20.08.20          Morning Nepali Murli          Om Shanti       BapDada    Madhuban


“ मीठे बच्चे– आफ्नो सुरक्षाको लागि विकाररूपी मायाको पन्जाबाट सदा बचेर रहनु छ , देह-अभिमानमा कहिल्यै आउनु छैन।”

प्रश्न:–
पुण्य आत्मा बन्नको लागि बाबाले सबै बच्चाहरूलाई कुनचाहिँ मुख्य शिक्षा दिनुहुन्छ?

उत्तर:–
बाबा भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू! पुण्यात्मा बन्नु छ भने (१) श्रीमतमा सधैं चलिराख। यादको यात्रामा लापर्बाही नगर (२) आत्म-अभिमानी बन्ने पूरा-पूरा पुरुषार्थ गरेर काम महाशत्रु माथि विजय प्राप्त गर। यही समय हो– पुण्यात्मा बनेर यस दु:खधामबाट पार सुखधाममा जाने।

ओम् शान्ति ।
बाबाले नै सधैं बच्चाहरूलाई सोध्नुहुन्छ। शिवबाबाको लागि यस्तो भनिदैन– उहाँ बाल-बच्चावाला हुनुहुन्छ। आत्माहरू त अनादि हुन् नै। बाबा पनि हुनुहुन्छ। यस समय जब बाबा र दादा दुवै हुनुहुन्छ, बच्चाहरूको सम्हाल गर्नु पर्ने हुन्छ। कति बच्चाहरू छन् जसको सम्हाल गर्नु पर्ने हुन्छ। एक-एकको हिसाब राख्नुपर्छ। जसरी लौकिक पितालाई पनि ख्याल रहन्छ नि। सम्झन्छन्– हाम्रा बच्चाहरू पनि यस ब्राह्मण कुलमा आए भने राम्रो हुन्थ्यो। हाम्रा बच्चाहरू पनि पवित्र बनेर पवित्र दुनियाँमा जाऊन्। कतै यस पुरानो मायाको नालीमा नबगून्। बेहदका बाबालाई बच्चाहरूको ख्याल रहन्छ। कति सेवाकेन्द्र छन्, कुन बच्चालाई कहाँ पठाउनु छ, जो सुरक्षित रहोस्। आजकल सुरक्षा गर्न पनि मुश्किल छ। दुनियाँमा कुनै पनि सुरक्षा छैन। स्वर्गमा त हरेकको सुरक्षा हुन्छ। यहाँ कसैको पनि सुरक्षा छैन। कहीं न कहीं विकाररूपी मायाको पन्जामा फँस्छन्। अहिले तिमी आत्मालाई यहाँ पढाइ मिलिरहेको छ। सत्यको सङ्गत पनि यहाँ छ। यहाँ नै दु:खधामबाट पार सुखधाममा जानु छ किनकि अब बच्चाहरूलाई थाहा छ दु:खधाम के हो, सुखधाम के हो। अवश्य अहिले दु:खधाम हो। हामीले धेरै पाप गरेका छौं। त्यहाँ पुण्य आत्माहरू नै रहन्छन्। हामी अब पुण्य आत्मा बन्नु छ। अहिले तिमीहरू हरेकले आफ्ना ८४ जन्मको इतिहास-भूगोल जानिसकेका छौ। दुनियाँमा कसैले पनि ८४ जन्मको इतिहास-भूगोल जानेका छैनन्। अहिले बाबाले आएर सारा जीवन कहानी सम्झाउनु भएको छ। तिमीले अहिले जानेका छौ– हामी पूरा पुण्य आत्मा बन्नु छ– यादको यात्राबाट। यसैमा लापर्बाही गर्नाले धेरै धोका खान्छन्। बाबा भन्नुहुन्छ– यस समय लापर्बाही गर्नु राम्रो होइन। श्रीमतमा चल्नुपर्छ। त्यसमा पनि मुख्य कुरा भन्नुहुन्छ– एक त यादको यात्रामा रहनु, दोस्रो काम महाशत्रु माथि विजय प्राप्त गर्नु छ। बाबालाई सबैले पुकार्छन् किनकि उहाँबाट शान्ति र सुखको वर्सा मिल्छ आत्माहरूलाई। पहिला देह-अभिमानी थिए त्यसैले केही पनि थाहा हुँदैनथ्यो। अहिले बच्चाहरूलाई आत्म-अभिमानी बनाइन्छ। नयाँलाई सबैभन्दा पहिला एक हदको, दोस्रो बेहदको बाबाको परिचय दिनु छ। बेहदका बाबाबाट स्वर्गको भाग्य मिल्छ। हदका पिताबाट नर्कको भाग्य मिल्छ। बच्चा जब बालिग बन्छ तब सम्पत्तिको हकदार बन्छ। जब समझमा आउँछ तब ऊ विस्तारै-विस्तारै मायाको अधीन हुन पुग्छ। त्यो सबै हो रावण राज्य (विकारी दुनियाँ) को रीति-रिवाज। अहिले तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ– यो दुनियाँ बदलिइरहेको छ। यस पुरानो दुनियाँको विनाश भइरहेको छ। एक गीतामा नै विनाशको वर्णन छ, अरू कुनै शास्त्रमा महाभारत महाभारी लडाईंको वर्णन छैन। गीताको नै यो पुरुषोत्तम संगमयुग हो। गीताको युग अर्थात् आदि सनातन देवी-देवता धर्मको स्थापना। गीता हो नै देवी-देवता धर्मको शास्त्र। त्यसैले यो गीताको युग हो, जब नयाँ दुनियाँ स्थापना भइरहेको छ। मनुष्यहरूलाई पनि बदल्नु छ। मनुष्यबाट देवता बनाउनु छ। नयाँ दुनियाँमा अवश्य दैवी गुण भएका मनुष्य हुनुपर्छ नि। यी कुरालाई दुनियाँले जानेका छैनन्। उनीहरूले कल्पको अवधि धेरै दिएका छन्। अब तिमी बच्चाहरूलाई बाबाले सम्झाइरहनु भएको छ। तिमीले सम्झन्छौ– अवश्य बाबाले हामीलाई पढाउनु हुन्छ। कृष्णलाई कहिल्यै बाबा, टिचर वा गुरु भन्न सकिँदैन। कृष्ण टिचर भएको भए कहाँबाट सिके? उनलाई ज्ञानसागर भन्न सकिँदैन।

अब तिमी बच्चाहरूले उच्च व्यक्तिहरूलाई सम्झाउनु पर्छ। आपसमा मिलेर राय सल्लाह गर्नुपर्छ– सेवाको वृद्धि कसरी हुन सक्छ। विहंग मार्गको सेवा कसरी हुन्छ। ब्रह्माकुमारीहरूको लागि, जो यतिका हंगामा गर्छन् तिनीहरूले फेरि सम्झन्छन् यी त सच्चा हुन्। बाँकी दुनियाँ त झुटो हो, त्यसैले सत्यको डुङ्गालाई हल्लाइरहन्छन्। तुफान त आउँछ नि। तिमी डुङ्गामा छौ, जो पारि जान्छौ। तिमीलाई थाहा छ– हामीले यस मायावी दुनियाँबाट पारि जानु छ। सबैभन्दा पहिलो नम्बरको तुफान आउँछ देह-अभिमानको। यो हो सबैभन्दा खराब। यसले नै सबैलाई पतित बनाएको हो। त्यसैले बाबा भन्नुहुन्छ– काम महाशत्रु हो। यो धेरै तेज तुफान जस्तै हो। कसैले त यी माथि विजय प्राप्त गरेका छन्। गृहस्थ व्यवहारमा छन् फेरि पनि बच्ने कोसिस गर्छन्। कुमार-कुमारीहरूको लागि त धेरै सहज छ त्यसैले नामको पनि गायन छ कन्हैया। यति कन्याहरू अवश्य शिवबाबाका हुनुपर्छ। देहधारी कृष्णका त यतिका कन्या हुन सक्दैनन्। अहिले तिमी यस पढाइबाट पटरानी बनिरहेका छौ, यसमा पवित्रता पनि मुख्य चाहिन्छ। आफूले आफूलाई हेर्नु छ– यादको चार्ट ठीक छ? बाबाको पासमा कसैको ५ घण्टाको, कसैको २-३ घण्टाको पनि चार्ट आउँछ। कोही त लेख्दै लेख्दैनन्। धेरै कमले याद गर्छन्। सबैको यात्रा एकरस हुन सक्दैन। अझै धेरै बच्चाहरू वृद्धि हुन्छन्। हरेकले आफ्नो चार्ट हेर्नु छ– मैले कस्तो पद पाउन सक्छु? कति खुशी छ? मलाई सधैं खुशी किन हुँदैन? जब उच्च भन्दा उच्च बाबाको बनेको छु। ड्रामा अनुसार तिमीले धेरै भक्ति गरेका छौ। भक्तहरूलाई फल दिनको लागि नै बाबा आउनु भएको छ। रावण राज्यमा त विकर्म हुन्छ नै। तिमीले पुरुषार्थ गर्छौ सतोप्रधान दुनियाँमा जानको लागि। जसले पूरा पुरुषार्थ गर्दैनन् उनीहरू सतोमा आउँछन्। सबैले यति ज्ञान कहाँ लिन्छन् र! सन्देश अवश्य सुन्छन्। फेरि जहाँ छन्, त्यहाँ कुना-कुनामा जानु पर्छ। बेलायतमा पनि शाखा (मिशन) खुल्नुपर्छ। जसरी बौद्धी, क्रिश्चियनको यहाँ मिशन छ नि। अरू धर्मकालाई आफ्नो धर्ममा ल्याउने मिशन हुन्छ। तिमीले सम्झाउँछौ– हामी वास्तवमा देवी-देवता धर्मका थियौं। अहिले हिन्दु धर्मका बनेका छौं। तिम्रो पासमा धेरैजसो हिन्दु धर्मकाहरू नै आउँछन्। त्यस मध्ये पनि जो शिवका, देवताहरूका पुजारी छन् उनीहरू नै आउँछन्। जसरी बाबाले भन्नु भएको छ– राजाहरूको सेवा गर। उनीहरू अक्सर गरेर देवताहरूका पुजारी हुन्छन्। उनीहरूको घरमा मन्दिर हुन्छ। उनीहरूको पनि कल्याण गर्नुपर्छ। तिमीले पनि सम्झ, हामी बाबाको पास दूरदेशबाट आएका हौं। बाबा आउनु नै भएको छ नयाँ दुनियाँ स्थापना गर्न। तिमीले पनि गरिरहेका छौ। जसले स्थापना गर्छन् उनैले पालना पनि गर्छन्। भित्र नशा रहनु पर्छ– हामी शिवबाबाको पासमा आएका छौं दैवी राज्य स्थापना गर्न, सारा विश्वलाई स्वर्ग बनाउन। आश्चर्य लाग्छ यस देशमा के-के गरिरहन्छन्। पूजा कसरी गर्छन्। नवरात्रिमा देवीहरूको पूजा हुन्छ नि। रात्रि छ भने दिन पनि छ। तिम्रो एउटा गीत पनि छ नि– क्या कौतूक देखा... माटोको पुतला बनाएर, शृङ्गार गरेर त्यसको पूजा गर्छन्, त्यससँग फेरि दिल यति लाग्छ जसलाई फेरि डुबाउन जान्छन् तब रून थाल्छन्। मनुष्य जब मर्छन्, अरथीलाई लिएर जान्छन्। हरिबोल, हरिबोल... भन्दै डुबाउँछन्। धेरै जना जान्छन् नि। नदी त सदा छ नै। तिमीलाई थाहा छ– यो जमुनाको किनारा थियो, जहाँ रास विलास गर्थे। त्यहाँ त ठूला-ठूला महल हुन्छन्। तिमीले नै गएर बनाउनु पर्छ। जब कुनै ठूलो परीक्षा पास गर्छन् भने उनको बुद्धिमा चल्छ– पास भएर फेरि यो गर्नेछु, घर बनाउँछु। तिमी बच्चाहरूलाई पनि ख्याल रहन्छ हामी देवता बन्छौं। अब हामी आफ्नो घरमा जान्छौं। घरलाई याद गरेर खुशीमा रहनु पर्छ। मनुष्य यात्रा गरेर घर फर्केर आउँदा खुशी हुन्छन्। हामी अब घर जान्छौं, जहाँ जन्म भएको थियो। हामी आत्माहरूको पनि घर हो मूलवतन। कति खुशी हुन्छ। मनुष्यले यति भक्ति गर्छन् नै मुक्तिको लागि। तर ड्रामामा पार्ट यस्तो छ जसकारण फर्केर जान कसैलाई पनि मिल्दैन। तिमीले जानेका छौ– उनीहरूले आधाकल्प पार्ट अवश्य खेल्नु पर्छ। हाम्रो अब ८४ जन्म पूरा हुन्छ। अब फर्केर जानु छ फेरि राजधानीमा आउँछौं। घर र राजधानी याद छ। यहाँ बसेर पनि कसै कसैलाई आफ्नो कारखाना आदि याद रहन्छ। जसरी हेर– बिडला छन्, कति उनका कारखाना आदि छन्। सारा दिन उनलाई ख्याल रहन्छ होला। उनलाई बाबालाई याद गर भनियो भने कति मुश्किल लाग्छ। घरी-घरी धन्दा आदि याद आइरहन्छ। सबैभन्दा सहज छ माताहरूलाई, उनीहरूलाई भन्दा पनि अझ सहज कन्याहरूलाई। जीवन छँदै मर्नु छ, सारा दुनियाँलाई भुल्नु पर्छ। तिमी आफूलाई आत्मा सम्झेर शिवबाबाको बन्छौ, यसलाई नै जीवन छँदै मर्नु भनिन्छ। देह सहित देहका सबै सम्बन्ध छोडेर आफूलाई आत्मा सम्झेर शिवबाबाको बन्नु छ। शिवबाबालाई नै याद गरिरहनु पर्छ किनकि शिरमा धेरै पापको बोझ छ। दिल त सबैको हुन्छ, हामी जीवन छँदै शिवबाबाको बनौं। शरीरको भान नरहोस्। हामी अशरीरी आएका थियौं फेरि अशरीरी बनेर जानु छ। बाबाको बनेका छौ त्यसैले बाबा बाहेक दोस्रो कोही याद नरहोस्। यस्तो अवस्था भयो भने त लडाईं पनि छिट्टै हुन्छ। बाबा कति सम्झाउनु हुन्छ– हामी त शिवबाबाका हौं नि। हामी त्यहाँका निवासी हौं। यहाँ त कति दु:ख छ। अहिले यो अन्तिम जन्म हो। बाबाले बताउनु भएको छ– तिमी सतोप्रधान थियौ, त्यसबेला अरू कोही थिएन। तिमी कति धनवान थियौ। हुन त यस समयमा पैसा धेरै छ तर यो त केही पनि होइन। कौडी समान हुन्। यी सबै अल्पकाल सुखको लागि हुन्। बाबाले सम्झाउनु भएको छ– विगतमा दान-पुण्य गरेको छ भने पैसा पनि धेरै मिल्छ। फेरि दान गर्छन्। तर यो हो एक जन्मको कुरा। यहाँ त जन्म-जन्मान्तरको लागि धनवान बन्छन्। यहाँ जति ठूलो मानिस, त्यति धेरै दु:ख। जोसँग धेरै धन छ उनीहरू फेरि धेरै फँसेका हुन्छन्। कहिल्यै टिक्न सक्दैनन्। साधारण गरिबहरू नै सरेण्डर हुन्छन्। धनवान कहिल्यै हुँदैनन्। उनीहरूले कमाउँछन् नै छोरा-नातिको लागि ताकि हाम्रो कुल चलिरहोस्। स्वयं त्यस घरमा आउँदैनन्। छोरा नाति आउँछन्, जसले राम्रो कर्म गरेको हुन्छ। जसरी जसले धेरै दान गर्छन् उनीहरू राजा बन्छन्। तर एभरहेल्दी त हुँदैनन्। राजाई गरे त के भयो, अविनाशी सुख त हुँदैन। यहाँ पाइला-पाइलामा अनेक प्रकारको दु:ख छ। त्यहाँ यी सबै दु:ख दूर हुन्छन्। बाबालाई पुकार्छन्– हाम्रो दु:ख दूर गर्नुहोस्। तिमीले सम्झन्छौ– दु:ख दूर सबैको हुन्छ। केवल बाबालाई याद गरिरहनु छ, एक बाबा बाहेक अरू कसैबाट पनि वर्सा मिल्न सक्दैन। बाबाले सारा विश्वको दु:ख दूर गर्नुहुन्छ। यस समयमा त जनावर आदि पनि कति दु:खी छन्। यो हो नै दु:खधाम। दु:ख बढ्दै जान्छ, तमोप्रधान बन्दै जान्छन्। अहिले हामी संगमयुगमा बसेका छौं। अरू सबै कलियुगमा छन्। यो हो पुरुषोत्तम संगमयुग। बाबाले हामीलाई पुरुषोत्तम बनाइरहनु भएको छ। यो याद रह्यो भने पनि खुशी हुन्छ। भगवानले पढाउनु हुन्छ, विश्वको मालिक बनाउनु हुन्छ। यो कुरा याद गर। पढाइबाट उहाँका बच्चाहरू भगवान-भगवती हुनुपर्छ नि। भगवानले त सुख दिनुहुन्छ फेरि दु:ख कसरी मिल्छ? त्यो पनि बाबाले बसेर सम्झाउनु हुन्छ। भगवानका बच्चाहरू फेरि दु:खमा किन छन्, भगवान दु:खहर्ता सुखकर्ता हुनुहुन्छ भने अवश्य दु:खमा आउनु हुन्छ तब त गायन छ। तिमीलाई थाहा छ– बाबाले हामीलाई राजयोग सिकाइरहनु भएको छ। हामीले पुरुषार्थ गरिरहेका छौं। यसमा संशय कहाँ हुन सक्छ। हामी बी.के.ले राजयोग सिकिरहेका छौं। झुटो कहाँ बोल्नु हुन्छ र! कसैलाई यो संशय आयो भने सम्झाउनु पर्छ, यो त पढाइ हो। विनाश सामुन्ने खडा छ। हामी हौं संगयमयुगी ब्राह्मण चोटी। प्रजापिता ब्रह्मा छन् भने अवश्य ब्राह्मण पनि हुनुपर्छ। तिमीलाई पनि सम्झाइएको छ तब त निश्चय गरेका छौ। बाँकी मुख्य कुरा हो यादको यात्रा, यसमा नै विघ्न पर्छन्। आफ्नो चार्ट हेर्दै गर– बाबालाई कति याद गर्छु, कति खुशीको पारा चढ्छ? यो आन्तरिक खुशी रहनु पर्छ– हामीलाई बागवान, पतित-पावनको हात मिलेको छ। हामी शिवबाबासँग ब्रह्माद्वारा हात मिलाउँछौ। अच्छा!

मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।

धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) आफ्नो घर र राजधानीलाई याद गरेर अपार खुशीमा रहनु छ। सदा याद रहोस्– अब हाम्रो यात्रा पूरा भयो, हामी जान्छौं आफ्नो घरमा, फेरि राजधानीमा आउँछौं।

२) हामीले शिवबाबासँग ब्रह्माद्वारा हात मिलाउँछौं। उहाँ वागवानले हामीलाई पतितबाट पावन बनाइरहनु भएको छ। हामी यस पढाइबाट स्वर्गको पटरानी बन्छौं– यसै आन्तरिक खुशीमा रहनु छ।
 

वरदान:–
अव्यभिचारी र निर्विघ्न स्थितिद्वारा पहिलो जन्मको प्रारब्ध प्राप्त गर्ने समीप र समान भव

(१) जो बच्चाहरू यहाँ बाबाको गुण र संस्कारको समीप छन्, सर्व सम्बन्धबाट बाबाको साथको वा समानताको अनुभव गर्छन् उनीहरू नै त्यहाँ रोयल कुलमा पहिलो जन्मको सम्बन्धमा समीप आउँछन्। (२) पहिलो नम्बरमा उनीहरू नै आउँछन् जो आदिदेखि अहिलेसम्म अव्यभिचारी र निर्विघ्न रहेका छन्। निर्विघ्नको अर्थ यो होइन कि विघ्न आउँदै नआओस्। विघ्न-विनाशक अर्थात् विघ्नहरूमाथि सदा विजयी। यी दुवै कुरा यदि आदिबाट अन्तसम्म ठीक छ भने पहिलो जन्ममा साथी बन्छौ।

स्लोगन:–
साइलेन्सको शक्तिद्वारा नकारात्मकलाई सकारात्मकमा परिवर्तन गर।