरूको अगाडि राख्नुभएको छ। यति उतिको हिसाब राख्नुहुन्न, एकको पदम गुणाको हिसाब राख्नुहुन्छ। केवल आफ्नो पुरुषार्थ गर्छौ र प्रारब्ध पाउँछौ, यति मात्रै भनिँदैन। तर बाबा रहमदिल बनेर, दाता बनेर, विधाता बनेर, सर्व सम्बन्धी बनेर स्वयं हर सेकेण्ड सहयोगी बन्नुहुन्छ। एक सेकेण्डको हिम्मत र अनेक वर्ष गरे समान मेहनतको मदतको रूपमा सदा सहयोगी बन्नुहुन्छ, किनकि जान्नुभएको छ– अनेक जन्मदेखि भट्किएका निर्बल आत्माहरू हुन्, थाकेका छन् त्यसैले यतिसम्म सहयोग दिनुहुन्छ, सहयोगी बन्नुहुन्छ। स्वयं अफर गर्नुहुन्छ– सर्व प्रकारको बोझ बाबालाई देऊ। बोझ उठाइदिने अफर गर्नुहुन्छ। भाग्यविधाता बनेर, नलेजफुल बनाएर, श्रेष्ठ कर्मको ज्ञान स्पष्ट सम्झाएर भाग्यको रेखा खिँच्ने कलम तिम्रो हातमा दिनुभएको छ। भाग्यको रेखा जति लामो खिँच्न चाहन्छौ त्यति खिँच्न सक्छौ। सर्व खुल्ला खजानाको चाबी तिम्रो हातमा दिनुभएको छ। र, चाबी पनि कति सहज छ। यदि मायाको तूफान आइहाल्यो भने पनि छत्रछायाँ बनेर सदा सेफ पनि राख्नुहुन्छ। जहाँ छत्रछायाँ हुन्छ त्यहाँ तूफानले के गर्छ? सेवाधारी पनि बनाउनु हुन्छ र साथ-साथै बुद्धिमानको बुद्धि बनेर आत्माहरूलाई टच पनि गर्नुहुन्छ, जसबाट नाम बच्चाहरूको, काम बाबाको सजिलै हुन्छ। यति स्नेह प्यारले प्रिय बनाएर पालना गर्नुहुन्छ मानौं लाग्छ सदा अनेक झुलामा झुलाइरहनु हुन्छ! पाउ तल राख्न दिनुहुन्न। यसरी कहिले खुसीको झुलामा, कहिले सुखको झुलामा, कहिले बाबाको काखको झुलामा, आनन्द, प्रेम, शान्तिको झुलामा झुलाउनुहुन्छ। झुल्नु अर्थात् मोज मनाउनु। यी सर्व प्राप्तिहरू यस वरदानी समयका विशेषता हुन्। यो समयमा वरदाता विधाता भएको कारणले, बाबाको र सर्वको सम्बन्ध निर्वाह गर्ने कारणले बाबा रहमदिल हुनुहुन्छ। एकको पदम दिने विधि यस समयको हो। अन्त्यमा त हिसाब किताब चुक्ता गर्ने आफ्ना साथीहरूबाट काम लिनुहुन्छ। साथी को हो, जानेका छौ नि? फेरि यो एकको पद्मगुणाको हिसाब समाप्त हुन्छ। अहिले रहमदिल हुनुहुन्छ फेरि हिसाब-किताब सुरू हुन्छ। यस समयमा त माफ पनि गरिदिनुहुन्छ। कडा भूललाई पनि माफ गरेर अझै सहयोगी बनेर अगाडि उडाउनुहुन्छ। केवल दिलबाट महसुस गर्नु अर्थात् माफ हुनु। जसरी दुनियाँकाले माफी लिन्छन् यहाँ त्यो रीतिले माफ लिइँदैन। महसुसताको विधि नै माफी हो। त्यसैले दिलबाट महसुस गर्नु, कसैले भनेर वा समयमा काम चलाउने लक्ष्यले मागेको माफी मन्जुर हुँदैन। कति बच्चाहरू चतुर पनि हुन्छन्। वातावरण हेरेर भन्छन्– अहिलेलाई महसुस गरौं, माफी लिऊँ, पछि हेरौँला। तर बाबा पनि नलेजफुल हुनुहुन्छ, जान्नुहुन्छ त्यसैले मुस्कुराएर छोड्दिनुहुन्छ तर माफी मन्जुर हुँदैन। विना विधिको सिद्धि त मिल्दैन नि। विधि एक कदमको हुन्छ र सिद्धि पद्म कदमको हुन्छ। तर एक कदमको विधि यथार्थ त हुनुपर्छ नि। त्यसैले यस समयको विशेषता कति छ वा वरदानी समय कस्तो छ– यो सुनाएँ। वरदान:– ी समयमा वर्सा लिँदैनौ भने अरू कुन समयमा लिन्छौ? समय समाप्त भएपछि समय प्रमाण यो समयको विशेषता पनि समाप्त हुन्छ। त्यसैले जे गर्नु छ, जे लिनु छ, जे बन्नु छ त्यो अहिले वरदानको रूपमा बाबाको मदतको समयमा बन र बनाऊ। पछि यो डाइमण्ड चान्स मिल्न सक्दैन। समयको विशेषता त सुन्यौ। समयको विशेषताको आधारमा ब्राह्मण जीवनका जुन ३ विशेषताहरू बताएँ, यी तीनैमा सम्पूर्ण बन। तिमीहरूको विशेष स्लोगन पनि यही छ– ‘योगी बन पवित्र बन। ज्ञानी बन, कर्मातीत बन’ जब साथमा जानु नै छ भने सदा साथमा रहनेहरू नै साथमा जान्छन्। जो साथमा हुँदैनन् तिनीहरू साथमा कसरी जान्छन्? समयमा तयार नै हुँदैनन् साथमा जानको लागि किनकि बाबा समान बन्नु अर्थात् तयार हुनु हो। समानता नै हात र साथ हो। नत्र के हुन्छ? अगाडि चल्नेलाई हेर्दै पछि-पछि आयौ भने त साथी भएनौ। साथी त साथमा जान्छन्। धेरै समयसम्म साथमा रहने, साथी बनेर सहयोगी बन्ने– यो धेरै समयको संस्कारले नै साथी बनाएर साथमा लैजान्छ। अहिले नै साथमा रहँदैनौ भने यसबाट सिद्ध हुन्छ– दूर रहन्छौ। यो दूर रहने संस्कारले साथमा जाने समयमा पनि दूरीको अनुभव गराउनेछ त्यसैले अहिलेबाटै तीनै विशेषतालाई चेक गर। सदा साथमा रहने गर। सदा बाबाको साथी बनेर सेवा गर। करावनहार बाबा हुनुहुन्छ, निमित्त करनहार म हुँ– तब कहिल्यै पनि सेवा हलचलमा आउँदैन। जहाँ एक्लै हुन्छौ, तब मै-पनमा आउँछौ, अनि माया बिरालोले म्याऊँ-म्याऊ गर्नेछ। तिमीहरूले म-म गर्छौ उसले भन्छ– म आऊँ, म आऊँ। मायालाई बिरालो भन्छौ नि। त्यसैले साथी बनेर सेवा गर। कर्मातीत बन्ने परिभाषा पनि बडो गुह्य छ त्यो फेरि सुनाउँला। आज केवल यी ३ कुराको चेक गर्नु। समयको विशेषताको लाभ कहाँसम्म प्राप्त गरेका छौ? किनकि समयको महत्त्व जान्नु अर्थात् महान बन्नु हो। स्वयंलाई जान्नु, बाबालाई जान्नु– जति यो महत्त्वपूर्ण छ त्यति नै समयलाई जान्नु पनि आवश्यक छ। त्यसैले बुझ्यौ, के गर्नु छ? बापदादा बसेर रिजल्ट सुनाउनु भन्दा पहिला आफ्नो रिजल्ट आफैं निकाल किनकि बापदादाले रिजल्ट बताउनुभयो भने रिजल्ट सुनेर सोच्नेछौ– अब त बताइसक्नु भयो, अब के गर्ने, अब जो हुँ जस्तो हुँ ठीक छु। त्यसैले फेरि पनि बापदादाले भन्नुहुन्छ– यो चेक गर, त्यो चेक गर। यो इनडाइरेक्ट रिजल्ट सुनाइरहनु भएको छ किनकि पहिलै भनिएको छ– रिजल्ट सुनाउनेछु र समय पनि दिइएको थियो। कहिले ६ महिना, कहिले एक वर्ष दिइएको छ। फेरि कतिले यो पनि सोच्छन्– ६ महिना त पूरा भयो, केही सुनाउनु भएन, तर बताउनु भयो नि– अझै फेरि पनि केही समय रहमदिलको छ, वरदानीको समय छ। अहिले चित्रगुप्त गुप्त छन्। फेरि प्रत्यक्ष हुन्छन् त्यसैले फेरि पनि बाबालाई दया लाग्छ– ठीकै छ एक वर्ष अर्को दिऊँ फेरि पनि आफ्नै बच्चाहरू हुन्। बाबाले चाहनु भयो भने के गर्न सक्नुहुन्न! सबैको एक-एक कुरा बताउन सक्नुहुन्छ। कतिले भोलानाथ सम्झन्छन् नि। त्यसैले कति बच्चाहरूले अहिले पनि बाबालाई भोला बनाइरहन्छन्। भोलानाथ त हुनुहुन्छ नै तर महाकाल पनि हुनुहुन्छ। अहिले त्यो रूप बच्चाहरूको अगाडि देखाउनु भएको छैन। नत्र फेरि सामुन्ने खडा हुन सक्ने छैनौ त्यसैले जानेर पनि भोलानाथ बन्नुहुन्छ, अनजान पनि बन्नुहुन्छ। तर के को लागि? बच्चाहरूलाई सम्पूर्ण बनाउनको लागि। बुझ्यौ? बापदादाले यी सबै दृश्य देखेर मुस्कुराइरहनु हुन्छ। कस्ता-कस्ता खेल गर्छन्, सबै देखिरहनुहुन्छ त्यसैले ब्राह्मण जीवनको विशेषतालाई स्वयं चेक गर र स्वयंलाई सम्पन्न बनाऊ। अच्छा! चारैतिरका सर्व योगी आत्माहरूलाई, ज्ञानी आत्माहरूलाई, बाबा समान कर्मातीत श्रेष्ठ आत्माहरूलाई, सदा स्वयंको, समयको महत्त्वलाई जानेर महान् बन्ने महान् आत्माहरूलाई, सदा बाबाको सर्व सम्बन्धको प्राप्तिको लाभ लिने समझदार, विशाल बुद्धि, स्वच्छ बुद्धि, सदा पावन बच्चाहरूलाई बापदादाको यादप्यार एवं नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते। पार्टिहरूसँग भेटघाट:– सदा आफूलाई सर्व शक्तिहरूबाट सम्पन्न मास्टर सर्वशक्तिमान आत्मा अनुभव गर्छौ? बाबाले सर्वशक्तिहरूका खजाना वर्सामा दिनुभएको छ। त्यसैले सर्वशक्तिहरू तिम्रो आफ्नो वर्सा अर्थात् खजाना हुन्। आफ्ना खजानाहरू साथमा रहन्छन् नि? बाबाले दिनु भयो, बच्चाहरूको भयो। त्यसैले जुन चीज आफ्नो हुन्छ, त्यो स्वत: याद रहन्छ। अरू जुनसुकै पनि चीजहरू छन् ती विनाशी हुन् तर यी वर्सा वा शक्तिहरू अविनाशी हुन्। आज वर्सा मिल्यो भोलि समाप्त भयो। यस्तो होइन। आज खजाना छ भोलि कसैले जलाइदियो, कसैले लुट्यो– यस्तो खजाना होइन, जति खर्च गर्छौ त्यति बढ्दै जान्छ। जति ज्ञानको खजाना बाँड्छौ त्यति नै बढिरहन्छ। सर्व साधनहरू पनि स्वत: प्राप्त हुँदै जान्छन्। त्यसैले सदाको लागि वर्साको अधिकारी बन्यौ? यसको खुसी रहन्छ नि। वर्सा पनि कति श्रेष्ठ छ! कुनै अप्राप्ति छैन, सर्व प्राप्ति छ। अमृतवेला विदाईको समयमा दादीहरूसँग र दादी निर्मलाशान्तासँग बापदादाको भेटघाट :– महारथीहरूको हरेक कदममा सेवा हुन्छ। चाहे बोलुन् चाहे नबोलुन तर हरेक कर्म, हरेक चलनमा सेवा हुन्छ। सेवा विना एक सेकेण्ड पनि रहन सक्दैनन्। चाहे मनसा सेवा होस्, चाहे वाचा सेवा होस्, चाहे सम्बन्ध-सम्पर्कले तर निरन्तर योगी हुन्छन्, निरन्तर सेवाधारी पनि हुन्छन्। ठिकै छ– जुन खजाना मधुबनमा जम्मा गरेका छौ त्यो बाँडेर सबैलाई खुवाउनको लागि गइरहेका छौ। महारथीहरू यस स्थानमा रहनु पनि अनेक आत्माहरूलाई स्थूल सहारा हुन जान्छ। जसरी बाबा छत्रछायाँ हुनुहुन्छ त्यसैगरी बाबा समान बच्चाहरू पनि छत्रछायाँ बन्छन्। सबैजना देखेर कति खुसी हुन्छन्! त्यसैले यो वरदान छ सबै महारथीहरूलाई। दृष्टिलाई वरदान, मस्तकलाई वरदान कति वरदान छन्! हरेक कर्म गर्ने निमित्त कर्मेन्द्रियहरूलाई वरदान छ। नयनले हेर्दा के सम्झन्छौ? सबैले सम्झन्छन् नि– बाबाको नजर यी आत्माको नजरबाट अनुभव हुन्छ। त्यसैले नयनलाई वरदान भयो नि। मुखलाई वरदान छ, यो अनुहारलाई पनि वरदान छ, कदम-कदमलाई वरदान छ। कति वरदान छन् के गन्ती गर्न सक्छौ! अरूलाई त वरदान दिनुहुन्छ तर तिमीहरूलाई त पहिला नै वरदान मिलेको छ। जुनसुकै पनि कदम उठाऊ, त्यो वरदानहरूले झोली भरिएको हुन्छ। जसरी लक्ष्मीलाई देखाउँछन् नि– उनको हातबाट धन सबैलाई मिलिरहन्छ। थोरै समयको लागि होइन सदा सम्पत्तिकी देवी बनेर सम्पत्ति दिइ नै रहन्छिन्। त्यसैले यो कसको चित्र हो? त्यसैले कति वरदान छन्! बाबाले त भन्नुहुन्छ कुनै वरदान बाँकी रहेको छैन। त्यसैले के दिऊँ? वरदानहरूबाट नै सजिएर चलिरहेका छौ। जसरी भन्छन् नि– हात घुमायो अनि वरदान मिल्यो। बाबाले त ‘समान भव’ को वरदान दिनुभएको छ, यसमा सबै वरदान मिल्छन्। जब बाबा अव्यक्त हुनु भयो, तब सबैलाई ‘समान भव’ को वरदान दिनु भयो नि। केवल सामुन्ने भएकाहरूलाई मात्र होइन, सबैलाई दिनुभयो। सूक्ष्म रूपमा सबै महावीरहरू बाबाको सामुन्ने थिए र वरदान मिल्यो। अच्छा। तिमीहरूको साथमा सबैको आशीर्वाद र दवाई छ नै, त्यसैले ठूलो बीमारी पनि सानो हुन जान्छ। केवल रूपरेखा देखाउँछ तर आफ्नो दाउ लगाउन सक्दैन। भयंकरबाट सामान्य रूप देखाउँछ। बाँकी त बाबाको हात र साथ सदा छ नै। हरेक कदममा, हरेक बोलीमा बाबाको आशीर्वाद वा दवाई मिलिरहन्छ। त्यसैले बेफिक्र रहनु छ। (यसबाट फ्री कहिले भइएला?) यसरी फ्री भयौ भने त फेरि सूक्ष्मवतनमा पुग्छौ। यसबाट अरूलाई पनि बल मिल्छ। यो बिमारीले पनि तिमीहरूको सेवा गर्छ। त्यसैले बिमारी बिमारी हुँदैन सेवाको साधन हुन्छ। नत्र अरू सबैले सम्झिनेछन्– यिनीहरूलाई त मदत छ, यिनीहरूलाई अनुभव कहाँ छ र? तर अनुभवी बनाएर अरूलाई हिम्मत दिलाउने सेवाको लागि अलिकति रूपरेखा त देखाउँछ नि। नत्र सबै निराश हुन्छन्। तिमीहरू सबैले उदाहरणको लागि सानो रूपरेखा देख्छौ, बाँकी चुक्ता भइसकेको छ, केवल रूपरेखा मात्र रहेको छ। अच्छा। विदेशी भाइ-बहिनीहरूसँग:– दिलबाट हरेक आत्मा प्रति शुभ भावना राख्नु– यही दिलको थैंक्स हो। बाबाको हरेक कदममा हरेक बच्चालाई दिलबाट थैंक्स मिलिरहन्छ। संगमयुगलाई सर्व आत्माहरू प्रति सदाको लागि थैंक्स दिने समय भनिन्छ। संगमयुग पूरा नै थैंक्स डे हो। सदा एक-अर्कालाई शुभ कामना, शुभ भावना दिदै गर र बाबाले पनि दिनुहुन्छ। अच्छा। वरदानः– खुसीको साथमा शक्तिलाई धारणा गरेर विघ्नलाई पार गर्ने विघ्न जि त भव जुन बच्चाले जम्मा गर्न जानेका हुन्छन् तिनीहरू शक्तिशाली बन्छन्। यदि अहिले भर्खरै कमायो, अहले भर्खरै बाँड्यो, स्वयंमा समाहित गरेन भने शक्ति रहँदैन। केवल बाँड्ने वा दान गर्ने खुसी हुन्छ। खुसीको साथमा शक्ति भयो भने सजिलै विघ्नजित बन्छौ। अनि कुनै पनि विघ्नले लगनलाई डिस्टर्ब गर्नेछैन त्यसैले जसरी चेहेराबाट खुसीको झलक देखिन्छ त्यसैगरी शक्तिको झलक पनि देखियोस्। स्लोगन:– परिस्थितिबाट आत्तिनुको सट्टा त्यसलाई शिक्षक सम्झेर पाठ सिक। सूचना:– आज अन्तराष्ट्रिय योग दिवस हो, बाबाका सबै बच्चाहरू साँझ ६:३० देखि ७:३० बजेसम्म विशेष परमधामको उच्च स्थानमा स्थित भएर लाइट, माइट हाउस बनेर प्रकृति सहित पूरा विश्वलाई सर्चलाइट दिने सेवा गर्नु हुने छ।
|
|