ओम् शान्ति। प्यारा बच्चाहरू बसेका छन् बेहदको बाबाको पासमा, जसलाई बेहदको पिता पनि भन्न सकिन्छ भने बेहदको दादा पनि भन्न सकिन्छ। फेरि बेहदका बच्चाहरू बसेका छन् र बाबाले बेहदको ज्ञान दिइरहनु भएको छ। हदको कुरा अब छुट्यो। अब बाबाबाट बेहदको वर्सा लिनु छ। यो एउटै पसल ठहरियो। हामीले के चाहन्छौं, यो मनुष्यहरूलाई थाहा छैन। बेहदको बाबाको पसल त धेरै ठूलो छ। उहाँलाई भनिन्छ सुखको सागर, पवित्रताको सागर, आनन्दको सागर, ज्ञानको सागर....। दोकानदारको पासमा धेरै प्रकारको समान हुन्छ। उहाँ हुनुहुन्छ बेहदको बाबा। उहाँको पासमा पनि भेराइटी खजाना छ। के-के छ? बाबा ज्ञानको सागर हुनुहुन्छ, सुखको, शान्तिको सागर हुनुहुन्छ। उहाँको पासमा यो अनौठो, अलौकिक खजाना छ। फेरि गाइएको पनि छ– सुख-कर्ता। यो एउटै पसल हो, अरू कसैको पनि यस्तो पसल हुँदैन। ब्रह्मा, विष्णु शंकरको पासमा के खजाना छ? केही पनि छैन। सबैभन्दा उच्च खजाना छ बाबाको पासमा, त्यसैले उहाँको महिमा गाइन्छ। त्वमेव माताश्च पिता... यस्तो महिमा कहिल्यै कसैको गाइदैन। मनुष्य शान्तिको लागि भट्किरहन्छन्। कसैलाई औषधी चाहिन्छ, कसैलाई के चाहिन्छ। ती सबै हदका पसल हुन्। सारा दुनियाँमा सबैको पासमा हदका चीजहरू छन्। उहाँ एक बाबा हुनुहुन्छ, जसको पासमा बेहदका कुरा छन्। त्यसैले उहाँको महिमामा गाउँछन् पतित-पावन हुनुहुन्छ, लिबरेटर हुनुहुन्छ, ज्ञानको सागर हुनुहुन्छ, आनन्दको सागर हुनुहुन्छ। यी सबै प्रकारका खजाना छन्। लिस्ट लेख्यौ भने धेरै लामो हुन्छ। जब बाबाको पासमा यी चीजहरू छन् भने बच्चाहरूको पनि हक छ ती चीजहरूमा। तर यो कसैको बुद्धिमा आउँदैन– जब यस्ता बाबाको हामी बच्चाहरू हौं भने बाबाको चीजहरूको हामी मालिक हुनुपर्छ। बाबा आउनु हुन्छ पनि यहाँ। बाबाको पासमा जुन सबै चीजहरू छन् ती अवश्य लिएर आउनु हुन्छ। उहाँको पासमा लिनको लागि त जान सकिँदैन। बाबा भन्नुहुन्छ– मलाई आउनु पर्छ। कल्प-कल्प, कल्पको संगममा म आएर तिमीलाई सबै चीजहरू दिन्छु। मैले तिमीलाई जुन खजाना दिन्छु, त्यो फेरि कहिल्यै मिल्न सक्दैन। आधाकल्पको लागि तिम्रो भण्डार भरिन्छ। यस्तो कुनै अप्राप्त वस्तु रहँदैन जसको लागि पुकार्नु परोस्। ड्रामा योजना अनुसार तिमीले सबै वर्सा लिएर फेरि बिस्तारै-बिस्तारै सिँढी झर्छौ। पुनर्जन्म पनि अवश्य लिनुपर्छ। ८४ जन्म पनि लिनु छ। ८४ को चक्र भन्छन् तर अर्थ बुझ्दैनन्। ८४ को सट्टामा ८४ लाख जन्म भनिदिन्छन्। मायाले भूल गराइदिन्छ। यो अहिले तिमीले बुझेका छौ फेरि यो सबै भुल्छौ। यस समयमा भेराइटी खजाना लिन्छौ, फेरि सत्ययुगमा राजाई गर्छौ। तर उनीहरूलाई यो थाहा हुँदैन– यो राजाई हामीलाई कसले दियो? लक्ष्मी-नारायणको राज्य कहिले थियो? स्वर्गको सुखको गायन पनि छ। सबै किसिमको सुख दिनुहुन्छ। यस भन्दा बढी कुनै सुख हुँदैन। फेरि त्यो सुख पनि प्राय: लोप हुन्छ। आधाकल्प पछि रावण आएर सबै सुख खोसिदिन्छ। कसैसँग रिसायो भने भन्छन्– तेरो कला काया नै खतम भएको छ। तिमी जो सर्वगुण सम्पन्न थियौ, १६ कला सम्पूर्ण थियौ, ती कलाहरू सबै खतम भएका छन्। एक बाबा बाहेक कसैको यति महिमा छैन। भन्छन् नि– पैसा छ भने मन परेको ठाउँ घुमेर आऊ।
तिमी विचार गर स्वर्गमा कति अथाह धनमाल थियो। अहिले त्यो कहाँ छ र। सबै गुम हुन्छ। धर्म भ्रष्ट, कर्म भ्रष्ट बन्छन्। त्यसैले धनमाल पनि गुम हुन्छ। फेरि तल गिर्दै आउँछन्। बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– तिमीलाई यति धन दिएँ, तिमीलाई हीरा जस्तो बनाएँ। फेरि तिमीले धनमाल कहाँ गुमायौ? अब फेरि बाबा भन्नुहुन्छ– आफ्नो वर्सा, पुरुषार्थ गरेर लेऊ। तिमीलाई थाहा छ– बाबाले हामीलाई फेरि स्वर्गको बादशाही दिइरहनु भएको छ र भन्नुहुन्छ– हे प्यारा बच्चाहरू! मलाई याद गर्यौ भने तिमीमा जुन खिया लागेको छ त्यो निस्कन्छ। बच्चाहरूले भन्छन्– बाबा हामीले भुलिहाल्छौं। यस्तो किन? कन्याले जब विवाह गर्छिन् भने पतिलाई कहिल्यै बिर्सिन्छिन् र! बच्चाहरूले कहिल्यै आफ्नो पितालाई बिर्सिन्छन् र! बाबा त दाता हुनुहुन्छ। बच्चाहरूले वर्सा लिनु छ भने अवश्य याद गर्नुपर्छ। बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरू! यादको यात्रामा रहन्छौ भने विकर्म विनाश हुन्छ, अरू कुनै उपाय छैन। भक्ति मार्गमा तीर्थ यात्रा, गंगा स्नान आदि जे गर्दै आएका छौ, सिँढी तल झर्दै आयौ। माथि त चढ्न सक्दैनौ। नियम छैन। सबैको झर्ने कला नै छ। यो जुन भन्छन्– फलानो मुक्तिमा गयो, यो त झूटो हो। फर्केर कोही जान सक्दैन। बाबा आउनु भएको छ, तिमीलाई १६ कला सम्पूर्ण बनाउन। तिमीले नै गाउँथ्यौ– म निर्गुण हारेमा.... अहिले तिमीलाई थाहा छ– बाबाले गुणवान बनाउनु हुन्छ। हामी नै गुणवान पूज्य थियौं। हामीले वर्सा लिएका थियौं। ५ हजार वर्ष भयो। बाबाले पनि भन्नुहुन्छ– तिमीलाई वर्सा दिएर गएको थिएँ। शिवजयन्ती, रक्षाबन्धन, विजया दशमी आदि मनाउँछन् फेरि पनि केही बुझ्दैनन्। सबै कुरा भुल्छन्। फेरि बाबा आएर याद दिलाउनु हुन्छ। तिमी नै थियौ फेरि तिमीले राज्य भाग्य गुमायौ। बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– अब यो सारा पुरानो दुनियाँ जीर्ण भएको छ। दुनियाँ त यही हो। यही भारतवर्ष नयाँ थियो, अब पुरानो बनेको छ। स्वर्गमा सदा सुख हुन्छ। फेरि द्वापरबाट जब दु:ख सुरु हुन्छ, अनि यी वेद-शास्त्र आदि बन्छन्। भक्ति गर्दै-गर्दै जब तिम्रो भक्ति पूरा हुन्छ अनि भगवान आउनु हुन्छ नि। ब्रह्माको दिन, ब्रह्माको रात। आधा-आधा हुन्छ नि। ज्ञान दिन, भक्ति रात। उनीहरूले त कल्पको आयु उल्टो-सुल्टो बनाइदिएका छन्।
त्यसैले सबैभन्दा पहिला तिमीले सबैलाई बाबाको महिमा सुनाऊ। बाबा ज्ञानको सागर, शान्तिको सागर हुनुहुन्छ। कृष्णलाई कहाँ भनिन्छ र– निराकार पतित-पावन, सुखको सागर... होइन, उनको महिमा नै अलग छ। रात-दिनको फरक छ। शिवलाई भनिन्छ नै बाबा। कृष्ण बाबा भन्न सुहाउँदैन। कति ठूलो भूल हो। फेरि सानो-सानो भूल गर्दै गर्दै १०० प्रतिशत भुलेका छन्। बाबा भन्नुहुन्छ– संन्यासीहरूबाट कहिल्यै यो सौदा मिल्न सक्दैन। उनीहरू हुन् नै निवृत्त मार्गका। तिमी सम्पूर्ण निर्विकारी थियौ, निर्विकारी दुनियाँ थियो। यो हो विकारी दुनियाँ। फेरि भन्छन्– के सत्ययुगमा बच्चा पैदा हुँदैन? त्यहाँ पनि त विकार थियो। अरे, त्यो हो नै सम्पूर्ण निर्विकारी दुनियाँ। सम्पूर्ण निर्विकारी फेरि विकारी हुन कसरी सक्छन्? फेरि सत्ययुगमा सबै यतिका मनुष्य होउन्– यो कसरी हुन सक्छ? त्यहाँ यतिका मनुष्य कहाँ हुन्छन् र। भारत खण्ड बाहेक अरू कुनै खण्ड त्यहाँ हुने छैन। उनीहरूले भन्छन् पनि– हामीले मान्न सक्दैनौं। दुनियाँ त सदा भरिभराउ हुन्छ, केही पनि बुझ्दैनन्। बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– भारतवर्षमा गोल्डन एज थियो। अहिले त आइरन एज पत्थरबुद्धि छ। अब तिमी बच्चाहरूले ड्रामाको रहस्यलाई बुझेका छौ। गान्धी आदि सबैले रामराज्य चाहन्थे। तर महाभारत लडाई लागेको देखाउँछन्। फेरि त खेल खतम। फेरि के भयो? केही पनि देखाएका छैनन्। बाबाले बसेर यो सम्झाउनु हुन्छ। यो त बिल्कुलै सहज छ। शिव जयन्ती मनाउँछन् भने अवश्य शिवबाबा आउनु हुन्छ। उहाँ हुनुहुन्छ हेभनली गड फादर त्यसैले अवश्य गेट खोल्न आउनु हुन्छ। आउन पनि त्यतिबेला आउनु हुन्छ जब नर्क हुन्छ। स्वर्गको द्वार खोलेर नर्कको बन्द गरिदिनुहुन्छ। स्वर्गको द्वार खुला भएपछि अवश्य सबै स्वर्गमा नै आउने छन्। यी कुरा कुनै कठिन छैनन्। महिमा केवल एक बाबाको छ। शिवबाबाको एउटै पसल छ। उहाँ हुनुहुन्छ बेहदको बाबा। बेहदको बाबाद्वारा स्वर्गको सुख मिल्छ। बेहदको बाबाले स्वर्ग स्थापना गर्नुहुन्छ। अवश्य नै स्वर्गको सुख थियो। फेरि हामी नर्कमा किन परेका छौं? यो कसैले जान्दैन। बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– तिमी नै थियौ फेरि तिमी नै गिरेका छौ। देवताहरूले नै ८४ जन्म लिनुपर्छ। अहिले आएर पतित बनेका छन्। उनीहरूलाई नै फेरि पावन बनाउनु पर्छ। बाबाको पनि जन्म हुन्छ भने रावणको पनि जन्म हुन्छ। यो कसैलाई पनि थाहा छैन। कसैसँग पनि रावणलाई कहिलेदेखि जलाउँछौं भनी सोध्यो भने भन्छन्– त्यो त अनादि देखि चल्दै आउँछ। यो सबै रहस्य बाबाले सम्झाउनु हुन्छ। उहाँ बाबाको एउटै दोकानको महिमा छ। सुख-शान्ति-पवित्रता मनुष्यबाट मनुष्यलाई मिल्न सक्दैन। केवल एकलाई कहाँ शान्ति मिलेको थियो र। यो झूटो बोल्छन्– फलानोबाट शान्ति मिल्यो। अरे! शान्ति त मिल्नु छ शान्तिधाममा। यहाँ त एउटालाई शान्ति होला फेरि अर्कोले आएर अशान्ति गर्यो भने शान्तिमा रहन सक्दैनन्। सुख-शान्ति-पवित्रता सबै चीजहरूको व्यापारी एक शिवबाबा नै हुनुहुन्छ। उहाँसँग कोही आएर व्यापार गरून्। उहाँलाई भनिन्छ नै सौदागर, पवित्रता, सुख-शान्ति-सम्पत्ति सबै कुरा उहाँको साथमा छ। अप्राप्त कुनै वस्तु छैन। तिमीले स्वर्गको राज्य पाउँछौ। बाबा त दिन आउनु भएको छ, लिनेहरू लिंदा लिंदा थाक्छन्। म आउँछु नै दिनको लागि तर तिमी लिनमा नै सेलाउँछौ। बच्चाहरूले भन्छन्– बाबा मायाका तुफान आउँछन्। हो, पद पनि धेरै उच्च पाउनु छ। स्वर्गको मालिक बन्छौ। यो कम कुरा हो र! त्यसैले मेहनत गर्नु छ। श्रीमतमा चल्दै गर। जुन खजाना मिल्छ, त्यो फेरि अरूलाई पनि दिनु छ। दान गर्नु छ। पवित्र बन्नु छ भने ५ विकारको दान अवश्य गर्नु छ। मेहनत गर्नु छ। बाबालाई याद गर्नु छ, अनि मात्रै कट उत्रिन्छ। मुख्य हो याद। प्रतिज्ञा गर– बाबा म ५ विकारमा कहिल्यै जाने छैन। कसैसँग रिसाउने छैन। तर यादमा अवश्य रहनु छ। नत्र यतिका पाप कसरी विनाश हुन सक्छ? बाँकी ज्ञान त धेरै सहज छ। ८४ जन्मको चक्कर कसरी लगायौ, यो जसलाई पनि तिमीले सम्झाउन सक्छौ। बाँकी यादको यात्रामा मेहनत छ। भारतवर्षको प्राचीन योग प्रसिद्ध छ। के ज्ञान दिनुहुन्छ? मनमनाभव अर्थात् म एकलाई याद गर्यौ भने तिम्रा विकर्म विनाश हुन्छन्। तिमीले गाउँथ्यौ पनि– हजुर जब आउनु हुन्छ, अरू सबै सँगत छोडेर हजुरसँग नै जोड्छौं। हजुरमाथि बलिहार जान्छौं। हजुर बाहेक अरू कसैको पनि याद गर्ने छैनौं। प्रतिज्ञा गरेका थियौ फेरि किन भुल्छौ? भन्छन् पनि– हथ कार डे दिल यार डे.... कर्मयोगी त तिमी हौ। धन्दा आदि गर्दा बुद्धियोग बाबासँग लगाउनु छ। प्रियतम बाबा स्वयं भन्नुहुन्छ– तिमी प्रियतमाहरूले आधाकल्प याद गर्यौ। अब म आएको छु, मलाई याद गर। यो याद गर्न नै घरी-घरी भुल्छन्, यसमा नै मेहनत छ। कर्मातीत अवस्था भएपछि यो शरीर नै छोड्नुपर्छ। जब राजधानी स्थापना हुन्छ अनि तिमीले कर्मातीत अवस्था प्राप्त गर्छौ। अहिले त सबै पुरुषार्थी छन्। सबैभन्दा बढी मम्मा, बाबाले याद गर्छन्। उनीहरू सूक्ष्मवतनमा पनि देखिन्छन्।
बाबा सम्झाउनु हुन्छ– म जसमा प्रवेश गर्छु, यो उनको धेरै जन्मको अन्त्यको जन्म हो। उनले पनि पुरुषार्थ गरिरहेका छन्। कर्मातीत अवस्थामा अहिले नै कोही पनि पुग्न सक्दैन। कर्मातीत अवस्था भएपछि यो शरीर रहन सक्दैन। बाबाले त धेरै राम्रोसँग सम्झाउनु हुन्छ। अब बुझ्नको लागि बुद्धिमा भरपर्छ। हेभनली गड फादर एउटै हुनुहुन्छ। उहाँसँग नै ज्ञानको सारा खजाना छ। उहाँ नै जादूगर हुनुहुन्छ। अरू कसैबाट पनि सुख, शान्ति, पवित्रताको वर्सा मिल्न सक्दैन। बाबाले राम्रोसँग सम्झाउनु हुन्छ। बच्चाहरूले धारणा गरेर अरूलाई धारणा गराउनु छ। जति धारण गर्छौ, त्यति वर्सा लिन्छौ। दिन-प्रतिदिन धेरै तयारी माल मिल्छ। लक्ष्मी-नारायण हेर कति मीठा छन्। उनीहरू जस्तो मीठो बन्नुपर्छ। अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। अरू कुनै पनि सत्सङ्गमा यस्तो भन्छन् र? यो हाम्रो बिल्कुलै नयाँ भाषा हो, जसलाई आध्यात्मिक ज्ञान भनिन्छ। अच्छा– रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) बाबाबाट जुन सुख, शान्ति, पवित्रताको वर्सा मिलेको छ, त्यो सबैलाई दिनु छ। पहिला विकारको दान दिएर पवित्र बन्नु छ फेरि अविनाशी ज्ञान धनको दान गर्नु छ।
२) देवताहरू जस्तो मीठो बन्नु छ। बापदादासँग जुन प्रतिज्ञा गरेका छौ, त्यसलाई सदा याद राख्नु छ र बाबाको यादमा रहेर विकर्म पनि विनाश गर्नु छ।