29.04.21 Morning Nepali Murli Om Shanti BapDada Madhuban
मीठे बच्चे– पावन
बन्यौ भने रूहानी सेवाको लायक बन्छौ। देही-अभिमानी बच्चाहरू रूहानी यात्रामा रहन्छन्
र अरूलाई पनि यही यात्रा गराउँछन्।”
प्रश्न:–
संगममा तिमी
बच्चाहरूले जुन कमाई गर्छौ, यही सच्चा कमाई हो– कसरी?
उत्तर:–
अहिले गरेको जुन कमाई छ, त्यो २१ जन्मसम्म चल्छ। यसको कहिल्यै विनाश हुँदैन। ज्ञान
सुन्नु र सुनाउनु, याद गर्नु र गराउनु– यही हो सच्चा-सच्चा कमाई, जुन सच्चा-सच्चा
बाबाले नै तिमीलाई सिकाउनु हुन्छ। यस्तो कमाई सारा कल्पमा कसैले पनि गर्न सक्दैन।
अरू कुनै पनि कमाई साथमा जाँदैन।
गीत:–
हमें उन राहों
पर चलना है....
ओम् शान्ति ।
भक्तिमार्गमा
त बच्चाहरूले धेरै ठक्कर खाएका छन्। भक्तिमार्गमा धेरै भावनाले यात्रा गर्न जान्छन्,
रामायण आदि सुन्छन्। प्रेमपूर्वक बसेर कहानीहरू सुन्छन्, जसकारण आँसु पनि आउँछ।
हाम्रो भगवानकी सीता भगवतीलाई रावण डाकुले लिएर गयो। फेरि कथा सुन्ने समयमा बसेर
रुन थाल्छन्। यी सबै हुन् दन्त्य कथाहरू, जसबाट केही पनि फाइदा छैन। पुकार्छन् पनि–
हे पतित-पावन आउनुहोस्, आएर हामी दु:खी आत्माहरूलाई सुखी बनाउनुहोस्। आत्मा दु:खी
छ, यो कुरा बुझ्दैनन् किनकि उनीहरूले त आत्मालाई निर्लेप भन्छन्। सम्झन्छन्– आत्मा
सुख-दु:खबाट न्यारा छ। यो किन भन्छन्? किनकि सम्झन्छन्– परमात्मा सुख-दु:खबाट न्यारा
हुनुहुन्छ भने बच्चाहरू फेरि सुख-दु:खमा कसरी आउँछन्? यी सबै कुरालाई अहिले
बच्चाहरूले बुझेका छन्। यस ज्ञानमार्गमा पनि कहिले ग्रहदशा बस्छ, कहिले के हुन्छ।
कहिले प्रफुल्लित रहन्छन्, कहिले ओइलाएको निराश चेहरा हुन्छ। यस्तो हुन्छ मायासँगको
लडाईं। माया माथि नै विजय प्राप्त गर्नु छ। जब बेहोस हुन्छन् तब सञ्जीवनी बुटी
दिइन्छ– मनमनाभव। भक्तिमार्गमा धेरै आडम्बर छ। देवताहरूको मूर्तिलाई कति शृङ्गार
गर्छन्, सच्चा गहना पहिराउँछन्। त्यो गहना त ठाकुरको सम्पत्ति हो। ठाकुर (देवता)को
सम्पत्ति नै पुजारी वा ट्रस्टीको हुन्छ। तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ– हामी चैतन्यमा
धेरै हीरा-जुहारातबाट सजिएका थियौं। फेरि जब पुजारी बन्छौं तैपनि धेरै गहनाहरू
पहिरिन्छौं। अहिले केही पनि छैन। चैतन्य रूपमा पनि लगायौं र जड रूपमा पनि लगायौं।
अहिले गहना छैन। बिलकुल साधारण छौ। बाबा भन्नुहुन्छ– म साधारण तनमा आउँछु। कुनै
राजाईं आदिको ठाँट छैन। संन्यासीहरूको पनि धेरै ठाँट हुन्छ। अब तिमीले जानिसकेका
छौ– अवश्य सत्ययुगमा हामी आत्माहरू कति पवित्र थियौं। शरीर पनि हाम्रो पवित्र थियो।
उनीहरूको शृङ्गार पनि धेरै राम्रो हुन्छ। कोही धेरै सुन्दर छन् भने उनीहरूलाई
शृङ्गारको पनि सोख हुन्छ। तिमी पनि जब धेरै सुन्दर थियौ, तब धेरै राम्रा-राम्रा गहना
पहिरिन्थ्यौ। हीराका ठूला हार आदि लगाउँथ्यौ। यहाँ हरेक चीज कालो छ। हेर गाईहरू पनि
काला हुँदै गएका छन्। बाबा जब श्रीनाथद्वारे गएका थिए, त्यसबेला धेरै राम्रा गाईहरू
थिए। कृष्णका गाई धेरै राम्रा देखाउँछन्। यहाँ त हेर कोही कस्ता, कोही कस्ता छन्
किनकि कलियुग हो। यस्ता गाईहरू त्यहाँ हुँदैनन्। तिमी बच्चाहरू विश्वको मालिक बन्छौ।
तिम्रो सजावट पनि त्यहाँ यस्तो सुन्दर हुन्छ। विचार गर– गाईहरू त अवश्य हुनुपर्छ।
त्यहाँका गाईको गोबर पनि कस्तो होला! कति मलिलो होला! जमिनलाई मल चाहिन्छ नि। मल
राख्यो भने राम्रो अनाज पैदा हुन्छ। त्यहाँ सबै चीज राम्रो तागतिलो हुन्छ। यहाँ त
कुनै चीजमा तागत छैन। हरेक चीज बिलकुलै शक्तिहीन भइसकेको छ। बच्चाहरू सूक्ष्मवतनमा
जान्थे। कति राम्रा-राम्रा ठूला फल खान्थे, शूबीरस आदि पिउँथे। यो सबै साक्षात्कार
गराउनुहुन्थ्यो। मालीले त्यहाँ कसरी फल आदि काटेर दिन्छन्। सूक्ष्मवतनमा त फल आदि
हुन सक्दैन। यो सबै साक्षात्कार हुन्छ। वैकुण्ठ त फेरि पनि यहीँ हुन्छ नि। मनुष्यले
त सम्झन्छन् वैकुण्ठ कुनै माथि छ। वैकुण्ठ न सूक्ष्मवतनमा, न मूलवतनमा हुन्छ। यहाँ
नै हुन्छ। यहाँ बच्चीहरूले जुन साक्षात्कार गर्छन्, त्यो फेरि यी आँखाले देख्छन्।
जस्तो पद त्यस्तै सामग्री पनि हुन्छ। राजाहरूका महल हेर कस्ता राम्र-राम्रा हुन्छन्।
जयपुरमा धेरै राम्रा-राम्रा महल बनेका छन्। केवल महल हेर्नको लागि मनुष्य जाँदा पनि
टिकट चाहिन्छ। खासगरी ती महल हेर्नको लागि राख्छन्। स्वयं फेरि अरू महलमा रहन्छन्।
त्यो पनि अहिले कलियुगमा। यो हो नै पतित दुनियाँ। कसैले पनि आफूलाई पतित कहाँ
सम्झन्छन् र! तिमीले अब सम्झन्छौ– हामी त पतित थियौं। कुनै कामका थिएनौं फेरि हामी
गोरा बन्छौं। त्यो दुनियाँ नै फस्टक्लास हुन्छ। यहाँ हुन त अमेरिका आदिमा फस्टक्लास
महल हुन्छन्। तर त्यहाँको तुलनामा यी त केही पनि होइनन् किनकि यी त अल्पकालको सुख
दिनेवाला हुन्। त्यहाँ फस्टक्लास महल हुन्छन्। फस्टक्लास गाईहरू हुन्छन्। त्यहाँ
ग्वाला पनि हुन्छन्। श्रीकृष्णलाई ग्वाला भन्छन् नि। यहाँ जो गाईलाई स्याहार्ने
हुन्छन्, तिनीहरूले भन्छन्– हामी ग्वाला हौं। कृष्णका वंशावली हौं। वास्तवमा कृष्णका
वंशावली भन्न मिल्दैन। कृष्णको राजधानीका भनिन्छ। धनवानको पासमा गाईहरू हुन्छन् भने
स्याहार्ने ग्वालाहरू पनि हुन्छन्। यो ग्वाला नाम सत्ययुगको हो। हिजोको कुरा हो।
हिजो हामी आदि सनातन देवी-देवता धर्मका थियौं फेरि पतित बन्यौं। आफूलाई हिन्दु
कहलाउन थाल्यौं। सोध– तपाईं आदि सनातन देवी-देवता धर्मको हुनुहुन्छ वा हिन्दु धर्मको?
आजकल सबैले हिन्दु लेख्छन्। हिन्दु धर्म कसले स्थापना गर्यो? देवी-देवता धर्म कसले
स्थापना गर्यो? यो पनि कसैले जानेका छैनन्। बाबाले यो प्रश्न सोध्नुहुन्छ– बताऊ आदि
सनातन देवी-देवता धर्म कसले स्थापना गर्यो? शिवबाबाले ब्रह्माद्वारा गरिरहनु भएको
छ। राम वा शिवबाबाको श्रीमतमा आदि सनातन देवी-देवता धर्मको स्थापना भयो। फेरि रावण
राज्य सुरु हुन्छ, विकारमा जान्छन्। भक्तिमार्ग सुरु हुन्छ, तब हिन्दु कहलाउन
थाल्छन्। अहिले आफूलाई कसैले पनि देवता भन्न सक्दैन। रावणले विकारी बनायो, बाबा आएर
निर्विकारी बनाउनु हुन्छ। तिमी ईश्वरीय मतबाट देवता बन्छौ। बाबा नै आएर तिमी
ब्राह्मणहरूलाई देवता बनाउनु हुन्छ। सिँढी कसरी झर्छन्, यो तिमी बच्चाहरूको बुद्धिमा
नम्बरवार बस्छ। तिमीले जानेका छौ– अरू सबै मनुष्यहरू आसुरी मतमा चलिरहेका छन्, तर
तिमी ईश्वरीय मतमा चलिरहेका छौ। रावणको मतबाट सिँढी झर्दै आएका हौ। ८४ जन्मपछि फेरि
पहिलो नम्बरमा जन्म हुन्छ। ईश्वरीय बुद्धिबाट तिमीले सारा सृष्टिको
आदि-मध्य-अन्त्यलाई जानेका छौ। यो तिम्रो जीवन धेरै अमूल्य छ। बाबा आएर यति पावन
बनाउनु हुन्छ। हामी रूहानी सेवाको लायक बन्छौं। उनीहरू हुन् लौकिक सामाजिक
कार्यकर्ता, जो देह-अभिमानमा रहन्छन्। तिमी देही-अभिमानी हौ। आत्माहरूलाई रूहानी
यात्रामा लिएर जान्छौ। बाबाले सम्झाउनु हुन्छ– तिमी सतोप्रधान थियौ, अहिले
तमोप्रधान बनेका छौ। सतोप्रधानलाई पावन, तमोप्रधानलाई पतित भनिन्छ। आत्मामा नै मैला
परेको छ। आत्मालाई नै सतोप्रधान बनाउनु छ। जति यादमा रहन्छौ, त्यति पवित्र बन्छौ।
नत्र कम पवित्र बन्छौ। पापको बोझ शिरमा रहिरहन्छ। आत्माहरू त सबै पवित्र हुन्छन्
फेरि हरेकको पार्ट अलग छ। सबैको उस्तै पार्ट हुन सक्दैन। सबैभन्दा उच्च बाबाको
पार्ट फेरि ब्रह्मा-सरस्वतीको कति ठूलो पार्ट छ। जसले स्थापना गर्छ, उसले पालना पनि
गर्छ। ठूलो पार्ट उनको छ। पहिला हुनुहुन्छ शिवबाबा त्यसपछि छन् ब्रह्मा-सरस्वती, जो
पुनर्जन्ममा आउँछन्। शंकरले त केवल सूक्ष्म रूप धारण गर्छन्। यस्तो होइन शंकरले कुनै
शरीरको लोन लिन्छन्। कृष्णको आफ्नो शरीर छ। यहाँ केवल शिवबाबाले शरीरको लोन
लिनुहुन्छ। पतित शरीर, पतित-दुनियाँमा आएर सेवा गर्नुहुन्छ, मुक्ति-जीवनमुक्तिमा
लैजानको लागि। पहिला मुक्तिमा जानुपर्छ। ज्ञानका सागर एउटै बाबा पतित-पावन
हुनुहुन्छ उहाँलाई नै भनिन्छ शिवबाबा। शंकरलाई बाबा भन्न शोभा दिँदैन। शिवबाबा शब्द
धेरै मीठो छ। शिव माथि कसैले आँक चढाउँछन्, कसैले के चढाउँछन्। कसैले दूध पनि
चढाउँछन्।
बाबाले बच्चाहरूलाई अनेक प्रकारको शिक्षा दिइरहनु हुन्छ। बच्चाहरूको लागि सम्झाइन्छ,
सारा आधार योगमा छ। योगबाट नै विकर्म विनाश हुन्छ। योगमा रहनेहरूलाई ज्ञानको धारणा
पनि राम्रो हुन्छ। आफ्नो धारणामा चलिरहन्छन् किनकि फेरि सुनाउन पनि पर्छ। यो हो नयाँ
कुरा। भगवानले जसलाई डाइरेक्ट सुनाउनु भयो, उनीहरूले नै सुने त्यसपछि त यो ज्ञान
रहँदैन। अहिले बाबाले जे सुनाउनु हुन्छ, त्यो अहिले तिमीले पनि सुन्छौ। धारणा हुन्छ,
फेरि त प्रारब्धको पार्ट खेल्नुपर्छ। ज्ञान सुन्नु र सुनाउनु अहिले नै हुन्छ।
सत्ययुगमा यो पार्ट हुँदैन। त्यहाँ त हुन्छ नै प्रारब्धको पार्ट। मनुष्यहरूले कानुन
पढ्छन् फेरि वकिल बनेर कमाउँछन्। यो कति ठूलो कमाई हो, यसलाई दुनियाँले जानेका छैनन्।
तिमीले जानेका छौ– सच्चा बाबाले हामीलाई सच्चा कमाई गराइरहनु भएको छ। यसको कहिल्यै
पनि विनाश हुन सक्दैन। अहिले तिमीले सत्यको कमाई गर्छौ। त्यो कमाई फेरि २१ जन्म साथ
रहन्छ। त्यस कमाईले साथ दिँदैन। यो साथ दिने कमाई हो। त्यसैले यस्तो कमाईलाई साथ
दिनुपर्छ। यो कुरा तिमी बाहेक अरू कसैको बुद्धिमा छैन। तिमीहरूमा पनि कसैले घरी-घरी
भुल्छन्। बाबा र वर्सालाई भुल्नु हुँदैन। कुरा एउटै छ– बाबालाई याद गर, जुन बाबाबाट
२१ जन्मको वर्सा मिल्छ, २१ जन्म निरोगी काया रहन्छ। वृद्ध अवस्थासम्म अकालमा मृत्यु
हुँदैन। बच्चाहरूलाई कति खुसी हुनुपर्छ। बाबाको याद हो मुख्य, यसमा नै मायाले विघ्न
पार्छ। तुफान ल्याउँछ। अनेक प्रकारका तुफान आउँछन्। तिमीले भन्छौ– बाबालाई याद गरुँ,
तर गर्न सक्दैनौ। यादमा नै धेरै फेल हुन्छन्। योगको धेरैमा कमी छ। जति हुन सक्छ,
योगमा मजबुत हुनुपर्छ। बाँकी बीज र वृक्षको ज्ञान कुनै ठूलो कुरा होइन।
बाबा भन्नुहुन्छ– मलाई याद गर। मलाई याद गर्नाले, मलाई जान्नाले तिमीले सबै जान्न
सक्छौ। यादमा नै सबै कुरा भरिएको छ। स्वीट बाबा, शिवबाबालाई याद गर्नु छ। उच्च भन्दा
उच्च हुनुहुन्छ भगवान। श्रेष्ठ भन्दा श्रेष्ठ उहाँ हुनुहुन्छ। उच्च भन्दा उच्च वर्सा
दिनुहुन्छ २१ जन्मको लागि। सदा सुखी अमर बनाउनु हुन्छ। तिमी अमरपुरीको मालिक बन्छौ।
त्यसैले यस्तो बाबालाई धेरै याद गर्नुपर्छ। बाबालाई याद गरेनौ भने अरू सबै याद आउँछ।
अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे
बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी
बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि
मुख्य सारः–
१) यो ईश्वरीय
जीवन धेरै-धेरै अमूल्य छ, यस जीवनमा आत्मा र शरीर दुवैलाई पावन बनाउनु छ। रूहानी
यात्रामा रहेर अरूलाई यही यात्रा सिकाउनु छ।
२) जति हुन सक्छ सत्य
कमाईमा लाग्नुपर्छ। निरोगी बन्नको लागि यादमा मजबुत हुनु छ।
वरदान:–
मास्टर ज्ञानको
सागर बनेर अज्ञानतालाई समाप्त गर्ने ज्ञान स्वरूप , योगयुक्त भव
मास्टर ज्ञानसागर
बन्नेहरूमा कुनै पनि प्रकारको अज्ञानता हुँदैन। उनीहरूले यस्तो भनेर आफूलाई छुटाउन
सक्दैनन्– यस कुराको त मलाई थाहै थिएन। ज्ञान स्वरूप बच्चाहरूमा कुनै पनि कुराको
अज्ञानता हुँदैन र जो योगयुक्त छन् उनीहरूलाई अनुभव हुन्छ– मानौं पहिलेदेखि नै सबै
जान्दछु। उनीहरूले यो पनि जान्दछन्– मायाको छम-छम, रिमझिम कम छैन, माया पनि धेरै
आकर्षक छ, त्यसैले त्यसबाट बचेर रहनु छ। जसले सबै रूपबाट मायालाई जान्दछन्, उनीहरूको
लागि हार खान असम्भव छ।
स्लोगन:–
जो सदा
प्रसन्नचित्त छन्, उनीहरू कहिल्यै प्रश्नचित्त हुन सक्दैनन्।