28.08.20          Morning Nepali Murli          Om Shanti       BapDada    Madhuban


“ मीठे बच्चे– जति समय मिल्छ एकान्तमा गएर यादको यात्रा गर , जब तिमी गन्तव्यमा पुग्छौ तब यो यात्रा पूरा हुन्छ।”

प्रश्न:–
संगममा बाबाले आफ्ना बच्चाहरूमा कुनचाहिँ यस्तो गुण भरिदिनु हुन्छ, जुन आधा कल्पसम्म चल्छ?

उत्तर:–
बाबा भन्नुहुन्छ– जसरी म अति स्वीट छु, त्यस्तै बच्चाहरूलाई पनि स्वीट बनाउँछु। देवताहरू धेरै स्वीट हुन्छन्। तिमी बच्चाहरूले अहिले स्वीट बन्ने पुरुषार्थ गरिरहेका छौ। जसले धेरैको कल्याण गर्छ, जसमा कुनै शैतानी विचार छैन, ऊ नै स्वीट हो। उनीहरूलाई नै उच्च पद मिल्छ। उनीहरूकै फेरि पूजा हुन्छ।

ओम् शान्ति ।
बाबा बसेर सम्झाउनु हुन्छ– यो शरीरको मालिक हो आत्मा। पहिला यो बुझ्नु पर्ने हुन्छ किनकि अहिले बच्चाहरूलाई ज्ञान मिलेको छ। पहिला त बुझ्नु छ– म आत्मा हुँ। शरीरबाट आत्माले काम लिन्छ, पार्ट खेल्छ। यस्ता खालका विचार अरू कुनै मनुष्यलाई आउँदैन किनकि देह-अभिमानमा छन्। यहाँ यो विचारमा बसाइन्छ– म आत्मा हुँ, यो मेरो शरीर हो। म आत्मा परमपिता परमात्माको सन्तान हुँ। यही याद नै घरी-घरी बिर्सिन्छ। सबैभन्दा पहिला यो पूरा याद गर्नुपर्छ। यात्रामा जाँदा भन्ने गर्छन् हिँडिराख। तिमी पनि यादको यात्रामा चलिरहनु पर्छ अर्थात् याद गरिराख्नु छ। याद गर्दैनौ अर्थात् यात्रामा छैनौ। देह-अभिमान आउँछ। देह-अभिमानले कुनै न कुनै विकर्म हुन जान्छ। यस्तो पनि होइन, मनुष्यले सदैव विकर्म नै गर्छन्। फेरि पनि कमाई त बन्द हुने भयो नि। त्यसैले जति हुन सक्छ यादको यात्रामा कमी गर्न हुँदैन। एकान्तमा बसेर आफूसँग विचार सागर मन्थन गर्दै प्वाइन्टहरू निकाल्नुपर्छ। कति समय बाबाको यादमा रहन्छु, राम्रो कुराको याद त हुन्छ नि।

बच्चाहरूलाई सम्झाइएको छ, यो समयमा सबै मनुष्यले एकले अर्कालाई नोक्सान नै पुर्याउँछन्। बाबाले टिचरको महिमा गर्नुहुन्छ, त्यसमध्ये कोही-कोही टिचर खराब पनि हुन्छन्, अन्यथा टिचर अर्थात् टिच गर्ने, चालचलन सिकाउने। जो धार्मिक विचारका, राम्रो स्वभावका हुन्छन्, उनीहरूको चालचलन पनि राम्रो हुन्छ। पिताले यदि रक्सी आदि पिउँछ भने बच्चाहरूलाई पनि त्यसको सङ्ग लाग्छ। यसलाई भनिन्छ खराब सङ्ग किनभने रावण राज्य हो नि। राम राज्य अवश्य थियो, तर त्यो कस्तो थियो, कसरी स्थापना भयो, यी अद्भुत र मीठा कुरा तिमी बच्चाहरूले नै जानेका छौ। स्वीट, स्वीटर, स्वीटेस्ट भनिन्छ नि। बाबाको यादमा रहेर नै तिमी पवित्र बनेर पवित्र बनाउँछौ। बाबा नयाँ सृष्टिमा आउनुहुन्न। सृष्टिमा मनुष्य, जनावर, खेतीबाली आदि सबै हुन्छन्। मनुष्यलाई सबै कुरा चाहिन्छ नि। शास्त्रमा प्रलयको वृत्तान्त पनि गलत हो। प्रलय हुँदैन। यो सृष्टिको चक्र घुमि नै रहन्छ। बच्चाहरूले आदिदेखि अन्त्यसम्मको ज्ञान ख्यालमा राख्नुपर्छ। मनुष्यलाई त अनेक प्रकारका चित्रहरू याद आउँछन्। मेला-जमघट आदि याद आउँछ। ती सबै हुन् हदका, तिम्रो हो बेहदको याद, बेहदको खुशी, बेहदको धन। बेहदका बाबा हुनुहुन्छ नि। हदका बाबाबाट सबै हदको मिल्छ। बेहदका बाबाबाट बेहदको सुख मिल्छ। सुख हुन्छ नै धनबाट। धन त त्यहाँ अपार हुन्छ। सबै कुरा सतोप्रधान हुन्छ त्यहाँ। तिम्रो बुद्धिमा छ, हामी सतोप्रधान थियौं फेरि बन्नु छ। यो पनि तिमीले अहिले जान्यौ, तिमीहरूमा पनि नम्बरवार छौ– स्वीट, स्वीटर, स्वीटेस्ट हुन्छ नि। बाबा भन्दा पनि स्वीट बन्नेहरू हुन्छन्। तिनैले उच्च पद पाउँछन्। अति स्वीट त्यो हो जसले धेरैको कल्याण गर्छ। बाबा पनि अति स्वीट हुनुहुन्छ नि, त्यसैले त सबैले उहाँलाई याद गर्छन्। कुनै मह वा चिनीलाई मात्रै अति स्वीट भनिदैन। यस्तो मनुष्यको चालचलनको बारेमा पनि भनिन्छ। भन्ने गर्छन् नि– यो स्वीट बच्चा छ। सत्ययुगमा कुनै पनि शैतानी कुरा हुँदैन। जुन यति उच्च पद पाउँछन्, अवश्य यहाँ पुरुषार्थ गरेका होलान्।

तिमीले अहिले नयाँ दुनियाँलाई जानेका छौ। तिम्रो लागि त मानौं भोलि नै नयाँ दुनियाँ सुखधाम हुन्छ। मनुष्यलाई त थाहै छैन– शान्ति कहिले थियो। भन्छन् विश्व शान्ति होस्। तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ– विश्वमा शान्ति थियो जुन फेरि स्थापना गर्दै छौ। अब यो सबैलाई सम्झाउने कसरी? यस्ता-यस्ता प्वाइन्टहरू निकाल्नुपर्छ जसको मनुष्यलाई धेरै चाहना छ। विश्वमा शान्ति होस् यसको लागि निकै कोसिस गरिरहन्छन् किनभने अशान्ति धेरै छ। यो लक्ष्मी-नारायणको चित्र सामुन्ने देखाउनु छ। यिनको जब राज्य थियो तब विश्वमा शान्ति थियो, त्यसलाई नै स्वर्गको दैवी संसार भनिन्छ। त्यहाँ विश्वमा शान्ति थियो। आज भन्दा ५ हजार वर्ष पहिलाको कुरा अरू कसैले जानेको छैन। यो हो मुख्य कुरा। सबै आत्माहरू मिलेर भन्छन्– विश्वमा शान्ति कसरी हुन सक्छ! सबै आत्माले पुकार्छन्। तिमीले यहाँ विश्वमा शान्ति स्थापना गर्ने पुरुषार्थ गरिरहेका छौ। जसले विश्वमा शान्ति चाहन्छन् उनलाई तिमीले सुनाऊ– यहाँ नै शान्ति थियो। जब भारत स्वर्ग थियो तब शान्ति थियो अहिले नर्क छ। नर्कमा अशान्ति छ किनभने धर्म अनेक छन्, मायाको राज्य छ। भक्तिको पनि पम्प छ। दिन-प्रतिदिन वृद्धि हुँदै जान्छ। मनुष्य पनि मेला-जमघट आदिमा जान्छन्, सम्झन्छन् अवश्य केही सत्य हुनुपर्छ। अहिले तिमीले बुझेका छौ– त्यसबाट कोही पावन बन्न सक्दैन। पावन बन्ने मार्ग मनुष्य कसैले बताउन सक्दैन। पतित-पावन एक बाबा नै हुनुहुन्छ। दुनियाँ एउटै हो, केवल नयाँ र पुरानो भनिन्छ। नयाँ दुनियाँमा नयाँ भारत, नयाँ दिल्ली भनिन्छ। नयाँ हुनु छ, जसमा फेरि नयाँ राज्य हुन्छ। यहाँ पुरानो दुनियाँमा पुरानो राज्य छ। पुरानो र नयाँ दुनियाँ केलाई भनिन्छ, यो पनि तिमीले जानेका छौ। भक्तिको कति ठूलो प्रभाव छ। यसलाई भनिन्छ अज्ञान। ज्ञान सागर त एक बाबा हुनुहुन्छ। बाबाले तिमीलाई यस्तो भन्नुहुन्न– राम-राम भन वा केही गर। होइन, बच्चाहरूलाई सम्झाइन्छ– संसारको इतिहास-भूगोल कसरी दोहोरिइन्छ। यो शिक्षा तिमीले पढिरहेका छौ। यसको नाम नै छ रूहानी शिक्षा, स्प्रीचुअल नलेज। यसको अर्थ पनि कसैले जानेको छैन। ज्ञान सागर त एक बाबालाई मात्र भनिन्छ। उहाँ हुनुहुन्छ– स्प्रीचुअल नलेजफुल फादर। बाबा आत्मासँग कुरा गर्नुहुन्छ। तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ– रूहानी बाबाले पढाउनु हुन्छ। यो हो स्प्रीचुअल नलेज। रूहानी नलेजलाई नै स्प्रीचुअल ज्ञान भनिन्छ।

तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ– परमपिता परमात्मा बिन्दु हुनुहुन्छ, उहाँले हामीलाई पढाउनु हुन्छ। हामी आत्माहरूले पढिरहेका छौं। यो बिर्सिनु हुँदैन। हामी आत्माहरूलाई जुन ज्ञान मिल्छ, फेरि हामीले अरू आत्माहरूलाई दिन्छौं। यो याद तब अडिन सक्छ जब आफूलाई आत्मा सम्झेर बाबाको यादमा रहन्छौ। यादमा धेरै कच्चा छौ, तुरुन्तै देह-अभिमान आउँछ। देही-अभिमानी बन्ने प्राक्टिस गर्नु छ। म आत्माले यिनलाई सामान दिन्छु। म आत्माले व्यापार गर्छु। आफूलाई आत्मा सम्झेर बाबालाई याद गर्नुमा नै फाइदा छ। आत्मालाई ज्ञान छ, हामी यात्रामा छौं। कर्म त गर्नु नै छ। बच्चा आदिलाई पनि सम्हाल्नु छ। घर-धन्दा पनि गर्नु छ। धन्दा आदिमा याद रहोस्, म आत्मा हुँ– यो धेरै मुश्किल छ। बाबा भन्नुहुन्छ– कुनै पनि उल्टो काम कहिल्यै नगर। सबभन्दा ठूलो पाप हो विकारको। यसले धेरै हैरान गर्छ। अहिले तिमी बच्चाहरूले पावन बन्ने प्रतिज्ञा गर्छौ। त्यसैको यादगार यो राखी बन्धन हो। पहिला त पाई पैसाको राखी पाइन्थ्यो। ब्राह्मणहरू गएर राखी बाँध्दथे। आजकल त राखी पनि कति फेशनेबल बनाउँछन्। वास्तवमा हो अहिलेको कुरा। तिमीले बाबासँग प्रतिज्ञा गर्छौ– हामी कहिल्यै विकारमा जादैनौं। हजुरबाट विश्वको मालिक बन्ने वर्सा लिन्छौं। बाबा भन्नुहुन्छ– ६३ जन्म त विषय वैतरणी नदीमा गोता खायौ अब तिमीलाई क्षीर सागरमा लैजान्छु। कुनै सागर होइन। उदाहरणको लागि भनिएको हो। तिमीलाई शिवालयमा लैजान्छु। त्यहाँ अथाह सुख छ। अहिले यो अन्तिम जन्म हो, हे आत्माहरू! पवित्र बन। के बाबाले भनेको मान्दैनौ? ईश्वर तिम्रो बाबा भन्नुहुन्छ– मीठे बच्चे, विकारमा नजाऊ। जन्म-जन्मान्तरको पाप शिरमा छ, त्यो मलाई याद गर्नाले मात्र भस्म हुन्छ। कल्प पहिला पनि तिमीलाई शिक्षा दिएको थिएँ। बाबाले तब मात्र ग्यारेन्टी गर्नुहुन्छ जब तिमीले ग्यारेन्टी गर्छौ कि बाबा मैले हजुरलाई याद गरिरहन्छु। यति याद गरिराख जसले गर्दा शरीरको भान नरहोस्। संन्यासीहरूमा पनि कोही-कोही तीक्ष्ण, धेरै पक्का ब्रह्म ज्ञानी हुन्छन्, उनीहरूले पनि यसै बसी-बसी शरीर छोड्छन्। यहाँ त तिमीलाई बाबाले सम्झाउनु हुन्छ, पावन बनेर जानु छ। उनीहरू त आफ्नो मतमा चल्छन्। यस्तो होइन– उनीहरूले शरीर छाडेर कुनै मुक्ति-जीवनमुक्तिमा जान्छन्। होइन। आउँछन् फेरि यहीँ तर उनका शिष्यहरूले सम्झन्छन्– उनी निर्वाणमा गए। बाबा सम्झाउनु हुन्छ– एक जना पनि फर्किएर जान सक्दैन, नियम नै छैन। वृक्षको अवश्य वृद्धि हुनु छ।

अहिले तिमी संगमयुगमा बसिरहका छौ, अरू सबै मनुष्य कलियुगमा छन्। तिमी दैवी सम्प्रदायका बनिरहेका छौ। जो तिम्रो धर्मका छन् उनीहरू आइरहन्छन्। देवी-देवताहरूको पनि त्यहाँ वंशावली हुन्छ नि। उनीहरू बदली भएर अरू धर्ममा परिवर्तित भएका छन्, फेरि निस्किएर आउँछन्। नत्र उनको ठाउँ कसले भर्छ। आफ्नो ठाउँ भर्न अवश्य फेरि आउँछन्। यो धेरै महीन कुरा छ। धेरै राम्रा-राम्रा पनि आउँछन्, जो अरू धर्ममा कनवर्ट भएका छन्, आफ्नो ठाउँमा फेरि आउँछन्। तिम्रो पासमा मुसलमान आदि पनि आउँछन् नि। धेरै खबरदारी राख्नु पर्छ, उनीहरूले (पुलिसहरूले) तुरुन्त जाँच गर्छन् यहाँ अर्को धर्मका कसरी जान्छन्? इमर्जेन्सीमा त धेरैलाई पक्रिन्छन् फेरि पैसा पायो भने छोडि पनि दिन्छन्। जुन कल्प पहिला भएको छ, त्यो तिमीले अहिले देखिरहेका छौ। कल्प पहिला पनि यस्तै भएको थियो। तिमी अहिले मनुष्यबाट देवता उत्तम पुरुष बन्छौ। यो हो सर्वोत्तम ब्राह्मणकुल। यस समयमा बाबा र बच्चाहरू रूहानी सेवामा छन्। कोही गरिबलाई धनवान बनाउनु– यो रूहानी सेवा हो। बाबाले कल्याण गर्नुहुन्छ भने बच्चाले पनि मदत गर्नुपर्छ। जसले धेरैलाई मार्ग देखाउँछ ऊ धेरै उच्च चढ्न सक्छ। तिमी बच्चाहरूले पुरुषार्थ गर्नुपर्छ तर चिन्ता होइन, किनभने तिम्रो जिम्मेवारी बाबामाथि छ। पुरुषार्थ जोड दिएर गराइन्छ फेरि जुन फल निस्कन्छ सम्झिनुपर्छ जस्तो कल्प पहिला थियो। बाबाले बच्चाहरूलाई भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू चिन्ता नगर। सेवामा मेहनत गर। बन्दैनन् भने के गर्ने! यो कुलको नभए तिमीले जति टाउको दुखाऊ, कसैले तिम्रो कम टाउको दुखाउँछन्, कसैले धेरै। बाबाले भन्नुभएको छ– जब दु:ख धेरै आउँदै जान्छ तब फेरि आउँछन्। तिम्रो केही व्यर्थ जाने छैन। तिम्रो काम हो सही बताउने। शिवबाबा भन्नुहुन्छ– मलाई याद गर्यौ भने तिम्रो विकर्म विनाश हुन्छ। यस्तो धेरैले भन्छन्– भगवान अवश्य हुनुहुन्छ। महाभारत लडाईंको समयमा भगवान हुनुहुन्थ्यो। तर कुनचाहिँ भगवान हुनुहुन्थ्यो त्यसमा अलमलिएका छन्। कृष्ण त हुन सक्दैनन्। कृष्ण त्यही अनुहारमा फेरि सत्ययुगमा नै हुन्छन्। हरेक जन्ममा अनुहार बदलिदै जान्छ। सृष्टि अब बदलिदै छ। पुरानोलाई नयाँ भगवानले अब कसरी बनाउनु हुन्छ, यो पनि कसैले जानेका छैनन्। अन्त्यमा तिम्रो नाम प्रत्यक्ष हुन्छ। स्थापना भइरहेको छ, फेरि यिनले राज्य गर्नेछन्, विनाश पनि हुन्छ। एकातिर नयाँ दुनियाँ, अर्कोतिर पुरानो दुनियाँ-यो चित्र धेरै राम्रो छ। भन्छन् पनि ब्रह्माद्वारा स्थापना, शंकरद्वारा विनाश... तर केही बुझेका छैनन्। मुख्य चित्र हो त्रिमूर्तिको। उच्च भन्दा उच्च हुनुहुन्छ शिवबाबा। तिमीले जानेका छौ–शिवबाबाले ब्रह्माद्वारा हामीलाई यादको यात्रा सिकाइरहनु भएको छ। बाबालाई याद गर, योग अक्षर धेरै कठिन लाग्छ। याद अक्षर धेरै सहज छ। बाबा अक्षर धेरै प्यारो छ। तिमी स्वयंलाई लाज लाग्छ– म आत्माले बाबालाई याद गर्न सक्दिनँ, जसबाट विश्वको बादशाही मिल्छ! आफैं श्रीमतमा चल। म बाबालाई याद गर्यौ भने मात्र विकर्म विनाश हुन्छ। याद गर्दैनौ भने विकर्म विनाश कसरी हुन्छ! अच्छा!

मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) हर प्रकारले पुरुषार्थ गर्नु पर्छ, चिन्ता होइन किनकि हाम्रो जिम्मेवार स्वयं बाबा हुनुहुन्छ। हाम्रो केही पनि व्यर्थ जान सक्दैन।

२) बाबा समान धेरै-धेरै स्वीट बन्नु छ। अनेकौंको कल्याण गर्नु छ। यो अन्तिम जन्ममा पावन अवश्य बन्नु छ। धन्दा आदि गर्दै अभ्यास गर्नु पर्छ– म आत्मा हुँ।

वरदान:–
हर कदममा पदमको कमाई जम्मा गर्ने सर्व खजानाबाट सम्पन्न वा तृप्त आत्मा भव

जुन बच्चाहरूले बाबाको यादमा रहेर हर कदम उठाउँछन् उनीहरूले कदम-कदममा पदमको कमाई जम्मा गर्छन्। यस संगममा नै पदमको कमाईको खानी मिल्छ। संगमयुग हो जम्मा गर्ने युग। अहिले जति जम्मा गर्न चाह्यो त्यति गर्न सक्छौ। एक कदम अर्थात् एक सेकेन्ड पनि जम्मा नगरिकन नजाओस् अर्थात् खेर नजाओस्। सदा भण्डार भरिपूर्ण होस्। अप्राप्त छैन कुनै वस्तु..... यस्तो संस्कार होस्। जब तिमी अहिले यस्तो तृप्त सम्पन्न आत्मा बन्छौ तब भविष्यमा अखुट खजानाको मालिक हुनेछौ।
 

स्लोगन:–
कुनै पनि कुरामा अपसेट (निराश) हुनुको सट्टा ज्ञान स्वरूपको सीटमा सेट रहने गर।