11.04.21 Avyakt Bapdada Nepali Murli 10.12.87 Om Shanti Madhuban
तन, मन, धन र
सम्बन्धको श्रेष्ठ सौदा
आज सर्व खजानाहरूका
सागर रत्नागर बाबाले आफ्ना बच्चाहरूलाई देखेर मुस्कुराइरहनु भएको छ– सर्व खजानाका
रत्नागर बाबाका सौदागर बच्चाहरू अर्थात् सौदा गर्ने को हौ र कोसँग सौदा गरेका छौ?
परमात्म सौदा दिनेवाला र परमात्मासँग सौदा गर्ने अनुहारहरू कति भोला छन् र सौदा कति
ठूलो गरेका छन्! यिनीहरू यति ठूलो सौदा गर्ने सौदागर आत्माहरू हुन्, जुन दुनियाँको
समझमा आउन सक्दैन। दुनियाँकाले जुन आत्मालाई निराश, अति गरिब सम्झेर, असम्भव सम्झेर
किनारा गरेका थिए, यस्ता कन्याहरू, माताहरू परमात्म-प्राप्तिको के अधिकारी बन्लान्
र? भन्थे तर बाबाले पहिला माताहरू, कन्याहरूलाई नै पहिला पहिला यति ठूलो सौदा गर्ने
श्रेष्ठ आसामी बनाइदिनु भयो। ज्ञानको कलष पहिला माताहरू, कन्याहरू माथि राख्नु भयो।
यज्ञ-माता जगदम्बा निमित्त गरिब कन्यालाई बनाउनु भयो। माताहरूसँग फेरि पनि आफ्नो
केही न केही गुप्त सम्पत्ति रहन्छ तर कन्याहरू माताहरू भन्दा पनि गरिब हुन्छन्।
त्यसैले बाबाले गरिब भन्दा पनि गरिबलाई पहिला सौदागर बनाउनु भयो र सौदा कति ठूलो
गर्नु भयो! जुन गरिब कुमारीबाट मम्मालाई जगत अम्बा सो धन देवी लक्ष्मी बनाइदिनु भयो!
जसलाई आजको दिनसम्म पनि जतिसुकै करोडपति होस् तर लक्ष्मीसँग धन अवश्य माग्छन्, पूजा
अवश्य गर्छन्। रत्नागर बाबाले आफ्ना यस्ता सौदागर बच्चाहरूलाई देखेर हर्षित भइरहनु
भएको छ। एक जन्म सौदा गर्नाले अनेक जन्म सदा मालामाल र भरपुर हुन्छन्। दुनियाँमा
सौदा गर्ने जतिसुकै ठूलो व्यापारी भए पनि उसले केवल धनको सौदा, वस्तुको सौदा गर्छ।
तर एकै बेहदका बाबा हुनुहुन्छ जसले धनको पनि सौदा गर्नुहुन्छ, मनको पनि सौदा
गर्नुहुन्छ, तनको पनि र सदा श्रेष्ठ सम्बन्धको पनि सौदा गर्नुहुन्छ। यस्तो दाता कोही
देखेका छौ? तिमीहरूले चारै प्रकारको सौदा गरेका छौ नि? तन सदा तन्दुरुस्त रहन्छ, मन
सदा खुशी रहन्छ, धनको भण्डार भरपुर र सम्बन्धमा नि:स्वार्थ स्नेह हुन्छ। र
ग्यारेन्टी पनि छ। आजकल पनि जुन मूल्यवान वस्तु हुन्छ त्यसको ग्यारेन्टी दिन्छन्। ५
वर्ष, १० वर्षको ग्यारेन्टी दिन्छन्, अरू के गर्छन्? तर रत्नागर बाबाले कति समयको
ग्यारेन्टी दिनुहुन्छ? अनेक जन्मको ग्यारेन्टी दिनुहुन्छ। चारै मध्यमा एकको पनि कमी
हुँदैन। चाहे प्रजाको प्रजा बनोस् तर उसलाई पनि अन्तिम जन्मसम्म अर्थात् त्रेताको
अन्त्यसम्म पनि यी चारै कुरा मिल्छन्। यस्तो सौदा कहिल्यै गरेका छौ? अहिले त गर्यौ
नि सौदा? पक्का सौदा गर्यौ वा कच्चा? परमात्मासँग कति सस्तो सौदा गरेका छौ! के दियौ,
कुनै कामको चीज दियौ?
विदेशीहरूले बापदादाको पासमा सदैव दिल बनाएर पठाउँछन्। पत्र पनि दिलको चित्र भित्र
लेखेर, उपहार पनि दिलको पठाउँछन्। त्यसैले दिल दियौ नि। तर कुनचाहिँ दिल दियौ? एक
दिल पनि कति टुक्रा भएको थियो। आमा, बुवा, काका, मामा कति लामो लिस्ट छ? यदि
सम्बन्धको लिस्ट कलियुगमा निकाल्यौ भने कति लामो लिस्ट हुन्छ! एउटा सम्बन्धमा दिल
दियौ, अर्को वस्तुहरूमा पनि दिल दियौ…. त्यसैले दिल लगाउने वस्तुहरू कति भए, व्यक्ति
कति भए? सबैमा दिल लगाउन दिललाई नै टुक्रा-टुक्रा गर्यौ। बाबाले अनेक टुक्रा भएको
दिललाई एक बनाएर जोड्नु भयो। त्यसैले दियौ के र लियौ के! र, सौदा गर्ने विधि कति
सजिलो छ! सेकेण्डको सौदा छ नि। “बाबा” शब्द नै विधि हो। एक शब्दको विधि छ, यसमा कति
समय लाग्छ? केवल दिलले भन्यौ “बाबा” तब सेकेण्डमा सौदा भयो। कति सहज विधि छ। यति
सस्तो सौदा यो संगमयुग सिवाय अरू कुनै पनि युगमा गर्न सक्दैनौ। त्यसैले आज
सौदागरहरूको अनुहार हेरिरहेको थिएँ। दुनियाँको तुलनामा कति भोला-भाला छन्। तर कमाल
त यी भोला-भोलाहरूले गरेका छन्। सौदा गर्नमा त होसियार निक्लियौ नि। आजका ठूला-ठूला
प्रसिद्ध धनवानहरू धन कमाउनको सट्टा धनलाई सम्हाल्ने समस्यामा परिरहेका हुन्छन्।
त्यही उलझनमा बाबालाई चिन्ने पनि फुर्सत छैन। आफूलाई बचाउनमा, धनलाई बचाउनमा नै समय
गएको छ। यदि बादशाह छन् भने पनि चिन्तावाला बादशाह छन् किनकि त्यो पनि कालो धन हो
नि, त्यसैले चिन्तावाला बादशाह हुन्छन् र तिमीहरू बाहिरबाट विना कौडीका छौ तर
बेफिक्र बादशाह छौ, भिखारी भएर पनि बादशाह छौ। सुरु-सुरुमा साइन कस्तो गर्थ्यौ?
बेगर टू प्रिन्स। अहिले पनि बादशाह र भविष्यमा पनि बादशाह। आजकलका जो नम्बरवन
धनवानहरू आसामी छन् तिनीहरूको सामुन्ने तिम्रा त्रेता अन्त्यका प्रजा पनि धेरै
धनवान हुन्छन्। आजकलको संख्याको हिसाबले सोच– धन त त्यही हुन्छ र अझै दबेको धन पनि
निक्लन्छ। त्यसैले जति ठूलो संख्या हुन्छ त्यही प्रमाण धन बाँडिएको हुन्छ। तर त्यहाँ
संख्या कति हुन्छ? त्यही हिसाबले हेर्यौ भने कति धन हुन्छ होला! प्रजालाई पनि
अप्राप्त कुनै वस्तु हुँदैन। त्यसैले बादशाह भयौ नि। बादशाहको अर्थ यो होइन कि
गद्दिमा बस्नु छ। बादशाह अर्थात् भरपुर, कुनै अप्राप्ति हुँदैन, कमी हुँदैन। त्यसैले
यस्तो सौदा गरिसक्यौ वा गरिरहेका छौ? अथवा अहिलेसम्म सोचिमात्रै रहेका छौ? कहिलेकाहीँ
कुनै दामी चीज सस्तो र सजिलै मिल्यो भने अलमलमा परिन्छ नि– थाहा छैन सही हो कि होइन?
यस्तो अलमलमा त छैनौ नि? किनकि भक्तिमार्गकाले सहजलाई यति मुश्किल बनाएर चक्करमा
पारेका छन्, जसकारण आज पनि बाबालाई त्यही रूपमा खोजिरहेका छन्। सानो कुरालाई ठूलो
बनाइदिएका छन् त्यसैले अलमलमा पर्छन्। उच्च भन्दा उच्च भगवान् र उहाँसँग मिल्ने
विधिहरू पनि लम्बा-चौडा बताइदिएका छन्। त्यही चक्करमा भक्त आत्माहरू पनि सोचमा परेका
छन्। भगवान् भक्तिको फल दिन आइसक्नु भएको छ तर भक्त आत्माहरू अलमलमा परेको कारणले
पात-पातमा पानी दिनमा नै व्यस्त छन्। जतिसुकै तिमीहरूले सन्देश दिए पनि के भन्छन्?
यति उच्च भगवान् यति सजिलै आउनु हुन्छ! हुनै सक्दैन, त्यसैले बाबा मुस्कुराइरहनु
भएको थियो– आजकलका चाहे भक्तिका प्रसिद्ध, धनका प्रसिद्ध, चाहे कुनै पनि पेशाका
प्रसिद्ध होऊन् आफ्नै कार्यमा व्यस्त छन्। तर तिमी साधारण आत्माहरूले बाबासँग सौदा
गर्यौ। पाण्डवहरूले पक्का सौदा गर्यौ नि? डबल विदेशीहरू सौदा गर्नमा होसियार छन्।
सौदा त सबैले गर्यौ तर सबै कुरामा नम्बरवार हुन्छ। बाबाले सबैलाई एक समान सर्व खजाना
दिनु भएको छ किनकि अखुट सागर हुनुहुन्छ। बाबालाई दिनमा नम्बरवार दिने आवश्यकता नै
हुँदैन।
जसरी आजकलका विनाशकारी आत्माहरूले भन्छन्– विनाशका यति सामाग्री तयार भएका छन् जसले
यस्ता धेरै दुनियाँहरू विनाश हुन सक्छन्। बाबा पनि भन्नुहुनछ– बाबासँग पनि यति खजाना
छन् जुन सारा विश्वका आत्माहरू तिमीहरू जस्तै समझदार बनेर सौदा गरे पनि अखुट छ। जति
तिमी ब्राह्मणहरूको संख्या छ, त्यो भन्दा अरू पद्मगुणा आए पनि लिन सक्छन्। यत्ति
अथाह खजाना छ। तर लिनेवाला नम्बरवार हुन पुग्छन्। खुल्ला दिलले सौदा गर्ने
हिम्मतवान थोरै मात्रै निक्लन्छन्, त्यसैले दुई प्रकारका माला पुजिन्छन्। कहाँ अष्ट
रत्न र कहाँ १६ हजारमा लास्ट नम्बर। कति अन्तर भयो! सौदा गर्नमा तिमीहरू एक समान छौ
दिनेवाला दाताले पनि एक समान दिनुहुन्छ। ज्ञानको खजाना वा शक्तिहरूको खजाना, जुन पनि
संगमयुगी खजानाहरू छन्, सबैलाई समान दिइएको छ। कसैलाई सर्वशक्तिहरू दिइयो, कसैलाई
एक मात्र शक्ति दिइयो वा कसैलाई एक गुण अथवा कसैलाई सर्वगुण दिइयो– यस्तो त अन्तर
गरिएको छैन। सबैको टाइटल एउटै छ– आदि, मध्य, अन्त्यको ज्ञानलाई जान्नेवाला
त्रिकालदर्शी, मास्टर सर्वशक्तिमान्। यस्तो त होइन– कसैको सर्वशक्तिमान्, कसैको
केवल शक्तिमान्। होइन। सबैलाई सर्वगुण सम्पन्न बन्ने देव आत्मा भनिन्छ, गुणमूर्ति
भनिन्छ। खजाना सबैसँग छ। एक महिनादेखि पढ्नेहरूले पनि ज्ञानको खजानालाई त्यसैगरी
वर्णन गर्छन् जसरी ५० वर्षकाले गर्छन्। यदि एक-एक गुणमाथि, शक्तिमाथि भाषण गर्न
परेमा धेरै राम्रो भाषण गर्न सक्छन्। बुद्धिमा छ तब गर्न सक्छन्। त्यसैले खजाना
सबैको पासमा छ बाँकी अन्तर केमा भयो? नम्बरवन सौदागरले खजानालाई स्वप्रति मनन गरेर
कार्यमा लगाउँछन्। त्यही अनुभवको शक्तिले अनुभवी बनेर अरूलाई बाँड्छन्। कार्यमा
लागाउनु अर्थात् खजानालाई बढाउनु। एक हुन्छन् केवल वर्णन गर्नेवाला, दोस्रो हुन्छन्
मनन् गर्नेहरू। मनन गर्नेहरूले जसलाई दिन्छन् तिनीहरू स्वयं अनुभवी भएको कारणले
अरूलाई पनि अनुभवी बनाउन सक्छन्। वर्णन गर्नेहरूले अरूलाई पनि वर्णन गर्ने बनाउँछन्।
महिमा गरिरहन्छन् तर अनुभवी बन्दैनन्। स्वयं महान बन्दैनन् तर महिमा गर्नेवाला
बन्छन्।
त्यसैले नम्बरवन अर्थात् मनन शक्तिद्वारा खजानाको अनुभवी बनेर अनुभवी बनाउनेहरू
अर्थात् अरूलाई पनि धनवान बनाउनेहरू। यिनीहरूको खजाना बढ्दै जान्छ र समय प्रमाण
स्वयं प्रति र अरू प्रति कार्यमा लगाउनाले सफलता स्वरूप पनि सदा रहन्छन्। केवल
वर्णन मात्र गर्नेले अरूलाई धनवान बनाउन सक्दैन् र स्वयं प्रति पनि समय प्रमाण जुन
शक्ति, जुन गुण, जुन ज्ञानको कुरा प्रयोग गर्नु पर्ने हो, त्यो समयमा गर्न सक्दैनन्,
त्यसैले खजानाले भरपुर स्वरूप, सुखदाता भएको अनुभव गर्न सक्दैनन्। धन भएर पनि धनको
सुख लिन सक्दैनन्। शक्ति भएर पनि समयमा शक्तिद्वारा सफलता पाउन सक्दैनन्। गुण भएर
पनि समयमा त्यो गुणलाई प्रयोग गर्न सक्दैनन्। केवल वर्णन गर्न सक्छन्। धन सबैसँग छ
तर धनको सुख समयमा प्रयोग गर्यो भने अनुभव हुन्छ। जसरी आजकलको समयमा पनि कुनै-कनै
विनाशी धनवानको पासमा धन हुन्छ, अलमारीमा हुन्छ वा तकियाको तल हुन्छ, न स्वयं
कार्यमा लगाउँछन् न अरूलाई लगाउन दिन्छन्। न स्वयं लाभ लिन्छन्, न अरूलाई लाभ लिन
दिन्छन्। त्यसैले धन भएर पनि सुख लिएनन् नि। तकियाको तल नै रहन्छ, स्वयं जान्छन्।
त्यसैले यो वर्णन गर्नेहरू अर्थात् प्रयोग नगर्नेहरू, त्यस्ता सदा गरिब देखिन्छन्।
यो धन पनि यदि स्वयं प्रति वा अरू प्रति समय प्रमाण प्रयोग गर्दैनन् र केवल बुद्धिमा
राख्छन् भने न स्वयं अविनाशी धनको नशामा, खुशीमा रहन सक्छन्, न अरूलाई दिन सक्छन्।
सदा के गर्ने, कसरी गर्ने... यही विधिले चलिरहन्छन्, त्यसैले दुई प्रकारका माला
हुन्छन्। एउटा मनन गर्नेहरूको र अर्को केवल वर्णन गर्नेहरूको हुन्छ। अब कुनचाहिँ
सौदागर हौ? नम्बरवन वा दोस्रो नम्बरवाला? यो खजानाको शर्त हो– जति अरूलाई दिन्छौ,
जति कार्यमा लगाउँछौ त्यति बढ्छ। वृद्धि हुने यो विधि हो। यसरी विधिलाई प्रयोग
नगर्नाले स्वयंमा पनि वृद्धि हुँदैन र अरूको सेवामा पनि वृद्धि हुँदैन। संख्याको
वृद्धि गरिरहेका छैनौ, सम्पन्न बनाउन वृद्धि गरिरहेका छौ। कत्ति विद्यार्थीहरू
संख्यामा गनिन्छन् र अहिलेसम्म पनि भनिरहन्छन्– अझै समझमा आउँदैन योग के हो?
बाबालाई कसरी याद गर्ने? अझै शक्ति छैन आदि। त्यसैले विद्यार्थीको लाइनमा त छन्,
रजिस्टरमा नाम छ तर धनवान त बनेनन् नि। मागिरहन्छन्। कहिले कुनै टिचरसँग गएर भन्छन्–
मदत गर्नुहोस्, कहिले बाबासँग रूहरिहान गर्छन्– मदत दिनुहोस् अर्थात् भरपुर त भएनन्
नि। जसले स्वयं प्रति मनन शक्तिद्वारा धनलाई बढाउँछ उसले अरूलाई पनि धनमा अगाडि
बढाउन सक्छ। मनन शक्ति अर्थात् धनलाई बढाउनु। अब धनवानको खुशी, धनवानको सुख अनुभव
गर्नु छ। बुझ्यौ? मनन शक्तिको महत्त्व धेरै छ। पहिला पनि थोरै इशारामा सुनाएको थिएँ।
अरू पनि मनन शक्तिको महत्त्व पछि सुनाउँला। चेक गर्ने काम दिँदै गरिन्छ। रिजल्ट भए
पछि फेरि तिमीहरूले भनौला– मलाई त थाहा भएन, यो कुरा त बापदादाले भन्नु भएको थिएन,
त्यसैले सधैं सुनाइरहन्छु। चेक गर्नु अर्थात् चेन्ज गर्नु। अच्छा!
सर्वश्रेष्ठ सौदागर आत्माहरूलाई, सदा सर्व खजानालाई समय प्रमाण कार्यमा लगाउने महान
विशाल बुद्धिवान बच्चाहरूलाई, सम्पन्न अनुभव गरेर सदा स्वयंलाई र सबैलाई अनुभवी
बनाउने अनुभवका अधिकारी बच्चाहरूलाई सर्वशक्तिमान् बापदादाको याद-प्यार एवं नमस्ते।
रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
ईस्टर्न जोनका भाइ
बहिनीहरूसँग अव्यक्त बापदादाको भेटघाट :–
ईस्टबाट सूर्य उदय हुन्छ नि। त्यसैले ईस्टर्न जोन अर्थात् सदा ज्ञान सूर्य उदय
छँदैछ। ईस्टर्नका अर्थात् ज्ञान सूर्यको प्रकाशद्वारा हरेक आत्मालाई उज्यालोमा
ल्याउने, अन्धकार समाप्त गर्नेहरू। सूर्यको काम हो अन्धकारलाई खतम गर्नु। त्यसैले
तिमीहरू सबै मास्टर ज्ञान सूर्य अर्थात् चारैतिरको अज्ञान अँध्यारो समाप्त गर्नेवाला
हौ नि। सबै यस सेवामा व्यस्त रहन्छौ वा आफ्नै प्रवृत्तिको परिस्थितिको झमेलामा
फँसिरहन्छौ? सूर्यको काम हो उज्यालो दिने कार्यमा व्यस्त रहनु। चाहे प्रवृत्तिमा,
चाहे कुनै पनि व्यवहारमा होऊ, चाहे कुनै पनि परिस्थिति सामुन्ने आओस् तर सूर्य
उज्यालो दिने कार्य विना रहन सक्दैन। त्यस्तै तिमीहरू मास्टर ज्ञान सूर्य हौ वा
कहिलेकाहीँ अलमलमा पर्छौ? पहिलो कर्तव्य हो– ज्ञानको उज्यालो दिनु। जब यो स्मृतिमा
रहन्छ परमार्थद्वारा व्यवहार र परिवार दुवैलाई श्रेष्ठ बनाउनु छ तब यो सेवा स्वत:
हुन्छ। जहाँ परमार्थ हुन्छ त्यहाँ व्यवहार सिद्ध र सहज हुन्छ। परमार्थको भावनाले
परिवारमा पनि सच्चा प्यार, एकता स्वत: नै आउँछ। त्यसैले परिवार पनि श्रेष्ठ र
व्यवहार पनि श्रेष्ठ। परमार्थले व्यवहारबाट किनारा गराउँदैन, अझै परमार्थ-कार्यमा
व्यस्त रहनाले परिवार र व्यवहारमा सहारा मिल्छ। त्यसैले परमार्थमा सदा अगाडि बढ्दै
जाऊ। नेपालको निशानीमा पनि सूर्य देखाउँछन् नि। त्यसो त राजाहरूमा सूर्यवंशी राजाहरू
प्रसिद्ध र श्रेष्ठ मानिन्छन्। त्यसैले तिमीहरू पनि मास्टर ज्ञान सूर्य सबैलाई
उज्यालो दिनेवाला हौ। अच्छा।
वरदान:–
संगमयुगमा
हरेक कर्म कलाको रूपमा गर्नेवाला १६ कला सम्पन्न भव
संगमयुग विशेष कर्म
रूपी कला देखाउने युग हो। जसको हरेक कर्म कलाको रूपमा हुन्छ, तिनीहरूको हरेक कर्म
वा गुणको गायन हुन्छ। १६ कला सम्पन्न अर्थात् हर चलन सम्पूर्ण कलाको रूपमा देखियोस्–
यही सम्पूर्ण अवस्थाको निशानी हो। जसरी साकारको बोल्ने, हिँड्ने… सबै कार्यमा
विशेषता देख्यौ, त्यो कला भयो। उठ्ने, बस्ने कला, हेर्ने कला, हिँड्ने कला थियो।
सबैमा न्यारापन र विशेषता थियो। त्यसैले बाबाको अनुसरण गरेर १६ कला सम्पन्न बन।
स्लोगन:–
शक्तिशाली उही
हो, जसले तुरुन्तै पहिचान गरेर निर्णय गर्छ।