ओम् शान्ति। बच्चाहरूले जानेका छन्– दूर देश केलाई भनिन्छ। दुनियाँमा एउटा पनि मनुष्यले जान्दैन। जतिसुकै ठूला विद्वान् हुन्, पण्डित हुन् यसको अर्थ जानेका छैनन्। तर तिमी बच्चाहरूलाई थाहा छ। बाबा, जसलाई सबै मनुष्य मात्रले याद गर्छन्– हे भगवान... उहाँ अवश्य पनि माथि मूलवतनमा हुनुहुन्छ, अरू कसैलाई पनि यो थाहा छैन। यस ड्रामाको रहस्यलाई पनि अहिले तिमी बच्चाहरूले बुझेका छौ। सुरुदेखि अहिलेसम्म जे भएको छ, जे हुन्छ सबै बुद्धिमा छ। यो सृष्टि चक्र कसरी घुम्छ, यो बुद्धिमा रहनु पर्छ नि। तिमी बच्चाहरूमध्ये पनि नम्बरवारले जानेका छौ। विचार सागर मन्थन गर्दैनन् त्यसैले खुसीको पारा पनि चढ्दैन। उठ्दा बस्दा बुद्धिमा रहनुपर्छ– म स्वदर्शन चक्रधारी हुँ। आदिदेखि अन्त्यसम्म म आत्मालाई सारा सृष्टिको चत्रको बारेमा थाहा छ। बस्न त तिमी यहाँ बसेका छौ, बुद्धिमा मूलवतन याद आउँछ। त्यो हो स्वीट साइलेन्स होम, निर्वाणधाम, साइलेन्सधाम, जहाँ आत्माहरू रहन्छन्। तिमी बच्चाहरूको बुद्धिमा झट्ट आउँछ, अरू कसैलाई थाहा छैन। जतिसुकै शास्त्र पढे, सुने पनि फाइदा केही छैन। उनीहरू सबै उत्रिदै जान्छन्। तिमी अहिले चढिरहेका छौ। फर्केर जानको लागि आफै तयारी गरिरहेका छौ। यो पुरानो कपडा छोडेर हामी घर जानु छ। खुसी हुन्छ नि! घर जानको लागि आधाकल्प भक्ति गर्यौं। सिँढी तल झर्दै गयौं। अहिले बाबाले हामीलाई सहजै सम्झाउनु हुन्छ। तिमी बच्चाहरूलाई धेरै खुसी हुनुपर्छ। बाबा भगवानले हामीलाई पढाउनु हुन्छ– यो खुसी धेरै रहनु पर्छ। बाबाले सम्मुख पढाइरहनु भएको छ। बाबा जो सबैका पिता हुनुहुन्छ, उहाँले फेरि हामीलाई पढाइरहनु भएको छ। अनेक पटक पढाउनु भएको छ। जब तिमीले चक्कर लगाएर पूरा गर्छौ फेरि बाबा आउनु हुन्छ। यस समयमा तिमी स्वदर्शन चक्रधारी हौ। तिमीले विष्णुपुरीको देवता बन्नको लागि पुरुषार्थ गरिरहेका छौ। दुनियाँमा अरू कसैले पनि यो ज्ञान दिन सक्दैन। शिवबाबाले हामीलाई पढाइरहनु भएको छ, यो खुसी कति रहनु पर्छ। बच्चाहरूलाई थाहा छ– यी शास्त्र आदि सबै भक्ति मार्गका हुन्, यी सद्गतिको लागि होइनन्। भक्ति मार्गका सामग्री पनि चाहिन्छ नि। अथाह सामग्री छन्। बाबा भन्नुहुन्छ– यसद्वारा तिमी गिर्दै आयौ, द्वार-द्वार कति भट्कियौ। अहिले तिमी शान्त भएर बसेका छौ। तिमीले धक्का खान सबै छुटेको छ। जानेका छौ– बाँकी थोरै समय छ, आत्मालाई पवित्र बनाउनको लागि बाबाले त्यही मार्ग बताइरहनु भएको छ। भन्नुहुन्छ– मलाई याद गर्यौ भने तिमी तमोप्रधानबाट सतोप्रधान बन्छौ फेरि सतोप्रधान दुनियाँमा आएर राज्य गर्छौ। यो मार्ग कल्प-कल्प बाबाले अनेक पटक बताउनु भएको छ। फेरि अवस्थालाई पनि हेर्नु छ, विद्यार्थीले पुरुषार्थ गरेर आफूलाई होसियार बनाउँछन् नि। पढाइको पनि रजिस्टर हुन्छ र चालचलनको पनि रजिस्टर हुन्छ। यहाँ तिमीले पनि दैवी गुण धारण गर्नु छ। सधैं आफ्नो चार्ट राख्नाले धेरै उन्नति हुन्छ– आज सारा दिन कुनै आसुरी काम त गरिनँ? मलाई त देवता बन्नु छ। लक्ष्मी-नारायणको चित्र सामुन्ने राखिएको छ। कति साधारण चित्र छ। माथि हुनुहुन्छ शिवबाबा। प्रजापिता ब्रह्माद्वारा यो वर्सा दिनुहुन्छ त्यसैले अवश्य संगममा ब्राह्मण-ब्राह्मणीहरू हुन्छन् नि। देवताहरू हुन्छन् सत्ययुगमा। ब्राह्मण छन् संगममा। कलियुगमा हुन्छन् शूद्र वर्ण। विराट् रूप पनि बुद्धिमा धारण गर। अहिले हामी हौं ब्राह्मण चोटी, फेरि देवता बन्छौं। बाबाले ब्राह्मणहरूलाई पढाइरहनु भएको छ देवता बनाउनको लागि। त्यसैले दैवी गुण पनि धारण गर्नु छ। यति मीठो बन्नु छ। कसैलाई दु:ख दिनु छैन। जसरी शरीर निर्वाहको लागि केही न केही काम गरिन्छ, त्यस्तै यहाँ पनि यज्ञ सेवा गर्नु छ। कोही बिरामी छ, सेवा गर्दैन भने उसको सेवा गर्नुपर्छ। मानौं कोही बिरामी छ, शरीर छोडिदियो, तिमीलाई दु:खी हुने वा रुने कुनै कुरा छैन। तिमी त बिलकुलै शान्तिमा बाबाको यादमा रहनु छ। कुनै आवाज हुनु हुँदैन। उनीहरू त श्मशान घाटमा लिएर जाँदा पनि हल्ला गर्दै जान्छन्– राम नामसँग छ। तिमीले केही पनि भन्नु छैन। तिमीले साइलेन्सद्वारा विश्वमा विजय पाउँछौ। उनीहरूको हो साइन्स, तिम्रो हो साइलेन्स।
तिमी बच्चाहरूले ज्ञान र विज्ञानको पनि यथार्थ अर्थ जानेका छौ। ज्ञान हो समझ र विज्ञान हो सबै कुरा भुलेर जानु, ज्ञान भन्दा पनि पर। त्यसैले ज्ञान पनि छ, विज्ञान पनि छ। आत्माले जान्दछ– हामी शान्तिधामका निवासी हौं‚ फेरि त्यसको ज्ञान पनि हुन्छ। रूप र वसन्त। बाबा पनि रूप वसन्त हुनुहुन्छ नि। रूप पनि हुनुहुन्छ र उहाँमा सारा सृष्टि चक्रको ज्ञान पनि छ। उनीहरूले विज्ञान भवन नाम राखेका छन्। अर्थ केही जानेका छैनन्। तिमी बच्चाहरूले जानेका छौ– यस समयमा साइन्सबाट दु:ख पनि छ भने सुख पनि छ। त्यहाँ सुख नै सुख हुन्छ। यहाँ छ अल्पकालको सुख। बाँकी त दु:ख नै दु:ख छ। घरमा मनुष्य कति दु:खी हुन्छन्। सम्झन्छन्– मरियो भने त यस दु:खको दुनियाँबाट छुटिन्थ्यो। तिमी बच्चाहरूले त जानेका छौ– बाबा आउनु भएको छ, हामीलाई स्वर्गवासी बनाउन। कति गद्गद हुनुपर्छ। कल्प-कल्प बाबाले हामीलाई स्वर्गवासी बनाउन आउनु हुन्छ। त्यसैले यस्तो बाबाको मतमा चल्नुपर्छ नि।
बाबा भन्नुहुन्छ– मीठे बच्चे! कहिल्यै कसैलाई दु:ख नदेऊ। गृहस्थ व्यवहारमा रहँदै पवित्र बन। हामी भाइ-बहिनी हौं, यो प्रेमको नाता होस्। अरू कुनै दृष्टि जान सक्दैन। हरेकको बिमारी आ-आफ्नो छ, त्यस अनुसार सल्लाह दिइरहनु हुन्छ। सोध्छन्– बाबा यस्तो हालत हुन्छ, यस हालतमा के गरुँ? बाबा सम्झाउनु हुन्छ– भाइ-बहिनीको दृष्टि खराब हुनु हुँदैन। कुनै पनि झगडा नहोस्। म तिमी आत्माहरूको बाबा हुँ नि। शिवबाबा ब्रह्मा तनबाट बोलिरहनु भएको छ। प्रजापिता ब्रह्मा बच्चा भए शिवबाबाको, उहाँ साधारण तनमा नै आउनु हुन्छ नि। विष्णु त भए सत्ययुगका। बाबा भन्नुहुन्छ– म यिनमा प्रवेश गरेर नयाँ दुनियाँ रच्न आएको छु। बाबा सोध्नुहुन्छ– तिमी विश्वको महाराजा महारानी बन्छौ? हो बाबा, किन नबन्ने। हो, यसमा पवित्र रहनु पर्छ। यो त मुश्किल छ। अरे, तिमीलाई विश्वको मालिक बनाउनु हुन्छ, तिमी पवित्र रहन सक्दैनौ? लाज लाग्दैन? लौकिक बाबाले पनि सम्झाउँछन् नि– खराब काम नगर। यस विकारमा नै विघ्न पर्छ। सुरुदेखि लिएर यसैमा हंगामा चल्दै आएको छ। बाबा भन्नुहुन्छ– प्यारा बच्चाहरू! यसमाथि विजय पाउनु छ। म आएको छु पवित्र बनाउन। तिमी बच्चाहरूलाई सही गलत, राम्रो नराम्रो सोच्ने बुद्धि मिलेको छ। यी लक्ष्मी-नारायण हुन् लक्ष्य-उद्देश्य। स्वर्गवासीमा दैवी गुण हुन्छ, नर्कवासीहरूमा अवगुण हुन्छन्। अहिले रावण राज्य हो, यो पनि कसैले बुझ्दैन। रावणलाई हरेक वर्ष जलाउँछन्। दुस्मन हो नि। जलाउँदै आएका छन्। बुझ्दैनन्– यो को हो? हामी सबै रावण राज्यका हौं नि, त्यसैले अवश्य हामी असुर ठहरियौं। तर आफूलाई कसैले असुर सम्झँदैन। धेरैले भन्छन्– यो राक्षसी राज्य हो। यथा राजा-रानी तथा प्रजा। तर यति पनि बुझ्दैनन्। बाबा बसेर सम्झाउनु हुन्छ– रामराज्य अलग हुन्छ, रावण राज्य अलग हुन्छ। अहिले तिमी सर्वगुण सम्पन्न बनिरहेका छौ। बाबा भन्नुहुन्छ– मेरा भक्तहरूलाई ज्ञान सुनाऊ, जो मन्दिरमा गएर देवताहरूको पूजा गर्छन्। बाँकी यस्ता-यस्ता मान्छेहरूसँग मेहनत नगर। मन्दिरमा तिमीले धेरै भक्तहरू भेट्छौ। अवस्था पनि हेर्नुपर्छ। डाक्टरहरूले देख्ने बित्तिकै झट्ट बताइदिन्छन्– यिनलाई के बिमारी छ। दिल्लीमा एक अजमलखाँ वैद्य प्रसिद्ध थिए। बाबाले त तिमीलाई २१ जन्मको लागि सदा स्वस्थ, सम्पन्न बनाउनु हुन्छ। यहाँ त छन् नै सबै रोगी। त्यहाँ त कहिल्यै रोग लाग्दैन। तिमी सदा स्वस्थ, सदा सम्पन्न बन्छौ। तिमीले आफ्नो योगबलद्वारा कर्मेन्द्रियमाथि विजय पाउँछौ। तिमीलाई यी कर्मेन्द्रियहरूले कहिल्यै धोका दिन सक्दैनन्। बाबाले सम्झाउनु भएको छ यादमा राम्रोसँग बस, देही-अभिमानी रह्यौ भने कर्मेन्द्रियहरूले धोका दिँदैनन्। यहाँ नै तिमीले विकारमाथि विजय पाउँछौ। त्यहाँ कुदृष्टि हुँदैन। रावण राज्य नै हुँदैन। त्यो हो नै अहिंसक देवी-देवताहरूको धर्म। लडाईं आदिको कुनै कुरा होइन। यो अन्तिम लडाईं पनि हुनु छ, यसैद्वारा स्वर्गको द्वार खुल्छ। फेरि कहिल्यै लडाईं हुँदैहुँदैन। यज्ञ पनि यो अन्तिम हो। फेरि आधाकल्प कुनै यज्ञ हुँदैन। यसमा सारा फोहोर स्वाहा भएर जान्छ। यस यज्ञबाट नै विनाश ज्वाला निस्कन्छ, सारा सफाई भएर जान्छ। फेरि तिमी बच्चाहरूलाई साक्षात्कार पनि गराइएको छ, उहाँको सुबीरस आदि पनि धेरै स्वादिष्ट फस्टक्लास चीज हुन्छ। त्यस राज्यको अहिले तिमीले स्थापना गरिरहेका छौ त्यसैले कति खुसी हुनुपर्छ।
तिम्रो नाम हो शिवशक्ति माताहरू। शिवबाट तिमीले शक्ति लिन्छौ, केवल यादबाट। धक्का खाने कुनै कुरा छैन। उनीहरूले सम्झन्छन्– जसले भक्ति गर्दैनन् ती नास्तिक हुन्। तिमीले भन्छौ– जसले बाबा र रचनालाई जानेका छैनन् उनीहरू नास्तिक हुन्, तिमी अहिले आस्तिक बनेका छौ। त्रिकालदर्शी पनि बनेका छौ। तीनै लोक, तीनै काललाई जानेका छौ। यी लक्ष्मी-नारायणलाई बाबाबाट यो वर्सा मिलेको छ। अहिले तिमी यो बन्छौ। यी सबै कुरा बाबाले नै सम्झाउनु हुन्छ। शिवबाबा स्वयं भन्नुहुन्छ– म यिनमा प्रवेश गरेर सम्झाउँछु। नत्र म निराकारले कसरी सम्झाऊँ। प्रेरणाबाट पढाइ कहाँ हुन्छ र? पढाउनको लागि मुख चाहिन्छ। गौमुख त यी हुन् नि। यी बढी मम्मा हुन्, मानव माता हुन्। बाबा भन्नुहुन्छ– मैले यिनीद्वारा तिमी बच्चाहरूलाई सृष्टिको आदि-मध्य-अन्त्यको रहस्य सम्झाउँछु, युक्ति बताउँछु। यसमा आशीर्वादको कुनै कुरा छैन। निर्देशनमा चल्नु पर्छ। श्रीमत मिल्छ। कृपाको कुरा छैन। भन्छन्– बाबालाई घरी-घरी भुल्छु, कृपा गर्नुहोस्। अरे, यो याद गर्नु त तिम्रो काम हो। मैले के कृपा गर्छु। मेरो लागि त सबै बच्चाहरू हुन्। कृपा गर्ने भए सबै तख्तमा बस्ने थिए। पद त पढाइ अनुसार पाउँछौ। पढ्नु त तिमीले पर्छ नि। पुरुषार्थ गरिराख। परमप्रिय बाबालाई याद गर्नु छ। पतित आत्मा फर्केर जान सक्दैन। बाबा भन्नुहुन्छ– जति तिमीले याद गर्छौ, याद गर्दै गर्दै पावन बन्छौ। पावन आत्मा यहाँ रहन सक्दैन। पवित्र बनेपछि त शरीर नयाँ चाहिन्छ। पवित्र आत्मालाई शरीर अपवित्र मिलोस्, यो नियम छैन। संन्यासीले पनि विकारबाट जन्म लिन्छन् नि। यी देवताहरूले विकारबाट जन्म लिँदैनन्, जसकारण फेरि संन्यास गर्नु परोस्। यी त उच्च हुन् नि। सच्चा-सच्चा महात्मा यिनै हुन् जो सदैव सम्पूर्ण निर्विकारी हुन्छन्। त्यहाँ रावण राज्य हुँदैन। हो नै सतोप्रधान रामराज्य। वास्तवमा राम पनि भनिदैन। शिवबाबा हुनुहुन्छ नि। यसलाई राजस्व अश्वमेध अविनाशी रुद्र ज्ञान यज्ञ भनिन्छ। रुद्र वा शिव एउटै हुनुहुन्छ। कृष्णको नाम त होइन। शिवबाबा आएर ज्ञान सुनाउनु हुन्छ, उनीहरूले फेरि रुद्र यज्ञ रच्छन् भने माटोको लिंग र शालिग्राम बनाउँछन्। पूजा गरेर फेरि फुटाउँछन्। जसरी बाबाले देवीहरूको उदाहरण बताउनु हुन्छ। देवीहरूलाई सजाएर खुवाएर पियाएर, पूजा गरेर फेरि डुबाइदिन्छन्। शिवबाबा र शालिग्रामको धेरै प्रेम र शुद्धिका साथ पूजा गरेर फेरि समाप्त गरिदिन्छन्। यो हो सारा भक्तिको विस्तार। अहिले बाबा बच्चाहरूलाई सम्झाउनु हुन्छ– जति बाबाको यादमा रहन्छौ त्यति खुसीमा रहन्छौ। रात्रिमा सधैं आफ्नो चार्ट हेर्नुपर्छ। कुनै भूल त गरिनँ? आफ्नो कान समात्नुपर्छ– बाबा आज मबाट भूल भयो, क्षमा गर्नुहोला। बाबा भन्नुहुन्छ– सही लेख्यौ भने आधा पाप काटिएर जान्छ। बाबा त बस्नुभएको छ नि। आफ्नो कल्याण गर्न चाहन्छौ भने श्रीमतमा चल। चार्ट राख्नाले धेरै उन्नति हुन्छ। खर्च त केही पनि छैन। उच्च पद पाउनु छ भने मनसा-वाचा-कर्मणा कसैलाई पनि दु:ख दिनु हुँदैन। कसैले केही भन्छ भने सुनेको नसुन्यै गरिदिनु छ। यो मेहनत गर्नु छ। बाबा आउनु हुन्छ नै तिमी बच्चाहरूको दु:ख हटाएर सदाको लागि सुख दिन। त्यसैले बच्चाहरू पनि यस्तै बन्नु छ। मन्दिरमा सबैभन्दा राम्रो सेवा हुन्छ। त्यहाँ धेरै धार्मिक व्यक्तिहरू भेटिन्छन्। प्रदर्शनीमा धेरै आउँछन्। प्रोजेक्टरबाट भन्दा पनि प्रदर्शनी मेलामा सेवा राम्रो हुन्छ। मेलामा खर्च हुन्छ भने अवश्य फाइदा पनि हुन्छ नि। अच्छा!
मीठे-मीठे सिकीलधे बच्चाहरूप्रति माता-पिता बापदादाको याद-प्यार एवं गुडमर्निङ्ग। रूहानी बाबाको रूहानी बच्चाहरूलाई नमस्ते। रूहानी बच्चाहरूको रूहानी बाबालाई गुडमर्निङ्ग, नमस्ते।
धारणाको लागि मुख्य सारः–
१) बाबाले सही र गलतलाई बुझ्ने बुद्धि दिनु भएको छ, यसै बुद्धिको आधारमा दैवीगुण धारण गर्नु छ, कसैलाई पनि दु:ख दिनु हुँदैन, आपसमा भाइ बहिनीको सच्चा प्रेम होस्, कहिल्यै कुदृष्टि नजाओस्।
२) बाबाको हर डाइरेक्सनमा चलेर राम्रोसँग पढेर आफूले आफैंमाथि कृपा गर्नु छ। आफ्नो उन्नतिको लागि चार्ट राख्नु पर्छ, कसैले दु:खी बनाउने कुरा गर्यो भने सुनेर पनि नसुने जस्तै गर्नु छ।